Het is nog vroeg in de morgen als de drie centimeter dikke hakken van Jessica driftig op de trap tikken en weergalmt worden tegen de muren.

Totaal niet moe, maar juist met een glimlach van oor tot oor, loopt ze door de hal.Even glijd haar hand over haar buik, waarna haar glimlach nog groter word, en vervolgens loopt ze door naar de woonkamer.

Ze denkt terug aan zo’n tien minuten geleden, toen ze nog walgend boven de WC hing, en het avondeten van gister had uitgespuugt.

Van die walging is op dit moment niks meer over, weet ze terwijl ze een boek uit de kast haalt.Tevreden nestelt ze zich in de bank en slaat het boek open.

Het enige wat nu nog tussen haar en haar komende kindje staat, is dat de vader er nog niks vanaf weet, en nog erger, dat hij misschien niks met ze te maken wil hebben.

Hongerig legt ze haar boek weg en loopt vervolgens door naar de keuken, om een restje spaggethi uit de koelkast te halen.Tja, ze had het deel van gister uitgespuugt, dus moest ze wat aansterken.

Zodra ze haar ‘ontbijt’ achter de kiezen heeft, gaat ze terug naar de woonkamer om nog wat te schilderen voor ze naar haar werk moet vertrekken.Hoewel ze zich niet bepaald goed voelt, heeft ze besloten dat ze maar beter wel kan gaan.

En zo heeft ze een uurtje later haar uniform aangetrokken, en haar haar nog wat gefatsoeneerd.Even slaat ze haar armen om haar buik, die flink protesteerd, maar dan loopt ze toch naar de carpool.

Wensend dat ze toch thuis was gebleven, komt ze ‘s middags weer thuis.Ze was gedegradeerd op haar werk, omdat ze zich er gewoon weg niet bij was met haar gedachten.Alsof iets haar wil opvrolijken, voelt ze opeens een schopje in haar buik.

* Ik ben er achter gekomen dat je geen buik kunt zien in haar nieuwe outfit. xD

Nadenkend loopt ze naar binnen en maakt de deur naar de badkamer open.Voorzichtig trekt ze haar iets te strak zittende kleren uit, en stapt dan onder de douche.

Ze weet wat haar te doen staat, en eigenlijk ziet ze er niet tegen op.Zelfs áls Jeff haar afwijst, dan heeft ze als nog zijn kindje, en word ze misschien wel weer bezocht door de gekke vrouw.Misschien zou ze dan gewoon mogen stoppen met deze challenge.

Zodra ze zichzelf compleet gewassen heeft, en haar truitje weer over haar bolle(re) buik heeft getrokken, loopt ze naar de telefoon en toetst één van de voor haar bekendste nummers in.

Zodra Jeff heeft toegezegt te komen, rent Jessica naar boven.Ze moet dit wel een beetje origineel aanpakken, zelfs áls dit het einde is van haar challenge.

‘Doe je dit altijd als er iemand op visite komt?’ Vraagt Jeff een kleine tien minuten later.‘Hmm.. Misschien.’ Zegt ze plagend terug terwijl ze op hem af stapt.

‘Ik heb je wel gemist hoor.’ Zegt Jeff terwijl hij haar in zijn armen neemt.‘Het is toch al een tijdje terug dat we voor het laatst samen waren.’

‘Jup, en over die laatste keer wil ik toch even met je praten.’ Zegt Jessica nu toch wat ongemakkelijk terug.Meteen glijd Jeff zijn blik naar haar buik, en snel laat hij haar hand los.

‘Weet je zeker dat het van mij is?’ Vraagt hij zachtjes terwijl hij over haar buik begint ze wrijven.‘Honderd procent.’ Zegt ze verbaasd over zijn zorgzaamheid.

‘Dan zal ik denk ik wel wat meer tijd met je door moeten brengen.’ Zegt hij terwijl hij haar buik los laat en haar over haar wang streelt.‘Dat is precies waar ik het over wou hebben.’ Zegt ze, genietend van de aanraking.

‘Het plan was om bij me in te trekken.’ Zegt ze terwijl ze zachtjes in zijn hand knijpt.Jeff kijkt haar alleen maar stralend aan, en ze weet dat dat maar één ding kan betekenen.‘Ik zou niets liever willen.’ Zegt hij na een moment van stilte.

Het is al donker geworden als de twee struikelend en giegelend over de overloop lopen, Jeff zijn kleren onderaan het trapgat achter gelaten.

‘Jij bent echt de mooiste zwangere vrouw die ik ooit heb gezien.’ Zegt Jeff als ze samen op het bed zijn beland.‘Ben ik dan niet de enige zwangere vrouw die je ooit hebt gezien?’ Vraagt Jessica lachend.

‘Misschien.’ Zegt hij terwijl hij haar voorzichtig achterover drukt, zodat hij niet te veel gewicht op haar buik legt.Giegelend slaat ze haar armen om zijn nek en geeft zich compleet aan hem over.

Het is nóg donkerder geworden als het pas echt rustig is in de slaapkamer, en ze eindelijk dicht tegen elkaar aan in slaap zijn gevallen.

De volgende morgen is het nog steeds donker als Jessica met kramp in haar buik opstaat.Zodra ze zich aangekleed heeft maakt ze het bed op, maar ze beseft dat deze kleren gewoon niet samengaan met haar dikke buik.

En dus haalt ze haar oude setje uit de kast, en trekt dat aan.“Dit zit veel gemakkelijker.” Denkt ze bij zichzelf, hoewel ze ook weet dat ze niet teveel naar buiten moet gaan in deze kleren.

Hoewel ze haar twijfels heeft over de outfit, loopt ze toch naar beneden en voegt zich bij Jeff die in de woonkamer staat te schilderen.‘Volgens mij duurt het niet lang meer voor de baby komt.’ Merkt ze op als de kramp in haar buik steeds erger word.

‘Sterker nog..’ Mompelt ze met op elkaar geklemde kaken van de pijn, terwijl ze haar kwast en palet op de grond laat vallen om naar haar buik te grijpen.

‘Oké, rustig Jess, het komt allemaal goed.’ Ratelt Jeff geschrokken terwijl Jessica steeds harder begint te kreunen en te puffen.

‘Weet ik, ik heb dit eerder gedaan oké?’ Floept ze er met een rood hoofd van de inspanning uit.Gelukkig voor haar lijkt Jeff het niet gehoord te hebben, omdat hij zelf zoveel lawaai maakt.

‘Kun je iets minder lawaai maken? Ik ben degene die al het werk moet doen ja!’ Roept ze puffend en snakkend naar adem terwijl ze zich voorover buigt.

Maar het volgende moment is ze de hele bevalling alweer vergeten, als ze een lief klein baby’tje in haar armen houdt.‘Hallo ventje.’ Zegt ze zachtjes terwijl ze hem goed in zich op neemt.

‘Wat ben jij een mooi jongetje.’ Zegt ze terwijl ze zijn bruine haren en prachtige blauwe ogen bekijkt. ‘Een mooie kruizing van mij en je vader.’ Besluit ze terwijl ze zich naar Jeff omdraait.

‘Dit is dan je zoon.’ Zegt ze terwijl ze het jochie voorzichtig over geeft aan Jeff.‘Hmm.. En nu mag ik een naam bedenken?’ Vraagt Jeff terwijl hij het kindje trots knuffelt.‘Dan noemen we hem Jack.’ Zegt hij nadat hij nog even heeft nagedacht.

Even later staan de kersverse ouders allebei in de kinderkamer.Jessica kijkt glunderend toe hoe Jeff Jack zorgzaam in zijn wiegje legt, en hem een kusje geeft.

‘Nou, Jack is net zo knap als zijn moeder.’ Zegt Jeff trots zodra hij zich bij Jessica gevoegd heeft.‘En even lief als zijn vader.’ Kaatst Jessica flirtend terug.

‘Dan moet het wel het perfecte kindje zijn.’ Zegt Jeff lachend terwijl hij haar in zijn armen neemt en haar vol op de lippen zoent.Vervolgens trekt Jessica hem gretig mee naar de slaapkamer, waar de geboorte van Jack nog even word nagevierd.

Jeff : 1. Jack2. 3. 4. 5. 6.