PLECY OKRĄGŁE(Dorsum rotundum)

W warunkach nieprawidłowych, patologicznych, krzywizny fizjologiczne kręgosłupa podlegają zmianom dającym obraz kliniczny różnych wad.

Wyróżnia się kilka odmian wad w zależności od:• etiologii,• lokalizacji zmian,• stopnia zaawansowania zmian.

ETIOLOGIA

• PLECY OKRĄGŁE WRODZONE

• PLECY OKRĄGŁE NABYTE

Najliczniejszą grupę stanowią przypadki pleców

okrągłych będących skutkiem dystonii mięśniowo-

więzadłowej (zaburzenia napięcia mięśniowo-

więzadłowego). Są one dośd często spotykane

w postawach wiotkich typu astenicznego.

PLECY OKRĄGŁE WRODZONE

• W tej grupie znajdują się dziedziczne plecy okrągłe – występujące rodzinnie.

Są one trudne do wyrównania ze względu na wczesny okres powstawania.

• Innym rodzajem wady są z kolei plecy okrągłe osteogenne (kifoskoliozy).

Powstają one w wyniku obecności sklinowaciałego trzonu kręgu piersiowego.

PLECY OKRĄGŁE NABYTE

• Mogą występowad wtórnie, jako objaw jednostki

chorobowej, np. krzywicy, gruźlicy kręgosłupa, choroby

Scheuermanna, zesztywniającego zapalenia stawów

kręgosłupa (ZZSK) lub jako wynik zmian pourazowych.

• Przyczyną doprowadzającą do powstania tej wady

postawy mogą byd także czynniki psychogenne:

kifoza wstydliwych lub

kifoza ocznopochodna

LOKALIZACJA ZMIAN

Wyróżnia się tu trzy warianty:

1. Wada umiejscowiona jest w odcinku fizjologicznej kifozy – stanowi jej pogłębienie (hiperkifoza piersiowa).

2. Szczyt kifozy przemieszczony jest w górę (kifoza wysoka, wstępująca) lub w dół (kifoza niska, zstępująca).

3. Kifoza obejmuje odcinki kręgosłupa, w których fizjologicznie nie występuje (kifoza totalna, kifoza połączenia piersiowo-lędźwiowego lub kifoza lędźwiowa).

STOPIEO ZAAWANSOWANIA ZMIAN

W procesie leczenia pleców okrągłych stopieo zaawansowania zmian brany jest pod uwagę zarówno w przypadkach kifoz pierwotnie dystonicznych (będących skutkiem nieprawidłowej postawy), jak i pierwotnie patologicznych.

Długo utrzymująca się i nie korygowana hiperkifozafunkcjonalna, która powstała na skutek dystonii mięśniowo-więzadłowej, może doprowadzid do powstania nieodwracalnych zmian typu strukturalnego.

Zmiany strukturalne pojawiają się w przypadku ograniczenia ruchomości odcinka Th kręgosłupa i nawarstwiających się procesów wzrostu.

ZMIANY TYPU STRUKTURALNEGO:

• Lekko spłaszczone w części przedniej trzony kręgowe mogą ulec zniekształceniu klinopochodnemu (sklinowaceniu).

• Zmiany mogą pojawid się w postaci artrozy kręgowej, wyrośli kostnych po stronie przedniej, wapnienia więzadła podłużnego przedniego kręgosłupa, zmiażdżenia krążków międzykręgowych, co prowadzi do zrośnięcia trzonów kręgowych i w efekcie definitywnego ustalenia kifozy.

OMÓWIENIE ZAGADNIEO

NA PRZYKŁADZIE

SCHEMATYCZNIE UJĘTEJ

PIERWOTNIE DYSTONICZNEJ

HIPERKIFOZY PIERSIOWEJ

WYGLĄD SYLWETKI WIDZIANEJ Z BOKU

• głowa wysunięta do przodu,

• barki wysunięte do przodu,

• klatka piersiowa spłaszczona

i zapadnięta,

• łopatki odstające i rozsunięte (brzegi przyśrodkowe oddalone od kręgosłupa),

• nadmiernie uwypuklona kifoza piersiowa

Nadmiernie uwypuklona kifoza piersiowa

ma tendencję do kompensacji sąsiednich:

• lordozy szyjnej – kompensacja wstępująca,

• lordozy lędźwiowej – kompensacja zstępująca.

W ujęciu schematycznym zakłada się,

iż lordoza lędźwiowa jest bez zmian, natomiast lordoza

szyjna jest pogłębiona. Kifoza piersiowa nie jest

utrwalona, a jej wyprost można uzyskad czynnym

napięciem mięśni.

UKŁAD MIĘŚNIOWO - WIĘZADŁOWYROZCIĄGNIĘTE I OSŁABIONE NAPIĘTE I/LUB PRZYKURCZONE

MIĘŚNIE

mm karku,prostownik grzbietu odc. Thkręgosłupa,m. równoległoboczny,m. czworoboczny grzbietu.m. najszerszy grzbietu

m. piersiowy większy,m. piersiowy mniejszy,m. zębaty przedni

WIĘZADŁA

podłużne tylne,nadkolcowe,międzykolcowe,żółte

podłużne przednie

Za wysunięcie barków do przodu odpowiada akton środkowy m. piersiowego większego,

Za brak pełnego wznosu RR do pionu odpowiada akton dolny (brzuszny) m. piersiowego większego.

KLATKA PIERSIOWA

Nadmierne wygięcie kręgosłupa powoduje zbliżanie żeber do siebie (zwężanie międzyżebrzy/osiadanie żeber).

Mm międzyżebrowe pracują w pozycji zbliżenia przyczepów, co prowadzi do powstawania przykurczów i ustawia klatkę piersiową w pozycji wydechowej.

Konsekwencją jest upośledzenie czynności układu oddechowego, co w efekcie prowadzi do niewydolności oddechowej.

W takiej sytuacji wyprost odcinka Th kręgosłupa jest utrudniony, zachodzi więc potrzeba stosowania dwiczeo oddechowych właściwych/specjalnych.

DWICZENIA KOREKCYJNE

• Ogólnym zadaniem jest wyrobienie nawyku poprawnej

postawy w oparciu o przywrócone prawidłowe warunki

anatomiczne.

• Szczególnie należy szczególnie uwzględnid

ukształtowanie kręgosłupa w odc. Th, ustawienie głowy

i obręczy barkowej.

• Zależnie od czynnika dominującego: hiperkifoza

czy odstawanie łopatek należy dobrad dwiczenia –

zmniejszające kifozę piersiową lub korygujące

ustawienie łopatek.

DWICZENIA KOREKCYJNE c.d.

1. Rozciągnięcie mm przykurczonych,

2. Zwiększenie siły i wytrzymałości mięśni:

• karku w pozycji cofnięcia głowy,

• ściągających łopatki w pozycji zbliżenia do kręgosłupa,

• prostownika grzbietu odc. Th kręgosłupa w pozycji

zbliżenia przyczepów, czyli wyprostu odc. Th kręgosłupa,

3. Utrzymanie prawidłowej ruchomości kręgosłupa celem

zapobiegania tendencji do zesztywnienia.

ZADANIA SZCZEGÓŁOWE (MOTORYCZNOŚD)/TOR MORFOLOGICZNY

Dwiczenia powinny byd stosowane systematycznie i długotrwale w celu uzyskania wytrzymałości siłowej mięśni i automatyzmu nawyku poprawnej postawy.

DOBÓR DWICZEO I POZYCJI WYJŚCIOWYCH

Ze względu na tendencję do przenoszenia ruchu na sąsiednie odcinki, bardziej ruchome, należy zapewnid stabilizację odc. L właściwym doborem pozycji wyjściowych, a podczas wykonywania dwiczeo szczególną uwagę należy zwracad na prawidłowe ustawienie głowy (pozycja cofnięcia).

Mm piersiowe powinny pracowad w pozycji oddalenia przyczepów (nie stosowad wznosu RR w przód i klęku podpartego na prostych RR).

Mm grzbietu powinny pracowad w pozycji zbliżenia przyczepów (w pozycji oddalenia podczas wznosu RR ponad poziom następuje obrót łopatki – oddalanie jej brzegu przyśrodkowego od kręgosłupa).

DOBÓR DWICZEO I POZYCJI WYJŚCIOWYCH c.d.

W dwiczeniach ogólnokształtujących

mm brzucha należy wzmacniad w pozycji

oddalenia przyczepów, ponieważ praca przy

zbliżonych przyczepach powoduje dalsze

„ ściąganie” żeber i klatki piersiowej w dół

z upośledzeniem oddychania dolnożebrowego.

ZADANIA SZCZEGÓŁOWE/ TOR ŚRODOWISKOWY

ZALECENIA:• ograniczanie czasu spędzanego w pozycji

siedzącej,

• określenie pozycji, w jakich dziecko pracuje i odpoczywa w pozycji siedzącej,

• stosowanie zmienności pozycji.

ZADANIA SZCZEGÓŁOWE/TOR FIZJOLOGICZNYDWICZENIA REEDUKACJI POSTURALNEJ

Warunkiem ich prawidłowego wykonania jest uzmysłowienie sobie przez dziecko istoty swojej wady i umiejętności świadomego jej wyrównywania w autokorekcji przed lustrem i czuciem prioprioreceptywnym.

Pozycje kontrolne to:• pozycja stojąca z RR wyciągniętymi w przód,• siad skulny z RR wyciągniętymi w przód,• klęk podparty.

Ich prawidłowe wykonanie stanowi rodzaj sprawdzianu umiejętności przyjmowania prawidłowej postawy.

TOR MORFOLOGICZNY

Dwiczenia rozciągające mm piersiowe:• BIERNIE – dominują w początkowym okresie pracy

z dzieckiem,• CZYNNIE – możliwe jest wyłącznie dzięki pracy mm grzbietu

czworobocznego i równoległobocznego.

W początkowym okresie, ze względu na ich osłabienie, nie należy tych mięśni przeciążad (stosuje się zasadę stopniowanego wysiłku).

Dwiczenia rozciągające czynnie nie powinny byd prowadzone w pozycjach stojących – ze względu na ich nadmierne napięcie i/lub przykurcz nie jest możliwe wyegzekwowanie ruchu (szczególnie wznosu RR w górę zewnątrz) bez przeniesienia go i pogłębiania lordozy lędźwiowej.

TOR MORFOLOGICZNY c.d.

Dwiczenia wzmacniające mm grzbietu i obręczy barkowej:

Najlepszą pozycją wyjściową, szczególnie do wzmacniania mm grzbietu jest leżenie przodem, ponieważ:

• Kręgosłup jest odciążony od ucisku osiowego – samorzutnie następuje korekcja krzywizn fizjologicznych i skrzywieo.

• Łatwiej uzyskad wstępne właściwe ułożenie ciała i go utrzymad.

• Podczas wykonywania skłonów głowy i tułowia w tył następuje samooporowanie mm karku i grzbietu w prawidłowych pozycjach ze względu na pracę przeciw sile ciężkości.

Dwiczenia wzmacniające mm grzbietu i obręczy barkowej c.d.

• Istnieje szeroki wybór możliwości stabilizacji odcinkowej kręgosłupa, zapewniającej różne warianty współpracy mięśni: prostownika grzbietu na różnych poziomach, mm karku, mm pośladkowych, mm ściągających łopatki, a także nadawanie kręgosłupowi żądanego kształtu.

Jest to możliwe dzięki zastosowaniu różnie usytuowanych wtórnych punktów podparcia, np. leżenie na skrzynce, ławce lub stole.

W zależności od sposobu leżenia (miejsca podparcia – całą klatką piersiową, jej częścią dolną, miednicą lub udami) uzyskuje się inne ukształtowanie kręgosłupa i zaangażowanie innych grup mięśniowych.