portfolio

Maria Nowakowska

biogram

24.10.1985 Łódź animacja społeczna i kulturalna, działania w przestrzeni Miasta

obszary twórcze: fotografia, narracja, ceramika mixed-media, poezja kontakt: marianowakowskazlodzi@gmail.com 606 325 848

fotografie

DOPOWIADANIEprace inspirowane twórczością innych artystów wizualnych

DOPOWIADANIE / BAŁKA

DOPOWIADANIE / MIRO

DOPOWIADANIE / ROTHKO

ARCHITEKTURA / RZEŹBA

KOLEJKI

RZUT NIEWIDZĄCEGO OKA projekt kuratorski

Projekt polega na prezentacji fotografii analogowych 4 osób niewidomych (w tym 3 niewidzących od urodzenia) wraz z polifonią towarzyszących im głosów, zarówno samych twórców (zapis motywacji), jak i odbiorców – widzów, krytyków, kuratorki oraz fragmentów

audiodeskrypcji. Wystawa poświęcona jest założeniom poznawczym wobec fotografii jako medium i odbioru świata przez osoby niewidome oraz możliwościom/ograniczeniom między-zmysłowego przekładu doświadczeń.

"Długo czekałem na nową lodówkę. Oglądaliśmy różne modele i wybraliśmy ten. Mieliśmy

jednak częściowego pecha, bo najpierw długo czekaliśmy, potem przyjechała porysowana i

znowu czekaliśmy i to kilka tygodni. Teraz wreszcie jest.

Czy to nie wystarczający powód, by zrobić jej zdjęcie?"

Rafał Poppe | Marcin Kaczorowski | Marzena Kowalska | Marek Kalbarczyk

WIĘZIENIE – ŚWIATŁO / WODA / MARZENIA

Fotografie wykonano w nieczynnym więzieniu w Łęczycy. Każda z trzech części cyklu odnosi się do innego rudymentarnego aspektu ludzkiej egzystencji – kolejno do światła, wody i marzeń.

WIĘZIENIE / ŚWIATŁO

"Światło" jest słowem wieloznacznym; może odwoływać się do oświetlenia – światłem słońca lub żarówek, do prądu, ale też prześwitu, przelotu. W więzieniu światło odsłaniające przed nami przestrzeń współdzielni z nią chorobliwość, wypaczenie. Ta ułomność w naturalny sposób zapisuje się na zdjęciach – niedoświetlonych, prześwietlonych, zniszczonych światłem.

WIĘZIENIE / WODA

Podobnie jak w przypadku światła, woda – kojarząca się w kulturze z obmyciem, oczyszczeniem, zmianą – przybiera za murami więzienia obcego sobie charakteru, stając się nośnikiem "przeciwnych sensów". Więzienne sanitariaty odarte zostają z wszystkiego, do czego jesteśmy przyzwyczajeni, nabierając jednak pewnej wzruszającej, niecodziennej, utylitarnej inwencji.

WIĘZIENIE / MARZENIA

Na fotografiach utwalono pozostałe po zamknięciu więzienia ślady marzeń, potrzeb i aspiracji ludzi, którzy odsiadywali w tym miejscu swoje wyroki. Znaki utrwalone są w piśmie szczątków, zatarcia, układają się w szyfry złożone z kleju, skrawków taśmy klejącej, urywków gazet, naklejek, są sygnałem wysłanym do nas z przeszłości. Czym więźniowie izolowali ściany cel? Ku czemu biegły ich myśli, jak długą próbę czasu wytrzymywały ich marzenia, kiedy ich narracje zostały zerwane, co po nich pozostało?

ABSTRAKCJE MIEJSKIE

\\ dziękuję za poświęcony czas \\