84 op (fiets)pad

Transpireren Tijdens de Transpyr

Mountainbiken dwars door de Pyreneeën

De Transpyr is een van de zwaarste mountainbikeraces in Europa. In acht dagen leggen de deelnemers een lastig maar prachtig parcours af, dwars door de Pyreneeën. Mathieu Bruyneel

is in het dagelijkse leven Sporttechnisch Coördinator Recrea bij Wielerbond Vlaanderen. In zijn vrije tijd mountainbiket hij. Afgelopen zomer was hij een van de Belgische deelnemers aan

de Transpyr. Hij genoot van zijn lijdensweg ...

84 op (fiets)pad op (fiets)pad 85

afzien vanaf dag 1“De op papier gemakkelijke openingsrit werd voor mij een lange lijdensweg. Na 80 kilometer moest ik over een zes kilometer lange klim. Je kon er onmogelijk fietsen. Daar kwamen de eerste krampen in mijn benen opzet-ten. Ik begreep er niets van. Ik had toch genoeg gegeten? En ik dronk toch regelmatig? Ik stapte en pauzeerde af en toe in een schaars plekje schaduw, zo kroop ik verder onder een loden zon. Een verschrikkelijke beproeving. En het ergste moest dan nog komen! Na die klim ging het van kwaad naar erger. Ook maagproblemen staken op. Mijn maag nam de energie van de repen niet meer op. Met totale verzuring tot gevolg. Ik ben bijna letterlijk over de meet gekropen. De laatste 25 kilometer legde ik in drie en een half uur af, denk ik. Al dat stoppen was een ongelooflijke oefening in geduld voor mijn fietsgezel. Chapeau dat hij me bleef aanmoedigen en ondersteunen.”

graag exTreem!“Stappen hoort volgens de organisa-tie bij mountainbiken. Ik ben het niet helemaal eens met die stelling. Ik heb er geen problemen mee om af en toe een paar honderden meters te lopen. Maar zes kilometer? Een van de ritten werd door de organisatie zelfs de ‘Walking Stage’ genoemd. In vergelijking met de eerste rit viel het die dag nog mee. Het parcours was uiteindelijk heel mooi, maar lastig en op bepaalde stroken erg technisch door de stenen en rotsfor-maties. Als ludiek statement en klein protest besloten mijn teammaat en ik de eindmeet van die rit te voet en met de fiets aan de hand te overschrijden. Maar de organisatie begreep deze ietwat ironische, Belgische humor niet. Een Belgische event-medewerker kon het signaal wel smaken en legde het dan maar uit. Maar goed, de Transpyr wil de deelnemers nu eenmaal een avontuur aanbieden, waarbij ze het hoofd moeten bieden aan extreme situaties die voor het leven in hun geheugen gegrift blij-ven. In dat laatste slagen ze alleszins.”

Bloedmooie landschappen“De Pyreneeën bieden een prachtig lappendeken van diverse landschap-pen: van groene of bosrijke valleien tot heel ruwe en dorre passages. In het hooggebergte fietsten we door kale maanlandschappen. Daar waande ik me in de Alpen. Het gerinkel van koebellen was overal te horen. Ook de aankomst in San Sebastian was bijzonder, met dat uitzicht over de Atlantische Oceaan. San Sebastian is overigens een heel mooie havenstad. Maar verder herinner ik me vooral stenen, stenen en nog eens stenen. Rotsige wegen en paden die voor geen meter liepen en waar je per-manent geconcentreerd moest blijven. Dat vermoeit op de duur heel erg en eist enorm veel van je geest en lichaam. Eén foutje en je ligt op de grond. De route werd door de organisatie bewust niet uitgepijld om het landschap niet te besmeuren. Iedere deelnemer reed dus met de tracks van de routes op zijn gps. Ik had weinig ervaring met de navigatie via mijn fiets-gps. Maar in de praktijk ging dat erg vlot.”

a MATHIEu BRuyNEEl

“De Transpyr wil De Deel-nemers een

avonTuur aanbieDen,

waarbij ze heT hoofD moeTen

bieDen aan exTreme siTu-

aTies Die voor heT leven in

hun geheugen gegrifT blijven.

in DaT laaT-sTe slagen ze

alleszins!”

86 op (fiets)pad

goede organisaTie“De rode draad door het evenement is de poging om mensen en werelden bij elkaar te brengen. De Transpyr verenigt twee zeeën (de Middellandse Zee en de Atlantische Oceaan), de verschillende bergdorpen en hun inwoners onderweg, en de deelnemers uit de verschillende landen. Daarin slaagt de organisatie zeker. Deelnemers worden organisato-risch ook op hun wenken bediend. De inschrijving verliet vlot, de hotels waren prima geregeld, de gezellige gastdor-pen waren zorgvuldig uitgekozen. We konden kiezen voor een hotelformule of overnachting in een gemeenschap-pelijke slaapzaal (meestal een sporthal). Ik heb geen spijt van onze keuze voor de hotelformule. Een goede nachtrust is essentieel volgens mij, voor mij biedt ze zelfs een niet te onderschatten verschil. Het aantal deelnemers is beperkt tot driehonderd. Een grotere invasie kun-nen de dorpjes die als aankomst- en startplaats functioneren, niet aan.”

a MATHIEu BRuyNEEl

“heT aanTal Deelnemers is beperkT

ToT DriehonDerD. een groTere invasie

kunnen De Dorpjes Die als aankomsT-

en sTarTplaaTs funcTioneren, nieT

aan”

86 op (fiets)pad op (fiets)pad 87

een echTe maTeriaalTesT“Transpyr is niet alleen een beproeving voor je eigen gestel. Ook het materiaal krijgt het zwaar te verduren. Stenen kletteren voortdurend tegen je wielen of kader, waarbij je telkens vloekt, omdat er weer een schram of put zichtbaar zal zijn. Er zijn genoeg passages om je fiets of wielen te plooien. De organisatie raadde aan om niet te kiezen voor het lichtste, maar wel voor het stevigste materiaal. Ideaal voor de Transpyr is een 29’er fully MTB. Ik reed met 29’er hardtail. 29’ers zijn altijd in het voordeel ten opzichte van de kleinere wielen. Je rijdt er comfortabeler mee over stenen en andere obstakels. Bij aankomst in het gastdorp hadden de mecaniciens hun handen vol. Ze maakten elke nacht overuren. Ik heb hun diensten geluk-kig niet moeten gebruiken. Maar mijn teammaat stond bijna dagelijks bij hen aan te schuiven. Ondanks de technische bijstand ’s avonds ben je onderweg aan-gewezen op jezelf of op de behulpzaam-heid van voorbijgangers. Zo plooide

mijn teammaat tijdens de vijfde rit zijn achterwiel. Door een bruusk remma-noeuvre in een tractorspoor kwam hij ten val in een heel snelle afdaling. Het wiel recht trekken lukte niet meteen. Het was aangenaam om vast te stellen dat andere deelnemers stopten om te helpen. Toen een duo Spanjaarden voorstelde om met zijn drieën op het wiel te springen, kregen we het toch min of meer recht. De band schuurde nog tegen het carbonframe. De angst voor schade maakte dat we de rest van het parcours heel traag hebben afgelegd.”

TEkST: GuNTER HAuSPIE – FOTO’S: MATHIEu BRuyNEEl &

FOTOESPORTBCN-TRANSPyR

Transpyr praktischTranspyr is een 8-daagse mountainbikerace door de Pyreneeën. In 2013 startte de race in Roses, bij de Middellandse Zee, en eindigde ze in San Sebastian, bij de Atlantische Oceaan. Het parcours loopt bijna volledig langs de Spaanse zijde van de bergketen. Je kunt individueel deelnemen of als team van twee of drie leden. De totale afstand bedraagt meer dan 800 kilometer en je moet meer dan 20.000 hoogtemeters overwinnen. Er is tijdsregistratie maar de factor avontuur staat voorop. Van 28 juni tot 5 juli 2014 wordt de vijfde editie gereden. Inschrijven kan vanaf 1 oktober. Meer info via www.transpyr.com.

heT maTeriaal van maThieu• Cannondale Flash 29’er alu• Wielen: DT Swiss• Camelback lobo• Garmin edge 800• Specialized schoenen en helm• Broek Assos

verplichT mee Te nemen• fluitje• reddingsdeken• gsm• gps met officiële tracks• lichten voor- en achteraan (tunnels)• reparatiemateriaal - toolkit

a MATHIEu BRuyNEEl

“bij aankomsT in heT gasTDorp

haDDen De mecani-ciens hun hanDen

vol. mijn TeammaaT sTonD bijna Dage-

lijks bij hen aan Te schuiven”

de voorBereiding

van maThieuPistetrainingen in de winter. Vanaf januari ongeveer 3000 km en 30.000 hoogte-meters, op de weg en met de mountainbike. Daarbij deelname aan enkele classics op de weg. Wekelijks drie keer op de fiets: eerst lange vlakke tochten voor de basisconditie, dan permanent opgedreven klimwerk. Een conditietest bij Energy lab in Gent was nuttig om de werk-punten en de optimale hartslag te kennen. Door tijdsgebrek het meegekregen trainingsschema niet gevolgd.

r