leszek weres - horoskop polski

HOROSKOP

POLSKILESZEK WERES

2014

proj

ekt i skła

d

SPIS TREŚCI

O POLSCE I POLAKACH ......................................................... 6

6/1998

W poszukiwaniu kosmicznej tożsamości ............................ 8

7/1998

Zodiakalne korzenie, czyli od Zagłoby Do Wałesy ............. 10

8/1998

Co nam obca przemoc wzięła ............................................... 12

9/1998

I naród ma swą duszę ........................................................... 15

10/1998

KOSMICZNE OBLICZA NARODÓW .......................................... 19

11/1998

FELIETONY Z „NIEZNANEGO ŚWIATA”

1997-2000

6

Od lat wielu sposobiłem się do podjęcia tematu związanego z kosmogramem, a więc karmą i losami Polski, lecz uważałem (i nadal tak sądzę), że jest to temat niesłychanie drażliwy i delikatny, a nade wszystko skomplikowany i kompleksowy zarazem, wymagający bardzo wszechstronnej i pogłębionej wiedzy z licnych jej dziedzin oraz ogromnego przygotowania merytorycznego i niezachwianej niczym postawy moralnej. O los Rzeczy- pospolitej bowiem idzie; los, który był, jest i będzie zawsze drogi niektórym Jej Synom i czymś absurdalnym dla tych, którzy mają Ją za nic, choćby i wysokie funkcje w niej piastowali.

Toteż, jak żadne inne państwo, w historii swej bywaliśmy potęgą i niczym, zawsze jednak wskutek postawy nas samych, a nie tylko ślepych wyroków historii. Na podstawie dowodów osobistych lub paszportów, niekiedy już nieważnych, zwani byliśmy Synami swej Ziemi lub obywatelami państwa polskiego, gdy ono istniało, powstańcami zaś nieustraszonymi, szaleńcami zgoła i straceńcami, gdy o daremną obronę lub wskrzeszenie Ojczyzny szło, zawsze krew swą obfi cie przelewających, gdzie tylko się dało, z naiwną, aczkolwiek głęboką wiarą w to, że trud nasz nie całkiem na darmo pójdzie, a odzyskana Ojczyzna będzie Ziemią Wyśnioną i Wymarzoną podczas długich lat niewoli lub zmagań o niepodległość. Bardziej tęczową więc niż realną, bo gdy tylko trudności znać o sobie dawały oraz uciąż-liwości jakoweś i różnice zdań się jawiły, skłócaliśmy się i wadziliśmy bardzo między sobą, nierzadko ku pośmiewisku świata całego, że ponownie o wolność najpierw krwawo zdobywaną, lecz potem bezsen-sownie zaprzepaszczaną i traconą, walczyć przychodziło na ziemi własnej, a częściej jeszcze na ziemi obcej, nieczułej zupełnie na nasze stresy, bolączki, kompleksy i uniesienia.

Nadal milczałbym, uważając żem do tematu tego jeszcze nie dojrzał, gdyby nie nagminne zajmowanie się tą problematyką oraz kreowanie obrazu i wizji Polski na miarę swych o niej wy-obrażeń, (nie)wiedzy i zdumiewającej odwagi głoszenia urbi et orbi mało chyba przemyślanych po-glądów. Nie trzeba być koniecznie Polakiem, by z jakimś sensem mówić i pisać o naszym kraju, lecz w każdym przypadku trzeba czegoś więcej, niż znanej nam sprzed wieków astrologii klasycznej, by kompleksowo przedstawić kosmiczną energetykę państwa w całej jej historycznej złożoności (kłaniają się bowiem progresje, chociażby solarne, dwadasamsy i relokacja), gdyż nawiązując do tej ostatniej w telegrafi cznym tylko skrócie (jako że będzie jeszcze o niej mowa dalej, po raz pierwszy zresztą w odniesieniu do naszego kraju w literaturze przedmiotu), poszczególne regiony Polski mają

także swoją, bardzo odmienną, dopełniającą całości obrazu charakterystykę. Było tak zawsze i dlatego całkowite obarczanie winą np. zaborców, przecenianie ich odmiennych zwyczajów i praw kształtujących przez bez mała 150 lat nasze bytowanie nie jest słuszne, choć i oni mają swą kosmobio-logiczną specyfi kę, a staje się zupełnym nieporozumieniem, jeśli przy tej okazji całkowicie wybielamy siebie, jako że nasze podstawowe, także kosmicznymi energiami kształtowane narodowe zalety i wady wyraźnie dają o sobie znać na wszystkich historycznie znanych etapach dziejów polskiej państwowości.

Porywając się na analizę kosmogramu Polski wtykam przy okazji kij w mrowisko, proszę więc o wsparcie Dobre Energie Kosmosu oraz, a może przede wszystkim, przyjaznych mi Czytelników, do któ-rych zwracam się o uzupełnianie poniższych wywodów dodatkowy- mi, nie ujętymi przeze mnie lub słabiej akcentowanymi kwestiami, jako że opracowując teraz temat pod presją czasu, a więc rygoru związanego z harmonogramem wydawania

„Nieznanego Świata” z pewnością niektóre ważne skojarzenia i przemyślenia, zarówno niedawne jak i te sprzed lat, jeśli nie uświadamiane sobie aktualnie lub nie do końca dopracowane, jakby chwilo-wo uśpione, nadal pozostają więźniami zakamarków mego umysłu. Jest to również jeden z powodów, dla których po raz pierwszy decyduję się na wy- punktowanie tematu i to tylko najważniejszych jego kwe-stii, gdyż w przeciwnym razie, stosując mą ulubioną formę refl eksyjnego eseju, z tak obszernie rozgałęzio-ną problematyką nie rozprawiłbym się chyba do końca wieku. Poszczególne punkty powinny rodzić iskrę i dostarczać Państwu pożywki do dalszych, samodzielnych już przemyśleń, podobnie jak skłaniały do tego poszczególne akapity mego, drukowanego niedawno na tych łamach, obszernego zbioru przemyśleń, zatytułowanego „Mandala władzy”.

O POLSCE I POLAKACH

6/1998

7

Prezentując pierwszą próbę kompleksowego ujęcia narodowej tożsamości Polaków z kosmobiologicznego, a więc obiektywnego punktu widzenia, przypominam, iż kosmos nie zna ani na-gród ani kar, tylko konsekwencje określonych struktur energetycznych napięć.

Nie ma więc w nim sprawiedliwości w ziemskim rozumieniu tego słowa, dlate-go kosmogramy państw, jak i poszczególnych ludzi, zasadniczo się różnią od siebie. Różni się też ich historia, kultura, sposób życia, tradycja, a najciekawsze jest to, że w niektórych z nich chciałoby się nam żyć, czujemy się tam dobrze, oddychamy pełną piersią, w innych zaś pań-stwach egzystencja nasza byłaby zmorą, autentycznym piekłem i bezsensowną udręką. Państwa mają też swą kosmiczną tożsamość, niezależnie od tego, na ile ich przywódcy oraz ich mieszkańcy zdają sobie z tego sprawę. Osobiście wiele podróżowałem, mam swoje ulubione miejsca w świecie, od dzieciństwa niemalże, gdy o astrologii nic jeszcze, rzecz jasna, nie słyszałem, a późniejsze doświadczenia z blisko pięćdziesięciu odwiedzonych przeze mnie krajów w pełni potwierdzają me wcześniejsze preferencje i niechęci oraz charakter moich relacji z Polską, z której kosmogramem, podobnie jak m.in. Jan Paweł II, dzielę podstawowe energie. Może właśnie dlatego muszę zmierzyć się karmicznie z tym tematem, toteż zapraszam już do intelektualnej, nie najłatwiejszej być może, ale jedynej w swoim rodzaju intelektualnej przygody, która być może pozwoli wreszcie zrozumieć Państwu, dlaczego tak, a nie inaczej czujecie się w Polsce i tak różnie Ją odbieracie. Cieszę się zarazem z tego, że prapremiera ma miejsce na łamach „Nie-znanego Świata”.

Nie tylko każdy człowiek, ale i każdy kraj podlega rytmom kosmosu, ma bowiem swój początek, charakterystyczne dla siebie tylko cechy, pozwalające, chociażby i w krzwym zwierciadle, odróżniać bez większych trudności przedstawicieli poszczególnych nacji. To zaś najdobitniej świadczy, że każdy z nich ma swój kosmogram, swoją historię i los, o którym możemy więcej powiedzieć, niż się to wydaje politykom, historykom i elitom władzy.

Poważna literatura przedmiotu, zarówno polska jak i światowa, jest w tym zakresie nader uboga, a prezentowane kosmogramy państw rażą uproszczeniami i bezsensownymi komentarzami, co nie może dziwić, jako że daty powstania tych państw są niekiedy bardzo umowne, a przecież, jak wiemy, nawet małe różnice czasowe (kwestia minut) rodzą poważne konsekwencje. Nic więc dziwnego, że jesteśmy w Polsce „karmieni” fałszywymi horoskopami najczęściej przez astrologów spoza naszego kraju (nie wnikam w ich intencje i kompetencje), ale przypominam zarazem, że w czasie II wojny światowej (i to jest dobrze udokumentowane, dlatego nie sięgam po inne przykłady), obie walczące ze sobą strony, zarówno więc Anglicy, jak i Niemcy, rozpowszechniali fałszywe horoskopy przywódców politycznych i militarnych strony przeciwnej, a jeśli tak postępowali, to widać, widzieli w tym jakiś głębszy sens. Te właśnie „fałszywki” ochoczo są podchwytywane u nas i bezkrytycznie rozpowszech-niane przez niektórych naszych astrologów, wydawców, itp., zgodnie zresztą z zasadą „cudze chwa-licie...”. Dlatego natykacie się Państwo ciągle (całe szczęście, że nie na łamach „NŚ”) na ewi-dentnie fałszywe kosmogramy, dla przykładu Polski, Jana Pawła II, prezydentów – L. Wałęsy, A. Kwaśniewskiego i wielu innych ważnych osobistości.

Dzień narodzin człowieka, podobnie jak dzień powstania państwa, nie jest wystarczający do sporzą-dzenia profesjonalnego kosmogramu, a więc energetycznej „mapy” oddziaływań kosmosu na interesujące nas obiekty, bowiem nie jesteśmy w stanie uwzględnić wszystkich istotnych elementów tworzących wyjściową strukturę energetycznych napięć.

8

Polskę zaliczono w tradycyjnej astrologii do fazy Byka uznając, iż wynika to z podziału ekliptyki na dwanaście stref i ta, w której się znajdujemy, podporządkowana jest właśnie tej fazie. Poglądu tego przez wieki całe nie uzasadniano merytorycznie, a daje się to zrobić zarówno na poziomie cech charak-terystycznych dla kultury danego narodu i zodiakalnej charakterystyki osób ją tworzących, jak i na podstawie znanych nam historycznych faktów. Te ostatnie (bo od nich rozpoczniemy) wskazują rok 966 i przyjęcie chrztu za początek zorganizowanej państwowości i data ta rzadko jest kwestionowana. Pytanie tylko jaka data, bo z nią i z komplementarną do niej, dokładną datą odzyskania niepodległości w 1918 roku też są problemy, odzwierciedla to notabene pewien bardziej generalny, problem. Mianowicie, zarów-no na Zachodzie jak i u nas, wciąż stosuje się m.in. niewystarczające metody rektyfi kacji horoskopu, a więc jego uściślania w oparciu o jednostkowe wydarzenie na przykład i zapomina się o logice oraz zdrowym rozsądku i o tym jeszcze, że ten sam rezultat (wydarzenie) może być wynikiem bardzo wielu kombinacji karmicznych czynników, takich np. jak progresywne aspekty władcy dwadasamsy solarnej i tranzytów na progresywnie retrogradujące planety (by wymienić najbardziej proste techniki badawcze), o których wielu profesjonalnych astrologów, tak w kraju i za granicą, ma nader mgliste po- jęcie. Dlatego w niedłu-gim czasie – wyłącznie w „NŚ” zaprezentuję Państwu, pierwszy w literaturze przedmiotu, opracowany obecnie przeze mnie poradnik dla korzystających z porad astrologa, mówiący o tym, jak się obronić przed tandetą, oszustwem i szarlatanerią, wskazujący na to, co powinniśmy uzyskać podczas nagrania kosmogramu (tak, nagrania na taśmę magnetofonową, a nie przesyłanego pocztą jakiegoś uniwersalnego komputerowego opisu), co z pewnością wymusi korzystne dla Państwa podwyższenie standardu wszel-kich astrologicznych usług (!!!), jako że taki komputerowy opis stanowi, co najwyżej i tylko w najlepszym przypadku, wstępny zaledwie i bardzo jeszcze niedoskonały materiał, wymagający dalszej, długotrwałej intelektualnej obróbki i z pewnością niewart jest żąda- nego od Was honorarium.

Opis człowieka wyłącznie ekliptyczną (zodiakalną) pozycją urodzeniowego Słoń- ca jest esencją astrologii jarmarcznej i gazetowej, ale i tak naprawdę, nawet w najlepszym wydaniu, stanowi on zale-dwie ułamek podstawowej tylko charakterystyki każdego człowieka. Jednakże zdecydowana większość ludzi zna swój dzień urodzenia i dlatego w przypadku, gdy i dokładny czas narodzin pozostaje niezna-ny, można stosować – choć w przybliżeniu – progresje (symboliczne, choć niewiarygodnie trafne w praktyce prognostycznej przemieszczanie się planet według określonej reguły, w tym przypadku odno-śnie Słońca, w taki sposób, że symbolicznie, 1 rok odpowiada jego realnemu, ekliptycznemu przemiesz-czeniu w ciągu 1 doby), co pozwala bardzo precyzyjnie wyodrębnić wszystkie istotne progi życiowe powstałe w rezultacie koniunkcji (złączenia) progresywnego Słońca z innymi planetami, bądź też skutkiem istotnych, najczęściej nieharmonijnych aspektów takiej pozycji Słońca z nimi albo w rezultacie progre-sywnej zmiany fazy zodiaku, jego dekanatu lub dwadasamsy, odpowiednio co 30, 10 lub 25 lat.

Stosowanie tej samej reguły w przypadku państwa, a więc znajomość wyłącznie dnia jego powsta-nia (często i tego nie znamy) daje, jak w przypadku jednostki, wielce uproszczony, jakby w krzywym zwierciadle widziany jednowymiarowy, zodiakalny obraz, w wyniku którego przez wieki kształtowały się i nadal kształtują stereotypy narodowościowe (tak jak w jednostronnych horoskopach dla danego znaku: coś w nich wprawdzie jest, ale nie jest to do końca prawdziwe). Podobnie więc, jak każdy człowiek jest, mówiąc w naj- większym uproszczeniu, energetyczną syntezą kilku zodiakalnych faz, tak każde pań-stwo daje się opisać także kilkoma nieprzypadkowymi fazami (znakami) zodiaku, co pozwala na określe-nie podstawowych jego cech, składających się na narodowościowy archetyp, niezależnie od tego, czy znamy dokładny czas „narodzin” tego państwa. Procesy tworzenia takich archetypów (jak i archetypów literackich prezentowanych w Homo-Zodiacus) stanowi esencję mych kilkunastoletnich już badań, któ-re doprowadziły do tego, że zdecydowałem się wyodrębnić holistyczną w swej naturze i zdecydowanie godną XXI wieku dyscyplinę wiedzy, dla której (dzięki sugestii Zbyszka Przybylaka) utrzymuję roboczą nazwę KOSMOEKOLOGIA KULTURY, łączącej w sobie przynajmniej astrologię, socjologię, historię, kulturoznawstwo, antropologię, psychologię i etnografi ę.

W POSZUKIWANIU KOSMICZNEJ TOŻSAMOŚCI 7/1998

9

W przypadku państw znamy więc niekiedy datę jego uformowania, odzyskania niepodległości, odpo-wiedniej proklamacji legalnych władz itp. Często jednak znamy tylko rok albo jest i tak, że nawet on tonie w mrokach historii. Wtedy oczywiście nie ma mowy ani o progresjach, ani też o tranzytach, ale państwo istnieje przecież i ma swoje charakterystyczne rysy, rozpoznawalne przez wszystkich, wywodzące się na ogół z uświęconej w tym kraju tradycji, szanowanej i przestrzeganej przez ogół jego obywateli.

Czy wówczas niczego nie da się orzec o losach tych państw? Bynajmniej. Należy tylko odnieść się do metod stosowanych przeze mnie w kosmoekologii kultury, co umożliwia konstrukcję ARCHETYPO-WEGO KOSMOGRAMU PAŃSTWA LUB NARODU w oparciu o charakterystyczne cechy kulturowe, najistotniejsze daty i znane postacie historyczne. Pozwala to wyjść ponad prymitywne za-zwyczaj stereotypy narodowościowe, odpowiadające bardzo jednostronnej i uproszczonej charakterystyce solarnej, jakby więc „gazetowemu” ujęciu cech jednego tylko znaku zodiaku i uogólnieniu ich na całe państwo. Aby dojść do archetypu narodowościowego lub państwowego, należy uzyskać kilkuwymiarowy kosmogram kultowy, zawierający, podobnie jak w przypadku człowieka, ascendent i pierwotną domifi ka-cję Słońca.

A przecież na tę zindywidualizowaną strukturę nadal i wciąż oddziaływują bieżące energie, odzwierciedlające aktualne przebiegi planet, współtworzące też (razem z kosmogramami jego przywódców) aktualną historię każdego państwa, co w przypadku Polski – jak wykażę to w trakcie bardzo już konkretnych przykładów – jest wręcz spektakularne, gdy odnieść się cho-ciażby do bardzo uniwersalnych cykli Jowisza i Saturna. Nawiasem mówiąc oba te cykle odegrały także znamienną rolę w życiu Jezusa z Nazaretu, bowiem rozwojowy cykl Jowisza trwa dwanaście lat i w tym właśnie wieku odnotowujemy jego pierwszy, jak wiemy, niekwestionowany, intelektualny suk-ces, zaś w wieku 30 lat, gdy rozpoczyna się drugi cykl Saturna, związany z działalnością publiczną, Jezus, również w niekwestionowany sposób, takową właśnie rozpoczyna.

Dla konstrukcji prawidłowego kosmogramu jednostki (oraz państwa) metodami astrologii trady-cyjnej, niezbędna jest jednak znajomość dokładnego czasu narodzin – a to ze względu na wirowy obrót Ziemi dookoła własnej osi, co pozwala obliczyć i wyznaczyć zo diakalną fazę (znak) ascendentu oraz wynikającą z niej domifi kację (sektoriat) Słońca, czyli jego pozycję w sektorze (domu) kosmogramu, która często ma kluczowe znaczenie, nie mniejsze niż urodzeniowa faza zodiaku. To samo oczywiście dotyczy państwa, ale jak Państwo zobaczycie, domifi kację Słońca w kosmogramie Polski 966 oraz do-mifi kację (i ascendent) niektórych innych państw nie jest tak trudno wyznaczyć i dają sobie z tym radę moi studenci już po podstawowym kursie astrologii humanistycznej i kosmobiologii.

Wyjaśnieniem powyższego niech będzie chociażby konstrukcja kosmogramu Japonii, gdzie wobec braku danych (lub dla ich potwierdzenia, jeśli takowe istnieją) poprosiłem moich studentów o wypisa-nie kilkunastu co najmniej elementów charakterystycznych dla tej nacji i dla kraju, który zamieszkują. Ku własnemu zdumieniu, studenci odkryli, że kilkadziesiąt najbardziej charakterystycznych cech tego państwa i społeczeństwa, daje się przyporządkować zaledwie dwóm fazom zodiaku! (Jakim – nie po-wiem, jako że chciałbym w przyszłości całą procedurę opisać w „NŚ”). Powstałe stąd kombinacje (jeden ze znaków pozycją Słońca, drugi ascendentem lub na odwrót) wyznaczały więc automatycznie dwie możliwe domifi kacje pozycji Słońca w kosmogramie Japonii. Rozterkę studentów usunąłem, gdy za-proponowałem wprowadzenie pewnych „łączników” i elementów kosmogramu Polski – m.in. zawsze liczna obsada konkursu Chopinowskiego i jeszcze kilku innych wspólnych „szczegółów”, np. odnośnie naszych narodowych fl ag (!) – a archetypowy kosmogram Japonii przestał być zagadką. Podobną proce-durę zaproponuję Państwu odno- śnie kosmogramu Polski. Wyniki jej potwierdzą to, co wiemy z historii naszej państwowo- ści i trudno o lepszy powód do radości, lecz z powodów astrologicznych raczej, uwiary- godniających sensowność tej dyscypliny, a nie wydarzeń historycznych, z rzadka przecież dla nas łaskawych, co zresztą również kosmogram ten potwierdzi.

10

ZODIAKALNE KORZENIE, CZYLI OD ZAGŁOBY DO WAŁESY

8/1998

Daty powstania wielu państw toną w mrokach, a jeśli i rok okazuje się dyskusyjny, jedyne, co pozostaje, to konstrukcja archetypowego kosmogramu narodu (pań- stwa), przez swą wielowymia-rowość bardzo odbiegającego od jednowymiarowego stereo- typu państwowego.

Archetypowa postać literacka może być jednowymiarowa i jedyny chyba istniejcy (choć niepełny) indeks takich postaci zawiera mój Homo-Zodiacus. Są one na tyle jednowymiaro-we, a zarazem archetypowe, że żadna z nich nie może reprezentować innej fazy zodiaku. Posta-cie realne są bardziej złożone od literackich, ale również i te drugie mogą być wielowymiarowe, a zarazem nadal archetypowe, maksymalnie więc zbliżające literaturę do życia, albo do zodiakalnego archetypu narodu, jak np. Faust w kulturze i literaturze niemieckiej, posiadający – podobnie jak jego twórca, W. Goethe oraz niemiecka pań- stwowość, dominację faz Panny i Skorpiona (!!!). Taką po-stać w literaturze polskiej – Jana Onufrego Zagłobę, który (podobnie jak Kosmogram H. Sienkiewicza), odzwierciedla nasz kosmiczny (zodiakalny) archetyp narodu, nakreśliłem dla Czytelników „NŚ” w jednym z wcześniejszych esejów. Astrologizacja Zagłoby polegała na stosunkowo łatwej do prze- prowadzenia (przynajmniej w jego przypadku) eliminacji ewidentnie bezsensownych faz zodiaku i pozostawienie przynajmniej dwóch lub trzech najbardziej go charakteryzujących. Późniejsze znalezienie domifi kacji Słońca skutkiem porównywania i kolejnego odrzucania mniej do nas przemawiających mo-deli nie stanowiło już dla moich studentów większego problemu. Otrzymany wynik przemawiał swą elegancją i logiką, a przede wszystkim nie miał konkurencji w ewentualnych modelach alternatywnych.

W przypadku państw taka procedura może być jednak niesłychanie zwodnicza, su- biektywna i niepełna, bowiem rzadko kto posiada tak dobrą znajomość realiów jakiegoś innego państwa (zwykle także i swego), żeby zdobyć się na pełen obiektywizm. Trzeba więc szukać innej metody i najlepiej odwołać się do dostępnego nam wszystkim skarbca jungowskiej nieświadomości zbiorowej, a więc skojarzeń i obrazów, które nieodparcie przychodzą nam na myśl w odniesieniu do określonego narodu lub państwa. Wystarczy potem skojarzenia te przyporządkować określonym fazom zodiaku, by ku swemu zdumieniu uzyskać wielowymiarowy, ostry obraz danego społeczeństwa (choć przy-znaję, że z klasyfi kacją wielu państw, czy narodów nadal mam spory kłopot, bo może jest ich zbyt wiele, a o niektórych, nieco nawet sztucznych tworach nie wiem – pra- wie nic.

Dlatego też oczekuję silnego wsparcia Czytelników, nie tylko w sprawie migracyjnie i kościuszkow-sko coraz bardziej ważnej dla nas Australii, co do której powiedzieć na razie mogę tylko tyle, że związana jest ona z fazą Koziorożca i być może Wagi, ale także i innych państw).

Archetypowym natomiast kosmogramem Polski zajmę się niebawem i przy okazji tak, że takimi kulturowymi kosmogramami kilku innych państw, tym bardziej, że z niektórymi los nasz od wieków, jeśli nie od tysiącleci, sprzęgnięty był i jest bezlitośnie na dobre i na złe. Pełniejszą zaś jego wersję, a raczej najbardziej prawdopodobny wariant (bo przy Chrzcie Polski w 966 r., mimo wszystko, nikogo z nas nie było), z konsekwencjami nadciągających tranzytów i progresji zaprezentuję w dalszej ko-lejności. Proszę zważyć i na to, że kosmogram Chrztu Polski podobnie jak w przypadku Anglii dokładnie znana data koronacji Wilhelma Zdobywcy z 25 grudnia 1066 r., to przecież nie jedyne kosmogramy związane z obiema naszymi nacjami, jako że dla Polski równie ważny jest listopado-wy horoskop niepodległości z 1918 r., podobnie jak dla Anglii energetyka planetarna zjednoczenia królestwa z 11 stycznia 1801 r. W obu przypadkach oba kosmogramy wykazują pewną wewnętrzną spójność i łączność ze sobą. W przypadku Anglii akcentują pas Koziorożca, Polski zaś – sprawdzalną hi-storycznie (o czym będzie szerzej) energetyczną polaryzację zodiakalnych faz Byka i Skorpiona.

Przytaczając archetypowe kosmogramy państw, przepraszam jednocześnie za wielkie uproszczenia, jako że każdy z nich kwalifi kuje się na odrębny esej, i to niejeden. Uwzględ- nię więc pokrótce takie pań-stwa, jak USA, Japonię, Chiny, Indie, Francję, Rosję, Niemcy, Szwajcarię, będzie też słowo o Hiszpanii, Meksyku i Czechach. Chciałbym, aby to ozna- czało, że kończymy wreszcie z mało precyzyjnymi – i nie wiadomo na jakiej podstawie bu- dowanymi – aneksami państw z przyporządkowanymi im pojedynczymi

11

znakami zodiaku. Jeśli człowieka charakteryzują co najmniej trzy fazy (a zupełnie wyjątkowo dwie, jeśli Słońce ascendent i Księżyc są w tym znaku, bo wtedy, oprócz tego znaku aktywny jest również pas Ryb, gdy Słońce i Księżyc są w dwunastym sektorze (domu) kosmogramu lub fazy Barana, jeśli w pierwszym) – w odniesieniu do państw obowiązywać musi zdecydowanie ta sama reguła.

Ten arcyskrótowy przewodnik po archetypach narodowościowych w ujęciu kosmoekologii kultury rozpoczynają nieco szersze rozważania dotyczące POLSKI. Dzięki Bogu, nikt już dzisiaj nie kwestionuje, że nade wszystko związani jesteśmy z rozwojową fazą Byka i że – najprawdopodobniej – w zależności od tego, czy chrzest nastąpił w pierwszy czy drugi dzień świąt Wielkanocnych, Słońce rezyduje w 1 lub 2 stopniu tej fazy (jedyna istotna różnica dotyczy więc pozycji Księżyca, w przeciwieństwie do Słońca zwią-zanego z władzą określającej energetykę ludu, a więc naszego społeczeństwa). Księżyc więc znajdować się może, albo w okolicach 1-go, albo też 12-go stopnia Wodnika, a więc w pasie ekliptyki doświadczanego w drugiej połowie lat dziewięćdziesiątych (raz na 84 lata) energiami Ura- na. Te zaś najwyraźniej związane są z zupełnie przecież niespodziewaną powodzią w lip- cu 1997 r., o której zresztą w odniesieniu głównie do Wrocławia, mówiłem moim semina- rzystom jeszcze w kwietniu 1996 r. (obie alternatywne pozycje Księżyca zostaną omówio- ne w dalszych partiach tekstu).

Zastanawiamy się jednak, czy – ze względu na porę chrztu – kosmogram Polski nie jest związany dosłownie z ostatnimi minutami 29 stopnia fazy Barana, co jednak w praktyce nie ma decydującego zna-czenia, podobnie jak w przypadku Charlesa de Gaulle’a uro- dzonego na przełomie Skorpiona i Strzelca, będącego jednak archetypowym Strzelcem, czy J. Stalina, najprawdopodobniej (99 procent) syna naszego podróżnika, hrabiego Przewalskiego (ale to już inna, choć równie fascynująca historia, bo tłumaczy korzenie jego, a więc sprawy katyńskiej oraz brutalnej obojętności wobec Powstania Warszawskie- go). Stalin, będący z przełomu faz Strzelca i Koziorożca, jest silnie archetypowym przed- stawicielem tej ostatniej. Może warto wspomnieć też i o tym, że gdy w połowie lat dzie- więćdziesiątych Francuzów ogarnęła niespodziewanie „mania” doświadczeń z bro- nią jądrową, przeprowadzali je dokładnie wtedy, gdy tranzytujący Pluton „przecho- dził” przez 0 stopni fazy Strzelca, a więc przez urodze-niowe Słońce de Gaulle’a, twórcy francuskich sił nuklearnych, zakończyli zaś natychmiast, gdy tylko Pluton opuścił ten stopień ekliptyki (!).

Chcąc nie chcąc, musimy się zająć wreszcie porą chrztu, gdyż bez tego nie ma profesjonalnej mapy podstawowej, ARCHETYPOWEJ ENERGETYKI KOSMOSU, związanej z naszym krajem (znacznie trudniejsze jest to w przypadku kosmogramu listopadowego 1918 r.). Uchwycenie jej zdawało się niegdyś przerastać moje siły, a gdy usiłowałem korzystać z jakichkolwiek obcych rozwiązań meto-dycznych, dotyczących rektyfi kacji (udokładnienia) kosmogramu Polski, popadałem w jeszcze większe zwątpienie. Z punktu widzenia metodologii i metod mojej KOSMOEKOLOGII KULTURY sprawa oka-zała się jednak zdecydowanie łatwiejsza, a ponadto oparta o rzeczywiste zachowania ludzkie. Cieszę się, że czołówka polskiej astrologii przyjęła już dzisiaj (choć z grubsza) proponowany poniżej punkt widzenia jako zupełnie oczywisty, ale zapewniam, że nie zawsze tak było.

12

CO NAM OBCA PRZEMOC WZIĘŁA 9/1998

Można sobie wymyślać bardziej lub mniej stosowne znaki ascendentu dla Polski, ale należy uwzględnić realia, a więc to, że wielka uroczystość chrztu nie mogła odbywać się nocą, ani też zbyt wczesnym rankiem (studentom, by ich rozruszać i uruchomić wyobraźnię wyjaśniałem, że nasi rodacy nie mogli w niej uczestniczyć bez obfi tego śniadania, a poza tym nie zdążono podstawić autobusów), ani też zbyt późnym popołudniem (bo nasi dzielni wojowie byli już... no, no... kto dopowie?). Mówiąc zaś serio, zdroworozsądkowe założenie (a także stosowana praktyka wskazuje na południe, co dawałoby nam narodowe Słońce w okolicach MC. Oznacza to, że o Polsce i Polakach wciąż głośno i nie przy- cupnęliśmy sobie, bynajmniej, gdzieś skromnie w jakimś zapomnianym zakątku Europy, przepraszając w ogóle, że żyjemy, co jest zgodne z prawdą.

Znając nasze narodowe hm... zalety, można założyć drobne opóźnie- nie, które od razu rodzi olbrzymie historyczne konsekwencje, ale prze- śledźmy całą sprawę dokładnie. Otóż, jak wiemy, w okolicach równonocy wiosennej, wschód Słońca (a więc ascendent i wierzchołek I sektora) związany jest z godziną 6.00, zaś zachód z godz. 18.00 (oczywiście w powiązaniu z czasem lokalnym, a nie strefowym, jednakże w tamtych cza- sach tego ostatniego nie stosowano). Słońce Chrztu Polski mogło więc znajdować się (zawsze w fazie Byka) w sektorach: XI, odpowiadającym fazie Wodnika (jeśli ceremonia miałaby miejsce co najmniej kilka godzin przed południem), w sektorze X, od- powiadającym fazie Koziorożca, jeśli stało się to mniej więcej w okresie dwóch godzin poprzedzających

górowanie Słońca, w sektorze IX, powiązanym z fazą Strzelca, gdy w grę wchodziły godziny wczesnopopołu- dniowe, wreszcie w sektorze VIII, związanym z fazą Skorpiona, jeśli podstawowa część uroczystości odbyła się późnym popołudniem.

Każda z tych domifi kacji w połączeniu z fazą Byka daje zupełnie odmienne cechy, które w podobny sposób wypunktuje znawca przedmiotu, dlatego też każda z nich (mówiąc w uproszczeniu) związana jest z innym ascendentem, co nietrudno wyznaczyć.

Zapomnijmy na razie o tej procedurze (powrócę do niej za chwilę) i zobaczmy, kim bylibyśmy w zależności od każdej z proponowanych powyżej domifi kacji Słońca. Myślę, że nawet przeciętny uczeń szkoły podstawowej, gdy wytłumaczyć mu, o co chodzi, nie miałby najmniejszych wątpliwości co do tego, że dwie domifi kacje w ogóle nie wcho- dzą w rachubę. Mianowicie Słońce w VIII sektorze Skorpiona wzmocnione znajdującym się tam w fazie Byka Słońcem, dawałoby nam stale odnawiane i pomnażane bogactwo narodowe, dobrobyt i najwyższy możliwy standard życia (pozycja taka dawałaby też Polsce zupełnie obcy naszej psychice narodowej ascendent, co każdy sam może łatwo sprawdzić, rozmieszczając kolejne, od Byka poczynając, znaki zodiaku wzdłuż ekliptyki w kierunku linii poziomej przecinającej ekliptykę, inaczej zwanej ascendentem; faza Raka, znajdująca się

13

wtedy w X sektorze Koziorożca, związanym z władzą, czyniłaby z nas po- tulnych i nieco przestraszonych wykonawców wszystkich jej poleceń, ta zaś w pierwszym rzędzie i ponad wszystko, dbałaby o polskie rodziny i ich bezpieczeństwo). Jeszcze mniej prawdopodobne, a szczerze mówiąc zupełnie nieprawdopodobne jest umieszczenie Słoń- ca (w Byku) w X sektorze, w naturalnym układzie Zodiaku podlegającym Koziorożcowi. Mielibyśmy wtedy najstabilniejszą i trwałą w świecie władzę, w dodatku niezmiernie przez obywateli szanowaną. Pozostają więc dwie alternatywy: Słońce w XI sektorze (Wodnika), co na pierwszy rzut oka miałoby nawet i sens, ale już nie głębszy, gdyż trudno przyjąć, że ceremonia państwowego chrztu, nawet jeśli dotyczyła tylko zwierzchnika kraju, jego naj- bliższych i dworu, mogła się zakończyć jeszcze przed 10 rano, skoro nie było żadnych powodów do takiego pośpiechu, zmieniającego w dodatku dotychczasową praktykę Ko- ścioła. Układ pozostałych sektorów też byłby sprzeczny nawet z naszym potocznym do- świadczeniem.

Ogólne przesłanki wskazują więc, iż najsensowniej brzmi teza o tym, że Słońce, znajdujące się w początkach fazy Byka, umiejscowione jest zarazem w IX, a więc podporządkowanym Strzelcowi sektorze kosmogramu (przypominam, że sektory powstają w wyniku podziału 24-godzinnego okresu rotacji Ziemi dookoła własnej osi, znaki zodiaku zaś wskutek podziału rocznego okresu obiegu Ziemi wokół Słońca na dwanaście równych faz). IX sektor związany jest z problematyką fi lozofi czną, religijną oraz tzw. dłu- gimi podróżami, zagranicą i migracjami z drugiej strony. Strzelec-centaur zaś, w swym niższym wcieleniu, związany jest z tumultem, wesołym i niefrasobliwym życiem, bowiem w takim przypadku, mówiąc obrazowo, zad koński włada jeźdźcem (taka była zresztą zdecydowana większość centaurów). Natomiast w wyższym – z sytuacjami, w których to jeź- dziec ujarzmia swą w połowie zwierzęcą naturę dzięki stosowaniu wiedzy, symbolu i abs- trakcji, co czyni centaur Chiron – nauczyciel wielu greckich herosów.

Charakterystyczne, że obie te fazy, najpierw niższą, potem wyższą, uosabia jedna z trzech (o Zagłobie już było i jeszcze będzie) niezmiennie popularnych postaci literackich – Jacek Soplica. Był on, jak wiadomo, nieodpowiedzialnym zawadiaką, tumulciarzem i roz- rabiaką, a potem i żołnierzem Napoleona, który przemierzył z nim całą niemal Europę, zanim powrócił do domu, by po przemianie, jako ksiądz Robak dalej, choć w mądrzejszy już znacznie sposób, nadal inspirować walkę o niepodległość kraju.

Zodiakalna faza Byka natomiast związana jest z indywidualnym posiadaniem, własną pracą, szczególnie na roli, przyrodą oraz systemem wartości wyraźnie preferującym gromadzenie żywnościowych zapasów i troskę o zawsze wypełnioną lodówkę. Wystarczy po-

łączyć IX sektor z fazą Byka, by zrozumieć, dlaczego refren najpopularniejszej, jedynej zresztą przez cały naród znanej, masowej pieśni, mówi o migrującym ze swych pól (hal) góralu, który wzdycha, że „góry porzucić trzeba, dla chleba, panie, dla chleba”, a hymn narodowy, jak chyba żaden inny w świecie, kilkakrotnie nawiązuje nie do tego, co stworzy- liśmy w kraju, lecz do zagranicy („obca przemoc” , „z ziemi włoskiej do polskiej” , „dla ojczyzny ratowania wrócim (rzucim) się przez morze”, „pod szwedzkim zaborem” . Zamiast zaś wychwalać rodzimych bohaterów i władców, gloryfi kuje Napoleona, wszędzie poza Polską uznawanego za jednego z największych zbrodniarzy oraz Dąbrowskiego i hetmana Stefana Czarnieckiego, obu wsławionych przede wszystkim działaniami podejmowanymi poza granicami kraju.

Domifi kacja Słońca ma oczywisty wpływ na fazę ascendentu, czasem istotniej- szą nawet od urodzeniowej fazy solarnej, tyle tylko, że ascendent zmienia się w zależ- ności od współrzędnych geografi cznych, a więc miejsca pobytu lub zamieszkania. Dlatego też, co zobaczymy później, poszczególne regiony Polski znacząco różnią się między sobą. To powinno skłonić do głębszej refl eksji największych nawet niedowiarków i krytyków.

Niestety, dobrze wiem, że oni nigdy tego tekstu nie wezmą do ręki, gdyż nadal wolą wyga- dywać brednie.

14

Przedpołudniowo-popołudniowe godziny chrztu Polski dają rozpiętość ascendentu między – najrozleglej sprawę ujmując – fazami Raka, Lwa i Panny, pobieżna zaś nawet znajomość rodzimych realiów nie pozostawia cienia wątpliwości co do tego, że zawsze bardzo dobrze czuliśmy się i nadal czujemy w mitomańsko-bohaterskiej skórze zodiakalnych Lwów, co w dodatku najlepiej pasuje do całości zodiakalnej układanki. Przy Słońcu w Byku i ascen- dentowej fazie Raka siedzielibyśmy we własnym domu, a każda wzmianka o jakiejkolwiek podróży, nie mówiąc już o migracji, wywoływałaby przeraże- nie, panikę i zdecydowanie negatywne reakcje. Po- łączenie zaś Byka i Panny czyniłoby z nas archetypowo najbardziej pracowitych mieszkańców tej planety, a na to doprawdy nikt już, nie tylko w kraju, ale i za granicą się nie nabierze. Natomiast fazy Byka i Lwa, choć

nie stanowią dobranej pary (gdzie dwóch Polaków, tam trzy zdania), to jednak zdumiewająco trafnie pozwalają nam zrozumieć nasz narodowy charakter. Upór i zacięcie Byka idzie o lepsze z megalomanią Lwa. W żadnym narodzie nie są tak popularne następujące powiedzenia (co więcej, w innych krajach są one zupełnie nieznane, u nas zaś przyjmowane całkiem natu- ralnie): „Pan nie wie, kto ja jestem”, „Ja panu pokażę”, „Szlachcic na zagrodzie równy wojewodzie”, „Liberum veto”, itp. Powyższe rozważania pozwalają skonstruować zodiakalny (kosmiczny) archetyp polskości, czyli energetyczny wzorzec psychiki narodu polskiego, w którym dominują fazy BYKA, LWA, STRZELCA i – biorąc pod uwagę listopadowy kosmogram niepodległości z 1918 r. – także SKORPIONA. Od tej chwili nasze rozważania nabiorą „kosmicznego” tempa, bowiem wydarzenia, sławne postacie, a nawet znani „pola- kożercy” – wszystko to kręci się wokół wspomnianych wyżej faz (najsłynniejsi „polako- żercy” mają np. swoje urodzeniowe Słońce na/przy Słońcu kosmogramu chrztu Pol- ski!). O tym wszystkim już wkrótce. Potem zapowiadam omówienie pełnego kosmogramu Polski z 966 r. i jego zawiłości, a także wyjaśnienie, co teraz dzieje się w kosmicznej ener- getyce Polski i dlaczego. W następnym odcinku porozmawiamy jednak w pierwszej kolej- ności o archetypach narodowościowych sąsiadów i partnerów Polski na międzynarodowej arenie.

15

I NARÓD MA SWĄ DUSZĘ 10/1998

Gdyby naród jej nie miał, nie byłoby wojen niepodległościowych, rozpaczliwych po- wstań, fl ag narodowych, hymnów państwowych, ale także szowinizmu i nacjonalizmu, po- mników narodowej kul-tury, sztandarowych dzieł literackich, w oparciu o które kształcone są całe pokolenia młodzieży, wresz-cie autentycznych pomników bardziej lub mniej zasłu- żonych dla kraju jednostek, a więc narodowego panteonu bohaterów i historycznych wiel- kości, których świętości szargać nie należy. Jeśli przyjrzeć się im z bliska, ze zdziwieniem przekonamy się, że to właśnie one uosabiają to, co bardziej lub mniej zgodnie skłonni by- libyśmy nazwać duszą narodu, a bardziej „ateistycznie” rzecz ujmując, sednem pań-stwo- wości, „pestką” narodu, jego stereotypem, jeśli uprościmy sprawę lub archetypem, gdy całemu zagadnieniu przyjrzeć się nieco staranniej. Chcąc zaoszczędzić tasiemcowatych rozważań, prezentuję na wykresach archetypowo-zodiakalną charakterystykę kilku państw, ograniczając do minimum swój ko-mentarz, bowiem dla każdego, kto pojmuje sens Zodiaku, powinny przemówić one lawiną najrozmaitszych skojarzeń i potokiem głębszych, osobistych już refl eksji nad sensem tego świata.

W przypadku niektórych państw znane są ich pełne kosmogramy i w sposób oczywisty korespondują one z ujęciem archetypowym. Wszak z niego, w taki czy w inny sposób same się wywodzą. W większo-ści przypadków nie mam wątpliwości co do ich prawdziwości, w jeszcze innych otwartą sprawą pozostaje wybór między np. dwiema najbardziej prawdo- podobnymi alternatywami. Jedynie, prezentując ciągle do końca niezgłębione Chiny, mam sporo znaków zapytania, mimo że wszystkie energetyczne parametry tego kraju zdają się być przeze mnie prawidłowo określone; dlatego liczę tu na pomocne komentarze Czytelni- ków, znających zarówno astrologię, jak i ów pełen zagadek „kraj środka”.

Rozpoczniemy od przypomnienia archetypu polskości, gdyż – postrzegając go na tle innych państw – lepiej pojmiemy istotę naszych z nimi powiązań, oczekiwań, sympatii, a niekiedy i rozczarowań.

Dalej przejdziemy do archetypowego u j ę c i a -STANÓW ZJEDNOCZONYCH, zgodnego zresztą z„urodzenio-wym” kosmogramem, związanym z De- klaracją Niepodległości z 4 lipca 1776 r. Ameryka (potoczna nazwa stosowana w Pol-sce) różnie się różnym ludziom kojarzy i nie ma w tym nic dziw-nego, skoro USA powiązane są z nieharmonijnie działają- cymi wobec siebie energiami Słońca i Ascendentu, co powoduje, że jedni zauważają w nim przede wszystkim cechy słonecznego (solarnego) Raka i mają zupełną rację, inni natomiast zdecydowanie silniej po-strzegają wyraziste oceny fazy Strzelca i mają tyle samo racji, co ich przeciwnicy. USA to przecież z jednej strony kraj parterowych, zmyślnie zabezpieczanych domów, wyposażonych w rozmaite urzą-dzenia kuchenne, ułatwiające życie kobietom i osobiste bezpieczeń-stwo akcentowane przez stałe noszenie przy sobie broni palnej,

to sentymentalna produkcja fi lmowa Holly- wood, rozliczne i przepiękne fi lmy, w których nic złego stać się nie może psom i kotom, dla których buduje się specjalne cmentarze, ale zanim tam trafi ą, w przemiły sposób przyjaźnią się z ludźmi, a szczególnie z dziećmi, nawet gdy są to jelonki, niedźwiedzie, czy inne, całkiem zresztą dzikie zwierzęta, to także specjalna pozycja kobiety w wozach jadących na Zachód, w domu, przy rozwodzie, a zarazem konieczność posiadania przez kandyda- tów do wyścigu o Biały Dom wzorowych relacji rodzinnych, wreszcie wyjątkowa, wzorowa- na przez inne państwa pozycja żony pre-zydenta jako Pierwszej Damy Kraju (faza Raka). Z drugiej zaś strony USA to wszystko co naj..., najwyż-sze budowle, największe samochody, itp., instytucja szlachetnego szeryfa władającego koltem szybciej od bandziora, strzelanie z biodra, Pax Americana, pluralizm religijny, jowialność i bezpośredniość w obej-ściu, inte- lektualna pozycja Uniwersytetów, koszykówka wreszcie jako narodowy niemal sport (na tych uniwersytetach głównie uprawiana), co w naturalny sposób, podobnie jak szacunek do fl agi narodowej jako symbolu potęgi państwa, związane jest z fazą Strzelca.

16

Wyrafi nowanym połączeniem obu (kwinkunksowych w swym charakterze) energii jest intensywnie wprowadzana przez Amerykanów w życie idea baz wojskowych jako gwaranta narodowego bezpieczeń-stwa (Rak), bo rozrzucone po całym świecie, już w dużej odległości od kraju umożliwiają ochronę własnego terytorium (Strzelec).

Słońce w VIII sektorze, w naturalnym układzie Zodiaku odpowiadającym fazie Skor- piona, zwią-zane z koncentracją kapitału, koncernami, wielkimi przedsiębiorstwami i ban- kami, nikogo już chyba nie dziwi, wiernie oddaje klimat i charakter amerykańskiej działal- ności gospodarczej.

Polska posiada specyfi czne zupełnie relacje ze Stanami Zjednoczonymi. Nasze bowiem Słońce w Byku (praca), kosmogramu 966 r., znajdując się w IX sektorze, odpowia- dającym fazie Strzelca jest w symbolicznej koniunkcji (złączeniu) z ascendentową fazą Strzelca kosmogramu USA, co wyjaśnia dlaczego wszelkie aspiracje związane ze sposo- bami szybkiego bogacenia się poza granicami kraju, w bardzo znacznym stopniu zawsze utożsamiane były z amerykańskim kontynentem. Mimo więc, że Stany Zjednoczone nie są naszym sąsiadem, od nich to rozpocząłem przegląd archetypowych kosmogramów państw, jako że z tym krajem ogół Polaków zawsze wiązał swe bardziej czy mniej racjo- nalne (czytaj: często wygórowane, by ktoś nie obraził się za słowo „mitomańskie”) nadzieje.

Amerykanie wywiedli swą państwowość z walki niepodległościowej, jako brytyjska ko- lonia, sprze-ciwiająca się panowaniu dumnego i snobistycznego Albionu.

Nie można się więc zbytnio dziwić, gdy okazuje się, że efekt dziedziczenia planetar- nego doty-czy nie tylko rodzin, ale i państw (!!!). ANGLIA więc i Stany mają swe Słońce w opozycji. Ta pierwsza ma niezwykle silny pas Koziorożca, który daje o sobie znać we wszystkich dziedzinach życia, łącznie z pogodą i – the last but not least – historią tego kraju, pisaną podstawowymi faktami historycz-nymi, takimi jak koronacja Wilhelma Zdobywcy i zjednoczenie ziem Królestwa właśnie w tej fazie Zodiaku. Zachowania zaś brytyjskiego Parlamentu (proszę sprawdzić podczas transmisji jakichkolwiek obrad przez „Sky News”, bo nie uwierzycie (!) oraz niegdyś fanów zespołu „The Beatles”, a brytyjskich kibiców piłkarskich na europejskich stadionach dzisiaj, wykazują zupełnie te same cechy, co polecam do rozważenia socjologom i kulturoznawcom. W przeciwnym wypadku, bez znajomości kosmoekologii kultury, zmarnują oni swe niewątpliwe talenty na cząstkowe, mało ze sobą spójne i wątpliwe co do bar-dziej sensownych rezultatów badania.

Wspomniane wyżej cechy związane są z zodiakalną fazą Barana i rozumiejąc to, doprawdy trudno się dziwić, że Brytyj-czycy stworzyli imperium, w którym nigdy nie zachodzi- ło Słońce i to jeszcze, że zawsze byli dzielnymi i bardzo wy- trzymałymi żoł-nierzami. Tak tylko, przy okazji, pokazuję, że powyższa konstrukcja I daleka jest od absurdu. Umieszczenie bowiem np. Ko- ziorożca na Ascendencie dawałoby wprawdzie Słońce nadal w fazie Barana, ale w IV sektorze (domu), związanym z do- mową fazą Raka, a więc wyspiarze nigdy nie opuściliby wła- snych domów. Hasło zaś „My home is my castle” , czyli to, że „dom jest moim zamkiem”, znakomicie mieści się w proponowanym przeze mnie ujęciu, jako że faza Raka wypada właśnie w domatorsko zorien- towanym i me-rytorycznie jej odpowiadającym sektorze czwartym.

Polska nigdy nie miała zbyt serdecznych relacji z Albionem. Dla wielu jest to wprawdzie oczy-wiste, ale właśnie Zodiak pokazuje dlaczego tak jest. Dlaczego Brytyjczycy zawiedli w 1939 r., dlaczego nie informowali nas o sprawcach zbrodni katyńskich, choć wszystko o prawdziwych oprawcach wie-dzieli, dlaczego publicznie nie uznali wkładu wy- wiadu AK w rozpracowanie celów strategicznych dla stanowiących ich chlubę bombardo- wań terenów III Rzeszy (bardzo wielu wywiadowców AK przypła-ciło to śmiercią poprze- dzoną torturami), dlaczego nigdy też nie usiłowali nawet wyjaśnić prawdziwych przyczyn gibraltarskiej katastrofy gen. Sikorskiego (mimo że myślący i oczytani ludzie nie mają już od dawna wątpliwości w tej sprawie). Czy to wszystko nie wyjaśnia dostatecznie, dlaczego tylko polskich oddziałów nie zaprosili Brytyjczycy na Paradę Zwycięstwa po kapitu- lacji Niemiec, chociaż Polacy (poza Amerykanami) najbardziej wspierali Wielką Brytanię wśród wojsk sojuszniczych, a w powietrznej

17

bitwie o Londyn (a właściwie o ład w świecie), poza gospodarzami, grali wyraźnie pierwsze skrzypce?

To nie uprzedzenia, to fakty. A dlaczego Brytyjczycy? Otóż Ascendent Wielkiej Bry- tanii (a właści-wie Zjednoczonego Królestwa) w fazie Barana jest jednocześnie dwunastym sektorem fazy Byka (Słońce Polski), ale nasza domifi kacja Słońca (IX sektor, więc jakby Strzelec) jest także dwunastym sektorem brytyjskiego Słońca w Koziorożcu i jego domifi kacji. Proste i genialne, ale tylko dla znających przed-miot rozważań (dodaję z zadyszanym pośpiechem, że nikt nikomu nie broni dziś studiować astrologii na oczekiwanym poziomie). Sprawa rządu londyńskiego i jego podporządkowania Brytyjczy- kom to już odrębna, nie na dzisiaj przewidziana historia.

No i wreszcie NIEMCY – problem nie tylko dla Polski, ale i co najmniej Europy. Nigdy zresztą nie było inaczej. O państwie tym pisałem w „NŚ” dawno temu, pokazując, jak obraną przeze mnie konstrukcję wspierają wielkie osobisto-ści polityki i kultury tego kraju. Przypominam najbardziej prawdopodobne rozwiązanie, najsilniejsze, moim zdaniem, bo Niemcy niemal zawsze były fragmentaryzowane, po stre- fy Berlina po upadku III Rzeszy włącznie, zawsze też koja- rzyły się z hasłem porządku i dyscypliny („Ordnung must sein”), z czystością i skrupulatnym wypełnianiem poleceń. Dlatego, co do fazy Panny i Skorpiona nie ma wątpliwości. Alternatywna możliwość (wśród 6 prezentowanych przeze mnie modeli) zakłada Ascendent w Baranie i Słońce w VI sektorze związanym z fazą Panny (Niemcy 2), albo Ascen- dent w Skorpionie i Słońce w Baranie w VI sektorze (Niemcy 3). Istnieją jednak dwa słabe punkty takich energetycznych rozwiązań. Chodzi szczególnie o Słońce pod horyzontem

w obu, a ponadto nadmierne akcentowanie fazy Panny kosz- tem braku wyróżnienia fazy Skorpiona w jednym z nich, w drugim zbyt słaba obecność fazy Panny, zaznaczonej jedynie domifi kacją Słońca. Obu tych wad pozbawiony jest wyżej proponowany (Niemcy 1) model. Pytanie do wszystkich: czy wi-dząc Niemca (Ascendent) kojarzymy go bardziej z archetypowym zachowaniem fazy Barana, Panny czy Skorpiona? Chyba najbardziej Panny i zdyscyplinowanego reprezentan- ta zorganizowanej społeczności, bardziej niż destrukcyjnego Skorpiona, a już na pewno nie indywidualisty, charaktery- stycznego dla fazy Barana. Wolfgang Goethe to urodzeniowa Panna z Ascendentem Skorpiona; podobną cha- rakterystykę wystawić można Faustowi. Piękna kosmobio- logiczna ciągłość od archetypu fi kcyjnego bohatera lite-rac- kiego, przez jego twórcę, aż po archetyp narodowościowy. I to nie tylko w przypadku Niemiec (będzie o tym później, gdy zajmiemy się Francją, Rosją i Polską).

18

Stany Zjednoczone, Niemcy i Anglia to pierwsza tura archetypowych kosmogramów. W następnej kolejności zajmę się niezwykle barwnie, choć z różnymi skutkami, wplatającymi się w naszą historię kosmogramami Francji i Rosji, zapro- ponuję archetypowe rozwiązania dla stanowiących tło w polskim kalejdoskopie wydarzeń ostatnich wieków, Szwecji i Czech oraz, na deser, podam wariantowo kosmo-gram Chin i całkiem już precyzyjną, energetyczną mapę kosmiczną Indii, jako że oba te kraje również wgryzły się w naszą świadomość narodową. Chiny – dzięki specyfi cznym związanym z naszym krajem przepowiedniom, Indie zaś jako obiekt westchnień niemałej części popula- cji naszego kraju – oczekującej przez kontakt z tym regionem świata, z jego odmienną od naszej kulturą i mentalnością, harmonijnego rozwiązania swych intelektualno-moralnych dylematów. Japonią zaś, tak jak obiecałem, zajmę się osobno, bo warto byłoby odpowiedzieć wreszcie na pytanie, czy Polska może być drugą Japonią.

Tym zaś, którzy z niecierpliwością oczekują spraw polskich przysięgam, że to, o czym piszę, jest niezbędne dla zrozumienia naszych problemów, do których niebawem powrócę, niebanalnie i już na dłu-żej. Apeluję o cierpliwość (cecha to w naszym kraju mało znana), bo losy państw, odbijające ich karmę, i tak nie z dnia na dzień się zmieniają.

19

KOSMICZNE OBLICZA NARODÓW 11/1998

Po uproszczonych nieco wizerunkach „kosmicznej duszy” kilku narodowości, a więc archetypowego oblicza Polski, Stanów Zjednoczonych, Anglii i Niemiec, przyjrzymy się teraz kilku jeszcze innym, z różnych powodów interesujących nas archetypom narodowo- ściowym. Mimo, że z niektórymi z tych na-cji nie graniczymy, odczuwamy jednak wobec nich, zdawałoby się, niczym nie wytłumaczoną sympatię, w innym zaś przypadku równie niczym nie uzasadnioną antypatię, wywodzącą się z najprymitywniej-szych stereotypów państwowo-narodowościowych. Z chwilą jednak, gdy taki stereotyp przekształca się w naszej świadomości w archetyp narodowościowy, znacznie pełniej zaczynamy rozumieć esencję narodo-wości, a zarazem nasze uprzedzenia, fobie, a także zachwyty i uwielbie- nia, niekoniecznie wspólne nam wszystkim, jako że nasze urodzeniowe kosmogramy lepiej lub gorzej wpasowują się w archetypowy kosmogram innego narodu. Dlatego nie wszyscy czują się dobrze w tych samych krajach, jednemu odpowiada Anglia, innemu Włochy, Meksyk, Indie, jeszcze innemu Australia lub Francja (!)

No właśnie. Jeden z kluczy otwierających kosmoekologiczne rozumienie Polskości leży nad Sekwaną. FRANCJA bowiem nigdy nie była nam obca, co nie oznacza, że kraj ten darzył nas specjalną przychylnością, choć na jej ziemi spo- czywają kości wielu naprawdę wybitnych Polaków. Gdy jednak gdziekolwiek w świecie spytamy o Francję, usłyszymy o Napoleonie (Lew), o rewolucji, zburzeniu Bastylii i o ha- śle „Wolność, Równość, Braterstwo” (Wodnik). Gdy spytamy zaś o literaturę francuską, jednym tchem usłyszymy o Dumasie (Lew) i jego powieściach z gatunku „serce i szpada”, szczegól-nie o „Trzech muszkieterach”, której boha- terowie dostarczają kapitalnego archetypu literackiego dla rozwojowej fazy Lwa oraz o J. Verne (Wodnik),

w twórczości którego liczne postacie, z kapitanem Nemo na czele, są literackim archetypem tej samej fazy Wodnika.

Nie mam więc wątpliwości, że Francję opisują co najmniej fazy Lwa i Wodnika. Tę ostatnią fazę wspierają m.in. wynalazek gilotyny i francuski program kosmiczny, który w Europie ustępuje tylko Rosjanom (jak zobaczy-my później, także związanym z energiami Wodnika).

Gdzie jednak Słońce Francji, a gdzie jej ascendent? Sensowne są tu trzy rozwiązania: (zob. Francja – wykres l, 2, 3). W każdym z nich silnie akcento-wana jest również zodiakalna faza Wagi, co nie powinno dziwić, biorąc pod uwa- gę francuską sztukę, modę, ogrody, miłość, plotki i intrygi dworskie, tajemnice alkowy, damską bieliznę, itp.

Wnikliwa analiza wszystkich sektorów w powiązaniu z wiedzą o Francji pozwala zrezygnować z modelu drugiego (Słońce w Wodniku w VII, z Wagą związanym sektorze i ascendencie Lwa) oraz (choć trudniej) trzeciego (Słoń-ce w Lwie w XI, z Wodnikiem związanym sektorze i ascendencie w Wadze) i nie pozostawia chyba wątpliwości co do tego, że archetypowa FRANCJA to Słońce w Lwie, w VII (Waga) sektorze i ascendent w Wodniku. Tak, to wyjaśnia wiele, bowiem NA SŁOŃCU W FAZIE LWA ZNAJDUJE SIĘ ASCENDENT POLSKI, A NA JEJ ASCENDENCIE W FAZI WODNIKA RE-ZYDUJE SŁOŃCE ROSJI. Łatwiej teraz po- jąć dlaczego w Polsce i Rosji, i tylko w tych dwóch pań- stwach, nie zaś w krajach graniczących z Francją, język francuski stał się obowiązkowym językiem salonów, Lew-Na- poleon na

stałe zaś zagościł w naszym hymnie narodowym, a Polacy nie tylko wojowali wraz z nim na różnych kon-tynen- tach, ale jako jedyni pozostali wierni Cesarzowi nawet w dniach jego największych klęsk – a i później zresztą także.

20

Bardziej niż gdzie indziej szukali schronienia we Francji polscy intelektualiści i naukowcy, ale prawdziwą sławę zdobyła tam tylko Maria Curie-Skło- dowska, co jednak nie powinno dziwić, gdyż jej urodzeniowe Słońce znajduje się w pobliżu MC archetypowego kosmogramu tej narodowości. My wszyscy zaś dzielimy z Francuzami miłość do tego wszystkiego, co lwiaste, napuszone, pompatyczne, wzniosłe

i niekiedy mocno bufoniaste.

Nie jest powszechnie znanym fakt, że książki J. Verne, jeszcze „ciepłe”, prosto z drukarni niemal, mknęły dyliżan- sem do Sankt Petersburga, gdzie tłumaczono je na język rosyjski, wydawano w dużych nakładach i z powodzeniem sprzedawano po rublu, podczas gdy niektóre z jego dzieł do dzisiaj nie zostały przetłumaczone przez Anglików (!). Pro- wadzi nas to w oczywisty sposób do następnej nacji, także silnie związanej z fazą Wodnika, a mianowicie do Rosjan.

Nie ma żadnej możliwości ustalenia precyzyjnego, historyczne-go kosmogramu dla ROSJI, istnieje jednak możliwość sporządzenia go w archetypowej wersji. Ignorować Rewolucji Październikowej ani ZSRR nie sposób, ale także każdy, kto przebywał w tamtych stronach zgodzi się, że poza Wod- nikiem, w rosyjskiej duszy są obecne zarówno pierwiastki Skorpiona, jak i Raka. Proponuję więc zastanowić się nad poniższymi modelami kosmicznego archetypu Rosji. W każ- dym przy-padku znamienną rolę odgrywa zodiakalny pas Raka. Nieprzypadkowo też mówi się: „matuszka Rasija”. W każdym również obecne są energie fazy Wodnika i Skorpio- na. (Rosja: wykres 1, 2, 3). Jeden z nich musi więc być prawdziwy, ale który? Pierwszy zakłada Słońce w Wodniku w VIII (Skorpion) sektorze i ascendent Raka, drugi natomiast również Słońce w Wodniku, ale w IV (Rak) sektorze i ascendent w Skorpionie. Trzeci – Słońce w Skorpionie w X (Kozio- rożec) sektorze i ascendent w Wodniku (czwarty model – Słońce w Skorpionie w XI (Wodnik) sektorze daje ascendent w Koziorożcu i nawet nie ma sensu go pre-zentować). Mam tu własne preferencje, ale z ostatecznym werdyktem wstrzymam się do czasu mej XXIII Ogólnopolskiej Szkoły Astrologii Humanistycznej i Kosmoekologii Kultury w sierpniu 1998 r. (tekst ten pisany był oczywiście wcześniej – przyp. redakcji), gdyż w jej trakcie dogłębnie spenetrujemy właśnie fazę Wodnika, a przy okazji i archetypo-wy kosmogram Rosji. Przypominam więc tylko, że Wodnikiem był m.in. prześladowany przez władze radzieckie (Skorpion) Borys Pasternak – twórca Jurija Żywago, archetypu literackiego dla swej fazy (Wodnika) lekarza-poety, który funkcjonował po obu stronach potężnych, zwal-czających się ugrupowań, reprezentujących kwadraturę faz stałych Zo-diaku, Wodnikiem był też Wołodia Wysocki, który obudził w lu-dziach godność własną jednostki, Wodnikiem jest także pierwszy, demokratycznie wybrany prezydent Rosji Borys Jelcyn (Gorbaczow

był urodzeniową Rybą, z wszelkimi tego konsekwencjami, jak to potwierdziła historia). Słońce Ro-sji jest więc na descendencie archetypowego kosmogramu Polski, w kwadraturze do Słońca kosmo-gramu Polski z 1918 r. (i zarazem do Słońca rewolucji październikowej; stąd taka krwawa jatka w czasie rewolucji i po, oraz zbliżające się „niepokoje” w najbliższych latach), a także w kwadraturze do Słońca Polski z 966 r. i opozycji do ascendentu tego samego kosmogramu.

21

Historia naszych wzajemnych relacji z Rosją nie może więc być pro-sta. Na jedno wszak pragnę zwrócić uwagę: opozycje mogą być kooperu-jące lub konfrontujące. Nie zawsze jednak te ostatnie muszą zwyciężać, co pokazuje znowu historia (i także najnowsza) bezpośrednich relacji Polaków z Rosjanami.

Od zamierzchłych czasów Polska graniczy również ze SZWECJĄ oraz z Czechami. Szwedzi raz tylko, mimo granicy przez morze, dali się nam we znaki, co znamy najlepiej z archetypowego dla Polski Sienkiewicza. Każdy, kto zna Szwecję, jej historię, literaturę, próby wprowadzenia państwa dobrobytu, wytrzymałość pojazdów „Volvo”, wreszcie stosu- nek Szwedów do wódeczki i seksu, nie będzie chyba prote- stował wobec poniższych pro-pozycji: albo Słońce w Koziorożcu, w III (Bliźnięta) sektorze i Ascendent w Skorpionie, albo też Słońce w Skorpionie w XI (Wodnik) sektorze i ascendent w Koziorożcu (zob. Szwecja: wykres 1, 2).

W tym jednak przypadku, biorąc powyższe pod uwagę, chyba nieco łatwiej wskazać model bardziej bliski archety- powi (2), gdyż Szwedzi uderzyli na Polskę wedle tej samej opozycji Słońca, co Napoleon na Rosję, a poza tym nie są najbardziej rozmownym narodem świata (co zaczyna się zmieniać dopiero na ekspediujących ich w świat promach, nie tylko pol-skich) i co doskonale pasuje do fazy Ryb w III sektorze (Bliźnięta, podróże).

Jeśli idzie o naszych południowych sąsiadów – Cze-chów i Słowaków, to o tych drugich (podobnie jak o Ukraiń-

cach i Białorusinach) rzec mogę niewiele, bo narodami tymi, od niedawna (lub ponow-nie) upaństwowionymi, znacznie się mniej zajmowałem. W poszukiwaniach archetypu narodo- wościowego CZECHÓW, pomocna jest nam – jak zwykle – i historia i literatura. Historia powiada, że Czesi rzadko byli agresorami (południowa granica Polski jest, i za-

wsze była, najspokojniejszą i najstabilniejszą granicą lądową), nieźle dawali sobie też radę w ramach monarchii austro-węgiers- kiej, szybko też przystosowali się do korzyści płynących z partner-stwa z Niemcami, z którymi nigdy nie mieli takich problemów jak my. Najbardziej zaś znana postać literacka – dobry wojak Szwejk, w zupełności potwierdza tę charaktery- stykę. Nie ma więc wątpli-wości, że reprezentuje on poczci- wość Ryb oraz potrzebę partner-stwa (Waga) i pokojowego rozwiązywania konfl iktów gawędząc przy kufl u piwa. Wszystko to pozostawia nam znowu dwie możliwości (zob. Czechy: wykres 1, 2): Słońce w Rybach w VI (Panna) i ascendent w Wadze, albo Słońce w Wadze w VIII (Skorpion) i ascendent w Rybach. Ponownie wybór nie jest prosty (przypomi-nam, że jest to pierwsza próba konstrukcji kosmicznych archetypów narodowościowych w całej literaturze przedmiotu, tak polskiej jak i obcej, choć ładny felieton na ten temat napisał W. Jóźwiak, ale wydaje mi się, że model drugi jest znacznie bardziej przystawalny do realiów. Nawet w najlepszej wierze, trudno mi dostrzec „skorpionia-stość” Czechów i nawet udział czeskiego pilota w gibraltarskiej kata-strofi e gen. Sikorskiego, tak czy siak, zdaje się także znacznie lepiej pasować do tego właśnie modelu, co jest zrozumiałe dla specjalistów (równocześnie z obu dziedzin).

I tyle o naszych sąsiadach, którzy pozostaną nimi przez następne zawiro-wania Historii.

22

Powiadacie, że niekoniecznie, bo przepowiednie mówią o polsko-chińskiej granicy za Uralem. No cóż, nawet jeśli zupełnie im nie wierzyć, to Rosja i tak zmierza w kierunku wiel-kich zmian, planety natomiast w najbliższym czasie są bardziej łaskawe dla Chińczy- ków. Ich faza Raka (Mur Chiński, kuchnia, tradycja) jest „odgromnikiem” „palca bożego”, którego „an-teny” tworzą obecnie Pluton i Uran. Ta potężna kombinacja bije również (choć inaczej i słabiej) na Słońce USA (4 lipca), ale tranzytujący (obecna pozycja) Pluton zbliża się dopiero do ascendentu ko-smogramu USA i wymusi na tym kontynencie w ciągu kilku najbliższych lat olbrzymie zmiany.

A wracając do spraw polsko-chińskich, to każdy, kto znalazł się ostatnio w okoli-cach Chabarowska czy Nahodki, musiał zauważyć, że dookoła jest żółto, zresztą już od dawna. Owi – mówiąc językiem amerykańskich pionierów zdobywających przy pomocy Winchestera Dziki Zachód – pionierzy chińskiej, pokojowej (!) (na razie przynajmniej) ekspansji stykają się z potomkami zesłańców Powstania Styczniowego 1863 r., a więc z polskimi Sybirakami, zrodzonymi z najlepszego materiału genetycznego polskiej elity intelektualnej XIX wieku, a więc z tymi, co przetrwali syberyjską zsyłkę i łagry. W tym znaczeniu – nie- bagatelnym zresztą – przepowiednia już się sprawdza (!).

Miało być jeszcze o innych krajach, chociażby o Szwajcarii, Indiach, Japonii i Chinach, a także o Grecji, Hiszpanii i Australii, bo kosmiczny archetyp Polski jest silnie, choć specyfi cznie i na swój sposób związany z archetypowym obrazem każdej z wymienionych nacji, ale w następnym od-cinku chyba powrócę już – na dłużej – do spraw polskich.

DODATEK

1. Stephen Arroyo - „Astrologia i psychologia”, Wyd. 1, Wydawnictwo Ravi, Łódź 1994;

2. Stephen Arroyo - „Podręcznik interpretacji astrologicznej”, Wydawnictwo Ravi;

3. Stephen Arroyo - „Cykle życia i związki interpersonalne”, Wyd. 1, Wydawnictwo Ravi, Łódź 1997;

4. Jeanne Avery - „Astrologia i twoje zdrowie”, Wyd. 1, Wydawnictwo W.A.B., Warszawa 1997;

5. Nicholas Campion - “The Book of World Horoscopes”, The Wessex Astrologer, United States 2004; [UWAGA: rysunki horoskopów tylko w formacie australijskim!]

6. M. N. Clark - „Horoskop indywidualny”, Wyd. KADEMM, Tychy 1994;

7. R. C. Davison - “The Technique of Prediction. The New Complete System of Secondary Directing” ;

8. Emma Belle Donath - “Houses: Which and When”, AFA, Tempe, Arizona 1989;

9. „Efemerydy 1950-2010 planetoid wraz z opisem” ;

10. Michel Gauquelin - „Planety a osobowość człowieka”, Wydawnictwo Warsztat Specjalny, Milanówek 1994;

11. Jarosław Gronert - „Astrologia od początku...”, Pabianice 2007;

12. Jarosław Gronert - „Strategia Kosmosu”, Pabianice 2007;

13. Katarzyna Grela - „Życie wpisane w horoskop”, Wydawnictwo SPAR, Warszawa 1993;

14. Robert Hand - “Tranzyty planet”; tł. Henryk Krepsztul, Warszawa 1989

15. Robert Hand - “Planets in Composite”, Para Research, Rockport Massachusetts; United States of America 1975

16. Robert Hand - “Horoscope Symbols”, Whitford Press, United States of America 1981;

17. Robert Hand - “Essays on Astrology”, Whitford Press, United States of America 1982;

18. Robert Hand - “Whole Sign Houses”, ARHAT Publications, United States of America 2000;

19. Ralph William Holden - “The Elements of House Division”, The Camelot Press Ltd, Great Britain, Southampton 1977;

20. Deborah Houlding - “The Houses: Temples of the Sky”, Ascella Publications, Great Britain 1998;

21. Bruno i Louise Huber - „Psychologia astrologicznego systemu domów”, Studio Astropsychologii, Białystok 1995;

22. Bruno i Louise Huber - „Astrologia węzłów księżycowych”, Studio Astropsychologii, Białystok 1998;

23. Wojciech Jóźwiak - „Okiem astrologa”, Wydawnictwo EJB, Kraków 1997;

24. Małgorzata Karska - „Stawać się człowiekiem”, Warszawa 1995;

25. Annabella Kitson, editor - “History and Astrology”, Mandala, Great Britain 1989;

26. Elżbieta Kłobus, Zofi a Wieczorek - „Z astrologią pod rękę”, KOS, Katowice 2007;

27. Beth Koch - “Equal Houses”, AFA, Tempe, Arizona 1992;

28. Honorata Korpikiewicz - „Kosmiczne rytmy życia. Wstęp do kosmoekologii.”, Książka i Wiedza, Warszawa 1996;

29. Miłosława Krogulska, Izabela Podlaska - „Kalendarz księżycowy”, Studio Astropsychologii, Białystok 2005;

BIBLIOGRAFIA DODATKOWA

30. Bogdan Krusiński - „Tablice domów wg propozycji Bogdana Krusińskiego”, Warszawa 1995;

31. Bogdan Krusiński - „Program astrologiczny ASO (DOS)”, Warszawa 1996;

32. Bogdan Krusiński - „Program astrologiczny Urania Lite v. 1.0 (Win95/98/NT4)”, Warszawa 1999;

33. Bogdan Krusiński - „Program astrologiczny Urania PRO v. 1.2 (Win95/98/NT4/W2K)”, Warszawa 2000;

34. Alan Leo - “Casting the Horoscope”, Modern Astrology Offi ce, London 1912;

35. Alan Leo - “The Progressed Horoscope”, Modern Astrology Offi ce, London 1948;

36. Alan Leo - “Esoteric Astrology”, “Modern Astrology” Offi ce, London 1913;

37. Irena Malinowska - „Astrologia i twój horoskop”, Wydawnictwo IWZZ, Warszawa 1989;

38. Tracy Marks - „Astrologia głębi”, Wydanie 1, Wydawnictwo Ravi, Łódź 1996;

39. Tracy Marks - „Sztuka interpretacji kosmogramu”, Wydawnictwo Ravi;

40. Bernd A. Mertz - „Astrologia”, Świat książki 1995;

41. Marcus Manilius, translated by G.P.Gould - “Astronomica”, Harvard University Press, London, England 1977;

42. Jan Mietelski - „Astronomia w geografi i”, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2001, wyd. 4 uaktualnione;

43. Franciszek Muskietorz - „Astrologia bez tajemnic”, Wydawnictwo Edytor, Katowice 1994;

44. Janusz Nawrocki - „Efemerydy planet 1920 - 2020”, Studio Astropsychologii, Białystok 1994;

45. Janusz Nawrocki - „Astrologiczne tablice domów”, Studio Astropsychologii, Białystok 1994;

46. Światosław Nowicki, Wojciech Jóźwiak - «Cykle zodiaku», Warszawa 1991;

47. dr M. Pawlisz, R. Danilewicz, dr L. Weres - “Homo-Zodiacus”, Wyd. 1, Cinpo International, Poznań 1991;

48. Robert Pelletier - “Planets in Aspect”, Para Research, United States of America 1974;

49. Robert Pelletier - “Planets in Houses”, Para Research, United States of America 1978;

50. Piotr Piotrowski - „Przesłanie Chirona”, Studio Astropsychologii, Białystok 1997;

51. Piotr Piotrowski - „Jung i astrologia”, Studio Astropsychologii, Białystok 2002;

52. Piotr Piotrowski - „Niebiańskie boginie i kosmiczni szamani. Małe planety w astrologii”, Wyd. Stella, Dębe Wielkie 2004; eBook;

53. Piotr Piotrowski - „Lilith Czarny Księżyc”, Studio Astropsychologii, Białystok 2007;

54. dr Rafał Prinke, dr Leszek Weres - „Mandala życia. Astrologia - mity i rzeczywistość. Tom 1 i 2”, Wyd. 1, KAW, Poznań 1982;

55. dr Rafał Prinke - „Vademecum polskiego astrologa”, Wyd. 2 rozszerzone, Studio Astropsychologii, Białystok 1994;

56. Alexander von Pronay - „Zarys astrologii urodzeniowej”; Wyd. 1, Studio Astropsychologii, Białystok 1993;

57. Alexander von Pronay - „Zarys astrologii prognostycznej”, Wyd. 1, Studio Astropsychologii, Białystok 1994;

58. Alexander von Pronay - „Zarys astrologii porównawczej”, Wyd. 1, Studio Astropsychologii, Białystok 1994;

59. Aleksander von Pronay - „Interpretacja horoskopu”, Wyd. 1, Studio Astropsychologii, Białystok 1996;

60. Claudius Ptolemaeus, translated by F.E.Robbins - “Tetrabiblos”, Harvard University Press, London, England 1940;

61. Dane Rudhyar - „Domy astrologiczne”, Wyd. 1, Medix Plus, Poznań 1995

62. Dane Rudhyar - „Planety i osobowości”, skrypt Akademii Astrobiologii w Łodzi, tłumaczenie z języka angielskiego na rosyjski, z rosyjskiego na polski, Łódź 1994;

63. Dane Rudhyar - „Mandala symboli”, Wydawnictwo Jupiter, Łódź;

64. Dane Rudhyar - „Symbole sabiańskie”, Wydawnictwo Jupiter, Łódź;

65. Eugeniusz Rybka - „Astronomia ogólna”, PWN, Warszawa 1983;

66. Francis Sakoian & Louis Acker - “The Astrologer’s Handbook”, Penguin Books, Great Britain 1974;

67. L. H. Sargent - „Jak kształtować relacje międzyludzkie”;

68. Jan-Sar Skąpski - „Śladami Wenus. Astrologia życia intymnego.”, Studio Astropsychologii, Białystok 1998;

69. Jan-Sar Skąpski - „Istota aspektu”, Kraków 2000; 3 tomy

70. Jan-Sar Skąpski - „Istota tranzytu”, Kraków 2002;

71. Jan-Sar Skąpski - „Wczoraj, Dziś, Jutro - Sztuka poznania...”, Kraków 2004;

72. Jan-Sar Skąpski - „Pożegnania z Czasem. Cykle.”, Kraków 2005;

73. Leszek Szuman - „Astrologia”, w serii „Biblioteka Różdżkarza”, tom 13;

74. Joanna Martine Woolfolk - „Wszystko co powinniście wiedzieć o Astrologii”, Wydawnictwo MT, Warszawa 2002; (Książka z płytą CD: Urania Lite v.1.6)

75. Włodzimierz Zylbertal - „Kosmiczne źródła jaźni. Astrologia współczesna. Podręcznik.” , Wyd. 1, Toporzeł 1992;

* Urodzony 18 maja 1945 r. w Krakowie.

* Absolwent Wydz. Prawa UAM w Poznaniu (1969), pod kierunkiem prof. K. Skubiszewskiego specjalizacja z zakresu prawa międzynaro-dowego publicznego z oceną bardzo dobrą.

* Wieloletni (kilka kadencji) prezydent Studenckiego Stowarzyszenia Przyjaciół ONZ w Poznaniu oraz w prezydium Polskiego Towarzy-stwa Przyjaciół ONZ, wykładowca i organizator kilkudziesięciu se-sji naukowych, już wtedy najbliższa współpraca z odziałem łódzkim, kierowanym przez dzisiejszych, najbliższych doradców Prezydenta RP i Premiera Rządu RP.

* Od 1969 r. ponad 20 lat w Instytucie Zachodnim (Polska Akademia Nauk) w Poznaniu (asystent, adiunkt), specjalizacja: teoria konfl iktu, logika kreatywnych rozwiązań sytuacji konfl iktowych...

* 1972 r.- wygrany konkurs na stypendium Fulbrighta w USA, asystent prof. Alkera w bostońskim Instytucie Technologicznym w Massachusetts (MIT), (matematyczna teoria gier, strategie kon-fl iktów międzynarodowych i kulturowych), także intensywne studia na Uniwersytecie Harvarda (teoria i logika sytuacji konfl iktowych, ko-alicje, negocjacje, integracja), potem na kalifornijskim Uniwersytecie Stanforda (psychologia agresji, kreatywna komunikacja), (1973).

* W latach 1974-1975 w Międzynarodowej Komisji Kontroli i Nad-zoru w Sajgonie, konfrontacja dramatycznej rzeczywistości wojen-nej (zwolennik pacyfi zmu) z tradycyjnymi wartościami duchowymi Dalekiego Wschodu.

* 1977 r.- doktorat z teorii konfl iktu i matematycznej teorii gier u prof. A. Kwileckiego w Instytucie Socjologii UAM. (doktor nauk humani-stycznych w zakresie socjologii).

* 1978-1979 stypendium Kościuszki w USA, status visiting professor na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles (UCLA), stosunki międzynarodowe, stereotypy państwowe i archetypy narodowościo-we, twórcze wykorzystanie ludzkich możliwości mimo kulturowych różnic i stresów.

* 1978 - 1985 wiceprezydent Międzynarodowego Towarzystwa Badań Astrolog. (z siedzibą w Los Angeles), wielokrotny wykładowca i uczestnik Światowych Kongresów Psychotroniki, tak samo Kongre-sów Astrologii i Kosmobiologii, wreszcie Świat. Forum Symbolizmu.

* Od 1990 r. Dyrektor Ośrodka Kosmobiologicznych Analiz i Prognoz w Poznaniu, przez dwa lata przy CINPO Internat., potem samodzielna placówka, siedziba w Poznaniu, następnie fi lia w Rąbieniu, obecnie siedziba w Rąbieniu AB, gm. Aleksandrów Łódzki.

* Autor pięciu książek, dwóch wysoko nakładowych „Mandala życia” (V wydanie wyprzedane; napisana razem z Rafałem T. Prinke), to kompendium wiedzy o szeroko pojmowanych relacjach kosmos człowiek i „Homo-Zodiacus”, jedyne archetypowe ujęcie kosmicz-nych uwarunkowań najbardziej znanych postaci literackich, polskich i obcych, „Teoria gier w amerykańskiej nauce o stosunkach międzyna-rodowych”, psychologiczno-komunikacyjne aspekty rozwiązań sytu-acji konfl iktowych oraz tworzenia koalicji, oraz zbiory mniej i bardziej zaawansowanych esejów odpowiednio „Nieznany świat astrologii” i „Nieznany świat astrologii i kosmobiologii”, przygotowane do dru-ku „Kosmiczny wymiar Polskości”, kulturowa analiza narodowe-go archetypu, „Ukryte moce Zodiaku”, m. in. .dynamiczne manda-le twórczości, bezpieczeństwa, rozwoju, „Spotkania z nieznanym”, popularniejsze nieco ujęcie problematyki kosmicznych elementów kreatywności człowieka. Poza tym kilkaset artykułów i esejów w wy-soko nakładowych, głównie miesięcznikach i tygodnikach.

Leszek Weres

tekst i foto. weres.plproj

ekt

i skł

ad

leszek weres - horoskop polski

Documents