OS ZAPATOS MÁXICOS DOS LEPRECHAUNS

Fai moito,moito tempo os leprechauns, uns duendecillos zapateiros remendones chegaron da illa de Irlanda a Galicia.

Estableceronse por todas partes. Vivían escondidos entre as follas dos viñedos, no Monte Pindo, baixo as augas do río Xallas… Disfrutaban coas súas travesuras e o peor é que non deixaban dormir a ninguén xa que as noites as pasaban cantando.

LALALÁ

Outras veces golpeaban as pedras a marteladas. Ruído e máis alboroto!

Nas noites de lúa chea adicábanse a fabricar zapatos para as fadas bailarinas, príncipes, trasnos e meigas de Galicia.

E cantaban mentras o facían:

«Grandes botas de caza, zapatillas de salón brancas de voda e rosas para bailar. Deste xeito, deste xeito, fabricamos un só zapato e enriquecémonos a cada puntada. ¡Tick-tack-tuck...! ¡Tick-tack-tuck...!

Os habitantes desta terra protestaban:

-Estamos fartos! Deixádenos en paz! Volvede a irlanda, que é a vosa terra!

Moitas veces sairan na busca e captura dos leprechauns. Sempre lle ofrecían comida, instrumentos musicais… pero nunca os collían.

Ata que unha noite de lúa chea a fada Bolboreta avisou a dóus nen@s amigos e con ela foron ata o lugar onde dormían plácidamente os homes pequenos.

Sorprendidos, xa que os rapaces sabían que había que miralos fixamente aos ollos para sometelos, díxeronlles que non pensaban regalarlle os seus potes de ouro porque a codicia do home sempre ocasionaba disgustos, mortes, guerras, ambicións…

-Que nos podes dar entonces Leprechaun? Díxolle a rapaza.

Pois ben, o regalo foi un zapato dourado, precioso, pequeniño. Un zapato máxico! E mentras os rapaces miraban para él, os leprehauns aproveitaron para desaparecer e voltar por fin ao seu país irlandés.

Así foi como os galeg@s quedaron tranquilos por fin e aquel zapato máxico foi o modelo para os zapateiros e fabricantes de zapatos.

Deste xeito é moi importante que nunca tires un zapato cando che quede pequeno ou esté estropeado. Mira ti que descende dun zapato máxico!