1

Nr 23 (1/16) Marzec 2016

Z działalności Ośrodka Misyjnego

6. stycznia

w Bazylice św.

Anny na

mszach świę-

tych o godz.

8.30 i 10.00

miało miejsce

rozesłanie Ko-

lędników Mi-

syjnych. W

następnych dniach kolędnicy odwiedzili domy miesz-

kańców Góry św. Anny.

XIII Bal Charytatywny za

nami. 9. Stycznia kilkadziesiąt

par bawiło się w Domu Piel-

grzyma w Górze św. Anny.

Wielu gości już na stałe wpi-

sało tę imprezę do swojego

kalendarza.

Wyrazy podziękowania

wszystkim którzy pomogli,

aby ta impreza charytatywna

mogła sie odbyć: władzom

Samorządowym na czele z

Panem Marszałkiem Woje-

wództwa Opolskiego, sponsorom i tym wszystkim, któ-

rzy zaszczycili

nas swoją

obecnością i w

ten sposób

wspomogli

dzieło pomocy

misji. W tym

roku dochód

został przezna-

czony dla na-

szego misjonarza O. Sebastiana Unsnera pracującego w

Malawi. W przyszłym roku zapraszamy 14. stycznia na

XIV Bal Charytatywny.

II niedziela Wielkiego Postu, zwana Ad Gentes, w

Kościele polskim jest Dniem Modlitwy, Postu i Solidar-

ności z Misjonarzami. Hasło tegorocznej niedzieli „Mi-

łosierni aż po krańce świata” wpisuje się w obchody

Roku Miłosierdzia. Tego dnia w parafiach przeprowa-

dzane są zbiórki na cele misyjne.

W dniach 18-19

czerwca w Górze św.

Anny odbędzie się kolej-

na Pielgrzymka Przyja-

ciół Misji i Ziemi Świę-

tej, na którą już dzisiaj

zapraszają Moderatorzy

ds. Misji prowincji fran-

ciszkańskich w Polsce.

W sobotę wieczo-

rem wystąpi zespół Aha-

ju Fusion z Boliwii, któ-

ry wykonuje etniczną

muzykę z Ameryki Połu-

dniowej. Zespół ma w

2

swoim repertuarze przeboje światowe, w tym polskie w

aranżacjach na instrumenty typowe dla kraju pochodze-

nia wykonawców – charango i fletnię Pana.

Rezerwacji noclegów można dokonywać bezpo-

średnio w Domu Pielgrzyma:

Dom Pielgrzyma

Al. Jana Pawła II 7

47-154 Góra św. Anny

Tel.: 77/462-53-01

W tym roku Referat Misyjny Prow. św. Jadwigi obcho-

dzi 25-lecie swojej działalności. Od początku działalno-

ści Referat Misyjny mieści się w salkach katechetycz-

nych przy Bazylice św. Anny w Górze św. Anny. Mode-

ratorem ds. Misji Prowincji św. Jadwigi od 25 lat jest O.

Krystian Pieczka.

Celem Referatu jest koordynacja, współpraca i wymiana

doświadczeń w tym, co dotyczy rozwoju franciszkań-

skiego charyzmatu misyjnego oraz rozbudzania ducha

misyjnego wśród wiernych, a także:

utrzymywanie kontaktu z braćmi pracującymi na

misjach

organizowanie pomocy duchowej i materialnej dla

misjonarzy

szerzenie idei misji wśród wiernych

organizowanie dni skupienia i rekolekcji dla zainte-

resowanych problematyką misyjną

katechezy i spotkania z dziećmi i młodzieżą w szko-

łach

animacja niedziel misyjnych w parafiach.

Zapraszamy także do odwiedzenia wystawy misyj-

nej zorganizowanej, gdzie, między innymi, prezentowane

są eksponaty przywiezione przez naszych misjonarzy.

Wiadomości z Misji

W sierpniu tego roku O. Rafał Segieth obchodzi swoje

35-lecie pracy misyjnej w Afryce. Swoją pracą rozpoczął

w Togo, gdzie wyjechał na zaproszenie miejscowego

biskupa franciszkańskiego. Obecnie O. Rafał pracuje w

Burkina Faso, w parafii Korsimoro, gdzie podjął pracę w

2005 r. Oprócz obowiązków parafialnych jest koordyna-

torem programu edukacyjnego „Dać im nadzieję”.

Bazylika Grobu Pańskiego (hebr. הקבר כנסיית, Kene-

sijat ha-Kewer; łac. Sanctum Sepulchrum; w wielu języ-

kach zwana „kościołem Zmartwychwstania Pańskiego”:

gr. Ναός της Αναστάσεως, Naos tes Anastaseos, arab.

سة ي ن يامة ك ق -Kanisat al-Kijama, lub „Święte Zmar ,ال

twychwstanie”: orm. Սուրբ Հարություն, Surp Haru-

tiun) wznosi się w miejscu, gdzie, według tradycji, został

ukrzyżowany i pogrzebany Jezus. Na początku I w. znaj-

dował się tu opuszczony kamieniołom. Robotnicy, pozy-

skując kamień, pozostawili część skały, która była gor-

szej jakości. Na tym miejscu, nazwanym w Ewangelii

św. Jana „Miejscem Czaszki” (gr. Γολγοθᾶ Golgotha z

aram. גלגלתא Gulgaltaclub Golgolta, w tłum. łac. Calva-

ria), został ukrzyżowany Jezus. Jezus został ukrzyżowa-

ny poza miastem i faktycznie kamieniołom znajdował się

poza ówczesnymi murami miasta. W pobliżu znajdował

się też grób, w którym został złożony (J 19, 41-42).

Ważnym argumentem, wskazującym na autentyczność

miejsca, jest fakt, że wspólnota uczniów po śmierci Jezu-

sa celebrowała tam liturgię.

W latach 41-43 król Judei Herod Agryppa dołączył

ten teren do miasta, jednak na Golgocie nie wybudowano

żadnego budynku. To może świadczyć o tym, że to miej-

sce było otaczane szczególną czcią. Dopiero klęska po-

wstania żydowskiego (135 r. n.e.) i decyzje cesarza Ad-

riana spowodowały, że zostało tu wybudowane sanktu-

arium ku czci Afrodyty.

Gdy na po-

czątku IV w.

chrześcijaństwo

stało się religią

oficjalną i cesarz

Konstantyn

chciał wybudo-

wać świątynię

upamiętniającą

zmartwychwsta-

nie Jezusa, roz-

poczęto poszukiwania Golgoty. Wspólnota chrześcijan

jerozolimskich wskazała jednoznacznie na świątynię

Afrodyty jako miejsce, pod którym miał znajdować się

grób Jezusa i skała ukrzyżowania. Musiała to uczynić w

sposób przekonywujący, skoro Konstantyn zdecydował

się na zburzenie świątyni Afrodyty i budowanie dokład-

nie w tym miejscu, choć w pobliżu znajdowała się wolna

przestrzeń i można było budować tam bazylikę bez ko-

nieczności burzenia budynku już istniejącego i ponosze-

nia dodatkowych kosztów. Większość prac, nad którymi

czuwał Konstantym i jego matka, Helena, zostały zakoń-czone około roku 335. Świątynia uległa zniszczeniu w

614 roku, podczas najazdu perskiego i potem została na

nowo doszczętnie zniszczona w 1009 roku przez kalifa

Hakima.

3

Po zdobyciu Jerozolimy przez krzyżowców (1099

r.) Bazylika została przez nich przebudowana. Prace

zakończono dopiero w roku 1149. Kolejnego lata nie

oszczędzały tego miejsca. W roku 1808 została znisz-

czona przez pożar, a w latach 1867 oraz 1927 przez trzę-

sienie ziemi w 1927.

Obecnie Ba-

zyliką Bożego

Grobu opiekują

się przedstawicie-

le trzech wyznań:

z ramienia Ko-

ścioła rzymskiego

Zakon Braci

Mniejszych, Pra-

wosławny Patriar-

chat Jerozolimy

(zdominowanego przez Greków), oraz Apostolski Ko-

ściół Ormiański. Poszczególne sprawy własności i praw

każdego z wyznań chrześcijańskich, a także sposobu i

warunków wypełniania obrzędów i liturgii na terenie

bazyliki regulują zasady Status Quo zakładające utrzy-

manie niezmienionego stanu rzeczy. Status Quo został

wprowadzony przez sułtana osmańskiego Abdülmecida i

obowiązuje nieprzerwanie od połowy XIX wieku.

Dopiero w 1959 roku trzy główne wspólnoty religij-

ne, opiekujące się świątynią, podpisały dokument pozwa-

lający na dokonanie niezbędnych remontów.

Misjonarze piszą…

Jubileuszowy Rok Miłosierdzia 2016

Wielki Post – MAROKO

Pozdrawiam rodzinną miło-

ścią i radością dzielenia mi-

syjnego życia z Maroka. W pierwszych dniach Nowego

Roku otrzymałem list podpisany

przez arcybiskupa Rino Fisi-

chellę z Papieskiej Rady ds.

Krzewienia Nowej Ewangeliza-

cji, który był potwierdzeniem,

że Ojciec Święty Franciszek

zatwierdził moją kandydaturę

na Misjonarza Miłosierdzia. List ten wyjaśnia, że „Ojciec

Święty pragnie, aby Misjonarzami Miłosierdzia zostali

księża cierpliwi, spowiednicy przyjmujący ludzi, pełni

miłości, współczucia, uważni w szczególności na trudne

sytuacje życiowe poszczególnych osób, stający się ży-

wym znakiem tego, że Bóg Ojciec przygarnia tych, któ-

rzy starają się o Jego przebaczenie”.

Ta posługa w Maroku dokonuje się nieustannie,

strumień Miłosierdzia dociera poprzez nasze życie i

naszą modlitwę do serc naszych braci muzułmanów,

cierpiących migrantów z Afryki, więźniów oszukanych

łatwym zarobkiem na narkotykach i każdego z nas, który

uznaje w Chrystusie uzdrowienie poprzez Jego Miłosier-

dzie w sakramencie pojednania.

Bycie Misjonarzem Miłosierdzia w trwającym

nadzwyczajnym Roku Jubileuszowym to wejście na

pierwszym miejscu w jeszcze głębszą przyjaźń z Jezu-

sem, by być skutecznym przedłużeniem Jego miłosier-

nych dłoni wobec ludzi poranionych przez grzech i sła-

bość. Zawsze w takiej sytuacji pojawia się również uczu-

cie wdzięczności, bo jest to wyjątkowy gest zaufania

Ojca Świętego i mojego biskupa Santiago. Dlatego w

sercu rodzi się pragnienie, by „z Boga była ta prze-

ogromna moc”, którą On składa w glinianych naczy-

niach naszych kapłańskich serc.

Ojciec Święty Franciszek spotkał się z nami we wto-

rek 10 lutego i w sposób bardzo bliski podzielił swoimi

przeżyciami ze spowiedzi swego życia. Zawsze kochać

bez granic każdego człowieka miłością matczyną i oj-

cowską. To my mamy wychodzić na spotkanie osób,

które gdzieś się pogubiły, cierpią, szukają pomocy. Ma-

my być “szpitalem polowym”, zawsze gotowym do

posługi miłosierdzia. Papież był taki bliski i uśmiechnię-

ty. Było nas ponad 700 misjonarzy z całego świata. Dla

mnie to już kolejny raz radość odczuwania jego bliskości

i ojcowskiej miłości...

„Jakże się Bogu odpłacę za wszystko, co mi wyświad-

czył…?” W Środę Popielcową zatrzymałem się w Sercu Jezu-

sa Miłosiernego odprawiając razem z Ojcem Świętym

Eucharystię początku Wielkiego Postu. Emocje były

wielkie, pragnienia bez granic, aby zanieść do serca każ-

dego człowieka dar pokoju i czułości, pojednania i rado-

ści, życia i błogosławieństwa, wiecznej i odwiecznej

miłości...

“Kimże ja jestem przed Pańskim obliczem: pro-

chem i niczem. Lecz kiedym swą nicość przed Panem

wyspowiadał, ja proch będę z Panem gadał”.... często

modlę się tymi słowami naszego wieszcza Adama Mic-

kiewicza. Są one jak psalm Dawidowy leczący rany i

podnoszący na duchu...

I wróciłem do Maroka odmieniony i odmłodzony.

Dwa szalenie cudowne dni wyrzeźbiły w moim sercu

nowe pragnienie bycia Jezusowym bratem i przyjacielem

wszystkich ludzi w świecie spragnionym Jego miłości,

pojednania i normalności...

W Maroku w miarę spokojnie, Król Mohamed VI

czuwa nad wszystkim, ludziom żyje się w miarę dobrze.

Jest coraz więcej inwestycji w całym kraju. Maroko jest

nie do poznania. Jest jeszcze wiele ubóstwa, szczególnie

w szkolnictwie i w służbie zdrowia, wiele do zrobienia w

mentalności społeczeństwa, prawach kobiety, wolności

sumienia... Wszystko ma swój czas...

Mówi się,

że słońce Ma-

roka jest zimne

i palące przez

cały rok. Stąd

buduje się tutaj

największą na

świecie elek-

trownię energii

słonecznej, w okolicach Sahary – w OUARZAZATE. Na

przestrzeni kilku tysięcy hektarów będą postawione pa-

nele słoneczne, aby przetwarzać czystą energię słoneczną w elektryczność dla całego kraju.

Niebawem zakończy się budowę szybkiej linii kole-

jowej między Tangerem a Casablanką. 400 kilometrów

4

ma się pokonać w niespełna dwie godziny. Coś w rodza-

ju TGV francuskiego czy AVE hiszpańskiego.

W przyszłą środę udam się do więzienia, aby nieść

nadzieję życia, dzielić to co trudne... I bracia migranci z

Afryki subsaharyjskiej są ciągle w drodze... Jedni gdzieś

znikają, drudzy nowi przybywają... Tej fali nie idzie

zatrzymać. Młodzież z całej ubogiej południowej półkuli

afrykańskiej; pragną pracować i żyć lepiej... pragną być

solidarni ze swoimi rodzinami...

Bądźmy miłosierni, albowiem Bóg jest szczodry i

hojny, dla tych co czynią miłosierdzie w słowie, w

czynach i w modlitwie, w przebaczaniu nieustannym,

w radości nieba...

Cudownego, szalonego i radosnego czasu Wiel-

kiego Miłosierdzia O. Symeon Stachera, Maroko

Działalność Misjonarzy Miłosierdzia Papież Franci-

szek zapowiedział w bulli Misericordiae vultus o Nad-zwyczajny Jubileusz Miłosierdzia. Tacy Misjonarze mają prawo rozgrzeszania z grzechów zarezerwowa-nych dla Stolicy Apostolskiej, m.in. grzechu profana-cji Najśw. Sakramentu, schizmy, apostazji czy herezji, a także grzechu spowodowanego naruszeniem tajem-nicy spowiedzi. Szczególnym zadaniem Misjonarzy Miłosierdzia jest głoszenie światu Bożego Miłosierdzia podczas wiel-

kopostnych kazań, rekolekcji i katechez. Uroczyste posłanie Misjonarzy Miłosierdzia nastąpiło w Bazylice św. Piotra w Rzymie w Środę Popielcową 10 lutego 2016 br. Papież Franciszek udzielił duchow-nym błogosławieństwa. Jest ich w sumie ponad tysiąc 1071, w tym 40 z Polski.

(przyp. Redakcji)

5 stycznia, w

przeddzień Wigilii

Bożego Narodze-

nia za starym sty-

lem tzn. kalenda-

rzem juliańskim w

naszym klasztorze

w Tarnopolu od-

było się wigilijne

spotkanie dla osób

ubogich, bezdomnych i samotnych, którzy na co dzień

korzystają z naszej "kuchni dla ubogich". Był barszczyk,

ryba z ziemniakami i najważniejsze – kutia. Także wiele

słodkości. Wszystko to dzięki pomocy naszych dobro-

dziejów z Ukrainy i Polski. A także dzięki pomocy Sto-

warzyszenia Przyjaciół Misji Franciszkańskich. Wszyst-

kim w imieniu obdarowanych składamy serdeczne Bóg

zapłać. Ten co w żłobie leży niech czuwa nad Wami.

Br. Waldemar Czarnocki, Ukraina

Z mądrości narodów

B G MAAND SIɛɔG PEBIG BUGL

W PORZE DESZCZOWEJ NIE NIESIE SIĘ BA-

RANKA NA RAMIONACH

Znamy z Ewangelii postawę dobrego pasterza, który

niesie owce na swych ramionach. Jest ona dla nas czytel-

nym symbolem miłości i troski o innych. Moba jednak,

dla wyrażenia podobnych wartości, posługują się nieco

innym, choć podobnym, obrazem.

W porze deszczowej ziemię porasta gęsta trawa. Jest

ona tak wysoka, że mogłaby z łatwością ukryć słonia.

Będąc w jej środku, nie trudno jest stracić orientację i się

zgubić. Dotyczy to zarówno ludzi, jak i zwierząt. Aby do

tego nie dopuścić, trzeba wyprowadzać owce na pastwi-

sko w taki sposób, aby mogły zapamiętać drogę powrot-

ną do domu. Chodzi tu zwłaszcza o nowego osobnika w

stadzie. W tym celu nie niesie się go na ramionach, ale

prowadzi na sznurku, aby nauczył się chodzenia razem z

innym, zorientowanymi już w terenie owcami.

Przez jakiś czas, widząc uczniów na drodze, podwo-

ziłem ich do szkoły. Po kilku tygodniach odniosłem wra-

żenie, że w ich mniemaniu stało się to już moim obo-

wiązkiem. Czasami, z powodu braku wolnych miejsc, nie

mogłem zabrać wszystkich. Okazywali wtedy swoje

nieukrywane niezadowolenie. Jeden z siedzących obok

mnie starszych uczniów, zauważył wtedy mądrze, że „w

porze deszczowej, nie jest dobrze nieść baranka na ra-

mionach”.

Troska o drugiego

człowieka nie musi wy-

rażać się w robieniu cze-

goś za niego, w „nosze-

niu go na ramionach”, ale

w nauczeniu go, jak sa-

memu radzić sobie w

życiu.

Pomoc dla misji

Jak w latach ubiegłych zwracamy się do Państwa z

gorącą prośbą o przekazanie 1% podatku dochodowego

za 2015 rok na rzecz

naszego Stowarzy-

szenia oraz rozpro-

pagowanie naszej

prośby w możliwie

najszerszym kręgu

osób, za co z góry

serdecznie dzięku-

jemy.

Jeżeli zechcą

Państwo przekazać

1% swojego podat-

ku na rzecz naszego

Stowarzyszenia

podajemy niezbędny

do wpisania w deklaracji nr KRS 0000286552.

Z góry dziękujemy za tę formę pomocy i zaufanie,

jakim nas darzycie. Liczymy, że dzięki Państwa pomocy

zrealizujemy kolejne projekty zgłoszone na 2016 rok

przez naszych misjonarzy.

Redakcja:

Franciszkański Ośrodek Misyjny

ul. Klasztorna 6 47-154 Góra św. Anny

tel. 77/463-09-26 fax. (0-77) 463-09-27

www.osrmis.ofm.pl e-mail: osrmis@poczta.onet.pl