#2

Listopad w redakcji, jak i w całej szkole minął

niesamowicie szybko. Zaczynając od drukowania

poprzedniego numeru wraz z jakże cierpliwym panem Malinowskim

i z zorganizowanym panem Świerczkiem, dotrwaliśmy do następnego

miesiąca! Jesteśmy im niezmiernie wdzięczni za pomoc.

Poprzedni numer był niezwykle ciekawy, jednak w tym miesiącu

nasi dziennikarze dali z siebie więcej niż 100%.

A o to i ich dzieła:

o Bieganie - lek na wszystko (Ola Ryszkowska)

o Parę słów o... homo americanus (ao.)

o Andrzejki (Olek)

o Urodowe FAQ - Włosy na drożdżach (Tiff)

o Typowy Gimbus: Youtuber (ao.)

o Przegląd kinowy (Matłesz)

o Fandom fantastyki (Zefi)

o Wszyscy jesteśmy Puchatkami? (Ablaze)

o Kącik Artystyczny

o Człowiek Numeru - Alfred Nobel (Olek i NW)

o Co się dzieje w 125? Ogłoszenia (NW)

o Nauczyciel miesiąca (Kasia Sztandera)

Redaktor naczelna – Aleksandra Tiff Moch

Bieganie - lek na wszystko

Pierwszą dyscypliną, do jakiej będę starała się was przekonać, jest bieganie.

Zaczęła się jesień, która jest bardzo przyjemnym okresem do rozpoczęcia swojej przygody

z tą formą sportu. Niektórym kojarzy się on z zadyszką, kolką bądź bezsensownym

wysiłkiem. Spróbuję przedstawić to w trochę innym świetle.

Już za czasów pierwszych ludzi bieganie było bardzo popularne. Nasi przodkowie

dumnie gonili za pożywieniem, bądź z przerażeniem na twarzy przed nim uciekali. Jest to także

zachowanie instynktowne w sytuacjach, w których czujemy się zagrożeni. W wielu

przypadkach szybki bieg ratuje nas przed małym, ale przerażającym psem.

Przed odrabianiem nudnych lekcji (o ile w ogóle je odrabiacie) dobrze jest trochę

pobudzić szare komórki, które po ośmiu godzinach lekcyjnych nie pracują zbyt chętnie.

Idealnym wyjściem jest krótki (lub długi – zależnie od potrzeby) bieg w rytm ulubionej

muzyki.

Po bardzo burzliwym i pełnym złości dniu pewnie macie ochotę na kimś się

wyładować. Najczęściej akurat w pobliżu znajduje się bardzo irytujące rodzeństwo.

Nie uciekając się do rękoczynów, można wyżyć się podczas biegu. Uwierzcie mi,

to naprawdę dobrze rozładowuje napięcie. Wszystkie mordercze myśli po paru minutach

odpływają.

Święta... Pierożki... Czekolada... Ciasta... Im bliżej wakacji, tym coraz bardziej myślimy

o tym, jak się pokażemy na plaży. Niektórzy, chcąc zrzucić zbędne sadełko, wylewają hektolitry

potu na siłowni. Jednak przyznajcie czy nie lepiej podziwiać piękną przyrodę i wdychać świeże

powietrze niż wodę parującą z naszych ćwiczących kompanów?

Nie wiem, czy zauważyliście, ale mijający się biegacze mają pewien sposób witania się

poprzez podniesienie dłoni. To taki mały gest, a bardzo miły. Do rodziny biegaczy dołącza coraz

więcej nowicjuszy, którzy są bardzo mile widziani w kręgu wtajemniczonych. Spora ilość gwiazd

i celebrytów biega i namawia do prowadzenia zdrowego trybu życia. Muszę się przyznać,

że całkiem niedawno, kiedy biegałam, minął mnie aktor Michał Żebrowski. Jak na rodzinę

biegaczy przystało pięknie się przywitaliśmy.

Jeżeli dzięki mnie myślicie o rozpoczęciu biegania, nie odkładajcie tego na jutro. Wiem,

co mówię. Sama biegam już od trzech lat i droga do osiągnięcia sukcesu w tej dyscyplinie wcale

nie jest taka prosta. Codziennie natrafiamy na liczne pokusy i tak zwany syndrom lenia, ale jedyne,

co trzeba pamiętać w bieganiu, to aby nie myśleć.

Jedynie biec.

Parę słów o... homo americanus

Wywód mój zacznę od pewnej anegdoty. Mój znajomy wyjechał do USA, by uczyć się w szkole średniej. Gdy

nadeszła lekcja matematyki, nauczycielka spytała, jaki jest wynik działania x + x.

Pewien lider paczki siedzącej na tyłach klasy odpowiedział: „3x!”. Spotkało się to z aprobatą jego znajomych,

którzy potakiwali i potwierdzali wynik słowami: „Yeah, 3x!”. Nauczycielkę od załamania uratował właśnie ten

znajomy emigrant, który odpowiedział poprawnie na pytanie będące na poziomie trzeciej klasy szkoły

podstawowej.

Należy się spytać: jak to jest, że szesnastoletni uczniowie wiedzą mniej niż ośmiolatkowie?

Prawdopodobnie każdy widział

\ mapki konturowe Europy

uzupełniane przez Amerykanów.

I o ile to da się zrozumieć,

o tyle fakt, że uczniowie nie potrafią

uzupełnić nazw stanów własnego

kraju, jest nie do przyjęcia,

w szczególności, że Stany po

Szwajcarii są krajem wydającym

najwięcej pieniędzy na edukację.

Obowiązek szkolny w USA obowiązuje

do 16 roku życia. Młodzież nie zdaje

matury – jedynie egzaminy SAT, jeżeli

wiąże swe nadzieje z jakąś uczelnią

bądź uniwersytetem.

Edukacja amerykańska przeżyła największy kryzys w latach 1976-81. Posunięto się do tego,

że w 13 stanach wprowadzono zasadę dobrowolności w wyborze przedmiotu. Należy wspomnieć o tym,

że w Stanach nie występuje powtarzanie klasy – powtarza się jedynie niezaliczony kurs. Ponadto co piąty

college ma obowiązek przyjąć ucznia, jeżeli jest obywatelem USA, niezależnie, czy uczeń zakończył kurs

astrologii i chemii, czy rysowania komiksów i gotowania obiadów.

Jed

na

z m

apek

Euro

py u

zupeł

nia

nych

prz

ez a

mery

kań

skic

h u

cznió

w

Ku zdziwieniu, największe luki amerykańskich

szkół są w organizacji instytucji, nie w uczniach.

Przede wszystkim sami nauczyciele nie przedstawiają zbyt

wysokiego poziomu nauczania. W USA posada nauczyciela

nie jest prestiżowa. W latach 80. znana była sprawa

nauczycielki, która wniosła pozew do sądu, ponieważ szkoła

nie chciała przedłużyć jej kontraktu. Na pytanie o posadę

odpowiedziała: „I teaches English”.

Po drugie, wina leży w podręcznikach.

Okazuje się, że ponad 80% uczniów ma

opanowane umiejętności z książki jeszcze przed jej

otwarciem. Ponadto pomoce dydaktyczne są mocno

cenzurowane, aby przypadkiem nie wzbudzić

kontrowersji – w końcu sprzedaż podręczników jest

lukratywnym biznesem.

Mapka uniwersytetów USA

Należy w końcu wspomnieć o szkolnictwie wyższym.

Gdyby chwilę pomyśleć, łatwo można by było przypomnieć

sobie wiele prestiżowych uczelni: Yale, MIT, Harvard...

Jednakże są to szkoły prywatne. Studia wyższe obecnie

figurują na trzecim miejscu PKB USA.

Rok na Harvardzie kosztuje 15 tys. dol., natomiast rok na

przeciętnej uczelni, gdzie poziom nauczania jest równy

polskiemu liceum – 5 tys. dol.

Obecnie, aby zapewnić amerykańskiemu dziecku odpowiednią

edukację, trzeba mieć nieźle nadziany portfel.

Wiele artystów wyśmiewa się z pozornej amerykańskiej tępoty i naiwności, zbyt mocnej wierze

we wiadomości podane w mediach. Sztandarowym przykładem jest piosenka „American Idiot”

zespołu Green Day.

Andrzejki

W nocy z 29 na 30 listopada, w wigilię św. Andrzeja, obchodzony jest wieczór wróżb

andrzejkowych, który kiedyś obchodziły tylko niezamężne panny. Wróżby były wtedy brane na

bardzo poważnie. Dziś każdy może w nich wziąć udział, nie po to, aby poznać imię

lub zobaczyć twarz pisanej osoby, ale żeby po prostu dobrze się bawić.

Wieczór wróżb andrzejkowych wywodzi się prawdopodobnie ze starożytnej Grecji

i związany jest z kultem bóstw miłości, płodności. Pierwsza polska literacka wzmianka

o wróżbach w wigilię św. Andrzeja pojawiła się w 1557 roku. Dawniej nazywano je także

jędrzejkami lub andrzejówkami. Męskim odpowiednikiem andrzejek były katarzynki

obchodzone przez kawalerów.

WRÓŻBY STAROPOLSKIE

Jeśli dziewczęta pościły i modliły się przez cały dzień do świętego Andrzeja, ten miał

ukazać im we śnie przyszłego narzeczonego.

Z tej strony, z której w andrzejki szczekał pies, miał nadejść przyszły mąż.

Jeśli ucięta w czasie andrzejek gałązka wiśni zakwitła w Boże Narodzenie,

panna mogła spodziewać się bliskiego zamążpójścia.

Dziewczęta patrzyły w lustra o północy albo zaglądały do studni, żeby ujrzeć twarz

przyszłego męża.

Popularne było także zawiązywanie oczu gąsiorowi, następnie wpuszczanie go w krąg

dziewcząt. Tą, którą pierwszą uszczypnął, miała niebawem wyjść za mąż.

Dziewczyny także piekły ciasta, następnie wypuszczały psa. Której ciasto pierwsze

zostało przez niego pożarte, ta pierwsza mogła spodziewać się małżeństwa.

WRÓŻBY DZIŚ

Najbardziej popularną wróżbą andrzejkową jest lanie wosku na zimną wodę przez klucz.

Z kształtu powstałej bryły lub jej cienia wyczytuje się co nas czeka w przyszłym roku.

Kolejnym znanym zwyczajem jest ustawianie butów, z lewej nogi od najdalszego miejsca domu

aż do drzwi wejściowych. Panna, której but pierwszy dojdzie do końca, wyjdzie za mąż szybciej

niż pozostałe.

Pary robią łódeczki np. z łupin orzecha i puszczają je na wodzie. Jeśli te się zderzą,

parę tę spotka szczęście w związku.

Obiera się jabłko tak, by obierka stanowiła długi pasek. Potem należy ją przerwać

i przerzucić przez lewe ramię. Z obierzyny można wyczytać pierwszą literę imienia

ukochanego bądź ukochanej. Podobną wróżbą jest wysypywanie szpilek na materiał,

by za pomocą liter poznać nasz los. Można także przerzucić przez siebie but lewej nogi,

jeśli uderzył noskiem, dziewczynę czeka szybkie zamążpójście.

Kobiety mogą wypisać na karteczkach imiona różnych kandydatów i umieścić je przed snem

pod poduszką. Rankiem należy wyciągnąć jedną z nich.

Często także wycina się duże serce z imionami żeńskimi bądź męskimi. Następnie przekłuwa

się je z drugiej strony. Imię, w które się trafi jest imieniem przyszłego partnera,

ewentualnie partnerki.

Chyba każda włosomaniaczka słyszała o zbawiennym wpływie drożdży na włosy. Także wielu

mężczyzn stosuje kapsułki na wzmocnienie cebulek. Nie ma co się spierać - drożdże są

świetną odżywką na nasze czupryny, którą można stosować zewnętrznie i wewnętrznie,

a włosy po nich rosną „jak na drożdżach”!

Niewiele osób zdaje sobie z tego sprawę, że drożdże są bogate

w aminokwasy, składniki mineralne, a także witaminy z grupy B,

które mają korzystny wpływ na przemianę materii, a szczególnie na

procesy zachodzące w skórze: normalizują pracę gruczołów łojowych

i pomagają w walce z niedoskonałościami.

Drożdże zawierają: witaminy z grupy B, które działają

zbawiennie na kondycję włosów

i cerę,

witaminę H (biotynę) - odpowiada za

sprężystość włosów, pomaga

regulować ich przetłuszczanie się, hamuje siwienie i wypadanie włosów,

selen, miedź - wpływają na

zdrowe włosy, skórę i paznokcie,

hamują procesy starzenia,

cynk - odpowiada za porost

włosów, odgrywa istotną rolę w

utrzymaniu zdrowej skóry,

dodatkowo fosfor, magnez, żelazo,

potas i chrom.

Z przepisem na drożdże poradziłoby sobie nawet dziecko, gdyż bierzemy od 1/6

do 1/2 kostki drożdży, rozrywamy je i wkładamy do kubka. Następnie

zalewamy wrzątkiem, by zabić wszelkie toksyny w nich zawarte i czekamy,

aż odrobinę ostygną.

Polecam pić je na ciepło, gdyż ich smak sam z siebie nie należy do najlepszych,

a na zimno to całkowita tragedia! Wiele osób nie jest w stanie ich przełknąć nawet,

gdy nie do końca ostygną i często można się spotkać z tym, że do drożdży dolewane

są soki (osobiście polecam syrop malinowy!) albo dosypywane jest kakao.

Jakie są efekty po miesiącu picia wywaru?

Drożdżowe porady: Przez pierwsze kilka dni trzeba

przyzwyczaić żołądek - pij drożdże

raz dziennie, sporządzone z 1/6

kostki. Powoli zwiększaj ilość

wypijanego napoju.

Przed zalaniem drożdże

"rozdziabaj" widelcem w kubku.

Drożdże zalewaj przynajmniej

100 ml wody.

Drożdże należy pić ostudzone (ok. 15 min po sporządzeniu)

Najlepiej kupować drożdże BABUNI, są najlepsze w smaku,

ładnie się rozpuszczają.

Nie polecam DOMOWYCH,

tworzą się grudki, dziwnie pachną

- tego nie da się pić!

Pij tylko świeże drożdże,

zawsze sprawdzaj termin ważności.

Przeterminowane drożdże nie

kruszą się dobrze i kleją się,

mogą doprowadzić do

poważnego bólu brzucha.

Zanim rozpuścisz drożdże, wyjmij

je na jakiś czas z lodówki -

w innym wypadku po zalaniu

mogą się dobrze nie rozpuścić

i "zgazaować".

Kurację najlepiej stosować

ok. miesiąca - potem wskazana

jest przerwa

Drożdży nie należy pić na pusty żołądek.

Youtube jest bardzo wszechstronnym miejscem. Korzystają z niego zarówno ludzie, gdy chcą posłuchać

muzyki podczas korzystania z komputera jak i nauczyciele, kiedy chcą wspomóc swoje wykłady

wizualnymi przykładami. Istnieje również rozrywkowa część youtube’a, w której spełniają się youtuberzy

nagrywający swoje videoblogi, w skrócie vlogi. Skupimy się na polskiej partii serwisu.

Istnieją różne rodzaje vlogów: dydaktyczne,

takie jak np. Polimaty (polecam!) czy Matura to

Bzdura(chociaż ten kanał ma bardziej na celu

nauczenie naso tępocie ludzi), humorystyczne, jak

m.in. Abstrachuje,czy dziennikarskie – Niekryty

Krytyk (który chyba od dawna boryka się z brakiem

weny).

Niektórzy dzielą się również swoimi

wskazówkami urodowymi – jest to m.in. Red

Lipstick Monster.

Inną formą vloga jest traktowanie go jako dziennika czy

miejsca, gdzie można wypowiedzieć się na różne nurtujące tematy. Ta droga jest najczęściej wykorzystywana przez osoby

próbujące swoich sił w tej branży, w szczególności młodzież –

jest to m.in. Gabuvlog, Kolorowyvlog, Yellowvlog,

Chocolatemilkvlog, Piotr Grotkowski czy chociażby Jasiuu.

Nie ma w tym nic złego, jeżeli ta osoba się spełnia

i sprawia to zarówno jej i widzowi satysfakcję. A co się

stanie, gdy trafimy na tzw. ciemną stronę internetu?

Abstrachuje w

jednym

z popisowych tekstów w odc. „Miłość na Bogaciej”

Po

dstaw

ow

e tematy

vlo

geró

w b

ez po

lotu

to

„moje k

osm

etyk

i”, „moja to

rebka” etc.

Ciemną stronę internetu, w tym

przypadku youtube’a, można porównać to

Tartaru.

Są tam dusze, które tak zasłużyły się swoją

głupotą, że aż wysłano je do tego przytulnego miejsca.

Dusze najprawdopodobniej nie miały co robić

z życiem lub cierpiały na chroniczny brak

zainteresowania, toteż pomyślały sobie: „O! Jestem

taki fajny! Ustawię kamerę, zacznę do niej mówić

i stanę się sławny!”. Dusza jednak zapomniała,

że do kamery trzeba wiedzieć, co się mówi.

Abstrach

uje w

jedym

z po

piso

wy

ch tek

stów

w o

dc. „M

iłość n

a Bo

gaciej”

Istnieje swego rodzaju kanon ciemnej strony polskich vlogów. Są to przede wszystkim:

Luntek, Agati9876, 11Magiczna, Gracjan Roztocki, Laska Tyklewicz, Patrycja Sadowska i Oliwia Warzała.

Wszystkie te rewelacje można podzielić na dwie grupy: nieujarzmione dzieci z syndromem szafiarki

oraz nieujarzmione dzieci... no właśnie, z czym?

Do tych pierwszych można zdecydowanie

zaliczyć Agati9876, 11Magiczną, Laskę

Tyklewicz, Patrycję Sadowską czy

Oliwię Warzałę. Ogólnie smutne jest to,

że przeważającą większością tych

dzieciątek są dziewczynki. Nie służy to

naszej płci.

Nie można zaprzeczyć, iż owe filmiki

są bardzo pouczające. Dzięki nim możemy

się nauczyć, jak umalować się do szkoły,

co do niej założyć, jakie zbędne rzeczy

wziąć do torebki i co powinnyśmy mieć

w piórniku (dzięki ci, Oliwio Warzało!).

Dowiadujemy się również, jak zabrać

mamie całą kosmetyczkę i raz po raz

pokazywać każdy kosmetyk do kamery.

Informacje te zostaną z pewnością

poddane dezaprobacie koła

pedagogicznego i innych instytucji.

Misja halucynek zakończona powodzeniem

Co autor miał na myśli? Patrycja Sadowska i jej tipsy pokazują

Królowa dziecęcego

internetu, JKM Agati9876

Natomiast druga grupa skupia osoby nie do

końca zdrowe na umyśle. Właśnie dzięki

nim poznajemy szczegółowy opis

wydalania fekaliów (gdyby jeszcze nikt się

nie nauczył) czy proces zbierania

halucynków. W tak krótkiej formie jak

vlog możemy również usłyszeć stanowczy

apel nawołujący do pokoju, zaprzestania

wojen i akceptacji drugiego człowieka

(w tym przypadku: Doroty Rabczewskiej).

Wniosek jest prosty.

Youtube nie jest miejscem złym.

Youtuberzy również.

Jednak niektóre patrie ich materiału należy

zostawić jedynie dla ludzi

o mocnych nerwach.

nam

niezb

ędny ek

wiu

nek

do szk

oły

. Szy

bk

o, zan

im m

ama zo

baczy

!

Takie towary

tylko

w Cebulandii!

Przegląd kinowy

Bogowie

Film Łukasza Palkowskiego, znanego reżysera

serialu ''39 i pół'', nagrodzony pięcioma Złotymi

Lwami. Trzymający w napięciu dramat

biograficzny opowiadający historię pierwszego udanego przeszczepu serca. Poruszający

problemy moralne i uczący pokonywania

własnych ograniczeń. Zaskakujący w swojej lekkiej formie, przy czym cały czas trzymający

w napięciu. W rolę chirurga Zbigniewa Religi

wcielił się Tomasz Kot. Pozycja godna uwagi dla

osób lubiących filmy biograficzne.

Interstellar

Dzieło Christophera Nolana oparte na teorii naukowej opracowanej przez fizyka z Caltach Kipa

Thorne'a. Historia grupy badaczy, którzy dzięki

tunelowi czasoprzestrzennemu podróżują do innej galaktyki. W role głównych bohaterów wciela się

takie gwiazdy jak Matthew McConaughey czy Jessica

Chastin. Zapowiadane jako niezwykle pasjonujące

widowisko science fiction efektami specjalnymi dorównującymi Avatarowi. Czyżby ktoś próbował

wygryźć Jamesa Camerona?

Furia

Dramat wojenny Davida Ayera opowiadający

o wydarzeniach kwietnia 1945 roku, kiedy to alianckie wojska maszerowały wprost na Berlin. Załoga czołgu

pieszczotliwie nazwanego Furią pod komendą

Wardaddy granego przez Brada Pitta otrzymuje zadanie za linią frontu, stawiając przy tym czoła

znacznie potężniejszym siłom wroga. Zdaniem

twórców zastępca Szeregowca Ryana. Nie polecam

zwolennikom prawdy historycznej.

Igrzyska Śmierci: Kosogłos cz. 1 Ekranizacja trzeciej części bestsellerowej serii

Suzanne Collins w wykonaniu Francisa

Lawrence’a. Katniss Everdeen (Jennifer

Lawrence) staje się Kosogłosem, symbolem buntu przeciwko władzy Kapitolu. W pozostałych

rolach sama śmietanka towarzyska: Josh

Hutcherson, Liam Hemsworth, Elizabeth Banks, Philip Seymour Hoffman i Woody Harrelson.

Polecany fanom fantastyki, filmów akcji i science

fiction.

Fandom fantastyki

Fandom to grupa fanów jednego obiektu, np. książki, serialu, anime lub

gry. Według ludzi „z zewnątrz”, zwłaszcza starszych, owi fani należą do sekt i jedzą koty. Najczęściej.

Fandom fantastyki jest

prawdopodobnie najstarszy i największy. Należący do niego

ludzie to miłośnicy

science fiction i fantasy. Najprawdopodobniej czytając

ten artykuł dojdziesz do wniosku, że twoja babcia przy najbliższej okazji nazwie

cię satanistą, a ksiądz zacznie odprawiać egzorcyzmy.

Jak już napisałam, jest to najliczniejszy fandom. Blisko 75% ludności

świata należy do niego, przy czym prawie 1/7 nie zdaje sobie z tego sprawy.

Społeczność ta spotyka się na specjalnych zlotach zwanych konwentami, które trwają zazwyczaj 3 dni. Podczas nich można spotkać ulubionych autorów

i zdobyć książki w cenach jak z Biedronki. Fani piszą też amatorskie pisma

fantastyczne - fanziny. Zakładają specjalne fan-kafejki, gdzie mogą się spotykać

i organizować spotkania z autorami. Pierwsze z nich powstały w LA i NYC (Ameryka zawsze pierwsza). Najsłynniejszą grupą fanowską jest nowojorska

„The Futurians”.

Kluby fanowskie rozdają też własne nagrody literackie, np. Hugo

lub Nagroda Sfinks. Ta pierwsza wzięła soje imię od Hugo Gernsbacka,

uważanego za twórcę fandomu. Pierwszy fanzin, „The Comet”, powstał w maju

1930 roku, a jego twórcami byli Raymond A. Palmer i Walter Dennis.

Jeśli czytasz książki fantasy lub science fiction, możesz poszukać więcej informacji w internecie, np. na stronach: www.encyklopediafantastyki.pl,

www.fantastyka.pl

Uwaga! Jeśli po powrocie do domu zastaniesz w domu egzorcystę,

zadzwoń do babci i powiedz jej, że jest w błędzie. Wcale nie jesteś

satanistą! Niech odwoła księdza i przeczyta artykuł „fandom” na Wikipedii.

Wszyscy jesteśmy Puchatkami?

Kim tak naprawdę są niby dobrze nam znane postacie „Kubusia Puchatka”?

Czy Prosiaczek lub Sowa naprawdę istnieją tylko po to, by bawić najmłodszych?

A może kryje się w nich coś więcej? Czy to możliwe, że Stumilowy Las jest wielkim

siedliskiem licznych zaburzeń psychicznych? Kim są pozornie znani ulubieńcy wielu

dzieciaków oraz ich rodziców?

Kubuś

Na pierwszy ogień idzie ten uroczy niedźwiadek

znany z zamiłowania do miodu. O dziwo po wielu

„badaniach” naukowcy zaczęli zauważać u niego

pewne odchyły. Miś przejawia objawy ADHD

oraz zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych,

związanych z natręctwem spożywania miodu

(o ironio, to także przez to zdiagnozowano u

niego otyłość). Przypuszczalnie po zastosowaniu

farmakoterapii Kubuś stałby się on bardziej

spokojny oraz dłużej zastanawiałby się nad

różnymi decyzjami. Nikt nie zna pierwotnej

przyczyny wszelkich zaburzeń, które dotknęły

Puchatka, wiadomo jednak, że przez całą książkę

był on ciągnięty głową w dół po schodach (tutaj

pozdrowienia dla jego najlepszego przyjaciela -

Krzysia).

Krzyś

U tego jakże miłego chłopca nie stwierdzono

jednoznacznie większych zaburzeń psychicznych.

Jednak brak obecności jego rodziców

w jakimkolwiek momencie życia oraz fakt

rozmawiania, a nawet przyjaźnienia się

ze zwierzętami chyba mówi sam za siebie.

Na plus na pewno jest asertywność oraz

zauważalna inteligencja Krzysia (choć z tą

inteligencją to nigdy nic nie wiadomo – jego

najlepszym przyjacielem był w końcu Miś-O-

Bardzo-Małym-Rozumku).

Głównym „przyjacielem” Krzysia była

prawdopodobnie schizofrenia i problemy

z tożsamością płciową, ale, jak wiadomo,

to wszystko może być jedynie niewinną zabawą

chłopca.

NA PODSTAWIE BADAŃ KANADYJSKICH PSYCHOLOGÓW PIERWSZA PUBLIKACJA W PIŚMIE CANADIAN MEDICAL ASSOCIATION JOURNAL

Prosiaczek Mimo że jest lubiany przez wszystkich

i zawsze gotów do pomocy, przejawia wiele

kompleksów. Cierpi także na powtarzające się lęki

(główny podejrzany: nerwica lękowa). Prosiaczek

w jednym zdaniu? Strachliwy, niewierzący

w siebie altruista (ogólnie rzecz biorąc typowe 2w1*).

Przypuszczalnie pod wpływem zbyt długiego kontaktu

z Kłapouszkiem mógłby popaść w depresję, a nawet

miewać skłonności samobójcze. Jemu także zalecimy

farmakoterapię oraz spotkania z psychoterapeutą.

Kłapouchy

Znany ze słów typu „Nie bardzo się mam. Już nie

pamiętam czasów, żebym jakoś się miał.”

lub „Ktoś musiał go zabrać. I jak tu mieć dla nich

serce?”. Jak widać, pesymista, bez jakiejkolwiek

wiary w ludzi (a raczej w zwierzęta?) i siebie.

W sumie podręcznikowy przykład depresji.

Nie wiadomo jednak, czy otrzymał swój pesymizm

i chorobę w genach, czy nabył je przez chociażby

jakieś traumatyczne przeżycie. Wpływ na to mógł

mieć także wiecznie odpadający ogon.

Polecamy antydepresanty i dobrego psychiatrę.

Tygrysek

Żeby nie zrobiło się zbyt smętnie, należy zabrać

się za Tygryska. Zaczynając od cech

pozytywnych: wesoły, towarzyski, otwarty,

komunikatywny. Idealny kumpel?

Nie do końca. Niestety ma on skłonność do

podejmowania ryzyka. Wskazywać to może na

pewne uzależnienie od adrenaliny. Wszystko

byłoby świetnie, gdyby nie narażał nikogo prócz

siebie (w tym momencie na myśli mam

Maleństwo). Niestety, nie został on nigdy jasno

zdiagnozowany, nie wiadomo więc, jaka forma

terapii byłaby skuteczna w jego przypadku.

Maleństwo i Kangurzyca

Kangurzyca nie wykazuje większych

odchyleń psychicznych, jest jednak samotną

matką, niezbyt asertywną, zdecydowanie

nadopiekuńczą. Nie wiadomo, kim właściwie

może być na starość.

Natomiast Maleństwo przez swojego

przyjaciela Tygrysa oraz fakt, że jest

wychowywany przez jednego rodzica, może

zostać w przyszłości nawet kryminalistą!

Na razie jednak zaobserwować można

jedynie jego nadpobudliwość, jednak nie jest

ona niepokojąca ze względu na wiek

kangura.

Królik

Nie ma on zdiagnozowanej żadnej konkretnej

choroby psychicznej,

jednak jest zapatrzonym w siebie narcyzem.

Silnie wierzy w swoją wartość także w to,

że inni mieszkańcy lasu go uwielbiają.

Nieco zamknięty, szanuje własność osobistą.

Większość życia zajmuje mu uprawianie

marchewki oraz marudzenie. Sporadycznie

też próby odstraszenia od siebie innych

(najczęściej Puchatka).

Sowa

Bardzo mądre zwierzątko ze stwierdzoną

dysleksją. Zauważyć możemy to w wielu

aspektach życia mieszkańców lasu.

Najbardziej znanym przypadkiem jest chyba

napis „MJUT” na garnuszkach Kubusia.

W każdym razie, za wiedzę oraz chęć

pomocy zdecydowanie należą się brawa.

UWAGA! Jeśli utożsamiłeś się z którymkolwiek ze zwierząt, nie martw się, być może psychoterapeuta

nie będzie konieczny.

*2w1 – jeden z typów osobowości wyznaczony przez enneagram (http://www.enneagram.pl/)

*** (ao.)

Panowie świata

Prawią nam

Pod centymetrową kopułą

O szkodliwościach lalkowania.

Wśród ożywionych pejzaży

Pełno frazesów

Odczytanych niefrasobliwie

O szkodliwościach lalkowania.

Niebiańscy hipokryci

Zwykłe opierzone owce

Grają na swych trąbach

Wróżąc przewrotową apokalipsę

Ostygmatowanych lalek.

Śmiech zza okularów Bo jak się przywiązać bez sznurków?

Chyba tylko do drzewa.

Realiści zrywający więzy

Sieci społeczeństwa

Potępieni przez ogół

Z racji swej mądrości.

Do Przyjaciela (Ablaze)

Drogi Przyjacielu,

Jest Cię coraz mniej...

Przemijasz,

Powoli znikasz.

Czekam na

Ciebie. Cichutko,

Z otwartym sercem,

Zaczynając

wątpić

Że wrócisz

Człowiek numeru – Alfred Nobel

Kim był Alfred Nobel?

Alfred Bernhard Nobel (21.10.1833-

10.12.1896) - szwedzki naukowiec,

zasłynął z wynalezienia dynamitu

i nagrody utworzonej od swojego nazwiska.

Dzięki swoim wynalazkom stał się

niezwykle bogatym człowiekiem.

W młodości Alfred był wrażliwy

i zamknięty w sobie, interesował się poezją.

Mniej znany jest fakt, że napisał tragedię

„Nemesis”, która została wydrukowana,

gdy leżał na łożu śmierci.

Nagroda Nobla

W swoim testamencie Nobel uczynił Szwedzką Akademię

Nauk swoim dysponentem. Jego majątek miał być

spożytkowany na nagrody z dziedzin chemii, fizyki,

fizjologii, medycyny, literatury lub pokoju.

Nagroda Nobla była nie była nagłą decyzją czy kaprysem.

Była wynikiem długotrwałych przemyśleń. Mimo to,

testament Alfreda Nobla był krytykowany przez Szwedów i

Norwegów oraz kwestionowany przez jego spadkobierców.

Jednak wyznaczony do tego bratanek Nobla i zaufany

współpracownik ubiegali się o jego uznanie. W końcu

zarejestrowano fundację Alfreda Nobla, do której

przekazano wszystkie jego aktywa. Zgodnie z jego

testamentem zarządza dawnym jego majątkiem i przeznacza

procenty od niego na wypłacanie nagród jego imienia.

Laureat otrzymuje złoty medal oraz dyplom honorowy.

Wypłacana zostaje mu także kwota pieniężna,

by nie musiał szukać środków na swoje dalsze badania.

Obecnie wynosi ona 3,6 miliona złotych, kiedyś było to 4,5

Po raz pierwszy przyznano ją w 1901 roku

miliona.

w Akademii Sztokholmskiej. Uhonorowany wtedy

pokojową Nagrodą Nobla został założyciel Czerwonego

Krzyża, Jean Henri Dunant.

Nagroda Nobla – dobroduszność czy wyrzut sumienia?

Gdyby nie śmierć brata Alfreda Nobla w trakcie wycieczki, prawdopodobnie nigdy nie powstałaby

Nagroda Nobla. Kiedy Ludvig Nobel zmarł w 1888 roku, francuska gazeta pomyliła się przy pisaniu

nekrologu i ogłosiła śmierć wynalazcy dynamitu. W bardzo nieprzychylnym tekście napisano:

„Zmarł handlarz śmiercią. (…) dr Alfred Nobel, który wzbogacił się wynajdując sposoby, aby zabijać

więcej ludzi szybciej, zmarł wczoraj”.

Tymczasem mówił przecież, że jego celem było pokazanie ludziom dynamitu, aby ci przestraszyli się jego

mocy i zaniechali wojen. Praktyka okazała się odwrotna. Żeby zostać zapamiętanym w lepszym świetle,

Nobel postanowił przepisać cały swój majątek na rzecz instytucji uświetniających osiągnięcia ludzkości.

Sławni nobliści:

Matka Teresa z Kalkuty Barack Obama Maria Skłodowska-Curie i Piotr Curie Lech Wałęsa

Nelson Mandela Władysław Reymont Henryk Sienkiewicz Wisława Szymborska Michaił Gorbaczow

Co się dzieje w 125?

Rusza Szczęśliwy Numerek! Fantastyczne szczypiornistki

Samorząd Szkolny na radzie 31 października na ul. Strumykowej

pedagogicznej przedstawił nauczycielom odbyły się dzielnicowe finały w piłce

„Szczęśliwy Numerek”. Od pierwszego ręcznej Gimnazjów z Białołęki.

listopada działa on już w naszym Po ciężkiej walce nasza reprezentacja

Gimnazjum! Każda osoba która wylosuje zajęła 3. miejsce. Gratulujemy

swój numer danego dnia jest zwolniona i życzymy dalszych sukcesów!

z odpowiedzi ustnej i niezapowiedzianych

kartkówek. Regulamin i aktualne

szczęśliwe numerki znajdziecie na tablicy

Samorządu.

Pyszności

wolontariuszy,

czyli kiermasz ciast

Dnia 28.11 podczas dyskoteki

w naszym gimnazjum odbędzie

się kiermasz ciast! Fundusze uzyskane ze sprzedaży będą

przeznaczone na pomoc

uczniom. Życzymy smacznego!

Pomogliśmy zwierzętom

ze schroniska

„Na Paluchu”

W dniach 20.10- 25.10. 2014 r.

prowadzona była zbiórka rzeczy dla

psów i kotów ze schroniska „Na

Paluchu”. Udało się zebrać ponad 600 kg karmy, 61 sztuk koców i 17 poduszek!

Rzeczy zostały przewiezione do

schroniska. Dziękujemy za okazaną pomoc!

Przypominamy o naszym mailu:

prosty pozytywny@gmail.com

p. Emil Kowalski