ROOD VUURPvdA Maastricht verkiezingsmagazine maart 2014

IN MESTREECH

ColofonRood vuur in Mestreech

EindredactieHans Moleman

RedactieMarguérite FioletHans MolemanNoud SchaperFernand v. Westerhoven

VormgevingMaxine Lesilwww.4Foot8.nl

FotografiePhilip Driessenwww.philipdriessen.com

Inhoud

IllustratieFelicitas LenzNiek Steegemans

ContactFractiehuis PvdA MaastrichtFrankenstraat 1226224 GS Maastricht

E-mail: secretaris.pvdamaastricht@live.nl Internet: www.pvda.maastricht.nlTwitter: @PvdAMaastrichtFacebook: PvdA Maastricht

2 .....Colofon

3 .....Voorwoord: Rood vuur in Mestreech

4 .....Limburg, LED’s go!

5 .....Made in Maastricht

6 .....Observaties van een Euregioburger

7 ..... Jongeren uit de bijstand houden: het

werkt!

8 .....Even voorstellen: onze kandidaten

10 ... Nieuwe Maastrichtenaren brengen

leven in de buurt

12 ... Binnenstad moet op zoek naar betere

balans

14 ... Buurtactiviteiten zorgen voor

verbinding

15 ... Van Old Skin tot Rieu: Maastricht

heeft het

16 ...Ode aan Maastricht

4

710

15

12

14

5

6

EVEN VOORSTELLEN:ONZE KANDIDATEN8

DE STADSDICHTER:DE STRATEN16

VOORWOORDVAN DE LIJSTREKKER3

MADE IN MAASTRICHT5

Rood vuur2

U heeft het magazine voor de gemeenteraadsverkiezing van de PvdA Maastricht in handen. Lees het als een ode aan Maastricht. U zult bij het lezen merken dat niet de politiek aan het woord is, maar de mensen die deze stad maken. Hun verhalen, wensen, ide-een en zorgen zijn voor ons het uitgangspunt, ons kompas. In de kadertjes staan onze verkiezingsstandpunten. En op pagina 8 en 9 ziet u wie er voor de PvdA op de kieslijst staan. Misschien kent u er een aantal.

Het zijn rare tijden.

Kijk om u heen: een prachtige oude stad. Een stad die bloeit door actieve mensen, jonge sprankelende mensen, ouderen die levens-wijs zijn, kleine en grote ondernemers, veel cultuur, een groei-ende universiteit. Op straat vele talen in een levendige (eu)regio. Ondanks de crisis lukt het ons -zonder extra lasten voor u- be-langrijke projecten te starten. Stuk voor stuk leveren die veel werk op, mooie gebouwen, nieuwe wegen, tunnels. Zelfs verwaarloos-de wijken leven op. Meer dan een miljard wordt vertimmerd zon-der onze mooie stad te ‘sjendeleren’. Ik ben blij daar als PvdA-er en wethouder aan gewerkt te hebben.

Er is ook een andere kant. Luister maar naar mensen: er is onze-kerheid over werk, over zorg of over veiligheid. En die zorgen ra-ken ons. Er is geen tijd mee te verliezen. De gemeente krijgt meer taken. Dat is goed voor u. Maar de gemeente krijgt niet meer geld. Dat vraagt om keuzes. De PvdA ziet beide kanten: de traditie, de groei, de kansen en de vele zorgen van mensen. En we durven hel-dere keuzes te maken.

Een ding is ons duidelijk: mensen maken de stad. Dat gaat niet vanzelf.

Rood vuur in MestreechDaarom: meer inbreng en verantwoordelijkheden voor de mensen in Maastricht. Dat kunnen we samen in Maastricht regelen. Geen Den Haag of Brussel die dat in de weg staan.

Daarom: werken met de regio aan goede, passende banen, ster-kere begeleiding van werkzoekenden, investeringen in beter on-derwijs voor jong en ‘oud’. En we regelen samen goede zorg van-uit de wijken. Dat is ongelooflijk belangrijk. Dat weet iedereen die zorg nodig heeft.

Daarom: een bureaucratie-arme gemeente en daarmee ook zicht-bare ambtenaren, minder betutteling (ook door politici) en meer ‘oug veur de lui’. Ook de komende vier jaren zetten wij ons in om de gemeentelasten niet te verhogen. Tegelijkertijd staan we voor een enorme uitdaging, omdat er met minder geld veel taken van het rijk en de provincie worden overgenomen.

Daarom: investeren in onze regio met goed openbaar vervoer (ja-wel: de tram, de A2, Park & Ride parkeervoorzieningen), verder-gaande samenwerking met onze buursteden en steun aan vernieu-wende sociale bedrijven.

Daarom: investeren in de stad met wijkgebonden zorg, groei van de universiteit, een schonere, verkeersluwe en goed befietsbare stad, weg met de wietpas en samen aan de slag voor buurten en verenigingen.

Rood vuur in Mestreech: een PvdA die staat achter mensen met zorgen, mensen die meebouwen aan buurten en verenigingen en ondernemers die de stad sterker maken en ‘sjiek’ houden. Opti-mistisch, vitaal en met passie. Samen met onze Limburgse, Belgi-sche en Duitse buren. Rood vuur in Mestreech!

Albert NussLijsttrekker PvdA Maastricht

Voor meer informatie over het verkiezingsprogramma en de standpunten van de PvdA Maastricht, surf naar:maastricht.pvda.nl

Fogo Vermelho 3

Maastricht en Zuid-Limburg hebben een goede toekomst, als ze slim samenwerken. Kandidaat raadslid Jean Dols spreekt erover met Jos Schneiders, voorzitter van het be-stuur van Limburg Economic Development (LED).

Jean: LED, wat houdt dat precies in?

Jos: LED is een samenwerking tussen het bedrijfsleven, de Zuid-Limburgse gemeen-ten, de provincie en het onderwijs. Het doel is Limburg economisch beter op de kaart te zetten en banen voor alle oplei-dingsniveaus te realiseren.De universiteit van Maastricht biedt nu bij-voorbeeld opleidingen waar het Limburg-se bedrijfsleven behoefte aan heeft. Op de Chemelot Campus studeren en werken nu al 250 studenten, met hart voor het be-drijfsleven. Het is heel belangrijk dat de technieksector onder scholieren gepro-moot wordt. Het is geen vies, zwaar werk, maar innovatief en uitdagend.

Jean: Wat hebben Maastrichtenaren aan LED?

Jos: We maken een regio die ook in de toe-komst gezond blijft. Zestig procent van de mensen uit Maastricht werkt al buiten de

gemeente. Hun belang ligt in heel de re-gio. Wij leiden mensen op die in de toe-komst werk in deze streek kunnen vinden. Studenten die na hun opleiding in de buurt willen blijven werken, krijgen die kans, die hoeven dan niet langer naar de Randstad of elders te vertrekken.We stimuleren met LED een kennisecono-mie waar werk is voor iedereen, niet alleen voor hoogopgeleiden. Zo selecteert Talent Centraal jongeren vanaf 16 jaar die aan een bedrijf worden gekoppeld. Dat is toch fan-tastisch?

Jean: Hoe vind je dat Maastricht opereert, als hoofdstad van de provincie?

Jos: Maastricht behoort over zijn stadgren-zen te kijken. De burgemeester moet uit-dragen dat hij er trots op is dat Maastricht dicht bij de Chemelot Campus ligt. Die re-gionale samenwerking kan nog steeds veel beter. Maak samen een beleidsplan en hou je daar aan vast. Maastricht dient daar een leidende rol te spelen, als hoofdstad.We zullen ons als regio ook veel meer moe-ten richten op de kansen over de grens. In onze Euregio, met grote steden als Aken, Luik en Hasselt, zit enorm veel perspec-tief. We hebben hier de grootste kennisin-tensiteit ter wereld: nergens anders zijn er zo veel universiteiten en academische zie-

kenhuizen. Daar moeten we gebruik van maken. Dat kan alleen als er goede rege-lingen zijn zoals verzekeringen en studiefi-nanciering, maar ook fysieke verbindingen zoals een rechtstreekse trein naar Aken. Iedereen zegt altijd dat daaraan gewerkt wordt. Als een ambtenaar tegen mij zegt: “Daar wordt aan gewerkt” dan zeg ik: “Ik zie niemand werken.” Ga met elkaar aan tafel zitten, en werk er echt aan!

Jean: Wat is je opdracht aan de nieuwe ge-meenteraad?

Jos: Richt je op regionaal en niet louter op Maastrichts economisch beleid. Probeer de sterkte van Maastricht naar boven te halen en tegelijkertijd een bijdrage aan de regionale economie te geven.Neem bijvoorbeeld de toerismesector, die veel werk biedt. De VVV Maastricht en de VVV Zuid-Limburg zijn nu nog elkaars concurrenten. Waarom werken die niet sa-men? We weten allemaal dat het meeste geld verdiend wordt aan meerdaags toe-risme. Bied dan slapen in hotels in Maas-tricht aan, en vervolgens met de bus naar bijvoorbeeld Mondo Verde of Gaia Park in Kerkrade. Zo stimuleer je dat Maastrich-tenaren behalve trots op hun stad ook trots op hun regio worden. π

Limburg, LED’s go!Tekst Marguérite Fiolet Foto Philip Driessen

• De PvdA wil goed en passend werk voor iedereen.• Jongeren onder de 27 jaar krijgen in plaats van een uitkering een speciaal

arbeidscontract. Zo kunnen ze aan de slag in de praktijk en tegelijkertijd scholing en/of een re-integratietraject volgen.

• Wij steunen werkgevers die investeren in innovatie en de ontwikkeling van eigen medewerkers.

• Wij willen de aanpak van de A2-school uitbreiden.• Versterking van Limburg Economic Development (LED).

Standpunt groei en banen

4 Rood vuur

Prachtig woorden zijn het: kenniseconomie, euregionale samenwerking, campussen, LED, topinstituten... Zijn het vergezichten van bestuur-ders, ambtenaren, politici en consultants, of drukken ze een wereld uit waar iedereen iets aan heeft?

Eerst ‘n stukje geschiedenis: Maas-tricht kende ooit een grootse maakin-dustrie. Vele generaties hebben daar hard gewerkt en zijn daar nog trots

op. Het verlies van die industrie raakte vele Maastrichtenaren in hun ziel. Geluk-kig is er nog steeds maakindustrie, van het aardewerk van Mosa tot de staalbe-drijven van de Beatrixhaven. En vergane glorie krijgt een nieuwe bestemming: over vier jaar wordt het Sphinxterrein met zijn karakteristieke historische gebouwen het hart van een prachtige nieuwe wijk. Dat le-vert nieuwe banen op, prima woningen en ruimte voor kleine ondernemers.

Maar nu die kenniseconomie. De komst van de universiteit in 1976 en de groei van het academisch ziekenhuis -hulde aan Sjeng Tans- betekenden veel, zeker gezien het wegvallen van de oude industrie. Het verandert de stad: er komen vele nieuwe mensen in Maastricht werken, wonen en studeren. Dat geeft soms spanning, maar het biedt vooral nieuwe kansen voor Maas-tricht en omgeving.

Daarom is steun voor verdere groei van de universiteit vitaal. “Investeren in de ken-niseconomie is essentieel voor het schep-pen van werk en kwaliteit van leven voor de volgende generaties”, zegt Frans Basti-aens, PvdA-fractievoorzitter.

Made in MaastrichtTekst Fernand van Westerhoven Foto Philip Driessen

• De Universiteit, de Hogeschool Zuyd, het MUMC, de Maastricht Health Campus en de Brainport 2020-agenda zijn vitaal voor Maastricht, als aanjagers van economische groei. Elke hoogopgeleide levert minimaal vier anderen werk op.

• De PvdA wil daarom dat de universiteit groeit en dat de gemeente daar van harte aan meewerkt.

• Die groei dient gekoppeld te zijn aan beleid om de leefbaarheid van de stad te bewaken.

Standpunt kenniseconomie

Waarom? Er werken nu alleen al 3800 mensen bij de universiteit. Van hoog tot laag: maar liefst 1700 Maastrichtenaren werken in admi-nistraties, gebouwendiensten, kantines en schoonmaak. De afgelopen vijf jaar heeft de groei van de universiteit al ruim 300 ba-nen opgeleverd. In de praktijk nog meer: wist u dat een hoger opgeleide werk ople-vert voor minimaal vier anderen?Eenzelfde verhaal geldt voor het Acade-misch Ziekenhuis Maastricht (AZM). Daar werken ongeveer 5000 mensen, waarmee het een van de grootste werkgevers van Limburg is.Belangrijk is ook dat de universiteit en het academisch ziekenhuis steeds meer sa-menwerken met bedrijven. Zo zijn er de Chemelot Campus, de Maastricht Health Campus en meerdere echte top-onder-zoeksinstituten. Daar worden heel slimme nieuwe producten ontwikkeld waar veel mensen direct wat aan hebben of werk aan over houden. Kijk bijvoorbeeld op de web-site van Maastricht Instruments: hightech, made in Maastricht. Deze innovatie is goed voor de stad en de regio. De univer-siteit groeit verder dankzij nieuwe studen-ten. Nu zijn er dat al zestienduizend van wie er zevenduizend uit andere Europese landen komen en vijfhonderd van buiten Europa. Ook bijna een kwart van het aca-demisch personeel komt uit het buiten-land. Die groei gaat door. Dat levert een

verrijking van talen en culturen op -èn veel mensen in horeca, winkels en woningver-huur verdienen er een inkomen mee. Maar ook geldt: voor wat hoort wat. We moeten extra blijven investeren in huisvesting en andere voorzieningen. De oude industrie-stad Maastricht wordt zo dankzij nieuwe kennisindustrie een meer welvarende, op de wereld gerichte stad. Frans Bastiaens: “Goed voor de stad, goed voor iedereen”. π

5Red Fire

• De regio wordt steeds belangrijker. Arbeidsmarkt, onderwijs, economie, zorg, openbaar vervoer, gebiedsmarketing, toerisme en nog vele andere onderwerpen spelen op regionale schaal. Dat kan beter op Zuid-Limburgse, en liefst op Euregionale schaal worden georganiseerd.

• De PvdA wil dat Engels, Duits en Frans al op de basisschool geleerd worden.

Standpunt regionale samenwerking

De papierwinkelIk moet bijvoorbeeld in twee landen belastingaangifte doen en dat is be-hoorlijk ingewikkeld. Er bestaat wel een stichting die je helpt met wonen en werken over de grens, maar het moet eenvoudiger kunnen.

Het vervoerDe sneltram mag er wat mij betreft rap komen. Als ik nu met de bus zou gaan, kost het een uur van Maastricht naar Hasselt. Ik neem de auto, dat scheelt de helft. Maar het is niet heel milieuvriendelijk.

De voorlichtingJe krijgt in Limburg vaak te horen dat de Randstad het beloofde land is. Dat begint al met de studievoorlichting op de middelbare school. Vertel ook eens over Hasselt, Leuven, Aken of Luik, wat je daar kunt studeren en doen. Ik had het geluk dat ik toevallig een prof uit Leuven tegen kwam, die me erop attendeerde.

De cultuurIk woon graag in Maastricht. Prach-tige stad, mooie omgeving, gunstige huizenprijzen. Met Hasselt is er min-der cultuurverschil dan met de Rand-stad. Het Limburgse dialect verstaan ze daar. Hasselt heeft qua cultureel leven trouwens veel te bieden. Maas-tricht mag wel wat minder conserva-tief worden.

Het werk Bij mijn bedrijf in Hasselt werken 140 man, ik ben zowat de enige Nederlan-der. Dat is toch frappant. Ik zelf zocht eerst ook naar werk in de Randstad, pas daarna ben ik over de grens gaan kijken. In Hasselt was het toen al snel raak. Het is een rijke stad waar veel wordt geinvesteerd. π

Observaties van een EuregioburgerTekst Noud Schaper Foto Jules Frère

Jules Frère mag zich een ware Euregio-burger noemen: geboren en getogen in Maastricht, gestudeerd in Leuven en als ingenieur aan het werk in Hasselt. Aan hem de vraag: wat maakt de re-gio aantrekkelijk, en wat kan er in zijn ogen beter?

6 Rood vuur

In Maastricht ontvangen op dit moment 270 jongeren onder de 27 jaar een bijstands-uitkering. Dat zijn er 270 te veel, vindt ge-meenteraadslid Josje Godwin. Zij zet zich in voor de bestrijding van de jeugdwerkloos-heid. In Venlo is er praktijkervaring met een grensverleggende aanpak, dankzij een project van PvdA-wethouder Sociale Infra-structuur en Sport Ramon Testroote. De ge-meente geeft jongeren in plaats van de uit-kering een arbeidscontract, waarmee ze in de praktijk aan de slag kunnen. Binnenkort begint Maastricht er ook mee, met 35 jon-geren uit de stad en 15 uit het Heuvelland.

Josje: Ramon, kun je eens uitleggen waar-om Venlo dit project is begonnen?

Ramon: Op het moment dat een jongere in de bijstand terecht komt daalt zijn eigen-waarde. De kans om een baan te vinden wordt zo steeds kleiner. Tot dusverre bleek het klassieke uitkeringssysteem niet suc-cesvol bij jongeren die de motivatie mis-sen om hieruit te raken. Als gemeente had je weinig middelen om bij die groep in te grijpen. Bij dit project zijn wij de werkgever. Als een jongere dan een opdracht niet uit-voert, kunnen wij korten op het loon. Een tijdje geleden hebben wij dat bij sommige jongeren moeten doen. Twee dagen later stonden zij in mijn kantoor om te praten

over een oplossing. We hebben op deze manier veel meer grip gekregen.

Josje: Wij zijn in Maastricht natuurlijk erg benieuwd naar de resultaten.

Ramon: In Venlo is het afgelopen jaar aan-tal jongeren in de bijstand met 26 procent gedaald. Daar zijn wij ongelofelijk tevre-den over. Het kost ons als gemeente veel geld, omdat we bijvoorbeeld zelf werkcoa-ches leveren. Maar uiteindelijk is het min-der dan wanneer we deze jongeren een uitkering zouden moeten geven. Werkge-vers zijn erg tevreden en wij hebben daar-door genoeg plekken om de jongeren aan de slag te krijgen. Bovendien heeft er bij de gemeente Venlo een cultuuromslag plaatsgevonden. De coaches gaan met de jongeren op pad, in plaats van achter een bureau te zitten. Ze kennen de jonge-ren persoonlijk en stimuleren hen om echt iets te bereiken.

Josje: Wat geef je een toekomstige wethou-der en gemeenteraad mee als advies?

Ramon: In mijn eerste jaar als wethou-der heb ik vol overgave ideologisch beleid staan verdedigen in de raad. Na een jaar ben ik eens op de werkvloer gaan kijken en merkte ik dat daar hele andere zaken speelden. Mensen uit het veld bepalen nu

het beleid; zij weten wat er echt nodig is aan maatregelen. Dus aan alle beleidsma-kers zou ik willen zeggen: kom uit dat kan-toor en praat met de mensen die de resul-taten in de praktijk waar maken. Niet de hoogopgeleide beleidsmakers, maar de mensen op de werkvloer zijn de echte ex-perts.

Josje: Het is ook in Maastricht tijd voor een andere, grensverleggende aanpak van de werkloosheid, zowel bij jongeren als bij 45-plussers. Een nieuw Plan voor de Ar-beid. De crisis treft jongeren op dit mo-ment misschien wel het hardst. Zij komen van school, maar raken niet aan de slag door gebrek aan banen. Als gevolg hier-van komen ze in een uitkering terecht. En straks, als de crisis afgelopen is, zijn ze 23 jaar en hebben ze nog steeds geen erva-ring opgedaan. Tegen die tijd staat er al-weer een nieuwe groep jongeren klaar om te gaan werken, schoolverlaters die bo-vendien minder duur zijn. Als we nu niks doen valt de andere groep tussen wal en schip, wat op de langere termijn tot veel grote problemen kan leiden. Daarom wil ik zo snel mogelijk met dit project aan de slag in Maastricht. Onze jongeren zijn de toekomst, en wij moeten er nu voor zor-gen dat zij die toekomst waar kunnen ma-ken. π

Jongeren uit de bijstand houden: het werkt!Tekst Marguérite Fiolet Foto Laurens Bouvrie

7Rotes Feuer

Even voorstellen: onze kandidaten

Minder bureaucratie, meer geloof in de kracht en eigen verantwoordelijkheid van de burger. Cultuur en een sterke economie: vitamines voor de stad.

5. Jean Dols

U bent dé kracht van deze stad. Een krachtige stad slaat de handen ineen en biedt iedereen gelijke kansen om aan de toekomst te werken. Samen gaan we daar voor zorgen!

6. Josje Godwin-Wehrens

Ik sta voor een gastvrije stad voor studenten uit alle windstreken, voor betaalbaar wonen en gelijke kansen voor iedereen op een huurwoning.

7. Antoine van Lune

Ik wil met de mensen in Maastricht werken aan een sociale en duurzame stad. Samen plannen smeden, samen besluiten nemen, samen uitvoeren.

3. Frans Bastiaens

Gebore en getoge in us sjoen Mestreech! Ik wil de goede dingen bewaren, de moeilijke aanpakken - voor iedereen: bewoners, bezoekers en bewonderaars.

4. Anita van Ham

De afgelopen jaren ben ik wethouder ge-weest van Duurzaamheid, Mobiliteit, en Kenniseconomie. Wegen, parkeerplaat-sen, Park & Ride, fietspaden zijn aange-legd. Veel nieuwe (kennis)banen zijn er-bij gekomen, de meeste nog voor mbo-ers en vmbo-ers. Maastricht heeft terecht een goede naam opgebouwd. Ook gigantische projecten, zoals de A2 voor in totaal 1 miljard euro, zijn in volle uitvoering. Toch kijk ik met de meeste vol-doening terug op de vele straten die ik -op de fiets- heb bezocht. Ik kon zien en horen wat de problemen waren en de vele goede ideeën van mensen uit de wijken uitvoe-ren. Voor mij van diepere waarde dan het uitvoeren van een groot, complex bouw-project. Het gaat om de mensen.Niet alles wat je wil bereiken lukt. Ik stond vaak ‘op de bühne’ om duurzame oplos-singen voor bijvoorbeeld vervoer of stads-energie te bepleiten. Wie wil dat niet: min-der uitlaatgassen, files, lawaai of afval. Of echte duurzame energie. Maar gedrags-verandering vraagt tijd.De komende periode zal ik me blijven in-zetten voor een Maastricht waar zorg en werk weer één op één worden geregeld. In een nog schonere en bereikbare stad. Stap voor stap komen we er dan. De men-sen maken de stad. En wat voor een: een mooie oude sociale stad, met prachtige tradities. En tegelijk een stad die wil ver-nieuwen. Een stad die werkt, onderneemt en zorgt.

AlbertNuss

1.

8 Rood vuur

Maastrichtenaren mogen trots zijn op hun stad met eeuwenoude historie. Samen bouwen aan Us sjoen Mestreech, met respect en zorgzaamheid voor je medemens.

9. Willie van Loo

Uw wens is mijn zorg! Dat betekent voor mij: prioriteit voor de meest kwetsbare groepen, diversiteit en gelijke kansen op alle fronten.

Als het aan mij ligt wordt Maastricht een dynamische stad voor jong en oud: sociaal, tolerant, veilig en met oog voor stads- en volkscultuur.

Goed openbaar vervoer en fietsvriendelijke routes. Ruimte voor kwaliteitshoreca, cultuur en erfgoed. Maastricht, stad voor een goed leven.

8. Marianne den Broeder

Opkomen voor anderen, dát is wat ik doe. Mensen maken de stad -en Maastricht is een prachtige stad. Daar wil ik voor zorgen en knokken.

11. Aleida Berghorst

Het Vrijthof is de “hoeskamer vaan Mestreech”. Een huiskamer behandel je met respect, daar staan je meest dierbare spulletjes, daar wil je graag met vrienden en familie vertoeven. Ik ben heel blij dat er na jarenlange discussies een breed gedeel-de opvatting ontstaat dat we het Vrijthof moeten koesteren als mooiste plein en niet als bijna permanent evenementen-terrein. Hopelijk betekent deze kentering in het denken het einde van een tijdperk waarin het stadsbestuur te vaak opzij keek als er weer een stoet van plastic tenten en grijze hekken het plein opreed.Het verpatsen van de openbare ruimte aan de hoogste bieder betekent korte ter-mijn gewin voor een klein groepje onder-nemers, maar lange termijn economische schade voor de stad en de werkgelegen-heid. Wil Maastricht aantrekkelijk blijven voor bezoekers en bewoners, dan zullen we echt een halt moeten toeroepen aan het uitmelken van de binnenstad. De regio is dankzij de Brainport 2020-agen-da enorm in ontwikkeling. Er komen vele duizenden studenten en banen bij. Maas-tricht kan de magneet zijn voor deze nieu-we inwoners als de stad zich open, gast-vrij, authentiek en internationaal opstelt. Basis is een krachtig, stabiel en saamho-rig stadsbestuur. Ook al zijn de politieke opvattingen verschillend, we werken al-lemaal samen aan de toekomst van deze mooie stad.

NellekeBarning

2.

Even voorstellen: onze kandidaten

10. Hassan Es-Sadki

12. Didier Jacobs

Foto’s Philip Driessen & John Huijnen

9Hong Huo

• Mensen maken de stad, dat is een open deur, maar ook een waarheid, waar wij in geloven• Wij willen daarom minder regels vanuit het stadhuis en meer bevoegdheden, zeggenschap én verantwoordelijkheden bij de

burgers én ondernemers in de stad• Wij gaan daarbij voor maatwerk, want elke buurt, elke wijk is anders – die verschillen nemen wij serieus. Niet omdat het kan,

maar omdat het niet anders kan.

Standpunt democratie en zeggenschap

10 Rood vuur

is meestal niet in Limburg geboren. Vaak komen ze uit Iran. Met hun ambachtelijke vaardigheden zijn ze een verrijking voor de stad: een goede reparateur is goud waard.

“Mensen beseffen vaak niet dat door de krimp veel oude bedrijfjes in Limburg dicht gaan. Deze nieuwe ondernemers zorgen juist voor tegengas”, zegt Hassan Es Sadki. ’’Daarom vind ik dat de gemeen-te hen nog meer ondersteuning kan bie-den in de vorm van bijvoorbeeld microkre-diet. Soms is alleen al coaching en advies voldoende”. Maastricht kan ook in bredere zin meer profijt hebben van de vele buiten-landers die de stad tegenwoordig rijk is. “Ruim een kwart van de Maastrichtena-ren heeft buitenlandse wortels, daar kun je economisch en cultureel meer uithalen in banden met de landen waar hun fami-lie vandaan komt. Een mens is als een dia-mant: hoe meer je hem slijpt, hoe meer hij gaat schitteren.” π

Niet zeuren maar aanpakken, is haar motto. Ook als het vriest staat ze er, met een extra jas aan. “Wij zijn wer-kers”, zegt ze. Succesvolle nieuwe

Maastrichtenaren: haar dochter studeert rechten aan de universiteit.Iedereen die wel eens ronddwaalt door de stad weet het: Maastricht telt meer kleine ondernemers die nieuw leven brengen in de buurt. Opvallend is dat de mensen die achter de toonbank staan vaak hun wortels hebben in verre landen.Neem de winkel van Tabesh en Mousawi aan de Clavecymbelstraat in Caberg. Ze delen een mooie zaak, die wel wat weg-heeft van een ouderwetse kruidenier: Ta-besh doet de slagerij, Mousawi de groen-ten, het brood -stevig stokbrood voor amper een halve euro-, de kruiden, de yo-

ghurt en wat al niet. Mousawi kwam vijf-tien jaar geleden uit Afghanistan naar Lim-burg. Hij zit inmiddels bijna tien jaar met zijn winkel in Caberg. Tussen het bedienen van de klanten door vertelt hij met plezier hoe het gaat. “Best goed. De klanten we-ten ons te vinden”.

Leegstand van winkelpanden is in tal van Limburgse steden een probleem, maar in Maastricht hoor je ook andere geluiden. Neem Radav, een Perzische vrouw die graag in een leegstaande winkel in Caberg een beautysalon wil beginnen. Ze heeft zich aangemeld voor een starterslening, maar moet ervaren dat dat een traag pro-ces kan zijn. Al maanden wacht ze nu op groen licht van de gemeente, die het geld beschikbaar moet stellen.“Nieuwe ondernemers als zij kunnen een zetje in de rug gebruiken”, vindt Hassan Es Sadki. Als kandidaat-raadslid wil hij zich daarvoor inzetten. Wijken als Wittevrou-wenveld, Caberg en Malpertuis kunnen de nieuwe kleine buurtwinkels goed gebrui-ken: ze zorgen voor dynamiek en werk, en voor welkome afwisseling in het aanbod. Met verse produkten en vaak opvallend scherpe prijzen.Kijk maar bij Yasar, de Turkse groentezaak

Cevapcici! Elke vrijdagmiddag kun je ze eten op de parkeerplaats van de Voltastraat in Wittevrouwenveld. Heerlijke cevapcici, pittige gehakt-rolletjes met gesnipperde ui, gevat in een gul rond brood. Of anders Pljeskavica, de uit de kluiten gewassen Balkan-versie van de hamburger. Made in Maastricht, bij Nena.Jaren geleden kwam ze uit Montenegro naar Maastricht. De burgeroorlog in haar thuisland, toen nog onderdeel van Joegoslavië, deed haar en haar man veiliger oorden opzoeken. En nu staat Nena al weer jaren met haar kruidige snackkar in Maastricht, afwisselend op het Malberg-plein, het Christoffelplein en de Voltastraat.

Nieuwe Maastrichtenaren brengen leven in de buurtNieuwe Maastrichtenaren brengen leven in de buurtTekst Hans Moleman Foto’s Philip Driessen

‘Nieuwe ondernemers kunnen wel een zetje gebruiken’

in de Frankenstraat, pal achter de grote Al-bert Heijn aan de Scharnerweg. Wie het groente- en fruitaanbod van beide zaken vergelijkt, weet wel waar-ie het besteboodschappen kan doen. Dat zie je ook aan de aanloop: het is altijd druk bij Yasar.

Ook in de kappersbranche zijn de nieuwe Maastrichtenaren zeer actief. Op de Schar-nerweg zit bijvoorbeeld sinds vorig jaar Salon Ambiance, van de jonge ondernemr Adil El Khalfaouy. Adil komt uit Luik, waar zijn ouders vele jaren geleden als migran-ten neerstreken uit Fez, een van de grote steden van Marokko.Een kapperszaak opzetten betekent tegen-woordig dat je het hoofd boven water moet weten te houden in een uiterst competitie-ve omgeving. Alleen op de Scharnerweg zitten al vijf zaken waar je voor rond de tien euro een knipbeurt kunt krijgen: een van de ondernemers heeft Chinese wor-tels, een ander Roemeense, terwijl Adil als Belgische Marokkaan de jongste aan-winst is van het kappersgilde. Toch loont het, verzekert hij. “In Luik is de concurrentie nog groter”, meldt Adil terwijl hij met tondeuze en schaar het hoofd van een tiener vaardig in model brengt. Opge-schoren zijkanten, een kekke toef haar op de kruin: binnen twin-tig minuten is de coupe gedaan. Vier andere tieners wachten on-dertussen geduldig op hun beurt - het is vrijdagmiddag, voor het weekend begint willen ze weer scherp ogen.

Adil heeft inmiddels het eerste personeel in dienst genomen. De assistent is iemand met een bijzonder verhaal: hij is een Ar-meense Syriër. Twee jaar geleden gevlucht uit Aleppo, weg van de burgeroorlog. En zijn voorouders komen weer uit Armenië, waar ze meer dan een eeuw geleden wegtrokken toen het Turkse le-ger er bloedig toesloeg. Zo bie-den nieuwe kleine ondernemers in Maastricht werk en kansen aan mensen die anders moeilijk aan de slag zouden komen. Je ziet het ook aan de verstelateliers die her en der in de stad te vinden zijn: de nieuwe generatie kleermakers

11Narou el Hamra

Waar moet het heen met het centrum van Maastricht? Bij restaurant Marres in de Capucijnenstraat gaan Geert Crooijmans (filiaalmanager van de Bijenkorf), Peter van Otten en Piet Nelissen (beiden van Stichting Vrienden Binnenstad Maastricht) in gesprek met raadsleden Nelleke Barning en Anita van Ham.

Piet en Peter: De bewoners van de binnen-stad van Maastricht ondervinden last van verkeer, evenementen in de stad, uitbrei-ding van de openingstijden van winkels en van studenten. Wij hebben het gevoel dat we niet altijd serieus genomen worden.Geert: Je zou ook kunnen denken: Je bent in de binnenstad gaan wonen, dus dan wist je toch dat je overlast zou ondervin-den.Piet: Dat is de meest gemakkelijke manier om onze punten te bagatelliseren. Op die manier lijkt het alsof de problemen van de binnenstad er altijd al zijn geweest, terwijl veel van de problematiek de laatste jaren pas opgekomen is.

Anita: De gemeenteraad houdt jaarlijks te-gen het licht hoe we omgaan met bijvoor-beeld evenementen en studenten. Het is goed om ook de bewoners van de binnen-stad daarbij te betrekken. De balans tussen alle partijen in de binnenstad, zoals winkeliers, bewoners en bezoe-kers, is erg belangrijk.Piet: Veel gezinnen trekken weg uit de binnenstad door de toenemende over-last en er komen studenten voor in de plaats. Ik vind dat die voor extra over-last zorgen.

Anita: De binnenstad heeft ook een com-merciële functie. Maastricht is een popu-laire stad omdat wij bijzondere winkels hebben. Dat is een belangrijke inkomsten-bron van de stad.Geert: Dat is een dilemma. Maastricht staat op nummer 2 van weekendbestem-mingen in Nederland. Een onbewoonde binnenstad verliest inderdaad veel van zijn charme, maar alleen bewoners en geen winkels zorgen voor veel verlies voor de stad.

Nelleke: Voor elk gezin dat de binnenstad verlaat, hebben we 500 dagjesmensen nodig om dat economisch goed te ma-ken. Het is dus ook economisch slim om de woonfunctie van de binnenstad te be-schermen. De belangrijke vraag is hoe we die balans in evenwicht krijgen en houden.Peter: Wij zijn niet tegen de commercie in de binnenstad, maar de balans tussen wonen en handel is heel belangrijk. De ge-meenteraad heeft in eerste instantie be-loofd dat er 50 dagen evenementen ge-houden worden op het Vrijthof, dat zijn er uiteindelijk 60 geworden. Als je de op- en afbouw van die evenementen meetelt, kom je op 173 dagen. Dat is toch absurd?Piet: Het gegoochel met die cijfers ontzielt

de hele bedoeling van de evenementenno-ta. Je moet je afvragen of je bijvoorbeeld met Magisch Maastricht, met op- en af-bouw in totaal 2 maanden, het bekendste culturele erfgoed van Maastricht bezet wil hebben. Met André Rieu is ook alles rond-om het Vrijthof zes weken lang afgezet. Moet je dat willen op het mooiste plein van Nederland? Kan dat niet op een ande-re locatie in Maastricht? Ga niet je parel-tjes weggooien.

Anita: Is Magisch Maastricht belangrijk voor de winkeliers van de binnenstad?Geert: Het Vrijthof is toonaangevend voor Maastricht. Als je daar een evenement op kunt organiseren, heeft dat zijn aantrek-kingskracht. Als Magisch Maastricht niet meer door zou gaan, zou dat een enorme klap betekenen voor ons als winkeliers in de binnenstad. Dat gaat niet om kleine

aantallen, uit mijn hoofd heb ik het over 650.000 bezoekers in het afgelopen jaar. Hotels, restaurants en winkeliers hebben daar enorm veel profijt van.Piet: Maastricht wil zich positioneren als exclusieve stad. Dan moet je geen aanbod creëren dat een ander soort publiek trekt.Geert: Als je kijkt naar de Duitse kerst-markten, die zijn van ongelofelijk hoge kwaliteit. Dat moeten we als Maastricht ook nastreven, anders leggen we het af te-gen de steden die dat tot in perfectie door-voeren.

Nelleke: De dagen-norm is bedacht omdat je daarmee een laatste middel hebt om te sturen als stadsbestuur. Kwaliteit moet na-tuurlijk het eerste criterium zijn. Hoe zou je dat beter kunnen regelen?Peter: In de contracten die afgesloten wor-den met de standhouders zouden volgens mij ook kwaliteitsnormen moeten komen om het niveau omhoog te tillen.Geert: Als alle partijen samen de schou-ders eronder zetten, kunnen we met el-kaar kijken wat we precies willen op het Vrijthof. Bij het Preuvenemint zie je een activiteit die alle steden proberen te ko-piëren, omdat het zo enorm succesvol is. Dat zouden we ook bij Magisch Maastricht moeten realiseren. Als Bijenkorf kiezen we voor de stad Maastricht om een aantal re-

Binnenstad moet op zoek naar betere balansTekst Marguérite Fiolet Foto Philip Driessen

Twee maanden Magisch Maastricht moet je dat willen op het mooiste

plein van Nederland?

denen. Een van die redenen is dat uit het hele land mensen graag naar Maastricht komen, omdat onze binnenstad zoveel ambiance heeft.Piet: We moeten zorgvuldig met ons goud-klompje omgaan. Daar hebben alle partij-en baat bij.

Nelleke: In de afgelopen raadsperiode hebben we de verplichte winkelsluiting op zondag afgeschaft. Winkeliers mogen nu zelf beslissen wanneer ze open zijn. Om de balans in de binnenstad te bewaren, hebben we toen wel afgedwongen dat er een gemeenschappelijke visie op de bin-nenstad ontwikkeld wordt. Wat vinden jul-lie daarvan?Geert: Ik vind de manier waarop de ge-meente met het binnenstadbeleid omgaat erg succesvol. Iedereen wordt uitgenodigd om mee te praten over de visie op Maas-

tricht.Peter: Wij hebben daar tot nu toe geen goede ervaringen mee. Er wordt ge-luisterd, maar er wordt uiteindelijk niets mee gedaan.Geert: De binnenstad heeft eigenlijk te veel ondernemersverenigingen. Zo-veel verenigingen als er zijn, zo veel

verschillende meningen zijn er ook. Dat is ridicuul voor de schaarse vierkante me-ters die die binnenstad groot is. Er is heel veel, behalve veel samenwerking. Dat vind ik een groot gemis.

Anita: Schiet het centrummanagement daar ook in tekort?Geert: Centrummanagement wordt met veel verschillende problematiek en vraag-stukken geconfronteerd. Het is ook aan de ondernemers zelf om dingen op te pakken. Wij hebben bijvoorbeeld samen met een aantal ondernemers en André Rieu de bo-men in de Maastrichter Brugstraat verlicht. Dat kost een paar honderd euro, maar de straat naar mijn winkel is daardoor wel heel erg chique geworden. Het samenwer-ken in de binnenstad is vaak veel praten en weinig doen. Daar moet verandering in komen. Met de steun van alle partijen die in de binnenstad actief zijn, weet ik zeker dat er nog veel successen voor Maastricht in het verschiet liggen. π

12 Rood vuur

• De binnenstad is er om ín te leven en niet alleen om ván te leven. De PvdA wil terug naar maximaal 50 dagen per jaar evenementen op het Vrijthof.

• Om de stad schoner en veiliger te krijgen willen we scooters weren op de fietspaden langs de Maas, door de parken en op de Servaas- en Wilhelminabrug.

• Parkeren zoveel mogelijk aan de randen van de stad, met een duidelijk OV-systeem. De Vrijthofgarage kan op termijn dicht voor bezoekers.

• Een robuust OV-systeem: liever elk kwartier een goede stoptrein naar Luik, dan eens in het uur een intercity. Liever regelmatig een bus op max. 500 meter van elke woning, dan een heleboel bushaltes die schaars worden bediend.

Standpunt binnenstad & mobiliteit

1313Feu Rouge

Anita: Mia, je bent heel erg actief in het buurtplatform van Malpertuis. Vertel daar eens wat meer over.

Mia: Toen ik raadslid was, ben ik de ver-gaderingen van het buurtplatform bij gaan wonen als toehoorder om op de hoogte te zijn van wat er speelde in de buurt. Dat heb ik 25 jaar gedaan. In 2002 ging ik uit de raad en dreigde het buurtplatform dood te bloeden. Toen ben ik tijdelijk voorzitter ge-worden. Tja, dat ben ik nu nog altijd hè.

Anita: Luistert de gemeente naar de buurt-platforms?

Mia: Zolang je geen onredelijke dingen vraagt, zeker. Zo’n platform is een belang-rijke gesprekspartner voor de gemeente, maar ik ben wel bang dat ze in de toe-komst te veel verantwoordelijkheden naar de platforms toeschuiven. Wij doen onder-hand het werk van raadsleden. Ik vind dat de leden van de gemeenteraad zich wat meer in de wijken mogen laten zien. Daar-naast vind ik dat de gemeente meer op moet komen voor de belangen van de be-woners van de wijken. Er ligt nu een plan van de Provincie om in sommige buurten minder of geen bussen te laten rijden. Ja,

ouderen moeten langer thuis blijven wo-nen. Dat zal ook wel gebeuren, want straks kunnen ze nergens meer heen.

Anita: Soms denk ik wel eens, zouden de buurtplatforms niet wat efficiënter kunnen werken? De binnenstad heeft bijvoorbeeld vijf verschillende buurtplatforms. Voeg die eens samen, combineer de financiën. Wat vind jij daarvan?

Mia: Wij werken al over de buurtgrens heen met Pottenberg en Caberg. Dat moet ook wel, want samen krijgen we veel meer voor elkaar. De bibliotheek in Malpertuis is bijvoorbeeld door de inzet van de plat-forms gebleven. Die bieb is de trots van de wijk en echt een ontmoetingsplek. Ga er nu kijken en je vindt er geen plek meer aan tafel, zo druk bezocht is het met mensen die daar een krantje of boek lezen. We hou-den ook inspraakavonden samen met Ca-berg over het drugsbeleid en de zorg.

Anita: Hoe zie je de rol van het buurtplat-form nu de financiële middelen gaan ver-anderen?

Mia: We kunnen minder activiteiten voor de buurt organiseren. Terwijl ze ongelo-

Tekst Marguérite Fiolet Foto’s Philip Driessen

Buurtwerk is belangrijk, vindt de PvdA. Gemeenteraadlid Anita van Ham zoekt in Buurthuis de Buurtbrök Mia Ebbelink op, een ware veterane in de buurt.

Buurtactiviteiten zorgen voor verbinding

• De PvdA is blij met de overheveling van verantwoordelijkheid voor zorg & welzijn naar de gemeenten: zo kunnen we veel meer maatwerk leveren.

• Om de zorg beter te maken én bezuinigingen te realiseren willen wij innovatieve oplossingen: minder regels, minder management, meer ruimte in de uitvoering.

• Wij willen alle veranderingen sámen bedenken en uitvoeren: samen met de mensen waar het om gaat, met de professionals, en met de andere gemeenten in Zuid-Limburg.

Standpunt zorg en welzijn

felijk belangrijk zijn. Vooral in Caberg en Malpertuis zorgen die activiteiten voor verbinding tussen de mensen. De kracht daarvan mag niet onderschat worden. π

Mia Ebbelink

14 Rood vuur

Het is even schrikken, op een winterse avond in hartje Maastricht. Buiten is het rond het vriespunt, binnen sluipt zanger JC van de Britse hardcoreband Old Skin rond in korte broek, over de houten vloer van een mooi pand in de oude binnenstad.

In het stemmig schemerlicht van enkele kaarsen stoot JC -donker t-shirt, gevuld kort postuur, stekeltjes- zijn tekst uit: rauwe keelklanken waar geen mensen-

woord in te herkennen valt.Twee gitaren en een drumstel metselen zijn stem in een imposante muur van ge-luid, die het aanvankelijk geamuseerd toe-kijkende publiek al snel meters achteruit doet deinzen.Na het eerste nummer dunt het publiek rap uit: van de bijna honderd jongens en meisjes blijven er nog twintig over.Geen wonder, want de meesten zijn geko-men om Amish Winehouse te zienoptreden, een lieflijk Maastrichts band-je dat sfeervolle, ijle indiefolk ten gehore brengt. Dan is het even slikken als je pal erop meedogenloze hardcore uit Man-chester voor je kiezen krijgt. ‘Dark, weird, creepy stuff’, zoals de Britten hun oeuvre zelf omschrijven.

Old Skin en Amish Whinehouse -je moet ervan houden. Het is iets totaal anders dan André Rieu en zijn ‘groetse’ concerten op het Vrijthof, de muziek waarom Maas-tricht toch het meest bekend staat. Een vleugje underground heeft Maastricht ge-lukkig ook –logisch eigenlijk, bij een grote studentenstad met een eigen conservato-rium en toneelopleiding waar creativiteit en eigenzinnigheid hoog in het vaandel staan.En waar laat je de underground? Maas-tricht heeft natuurlijk de Muziekgieterij, maar die kan een maatje te groot zijn voor beginnende bandjes en aparte ensembles als Old Skin. Zeker nu het poppodium van Maastricht tot 2016 tijdelijk onderdak heeft gevonden in de Timmerfabriek, waar geen kleine zaal beschikbaar is.Daarna, als de Muziekgieterij misschien verhuist, kan dat wel veranderen.Klein publiek of niet, een creatieve stad ge-dijt bij ‘geheime’ optredens als deze. Vrij-willigers van CoffeeComaCollective, een

jong kunst-annex boekingsclubje uit Maas-tricht dat dit soort underground events re-gelt, zorgen ervoor dat het soepel en knus verloopt. Tot en met een gezond veganis-tisch soepje toe. Via Facebook weet heel jong & hip Maastricht ervan. “Jonge bandjes kunnen dit soort vrijhavens goed gebruiken”, zegt Robbert Verwijlen, want zo hebben ze oefen- en speelruimte die weinig of niets kost. Hij spreekt uit er-varing. Robbert speelt in twee Maastricht-se groepen -Royalty Club en The Whims Of The Great Magnet- en presenteert samen met vriend Sander de meest eigenzinnige

muziekmix van de stad: Radio Trottoir, elke maandagavond laat op Maastricht FM.

Antoine van Lune, PvdA-raadslid voor stu-dentenzaken, is erg enthousiast over ini-tiatieven als CoffeeComaCollective. “Dat geeft ademruimte voor wie nog niet bij de Muziekgieterij terecht kan. Zulke vrijplaat-sen heeft Maastricht keihard nodig als in-ternationale studentenstad. We moeten ze vooral niet doodgooien met allerlei regels, maar juist vrij laten”.En André Rieu? Die is en blijft natuurlijk van harte welkom in Maastricht. π

Van Old Skin tot Rieu: Maastricht heeft hetTekst Hans Moleman Foto Philip Driessen

• De PvdA investeert met plezier in cultuur, de smeerolie van de samenleving.• Verbinden en vernieuwen zijn de kernwoorden: verbinden van professionele en amateurcultuur, van geschiedenis en

toekomst, vernieuwen om Maastricht en de Euregio klaar te stomen voor de toekomst.• Wij koesteren onze geschiedenis en tradities, en gebruiken die als basis om vooruit te komen. Het idee achter Maastricht

Culturele Hoofdstad houden we levend.

Standpunt cultuur

1515,Kırmızı Ates

De doorgesnoven directeur, de zware crimineel, het drugsmarok-kaantje: hij krijgt ze allemaal in zijn taxi. Maarten van den Berg (Heerlen, 1970) is dichter en taxichauffeur. Hij doorkruist de stad in een matzwarte Mercedes beschilderd met bloemetjes. Meh Jong, heet de taxifirma die hij met enkele vrienden runt. De bloe-metjestaxi heeft een goede naam verworven, vooral in het echte nachtwerk.Maastricht biedt inspiratie. Maarten is zachtjes aan de informele stadsdichter geworden: zijn zinnen prijken op twee bankjes ach-ter de Sint Servaas, op de stoeprand van de taxistandplaats op de Markt, bij de toog van café In de Karkol. Hij heeft niet alleen oog voor Mestreechs rauwe onderbuik –de zachte melancholie ligt om de hoek, zoals in De Straten.

De Straten met gebroken ondertoon stuiteren kogelronde carrilionklanken getergd over het plein en verdwalen in de voering van mijn stadwij slenteren stuurloos door kabbelende straten en kussen fris gezoete glazen op een loom deinend terras zonder aarzeling groeten wij elke vogel en volgen een genadeloze omweg langs platanen en cafésin deze straten heb ik mijn kinderbloed versleten hier verloor ik oude schaduwen proef ik steeds het warme zweet van diep verscholen vergezichten en de verdronken dromen die gelukkig maakten het zijn de vaalgrijze stoeptegels die de driftige dribbelpassen van mijn jeugdvriend gekend moeten hebben de luie gevels van de zijstraat waar hij woonde laten de uitgesleten opstapjes nog altijd verlangen naar de streling van lichtvoetig schoeisel iedere middag na school volgden wij heimelijkhet schuchtere buurmeisje van nummer dertiende preuts klakkende hakjes van eva dwarrelden over rimpelende kasseien tot de donkerblauwe voordeur in het slot sloeg om een abrupt einde te maken aan onze hunkering sinds ik haar brieven schreef (die nooit een brievenbus bereikten)streeft de vetplant op de vensterbank van haar ouderlijk huisnog altijd droevig naar verstilling en terwijl wij ons door de straten banenzingen mijn aderen eenvoudig huiswaarts omhels jij mijn dagen teder rusten wij op het bankje in de achtertuin ik ruik winter in je wollen sjaalde sneeuw is meer dan eens in onze straat gestorven

Ode aan Maastricht