reynaertkrant, nummer 175

7/23/2019 Reynaertkrant, nummer 175

1/16

DE REYNAERTKRANTD R I E M A A N D E L I J K S T I J D S C H R I F T V A N T O N E E L G R O E P D E R E Y N A E R T G H E S E L L E N V . Z . W .

P706.149 - afgiftekantoor Leuven 1 - Jaargang 45 - Nr. 175 december 2015 - v.u. Edelhard Moens, Herendreef 1 - 3001 Heverlee

2015|2016


2/16

nummer 175 december 2015

bijag

Edelhard Moens, Fred Van Put, Barrevoets

eia

Erwin Demuynck

Pleinstraat 126

3001 Heverlee

Fgafi Christophe Ketels

Isai Huub De Pauw

KONINKLIJKE TONEELGROEPDE REYNAERTGHESELEN VZW

Reynaert Theater Malpertuus

Redingenstraat 4 - 3000 Leuven

Pakish & a

E-mail: [email protected]

Telefoon RTM: 016 - 23 28 27

Reservaties (vanaf 4 weken voor de premire):

Website: www.reynaertghesellen.be

Telefonisch: 0494 - 75 14 93 (ma.+ wo. 19u 21u)

bakkig

BE72 7390 0930 3816

Vi

Edelhard Moens

Herendreef 1 3001 Heverlee

[email protected]

Sais

Roeland De Swert

[email protected]

Pigs

Luc Buelens

Tiensestraat 39 3000 Leuven

[email protected]

Vgvig

Maarten Devill


3/16

WOORD VAN DE VOORZITTER

Was het nu Norma, Sally, Jenkins, nonkel George, Brenda of ?

We hebben onze 65ste seizoenstart niet gemist.

Cash on deliverywas een schot in de roos!

Een mooie opkomst, ondanks de vertraging van de drukwerken, een schitterende regie van Steven Beersmansen een fantastische ploeg zowel op als achter de schermen!

In de eerste productie van 2016 geven we heel wat nieuw, jong talent de kans om te schitteren op de scne!

Marnick Bardyn is al hard aan het werk om Yerma vraagt een toefeling(Dimitri Verhulst naar F.G. Lorca) klaar te

stomen voor het pulbliek.

Deze productie mag je zeker niet missen.

Ik hoop jullie allemaal te ontmoeten op de premire, zodat ik jullie ook mijn nieuwjaarswensen kan aanbieden

samen met een glas en een hapje!

Edelhard


4/16

Zij wil een kind.

Hij niet.

Zij wil met hem vrijen.

Hij ook maar met condoom tenzij ze haar regels heeft.

Zij is met de vader van haar kinderen getrouwd.

Hij met het meisje dat met haar tennisracketje tegen de stalmuur speelde.

Zij wil de moeder zijn van zijn kind.

Hij haar minnaar.

Zij wil dikke borsten vol met melk.

Hij drinkt trappist.Zij kan zich geen leven voorstellen zonder kind.

Hij wel.

Zij wil dat zijn sperma haar bevrucht.

Hij niet en zeker niet dat van een ander.

Zij breit een mutske voor het ongeboren kindje van haar vriendin.

Hij gaat werken.

Zij wil naar vanille ruiken.

Hij ruikt naar de haven.

Zij wil eruit zien als een boule de B erlin

Hij sport.

Zij wil eten van de vruchten van de boom die ze samen hebben geplant.Hij ook want fruit is goed voor het hart en goed voor de fluit.


5/16

ProductIe nr. 2:

YERMA VRAAGT EEN TOEFELING

Dimitri Verhulst maakte een Vlaamse versie van Yerma (1934) van Federico Garca Lorca. De begrijpbare

kinderwens van Yerma en de even begrijpbare keuze van haar man om geen kinderen te willen, sleuren deze

tragische heldin mee in een obsessionele draaikolk waardoor ze alle contact verliest met de normaliteit.

Verhulst kruidt dit verhaal met zijn typische taalvir tuositeit en humor.

AUTEUR:Dimitri Verhulst

REGIE:Marnick Bardyn

PRODUCTIELEIDING:Roeland De Swert

MUZIEK:Christophe Ketels

LICHT:Wouter Devos

DECOR:Pieter Jan Martens & Patrick Nackaerts

KLEDING & REKWISIETEN:Liesbet Vandenberghe

FOTOS:Christophe Ketels

CAST:Petra Denayer, Hanne Hoet, Reinout Moens, Sara Petit, Annemie Salu,

Nele Verlinden & Bart Van Bilzen

VOORSTELLINGEN (20u RTM):15, 16, 21, 22, 23, 26, 28, 29 & 30 januari 2016

MATINEEVOORSTELLING (15u RTM):24 januari 2016RESERVATIES:Vanaf 4 weken voor de premire!


6/16


7/16


8/16


9/16

tgik:CASH ON DELIVERY

Eind 2013, dacht ik eraan om mijn toneelhorizon te verruimen. Ik nam mijn denkbeeldige rugzak, gevuld met 25 jaar toneelerva-

ring - die ik voornamelijk had opgedaan bij het gezelschap van de Boven Lo - en reisde naar Malpertuus; een vossenhol (of moet ik

burcht zeggen?) van acteurs die zich De Reynaer tghesellen noemen. In de loop der jaren had ik enkele van hun voorstellingen ge-

zien en ik moet bekennen dat ik onder de indruk was van de prestaties van sommigen onder hen. Het werd gaandeweg mijn ultieme

droom om ooit in de knusse zaal van dit theater op het podium te mogen staan. Met een list, slaagde ik daar reeds in 2012 in. Ik

overhaalde de voorzitter van de Ghesellen namelijk om mij als gastacteur een monoloog van Dario Fo te laten spelen op het convent

van dat specieke Fo jaar. Zo zette ik (een beetje struikelend) mijn eerste stappen op de Heilige Grond van het Reynaert theater.

In maart 2015 mocht ik voor het eerst meespelen in de productie Staat van beleg (A. Camus). Ik kreeg een niet al te moeilijke rol,

maar ongeacht wat ik al die jaren voordien al gedaan had op toneelvlak, was ik daar zo content mee als een kind dat voor het eerst

naar de grote school mocht. Bij de rolverdeling van het nieuwe seizoen, diende ik af te wachten of er nog plaats voor mij voorzien

was in een cast van n van de vier te spelen producties... Ik had geluk. Ik mocht in de eerste productie - de deurenkomedie Cash on

delivery- opdraven als begrafenisondernemer. Het bleek geen sinecure om dit gestructureerd-chaotisch stuk geloofwaardig mee te

helpen neerzetten, maar aan de reacties van het publiek te horen, zijn we er telkens met zn allen in geslaagd. Ik zeg wel met zn

allen, maar de sterkhouders zijn zo verbijsterend goed en maken het de andere ac teurs zo gemakkelijk, dat mijn bewondering voor

hen alleen maar gestegen is. Neem nu bijvoorbeeld de hoofdrolspeler (en lijdend voorwerp in het verhaal) Erwin: zijn prsence,

perfecte timing als komediant en haast vanzelfsprekende naturel, maken hem zo bijzonder grappig, dat er naar mijn mening wei-

nigen in Vlaanderen in dit genre zijn niveau halen, professionelen incluis. Wat een eer om met zulke mensen te mogen acteren! Het

doet me trouwens ook deugd om me bij bijna alle medewerkers van deze productie als nieuwkomer snel aanvaard te voelen. Want

maandenlang energie steken in zo een intensieve hobby met een groep afstandelijke mensen, zou ik onhoudbaar vinden.

Ik had raar genoeg de perceptie dat ik minder gerepeteerd had dan dat ik gewend ben. Met als gevolg dat ik bij de eerste voorstel-

ling niet het gevoel had dat het productieproces al af was. Maar mij lijkt Steven Beersmans een regisseur die weet wat hij wil en

doet en die duidelijk hoofdzaken van details kan scheiden. Ik voelde me eigenlijk redelijk op mijn gemak bij hem en geloof dat we

ongeveer op dezelfde golengte liggen (wat komisch toneelspelen betreft althans).

Intrigerend zijn de culturele verschillen die me opvallen tussen de Reynaertghesellen en andere gezelschappen van het Leuvense.

Bij verenigingen met weinig beschikbare spelers, wordt er meer met de buurgezelschappen contact gehouden en - soms uit nood-

zaak - meer uitgewisseld. Doordat men jaar in jaar uit op dezelfde mensen beroep moet doen, zijn de interne verhoudingen tussen

de mensen daar dan ook anders dan in het onafhankelijke dorp Malpertuus, waar de gesprekken rond het dorpsplein meestal han-

delen over de andere dorpelingen. Als ze al eens een zoon uitzenden, is het als regisseur, wat toch een andere status is tegenover

een groep acteurs dan als medespeler.

Ook sommige rituelen verschillen met de plaatsen waar ik voordien gespeeld heb. De intieme manier waarop je elkaar op hetpodium merde toeuistert bijvoorbeeld, vlak voor je voor de leeuwen wordt geworpen. In de Boven Lo, noch in Lubbeek, waar

ik vroeger speelde, wordt er merde of iets dergelijks toegewenst, het intieme knuelen of omhelzen wordt er bewaard tot na de

voorstellingen. Speciek is ook de speciaal voor de ac teurs geprinte lijst met namen van het zaalpubliek, die dan achter de coulissen

door hen gecheckt wordt en soms van goedbedoelde anekdotische commentaar voorzien wordt.

Tot slot vind ik het bijzondere van de Reynaertghesellen dat, door hun rijke culturele geschiedenis in de overgeleverde traditie van

de rederijkers, theater - en al wat er bij komt - bij sommige families en individuele spelers van dat dorp wel in het DNA verweven

lijkt te zitten. Als ware het zuurstof, adem je enkel toneellucht in, wanneer je hun burcht Malpertuus betreedt (of mag ik ondertus-

sen ONZE burcht zeggen?)...

Fred


10/16


11/16

ereleden SeIzoen 2015 2016

HEIN NACKAERTS

bAuterS - eVerAertS

MIEL DEVILLE

HeIdbucHel - VAnderbe

lAmbermont - roScAm

HUGO SYMONS

torreKenS - SteenHoudt

nIcolAS VAndebroeK

JorIS VAndenberGHe

ERIK VERGAUWEN

Vle mIn cKX - bruel emA nS


12/16

bArreVoetS

Code rood. Code rood. In Leuven dachten ze duidelijk nog dat het om te lachen was, die 21ste novem-

ber. Clown van dienst was Fred Van Put, die enigszins geholpen door zijn chronische spasmen be-

zeten knipoogde naar al wie het wilde zien en onderwijl olijk en vrolijk de alarmfase aankondigde en

code rood code rood rondbazuinde alsof het een nieuw model van Rodania betrof, terwijl hij als een

arrogante Chihuahua met veel te korte pootjes in cirkels over de scne dartelde. Als hij een staart had

gehad, had hij nog gekwispeld ook. Code rood code rood,bleef hij steeds jolig doordrammen, alsof

hij op D uracellbaterijen liep. Tot groot vermaak van het kleine volk.

Maar in Brussel was het menens, daar werd er niet gelachen: code rood, terreurdreigingsniveau 4.

De daders van de terreuraanslagen in Parijs waren er gesignaleerd en bleken uit Molenbeek afkomstig.

De wegen werden geblokkeerd, het openbaar vervoer werd lamgelegd, de stad werd hermetisch ver-

grendeld. Total lockdown.Niemand kon nog binnen noch buiten. Door de verlaten straten paradeerden

enkel nog de veiligheidsagenten en soldaten in volledige battledress: bivakmuts, kogelvrije vest en

met het machinegeweer in de hand. De opgelegde vestimentaire code kende echter een opvallende ge-

lijkenis met de outfit van de jihadis: bivakmuts, bommengordel en met het machinegeweer in de hand.

Moesten ze er Salah Abdeslam toevallig zijn tegengekomen, ze hadden hem voor een collega gehouden.

In de doorzochte panden vond men slechts enkele vrouwen in nikab, waarvan net als bij de soldaten

alleen de ogen zichtbaar waren. Sommigen onder hen hadden echter een verdacht diepe stem. De

plaatselijke nonkel George, zeg maar. Of Norman Bassett. Al heette hij hier Youssef of Mohammed.

Overal zitten er blijkbaar van die mannen die zich graag in vrouwenkleren hullen. Maar Youssef wist

van niks, kon ook van niks weten, want hij was nog maar pas uit het buitenland gearriveerd. Uit Parijs.

De huiszoekingen leverden enkel wat sociale fraudeurs op en Belgi werd de risee van de wereld. De

vraag dringt zich dan ook op of onze veiligheidsdiensten het wel bij het rechte eind hadden. Was er

werkelijk een terreurdreiging in Brussel? Of was het allemaal maar om te lachen, zoals ze in Leuven

dachten? En had Fred Van Put dan misschien toch gelijk? Code rood, code rood, de ziekte van Lassie is

uitgebroken! ...

De ziekte van Lassie, die volgens gerenommeerde experten erg besmettelijk is en tot de dood kan

leiden, is aldus de medische encyclopedie een wanhopige drang tot zelfdestructie, een psychose

eigenlijk, waarbij het slachtoer zich gaat verbeelden een heldhaftige speurhond te zijn soms let -

terlijk, inclusief kwispelende staart die onverschrokken de strijd met ingebeelde criminelen en ter-

roristen aanbindt. In extreme gevallen laat het slachtoer zich zelfs nog Lassie noemen ook en blaft hij

omstaanders af. Het belang van ernst mag hierbij niet onderschat worden.

En wat was nu naar alle waarschijnlijkheid het geval? De epidemie brak uit in de veilige schoot van het

OCAD-team en besmette alras alle veiligheids- en politiediensten. En terwijl enkele ernstig besmette

OCAD-leden in benevelde en zwaar psychotische toestand terreurniveau 4 afkondigden, stelden de

medische diensten in Brussel terstond code rood in. De wegen werden, zoals gezegd, geblokkeerd en

het openbaar vervoer werd lamgelegd.Total lockdown. Brussel werd in quarantaine geplaatst. Psychi-

aters, psychologen, dokters, chirurgijnen, therapeuten, alchemisten, verplegers, assistenten, veteri-

nairen, farmaceuten, kwakzalvers, zielenknijpers, neurologen en zelfs een handvol knullige stagiaires,

kortom al wie ook maar enigszins bij het medische beroep betrokken was, werd ingeschakeld. Zelfs

enkele verloren gelopen dokters in de godgeleerdheid boden spontaan hun diensten aan om medische

bijstand te verlenen aan de aangestoken soldaten en agenten die, als door een wesp gestoken, de jachthadden ingezet op enkele brave en minder brave burgers uit Molenbeek.


13/16

En, toegegeven, een aantal van deze minder brave burgers hadden een week eerder

enkele schavuitenstreken uitgehaald in Parijs, maar in Molenbeek pleegt men zoiets

doorgaans een fait divers te noemen. Deze schelmen waren trouwens goede beken-

den van oud-burgemeester Philippe Moureaux, ze waren zelfs vriend aan huis, en

Philippe durfde zonder de minste aarzeling zijn hand in het vuur steken voor deze

jongens. DieuMoureaux, wiens leven onlangs nog verlmd werd door Jaco Van Dor-

mael, wist dat zij geen kwade bedoelingen hadden hij kende ze en dat ze zich

wellicht gewoon wat wilden amuseren. De feiten geven hem gelijk, al hebben ze soms

de schijn tegen.

Een paar van deze schavuiten waren inderdaad naar Syri getrokken, maar zodra zij

hadden gezien dat het beloofde paradijs in werkelijkheid een hel was, hadden ze in

hun broek gedaan en om hun moeder geroepen (of ze gewoon per GSM opgebeld).

Langs de geijkte vluchtroute waren ze dan via Griekenland en Hongarije weer terug -

gekeerd om met hun oude vrienden in Parijs wat stoom af te laten. Daar hadden de

Molenbeekse deugnieten hun wagens op eerder onorthodoxe wijze tegen een bloem-

bak of een verloren lantaarnpaal geposteerd, wat volgens sommigen een bewijs van

crimineel gedrag was. Maar u en ik weten dat het geen sinecure is om zich in een

grootstad volgens de wettelijke bepalingen te parkeren. Bovendien zouden echte cri-

minelen hun wagen niet op een slordige kilometer van het plaats delict achterlaten,

maar het voertuig als stormram gebruiken om de Bataclanof hetStade de Francete pe-

netreren. Quod non.Neen, onze kwajongens liepen zingend en dansend en olijk hup-

pelend door de straten. En van hen mistrapte zich daarbij op een losliggende stoepte-

gel, struikelde en viel en zijn bommengordel, die hij slechts droeg als Syrisch souvenir,

wat hij overigens intussen al vergeten was, kwam hierbij jammerlijk tot ontploffing en

de schelm spatte in duizend stukken uiteen. Behalve hijzelf, vond hierbij slechts n

miezerige passant de dood. Niet meteen de score waar een geoefend terrorist mee

wil uitpakken. En dan kan u wel opwerpen dat de meest ervaren zelfmoordterroristen

per denitie het minst ecint zijn, toch moet u toegeven dat dit wel een zeer lullige

uitkomst is, waardoor er een zeker vermoeden van onschuld ontstaat. Wanneer Salah

Abdeslam, die zich op dat moment aan de Bataclanbevond, de droeve dood van zijn

makker vernam, besefte hij plots dat ook hij een bommengordel droeg en wierp die

meteen af. Toen Brahim Abdeslam, broer van, dit zag, besloot ook hij de bommengor -

del af te doen. In paniek rukte hij evenwel net iets te hard Salah die geen rijbewijsbezat, zag zijn chaueur (letterlijk) aan zijn neus voorbijvliegen en belde terstond een

oude vriend op om hem in Parijs te komen ophalen. De eerste die hij belde was echter

niet vrij. Die zat vast in Namen. In de le? had Salah nog gevraagd. Uiteindelijk vond

hij toch twee kornuiten die hem konden oppikken. Aan de grens werden ze nog ter

controle tegengehouden. Volgens ingewijden speelde toen het nummer En routevan

Tourist Le MC op de radio: ik werd toerist, ge hebt misschien al van mij gehoord.Toerist,

en niet terrorist. Een week later brak de hel in Brussel los. Iedereen was op zoek naar

Salah. En ja, zijn schelmenstreken voldoen bezwaarlijk aan de norm der wettelijkheid.

Maar terreurniveau 4? Veel gedoe om niets, zou Shakespeare zeggen.

Barrevoets


14/16

KAlender:

Zaterdag 9 januari Convent onze 65ste verjaardag wordt gevierd!

Vrijdag 15 januari Premire Yerma vraagt een toefeling

Vrijdag 4 maart Premire Bal van de pompiers

Vrijdag 29 april Premire The beauty queen of Leenane


15/16

SECRETARIAATSMEDEDELINGEN

tiks a

Algemene toegang: 9

De toegangsprijs bedraagt 8 (op vertoon van lidkaart) voor: leden van een toneelvereniging, Opendoek vzw, Davidsfonds, houders

van een CJP-pas, een +3-pas en voor studenten en groepen vanaf 12 personen. Wij aanvaarden de cultuurcheques van de stad

Leuven en de theatercheques van Opendoek vzw. Verminderde toegangsprijzen zijn niet cumuleerbaar.

Abonnee A(voor 2 personen): 60 - 2 tickets voor elke productie.

Abonnee B(voor 1 persoon): 30 - 1 ticket voor elke productie.

Studentenabonnement(voor 1 persoon): 25 - 1 ticket voor elke productie. Maximum leeftijd: 25 jaar.

Ereledenwillen onze toneelgroep extra steunen en betalen daarom graag 90 . Ze krijgen 2 tickets voor elke productie.

Sponsorsplaatsen een advertentie in ons drukwerk. Zij krijgen 2 tickets voor elke productie.

Alle abonnees, ereleden en sponsors krijgen 4 keer per seizoen onze Reynaertkrant in de bus.

Je schrijft het lidgeld met de vermelding van het gewenste abonnement over op het rekeningnummer

BE72 7390 0930 3816 van Koninklijke Toneelgroep De Reynaertghesellen vzw.

Een actief lidneemt een taak op zich in onze vereniging: op of achter de scne, in de technische cabine, achter de toog, aan de

kassa, ... Wil je meer informatie hierover, neem dan contact op met Katrien Devill via [email protected]

rsv ka vaaf 4 wk v pi va pi

Online:w ww.reynaertghesellen.beTelefonisch: 0494/75 14 93 enkel op maandag- en woensdagavond van 19u 21u.

Vermeld bij de reservatie hoeveel zitjes je wil reserveren, of je een abonnement hebt of recht hebt op de verminderde toegangsprijs

en hou een eventuele reservedatum achter de hand.


16/16

ll

lRISTORANTE ITALIANO

Muntstraat 19 - 3000 Leuven - 016/22.24.25

[email protected] - www.pepenero.be

Reservaties: 016 - 23 07 26

s Meiersstraat 1 | 3000 Leuven

www.kokoon.be | [email protected]

Alle dagen open van 12u tot 14u30 & van 18u tot 23u

Gesloten op dinsdagnamiddag en zaterdagmiddagI I I

reynaertkrant, nummer 175

Documents