na płatny parking podjeżdża z piskiem i chrzęstem ... · kronika abc liturgii wiersz refleksja...
TRANSCRIPT
Wszystkich Świętych
Uroczystość Wszystkich Świętych ma charakter bardzo radosny.
Wspominamy bowiem wszystkich tych, którzy żyli przed nami
i wypełniając w swoim życiu Bożą wolę, osiągnęli wieczne szczęście
przebywania z Bogiem w niebie. W tym dniu wspominamy nie tylko
oficjalnie uznanych świętych, czyli tych beatyfikowanych
i kanonizowanych, ale także wszystkich wiernych zmarłych, którzy już
osiągnęli zbawienie i przebywają w niebie. Widzimy w nich swoich
orędowników u Boga i przykłady do naśladowania. Wstawiennictwa
Wszystkich Świętych wzywa się
w szczególnie ważnych wydarzeniach życia
Kościoła. Śpiewa się wówczas Litanię do
Wszystkich Świętych, która należy do
najstarszych litanijnych modlitw Kościoła
i jako jedyna występuje w księgach
liturgicznych (m.in. w liturgii Wigilii
Paschalnej, czy w obrzędzie święceń
kapłańskich).
W pierwszych wiekach chrześcijań-
stwa w Kościele nie wspominano żadnych
świętych. Najwcześniej zaczęto oddawać
cześć Matce Bożej. Potem kultem otoczono
męczenników, nawiedzając ich groby w dniu ich narodzin dla nieba,
czyli w rocznicę śmierci. W IV wieku na Wschodzie obchodzono jednego
dnia wspomnienie wszystkich męczenników. Z czasem zaczęto pamiętać
o świątobliwych wyznawcach: papieżach, mnichach i dziewicach.
Większego znaczenia uroczystość Wszystkich Świętych nabrała
za czasów papieża Bonifacego IV, który zamienił pogańską świątynię
– Panteon, na kościół Najświętszej Maryi Panny i Wszystkich
Męczenników. Uroczystego poświęcenia świątyni wraz ze złożeniem
relikwii męczenników dokonano 13 maja 610 roku. Co roku, w rocznicę
poświęcenia tego kościoła, celebrowano uroczystą Mszę Św. stacyjną
z udziałem papieża i licznych wiernych.
W 731 roku papież Grzegorz III przeniósł tę uroczystość
z 13 maja na dzień 1 listopada. Powodem były prawdopodobnie
trudności z wyżywieniem rzesz pielgrzymów przybywających do Rzymu
Kalendarium:
01.11. Wszystkich Świętych 02.11. Dzień Zaduszny 11.11. Święto Niepodległości 11.11. Św. Wiktorii – patronki diecezji łowickiej 17.11. Cecyliada w MDK w Żyrardowie 22.11. Św. Cecylii – patronki muzyki kościelnej 23.11. 74. urodziny bpa Zawitkowskiego 24.11. Chrystusa Króla Wszechświata 24.11. Cecyliada w Międzyborowie 30.11. Imieniny bpa Dziuby 30.11. Andrzejki
Drodzy Czytelnicy! Witamy Was ponownie
i cieszymy się, że mogliśmy
przygotować dla Was kolejny
numer Gazetki. Dziś szczególnie
zachęcamy Was do lektury
historii krzyża powstańców
styczniowych znajdującego się
na wydmach oraz informacji
dotyczących udzielania Sakra-
mentu Namaszczenia Chorych.
Życzymy Wam miłej lektury
i udanej niedzieli . (dobrze poinformowana ) Redakcja.
Sentencja:
”To człowiek człowiekowi najbardziej potrzebny jest do szczęścia .”
Paul Holbach
Wszystkich Świętych – 3
Relacje – 4
Krzyż powstańców – 10
Kronika – 11
ABC Liturgii – 12
Wiersz – 14
Refleksja – 15
Opowiadanie – 16
Humor – 18
Konkurs – 19
Zakony – 20
W
N
U
M
E
R
Z
E
Redaktorzy:
Marcin – Korespondent Eryk – Siatkarz
Wspó łpraca: Ministranci i lektorzy
Adres Redakcji: [email protected], nakład: 170 egz.
Stopka redakcyjna
2 3
4 5
Aktualności Relacje Historia Kronika Liturgia Wiersz
Refleksja Opowiadanie Humor Konkurs Zakony
na wiosnę. W 837 roku Grzegorz IV rozporządził, aby odtąd 1 listopada
był dniem poświęconym pamięci nie tylko męczenników, ale wszystkich
świętych Kościoła katolickiego. Wtedy też cesarz rzymski Ludwik
obchody uroczystości Wszystkich Świętych rozciągnął na całe swoje
państwo, a w 935 r. papież Jan XI rozszerzył je na cały Kościół. W ten
sposób święto Rzymu i niektórych Kościołów lokalnych stało się
świętem Kościoła powszechnego.
W uroczystość Wszystkich Świętych na grobach naszych bliskich
zmarłych palimy znicze i świeczki, które są symbolem naszej pamięci
o nich. Niewiele osób wie, że ten zwyczaj wziął się od palenia ognisk.
Początkowo w uroczystość Wszystkich Świętych ogniska palono na
rozstajach dróg, aby wskazywały kierunek wędrującym duszom.
Wierzono również, że przy ogniu mogły się one ogrzać. Na przełomie
XVI i XVII wieku ogień zaczęto palić również na grobach zmarłych.
Początkowo uważano, że ma on pomóc duszom zmarłych znaleźć drogę
z zaświatów do nieba, dziś symbolizuje on naszą pamięć o zmarłych.
Noc Świętych
Czy wieczór Halloween można spędzić inaczej, niż na wróżeniu
i wywoływaniu duchów? Oczywiście, że tak! Przekonali się o tym
wszyscy, którzy w czwartek wieczorem przybyli do kościoła Matki
Bożej Pocieszenia w Żyrardowie na „Noc Świętych”. Tego typu
spotkania organizowane są w Polsce już od kilku lat, ale w naszej
diecezji „Noc Świętych” odbyła się dopiero po raz pierwszy.
W wieczór poprzedzający
Uroczystość Wszystkich Świętych
do żyrardowskiego kościoła
przybyło kilkaset osób z różnych
parafii diecezji łowickiej, w tym
liczna grupa reprezentująca
Międzyborów . Przedstawiciele
niektórych parafii zabrali ze sobą
relikwie świętych i błogosławio-
nych czczonych w ich miejscowościach. Dzięki temu wspólnie
z biskupem Andrzejem Dziubą oraz licznie zgromadzonymi kapłanami
mogliśmy doświadczyć obecności
świętych wśród nas i poznać ich
wpływ na nasze życie.
Spotkanie rozpoczęło się
procesyjnym wniesieniem do kościoła
relikwii poszczególnych świętych,
podczas którego mogliśmy bliżej
poznać patronów naszej diecezji oraz
innych świętych i błogosławionych.
Przy tej okazji ks. Paweł Kozakowski zwrócił się do nas z pytaniem:
dlaczego z życiu tak często zapominamy o obecności świętych wśród
nas, o opiece, jaką nas otaczają? Przecież święci są tacy jak my, nie
urodzili się doskonali, przeżywali swoje bóle i kłopoty, więc rozumieją
też nasze problemy i troski. Dlatego jeśli chcemy się kogoś poradzić,
pamiętajmy wtedy również o naszych przyjaciołach w Niebie.
Podczas „Nocy Świętych” nie zabrakło również modlitwy
tekstami Pisma Świętego, pieśni uwielbienia Pana, a także adoracji
Chrystusa w Najświętszym Sakramencie. Wszystko to zostało
dopełnione procesją ulicami Żyrardowa, podczas której modliliśmy się
Litanią do Wszystkich Świętych oraz radosnym śpiewem
wychwalaliśmy Boga.
Na zakończenie
ksiądz biskup podziękował
wszystkim za świadectwo
naszej wiary, jakie daliśmy
modlitwą, uwielbieniem
Jezusa w Najświętszym
Sakramencie i uczest-
nictwem w procesji oraz
życzył nam, abyśmy
dołączyli do świętych,
których relikwie tego dnia przynieśliśmy do kościoła. Biskup Andrzej
podkreślił, że było to kolejne spotkanie, które ma nas przygotować do
Światowych Dni Młodzieży w Krakowie i razem z ks. proboszczem
Adamem Bednarczykiem zaprosił na gorącą herbatę i żurek. Korespondent
Aktualności Relacje Historia Kronika Liturgia Wiersz
Refleksja Opowiadanie Humor Konkurs Zakony
Dzień Papieski
Z okazji XIII Dnia Papieskiego dzieci ze Szkoły Podstawowej
w Międzyborowie oraz nasza parafialna scholka dziecięca przygotowały
krótki program artystyczny
poświęcony pamięci Jana Pawła II.
Scholka, pod kierunkiem księdza
Roberta i Magdy Gorożankin,
zaśpiewała kilka piosenek
nawiązujących do życia naszego
wielkiego rodaka. Pomiędzy te
utwory wplecione były wiersze
o tematyce religijnej, które
zaprezentowały dzieci ze Szkoły
Podstawowej, przygotowane przez panią Beatę Kocielnik. Na
zakończenie wszyscy wspólnie pomodliliśmy się litanią do
błogosławionego Jana Pawła II oraz odśpiewaliśmy „Barkę” – utwór,
którzy wszystkim jednoznacznie kojarzy się z życiem papieża-Polaka.
Koncert organowy
Tegoroczny Dzień Papieski w naszej parafii obfitował w różne
ciekawe wydarzenia muzyczne. Po przedpołudniowym programie
przygotowanym przez dzieci,
wieczorem nadszedł czas na
zawodowych instrumentalistów.
W świat muzyki poważnej po
raz kolejny wprowadzili nas
Magdalena Gorożankin,
Marzena Muszyńska, Szczepan
Bieszczad i Adam Kuczewski,
którzy zaprezentowali nam
kilkanaście utworów nawiązują-
cych do życia i posługi błogosławionego Jana Pawła II. Mieliśmy okazję
usłyszeć fragmenty najbardziej znanych utworów klasycznych, m.in.
IX Symfonii L. van Beethovena,
czy Czterech pór roku
A. Vivaldiego, ale także np.
Moje miasto Wadowice,
stworzone w 1999 roku na
pielgrzymkę Jana Pawła II do
Polski, czy improwizację na
temat kilku pieśni maryjnych
skomponowaną i wykonaną
przez Adama Kuczewskiego. Na
zakończenie prowadzący koncert – Nikodem Muszyński, podziękował
nam za liczne przybycie, a międzyborowscy artyści zaprosili wszystkich
do wspólnego wykonania Barki.
Renowacja Misji Świętych
W dniach 17-20 października w naszej parafii miała miejsce tzw.
Renowacja Misji Świętych, czyli przypomnienie i odnowienie misji
odbytych przez nas trzy lata temu. Gościliśmy
u nas o. Piotra Piechockiego z zakonu
oo. Paulinów w Toruniu, który przywołując
postacie Zacheusza, Szymona Piotra i Maryi
pokazywał nam w jaki sposób Bóg każdego
człowieka umacnia w wierze. Bóg każdego
człowieka kocha tak samo, nie zależnie czy
jest on wielkim grzesznikiem, czy zwykłą
osobą wierzącą, dla każdego ma zawsze
otwarte swoje serce i każdemu okazuje swoje
miłosierdzie. Głosząc te rekolekcje o. Piotr
zbierał ofiary na budowę Kościoła z Toruniu.
Będzie to wyjątkowa świątynia, bo ma być
ona wynagrodzeniem Bogu za nasze grzechy
przeciw nienarodzonym dzieciom (grzechy aborcji). O. Piotr składa
wszystkim serdeczne Bóg zapłać za wsparcie i obiecuje pamiętać o nas
podczas cotygodniowych Mszy Św. w intencji ofiarodawców.
6 7
Aktualności Relacje Historia Kronika Liturgia Wiersz
Refleksja Opowiadanie Humor Konkurs Zakony
Turniej w Wiskitkach
W ostatnią sobotę października (26 listopada) na hali sportowej
w Wiskitkach odbył się turniej piłki nożnej o Puchar Ks. Proboszcza
Witolda Okrasy w ramach Dziesiątego Grand Prix Diecezji Łowickiej
w kategorii PODSTAWÓWKA. W rozgrywkach brało
udział 8 drużyn z okolicznych parafii: Wszystkich
Świętych i św. Stanisława w Wiskitkach, św. Karola
Boromeusza w Żyrardowie, Wniebowstąpienia
Pańskiego w Żyrardowie, św. Michała Archanioła
w Puszczy Mariańskiej, św. Wawrzyńca
w Sochaczewie, św. Józefa w Sochaczewie
– Chodakowie, św. Trójcy w Bolimowie. Nie
mogło tam zabraknąć także ekipy z naszej parafii .
Po rozlosowaniu grup rozpoczęła się
rywalizacja. Pierwszy mecz nasi ministranci
zremisowali (0:0) z drużyną z Puszczy Mariańskiej. W kolejnym meczu
fazy grupowej międzyborowianie podejmowali drużynę z Bolimowa.
W tym starciu nasi chłopcy wykazali się dobrymi akcjami, dzięki którym
mecz zakończył się wynikiem 1:0 na naszą korzyść. W trzeciej odsłonie
międzyborowscy ministranci grali z ekipę z Sochaczewa – Chodakowa.
Tym razem jednak zabrakło trochę szczęścia, bramek i w rezultacie
przegraliśmy 0:2. Zwycięstwo, remis i porażka. Nie pozwoliło to jednak,
aby nasza drużyna mogła walczyć w półfinałach.
Pozostaje nam nie załamywać się i liczyć na sukcesy naszych
ministrantów w pozostałych kategoriach wiekowych: GIMNAZJUM
i OPEN, których turnieje odbędą się już niedługo (GIMNAZJUM
– 16 listopada w Sochaczewie, OPEN – 30 listopada – i tu uwaga,
uwaga… w Międzyborowie!!!).
A w Wiskitkach nasi ministranci wystąpili w składzie: Jan
Biegała, Mateusz Zieliński, Bartek Orszulik, Bartek Karolak, Kamil
Grygiel, Emil Grygiel, Jeremi Lisicki, Kacper Nowakowski, Wiktor
Żuchowski, Paweł Kur.
J.
Bierzmowanie
W sobotę, 19 października, bp Andrzej Dziuba udzielił
sakramentu dojrzałości chrześcijańskiej 46 młodym ludziom z naszej
parafii. Zwracając się do
bierzmowanej młodzieży
biskup Andrzej powiedział, że
chciałby, aby doświadczyli
darów, które tego dnia
otrzymali i potrafili wydobyć
z nich to, co da im wielkie
perspektywy na przyszłość, bo
to oni są przyszłości i nadzieją
Kościoła i świata. Na zakoń-
czenie ks. proboszcz podzięko-
wał biskupowi za pasterskie słowo oraz ks. Robertowi i katechetce
– pani Katarzynie Dłużnik, za przygotowanie młodzieży do sakramentu.
Przy okazji wizyty biskupa w Międzyborowie warto dodać, że od
kilku miesięcy jego kapelanem jest ks. Andrzej Sylwanowicz, który
w latach 2008-2009 pełnił funkcje wikariusza w naszej parafii.
Nie wiem czy wiecie, że…
…jeden z naszych redaktorów – Eryk
Pietrak – to nie tylko znakomity siatkarz, dobry
uczeń i wspaniały kolega, ale także utalentowany
recytator. W ZS nr 1 w Milanówku został
zorganizowany konkurs poezji „Szlakiem ks. Jana
Twardowskiego”. W konkursie recytatorskim
spośród wielu młodych, zdolnych ludzi z różnych
szkół, Eryk zajął 3 miejsce. Zaprezentował wiersz
pt. „Koło” autorstwa ks. Twardowskiego.
Erykowi serdecznie gratulujemy i życzymy
sukcesów w dalszej działalności nie tylko
artystycznej. A my cieszmy się, że mamy takich zdolnych parafian .
Paparazzi
8 9
Aktualności Relacje Historia Kronika Liturgia Wiersz
Refleksja Opowiadanie Humor Konkurs Zakony
Krzyż powstańców
Od kilku lat w Święto Niepodległości po Mszy Św. o godz. 1200
wielu naszych parafian gromadzi się przy krzyżu upamiętniającym
poległych powstańców styczniowych, aby oddać hołd wszystkim, którzy
zginęli w obronie naszej ojczyzny. Już za
osiem dni po raz kolejny spotkamy się przy
tej mogile, dlatego dziś postanowiliśmy
przybliżyć Wam historię tego miejsca.
W 1863 roku, podczas powstania
styczniowego, lasy na terenie obecnego
Międzyborowa były schronieniem dla
młodych mężczyzn uciekającym przed
poborem do wojska carskiego, tu też
następowało formowanie oddziałów
powstańczych. Bliskość torów kolejowych
była dużym atutem, gdyż umożliwiała
szybkie zaopatrywanie powstańców w broń.
Szerokim echem odbiła się m.in. próba
wykolejenia przez powstańców carskiego
pociągu z żywnością przejeżdżającego przez
teren obecnego Międzyborowa.
Prawdopodobnie podczas tej akcji zginęło
kilku powstańców.
Bezpośrednio po zakończeniu powstania nie można było uczcić
pamięci poległych powstańców, gdyż przez lata cały zabór rosyjskich objęty
był silnymi represjami uniemożliwiającymi stawianie pomników. Dopiero
po wyparciu wojsk rosyjskich z Królestwa Polskiego zaczęto stawiać krzyże
i mogiły. W 1917 roku harcerze żyrardowscy, a wśród nich mieszkający
koło stacji PKP w Międzyborowie pan Bronisław Malik, na własnych
ramionach przynieśli z Żyrardowa drewniany krzyż. Krzyż stanął na działce
pana Józefa Olczaka, w okolicach miejsca, gdzie próbowano wykoleić ów
pociąg, a towarzyszyły temu skromne uroczystości.
Z biegiem lat ramiona krzyża zaczęły próchnieć tak bardzo, że
groziło to jego przewróceniem. W latach pięćdziesiątych XX wieku
okoliczni mieszkańcy zdecydowali się na wyremontowanie krzyża, m.in.
poprzez skrócenie jego ramion. Kilka lat później przy krzyżu pojawiła się
mogiła usypana z piasku, a w 1986 roku stworzono betonową mogiłę,
w którą wmurowano marmurową tablicę upamiętniającą powstańców
styczniowych. Wtedy też cały teren ogrodzono metalowym płotem.
Przez lata to głównie harcerze regularnie upamiętniali poległych
żołnierzy. W rocznice wybuchu powstania styczniowego oraz
w uroczystości Wszystkich Świętych przy krzyżu zbierali się skauci
z Żyrardowa oraz z Międzyborowa, prowadzeni przez panią Barbarę
Siemianowską. W dniu dzisiejszym aktywną rolę w upamiętnianiu
powstańców styczniowych pełni ZSP w Międzyborowie. Co roku,
11 listopada, nasi uczniowie i nauczyciele organizują krótkie uroczystości,
w które my wszyscy możemy się włączyć i tym samym uczcić pamięć
żołnierzy poległych w obronie naszej ojczyzny.
Korespondent
PS. Bardzo dziękuję za pomoc przy zbieraniu materiałów do tego artykułu
Pani Jadwidze Malik, Panu Witoldowi Modrzejewskiemu oraz
Ks. Krzysztofowi Krawczykowi.
Kronika
Październik
Do naszej
wspólnoty parafialnej
przez Sakrament
Chrztu Świętego
zostali włączeni:
Julia Zawadzka
Piotr Ligęza
Aleksandra Szwed
Mateusz Lipner
Zuzanna Jakubczak
Igor Derengiewicz
Aniela Ryżyńska
Niech wzrastają
w Bożej łasce!
Nasza Rodzina
Parafialna
pożegnała:
Janinę Nowakowską (lat 84)
Zofię Iżycką (lat 87)
Wieczny odpoczynek
racz im dać Panie!
10 11
Aktualności Relacje Historia Kronika Liturgia Wiersz
Refleksja Opowiadanie Humor Konkurs Zakony
ABC LITURGII
Namaszczenie Chorych
Sakrament Namaszczenia Chorych jest jednym z tzw.
sakramentów uzdrowienia. Ma on pomóc choremu odpowiednio przeżyć
chorobę i przybliżyć go do Boga, aby poradził sobie
z problemami duchowymi związanymi z trudną
sytuacją. Ten sakrament ma także, gdy taka
jest wola Boża, zmniejszyć dolegliwości
fizyczne chorego lub pomóc mu
w powrocie do zdrowia. W sytuacji, gdy
człowiek chory lub starszy z powodu
stanu zdrowia nie może się wyspowiadać,
Namaszczenie Chorych odpuszcza grzechy
i staje się dopełnieniem chrześcijańskiej pokuty.
Jeśli Bóg zechce chorego powołać do siebie, Sakrament Chorych ma mu
pomóc w tej ostatniej walce i zmaganiu duchowym.
Jak widzimy, sakrament Namaszczenia Chorych, choć ciągle
niewłaściwie nazywany „ostatnim namaszczeniem”, jest przeznaczony
dla ludzi starszych i ciężko chorych – nie tylko w bezpośrednim
zagrożeniu życia. Udzielany jest on w sytuacjach, gdy z powodu choroby
zdrowie człowieka znajduje się w poważnym niebezpieczeństwie, nie
jest to zatem sakrament tylko dla umierających, ani tym bardziej dla
zmarłych. Sytuacją usprawiedliwiającą przyjęcie tego sakramentu jest
również bliskość operacji chirurgicznej, która najczęściej spowodowana
jest chorobą wiążącą się z niebezpieczeństwem utraty życia. Jeśli chodzi
o ludzi starszych, to zgoda na udzielanie im tego sakramentu wypływa
z ryzyka śmierci, jakie niesie ze sobą podeszły wiek. Sakramentu
Chorych można udzielać również dzieciom, jednak powinny one mieć
przynajmniej 7 lat.
Namaszczenie Chorych można przyjmować wielokrotnie,
wszystko zależy od stanu zdrowia, czy częstotliwości zachorowań danej
osoby. Jeśli ktoś często, z powodu takiej, czy innej choroby popada
w niebezpieczeństwo utraty życia, zawsze może przyjąć ten sakrament.
Można go przyjąć ponownie w tej samej chorobie, ale tylko, gdy
nastąpiło jej pogorszenie. W sytuacji, gdy stan zdrowia jest stabilny, nie
ma potrzeby powtarzać przyjmowania tego sakramentu. Namaszczenie
Chorych powinno się przyjmować w chorobach lekkich,
w razie wątpliwości można zasięgnąć rady lekarza
opiekującego się chorym i np. kapelana szpitala.
Kto chce przyjąć Sakrament Chorych powinien
wcześniej przystąpić do Sakramentu Pokuty
i Eucharystii. Warunek ten nie dotyczy dzieci
przed Pierwszą Komunią i osób, których stan
zdrowia uniemożliwia poprawną Spowiedź
i przyjęcie Komunii Świętej.
Pamiętajmy, że ten sakrament,
podobnie jak pozostałe, udzielany jest
osobie żyjącej, należy zatem wezwać kapłana, gdy potrzebujący jest
przytomny i świadomy. Sakramentu Chorych można udzielać się też
ludziom w stanie nieprzytomności lub tym, którzy utracili zdolność
używania rozumu, ale tylko, gdy wiadomo, że będąc świadomi życzyliby
sobie tego. Jeśli chory zmarł, nie można już udzielić mu tego
sakramentu, należy się jednak przy nim pomodlić, prosząc
o odpuszczenie grzechów. Nie wolno również udzielać Namaszczenia
Chorych tym, którzy uparcie trwają w jawnym
grzechu ciężkim.
W naszej parafii kapłani
odwiedzają chorych w ich domach
w każdy pierwszy piątek miesiąca
i dodatkowo przed Bożym
Narodzeniem i Wielkanocą. Takie
osoby należy wcześniej zgłosić
w kancelarii parafialnej bądź
bezpośrednio u któregoś z księży.
W przypadku, gdy chory umiera
można wezwać kapłana o każdej porze dnia, aby poprzez modlitwę
i Sakrament Chorych wesprzeć konającego, a także pomóc jego rodzinie
przeżyć ten trudny moment.
12 13
Aktualności Relacje Historia Kronika Liturgia Wiersz
Refleksja Opowiadanie Humor Konkurs Zakony
Uroczystość Chrystusa Króla
Uroczystość Chrystusa Króla do liturgii wprowadził papież
Pius XI encykliką Quas Primas z 11 grudnia 1925 roku. Nakazał wtedy,
aby we wszystkich kościołach tego dnia po głównym nabożeństwie
przed wystawionym Najświętszym Sakramentem odmówić litanię do
Najświętszego Serca Pana Jezusa oraz akt poświęcenia rodzaju
ludzkiego Najświętszemu Sercu. Początkowo uroczystość obchodzono
w ostatnią niedzielę października, ale
w 1969 roku reforma soborowa przeniosła
tę uroczystość na ostatnią niedzielę roku
kościelnego. Chciano przez to podkreślić,
że wszystko, co rodzaj ludzki
w nadprzyrodzonym i przyrodzonym
porządku posiada i czego się spodziewa,
ma swój początek i mieć będzie swój
chwalebny koniec w Jezusie Chrystusie.
Chrystus w czasie swej publicznej
działalności podkreślał, że Jego Królestwo
nie jest z tego świata. Nikt też nie uważał
Go za króla, nie podejrzewał, że może być
królem. Ludzkie wyobrażenia dotyczące
bycia królem i królowania tak bardzo nie pasowały do Jezusa. On sam
nigdy nie godził się na to, aby Go obwołać królem.
Swoją królewską godność objawił dopiero w czasie procesu
prowadzonego przez Piłata, kiedy oznajmił: „Tak, jestem Królem”.
Wtedy to stwierdzenie stało się przedmiotem szyderstwa i kpin, ale
Chrystus godził się na to i bez protestu przyjął koronę z ciernia
i trzcinę zamiast berła. Jezus zaakceptował te swoiste insygnia
królewskie, bo wiedział, że my potrzebujemy króla w cierniowej
koronie, króla, który przyszedł na świata nie po to, aby Mu służono, lecz
po to, aby służyć i dać swoje życie na okup za wielu.
Według Chrystusa królować znaczy służyć, być dla drugiego
człowieka, kochać nawet nieprzyjaciół. I takie właśnie jest Jego
królestwo. To królestwo prawdy i życia, królestwo świętości i łaski,
królestwo sprawiedliwości, miłości i pokoju.
Kącik poezji
14 15
16 17
Aktualności Relacje Historia Kronika Liturgia Wiersz
Refleksja Opowiadanie Humor Konkurs Zakony
Najpiękniejsze serce
Pewien młodzieniec chwalił się, że ma najpiękniejsze serce
w dolinie. Chwalił się nim na rynku i zebrał się ogromny tłum by je
podziwiać, było bowiem w swym kształcie perfekcyjne. Nie miało
żadnej skazy, było przepiękne, gładkie i błyszczące. Biło bardzo żywo.
Chłopak krzyczał na cały głos że nikt nie ma piękniejszego
serca od niego i wszyscy mu potakiwali bowiem jego
serce było idealne. Jednak w pewnym momencie
jakiś strzec z tłumu krzyknął:
- Dlaczego twierdzisz że twoje serce jest
najpiękniejsze, skoro moje jest o wiele
piękniejsze od twojego.
Młodzieniec bardzo się zdziwił słysząc te
słowa, a potem spojrzał na serce starca i się zaśmiał.
Serce starca biło bardzo żywo, być może nawet żywiej od serca
młodzieńca, ale było to serce poorane rozlicznymi bruzdami, serce,
w którym było wiele brakujących kawałków. Wiele też w nim było
kawałków, które do tegoż serca nie pasowały. Było to serce brzydkie,
które w żaden sposób nie mogło się równać z nieskazitelnym sercem
młodzieńca.
Chłopak zapytał się dlaczego starzec uważa, że jego serce jest
piękniejsze, skoro wszyscy widzą, że nie jest ono nawet w części tak
piękne, jak jego własne serce. Wtedy starzec rzekł, że w życiu nie
zamieniłby tego serca na serce młodzieńca. Powiedział też, aby
młodzieniec spojrzał na jego serce i wskazując na blizny rzekł:
- Widzisz te blizny i brakujące kawałki. Nie ma ich tu dlatego, że
ofiarowałem je z miłości dla wielu osób, a niesie to ryzyko, bo często się
zdarza, że sami ofiarowujemy uczucie dla innych, ale oni nie dają nam
nic w zamian. Stąd te blizny, bo choć dałem im cześć swojego serca, oni
nie dali mi nic. Jeśli natomiast spojrzysz uważnie dostrzeżesz, że wiele
kawałków do mojego serca niezupełnie pasuje. Są to kawałki serca
innych, które oni mi ofiarowali i które znalazły stałe miejsce w moim
sercu. Dlatego moje serce jest
piękniejsze od twojego.
Natomiast te bruzdy, które
widzisz zrobili ludzie nieczuli,
ludzie, którzy mnie zranili.
Wtedy młodzieniec
spojrzał na starca, zrozumiał
i zapłakał. Potem wziął kawałek
swojego przepięknego serca
i ofiarował go starcowi, a starzec
zrobił to samo. Padli sobie w ramiona i rozpłakali się, po czym odeszli
razem w wielkiej przyjaźni.
Młodzieniec włożył część serca starca do swojego serca
w miejsce brakującego kawałka, który dał starcowi. Ten nowy kawałek
pasował tam, choć nie idealnie, co zmąciło doskonałą harmonię serca
młodzieńca. Nigdy jednak wcześniej serce młodzieńca nie było tak
piękne, jak w tym momencie i młodzieniec dopiero teraz to zrozumiał.
ZAPROSZENIE
Nasza parafia co roku organizuje turnieje piłkarskie
dla ministrantów i lektorów. W sobotę 30 listopada
o godz. 930
w hali sportowej przy ZSP w Międzyborowie
rozpocznie się turniej eliminacyjny Grand Prix
ministrantów i lektorów w piłce nożnej halowej
o Puchar Biskupa Diecezji Łowickiej J.E.
Andrzeja F. Dziuby w kategorii OPEN (ministranci
ze szkół ponadpodstawowych i starsi). W turnieju
oczywiście wezmą udział również nasi
ministranci i lektorzy, dlatego już dziś gorąco
zapraszamy wszystkich do kibicowania naszym
chłopcom. Wielkie emocje gwarantowane !!!
Aktualności Relacje Historia Kronika Liturgia Wiersz
Refleksja Opowiadanie Humor Konkurs Zakony
HUMOR
Młody Franek zatrudnił się w kopalni. Już pierwszego dnia miał pecha,
bo wpadł do starego, zapomnianego szybu. Zbiegli się koledzy i mówią:
– Franek, jesteś tam?
– Jo.
– Nic ci się nie stało?
– Ni.
– To wyłaź stamtąd.
– Kaj nie mogę, bo jeszcze lecę…
* * *
– Proszę księdza – żali się małżonek prosząc o radę – ilekroć pokłócę się
z Kasią, ona staje się historyczna.
– Chyba histeryczna – delikatnie poprawia kapłan.
– Nie, historyczna. Bo zaczyna grzebać w mojej przeszłości.
* * *
Sprzedawca wyjaśnia klientowi zasady zakupu towaru na raty:
- Płaci pan na początku małą sumę, a potem nie płaci pan ani grosza
przez pół roku.
Klient zaskoczony:
- To pan już mnie zna?!
* * *
Dlaczego tak mało kobiet gra w piłkę nożną?
- Bo nie jest łatwo znaleźć jedenaście kobiet, które chciałyby wystąpić
w takich samych kostiumach.
* * *
Dyrektor do swojej sekretarki, która pisze jednym palcem z mozołem
odszukując właściwy przycisk na klawiaturze.
– Według jakiej metody uczyła się pani pisać?
– Według metody biblijnej: „Szukajcie, a znajdziecie”.
Krzyżówka
1 2 3
4
5 6
7
8 9
10
11 12 13 14
15
Pionowo: 2. Tam idziesz na grzyby. 3. Ewangelia to Dobra… 5. W Kanie
Galilejskiej Jezus przemienił wodę w… 6. Trwa 45 minut. 7. Ma swojego
Pana. 8. Inaczej: prezent. 10. Sto lat to jeden… 12. Ziarna, którymi obsypuje
się parę młodych. 14. Tam wyświetlane są filmy.
Poziomo: 1. Rozmowa człowieka z Bogiem. 4. Siedzi na nim król.
5. Przyjęcie po ślubie. 9. Inaczej: ksiądz. 10. Święcona w kropielnicy.
11. Sto centymetrów. 13. Maryja dla Jezusa. 15. Składane młodym po ślubie.
Z pól ponumerowanych cyframi rzymskimi należy odczytać hasło.
Wszyscy, którym uda się to zrobić, mogą do 17 listopada wysłać na nasz adres
mailowy ([email protected]) lub przekazać nam osobiście, zgłoszenie
zawierające rozwiązanie krzyżówki oraz swoje imię i nazwisko. Wszystkie
prawidłowe zgłoszenia wezmą udział w losowaniu nagrody niespodzianki.
Serdecznie zapraszamy do udziału w konkursie .
W poprzednim numerze przygotowaliśmy dla Was wykreślankę, której
prawidłowym rozwiązaniem były słowa: Śpiewajcie Panu pieśń nową, albowiem
uczynił cuda. Dostaliśmy tylko jedno zgłoszenie, więc tym razem bez
losowania nagrodę otrzymuje:
Kazik Nowak
.
18 19
Aktualności Relacje Historia Kronika Liturgia Wiersz
Refleksja Opowiadanie Humor Konkurs Zakony
Misjonarze Oblaci
Zgromadzenie Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej (OMI)
zostało założone 25 stycznia 1816 roku w Aix-en-Provence we
francuskiej Prowansji przez późniejszego biskupa Marsylii Eugeniusza
de Mazenoda. Na początku znalazł on 4 ochotników, którzy podzielali
jego zapał i chcieli poświęcić się odnowie spustoszonego przez rewo-
lucję francuską Kościoła. Ta wspólnota księży nosiła pierwotnie nazwę
„Misjonarzy Prowansji”, poświęcali się oni przede
wszystkim odnowie moralnej ludu francuskiego
poprzez głoszenie rekolekcji i misji świętych.
W 1825 roku o. Eugeniusz zaczął starać
się o zatwierdzenie Zgromadzenia. Papież
Leon XII zatwierdził je 17 lutego 1826 roku
pod nazwą „Misjonarze Oblaci Najświętszej
i Niepokalanej Panny Maryi”. Zgromadzenie
liczyło wtedy zaledwie 20 oblatów i 8 nowic-
juszy skupionych w 4 domach zakonnych.
W latach czterdziestych XIX wieku oblaci zajęli się działalności
misyjną na różnych kontynentach. Na zaproszenie biskupa Montrealu
przybyli do Kanady ewangelizować tutejszych mieszkańców.
Jednocześnie część z nich osiedliła się w Stanach Zjednoczonych
rozpoczynając pracę duszpasterską wśród francuskich emigrantów.
W dniu dzisiejszym Zgromadzenie działa na wszystkich kontynentach
i liczy około 4500 członków, w tym prawie 500 w Polsce.
W naszym kraju Zgromadzenie istnieje od 1920 roku. Wtedy to
polscy oblaci, pracujący w Niemczech i Kanadzie, przyjechali do kraju
z myślą o założeniu Prowincji Polskiej. Obecnie polscy Misjonarze
Oblaci pracują w 22 domach, m.in. w Świętym Krzyżu w Górach
Świętokrzyskich, gdzie znajduje się nowicjat zakonu, a także na misjach,
szczególnie w krajach b. ZSRR oraz w Afryce.
Strojem zakonnym oblatów jest czarna sutanna przepasana
czarnym pasem wiązanym po lewej stronie, za którym zatknięty jest
oblacki krzyż.
20