moc modlitwy męża fragment

5/10/2018 Moc modlitwy m a Fragment - slidepdf.com

http://slidepdf.com/reader/full/moc-modlitwy-meza-fragment 1/23

Stormie Omartian

Warszawa 2008

Moc

modlitwy



Mojemu mężowi, Michaelowi,z wdzięcznością za każdą modlitwę,

będącą dobrodziejstwem, którego

nie da się wyrazić słowami.



Moc 11

Jej mąż 34

Jej duch 52

Jej emocje 62

Jej macierzyństwo 72

Jej nastroje 86

Jej małżeństwo 94

Jej uległość 110

Jej relacje 120

Jej priorytety 130 Jej uroda 140

Jej seksualność 148

Jej lęki 158

Jej cel 168

Jej zaufanie 178

Jej ochrona 188

Jej pragnienia 198

Jej praca 208

Jej uwolnienie 216

Jej posłuszeństwo 230

Jej przyszłość 240



W szczególny sposób dziękuję: Wielu wiernie modlącym się mężom, którzy opowiedzieli mi

o radości wynikającej z wysłuchanych modlitw za swoją żonę.Przede wszystkim pastorowi Jackowi Hayfordowi, bisku-powi Kennethowi C. Ulmer, biskupowi Eddiemu L. Long,Neilowi Anderson, Jamesowi Robinson, Michaelowi Harri-ton, Mike’owi Goldstone, Rodneyowi Johnson i StevenowiCurtis Chapman, za historie o wysłuchanych modlitwach,

które wniosły poważny wkład w tę książkę. Każdego z wasobdarzam wielkim szacunkiem za to, jakimi jesteście mężami,ojcami i Bożymi sługami.Setkom modlących się żon, które podzieliły się ze mną swoim

pragnieniem, aby ich mężowie się za nie modlili.Susan Martinez, mojej sekretarce, menedżer, siostrze i przy-

jaciółce, bez której nigdy nie udałoby mi się dotrzymać ter-minów.

Mojemu mężowi, Michaelowi, za przygotowywanie wspania-

łych obiadów i za modlitwę, abym wyraźnie słyszała Boży głospodczas pisania tej książki.Mojej córce, Amandzie, za wyręczanie mnie z obowiązku go-

towania, załatwiania spraw i sprzątania, bym miała czas napisanie.Moim partnerom w modlitwie Susan Martinez, Roz omp-

son, Katie Stewart, Donnie Summer, Bruce’owi Sudano, Mi-

chaelowi i Terry Harriton oraz Tomowi i Patti Brussat – bez waszych modlitw nie przeżyłabym tego roku, nie wspomina- jąc o napisaniu książki.Mojej rodzinie z wydawnictwa Harvest House, szczególnie

Bobowi Hawkins Jr., Carolyn McCready, Julie McKinney, Te-resie Evenson, Terry Glaspey, Betty Fletcher, LaRae Weikert,Barb Sherrill i Peggy Wright, za wszystkie wasze modlitwy,e-maile, listy, telefony i wsparcie.



Bądźmy szczerzy, panowie, zawierając związek małżeński wno-

simy do niego lata doświadczeń, przyzwyczajeń, nasze cechy oso-bowościowe, wspomnienia, wyobrażenia i osobiste ambicje. Naglezostajemy złączeni na całe życie z partnerką, która również wnosi

w małżeństwo lata doświadczeń, przyzwyczajeń, swoje cechy oso-bowościowe, wspomnienia, wyobrażenia i osobiste ambicje. Poja-

wia się potrzeba komunikacji, kompromisu, wzajemnej uległościi myślenia o drugiej osobie. Ciężka sprawa, nie ma co. Albo Bóg maniesamowite poczucie humoru, albo pragnie naszego nieustannegorozwoju. Prawdopodobnie jedno i drugie.

W Bożym zamyśle małżeństwo każdego z nas ma przynosić namspełnienie, ale musimy dawać naszym życiem przykład miłościChrystusowej do nas. Dlatego komunikacja mężczyzny z jego żoną uzależniona jest od jego komunikacji z Ojcem. Modlitwa o kon-kretne sprawy w życiu naszej żony ma wielką moc. Bóg zawsze słu-cha. Rozważa każde słowo. Tak, ucho Boga wszelkiego stworzeniaskierowane jest ku nam i w Nim mamy zdolność rozbrajania min,które założył nieprzyjaciel, aby zniszczyć to, co Bóg złączył.

Czy jest coś w twojej żonie, co chciałbyś, aby uległo zmianie?

Modlitwa o zmianę w naszych żonach jest zaproszeniem Boga dozrobienia czegoś wielkiego również w naszym życiu. Bez modlitwy sukces w małżeństwie uzależniony jest od naszej własnej mądrościi wysiłków. Lecz jakież źródło sukcesu otwiera się przed nami, gdy się modlimy! Będziemy świadkami zmian zachodzących nie tylko

w naszych żonach, ale i w nas samych. W naszym pożyciu małżeńskim ze Stormie niejednokrotnie do-

świadczyłem cudownej odpowiedzi na modlitwę – począwszy oduwolnienia jej z więzów pogmatwanej przeszłości, przez zachowa-nie życia w krytycznym stanie zdrowia, do błogosławionej służby

jako autorki poczytnych książek. Im więcej rozumiem z tego, jaką bezpośrednią korzyść przynoszą mojej żonie moje modlitwy, tymbardziej rozumiem, jak Bóg używa tych modlitw do budowaniamojej wiary i jak jednocześnie zmienia mnie i błogosławi.

Będąc przeświadczonym, że Bóg odpowiada na modlitwy mężaza żonę, szczerze polecam ci tę książkę. Wiem, że ci się spodoba,ponieważ sam modlę się za żonę tak, jak ona o tym pisze.

Michael Omartian



Kto znalazł żonę, znalazł coś dobregoi zyskał upodobanie u Pana.

Księga Przypowieści 18,22



11

Moc

Dziękuję, że sięgnąłeś po tę książkę. Jestem przeko-nana, że nikt nie przystawiał ci rewolweru do skroni,lecz jeśli to zrobił, powiedz mu, żeby odłożył broń, bozamierzasz czytać dalej. W żadnym razie nie chciałabym, żeby zabrzmiało to

arogancko, lecz wydaje mi się całkiem prawdopodobne,

iż pasujesz do jednej z następujących kategorii. Sprawdźzresztą sam:

1. Dziwnym zbiegiem okoliczności znalazłeś tęksiążkę na krześle, na którym zwykle siadasz, napodłodze obok komody, na poduszce po twojejstronie łóżka, w swojej aktówce albo na skrzynce

z narzędziami, na przednim siedzeniu samocho-du, którym dojeżdżasz do pracy, lub na swoimbiurku, na stole warsztatowym, na pilocie dotelewizora.

2. Twoja modląca się żona kupiła ci tę książkę, że-byś nigdy więcej nie musiał mieć poczucia winy z powodu zaniedbywania modlitwy za nią.

3. Sam kupiłeś tę książkę, bo chcesz skutecznie

Moc



12

modlić się za swoją żonę, ale nie wiedziałeś, odczego zacząć.

4. Od dawna marzysz o głębokiej i trwałej zmianie w twojej żonie, w tobie samym i w waszym mał-żeństwie i masz nadzieję, że ta książka okaże się

w tym pomocna.5. Jesteś już dobrym, troskliwym, kochającym,

modlącym się mężem, jednak zawsze chceszuczyć się nowych, efektywnych sposobów bycia

błogosławieństwem dla swojej żony.6. Przyjaciel zarekomendował ci tę książkę i cho-ciaż jesteś do niej nastawiony sceptycznie, po-stanowiłeś sprawdzić, czy jej lektura może przy-nieść coś dobrego.

7. Twoje życie jest zagrożone, a cena, jaką przyszłoci zapłacić – przeczytanie tej książki – zdaje się

przy tym błahostką. Jakkolwiek sprawy się mają, chylę czoła przed tobą

i wyrażam swój podziw. Jesteś wielkim człowiekiem.Obiecuję, że lektura warta będzie twojego wysiłku, żenie zmarnujesz czasu i ostatecznie spotka cię wielka na-groda.

Możliwe, że zadajesz w tym właśnie momencie py-tanie: Dlaczego tej książki nie pisze mąż Stormie? Od-powiedź jest prosta. On jest taki, jak ty. Jest zajętymmężczyzną, który jeździ w różne miejsca, spotyka sięz różnymi ludźmi, pracuje, utrzymuje rodzinę, je, cieszy się życiem, gra w golfa, ogląda mecze, zmienia kanały te-



13

lewizyjne i któremu brakuje cierpliwości, gdy przycho-dzi do pisania. Nie oznacza to, że się nie modli. Modli

się. Jest jednak bardzo oszczędny w słowach, gdy cho-dzi o modlitwę. (Całkiem inaczej, gdy drużyna ChicagoCubs przegrywa.) Fakt jest taki, że wszystkim, którzy pytają go: „Dlaczego nie napiszesz książki zatytułowanej

Moc modlitwy męża?”, odpowiada zawsze tak samo:– Gdybym ją napisał – mówi rzeczowo – byłaby bro-

szurą.

Z podwójnymi odstępami między wierszami.Z mnóstwem ilustracji.To, że byłaby broszurą, wcale mi nie przeszkadza.

Oszczędność w słowach nie stanowi problemu tak dłu-go, dopóki wiem, że on się modli. Prawda jest taka, żemodlitwy męża za żonę nie muszą być długie i szcze-gółowe. Zwięzłe modlitwy na temat również są pełnemocy. Dlatego Bóg dał mężom władzę w duchowym

wymiarze, która nie może się równać z niczym innym. Jednakże to, czy jego modlitwy są wysłuchiwane, zależy od tego, jak obchodzi się z tą władzą. (Więcej na tentemat w następnym rozdziale.)

Dzięki sukcesowi, jaki odniosła moja książka Moc mo-

dlitwy żony, miałam możliwość podróżować po całymkraju i przemawiać do tysięcy kobiet, a także rozma-

wiać osobiście z setkami z nich w każdym odwiedzanymprzeze mnie mieście. We wszystkich rozmowach przewi-

jała się tęsknota za bliższą relacją z mężem, za lepszymmałżeństwem, które jest źródłem spełnienia i radości dlaobu stron. Zachęcające było to, że wszystkie te żony od-nalazły wspaniałe odpowiedzi na modlitwę, gdy nauczy-

Moc



14

ły modlić się za swoich mężów tak, jak chce tego Bóg.Kobiety te prosiły mnie niezliczoną ilość razy, zarów-

no listownie jak i osobiście, bym napisała Moc modlitwy męża. Nie brałam tej możliwości pod uwagę tak długo,dopóki podobne prośby nie zaczęły wypływać od męż-czyzn.

– Kiedy ukaże się Moc modlitwy męża? – pytali mniemężowie.

– A bylibyście gotowi ją przeczytać? – zawsze zadawa-

łam to samo pytanie w odpowiedzi.– Ależ oczywiście! – każdy z nich mówił z przekona-

niem. – Chcę modlić się za żonę, tylko nie wiem, jak.Byłam zaskoczona konsekwencją ich reakcji i głęboko

poruszona szczerym brzmieniem ich słów.Kiedy opowiedziałam swojemu mężowi, Michaelowi,

o powtarzających się prośbach ze strony zarówno mę-żów, jak i modlących się żon, bez odwracania wzrokuod telewizora natychmiast zasugerował, że powinnamnapisać tę książkę.

– Nie sądzisz, że lepiej byłoby, gdybyś to ty ją napisał?– zapytałam.

Przeniósł na mnie wzrok i ujrzałam ten sam wyraz

twarzy, jaki ma wtedy, gdy proszę go, by poszedł ze mną na zakupy.

– Nie, to ty jesteś pisarką. Ja jestem muzykiem – po- wiedział stanowczo w charakterystyczny dla siebie spo-sób, gdy nie chce rozwijać tematu – szczególnie wtedy,gdy w telewizji trwa transmisja meczu.

– DALEJ, DO PRZODU, DALEJ! – wrzasnął pod-skakując na kanapie.



15

Już miałam wyjść z pokoju i natychmiast zabrać siędo pisania, gdy sobie uświadomiłam, że nie dopingował

mnie, tylko jednego z zawodników Chicago Cubs , który właśnie dobiegł do pierwszej bazy.– To może chociaż napisałbyś słowo wstępne? – son-

dowałam dalej, kiedy z powrotem rozsiadł się na kana-pie.

– Nie ma sprawy – odpowiedział – skupiając się naekranie telewizora.

– CZEKAJ, NIE, NIE, NIE! CO ZA IDIOTA!Nie byłam pewna, jak powinnam zareagować.

Wtedy odwrócił się do mnie i wyjaśnił: – Ten sędzia toidiota! Miotacz nie zawinił!

Poczuwszy ulgę, że analiza charakterologiczna nie byłaskierowana pod moim adresem, podjęłam przerwaną rozmowę.

– W takim razie – kontynuowałam – czy mógłbyśsporządzić listę wszystkich przypadków, jakie pamię-tasz, kiedy modliłeś się za mnie i Bóg odpowiedział natwoją modlitwę?

– Nie teraz – zaprotestował. – Zrobię ją między siód-mym i ósmym inningiem1.

– Miałam na myśli w ciągu kilku najbliższych miesięcy – wyjaśniłam powoli.– TAK! ŚWIETNIE, TAK TRZYMAĆ! – wrzasnął ile

sił w piersiach, następnie spojrzał na mnie i zapytał –Mówiłaś coś?

– Tak. Będziesz się za mnie modlił, gdy będę pisać tęksiążkę?

Moc



16

- Nie teraz. Między siódmym a ósmym inningiem.- Chodziło mi o cały najbliższy rok.

- E-he.- Czy to stanowcze e-he? – zapytałam.- E-he.Tak więc przy entuzjastycznym poparciu męża i za-

chęcie wielu mężów i żon zostałam jednogłośnie wy-brana do napisania tej książki dla ciebie. Nie traktujętego wotum zaufania lekko. I chociaż mój mąż odmówił

napisania książki, jednocześnie stwierdził, że gotów jestrozpisać musical na orkiestrę, jeśli dojdzie do jego po- wstania.

Kiedy pytałam Boga, czy to rzeczywiście ja mam napi-sać tę książkę, otrzymałam ciekawe wyjaśnienie. Wierzę,że jednym z głównych powodów, dla których Pan chce,abym to ja ją napisała, jest to, że niektóre z sugerowa-nych przeze mnie rzeczy, o które powinieneś się modlić

w życiu twojej żony, mogłyby być postrzegane jako słu-żące własnym celom, czysto egoistyczne, gdyby napisał

je mężczyzna. Ja jednak zachęcam cię do modlitwy o tesprawy, ponieważ wiem, że będą największym błogosła-

wieństwem zarówno dla twojej żony, jak i dla ciebie.Ponadto, gdy zastanawiałam się na tym, jak wielu mę-

żów prosiło mnie o napisanie tej książki, zrozumiałam,że w badaniach statystycznych ta liczba stanowiłaby

wystarczającą próbę reprezentatywną wszystkich męż-czyzn. Oznacza to, że wyniki moich badań teoretycznie



17

są odzwierciedleniem twojego zdania na ten temat. Dla-tego jestem przekonana, iż zgodzisz się ze mną, że TA

KSIĄŻKA JEST TWOJĄ IDEĄ!

Pierwsza połowa naszego 28-letniego pożycia mał-żeńskiego pełna była konfliktów i udręki, ponieważpróbowaliśmy postępować według ciała, a nie według

ducha. Każde z nas chciało, by druga osoba była taka,a nie inna, i próbowaliśmy osiągnąć to na własną rękę,zamiast polegać na Bożej mocy. Nasze metody przymu-su przynosiły mierne rezultaty. Narzędziem, za pomocą którego Michael próbował kontrolować nasze życie, byłazłość, a ja reagowałam na nią wycofaniem psychicznymi emocjonalnym.

Oczywiście miałam swoją ulubioną trzywyrazową mo-dlitwę, którą zawsze w takich chwilach zanosiłam. Wie-cie, co mam na myśli. To modlitwa: „Zmień go, Panie!”.Bóg jednak nigdy na nią nie odpowiedział. Ani razu. Ażpodczas któregoś ostrego konfliktu między nami, kie-dy nie byłam w stanie więcej tego wszystkiego znieść,zdesperowana zawołałam o pomoc do Pana. Wtedy Bóg

włożył mi w serce przeświadczenie, że jeśli będę gotowa poświęcić swoje życie w modlitwie za Michaela, Onużyje mnie do tego, aby Michael stał się tym wszystkim,czym Bóg stworzył go, by był. Aby tak się jednak stało,musiałam pozwolić Bogu na całkowitą zmianę mojegoserca i zacząć patrzeć na Michaela z Bożej perspektywy.Gdy na to przystałam i nauczyłam się modlić za niegotak, jak Bóg mi to pokazywał, zrozumiałam, co jest źró-

Moc



18

dłem jego przeniesionego gniewu.Michael wychowywany był przez apodyktyczną, kon-

trolującą i zbyt rygorystyczną matkę. Jej oczekiwania względem niego wykraczały poza jego możliwości, za-interesowania, talent i Boże powołanie dla jego życia.Chciała, żeby był prymusem w szkole, a on był niezdia-gnozowanym dyslektykiem. Chciała, żeby został leka-rzem, a on został muzykiem. Chciała, żeby odnosił suk-cesy w szkole, a on zmagał się z nauką. Nie rozumiała

jego problemu. On zresztą też go nie rozumiał. Abstrahując od tego, czy może to być dla niej jakimś

usprawiedliwieniem czy nie, wyjaśnienia jej postawy wobec syna należałoby szukać w jej przeszłości. Rodzinamamy Michaela pochodziła z Armenii, gdzie większośćmieszkańców została brutalnie zamordowana przez prze-śladowczą armię turecką. Jej rodzona matka, a babciaMichaela, została zmuszona do patrzenia, jak torturo-

wano i zamordowano jej dzieci – sytuacja tak straszliwa,że nawet nie jestem w stanie pisać o niej w szczegółach.Po rzezi dokonanej na jej bliskich babcia Michaela ucie-kła do Ameryki i po jakimś czasie założyła nową rodzi-nę, w której przyszła na świat mama Michaela.

Przerażające wspomnienia o wydarzeniach z przeszło-ści oraz niebezpieczeństwo i konsekwencje biedy, braku

wykształcenia i przynależności do mniejszości narodowej w nieprzyjaznym kraju odcisnęły się trwałym piętnemna sercu babci Michaela, a w konsekwencji również na

jego matce. Obie wierzyły, że pilna nauka i ciężka pracasą jedynym zabezpieczeniem przed tego rodzaju trage-dią. W rezultacie każdy członek rodziny, któremu nie



19

szło najlepiej, przynosił rodzinie wstyd. Praca w branży muzycznej była jeszcze gorsza, ponieważ zawód muzyka

nie gwarantował żadnej przyszłości.Problemy związane z Wielkim Kryzysem jedynie spo-tęgowały lęk mamy Michaela. Wychowując syna w la-tach pokryzysowych, z jej ust ciągle padały takie sło-

wa, jak: przetrwanie, bezpieczeństwo, obowiązkowość,osiągnięcia i doskonałość. Nie rozumiała takich pojęć,

jak: trudności w nauce, artystyczny temperament, talent

muzyczny czy jednoznaczne Boże powołanie. Uważała,że Michael celowo sprawia kłopoty i jest niechętny do

współpracy. A on po prostu był sobą, cały czas walczącz przekonaniem, że to nie wystarczy. Wiem, że taka jest prawda, ponieważ powiedziała mi

o tym sama mama Michaela. Bardzo zbliżyłyśmy się dosiebie na parę miesięcy przed moim ślubem; byłam nią zachwycona. Do dnia swojej śmierci, w rok później,gdy przegrała walkę z rozległym nowotworem, była dlamnie matką, której nigdy nie miałam. Zmagania z cho-robą drastycznie zmieniły jej poglądy. O tym równieżmi powiedziała.

– Byłam dla niego zbyt surowa – wyznała wkrótce po

naszym ślubie. – Teraz widzę błędy, jakie popełniłam.Gdy człowiek staje twarzą w twarz ze śmiercią, zaczynarozumieć, co tak naprawdę jest ważne. Myślę, że kłopo-ty Michaela z gniewem i depresją są wynikiem tego, jak go traktowałam.

– W tamtych czasach nikt nie rozumiał tego typuproblemów – próbowałam ją pocieszać. – Postępowałaśnajlepiej jak umiałaś.

Moc



20

– Nie, wywierałam na niego za duży nacisk. Byłamzbyt krytyczna. Miałam za wysokie wymagania – odpo-

wiedziała, a następnie opowiedziała mi tę samą historię,którą usłyszałam od Michaela przed ślubem. Wzrastając w ciągłej presji, by sprostać oczekiwaniom

matki, Michael jednocześnie żył w przeświadczeniu, żenigdy mu się to nie uda. Doprowadziło go to do zała-mania nerwowego w wieku 19 lat. W tym czasie był studentem studiów dziennych, co samo w sobie stano-

wiło poważne wyzwanie dla dyslektyka, a dodatkowopracował na pełny etat jako muzyk w nocnych klubach.Życie w ciągłym stresie przerosło jego możliwości. Mat-ka zaprowadziła go do lekarza rodzinnego, który zade-cydował, żeby umieścić Michaela w szpitalu psychia-trycznym, który znajdował się niedaleko jego gabinetu,a równocześnie blisko domu rodzinnego Michaela.Uważał, że Michael odpocznie w szpitalu, a jednocze-śnie zostanie poddany leczeniu na neurastenię.

– Szpital psychiatryczny to był ogromny błąd – po- wiedziała mi jego matka ze łzami w oczach. – Jego stannie wskazywał na konieczność umieszczenia go w tegotypu placówce, a mimo to został zamknięty w miejscu,

w którym był świadkiem przerażających zachowań pa-cjentów, którzy znaleźli się tam z prawdziwej potrzeby.To doświadczenie, zamiast mu pomóc, okazało się dlaMichaela druzgocące.

Dzień przed przyjęciem do szpitala kuzyn Michaelaprzyprowadził go do Pana. Wprawdzie podczas hospi-talizacji Michael był już wierzący, jego duchowe zrozu-mienie było nadal niewielkie, co spowodowało, że do-



21

świadczenia w szpitalu psychiatrycznym były dla niego wyjątkowo przerażające. Doszedł do wniosku, że jego

stan jest dużo poważniejszy, niż był w rzeczywistości.To, co Michael wyniósł ze szpitala kilka tygodni póź-niej, to obsesyjny lęk. Najbardziej lękał się, że które-goś dnia ponownie trafi do szpitala psychiatrycznego.Nawet piętnaście lat po naszym ślubie miewał chwile,kiedy pod wpływem stresu i przemęczenia odczuwał niepokój i przygnębienie spowodowane tym właśnie

wydarzeniem.– Później doktor sam mnie przepraszał – powiedziała

smutnym głosem jego matka. – Przyznał, że umieszcze-nie Michaela w szpitalu psychiatrycznym było poważ-nym błędem. Wiem, że miał rację, bo od tamtego czasuMichael zaczął miewać poważne stany depresyjne i lę-kowe.

Informacje, którymi podzieliła się ze mną teściowa,pomogły mi zrozumieć, co jest źródłem napadów gnie-

wu Michaela. Otworzyły mi nawet oczy na to, dlaczegoprzeniósł gniew i niechęć ze swojej matki na mnie. Był na nią zły, a ja byłam winna wskutek projekcji uczuć.Nie umiałam sobie z tym poradzić, bo sama miałam

problemy ze swoją przeszłością. Wychowywała mnie chora psychicznie matka, stosu-

jąca wobec mnie przemoc. Kiedy byłam mała, bardzoczęsto zamykała mnie w szafie. Odbiło się to nawet namoim dorosłym życiu, w które weszłam z poczuciemlęku, przygnębienia, beznadziejności i niepokoju. Do-rastałam w przekonaniu, że jestem niezdarą, co zresztą mama bezustannie mi powtarzała. Odrzucenie, jakiego

Moc



22

od niej doznałam, sprawiło, że reagowałam z przesadną wrażliwością na wszelkie zachowania Michaela, które

wyglądały jak odrzucenie. Poczucie braku bezpieczeń-stwa, które wniosłam do naszego związku, spowodowa- ło, że jego ostre słowa były dla mnie dewastujące, więccoraz bardziej się od niego odsuwałam. Postrzegałamgo jako kogoś, komu nie można zaufać, bo nigdy nie

wiadomo, kiedy wbije ci nóż w serce swoją krytyką luboskarżeniem.

Gdy ból w moim małżeństwie stał się dla mnie nie dozniesienia, zaczęłam myśleć o separacji lub rozwodzie.To właśnie wtedy Bóg powiedział mi, że jeśli zrezygnu-

ję z pragnienia ucieczki i poddam się Jego pragnieniu,bym wstawiała się w modlitwie za Michaela, wówczasBóg użyje mnie jako narzędzia do jego uwolnienia. Jeślizgodzę się modlić się za niego zgodnie z Bożymi wska-zówkami – co wymagało z mojej strony poważnej zmia-ny własnego serca – Bóg odpowie na moje modlitwy.To, czego nauczyłam się w kolejnych latach, posłużyłoza kanwę mojej książki Moc modlitwy żony .

Pomimo tego, że chciałam być Bogu posłuszna, ciąglezadawałam Mu pytanie: Dlaczego to ja mam się zmie-

nić? Czy Michael również nie potrzebuje zmiany? Jednak Bóg przemówił do mojego serca: Nie chodzi

o to, kto potrzebuje zmiany, lecz kto jest gotowy się zmie-nić. Jeśli jesteś gotowa się zmienić, mogę od razu zacząćprzez ciebie działać.

Nie jestem przekonana, czy byłam aż tak gotowa nazmianę, ale z pewnością byłam gotowa zrobić to, czegoBóg ode mnie oczekiwał. Odpowiedziałam więc „Tak”



23

na Jego prośbę. Od momentu, gdy postanowiłam mo-dlić się za Michaela z właściwym sercem i zgodnie z Bo-

żymi wskazówkami, zaczęłam dostrzegać zachodzące w nim zmiany. Coraz rzadziej miewał napady gniewu.Zaczynał też patrzeć na swoją przeszłość z nieznanej mudotąd perspektywy.

Któregoś dnia Michael powiedział: – Jestem pewny,że gdyby mój ojciec otoczył nas opieką duchową tak,

jak powinien, cała nasza rodzina inaczej by dzisiaj wy-

glądała. Tato był dobrym ojcem i mężem, utrzymywał rodzinę, ale niewiele wniósł w moje życie. Wiem, żemnie kochał. Nie mogę o nim powiedzieć, że był ogremczy jakimś innym potworem, ale zajmował bardzo bier-ną postawę. Nigdy nie okazywał zainteresowania moją osobą. Przez wiele lat nie byłem w stanie spojrzeć nasytuację z perspektywy mojej matki, ale teraz jej współ-czuję. Ze wszystkim musiała radzić sobie sama. Niosłaogromny ciężar na swoich barkach. Ojciec nie dawał

jej żadnego wsparcia duchowego. W domu brakowałorównowagi. W wieku 44 lat zachorowała na raka i zmar-

ła przed ukończeniem 50 lat. Myślę, że cała ta sytuacjarodzinna była w dużej mierze przyczyną jej przedwcze-

snej śmierci.To nagłe olśnienie pomogło Michaelowi zrozumieć wagę modlitwy za jego własną rodzinę. Zmotywowałogo do modlitwy za mnie. A ja wiem, że gros sukcesów,które odniosłam w życiu, zawdzięczam właśnie jego mo-dlitwom.

Moc

moc modlitwy męża fragment

Documents