MORSKIE SYSTEMY INFORMATYCZNE

PRACOHOLIZM

I

MOBBING W PRACY

Irmina Eichwald

Obecnie każdy człowiek jest tak zawalony pracą, że przychodzi do niej wczesnym świtem, a wychodzi z niej nocą,

Czy taki stosunek do pracy oznacza, że ktoś jest pracoholikiem?

Warto się nad tym zastanowić, ponieważ w dzisiejszym świecie pracowitość I pracoholizm są ze sobą powiązane I naprawde bardzo trudno je od siebie odróżnić.

Jeśli siedzą Państwo w pracy po kilkanaście godzin dziennie, a czasami nawet dłużej, to znak że jest z Wami coś nie tak. A może wciaż myślicie o tym, co zrobicie jutro, gdy przyjdziecie do pracy, albo w wolnej chwili wpadacie do biura, żeby coś jeszcze poprawić?

Jeżeli takie symptomy dotyczą właśnie Was, to niestety chorujecie na pracoholizm.

W naszej prezentacji pokażemy Wam, jak rozponzać pracoholizm, jakie są jego przyczyny I jak się od niego uwolnić

CZYM JEST PRACOHOLIZM ?

Jest stanem uzależnienia od wykonywanej pracy, powodując zaburzenie równowagi

między istotnymi elementami życia.

Ludzie uzależnieni mają dystans do otaczającego świata, rodziny, przyjaciół.

Tracą zdolność oddielania spraw osobistych od życia zawodowego.

KIM SA PRACOHOLICY ?

Pracoholikami są zwykle osoby pilne, perfekcyjne, ale i niepewne siebie, nieśmiałe, niedowartościowane, bojące się otoczenia.

Często są to osoby ambitne, lubiące rywalizować I wygrywać, które wysoko stawiają

sobie poprzeczkę, za wszelką cenę dążą do osiągniecia sukcesu I prestiżu społecznego.

Niejednokrotnie podchodzą z obawą do własnego talentu, spontaniczności czy fantazji.

SKAD SIE BIORA PRACOHOLICY ?

W sidła nałogu popadają najczęściej osoby ambitne, lubiące rywalizować i wygrywać, które wysoko stawiają sobie poprzeczkę, za wszelką cenę dążą do osiągnięcia sukcesu i prestiżu społecznego.

Nieraz uzależnienie od pracy przybiera formę ucieczki przed otaczającą rzeczywistością, pozwala zapomnieć o problemach życia codziennego, z którymi człowiek nie może, bądź nie chce sobie poradzić.

Praca przysłania myśli o kryzysie w życiu uczuciowym, porażce, poczuciu osamotnienia.

Ludzie traktujący pracę jako odskocznię są zwykle nieśmiali, niedowartościowani, a poprzez sukcesy w pracy starają się zrekompensować inne dziedziny życia, w których nie czują się spełnieni.

JAK ROZPONASZ PRACOHOLIKA …

fizyczne oznaki pracoholizmu

bóle głowy

niestrawność

płytki oddech

tiki nerwowe

zmęczenie

zawroty głowy

zmiany w zachowaniu

wybuchy nastrojów niepokój

bezsenność

niemożność zrelaksowania się

łatwość irytowania się problemy z koncentracją

roztargnienie

znudzenie i wahania nastrojów - od euforii po depresję

JAK WYGLADA UZALEZNIENIE OD PRACY ?

Pracoholik to perfekcjonista, uważa że nikt nie jest w staniego zastąpić, bo tylko on potrafi wykonać określone zadania we właściwy sposób, nie potrzbuje od nikogo pomocy.

Praca pochania go to tego stopnia, że zapomina o innych bardzo banalnych czynnościach np: zrobieniu

zakupów czy zjedzeniu posiku.

Zapomina o ważnych uroczystościach rodzinnych, imieninach, urodzinach.

W dniach wolnych od pracy lub podczas urlopu nie potrafi zapomniec o pracy, zrelaksować się, odpocząć.

Często zabiera materiały do domu i zamiast spędzać czas z rodziną, nadrabia zaległości zawodowe.

Weekendy ciągną się w nieskonczoność, q wakacje to już prawdziwa męczarnia.

MOTTO PRACOHOLIKA

“ “ DZIEN WOLNY DZIEN WOLNY

OD PRACY OD PRACY

TOTO

DZIEN STRACONY”DZIEN STRACONY”

PRACOHOLIZM A PRACOWITOSC

Dla człowieka pracowitego praca jest obowiązkiem, który sprawia mu przyjemnośc.

.

Nie pozwala jednak, żeby praca zdominowała wszystkie dziedziny jego życia.

Potrafi powiedzieć NIE. Kiedy trzeba umieć odpocząć i się zrelaksować.

Kiedy trzeba umieć odpocząć i się zrelaksować. Znajduje czas dla rodziny i przyjaciół oraz na relaksującą rozrywkę.

Natomiast pracoholik CIĄGLE myśli o pracy, nawet jeśli ma wolne, czuje się smutny i odczuwa wewnętrzną pustkę bez pracy.

Zawsze zabiera ze sobą coś do domu, żeby w ramach "odpoczynku" troszkę popracować. Nie ma czasu dla rodziny i przyjaciół i wciąż uważa, że nie ma czasu. Jest nerwowy i opryskliwy, mało sypia, nieracjonalnie się odżywia.

JAK WALCZYC Z PRACOHOLIZMEM ?

Ułóż sobie hierarchię wartości.

Rozpocznij od tego, co najważniejsze, czyli od kontaktów z rodziną, znajomymi, zadbaj o swoje zdrowie, zajmij się swoimi zainteresowaniami, uprawiaj jakieś hobby

Jeżeli czujesz, że grozi Ci pracoholizm porozmawiaj o tym z kimś zaufanym.

Dzieki temu złapiesz to tej sprawy odpowiedni dystans

Odreagowuj stres.

Słuchaj ulubionej muzyki, oglądaj komedie, czytaj książki. Spotykaj się też ze znajomymi spoza pracy. Rób to, co lubisz najbardziej i nie myśl w tym czasie o pracy.

PRZYCZYNY PRACOHOLIZMU

Kryzys i ogromne bezrobocie. Często pracujemy dużo ( za dużo), nawet ponad nasze siły, aby zachować nasze stanowisko.

Pracodawcy obarczają pracowników coraz większą liczbą obowiązków, wymagają zwiększenia obrotów, często ponad nasze siły.

W niektórych wypadkach przekleństwem okazują się telefony komórkowe, przez co nawet nasze domy okazują sie miejscem pracy

Pogoń za pieniędzmi i karierą

PRACOHOLICY MILE WIDZIANI…

Pracoholicy są chętnie zatrudniani w pewnych branżach, szczególnie na takich stanowiskach, jak:  

ｷprzedstawiciel handlowy

ｷpośrednik ubezpieczeniowy

ｷ sprzedawca

ｷw każdej działalności nastawionej na wynik

SKUTKI PRACOHOLIZMU

WYPALENIE ZAWODOWE

Pojęcie wypalenia zawodowego, ang.: job burnout), w świadomości społecznej obecne jest już przeszło 30 lat, jednak dopiero w ostatnich latach nabrało rozgłosu i zaczęło być postrzegane jako poważny problem społeczny

Najczęściej obserwowany jest u ludzi młodych, aktywnych, pełnych marzeń i pomysłów, lecz pędzących zbyt szybko po szczeblach kariery oraz u poważnych biznesmenów, którzy zatracili się w pracy zawodowej.

CZYM JEST WYPALENIE ZAWODOWE ?

Jest to stan wyczerpania emocjonalnego jednostki, przejawiający się zmniejszonym zainteresowaniem pracą, obniżoną aktywnością oraz brakiem satysfakcji z wykonywanych czynności służbowych.

Wypaleniu zawodowemu towarzyszy zazwyczaj obniżone poczucie dokonań osobistych, objawiające się przekonaniem o braku kompetencji zawodowych, niedostatecznej wiedzy.

Osoba, która do tej pory świetnie radziła sobie z obowiązkami zawodowymi zaczyna nagle krytykować swoje umiejętności, poddaje w wątpliwość zasadność dalszej pracy, traci motywację i wiarę w siebie. Do tego dochodzi nieraz poczucie bezsensu istnienia, brak kreatywności i chęć ucieczki.

PRZYCZYNY WYPALENIA ZAWODOWEGO

Wypalenie zawodowe może być skutkiem przepracowania, długotrwałego stresu w środowisku pracy lub zbyt wygórowanych oczekiwań stawianych jednostce przez otoczenie.

Duży wpływ na pojawienie się tego problemu ma charakter i psychika osoby, bowiem wiele zależy m.in. od: odporności na stres, temperamentu, systemu wartości, samooceny oraz od postawy wobec pracy i obowiązków

Problem ten dotyka najczęściej osoby ambitne, pracujące na samodzielnych, odpowiedzialnych stanowiskach, na co dzień żyjący w stresie i stawiający sobie zbyt wysoko poprzeczkę

KTO JEST NARAZONY NA WYPALENIE ZAWODOWE ?

Z problemem tym najczęściej borykają się osoby, które w codziennej pracy mają bezpośredni kontakt z ludźmi, ich praca polega na niesieniu pomocy innym lub zajmują odpowiedzialne stanowiska kierownicze

zawódy wymagające życia na pełnych obrotach, często kosztem zdrowia czy rodziny, dużej aktywności i kreatywności

Syndrom ten nie omija, zatem:

nauczycieliwychowawcówlekarzypielęgniarek

przedstawicieli handlowych

osób zajmujących się marketingiem, reklamą oraz menadżerów

Każdy jednak może stracić poczucie sensu swojej pracy, niezależnie od wykonywanego zawodu.

SYNDROMY WYPALENIA ZAWODOWEGO

długotrwały stres związany z miejscem pracy

problemy z koncentracją, problemy z podjęciem decyzji

brak kontroli nad emocjami - niecierpliwość, wybuchy gniewu i irytacji

wyczerpanie fizyczne - przewlekłe zmęczenie bez przyczyny, brak aktywności

osłabienie organizmu, częste infekcje

bóle głowy, mięsni

brak apetytu, nagły spadek wagi

problemy z zasypianiem, bezsenność

utrata entuzjazmu - schematyczne podchodzenie do problemów i zadań, brak własnej inwencji

świadome izolowanie się od otoczenia, unikanie bezpośrednich kontaktów z ludźmi

CZYM MOZE GROZIC WYPALENIE

ZAWODOWE ?

Wyniszczenie organizmu,

bezsenność, przewlekła depresja, wrzody żołądka, napady lęku, nadciśnienie, problemy z koncentracją

konieczność zmiany miejsca pracy, a nawet zawodu

problemy w życiu rodzinnym

Biorąc pod uwagę powyższe argumenty należy zrobić wszystko, by nie dopuścić do pojawienia się wyczerpania zawodowego.

Należy więc pracować z umiarem, mieć dystans do spraw zawodowych, starać się odpoczywać aktywnie, kontrolować stan zdrowia i nie zaniedbywać życia osobitego.

Trzeba umieć powiedzieć sobie STOP, zrelaksować się, nabrać dystansu do otoczenia

Każdy powinien znaleźć swoją odskocznię, która umożliwi bezpieczną ucieczkę przed stresami dnia codziennego

MOBBING W PRACY

Mobbing to słowo jest utworzone ze słowa "mob", co według słownika oznacza z ang. tłum, motłoch, napadać na kogoś, nachodzić, nagabywać, atakować. Słowo z łacińskiego "mobile vulgus" (zmienny tłum).

Oznacza cały system psychospołecznych relacji w miejscu pracy w postaci działania lub zachowania dotyczących pracownika lub skierowane przeciwko pracownikowi, polegające na uporczywym i długotrwałym nękaniu lub zastraszaniu pracownika, wywołujące u niego zaniżoną ocenę przydatności zawodowej, powodujące lub mające na celu poniżenie lub ośmieszenie pracownika, izolowanie go lub wyeliminowanie z zespołu.

CZYM JEST MOBBING ?

To psychiczne, długotrwale szykanowanie pracownika w pracy przez przełożonych lub przez innych pracowników, dręczenie i molestowanie moralne.

A ponadto zaczepianie, obmawianie, nieprzyjazne wypowiedzi, to bezpodstawny rodzaj terroru psychicznego, ciągłe oraz wywieranie na pracowniku psychicznej, społecznej i ekonomicznej przemocy w pracy nie tylko przez przełożonego, ale i czasem także przez współpracowników.

CHARAKTERYSTYKA MOBBINGU

1. Dokuczanie jakiejś osobie ma charakter ciągły (nie uznaje się za mobbing dokuczania rzadziej niż raz na tydzień)

2. Trwa przez dłuższy czas (nie liczy się poniżej pół roku)3. Ofiara mobbingu i ci którzy to robią, są w nierównej sytuacji społecznej

4. Dręczący mają wyraźną przewagę nad ofiara

5. Jest ukrywany przed otoczeniem - to dokuczanie występuje kiedy ofiara jest tylko z tymi, którzy jej dokuczają, zanika kiedy widzi to ktoś, kto nie uczestniczy w tym dokuczaniu

6. Dużą role w jego mechanizmie ma szkodzenie opinii tej osoby

7. Zaistnienie konfliktu, czyli zderzenia sprzecznych dążeń członków pewnej zorganizowanej grupy ludzi (pracowników)

PRZYCZYNY MOBBINGU

1. WZROST BEZROBOCIA

2. STAŁE ZAGROŻENIE UTRATĄ PRACY

3. SZTYWNE STRUKTURY SPOŁECZNE

4. NEGATYWNE CECHY POLITYKI ORGANIZACYJNEJ

5. POGARSZACE SIĘ WARUNKI MATERIALNE WIĘKSZOŚCI SPOŁECZEŃSTWA

RODZAJE MOBBINGU

POZIOMY“pracownik przeciw koledze”

To podejmowanie wrogich działań przez grupę współpracowników wobec osoby, której odmienność staje się przedmiotem ataków (kobieta w gronie mężczyzn, mężczyzna wśród kobiet, odrębność rasowa, religijna lub społeczna, homoseksualizm i in.).

Niekiedy źródłem molestowania jest zazdrość względem kogoś, kto coś posiada, a czego nie mają inni, np. młodość, wykształcenie, bogactwo, uroda.

Rola przełożonego jest przy tym rodzaju mobbingu trudna, nie wie on jak się ma zachować, często nie podejmuje żadnych kroków, nie chcąc być posądzonym przez mobberów o faworyzowanie osoby szykanowanej, terroryzowanej przez kolegów

PIONOWY

“ podwładny przeciwko przełożonemu”

Przełożony staje się stroną prześladowaną przez podwładnych. Jest przykładem szefa nie posiadającego umiejętności zarządzania ludźmi.

Podwładni usiłują kompromitować przełożonego, by np. zająć jego miejsce.

RODZAJE MOBBINGU

POCHYŁY

“ przełożony przeciwko podwładnemu”

Najbardziej rozpowszechniona forma.

Zjawisko to nasila się szczególnie w czasach recesji, sytuacja na rynku pracy, bezrobocie powoduje, że pracownik godzi się na wszystko, chcąc utrzymać miejsce zatrudnienia.

RODZAJE MOBBINGU

MOBBINGUJACY:

traktuje innych instrumentalnie

nie odczuwa wyrzutów sumienia z powodu wykorzystywania i poniżania innych

nie ma zdolności empatii

deprecjonując i poniżając innych dowartościowuje się

posiada wyolbrzymione poczucie własnej wartości

egoista i autokrata

podstępny, tchórzliwy i zakłamany

sam udaje ofiarę

przecenia swoje umiejętności i swoją wiedzę

bardzo inteligentny, bezwzględny i przebiegły

lubi czerpać przyjemność z zadawania ofierze bólu („syndrom ciemiężyciela”) ,

impulsywność, niska samokrytyka

łatwy kontakt z otoczeniem

MOBBINGOWANY :

w większości to pracoholicy, ludzie oddani firmie, długoletni pracownicy o wysokich kwalifikacjach

wśród nich 80% to kobiety

najczęściej osoby w wieku 21-40 lat

częściej nieobecne w pracy od niemobbingowanych pracowników

pracują znacznie mniej wydajnie

niska samoocena (utrwalone poczucie krzywdy)

wrażliwość, pasywność (bierność)

ukrywanie swoich potrzeb

fizyczne obrażenia, dolegliwości somatyczne (częste bóle głowy, brzucha)

identyfikacja z agresorem, utrata własnej tożsamości

poczucie żalu i krzywdy

BLEDY POPELNIANE PRZEZ OFIARE I ICH

ZAPOBIEGANIE

Zbytnia potulność i ugodowość rozzuchwalają mobbera. Postaw się! Nie dopuść do sytuacji, żeby zrobiono z Ciebie "kozła ofiarnego"!

Zbyt długie milczenie o doświadczanych niegodziwościach. Mów o swoich problemach głośno

Brak robienia dokumentacji związanych z szykanowaniem. Zapisuj daty i fakty, zbieraj dowody, nagrywaj kontrowersyjne polecenia i obraźliwe wypowiedzi

Godzenie się na straty finansowe za cenę „świętego spokoju” po zrezygnowaniu z pracy. Pieniądze to ważna sprawa – nie zrezygnuj z nich dobrowolnie!

Ociąganie się z pójściem do psychiatry, aby otrzymać zaświadczenie stwierdzające depresję, jako stan wynikający z prześladowania w pracy. Zamiast zwolnienia od internisty weź je od psychiatry – w razie procesu sądowego jesteś „do przodu” w wysokości odszkodowania

Zbyt późne szukanie pomocy u fachowców. Pamiętaj, że są kompetentne osoby, które mogą Ci pomóc

Zbyt późne zgłoszenie się do Towarzystwa Antymobbingowego. Mów głośno, że reprezentuje ono Twoje interesy. Poinformuj o tym szefa, związki zawodowe (jeśli są) i kolegów.

Przemykanie chyłkiem po korytarzach w firmie. Wzbudzaj swą postawą respekt a nie litość. Pamiętaj, że to nie Ty masz powody do wstydu!

SKUTKI MOBBINGU:

Koszty mobbingu ponoszone przez ofiarę:

obniżenie samooceny i szacunku do siebie

wstyd i poczucie winy

niepokój, lęki, depresje nerwice pourazowe

uszczerbek lub utrata zdrowia spowodowana chorobami o podłożu psychosomatycznym : trwałe lub przejściowe zaburzenia psychiczne,

zaburzenia wzroku o podłożu nerwowym, porażenia różnego rodzaju i o różnym nasileniu, choroby naczyniowo-sercowe (wylewy, zawały, zatory)

oraz wiele innych o etiologii nerwowej

czasowa lub trwała niezdolność do pracy obniżająca zarobki ofiary

przejście na rentę z powodu częściowego lub trwałego inwalidztwa

Konsekwencje społeczne

izolacja społeczna

rozpad rodziny

utrata miejsca pracy

obniżenie pozycji społecznej

Zdarza się, że mobbing kończy się samobójstwem

SKUTKI MOBBINGU:

Koszty mobbingu ponoszone przez zakład pracy

zła atmosfera w pracy

obniżenie wydajności

wzrost absencji

duża rotacja pracowników spowodowana ucieczką przed skutkami agresji

koszty rozpraw sądowych, odszkodowań

zła reputacja firmy

SKUTKI MOBBINGU:

Koszty mobbingu ponoszone przez Skarb

Państwazwolnienia lekarskie - wypłaty świadczeń

koszty leczenia - w tym hospitalizacje

koszt leków

wypłaty rent i wcześniejszych emerytur

SKUTKI MOBBINGU:

MOBBING A PRAWO PRACY

§ 1. Pracodawca jest obowiązany przeciwdziałać mobbingowi.

§ 2. Mobbing oznacza działania lub zachowania dotyczące pracownika lub skierowane przeciwko pracownikowi, polegające na uporczywym i

długotrwałym nękaniu lub zastraszaniu pracownika, wywołujące u niego zaniżoną ocenę przydatności zawodowej, powodujące lub mające na celu

poniżenie lub ośmieszenie pracownika, izolowanie go lub wyeliminowanie z zespołu współpracowników.

§ 3. Pracownik, u którego mobbing wywołał rozstrój zdrowia, może dochodzić od pracodawcy odpowiedniej sumy tytułem zadośćuczynienia

pieniężnego za doznaną krzywdę.

§ 4. Pracownik, który wskutek mobbingu rozwiazał umowę o pracę, ma prawo dochodzić od pracodawcy odszkodowania w wysokości nie niższej

niż minimalne wynagrodzenie za prace, ustalane na podstawie odrębnych przepisów

Art. 94.3.nowego prawa pracy mówi:

KONSTYTUCJARZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

z dnia 2 kwietnia 1997 r.

Art. 24.Praca znajduje się pod ochroną Rzeczypospolitej Polskiej. Państwo sprawuje nadzór nad warunkami wykonywania pracy

Art. 30.Przyrodzona i niezbywalna godność człowieka stanowi źródło wolności i praw człowieka i obywatela. Jest ona nienaruszalna, a jej poszanowanie i ochrona jest obowiązkiem władz publicznych

Art. 32.1. Wszyscy są wobec prawa równi. Wszyscy mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne.2. Nikt nie może być dyskryminowany w życiu politycznym, społecznym lub gospodarczym z jakiejkolwiek przyczyny

KONSTYTUCJARZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Art. 45.1. Każdy ma prawo do sprawiedliwego i jawnego rozpatrzenia sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki przez właściwy, niezależny, bezstronny i niezawisły sąd.2. Wyłączenie jawności rozprawy może nastąpić ze względu na moralność, bezpieczenstwo państwa i porządek publiczny oraz ze względu na ochronę życia prywatnego stron lub inny ważny interes prywatny. Wyrok ogłaszany jest publicznieArt. 51.3. Każdy ma prawo dostępu do dotyczących go urzędowych dokumentów i zbiorów danych4. Każdy ma prawo do żądania sprostowania oraz usunięcia informacji nieprawdziwych, niepełnych lub zebranych w sposób sprzeczny z ustawą.Art. 66.1. Każdy ma prawo do bezpiecznych i higienicznych warunków pracy. Sposób realizacji tego prawa oraz obowiązki pracodawcy określa ustawa.

z dnia 2 kwietnia 1997 r

MOOBING W SKAL I SWIATOWEJ

Badania przeprowadzane w ostatnich latach przez

Europejską Fundację Poprawy Warunków Życia i Pracy i Międzynarodową Organizację Pracy

ukazują zakres i skalę mobbingu w krajach UE (badania nie dotyczyły krajów, które do UE weszły 1 maja 2004 roku)Odsetek pracowników doświadczających przemocy w miejscu

pracy kształtował się następująco:

Finlandia –15%

Holandia – 14%Wielka Brytania – 14%Szwecja – 12%

Belgia –11%

Francja – 10%

Irlandia – 10%

Dania – 8%

Luksemburg – 7%Niemcy – 7%

Austria – 6%

Grecja – 5%Hiszpania – 5%

Portugalia – 4%

Włochy – 4%

Ze względu na sektory gospodarki mobbing w krajach UE kształtuje się następująco:

administracja publiczna i służby mundurowe – 14%

edukacja, służba zdrowia – 12%

hotelarstwo, gastronomia – 12%

transport, komunikacja – 12%

handel (hurtowy i detaliczny) – 9%

nieruchomości – 7%

budownictwo – 5%

usługi finansowe – 5%

CZY JESTES OFIARA MOBBINGU ?

Poniżej przedstawiono opisy kilkunastu sytuacji, w jakich najczęściej znajdują się osoby doświadczające mobbingu.

Zapoznaj się uważnie z każdym z nich, a następnie zdecyduj, w jakim stopniu opisana sytuacja dotyczy Ciebie, zaznaczając jedno z trzech umieszczonych obok pól:

nigdy

wyjątkowo rzadko

często

1. Jesteś obiektem złośliwych uwag, docinków, dowcipów, niewybrednych żartów ?

2. Jesteś obciążany pracą w o wiele większym stopniu niż inni pracownicy lub przeciwnie - nie powierza Ci się praktycznie żadnych zadań ?

3. Powierza Ci się zadania szczególnie trudne lub niebezpieczne, choć nie jesteś jedyną osobą, która potrafiłaby je wykonać ?

4. Wyznaczane Ci są nierealnie krótkie terminy wykonania zadań, znacznie krótsze niż w przypadku zadań o podobnej trudności i pracochłonności zlecanych pozostałym pracownikom ?

5. Jesteś publicznie (w obecności kolegów, klientów lub podwładnych) krytykowany, poniżany lub ośmieszany przez przełożonych ?

6. Szef lub koledzy reagują złością na prawie wszystkie uwagi, które do nich kierujesz ?

7. Jesteś izolowany od kolegów (np. Twoje biurko jest ulokowane w osobnym pomieszczeniu lub w sposób utrudniający kontakty ze współpracownikami) ?

8. Twoi koledzy sami izolują się od Ciebie, unikają kontaktów, rozmów, odzywają się do Ciebie tylko wtedy, gdy sytuacja ich do tego zmusi ?

9. Bez uzasadnienia pozbawiono Cię nagrody lub premii, na którą zasłużyłeś ?

10. Bez uzasadnionego powodu straszono Cię zwolnieniem z pracy ?

11. Ostrzegano Cię przed składaniem skarg na kolegów lub przełożonych, grożąc, że wtedy Twoja sytuacja w pracy jeszcze się pogorszy ?

12. W imię lojalności wobec przełożonych, zmuszano Cię do donoszenia na kolegów ?

13. Naruszano Twoją prywatność (przeszukiwano biurko, szafkę na ubrania, czytano osobiste dokumenty lub notatki itp.) ?

14. Po wyjściu z pracy czujesz się psychicznie rozbity, roztrzęsiony, wyczerpany znacznie bardziej panującą w niej atmosferą, niż wykonywanymi zadaniami ?

15. Dawano Ci wprost do zrozumienia, że jesteś niekompetentny, głupi, tępy, leniwy, że niczego nie potrafisz, chociaż nie było po temu żadnych obiektywnych powodów ?

16. Mówiono Ci, że jesteś osobą o trudnym, konfliktowym charakterze lub wręcz patologicznej, zaburzonej osobowości, psychice itp ?

14 RAD DLA MOBBINGOWANEGO1. Zapisuj wszystkie szykany, notuj miejsce i czas oraz okoliczności im towarzyszące

2. Rozmawiaj na ten temat z jak największą liczbą osób

3. Pamiętaj, że nie możesz czuć sie odpowiedzialny i winny za zachowanie sprawców przemocy

4. Szukaj pomocy poza pracą

5. Nie spotykaj się zs mobberem sam na sam, zawsze biersz kogoś ze sobą

6. Rozmawiaj o możliwości rozwiązania problemu w obecności innej osoby

7. Przechowuj zapisy wszystkich incydentów, nawet jeśli nie ma na to świadków

9. Tyrani działają w ukryciu “za zamkniętymi drzwiami “- otwieraj te drzwi I pokazuj swego tyrana innym

10. Proś o pomoc innych

8. Tyrani utrzymują swój proceder tylko dlatego, że ich ofiary milczą- mów wiźęc o swoim mobberze rodzinie, związkom zawodowym, prawnikowi itp.

11. Jeśli zauważysz pierwsze oznaki szykanowania, od razu rozmawiaj o tym z innymi: z rodziną, wyższymi przłożonymi, kolegami, związkamio zawodowymi

12. Szukaj możliwości mediacji

13. Zacznij się uczyć, jak odpowiadać na słowne zaczepki

14. Znajdź jedną osobę w miejscu pracy, która będzie po twojej stronie

PRZYKŁADY OFIAR …

Pracuję w dużej firmie od ponad roku. Początkowo pracowałam po godzinach, tłumaczyłam sobie to tym, że jestem nowa.

Pracuję również w soboty, ponieważ mimo iż siedzę po godzinach, nie starcza mi czasu na wyrobienie się z całym materiałem. O liście obecności nie ma mowy. Była, ale firma wpadła na genialny sposób - co miesiąc dostajemy tabelkę, w której są wpisane godziny przyjścia i wyjścia. Oczywiście 7-15, a na samym dole nasz podpis.

Od jakiegoś czasu biorę leki uspokajające. Popadam w skrajne stany agresji w stosunku do moich bliskich.

Rano wstaję ze łzami w oczach, bo wiem, że to kolejny dzień stresów.

Magda ,

Mam 23 lata, mieszkam w malej miejscowości, gdzie ciężko o prace. Tu gdzie jestem teraz (sklep odzieżowy) trafiłam z polece

nia mojego byłego szefa z Wrocławia gdzie wcześniej mieszkałam... Przyjęto mnie lodowato.

Dziewczyna, która miała wprowadzić mnie w obowiązki od pierwszego dnia próbowała się mnie pozbyć. Krzyczała na mnie za złe przyczepiona metkę (chociaż sama nie powiedziała jak to zrobić) zwalała na mnie wszystkie błędy które sama popełniła.

Kazała chodzić do sklepu po własne zakupy, nosić buty do szewca, biec na drugi koniec miasta po tosta, umawiać ja do fryzjera... Robiłam to wszystko choć nie jest to moim obowiązkiem... A ona podjudza szefa, ze musi wszystko za mnie robić, ze opuściłam się w sprzedaży...

Szef zwraca mi uwagę a ja juz nie mam jak się bronić, bo moje rozmowy z szefem kończą się z reguły jeszcze gorszym jej zachowaniem na sklepie...

Posunęła się nawet do tego, ze popchnęła mnie wrzeszcząc ze i tak się mnie pozbędzie..

Jutro się zwalniam! Szkoda życia, choć wiem ze to będzie jej najlepsze święto - bo o to przecież chodziło...

(Beata)

STOWARZYSZENIA ANTYMOBBINGOWEKrajowe Stwarzyszenie

Antymobbingowe

50-237 Wrocław ul. Olbińska 18/5

www.mobbing.most.org.pl

E-mail: office@mobbing.most.org.plOgólnopolskie Stowarzyszenie Antymobbingowe OSA

www.osa.w.pl

E-mail: osastowarzyszenie@wp.plStowarzyszenie Antymobbingowe w Poznaniu

60-836 Poznań ul. Mickiewicza 32

Stowarzyszenie Antymobbingowe Barbary Grabowskiej

E-mail: b.grabowska@mobbing.com.pl