murarz- wykonywanie robót ciesielskich

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

MINISTERSTWO EDUKACJI NARODOWEJ Artur Kryczka Wykonywanie robót ciesielskich 712[06].Z3.02 Poradnik dla ucznia Wydawca Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy Radom 2006

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego” 1

Recenzenci: dr inż. Ewelina Sadowska inż. Andrzej Szolc Opracowanie redakcyjne: mgr inż. Barbara Olech Konsultacja: mgr inż. Krzysztof Wojewoda

Poradnik stanowi obudowę dydaktyczną programu jednostki modułowej 712[06].Z3.02 ,,Wykonywanie robót ciesielskich’’ zawartej w modułowym programie nauczania dla zawodu murarz. Wydawca Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy Radom 2006


SPIS TREŚCI 1. Wprowadzenie 3 2. Wymagania wstępne 5 3. Cele kształcenia 6 4. Materiał nauczania 7

4.1. Składowanie i obróbka drewna 7 4.1.1. Materiał nauczania 7 4.1.2. Pytania sprawdzające 14 4.1.3. Ćwiczenia 15 4.1.4. Sprawdzian postępów 16

4.2. Deskowania do robót betoniarskich 17 4.2.1. Materiał nauczania 17 4.2.2. Pytania sprawdzające 24 4.2.3. Ćwiczenia 24 4.2.4. Sprawdzian postępów 27

4.3. Rusztowania 28 4.3.1. Materiał nauczania 28 4.3.2. Pytania sprawdzające 31 4.3.3. Ćwiczenia 32 4.3.4. Sprawdzian postępów 33

5. Sprawdzian osiągnięć 34 6. Literatura 38


1. WPROWADZENIE

Poradnik, ten będzie Ci pomocny w przyswajaniu wiedzy na temat wykonywania robót ciesielskich, które należą do grupy prac pomocniczych w zawodzie murarza.

W poradniku zamieszczono: 1. Wymagania wstępne, czyli wykaz niezbędnych umiejętności i wiedzy, które powinieneś

posiadać, aby przystąpić do realizacji jednostki modułowej ,,Wykonywanie robót ciesielskich’’.

2. Cele kształcenia tej jednostki modułowej. 3. Materiał nauczania (rozdział 4) umożliwia samodzielne przygotowanie się do wykonania

ćwiczeń i zaliczenia sprawdzianów. Wykorzystaj do poszerzenia wiedzy wskazaną literaturę oraz inne źródła informacji. Obejmuje on również ćwiczenia, które zawierają: − pytania sprawdzające wiedzę potrzebną do wykonania ćwiczenia, − wykaz materiałów, narzędzi i sprzętu potrzebnych do realizacji ćwiczenia, − sprawdzian postępów umożliwiający sprawdzenie poziomu wiedzy po wykonaniu

ćwiczeń. 4. Sprawdzian osiągnięć, który umożliwi sprawdzenie wiadomości i umiejętności jakie

powinieneś opanować podczas realizacji programu tej jednostki modułowej. Sprawdzian osiągnięć powinieneś wykonać według instrukcji załączonej w poradniku. Jeżeli masz trudności ze zrozumieniem tematu lub ćwiczenia, to poproś nauczyciela lub

instruktora o wyjaśnienie i ewentualne sprawdzenie, czy dobrze wykonujesz daną czynność. Po przyswojeniu materiału spróbuj zaliczyć sprawdzian z zakresu jednostki modułowej. Bezpieczeństwo i higiena pracy

W czasie pobytu w pracowni musisz przestrzegać regulaminów, przepisów bhp oraz

instrukcji przeciwpożarowych, wynikających z rodzaju wykonywanych prac.


Schemat jednostek modułowych

712[06].Z3 Technologia prac pomocniczych

712[06].Z1.01 Stosowanie przepisów bhp przy wykonywaniu robót murarskich

712[06].Z1.02 Organizacja stanowiska pracy murarza

712[06].Z1.03 Dobieranie materiałów narzędzi i sprzętu do robót budowlanych

712[06].Z1.04 Wykonywanie zapraw budowlanych i betonów

712[06].Z3.01 Wykonywanie robót zbrojarskich i betoniarskich

712[06].Z3.02 Wykonywanie robót ciesielskich

712[06].Z3.03 Wykonywanie izolacji

712[06].Z3.04 Osadzanie stolarki, ślusarki i innych elementów w murze


2. WYMAGANIA WSTĘPNE

Przystępując do realizacji programu jednostki modułowej, powinieneś umieć: − posługiwać się podstawowymi pojęciami z zakresu budownictwa, − stosować przepisy bhp, ochrony przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska, − rozpoznawać podstawowe materiały budowlane, − posługiwać się dokumentacją techniczną, − magazynować, składować i transportować materiały budowlane, − stosować przepisy bhp podczas wykonywania robót budowlanych.


3. CELE KSZTAŁCENIA

W wyniku realizacji programu jednostki modułowej powinieneś umieć: − odczytać dokumentację w zakresie niezbędnym do wykonania robót, − przenieść wymiary z dokumentacji na miejsce wykonania, − dokonać pomiarów, posłużyć się sprzętem pomiarowym, − zorganizować stanowisko pracy, − przetransportować i dokonać składowania materiałów na stanowisku pracy, − zmontować rusztowanie w ramach robót ciesielskich, − dobrać i ocenić przydatność materiałów do wykonania zadań, − dobrać narzędzia i sprzęt do robót ciesielskich, − dokonać cięcia i przycinania materiałów drzewnych do wymaganej długości i kształtu, − wykonać elementy deskowania poza miejscem wbudowania, − wykonać proste złącza ciesielskie, − wykonać proste złącza przy użyciu łączników metalowych, − wykonać konstrukcję wsporczą pod deskowanie, − wykonać montaż deskowania, − wykonać zabezpieczenie przed zmianą kształtu deskowania, − wykonać deskowanie belki i słupa, − zastosować materiał w sposób racjonalny, − określić szacunkowo ilość materiału niezbędnego do wykonania robót, − sporządzić zapotrzebowanie materiałowe, − porozumieć się z przełożonymi i współpracownikami, − wykonać pracę z zachowaniem przepisów bhp, ochrony przeciwpożarowej i ochrony

środowiska.


4. MATERIAŁ NAUCZANIA 4.1. Składowanie i obróbka drewna 4.1.1. Materiał nauczania

Drewno jest materiałem budowlanym, który otrzymuje się ze ściętych pni drzew za pomocą obróbki ręcznej lub mechanicznej.

Drewno może być stosowane zarówno jako materiał konstrukcyjny, jak i osłonowy, ze względu na doskonałe właściwości mechaniczne i fizyczne. Drewno jest materiałem lekkim, ma małą przewodność cieplną i dużą wytrzymałość na zginanie i ściskanie. Jest stosunkowo łatwe w obróbce nawet dość prostymi narzędziami.

Tarcica powinna być przechowywana na placu budowy w taki sposób, aby nie ulegała zawilgoceniu przez wodę opadową ani od wilgoci gruntowej. Jednocześnie warunki składowania powinny zapewnić możliwość odparowywania z drewna wody w nim zawartej.

Teren, na którym składuje się tarcicę, powinien być suchy i mieć zapewnione odprowadzenie wody opadowej. Tarcicę przechowuje się w stosach opartych na słupkach betonowych lub ceglanych, które umożliwiają swobodny przepływ powietrza między gruntem a stosem. Sam stos układa się w taki sposób, aby zapewnić dostęp powietrza i przewietrzanie każdej warstwy. Osiąga się to, przekładając poszczególne warstwy desek (łat, bali lub krawędziaków) deskami krótszymi położonymi pod kątem prostym lub stosując przekładki ze specjalnych listew.

Rys.1. Składowanie tarcicy [5, s. 178]

Jeżeli drewno będzie składowane przez dłuższy czas, to nad stosem należy wykonać daszek ze spadkiem umożliwiającym odprowadzenie wody deszczowej poza stos.

Podczas przechowywania krótkotrwałego (do 10 dni) drewna o wilgotności nie większej niż 30% można stos na wierzchu nakryć folią polietylenową lub arkuszami papy. Odstęp między deskami (łatami, balami) powinien wynosić około 5cm, a grubość przekładek, czyli odstęp pionowy między warstwami, minimum 2cm.

Uzyskanie gotowego elementu z drewna wiąże się z wykonaniem wielu czynności, które łącznie nazywa się obróbką. Przed przystąpieniem do właściwej obróbki drewna należy rozrysować i wymierzyć kształt oraz wielkość elementów na materiale. Czynność ta nazywa


się trasowaniem. Dopiero po wytrasowaniu następuje obróbka, która obejmuje: przycięcie, wykonanie połączeń oraz wykończenie powierzchni drewna.

Obróbka skrawaniem polega na nadaniu elementom określonych w projekcie kształtów i wymiarów, co uzyskuje się przez przycinanie (piłowanie), struganie oraz nawiercanie lub dłutowanie otworów i gniazd.

Obróbka łącząca polega na wykonaniu między elementami drewnianymi połączeń, umożliwiających przenoszenie obciążeń z jednych elementów na drugie. Stosunkowo rzadko w robotach ciesielskich, podczas wykonywania niektórych rodzajów deskowań, stosuje się obróbkę plastyczną, polegającą na gięciu drewna.

Obróbka wykończeniowa, której celem jest uszlachetnienie powierzchni drewna, dotyczy przede wszystkim robót stolarskich, przy wykonywaniu deskowań i rusztowań nie jest stosowana.

Do wykonania poszczególnych czynności w zakresie obróbki drewna używa się różnego rodzaju narzędzi ręcznych lub o napędzie mechanicznym.

Do odmierzania i trasowania kształtów na materiale drzewnym służą miarki zwijane i składane, nazywane calówkami, liniały metalowe z nasadkami do rysowania okręgów oraz kątowniki proste i kątowniki o zmiennym kącie. Narzędzia do obróbki ręcznej wykorzystuje się przeważnie do skrawania, czyli przecinania lub rozwarstwiania włókien drewna ostrzem będącym krawędzią narzędzia skrawającego, które pod określonym kątem jest przesuwane w kierunku skrawania.

Rys.2. Narzędzia do odmierzania i trasowania [2, s. 179] a) ołówek ciesielski, b) miarka składana, c) stalowa miarka zwijana, d) płócienna miarka zwijana, e) liniał,

f) cyrkiel nastawny, g) kątownik prostokątny, h) kątownik przylgowy, i) kątownik nastawny


Podstawowymi narzędziami ręcznymi cieśli są topór i siekiera. Służą one do ociosywania drewna, zaostrzania końców żerdzi, ścinania boków drewna okrągłego w celu ułatwienia łączenia, rozszczepiania drewna, ścinania klinów z łat i krawędziaków oraz do wbijania gwoździ i klamer.

Rys3. Siekiera [2, s. 115] Rys.4. Topór [2, s. 116]

Do cięcia tarcicy na budowie używa się różnego rodzaju pił. Do cięcia wzdłuż włókien

stosuje się piły o kącie skrawania mniejszym niż 90°, do cięcia w poprzek włókien - o kącie skrawania powyżej 90°. Stosuje się również piły uniwersalne do cięcia drewna zarówno wzdłuż jak i w poprzek włókien mające krawędź skrawającą ustawioną pod kątem prostym.

Poprzecznica Grzbietnica

Płatnica Otwornica

Rys.5. Piły do drewna [2, s. 118]

W robotach ciesielskich rzadko się wymaga wyrównywania powierzchni drewna na gładko. Jedynie deskowania elementów betonowych, których powierzchnia nie będzie już tynkowana, wyrównuje się strugając powierzchnie desek. Do strugania służy strug (zwany heblem), którego działanie polega na zdzieraniu nierówności drewna nożem stalowym osadzonym w drewnianej lub metalowej skrzynce. Wysunięcie noża ze skrzynki ustalane klinem decyduje o grubości warstwy drewna struganej przez cieślę.

Rys.6. Strug ręczny [2, s. 123] a) drewniany, b) metalowy, c) i d) noże strugowe


Niektóre rodzaje połączeń ciesielskich wymagają wykonania w drewnie gniazd lub otworów o różnym kształcie. Do wykonania gniazd używa się dłut różnych wielkości i różnych kształtach noża. Dłuto wbija się w drewno uderzając w uchwyt pobijakiem drewnianym. Powoduje to przecinanie włókien i umożliwia drążenie otworu.

Rys.7. Dłuta [5, s. 182]

W każdym warsztacie ciesielskim, nawet na dużej budowie, musi być ręczna piła ramowa

i płatnica. Jednak podstawowe elementy konstrukcji ciesielskich i deskowań przecina się najczęściej za pomocą piły mechanicznej, zwanej piłą (lub pilarką) tarczową, napędzanej silnikiem elektrycznym. Urządzeniem tnącym w pile tarczowej, jest tarcza zębata, sprzężona z wałem silnika umieszczonego pod stołem, po którym przesuwa się przecinany element.

Rys.8. Schemat mechanicznej piły tarczowej [5, s. 183]

Element ten przesuwa się za pośrednictwem prowadnicy, którą nazywa się również sankami. Prowadnica może być umocowana w sposób umożliwiający: cięcie prostopadłe, podłużne, ukośne względem trzech płaszczyzn tarcicy, a także regulację głębokości cięcia. Tarcza piły musi być wyposażona w osłonę, która jest odsuwana wyłącznie na czas cięcia drewna. Piła tarczowa jest, pomimo osłon i zabezpieczeń, narzędziem wymagającym ostrożności i uwagi podczas obsługi, ponieważ dotknięcie ręką obracającej się tarczy zawsze kończy się ciężkim okaleczeniem.

Innym rodzajem piły mechanicznej używanej w warsztatach ciesielskich jest piła taśmowa. Elementem tnącym jest taśma zębata stalowa tworząca pierścień nałożony na dwa wałki: napędowy i prowadzący. Wałek napędowy jest zamocowany bezpośrednio na wale silnika lub połączony z nim przekładnią pasową. Taśma porusza się w pionie przechodząc przez otwory w stole, po którym przesuwa się cięty materiał. Piła taśmowa, podobnie jak piła ramowa ręczna, może służyć do wycinania kształtów krzywoliniowych.


Rys.9. Piła taśmowa [2, s. 155] Rys.10. Ręczna pila tarczowa [5, s. 184]

Do mechanicznego cięcia desek, płyt z tworzyw drzewnych i listew w robotach

ciesielskich poza warsztatem, na przykład. podczas montażu deskowań, używa się ręcznej piły tarczowej. Zasada skrawania jest taka sama jak przy pracy warsztatową piłą tarczową z tą różnicą, że element przecinany musi być unieruchomiony, a ruch posuwisty wykonuje się piłą, która jest na stałe połączona z silnikiem. Ręczną piłą tarczową można przecinać deski i listwy grubości do 38mm.

Do wygładzania powierzchni drewna służy strugarka mechaniczna, która skrawa zewnętrzną warstwę materiału za pomocą noży zamocowanych na wale.

Rys.11. Schemat mechanicznej strugarki - grubościówki [5, s. 185] Frezarki umożliwiają nadawanie obrabianym elementom praktycznie dowolnych

kształtów i wymiarów, przy czym powierzchnia drewna po obróbce jest gładka.

Rys.12. Frezowanie: [2, s. 151]

a) bok bala frezem kotonowym, b) i d) wybieranie wpustu, c) zbieranie krawędzi


Złącza umożliwiają wykonywanie nawet bardzo złożonych konstrukcji z prostych elementów drewnianych. Zadaniem złączy jest przenoszenie sił powstałych w wyniku działania obciążeń z jednego elementu na drugi. Złącza elementów z drewna dzieli się na łącznikowe, klejowe i wrębowe. W złączach łącznikowych elementy łączy się łącznikami mechanicznymi, w klejowych — na klej, a we wrębowych — dzięki odpowiednio wykonanym zaciosom ciesielskim.

Rys.13. Przykłady złączy łącznikowych [2, s. 169] Rys.14. Przykłady złączy klejonych [2, s. 177]

Złącza łącznikowe elementów konstrukcyjnych powinny być wykonywane według

rysunków, na których jest podane rozmieszczenie sworzni lub wkładek. Często trzeba wykonać kilkanaście jednakowych złączy, a nie raz kilkaset. W takim wypadku nie trasuje się każdego złącza, ale wykonuje z blachy lub tektury, wzornik, którego wbija się gwoździe lub wierci otwory na sworznie lub śruby.

Złącze trzeba najpierw złożyć, dopasować, tymczasowo stężyć ściskiem stolarskim i dopiero wtedy zbijać lub wiercić w nim otwory.

Złącza na pierścienie mogą wykonywać tylko odpowiednio przeszkoleni robotnicy. Do wciskania pierścieni są potrzebne specjalne klucze o wahadłowym ruchu dźwigni.

Rys.15. Przykłady złącz wrębowych - styki poziome: a) prosty, b) ukośny, c) z wcięciem pojedynczym,

d) z wcięciem podwójnym, e) z nakładką prostą, f) z nakładką ukośną, g) z łubkami [2, s. 179,]

Złącza wrębowe są najbardziej typowe dla prac ciesielskich (rys. 15,16,17). Wykonywane są w celu zwiększenia wymiarów elementów lub zespolenia konstrukcji. Obecnie wykonywane połączenia zazwyczaj wzmacnia się kołkami, a także śrubami, klamrami, chomątami, strzemionami, opaskami, aby zabezpieczyć je przed rozluźnieniem.


Rys.16. Przykłady złącz wrębowych - zakładki: a) prosty, b) ukośny, c) proste z wcięciem, d) proste z czopem czołowym, e) proste z czopem czołowym ukrytym, [2, s. 179,]

Wykonywanie złączy wrębowych jest bardzo pracochłonne i wymaga dużej staranności,

aby na stykach elementów nie powstawały szczeliny, w które wnika wilgoć sprzyjająca korozji biologicznej. Złącza te wykonuje się jeszcze przy rekonstrukcjach i remontach zabytkowych budowli drewnianych.

Rys.17. Przykłady złącz wrębowych - zamki: a) prosty, b) prosty z klinem, c) ukośny d) ukośny z czopem

wewnętrznym,, e) zasuwny, f) z łubkami drewnianymi, g) z łubkami metalowymi [2, s. 180,] Najprościej wykonuje się złącza na skowy. (rys. 18) Wytrasowania wymaga tylko miejsce

przymocowania sków. Po ich rozmieszczeniu przybija się je paroma gwoździami, nawierca elektryczną wiertarką otwory na wkręty, wciska wkręty w otwory i wkręca je sczepiaczem elektrycznym. Skowy z zębami nie wymagają mocowania gwoździami.


Rys.18. Przykłady złącz na skowy [2, s. 173] Podczas obróbki ręcznej drewna należy przestrzegać prawidłowego chwytania narzędzi

oraz ostrożnie posługiwać się siekierą i toporem. Z uwagi na bezpieczeństwo pracy zabroniony jest uchwyt rękoma obrabianego materiału na

linii, po której następuje skrawanie drewna. Przed obróbką drewna rozbiórkowego konieczne jest wyjęcie pozostałych gwoździ oraz oczyszczenie go z pozostałości betonu lub zaprawy.

Podczas obróbki mechanicznej należy bezwzględnie przestrzegać zasad użytkowania poszczególnych urządzeń oraz podanych w instrukcjach obsługi sposobów podłączania ich do sieci elektrycznej i uziemień.

W stolarniach nie wolno wykonywać żadnych podłączeń prowizorycznych ani instalacji elektrycznych, mogących spowodować zwarcie lub iskrzenie.

Nie wolno użytkować narzędzi skrawających bez przewidzianych przez producenta osłon chroniących pracowników oraz bez urządzeń blokujących i wyłączników. Wyłączniki te powinny być łatwo dostępne, a urządzenia blokujące tak położone, aby niemożliwe było przypadkowe włączenie maszyny.

Praktykanci, uczniowie i pracownicy młodociani mogą obsługiwać mechaniczne urządzenia skrawające jedynie pod kierunkiem doświadczonych pracowników i po przeszkoleniu.

W warsztatach ciesielskich, wióry i resztki materiału należy usuwać w miarę ich nagromadzenia tak, aby nie zalegały i nie utrudniały dostępu do poszczególnych urządzeń.

4.1.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany wykonania ćwiczeń. 1. Jakie są warunki składowania materiałów drewnianych na placu budowy? 2. Jakie znaczenie ma drewno w pracach budowlanych? 3. Na czym polegają poszczególne rodzaje obróbki drewna? 4. Jakie znane Ci narzędzia stosujemy do obróbki drewna? 5. Do czego służą narzędzia stosowane w robotach ciesielskich? 6. Jakie znane Ci maszyny stosujemy do obróbki drewna? 7. Jakie stosujemy złącza w pracach ciesielskich? 8. Gdzie w złączach ciesielskich stosuje się skowy? 9. Jakie są przepisy bhp podczas obróbki drewna?


4.1.3. Ćwiczenia Ćwiczenie 1

Wykonaj, na podstawie rysunku roboczego, złącze ciesielskie łącznikowe. Sposób wykonania ćwiczenia Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) dobrać sprzęt i narzędzia do wykonania zadania, 2) wybrać odpowiednie elementy potrzebne do wykonania złącza, 3) zorganizować stanowisko pracy, 4) wykonać trasowanie elementów, 5) wykonać ciecie elementów, 6) połączyć przygotowane elementy, 7) zaprezentować wykonane ćwiczenie, 8) dokonać oceny ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

– zestaw narzędzi do trasowania: ołówek ciesielski, miarka składana, stalowa miarka zwijana, płócienna miarka zwijana, liniał, cyrkiel nastawny, kątownik prostokątny, kątownik przylgowy, kątownik nastawny,

– zestaw pił: poprzecznica, grzbietnica, płatnica, otwornica, – wiertarka, – wkrętarka, – młotek, cęgi, – kołki, śruby, gwoździe, – literatura z rozdziału 6 poradnika dla ucznia. Ćwiczenie 2

Wykonaj, na podstawie rysunku roboczego, złącze ciesielskie wrębowe typu zakładka prosta.

Sposób wykonania ćwiczenia Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) dobrać sprzęt i narzędzia do wykonania zadania, 2) wybrać odpowiednie elementy potrzebne do wykonania złącza, 3) zorganizować stanowisko pracy, 4) wykonać trasowanie elementów, 5) wykonać ciecie elementów, 6) wykonać zdjęcie odpadu, 7) wykonać wręby, 8) wykonać wiercenie otworów, 9) połączyć elementy w złącze 10) zaprezentować wykonane ćwiczenie, 11) dokonać oceny ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy: – zestaw narzędzi do trasowania: ołówek ciesielski, miarka składana, stalowa miarka

zwijana, płócienna miarka zwijana, liniał, cyrkiel nastawny, kątownik prostokątny, kątownik przylgowy, kątownik nastawny,

– zestaw pił: poprzecznica, grzbietnica, płatnica, otwornica, – wiertarka,


– wkrętarka, – młotek, cęgi, – kołki, śruby, – literatura z rozdziału 6 poradnika dla ucznia. Ćwiczenie 3

Wykonaj, na podstawie rysunku roboczego, złącze ciesielskie wrębowe typu zamek prosty.


1) dobrać sprzęt i narzędzia do wykonania zadania, 2) wybrać odpowiednie elementy potrzebne do wykonania złącza, 3) zorganizować stanowisko pracy, 4) wykonać trasowanie elementów, 5) wykonać ciecie elementów, 6) wykonać zdjęcie odpadu, 7) wykonać wręby, 8) połączyć elementy w złącze 9) zaprezentować wykonane ćwiczenie, 10) dokonać oceny ćwiczenia.


– zestaw narzędzi do trasowania: ołówek ciesielski, miarka składana, stalowa miarka zwijana, płócienna miarka zwijana, liniał, cyrkiel nastawny, kątownik prostokątny, kątownik przylgowy, kątownik nastawny,

– zestaw pił: poprzecznica, grzbietnica, płatnica, otwornica, – młotek, cęgi, – kołki, śruby, gwoździe, – kartka, długopis, ołówek, – literatura z rozdziału 6 poradnika dla ucznia. 4.1.4. Sprawdzian postępów Czy potrafisz: Tak Nie

1) wymienić zasady dotyczące przygotowania miejsca do składania drewna? ¨ ¨

2) posługiwać się podstawowymi narzędziami do robót ciesielskich? ¨ ¨

3) omówić zastosowanie poszczególnych maszyn stosowanych do obróbki drewna? ¨ ¨

4) zachować ostrożność podczas obróbki ręcznej drewna? ¨ ¨ 5) dobrać narzędzia do obróbki drewna? ¨ ¨ 6) zorganizować stanowisko pracy do wykonania złącz ciesielskich? ¨ ¨ 7) wykonać proste złącze łącznikowe? ¨ ¨ 8) wykonać proste złącze wrębowe? ¨ ¨ 9) współpracować z innymi w trakcie wykonywania prac ? ¨ ¨ 10) zastosować przepisy bhp podczas obróbki drewna? ¨ ¨


4.2. Deskowania do robót betoniarskich 4.2.1. Materiał nauczania

Deskowaniem nazywamy tymczasową konstrukcję z desek, płyt pilśniowych twardych,

sklejki lub blachy, służącą do nadania wymaganego kształtu układanej w nim mieszance betonowej oraz do podtrzymania zbrojenia w czasie betonowania i utrzymania konstrukcji w niezmienionej postaci, do czasu uzyskania przez beton niezbędnej wytrzymałości. Deskowanie z drewna, zastosowane jednorazowo do konstrukcji o skomplikowanym kształcie, nie wykazujące cech powtarzalności, nazywamy deskowaniem indywidualnym lub jednorazowym.

Jeżeli deskowanie jest złożone z elementów i przewidziane do wielokrotnego użycia do różnych części konstrukcji, to mamy do czynienia z deskowaniem powtarzalnym lub inwentaryzowanym.

Deskowania jednorazowe należy wykonywać w taki sposób, aby po stwardnieniu betonu można je było łatwo rozbierać, nie niszcząc desek i łat, dzięki czemu możliwe jest ich powtórne użycie na inne deskowanie. Wielokrotność użycia drewna na budowie jest jednym z czynników wpływających na zmniejszenie kosztów i świadczących o racjonalnej gospodarce materiałami.

Deskowanie ław niskich, do 30cm wysokości, wykonuje się z pojedynczej deski zamocowanej do kołków wbitych w grunt. Rozstaw kołków, zależnie od rodzaju gruntu i grubości desek, powinien wynosić 70-100cm, długość kołków powinna być równa co najmniej dwukrotnej wysokości ławy. Całe deskowanie stabilizuje się, wstawiając rozpórki między kołki i wiążąc ich końce drutem.

Rys.19. Deskowanie lawy fundamentowej, zależnie od wysokości [5, s. 214]

Ławy wysokie mają deskowanie z tarcz powtarzalnych, wykonanych z desek, sklejki,

płyt lub blachy, stabilizowanych rozpórkami opierającymi się na kołkach wbitych w grunt. Stopy fundamentowe schodkowe deskuje się podobnie jak ławy niskie, tworząc skrzynię

drewnianą bez dna stojącą na gruncie. Stopy schodkowe deskuje się dwiema takimi skrzyniami nałożonymi na siebie i usztywnionymi kołkami wbitymi w grunt lub rozparciem od skarpy wykopu.

Rys.20. Deskowanie stóp fundamentowych: schodkowej i trapezowej [5, s. 215]


Deskowanie stopy fundamentowej trapezowej wykonuje się z dwóch części: skrzyni dolnej, jak przy stopach płaskich, oraz górnej, złożonej z dwóch tarcz prostokątnych i dwóch trapezowych. Ponieważ stopy fundamentowe występują zazwyczaj w większej liczbie sztuk o jednakowych wymiarach, powinny być deskowane tak, aby umożliwić wielokrotne użycie materiału.

Rys.21. Tradycyjne deskowanie ścian monolitycznych [5, s. 216]

Drewniane deskowanie ścian monolitycznych wykonuje się stosunkowo rzadko, tylko

w razie betonowania indywidualnych, niepowtarzalnych odcinków ścian. Deskowanie takie składa się z poziomych desek, pionowych słupków z bali, łączonych ściągami z drutu i jest rozparte odcinkami łaty o długości odpowiadającej grubości ściany.

Rys..22. Elementy średniowymiarowego deskowania przestawnego [5, s. 216]

Ponieważ ściany wykazują stosunkowo najwięcej cech powtarzalności (stała wysokość

kondygnacji, modularny rozstaw ścian poprzecznych), dlatego łatwo jest używać powtarzalnych elementów deskowań, przeznaczonych do wielokrotnego stosowania. Elementy takie to płyty zwane tarczami, łączone różnego rodzaju klamrami i łącznikami, umożliwiającymi szybki montaż i rozbiórkę. Zależnie od sposobu przenoszenia tarcz


z zabetonowanej części ściany na inną, deskowania takie dzielimy na przestawne, tunelowe i ślizgowe.

Rys..23. Wielkowymiarowe deskowanie przestawne [5, s. 217]

Deskowania przestawne dzieli się na drobnowymiarowe, których tarcze mogą być

przenoszone ręcznie, oraz wielkowymiarowe, wymagające żurawia do zmiany położenia.

Rys.24. Tradycyjne deskowanie słupa o przekroju prostokątnym [2, s. 363]

Deskowania słupów o przekroju prostokątnym są wykonywane jako tarcze z desek

zespalanych obejmami, zwanych też jarzmami, w rozstawie 50-80cm. Jarzma w deskowaniach indywidualnych wykonuje się z desek, a do deskowań inwentaryzowanych stosuje się jarzma z płaskowników z otworami umożliwiającymi zamykanie jarzma trzpieniem stalowym.


Rys.25. System deskowy słupa o przekroju prostokątnym [1, s.102]

Rys.26. Tradycyjne deskowanie słupa o przekroju okrągłym, zależnie od średnicy [2, s. 365]

Deskowania indywidualne słupów o przekroju okrągłym są wykonywane z listew

przybijanych do jarzma, które w tym wypadku musi mieć wycięcie w kształcie połowy koła. Z dwóch połówek jarzma z nabitymi listewkami składa się deskowanie słupa, a jarzma łączy deskami - nakładkami. Jeżeli słup o przekroju okrągłym ma być wielokrotnie wykonany, to wówczas deskowanie powtarzalne można wykonywać z blachy stalowej, wzmocnionej profilami walcowanymi, a jarzma drewniane, zastąpić obejmami z płaskownika, skręcanymi na śruby. Obecnie, jako deskowania słupów o przekroju kołowym, stosuje się rury metalowe.

Rys.27. Deskowanie wraz z pomostem roboczym słupa o przekroju okrągłym [1, s. 154]

Stosowane są również deskowania jednorazowego użytku, o przekroju okrągłym,

wykonane z utwardzonej tektury. Element o średnicy od 250 do 500mm ustawiony pionowo, wypełnia się mieszanką betonową, z jednoczesnym zagęszczaniem co 50cm.

Jeżeli ściany nośne są murowane, wieńce zazwyczaj nie wymagają deskowania, ponieważ formuje się je w murze. W ścianach cienkich lub w połączeniu wieńca z gzymsem wykonuje się deskowanie oparte zwykle na wspornikach mocowanych do ściany.


Rys.28. Deskowanie wieńca zwykłego i z gzymsem[2, s. 367]

Płaskie nadproża ceglane (Kleina), czy też sklepienia płaskie wykonuje się na deskowaniu

z tarczy zbitej z desek grubości 25÷38 mm, zależnie od rozpiętości otworu. Szerokość tarczy równa się grubości muru, a jej długość równa się szerokości otworu, gdy tarczę opiera się na deskach przybitych do bocznych ścian otworu lub jest o 4÷6cm większa, gdy tarczę opiera się na murze.

Rys.29. Deskowanie nadproża ceglanego opartego na desce wspornikowej lub słupach [2, s. 368]

Ponieważ deski mają grubość większą niż spoina, więc ścina się krawędzie cegieł

stanowiących oparcie tarczy. W otworach o szerokości w świetle powyżej 1,5m, tarcze podpiera się słupkami.

Deskowanie płaskich nadproży żelbetowych, betonowanych na miejscu, składa się z tarczy tworzącej dno i dwóch tarcz bocznych. Deski są zbite nakładkami. Całość podpiera się stemplami z płatewką wzmocnioną zastrzałami. Boczne tarcze ściągane są drutem i rozpierane deskami. Rozpórki wyjmuje się w czasie betonowania.


Rys.30. Deskowanie nadproża Rys.31. Deskowanie stropu

żelbetowego [2, s. 368] na belkach stalowych [2, s. 369] Deskowanie stropów na belkach stalowych podwiesza się do tych belek. Prostopadle do

belek przywiązuje się poprzecznice z łat lub desek. Deskowanie monolitycznej płyty żelbetowej jest pomostem z desek opartych na ryglach,

które z kolei opierają się na stojakach na stropie niższej kondygnacji lub na gruncie. Gładkie stropy płytowe monolityczne występują jednak w budownictwie stosunkowo rzadko, dlatego z deskowaniem płyty stropowej wiąże się zazwyczaj deskowanie żeber, belek lub podciągów, które mają kształt koryta o dnie obniżonym w stosunku do spodu płyty.

Rys.32. Deskowanie stropów płytowych lub gęstożebrowych [2, s. 370]

Deskowania pod stropy gęstożebrowe wykonuje się podobnie, z tym, że deskowanie

płyty może być ażurowe, ponieważ służy jedynie jako podparcie pustaków, a nie jako forma do układania mieszanki betonowej. Obecnie deskowania tradycyjne stosuje się na mniejszych budowach.


Rys.33. Deskowanie systemowe stropu płytowego [4, s. 209 ]

Schody składają się z biegów i spoczników. Deskowanie spoczników nie różni się od

deskowania płyty stropowej płaskiej lub żebrowej, natomiast deskowanie biegu, ze względu na nachylenie oraz konieczność ukształtowania stopni, jest bardziej skomplikowane.

Rys.34. Deskowanie schodów [1, s.138 ]

Deskowanie biegu musi umożliwić układanie mieszanki betonowej od góry

i jednocześnie nie dopuszczać do jej zsuwania się po pochyłym deskowaniu. Elementami, które umożliwiają takie wykonanie deskowania są deski policzkowe, złożone z dwóch nałożonych na siebie równolegle desek; jedna z nich - wewnętrzna - ma wycięcie na stopnie. Do pionowych ścianek wycięć są przybite deski podstopnic, które kształtują stopnie.

Zbyt duży rozstaw stempli, niewłaściwy przekrój desek, zła jakość wykonania mogą być powodem zdeformowania się deskowania, a nawet złamania pod ciężarem mieszanki betonowej.

Przed przystąpieniem do wykonywania deskowania brygada ciesielska powinna otrzymać od kierownictwa robót instrukcję dotyczącą: − wymaganej grubości stempli, − rozstawu stempli w kierunku prostopadłym i równoległym do leżni, − przekroju leżni (rygli), − grubości desek do zasłaniania pomostu.


Przedłużanie stempli, jeżeli jest konieczne, wykonuje się w odległości około 1/3 od końca stempla. Sztukowanie stempli w środku długości, czy w strefie największego zginania, jest niedopuszczalne.

Sztukowanych stempli nie należy ustawiać obok siebie wzdłuż leżni, w rzędach do nich prostopadłych, ani wzdłuż przekątnej prostokąta siatki ustawionych stempli; należy ustawiać je mijankowo. Liczba sztukowanych stempli nie powinna przekraczać 15%.

Połączenia leżni (rygli) ze stemplami powinny być trwałe. Jeżeli leżnie przybija się do stempli bez wyrobienia wrębu, należy przybić pod nie czterema gwoździami podpórki długości około 30cm. Leżnie nie mogą być łączone między stemplami, lecz na stemplach.

Deskowanie powinno być tak wykonane, aby wszelkie przesunięcia części deskowania lub jego deformacje były niemożliwe. W związku z tym obowiązuje stężanie stempli pasami poziomymi, a na wysokości powyżej 3 m — również zastrzałami ukośnymi.

Podczas wykonywania wysokich (ponad 3m) deskowań należy dla pracowników dodatkowe tymczasowe pomosty zabezpieczające o szerokości 70cm z barierami i krawężnikami.

Deskowania elementów najczęściej wykonywanych w robotach murarskich zostały przedstawiony w pakietach poprzednich 712(06).Z1.08

Narzędzia ciesielskie, jak siekiery, dłuta, łapy i gwoździe, należy nosić w specjalnie przygotowanych do tego celu skrzynkach drewnianych.

Ze względu na bezpieczeństwo pracy niedozwolone jest pozostawienie ostrych narzędzi luzem na deskowaniu. Narzędzia takie, jeżeli trzeba je pozostawić, powinny być wbite ostrzem w drewno.

Do rozdeskowania konstrukcji żelbetowych można przystąpić po stwierdzeniu dostatecznej wytrzymałości betonu i uzyskanie zezwolenia upoważnionej do tego osoby.

Materiał drzewny z deskowania układa się w oznaczonym miejscu w taki sposób, aby wykluczyć możliwość skaleczenia się gwoździami.

4.2.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń. 1. Co nazywamy deskowaniem? 2. Kiedy stosujemy deskowania? 3. Jakie są rodzaje deskowań? 4. Jaka jest kolejność czynności przy wykonaniu deskowania pod nadproże monolityczne? 5. Jaka jest kolejność czynności przy wykonaniu deskowania na słup monolityczne

o przekroju prostokątnym? 6. Jaka jest kolejność czynności przy wykonaniu deskowania pod nadproże typu Kleina? 7. Jaka jest kolejność czynności przy wykonaniu deskowania wieńca? 8. Z jakich elementów składa się deskowanie słupów o przekroju okrągłym? 9. Jak deskujemy stropy na belkach stalowych? 10. Jak deskujemy stropy płytowe? 11. Jak deskujemy stropy gęstożebrowe? 12. Z jakich elementów składa się deskowanie schodów płytowych? 13. Jakie podstawowe przepisy bhp przy montażu i demontażu zbrojenia? 4.2.3. Ćwiczenia Ćwiczenie 1

Wykonaj deskowanie belki nadproża monolitycznego nad otworem drzwiowym szerokości 1,00m.



1) dobrać odpowiedni sprzęt i narzędzia, 2) zorganizować stanowisko pracy, 3) wykonać tarcze boczne i tarczę dolną, 4) zamontować deski wspornikowe, 5) zmontować ściany deskowania, 6) sprawdzić prawidłowość ułożenia deskowania (poziom deskowania, prawidłowość

ułożenia tarczy dolnej) 7) zamontować konstrukcję na deskach wspornikowych, 8) sprawdzić rozpórki, 9) zaprezentować wykonane ćwiczenie, 10) dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia.


– zestaw materiałów tartych: deski, łaty, listwy, – zestaw narzędzi do trasowania: ołówek ciesielski, miarka składana, stalowa miarka


– zestaw pił: poprzecznica, grzbietnica, płatnica, otwornica, – młotek, cęgi, – poziomnica, – wiertarka mechaniczna, – gwoździe, – literatura z rozdziału 6 poradnika dla ucznia. Ćwiczenie 2

Wykonaj deskowanie stupa o przekroju prostokątnym i wymiarach 0,20x0,30cm oraz wysokości 250cm wraz z zabezpieczeniem i usztywnieniem.


1) dobrać odpowiedni sprzęt i narzędzia, 2) zorganizować stanowisko pracy, 3) dobrać odpowiednią ilość materiału niezbędnego do wykonania deskowania, 4) wykonać tarcze deskowania, 5) wykonać ramkę stabilizacyjną, 6) wykonać jarzma, 7) wykonać montaż całej konstrukcji, 8) sprawdzić pion wykonanego deskowania, 9) zaprezentować wykonane ćwiczenie, 10) dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia.


– zestaw materiałów tartych: deski, łaty, listwy, – zestaw narzędzi do trasowania: ołówek ciesielski, miarka składana, stalowa miarka



– zestaw pił: poprzecznica, grzbietnica, płatnica, otwornica, – młotek, cęgi, – poziomnica, pion, – gwoździe, – elementy rusztowania, – literatura z rozdziału 6 poradnika dla ucznia. Ćwiczenie 3

Wykonaj deskowania tradycyjne pod nadproże Kleina; szerokość otworu okiennego 150cm, grubość ściany z cegły 38cm.


1) dobrać odpowiedni sprzęt i narzędzia, 2) zorganizować stanowisko pracy, 3) dobrać odpowiednią ilość materiału niezbędnego do wykonania deskowania, 4) wykonać tarcze, z desek, 5) zamontować deski wspornikowe, 6) zmontować tarcze na deskach wspornikowych, 7) sprawdzić poziom wyznaczony przez deski wspornikowe, dokonać ewentualnej korekty, 8) zaprezentować wykonane ćwiczenie, 9) dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia.


– zestaw materiałów tartych: tarcica, łaty, listwy, – zestaw narzędzi do trasowania: ołówek ciesielski, miarka składana, stalowa miarka


– zestaw pił: poprzecznica, grzbietnica, płatnica, otwornica, – młotek, cęgi, – poziomnica, – wiertarka mechaniczna, – gwoździe, – literatura z rozdziału 6 poradnika dla ucznia. Ćwiczenie 4

Wykonaj deskowanie elementu wieńca stropu międzykondygnacyjnego zgodnie z dokumentacją.


1) dobrać odpowiedni sprzęt i narzędzia, 2) zorganizować stanowisko pracy, 3) wykonać tarcze, z desek, 4) osadzić listwy podporowe, 5) wykonać osadzanie tarczy z jednoczesnym montażem wspornika, 6) wykonać ściągi, 7) zaprezentować wykonane ćwiczenie, 8) dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia.


Wyposażenie stanowiska pracy: – zestaw materiałów tartych: deski, łaty, listwy, – zestaw narzędzi do trasowania: ołówek ciesielski, miarka składana, stalowa miarka


– zestaw pił: poprzecznica, grzbietnica, płatnica, otwornica, – młotek, cęgi, – poziomnica, – wiertarka mechaniczna, – gwoździe, – drut do wykonania ściągów, – literatura z rozdziału 6 poradnika dla ucznia. 4.2.4. Sprawdzian postępów Czy potrafisz: Tak Nie

1) scharakteryzować deskowania? ¨ ¨ 2) omówić kolejność czynności podczas wykonania deskowania pod

stropy? ¨ ¨

3) zachować ostrożność podczas wykonywania montażu deskowań? ¨ ¨ 4) zorganizować stanowisko pracy do wykonania prostych tarcz

deskowań? ¨ ¨

5) wykonać deskowanie nadproża? ¨ ¨ 6) wykonać deskowanie słupa prostokątnego? ¨ ¨ 7) wykonać deskowanie wieńca zwykłego? ¨ ¨ 8) scharakteryzować deskowania stropów? ¨ ¨ 9) scharakteryzować deskowania schodów? ¨ ¨ 10) współpracować z innymi w trakcie wykonywania prac ? ¨ ¨ 11) zastosować przepisy bhp podczas montażu i demontażu deskowań? ¨ ¨


4.3. Rusztowania 4.3.1. Materiał nauczania

Obecnie rusztowania z drewna wykonuje się dość rzadko, ponieważ wyparły je rusztowania metalowe. Rusztowania służą do prac wykończeniowych (tynkowanie, malowanie, spoinowanie) wewnątrz i na zewnątrz budynku oraz do wznoszenia budynków metodą tradycyjną. W związku z tym, oprócz podziału na rusztowania drewniane i stalowe, rozróżniamy jeszcze rusztowania zewnętrzne i wewnętrzne.

Rusztowania stojakowe wykonuje się z iglastego drewna okrągłego, o średnicy nie mniejszej niż 120mm w najwęższym miejscu. Składają się one z elementów konstrukcyjnych, jednego lub dwu rzędów stojaków, podłużnic, leżni (poprzecznic) i tężników. Poszczególne elementy konstrukcji łączy się na gwoździe lub klamrami ciesielskimi. Ponadto, rusztowania są wyposażone w pomosty robocze, poręcze i schodnie

Rusztowania stojakowe można stosować do wysokości 20m. Odległości między osiami stojaków wzdłuż muru nie mogą przekraczać 2,5m, a odległość stojaków od muru nie może być więcej niż 1,5m, w odniesieniu do rusztowań jednorzędowych. Rusztowania dwurzędowe powinny mieć pierwszy rząd stojaków w odległości 35cm od ściany, a drugi w odległości 1,5m od pierwszego rzędu. Ze względu na stateczność rusztowania stojaki ustawia się z nachyleniem w do 2% w kierunku ściany. Całe rusztowanie musi być mocno zakotwione w ścianie: rusztowania jednorzędowe mocuje się w murze, obmurowując końce leżni na głębokość 15 cm, a rusztowania dwurzędowe kotwi się w murze, łącząc je linką stalową lub splotem z drutów do kotwi osadzonych w murze. Ze względu na znaczne zużycie drewna oraz bardzo pracochłonny montaż i demontaż, rusztowania z drewna okrągłego stosuje się bardzo rzadko.

Rys.35. Rusztowanie stojakowe jednorzędowe a) przekrój, b)widok [2, s. 392]


Innym rodzajem rusztowania drewnianego są rusztowania drabinowe, zwane też wiedeńskimi. Drabiny o szerokości ok. 60cm i długości 6,0 lub 8,0m są elementami powtarzalnymi do wielokrotnego użycia. W pionie łączy się je jarzmami i klinami, dzięki czemu można z nich wykonywać rusztowania wysokości do 25m. Poszczególne drabiny muszą być umocowane do muru co 3,5m. Mocuje się je drutem do haków lub kotwi wbitych w ścianę. Maksymalny rozstaw drabin wynosi 2,5m, a całą konstrukcję usztywnia się tężnikami z desek, które również służą do wielokrotnego użycia i są wyposażone w otwory i śruby do łączenia ich z drabinami. Na szczeblach drabin opiera się schodnie i pomosty. Ze względu na stosunkowo delikatną konstrukcję rusztowań nie należy ich stosować do murowania ścian z cegły pełnej oraz do licowania ścian kamieniem naturalnym. Drabiny wykonuje się z drewna wysokiej klasy; z tego powodu rusztowania wiedeńskie, podobnie jak i stojakowe, spotyka się obecnie rzadko.

Rys.36. Rusztowanie a) widok, b) przekrój [2, s. 402 ]

Do nadbudowy lub remontów budynków albo gdy nie można rusztowania oprzeć na

gruncie, stosuje się rusztowania na wspornikach wysuniętych z wnętrza budynku, przez istniejące lub wybite do tego celu otwory.

Rys.37. Rusztowanie na wysuwnicach [2, s. 408]


Najbardziej rozpowszechnione z rusztowań wewnętrznych są rusztowania na kozłach z uwagi na łatwość ich montażu i demontażu. Rusztowania te są przeważnie używane wewnątrz wznoszonego budynku, bywają jednak ustawiane i na zewnątrz podczas wznoszenia budynków parterowych oraz na pomostach rusztowań stojakowych. Składają się z kozłów oraz ułożonego na nich pomostu.

Wysokość kozła nie powinna przekraczać 250 cm, długość wynosi zwykle 1,2 wysokości. Kozły powinny być rozstawione w odległościach nie większych niż 1,5 m. Kozły wyższe niż 150 cm muszą mieć nogi stężone deskami. Na leżnie kozłów używanych do robót murarskich stosuje się krawędziaki 12,5 x 12,5 cm, do robót tynkarskich — deski grubości 3,2 cm i szerokości 17,5 cm. Nogi kozłów wykonuje się w pierwszym wypadku z łat 7,5 x 10 cm, w drugim — z desek takich jak leżnie. Nogi stęża się deskami grubości 3,2 cm i szerokości 12,5 cm. Pomosty i schodnie mają takie same wymiary jak rusztowanie stojakowe.

Rys.38. Kozły do robót: a) tynkarskich, b) murarskich

Nogi mocuje się do leżni na wrąb głębokości do 2 cm, najmniej trzema gwoździami

100 mm. Pomosty do robót murarskich układa się z dwu warstw desek, do robót tynkarskich – z jednej.

Podczas montowania rusztowania w dwu poziomach na pomoście ułożonym na kozłach dolnych szerszych ustawia się górne kozły węższe i przykrywa pomostem. Otrzymuje się w ten sposób na poziomie dolnym wolny pas szerokości 100 cm (rys. 15-13), który służy do podawania materiałów. Wejście na pomosty rusztowań powinno odbywać się po schodniach.

Rys.39. Rusztowanie z kozłów ustawionych w dwóch poziomach

Nie można zaścielać całego pomieszczenia pomostem rusztowania, lecz wzdłuż jednej ze

ścian, z dogodnym dojściem do otworu drzwiowego, trzeba ułożyć schodnię. Opiera się ją na koźle, niższym kozłem podpiera w środku rozpiętości i unieruchamia balami ułożonymi na podłodze pomieszczenia.

Zgodnie z przepisami bezpieczeństwa zabrania się wykonywania robót na rusztowaniu z trzech kondygnacji kozłów.


Wadą rusztowań na kozłach jest trudność przewożenia samych kozłów, które mają konstrukcję przestrzenną, zajmującą dużo miejsca w skrzyni wozu. Z drugiej strony nie można kozłów układać w stos, ponieważ połamią się wskutek wstrząsów w czasie przewozu.

Odmianę drewnianych rusztowań kozłowych stanowią wózki rusztowaniowe o konstrukcji stalowej na kółkach, o regulowanej wysokości pomostu.

Rys.38. Stolik rusztowaniowy [4, s.172 ]

Nieprawidłowe lub niedokładne ustawienie rusztowań może spowodować poważne

zagrożenie zdrowia lub życia ludzi, którzy będą na nich pracować. Dlatego muszą one być wykonane z odpowiednich materiałów, zgodnie z projektem lub szkicem przygotowanym lub potwierdzonym przez kierownika robót oraz udostępnione pracownikom (oprócz wykonujących rusztowania, którzy są odpowiednio przeszkoleni) dopiero po odbiorze technicznym. Pracownicy wykonujący i rozbierający rusztowania muszą być wyposażeni w hełmy i pasy ochronne. Do robót tych nie wolno zatrudniać młodocianych. Praca na wysokości od 1m wymaga zamontowania na rusztowaniach balustrad.

W czasie montażu i rozbiórki rusztowań, teren robót powinien być ogrodzony lub zabezpieczony w inny sposób przed dostępem ludzi i przed ruchem pojazdów.

Nie wolno prowadzić montażu ani rozbiórki rusztowań w czasie złych warunków atmosferycznych (mgły, burzy, silnego wiatru, ulewnego deszczu, śnieżycy) ani po zmroku.

Niedopuszczalne jest wykonywanie robót ciesielskich, związanych z budową lub rozbiórką rusztowań, jednocześnie na kilku poziomach w jednym pionie (jeden nad drugim). W czasie prowadzenia tych robót, na wznoszonym (lub rozbieranym) rusztowaniu mogą przebywać tylko pracownicy wykonujący te roboty.

Drogi komunikacyjne i przejścia piesze pod rusztowaniami trzeba osłonić daszkami ochronnymi o wysięgu co najmniej 220cm mierząc od zewnętrznego rzędu stojaków. 4.3.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń. 1. Do czego służy rusztowanie? 2. Jakie są rodzaje rusztowań? 3. Z jakich elementów składają się rusztowanie na kozłach? 4. Jakie są warunki wykonania rusztowania na kozłach? 5. Jakie podstawowe przepisy bhp obowiązują przy montażu i demontażu rusztowań?


4.3.3. Ćwiczenia Ćwiczenie 1

W zaplanowanym miejscu robót tynkarskich ustaw rusztowanie na kozłach. Sposób wykonania ćwiczenia Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) przygotować elementy rusztowania, 2) przygotować miejsce w którym zostanie ustawione rusztowanie, 3) ustawić kozły i nałożyć podest, 4) sprawdzić poziom podestu i, 5) sprawdzić stabilność rusztowania, 6) zaprezentować wykonane ćwiczenie, 7) dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia.


− elementy rusztowania na kozłach, − miarka, poziomnica, − literatura z rozdziału 6 poradnika dla ucznia. Ćwiczenie 2

Wykonaj elementy rusztowania na kozioł, które będzie przeznaczone do robót murarskich.


1) dobrać odpowiedni sprzęt i narzędzia, 2) zorganizować stanowisko pracy, 3) dobrać materiał, 4) dociąć materiał na elementy kozła, 5) wykonać kozioł, 6) dociąć materiał na elementy podestu, 7) wykonać podest, 8) posprzątać stanowisko pracy, 9) zaprezentować wykonane ćwiczenie, 10) dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia.


– zestaw materiałów tartych, – zestaw narzędzi do trasowania: ołówek ciesielski, miarka składana, stalowa miarka


– zestaw pił: poprzecznica, grzbietnica, płatnica, otwornica, – młotek, cęgi, – wiertarka mechaniczna, – gwoździe, – literatura z rozdziału 6 poradnika dla ucznia.


4.3.4. Sprawdzian postępów Czy potrafisz: Tak Nie

1) scharakteryzować rusztowania różnego typu? ¨ ¨ 2) zachować ostrożność podczas wykonywania montażu rusztowań? ¨ ¨ 3) zorganizować montaż rusztowań wewnętrznych? ¨ ¨ 4) wykonać montaż rusztowania na kozłach? ¨ ¨ 5) scharakteryzować rusztowania na wysuwnicach? ¨ ¨ 6) współpracować z innymi w trakcie wykonywania prac? ¨ ¨ 7) zastosować przepisy bhp podczas montażu i demontażu rusztowań? ¨ ¨


5. SPRAWDZIAN OSIĄGNIĘĆ

INSTRUKCJA DLA UCZNIA 1. Przeczytaj uważnie instrukcję. 2. Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi. 3. Zapoznaj się z zestawem pytań testowych. 4. Test zawiera 20 zadań dotyczących wykonywania robót ciesielskich.

W teście znajdują się zadania wielokrotnego wyboru( jedna odpowiedź jest prawidłowa) oraz zadania z luką. Pytania z luką wymagają uzupełnić luki.

5. Udzielaj odpowiedzi tylko na załączonej karcie odpowiedzi, prawidłową odpowiedź w pytaniach wielokrotnego wyboru zaznacz X (w przypadku pomyłki należy błędną odpowiedź zaznaczyć kółkiem, a następnie ponownie zakreślić odpowiedź prawidłową), w zadaniach z luką wpisz brakujący wyraz lub wyrazy.

6. Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania. 7. Kiedy udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóż jego rozwiązanie

na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci wolny czas. 8. Na rozwiązanie testu masz 45 minut.

Powodzenia


ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

1. Tarcica powinna być przechowywana na placu budowy w taki sposób, aby nie ulegała zawilgoceniu przez wodę

a) opadową ani od wilgoci gruntowej. b) opadową. c) wodę gruntową. d) deszczową.

2. Składowaną tarcice można nakryć folią lub arkuszami papy, jeżeli czas składowania nie przekracza:

a) 5 dni a wilgotność desek jest większa niż30. b) 10 dni a wilgotność desek nie jest większa niż30%. c) 10 dni a wilgotność desek nie jest większa niż50%. d) 5 dni a wilgotność desek jest większa niż50%.

3. Trasowanie elementu jest to a) wycięcie elementu z materiału z 5 milimetrowym naddatkiem. b) rozrysowanie i wymierzenie kształtu oraz wielkości elementu na materiale. c) wycięcie elementu z materiału. d) wymierzenie kształtu i wielkości elementu na materiale.

4. Do trasowania elementów służą między innymi a) liniały, miarki i kątowniki. b) przecinaki i piły. c) strugi i piły. d) kątowniki i przecinaki.

5. Do wykonania w drewnie gniazd i otworów służą a) piły tarczowe. b) dłuta. c) kątowniki. d) strugi.

6. Ręczną piłą tarczową można przecinać deski i listwy jeżeli ich grubość nie przekracza a) 22mm. b) 25mm. c) 38mm. d) 40mm.

7. Najbardziej typowe złącza ciesielskie to a) złącza wrębowe. b) złącza gwoździowane. c) złącza nakładkowe. d) złącza na skowy.

8. Jarzmo jest elementem deskowania a) belki. b) płyty. c) słupa. d) schodów.


9. Deskowanie ławy fundamentowej można wykonać z pojedynczej deski jeżeli wysokość ławy nie przekracza a) 20 cm. b) 30 cm. c) 40 cm. d) 50 cm.

10. Stabilizacja deskowania ławy fundamentowej polega na a) wstawieniu rozpórek między kołki i związaniu ich drutem. b) wstawieniu rozpórek między kołki. c) związaniu kołków drutem. d) związaniu rozpórek drutem.

11. Tarcze, deskowania nadproża podpiera się słupkami. jeżeli szerokość otworu w świetle ścian przekracza

a) 2,0 m. b) 2,5 m. c) 1,5 m. d) 3,0 m.

12. Tradycyjne deskowanie słupa o przekroju okrągłym zastępuje się deskowaniem z : a) dwuteowników. b) rur stalowych lub utwardzonej tektury. c) blach. d) okrąglaków.

13. Deskowanie stropu podwiesza się do belek w przypadku wykonywania stropu a) na belkach drewnianych. b) na belkach żelbetowych. c) płytowego. d) na belkach stalowych.

14. Rusztowania stojakowe można stosować do wysokości a) 20 m. b) 30 m. c) 40 m. d) 25 m.

15. Zadaniem złączy jest przenoszenie z jednego elementu na drugi …….. powstałych w wyniku działania obciążeń

16. Jeżeli deskowanie jest złożone z elementów i przewidziane do wielokrotnego użycia to

mamy do czynienia z deskowaniem powtarzalnym lub .....................………………... 17. Celem obróbki wykończeniowej drewna jest uszlachetnienie ..................................…….

18. Zależnie od sposobu przenoszenia tarcz z zabetonowanej części ściany na inną,

deskowania powtarzalne dzielimy na przestawne, tunelowe i …………………………… 19. Do rozdeskowania konstrukcji żelbetowych można przystąpić po stwierdzeniu dostatecznej

………………………………… i uzyskania zezwolenia upoważnionej do tego osoby. 20. Do prac murarskich, tynkarskich i okładzinowych jest stosowane rusztowane kozłowe,

które najczęściej wykorzystujemy do robót prowadzonych we ..........................................


KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko …………………………………………………….. Wykonywanie robót ciesielskich Zakreśl poprawną odpowiedź, uzupełnij brakujące zdanie

Nr zadania Odpowiedź Punkty

1. a b c d 2. a b c d 3. a b c d 4. a b c d 5. a b c d 6. a b c d 7. a b c d 8. a b c d 9. a b c d 10. a b c d 11. a b c d 12. a b c d 13. a b c d 14. a b c d 15. 16. 17. 18. 19. 20.

Razem:


6. LITERATURA 1. Kettler K: Murarstwo cz. 2. Warszawa 2002. 2. Lenkiewicz W. Zdziarska-Wis I. Ciesielstwo. WSiP. Warszawa 1998. 3. Mirski J.Z. Łęcki K. Budownictwo z technologią. WSiP. Warszawa 1998. 4. Praca zbiorowa: Poradnik majstra budowlanego. Arkady, Warszawa 1992. 5. Słowiński Z: Technologia budownictwa 1 WSiP. Warszawa 1996. 6. Warunki techniczne wykonania i odbioru robót budowlano-montażowych. Budownictwo

ogólne. Tom I, część 2 , 3 i 4. Arkady, Warszawa 1990.

murarz- wykonywanie robót ciesielskich

Education