Podstawowe założenia przyjmowane w wytrzymałości materiałów .

+

+

+

+

= =

Założenie statyczności obciążeń. Przyjmuje się, że działające na konstrukcję siły

wzrastają od wartości zerowej aż do ich ostatecznej wartości w sposób ciągły i nieskończenie powolny.

Ciągłość materiału. W materiale nie występują mikropęknięcia, pustki. Rozpatrywane

materiały można uważać za continuum materialne. Jednorodność materiału. Właściwości mechaniczne materiału nie są funkcjami

położenia, czyli są jednakowe w każdym punkcie elementu konstrukcyjnego. Izotropowość materiału. Właściwości mechaniczne materiału nie zależą od orientacji

rozpatrywanej objętości elementarnej ciała. Zasada superpozycji lub zasada niezależności obciążeń.

Zasada płaskich przekrojów (zasada Bernoulliego). Zakłada się, że przekrój płaski

przeprowadzony myślowo w ciele nieodkształconym, chociaż może zmienić swe położenie przy odkształceniu ciała, pozostaje nadal płaski.

Zasada zesztywnienia. Linie działania sił przyłożonych do ciała nieodkształconego

nie zmieniają położenia w ciele odkształconym.

Zasada De Saint-Venanta. Jeśli w pewnym miejscu danej bryły przyłożymy różne, ale

statycznie równoważne obciążenia, to naprężenia miejscowe będą różne, natomiast w pozostałej części bryły sposób przyłożenia obciążenia nie ma wpływu na rozkład naprężeń.

Liniowa sprężystość materiału. Zakłada się, że do pewnej granicy obciążenia ciało zachowuje ciągłość struktury oraz, że istnieje jednoznaczny, bez naprężeniowy stan ciała, do którego badane ciało powraca, ilekroć zostaną usunięte siły zewnętrzne.

Powyższe założenia pozwalają w konsekwencji na ustalenie wzajemnych zależności matematycznych (równań konstytutywnych) pomiędzy odkształceniami ciała a obciążeniami zewnętrznymi, w oparciu o mechaniczne własności materiału