LÜKÜS HAYAT’I NASIL BİLİRDİNİZ?

Orijinal Eser: Ekrem Reşit Rey

Uyarlayan ve Yöneten: Elif Ongan Tekçe

Orijinal Müzik: Cemal Reşit Rey

Müzik Düzenleme ve Açılış Müziği Beste: Kerem Memişoğlu

Yönetmen Yard. Selen Dilişen

Kostüm Tasarım ve Uygulama: Tuğba Eke, Ayşe Zengin

Koreografi: Günsu Kanat, Deniz Kılınç

Dekor Uygulama: Faruk Gökdemir, Eyüp Süvari, Seçkin Usta, Özgür Maral

Afiş tasarım: Tuğba Eke, Yonca Özgün

Makyaj: Mücahide Gökçeyrek

Ses-Işık Kumanda: Harika Eryılmaz, Anıl Dağ, Taha Uysal

Video: E.Bestami Çal; Yunus Emre Taş, Selvihan Özel Özcan

Proje Destek: Fuat Gönüç, Fulya Özer

Kulis Görevlileri: Gözde Karakoç, Sait Çetin, Meltem Şeyma Behar, Ece Turan, Hakan Çolak, Atakan Küme, Mazlum Fırat Ünsal, Azer Suat Tatlı, Nur Durak,

Gözde Eda Efe; Davut Kılıç, Rıza Gümüş

Fotoğraf ve Video Çekimi: Yiğithan Sivri, S. Ece Karasakal, Begüm Kırık ve diğer Fotoğraf ve Sinema Kulübü üyeleri

OYNAYANLAR KADIN DANSÇILAR

Rıza Curcunabazı: Çağlar Güner Deniz Kılınç

Şadiye Curcunabazı: Selen Dilişen Tuğba Türkeş

Zeynep Curcunabazı: Kardelen Genç Tuğçe Delipınar

Fıstık Curcunabazı: Kutay Ekmen İrem Avcı

Memiş: Yakup Fikret Tamer Rumeysa Konuk

Belkıs: Öykü Çetin ERKEK DANSÇILAR

Ruhi: Muhammet Zinciroğlu Utku Aşan

Atıfet: Beren Oruç Engin Ezgi

İrfan: Salih Alkaç Ö. Sarp Nalçın

Nüveyre: Buse Uzun E. Bestami Çal

Şevket: Rafet Güven Batuhan Şuayipoğlu

Lütfiye: Tuğçe Yıldız Murathan Tabak

Nesrin: Özge Özden

Veysi: Abdullah Bozdaş

Rıza Bey: Ahmet Saygılı

Ayşe Naz Curcunası: Ayşe Naz Çubukçu

Harun Curcunası: Harun Melik Güney

Ebru Curcunası: Ebru Peközer

İrem Curcunası: İrem Merve Çevik

Elif Curcunası: Elif Emre

Palyaço mu, Curcunabaz mı, Soytarı mı?

Yüzlüklerin Ardındaki Yüzler...Herkesin çok iyi bildiği Lüküs Hayat Opereti, defalarca izlenmiş, şarkıları

oyunu izlemeyenlerin bile dillerine dolanmış, Türkiye’deki ender müzikal eserlerden birisi. Batılılaşmanın yarattığı erozyonun mizahla anlatımı. Ancak günümüzde batılılaşma kavramından çok daha tehlikeli bir erozyon var. Ekonomi… Ekonominin kültürlerdeki erozyonu… Bu sene Darüşşafaka Oyuncuları “Lüküs Hayat” metni ile çalışmaya başladı. Darüşşafaka Oyuncuları ile bu oyunu seçme nedenlerimizden biri ekonominin erk oluşturması ile birlikte kişilerin lüks ve ihtiyaç arasındaki ayrımı yapamamalarının sonuçlarının tartışılmaya başlanması ile gerçekleşti. O zaman lüks, ihtiyaç değilse nasıl bir illüzyondur ki, hakiki olandan uzaklaşma başlamış olabilir? Bu kavramlar arasında dolaşırken Lüküs Hayat metinlerinin ortaoyunu gibi söze dayanan oyun biçiminden hareketlendiğini fark ettik. Osmanlı dönemi Geleneksel Türk Tiyatrosu belgelerinden edindiğimiz “curcunabazlar” bize Lüküs Hayat’ı nasıl sergilemek istediğimize dair fikirler verdi. Osmanlı şenliklerinde var olan curcunabazlar ve soytarılar, Geleneksel Türk Tiyatrosu formlarında sokak tiyatrosu öğeleri taşıyan oyun grubu. Sokak tiyatrosu ve soytarı formlarını biz sadece Geleneksel Türk Tiyatrosunda değil, bu özelliklerdeki oyuncuları tarih boyunca farklı şekillerde görmüşüzdür. Adı palyaço olsun, soytarı olsun, curcunabaz olsun sürekli değişik biçimlerde ama aynı eleştirel ve erdem içeren yaklaşımları ile hep vardılar. Tuhaf, garip ve grotesk ve anlam veremediğimiz bu oyun grupları özellikle grotesk ve garip görünmek için yüzlerini boyar, renkli kıyafetler giyer ve normalden uzaklaşmayı başarırlar.

Sokak tiyatrosu, daha özgürlükçü ve daha eleştirel tiyatro biçimleri para kazanma ve yerleşik düzen oluşturma kaygıları olmadığından söylemek istediklerini direkt, olduğu gibi söylerler. Eleştirilerini de mizah kullanarak yaparlar. Soytarılar Dostovesky’nin “Budala”sı gibi erdemliği sembolize ederler. Ortalıkta bir sürü entrika kirlilik, çirkinlik kol gezerken onlar bize görmemiz gereken şeyi gösterir, duymayı istemediğimiz

doğruları söylerler. Saray soytarıları genelde deli muamelesi görürler, ama onlar ermişliğin vücuda gelmiş halidirler. Soytarılar kimi zaman deliliğin arkasına sığınarak inanılmaz akıllıca laflar eder ve taşı gediğine koyarlar. Bu yüzden soytarılar tarih kadar eskidir.

Ortaoyunu oynanırken oyundan ayrı olarak en başta, gülünç giyimli oyuncuların yaptığı dansa da curcuna denildi. 1582 Şenliği'nde medrese öğrencilerinin padişah önünde curcuna oynadıkları, "Ali Sürnamesi"'nde, Gelibolulu Ali tarafından "Taife-i şuhtegâh" başlığı altında şöyle anlatılır:

Nice gün sonra gelüp bir dahi cüst Curcuna oynadılar cümle dürüst Kimi mudhik kimisi şîrîn-kâr Hünerin her biri kıldı izhâr İtdiler 'ilm-I şerîfî tahfîf Ulemâ âyînesi oldı keşîf Sonra bir dahi gelüp ol fırka Geyinüp cümlesi kagıd hırka Dürlü dürlü nice kırtâs külâh Kimi sürh u kimisi sebz ü siyâh Bir 'aceb kisvete virmişler dil Tut ki mecnûn idiler lâ-ya'kıl Bir 'aceb hey'ete yâr olmuşlar Sanasın seng-I mezâr olmuşlar Geh dua eylediler gâhî cer Düşdiler lutfına şahın mazhar.

Soytarı ( Cam Mozaik) Palyaço (Anthony Hopkins) Curcunabaz

Peki Biz Neden Lüküs Hayat’ı , “Lüküs Hayat’ı Nasıl Bilirdiniz?”diye Oynadık!

İçinde yaşadığımız çağda hiçbirimiz ne kendi istediği ne de kendi düşündüğü gibi davranabiliyor. Büyük bir illüzyonun içindeyiz. Ne kimse bir oyunun kuklası olduğumuzu söyleyebilir, ne de bize kopyalama yaşadığımızdan bahsedebilir. Günlük konuşmalar, diyaloglar ve sorunların yarısı popüler kültür üzerine yoğunlaşmış. İnsanlar, artık kendi sorunlarını bir kenara bırakıp, popüler kültürde adı geçen kişilerin ve olayların sorunlarıyla ilgilenmekte. Bu sosyal bir sorun. Çünkü insanlar daha az düşünmeye ve daha az şeyle ilgilenmeye başladıkça kültürel bir erozyon kaçınılmaz. Bu, daha fazla para kazanma isteyen medya kişiliğinin insanları ve geleceği umursamadığının açık bir göstergesi. Bu illüzyona aldanmamak gerekir.

Hoşlanacağı insandan oturacağı eve, yiyeceği yemekten okumak istediği okula kadar her şekilde bireyin kanına sızan yeni sosyo-psikolojik modeller ve iletişim araçları üzerinden dayatılana karşı birey siner, kabullenir ve isteneni uygular.

Yazının başında en önemli erk sembolünün ekonomi olduğundan bahsetmiştim. Yani para! Para kavramı popüler kültür anlayışı ile paralellik

taşır. Popüler kültür alışveriş ve kâr amacı üzerine yapılandırılmıştır. En çok kâr getiren çok alkış alırken, en az kâr getiren en az alkış alır. Kıstas günün “in” ve “out”ları olarak belirlenir. Bu “in” ve “out” kavramı popüler kültürün kâr amacı gütmesi üzerine yapılandırılmış bir fikir. Bu yönüyle popüler kültür bir alkış ve yuhalama kültürü haline geliyor. Alkış ve yuhalama, bahsettiğim gibi "in" ve "out" şeklinde de ifade ediliyor. İşte bu yapılanma “yarına kalmayacak” anlamına geliyor. Zaten popüler kültürün "kalıcılık" veya "kalıcı değerler üretmek" gibi bir derdi yok O sadece "günü kurtarma" veya "vaziyeti idare etme" esasına dayanıyor O zaman Lüküs Hayat dediğimiz bir illüzyondan mı ibaret? Popüler kültür anlayışı Lüküs Hayat oyununda çok hafif görünen konu, içerik ve karakter yapılandırmalarına biraz benzemiyor mu? Biz de örnek gösterilenler gibi davranmıyor muyuz? Bu illüzyona kapılmamak mümkün mü? En erdemli diyebileceğimiz sokak soytarılarılarından biri bile bu illüzyona kapılırsa ne olur?

Elif Ongan Tekçe

Lüküs Hayat metnini oynamaya karar verdiğimizde nedensiz bir şekilde çok mutlu oldum. Sadece ben değil, söylediğim herkes de ya çok mutlu oluyor ya da şu meşhur Lüküs Hayat şarkısını söylemeye başlıyordu. Fakat herkesin bu çok iyi bildiği Lüküs Hayat opereti aslında çoğu insanın aklında ‘Şişli’de bir apartıman..’ dan öteye gitmiyordu. Oyun çok iyi biliniyordu ama görünüşe göre hiç bilinmiyordu. Orjinalinde, Türk toplumunun Batılılaşmayla tanışması sonucu afallamasını, bozulan rutinleri, ilişkilerin yozlaşmaya başlamasını ve özentiyi gülünç bir şekilde gözler önüne seren Lüküs Hayat’ın görünmeyen yüzünü ortaya çıkartmak istedik. Batılılaşmayla başlayan özentiyle paranın ahlaki değerlerin önüne geçmesi ve toplumsal değerlerin yozlaşması; parası olanın kazandığı toplum yapısı beraberinde ezmeyi, sömürmeyi, tek tipleştirmeyi haklı kılar. Durum

böyle olunca, sanata verilen değer de parası fazla olanın onayladığı kadardır. Tiyatrocular, sokak sanatçıları; çingeneler, çalgıcılar hak ettikleri değeri bulamazlar. İşte “Lüküs Hayatı Nasıl Bilirdiniz?” de bu fikirlerle ortaya çıktı. “Lüküs Hayat’ı Nasıl Bilirdiniz?” unutulmaya yüz tutan geleneksel Türk tiyatrosu ögelerini barındıran bir oyun oldu. Böylelikle biz Lüküs Hayat’a ayrı bir yol çizmiş olduk. Kısacası şimdi göreceğiniz Lüküs Hayat bildiğiniz Lüküs Hayat değil. Peki, siz Lüküs Hayat’ı nasıl bilirdiniz?

Selen Dilişen

Her yıl olduğu gibi bu yıl da Elif Hoca ve Tiyatro Kulübü, tiyatro oyunu ortaya çıkaracaktı. İlgili olduğum alan ve istediğim meslek arayıcılığıyla kendimi projenin içinde buldum. Bu tiyatro gösterisinin sahne, dekor ve kostüm tasarımcılığı yapmak hem deneyim kazanmamı sağlayacak hem de girmek istediğim üniversitelere götüreceğim dosyama güzel bir malzeme dâhil olacaktı. Elif Hoca bana oyun metnini verdiği ve onu okuduğum anda anladım ki oyun, yönetmenden sonra sahne dekor tasarımının gözünde ve çizgisinde somutlaşıyor. Dönem, curcunabazlar, modern palyaçolar, karakterler hakkındaki konuşmalarımızdan ve bilgi aktarımının ardından sıkı bir çalışma başlattık. Bir süre içinde anladım ki bir bütün olarak uyum içerisinde olmak bu konuda emek harcayan herkesin işini kolaylaştırıyor. Sevdiğim işe dâhil olmak, özel yetenek sınavı ile gireceğim üniversite süreci ve bu okulda geçireceğim son yılın stresini azalttı.

Darüşşafakalı kardeşlerime, Elif Hocayla, Ayşe Terzi ile ve yardımcı olan diğer insanlarla böyle bir tiyatro oyununu çıkarmak benim için önemli bir deneyim oldu.

Tuğba Eke

Bu sene birçok açıdan beni zorlayan bir sene oldu. Dersler olsun, okul hayatı olsun fazlaca mücadele gerektiren bir seneydi. Sona yaklaştıkça sanırım daha da zorlaşacak. Yine de beni bütün bu dertlerimden kurtarmaya yardımcı olan, bir an olsun olanları unutmamı sağlayan tek yer Tiyatro Kulübüydü. Üç senedir olduğu gibi…

“Lüküs Hayat’ı Nasıl Bilirdiniz?” adlı oyunumuzdan bahsetmem gerekirse, metni öylece oynamak Darüşşafaka Oyuncularına yakışmazdı. Kendi yorumumuzu katmalıydık, bu iş tamamıyla bize ait olmalıydı. Böylece Lüküs Hayat’ı geleneksel Türk Tiyatrosu ile ve modern palyaçolar ( claunesk yorumlarla) harmanlayarak oynamaya karar verdik. Yeni bir oyunu yeni bir ekiple oynamak kolay olmadı tabii. Alıştığımız yüzlere uzaktık. Bu da biraz yabancı hissetmemize yol açtı; ama aslında hiçbir fark yoktu. Bunu biraz geç anlamış olsam da kulüpteki yüzlerin değişmesi, onun samimiyetini kaybettiği anlamına gelmiyor; çünkü bu kulübe gerçekten, gönülden girmiş insanlar onun daha iyi bir yer olmasını sağlıyor. Tiyatro gönül işidir ve bu kulüpte herkesin tiyatroyu gönülle

sevdiğini biliyorum. Bizi bencillikten uzaklaştıran ve bunu bir ekip işine dönüştüren de bu zaten. Lüküs Hayat’ı da sıcak ve samimi bir oyuna dönüştürmekti tek uğraşırımız. Umarım başarılı olmuşuzdur.

Beren Oruç

“Daha oyuna çok var “ diye oyalanıp dururken, bu el ilanı yazısını yazıyor olmam oyuna çok yaklaştığımızın habercisi aslında. Birazdan perde açılacak ve siz bu dokuz aylık oyunun yalnız iki buçuk saatine tanık olacaksınız. Sonra perde kapanacak. Güzel günler çabuk biter. Birçoğumuzun gelecek senesi kulüpteki son senesi olacak. Her ne kadar üzülsem de biliyorum ki “Lüküs Hayat’ı Nasıl Bilirdiniz?” oyunumuzu izledikten sonra birçok kişi, içindeki oyuncuyu keşfedecek ve gelecek yıl Tiyatro Kulübüne katılacak. İçim rahat; ama sakın “Ben yapamam.” deyip vazgeçmek aklınızdan bile geçmesin. Kulübün yeni ve en en küçük üyeleri olan sizler, yıllar sonra ağabey ablaları olacaksınız yeni yeteneklerin… Ve son olarak kulüpte emeği geçen tüm arkadaşlarım ve Elif Hocama yaşadığım tüm güzel anlar için teşekkür ederim. Lüküs Hayat, Lüküs Hayat; Yoktur Eşin Lüküs Hayat

Kardelen Genç

Lüks yaşam… Çoğumuzun arzuladığı şey. Elde etmesi zordur fakat elde ettikten sonra dünya sana güzel. Peki ya bu hayata kendini kaptırır ve benliğini kaybedersen? Biz oynamaktan zevk aldık. Umarım sizler de bu naçizane oyunumuzu izlemekten bizler kadar zevk alırsınız.

Ebru Peközer

Tiyatro bir “otobis” gibidir!

Evet, ben de o “otibis’in” içinde, uzun zamandır sene sonlarında oyunları izleyip “Ben de orada olmak istiyorum”dediğim yerde Darüşşafaka Oyuncularının arasındayım bu yıl. Farklı fikirlerle curcunabazlar ve kuklalar olarak kulüpte anahtar kelimemiz “sevgi ve ezber”i de işin içine katıp güzel bir oyun ortaya koymaya çalıştık ve sizlere gerçekten bir soru sorduk;”Lüküs Hayat’ı Nasıl Bilirdiniz?”

Buse Uzun

Oyunun curcunabazı olarak, meraklı gözlerinizin esiri düşüyorum son iki haftadır. Sabırsızlıkla perdemizi açmak istiyoruz sizlere.

“ Açılsın perde, oynansın oyun!”

Elif Emre

Lüküs Hayat Lüküs Hayat!

İsmi bile ters - düz hayat…

Bu sene olmak istediğim yerde, Tiyatro Kulübündeyim ve curcunabazlarla renklendirdiğimiz oyunumuzu sunmak için sabırsızlanıyorum. Umarım beğenirsiniz. Herkese iyi seyirler!

Tuğçe Yıldız

Heyecan ve korkuyla girdiğim odadan şimdi kendimden emin çıkabiliyorum. Küçükken büyük bir hayretle izlediğim okul tiyatrolarının şimdi içindeyim. Giriş amacımın kendimi kanıtlayabilmek ve yapabileceklerimi görmek olması, tiyatronun sıkı provaları ile birleşince kendimi tanıdım. Artık sahneden korkmuyorum. Oyunun adını Lüküs Hayat sanan arkadaşlarıma sesleniyorum. Oyunun adı “Lüküs Hayat’ı Nasıl Bilirdiniz?” Sizi soytarılar ve kuklalarla birlikte eğlenceli bir oyun bekliyor. İyi seyirler! İrem Merve Çevik

2. dönem oyuna girmemle birlikte benim için birçok şey değişti. Her gün güle oynaya yaptığımız provaların yanı sıra başta Elif Hoca olmak üzere herkesten yeni şeyler öğrendim. Özellikle birbirimizi hoş görmeyi, anlayışı ve sabrı da öğrendim. Oyuna dâhil olduğum ilk gün, tam da beklediğim gibi sıcak, eğlenceli ve disiplinli bir ekip karşıladı beni. Bu kulüpteki dostluklar ve geçirdiğimiz günler benim için çok değerli. Ayşenaz Çubukçu

Yeni arkadaşlar edinip çok eğlendiğim bir dönem. Hayatımda çok büyük farklılıklar yaratan bir oyun…

Harun Melik Güney

Lüküs Hayat ya da Lüks Hayat ya da para. Globalleşen dünyanın en büyük ihtiyacı. Dün de böyleydi, bugün de böyle, yarın da böyle olacak. Olsun (Halil Sezai) Biz neyin ne olduğunu biliyoruz, en azından farkındayız yani “İnsanlar çok fazla sahte para ürettiler; ama para da, çok fazla sahte insan üretti.” demiş Goethe. İşin özü bu. Bu arada oyun güzel oldu.

Çağlar Güner

“Bu seneki oyun ne? Vay Lüküs Hayat mı? Rolün ne? Curcunabaz ne ya? Ne zaman izleyeceğiz?” Oyunla ilgili, bu sene kafamı şişiren sorular… Birazdan izleyeceksiniz oyunu, cevap alacaksınız bütün bu sorulara. Oyun güzel oldu. İyi seyirler!

Kutay Ekmen

Sürüklenerek girdiğim bu yoldan ancak sürüklenerek çıkmak.

Abdullah Bozdaş

Bu ağaç Lüküs Hayat’taki ekonominin getirdiği hiyerarşik düzeni simgelemektedir.

Tıpkı bu ağaçtaki gibi, insanların değeri maddi olanaklarıyla doğru orantılı bir şekilde artıyor. Ve yavaş yavaş hepimizi içine çeken bu adaletsiz sistem birey olma bilincini hızla yok ediyor.’ Aslına bakarsanız size bu tarz cümlelerle donatılmış uzun bir paragraf sunmak isterdim ancak “Lüküs Hayat’ı Nasıl Bilirdiniz?”in bu görevi benim yerime yerine getireceğine inanıyorum ve bu sene tiyatroda son senesini yaşayan bir ‘Darüşşafakalı Oyuncu’ olarak hemen işin duygusal kısmına geçmek istiyorum. Geçen sene son zamanlardaki her provaya biraz buruk gelen, Tiyatro Kulübündeki son günlerini yaşayan Darüşşafakalı Oyunculara hiçbir zaman

anlam veremezdim. Ta ki bu nisan ayı gelene kadar… Yıllardır her okul çıkışı(hatta bazı cumalar bile)3.5 dakikada üstümü değiştirip (ki ben normalinde asla bu kadar hızlı hareket etmem) koştuğum drama odasına, seneye çok nadir adım atacağımı düşünmek ya da provalar var diye her çarşı iznine çıkanın arkasından el salladığım anların olmayacağını düşünmek beni çok büyük bir boşluğa itiyor. Ancak kazanımlarım ve mutluluklarımı düşündükçe üzüntüm hafifliyor. Bütün mutluluk ve kazanımlarımın temelini atan Elif Hocama ve ekip arkadaşlarıma, asla tiyatrocu olmamı istemeyen ancak bu uğraşımı engellemeyen beni büyüten biricik annem, teyzem, dayıma ve canım aileme, her zaman yanımda olduklarını hissettiren Bige Ablam ve Emrah Ağabeyime, iki yıldır oyunları sadece provalarda izleyip oyun günü beni sakinleştiren ve giydiren Kankutuma( Nur Durak’a), üstteki ‘Lüküs Hayat’ ağacını temize geçiren ve renklendiren LOM’uma (Beren Kayalı’ya), geçen sene ’Savaş Oyunları’nda hazırladığı pankartla beni ve Gözde’yi çok mutlu eden Asiyenur Küçüksaydam ve tekrar LOM’uma, hiç sıkılmadan seçmelerden oyun gününe kadar beni dinleyen ve yorumlarıyla beni asla yalnız bırakmayan clickimin güzel insanlarına ve arkadaşlarıma, bu sahnede bugüne kadar ter döken bütün Darüşşafaka Oyuncularına ve bizi seyretmekten bıkmayan sizlere yani ‘Darüşşafaka Ailesi’ne çok teşekkür ederim… Daha nice oyunlar izlediğimiz bol sanat dolu yıllara… İyi seyirler!

Öykü Çetin

Bir gazoz alır mıydınız?

Mami

Curcunabazlar; master of puppets…

Rafet Güven

Yok, Ipfone’muş, yok BBM’ imiş falan bunlar hikâye kardeşim, bunlar “ lüküs” takılmak çabalarıdır. Asıl lüks olmak alçak gönüllü, merhametli, hoşgörülü olmaktır. Hani biz de 3310 alın falan demiyoruz. Ama o telefonu da otobüste cebine sığmıyormuş gibi elinde tutmak pek abes kaçıyor be kardeşim.

Salih Alkaç

Paran var-yok ne fark eder, sen hayatın tadını çıkar be arkadaşım!

Ahmet Saygılı

Bu sene Tiyatro Kulübü olarak Osmanlı curcunabazlarlarının eğlenceli oyunu içinde başka bir oyun oynayarak sizlere alışılmamış bir tiyatro deneyimi yaşatmayı planlıyoruz.

Özge Özden

Her etkinlikte bizim yanımızda olan Tülay Keçeci’ye, Tiyatro Kulübündeki tüm edebi konularda” Hocam okur musunuz? ” dediğimizde hayır demeyen Gülsün Kaya’ya, idari konularda her zaman destekçimiz olan Sırrı Ersoy’a ve tüm müdür yardımcılarımıza ,“Yılmaz Çırak’a, Eski Darüşşafaka Oyuncuları Kemal Emmi ve Selamet Abi’ye, dekor taşınmasında destek olan ISS görevlilerine, şu anda okuduğunuz broşürün renkli basılmasını sağlayan Raif Öztürkcan’a

Darüşşafaka Oyuncuları’nı her zaman destekleyen başta Zekeriya Yıldırım ve Talha Çamaş olmak üzere Darüşşafaka Cemiyetine ve çalışanlarına, okul müdürümüz Adnan Ersan’a, öğretmenlerimize ve arkadaşlarımıza,

Ve her zaman iyi ki varsın dediğimiz Darüşşafaka’ya

teşekkür ederiz.

darussafaka oyuncuları