Hoofdstuk 9Queen Bee: Melissa Miel

“Wat gaat de tijd toch snel…”,zucht Melissa, terwijl ze Féline uit haar wiegje tilt.

“Je hebt helemaal gelijk!”,antwoordt Steven, die met Ruben al op weg is naar de keuken,“Straks worden ze alweer peuter!”

“Wie eerst?”,vraagt Melissa, wanneer ze bij de taarten staan.

“Laten we het tezamen doen.”,zegt Steven,“Het si per slot van rekening een tweeling!”

Maar Melissa is iets te ongeduldig. Ze heeft ze met Féline al naar de taart gebogen, en blaast de kaarsjes uit.

Het meisje is dan ook de eerste die de lucht in gaat, terwijl Steven en Ruben toekijken.

“Wat grappig!”,lacht Melissa,“Als ze donker van huid zou zijn, was ze helemaal een kopietje van jou, Steven!”

Ze is zo druk bezig met haar dochtertje, dat ze amper ziet dat ook Ruben de lucht wordt in gegooid.

En als een heel knap kereltje in de armen van zijn vader terechtkomt!

Melissa heeft intussen nog wel wat anders aan haar hoofd. Want blijkbaar is hun derde kindje op komst!

Maar dan moet ze haar hoofd er weer bijhouden. De twee kleintjes moeten namelijk dringend op het potje!

Daarna geeft ze eerst de kleine Féline een make-over.

“Wat ben jij een knappe meid, zeg!”

En dan is ook Ruben aan de beurt.

“Jij zal later de meisjes van je moeten afslaan, knappe kerel!”

Maar met nog een kleintje op komst, beseft Melissa dat ze goed moet rusten. Daarom kruipt ze ook maar meteen in bed.

En dus moet Steven de tweeling in zijn eentje zien te entertainen!Ook al heeft Ruben niet al te veel zin om de woordjes na te zeggen die zijn vader hem toespreekt.

Féline daarentegen, amuseert zich rot op haar speelgoedgitaar.

Maar als een echte tweeling, hebben Ruben en Féline op hetzelfde moment honger.

En dan lukt het Steven niet altijd om zijn aandacht juist te verdelen.

Want niet veel later zit Ruben aan Melissa’s bed:“Mama! Ikke moe!”

En zo moet Melissa toch uit haar bed om de peuters in hun wiegje te leggen.

Dan is het de beurt aan Steven om lekker in bed te kruipen.

Terwijl Melissa nog wat zit te skillen. Ze wil na haar zwangerschap zeker weer promotie maken!

Veel te vroeg naar de zin van Melissa en Steven is de tweeling weer wakker.

“Ooh, jullie zijn zo vermoeiend…”,kreunt Melissa, terwijl zij en Steven elk een kindje op het potje zetten.

“Zeg dat wel…”,zucht Steven naast haar.

Toch beginnen ze allebei één van de kinderen te leren praten.

Maar het harde werk werpt zijn vruchten af, en even later kunnen beide kindjes al genieten van een flesje breinmelk.

En voor Féline is het resultaat… dat ze al meteen zindelijk is!

Ruben zal nog even moeten wachten: hij was zo moe van al het spelen en leren, dat hij meteen in slaap valt.

En ook Melissa heeft haar bed weer opgezocht.

Steven hoeft voorlopig nog niet aan slapen te denken: zijn carpool staat voor de deur.

Wanneer Melissa een paar uur later weer wakker wordt, heeft ze scheurende honger. Twee, nee drie borden kan ze wel leegeten!

Jammer genoeg brengt ze het niet verder dan één bord, want Ruben staat alweer in zijn bedje te roepen dat hij op het potje wil.

Het voordeel is wel, dat hij het vanaf nu nooit meer hoeft te vragen!

Steven komt weer thuis, en heeft exact één uur de tijd om zich op te frissen en wat te eten.

Want door zijn promotie, moet hij onmiddellijk weer naar zijn werk vertrekken!

Melissa slaagt er intussen in om Féline te leren lopen. Met dank aan de breinmelk!

Ze wil heel graag hetzelfde nog doen met Ruben, maar voelt dan pas hoe moe ze is.

“Ruben heeft er ook niet veel aan als ik halverwege flauw val…”,is het enige wat ze nog mompelt, wanneer ze in bed kruipt,“En de kinderen zullen zich wel gedragen terwijl ik slaap.”

Inderdaad: Ruben en Féline amuseren zich kostelijk met hun speelgoed. Ze proberen ieder het mooiste muziekje uit hun instrument te krijgen.

Totdat Féline opeens door het hele huis begint te jammeren:“MAMA! IK BEN MOE!!!!!”

“Wie door zo’n lawaai slaapt, moet wel potdoof zijn!”,denkt Melissa bij zichzelf, terwijl ze moeizaam rechtkomt.

Ook Ruben is intussen beginnen zeuren.Melissa tilt hem op, en legt hem in zijn bedje.

Wanneer ze zich omdraait naar Féline, ziet ze dat het meisje al zittende in slaap is gevallen.

“Wat voor een moeder ben ik toch?!”,fluistert ze tegen zichzelf,“En ik die dacht dat ik zo goed voor kinderen kon zorgen!”

Ze kruipt weer in bed, en huilt zichzelf in slaap…

Dat waren dus de depressieve gedachten van Melissa…Ik kan jullie verzekeren dat het intussen een stuk beter met haar gaat, het volgende kindje is zelfs al geboren!Maar dat… is weer stof voor een nieuwe update… xD

TOT DE VOLGENDE KEER!!!