›‹●

INTERVIEW INGRID SPELT PRODUCTIE WENDY WINTER FOTO’S BOP MULDER

INTERvIEW

dennisdendert

door

Hemd (Monique van Heist viasprmrkt.nl € 365), laarzen (slovz.com € 139).

20•VIVA VIVA•21

Ruim een jaar was het stil rondom zangeres Dennis (26). Maar ze is terug. En hoe! Voor haar nieuwe album ‘Blonde’, dat net is verschenen, wist ze zelfs de producer van Amy Winehouse te strikken. Dennis over volwassen worden, de liefde en haar tijd in Uruzgan.

“Op internet las ik dat het twintig tot vijfentwintig graden zou zijn in Uruzgan. Maar ik had me ver-gist: op de hoogte waar wij zaten, was het namelijk best koud. Stond ik daar in mijn zomerkleding. De eerste dagen liep ik er rond in een vijf maten te grote legerjas, geleend van een officier.”Samen met 3FM-dj Giel Beelen en cabaretier Weijers presenteerde Dennis november vorig jaar een week lang radioshows voor de programma’s ‘Giel!’ en ‘Uruz-ganFM’. Ook trad ze op voor de Nederlandse militairen in Kamp Holland. “De saamhorigheid op het kamp is groot, er heerst een gezellige sfeer. Je merkt pas echt

iets van de toestand in Uruzgan als je buiten het kamp komt. Ik ben blij dat ik dat twee keer heb gedaan, anders had ik een totaal verkeerd beeld gekregen. De Afghanen zijn erg arm, het is er een stofbende. En de huizen... Het stelt allemaal zo weinig voor. Ik ben te voet in legeroutfit door Tarin Kowt gegaan, samen met twintig à dertig militairen. Mijn blonde haren stopte ik goed weg onder mijn helm, maar toch bleef ik een attractie. Ik heb het idee dat de sexuele frustratie groot is bij de mannen. Ze moeten jaren sparen om een vrouw te kunnen kopen en kunnen dan pas met haar samen zijn. Toch was ik niet echt geshockeerd door alle ellende op

straat. Het scheelde ook dat ik twee jaar geleden voor het TMF-project ‘Because I am a girl’ naar de Filippijnen ben geweest om aandacht te vragen voor de positie van vrouwen, die daar net als in Afghanistan veel minder rechten hebben. Toen schrok ik wel heel erg en dat heeft echt een paar dagen geduurd. Die enorme armoede, vréselijk. Ik ben er dank-baar voor dat ik in beide landen ben geweest. Het welzijn van die mensen gaat me echt aan het hart: het meest werd ik geraakt door de kinderen. Je zult maar in zo’n land geboren zijn... En als vrouw heb je al helemáál niks te zeggen.

Het was vooral mijn nieuwsgierigheid die me naar Uruzgan bracht. Op aandringen van anderen heb ik er eerst een nachtje over geslapen, maar eigenlijk wilde ik direct ‘ja’ zeggen. Natuurlijk vroeg ik me af en toe wel af waar ik precies aan begon, maar ik wilde het gewoon met eigen ogen zien. Het is jammer dat er zo weinig mooie dingen naar buiten komen over het werk van de militairen in Uruzgan. Je hoort alleen maar angst-aanjagende berichten over aanslagen en bermbommen. Dat klopt ook, maar het is wel eenzijdig. Je leest bijvoorbeeld nooit over de Nederlan-ders die Afghanen opleiden tot politieagenten, terwijl de Afghanen dat wel heel erg waarderen. Ze nodigen bijvoorbeeld regelmatig onze solda-ten thuis uit om te komen eten, er is echt een band tussen hen gegroeid. Dat had ik wel willen lezen in de media. Of dat de artsen door onze bemoeienis beter hun werk kunnen doen en meer patiënten kunnen ontvangen, omdat hun veiligheid gewaarborgd wordt door de soldaten.Ik ben blij dat ik met eigen ogen heb kunnen zien hoe het daar is, maar ik zou niet meteen teruggaan. Ook al heb ik een grote drang om mensen in nood te helpen: het is zo oneerlijk dat er volkeren zijn die in armoede en angst leven. Maar ik vond de combinatie van alle dingen daar heel zwaar. Je zit in een andere wereld, na drie dagen word je gillend gek van al het stof. Als je gedoucht hebt, ben je alweer vies voordat je goed en wel droog bent. Daar werd ik echt chagrijnig van. Ik wilde heel graag een luisterend oor bieden aan de militairen, hun trotse verhalen en moeilijke momenten horen. Maar op een gegeven moment zit je hoofd vol van alle indrukken en barst ie bijna uit elkaar. Ik was ook heel erg bezig met een oplossing zoeken… Vergeefse moeite: er is gewoon geen directe oplossing te vinden voor de problemen in Afghanistan. Op mijn vriend Tim ben ik enorm trots. Hij reageerde zo te gek toen ik hem vertelde dat ik naar Kamp Holland wilde gaan. Diep in zijn hart vond hij het helemaal niks. Maar hij wilde mij niet beïnvloeden en vond dat ik zelf een beslissing moest nemen. Dat waardeer ik in hem. Ik leerde

Tim kennen via een callcenter waar we allebei werkten. We had-den een paar maanden verkering, ik was toen zeventien, maar we zaten allebei in een andere levens-fase. Ik vond hem wel direct enorm interessant. Tim is net even an-ders dan de rest: hij gaat zijn eigen gang, laat zich niet beïnvloeden, is een beetje gereserveerd en super-intelligent. In tegenstelling tot hem ben ik een zeef. Ik ben wel in veel dingen geïnteresseerd, maar ik vergeet ook weer alles. Acht jaar geleden wilde ik overal zijn, ik wilde van alles doen en was heel springerig. Tim was toen al veel rustiger en dat matchte niet. Een paar jaar later stuurde hij me een mailtje, hij wilde me weer eens zien. Ik had totaal geen verwach-tingen, maar stond wel even per-plex toen hij de deur opendeed. Wow! Zo kon ik me hem echt niet herinneren. Ik was snel weer om en ben nu heel gelukkig met onze relatie. Het is fijn dat hij niet in de muziekwereld zit, dat relativeert het ‘bekend zijn’.

Ik ben opgegroeid met muziek. Mijn vader is producer en heeft een studio aan huis. Hij is altijd nauw betrokken bij wat ik doe. En ik bij wat hij doet. Als ik vroe-ger uit school kwam, liep ik recht-streeks de studio in en ging ik on-gemerkt ergens zitten waar ik niet in de weg zat. Ik was heel nieuws-gierig, ik wilde alles weten. Toen Candy Dulfer een keer een plaat bij ons opnam – toen was je daar nog drie maanden mee bezig, nu kun je in twee weken een album klaar hebben – zat ze ’s avonds ›

‘In UrUzgan stopte Ik mIjn blonde haren weg onder mIjn helm, toch bleef Ik een attractIe’ DennIs’ fAVorIete…

Song: ‘They won’t go when I go’ van Stevie WonderKroeg: Meander in AmsterdamBiertje: AmstelSigarettenmerk: DavidoffZangeres: Dinah Washington Zanger: Donny HathawayFilm: ‘La vie en rose’Kapper: Julian bij Le SoukActeur: Jack Nicholson (knapste acteurs: Matthew McConaughey en Josh Hartnett)Actrice: Meryl StreepTv-programma: ‘De wereld draait door’Kledingmerk: InsightMobieltje: iPhoneBoek: ‘Komt een vrouw bij de dokter’vakantieland: GriekenlandAutomerk: Audi Dag van de week: zaterdag (dan ben ik óf aan het optreden óf doe ik andere leuke dingen)Maand van het jaar: december (dan ben ik bijna jarig en gaan we een nieuw jaar tegemoet!)videoclip: ‘Coffee & tv’ van BlurConcert: Whitney Houston in haar goede tijd (ik was toen negen of tien jaar)

Bril (paulfrank.com € 210), leren jas (Giacca via sprmrkt.nl € 725), hemd (atoslombardini.it € 149), leren broek met hoge taille (www.provider.dk € 349), enkellaarsje (Forrest & Bob 06-41697080 € 210).

22•VIVA VIVA•23

‹

ST

YLI

NG

CY

NT

HIA

VA

N D

E G

OO

R H

AA

R E

N M

AK

E-U

P M

AR

ISK

A K

RIK

KE@

VIE

W A

GE

NC

Y

gewoon bij ons aan de keukentafel. Soms mocht ik van mijn vader een regeltje inzingen op een album. Het voelde geweldig om mijn stem op een plaat van een bekende artiest te horen! Dat gevoel van zingen met een veel te grote kop-telefoon op, vond ik heerlijk. Mijn vader heeft me altijd mijn gang laten gaan. Zingen en muziek maken heb ik voornamelijk in de praktijk geleerd. In 2006 werd ik ontdekt bij ‘TMF Kweekvijver’. Ik droeg toen nog een beugel met slotjes en al snel stond ik bekend als beugelbekkie. Ik stond op het punt om door te breken, was bezig met een album, en wist hoe be-langrijk uiterlijk is in deze wereld.

Toch wilde ik per se die beugel, want ik vond dat ik met beugel ook leuk was. In de videoclip van ‘Bubble gum’ blaas ik bellen. Er is daarna een hele discussie ont-staan rondom kauwgum eten als je een beugel hebt. Dat geloof je toch niet?! Ik had nooit gedacht dat mijn beugel zo’n impact zou hebben, erg grappig. Gelukkig heeft die beugel mijn carrière nooit in de weg gezeten. En het ontbrak me ook niet aan manne-lijke aandacht.Inmiddels ben ik beugelbekkie-af en heb ik met ‘Blonde’ een album met ballen gemaakt. Mijn mu-ziek is gegroeid en ikzelf ook. Ik woon nu samen met mijn vriend Tim, we hebben pas een huis

gekocht en ik heb een eigen bedrijfje. Zo zie ik dat, want in principe ben ik directeur van mijn bedrijf dat Dennis heet. Ik zing, maar schrijf ook mijn teksten, onderhoud mijn contacten, ben met muzikanten en pro-ducers bezig en werk nauw samen met het label om dingen voor elkaar te krijgen. Er komt heel veel kijken bij zelfstandig ondernemen, daar sta je in het begin helemaal niet bij stil. ‘Blonde’ heb ik in Amerika opgenomen en de producers Salaam Remi en Commissioner Gordon heb ik zelf uit-gekozen. Ik legde mezelf daarbij geen grenzen op, ik dacht alleen: wie wil ik voor mijn plaat? Salaam zag het zitten met mij. Best bijzonder, want

hij heeft het voor het uitkiezen en kan daardoor niet alles aannemen. Hij werkt bijvoorbeeld met Amy Winehouse. Er ging een golf door me heen toen ik las dat hij mijn plaat wilde produceren. Zó gaaf! En de tekst van de single ‘Headlines’ heb ik geschreven met Blair Mackichan, een Engelse songwriter. Het nummer gaat over schreeuwerige kranten-koppen, die zijn heel belangrijk omdat je daarmee de aandacht trekt. Vaak is het nieuws zelf een stuk genuanceerder. Dat het soms ook heel eenzijdig kan zijn, bewijst de berichtgeving rondom Afghanistan.

Na ‘de eerste keer Tim’ ben ik ongeveer vijf jaar vrijgezel geweest. Ik heb het er flink van genomen. Niet dat ik met honderden mannen naar bed ben geweest, maar ik deed wel precies waar ik zin in had. Het moment dat Tim weer mijn leven binnenstapte, was precies goed. Ik had het rock-’n-rollleventje wel gezien en wilde graag een vriend. Lol trappen en feesten vind ik heerlijk, maar ik ben ook een huismus en hou van knus op de bank zitten. Dat huiselijke miste ik toen erg. Vóór Tim ging ik con-stant de hort op, lekker zuipen tot ’s ochtends vroeg zonder een idee van tijd te hebben. Geweldig. Nog steeds geniet ik van uitgaan, maar ben niet meer zo wild. De sfeer in een kroeg is heerlijk. Hoe later het wordt, hoe meer het kaf van het koren wordt gescheiden. Die sfeer komt natuurlijk ook door de drank. Ik kan niet goed uitleggen wat het is, maar ik geniet er intens van. Er is op dat moment alleen het nu, je wordt één met elkaar. Vlak voor Tim had ik een vriendje over wie ik een liedje heb geschreven, ‘Mistake’. Enorm verliefd was ik. Maar ik was niet de enige voor hem, al wilde ik dat wel heel graag. Hij was aan het flierefluiten en ik zette oogkleppen op. Toen ik hem met een ander zag, flipte ik en nam ik wraak met zijn beste vriend. Ik wil het niet goedpraten, maar het was wel een samenloop van omstandigheden. Ik was op zoek naar mijn vriendje, vond hem niet en stond heel treurig met een sigaret in een steegje. Toen kwam ik zijn beste vriend tegen. Het liep bewust uit de hand, een foutje

dus. Als de een met modder gooit, is het niet chic om terug te smij-ten. Maar het voelde wel goed.In een relatie moet je alles tegen elkaar kunnen zeggen en ik denk dat Tim en ik dat kunnen. Ik ge-loof niet in samen één worden. Je bent en blijft twee individuen, je kiest er alleen voor om samen te zijn. Je moet begrip en respect hebben voor verschillen in karak-ters. Ik denk dat een grote liefde ook pas op je pad komt als je er klaar voor bent. Cliché, maar waar. Tim en ik waren elkaar niet vergeten: op mijn zeventiende waren we nog niet voor elkaar bestemd, nu wel. Trouw zijn is belangrijk voor mij, maar ik ben ook een realist. Als je lang bij elkaar bent, is het naïef om te denken dat je je nooit tot een ander aangetrokken zult voelen. Ik weet zeker dat het na jaren sa-menzijn een keer gaat gebeuren. Of het nu uitloopt op zoenen of op een onenightstand, uiteindelijk gaat het erom hoe je daar samen mee omgaat. In hoeverre wil je dit soort dingen van elkaar begrijpen en accepteren? Een geheime affai-re is iets heel anders dan een soort vriendschappelijk uit de hand gelopen dingetje met twintig bier op. Te veel drank op is een slap excuus natuurlijk, maar als je elkaar echt goed kent en veel met elkaar praat, weet je meestal wel wat er achter het vreemdgaan zit. verliefd worden op een ander is een hel. Dan ben je niet meer met elkaar bezig en kun je je relatie wel gedag zeggen. Maar daar denk ik nog helemaal niet aan hoor, we zijn net weer samen.” ●

Zo VADer, Zo DennIsZangeres Dennis (naam voluit: Denise van Donselaar, geboren op 3 januari 1984) heeft net haar nieuwe album ‘Blonde’ gelan-ceerd, de opvolger van ‘Her name is Dennis’ (2007). De eerste single van het nieuwe album is ‘Headlines’ en kwam in oktober 2009 al uit. Dennis brak door in het programma ‘TMF Kweekvij-ver’ in 2006. In oktober van hetzelfde jaar won ze een Essent Award en een TMF Award voor Beste Kweekvijvertalent. Dennis groeide op in de muziekstudio van haar vader, producer Rob van Donselaar. Ze trad op als achtergrondzangeres bij Guus Meeuwis en zong een duet met hem. Ook zong ze de soundtrack ‘My own little bubble’ van de bios-coopfilm ‘Dunya en Desie in Marokko’. Eind november 2009 vertrok ze samen met 3FM-dj Giel Beelen en cabaretier Guido Weijers naar Kamp Holland. Den-nis woont samen met Tim Sterk.

‘toen Ik hem met een ander zag, flIpte Ik en nam Ik wraak met zIjn beste vrIend’

T-shirt (Avelon (020) 4222985 € 50), leren broek (misssixty.com € 134,90).

24•VIVA VIVA•25