ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Εισαγωγή . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 9

Το πορτοκαλί αστέρι . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 11

Το ταξίδι του απείρου . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 41

Τα παιδιά, τα χρώματα κι ο ζωγράφος . . . . . . . . 52

01.PROTSELIDA-Κ19/12 27/02/2013 1:37 μ.μ. Page 7

Το ταξίδι του απείρου

στον Μικρο πλανητη, για πολύ καιρό, η ζωή κυ-

λούσε παραδεισένια. οι κάτοικοί του ήταν όλοι ευ-

τυχισμένοι και χαρούμενοι κι είχαν ξεχάσει ολότελα

έγνοια και λύπη τι θα πει.

Ώσπου κάποτε κάτι άρχισε να τους βασανίζει. Μια

έγνοια μεγάλη τούς τυραννούσε αδιάκοπα και δεν

τους άφηνε διόλου να κοιμηθούν: Ήθελαν να μάθουν,

με κάθε τρόπο, ποια είναι η αρχή και ποιο το τέλος τ’

ουρανού!

Μελετούσαν τ’ άστρα, ξενυχτούσαν πάνω στα βι-

βλία των σοφών, μα άδικα πήγαιναν οι κόποι και τα ξε-

νύχτια τους. κι ο καιρός περνούσε και δεν μπορούσαν

να ησυχάσουν. αν δεν έβρισκαν την απάντηση, θα

έλιωναν από την αϋπνία!

Μια μέρα, λοιπόν, εφτά γενναίοι αστροναύτες

αποφάσισαν να μπουν στο πιο τρανό διαστημόπλοιο

της αμυαλίας και να πάνε να βρουν εκείνοι την αρχή

και το τέλος τ’ ουρανού.

οι ετοιμασίες κράτησαν μέρες και μέρες. και σαν

41

02.ΚΕΙΜΝΟ-Κ19-12TEL 27/02/2013 2:09 μ.μ. Page 41

έγιναν όλα όπως έπρεπε, φόρεσαν και οι εφτά τις

αστροναυτικές τους στολές κι άρχισαν ν’ ανεβαίνουν

στο διαστημόπλοιο. Εκείνη τη στιγμή είδαν από μα-

κριά να έρχεται τρέχοντας ένα παιδί.

― να ο Εξυπνούλης! είπε ο κυβερνήτης, που τον γνώ-

ριζε. τι να θέλει άραγε;

το παιδί έφτασε κοντά και φώναξε λαχανιασμένο:

― σας παρακαλώ πολύ, με παίρνετε και μένα μαζί σας;

― Μαζί μας; πετάχτηκαν κατάπληκτοι οι αστροναύ-

τες.

― Μα πώς να έρθεις μαζί μας, απόρησε κι ο κυβερνή-

της. Ένα τόσο μικρό παιδί!

― δεν είμαι και τόσο μικρός! αποκρίθηκε ο Εξυπνού-

λης. πηγαίνω στο δημοτικό.

― καλά, μα στο δημοτικό δε μαθαίνει κανείς αυτά

που πρέπει να ξέρει ένας αστροναύτης...

― Εγώ όμως έχω διαβάσει πολλά βιβλία για τ’ άστρα

και την αστροναυτική, γιατί θα γίνω αστροναύτης,

όταν μεγαλώσω. Έτσι, κάτι έχω μάθει.

― Μα οι γονείς σου το ξέρουν; σ’ αφήνουν;

― και βέβαια το ξέρουν. τους ρώτησα και μ’ αφή-

νουν. οι γονείς μου είναι θαρραλέοι. Έπειτα τα δια-

στημόπλοια στην αμυαλία, εδώ και πολύ καιρό, όπως

ξέρετε, δε χαλούν ποτέ! τι να φοβηθούν, λοιπόν; Γιατί

να μη μ’ αφήσουν;

ο κυβερνήτης δίσταζε...

― πάρτε με, συνέχισε ο Εξυπνούλης, και –πού ξέρε-

τε;– μπορεί σε κάτι να σας φανώ χρήσιμος.

42

02.ΚΕΙΜΝΟ-Κ19-12TEL 27/02/2013 2:09 μ.μ. Page 42

― Χα, χα! γέλασαν οι αστροναύτες. Χρήσιμο ένα μι-

κρό παιδί!

― κι όμως, επέμεινε εκείνος. το είπαν κι οι γονείς

μου. Όταν ξεκίνησα, μου είπαν να κάνω ό,τι μπορώ

για να σας βοηθήσω. Γιατί κι εκείνους τους βοηθώ στο

σπίτι και στις δουλειές. και πάντα μου λένε: «καλά

που ήσουν και συ, αγόρι μου, κι έτσι τελειώσαμε πιο

γρήγορα!».

τούτο το τελευταίο έκανε εντύπωση στον κυβερ-

νήτη. Φάνηκε να τον πείθει. σαν να θυμόταν, μάλιστα,

πως κάτι σπουδαίο είχε καταφέρει κάποτε ο Εξυπνού-

λης. Μα τι ακριβώς δεν μπόρεσε να θυμηθεί...

― καλά, λοιπόν, είπε μέσ’ από τα δόντια του.

και γυρίζοντας στους αστροναύτες, πρόσταξε:

― Φέρτε του μια στολή! το πιο μικρό νούμερο που

έχουμε.

― Γιούπιιιιι!... ξεφώνισε ο Εξυπνούλης κι άρχισε να

χοροπηδάει απ’ τη χαρά του.

― Θα σε πάρουμε μόνο αν κάθεσαι φρόνιμος και δεν

κάνεις φασαρία, μίλησε κάπως αυστηρά τώρα ο κυ-

βερνήτης.

ο Εξυπνούλης σταμάτησε αμέσως τις φωνές. Φό-

ρεσε γρήγορα τη στολή που του έφεραν και κάθισε σο-

βαρός σοβαρός κοντά σ’ ένα παράθυρο, για να βλέπει

έξω. το διαστημόπλοιο ξεκίνησε αμέσως.

οι εφτά αστροναύτες και το παιδί ταξίδεψαν πολύ

καιρό. Είδαν στον δρόμο τους άστρα πολλά, άλλα πιο

κοντά κι άλλα πιο μακριά. Άλλα που στριφογύριζαν κι

43

02.ΚΕΙΜΝΟ-Κ19-12TEL 27/02/2013 2:09 μ.μ. Page 43

άλλα που έμεναν ακίνητα. πολλά που έβγαζαν φως

και πιο πολλά που δεν είχαν δικό τους κι έπαιρναν από

τ’ άλλα. Είδαν ακόμη και μερικά που φαίνονταν χρω-

ματιστά.

Ωστόσο, η αρχή και το τέλος του ουρανού πουθενά

δε βρισκόταν. και το διαστημόπλοιο πήγαινε, πήγαινε,

και η πορεία του ήταν ατέλειωτη...

πέρασε κι άλλος καιρός και οι αστροναύτες άρχι-

σαν κάποτε να νοσταλγούν την αμυαλία. Ήθελαν το

σπίτι τους, τη ζεστασιά τους, τους δικούς τους... Μα

πώς να γυρίσουν δίχως τη λύση;

νοσταλγούσε κι ο Εξυπνούλης τον πατέρα και τη

μητέρα του· τους φίλους του – τον τρυφερούλη και τον

Μιζερούλη· τον κήπο του, τη γειτονιά, το σχολείο... Εί-

χε λαχταρήσει πια να φάει και κανένα κουλούρι με

σουσάμι... και κανένα παγωτό... Όμως δεν έλεγε τίπο-

τα. δεν ήθελε να πουν οι αστροναύτες πως παραπονιέ-

ται, επειδή είναι μικρός! και να μετανιώσουν που τον

πήραν μαζί τους...

κάποια φορά ο αστροναύτης που οδηγούσε το

διαστημόπλοιο άρχισε να φωνάζει:

― κοιτάξτε τούτα τ’ άστρα τα χρωματιστά! προσέξ-

τε τα καλά! από δω είμαι σίγουρος πως ξαναπεράσαμε!

Όλοι έτρεξαν στα παράθυρα.

― ναι, ναι, συμφώνησαν. τα έχουμε ξαναδεί!

και τότε διαπίστωσαν κάτι πολύ περίεργο. το δια-

στημόπλοιο θαρρείς κι ακολουθούσε μοναχό του μια

αλλόκοτη διαδρομή. προχωρούσε, προχωρούσε, μετά

44

02.ΚΕΙΜΝΟ-Κ19-12TEL 27/02/2013 2:09 μ.μ. Page 44

02.ΚΕΙΜΝΟ-Κ19-12TEL 27/02/2013 2:09 μ.μ. Page 45

έστριβε, γύριζε προς τα πίσω, προχωρούσε πάλι, έκανε

μια ανάποδη στροφή και πάλι γύριζε και πάλι έστριβε

ανάποδα και πάλι πίσω και πάλι το ίδιο...

ο κυβερνήτης προσπάθησε να κρατήσει σταθερή

την πορεία, μα δεν τα κατάφερε... το διαστημόπλοιο

συνέχιζε να διαγράφει τις τεράστιες στροφές του.

Άδικα προσπαθούσαν να καταλάβουν οι αστρο-

ναύτες τι διαδρομή ήταν αυτή και τι να σήμαιναν άρα-

γε αυτά τα γυρίσματα. κανείς δεν έβρισκε μια απάντη-

ση.

― Εφτά άνθρωποι και να μην μπορούμε να καταλά-

βουμε! απελπίστηκε ο κυβερνήτης.

― οχτώ είμαστε, κυβερνήτη μου, πετάχτηκε παρα-

πονεμένος ο Εξυπνούλης, που δεν τον είχαν μετρήσει.

― οχτώ; είπε εκείνος. οχτώ; ξανάπε και στάθηκε

σκεφτικός. οχτώ... οχτώ... αυτό είναι!

κι αρπάζοντας χαρούμενος το παιδί, το σήκωσε

ψηλά και του έσκασε ένα φιλί στο μάγουλο. Έπειτα γύ-

ρισε στους άλλους, που κοιτούσαν απορημένοι, κι εξή-

γησε:

― Με τούτα τα γυρίσματα, το διαστημόπλοιό μας

γράφει ένα οχτώ! Ένα τεράστιο οχτώ!

― ναι, ναι! σωστά! δίκιο έχει ο κυβερνήτης! φώνα-

ξαν οι έξι. το βρήκαμε! το βρήκαμε!

ο έβδομος όμως δεν ενθουσιάστηκε.

― τίποτα δε βρήκαμε, έκανε μ’ απογοήτευση. δεν ξέ-

ρουμε ακόμη τίποτα για την άκρη τ’ ουρανού. αυτό το

οχτώ τι σημαίνει;

46

02.ΚΕΙΜΝΟ-Κ19-12TEL 27/02/2013 2:09 μ.μ. Page 46

αλήθεια, τι να σήμαινε; ο κυβερνήτης δεν ήξερε ν’

απαντήσει... κι όλοι ξανάπεσαν σε βαθιά περισυλλογή

για ώρες και ώρες. κι όσο κι αν βασάνιζαν το μυαλό

τους, απάντηση δεν έβρισκαν.

Ώσπου από τη σκέψη την πολλή κουράστηκαν και

ξάπλωσαν. Ξάπλωσε και ο Εξυπνούλης και σκέφτηκε:

«οχτώ άνθρωποι ξαπλωμένοι συλλογίζονται το ίδιο

πράγμα!». Όμως τότε μια σκέψη άστραψε άξαφνα στο

μυαλό του.

― σηκωθείτε! φώναξε. σηκωθείτε! το βρήκα!

οι εφτά αστροναύτες μισοσηκώθηκαν και τον κοί-

ταξαν δύσπιστα... δεν τους άφηνε στις έγνοιες τους!

καλά έλεγαν να μην τον πάρουν μαζί τους... καλά έλε-

γαν πως μονάχα μπελάς θα ήταν ένα παιδί σε τέτοιο

ταξίδι και δε θα τους άφηνε να ησυχάσουν...

― ακούστε! επέμεινε ο Εξυπνούλης. το σχήμα που

γράφει το διαστημόπλοιο είναι ένα οχτώ ξαπλωμένο,

δηλαδή έτσι!

και με το μολυβάκι που είχε πάντα στην τσέπη

σχημάτισε ένα οχτώ να κοιμάται!

― τούτο το σχήμα έμαθα στο σχολείο μου πως είναι

το σχήμα του απείρου! να, λοιπόν, τι σημαίνει η δια-

δρομή μας. σημαίνει άπειρο, δηλαδή εκείνο που δεν

έχει αρχή και που ποτέ δεν τελειώνει. αυτή πρέπει να

είναι η λύση που ζητάμε. Βρήκαμε και την αρχή και το

τέλος του ουρανού: Είναι το άπειρο!

― το άπειρο! σωστά! φώναξε ο κυβερνήτης. Είναι το

άπειρο!

47

02.ΚΕΙΜΝΟ-Κ19-12TEL 27/02/2013 2:09 μ.μ. Page 47

02.ΚΕΙΜΝΟ-Κ19-12TEL 27/02/2013 2:09 μ.μ. Page 48

02.ΚΕΙΜΝΟ-Κ19-12TEL 27/02/2013 2:09 μ.μ. Page 49

― Μπράβο! Μπράβο! φώναζαν ενθουσιασμένοι και

οι άλλοι αστροναύτες. κι άρχισε ο καθένας να λέει για

τον εαυτό του πως εκείνος από την αρχή το ήθελε το

παιδί και πως πρώτος είχε συμφωνήσει να το πάρουν

μαζί τους!

― Ευτυχώς που σε πήραμε, είπε συγκινημένος κι ο

κυβερνήτης, χαϊδεύοντάς του τα μαλλιά. Είχαν δίκιο

οι γονείς σου!

και γεμάτος χαρά, πρόσταξε να πατήσουν τα κου-

μπιά της επιστροφής.

σαν έφτασαν στην αμυαλία, λαμπρή υποδοχή τούς

περίμενε. οι μουσικές έπαιζαν στους δρόμους κι ο κό-

σμος τούς καλωσόριζε με χαρά. τα παιδιά τούς χαιρε-

τούσαν κουνώντας σημαιάκια και μπροστά μπροστά

είχαν στηθεί οι δύο φίλοι του Εξυπνούλη. από παντού

τούς έριχναν λουλούδια και φώναζαν: «καλώς ορίσα-

τε! καλώς ορίσατε!». κι ένα τεράστιο πανό έγραφε τα

ονόματά τους.

Όταν κόπασαν οι ζητωκραυγές, οι γεροντότεροι

της αμυαλίας ρώτησαν:

― λοιπόν; ποια είναι η αρχή του ουρανού;

― το άπειρο! είπαν μ’ ένα στόμα οι αστροναύτες.

― και το τέλος του ουρανού;

― το άπειρο! ξανάπαν οι αστροναύτες.

ο κόσμος τώρα χειροκροτούσε με περισσότερο εν-

θουσιασμό. και στον λαιμό του κυβερνήτη πέρασαν

ένα αστραφτερό μετάλλιο. ο κυβερνήτης όμως το

έβγαλε και το πέρασε στον λαιμό του Εξυπνούλη.

50

02.ΚΕΙΜΝΟ-Κ19-12TEL 27/02/2013 2:09 μ.μ. Page 50

― το παιδί βρήκε τη λύση, είπε με φωνή σοβαρή. Χω-

ρίς τον Εξυπνούλη, απάντηση δε θα είχαμε φέρει από

το ταξίδι μας.

και τότε τα χειροκροτήματα έγιναν ακόμη πιο ζωη-

ρά. τα παιδιά μαζεύτηκαν γύρω από τον Εξυπνούλη,

τον σήκωσαν στα χέρια κι άρχισαν να τον τριγυρίζουν

στους δρόμους, τρέχοντας ενθουσιασμένα.

Έπειτα σ’ όλη τη χώρα στήθηκαν γιορτές. κι οι

γιορτές κράτησαν τρεις μέρες και τρεις νύχτες. κι έκλει-

σαν και τα σχολεία, και τα παιδιά είχαν τρεις μέρες αρ-

γία!

Έτσι, λοιπόν, οι άνθρωποι ησύχασαν. Βρήκαν την

άκρη τ’ ουρανού και λύθηκε η απορία. Ξένοιαστα πια

κοιμήθηκαν και γλίτωσαν την αϋπνία!

51

02.ΚΕΙΜΝΟ-Κ19-12TEL 27/02/2013 2:09 μ.μ. Page 51