A NOSA AMIGA

A Castaña

Nome da árbore: O Castiñeiro Nome científico: Castanea Sativa

Hábitat: Climas temperados e húmidos. É polo tanto moi adecuado para o clima de Galicia. Hainos por toda a nosa terra, pero donde máis abundan é nas provincias de Lugo e Ourense

Pouco se sabe da orixe do castiñeiro, pero o que parece claro

é que foron os romanos os que o trouxeron á Galicia

O castiñeiro é unha árbore fóra de serie, forte. A súa madeira,

dunha calidade excelente, emprégase en tonelería e

cestería e tamén para a fabricación de pisos e mobles.

Florece entre maio e xuño e o seu froito, a castaña é moi

apreciada no mundo

O castiñeiro case nunca se encontra só, senón formando

parte dun bosque chamado SOUTO.

A Castaña

É un froito seco cunha composición similar aos

cereais, xa que é moi rica en hidratos de carbono,

é polo tanto un alimento moi enerxético, pero á vez

pouco calórico porque ten pouca graxa (é o froito

seco que menos ten). Son tamén ricas en

vitaminas e minerais.

TIPOS DE CASTAÑAS

Hai moitos tipos de castañas. As máis coñecidas

son: Amarelante, Negral, Famosa, Garrida,

Presa, Luguesa, Longal, De Parede, Ventura e

Xudía

GASTRONOMÍA

As castañas podemos comelas asadas, cocidas e ata crúas

na súa época, é dicir, no outono; e as secas, todo o ano.

Cando se secan, pode facerse fariña coa que se elaboran

unhas tartas riquísimas.

Como comida principal ou como postre. En conserva ou

mermelada. Solas ou como guarnición……..

a castaña é xenial!!!

Algúns pratos

Polo con castañas Sopa

Tiramisú Puré

•

Tarta de chocolate Pudding

Marrón Glassé Mermelada

E por suposto… Asadas!!!

Hummm… Que ricas!!

O MAGOSTO

Orixe da palabra: Magnus Ustus (gran fogo) e tamén, Magum Ustum

(fogo máxico). Trátase dunha festa que tradicionalmente se facía ao

recoller o froito e servía como agradecemento pola colleita recibida.

Soe facerse entre o 1 e o 15 de novembro e ten carácter comunitario.

Consiste nunha gran fogueira donde se asan as castañas que logo

comerán todos os asistentes. Ao rematar hai o costume de saltar as

brasas e tinguir a cara coas cinzas sobrantes.

REFRÁNS, DITOS E ADIVIÑAS

A castaña no agosto quere arder, e no setembro beber.

A castaña que está no camiño é do veciño.

As castañas no Nadal, saben ben e pártense mal.

Temperá é a castaña que no setembro regaña.

Sempre un porco ruín ha atopar, a mellor castaña.

Con castañas asadas e sardiñas salgadas non hai ruín viño.

A castaña e o besugo, no febreiro non ten zugo.

Se chove na semana do San Mateo non prepares canizo

porque non hai ourizos

Auga de castañas: dise do café frouxo.

Quedar en auga de castañas: algo que non tivoimportancia.

Estalarlle a castaña na man: cando un cae na propia trampa.

Non estar para asar castañas: non ter ganas de festa.

Sacarlle as castañas do lume: librar a un dun problema.

Darlle unha castaña: zurrarlle na cara.

¡Toma castaña!:levar un chasco.

¡Pegarse un castañazo!Pegarse un golpe forte.

Coller unha castaña. Emborracharse.

Estoupou como unha castaña: unha explosión seca.

¡Manda castaña!Algo que non ten xustificación, que sorprende a un

Ten pelexo coma a xente,

e é moi boa para comer;

chega polo mes de Santos

e todo o ano a tés.

Alto me vexo

no meu capelexo,

por unha risada

quedeime sen nada

Alto está,

barbas ten,

ri e solta o que ten .

No aire se cría,

no aire se ten;

bota unha risada

e perde o que ten.