rok i - pwsztar.edu.pl filenazwa kursu fizyka i, fizyka ii kod kursu kod erasmusa jednostka instytut...

Nazwa kursu Fizyka I, Fizyka II

Kod kursu

Kod ERASMUSA

Jednostka Instytut Politechniczny

Zakład Elektrotechniki

Kier/spec/rok Elektrotechnika I rok

Punkty ECTS 13 punktów ECTS (sem. I = 7 punktów, sem. II = 6

punktów)

Rodzaj kursu Obowiązkowy

Okres (rok

akad/semestr)

Od 2010/2011, sem. I, sem. II

Typ zajęć/liczba godzin W/45(I) + W/30(II), C/30(I), L/30(II)

Koordynator

Prowadzący

Sposób zaliczenia wykład po I i II semestrze – egzamin pisemny

testowy oraz ustny, ćwiczenia po I semestrze-zaliczenie z oceną, laboratorium po II semestrze

– zaliczenie z oceną

Terminy zaliczenia: po I i II semestrze

Poziom kursu

Wymagania wstępne

Język wykładowy Polski

Cele dydaktyczne/efekty

kształcenia

Skrócony opis kursu

Pełny opis kursu Program wykładów z fizyki dla studentów kierunku

Elektrotechnika.

Rola fizyki na tle nauk przyrodniczych,

matematyka w fizyce, podstawowe wielkości

fizyczne, podstawowe jednostki.

1. Ruch mechaniczny, względność ruchu, ruch punktumaterialnego, układy współrzędnych, wektor

położenia, wektor przemieszczenia, prędkośćśrednia, prędkość chwilowa, składowe prędkości,

ruch prostoliniowy oraz ruch krzywoliniowy.

2. Przyśpieszenie, definicja przyśpieszenia

stycznego i normalnego, definicja przyśpieszenia

radialnego i transwersalnego. Kinematyka ruchu

obrotowego, prędkość i przyśpieszenie kątowe.

3. Dynamika punktu materialnego, zasady dynamiki

Newtona, pęd cząstki, definicja momentu siły

oraz momentu pędu, dynamiczne równania ruchu,

siła sprężysta w równaniach ruchu, inercyjnośćukładu odniesienia.

4. Dynamika w układach nieinercyjnych, nieinercyjne

układy odniesienia, translacja układu, rotacja

układu, siły w układach nieinercyjnych. Ziemia

jako układ odniesienia.

5. Formy energii, definicja pracy oraz mocy,

energia kinetyczna i potencjalna, zachowawczośćsił centralnych, różne postacie energii.

6. Grawitacja, podstawy grawitacji, masa ciężka ibezwładna, prawa Keplera, ważenie ciał

niebieskich, zmiany ziemskiego przyśpieszenia

grawitacyjnego z odległością od środka Ziemi,prędkości kosmiczne, zależność pola

grawitacyjnego od rozkładu masy.

7. Układy punktów materialnych, środek masy układu

punktów materialnych, prędkość środka masy,układ laboratoryjny oraz układ środka masy.

8. Ruch bryły sztywnej, model bryły sztywnej,

moment bezwładności bryły sztywnej, równanieruchu bryły sztywnej, główne osie obrotu,

zjawisko precesji.

9. Zderzenia, zderzenia i ich klasyfikacja,

centralne zderzenia sprężyste, niecentralne

zderzenia sprężyste, zderzenia niesprężyste .10. Ruch drgający, prosty ruch harmoniczny,

drgania tłumione, drgania wymuszone i rezonans

mechaniczny, tłumione drgania wymuszone,

składanie prostych ruchów harmonicznych.

11. Elementy teorii względności, względnośćruchu i dodawanie prędkości, pomiary prędkości

światła, pojęcie równoczesności zdarzeń,transformacje Lorenza, konsekwencje wynikające z

transformacji Lorenza- dylatacja czasu,

kontrakcja odległości.12. Dynamika relatywistyczna, pęd

relatywistyczny,

energia całkowita, związek energii i pęd,

zderzenia w przypadku relatywistycznym.

13. Ruch cieczy i gazów, ruch laminarny i

turbulentny, równanie ciągłości strugi, równanieBernoulliego, przykłady zjawisk wynikających z

równania Bernoulliego.

Elektryczność i magnetyzm, zjawiska falowe,

elementy fizyki atomowej, elementy fizyki

jądrowej

1. Pole elektrostatyczne, ładunki elektryczne,

wielkości i prawa opisujące pole

elektrostatyczne, analogie z polem

grawitacyjnym, elektryczne własności

materii( przewodniki i dielektryki), pole w

dielektrykach, energia pola elektrostatycznego,

pojemność elektryczna-kondensatory.

2. Prąd elektryczny, natężenie prądu, gęstośćprądu, prąd stały, prąd zmienny, prąd

przemienny, zjawiska towarzyszące przepływowiprądu elektrycznego.

3. Prawo Ohma, opór elektryczny, przewodnictwo

elektryczne, zależność oporu elektrycznego od

temperatury, związek przewodnictwa cieplnego z

przewodnictwem elektrycznym, zjawisko

nadprzewodnictwa.

4. Źródła prądu – siła elektromotoryczna, przykładyróżnych źródeł prądu, praca oraz moc prądu

elektrycznego, obwody elektryczne, łączenie

oporów, prawa Kirchhoffa.

5. Ruch ładunku elektrycznego w polu elektrycznym i

magnetycznym, siła Lorenza, trajektorie ruchu,

przykłady ruchów naładowanych cząstek w polu

magnetycznym, ruch cząstki naładowanej wskrzyżowanym polu elektrycznym i magnetycznym,

spektrometry mas, cyklotron, zjawisko Halla.

6. Przewodnik z prądem w polu magnetycznym, siłydziałające na przewodnik z prądem, moment

obrotowy, silnik elektryczny. Pole magnetyczne

wytworzone przez przewodnik z prądem, prawo

Biota-Savarta, śiły działające pomiędzy

przewodnikami z prądem, definicja jednostki

natężenia prądu, pole magnetyczne odporuszającego się ładunku, związek pola

elektrycznego z polem magnetycznym.

7. Prawo Ampere’a, przykłady zastosowania prawa

Ampere’a do wyznaczenia wektora indukcji

magnetycznej.

8. Magnetyczne własności materii, diamagnetyzm,

paramagnetyzm, ferromagnetyzm, wektor

namagnesowania, wektor natężenia pola

magnetycznego, przenikalność magnetyczna,

podatność magnetyczna, zjawisko histerezymagnetycznej.

9. Zjawisko indukcji elektromagnetycznej, prawo

indukcji Faraday’a, prądnice prądu, prawo Lenza,

zjawisko samoindukcji, zjawisko indukcji

wzajemnej, transformatory.

10. Energia pola magnetycznego i elektrycznego,

obwody sprzężone, Prawo Ampera Maxwella,równania Maxwella.

11. Obwody prądu zmiennego, drganiaelektryczne, drgania harmoniczne, drgania

tłumione, drgania wymuszone, zjawisko rezonansu

elektrycznego, analogię pomiędzy elektrycznymobwodem drgającym a mechanicznymi drganiami.

12. Ruch falowy, fala harmoniczna, fala

podłużna i poprzeczna, fala płaska, fala

kulista, wielkości charakteryzujące fale, źródła

fal, różniczkowe równanie fali.13. Zjawiska związane z falami, superpozycja

fal, interferencja fal, dudnienia, fale stojące,fale dźwiękowe, fala dźwiękowa w różnych

ośrodkach, prędkość rozchodzenia się falidźwiękowej w różnych ośrodkach, zjawisko

dyspersji, barwa dźwięku, natężenie dźwięku,

prawo Webera-Fechnera.

14. Fale elektromagnetyczne, promieniujący

obwód drgający, doświadczenie Hertza, wielkościcharakteryzujące falę elektromagnetyczne,

polaryzacja fali elektromagnetycznej, energia

oraz pęd fali elektromagnetycznej,promieniowanie elektromagnetyczne od

przyśpieszanych ładunków.15. Rozchodzenie się fal elektromagnetycznych w

różnych ośrodkach, zjawisko dyspersji, zjawiskoDopplera i jego wykorzystanie. Widma

promieniowania elektromagnetycznego.

16. Odbicie i załamanie się falelektromagnetycznych na granicy dwóch ośrodków,

polaryzacja przy odbiciu i załamaniu.

17. Zjawisko interferencji dla fal

elektromagnetycznych, spójne źródła światła,

doświadczenie Younga, interferencja fal z wieluźródeł, zjawisko dyfrakcji dla fal

elektromagnetycznych, zasada Huygensa, dyfrakcja

na pojedynczej szczelinie, dyfrakcja na wielu

szczelinach , siatka dyfrakcyjna.

18. Różne rodzaje promieniowania

elektromagnetycznego, widmo liniowe, widmo

pasmowe, widmo promieniowania ciała doskonale

czarnego, widmo emisyjne i absorpcyjne,

oddziaływanie promieniowania

elektromagnetycznego z materią, kolor nieba,zjawisko fotoelektryczne, rozproszenie

komptonowskie.

19. Modele atomu, model Thomsona, model

planetarny, model Bohra, postulaty Bohra,

wyjaśnienie widm atomowych, serie widmowe, stanyenergetyczne, atomy wodoropodobne, doświadczenie

Francka-Hertza, promieniowanie X, doświadczenieMoseley’a, klasyfikacja orbit atomowych, liczby

kwantowe, postulaty Pauliego.

20. Elementy fizyki ciała stałego, stany

elektronowe w kryształach, mikroskopowe

wyjaśnienie różnego przewodnictwa ciał stałych.Elementy fizyki jądrowej, budowa jądra atomowego,

rozmiary jąder, energia wiązania, masy jąder,

rozpady promieniotwórcze, szeregi

promieniotwórcze, reakcje jądrowe, zjawisko

rozszczepienia jąder atomowych, budowa idziałanie reaktora jądrowego.

Literatura Podstawowa: C.R. Resnick, D. Halliday, Fizyka,

Tom 1, 2

Pomocnicza: A. Januszajtis, Fizyka dla

politechnik, Tom.1, 2

M. Alonso, E.J. Finn,

Fundamental University Physics, Tom.1, 2

Kursy fizyki w internecie

Uwagi 1

Uwagi 2

Uwagi 3

Nazwa kursu Geometria i Grafika Inżynierska

Kod kursu

Kod ERASMUSA




Punkty ECTS 3 punkty ECTS

Rodzaj kursu Obowiazkowy

Okres (rok

akad/semestr)

Od 2010/2011, sem. I

Typ zajęć/liczba godzin W/15, L/30

Koordynator

Prowadzący

Sposób zaliczenia Wykład – zaliczenie, laboratorium – zaliczenie z

oceną

Poziom kursu

Wymagania wstępne



kształcenia

Skrócony opis kursu Podstawowe wiadomości z aksonometrii. Rodzaje

aksonometrii. Aksonometria prostokątna –

izometria. Aksonometria ukośna: dimetryczna,

aksonometria ukośna. Widoki rysunkowe brył

(płaskościennych i obrotowych), przekroje, kłady,

zasady wymiarowania. Ogólne zasady odwzorowania

elementów przestrzeni na płaszczyźnie. Rodzaje

rzutni. Metody rzutowania – rzut cechowany. Moduł

i nachylenie prostej oraz płaszczyzny. Krawędź

dwóch płaszczyzn. Metoda rzutowania – rzut

prostokątny równoległy. Położenie i ślady

prostych oraz płaszczyzn. Przynależność i

elementy wspólne. Transformacja położenia.

Podstawowe wiadomości o wielościanach. Przekroje

wielościanów płaszczyznami rzutującymi i

dowolnymi. Podstawowe wiadomości o powierzchniach

(walcowa, stożkowa, sfera). Przekroje powierzchni

płaszczyznami rzutującymi i dowolnymi. Podstawy

programu AutoCAD. Zasady wymiarowania w programie

AutoCAD. Techniki szybkiego rysowania, praktyczne

wykorzystanie narzędzi typu: kopiuj, lustro, itp.

Nauka pracy z plikami rastrowymi w programie

AutoCAD -praktyczna wektoryzacja fragmentu obrazu

rastrowego. Materiały konstrukcyjne, ich

własności charakterystyczne i zastosowanie.

Wytrzymałość prosta, naprężenia dopuszczalne,

warunki stateczności konstrukcji. Systemy grafiki

komputerowej, modelowanie w grafice komputerowej.

Pełny opis kursu Wykład 1. Rysunek techniczny jako język

porozumiewania pomiędzy konstruktorami, a

wykonawcami.

Wykład 2. Metody odwzorowywania struktur

graficznych. Arkusze, grubości i rodzaje linii

rysunkowych, pismo techniczne, skale rysunkowe.

Wykład 3. Rysowanie figur płaskich. Zasady

odwzorowań brył.

Wykład 4. Metoda rzutowania – rzut prostokątny

równoległy. Położenie i ślady prostych oraz

płaszczyzn. Przynależność i elementy wspólne.

Transformacja położenia.

Wykład 5. Podstawowe wiadomości z aksonometrii.

Rodzaje aksonometrii. Aksonometria prostokątna –

izometria.

Wykład 6. Aksonometria ukośna: dimetryczna,

aksonometria ukośna izometryczna.

Wykład 7. Widoki rysunkowe brył

(płaskościennych i obrotowych). Przekroje i

półprzekroje, kłady, półwidoki, wyrwania.

Wykład 8. Podstawy programu AutoCAD. Interfejs

programu i dostępne biblioteki. Użycie szybkiej

pomocy w Palecie informacji. Sterowanie opcjami

wyświetlania.

Wykład 9. Widok, jego zmiana , wyświetlanie

nowych fragmentów przez przemieszczanie

wskaźnika. Rozpoczęcie rysunku, jednostki,

warstwy, sterowanie warstwami. Rysowanie

obiektów, ich właściwości.

Wykład 10. Rysowanie linii, okręgów, łuków.

Precyzyjne ustawianie wartości dla siatki i

skoku, granice siatki. Rysowanie za pomocą

współrzędnych. Określenie kątów i odległości.

Wykład 11. Wybieranie obiektów do edycji.

Wymazywanie, wydłużanie i ucinanie obiektów.

Powielanie, przesuwanie i obracanie obiektów.

Korzystanie z pomocy rysunkowych, analizowanie

rysunków.

Wykład 12. Dodawanie symboli i kreskowań,

przegląd i wstawianie bloków oraz kreskowań.

Dodawanie tekstu do rysunku. Tworzenie i

modyfikacja tekstu, style – modyfikacja.

Wykład 13. Zasady wymiarowania w programie

AutoCAD. Wymiary zespolone i linie odniesień,

korzystanie z opcji wymiarowania, style

wymiarowania.

Wykład 14. Tworzenie arkuszy i wydruków. Praca z

arkuszami. Wybór i konfiguracja ploterów.

Ustawienia stron.

Wykład 15. Techniki szybkiego rysowania

(praktyczne wykorzystanie narzędzi typu: kopiuj,

lustro itp.).

1. Rodzaj i zakres ćwiczeń:

Część I Geometria wykreślna: ćwiczenia projektowe

o Wykorzystanie programów rastrowych do

przedstawiania pomysłów

konstrukcyjnych w rysunku technicznym

.

o Arkusze, grubości linii, pismo

techniczne.

o Rzuty aksonometryczne: izometria i

dimetria ukośna

o Rzutowanie prostokątne metodą

europejską i amerykańską

o Widoki, półwidoki, przekroje proste i

złożone stopniowe i łamane, przekroje

cząstkowe

o Wymiarowanie, zasady wymiarowania:

linie i liczby wymiarowe,

wymiarowanie kątów, znaki wymiarowe

o Rzuty Monge`a – ślady prostej, ślady

płaszczyzny, rzuty wielokątów, części

wspólne prostej i wielokątów, części

wspólne wielokątów.

o Rzuty Monge`a – transformacja rzutni,

rzuty wielościanów w transformacji,

przekroje wielościanów płaszczyzną

rzutującą i dowolną.

o Rzuty Monge`a – rzuty powierzchni

(walcowa, stożkowa, sfera) na dwie i

więcej rzutni, przekroje płaszczyzną

rzutującą i dowolną.

Część II Grafika Inżynierska: ćwiczenia

projektowe

o Zarządzanie oknami rysunkowymi

(interfejs użytkownika), zarządzanie

warstwami rysunkowymi (ich tworzenie,

usuwanie, modyfikacja),

o przygotowanie obszaru roboczego

(granice rysunku, skale, skok siatki,

itp.), poznanie narzędzi edycyjnych

(wymaż, przedłuż utnij, itp.),

o współrzędne punktów biegunowe

(ćwicz. średnic. łuków, okręgów,

wymiarowanie bazy), szeregowe, np.

liniowe, wymiarowania: ( typów

podstawowych Zastosowanie

lokalizacji). chwilowe i stałe (tryby

precyzyjnego rysowania narzędzi.

o Wykorzystanie narzędzi szybkiego

rysowania przy wykonywaniu rysunku

technicznego.

o Wykonanie przykładowego schematu

ideowego instalacji elektrycznej w

programie AutoCad.

Literatura Podstawowa:

1. Dobrzański T.: Rysunek techniczny maszynowy.

Wyd. Naukowo-Techniczne, Warszawa 2003

2. Grochowski B.: Geometria wykreślna z

perspektywą stosowaną. Wyd. Naukowe PWN. Warszawa

2002

3. Januszewski B., Bieniasz J.: Geometryczne

podstawy grafiki inżynierskiej Cz. I, Cz. II.

Wyd. Oficyna Wydawnicza PRz, Rzeszów 2005, 2004

4. Kosma. Z.: Wstęp do grafiki komputerowej.

Wyższa Szkoła Inżynierska w Radomiu, Radom 1994

5. Suseł M., Makowski K.: Grafika inżynierska z

zastosowaniem programu AutoCAD. Wyd. Oficyna

Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, Wrocław

2005

6. Pikoń A.: AutoCAD 2008 i 2008 PL. Wyd. Helion,

2008

Pomocnicza:

1. Mazur J., Koniński K.: Grafika inżynierska z

wykorzystaniem metod CAD. Oficyna Wydawnicza

Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2005

2. Otto F., Otto E.: Podręcznik geometrii

wykreślnej, Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 1998

Pikoń A.: AutoCAD 2008. Pierwsze kroki. Wyd.

Helion, 2008

Uwagi 1

Uwagi 2

Uwagi 3

Nazwa kursu Lektorat Języka Angielskiego

Kod kursu

Kod ERASMUSA



Kier/spec/rok I rok Elektrotechnika

II rok Elektrotechnika

III rok Elektrotechnika

Punkty ECTS 5 punktów ECTS (1+1+1+2)

Rodzaj kursu* Obowiązkowy

Okres (rok akad/

semestr)

Od 2010/2011, sem. II do sem. V

Typ zajęć/ liczba **

godzin

Ćwiczenia, 150 godzin, (30+30+30+60 godzin)

Koordynator

Prowadzący

Sposób zaliczenia *** Zaliczenie z oceną po każdym semestrze

Egzamin po zakończeniu kursu

Poziom kursu

Wymagania wstępne

Język wykładowy Język angielski i język polski

Cele dydaktyczne/

efekty kształcenia

Cele dydaktyczne:

� uświadomienie funkcji języka i

komunikacji w życiu społecznym

� stopniowe wprowadzanie słownictwa z

określonych tematów i zagadnień

gramatycznych

� zwrócenie uwagi na funkcje językowe itypowe sytuacje z życia codziennego,

wymagające użycia konkretnych zwrotów

� szczególne zaakcentowanie kwestii

kulturowych (różnice między kulturami)

� pogłębienie wiedzy uczniów na temat

innych społeczeństw i przygotowanie ich

do zetknięcia się z wielością iróżnorodnością kultur

� rozwijanie umiejętności skutecznego

używania języka angielskiego dla celówkomunikacyjnych, w różnorodnych

sytuacjach językowych

Efekty kształcenia:

Student potrafi wykazać się znajomością:

� różnorodnych środków językowych

umożliwiających formułowanie wypowiedzipoprawnych pod względem leksykalnym i

gramatycznym

� rutynowych zachowań językowych orazwłaściwego użycia zwrotów i innych

wprowadzanych struktur językowych

� wyszukiwania i przedstawiania w tekście

czytanym lub wysłuchanym szczegółowych

informacji

Student potrafi wykazać się umiejętnością:

� budowania spójnych wypowiedzi z

zastosowaniem odpowiednich form, zwrotów

językowych

� posługiwania się strukturami leksykalno-

gramatycznymi, pozwalającymi na osiągnięciewskazanych celów komunikacyjnych

� formułowania własnych opinii oraz

prowadzenia prostych negocjacji w

sytuacjach życia codziennego

Skrócony opis kursu Kurs na poziomie zaawansowanym. Treści nauczaniazawierają:

- struktury gramatyczne umożliwiające formułowaniewypowiedzi w odniesieniu do teraźniejszości,

przeszłości i przyszłości- funkcje językowe umożliwiające posługiwanie się

językiem w sytuacjach dnia codziennego

- zasady wymowy i ortografii

- proste projekty indywidualne i grupowe

- podstawowe wiadomości o obszarze nauczanego języka

Pełny opis kursu Sprawności językowe rozwijane są poprzezsystematycznie wzbogacany materiał leksykalny i

gramatyczny.

1. Sprawność mówienia rozwijana jest przez:

� liczne ćwiczenia o charakterze dialogowym i

monologowym oparte na materiale

ilustracyjnym, służącym jako bodziec

wywołujący wypowiedzi

� pracę w parach i grupach językowych w celuintensyfikacji interakcji werbalnych, m.in.

poprzez wykorzystanie ćwiczeń na zasadzie

luki informacyjnej.

� prowadzenie dyskusji, argumentowanie i

obrona własnych wypowiedzi.

2. Sprawność rozumienia ze słuchu trenowana jest

na materiale audialnym. Nagrany materiał

prowadzi do rozumienia wypowiedzi ludzi o

różnym wykształceniu, pochodzących z różnych

obszarów geograficznych, co pozwala

przygotować studenta do rozumienia różnych

akcentów angielskich.

3. Sprawność czytania trenuje się poprzez wiele

ćwiczeń, których celem jest:

� wydobywanie głównej myśli tekstu

� wyszukiwanie potrzebnej informacji

� domyślanie się znaczenia nieznanych wyrazów

� odróżnianie faktu od opinii

4. Sprawność pisania rozwija się w toku ćwiczeń,

które utrwalają poznanymateriał leksykalny i gramatyczny w

postaci jego zapisu. Do ćwiczeń tych należą np.

ćwiczenia:

� trenujące pisanie kartek, listów, pismurzędowych

� prowadzące do samodzielnych wypowiedzi

pisemnych, zawierających różnorodnestruktury językowe.

Literatura New English File – intermediate

Autorzy: Clive Oxenden, Christina Latam-Koenig

Uwagi 1

Nazwa kursu Matematyka I (sem. 1)

Kod kursu

Kod ERASMUSA




Punkty ECTS 9 punktów ECTS


Okres (rok

akad/semestr)

Od 2010/2011, sem. I

Typ zajęć/liczba godzin W/60, C/60

Koordynator

Prowadzący

Sposób zaliczenia Wykład – zaliczenie, ćwiczenia – zaliczenie z

oceną, egzamin

Poziom kursu

Wymagania wstępne Znajomość przedmiotu w zakresie zagadnień

obowiązujących na maturze – poziom podstawowy



kształcenia

Umiejętność stosowania aparatu matematycznego

do analizy i opisu obiektów i procesów

technicznych

Skrócony opis kursu 1.Wstęp.

Elementy logiki matematycznej i teorii zbiorów.

Relacje. Funkcje. Funkcje elementarne.

2.Ciągi, granice ciągów. Granice funkcji

rzeczywistych. Ciągłość funkcji.

3.Rachunek różniczkowy funkcji jednej zmiennej

rzeczywistej.

Pochodna funkcji, własności pochodnych. Funkcje

monotoniczne, funkcje wypukłe i wklęsłe,

asymptoty. Badanie przebiegu zmienności funkcji.

4. Szeregi liczbowe. Kryteria zbieżności.

Szeregi funkcyjne, szeregi potęgowe i ich

zbieżność.

5. Rachunek całkowy funkcji jednej zmiennej

rzeczywistej.

Całka nieoznaczona, własności. Całkowanie przez

podstawianie, przez części, całkowanie funkcji

wymiernych, niewymiernych, trygonometrycznych.

Całka oznaczona i jej zastosowania.

6. Algebra.

Półgrupy, grupy, pierścienie, ciała. Ciało liczb

zespolonych. Przestrzeń wektorowa. Odwzorowania

liniowe. Macierze, wyznaczniki, układy równań

liniowych.

7. Elementy geometrii analitycznej w R^3.

Iloczyn skalarny, wektorowy i mieszany.

Płaszczyzna, prosta i ich wzajemne położenie.

Odległości pomiędzy obiektami geometrycznymi R^3.

Pełny opis kursu 1.Wstęp.

Elementy logiki matematycznej i teorii zbiorów.

Relacje. Funkcje. Funkcje elementarne.

2.Ciągi, granice ciągów. Granice funkcji

rzeczywistych. Ciągłość funkcji.

3.Rachunek różniczkowy funkcji jednej zmiennej

rzeczywistej.

Pochodna funkcji, własności pochodnych. Funkcje

monotoniczne, funkcje wypukłe i wklęsłe,

asymptoty. Badanie przebiegu zmienności funkcji.

4. Szeregi liczbowe. Kryteria zbieżności.

Szeregi funkcyjne, szeregi potęgowe i ich

zbieżność.

5. Rachunek całkowy funkcji jednej zmiennej

rzeczywistej.

Całka nieoznaczona, własności. Całkowanie przez

podstawianie, przez części, całkowanie funkcji

wymiernych, niewymiernych, trygonometrycznych.

Całka oznaczona i jej zastosowania.

6. Algebra.

Półgrupy, grupy, pierścienie, ciała. Ciało liczb

zespolonych. Przestrzeń wektorowa. Odwzorowania

liniowe. Macierze, wyznaczniki, układy równań

liniowych.

7. Elementy geometrii analitycznej w R^3.

Iloczyn skalarny, wektorowy i mieszany.

Płaszczyzna, prosta i ich wzajemne położenie.

Odległości pomiędzy obiektami geometrycznymi R^3.


1.W. Żakowski i in., Matematyka. Seria:

Podręczniki Akademickie-Elektronika, t. I-IV.

2.W. Stankiewicz, Zadania z matematyki dla

wyższych uczelni technicznych, cz. I i II.

3.W. Krysicki, L. Włodarski, Analiza matematyczna

w zadaniach, cz. I

Pomocnicza:

1. L. Maurin, W. Mączyński, T. Traczyk,

Matematyka, t. I.

2. W. Żakowski, Matematyka, podręcznik podstawowy

dla WST. t. I

3. F. Leja, Rachunek różniczkowy i całkowy.

E. Otto, Matematyka t. I

Uwagi 1

Uwagi 2

Uwagi 3

Nazwa kursu Matematyka II (sem. 2)

Kod kursu

Kod ERASMUSA






Okres (rok

akad/semestr)

Od 2010/2011, sem. II


Koordynator

Prowadzący


oceną, egzamin

Poziom kursu

Wymagania wstępne Zaliczony przedmiot Matematyka I



kształcenia

Umiejętność stosowania aparatu matematycznego

do analizy i opisu obiektów i procesów

technicznych

Skrócony opis kursu 1.Rachunek różniczkowy funkcji wielu zmiennych

rzeczywistych.

Granice funkcji. Różniczkowalność funkcji.

Pochodne cząstkowe i kierunkowe. Extrema funkcji:

lokalne, globalne i warunkowe. Funkcje uwikłane,

ekstrema lokalne funkcji uwikłanych.

2.Elementy równań różniczkowych zwyczajnych.

Definicja równań różniczkowych. Problem

Cauchy'ego. Równania o zmiennych rozdzielonych,

jednorodne, liniowe rzędu I i Bernoulliego.

Równania liniowe rzędu II o stałych

współczynnikach. Układy równań różniczkowych o

stałych współczynnikach.

3. Elementy teorii funkcji wektorowych.

Różniczkowanie i całkowanie funkcji wektorowych.

Gradient, Dywergencja, rotacja i ich własności.

Pole potencjalne strumień.

4. Rachunek całkowy funkcji wielu zmiennych

rzeczywistych.

Całka podwójna i potrójna: własności i

zastosowania. Całka krzywoliniowa nieskierowana i

skierowana: własności i zastosowania. Twierdzenie

Greena. Całka powierzchniowa niezorientowana i

zorientowana: własności i zastosowania.

Twierdzenie Gaussa-Ostrogradzkiego, twierdzenie

Stokesa.

5. Równania różniczkowe cząstkowe rzędu

pierwszego i drugiego.

6..Szeregi trygonometryczne, szeregi Fouriera.

Transformata Fouriera i Laplace a

Pełny opis kursu 1.Rachunek różniczkowy funkcji wielu zmiennych

rzeczywistych.

Granice funkcji. Różniczkowalność funkcji.

Pochodne cząstkowe i kierunkowe. Extrema funkcji:

lokalne, globalne i warunkowe. Funkcje uwikłane,

ekstrema lokalne funkcji uwikłanych.

2. Elementy równań różniczkowych zwyczajnych.

Definicja równań różniczkowych. Problem

Cauchy'ego. Równania o zmiennych rozdzielonych,

jednorodne, liniowe rzędu I i Bernoulliego.

Równania liniowe rzędu II o stałych

współczynnikach. Układy równań różniczkowych o

stałych współczynnikach.

3. Elementy teorii funkcji wektorowych.

Różniczkowanie i całkowanie funkcji wektorowych.

Gradient, Dywergencja, rotacja i ich własności.

Pole potencjalne strumień.

4. Rachunek całkowy funkcji wielu zmiennych

rzeczywistych.

Całka podwójna i potrójna: własności i

zastosowania. Całka krzywoliniowa nieskierowana i

skierowana: własności i zastosowania. Twierdzenie

Greena. Całka powierzchniowa niezorientowana i

zorientowana: własności i zastosowania.

Twierdzenie Gaussa-Ostrogradzkiego, twierdzenie

Stokesa.

5. Równania różniczkowe cząstkowe rzędu

pierwszego i drugiego.

6..Szeregi trygonometryczne, szeregi Fouriera.

Transformata Fouriera i Laplace a


1.W. Żakowski i in., Matematyka. Seria:

Podręczniki Akademickie-Elektronika, t. I-IV.

2.W. Stankiewicz, Zadania z matematyki dla

wyższych uczelni technicznych, cz. I i II.

3.W. Krysicki, L. Włodarski, Analiza matematyczna

w zadaniach, cz. II.

Pomocnicza:

1. L. Maurin, W. Mączyński, T. Traczyk,

Matematyka, t. II.

2. W. Żakowski, Matematyka, podręcznik podstawowy

dla WST. t. I i II.


4. E. Otto, Matematyka t. I-III.dla WST. t. I


E. Otto, Matematyka t. I

Uwagi 1

Uwagi 2

Uwagi 3

Nazwa kursu Podstawy informatyki I, Podstawy informatyki II

Kod kursu

Kod ERASMUSA




Punkty ECTS 9 punktów ECTS (sem. I = 4 punkty, sem. II = 5

punktów)


Okres (rok

akad/semestr)

Od 2010/2011, sem. I, sem. II

Typ zajęć/liczba godzin W/30, L/30(I) + L/30(II)

Koordynator

Prowadzący

Sposób zaliczenia Wykład – zaliczenie, laboratorium – zaliczenie z

oceną, egzamin w letniej sesji egzaminacyjnej

Poziom kursu

Wymagania wstępne



kształcenia

Skrócony opis kursu WYKŁAD

Program skrócony

1. historia rozwoju komputerów i informatyki

2. budowa i zasada działania komputerów i

urządzeń peryferyjnych

3. schematy blokowe – sztuka budowy algorytmów

4. matlab – ogólna charakterystyka pakietu oraz

zasady użytkowania, typy zmiennych

5. instrukcje warunkowe if oraz switch

6. pętle for i while

7. funkcje – zasady pisania, zakres istnienia

zmiennych

8. rekurencja

9. metody sortowania

10. operacje na macierzach

11. operacje plikowe – zapis, odczyt, typ

rekordowy

12. aproksymacja i interpolacja

13. metody całkowania numerycznego

14. zasady modelowania z wykorzystaniem

simulinka

15. programowanie obiektowe i wizualne

LABORATORIUM

Program skrócony

1. matlab –obsługa i zasady pisania programów,

typy zmiennych, podstawowe operacje,

polecenia graficzne

2. instrukcje warunkowe if oraz switch:

Kalkulator z wyborem operacji, równanie

kwadratowe.

3. pętle for i while – sumowanie kolejnych

liczb całkowitych, budowa ciągu gwiazdek

4. funkcje - programy ilustrujące własnościfunkcji i procedury - silnia

5. rekurencja: silnia, wartość wielomianu wpunkcie

6. metody sortowania: bąbelkowe, przezwstawienie, quick sort

7. operacje na macierzach: dodawanie,

odejmowanie, mnożenie, transponowanie

8. eliminacja Gaussa, rozwiązywanie układurównań liniowych

9. operacje plikowe – zapis, odczyt, typ

rekordowy: baza numerów telefonicznych

10. aproksymacja i interpolacja

11. metody całkowania numerycznego:

Euler, Runggego-Kutty, Fehlberga, Adamsa-

Bashfortha, Adamsa-Multona, Geara

12. zasady modelowania z wykorzystaniem

simulinka: silnik obcowzbudny, silnik

szeregowy

13. programowanie obiektowe i wizualne:

kalkulator obsługiwany myszką

Pełny opis kursu

Literatura 1. Klempka R., Stankiewicz A., Programowanie z

przykładami w językach pascal i matlab,UWND AGH, Kraków 2005, wydanie II\

2. Klempka R., Stankiewicz A., Modelowanie i

symulacja układów dynamicznych, wybrane

zagadnienia z przykładami w Matlabie, UWND

AGH, Kraków 2006, wydanie II

3. Klempka R., Sikora-Iliew R., Stankiewicz

A., Świątek B., Modelowanie i symulacja

układów elektrycznych w Matlabie, UWND AGH

Kraków 2007

4. Zalewski A., Cegieła R., „Matlab –

obliczenia numeryczne i ich zastosowanie”,

WN 1996

5. Mrozek B., Mrozek Z., „Matlab uniwersalne

środowisko do obliczeń naukowo-

technicznych”, PLJ 1996

6. Brzózka J., Dorobczyński L., „Programowanie

w Matlab”, MIKOM 1998

Uwagi 1

Uwagi 2

Uwagi 3

Nazwa kursu Podstawy mechaniki

Kod kursu

Kod ERASMUSA






Okres (rok

akad/semestr)

Od 2010/2011, sem. I


Koordynator

Prowadzący


oceną

Forma zaliczenia: Sprawdziany i prace projektowe

Poziom kursu

Wymagania wstępne Minimum – dostateczny poziom wiedzy z

przedmiotów: Matematyka, Fizyka i Grafika

inżynierska.



kształcenia

Nabycie umiejętności z zakresu modelowania i

analizy urządzeń mechatronicznych pod kątem ich

budowy i sprzężeń wewnętrznych a także

optymalnego doboru parametrów geometrycznych tak

urządzeń mechanicznych jak i mechatroniczych w

kontekście założonej wytrzymałości.

Skrócony opis kursu Podstawowe pojęcia i zasady mechaniki ogólnej.

Redukcja dowolnego układu sił. Warunki równowagi

układów płaskich i przestrzennych. Układy

statycznie wyznaczalne. Elementy kinematyki i

dynamiki punktu materialnego i bryły sztywnej.

Ruch postępowy, obrotowy, złożony, płaski i

kulisty. Prawa Newtona. Praca, moc, sprawność i

energia. Zasada d’Alemberta, równowaga sił.

Równania Lagrange’a.

Analiza statystyczna belek, słupów, ram i

kratownic. Rodzaje obciążeń, współczynnik

bezpieczeństwa, naprężenia rzeczywiste i

dopuszczalne, kryterium wytrzymałości i

odkształcenia. Proste i złożone przypadki

wytrzymałości. Metoda elementów skończonych dla

układów statycznych.

Istota mechatroniki, systemy mechatroniczne:

analiza, optymalizacja i projektowanie. Przykłady

urządzeń i systemów mechatronicznych. Aktuatory

elektroniczne, pneumatyczne i hydrauliczne.

Silniki elektrostatyczne o ruchu liniowym i

obrotowym.

Pełny opis kursu

Literatura 1. Engel Z., Giergiel J.: Mechanika cz. I

Statyka, Kinematyka. Uczelniane Wydawnictwa

Naukowo-Dydaktyczne AGH, Kraków 2000.

2. Engel Z., Giergiel J.: Mechanika cz. II

Dynamika. Uczelniane Wydawnictwa Naukowo-

Dydaktyczne AGH, Kraków 2001.

3. Giergiel J., Głuch L., Łopata A.: Zbiór zadań

z mechaniki. Uczelniane Wydawnictwa Naukowo-


4.Misiak J.: Statyka i wytrzymałość materiałów.

WNT, Warszawa 1999.

5. Niezgodziński M.E., Niezgodziński T.:

Wytrzymałość materiałów. PWN, Warszawa 1979.

6. Osiński Z.: Podstawy konstrukcji maszyn. PWN,

Warszawa 1999.

7. Rutkowski G., Kasprzak Z.: Metoda elementów

skończonych w mechanice konstrukcji. Oficyna

Wydawnicza Politechniki Warszawskiej. Warszawa

2000.

8. Olszewski M.: Podstawy mechatroniki.

Wydawnictwo REA s.j., Warszawa 2006.

Uwagi 1

Uwagi 2

Uwagi 3

Nazwa kursu Przedmiot humanistyczny I – Społeczeństwo

informacyjne

Kod kursu

Kod ERASMUSA






Okres (rok

akad/semestr)

Od 2010/2011, sem. I

Typ zajęć/liczba godzin W/30

Koordynator

Prowadzący Mgr inż. Zbigniew Lankosz

Sposób zaliczenia Zaliczenie z oceną

Forma zaliczenia: obecność na zajęciach, praca

pisemna

Poziom kursu

Wymagania wstępne brak



kształcenia

Zapoznanie studenta z pojęciem społeczeństwa

informacyjnego, jego historią powstania, analizą

zjawisk społecznych zachodzących w cybersieci,

uwarunkowań rozwoju cywilizacyjnego, sposobu

zachowań w wirtualnej rzeczywistości.

Skrócony opis kursu Społeczeństwo informacyjne-definicje

Trzy fale cywilizacji wg Toeflera

Historia komunikowania się

Najważniejsze wydarzenia epoki społeczeństwa

informacyjnego

Serwisy społecznościowe

Internet jako źródło komunikacji między

internautami

Internet a gospodarka, kultura, wojsko,

polityka itp.

Zachowania społeczne w Internecie

Co jest najpopularniejsze w Internecie

Wizje przyszłości społeczeństwa informacyjnego

Pełny opis kursu Społeczeństwo informacyjne – definicje – wg

socjologów, wg organizacji międzynarodowych,

cechy charakterystyczne, przykłady – 2 godz

Trzy fale cywilizacji wg Toeflera- omówienie

cywilizacji agrarnej, przemysłowej oraz

najnowszej informacyjnej - 2 godz

Historia przekazu informacji i rozwoju

komputerów – sposoby komunikowania się-

gesty,mimika,rysunki naskalne,mowa,urządzenia

techniczne– 2 godz

Najważniejsze wydarzenia epoki społeczeństwa

informacyjnego – powstanie sieci ARPANET,

Internetu, Web 2.0 – 2 godz

Serwisy społecznościowe – my space, moja klasa,

facebook – 2 godz

Internet jako źródło komunikacji między

internautami –poczta, grupy dyskusyjne, blogi,

gry sieciowe – 2 godz

Internet a różne dziedziny życia gospodarczego

i społecznego - gospodarka, kultura, wojsko,

polityka, banki itp. – 8 godz

Zachowania społeczne w Internecie – etykieta,

spam , hacking , cyberterroryzm, uzależnienia –

4 godz

Co jest najpopularniejsze w Internecie –

portale, wyszukiwarki, wortale – 2 godz

Wizje przyszłości społeczeństwa informacyjnego

– prognoza systemów komunikowania, wirtualna

przestrzeń WEB3.0 – 4 godz


Społeczeństwo informacyjne: Szanse,

zagrożenia,wyzwania - T.Goban-

Klas,P.Sienkiewicz – Wyd.Fundacji Postępu

Telekomunikacyjnego , Kraków 1999

Społeczeństwo Internetu – R.Tadeusiewicz –

Akad.Oficyna Wyd., Warszawa 2002

Pomocnicza:

Galaktyka Internetu -Manuel Castells – Rebis ,

2003

Uwagi 1

Uwagi 2

Uwagi 3

Nazwa kursu Przedmiot humanistyczny II – Podstawy ekologii z

elementami zarządzania środowiskiem

Kod kursu

Kod ERASMUSA






Okres (rok

akad/semestr)

Od 2010/2011, sem. II


Koordynator

Prowadzący


ocenąForma zaliczenia: test

Poziom kursu

Wymagania wstępne



kształcenia


Antropogenizacja środowiska przyrodniczego.

Wprowadzenie do problematyki prawnej ochrony

środowiska. Czysta energia, najlepsze dostępne

technologie, proekologiczne źródła energii

odnawialnej. Strategia rozwoju energetyki (UE,

Polska). Zasady zarządzania środowiskiem w

przedsiębiorstwie: analizy SWOT, strategie,plany emisji przedsiębiorstwa. Normy ISO serii

9000 i 14000 oraz Total Quality Management.

Przykłady strategii środowiskowych izarządzania środowiskiem w przedsiębiorstwach.

Zagrożenia środowiskowe: promieniowanie UV,promieniowanie elektromagnetyczne, substancje

niebezpieczne (metale, związki organiczne).Odpady, ścieki, emisje (ze szczególnym

uwzględnieniem energetyki i przemysłu

elektronicznego). Przykładowe technologie i

instalacje przemysłowe służące ochronie

środowiska. Wybrane zagadnienia z zakresukomunikacji środowiskowej: wydawanie dźwięków,

echolokacja, bioluminescencja, feromony,

narządy elektryczne. Fizjologia narządówzmysłów (mechanorecepcja, fotorecepcja,

chemorecepcja, elektrorecepcja,

propriorecepcja). Rozpoznawanie wybranych

gatunków roślin i zwierząt; przykłady biotopów.FORMA PROWADZENIA ZAJĘĆ: Wykład stanowi

wprowadzenie do tematu. W ramach zajęć

ćwiczeniowych studenci pracują w 2- 3 osobowychgrupach. W ramach ćwiczeń studenci przygotowują

analizę wybranego zagadnienia na podstawiezestawu informacji (case study), lub rozwiązują

zadania koncepcyjne i obliczeniowe. W trakcie

kursu kilka zajęć ma formę wyjazdów terenowych(rozpoznawanie wybranych gatunków przy pomocy

kluczy), zwiedzanie wybranych instalacji

technicznych służących ochronie środowiska (np.

stacja segregacji odpadów, spalarnia,

instalacje wykorzystania energii ze źródełodnawialnych), lub też wyjazdów do parku

narodowego, krajobrazowego lub użytku

ekologicznego (gatunki ginące, biotopy).

Pełny opis kursu

Literatura 1. KUCOWSKI Jerzy, LAUDYN Damazy, PRZEKWAS

Mieczysław, Energetyka a ochrona

środowiska. WNT Warszawa 1997.2. LEWANDOWSKI Witold. Proekologiczne źródła

energii odnawialnej. WNT Warszawa 2001.

3. POSKROBKO Bazyli. Zarządzanie środowiskiem.PWE Warszawa.1998.

4. LEDWOŃ Krystian. Ekologiczne podstawykształtowania technosfery. PWN. Warszawa,

Wrocław. 1998.

5. JAMROŻY Grzegorz, Klucze do oznaczania

kręgowców i niektórych oznak ich bytowania.

AR Kraków 1990.

6. SCHMIDT- NIELSEN Knut „Fizjologia

Zwierząt”- różne wydania7. O’NEIL Pete, „Chemia środowiska” - różne

wydania.

Uwagi 1

Uwagi 2

Uwagi 3

Nazwa kursu Technologia informacyjna

Kod kursu

Kod ERASMUSA






Okres (rok

akad/semestr)

Od 2010/2011, sem. II


Koordynator

Prowadzący


Poziom kursu

Wymagania wstępne



kształcenia

Skrócony opis kursu 1. Pakiet Microsoft Office – Word, Excel,

Powerpoint oraz Access – podstawy pracy,

zasady składu tekstu i opracowań wyników,

prezentacje graficzne, tabele i wykresy

przestawne, bazy danych, VBA,

2. sieci komputerowe – zasady działania i

konfiguracji,

3. systemy operacyjne – zestawienie i

charakterystyka,

4. sztuczna inteligencja – Algorytmy Genetyczne

oraz logika rozmyta.

Pełny opis kursu

Literatura Dowolna literatura z zakresu MS OFFICCE

(przykłady poniżej)

1.Microsoft Office Access 2003. Krok po kroku;

Online Training Solutions, Inc. Wydawnictwo

RM 2004,

2.Microsoft Office Excel 2003. Krok po kroku;

Curtis Frye Wydawnictwo RM 2004,

3.Microsoft PowerPoint 2002 krok po kroku,

Perspection, Inc. Wydawnictwo RM 2001,

4.Microsoft Office Word 2003 krok po kroku,

Wydawnictwo RM 2005,

Algorytmy Genetyczne:

5.Algorytmy genetyczne i ich zastosowania;

David E. Goldberg, Wydawnictwa Naukowo-

Techniczne 2003.

Uwagi 1

Uwagi 2

Uwagi 3

Nazwa kursu Teoria obwodów I

Kod kursu

Kod ERASMUSA






Okres (rok

akad/semestr)

Od 2010/2011, sem. II


Koordynator

Prowadzący

Sposób zaliczenia Wykład – zaliczenie, ćwiczenia – zaliczenie zoceną, egzamin

� Forma zaliczenia:

a) Ćwiczeń - oceny z kolokwiów (kartkówek)

b) Przedmiotu – egzamin pisemny

� Terminy zaliczenia: koniec semestru

i sesja egzaminacyjna

� Stosowane zwolnienia z egzaminu

pisemnego na podstawie dobrych ocen

z ćwiczeń (warunki podawane są na

początku semestru)

Poziom kursu Studia I stopnia - inżynierskie

Wymagania wstępne -



kształcenia

Rozumienie zagadnień z zakresu układów

elektrycznych, umiejętność tworzenia modeliobwodowych oraz ich opisu matematycznego, a także

analizy obwodów w stanach ustalonych i

nieustalonych.

Skrócony opis kursu Analiza obwodów prądu stałego i sinusoidalnie

zmiennego

Pełny opis kursu Definicja obwodu elektrycznego, elementy obwodu

dwu i wielokońcówkowe oraz liniowe i nieliniowe,

zależności prądowo napięciowe. Źródła sterowane,wzmacniacz operacyjny. Równania obwodu, prawa

Kirchhoffa. Równanie różniczkowe obwodupierwszego i drugiego rzędu, stała czasowa,

częstotliwość własna, równania stanu. Stan

ustalony i nieustalony obwodu. Analiza obwodu w

stanach ustalonych: obwody prądu stałego i

sinusoidalnego. Metody analizy: rezystancji

(impedancji) zastępczej, prądów oczkowych, napięć

węzłowych. Własności obwodów liniowych: zasadasuperpozycji, twierdzenie o źródle zastępczym,

twierdzenie o kompensacji, zasada wzajemności,

równoważne przenoszenie źródeł. Obwody prądusinusoidalnego, wartości skuteczne zespolone

prądu i napięcia, impedancja zespolona. Wykresywektorowe. Moc prądu sinusoidalnego: chwilowa,

czynna, bierna, pozorna i pozorna zespolona,

współczynnik mocy, poprawianie współczynnika mocy

(kompensacja mocy biernej). Rzeczywiste elementy

obwodu – schematy zastępcze i wyznaczanie ichparametrów. Zjawisko rezonansu, rezonans napięć i

prądów. Topologia (struktura obwodu), elementyteorii grafów. Macierze opisujące (incydencji):

oczkowa, węzłowa, pękowa. Drzewo grafu, oczka i

pęki fundamentalne. Własności grafów, podstawowetwierdzenia. Zastosowanie teorii grafów do

analizy obwodu elektrycznego – metoda prądów

strunowych i napięć konarowych.

Literatura Literatura podstawowa.

1. S. Bolkowski: Teoria obwodów

elektrycznych. Wydanie czwarte WNT

Warszawa 1995, 1998.

2. J. Osiowski, J. Szabatin: Podstawy

teorii obwodów t.I – III, WNT Warszawa

1993, 1993, 1995, 1998.

3. S. Bolkowski i inni: Teoria obwodów

elektrycznych: zadania, WNT Warszawa

1998.

4. J. Szabatin i E. Śliwa (redakcja): Zbiór

zadań z teorii obwodów – cz. I i II,Wydawnictwo Polit. Warszawskiej,

Warszawa 1997.

– Literatura pomocnicza

1. Vademecum Elektryka. Poradnik dla

Inżynierów, Techników i Studentów, Wyd.COSiW, Warszawa, 2003.

2. Z. Majerowska: Elektrotechnika Ogólna w

Zadaniach, PWN Warszawa 1999.

3. S. Mitkowski:Nieliniowe obwody

elektryczne, Uczelniane Wyd. Naukowo –


4. S. Osowski: Komputerowe metody analizy i

optymalizacji obwodów elektrycznych. WPW

Warszawa 1993.

Uwagi 1

Uwagi 2

Uwagi 3

Nazwa kursu Wychowanie fizyczne

Kod kursu

Kod ERASMUSA

Jednostka Studium Wychowania Fizycznego

Kier/spec/rok Elektrotechnika/ I rok



Okres (rok

akad/semestr)Od 2010/2011/sem. I i II

Typ zajęć/liczba godzin C/30(I) + C/30(II)

Koordynator

Prowadzący


Poziom kursu podstawowy

Wymagania wstępne



kształcenia

Cele dydaktyczne:

wszechstronne przygotowanie studentów do

uczestnictwa w kulturze fizycznej przez: harmonijny

rozwój organizmu, kształtowanie psychomotoryki,

kształtowanie umiejętności ruchowych niezbędnych wróżnych przejawach działalności ludzkiej –

utylitarnej, rekreacyjnej, sportowej, obronnej,

artystycznej, służącej pomnażaniu zdrowia.

Wyposażenie studentów w zasób niezbędnej wiedzy dopodejmowania samodzielnych zadań na rzecz

prawidłowego funkcjonowania organizmu.

Kształtowanie pozytywnej postawy względem własnegociała i kultury fizycznej.

Efekty kształcenia:

Po ukończeniu kursu student powinien: opanować

podstawowe umiejętności i wiadomości z zakresu

różnych dyscyplin sportu, umieć je zaadoptować napotrzeby czynnego uczestnictwa w kulturze

fizycznej, przestrzegać podstawowych zasad higienyżycia codziennego.

Skrócony opis kursu Zapoznanie z podstawowymi umiejętnościami i

wiadomościami z zakresu różnych dziedzin kulturyfizycznej

Pełny opis kursu Sprawność ogólna - ćwiczenia kształtujące w różnych

formach: ćwiczenia przy muzyce i do muzyki –

aerobik, elementy stretchingu, ćwiczenia z

przyborami(piłki, skakanki, ławeczki, drabinki).

Zabawy i gry ruchowe.

Piłka siatkowa - doskonalenie techniki podstawowej:

odbicia, zagrywka, wystawa, plasowanie, zbicie.

Doskonalenie taktyki: ustawienie i zastosowania

prostych zagrań taktycznych. Zapoznanie z

aktualnymi przepisami gry.

Piłka koszykowa - doskonalenie techniki

podstawowej: rzuty, kozłowanie, poruszania się w

ataku i obronie , zasłony. Doskonalenie taktyki

podstawowej: współpracy w dwójkach, trójkach z

wykorzystaniem zasłon, obrona „każdy swego” i

strefowa. Z zapoznanie z aktualnymi przepisami gry.

Piłki nożna - doskonalenie techniki podstawowej:

przyjęcia, podania, prowadzenie piłki, uderzenia nabramkę, różne formy gry uproszczonej, gra właściwa.

Przepisy gry. Unihock - nauka i doskonalenie

techniki gry: prowadzenie piłki, przyjęcie i

podanie, strzał na bramkę, zwody, dryblingi.

Taktyka obrony: poruszanie się, ustawienie,

blokowanie strzałów, odbieranie piłki

przeciwnikowi. Taktyka ataku: ustawienie,

współpraca w 2 i 3, rozgrywanie akcji 1:1, 2:1,

2:2, 3:2. Przepisy gry.

Tenis stołowy - doskonalenie gry pojedynczej,

doskonalenie gry deblowej - współzawodnictwo.

Zabawy i gry terenowe. Ćwiczenia siłowe – siłownia,atlas – kształtowanie siły ogólnej.

Literatura

Uwagi 1

Uwagi 2

Uwagi 3

Rok II

Nazwa kursu Bezpieczeństwo użytkowania urządzeń elektrycznych

Kod kursu

Kod ERASMUSA



Kier/spec/rok Elektrotechnika II rok

Punkty ECTS 1 punkt ECTS


Okres (rok

akad/semestr)

Od 2011/2012, sem. III


Koordynator

Prowadzący

Sposób zaliczenia Zaliczenie z oceną,

Forma zaliczenia: dwa kolokwia, pytania ustne

Poziom kursu

Wymagania wstępne Znajomość podstaw elektrotechniki



kształcenia

Zapoznanie z podstawowymi wymogami BHP przy

urządzeniach elektrycznych nn, wn; kwalifikacji

przy obsłudze urządzeń elektrycznych, udzielania

pierwszej pomocy przedlekarskiej


Program skrócony

Podstawowe przepisy z zakresu BHP przy urządzeniachelektrycznych; Obowiązki pracodawców i pracownikóww zakresie BHP, Organy nadzoru; Przyczyny wypadków,

ocena zagrożeń, postępowanie w razie wypadku; Środ-ki organizacyjne i techniczne przy pracy przy urzą-dzeniach elektrycznych; Działanie prądu, pól elek-tromagnetycznych na organizmy żywe (człowieka); Ak-tualne wymogi Przepisów i Norm w zakresie budowy i

eksploatacji urządzeń elektrycznych; Napięcia bez-pieczne, dotykowe, krokowe i wrażeniowe; Ochronaprzed dotykiem bezpośrednim, rodzaje osłon IP, kla-sy ochronności; Układy bardzo niskich napięć SELV,PELV, FELV; Charakterystyka i wybór środków przeddotykiem pośrednim przy urządzeniach w/n; Organiza-cja bezpiecznej pracy przy urządzeniach elektrycz-nych, funkcje osób zatrudnionych w energetyce, kwa-

lifikacje, rodzaje poleceń, przygotoeanie miejscapracy; Sprzęt ochronny: podstawowy, dodatkowy i

ochrony osobistej, terminy badań; Zagrożenia poża-rowe od: urządzeń elektrycznych, wyładowań atmosfe-rycznych, strefy zagrożenia wybuchem, wymogi, ozna-czenia i badania; Ratownictwo porażonych prądemelektrycznym, uwalnianie, pierwsza pomoc; Gaszenie

pożarów urządzen elektrycznych, środki gaśnicze

Pełny opis kursu WYKŁAD

1. Podstawowe przepisy z zakresu BHP przy

urządzeniach elektrycznych.2. Obowiązki pracodawców i pracowników w zakresieBHP, Organy nadzoru.

3. Przyczyny wypadków, ocena zagrożeń, postępowaniew razie wypadku

4. Środki organizacyjne i techniczne przy pracy przyurządzeniach elektrycznych5. Działanie prądu, pól elektromagnetycznych naorganizmy żywe (człowieka)6. Aktualne wymogi Przepisów i Norm w zakresie

budowy i eksploatacji urządzeń elektrycznych7. Napięcia bezpieczne, dotykowe, krokowe irażeniowe8. Ochrona przed dotykiem bezpośrednim, rodzaje

osłon IP, klasy ochronności9. Układy bardzo niskich napięć SELV, PELV, FELV10. Charakterystyka i wybór środków przed dotykiempośrednim przy urządzeniach w/n11. Organizacja bezpiecznej pracy przy urządzeniachelektrycznych, funkcje osób zatrudnionych w

energetyce, kwalifikacje, rodzaje poleceń,przygotoeanie miejsca pracy

12. Sprzęt ochronny: podstawowy, dodatkowy i ochronyosobistej, terminy badań13. Zagrożenia pożarowe od: urządzeń elektrycznych,wyładowań atmosferycznych, strefy zagrożeniawybuchem, wymogi, oznaczenia i badania

14. Ratownictwo porażonych prądem elektrycznym,uwalnianie, pierwsza pomoc

15. Gaszenie pożarów urządzen elektrycznych, środkigaśnicze

Literatura Literatura Podstawowa

1. Kodeks Pracy z 1996 roku

2. Prawo Budowlane z 1994 roku

3. Prawo Energetyczne z 1997 roku

4. Normy PN-IEC, PN/EN

Literatura Pomocnicza

Jan Strojny, "Bezpieczeństwo Użytkownika UrządzeńElektrycznych", skrypt AGH.

Uwagi 1

Uwagi 2

Uwagi 3

Nazwa kursu Inżynieria materiałowa w elektrotechnice

Kod kursu

Kod ERASMUSA






Okres (rok

akad/semestr)

Od 2011/2012 sem. 3


Koordynator

Prowadzący

Sposób zaliczenia Wykład – zaliczenie, Ćwiczenia – zaliczenie zoceną, Egzamin

Poziom kursu

Wymagania wstępne Podstawy fizyki i chemii



kształcenia

Uzyskanie wiadomości o podstawach teoretycznych

konstrukcji urządzeń elektrycznych, budowie

materii ze względu na zastosowania welektrotechnice

Skrócony opis kursu 1. Materiały elektrotechniczne a tendencje

rozwojowe w elektrotechnice. Nowoczesne

technologie w budowie materiałów dla elek-

trotechniki

2. Elementy budowy urządzeń elektrycznych :ob-

wód elektryczny, układ izolacyjny, obwód

magnetyczny

3. Budowa fizykochemiczna materiałow

4. Elektromagnetyczna natura materii. Równania

Maxwella

5. Czynniki wpływające na własności materiałówelektrotechnicznych

6. Zależność rezystywności elektrycznej mate-

riałów od temperatury

7. Materiały przewodzące. Własności i zastoso-

wanie technicznych materiałów przewodzących8. Obciążalność pradowa materiałow przewodzą-

cych Podstawy doboru

9. Materiały nadprzewodzące

10.Materiały półprzewodzące. Techniczne

elementy półprzewodnikowe

11.Materiały izolujące, dielektryki

12. Techniczne materiały izolacyjne

polimerowe, gazowe, ciekle

13.Charakterystyka materiałów do urządzeń

elektrycznych niskiego i wysokiego napięcia 14.Nowoczesne technologie materiałów dla

teleinformatyki. Nanotechnologie

15.Metody fizykalne badan materiałów

elektrotechnicznych

Pełny opis kursu Pełny opis zawiera rozszerzenie każdego z w/w

punktów i stanowi materiały wykładowcy

Literatura 1. B.Florkowska,J.furgał,M.szczerbinski,

R.Włodek,P.Zydron:Materiały elektrotechniczne

Wyd. AGH 2008

2. Z.Celinski:Materiałoznawstwo

Elektrotechniczne ,Politechnika

Warszawska,Warszawa 19983.

3. Poradnik Inżyniera Elektryka ,tomI WNT 1995

4. Vademecum Elektryka,Poradnik dla

Inżynierów, techników i studentow, WydCOSiW Warszawa 2003

5. B.Florkowska :Materiały do wykładów

6. Normy PN,PN-EN,PN-IEC

Uwagi 1

Uwagi 2

Uwagi 3

Nazwa kursu Maszyny elektryczne

Kod kursu

Kod ERASMUSA






Okres (rok

akad/semestr)

od roku akad. 2011/2012 semestr 4


Koordynator

Prowadzący

Sposób zaliczenia Wykład – zaliczenie, Laboratorium – zaliczenie z

oceną, Egzamin

Forma zaliczenia laboratorium: kolokwia z

poszczególnych działów kursu

Poziom kursu Studia I stopnia (inżynierskie)

Wymagania wstępne Podstawowe wiadomości z matematyki, fizyki oraz

elektrotechniki teoretycznej w zakresie szkoły

wyższej

Język wykładowy


kształcenia

Znajomość budowy podstawowych maszyn

elektrycznych i transformatorów oraz ich

własności jako elementów systemów energetycznych

i napędowych.

Skrócony opis kursu Obwody magnetyczne maszyn elektrycznych i

transformatorów. Uzwojenia maszyn elektrycznych

wirujących. Pole magnetyczne w szczelinie

powietrznej. Siła elektromotoryczna rotacji i

transformacji. Indukcyjności uzwojeń. Moment

elektromagnetyczny. Budowa, zasada działania,

modele obwodowe, podstawowe parametry i

charakterystyki eksploatacyjne transformatorów,

maszyn synchronicznych, indukcyjnych i

komutatorowych w typowych warunkach pracy i

zasilania. Przegląd podstawowych typów

mikromaszyn.


Transformator jednofazowy − wyprowadzenie równań

modelu matematycznego. Schemat zastępczy trans-

formatora. Transformator jednofazowy zasilany na-

pięciem przemiennym, bieg jałowy, stan zwarcia,

napięcie zwarcia, sprawność, zmienność napięcia.

Praca równoległa transformatorów, autotransforma-

tory, transformatory trójfazowe dwuuzwojeniowe.

Uzwojenia maszyn elektrycznych wirujących, pole

magnetyczne w szczelinie powietrznej. Moment

elektromagnetyczny.

Maszyna synchroniczna trójfazowa − budowa, zasada

działania. Model matematyczny. Praca samotna

generatora. Własności ruchowe i podstawowe

charakterystyki maszyn współpracujących z

siecią energetyczną. Synchronizacja. Obwody

tłumiące (rozruchowe) maszyn synchronicznych.

Rozruch silników synchronicznych.

Budowa i zasada działania maszyn indukcyjnych

trójfazowych. Model matematyczny.Schemat

zastępczy maszyny indukcyjnej. Moment

elektromagnetyczny. Regulacja prędkości.

Rozruch. Równania dynamiki trójfazowej maszyny

indukcyjnej. Silniki indukcyjne

głębokożłobkowe i dwuklatkowe. Jednofazowe

silniki indukcyjne.

Budowa i zasady działania i konstrukcji maszyn

komutatorowych. Model matematyczny maszyny

komutatorowej. Rodzaje maszyn komutatorowych.

Charakterystyki ruchowe. Komutacja, bieguny

komutacyjne. Oddziaływanie twornika.

Mikromaszyny synchroniczne. Silniki histerezowe.

Maszyny z biegunami wpisywanymi. Silniki

przekształtnikowe. DC Brushless Motors. Silniki

skokowe. Silniki przełączalne.

ĆWICZENIA LABORATORYJNEProwadzone są w pracowni komputerowej z

wykorzystaniem środowiska MATLAB. Są ściśle

skorelowane z wykładem i obejmują: uproszczony

projekt transformatora jednofazowego, uproszczony

projekt uzwojeń generatora trójfazowego,

komputerowe procesy identyfikacyjne oraz

obliczenia charakterystyk eksploatacyjnych

transformatorów, generatorów i silników

synchronicznych, silników indukcyjnych oraz

komutatorowych.

Literatura J.Skwarczyński: Wykłady z przedmiotu Maszyny

Elektryczne dla studentów kierunku

elektrotechnika na studiach I stopnia.

Skrypt PWSZ w Tarnowie, 2007

Uwagi 1

Uwagi 2

Uwagi 3

Nazwa kursu Matematyka III

Kod kursu

Kod ERASMUSA






Okres (rok

akad/semestr)

Od 2011/2012, sem. III


Koordynator

Prowadzący

Sposób zaliczenia Wykład – zaliczenie, Ćwiczenia – zaliczenie zoceną

Forma zaliczenia: kolokwium

Terminy zaliczenia: na ostatnich zajęciach

Poziom kursu

Wymagania wstępne Zaliczone przedmioty matematyka I i matematyka II



kształcenia

Umiejętność stosowania aparatu matematycznegodo analizy i opisu obiektów i procesów

technicznych

Skrócony opis kursu I. Rachunek prawdopodobieństwa.

1.Zagadnienia wstępne.Pojęcia: zdarzenia elementarne, zdarzenia losowe,

przestrzeń zdarzeń elementarnych, algebra zda-rzeń, niezależność zdarzeń.

2.Pojęcie prawdopodobieństwa. Definicja prawdopodobieństwa: klasyczna, aksjoma-

tyczna, geometryczna, zmienna losowa jednowymia-

rowa, rozkład zmiennej losowej, dystrybuanta,

funkcja gęstości, wartość oczekiwana, wariancja.

Zmienna losowa wielowymiarowa, rozkłady brzegowe

i warunkowe, analiza regresji.

II. Statystyka matematyczna.

1. Pojęcia statystyki, przykłady przestrzeni sta-

tystycznych,

2. Dystrybuanta empiryczna i jej własności,3. Estymacja punktowa, przedziałowa, testowanie

hipotez.

4. Analiza wariancji.

Pełny opis kursu I. Rachunek prawdopodobieństwa.

1.Zagadnienia wstępne.Pojęcia: zdarzenia elementarne, zdarzenia losowe,

przestrzeń zdarzeń elementarnych, algebra zda-

rzeń, niezależność zdarzeń.

2.Pojęcie prawdopodobieństwa. Definicja prawdopodobieństwa: klasyczna, aksjoma-

tyczna, geometryczna, zmienna losowa jednowymia-

rowa, rozkład zmiennej losowej, dystrybuanta,

funkcja gęstości, wartość oczekiwana, wariancja.

Zmienna losowa wielowymiarowa, rozkłady brzegowe

i warunkowe, analiza regresji.

II. Statystyka matematyczna.

1. Pojęcia statystyki, przykłady przestrzeni sta-

tystycznych,

2. Dystrybuanta empiryczna i jej własności,

3. Estymacja punktowa, przedziałowa, testowanie

hipotez.

4. Analiza wariancji.


1.J. Ombach, Wstęp do rachunku

prawdopodobieństwa.2.K.Kukuła, Elementy statystyki w zadaniach.

3.W. Krysicki i in., Rachunek prawdopodobieństwai statystyka matematyczna w zadaniach, cz. I i

II.

Pomocnicza:

A. Plucińska, E. Plucińska, Probabilistyka,

Rachunek prawdopodobieństwa Statystykamatematyczna.

Uwagi 1

Uwagi 2

Uwagi 3

Nazwa kursu Metody numeryczne

Kod kursu

Kod ERASMUSA



Kier/spec/rok Elektrotechnika/ II rok



Okres (rok

akad/semestr)Od roku 2011/2012 sem. 3


Koordynator

Prowadzący


oceną

Poziom kursu

Wymagania wstępne Zaliczone przedmioty: Podstawy informatyki I,

podstawy informatyki II



kształcenia

Umiejętność stosowania metod numerycznych w

technice; wykonania obliczeń symulacyjnych i

projektowych urządzeń i układów elektrycznych.

Umiejętność implementacji metod numerycznych

porozwiązywania zagadnień inżynierskich.

Skrócony opis kursu Aproksymacja i interpolacja funkcji. Różniczkowa-

nie i całkowanie numeryczne. Metody numeryczne

rozwiązywania układów równań algebraicznych. Roz-

wiązywanie równań różniczkowych zwyczajnych i

równań różniczkowych cząstkowych. Algorytmy po-

szukiwania ekstremum funkcji.

Pełny opis kursu 1. Modelowanie i symulacja układów dynamicznych,

elektrycznych oraz energoelektronicznych

(obiekty liniowe i nieliniowe)

2. Aproksymacja wielomianowa

3. Interpolacja wielomianowa, trygonometryczna i

funkcji sklejanych

4. Zagadnienie węzłów interpolacji5. Układ równań liniowych - eliminacja Gaussa

6. Równania nieliniowe - metoda stycznych,

kolejnych przybliżeń i połowienia

7. Układ równań nieliniowych8. Metody całkowania numerycznego

9. Metody optymalizacji kryteria i wskaźniki

jakości - Hooka-Jeevesa10.Optymalizacja nastaw regulatorów silnika

obcowzbudnego prądu stałego11.Modelowanie maszyny prądu przemiennego

12. Analiza częstotliwościowa sygnałów

elektrycznych

13.Metody projektowania grupy energetycznych

filtrów prostych

Literatura 1. Klempka R., Stankiewicz A., Programowanie z

przykładami w językach Pascal i Matlab, UWNDAGH, Kraków, 2005

2. Klempka R., Stankiewicz A., Modelowanie i

symulacja układów elektrycznych. Wybrane

zagadnienia z przykładami w Matlabie, UWND

AGH, Kraków, 2004

3. Klempka R., Stankiewicz A., Sikora-Iliew R.,

Świątek B., Modelowanie i symulacja układów

elektrycznych w Matlabie - przykłady, UWND

AGH, Kraków 2007

Uwagi 1

Uwagi 2

Uwagi 3

Nazwa kursu Metrologia I (sem. 3), Metrologia II (sem. 4)

Kod kursu

Kod ERASMUSA




Punkty ECTS 7 punktów ECTS (sem. 3 = 2 punkty, sem. 4 = 5

punktów)


Okres (rok

akad/semestr)

Od 2011/2012, sem. III i sem. IV

Typ zajęć/liczba godzin W/30(III) + W/30(IV), L/45

Koordynator

Prowadzący

Sposób zaliczenia Wykład III semestr – zaliczenie z oceną,

Wykład IV semestr – zaliczenie, Laboratorium – zalicze-

nie z oceną, Egzamin

Terminy zaliczenia: cztery kolokwia w trakcie zajęćlaboratoryjnych, zaliczenie laboratorium po IV

semestrze, egzamin po semestrze IV

Poziom kursu

Wymagania wstępne



kształcenia

Umiejętność posługiwania się standardowymi

przyrządami pomiarowymi analogowymi i cyfrowymi,opracowywania wyników pomiarów, oceny błędów i

niepewności pomiarowych w układach pomiarowych

Skrócony opis kursu Wzorce i jednostki miar. Podstawy przetwarzania

analogowo-cyfrowego i cyfrowo-analogowego. Pod-

stawy pomiarów cyfrowych. Metody i przyrządy po-miarowe analogowe i cyfrowe. Błędy pomiarowe i

niepewność wyników pomiarów. Pomiary kompensacyj-

ne. Układy pomiarowe. Pomiary wielkości elek-trycznych, nieelektrycznych i magnetycznych.

Przetworniki pomiarowe. Rejestracja danych pomia-

rowych.


Program skrócony

1. Pojęcia podstawowe – definicje pomiaru,

skale, jednostki, metody pomiarowe, sygnały

pomiarowe, przetworniki pomiarowe, przyrzą-

dy pomiarowe.

2. Niepewność pomiaru i błędy przyrządów po-miarowych- definicje i sposoby obliczania

3. Własności dynamiczne przetworników pomiaro-wych i korekcja błędów dynamicznych

4. Wzorce stosowane w pomiarach wielkości

elektrycznych.

5. Elektromechaniczne przyrządy pomiarowe –

zasada działania, budowa i zastosowanie

6. Zasady i rodzaje przetwarzania analogowo-

-cyfrowego i cyfrowo-analogowego.

7. Cyfrowe pomiary czasu, częstotliwości i

fazy.

8. Woltomierze cyfrowe – zasady działania i

budowa.

9. Oscyloskop elektroniczny – budowa i zasto-

sowanie pomiarowe.

10.Rejestratory analogowe i cyfrowe

11.Techniczne metody pomiarowe.

12.Mostkowe i kompensacyjne metody pomiarowe.

13.Metody i przyrządy dla pomiaru mocy i ener-

gii elektrycznej.

14.Zasady pomiaru wielkości nieelektrycznych

metodami elektrycznymi.

15.Czujniki i metody pomiaru temperatury.

16.Tensometry naprężno-oporowe – zasada dzia-

łania, budowa i zastosowanie.

17.Cyfrowe i analogowe pomiary przesunięcia,

drogi i prędkości.18.Inteligentne przyrządy pomiarowe i systemy

pomiarowe –budowa i zastosowanie.

LABORATORIUM

Program skrócony

Tytuły ćwiczeń laboratoryjnych:1. Pomiary rezystancji – metody techniczne i

mostkowe

2. Pomiary temperatury –czujniki i aparatura

3. Pomiary impedancji – metody techniczne i

mostkowe

4. Pomiary tensometryczne – czujniki i apara-

tura

5. Zastosowanie pomiarowe oscyloskopu

6. Badanie własności dynamicznych przetworni-

ków pomiarowych i korekcja dynamiczna

7. Badanie własności statycznych i dynamicz-

nych przetworników A/C i C/A

8. Badanie własności statycznych i dynamicz-

nych woltomierzy cyfrowych

Literatura Literatura podstawowa

1. W.Kwiatkowski „Miernictwo elektryczne -

Analogowa technika pomiarowa”

2. M.Stabrowski „Miernictwo elektryczne – Cy-

frowa technika pomiarowa”

3. A. Zatorski, A. Rozkrut „Miernictwo elek-

tryczne – materiały do ćwiczeń laboratoryj-

nych” – skrypt AGH

4. S.Tumański „Technika Pomiarowa”

Literatura pomocnicza

1. A. Marcyniuk, E. Pasecki, M. Pluciński, B.Szadkowski „Podstawy Metrologii Elektrycz-

nej”

2. A. Zatorski, „Metrologia elektryczna. Ćwi-

czenia laboratoryjne” – skrypt AGH EAIiE

Uwagi 1

Uwagi 2

Uwagi 3

Nazwa kursu Podstawy elektroenergetyki

Kod kursu

Kod ERASMUSA






Okres (rok

akad/semestr)

Od 2011/2012 sem. IV


Koordynator

Prowadzący

Sposób zaliczenia Wykład – zaliczenie, Ćwiczenia – zaliczenie z

oceną

Forma zaliczenia: Sprawdziany pisemne

Poziom kursu

Wymagania wstępne



kształcenia

Poznanie problematyki, terminologii i podstaw

obliczeń stosowanych w elektroenergetyce

Skrócony opis kursu Struktura systemu elektroenergetycznego, elementy

systemu, podstawy pracy systemu i zasad eksplo-

atacji urządzeń elektrycznych. Zakres i praktycz-

ne zastosowanie podstawowych obliczeń i doboru

aparatury elektroenergetycznej

Pełny opis kursuWYKŁAD

1. Systemy elektroenergetyczne. Źródła energii,surowce i nośniki energetyczne. Przemianyenergetyczne. Wytwarzanie energii elektrycznej.

Sposoby dostawy energii elektrycznej. Struktura

układu elektroenergetycznego. Kryteria dostawy

energii elektrycznej. Kryteria oceny ekonomicznej

układów i urządzeń. Kryteria oceny jakości energiielektrycznej. Elektryczne narażenia aparatów iurządzeń. Zagadnienia poszanowania energii iochrona środowiska.

2. Zasady obliczeniowe przebiegów sinusoidalnych.

Wykresy wskazowe. Obliczanie prądów i napięć wobwodach elektroenergetycznych. Układy trójfazowe.

Moc i energia. Układy symetryczne. Składowe

symetryczne. Układy niesymetryczne. Źródła zakłóceńi przebiegi odkształcone

3. Schematy zastępcze. Jednoliniowy schemat zastępczyukładu. Reprezentacja źródeł energii. Reprezentacjaurządzeń przesyłowych. Reprezentacja odbiorników.Reprezentacja układu elektroenergetycznego. Zakres

obliczeń i wybór schematu zastępczego.4. Elektrownie. Rodzaje i podział elektrowni.

Odnawialne źródła energii. Instalacje rozproszone.Wyprowadzenie mocy z elektrowni. Zagadnienia

ochrony środowiska w elektrowniach.5. Linie przesyłowe. Parametry elektryczne linii

energetycznej. Przepustowość linii. Spadki i stratynapięcia. Straty mocy i energii. Linie prądustałego. Budowa linii elektroenergetycznych. Kable

i przewody. Instalacje elektryczne.

6. Transformatory. Schemat zastępczy. Transformatoryw układach trójfazowych. Regulacja napięcia.Obciążalność transformatorów. Autotransformatory.Budowa i zasady eksploatacji transformatorów i

autotransformatorów.

7. Odbiorniki energii elektrycznej. Podział. Dane

znamionowe odbiorników. Podstawowe charakterystyki

eksploatacyjne. Odbiorniki oświetleniowe.Odbiorniki grzejne. Odbiory silnikowe i napędy.Urządzenia energoelektroniczne.

8. Urządzenia elektryczne w warunkach roboczych.Metody obliczania rozpływu prądów w sieciachotwartych i zamkniętych. Napięciowe warunki pracy.Obciążalność przewodów i urządzeń elektrycznych.

9. Zwarcia. Rodzaje zwarć. Układy zastępcze dlaobliczeń zwarciowych. Wielkości charakteryzującestan zwarcia. Zwarcia trójfazowe. Zwarcia dwufazowe

i pochodne. Zwarcie jednofazowe. Zasady obliczania

prądów zwarciowych. Skutki przepływu prądówzwarciowych.

10. Aparaty i urządzenia rozdzielcze. Narażeniacieplne. Narażenia dynamiczne. Podział aparatów iogólne zasady doboru. Dobór szyn i izolatorów.

Przekładniki prądowe. Przekładniki napięciowe.Bezpieczniki topikowe. Przewody wielkoprądowe.

11. Podstawy techniki łączenia obwodów. Wyłączanieprądu stałego. Wyłączanie prądu przemiennego.Zadania i podział łączników. Zasady doborułączników. Budowa łączników niskiego napięcia.Budowa łączników średniego i wysokiego napięcia.Budowa łączników najwyższych napięć.

12. Stacje elektroenergetyczne. Układy rozdzielni i

stacji. Stacje i rozdzielnie do 1 kV. Stacje i

rozdzielnie ponad 1 kV. Rozdzielnie napowietrzne

otwarte. Rozdzielnice z izolacją gazową. Zasadyprojektowania stacji. Urządzenia pomocniczerozdzielni i stacji energetycznych.

13. Elektroenergetyczna automatyka zabezpieczeniowa.

Detekcja zakłóceń. Zasady zabezpieczeń urządzeńelektrycznych. Przekaźniki. Automatykaelektroenergetyczna prewencyjna, eliminacyjna,

restytucyjna. Stateczność systemuelektroenergetycznego. Zasady regulacji napięcia ikompensacja mocy biernej

ĆWICZENIA AUDYTORYJNE

1. Obliczenia obwodów elektrycznych

2. Prąd i moc w obwodach jedno i trójfazowych3. Obliczanie rozpływu prądów i mocy w sieciach

otwartych

4. Obliczanie prądów zwarciowych5. Schematy zastępcze do obliczeń zwarciowych6. Obliczanie wartości początkowej prądu zwarciowego7. Obliczanie charakterystycznych wielkości zwarciowych8. Obliczanie mocy zwarciowej

9. Dobór przewodów i urządzeń 10. Zasady doboru przewodów

11. Dobór aparatów ze względu na warunki zwarciowe12. Dobór transformatorów

13. Dobór baterii kondensatorów

Literatura J. Strojny, J. Strzałka „Zbiór zadań z sieci

elektrycznych” skrypt AGH nr 1628/1629, Kraków 2000


J. Strojny, J. Strzałka „Projektowanie urządzeń

elektroenergetycznych”. skrypt AGH nr1609, Kraków

2001

Uwagi 1

Uwagi 2

Uwagi 3

Nazwa kursu Podstawy elektroniki

Kod kursu

Kod ERASMUSA






Okres (rok

akad/semestr)

Od 2011/2012, sem. IV


Koordynator

Prowadzący

Sposób zaliczenia Wykład – zaliczenie z oceną, Ćwiczenia –

zaliczenie z oceną

Forma zaliczenia:

Wykład: Na zajęciach odbędą się 2 kolokwia.

Laboratorium: Sprawdzian wiadomości przed każdymi

zajęciami.Terminy zaliczenia: koniec semestru

Poziom kursu

Wymagania wstępne



kształcenia

Rozumienie zasad działania układów

elektronicznych i energoelektronicznych;

umiejętność stosowania urządzeń elektronicznych ienergoelektronicznych.

Skrócony opis kursu Wykład:

Celem wykładu jest zapoznanie studentów z podsta-

wami elektroniki, dlatego wykład obejmuje swym

zakresem budowę i funkcjonowanie półprzewodników,podstawowe elementy elektroniczne, układy logicz-

ne oraz metody realizacji układów cyfrowych

(bramki, przerzutniki, rejestry liczniki, pamię-

ci, układy liczące), wybrane układy analogowe

(wzmacniacz, wzmacniacz różnicowy, ADC, DAC).Wykład realizowany jest wg następującego harmono-

gramu:

1. Rozwój elektroniki i jej wpływ na postęp

technologiczny – 2 h

2. Podstawowe elementy elektroniczne – 2 h

3. Półprzewodniki, dioda– 2 h

4. Tranzystor – zasada działania i podsta-

wowe własności – 2 h

5. Technologie układów scalonych – 2 h

6. Techniki projektowania układów scalonych

– 2 h

7. Implementacja funkcji logicznych w ukła-

dach elektronicznych – 2 h

8. Inwerter CMOS i bramki logiczne. – 4 h

9. Przerzutniki i pamięci RAM i ROM – 4 h

10. Układy arytmetyczne – 2 h

11. Przetwarzanie sygnałów – 2 h

12. Wybrane układy analogowe – 4 h

Laboratorium

Laboratorium ma na celu zapoznanie studentów z

metodyką pomiarową oraz metodyką projektowaniaukładów cyfrowych. Podzielone jest na 2 części:

1. Część pomiarową:

L1 - Zapoznanie z aparaturą pomiarową – 2 hL2 - Pomiary dzielników napięciowych i prądo-

wych– 2 h

L3 - Pomiary parametrów wybranych diod. – 2 h

L4 - Pomiary charakterystyk prądowo-napięcio-wych tranzystorów bipolarnych – 4 h

L5 - Pomiary charakterystyk prądowo-napięcio-wych tranzystorów unipolarnych – 2 h

L6 - Pomiary parametrów wzmacniacza napięcio-

wego – 2 h

L7 - Pomiary parametrów wzmacniacza operacyj-

nego – 2 h

2. Część projektowa (realizacja zegara cyfro-wego przy użyciu programu DSCH):

P1 - Budowa sterownika do wyświetlacza 7-seg-

mentowego przy użyciu bramek logicznych-– 4 hP2 - Budowa sterownika do wyświetlacza 7-seg-

mentowego przy użyciu multiplekserów -– 2 hP3 - Budowa licznika 4 bitowego – 2 h

P4 - Budowa liczników modulo 10, 6, 2 – 2 h

P5 - Budowa zegara cyfrowego z wyświetlaczami7- segmentowymi- – 4 h

Pełny opis kursu


M. Polowczyk – Elementy i przyrządy

półprzewodnikowe – Wyd. WKŁ;

S. Kuta – Elementy i układy elektroniczne, cz.1,2

– Wyd. AGH

Pomocnicza:

J. Kalita – Podstawy elektroniki Cyfrowej – WKŁ

A. Skorupski – Podstawy techniki cyfrowej – WKŁ

B. Wilkinson – Układy cyfrowe –Wyd.WKŁ

J. Baranowski – Układy i systemy cyfrowev –wyd.

WKŁ

Uwagi 1

Uwagi 2

Uwagi 3

Nazwa kursu Prawa autorskie

Kod kursu

Kod ERASMUSA




Punkty ECTS 1 punkt ECTS


Okres (rok

akad/semestr)

Od 2011/2012 sem. III


Koordynator

Prowadzący


Poziom kursu

Wymagania wstępne

Język wykładowy polski


kształcenia

Podstawowe wiadomości z zakresu prawa autorskiego

Skrócony opis kursu Ochrona danych osobowych, prawo własności

intelektualnej, prawa autorskie, organizacje

chroniące prawa autorskie, Rejestr Cyfrowy,

przestępczość komputerowa

Pełny opis kursu Ochrona Danych Osobowych - podstawowe pojęcia

Ochrona a zabezpieczenie danych osobowych

Prawo własności intelektualnej – definicje Własność intelektualna

Własność przemysłowaPrawo autorskie

Praca magisterska a ochrona własności

intelektualnej

Zakres ochrony wartości intelektualnej

Organizacje chroniące prawa autorskieRejestr Cyfrowy – forma ochrony własności

intelektualnej

Ewolucja instrumentów prawnych dotyczących

ochrony własności intelektualnej na granicy w

prawie europejskim i polskim

Odpowiedzialność cywilna za łamanie praw

autorskich

Strategia działań na rzecz ochrony własności

intelektualnej w Polsce 26.08.2003r.- cele i

sposoby walki z

Przestępczość komputerowa

Cyberprzestępczość, towary podrabiane i pirackie

Literatura

Literatura obowiązkowa:

• Łazewski M., Gołębiowski M.,

Własność intelektualna, Warszawa 2006;

• Michalak W., Ochrona własnościintelektualnej na granicy - rozporządzenie

Rady WE Nr 1383/2003, Monitor Prawniczy 2005

Nr 9;

• Strategia działań na rzecz

ochrony własności intelektualnej w Polsce,Biuletyn Informacji Publicznej Kancelarii Pre-

zesa Rady Ministrów, 26 sierpnia 2003;

• Ustawa z dnia 30 czerwca 2000

r. Prawo własności przemysłowej (tekst jedno-

lity - Dz. U. z 2003, nr 119, poz. 1117 z

późn. zm.);

• Ustawa z dn. 4 lutego 1994 o

prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U.

1994 nr 24 poz. 83).

Literatura uzupełniająca:

• Drzycimski A., Sztuka kształtowania wize-

runku, Warszawa 2002;

• Stallman R. M., „Własność intelektualna” to

zwodniczy miraż, Warszawa 2004;

• Traktat Światowej Organizacji Własności In-

telektualnej o Prawie Autorskim, sporządzony w

Genewie dnia 20 grudnia 1996 r.(Dz. U. 2005 nr

3 poz. 12).

Uwagi 1

Uwagi 2

Uwagi 3

Nazwa kursu Technika wysokich napięć

Kod kursu

Kod ERASMUSA






Okres (rok

akad/semestr)

Od 2011/2012 sem. IV


Koordynator

Prowadzący


oceną, Egzamin

Poziom kursu

Wymagania wstępne Podstawy elektrotechniki, fizyki



kształcenia

Uzyskanie informacji o warunkach przesyłu i

rozdziału energii elektrycznej, nowoczesnych

technologiach w elektroenergetyce

Skrócony opis kursu 1. Wysokie napięcie w elektroenergetyce. Wa-

runki powstawania elektroenergetycznych

układów przesyłowych

2. Elektroenergetyczne linie przesyłowe śred-

nich, wysokich i najwyższych napiec

3. Układy izolacyjne urządzeń elektrycznych

wysokiego napięcia, wymagania

4. Konstrukcje urządzę elektrycznych w sekto-

rach elektroenergetyki

5. Wytrzymałość elektryczna dielektryków

6. Formy wyładowań elektrycznych w powietrzu i

gazach elektroizolacyjnych

7. Wytrzymałość elektryczna gazowych układów

izolacyjnych wysokiego napięcia

8. Formy wyładowań elektrycznych w powietrzu i

gazach elektroizolacyjnych

9. Narażenia eksploatacyjne napowietrznych

układów izolacyjnych. Izolatory liniowe i

stacyjne

10Przepiecia w wysokonapięciowych układach

przesyłowych

11.Laboratoria wysokich napiec

12.Podstawy miernictwa wysokonapięciowego

13.Perspektywy rozwoju wysokonapięciowych

układów przesyłowych i rozdzielczych

14. Układy przesyłowe prądu stałego. Przesył

energii elektrycznej na duże odległości

15. Gazowe układy izolacyjne najwyższych na-

piec

Pełny opis kursu Pełny opis zawiera rozszerzenie każdego z w/w

punktów i stanowi materiały wykładowcy

Literatura 1.Z.Flisowski:Technika wysokich napiec, WNT

Warszawa 2003

2. B.Florkowska: Wytrzymałość elektryczna

gazowych układów izolacyjnych wysokiego napięcia.

Wyd. AGH 2005

3. J.Fleszynski: Laboratorium wysokonapięciowe w

dydaktyce i elektroenergetyce. Politechnika

Wrocławska, 1999

4. Praca zbiorowa:Wysokonapięciowe układy

przesyłowe, WNT 1997

5. B.Florkowska: materiały pomocnicze do wykładów

6. Polskie Normy,Normy PN-EN.PN-IEC

Uwagi 1 Program ćwiczeń laboratoryjnych :

1. Prace pod napieciem w elektroenergetyce

2. Modelowanie pola elektrycznego w

urządzeniach elektrycznych

3. Wytwarzanie napięc udarowych

4. Wytwarzanie wysokich napięc przemiennych

5. Przebiegi falowe w liniach długich

6. Wytrzymałośc elektryczna powietrznych

układów izolacyjnych

7. Formy wyładowań elektrycznych w polu

jednostajnym i niejednostajnym

8. Wyladowania powierzchniowe i ślizgowe

9. Miernictwo wysokonapięciowe

Uwagi 2

Uwagi 3

Nazwa kursu Teoria obwodów II

Kod kursu

Kod ERASMUSA






Okres (rok

akad/semestr)

Od 2011/2012, sem. III

Typ zajęć/liczba godzin W/45, C/30, L/30

Koordynator

Prowadzący

Sposób zaliczenia Wykład – zaliczenie, ćwiczenia – zaliczenie zoceną, Laboratorium – zaliczenie z oceną, egzamin

Forma zaliczenia: ćwiczeń – oceny kolokwium,

laboratorium – wykonanie i zaliczenie wszystkich

ćwiczeń, przedmiotu – egzamin pisemny

Terminy zaliczenia: koniec semestru i sesja

egzaminacyjna

Stosowane zwolnienia z egzaminu pisemnego na

podstawie dobrych ocen z ćwiczeń (warunki

podawane są na początku semestru)

Poziom kursu Studia I stopnia - inżynierskie

Wymagania wstępne Zaliczenie przedmiotu Teoria obwodów I



kształcenia

Rozumienie zagadnień z zakresu układów

elektrycznych, umiejętność tworzenia modeliobwodowych oraz ich opisu matematycznego, a także

analizy obwodów w stanach ustalonych i

nieustalonych.

Skrócony opis kursu Analiza układów 3-fazowych i stanów nieustalonych

w obwodach elektrycznych


Układy trójfazowe 3 i 4 – przewodowe, symetryczne

i niesymetryczne. Obliczanie napięć i prądów wobwodach 3-fazowych, wykresy wektorowe. Moc obwo-

du 3-fazowego, pomiar mocy – układ dwóch watomie-

rzy (Arona), wyznaczanie kolejności faz. Metoda

składowych symetrycznych. Obwody prądu okreso-wo-zmiennego (niesinusoidalnego) – przebiegi od-

kształcone, szereg Fouriera, wyższe harmoniczne,

wartość skuteczna przebiegu odkształconego, moce:czynna, bierna i pozorna. Stany nieustalone w ob-

wodach elektrycznych. Przekształcenie Laplace’a,

rachunek operatorowy, obliczanie transformat pod-

stawowych funkcji czasu, impedancja operatorowa

(zmiennej zespolonej), elementy obwodu w dziedzi-

nie zmiennej zespolonej. Przekształcenie odwrotne

– obliczanie funkcji czasu na podstawie transfor-

maty, twierdzenie o rozkładzie. Czwórniki i fil-

try reaktancyjne.

LABORATORIUM

Tematy ćwiczeń

a. Zasada superpozycji

b. Twierdzenie o źródle zastępczym

c. Charakterystyki źródeł napięciad. Obwody prądu sinusoidalnego – modele

zastępcze

e. Połączenie szeregowe RLCf. Sprzężenia magnetyczne

g. Badanie czwórników

h. Układ trójfazowy

i. Stany nieustalone w obwodach I i II-

-go rzędu

j. Symulacja komputerowa obwodu elek-

trycznego

k. Prąd odkształcony

l. Układy z elementami nieliniowymi

m. Filtry aktywne RC

Literatura Literatura podstawowa.

1. S. Bolkowski: Teoria obwodów

elektrycznych. Wydanie czwarte WNT

Warszawa 1995, 1998.

2. J. Osiowski, J. Szabatin: Podstawy

teorii obwodów t.I – III, WNT Warszawa

1993, 1993, 1995, 1998.

3. S. Bolkowski i inni: Teoria obwodów

elektrycznych: zadania, WNT Warszawa

1998.

4. J. Szabatin i E. Śliwa (redakcja): Zbiór

zadań z teorii obwodów – cz. I i II,Wydawnictwo Polit. Warszawskiej,

Warszawa 1997.

5. Elektrotechnika ćwiczenia laboratoryjne,Katedra Elektrotechniki AGH, Kraków

2002.


1. Vademecum Elektryka. Poradnik dla

Inżynierów, Techników i Studentów, Wyd.

COSiW, Warszawa, 2003.

2. Z. Majerowska: Elektrotechnika Ogólna w

Zadaniach, PWN Warszawa 1999.

3. S. Mitkowski: Nieliniowe obwody

elektryczne, Uczelniane Wyd. Naukowo –


4. S. Osowski: Komputerowe metody analizy i

optymalizacji obwodów elektrycznych. WPW

Warszawa 1993.

Uwagi 1

Uwagi 2

Uwagi 3

Nazwa kursu Teoria pola elektromagnetycznegoKod kursu

Kod ERASMUSA





Rodzaj kursu Obowiąkowy

Okres (rok

akad/semestr)

Od 2011/2012, sem. III

Typ zajęć/liczba godzin Wykład - 45 godz.,ćwiczenia audytoryjne –30 godz.

Koordynator

Prowadzący

Sposób zaliczenia Wykład – zaliczenie, Ćwiczenia – zaliczenie zoceną, Egzamin

Forma zaliczenia: ćwiczenia – oceny odpowiedzi

ustnych, oceny prac pisemnych, przedmiotu :

egzamin pisemny

Terminy zaliczenia: zgodnie z regulaminem studiów

PWSZ w Tarnowie

Poziom kursu Studia I stopnia

Wymagania wstępne Znajomość podstaw elektromagnetyzmu i budowymaterii w ujęciu prezentowanym przez fizykę oraz

działy matematyki dotyczące analizy wektorowej i

równań różniczkowych o pochodnych cząstkowych, napoziomie studiów I stopnia



kształcenia

Wykorzystywanie nabytej wiedzy z teorii

makroskopowej elektromagnetyzmu w technice

Skrócony opis kursu Podstawowe pojęcia z analizy wektorowej, równania

pola elektromagnetycznego, pola statyczne:

elektryczne, przepływowe, magnetyczne. Indukcja

elektromagnetyczna, samoindukcja, indukcja

wzajemna. Pole elektromagnetyczne,

elektromagnetyczne pole harmoniczne, harmoniczna

fala płaska.

Pełny opis kursu Wykład: Analiza wektorowa; algebra wektorów,

operacje na wektorach, zapis za pomocąwspółrzędnych, pochodne, gradient,

dywergencja, rotacja, drugie pochodne, całki

krzywoliniowe, powierzchniowe, objętościowe,twierdzenia Gaussa i Stokesa, współrzędne

krzywoliniowe kuliste, walcowe, potencjały

skalarne i wektorowe. Pole elektrostatyczne;

prawo Coulomba, pole elektryczne, rozkłady

ładunku w przestrzeni, linie pola, strumień

indukcji elektrycznej, dipol elektryczny,

polaryzacja dielektryków, równania pola, pole

na granicy środowisk, potencjał skalarny,

równanie Laplace’a, Poissona, przewodniki w

polu elektrostatycznym, układy pojemnościowe,

energia pola elektrostatycznego, siły w polu

elektrycznym. Pole przepływowe; prądelektryczny w przewodniku, wektorowa postać

prawa Ohma, prawo Joule’a-Lenza, równania pola

przepływowego, pole przepływowe na granicy

środowisk, oporność przejścia. Polemagnetyczne; siła Lorentza, wielkości

podstawowe, równania pola magnetycznego, dipol

magnetyczny, wektor magnetyzacji, magnesowanie

środowisk, pole magnetyczne na granicy

środowisk, energia pola magnetycznego, siłydynamiczne w polu magnetycznym, odwody

magnetyczne, indukcja elektromagnetyczna;

równania Maxwella, zjawisko samoindukcji,

indukcja wzajemna. Pole elektromagnetyczne,

wektorowe równanie falowe, pole

elektromagnetyczne na granicy środowisk,

gęstość i strumień energi polaelektromagnetycznego, poprzeczne fale

elektromagnetyczne, elektromagnetyczne pole

harmoniczne, polaryzacja pól wektorowych,

postać zespolona wektora Poyntinga, równanie

falowe w postaci zespolonej, stała propagacji,

impedancja falowa, prędkość fazowa, długość

fali.

Ćwiczenia audytoryjne: W trakcie ćwiczeńsprawdzany jest stopień opanowania materiału

wykładowego, rozwiązywanie wcześniej zadanychzadań oraz wprowadzanie metod specjalnych np.

metody zwierciadlanych odbić.

Literatura 1. Dawid J. Griffiths : Podstawy elektrodynamiki.

Warszawa PWN 2001

2. Stanisław Krupa, Stanisław Mitkowski :

Elektrotechnika – teoria pola. WAGH Kraków

2002

3. Henryk Rawa : Podstawy elektromagnetyzmu. OWPW

Warszawa 1996

4. Maciej Krakowski: Elektrotechnika teoretyczna.

Tom 2 . PWN Warszawa 1995

Uwagi 1

Uwagi 2

Uwagi 3

Nazwa kursu Teoria sterowania i technika regulacji

Kod kursu

Kod ERASMUSA






Okres (rok

akad/semestr)

Od 2011/2012, sem. IV

Typ zajęć/liczba godzin W/30, C/30, L/30

Koordynator

Prowadzący

Sposób zaliczenia Wykład – zaliczenie, Ćwiczenia – zaliczenie zoceną, Laboratorium – zaliczenie z oceną, EgzaminTryb zaliczenia ćwiczeń:

� Kolokwium podczas 4 oraz 7 zajęć,

� odpowiedzi przy tablicy na ocenę

z zadań wcześniej zadanych do przygotowaniasię ( w formie ksero ).

� aktywność na zajęciach,

� kol. poprawkowe na konsultacjach,

Tryb zaliczenia laboratoriów:

� Tryb zaliczenia:

� Kolokwium podczas 5 10 oraz 14 zajęć, ocena

średnia z 3 kolokwiów > 3.0 daje ocenę pozytyw-

ną.

� oddanie sprawozdania,


Terminy zaliczenia: zgodnie z regulaminem studiów

PWSZ w Tarnowie

Poziom kursu

Wymagania wstępne



kształcenia

Skrócony opis kursu Program wykładu.

Program wykładu obejmuje następujące zagadnienia:

1. Zagadnienia wstępne.

System, system dynamiczny, układ sterowania i za-

mknięty układ regulacji, elementy układu sterowa-

nia rzeczywistego procesu przemysłowego: czujnik,

przetwornik, regulator, siłownik i element na-

stawczy. Przykłady rzeczywistych systemów dyna-

micznych.

2. Metody opisu systemów dynamicznych.

Opis dynamiki rzeczywistych systemów równaniami

różniczkowymi. Przejście od równań różniczkowych

do równań stanu. Układanie równań stanu metodąbezpośrednią i metodą równań Lagrange’a. Rozwią-

zywanie równań stanu.

Transmitancja operatorowa i jej wyznaczanie dla

typowych przypadków. Związki pomiędzy transmitan-

cją i równaniem stanu. Transmitancje zastępczezłożonych układów dynamicznych.

Związek pomiędzy transmitancją i równaniem stanu.

Wyznaczanie macierzy transmitancji na podstawie

równania stanu. Wyznaczanie równania stanu dla

systemu opisanego transmitancją. Charakterystyki czasowe obiektów: skokowa i im-

pulsowa. Transmitancja widmowa i charakterystyki

częstotliwościowe: amplitudowo – fazowa ( Nyqu-

ista ) oraz logarytmiczna modułu i fazy

( Bodego ) . Związki pomiędzy różnymi typami cha-

rakterystyk częstotliwościowych. 2.Sterowalność i obserwowalność systemów dyna-

micznych. Kryteria sterowalności i obserwowalno-

ści, zasada dualności.

3. Stabilność

Badanie stabilności systemów dynamicznych z wyko-rzystaniem algebraicznych kryteriów stabilności.

Stabilność na płaszczyźnie parametrów obiektu.

Częstotliwościowe kryteria stabilności. KryteriumNyquista.

4. Analiza zamkniętego układu regulacji.Zamknięty układ regulacji złożony z regulatora i

obiektu. Wyznaczanie uchybu ustalonego w układzie

regulacji dla skokowej zmiany wartości zadanej iskokowego zakłócenia na wejściu obiektu. Stabil-

ność układu regulacji. Wpływ poszczególnych czę-ści regulatora PID na stabilność. Obszary stabil-

ności na płaszczyźnie parametrów regulatora.Wzmocnienie krytyczne obiektu i częstotliwościowe

kryteria stabilności. Zapasy stabilności i metody

ich wyznaczania.

6. Punkty równowagi i stabilność lokalna systemu

nieliniowego w niewielkim otoczeniu punku równo-

wagi ( I metoda Lapunova).

7. Układy regulacji nieliniowej z elementami

przekaźnikowymi. Metoda funkcji opisującej. Ana-liza układu regulacji II położeniowej z obiektem

statycznym i astatycznym z opóźnieniem.8. Układy regulacji cyfrowej.

Opis systemów dynamicznych dyskretnym równaniem

stanu. Transformata „z” i jej zastosowanie do

analizy systemów dyskretnych. Przejście do opisu

w dziedzinie ciągłej do opisu w dziedzinie dys-kretnej. Transmitancja dyskretna. Stabilność sys-

temów dyskretnych: WKiD stabilności, kryteriastabilności systemów dyskretnych. Zamknięty układ

regulacji cyfrowej i jego elementy ( impulsator i

ekstrapolator). Dyskretny regulator PID.

Program laboratorium

Program zajęć laboratoryjnych obejmuje 12 ćwiczeńlaboratoryjnych stanowiących uzupełnienie wykładu

oraz ćwiczeń audytoryjnych z przedmiotu „Teoriasterowania”. Ćwiczenia są wykonywane na kompute-

rach z wykorzystaniem pakietów programowych: MA-

TLAB/SIMULINK ver. 5.3 oraz OPARE ( opracowanego

w KA Wydziału EAIiE AGH ). Po ćwiczeniach odbywa

się kolokwium sprawdzające zdobyte wiadomości.Tematy i zakres ćwiczeń są następujące:

I Seria ćwiczeń:

1. Zagadnienia wstępne, sprawy organizacyjne,zapoznnanie się z mozliwościami pakietu MA-

TLAB do alanizy układów regulacji.

2. Charakterystyki czasowe podstawowych ele-

mentów dynamicznych: Wyznaczanie symulacyj-

ne na komputerze charakterystyk podstawo-

wych obiektów dynamicznych: inercyjnego I i

II rzędu, oscylacyjnego, całkującego z in-

ercją różniczkującego rzeczywistego i iner-

cyjnego I rzędu z opóźnieniem. Identyfika-cja parametrów obiektów na podstawie cha-

rakterystyk.

3. Charakterystyki częstotliwościowe podstawo-

wych elementów dynamicznych: Wyznaczenie

symulacyjne na komputerze charakterystyk

częstotliwościowych amplitudowo-fazowych i

logarytmicznych Bodego podstawowych obiek-

tów dynamicznych: inercyjnego I i II rzędu,

oscylacyjnego, całkującego z inercją róż-niczkującego rzeczywistego i inercyjnego I

rzędu z opóźnieniem. Identyfikacja parame-

trów obiektów na podstawie charakterystyk.

4. Identyfikacja obiektu regulacji: Sformuło-

wanie zagadnienia identyfikacji. Przypo-

mnienie pojęcia wskaźników jakości. Modele

zastępcze procesów w postaci transmitancji

I i II rzędu z opóźnieniem ( model Kupfmu-ellera ) oraz w postaci transmitancji n-te-

go rzędu bez opóźnienia ( model Strejca ).Numeryczna identyfikacja parametrów zastęp-

czych modeli Kupfmuellera i Strejca dla

nieznanego procesu technologicznego, zada-

nego w postaci ciągu próbek odpowiedzi sko-

kowej z wykorzystaniem MATLAB-a.

5. KOLOKWIUM po I serii

II Seria ćwiczeń:6. Analiza układu regulacji II położeniowej:

wpływ parametrów obiektu oraz histerezy

przekaźnika na przebiegi wielkości regulo-wanej i sygnału sterującego w układzie,

różnice pomiędzy regulacją II położeniowądla obiektów statycznych i astatycznych.

Ćwiczenie wykonane z użyciem MATLAB-a i SI-MULINK-a.

7. Optymalizacja parametryczna zamkniętego

układu regulacji z obiektem III rzędu i re-gulatorem PI: Zamknięty układ regulacji z

obiektem III rzędu i opisanym transmitancjąznormalizowaną i regulatorem PI. Numeryczne

wyznaczenie nastaw regulatora PI optymal-

nych w sensie 3 całkowych i jednego mini-

maksowego wskaźnika jakości. Ćwiczenie wy-

konywane jest z użyciem pakietu OPARE opra-cowanego w 1994 r w Katedrze Automatyki AGH

oraz MATLAB-a i SIMULINK-a.

8. Aanliza stabilności układu regulacji z

obiektem III rzędu i regulatorem PID. Wy-

znaczanie obszarów stabilności na płasz-czyźnie parametró regulatora, stabilizacja

obiektu strukturalnie niestabilnego, wyzna-

czanie marginesów stabilności. Ćwiczenie

wykonywane jest z użyciem pakietu OPARE

opracowanego w 1994 r w Katedrze Automatyki

AGH oraz MATLAB-a i SIMULINK-a.

9. Dobór nastaw regulatorów przemysłowych: Me-

tody doboru nastaw regulatorów PID stosowa-

ne w praktyce przemysłowej. Metody cyklu

granicznego: metoda Zieglera-Nicholsa oraz

metoda Astroma-Hagglunda. Wyznaczanie

optymalnych nastaw regulatora w oparciu o

parametry transmitancji zastępczej: wzmoc-

nienie, czas martwy i stałą czasową. Anali-tyczne wyznaczenie nastaw regulatora PID

metodą Z-N dla obiektu III rzędu. Ćwiczeniewykonane z użyciem MATLAB-a i SIMULINK-a.

10. Kolokowium po II Serii ćwiczeń

III Seria ćwiczeń:11. Sterowalność i obserwowalność systemów dy-

namicznych. Numeryczne testy sterowalnościi obserwowalności. Wpływ konstrukcji układu

sterowania na sterowalność i obserwowal-ność. Budowa układu sterowania optymalnego

z oberwatorem. Ćwiczenie wykonane z użyciem

MATLAB-a i SIMULINK-a.

12. Analiza układu dynamicznego II rzędu na

płaszczyźnie fazowej: Płaszczyzna fazowa itrajektorie fazowe dla układu liniowego II

rzędu. Zależności pomiędzy parametrami

układu i przebiegiem trajektorii fazowych.

Punkty równowagi układu autonomicznego i

układu ze sterowaniem. Punkty równowagi

trajektorie fazowe układu nieliniowego.

Ćwiczenie wykonane z użyciem MATLABA\SIMU-LINKA.

13. Dyskretne układy regulacji: Dyskretny układ

regulacji i jego elementy: impulsator ,

ekstrapolator. Transformata z i jej zasto-

sowanie w analizie układów dyskretnych.

Stabilność układów dyskretnych. Dyskretny

regulator PID, metoda Takahashi doboru na-

staw dla takiego regulatora. Ćwiczenie wy-

konane z użyciem MATLAB-a i SIMULINK-a.14. Kolokowium po III serii ćwiczeń.

15. Poprawkowe odrabianie zaległości, wpis za-

liczeń.

Pełny opis kursu

Literatura podstawowa:

1. Kaczorek T. „Teoria sterowania i systemów”,

2. notatki z wykładu,

pomocnicza:

1. Mrozek B., Mrozek Z. „MATLAB. Uniwersalne

środowisko do obliczeń naukowo-technicznych”,

2. Zalewski A., Cegieła R: „MATLAB, obliczenia

numeryczne i ich zastosowanie”

p.r. Wiszniewski A. „Teoria sterowania. Ćwiczenia

laboratoryjne”

Uwagi 1

Uwagi 2

Uwagi 3

Rok III

Nazwa kursu Analiza i Projektowanie Systemów Pomiarowych

Kod kursu

Kod ERASMUSA



Kier/spec/rok Elektrotechnika /III rok/Blok B



Okres (rok

akad/semestr)

Od roku 2012/2013 sem. 6

Typ zajęć/liczba godzin W/15, L/30, P/15

Koordynator

Prowadzący


oceną, Projekt – zaliczenie z oceną,

Terminy zaliczenia:

zakończenie VI semestru

Poziom kursu

Wymagania wstępne

Język wykładowy


kształcenia

Skrócony opis kursu Wykład 15 godzin

1. Matematyczne modelowanie strukturalne prze-

tworników, przyrządów, torów i systemów po-

miarowych.

2. Metody identyfikacji obiektów pomiarów i

przyrządów pomiarowych

3. Charakterystyki metrologiczne przetworni-

ków, przyrządów , torów pomiarowych i błędy

łączne systemów pomiarowych.

4. Symulacja komputerowa - podstawy teore-

tyczne i narzędzia.

5. Języki symulacyjne w zastosowaniu do modeli

metrologicznych; języki: SIMULINK i GODYS

PC – sposób stosowania.

6. Biblioteki języków symulacyjnych zawierają-

ce modele elementów systemów pomiarowych.

7. Metody optymalizacji parametrycznej.

8. Metodyka symulacyjnej analizy i projektowa-

nia pomiarowych systemów informacyjnych

oraz identyfikacyjnych i diagnostycznych.

Laboratorium 30 godzin

1. Podstawy użytkowania języków symulacyjnych

(SIMULINK, GODYS PC)

2. Programowe budowanie i badanie modeli urzą-

dzeń pomiarowych

3. Programowe budowanie modeli sygnałów pomia-

rowych

4. Programowe konstruowanie kryteriów jakości

urządzeń pomiarowych

5. Programowa realizacja algorytmów optymali-

zacji parametrycznej

6. Programowa realizacja algorytmów identyfi-

kacji obiektów

Projekt 15 godzin; Przykładowe tematy projektów:

1. Model matematyczny i badania symulacyjne

własności metrologicznych woltomierza cy-

frowego (różne rodzaje).

2. Modelowanie i symulacja układów mostkowych

w zastosowaniu dla różnych pomiarów wielko-

ści elektrycznych i nieelektrycznych.

3. Modelowanie i badania symulacyjne własności

dynamicznych torów dla pomiaru temperatury.

4. Modelowanie matematyczne i badania symula-

cyjne skuteczności różnych układów korekcji

dynamicznej pomiaru.

Pełny opis kursu

Literatura 1. J. Gajda, M. Szyper : „Modelowanie i badania

symulacyjne systemów pomiarowych”, Kraków 1998

2. J. Nalepa: „Modelowanie i komputerowe badania

symulacyjne złożonych systemów pomiarowych”,

skrypt AGH nr 1562, Kraków 1998

Uwagi 1

Uwagi 2

Uwagi 3

Nazwa kursu Elektromaszynowe elementy automatyki

Kod kursu

Kod ERASMUSA

Jednostka Instytut Politechniczny,





Okres (r.akad/semestr) od roku akad. 2012/2013 semestr 5


Koordynator

Prowadzący


oceną,

Test sprawdzający po ostatnim wykładzie, kollo-

kwia zgodnie z programem zajęć laboratoryjnych

Poziom kursu Studia I stopnia (inżynierskie)

Wymagania wstępne Zaliczone przedmioty Teoria obwodów, Teoria Pola

Elektromagnetycznego oraz Maszyny Elektryczne



kształcenia

Poznanie budowy, zasad działania i własności

podstawowych typów mikromaszyn oraz

elektromaszynowych elementów wykonawczych

automatyki

Skrócony opis kursu magnesy trwałe, mikromaszyny ogólnego

zastosowania, mikromaszyny synchroniczne, silniki

skokowe, silniki wykonawcze, elektromaszynowe

przetworniki położenia, prędkości i

przyspieszenia, silniki specjalnego wykonania,

silniki liniowe, silniki elektrostatyczne,

silniki piezoelektryczne

Pełny opis kursu 1. Magnesy trwałe: podstawowe charakterystyki i

parametry magnesów trwałych, rozwój magnesów,

obwody z magnesami trwałymi, punkt pracy magnesu

w obwodzie.

2. Mikromaszyny ogólnego zastosowania: silniki

komutatorowe prądu stałego i przemiennego,

bezszczotkowe silniki prądu stałego, jednofazowe

silniki indukcyjne.

3. Mikromaszyny synchroniczne: permasyny,

reluktancyjne, histerezowe.

4. Silniki skokowe: zasada działania, typy

silników, statyka i dynamika, podstawowe układy

sterowania.

5. Silniki wykonawcze (elektryczne sterowane):

indukcyjne dwufazowe, prądu stałego

elektromagnetyczne i magnetoelektryczne.

6. Elektromaszynowe przetworniki położenia,

prędkości i przyspieszenia: transformatory

położenia kątowego, selsyny i łącza selsynowe,

prądnice tachometryczne.

7. Silniki specjalnego wykonania: silniki

liniowe, silniki o toczącym się wirniku, silniki

momentowe, elektrostatyczne, piezoelektryczne, z

biegunami wpisywanymi.

Literatura Podstawowa: R.Sochocki „Mikromaszyny elektryczne”

Pomocnicza: „Elektryczne maszynowe elementy

automatyki” red. J.Owczarek

Uwagi 1

Uwagi 2

Uwagi 3

Nazwa kursu Komputerowe układy sterowania

Kod kursu

Kod ERASMUSA






Okres (rok

akad/semestr)

Od roku 2012/2013 sem. 6


Koordynator

Prowadzący


oceną, Projekt – zaliczenie z oceną, Egzamin

Poziom kursu

Wymagania wstępne



kształcenia

Skrócony opis kursu Budowa i działanie przemysłowych układów sterowa-

nia cyfrowego. Dyskretyzacja układów ciągłych i

optymalizacja regulatorów. Realizacja algorytmów

sterowania cyfrowego.

Pełny opis kursu Projektowanie komputerowego systemu sterowania:

dobór przetworników analogowo-cyfrowych i cyfrowo

analogowych, procesora i układów dopasowujących

poziomy sygnałów. Zastosowanie izolacji

galwanicznej. Dobór kroku próbkowania regulatora.

Dyskretyzacja układów ciągłych. Optymalizacja

nastaw regulatorów. Liczby stałoprzecinkowe i

kodowanie współczynników w algorytmie regulacji.

Cyfrowa regulacji PID oraz statyczne sprzężenie

zwrotne.

Literatura Byrski W. Obserwacja i sterowanie w systemach

dynamicznych Uczelniane Wydaw. AGH, 2007.

Grabowski P. Ćwiczenia komputerowe z teorii

sterowania. Kraków : Wydaw. AGH, 1996.

Szymkat M. Komputerowe wspomaganie w

projektowaniu układów regulacji Warszawa: WNT,

1993.

Mrozek B. MATLAB 5.x, SIMULINK 2.x : poradnik

użytkownika Warszawa : Wydaw. PLJ, 1998.

Uwagi 1

Uwagi 2

Uwagi 3

Nazwa kursu Miernictwo Dynamiczne

Kod kursu

Kod ERASMUSA






Okres (rok

akad/semestr)

Od roku 2012/2013 sem. 6


Koordynator

Prowadzący

Sposób zaliczenia Wykład – zliczenie, Laboratorium – zaliczenie z oceną,

Forma zaliczenia:

� 1. Przedmiot kończy się zaliczeniem.

� 2. Zaliczenie laboratorium następuje na podstawie

pisemnych sprawozdań z wykonanych ćwiczeń, któ-

rych zaliczenie przebiega w formie ustnej.

Terminy zaliczenia:

� 1. Przeprowadzane w trakcie semestru dwa testy

sprawdzające umożliwiają kontrolę postępów w po-

łowie i pod koniec semestru.

� 2. Sprawozdania z ćwiczeń laboratoryjnych zaliczane

są na bieżąco w trakcie semestru.

Poziom kursu

Wymagania wstępne

Język wykładowy


kształcenia

Skrócony opis kursu Program wykładu:

1. Właściwości dynamiczne toru pomiarowego

2. Parametry i charakterystyki dynamiczne apara-

tury pomiarowej (określanie parametrów charakte-

ryzujących w dziedzinie czasu, charakterystyki

częstotliwościowe, metody ich pomiarowego wyzna-

czania)

3. Właściwości sygnałów zdeterminowanych. Sygnały

wolno- i szybko-zmienne

4. Błędy dynamiczne (matematyczne modele wzorców

właściwości dynamicznych, wzorce transformacji

niezniekształcających, wzorce transformacji zada-

nej funkcji celu, miary błędów dynamicznych, me-

tody i przykłady obliczeń)

5. Optymalizacja parametrów dynamicznych aparatu-

ry pomiarowej (zasady optymalizacji parametrów

dynamicznych aparatury, przykłady optymalizacji

parametrów dynamicznych)

6. Korekcja właściwości dynamicznych aparatury

pomiarowej (korekcja szeregowa, równoległa, ze

sprzężeniem zwrotnym, przykłady obliczeń parame-

trów korektorów), korekcja analogowa i numeryczna

7. Matematyczny opis dynamiki przetworników po-

miarowych wielkości fizycznych za pomocą modeli

(przetworniki liniowe oraz zawierające nielinio-

wości). Reprezentacja właściwości dynamicznych

przetworników za pomocą analogów elektrycznych

zjawisk nieelektrycznych. Metody pomiarowego wy-

znaczania parametrów modeli matematycznych opisu-

jących dynamikę przetworników.

8. Zasady i metody doboru przetworników i apara-

tury pomiarowej dla pomiarów wielkości dynamicz-

nych

9. Błędy dynamiczne torów pomiarowych z przetwa-

rzaniem analogowo-cyfrowym (określenie parametrów

charakteryzujących, metody badania przetworników

A/C – test częstotliwości dudnień, test obwiedni,

test histogramu, test dopasowanej sinusoidy, test

analizy widmowej)

Program zajęć laboratoryjnych:

Ćw.1. Badanie właściwości dynamicznych typowychukładów liniowych za pomocą programu Matlab.

Ćw.2. Optymalizacja właściwości dynamicznych naprzykładzie wybranych modeli układów pomiarowych.

Ćw.3. Symulacyjne wyznaczanie błędów dynamicz-nych.

Ćw.4. Badanie właściwości dynamicznych różnychtypów układów korekcji dynamicznej.

Ćw.5. Badanie właściwości dynamicznych mechanicz-nego układu oscylacyjnego zawierającego nielinio-

wość. Numeryczne wyznaczanie, za pomocą pakietu

obliczeniowego Matlab, parametrów modelu dyna-

micznego.

Ćw.6. Badanie właściwości dynamicznych układuprzepływu ciepła – badania modelowe modułu ciepl-

nego Peltiera. Numeryczne wyznaczanie parametrów

modelu dynamicznego modułu

Pełny opis kursu

Literatura 1. Layer E., Gawędzki W.: Dynamika Aparatury

Pomiarowej. Badania i Ocena. PWN Warszawa 1991.

2. Hagel R., Zakrzewski J.: Miernictwo

Dynamiczne. WNT Warszawa 1984.

3. Cannon R.H.: Dynamika Układów Fizycznych, WNT

Warszawa 1973.

4. Söderström T., Stoica P., Identyfikacja

systemów. PWN Warszawa 1997

5. Benaroya H., Mechanical Vibration, Analysis,

Uncertainties and Control. Prentice Hall 1998

6. Żyszkowski Z., Podstawy elektroakustyki. WNT

Warszawa 1984

7. Magrab E.B., An Engineer's Guide to Matlab.

Prentice Hall 2000

8 Notatki z wykładu

Uwagi 1

Uwagi 2

Uwagi 3

Nazwa kursu Napęd elektryczny i energoelektronika

Kod kursu

Kod ERASMUSA






Okres (rok

akad/semestr)

Od roku 2012/2013 sem. 6


Koordynator

Prowadzący


oceną, Projekt – zaliczenie z oceną, Egzamin

Poziom kursu

Wymagania wstępne



kształcenia

Budowa i działanie przemysłowych układów

napędowych z silnikami elektrycznymi. Konstrukcja

i zastosowanie energoelektronicznych systemów

zasilania silników.

Skrócony opis kursu Budowa i działanie statycznych przekształtników

tyrystorowych. Napędy z silnikami prądu stałego.

Przekładnia mechaniczna, równanie momentów, połą-

czenie sprężyste silnika z agregatem technolo-

gicznym. Budowa przemienników częstotliwości i

ich zastosowanie w napędach prądu przemiennego.

Zasady modulacji szerokości impulsu (PWM) w napę-

dach 3-fazowych. Napędy z silnikami prądu prze-

miennego. Wektorowe sterowanie napędami z silni-

kami indukcyjnymi i synchronicznymi z magnesami

trwałymi.

Pełny opis kursu

Literatura Bisztyga K. Kazimierz Sterowanie i regulacja

silników elektrycznych Warszawa : Wydaw. Nauk.-

Techniczne, 1989

Tunia H. Kaźmierkowski M. Automatyka napędu

przekształtnikowego. Warszawa : PWN, 1987.

Piróg S. Układy o komutacji sieciowej i o

komutacji twardej. Kraków: Wydaw AGH, 2006.

Uwagi 1

Uwagi 2

Uwagi 3

Nazwa kursu Podstawy Sterowania Logicznego

Kod kursu

Kod ERASMUSA






Okres (rok



Koordynator

Prowadzący


oceną, Projekt – zaliczenie z oceną

Tryb zaliczenia:

� Kolokwium podczas 7 oraz 14 wykładu, śred-

nia ocen z obu kolokwiów > 3.0.


Poziom kursu

Wymagania wstępne

Język wykładowy


kształcenia

Skrócony opis kursu Program wykładu obejmuje następujące zagadnienia:

1. Zagadnienia wstępne. Pojęcie układu logicznego

i sygnały logiczne. Klasyfikacja układów lo-

gicznych: układy kombinacyjne i sekwencyjne.

Klasyfikacja układów sekwencyjnych: układy

synchroniczne i asynchroniczne. Fizyczna re-

prezentacja sygnałów logicznych.

2. Analiza i synteza układów kombinacyjnych. Al-

gebra Boole’a: pojęcia pierwotne, aksjomaty i

twierdzenia, funkcje boolowskie. Metody pre-

zentacji funkcji boolowskich: tablice prawdy,

tabele Karnaugha, zbiory numerów kombinacji.

Synteza funkcji boolowskiej. Metody minimali-

zacji funkcji boolowskich. Elementarne układy

kombinacyjne. Hazardy i metody ich eliminacji.

3. Metody realizacji praktycznej układów logicz-

nych. Realizacja układów logicznych w technice

przekaźnikowej. Sterowniki PLC: budowa i języ-

ki programowania. Programowanie sterowników

PLC: konfiguracja sprzętu, typy zmiennych, ad-

resacja, elementy organizacyjne oprogramowa-

nia. Języki programowania sterowników GE FA-

NUC: język drabinkowy i język lista instruk-

cji. Multipleksery, demultipleksery i dekode-

ry. Układy LSI, VLSI, Realizacja układów kom-

binacyjnych na matrycach PLA i PAL. PamięciROM, PROM, EPROM.

4. Układy sekwencyjne synchroniczne. Elementy

teorii automatów. Automat Mealy i Moore’a. Me-

tody opisu układów sekwencyjnych: graf

przejść/wyjść, tablice przejść/wyjść. Projek-

towanie układów sekwencyjnych i jego etapy:

synteza właściwa, minimalizacja liczby stanówwewnętrznych, kodowanie stanów, synteza kombi-

nacyjna. Minimalizacja liczby stanów wewnętrz-nych automatów zupełnych: automat zredukowany

i minimalny, stany zgodne i nierozróżnialne.

Minimalizacja liczby stanów automatów niezu-

pełnych: warunek pokrycia i zamknięcia. Algo-rytmy minimalizacji liczby stanów automatów

zupełnych i niezupełnych. Kodowanie stanów we-

wnętrznych: metoda intuicyjna, rachunek po-

działów i jego zastosowanie do kodowania. Syn-

teza kombinacyjna. Elementarne układy sekwen-

cyjne: przerzutniki.

Układy asynchroniczne. Klasyfikacja układów asyn-

chronicznych: potencjałowe i impulsowe. Metody

opisu układów asynchronicznych. Stany stabilne i

niestabilne. Metody realizacji układów asynchro-

nicznych. Wyścigi krytyczne i niekrytyczne. Kodo-

wanie stanów wewnętrznych układu asynchronicznegoz wykorzystaniem metody hipersześcianów.

Pełny opis kursu


1. Majewski W. „Układy logiczne”

2. Kasprzyk J. Programowanie sterowników prze-

mysłowych WNT W-a 2006.

3. Legierski T. i inni „Programowanie sterow-

ników PLC”

4. notatki z wykładu,

pomocnicza:

1. Amborski K. i inni „Laboratorium Teorii

Sterowania”

2. p.r. Wiszniewski A. „Teoria sterowania.

Ćwiczenia laboratoryjne”

Nazwa kursu Przemysłowe systemy pomiarowe

Kod kursu

Kod ERASMUSA






Okres (rok

akad/semestr)

Od roku 2012/2013 sem. 5


Koordynator

Prowadzący

Sposób zaliczenia Wykład – zaliczenie, Laboratorium – zaliczenie z oceną

Forma zaliczenia:

� 1. Przedmiot kończy się zaliczeniem wykładu na pod-

stawie dwóch pisemnych testów sprawdzających przy-

swojenie wiadomości

� 2. Zaliczenie laboratorium następuje na podstawie

pisemnych sprawozdań z wykonanych ćwiczeń, któ-

rych zaliczenie przebiega w formie ustnej

Terminy zaliczenia:

� 1. Przeprowadzane w trakcie semestru dwa testy

sprawdzające umożliwiają kontrolę postępów w po-

łowie i pod koniec semestru

2. Sprawozdania z ćwiczeń laboratoryjnych zaliczane są

na bieżąco w trakcie semestru

Poziom kursu

Wymagania wstępne

Język wykładowy


kształcenia

Skrócony opis kursu Program wykładu:

1. Struktura i podstawowe właściwości systemów pomiarowych- klasyfikacja systemów, struktura systemów i funkcje elemen-

tów,

- systemy analogowe i cyfrowe,

- warunki przetwarzania niezniekształcającego – charakterysty-ki statyczne i dynamiczne w dziedzinie czasu i częstotliwości,- elementy sprzętowe systemów – definicje (czujniki, czujnikiinteligentne, przetworniki, linearyzatory, wzmacniacze, multi-

pleksery, układy próbkująco-pamiętające, filtry antyaliasingo-we, separatory, przetworniki A/C i C/A, pamięci analogowe icyfrowe, rejestratory, bloki komunikacji wewnętrznej i ze-wnętrznej, interfejsy)- teoria próbkowania, zasada przetwarzania A/C, budowa prze-

tworników A/C i C/A

- problem stałości parametrów (stabilność czasowa, termiczna,autowzorcowanie)

2. Systemy przyrządowe, modułowe (znaczenie standaryzacji,VME, VXI, oprogramowanie DasyLab, LabView), przyrządy wirtual-ne

3. Podstawowe przetworniki i czujniki pomiarowe

a). Czujniki do pomiarów wielkości mechanicznych (tensome-tryczne sił i masy, ciśnienia, momenty sił, momentu obrotowe-go, mocy mechanicznej),

b). Czujniki do pomiarów temperatur (czujniki zintegrowane),

c). Pomiary mocy i energii cieplnej

d). Metody i czujniki do pomiarów parametrów drgań (teoriaprzetwornika sejsmicznego),

e). Metody i czujniki do pomiarów przepływów,

f). Metody i czujniki do pomiarów drogi i przemieszczeń (czuj-niki laserowe, indukcyjnościowe, transformatorowe, pojemno-ściowe), g). Pomiary użytkowe w przemyśle motoryzacyjnym, lotnictwie,sporcie.

4. Wzmacniacze z przetwarzaniem

- wzmacniacze z modulacją,- komputerowy system do pomiarów sił z autokalibracją - przy-

kład

5. Karty pomiarowe, rejestratory cyfrowe, oscyloskopy cyfrowe

6. Ochrona systemów pomiarowych przed zakłóceniami (zakłócenia

szeregowe (normalne), równoległe (wspólne))

7. Interfejsy i protokoły komunikacyjne w systemach pomiaro-

wych – integracja systemów

- IEC-625, IEEE-488 (GPIB)

- RS-232,

- RS-485

- przegląd innych interfejsów8. Przykłady przemysłowych zastosowań systemów pomiarowych –pakiety nadzoru i wizualizacji SCADA (ASIX, WIZCON, InTouch

itp.)

Program zajęć laboratoryjnych:

Ćw.1. Badanie właściwości metrologicznych toru pomiarowego za-wierającego uniwersalną kartę pomiarową w oparciu o oprogramo-wanie DasyLab

Ćw.2. Budowa i konfigurowanie komputerowego systemu pomiarowe-go w środowisku DasyLab z wykorzystaniem karty pomiarowejĆw.3. Komputerowy system pomiarowy do pomiarów parametrówcieplnych z przyrządami pomiarowymi w magistrali szeregowejRS485.

Ćw.4. Komputerowy system pomiarowy z uniwersalnym, precyzyjnymprzyrządem pomiarowym HP34401A z czujnikami półprzewodnikowymido pomiarów temperatury.

Ćw.5. Komputerowy system pomiarowy do pomiarów masy i sił zprzemysłowym panelem wzmacniacza tensometrycznego MVD2555

Ćw.6. Badanie właściwości metrologicznych toru pomiarowego zmodulacją AM przeznaczonego do współpracy z czujnikami wielko-ści nieelektrycznych w przykładowym zastosowaniu do pomiaruprzemieszczeń.Ćw.7. Badanie właściwości interfejsów pomiarowych: RS232C,GPIB, LAN, USB na przykładzie przyrządu uniwersalnego HP34410Ćw.8. Pomiary parametrów drgań przy wykorzystaniu czujnikówzintegrowanych typu ADXL105.

Pełny opis kursu

Literatura Notatki z wykładów

1. Komputerowe systemy pomiarowe. W. Nawrocki, WKŁ 2002.

2. Cyfrowe Systemy pomiarowe; K. Badźmirowski, H. Karkowska, ZKarkowski WNT Warszawa 1979

3. Miernictwo Elektryczne. Cyfrowa technika pomiarowa. M. Sta-

browski Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa

1994

4. Systemy Pomiarowe Marks-Wojciechowska Z., Pacholski K., Ku-

lesza W. Wyd. Politechniki Łódzkiej 1999

5. Miernictwo Elektryczne. Analogowa technika pomiarowa. W.

Kwiatkowski Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, War-

szawa 1994

6. Modelowanie i badania symulacyjne systemów pomiarowych. J.

Gajda, M. Szyper Wyd. nakładem Wydziału EAIiE Akademii Górni-

czo-Hutniczej, Kraków 1998

7. Przetworniki analogowo-cyfrowe i cyfrowo-analogowe. Z. Kul-

ka, A. Libura, M. Nadachowski

WKiŁ Warszawa 1987

8. Pomiary elektroniczne w technice. B. Szumielewicz, B. Słom-

ski, W. Styburski WNT Warszawa 1982

9. Wstęp do miernictwa cyfrowego. G.Sahner. WKiŁ Warszawa 198210. Szeregowe interfejsy cyfrowe RS-232C, RS-422A RS-423A RS-

485, ICSBUS, I2CBUS, D2BUS, TOKENBUS, MODBUS. W. Mielczarek,

Helion 1993

11. Urządzenia pomiarowe i systemy kompatybilne ze standardemSCPI, Mielczarek W., Helion 1999

12. Podręcznik metrologii T1 i T2. Sydenham P.H.13. Analogowe układy scalone. Nadachowski M., Kulka Z., WKiŁ

Warszawa 1985

14. Termometria. Przyrządy i metody, Michalski L., EckersdorfK., Kucharski J., Wyd. Polit. Łódzkiej, 1998

15. System interfejsu IEC-625; W.Nowakowski, A.Boratyński, J.Borowiecki WKiŁ Warszawa 1984

16. Wprowadzenie do standardu magistrali VMEbus; B. Marzec WNT

Warszawa 1994 (ISBN 83-204-1692-2)

17. Systemy interfejsu w miernictwie; red. W.Nowakowski WKiŁ

Warszawa 1987

18. Podstawy lokalnych sieci komputerowych; A. Wolisz, WNT

Warszawa

T1. Sprzęt sieciowy T2. Oprogramowanie komunikacyjne i usługi sieciowe

19. Przetworniki a/c i c/a, Michał Nadachowski, Radioelektro-

nik 3/94 s35-37

20. Scalone przetworniki analogowo-cyfrowe i cyfrowo-analogo-

we, M. Łakomy, J. Zabrodzki, PWN W-wa 1985

21. Pomiary oscyloskopowe, J. Rydzewski, WNT Warszawa 1994

22. WIZCON - nowoczesny system monitorowania i sterowania pro-

cesami technologicznymi, PAK 8/95 s.235

23. WIZCON 5 - 32-bitowy pakiet do nadzorowania procesów tech-

nologicznych, PAK 3/96 s.71

24. WIZCON 5.0 - System sterowania i wizualizacji procesów

technologicznych, Informatyka 95/9 s.27

25. System sterowania i wizualizacji procesów technologicz-

nych, PAK 8/95 s.231

26. Oprogramowanie przeznaczone do wizualizacji przebiegu pro-

cesów przemysłowych, PAK 5/94 s.114

27. EIB: Europejska magistrala instalacyjna, Elektor 11/94

s.37

28. Czujniki inteligentne we współczesnej aparaturze pomiaro-

wej, Elektronizacja, 11/92 s.2

29. Światłowodowe czujniki i sieci czujnikowe w miernictwieprzemysłowym, Elektronizacja 3/96 s.21

30. Czujniki pomiarowe, Elektronizacja 8-9/92 s.12

31. Systemy z czujnikami inteligentnymi, Elektronizacja 5/94

s.3

32. Zaawansowane przetwarzanie sygnałów w czujnikach inteli-

gentnych, Elektronizacja 5/94 s.5

33. Komputeryzacja pomiarów i procesów technologicznych -

standardy przemysłowe Radioelektronik 2/1995 s.9

34. Interfejs cyfrowej pętli prądowej w miernictwie przemysło-wym, PAK 3/97 s.99

35. Cyfrowy system pomiarowy Lumel-Pomiar 1.0, PAK 4/97 s.119

36. Rozproszone systemy pomiarowe. W. Nawrocki, Warszawa, WKŁ

2006.

37. Technika pomiarowa. Tumański Sławomir, Warszawa, WNT2007.38. Miłek M.: Pomiary wielkości nieelektrycznych metodamielektrycznymi. Wyd. politechniki Zielonogórskiej, Zielona Góra

1998.

Uwagi 1

Uwagi 2

Uwagi 3

Nazwa kursu Sterowniki przemysłowe

Kod kursu

Kod ERASMUSA






Okres (rok

akad/semestr)

Od roku 2012/2013 sem. 6


Koordynator

Prowadzący

Sposób zaliczenia Wykład – zaliczenie, laboratorium – zaliczenie z oceną

� Forma zaliczenia: sprawozdania z ćwiczeń labora-

toryjnych, praca kontrolna w połowie zajęć labo-

ratoryjnych.

� Terminy zaliczenia: praca kontrolna – czwarte

zajęcia laboratoryjne,

� sprawozdania z ćwiczeń laboratoryjnych – w trak-

cie zajęć laboratoryjnych

Poziom kursu

Wymagania wstępne

Język wykładowy


kształcenia

Skrócony opis kursu 1. Wprowadzenie

Pojęcie sterowania i sterownika, rodzaje sterowań, rodzajesterowników przemysłowych, struktury przemysłowych układów

sterowania i przykładowe realizacje przemysłowe. Rys histo-

ryczny rozwoju komputerowych sterowników i układów sterowania.

2. Dyskretne realizacje algorytmów sterowania

Dyskretne realizacje algorytmu PID. Dobór okresu cyklu pracy

regulatora dyskretnego. Dobór nastaw regulatora PID z uwzględ-nieniem okresu cyklu pracy. Filtracja zakłóceń i eliminacjaszumów procesowych. Opcje dodatkowe i modyfikacje algorytmu

PID.

3. Sterowniki przemysłowe typu PLC i regulatory cyfrowe

Architektury, układy WE/WY, cykle pracy, budowa i oprogramowa-

nie – podobieństwa i różnice. Zagadnienia normowe, języki pro-gramowania.

Sterownik logiczny Twido (prod. Modicon/Schneider) jako przy-

kład małego (aparatowego) sterownika PLC: funkcje proste (lo-

giczne), funkcje złożone, możliwości łączenia w polową siećprzemysłową, oprogramowanie narzędziowe, przykłady programowe,urządzenia interfejsu HMI.Regulator wielofunkcyjny jako przykłady sterownika-regulatora

cyfrowego: realizowane funkcje proste i złożone na sygnałachbinarnych i ciągłych, możliwości konfiguracyjne, realizacjaalgorytmów regulacji PID i innych, możliwości łączenia w polo-wą sieć przemysłową, oprogramowanie narzędziowe, przykładyprogramowe.

4. Polowe sieci przemysłowe

Interfejsy komunikacyjne polowych sieci przemysłowych (RS 422,

423, 485) i stosowane protokoły komunikacyjne (MODBUS, Profi-

Bus). Sieci przemysłowe: topologie, model OSI sieci LAN, meto-

dy dostępu do sieci, standard Ethernet i Ethernet przemysłowy,karty sieciowe do mikrokomputerów PC.

5. Architektura mikrokomputera PC/AT

Magistrala lokalna, systemowa, X, zewnętrzna. Architekturaukładów: kontrolera przerwań sprzętowych (IC), kontrolera bez-pośredniego dostępu do pamięci (DMAC), czasowo-licznikowego(CTC), kontroli klawiatury. Przestrzeń adresowa WE/WY. Prze-rwania sprzętowe. Kanały DMA. Zegar systemowy. Przerwania pro-gramowe i BIOS. Organizacja i mapa pamięci operacyjnej (RAM) ipamięci stałej (ROM). Pamięć konfiguracji. Magistrala ze-wnętrzna typu ISA – sygnały, przebiegi czasowe, przerwania,żądania obsługi DMA.6. Architektura i budowa współczesnych przemysłowych mikrokom-

puterów PC

Pamięci cache, organizacja pamięci RAM, chipsety. Magistrala

zewnętrzna typu PCI – sygnały, przebiegi czasowe, system prze-rwań, pamięć konfiguracyjna. Standard przemysłowy Compact-PCIi standardy PC-104, PC-104+, PCI-104. Przykłady przemysłowych

PC (IPC) wykonanych z użyciem tych standardów.7. Pakiety sterowania i kontroli na mikrokomputery PC

Rodzaje oprogramowania kontrolno-sterującego na przy-kładzie produktów firmy Wonderware. Pakiety InTouch oraz In-

Control, współpraca z modułami kontrolno-pomiarowymi ADAM6000

i sterownikami PLC, porównanie z produktami innych firm (Brid-

geView prod. National Instruments).

8. Karty akwizycji danych i sterowania do mikrokomputerów PC

Karty akwizycji danych, karty sterowników PLC, inne karty ste-

rowania.

1. Program ćwiczeń laboratoryjnychĆwiczenie nr 1 – Sterowanie napędu asynchronicznego z wykorzy-staniem sterownika PLC

Ćwiczenie nr 2 – Współpraca sterownika PLC z terminalem gra-ficznym jako urządzeniem HMIĆwiczenie nr 3 – Współpraca oprogramowania SCADA ze sterowni-kami PLC – polowa sieć przemysłowaĆwiczenie nr 4 – Sterowanie przemysłowe z wykorzystaniem opro-gramowania typu SoftPLC

Ćwiczenie nr 5 – Realizacja układu sterowania o topologii typu„centralny komputer sterujący” z użyciem modułów kontrolno-pomiarowych i oprogramowania kontrolno-

sterującegoĆwiczenie nr 6 – Regulator wielofunkcyjny

Pełny opis kursu


Grega W. : Metody i algorytmy sterowania cyfrowego w układach

scentralizowanych i rozproszonych

Legierski T., Wyrwał J., Kasprzyk J., Hajda J. : Programowanie

sterowników PLC

Metzger P. : Anatomia PC

Trybus L.: Regulatory wielofunkcyjne


Brzózka J. : Regulatory cyfrowe w automatyce

Klempka R., Stankiewicz A. : Programowanie z przykładami w ję-zykach Pascal i Matlab

Seta Z. : Wprowadzenie do zagadnień sterowania

Uwagi 1

Uwagi 2

Uwagi 3

Nazwa kursu Technika mikroprocesorowa

Kod kursu

Kod ERASMUSA






Okres (rok

akad/semestr)

Od roku 2012/2013 sem. 5


Koordynator

Prowadzący

Sposób zaliczenia Wykład – zaliczenie, Laboratorium – zaliczenie z oceną,

Egzamin

� Forma zaliczenia: sprawozdania z ćwiczeń labora-

toryjnych, praca kontrolna w połowie zajęć labo-

ratoryjnych.

� Terminy zaliczenia: praca kontrolna – piąte lub

szóste zajęcia laboratoryjne,

sprawozdania z ćwiczeń laboratoryjnych – w

przewidzianych 2 terminach.

Poziom kursu

Wymagania wstępne

Język wykładowy


kształcenia

Skrócony opis kursu Program wykładu

1. Pojęcie mikroprocesora. Komputer von Neumana, jego ar-chitektura i cykl pracy. Taktowanie, cykl maszynowy,

cykl rozkazowy. Architektury dwu - i trójszynowe. Ar-

chitektury konkurencyjne: architektura typu Harvard,

cykl pracy. Procesory RISC. Jednostki sterujące mikro-procesorów. Rys historyczny rozwoju mikroprocesorów.

Technologie produkcji. Pojęcia mikrokontrolera i mi-krokomputera. Budowa i architektura mikrokomputera.

2. Bazowa architektura mikrokontrolerów z rdzeniem ARM7.

Magistrale wewnętrzne mikrokontrolera. Portywejścia/wyjścia GPIO. Przestrzeń adresowa, kontrolerpamięci MAM i jego konfigurowanie. Mapowanie pamięci,rejestr MEMMAP.

3. System przerwań mikrokontrolerów rodziny ARM7. Prze-rwania programowe i sprzętowe, kontroler przerwań VIC.Wektoryzacja przerwań i przerwania niewektorowe. Ob-sługa przerwań przez jednostkę centralną.

4. Układy licznikowe mikrokontrolerów rodziny ARM7: T0,

T1. Zegar czasu rzeczywistego (RTC). Watchdog. WyjściaPWM.

5. Interfejsy szeregowe mikrokontrolerów rodziny ARM7:

UART, I2C, SPI. Omówienie standardów. Pozostałe elemen-

ty kontrolera.

6. Programowanie kontrolerów ARM7 w języku C. Kompilacja,konsolidacja, uruchamianie, praca krokowa, zapis pa-

mięci programu kontrolera. Przykłady programowe w ję-zyku C.

7. Podstawowe układy wejściowe układów mikrokomputero-wych: bramy, przetworniki A/C, U/f, U/URMS , klawiatury.

8. Podstawowe układy wyjściowe układów mikrokomputero-wych: zatrzaski, przetworniki C/A, f/U, wyświetlaczediodowe i LCD alfanumeryczne i graficzne; specjalizo-

wane układy we/wy.

Program ćwiczeń laboratoryjnychĆwiczenie nr 1: System uruchomieniowy mikrokontrolera

rodziny ARM7 - wprowadzenie; realizacje sekwencyjnego sterowa-

nia binarnego

Ćwiczenie nr 2: Obsługa programowa wyświetlaczy alfanu-

merycznych typu LED i typu LCD

Ćwiczenie nr 3: Obsługa programowa klawiatur sekwencyj-

nych i matrycowych

Ćwiczenie nr 4: Komunikacja szeregowa z wykorzystaniem

interfejsów RS232 i RS485

Ćwiczenie nr 5: Generacja i filtracja sygnałów z użyciemmikrokontrolera rodziny ARM7

Ćwiczenie nr 6: Mikroprocesorowa implementacja filtrów

typu FIR

Ćwiczenie nr 7: Mikroprocesorowa implementacja algorytmu

regulatora PID

Ćwiczenie nr 8: Obsługa karty typu MultiMediaCard (MMC)

Ćwiczenie nr 9: Obsługa interfejsu szeregowego typu CAN

Ćwiczenie nr 10: Obsługa łącza standardu Ethernet

Pełny opis kursu


Jacek Augustyn: – skrypt PWSZ Tarnów

Krzysztof Badźmirowski: Układy i systemy mikroprocesorowe.Lucjan Bryndza: LPC2000 Mikrokontrolery z rdzeniem ARM7


Ryszard Pełka: Mikrokontrolery. Architektura,

programowanie, zastosowania.

Uwagi 1

Uwagi 2

Uwagi 3

Nazwa kursu Teoria i przetwarzanie sygnałów

Kod kursu

Kod ERASMUSA






Okres (rok

akad/semestr)

Od roku 2012/2013 sem. 5


Koordynator

Prowadzący

Sposób zaliczenia Wykład – zaliczenie, Laboratorium – zaliczenie z oceną,

Projekt – zaliczenie z oceną, Egzamin

� Forma zaliczenia:

� Wykład – egzamin

� Laboratorium -kolokwium pisemne

� Projekt – rozwiązany problem (program kompute-

rowy)

� Terminy zaliczenia:

� Wykład – sesja egzaminacyjna

Laboratorium – kolokwium podczas 14 zajęć

Projekt – ostatnich pięć tygodni semestru

Poziom kursu

Wymagania wstępne

Język wykładowy


kształcenia

Celem przedmiotu jest nauczenie studentów podstaw

teorii sygnałów i cyfrowego przetwarzania

sygnałów.

Skrócony opis kursu Wrowadzenie do teorii sygnałów: metody klasyfikacji i opisusygnałów, parametry sygnałów, przestrzenie sygnałów, funkcje

bazowe, definicje podstawowe: histogram, funkcja korelacji,

całkowe przekształcenie Fouriera, szereg Fouriera, funkcja gę-stości widmowej mocy, rodzaje modulacji sygnałów. Sygnały isystemy analogowe: matematyczny opis układów analogowych (rów-nania różniczkowe i całkowe), układy liniowe niezmienne w cza-sie, odpowiedź impulsowa, splot sygnałów, przekształcenie La-place'a, transmitancja operatorowa, charakterystyki częstotli-wościowe układów, projektowanie filtrów analogowych metodą zeri biegunów, filtry Butterwortha i Czebyszewa. Sygnały i syste-my cyfrowe: opis matematyczny (równania różnicowe), twierdze-nie o próbkowaniu, dyskretyzacja w czasie, kwantyzacja warto-

ści i kodowanie sygnału, przetworniki analogowo-cyfrowe i cy-frowo-analogowe, transformacja Z, transmitancja układu dys-

kretnego, dyskretna transformacja Fouriera, algorytmy szybkiej

transformacji Fouriera, przykłady innych transformacji ortogo-

nalnych, metody projektowania filtrów cyfrowych: nierekursyw-

nych (metoda okien i metoda Remeza) i rekursywnych (metoda

transformaty biliniowej), filtry specjalne (w tym różniczkują-ce i przesuwające w fazie), struktury realizacji filtrów cy-frowych (w tym filtry kratowe), algorytmy splotu dyskretnego

(bezpośredni, szybki splot, sekcjonowany szybki splot), inter-polacja i decymacja sygnałów dyskretnych, podstawy analizy

częstotliwościowej sygnałów: okresowych (szereg Fouriera),stacjonarnych (periodogram) i niestacjonarnych (spektrogram,

czyli krótkoczasowa transformacja Fouriera).

Program laboratorium:

1. Generacja sygnałów: sinusoidalnych, zmodulowanych, im-

pulsowych, szumowych.

2. Wyznaczanie podstawowych parametrów charakteryzującychsygnał.

3. Projektowanie filtrów analogowych metodą doboru zer ibiegunów transmitancji Laplace'a.

4. Projektowanie filtrów analogowych Butterwortha i Cze-

byszewa.

5. Projektowanie filtrów cyfrowych metodą doboru zer ibiegunów transmitancji Z.

6. Projektowanie rekursywnych filtrów cyfrowych Butter-

wortha i Czebyszewa metodą transformacji biliniowej.7. Projektowanie nierekursywnych filtrów cyfrowych metodąokien.

8. Dyskretna transformacja Fouriera.

9. Szybka transformacja Fouriera.

10. Analiza częstotliwościowa sygnałów: FFT, periodogram,spektrogram.

11. Realizacja filtrów cyfrowych: metoda bezpośrednia,szybki splot i sekcjonowany szybki splot, wykorzystujący algo-rytm FFT.

12. Filtry specjalne: filtr Hilberta jako przesuwnik fazo-

wy. Sygnał analityczny.

13. Interpolacja i decymacja sygnałów dyskretnych.

Projekt:

praktyczna implementacja programowa wybranych algorytmów cy-

frowego przetwarzania sygnałów jednowymiarowych i dwuwymiaro-

wych

Pełny opis kursu

Literatura Literatura Podstawowa:

1. R. Lyons: „Wprowadzenie do cyfrowego przetwarzania

sygnałów”, WKŁ, 2000.

2. A.V. Oppenheim, R.W. Schafer: "Cyfrowe przetwarzanie

sygnałów", WKŁ, 1979.

3. A. Wojtkiewicz, Z. Gajo (red.) : „Cyfrowe przetwarzanie

sygnałów. Ćwiczenia laboratoryjne”, Oficyna WydawniczaPolitechniki Warszawskiej, Warszawa 2000.

4. J. Izydorczyk, G. Płonka, G. Tyma: „Teoria sygnałów.

Wstęp”, Helion, Gliwice 1999.5. J. Izydorczyk: „Teoria sygnałów i cyfrowe przetwarzanie

sygnałów: laboratorium”, Wydawnictwa Politechniki

Śląskiej, Gliwice, 1999.6. T. Zieliński: „Od teorii sygnałów do cyfrowego

przetwarzania sygnałów”, Wydawnictwa AGH, Kraków 2002.

7. T. Zieliński: „Cyfrowe przetwarzanie sygnałów. Od teoriido zastosowań”, WKŁ, Warszawa 2005, 2007.

Pomocnicza:

8. W. Borodziewicz, K. Jaszczak: "Cyfrowe przetwarzanie

sygnałów", WNT, 1987.

9. A. Dąbrowski: „Przetwarzanie sygnałów przy użyciuprocesorów sygnałowych”, Wyd. Politechniki Poznańskiej, Poznań2000.

10. A. Wojtkiewicz: "Elementy syntezy filtrów cyfrowych",

WNT, 1987.

11. U. Tietze, Ch. Schenk "Układy półprzewodnikowe", WNT,

1997 (rozdział o filtrach cyfrowych).

Uwagi 1

Uwagi 2

Uwagi 3

Nazwa kursu Urządzenia i sieci elektroenergetyczne

Kod kursu

Kod ERASMUSA






Okres (rok

akad/semestr)

Od roku 2012/2013 Sem.6


Koordynator

Prowadzący


oceną

Poziom kursu

Wymagania wstępne



kształcenia

Skrócony opis kursu 1. Wiadomości wstępne, klasyfikacja i warunki pra-

cy.

2. Porównanie różnych sposobów przesyłu energii

elektrycznej.

3. Budowa i elementy składowe linii napowietrz-

nych.

4. Budowa i elementy składowe linii kablowych.

5. Elementy i zasady projektowania instalacji.

6. Zasady obliczeń sieci elektrycznych.

7. Dobór przewodów i ich zabezpieczeń.

8. Jakość energii i sposoby jej poprawy.

9. Regulacja napięcia i kompensacja mocy biernej.

10. Straty mocy i energii, ograniczanie strat.

11. Zasady budowy i doboru urządzeń elektrycz-

nych.

12. Obciążalność cieplna i dynamiczna urządzeń.

13. Obliczenia zwarciowe, ograniczenie prądów

zwarciowych.

14. Aparaty rozdzielcze , budowa , działanie i

zasady doboru.

15. Problematyka bezpieczeństwa sieci i urzą-

dzeń elektrycznych.

Pełny opis kursu

Literatura 1.J. Strojny, J. Strzałka „ Zbiór zadań z sieci

elektrycznych”, cz. I i II. Skrypty AGH, 2000.

2. Praca zbiorowa „Poradnik inżyniera elektry-

ka”, tom 3, rozdz. 3, WNT, Warszawa 2005.

3.J. Strojny, J. Strzałka „Projektowanie urzą-

dzeń elektroenergetycznych”, skr. AGH , 2008.

4. J. Strzałka „Zbiór zadań z urządzeń elektro-

energetycznych” skr. AGH, 2005.

Uwagi 1

Uwagi 2

Uwagi 3

Nazwa kursu Zabezpieczenia urządzeń przemysłowych

Kod kursu

Kod ERASMUSA






Okres (rok

akad/semestr)

Od roku 2012/2013 sem. 5


Koordynator

Prowadzący


oceną

Poziom kursu

Wymagania wstępne



kształcenia

Skrócony opis kursu Zadania automatyki zabezpieczeniowej urządzeń

przemysłowych. Definicje i klasyfikacja. Naraże-

nia i uszkodzenia urządzeń w warunkach roboczych

i w warunkach zwarciowych. Zasady obliczeń. Pod-

stawowe elementy układów automatyki zabezpiecze-

niowej. Przekaźniki i zespoły automatyki. Prze-

kładniki, obwody wtórne i łącza. Technika analo-

gowa i cyfrowa w układach zabezpieczeniowych.

Kryteria stosowane w technice zabezpieczeniowej

Zabezpieczenia przewodów linii elektroenergetycz-

nych zasilających i odbiorczych. Zabezpieczenia

maszyn elektrycznych (generatorów synchronicznych

i silników). Zabezpieczenia transformatorów. Za-

bezpieczenia przekształtników Zabezpieczenia ba-

terii kondensatorów. Przykłady projektowania i

doboru zabezpieczeń. Wyłączniki instalacyjne i

zabezpieczenie przewodów. Wybrane układy systemo-

wej automatyki zabezpieczeniowej: SPZ, SZR i SCO.

Pełny opis kursu

Literatura Synal. B, Rojewski W, „Zabezpieczenia

elektroenergetyczne. Podstawy”, Podręcznik INPE

zeszyt 19, COSIW SEP Warszawa 2008

Strojny J., Strzałka J. „Projektowanie urządzeń

elektroenergetycznych”, wyd. VII, skrypt AGH

Kraków 2008

Winkler W., Wiszniewski A. „Automatyka

zabezpieczeniowa w systemach

elektroenergetycznych” wyd. II WNT Warszawa 2004

Uwagi 1

Uwagi 2

Uwagi 3

Rok IV

Nazwa kursu Cyfrowe przetwarzanie sygnałów w

elektroenergetycznych urządzeniach sterowania i

zabezpieczeń

Kod kursu

Kod ERASMUSA



Kier/spec/rok Elektrotechnika/ IV rok/ Blok B


Rodzaj kursu Obieralny

Okres (rok

akad/semestr)

Od roku 2013/2014 sem. 7


Koordynator

Prowadzący


� Forma zaliczenia: sprawozdania z ćwiczeń labora-toryjnych

� Terminy zaliczenia: sprawozdania z ćwiczeń labo-ratoryjnych – w trakcie zajęć laboratoryjnych

Poziom kursu

Wymagania wstępne Podstawy cyfrowego przetwarzania sygnałów



kształcenia1. Zapoznanie Studentów z algorytmami cyfrowego prze-

twarzania sygnałów stosowanymi w urządzeniach elek-troenergetycznej automatyki zabezpieczeniowej i

sterującej.

2. Zapoznanie Studentów z metodami graficznego progra-

mowania procesorów sygnałowych (na przykładzie

TMS320F2812 prod. Texas Instruments).

Skrócony opis kursu 1. Cyfrowe algorytmy pomiarowe stosowane w

elektroenergetycznych urządzeniach sterowania i

zabezpieczeń2. Algorytmy sterowania i zabezpieczeń układów

elektroenergetycznych

3. Mikrokontrolery sygnałowe TMS320F2812 (prod. Texas

Instruments) i ich programowanie graficzne

4. Implementacja poznanych algorytmów pomiarów,

sterowania i zabezpieczeń na mikrokontrolerach

TMS320F2812

Pełny opis kursu Program wykładów:

1. Wstępne cyfrowe przetwarzanie sygnałów w urządze-niach elektroenergetycznej automatyki sterującej izabezpieczeniowej – filtry częstotliwościowe dolno-przepustowe i filtry składowych ortogonalnych sy-

gnału.

2. Cyfrowe algorytmy pomiarowe stosowane w w/w urzą-dzeniach – pomiar napięcia, prądu, mocy czynnej ibiernej, fazy i współczynnika mocy, impedancji,

częstotliwości, współczynników THD, składowych sy-

metrycznych napięć i prądów.3. Charakterystyki amplitudowe i fazowe algorytmów po-

miarowych i przykłady ich syntezy.

4. Algorytmy sterowania mocą czynną i bierną generato-rów elektrycznych w elektrowniach wiatrowych i wod-

nych (generatory synchroniczne z magnesami trwały-

mi, generatory indukcyjne klatkowe oraz tzw. maszy-

ny dwustronnie zasilane).

5. Mikrokontrolery sygnałowe TMS320F2812 prod. Texas

Instruments.

6. Podstawy graficznego programowania w/w mikrokontro-

lerów sygnałowych.

7. Przykłady graficznego programowania w/w mikrokon-

trolerów – implementacja poznanych algorytmów.

Ćwiczenia laboratoryjne:

1. Realizacja wybranych typów filtrów składowych orto-

gonalnych w środowisku MATLAB/Simulink

2. Realizacja wybranych cyfrowych algorytmów pomiaro-

wych w środowisku MATLAB/Simulink – część 1

3. Realizacja wybranych cyfrowych algorytmów pomiaro-

wych w środowisku MATLAB/Simulink – część 2

4. Realizacja układu sterowania wektorowego generatora

indukcyjnego – maszyny dwustronnie zasilanej, w

środowisku MATLAB/Simulink

5. Podstawy programowania mikrokontrolerów sygnałowych

TMS320F2812

6. Programowanie mikrokontrolerów sygnałowych

TMS320F2812 w środowisku MATLAB/Simulink

7. Implementacja wybranych algorytmów pomiarowych

i/lub sterowania na mikrokontrolerze TMS320F2812 –

część 1

8. Implementacja wybranych algorytmów pomiarowych

i/lub sterowania na mikrokontrolerze TMS320F2812 –

część 2

Literatura Rosołowski E.: „Cyfrowe przetwarzanie sygnałów w

automatyce elektroenergetycznej”

Szafran J., Wiszniewski A.: „Algorytmy pomiarowe i

decyzyjne cyfrowej automatyki

elektroenergetycznej”

Zieliński T. P.: „Cyfrowe przetwarzanie sygnałów: odteorii do zastosowań”Zieliński T. P.: „Od teorii do cyfrowego przetwarzaniasygnałów”

Uwagi 1

Uwagi 2

Uwagi 3

Nazwa kursu Komputerowe wspomaganie projektowania

Kod kursu

Kod ERASMUSA






Okres (rok



Koordynator

Prowadzący


oceną

Poziom kursu

Wymagania wstępne Podstawowa wiedza z zakresu geometrii i rysunku

technicznego



kształcenia

Umiejętność praktycznego wykorzystania

standardowych możliwości AutoCADa do tworzenia imodyfikacji obiektów w zakresie rysunku

dwuwymiarowego, oraz poznanie podstaw modelowania

trójwymiarowego. Treść programu obejmuje swym

zakresem wymagania stawiane zdającym egzamin ECDL

CAD.

Skrócony opis kursu Pierwsze kroki, Nawigacja, Wykorzystywanie

warstw, Export/Import danych, Tworzenie

obiektów/elementów, Narzędzia selekcji, Modyfika-

cja obiektów/elementów, Odczytywanie danych, Wła-

ściwości, Opisy (teksty i wymiarowanie), Bloki,Drukowanie, Oglądanie rysunku w przestrzeni, Mo-

delowanie w przestrzeni 3D, Modyfikacja obiektów

3D, Rzutnie w przestrzeni modelu, Przydatne na-

rzędzia.

Pełny opis kursu 1. Uruchamianie AutoCADa, Ekran, Przestrzeń,Jednostki, Granice, Tworzenie nowego rysunku,

Otwarcie rysunku, Zapis rysunku na dysku,

Zamknięcie rysunku, Koniec pracy,

2. Sterowanie warstwami, Wyświetlanie warstw wg

nazwy, stan i właściwości warstwy, wybór warstwyobiektu, Warstwa 0, Import plików do rysunku,

Eksport rysunku do plików innego formatu

3. Podstawowe obiekty AutoCADa – odcinek, punkt,

okrąg, łuk, polilinia, elipsa, prostokąt,

wielobok, spline, rozmieszczanie punktów wzdłużścieżki, tryb skokowy poruszania kursorem,

Wybieranie obiektów, Wykorzystywanie uchwytów

4. Kopiowanie obiektów i elementów w obrębie

rysunku, pomiędzy rysunkami, Przesuwanie obiektówi elementów, Usuwanie, Obracanie, Skalowanie,

Rozciąganie obiektów

5. Lustro, Kopiowanie równoległe, Przycinanie

obiektów przy użyciu innych obiektów rysunku,

Tworzenie szyku, Przedłużanie i zmiana długości6. Fazowanie narożników, zaokrąglane narożników,

Edytowanie polilinii i elementów złożonych,

Rozbijanie obiektów, Konwertowanie do polilinii

7. Mierzenie odległości i kątów, Mierzenie

powierzchni, Zmiana warstwy oraz cech obiektów,

Przypisywanie właściwości jednego obiektu innym

obiektom rysunku, Ustawianie, zmiana typu linii,

grubości, koloru obiektów

8. Wstawianie i edycja tekstu, Style tekstu,

Zmiana stylu oraz czcionki obiektów tekstowych

9. Tworzenie wymiarów, Style wymiarowania, Zmiana

stylu oraz czcionki obiektów wymiarowania,

Wstawianie tolerancji geometrycznej,

10. Tworzenie bloków, wstawianie bloków do

rysunku, Zapisywanie bloków, Biblioteki bloków

11. Wykorzystywanie arkuszy przestrzeni, modelu i

papieru, Tworzenie i modyfikacja przestrzeni

modelu, Tworzenie, wykorzystanie i określanieskali rzutni, Dodawanie tabelki rysunku,

wybieranie drukarki, Wydruk całości lub części

rysunku w skali lub dopasowanego do rozmiaru

strony,

12. Widoki ortogonalne, Orbita swobodna i

ograniczona, Perspektywa, Style wizualne,

wprawianie w ruch

13. Modelowanie szkieletowe, ściankowe i bryłowe,Elementy płaskie w przestrzeni, Poziom i wysokość

pogrubienia, Zmiana położenia obiektów w

przestrzeni, Szyk 3D

14. Bryły proste, Bryły złożone, Przyczepianieukładu współrzędnych do ścianki bryły, Ścinanie i

zaokrąglanie krawędzi, Przekrój, Przecięcie

15. Tworzenie i korzystanie z rzutni, Przydatne

narzędzia – Szkic, kopia bezpieczeństwa, rysunki

na pasku zadań.

Literatura 1. A. Pikoń – „AutoCAD 2008 i 2008PL” Helion 20082. B. Lisowski, U. Łaptaś, M. Skaza – „Zdajemy

egzamin ECDL CAD - Kompendium wiedzy i

umiejętności”

3. M. Rogulski – „ECDL CAD”

4. Dobrzański T.: Rysunek techniczny maszynowy.

Wyd. Naukowo-Techniczne, Warszawa 2003

Uwagi 1

Uwagi 2

Uwagi 3

Nazwa kursu Laboratorium dyplomowe

Kod kursu

Kod ERASMUSA






Okres (rok

akad/semestr)

Od 2013/2014 sem. 7

Typ zajęć/liczba godzin L/30

Koordynator

Prowadzący Opiekunowie prac dyplomowych


Poziom kursu

Wymagania wstępne Wybór tematu pracy dyplomowej



kształcenia

Celem przedmiotu jest zapewnienie dyplomantowi

pomocy przy rozwiązywaniu problemów projektowych,

technologicznych, konstrukcyjnych, pomiarowych i

dokumentacyjnych, które są związane z realizowaną

pracą dyplomową

Skrócony opis kursu Duża różnorodność tematyczna prac dyplomowych

wymaga, aby program przedmiotu był związany z

wybranym przez studenta tematem.

- Omówienie warunków i zasad korzystania z

dostępnych laboratoriów oraz sprzętu.

- Określenie zakresu prac projektowych,

konstrukcyjnych i pomiarowych w ramach

realizowanego tematu oraz wyznaczenie etapów

pracy.

- Zgromadzenie niezbędnej dokumentacji

technicznej i literatury naukowej.

- Wybór dostępnych środków technicznych do

realizacji projektu.

- Realizacja praktycznej i teoretycznej części

pracy dyplomowej.

- Przygotowanie prezentacji.

Pełny opis kursu

Literatura Literatura jest dobierana przez opiekunów

indywidualnie do danej tematyki pracy dyplomowej.

Uwagi 1

Uwagi 2

Uwagi 3

Nazwa kursu Modelowanie układów elektrycznych

Kod kursu

Kod ERASMUSA






Okres (rok



Koordynator

Prowadzący


oceną

Poziom kursu

Wymagania wstępne Podstawy elektrotechniki



kształcenia

Nabycie umiejętności w zakresie modelowania

zjawisk ustalonych i przejściowych w układach

elektrycznych przy zastosowaniu programów

komputerowych.

Skrócony opis kursu modele matematyczne urządzeń elektrycznych, stany

ustalone i przejściowe w sieciach elektrycznych,

zastosowanie programów komputerowych do modelowa-

nia układów elektrycznych

Pełny opis kursu Podstawy modelowania matematycznego urządzeń

elektrycznych. Metody numeryczne rozwiązywania

równań różniczkowych. Modele matematyczne linii

długich o zróżnicowanych rozwiązaniach

konstrukcyjnych. Zasady opracowywania modeli

cyfrowych kabli. Modele cyfrowe transformatorów.

Modelowanie urządzeń elektrycznych nieliniowych:

dławiki, warystory, ograniczniki przepięć. Zasady

modelowania maszyn elektrycznych. Charakterystyka

programu komputerowego Eletromagnetic Transients

Program - Alternative Transients Program (EMTP-

ATP). Modele urządzeń elektrycznych stosowane w

programie EMTP-ATP. Modelowanie zjawisk i

urządzeń w języku programowania MODELS programu

EMTP. Symulacje wybranych stanów ustalonych i

nieustalonych w układach elektrycznych przy

zastosowaniu programu EMTP-ATP. Charakterystyka

modeli matematycznych urządzeń elektrycznych w

programie Matlab. Symulacje wybranych stanów

pracy układów elektrycznych w programie Matlab.

Literatura 1. Glover D. J., Sarna M.: Power System Analysisand Design with Personal Computer Applications.PWS-KENT Publishing Company, Boston, 1990

2. Greenwood A.: Electrical Transients in PowerSystems. John Wiley&Sons. INC. New York, 1991

3. Kremens Z., Sobierajski W.: Analiza systemówelektroenergetycznych. WNT, Warszawa, 1990

4. Prikler L., Høidalen H. K.: ATP Draw for Windows3.1x95/NT version 1.0. User’s Manual. Nevember,1998

5. Zalewski A., Cegieła R.: Matlab - obliczenia

numeryczne i ich zastosowania. Nakom, Poznań,

1997

Uwagi 1

Uwagi 2

Uwagi 3

Nazwa kursu PLC Systems Programming (PRZEDMIOT OBIERALNY w języku

ANGIELSKIM)

Kod kursu

Kod ERASMUSA






Okres (rok

akad/semestr)

Od roku 2013/2014 sem. 7


Koordynator

Prowadzący Dr inż. Krzysztof Oprzędkiewicz


Forma zaliczenia: zgodnie z Regulaminem Studiów

Tryb zaliczenia: w zależności od wymaganej formy.

Poziom kursu

Wymagania wstępne

Język wykładowy angielski


kształcenia

Aims

The aim of the proposed course is to present

methods of PLC s programming. Recently PLCs are

the most typical programmable devices used in the

industry for process control, supervising and

data acquisition. The proposed course presents

both general methods of PLC programming in

according to norms and typical programming tools

used in practice.

Objectives

The proposed course is expected to deliver

students an elementary knowledge about

programming the most typical PLC systems:

SIEMENS, GE FANUC, ALLEN-BRADLEY for realisation

the most typical tasks (logical, sequential and

continuous control, data acquisition and

supervising ) with all normalized languages use.

Skrócony opis kursu Program of the Lecture.

The lecture covers following topics:

1.An introduction – a history, recent trends in

hardware and software, etc.

2.A PLC hardware – CPUs, signal modules, commu-

nication processors, special modules, HMIs,

power supplies.

3.Software and communication models in according

to IEC1131 norm.

4.Data types and variable types,

5.Programming Organisation Units ( POUs ) – nor-

malized and “informal”,

6.PLC programming languages: LD, FBD, IL, ST ,

SFC.

7.Examples of programming tools: STEP 7 ( SIEMENS

), RSLOGIX 500 ( ALLEN BRADLEY ), VERSAPRO /

CIMPLICITY ( GE FANUC ).

8.Examples of control tasks realisation with PLC

use.

9.An introduction to SCADA systems.

Laboratory program.

Laboratory covers introducing classes and 7 exer-

cises ( 2 hours/weeks ). Laboratories will be run

with SIEMENS STEP 7 PROFESSIONAL use.

1. The hardware configuration for different hard-

ware platforms ( compact and distributed systems,

S7 300 and S7 400 family ), use of the simulator,

use of the organization blocks: OB1 ( main pro-

gram OB), OB100, OB101, OB102 (restarts OBs) OB35

( clock interrupt OB ). Building Functions with

LD and FBD languages use.

2. The STL ( Statement List ) language for

SIEMENS. Building Functions and Function Blocks

with STL use. Direct and indirect addressing.

3. The STEP 7 SCL language for SIEMENS. Building

Functions and Function Blocks with SCL use. Ad-

vantages of this language: complex conditional

instructions ( IF THEN ELSE, CASE ) loops (FOR,

WHILE DO, REPEAT UNTIL ).

4. Real – time requirements meeting in PCL sys-

tems. Tests of cycle time during complex mathem-

atical calculation execution. Assuring good real

– time properties at PLC platform.

5. Realization of PID control algorithm at

SIEMENS SIMATIC S7 300. Use of SFB 41 ( PID con-

trol for SIEMENS ).

6. The S7 GRAPH (SFC) language for SIEMENS. Use

of SFC to sequential control tasks programming.

7. ProTool/Pro or WinCC SCADA system for SIEMENS.

The SCADA as a part of STEP7 project. Main ob-

jects in SCADA project ( Graphical objects, tags,

archives, trends, alarms, scripts).

Pełny opis kursu

Literatura basics:

1. Berger H. “Automating with STEP 7 in STL

and SCL”, SIEMENS 2001.

2. Lewis R. W. “Programming industrial control

systems using IEC 1131-3”, IEE 1998.

3. Notes of lecture.

advanced:

4. Manuals to software used to laboratories,

Uwagi 1

Uwagi 2

Uwagi 3

Nazwa kursu Procesory sygnałowe

Kod kursu

Kod ERASMUSA






Okres (rok

akad/semestr)

Od roku 2013/2014 sem. 7


Koordynator

Prowadzący Dr inż. Robert Wielgat


Forma zaliczenia: Wykład

– kolokwium, laboratorium – sprawozdania,

kolokwia.

Terminy zaliczenia:

na ostatnich zajęciach.

Poziom kursu

Wymagania wstępne

Język wykładowy


kształcenia

Program wykładów

1. Ogólne wiadomości na temat procesorów sygnałowych.

2. Arytmetyka stałoprzecinkowa

3. Architektura procesorów sygnałowych, architektura typu

Harvard, przetwarzanie potokowe

4. Procesory stałoprzecinkowe i zmiennoprzecinkowe

5. Architektura procesora stałoprzecinkowego ADSP 2181:

jednostka arytmetyczno-logiczna (ALU), blok mnożąco-

akumulujący (MAC), rejestr przesuwający, licznik

rozkazów, system przerwań, transfer danych, bufor

kołowy, porty szeregowe, timer, przetworniki A/C, C/A,

pamięć, DMA.

6. Lista rozkazów procesora ADSP 2181

7. Przykłady programów asemblerowych i w języku C na

procesor ADSP 2181: generacja sygnałów, filtry o

skończonej odpowiedzi impulsowej, Szybka transformata

Fouriera

8. Architektura 32-bitowego procesora

zmiennoprzecinkowego ADSP 21061

9. Lista rozkazów procesora ADSP 21061

10. Przykłady programów asemblerowych i w języku C na

procesor ADSP 21061

Program laboratorium

1. Zapoznanie się z zestawem uruchomieniowym dla

stałoprzecinkowego procesora ADSP 2181 oraz

środowiskiem programistycznym. Pisanie i uruchamianie

prostych programów w asemblerze.

2. Realizacja filtrów SOI oraz NOI na procesorze ADSP

2181.

3. Realizacja FFT na procesorze ADSP 2181.

4. Zapoznanie się z zestawem uruchomieniowym dla

stałoprzecinkowego procesora ADSP 21061 oraz

środowiskiem programistycznym VisualDSP. Pisanie i

uruchamianie prostych programów w języku C.

5. Realizacja filtrów SOI oraz NOI na procesorze ADSP

21061.

6. Realizacja FFT na procesorze ADSP 21061.

7. Przetwarzanie dźwięku na procesorze ADSP 21061.

8. Przetwarzanie obrazu na procesorze ADSP 21061.

Skrócony opis kursu

Pełny opis kursu


• Notatki z wykładów

• Dokumentacja techniczna procesorów rodziny ADSP


Tomasz P. Zieliński, „Od teorii do cyfrowego przetwarzania

sygnałów”, Wydawnictwo AGH, Kraków 2002 r.

Uwagi 1

Uwagi 2

Uwagi 3

Nazwa kursu Seminarium dyplomowe

Kod kursu

Kod ERASMUSA






Okres (rok

akad/semestr)

Od 2013/2014 sem. 7

Typ zajęć/liczba godzin S/30

Koordynator

Prowadzący


Poziom kursu

Wymagania wstępne



kształcenia

Nabycie umiejętności niezbędych do przygotowania

pracy dyplomowej poprzez:

- samodzielnie opracowane zagadnień związanych z

tematem własnej pracy (konspekt, stan badań,

literatura przedmiotu);

- samodzielną analizę mateiału;

- referowanie na zajęciach przedmiotowych

zagadnień;

Stymulowanie studentów do regularnej pracy.

Skrócony opis kursu Metodologia przygotowywania pracy dyplomowej.

Pełny opis kursu

Seminarium obejmuje zagadnienia związane z

metodologią przygotowywania pracy dyplomowej oraz

pracy naukowej ilustrowane na bazie realizowanych

prac dyplomowych.

Literatura 1. Boć J., Jak pisać pracę magisterską, Kolonia,

Wrocław 2001.

2. Cabarelli G., Łucki Z., Jak przygotować pracę

dyplomową lub doktorską, Universitas, Kraków

1998;

3. Pułło A., Prace magisterskie i licencjackie.

Wskazówki dla studentów, WP PWN, Warszawa

2000;

4. Urban S., Ładoński W., Jak napisać dobrą pracę

magisterską, Wydawnictwo AE im. Oskara

Langego, Wrocław 1997.

Uwagi 1

Uwagi 2

Uwagi 3

Nazwa kursu Systemy automatyki

Kod kursu

Kod ERASMUSA






Okres (rok

akad/semestr)

Od roku 2013/2014 sem. 7


Koordynator

Prowadzący Dr inż. Krzysztof Oprzędkiewicz


Forma zaliczenia: zgodnie z Regulaminem Studiów

Tryb zaliczenia: w zależności od wymaganej formy.

Poziom kursu

Wymagania wstępne

Język wykładowy


kształcenia

Skrócony opis kursu Program wykładu obiejmuje następujące zagadnienia:

1. Zagadnienia wstępne: System i system złożony. Typy strukturzłożonych systemów sterowania. Hierarchiczne systemy sterowa-nia. Zadania sterowania i wymagania stawiane przed siecią kom-puterową na różnych poziomach tych systemów. Przykłady hierar-chicznych systemów sterowania.

2. Modele matematyczne obiektów sterowania. Etapy budowy mode-

lu. Przykłady budowy modeli zastępczych i dokładnych obiektów.3. Specjalne algorytmy regulacji ciągłej. Predyktor Smitha iregulator redukcyjny. Regulator LQ z obserwatorem.

4.Elementy aparatury automatyki. Schemat zamkniętego układuregulacji rzeczywistego procesu i jego elementy. Przykłady

czujników i przetworników pomiarowych ( pomiar ciśnienia, po-ziomu i natężenia przepływu). Zasady doboru czujnika do proce-su. Inteligentne przetworniki pomiarowe. Realizacja praktyczna

regulatorów: architektura sprzętowa regulatora cyfrowego.Spełnienie wymagań czasu rzeczywistego w systemach regulacjicyfrowej. Narzędzia programowe: język wysokiego poziomu orazGraf Sekwencji do programowania sterowników PLC.

Regulator pneumatyczny PID. Siłowniki. Interfejsy HMI i metody

ich realizacji: tablice synoptyczne i panele operatorskie. Wy-

magania stawiane przed przemysłowym sprzętem komputerowym. Za-gadnienia bezpieczeństwa podczas budowy układów automatyki.5. Sieci komputerowe w automatyce. Wymagania stawiane przed

sieciami przemysłowymi, porównanie sieci przemysłowej i Ether-

netu. Topologie sieci. Model sieci lokalnej wg standardu OSI.

Sieci PROFIBUS i HART.

6. systemy SCADA. Przykłady środowisk programowych. Podstawoweobiekty graficzne i typy zmiennych. Komunikacja pomiędzy śro-dowiskiem SCADA i systemem PLC. Platformy sprzętowe dla syste-mów SCADA: komputer PC i panel operatorski.

Program laboratorium.

Laboratorium stanowi uzupełnienie i ilustrację zagadnień pre-zentowanych na wykładzie. Proponuje się realizację 7 ćwiczeń(zajęcia wstępne + 2 godz. co 2 tygodnie ). Do realizacji ćwi-czeń będzie wykorzystane następujący sprzęt i oprogramowanie: 1. Identyfikacja i budowa modelu zastępczego dokładnego dlarzeczywistego obiektu regulacji. W ramach ćwiczenia należy do-konać identyfikacji charakterystyki statycznej oraz zbudowaćmodele: zastępczy w postaci transmitancji z opóźnieniem orazdokładny w postaci równania przewodnictwa cieplnego dla rze-

czywistego cieplnego obiektu regulacji ( obiekt znajdujący sięw Laboratorium Automatyki i Robotyki, obliczenia należy wyko-nać z użyciem MATLAB-a).2. Specjalne algorytmy regulacji. W ramach ćwiczenia należywykonać badania symulacyjne układów regulacji z regulatoramispecjalnymi: predykatorem Smitha oraz regulatorem redukcyjnym.

Ćwiczenie należy wykonać z użyciem MATLAB-a.3. Spełnienie wymagań czasu rzeczywistego w systemach PLC. W

ramach ćwiczenia należy zbudować funkcje testowe i wykonać zich użyciem badania testowe spełnienia wymagań czasu rzeczywi-stego w systemie PLC podczas realizacji złożonych funkcji ob-liczeniowych. Ćwiczenie ma być wykonane z użyciem środowiskaprogramowego STEP 7, Professional dostępnego w LaboratoriumAutomatyki i Robotyki. Należy wykonać badania dla różnych ty-pów CPU sterowników SIEMIENS SIMATIC S7 300 i S7 400.

4. Rozproszony system sterowania zbudowany z użyciem sieciPROFIBUS. W ramach ćwiczenia należy dokonać konfiguracji isprawdzić poprawność działania dużego rozproszonego systemusterowania, zawierającego 2 sterowniki PLC, panel operatorskii kilka rozproszonych stacji pomiarowych. Elementy systemu sąpołączone siecią PROFIBUS w wersjach DP ( sterowniki) oraz PA( stacje pomiarowe ). Ćwiczenie ma być wykonane z użyciem śro-dowiska STEP 7, Professional dostępnego w Laboratorium Automa-tyki i Robotyki.

5. Narzędzie programowe Graf Sekwencji. W ramach ćwiczenia na-leży zbudować układ realizujący przykładowy algorytm sterowa-nia sekwencyjnego wybranym procesem. Do budowy wykorzystać na-rzędzie S7 GRAPH będące częścią środowiska programowego SIE-MENS STEP 7.

6. systemy SCADA część I. Obiekty graficzne i zmienne. W ra-mach ćwiczenia należy zbudować proste aplikacje zawierająceobiekty graficzne skojarzone ze zmiennymi różnych typów ialarmami. Do wykonania ćwiczenia należy wykorzystać środowiskoSCADA InTouch lub WinCC ( do ustalenia).

7. systemy SCADA część II. Trendy, skrypty i archiwizacja da-nych. W tamach ćwiczenia należy zbudować aplikacje realizującetrendy bieżące i historyczne dla zmiennych, których wartościsą zmieniane w odpowiednich typach skryptów. Należy także zde-finiować archiwizację tych zmiennych. Do wykonania ćwiczenianależy wykorzystać środowisko SCADA InTouch lub WinCC ( doustalenia – to samo środowisko, co dla ćwiczenia 6).

Pełny opis kursu


1. Kasprzyk J. Programowanie sterowników przemysłowych”

WNT 2006.

2. Komor Z. Aparatura Automatyki” skrypt Politechniki

Poznańskiej 1995.

3. Kwaśniewski J. „programowalne sterowniki przemysłowe wsystemach sterowania” Wyd. AGH 1999.

4. Żelazny M. „Podstawy Automatyki” PWN 1976.5. notatki z wykładu,

pomocnicza:

dokumentacja do sprzętu i oprogramowania do zajęć.

Uwagi 1

Uwagi 2

Uwagi 3

rok i - pwsztar.edu.pl filenazwa kursu fizyka i, fizyka ii kod kursu kod erasmusa jednostka instytut...

Documents