prezentacja programu powerpoint - uniwersytet...
TRANSCRIPT
Bezkręgowce
ODKRYWCY PRZYRODY
opracowanie: dr Elżbieta Roland
WYPOSAŻENIE TERENOWE
Odpowiednia odzież
- obuwie sportowe
- wygodne ubranie wierzchnie, przystosowane do warunków pogodowych i terenowych.
- okrycie głowy
- wygodna torba
Zabezpieczenie się przed owadami i kleszczami
Niezbędny sprzęt terenowy
d - pipetka e – lupa f – pojemniki
a - szalka Petriego b - pęseta c – igła preparacyjna
f
Niezbędny sprzęt terenowy
EKSHAUSTOR
Plastikowy cylinder z dwoma zgiętymi rurkami. Do jednej z nich doczepiony jest wężyk gumowy, którego koniec wkładamy do ust i wciągamy powietrze. W naczyniu powstaje podciśnienie i jeśli zbliżymy koniec drugiej zagiętej rurki do małego owada, wówczas zostaje on wciągnięty do cylindra. Rurka, przez którą wciągamy powietrze, musi koniecznie na końcu być zabezpieczona kawałkiem gęstej gazy, aby owady nie wpadły nam do ust.
Zrób to sam!
SITO ENTOMOLOGICZNE, Jest to narządzie służące do pozyskiwania fauny żyjącej w ściółce leśnej.
Jest to worek z dwoma leżącymi naprzeciw siebie uchwytami i dwoma sitami wewnątrz. Na górne sito nasypujemy kawałki kory, ściółkę leśną, huby drzewne lub inny materiał. Potrząsając napełnionym sitem nad białym płótnem wytrząsamy w ten sposób zwierzęta, które znajdują się w tej partii pobranej ściółki. Zwierzęta te spadają na rozciągnięte płótno (najlepiej białe ponieważ są lepiej widoczne), a następnie są wybierane pęsetą lub ekshaustorem do przygotowanych pojemników.
CZERPAK ENTOMOLOGICZNY
Do złowienia większych ilości zwierząt zamieszkujących np. dolne powierzchnie liści runa leśnego. Czerpakiem przesuwamy wahadłowo po roślinach, niezbyt mocno, starając się wykonywać ruchy zagarniające ku górze. Po kilkunastu machnięciach wyciągamy zagarnięte zwierzęta, natomiast siatkę oczyszczamy z liści i gałązek, które wpadły podczas „zagarniania”.
SIATKA ENTOMOLOGICZNA
Do odłowu owadów latających stosuje się siatkę entomologiczną. Za pomocą takiej siatki można łowić motyle, ważki, sieciarki, muchówki, błonkówki, prostoskrzydłe oraz latające chrząszcze i pluskwiaki.
POMOCNA LITERATURA
NAZEWNICTWO ZWIERZĄT
W biologii stosuje się międzynarodowy system nazewnictwa, pozwalający zidentyfikować dany gatunek niezależnie od jego nazwy lokalnej. W systemie tym, nazwa każdego gatunku składa się z dwóch wyrazów, zwykle pochodzących z łaciny lub greki. Na przykład nazwa motyla - rusałki pawik to Aglais io. Pierwszy z dwóch wyrazów (Aglais) to nazwa rodzaju, czyli grupy blisko spokrewnionych gatunków. Do tego rodzaju oprócz rusałki pawik należy np. rusałka pokrzywnik Aglais urticae. Drugi wyraz (io) odróżnia dany gatunek od innych w obrębie tego samego rodzaju (tu od rusałki pokrzywnik Aglais urticae) Na końcu nazwy umieszcza się nazwisko osoby, która opisała dany gatunek po raz pierwszy i datę opublikowania opisu. W przypadku rusałki pawik Linneusz, 1758.
Rusałka pawik Aglais io Linneusz, 1758
rok opublikowania opisu
nazwa rodzajowa
nazwa gatunkowa
nazwisko autora, który opisał gatunek
po raz pierwszy
Większe grupy zwierząt także mają nazwy naukowe. Na przykład wszystkie rodzaje motyli spokrewnione z rodzajem Rusałka (Aglais) łączy się w rodzinę Rusałkowate (Nymphalidae), która tworzy z innymi rodzinami motyli i ciem rząd Motyle (Lepidoptera) tworząc z innym rzędami owadów gromadę Owady (Insecta). Ta i inne gromady zwierząt mających członowane odnóża oraz szkielet zewnętrzny należy do typu Stawonogi (Arthropoda).
Takson Nazwa polska
Królestwo Zwierzęta
Typ Stawonogi
Gromada Owady
Rząd Motyle
Rodzina Rusałkowate
Rodzaj Rusałka
Gatunek Rusałka pawik
Układ jednostek taksonomicznych dla rusałki pawik:
Królestwo zwierząt dzieli się na: typy, gromady, rzędy, rodziny, rodzaje i gatunki.
Naukowe nazwy rodzajowe i gatunkowe wyróżnia się w tekście pismem pochyłym. Nazwy wyższych jednostek klasyfikacji pisze się pismem prostym.
Ogólna charakterystyka
wybranych
taksonów
I. TYP - PIERŚCIENICE Ciało wyraźnie segmentowane, pokryte śluzem na głowie brak czułek, brak nóg, widoczne siodełko
Gromada : Skąposzczety
II. TYP - STAWONOGI Ciało segmentowane, podzielone na części, pokryte grubym oskórkiem, odnóża zbudowane z członów połączonych stawami
PODTYP: Skorupiaki GROMADA: Pancerzowce Ciało wyraźnie segmentowane 22 lub 21 segmentów, podzielone na głowę lub głowotułów, tułów i odwłok, oskórek gruby, zwykle dwie pary czułek, odwłok zaopatrzony w odnóża
GROMADA: Pajęczaki Ciało podzielone na głowotułów, odwłok, na głowie nie ma czułek; 4 pary nóg
PODTYP: Szczękoczułkowce
RZĄD: Pająki RZĄD: Kosarze RZĄD: Zaleszczotki RZĄD: Roztocze
RZĄD: Równonogi
PODTYP: Tchawkowce GROMADA: Wije Ciało wyraźnie segmentowane na głowie para czułek, bardzo dużo nóg,
PODGROMADA: Pareczniki Od 17- 1174 segmentów Na większości segmentów mają po jednej parze odnóży
PODGROMADA: Dwuparce Od 11- 120 segmentów Na większości segmentów mają dwie pary odnóży
GROMADA: Owady Ciało podzielone na głowę, tułów, odwłok, na głowie para czułek, 3 pary nóg
np: RZĄD: Motyle RZĄD: Pluskwiaki RZĄD: Chrząszcze RZĄD: Błonkówki RZĄD: Skorki
III. TYP - MIĘCZAKI Ciało miękkie, okryte lub nie okryte muszlą, mięsista noga różnie zbudowana.
GROMADA: Brzuchonogi – Ślimaki wyraźne zróżnicowanie na głowę , worek trzewiowy i nogę; noga po stronie brzusznej worka trzewiowego.
RZĄD: Trzonkooczne
Karty encyklopedyczne
wybranych
bezkręgowców
Typ: Pierścienice
Gromada : Skąposzczety
Dżdżownica ziemna
Wielkość : od 9 do 19 cm
Główne cechy: ciało wydłużone, robakowate, złożone z
pierścieniowatych segmentów, pozbawione
twardych części; ubarwienie zwykle czerwonawe; na
każdym segmencie znajdują się 4 pary sztywnych
szczecinek; u dojrzałych płciowo osobników, w
przedniej części ciała występuje tzw. siodełko;
ciało pokryte śluzem.
Środowisko życia: różne typy siedlisk, najliczniej występują w
glebach żyznych i wilgotnych oraz w kompoście.
Pokarm: odżywiają się martwą materią organiczną na różnym
etapie rozkładu wraz z bakteriami i grzybami.
Ciekawostki: w glebie drążą pionowe i poziome korytarze, do
których wciągają części roślin i ściółkę,
przyczyniając się do spulchniania gleby, do
zwiększenia ilości zawartego w niej powietrza i wody,
przemieszczania jej składników, a wydalane przez nie
substancje organiczne i mineralne również ją
użyźniają. Pionowe korytarze dużych dżdżownic
sięgają w głąb profilu glebowego do 2m.
Podtyp: Skorupiaki
Gromada : Pancerzowce
Prosionek szorstki
Wielkość: od 10 do 20 mm
Główne cechy: ciało owalne, silnie spłaszczone grzbietobrzusznie,
wyraźnie posegmentowane, segmenty ciała pokryte
pancerzem, Wierzch ciała jest szorstki, pokryty
guzkami. Posiada 7 par odnóży krocznych.
Środowisko życia: najchętniej przebywają w wilgotnych miejscach:
w kompoście, pod opadłymi liśćmi, w zmurszałych
pniach drzew, pod dużymi kamieniami itp. Prowadzi
nocny tryb życia.
Pokarm: odżywiają się miękkimi, soczystymi ale już
rozkładającymi się częściami roślin.
Ciekawostki: w odróżnieniu od kulanki pospolitej nie zwijają się
podczas niebezpieczeństwa.
Typ: Stawonogi
Podtyp: Tchawkowce
Typ: Stawonogi
Gromada : Wije
Podgromada : Pareczniki
Wij drewniak
Wielkość: od 18 do 30 mm
Główne cechy: ubarwienie brązowe, ciało podzielone na
segmenty, dorosłe osobniki mają ich 15 plus
głowa. Na każdym segmencie znajduje się jedna para
odnóży, każda dłuższa od poprzedniej;
głowa jest okrągława i ma parę długich czułek.
Środowisko życia: preferują wilgotne otoczenie, żyją
przeważnie pod korą drzew, w próchnie, pod
kamieniami, w ściółce, rzadziej w samej glebie
uciekają od światła i przebywają w możliwie
nienaświetlonych miejscach.
Pokarm: drapieżniki, pożerające owady, pająki, inne
równonogi, na łowy wychodzą nocą.
Ciekawostki: aktywne od wiosny do jesieni, zimą chowają się
w różnych zakamarkach, gdzie zapadają w stan
diapauzy i zimują.
Krocionóg
Wielkość: w zależności od gatunku od 2 do 47 mm
Główne cechy: ciało segmentowane, wydłużone i walcowate szare,
barwy brunatnej lub czarnej, na większości
segmentów po dwie pary odnóży (maksymalnie mogą
mieć do 130 par nóg), ciało krocionogów
pokrywa twardy zewnętrzny pancerz,
zawierający dużo soli wapniowych (dlatego
chrzęszczą, gdy są przypadkiem rozdeptywane).
Środowisko życia: zamieszkują ściółkę lub spróchniałe drewno.
Pokarm: są roślinożerne i żywią się głównie szczątkami
roślinnymi, pędami, kiełkującymi nasionami,
młodymi korzonkami, owocami, bulwami i
grzybami.
Ciekawostki: posuwają się powoli do przodu, równomiernie,
ruchem płynnym. Nogi poruszając się
tworzą fale ruchowe, przesuwające się od tyłu ciała ku
przodowi. W spoczynku lub zaniepokojone zwijają się
w kłębek i zapadają w nieruchome odrętwienie.
Niektóre krocionogi wydzielają wtedy płyn obronny o
nieprzyjemnym zapachu. Nie kąsają ludzi, ani
zwierząt domowych.
Podtyp: Tchawkowce
Typ: Stawonogi
Gromada : Wije
Podgromada : Dwuparce
Kosarz pospolity
Wielkość: długość ciała od 6 do 10 mm
Główne cechy: mają 4 pary wyjątkowo długich i cienkich nóg, ciało
w kształcie owalne, z zatartą granicą pomiędzy
głowotułowiem a odwłokiem, grzbiet ciemny,
szarobrązowy, brzuch zaś jasny, kremowy. Mają tylko
jedną parę oczu prostych, osadzonych na jego szczycie,
na wyraźnej wypukłości.
Środowisko życia: przebywają zazwyczaj na trawach i krzewach, w
ogrodach, na łąkach i w lasach, często wchodzą do
budynków.
Pokarm: są wszystkożerne, oprócz owadów pożerają inne kosarze i
pająki, wysysają również soki z owoców i liści.
Ciekawostki: są aktywne głównie nocą, choć można je też
zaobserwować w ciągu dnia - najlepiej latem lub
wczesną jesienią. Zagrożone kosarze wydzielają
odstraszającą woń, potrafią też odrzucać nogi.
Podtyp: Szczękoczułkowce
Typ: Stawonogi
Gromada : Pajęczaki
Rząd : Kosarze
Zaleszczotek
Wielkość: od 2 do 8 mm
Główne cechy: mają 4 pary odnóży, szczękoczułki i nogogłaszczki,
nogogłaszczki zakończone szczypcami; kształtem
przypominają skorpiony ale nie mające zaodwłoka;
tylna część ciała szeroka, zaokrąglona , na odwłoku
wyraźne widoczne segmenty; ubarwienie czarne,
brązowe.
Środowisko życia: zamieszkują lekko wilgotne miejsca w runie
leśnym, można je spotkać pod kamieniami i korą
drzew, w gniazdach ptaków, pszczół. Niektóre gatunki
mogą występować w budynkach mieszkalnych.
Pokarm: są drapieżnikami; polują na powierzchni ziemi na drobne
owady i inne bezkręgowce.
Ciekawostki: potrafią chodzić równie sprawnie w przód, jak i w tył
i na boki; niektóre przemieszczają się na dalsze
odległości przyczepione do ciała owadów.
Podtyp: Szczękoczułkowce
Typ: Stawonogi
Gromada : Pajęczaki
Rząd : Zaleszczotki
Kleszcz pospolity
Wielkość: długość głodnej samicy wynosi około 4mm, najedzonej
10-12 mm, długość samca około 2,5 mm.
Główne cechy: mają 4 pary odnóży (larwy 3 pary), szczękoczułki i
nogogłaszczki, nogogłaszczki małe; ciało jednolite,
owalne, spłaszczone grzbieto-brzusznie, brak podziału
na głowotułów i odwłok; ciało zaokrąglone, tępo
zakończone.
Środowisko życia: żyje głównie w lasach, na paprociach, roślinach
leśnych.
Pokarm: atakuje liczne ssaki, ptaki i człowieka.
Ciekawostki: może przenosić choroby takie jak borelioza, wirusowe
zapalenie płuc, anaplazmoza oraz kleszczowe zapalenie
mózgu.
Podtyp: Szczękoczułkowce
Typ: Stawonogi
Gromada : Pajęczaki
Rząd : Roztocze
Kątnik domowy mniejszy
Wielkość: od 10 do 12 mm
Główne cechy: ciało masywne, podzielone na głowotułów i
odwłok, między głowotułowiem a odwłokiem wyraźne
przewężenie; na głowie 4 pary oczu; szczękoczułki i
nogogłaszczki, ma 4 pary stosunkowo grubych odnóży,
ubarwienie z reguły mieszanina, szarości, brązu i
czerni.
Środowisko życia: żyją w pobliżu człowieka tworząc pajęczyny w
zakamarkach (piwnic, strychów, mocno zaniedbanych
łazienek, korytarzy, wnęk).
Pokarm: drapieżniki; pokarm stanowią różne owady (np. muchy,
komary, mrówki, rybiki cukrowe).
Ciekawostki: kątniki rozstawiają swoje pajęczyny w kątach trudno
dostępnych zakamarków; pajęczyna przypomina
swego rodzaju „płachtę”, zakończoną
charakterystycznym lejkiem.; w jego przedniej części,
kątnik czycha na swoje ofiary; wbrew obiegowej
opinii, nie są niebezpieczne dla ludzi.
Podtyp: Szczękoczułkowce
Typ: Stawonogi
Gromada : Pajęczaki
Rząd : Pająki
Skorek pospolity
Wielkość: od 10 do 15 mm
Główne cechy: ciało podłużne, spłaszczone grzbieto-brzusznie,
podzielone na głowę tułów i odwłok; na głowie para
czułek; 3 pary odnóży; pierwsza para skrzydeł
przekształcona w krótkie ale mocne pokrywy
skrzydłowe, druga para błoniastych jest pod nimi
złożona i dobrze ukryta; odwłok zakończony dość
pokaźnymi „szczypcowatymi” wyrostkami (cęgami);
ubarwienie brązowo-żółte.
Środowisko życia: skorki lubią przebywać w ciemnych, lekko
wilgotnych przestrzeniach, np. pod ściętym pniem,
stertami opadłych liści; możemy natknąć się na niego:
w lasach, na łąkach, w ogródkach; przebywają tam
często gromadnie, od kilku do kilkunastu osobników.
Pokarm: wszystkożerny; zjadają obumierające fragmenty roślin,
podgryzają młode listki oraz płatki kwiatów, jedzą
opadłe, nieco przegniłe owoce, zjadają niektóre owady
w szczególności mszycami.
Ciekawostki: aktywne głównie nocą.
Podtyp: Tchawkowce
Typ: Stawonogi
Gromada : Owady
Rząd : Skorki
Chrabąszcz majowy
Wielkość: do 30 mm
Główne cechy: ciało zbudowane z głowy, tułowia i odwłoka; na
głowie blaszkowate czułki, dość spore oczy i gryzący
aparat gębowy; na tułowiu 3 odnóży krocznych
zakończonych ostrymi pazurkami; dwie pary skrzydeł
– pierwsza przekształcona w pokrywy, druga błoniasta.
Środowisko życia: preferują obrzeża lasów, parki, zagajniki; unika
zwartych drzewostanów.
Pokarm: obgryzają liście różnych gatunków drzew liściastych:
dębów, wierzb, brzóz, buków, leszczyn, klonów, topoli,
drzew owocowych i inne.
Ciekawostki: dorosłe osobniki pojawiają się w pierwszej połowie
maja i można je spotkać do końca czerwca; w ciągu
dnia są odrętwiałe, ospałe i niezbyt chętne do ruchu,
dopiero podczas ciepłych, bezwietrznych wieczorów
uaktywniają się. Larwy chrabąszcza majowego
(pędraki) rozwijają się zwykle 3-4 lata i osiągają
długość do 5 cm, żerują na korzeniach.
Podtyp: Tchawkowce
Typ: Stawonogi
Gromada : Owady
Rząd : Chrząszcze
Kowal bezskrzydły
Wielkość: około 1 cm
Główne cechy: ciało zbudowane z głowy, tułowia i odwłoka; na
głowie 1 para czułek; kłująco-ssący aparat gębowy
(kłujka, którą można zobaczyć po odwróceniu owada
na grzbiet) na tułowiu 3 odnóży; dwie pary skrzydeł –
pierwsza przekształcona w półpokrywy, druga
błoniasta. Bardzo charakterystyczne czarno-czerwone
ubarwienie.
Środowisko życia: pojawiają się na terenach zurbanizowanych,
często w dużych gromadach u podstawy drzew,
szczególnie lipy, można je zaobserwować na
chodnikach, murkach, w ogrodach; obserwuje się je
także w lasach liściastych i mieszanych – przy leśnych
drogach; miejsca nasłonecznione.
Pokarm: są wszystkożerne – ich pokarm stanowią nasiona (głównie
lipy) oraz martwe owady (niekiedy dochodzi do
kanibalizmu).
Ciekawostki: zimują jako owady dorosłe ukryte w ściółce lub
zagrzebane w ziemi; wiosną budzą się i gromadzą w
nasłonecznionych miejscach kowale żyją do 2 lat.
Podtyp: Tchawkowce
Typ: Stawonogi
Gromada : Owady
Rząd : Pluskwiaki
Trzmiel ziemny
Wielkość: od 10 do 25 mm.
Główne cechy: krępa i masywna budowa ciała, pokryte gęstym,
bardzo krótkim owłosieniem; podzielone na głowę
tułów i odwłok; skrzydła pierwszej pary błoniaste,
skrzydła drugiej pary zredukowane- przezmianki;
ubarwienie brunatnoczarne z dwiema szerokimi
ciemnożółtymi przepaskami, zakończenie odwłoka
białe.
Środowisko życia: zamieszkuje otwarte przestrzenie – brzegach
lasów, polach, łąkach; gniazdują w ziemi – w
korytarzach wygrzebanych przez samicę, w
opuszczonych norach gryzoni, pod kamieniami.
Pokarm: nektar i pyłek kwiatowy; odwiedza bardzo różne kwiaty
Ciekawostki: owad ten nie zostawia w ciele żądła; nie produkuje
miodu; jest odporny na zimno, wilgoć i duży wiatr,
pracuje już w temp. 10º C, w dodatku pracują 2-3
dłużej niż pszczoły
Trzmiel ziemny gatunek podlega częściowej ochronie gatunkowej.
Podtyp: Tchawkowce
Typ: Stawonogi
Gromada : Owady
Rząd : Błonkówki
Rusałka pawik
Wielkość: długość około 35 mm, rozpiętość skrzydeł 50-55mm
Główne cechy: ciało zbudowane z głowy, tułowia i odwłoka; na
głowie para czułek, aparat gębowy dorosłych motyli
typu ssącego; na tułowiu 3 odnóży krocznych;
skrzydła łuskowate skrzydła ubarwione w
intensywnie brązowo-czerwonym kolorze; najbardziej
charakterystyczną cechą tego gatunku, są duże,
wielokolorowe (niebiesko-czarne) plamki („pawie
oczka”) na końcach przednich i tylnych skrzydeł.
Środowisko życia: jeden z naszych najpospolitszych gatunków
motyli; spotkać go można praktycznie wszędzie –
lasy, łąki, ogródki, działki, pola uprawne.
Pokarm: dorosłe motyle żywią się nektarem kwiatowym, ich
larwy (gąsienice) żerują na blaszkach liściowych.
Ciekawostki: wielokolorowe plamki na skrzydłach to mechanizm
obronny; imitując oczy mają zasugerować
ewentualnemu napastnikowi, że czai się tutaj groźny
drapieżnik.
Podtyp: Tchawkowce
Typ: Stawonogi
Gromada : Owady
Rząd : Motyle
Wstężyk gajowy
Wielkość: osobniki dorosłe mogą być małe – o średnicy muszli 17mm,
jednak zwykle jest to zakres 20-24mm;
Główne cechy: na dobrze wyodrębnionej głowie znajdują się czułki i
oczy; muszla, w zarysie kulista, ze stożkowato
wzniesionymi skrętami, muszla prawoskrętna, ma bardzo
duże zróżnicowanie barwne; z reguły ma ciemną wargę;
silnie rozwinięte mięśnie nogi oraz pokrywający ją śluz
umożliwiają pełzanie.
Środowisko życia: spotykany w różnorodnych siedliskach, takich jak
las, zarośla, żywopłoty (w nich i pod nimi), wysoka
roślinność zielna, na przykład pokrzywy, wysoka i niska
trawa oraz krzewy ogrodowe. Coraz częściej spotykane
są również w ogrodach w wielu miastach.
Pokarm: żywi się glonami i roślinami zielnymi, zwłaszcza ich
obumarłą tkanką.
Ciekawostki: dożywają przeciętnie 7-8 lat. muszle starych zwierząt
tracą zewnętrzną pigmentowaną warstwę i często mają
kolor biały lub szarawy. Ślimaki dobrze „czują się” w
grupach, również wielogatunkowych. Są aktywne
głównie w nocy.
Typ: Mięczaki
Gromada : Brzuchonogi
Rząd : Trzonkooczne
Ślimak winniczek
Wielkość: osiąga rozmiary od 45 do 50 mm, średnica muszli
przeciętnie ok. 50 mm.
Główne cechy: muszla ma barwę jasnobrązową z ciemniejszymi
pasami wzdłuż skrętów; winniczek pełza po wstędze
śluzu za pomocą nogi z prędkością około 5 cm na
minutę; posiada dwie pary czułków; na dłuższych
osadzone są oczy, a na krótszych mieści się narząd
węchu; żeruje głównie nocą lub w dzień przy
wilgotnej i pochmurnej pogodzie.
Środowisko życia:. zamieszkuje obszary o dużej wilgotności, lasy,
parki, ogrody; zimuje w ściółce, ukryty pod
roślinnością.
Pokarm: jest roślinożerny, żywi się świeżymi liśćmi
Ciekawostki: największy ślimak mający muszlę w Polsce
Gatunek podlega częściowej ochronie gatunkowej.
Typ: Mięczaki
Gromada : Brzuchonogi
Rząd : Trzonkooczne
Karty encyklopedyczne
zwierząt
do samodzielnego uzupełnienia
……………………………… Nazwa gatunku
Podtyp: ………………………………………………………………………………..
Typ: ...............................
Gromada : ……………………………………………………………………………
Rząd : …………………………………………………………………………………..
Zdjęcie lub rysunek okazu
Wielkość: ………………………………………………...……….
Główne cechy: …………………………………………...…………
………………………………………………………....
…………………………………………………………
…………………………………………………………
Środowisko życia: ………………………………………………….
…………………………………………………………
…………………………………………………………
…………………………………………………………
Pokarm: …………………………………………………………….
Ciekawostki: …………………………………………………..........
……………………………… Nazwa gatunku
Podtyp: ………………………………………………………………………………..
Typ: ...............................
Gromada : ……………………………………………………………………………
Rząd : …………………………………………………………………………………..
Zdjęcie lub rysunek okazu
Wielkość: ………………………………………………...……….
Główne cechy: …………………………………………...…………
………………………………………………………....
…………………………………………………………
…………………………………………………………
Środowisko życia: ………………………………………………….
…………………………………………………………
…………………………………………………………
…………………………………………………………
Pokarm: …………………………………………………………….
Ciekawostki: …………………………………………………..........
NOTATKI
PIŚMIENNICTWO
Stichmann-Marny U., Kretzschmar E. 2013. Przewodnik rośliny i zwierzęta. MULTICO Oficyna Wydawnicza
Bellmann H. 2007. Spotkanie z przyrodą. Owady. MULTICO Oficyna Wydawnicza
Bellmann H. 2011. Błonkówki. MULTICO Oficyna Wydawnicza
Sielezniew M., Dziekańska J. 2010. Motyle dzienne. MULTICO Oficyna Wydawnicza
Kozłowski M. 2009. Owady Polski-Chrząszcze. MULTICO Oficyna Wydawnicza
Korbel L. (red). 1993. Świat zwierząt. MULTICO Oficyna Wydawnicza