kerime nadir xx dehset-gecesi

KER�ME NAD�R'�N �NKILÂP VE AKA K�TAB EVLER� TARAFINDAN BASILAN ESERLER� :

A�k Bekliyor

A�k Hasreti

A�k Rüyas�

A�ka Tövbe

Balay�

Bir A�k�n Roman�

Bir Çat� Alt�nda

Bo� Yuva

Deh�et Gecesi

Dert Bende

Esir Ku�

Funda

Gelinlik K�z

Gönül H�rs�z�

Güller ve Dikenler

Gümü�selvi

Günah Bende mi?

H�çk�r�k

Kalp Yaras�

Karar Gecesi

Kaderimsin

K�r�k Hayat

O Gün Gelecek mi?

Ormandan Yapraklar

Pervane

Posta Güvercini

Ruh Gurbetinde

Saadet Tac�

Samanyolu

Seven Ne Yapmaz ?

Sisli Hat�ralar

Solan Ümit

Sonbahar

Son H�çk�r�k

Suçlu

Suya Dü�en Hayal

Uykusuz Geceler

Ye�il I��klar

Zambaklar Açarken

Dehşet Gecesi Kerime Nadir

Ayhan Hoca tarafından BizimKöşemiz.com için düzenlenmiştir ~1~

— G � R � � —

MEÇHULE DO�RU

1953 y�l� Temmuz ay�nda trenle Hakkâri'ye gidiyordum. Cilo da��nda yeni yap�lm�� olan büyük bir turistik otelin aç�l�� töreninde haz�r bulunacakt�m.

Memleketin ilim, san'at, ticaret ve siyaset alan�ndaki birçok ünlü ki�ileri de benim gibi bu törene davet edilmi�lerdi. Ayn� trende yolculuk etti�imiz bu davetlilerden birisi bana:

Siz bir gazeteci oldu�unuz için, bilirsiniz! dedi. Böyle mükemmel bir otelin öyle ku� uçmaz kervan geçmez bir da��n ba��nda in�a edilmesindeki hikmet nedir?..

Vallahi, dedim. Bu hususta sizlerden fazla bilgim yok. Bunu otelin sahibinden sormak yerinde olur.

Otelin sahibi kimdir? Onunla tan��kl��m da davetiyedeki «Müdüriyet»

damgas�ndan öteye geçmi� de�il!.. — Desenize bu hepimiz için bir macera olacak!... Do�rusu ben de bu fikirde idim. Fakat Cilo da��ndaki bu

muhte�em ve cazip törene davet, di�erlerini bilmem ama, - mesle�im bak�m�ndan - beni çok ilgilendirmi�ti. Biraz çetin de olsa, en çok bir hafta sürecek bir yolculu�u göze almakta sak�nca görmemi�tim. Gazetem için orijinal konular derlemek imkân�n� bana veren daha nice maceraya at�lm�� bir adamd�m.



Tren yolculu�u bazan s�k�c�d�r ya; hele böyle bo�ucu bir Temmuz s�ca��nda, güney - do�u Anadolu'nun bitip tükenmez bozk�rlar� ve ç�plak da�lan aras�nda günler ve gecelerce gitmeyi bir dü�ününüz!...

Yolda okumak için yan�ma birkaç mecmua ve kitap alm��t�m. Yatakl� vagonda yaln�zd�m. File üzerinde iki ufak valizi duran kompart�man arkada��mla tan��mak k�smet olmam��t�. Adamca��z ya treni kaç�rm��t�; yahut da henüz varmam�� oldu�umuz bir istasyondan binmek üzere yerini �stanbul'dan ay�rtm�� bulunuyordu.

Kondüktör bu hususta bana tatmin edici bir cevap veremedi. Valizler Haydarpa�a'dan trene konmu�tu. Ve i�in as�l tuhaf�, yolcunun bileti de, üzerlerinde (P. R.) markalar� bulunan bu valizlerden birinin sap�ndan sarkan ince bir kordonun ucunda ba�l�yd�.

� Bu bir muamma!., diye gülümsedim. Memur da gülümseyerek omuzlar�n� kald�rd� ve uzakla�t�. Yolculu�umun ilk iki günü olays�z geçmi�ti. Kompart�manda

yaln�z oldu�um için, rahat�ma diyecek yoktu. Ama gittikçe artan s�cak bo�ucu ve dayan�lmaz bir hal al�yordu.

�kinci gün ak�ama do�ru hava anormal bir �ekilde a��rla�t�. Güne�i perdeliyen bulutlar gitgide artarak, do�udan bat�ya do�ru büyük bir kara ordu gibi gökyüzünü kaplamaya ba�lad�.

Vagon restoranda, mahut otel hakk�nda bizim yol arkada�lar�yle bir alay fikir daha yürüttükten sonra, kompart�man�ma çekildim,. Yata��m� yapmaya gelen müstahdem:

� Bay�m, dedi. Müsaadenizle cam� kapataca��m. Barometre korkunç bir �ekilde dü�üyor. Belki bir bora patlayacak!...



Terden s�rt�ma yap��m�� olan frenk gömle�imi ç�kar�rken : � S�caktan bo�ulmaktansa, boran�n beni uçurmas�n� tercih

ederim! dedim. Az sonra üst ranzadaki yata��ma pestil gibi serilmi�

bulunuyordum. Uyku hemen bast�rd�. Dalm��m... Bir ara, treni garip bir �ekilde sarsan �iddetli u�ultular ve

�sl�klarla uyand�m. Gök gürlüyor, �im�ekler çak�yor, vagonun üzerine sanki dünyan�n ta�� topra�� ya��yordu. Anlad�m, müstahdemin haber vermi� oldu�u bora patlam��t�! Camlar� k�rbaçl�yan sa�na��n sesi, sürekli mitralyöz tarrakalar�n� and�r�yordu.

Bununla beraber trenin a��r a��r yoluna devam etti�ini görerek tekrar gözlerimi kapamak istedim. Fakat tuhaf bir sezgi beni tedirgin etti. Ve birden kompart�manda birisinin bulundu�unu hissederek h�zla do�ruldum.

Evet, birisi vard�. Beyaz eldivenli bir el, file üzerindeki ufak valizlere do�ru uzan�yordu.

� «Bizim kompart�man arkada�� m� nihayet?» diyecek oldum. Fakat... Hayretten gözlerim alabildi�ine aç�ld�... Çünkü valizlere uzanan elin sahibi genç bir kad�nd�. Genç ve nefesi kesecek kadar güzel bir kad�n!..

— Af... Affedersiniz han�mefendi!., diye kekeledim. Bir yanl��l�k olacak... Buras�...

Genç kad�n bana do�ru döndü. �ri siyah gözleri emsalsiz bir çift cazibe uçurumu idi :

� Bir yanl��l�k oldu�unu sanm�yorum efendim! dedi. ��te biletim... Buras� benim yerim... � Evet, ama... Demek istiyorum ki... Ben... ve siz... �ey..

Ayn� kompart�manda nas�l olur?.. Genç kad�n hafifçe gülümsedi :



Do�ru, biletlerimizi veren memur bir hata yapm��!.. �u halde, müsaade ediniz de derhal kondüktörü bulay�m. Yerimden f�rlarken, kad�n : Telâ�a lüzum yok efendim, dedi. Rahat�n�za bak�n!.. Ben

�imdi, Misis istasyonunda inece�im... Sadece valizlerimi almaya geldim...

Hayretim kat kat olmu�tu: � Fakat siz... Siz trene nereden bindiniz?.. Kad�n tekrar gülümsedi: Ben hep trende idim!... Zihnim peri�an, ona bakakalm��t�m. Bo�az�mda dü�ümlenen

sorular beni bo�uyordu. Kad�n : Siz Cilo da�� geçidinde in�a edilen turistik otelin

davetlilerindensiniz de�il mi?., diye sordu. - Evet! dedim. Oraya hangi vas�ta ile gideceksiniz?.. Trende bulunan bütün davetlileri otelin özel arabalar�

Hakkâri'den al�p otele götürecekmi�!.. Orada tekrar görü�ece�iz demek!.. Siz de mi bu törene davetlisiniz?!.. Kad�n esrarl� bir edâ ile beni �öyle bir süzdü. Ba��ndaki ate�

rengi fevkalâde ��k �apkan�n k�smen hapsetti�i saçlar�, bak�r k�z�l� p�r�lt�larla yanan nefis bir kumrald�. Sualime o emsalsiz tebessümüyle cevap verdi :

Davetli de�il, davetiyeleri bizzat gönderenim!.. Ay! Otelin sahibi siz misiniz?!.. Otelin sahibi yak�n akrabamd�r. Irakl� ünlü petrol kral� El -

Hüdaî'yi tan�m�yor musunuz? Bu ad� ilk defa sizden duyuyorum...



Kendisi bir süreden beri Türk tabiiyetine geçmi� bulunuyor,. Bu otel onun en büyük zaferidir. � Fakat öyle bir da��n tepesinde bir otel yapt�rmas�ndaki

sebebi anlamak güç do�rusu!.. � Orada eski ve çok k�ymetli bir hat�ras� vard�r da... Kad�n�n kim oldu�unu etrafl�ca anlamak için büyük

bir merakla tutu�uyordum ama, ba�ka bir �ey soramad�m. Fakat o beni tan�yordu :

- Siz «Alt�n��k» gazetesinin sahibi Mümtaz Evren de�il misiniz?.. Gazetenizin devaml� okuyucular�ndan�m... Ba�ar�n�z� tebrik ederim..

Gayet temiz ve ahenkli bir �stanbul �ivesiyle konu�uyordu. Kompart�mandan ç�kmak telâ��nda oldu�unu görerek valizleri fileden indirmesine yard�m ettim.

Bana tekrar gülümseyerek: � Sizi rahats�z etti�im için özür dilerim, dedi. Otelde tekrar

görü�mek üzere, izninizle... Merak�m� yenemeyerek: � Fakat siz hangi yoldan ve hangi vas�ta ile gidiyorsunuz?

diye at�ld�m. � Kendi arabamla Beytü��ebap yoluyle... Allaha�s-

marlad�k!.. Kap�dan ç�kt�..

O s�rada küçük masa üzerinde duran kitaplar�mdan biri yere dü�mü�tü. E�ilip ald�m. Bu, henüz sayfalar�n� açmam�� oldu�um (K�z�l Puhu) ad�ndaki eserdi. Kapa��nda, kanl� hatlarla çizilmi� bir bayku� resmi vard�. Fakat bu bayku� son derece sanatkârane bir �ekilde, güzel bir genç kad�n�n portresiyle kayna�t�r�lm��t�. Kad�n�n e�siz bir çekicili�i olan iri siyah gözleri, insan�n ruhunu me�'um bir kudretle büyülüyordu.

Birden küçük dilimi yutmama ramak kald�. Çünkü



bu resimle, az önce kompart�mandan ç�kan kad�n aras�ndaki benzerlik, iki su damlas�ndan farks�zd�.

Altüst bir halde oldu�um yerde kald�m. Kendimi to- parlay�ncaya kadar da, tren duraklam�� oldu�u Misis is-tasyonundan kalkm��t�.

Kitap elimde olarak kanapeye çöktüm. Art�k ne boray�, ne de �im�ekleri görüyordum. Bütün o âfet kafam� saran binbir sual y�ld�r�m� yan�nda sönük kalm��t�.

�ahane güzelli�i ile beni bir anda cin gibi çarpm�� olan o esrarengiz kad�nla elimdeki �u kitap aras�nda ne gibi bir ili�ki vard�?

Önce kitab�n küçük maceras�n� hat�rlamaya çal��t�m. Bu kitap, «Cengiz» ad�ndaki meçhul yazar� taraf�ndan birkaç gün evvel bana k�sa bir mektupla birlikte gönderilmi�ti. Hâlâ kitab�n içinde duran bu mektubu çekip bir kere daha okudum :

«Say�n Bay Mümtaz Evren : (Alt�n��k) gazetesi sahibi :

«Size göndermek cesaretinde bulundu�um bu kitap, benim ba��mdan geçmi� olan müthi� bir maceran�n hikâyesidir. Ba�tan sona kadar ya�anm��, gerçek bir olayd�r. �nsanl�k Âlemine büyük bir ibret dersi olacak hakikatleri ortaya koymas� bak�m�ndan, onu çok enteresan bulaca��n�z� ümit ediyorum.

Gazetenizde yay�nlayaca��n�z küçük bir kritikle onu okuyuculara tan�tman�z� sayg�lar�mla rica ederim.

Cengiz»

Bir yay�nevine gönderilen yeni yay�nlar aras�nda, böyle gerçeklik iddias�yla ambalajlanm�� birçok eser bulunur. Bunun da onlardan biri oldu�undan �üphe bile etmedim.



Ama, belki yazar� istidatl� bir gençtir diyerek, kitab� okuyup hakk�nda bir kritik yazmas� için, onu arkada��m Münir Yalçm'a verdim.

Münir Yalç�n, amans�z bir ele�tirmendir. Eline geçen eserleri keskin kalemiyle sat�r sat�r do�ramadan b�rakmaz. Hele son y�llarda, tamamen çorakla�t��ndan �ikâyet etti�i edebiyat alan�nda, birtak�m türedi imzalar�n bir varl�k olmak iddiasiyle aya�a dolanmalar�na kar�� öyle insafs�z bir cephe alm��t�r ki, eline dü�en amatörlerin vay haline!..

Bu suretle «K�z�l Puhu» ad�ndaki bu iddial� eseri, hemen hemen bir kurban gibi cellâda teslim etmi� bulunuyordum.

Ertesi gün erkenden Münir Yalç�n gazetedeki odama geldi. Elindeki kitab� masam�n üzerine atarak :

� Karde�im, dedi. Bütün gece uykuyu bana haram ettin! �u küçük cildin içinde ne var biliyor musun? Edebiyat�m�z�n bir p�rlantas�!..

Münir Yalç�n'�n bir esere böyle bir not verdi�i hiç görülmü� �ey de�ildi. Üstad hayretime ald�rmadan kendisini bir koltu�a b�rakarak co�tu :

� ��te y�llardan beri bekledi�im eser!.. Yazar, ede-biyat�m�zda �imdiye kadar denenmemi� bir �ekli denemi�... Nesirde mant�� susturup �uuralt�m konu�turmu�...

� Demek ki hikâyenin gerçekle hiç bir ilgisi yok? dedim, � Evet, ba�tan sona bir hayal mahsulü... Ama ne hayal!.. Münir'in heyecandan yüzü gerilmi�, gözleri alevlenmi�ti. Bir

sigara yakarak : � Eserin yazar� büyük bir dima� hastal�� geçirmi� olabilir!

dedi. Belki de bundan evvelki dünyaya geli�inde



� Ya�am�� oldu�u hayat�, bugün bize bir �aheser halinde sunmu� bulunuyor...

Hiç öyle �ey olur mu can�m? diye gülümsedim. Niçin olmas�n? Bilirsin ki, psikoloji ilmine göre insan

beyni «�uur» ve «�uuralt�» diye ikiye ayr�l�r. �uurumuzda bulunan �eylerin fark�nday�zd�r. Fakat �uurumuz at�nda nelerin cereyan etti�ini bilmeyiz.. �uur unuttu�u halde �uuralt� unutmaz. Buras� âdeta bir depo halindedir. Buradaki eski tecrübelerimizin veya hat�ralar�m�z�n izleri arada s�rada �uura ç�karlar. Bu ç�kma esnas�nda da �ekil de�i�tirirler. Rüyalar�m�z ve tahayyülât�m�z hemen tamamen bunun eseridir...

Ondaki bu co�kunlu�un nereye kadar varaca��n� merak etti�imden, yapmac�k bir hayretle :

Öyle mi?., dedim. Ben bir psikolog de�ilim! Do�rusu bu türlü �eylere hiç akl�m ermez...

Sen beni dinle! diye sözüne devam etti. Eskilerin (ilham) dedi�i �ey, asl�nda Tanr� taraf�ndan sanatç�ya verilen bir hediye, yap�lan bir lütuf de�il; eski olaylar�n �uuralt�ndan �uura geçmesi hâdisesidir. ��te sanatç�n�n bütün üstünlü�ü, bu gelen �eyleri birbirine ba�layarak orijinal bir eser yaratabilmesidir...

Eski bir ö�retmen olan Münir Yalç�n, al��kanl��na uyarak, ö�rencilerine ders verir gibi anlat�yor; �u klasik tekerlemeleri kendine has bir ifade sa�na�� halinde döküp duruyordu :

Bunu «modern psikoloji» de isbat etmi�tir. His s�n�rs�zd�r.,. Hisse ba�l� olan san'at�n da s�n�rs�z olmas� icabeder... Bir çerçeveye sokulmu� san'at, kafese konmu� bülbül gibidir. Sanatkâr co�tukça bütün s�n�rlar� a�ar; art�k mant�� da, grameri de bir yana atar ve hissi (�uuralt�) oldu�u gibi hür bir �ekilde gürler... Ve böylece eserleri kendi ba��na ba��ms�z bir güzellik arzeder.



Bu �ahlan�p serpilmi� güzelli�e, yahut geli�igüzelli�e biz k�saca «fantezi» deriz.

Bizim say�n ele�tirmendeki bu acaip reaksiyon kar��s�nda cidden �a��rm��t�m.

Bu reaksiyonu, masam�n üzerinden bana dikilmi� bir çift bayku� gözündeki büyü mü yaratm��t�, acaba?.. Sahiden Münir Yalç�n'da büyülenmi� bir hal vard�.

Sözüne devamla : � Bazen, dedi; �uuralt�n�n bu hâkimiyeti o kadar k�sa sürer

ki, sanatç� eserini bitirmeye bile imkân bulamaz... ��te dünyan�n en güzel �iirlerinden biri say�lan Coleridge'in «Kubilây Han» adl� manzumesi, bu �ekilde yar�m kalm�� bir eserdir... Demek istiyorum ki, «fantezi» 1er üzerinde uzun uzun i�lemek mümkün de�ildir. E�er bu çe�it eserler salim kafa ile tashih edilirlerse, bozulurlar, h�rpalan�rlar, hatta parçalan�rlar... T�pk� sert bir yere çarpan bir kar tanesi gibi... Çünkü «fantezi»lerde mant��n yeri yoktur.

Acaba bu müthi� eser, arkada��m�n �uuruna da m� tesir etmi�, onda mant�ktan eser b�rakmam��t�?.. Sab�rs�zlanarak :

� �u nutku kessen art�k!., dedim. Hafifçe gülümsedi ve beni temin eder �ekilde ba��n�

sallayarak : � Do�ru, sözü çok uzatt�m, dedi. �imdi eserin tahliline

gelelim... � Onu bir kâ��da yazsan, daha iyi olurdu Münir'ci�im... Bizim üstat bir an duraklad�. Sonra : � Tabii yazaca��m, dedi. Ama görü�ümü sana bir kere

anlatmak istiyorum... Bence, bu «K�z�l Puhu» bütünü ile bir fantastik eser örne�i... Romanda çok güzel bir hercümerç var... Tabiat ve fizik kanunlar�na meydan okumu�...



� Olaylar dizisi kendi ba��na harikulâde ba�ar�l� bir formül yaratm��... Bu formülde cazip bir s�r, daha do�rusu esrarl� bir �eamet var... Bütün eser, bir korkulu rüya, bir kâbus gibi... Kâbus s�k�c�d�r. Fakat yazar�n �uuralt� p�nar�ndan berrak ve saf bir �ekilde süzülüp akan olaylar �elâlesi, buna kendine has ac�, buruk ve vah�i bir güzellik vermi�...

Paketten bir sigara ald�m, bir de ona uzatt�m. Acele ile onu yak�p bir nefes çekerek sözünü yürüttü:

� Evet, orada konu�an mant�k de�il, his... Hatta eserdeki ideolojiyi de hi� yaratm��... Yazar�n hayalindeki iyili�i genç bir erkek halinde: Fenal�� sivri di�li ve parlak gözlü güzel bir kad�n olarak: bilgi ve tecrübeyi aksakall� bir ihtiyar suretinde ya�att�� görülüyor...

� Fakat ben eseri henüz okumu� de�ilim ki birader, dedim. Bu tafsilât bana bir �ey ifade etmiyor..

Ciddiyetle : � Onu okuyacaks�n ya! dedi. Sözümü kesme.. Ne

diyordum? Evet, esere giri�te, bilhassa �uurla �uuralt� aras�ndaki mücadeleye dikkat et!.. Hikâyenin kahraman� Cengiz, ni�anl�s� Selmin ve etraf�ndakiler tamamen normal insanlar... Prenses Ruzihayâl'den gelen mektupla �uuralt� �ahlanmaya ba�l�yor.. Haydutlar han�nda ise, �uurla �uuralt� beraber gitmekte ve ondan sonra �uuralt� tamamiyle duruma hâkim olmaktad�r.

Hayalinden geçen sahnelerin heyecan�yla gözleri parl�yarak dalg�nla�t�. Sonra benim saate bakt��m� görerek do�ruldu :

� Sözümü özetleyim : (K�z�l Puhu)'da zevkine doyulmaz doludizgin bir hayal ak�n� var... Onu yaratan kalemde, bütün engelleri a��p �ahikalara varan yaman bir ak�mc� üslûbu var. Sözün k�sas� eserin kendine özgü bir varl��, canl� bir �ahsiyeti var... Orada ortaya ç�km��



olan sanat (Poésie Pure), yani tam manas�yle �iirdir. Gülerek : � �u halde bu gerçek bir fantezi de de�il! dedim. Ka�lar� çat�ld�, derin bir dü�ünceye vard� : � Do�ru, bu esere bir s�n�f bulmak güç!.. Bu bir nevi (nesir .

�iir)... Aya�a kalkt�. Elleriyle masaya dayand� : � Eserin biti�i hepsinden enteresan!... diye ekledi.

Solu�umuzu kesen bir merak ve heyecanla izledi�imiz kâbuslu olaylar�n o nefis hercümerci üzerine bir kap� örtülüyor ve...

Bir el hareketiyle onu susturdum: � Yeter karde�im. Onu okumak için bende yeteri kadar ilgi

uyand�rmay� ba�ard�n... Sen kriti�ini yaz.. Ben de ilk f�rsatta onu okurum.

��te avuçlar�m aras�nda tuttu�um bu küçük kitab� bu suretle yan�ma alm�� bulunuyordum. Do�rusu Münir Yalç�n'�n onun hakk�nda bana vermi� oldu�u konferanstan ziyade, az önceki olay ilgimi deh�etli surette bu eser üzerine çekmi�ti. Arkada��m�n (hayalî bir sanat eseri) san�p göklere ç�kartt�� bu kitapta, sahiden korkunç bir hakikatin hikâyesi mi vard�?.. Onun bütün o parlak na-zariyeleri, ümitleri gülünç bir �ekilde iflâs m� ediyordu?

Kapaktaki k�z�l portrenin büyüsüyle derinden derine sars�lm�� bir halde dü�üncelere dald�m. Az önce bana bir tayf gibi görünüp kaybolan o �ahane kad�n da fantastik bir kimlik ta��masayd�, resimdeki bu benzerli�i alelâdebir rastlant� sayabilirdim. Ama, �stanbul'dan beri kompart�manarkada�l�� komedyas�yla ba�lay�p beni bir muamma çemberi içine alan ve Misis istasyonunun karanl�klar�nda s�rra kadem basan oenfes hayaletle bu kitap aras�nda mutlak bir ili�ki olmak gerekti�ini kabul etmemek elde de�ildi.

�im�eklerin par�lt�s�n� görmemek için perdeyi kapad�m, kitab� açt�m ve sonsuz bir merakla okumaya ba�lad�m :



— B�R�NC� BÖLÜM —

Haydutlar Han�

Ak�am karanl��nda �iddetli bir tipi bast�rd�; da�lar simsiyah kesildi. Araban�n fenerleri bir kar��tan ötesini ayd�nlatam�yor; izledi�imiz yol sanki orada bitiyordu.

Az önce vadide ufak, sar� bir ��k görmü�tüm. Her halde buras�, söz konusu olan hand�. Fakat oraya varabilmek için geçmek zorunda oldu�umuz bo�az, kar f�rt�nas�n�n en korkunç çevrintisinde kaybolmu�tu.

Hayvanlar�n dizginlerine as�lan arabac�: � Bay�m, dedi. Bana kal�rsa geri dönmek daha hay�rl�

olacak!... Kesin bir �ekilde : � Gidece�iz! diye cevap verdim. Adam omuz silkti; anla��lmaz bir �eyler homurdand�. � Bana bak babal�k... Beni �u (Haydutlar Han�) denen yere

kadar götüreceksin. Seninle bunun için pazarl�k ettik... Bu ak�am mutlaka oraya varmam gerek!...

Arabac� elini gocu�unun yakas�ndan soktu; küçük bir kese ç�kard� :

� Al bay�m, hakk�m helâl olsun! Kâr tatl� da olsa, can daha tatl�. Ben çoluk çocuk sahibiyim... Gayri daha ileri gitmekten cayd�m. Kusura bakma!...

Öfke ile deh�et beni ayn� zamanda titretti. Ama sükûneti elden b�rakmad�m :

� Yahu, �urada iki ad�ml�k bir yer kald�... � Araba bo�az� geçemez... Tipiye bir bak hele!

Deh�et Gecesi — F. : 2



Arabac� gayet kesin konu�uyordu. K�sa bir duraklamadan sonra ekledi :

� Hem bu da�larda, kar tipisinden daha büyük tehlikeler oldu�unu unutma Bay�m.. Kasabada duyduklar�n do�rudur. Gitmek istedi�in o (Haydutlar Han�) sahiden tekin de�ildir. Kürt Halo denilen herif, ipten kaz�ktan kurtulmu� az�l� bir �akidir.. Onunla ne al�� veri�in var?...

Beni bu müthi� maceraya sürükleyen sebebi bu adama anlatmak imkâns�zd�. Esasen kaybedecek vaktim olmad��ndan, mes'eleyi k�sa kesmek istedim :

� Sana bir misli vereyim! � Bin misli de versen, gayri gitmem... Bu yola ç�kt��ma

delilik ettim, � O halde o yüzlü�ü tekrar kesene koy... Benim de hakk�m

sana helâl olsun! Gam yeme, yolu kendim bulurum... Bacaklar�m kuvvetlidir., Haydi, u�urlar olsun!..

Yakam� iyice kald�rd�m, �apkam�n kay��m s�kt�m, arabadan atlad�m. Bir elimde yol çantam, ötekinde elektrik feneri oldu�u halde tipi aras�na dald�m...

Hayatta, kimse ba��ma gelecekleri bilemez ama, benim gibi kendi halinde bir gencin bu derece garip bir macera ya�ayabilece�i de do�rusu dü�ünülemez.

Evet, o tarihlerde ben kendi halinde bir gençtim. Çal��kan, dürüst, mazbut bir aile çocu�u.. Babam�n yak�n dostlar�ndan bir noterin yan�nda çal��yordum.

Anlataca��m tüyler ürpertici maceraya i�im yüzünden sürüklenmi� de�ilim. Gelip bana çatan bu u�ursuz �ans, hayat�m� kurmak üzere bulundu�um evlenme zincirinin alt�n halkas�yla ilgilidir.

Ç�ld�ras�ya sevdi�im çok güzel bir genç k�zla ni�anl�yd�m. Bu k�z, fakir bir ailedendi. Daha do�rusu, hemen hemen kimsesizdi. Onunla evlenmek arzuma ailem önce kar�� koymu�, kazanc�m�n azl��n� ileri sürerek kendime



daha uygun bir e� seçmekli�imde �srar etmi�ti. Bu «uygun e�» sözü, «paral� k�z» manas�na geliyordu.

�nsan bir kere severse, önüne dikilen bütün engelleri y�k�p geçmekte muhakkak ki tereddüt etmez. Hele maddî kaygular ona v�z gelir...

Benim için de böyle oldu. Bütün gücümle aileme kar�� koydum ve sonunda i�i ba�ard�m.

Zaferim küçük bir ni�an töreniyle kutland�. Ama bir yandan da gelece�in sorumluluklar�na kar�� büyüklerimin içime ekmi�, oldu�u tohum filiz verme�e ba�lam��t�. Do�rusu gelecekten endi�e ediyordum. Yuvam�n üzerine çökmesi muhtemel sefalet bulutu beni korkutuyordu.

Dü�ün haz�rl�klar�na giri�tikten sonra içimdeki korku yava� yava� bir kâbusa döndü. Günlerim ve gecelerim hemen hep bu kâbusla geçme�e ba�lam��t�. Zihnimi gitgide ate�li bir çember içine alan kara dü�üncelerle sinirlerim peri�an olmu�tu.

Bir ak�am eve hasta geldim. Vücudumu �iddetli bir titreme alm��t�. Ba��m yan�yor, gözlerim karar�yordu. Yata��ma uzand�m. O gün, ay sonunun en s�k�nt�l� günlerinden birini ya�am��t�m. Vitrinler önünde dönüp dola�m��, ni�anl�ma almak istedi�im küçük bir hediyeden vazgeçmek zorunda kalm��t�m. Bu daha bir ba�lang�çt�. Ailemin gelecek hakk�ndaki endi�elerinde çok hakl� oldu�unu �imdiden teslim etmek gerekti.

Göz kapaklar�m�n alt�nda karanl�k bir gelece�in yapraklar� çevriliyordu.

Birden odam�n kap�s� aç�ld�, ni�anl�m telâ�la içeri girdi. Hat�r�m� bile sormadan, çantas�ndan ç�kard�� bir mektubu bana uzatarak, heyecanla :

— Bunu biraz önce ald�m Cengiz; rica ederim oku!,. dedi. K�zca��z�n rengi sapsar�yd�. Kötü bir haber alm�� oldu�unu



sanarak, ben de heyecana kap�ld�m. Yüre�im çarparak yerimden f�rlad�m ve mektubu ald�m.

Zarf�n görünü�ü cidden garipti. �nce, uzun, kâ��d� sararm��, eski biçim bir zarft� bu... Sol üst kö�esinde, ba�l�k yerinde k�rm�z� bir bayku� resmi vard�. Pulun üzerinde de «Hakkâri» damgas�...

Ni�anl�m sab�rs�z bir halde : � Oku, aç oku... diye tekrarl�yordu. Adres ve isim gayet okunakl� ve keskin bir el yaz�s�yla

yaz�lm��t�. Ellerim titreyerek zarf� açt�m. Ve ayn� ba�l�� ta��yan dörde katlanm�� bir kâ��da, ayn� yaz� ile yaz�lm�� olan �u mektubu okudum :

«K�z�l Puhu malikânesi 8/1/1943» Hakkâri - Cilo da��

Sevgili k�z�m Selmin, Evlenmek üzere oldu�unu haber ald�m. Sana bir dü�ün

hediyesi vermek istiyorum. Bu hediyeyi, servetimin dörtte biri olarak tesbit etmi� bulunmaklay�m. Bu, yakla��k olarak iki buçuk milyon Türk Liras� tutar�ndad�r. Yaln�z, baz� özel formalitelerin düzenlenmesi için, ya buraya kendin gelmen, yahut da bir vekil göndermen lâz�m... Kâhyam bu mesele ile me�gul olmaktad�r.

Cevab�n� acele bekliyorum yavrum.

Büyük halan Prenses Ruzihayâl»

Ni�anl�m�n yüzüne nas�l bakt��m� bimiyorum. Bir kahkaha sal�verdi. O kadar �a�k�nd�m ki, benimle alay etti�ini sand�m :

� Bugün Nisan'�n biri de�il! Bu nas�l �aka?... � �aka m�?..



Selmin derhal ciddile�ti : - Sevgilim, bu �aka filân de�il!.. Yani, benim sana

yapt��m bir �aka de�il... Belki bir ba�kas� bizimle e�lenmi�tir... - Do�rusu anlayamad�m. - Anlam�yacak ne var?. Benim bu isimde bir halam yok.

Hatta hiç bir akrabam yok... - Uzak? Çok uzak?.. - Katiyen böyle birini tan�m�yorum. Hele bir prenses?..

Selmin'in sözleri beni üzüyordu. Hayal meyal de olsa, bu asil kad�n� tan�mas�n� istiyordum.

- Hele zihnini bir iyi yokla! �yice dü�ün ta��n... Belki ha- t�rlars�n!.. diye �srar ettim.

- Vallahi bütün ömrümce? dü�ünsem, yine bir sonuca varam�yaca��m... Hiç...

Fakat. Selmin birden sustu. Elini dizine vurdu : Dur, dur... Bu hususta bize yard�m edecek biri var...

- Kim? Babam�n amcas� At�f efendi!. Onda bir aile �eceresi vard�r.

Olsa olsa mü�külümüzü o halleder... Hastal�� filan unuttum. Selmin'le birlikte At�f amcaya ko�tuk. Ona meseleyi anlatt�k ve bize yard�m�n� rica ettik.

Aile �eceresi incelenince yaz�k ki böyle bir isme rastlanmad�. At�f amca çenesini s�vazlayarak:

Çocuklar, dedi. Bu �ecerenin ba� k�sm� noksand�r. Benim dedemin kendi el yaz�s� ile daha eski bir �ecere olacak. Kütüphaneye bir bakay�m da...

Sermin onun sözünü kesti : Aman amcac��m, birkaç as�r önce ya�am�� olan

atar�m�zdan bize ne? Bu Prenses Ruzihayâl hala, bu gün hayatta



bulundu�una göre, en fazla yüz y�ll�k bir aile tarihinin bizi ayd�nlatmas� gerekir...

Selmin konu�urken, At�f Amca, bin zorlukla aray�p buldu�u eski püskü bir defteri kar��t�r�yordu. Birden parma��n� bir noktaya basarak : i�te, i�te!, diye ba��rd�.

�kimiz de ihtiyar�n gösterdi�i yere bakt�k ve hayretle orada «Prenses Ruzihayâl» ad�n� okuduk. Tarihe göre, bu kad�n tam iki yüz y�l önce ya�am��t�. Hayat� hakk�ndaki not �undan ibaretti :

(Prenses Ruzihayâl - Ba�dat'ta 1720'de do�mu�, I738'de Prens Affan Ferhat ile evlenmi�tir. 1743'de, kocas� Alevîler taraf�ndan katledildikten sonra, Cilo da��ndaki malikânesine çekilmi�tir. Ölüm tarihi meçhuldür.

Güzellikte emsali bulunm�yan Prenses, çok zalim ve me�'um bir kad�nd�).

Üçümüz de afal afal birbirimizin yüzün» bakt�k. At�f amca: � Olur �ey de�il, dedi. Acaba mektubu gönderen, bu

prensesin torunlar�ndan biri mi?.. Olur a, hâlâ hayatta bulunan ve �ecereye ad� kaydedilmemi� olan böyle bir kad�n vard�r!.

Ben : � Akla en yak�n gelen ihtimal de budur, dedim. Selmin : � En iyisi, bo�una vakit kaybetmemektir, diye söze at�ld�.

Prenses'e hemen bir cevap yazal�m... Fakat At�f amca, ihtiyat� elden b�rakmak istemiyordu :

Durun bakal�m, telâ� etmeyin!.. ��i bir kere anlay�p dinleyelim... Kad�n�n davetine ko�madan önce yap�lacak �eyler var...



Bu k�� k�yamette böyle bir maceraya at�lman�z bence delilik olur. Lâf de�il, gidilecek yer, Do�u Anadolu'nun e�kiya yata�� olan en sarp bir bölgesi... Hem Cilo da��ndaki bir malikâne, bana oldukça hayalî görünüyor... Benim Hakkâri'de hat�r� ve sözü geçen bir dostum var. Ona yazarak, bu malikâne ve sahibesi hakk�nda esasl� bir tahkikat yapt�r�p bize bildirmesini rica edeyim... Edinece�imiz bilgiye göre, yap�lacak �eyi kararla�t�r�r�z, olmaz m�?..

At�f amcan�n teklifini kabul ettik ve onun dostuna gönderdi�i mektubun cevab�n� dört gözle bekledik.

Bu cevap onbe� gün içinde geldi. Fakat edindi�imiz bilgi, bizi bir kat daha hayrete dü�ürmü�; hatta bir ç�kmaza sokmu� bulunuyordu.

Mektupta aynen �öyle deniyordu :

«... Benden diledi�iniz bilgiyi temin edebilmek için, hemen harekete geçtim. Mevsimin �iddetine ra�men, söz konusu olan çevrede tahkikat yapt�rd�m. Yerliler bu hususta bütün bildiklerini anlatt�lar. Me�erse bu malikâneye dair birçok acaip efsane varm��!..

Sözün k�sas�, söylentiler iki k�sma ayr�lmaktad�r. Birincisi �u: Gerçekte Cilo da��nda «K�z�l Puhu Malikânesi» ad�yle an�lan bir yer mevcuttur. Bu malikânenin muazzam as�rl�k yap�s�, öyle müthi� bir yar üzerindedir, etraf� öyle korkunç uçurumlarla çevrilidir ki, �imdiye kadar hiç kimse oraya ula�amam��; ula�maya te�ebbüs edenler de, sa� ve salim geri dönmemi�tir. Orada me�'um ve müthi� bir esrar gizlidir. Nitekim baz� geceler, yap�n�n sivri kuleleri üzerinden gökyüzüne do�ru k�z�l bir ��k yükseldi�i söylenir. Bu ��k çok defa garip �ekiller al�r ve özellikle dev bir bayku� �eklinde görünürmü�!... �kinci söylentiye gelince: Böyle bir malikanenin hiç asl� esas� yoktur.



O da�lar� kar�� kar�� bilen Alevîler, atl� geçen bölgede eski bir hisar�n harabesinden ba�ka bir �ey bulunmad��n� iddia ediyorlar. Bayku� yuvas� olan bu harabe me�'um say�l�r; orada e�kiya bile bar�namazm��!

Bu bilgi bizi gerçekten �a�k�na çevirmi�ti. At�f amca : Çocuklar�m, dedi. Bu i�in bir muziplik eseri oldu�u

ortada... Bana kal�rsa, bo� yere telâ�a dü�tünüz... Bütün bu �eyler, cidden hayal mahsulü olsa gerek!.,. Siz beni dinleyin... Bu meselenin üzerinde bile durmay�n!.

Selinin, At�f amcan�n bu sözlerine itiraz etti: - Fakat, her �eye ra�men, bu i�in gerçe�e dayand��n� da

ortaya koyan elimizde deliller var. Vakit kaybetmektense, daha önce de dedi�im gibi, do�rudan do�ruya Prenses'e bir cevap yazarak, bizi daha etrafl� ayd�nlatmas�n� kendisinden rica etmeliyiz...

Ben de Selmin'in fikrine kat�ld�m. Çünkü bu i�in do�-rulu�unu biran önce tesbit edebilmek için yan�yordum. Do�rusu milyonlar�n hayali ikimizi de nerede ise ç�ld�rtacakt�.

Uzun tart��malardan sonra, Prenses Ruzihayal'e bir cevap göndermeye karar verdik. Ve bizi dü�ündüren durumu kendisine uygun bir �ekilde yazd�k.

Prenses'in ikinci mektubu akan sular� durdurur nitelikte idi :

«K�z�m Selmin, Hakk�mdaki gerekli bilgi'yi mektupla de�il, �ifahen

verece�im. Hiç bir tesire kap�lmadan sözümü dinlemen, bana itaat etmen menfaatin icab�d�r. Aksi halde, bütün servetim, melik�enemin hazinelerinde k�yamete kadar gömülü kalacakt�r.



Art�k diledi�in �ekilde hareket etmekte serbestsin... Sen veya vekilin, gelecek ay�n ba��nda Hakkâri'ye varm��

bulmamal�d�r. Bir Pazar'a rastlayan ayn� günün ak�am�, yolcu, Cilo da�� geçidindeki Kürt Halo'nun i�letti�i «Haydutlar Han�»nda konaklayacak; özel arabam bu handan kendisini al�p buraya getirecektir.

Bu yolcunun a�z�n�n gayet s�k� olmas�, seyahatinin maksad�n� hiç kimseye aç�klamamas� �artt�r.

Prenses Ruzihayâl»

NOT : Yol masraflar� için mektuba bir çek ili�tirildi.» Prenses'in bir emir çe�nisi ta��yan ifadeleri bizi son derece

heyecanland�rm��t�. Mektubun içinden ç�kan 500 liral�k bir çek ise, art�k bu meselede hayale s��ar bir taraf kalmad��n� ortaya koyuyordu.

Ni�anl�mla ba�ba�a vererek bu i� de bize kar�� herhangi bir kötü niyet, bir dü�manl�k veya menfaat tuza�� bahis konusu olup olm�yaca��n� dü�ündük. Binbir ihtimal üzeirinde durduk. Anadolu'da, hatta dünyan�n birçok yerlerinde süregelen kan davalar�n�, birkaç göbek ileriden al�nan intikamlar� konu�tuk. Art�k gözümüze uyku girmiyordu. Günlük i�lerimiz de yüzüstü kalm��t�. �kimiz de sonu gelmez bir karars�zl�k içinde idik.

En sonunda �u sonuca vard�k: Her �eye ra�men, elimizdeki deliller, bugün Cilo da��nda bir malikâne mevcut oldu�unu ve bu malikanede ya��yan bir kad�n�n bulundu�unu ortaya koymakta �di. Durumun bütün karanl�k noktalar�, �art kor.ulan yolculu�u göze almakla ayd�nlatabilecekti. Ve nihayet, Selmin'in oraya bizzat gitmesinde �srar edilmedi�ine göre, i�de herhangi �ahsî bir dü�-manl�k da hat�ra gelmemek lâz�md�.



�ki ni�anl� karar�m�z� verdik. Selmin'in vekili olarak ben vola ç�kacakt�m. Fakat karak�� ortas�nda öyle bir bölgeye yap�lacak bir seyahat, do�rusu her babayi�idin harc� de�ildi.

Esasen ailem de benim bu gidi�ime raz� olmuyor; Selmin'e ba�ka birinin vekâlet etmesinde �srar ediyordu. Ama ben bu i�de fedakârl�k göstermek istiyordum. Hatta bu yolda at�laca��m tehlikeler ve kar��la�aca��m güçlükler ne kadar büyük ve çetin olursa, ileride milyonlar� Selmin'le bölü�meye o nisbette hak kazanm�� olaca��m� dü�ünüyordum. Hülâsa her �eye cesaretle giri�meye ve gö�üs germeye azmedip yol haz�rl�klar�na ba�lad�m.

Prenses'in mektubunda belirtilen hareket tarihi, �ubat ay�n�n ba�� idi. Fakat seyahatin ne kadar sürece�i belli de�ildi.

��imden üç haftal�k izin ald�m. Bu müddetin bana bol bol yetece�ini tahmin ediyordum. Ah! �u yolculuk güzel bir �ekilde sona erse ve �stanbul'a müjdelerle bir dönebilseydim!..

Birkaç gün içinde yol haz�rl��m tamamland�. Yan�ma bir 'Brovnik tabancas� almay� da unutmad�m. Bu arada, At�f amca, her türlü kaza ve belâya kar�� koynumda ta��mam� tembihle, bana küçük bir En'am-� �erif de vermi�ti.

��te bu suretle �stanbul'dan ayr�ld�m. Hakkâri'ye vard��m gün, tam �ubat'�n biri idi. Fakat beni o da� geçidindeki «Haydutlar Han�»na götürecek bir araba buluncaya kadar akla karay� seçtim.

Bu yolculu�u kimse göze almak istemiyordu. Halkta o çevreye, bilhassa «Kürt Halo» ad�na kar�� büyük bir ürkeklik vard�. Bu han�n sahiden bir e�kiya yata�� oldu�u, uçan ku�un bile oradan sa� geçemedi�i söyleniyordu. Sonra, benim bu hana niçin gitmek istedi�ime dair a��zdan a��za dola�an sorular,



ad�m etraf�nda esrarengiz bir hava yarat�yor ve beni birtak�m karanl�k �üpheler alt�nda b�rak�yordu.

Teklif etti�im ücret kar��s�nda nihayet yumu�ayan tek arabac�, di�erleri taraf�ndan bir fedaî, bir ç�lg�n addedildi. Onun cesaretine �a�anlar, sa� ve salim geri dönüp dönmiyece�ine dair bahse tutu�anlar ve sonunda her ikimizin selâmetine ümitsizce dua edenler aras�nda kasabadan u�urland�k.

Vakit ö�le üzeriydi. Hava güne�liydi. Karl� da�lar, �effaf bir ayd�nl�k içinde yüzüyordu. Arabac�, yolumuzun dört saat kadar sürece�ini söylüyor ve yats�dan önce kasabaya dönebilece�ini tahmin ediyordu. Halbuki, araba geçidine elveri�li olmayan da� yolu bizi çok geciktirmi�ti. Hava da birdenbire bozmu�; ak�amla beraber kar f�rt�nas� kopmu�tu.

��te bu suretle, arabac� ile aram�zdaki anla�mazl�k do�mu� bulunuyordu.

�imdi, müthi� tipinin anaforu içinde, karlara bata ç�ka ilerliyordum. Bereket versin, bir düzlük üzerinde idim. Ama, simsiyah gecede, vah�i u�ultularla savrulan karlar aras�nda, �ss�z bir da��n korkunç uçurumlar� ortas�nda kendimi yapayaln�z bulunca, içimi tarifsiz bir deh�et ve pi�manl�k bürüyüvermi�; at�ld��m bu maceran�n bir ç�lg�nl�ktan da fazla bir �ey oldu�unu anlam��t�m.

O anda kendimi bir sinekten daha zavall� hissediyordum. E�er, tipinin arada s�rada s�yr�lan perdesi arkas�nda o küçük sar� �� görmesem ve her defas�nda ona biraz daha yakla�t��m� farketmesem, bütün ümidimi ve cesaretimi kaybeder; kucak kuca�a pençele�ti�im ölüme kendimi hemen terkederdim.



��te nihayet han�n önünde idim. Bana rehberlik etmi� olan sar� ��k küçük bir pencereden s�z�yordu.

Yap�, iki katl� bir da� eviydi. Yüzü yar� yar�ya kârla örtülü idi. Kap�n�n üzerinde tokma�a benzer bir �ey görmedi�imden, elimle vurdum.

Bir dakika sonra içerden kaba bir ses geldi : - Kim o? - Aç! Aç�n Lütfen!.. Fakat kap� aç�lmad�. �çerde birtak�m gürültüler oldu. Kar

f�rt�nas�n�n �iddeti beni, kap�ya tutunmaya mecbur ettiriyordu. Tekrar ve daha h�zl� vurarak;

Çabuk aç... Çabuk ac�n... So�uktan donaca��m!... diye ba��ld�m.

A��r bir kol demiri kalkt� ve kap� yava�ça araland�... Rüzgâra kar�� kanad� zaptetmeye çal��an �zbandut gibi bir adam, elindeki h�rs�z fenerini yüzüme do�ru tuttu :

- Kimsin? - Bir yolcu! - Yaln�z m�s�n? - Evet... Aral�k kap�dan içeriye hücum eden karl� rüzgâr antreyi süpü-

rüyordu. Herif bana çabuk girmem için i�aret etti ve kap�y� kapad�. Üzerimdeki karlar� silkelerken beni dikkatle süzüyordu. Ben s�rada içeriden gayet kal�n ve h�r�lt�l� bir ses sordu :

-Gelen kim Feyzo? -Bir yolcu imi�! -Yaral� m�? -Sapasa�lam!. -Gözünü aç! O anda, herifin bir elinin belindeki kemere tak�l� iri

tabancan�n kabzas�nda oldu�unu farkettim. Bir emir edas�yle :



- Dü� önüme!,, dedi.Karanl�k bir ta�l�� geçip büyük bir odaya girdik. Tavandan

sarkan bir petrol lambas� masa ba��nda oturan üç ki�inin yüzlerini ayd�nlat�yordu. Bu yüzlerde hiç güven verir bir ifade yoktu. Fakat ocak ba��nda oturan ve alevlere bakan bir adam ba��n� çevirince, bütün dikkatim onun üzerinde topland�.

Kürt Halo oldu�unu bir bak��ta anlad��m bu adam�n keskin gözleri madeni ��lt�lar saç�yordu. Üzerime dikilen bu gözler kar��s�nda titremekten kendimi alamad�m. Ama as�l, yüzünün görünü�ü tüyler ürpertici idi. Sol yana��nda derin bir yara izi vard�. A�z�yla bir gözünü yana do�ru çeken bu iz, o karanl�k yüzde devaml� ve i�renç bir s�r�t�� vücuda getiriyordu. O h�r�lt�l� kal�n ses de i�te bu a��zdan ç�k�yordu :

- Merhaba arkada�! Buraya yolun nas�l dü�tü bakal�m?... - Seyahat ediyorum!.. -Sen de uçakta miydin? - Hangi uçakta?.. - Bu sabah civarda dü�üp parçalanan yolcu uça��nda... - Bundan haberim yok. Yolculardan hiç sa� kurtulan var m�?... - Yaln�z bîr ki�i. O da a��r yaral�,. Halo bir an susiu. Dizleri üzerinde duran iri yumruklar�n�

s�kt��n� gördüm. -Sen nereden geliyorsun? Bana onu söyle! - �stanbul'dan... -Nereye gidiyorsun? Prenses Ruzihayal'in ihtar� gere�ince a�z�m� s�k� tutmam

lâz�md�. Ama böyle bir durumda kolay kolay yalan k�vr�lamazd�.



Hiç olmazsa, gidecek oldu�um yeri söylemeye mecburdum. � «K�z�l Puhu Malikânesi»ne!.. dedim. Bu cevab�m herifler üzerinde bir y�ld�r�m etkisi yapt�.

Hayretle aç�lan bütün gözler birbirinde dola�t� ve uzun çok uzun bir sessizlik me�'um bir �ekilde büyük oday� kaplad�.

Sonunda Halo daha h�r�lt�l� bir sesle sordu: � Sen insan �eklinde bir �eytan m�s�n?.. � Ben mi? � Bana bak delikanl�... Bizimle alay etmek istiyorsan, bu

sana çok pahal�ya mal olur... � Size gerçe�i söylüyorum. � «K�z�l Puhu Malikânesi»ne gidiyorsun ha?... � Evet! � Ad�n ne senin? � Cengiz... Halo bu defa galiba sahiden, güldü. Zira yüzünde tuhaf bir

gerilme oldu : � Hele �uraya otur Cengiz Han... Senin bir kaç�k oldu�un

ortada... Çok da ü�ümü�e benzersin.. Hey, bana bak �rgat.. Misafire konyak getir...

Masa ba��nda oturanlardan en genci yerinden f�rlad�; bir dolaba do�ru se�irtti. O zaman, odan�n lo� bir kö�esinde, bir sedir üzerinde yatan yaral� adam� gördüm.

Halo : � Nah, dedi. Kazadan tek sa� kalan yolcu... Ama, ne

milletten oldu�unu anlayamad�k... Bizim dilden bilmiyor... Irgad�n getirdi�i konya�� içtim. �çim k�z��anca, akl�m da

ba��ma gelmeye ba�lad�...Bütün bu olanlar bir rüya m�yd�?.. Ben nas�l bir maceraya at�lm��, nerelere dü�mü�tüm?.. �stanbul'da



iken gözüme bir kahramanl�k �eklinde görünen cesaretimin, ne aptalca bir cür'et eseri oldu�unu görüyordum. Bile bile ve ihtimal pisi pisine hayat�m� tehlikeye atm��t�m.

Derken zihnim ba�ka bir soruya atlad� ve bu soru birden beynimi yakan bir ate� kesildi: Ya benim yerime Selmin bu yolculu�a ç�km�� olsayd�!.. Onu, böyle bir gecede, bu da�larda, bu u�ursuz handa ve bu haydutlar aras�nda tasavvur etmek bile vücudumu alevler içinde b�rak�yordu.

Durgunlu�umu fark eden Halo, hâlâ ayakta duran �rgata kürtçe bir �eyler söyledi. Sonra bana döndü :

� Karn�n açt�r ama, hele biraz e�len!.. Irgat bize püryan yapacak... Siyah �arapla iyi gider. Sonra da var�r, uykunu çekersin... Yukar�da iki odam var. Bunun birinde yatacaks�n, anlad�n m�?... Ehh, �imdi bize �u malikâneden biraz söz et bakal�m...

Herif benimle alay eder gibi konu�uyordu. � Malikâne hakk�nda hiç bir �ey bilmiyorum, dedim. � Öyledir de, orada ne i�in var? � Davet edildim! � Kim davet etti? � Prenses Ruzihayâl! Hep bir a��zdan öyle kuvvetli bir kahkaha att�lar ki, camlar

zang�rdad�. Son sözüme en fazla gülen Feyzo : � �u prenses de kimmi� be?., dedi. Herif bize martaval

okuyor... Bana bak, bu Prenses cenaplar�, seni malikânesine davet etti de, alt�n yeleli, beyaz kanatl� at�m sana neden göndermedi ha?!...

� Beni bu handan özel arabas�yla ald�rtacak ... � Vay can�na!.. O�lum biz bu da�lar� cebimizin içi gibi

biliriz... O senin anlatt�klar�na, senin gibi enayiler



�nan�r. Buralarda ne öyle bir malikâne var, ne de Prenses bilmem ne hazretleri!.

Halo yine alayla : B�rak be Feyzo! dedi. Çocuk afyon yutup kendinden

geçmi�... Üstüne var�rsan, afyonu patlar ha!.. Sonra bana mahvedici bir bak��la bakt� :

E�er bize yalan k�v�r�yorsan, vay haline Cengiz Han... - Ad�m sadece Cengiz... � Burada ben herkesi istedi�im gibi ça��r�r�m... Kimse bana

kar��amaz... Ha, sen herhalde buraya yine bir maksatla geldin... Onu dosdo�ru de bakay�m bana, hadi...

� Buras� bir han de�il mi? Yani., gelip geçen yolcular burada konaklamazlar m�?..

Halo tekrar o kaba kahkahasiyle güldü : � Vay anam! Bu daha süt kuzusu be!.,, Ben senin kadar

enayisini görmedim hiç!.. Bizi çok e�lendireceksin Cengiz Han... Dur, hele dur...

Masa ba��nda oturan di�er iki ki�iden birisi kalk�p yan�m�za gelmi�ti. Bu, k�sa boylu, t�knaz bir köse idi. Elini omuzuma vurarak :

� Arkada�! dedi. Bu malikânenin yolunu bize de göstersene! O prensesin herhalde güzel elmaslar�, çil çil alt�nlar� vard�r,,. Elimiz i�e yak��r hani...

Halo birden �im�ek gibi bir h�zla herifin surat�na bir tokat indirdi :

� Bas dürzü! �imdi o tüysüz çeneni k�rar, köpeklere atar�m...

Bir an herkes sustu. Yaln�z d��ar�daki müthi� kas�rgan�n u�ultusu duyuluyordu. Hakikaten kar f�rt�nas� o kadar �iddetlenmi�ti ki, bu eski da� evi, kemikleri ayr�lmak üzere bulunan bir iskelet gibi çat�rdamakta idi.



Böyle bir sahnede, benim durumumdaki bir insan�n duyabilece�i deh�eti tasavvur edemiyecek kimse yoktur san�r�m.

Bu s�rada, o zamana kadar hiç lâfa kar��mam�� olan be�inci adam da aya�a kalkm��t�. Bu, zay�f, kertenkele suratl� bir herifti. Küçücük gözlerini Halo'ya dikerek:

� A�a, dedi. i�i bitirmek için ne bekliyorsun?.. Moruk boyuna kan kaybediyor... Daha fazla gecikirsek, eli kalem tutm�yacak...

� Maksad�n� geveleme çömez, aç�k söyle!.. � �u morukla bir çift lâf ediversene!.. Halo ensesini ka��d� ve bana yan gözle bakt� : � Sen ba�ka dil bilir misin Cengiz Han? � Biraz Frans�zca bilirim... � �u morukla bir çift lâf ediversene!.. Bir robot gibi aya�a kalk�p yaral�ya yakla�t�m. Bu, altm��n�

geçkin, ufak tefek, esmer bir adamd�. Yaras� ba��ndan ve kalças�ndand�. Durumunun a��r oldu�u bir bak��ta anla��l�yordu. Rengi kül gibiydi. �i�mi� ve morarm�� dudaklar�nda hafif bir köpük vard�. Soluklar� da düzenli de�ildi.

� Mösyö! dedim. Adam gözlerini açt�. Sesim ona kay�ptan gelmi� gibi, �a�k�n

�a�k�n bak�nd�. Frans�zca olarak sordum : � Nas�ls�n�z? Adam belli belirsiz bir hayret eseri gösterdi. Hat�ras�n�

toplamak istiyor gibiydi. Nihayet, Frans�zca olarak, büyük bir zorlukla:

� Görüyorsunuz... dedi. Fakat, neredeyim? � Cilo da��nda, bir handa... � Emniyette miyim?




� Zannederim!... Fakat adam�n, etraf�m�z� çevirmi� olan korkunç heriflere

�üphe ile bakt��n� görünce, hemen ekledim: � Ben de burada, sizin durumunuzday�m... Yaln�z

aram�zdaki fark, benim bu Allah'�n belâs� yere kendi aya��mla dü�mü� olmamda... Buras� düpedüz bir e�kiya yata��... Ama �imdilik herifler bize kar�� iyi davran�yorlar... Sonra ne yapacaklar� bilinmez..

Yaral� içini çekti : � Nerelisiniz? diye sordu. � �stanbul'luyum. � Türk müsünüz? � Evet. � Buralara niçin geldiniz? � Hikâyem uzun... Siz kimsiniz? � Ben �rakl� bir profesörüm... Ad�m Mahmut El Hüdaî...

Me�hur petrol kral� El - Hüdâi'nin karde�iyim. Özel bir i� için uçakla Musul'dan Tiflis'e gidiyordum... Birden hava bozdu... Tipi aras�nda yolu �a��rd�k ve bu da�lara dü�tük...

Yaral� bu sözleri söylerken o kadar yorulmu�tu ki, hemen gözlerini kapad�. Dediklerini tercüme edince haydutlar birdenbire sessizle�tiler. Hepsinin gözleri o �ekilde parlam��t� ki, bu parlakl�k, ancak eline güzel bir av geçiren aç bir kurdun gözlerinde görülebilirdi. O zaman, adam�n bo�bo�azl��n�n cezas�n� çekece�ini anlad�m ve kendim sözü idare etmedi�ime üzüldüm.

Uzayan sessizlik, haydutlar�n aralar�nda önceden vermi� olduklar� bir karar�n uygulanmas� an� geldi�ini hissettiriyordu. Nitekim, Çömez denen kertenkele suratl� herif, kurnaz bir s�r�t��la Halo'ya :

� Hey -a�a, dedi; talih diye buna derler, de�il mi?.. Böylesi yüz y�lda bir ele geçmez...



Halo homurdand� ve daha esrarl� bir sessizli�e gömüldü. Nihayet :

� Do�ru, dedi. Do�ru... Çömez... Senin dilin yumu�akt�r, iyi döner... �u vatanda�a meram�m�z� anlat�ver... O da bunu moru�un kafas�na soksun!..

Çömez �öyle bir direndi: � A�a, bu emri sen versen daha iyi olur. Senin dilin daha

tesirlidir... Halo birden parlayarak : � Ben sana emrediyorum ito�lu! diye ba��rd�. � Ba�üstüne a�a!.. Çömez koluma dokundu. Yüzüne bak�nca, yine s�r�tt��n�

gördüm. Bu s�r�t��, namuslu bir kalbi felce u�ratabilirdi. Herif y�lan �sl�� gibi bir sesle :

� Bana bak delikanl�, dedi. Biz cesur olanlar� severiz. Bize zarars�z olanlara da dokunmay�z... Hani asl�nda kötü adamlar de�ilizdir... E�er bize yard�m ederseniz biz de sana iyilik ederiz.

Yaral�ya bir yan göz att� ve sözüne devam etti: � ��te �u pintiyi biz taa karl� vadiden buraya kadar omuzda

ta��d�k... Eh, insan insana yard�m eder a!.. Amma velâkin her i�in de bir kar��l�� aran�r... Herifin a�z�ndan kendin duydun ki, para babas� imi�... Bize gelince... Eh, bu da�larda gün olur yiyecek buluruz, gün olur aç kal�r�z... Ona yapt��m�z bir iyili�e kemlik eder mi ki? Etmek istese de, biz buna raz� olmay�z...

Köse : � Amma da geveledin Çömez be!., diye söylendi. Çömez h�zland� : � Sen bizimle vatanda�s�n delikanl�... Ondan isteyece�imiz

�eye bak�p da, yüre�in kararmas�n!.. Ondan isteyece�imiz �ey, k�sac�k bir mektup... �u petrol kral� olan karde�ine yazacak ve diyecek ki : «Hayat�m tehlikededir. Filânca yere,



filân süre içinde be� yüz bin lira b�rak�rsan, ölümden kurtulaca��m...»

Bir soluk gibi : Demek can kurtarma akçesi istiyorsunuz? dedim. Tasa etme be yavrum... Bir petrol kral�na göre bu para

nedir ki? O bunu bir günde k�v�r�r... Bir günlük kâr� da, karde�inin hayat�na de�er a!... De�mez mi?...

Feyzo: � Onu kendisinden soral�m! diye söze kar��t�. Reis sert bir sesle bana: � Eee, bunlar� herife aktarmak için ne bekliyorsun? dedi. Adamca��za her�eyi anlatt�m. Sözlerimi büyük bir sükûnetle

dinledikten sonra : � �stedikleri �eyi yapm�yaca��m! dedi. � Fakat Mösyö, �srar�n�z hayat�n�za mal olabilir, dikkat

edin!... � Hayat�m m�? Zaten benim saatlerim say�l� o�lum!.. Halo ku�kulu bir halde : � Ey! Bize bo� mu veriyor? diye sordu. � Vallahi.. �ey.. Karde�inin bu kadar paray� vere-

miyece�ini söylüyor... � Ne kadar verebilirmi�? � Zannedersem... Hiç... Evet, hiç.. Aralar� pek iyi de�ilmi�

çünkü... Halo yumruklar�n� s�kt�. K�s�lan gözleri korkunç bir �ekilde

parl�yordu : � Ona de ki, bu mektubu imzalamazsa, billah t�rnaklar�n�

söktürürüm onun!.. Kafatas�n� da nah �u nalçal� ökçemle ceviz kabu�u gibi k�rar�m...



Yaral�ya dönüp âdeta yalvard�m : � Mösyö rica ederim, reddetmeyin! Size büyük bir kötülük

yapmalar�ndan korkuyorum... Adam yine sükûnetle : � Benini iki defa öldüremezler ya! dedi. � ��kence ederler... � Ben kaderime raz�y�m... Bu s�rada içeriden, Irgat'�n yapt�� püryan�n güzel kokusu

gelmi�ti. Genç haydut, bu olanlara kar�� tam bir ilgisizlik içinde, odaya girip ç�k�yor; ortadaki masan�n üzerine ekmek, �arap ve bardak koyuyordu.

Halo, yaral�n�n ba��n� aya��yle dürttü. Vah�i bir tav�rla ve i�aretle ona tehdidini tekrarlad�. Adam sadece inledi ve hiç bir tehdidin kendisine tesir etmiyece�ini anlatan sâkin bir bak��la reise bakt�. Bu bak��ta bir meydan okuyu�, hatta bir zafer ifadesi vard�.

Az�l� haydut, Feyzo'nun omuzuna bir yumruk att�: � Ulan Feyzo, bu i� senin... Göreyim seni... Haydi... �nsaf

etme pintiye... Feyzo cebinden kocaman kancal� bir kerpeten ç�kard�... Tam

bu s�rada, yap�y� sarsan f�rt�nan�n u�ultusu aras�nda, pencerenin d��nda kanat ç�rpmas�n� and�ran garip bir ses duyuldu.

Bu o kadar net bir sesti ki, hepimiz gözlerimizi pencereye diktik. Cam�n d��nda, karanl�klar içinde kocaman bir bayku� vard�. K�z�l gözleri alevden k�v�lc�mlar saçan bayku� içeriye girmek ister gibi kanatlar�n� cama çarp�yordu.

Bu manzaran�n deh�eti, o kan dökücü herifleri bile sarartm��t�. Hepsinin eli silâh�nda; fakat manyetize edilmi� gibi hareketsiz duruyorlard�.

��te o anda, �iddetli bir kanat darbesi cam� parçalad� ve odaya hücum eden kar f�rt�nas� lâmbay� söndürdü.



Birden zifiri bir karanl�k bir mezar gibi bizi sarm��; dondurucu rüzgâr�n h�z�yla iskambil kâ��tlar� gibi hepimiz birer tarafa savrulmu�tuk.

Fakat odaya dolan kar f�rt�nas� de�il; cam� parçal�yan o dev kanatlar�n me�'um rüzgâr�yd�. Üzerimizde esrarengiz bir �eyin dola�t��n�, bizi yere kapakland�ran kuvvetin �eytani bir hüviyeti oldu�unu hissettim. Etraf�m�zda kar taneleri �eklinde dönen beyazl�klar, o müthi� bayku�un gözlerindeki alevler gibi parlakt�. Sanki odada on binlerce bayku� gözü raks ediyordu..

Bu hal bir dakika m�, yoksa bir as�r m� sürdü? Bilmiyorum. Yine nas�l oldu�unu bilmeden, bizi saran deh�et, daha do�rusu hepimizi ta�la�t�rm�� olan o sihirli kudret birden yok oluverdi!.. Yava� yava� kendimize gelmeye ba�lad�k... Ocaktaki ate�in oday� hafifçe ayd�nlatan k�z�ll��nda bir kâbustan uyanm�� gibi, �a�k�n �a�k�n birbirimize bak��t�k...

Ne olmu�tu?!.. Halo'nun gürleyen sesi, �srafil'in Sur'u gibi bizi diriltti : � Heyyyy!. Bu ne i� be?!.. Sa�a sola bakm�yor, neye u�rad��m�z� anlamaya ça-

l��yorduk. Vak�a hâlâ lâmba yak�lmam��t� ve hâlâ k�r�k camdan içeriye

karl� rüzgâr giriyordu. Fakat �imdi her �ey normaldi; her �ey yerli yerinde idi.

Çenesi titremekte olan Köse : � Uy anam! dedi. Evi ecinliler mi bast�, nedir?... Feyzo : � Yuh olsun erli�imize! diye soludu. Basbaya�� bir hayalet

gördük yahu!.. Ba�ka bir �ey de�il!.. Dizleri üzerine çökmü� olan Çömez, o�unarak homurdand� :



� Sus, sus! Bir belâya u�rad�k... Bana sorarsan, nah i�te �u u�ursuz herif bu belây� ba��m�za getirdi...

Parma��yla beni gösteriyordu. Halo tekrar gürledi: � Ulan, çenenizi k�s�n da, �u pencereye bir tahta çak�n...

Hadi, elinizi çabuk tutun de... Irgat, sen de lâmbay� indiriver... Heyyy Irgat!..

Fakat Irgat cevap vermiyordu. Halo daha kuvvetli ba��rd� : � Behey ölüsü k�nal� yere mi girdin?... Irgat'�n sükûtu haydutlar� �a��rtm�� gibiydi. Acele pencereye

bir tahta çak�ld�. Lâmbay� yakan Feyzo: � Bu tabans�z hergele mutlak korkudan bay�lm�� olacak!

dedi. Varay�m bir bakay�m �una.,. Feyzo dönünceye kadar hiç kimse konu�mad�. Yaln�z Halo,

gizli bir �üphe ile bana kötü kötü bak�yordu. Galiba o da Çömez gibi, bu müthi� olayla aramda bir ili�ki buluyordu.

Feyzo yaln�z döndü. ��renç yüzünde kapan�k bir ifade ile : � V��!... dedi. Bu inan�l�r i� de�il ha!.. Bizim o�lan s�rra

kadem basm��!. Haydutlar irkildiler. Çömez: . — Deme Feyzo! diye ba��rd�.

Halo da: � Her yana iyi bakt�n m�? diye sordu. � Bir yukar� kat var..,. Bilinmez, belkim oraya s�v��t�...

Belkim de rüzgâra kar��t�... Yakt�� ate� de sönmü�... Püryan bir yanda kalm��...

� Geç bunlar�... Ç�k da bir bak hele! Bulursan, k�ç�na ekle tekmeyi ence�in...

Feyzo'nun merdivenleri çat�rdatan ad�mlar� yukar�da da döndü dola�t�. Biraz sonra a�a��ya yine yaln�z geldi :



� Ben dedim a!... Bu ito�lu it s�rra kadem bast�... Hiç bir yerde yok...

Lanetle dolan bütün gözler bana do�ru çevrilmi�ti. Birden kendimi, az evvelkinden daha feci bir durumda hissettim. Bir yandan da, heriflerin bana kar�� duyduklar� menfur �üphede bir isabet olup olmad��n�, yani, benim yoluna dü�mü� oldu�um �u «K�z�l Puhu Malikânesi» ile, cam� parçalayan, bize o müthi� kâbusu geçirten ve genç haydudu yok eden k�z�l gözlü bayku� aras�nda bir ili�ki bulunup bulunmad��n� deh�et içinde dü�ünüyordum.

Bu s�rada, az geride duran Köse bo�uk bir feryat kopard�. Yaral�n�n üzerine do�ru e�ilmi�ti :

� Vay can�na! Vay can�na!.. Herif cavla�� çekmi� be!... Halo at�ld�; Irakl�n�n kalbini ve nabz�n� yoklad�. Yüzü öyle

kötü bir ifade alm��t� ki, deh�etimden tirtir titriyordum. � Tuh, gebermi� vallah!.. diye hayk�rd�. i�te bu en berbat

i�!.. Bizim petrol kuyular� batt� gayr�..? Herifler cesedin etraf�nda topland�lar. Feyzo : � Terese bir imza att�ramad�k gitti! diye homurdand�. Bu

i�te bir aksilik var ama, nedir?.. Eee, �imdi ne yapaca��z?.. Midesini s�vazlay�p duran Köse söze kar��t�: � Dinim hakk� için açl�ktan geberiyorum a�abey... Önce

karn�m�z� doyursak nas�l olur?... Halo : � Hele bak! diye parlad�. Herif karn�ndan ba�ka bir �ey

dü�ünmüyor... �imdi karn�n� de�erim alimallah... Fakat Çömez araya girdi :

A�a, b�rak da �u �i�ko püryan�n gere�ine baks�n!.. Bizim de karn�m�z ac�kt� ya!..



Köse'ye bir omuz vurdu : � Hadi davran o�lum, davran!.. Kazana biraz kömür atal�m

da, �s�nal�m... Halo ba��n� sallad� ve bir sandalyeye çöktü, � Sen her vakit ak�ll�s�nd�r Çömez... Do�ru, püryan� mideye

göçertmeden akl�m�z ba��m�za gelmiyecek... Görülecek hesaplara sonra bakar�z...

Bunu söylerken beni yine kötü kötü süzüyordu. Ba��ma neler gelece�ini dü�ünecek halde de�ildim. Bununla

beraber, heriflerin bana kar�� gizli bir ürküntü duyduklar�n� da hissediyordum. Üzerimde esrarl� bir kudret oldu�unu sand�klar�na göre, bana nas�l bir kötülük yapmaya cesaret edeceklerini kestirmek do�rusu güçtü.

Biraz sonra haydutlar sofra ba��nda topland�lar. Bana yer gösteren olmad�. Bu tavr�m bir kötü niyet i�areti oldu�u ortada idi. Ama zaten bir lokma bile yiyemeyecek halde idim.

Kollar�n� s�vayan Feyzo, Köse'nin büyük bir tepsi içinde buram buram tüterek getirdi�i püryan� parçalad� ve arkada�lar�na da��tt�.

Bir yandan t�km�yorlar, bir yandan kafalar� çekiyorlard�. Ama hiç biri konu�muyordu.

��tahlar� biraz h�z�n� al�nca, Halo o h�r�lt�l� sesiyle emretti : � Hey, �u moru�un le�ini burada kokutacak de�ilsiniz a!..

�cab�na bak�verin de... � Ba�üstüne a�a! � Sonra da �u iblise hanyay�, konyay� göstereyim... Çömez,

bana �arap doldur... Doldurulan iri kupadaki �araptan birkaç yudum ald�. Sonra

kupay� birden kafama do�ru f�rlatt�. E�er atik davran�p e�ilmeseydim, mutlaka kafam patlard�.

Halo yeri gö�ü titreten bir küfür savurduktan sonra :



� Senin can�n� cehenneme yollayaca��m köpek! diye homurdand�. Bakal�m o habis ruhun nas�l ç�kacak... �frit misin? �eytan m�s�n? Görece�iz o zaman...

Herif aya�a kalkm��, sendeliyerek bana do�ru geliyordu. Kanl� gözlerinde kana susam�� bir canavar�n bak�� vard� :

� «K�z�l Puhu Malikânesi»ne gidiyormu�?!.. Hele bak!... Bu malikâne nerede?.. Orada ne yapmaya gidiyorsun, ha?. Ben �imdi seni bülbül gibi söyletirim...

Ben de aya�a kalkt�m ve elim birden arka cebimdeki silâha gitti. Fakat haydut bir �im�ek h�z�yle kendi tabancas�n� çekip gö�süme dayam��t� bile!...

� Feyzo, al �u itin oyunca��m elinden... Üzerini de bir iyi yokla!... Bunu geldi�inde yapacakt�n koca ahmak!..

Feyzo, tabancamdan ba�ka, yele�imin cebinden küçük sustal� çak�m� da ald�. Sonra eli, boynumda as�l� olan En'am�, �erife ili�ti

� Huy anam! Buldum... Herifin t�ls�m�n� buldum... Bir sessizlik oldu. Bu sessizli�in içinde kalbimin

gümbürtüsü kulaklar�m� dö�üyordu. � O bir En'am� �eriftir! dedim. � Vaay! Seni �arlatan seni... Feyzo, En'am� �erifin deri k�l�f�n� açmak için zorlarken,

Çömez birden onun bile�ine yap��t� : � B�rak be a�abey! Belki ba��m�za bir belâ daha gelir... Bu

adam tekin de�il!.. � Sen herifin martaval�na bo� ver!.. � Daha iyi dedin ya!... B�rak iman�n hakk� için... Bizi çarpar

belki!.. Hâlâ gö�süme dayal� duran tabanca namlusunun so�uklu�u

bütün damarlar�ma bir ölüm titre�imi veriyordu. Halo'nun teti�i niçin bir türlü çekmedi�ini anl�yordum. O da, üzerimden ç�kan bu küçücük kitaptan ürkmü� görünüyordu.



Namluyu gö�süme daha kuvvetli bast�rarak : � Onu neden üstünde ta��yorsun? diye-sordu. E�er Müslümansan, bunu bilmen lâz�m gelir... Ne olursam olay�m, senin dinini senden daha iyi bilirim... Düzmelerinle kendin gibi enayileri kand�r... En'am� �erif diye bize yutturmak istedi�in �ey, ya bir büyü muskas�, yahut da zebani efsunu...

Çömez çocuk gibi yalvard� : A�a, A�a... Gözünü seveyim, vazgeç... Ne olursa olsun.

�eytan�n �errine lânet!.. En iyisi bu herifi buradan defetmek... B�rakal�m cehenneme kadar gitsin... Bize daha fazla kötülü�ü dokunmadan...

Halo birden Çömez'in üzerine yürüdü ve onu bir tekmede yere y�kt�. Sonra Feyzo'ya dönüp gürledi :

� Ne duruyorsun be? At �u meredi ate�e... Onu parmak kadar görüp de, cürümsüz mü sand�n? Bak, onunla hepimize meydan okuyor...

Fakat Feyzo bu emre itaat etmedi, En'am� �erif birden elini yakm�� gibi yerinden ��çrad�. Ayn� zamanda benzi kül kesilmi�ti. Bo�uk bir sesle:

� A�a, dedi- Duydun mu?.. Halo hâlâ co�kun : � Neyi?., diye ba��rd�. � Kap� vuruldu,.. Dört haydut kulak kabartt�lar. F�rt�na durmu�tu. Pencereden görülen karl� da�lar da, �imdi,

parçalanan bulutlar aras�ndan ç�kan ince bir ay�n serpti�i gümü�î bir ayd�nl�k vard�. Etraf� derin bir sükût kaplam��t�.

Halo : � Saçmalad�n Feyzo, dedi. � Nah, i�te... Gerçekten bu defa, derin sessizlik içinde, kap�ya vuran hafif

darbeler tane tane seçildi.



Haydutlar yine büyük bir deh�ete kap�ld�lar. Feyzo En'am� �erifi acele bana verdi. Halo da silâh�n� gö�sümden çekti. Hepsinin kollar� yana dü�mü�tü. Reis di�leri aras�ndan:

� Bu iblisi yok etmeden ba��m�z belâdan kurtulm�yacak! diye söylendi. Onu o lânet muskas� ile beraber ate�e at�p yakmazsam, bana da Kürt Halo demesinler!..

Ve birden aya��n� yere vurdu : Kap�ya falan kulak asmay�n be... Bu saatte buraya ancak

�eytan gelebilir... Hadi, i�inize bak�n... Köse, sen �u ate�i canland�r... Herifi oca��n üstündeki �u çengele as�p püryan olu�unun seyrine bakaca��m... Onun...

Fakat sözünü bir ürperti ile kesti. Çünkü kap�ya tekrar ve daha kuvvetli vurulmu�tu.

Yedi�i tekmenin ac�s� ile hâlâ yerde k�vranan Çömez, zorlukla :

- A�a, dedi. Belki gelen Irgat't�r... Bu fikir hepsine geni� bir soluk ald�rm��t�. Halo'nun

gev�eyen yüz hatlar�ndaki o korkunç s�r�t�� geni�ledi : � Ulan Çömez, her yerde imdada yeti�irsin... Ama bizim

akl�m�za da ne oldu ya?... O�lan� unuttuk gitti... Ey Feyzo... Kap�y� açmak için ne bekliyorsun?...

Ama Feyzo yine ona itaat etmedi. A�a, sahiden senin akl�n bir i�e yaramaz olmu�... Irgat

kap�ya böyle mi vurur?... Parola vermez mi?.. Halo çenesini ka��yarak bana döndü. Keskin ve vah�i bir

bak��la beni tepeden t�rna�a süzdü. Sonra ba�� ile kap�y� i�aret etti � Behey iblis! Dü� öne de, kap�y� sen aç bakal�m!... Ayaklar�m beni sürükledi, Yahut ben ayaklar�m� sü-

rüklemeye çal��t�m. Bir eli silâh�nda olan Feyzo, arkamda, ��k göstererek beni takip ediyordu.

Dilim, dama��m kupkuru idi. Duyulur duyulmaz bir halde :



� Kim o?.. diyebildim. �nce bir ses cevap verdi : � Aç�n�z!... Bu, bir çocuk veya bir kad�n sesi idi. Yeni bir �a�k�nl�k an�

oldu: Feyzo omuzumu dürterek : � Açsana!... dedi. A��r kol demirini kald�rd�m ve kap�y� açt�m. Gerçekten kap�n�n önünde, uzun boylu bir genç kad�n

duruyordu. Bir bak��ta insan�n nefesini kesecek kadar güzeldi. S�rt�nda, ince endam�n� s�ms�k� saran bir siyah manto; ba��nda ise, bir kefiyeyi and�ran ve ipek dantelli kenar� yüzünün hemen yans�n� örten k�rm�z� bir türban vard�.

Feyzo'nun yakla�t�rd�� kta, kara gözlerinin harikulade parlakl��, dudaklar�n�n güvercin kan� kadar taze ve canl� k�z�ll�� ve bembeyaz di�lerinin sivrili�i hemen dikkatimi çekti. Fakat bunlardan daha fazla �a��lacak �ey, kad�n�n halinde hiç bir telâ� ve korku eseri mevcut olmamas� idi. Sanki, ay �� alt�nda parlayan, bu karl� da�lardan, bu esrarl� geceden kopup gelmi� müheykel bir ruhtu!... Bununla beraber, insan�n üzerinde b�rakt�� o çok garip etkiyi birden yok eden normal bir sesle sordu :

� Affedersiniz baylar!... Bu geceyi burada geçirebilir miyim?...

Türkçeyi nefis bir �stanbul �ivesiyle konu�uyordu. Benden daha az afallamam�� olan Feyzo, kendini toparlamaya

çal��arak : � Elbette vallahi!,, dedi.. Amma sen nereden ç�kt�n

güzelim?.. Böyle bir gecede., bu saatte?... Kimsin?... � Gündüz dü�en uça��n yolcular�ndan�m. Bütün gün karl�

da�da kald�m... Pek kötü saatler ya�ad�m. Nihayet



gece, büsbütün korkunç oldu tabii. Allah ac�d� da, uzaktan ��n�z� gördüm...

� Pekâlâ, pekâlâ, buyur... Buras� bir hand�r, ate�imiz de var, a��m�z da... Sana verecek ivi bir odam�z da...

Kaba herifin göstermeye yeltendi�i nezaket biraz komik kaç�yordu; ama öteki haydutlar da kad�n� görür görmez, kendilerini hemen derleyip toparlam��lard�. Halo, �a�k�n bak��lar�nda gizlenmi� bir memnunlukla :

� Oooo! dedi. Seni melekler korumu� olmas�n.. Lâkin o kazadan böyle sa� ve salim nas�l kurtulabildin?... Hiç bir yerinde yara bere izi görünmüyor, bu, inan�lacak �ey de�il alimallah!... Hem sonra, kar f�rt�nas� da sahrada tek canl� yarat�k b�rakm�yacak kadar yamand�...

Kad�n sadece : � Bununla beraber, kurtuldum i�te!... dedi. � Geçmi� olsun, geçmi� olsun!... Herifler s�r�t�yorlard�. Fakat yine de yüreklerinden ku�kuyu

tamamen atamam�� olduklar� belli idi. Nitekim yiyecek gibi kad�na bakmakta olan Çömez:

� Allah�n� seversen han�m, dedi. Sen uçaktan para�ütle mi atlad�n? Bu karl� gecede özel bir bar�nakta m� kald�n?.. �man�m hakk� için bu i�e benim de akl�m ermedi... Yoksa bir cin, bir peri misin?...

Kad�n esrarl� bir �ekilde gülümsedi. Cevap olarak : � Çok yorgunum, dedi. Bana odam� gösterir misiniz?... Halo : � Biraz bekle ki haz�r etsinler!... diyerek ona bir sandalye

uzatt�. Ve Çömez'le Feyzo'ya kürtçe bir�eyler söyleyip, onlar� yukar�ya ko�turdu.

Kad�n sandalyeye oturmu�tu. Gözleri ocaktaki alevlere dikilmi�, öyle duruyordu.

��te o anda, bu gözlerde bütün varl��m� titreten bir



�ey gördüm. Vak�a bu, sadece k�z�l bir p�r�lt�dan ibaretti. Fakat eminim ki bu p�r�lt� ate�in aksi de�il, biraz evvelki haile içinde o korkunç bayku�un gözlerinde görmü� oldu�um alevin e�i idi.

Acaba hâla hayal mi görüyordum?.. Geçirdi�im korkular gözlerimi mi bozmu�tu?.. Yoksa sahiden akl�m� m� oynat�yordum?...

O zamana kadar benimle hiç ilgilenmemi� olan kad�n, dü�ündüklerimi hissetmi� gibi, birden ba��n� bana do�ru çevirdi :

� Niçin öyle titriyorsunuz? Ate�e yakla�san�za!... dedi. � Titreyi�im ü�ümekten de�il efendim!... � Ya neden?... Elimde olmadan itiraf ettim: � Korkudan... � Kimden korkuyorsunuz?... Tereddüt ettim. Kendime hâkim olmaya çal��yordum. Kad�n

güzel bir Frans�zca ile : � �u haydutlardan m�?... diye soydu. � Onlar�n haydut olduklar�n� biliyorsunuz demek?... � Kim olsa, bunu bir bak��ta anlar... � Peki, siz onlardan korkmuyor musunuz?... Kad�n hafifçe alayl� bir �ekilde cevap verdi : � Korktu�umu belli etmemek lâz�m! Siz de böyle

yaparsan�z, onlara kar�� bir misli kuvvetli olursunuz... Bu mant�k güzeldi ve çok do�ru idi. Kad�n�n iradesine hayran

kald�m. Fakat benim hakk�mda neler biliyordu?... �u heriflerin elinde bir kurban oldu�umu da anlam�� m�yd� acaba?..

Bu dü�üncemi de yakalam�� gibi : � Sizi bir tuza�a m� dü�ürdüler? diye sordu.



� Do�rusu... bir tuza�a m� dü�ürüldüm, yoksa sadece aptall��m�n cezas�n� m� çekiyorum? Oras�n� bilemem...

� Sebebi ne olursa olsun burada bulunu�unuz benim hesab�ma güzel bir �ans eseri... Kim olursan�z olun iyi bir adama benziyorsunuz... Beni koruyaca��n�z� umar�m...

Kekeledim : � �üphesiz... Müm... mümkün olabilirse tabii... � Te�ekkür ederim. Bu s�rada yukar�da, kad�n�n odas�n� haz�rlayan Feyzo ile

Çömez'in ayak sesleri ve telâ�la itip çektikleri e�yan�n gürültüsü duyulmakta idi.

Halo, ocak ba��ndaki yerine oturmu�, dü�ünceli bir halde sigaras�n� içiyor; Köse de masadaki yemek art�klar�n� topluyordu. Bir an, kad�n�n gözlerinde yine o me�'- um alevi gördüm ve ürperdim :

� Fakat siz... Siz kimsiniz?... demekten kendimi alamad�m. Bu sorum kad�n� tekrar esrarl� �ekilde gülümsetti : � Demin söyledim ya! Duymad�n�z m�?... � Duydum, fakat tatmin olmad�m... � Anla��lan korku sizi iyice sersemletmi�!.. Ama niçin bu

kadar korktu�unuzu anlayamad�m... Bu adamlar size ne yapmak istiyorlar?...

� Beni diri diri yakmak!... Kad�n, esrarl� oldu�u kadar �ahane bir bak��la beni âdeta

büyüledi. O s�rada yeni bir �ey daha ke�fettim: O harükulâde gözlerde, benim hat�ram� ok�ayan, bana tan�d�k gelen çok garip bir �ey vard�. Ama bunun ne oldu�unu anlayamad�m.

Halo birden ba��m kald�rd� ve kad�na hitap etti: � Ad�n� sorsam, ay�p olur mu güzelim?...



Bu damdan dü�ercesine sona kad�n� hiç �a��rtmad�. Tatl� bir sesle :

� �stedi�iniz �eyi sorabilirsiniz! dedi. � Önce ad�ndan ba�layal�m... � Ad�m, �ahikalar Melikesi'dir... � O nas�l ad öyle?... � Anla��lmad� m�? � Çok uzun... � K�salt�labilir!... Kad�n gülümsedi ve ekledi : � Beni mutlaka ad�mla ça��rmak istiyorsan�z, sadece

«�ahika» deyin!... � Peki, nerelisin?... � �stanbul'lu... Ama Ba�dat'ta do�dum... � Evli misin? � Dulum! � Nereye gidiyordun? � Azerbaycan'a!... � Orada ne yapacakt�n? � Bir akrabam� görecektim... � �u herifi tan�yor musun?... Halo, sedir üzerindeki cesedi örten çar�af� çekti. Kad�n o

tarafa do�ru bakt� : � Elbette tan�yorum. Bizim uçakta idi... Boyuna karde�inin

petrol kuyular�ndan ve milyonlar�ndan bahsediyordu... Halo'nun a�z�n�n içinde bir küfür dola�t� : � Allah kahretsin böyle talihi!.. Herif cavla�� çekmeseydi o

milyonlar� bize de anlatacakt�... Kad�n yava�ça do�ruldu : � Fakat... Hiç ölülerin gözleri hareket eder mi?




Bu sözden hiçbirimiz bir �ey anlamad�k. Kad�n �ahadet parma��n� cesede do�ru uzatm��t� :

� Bak�n!... Tanr�m!... Gördü�ümüze inanmak mümkün de�ildi. �çim

tekrar deh�etle doldu. Zira Irakl�'n�n kapal� gözleri hafifçe aralanm��t�.

Halo yerinden f�rlad�. Köse ile birbirine tutundular. Ben de elimde olmadan önümdeki masaya sar�ld�m. Kad�n bize hayretle bakarak:

� Burada ne garip �eyler oluyor böyle! dedi. Neniz var kuzum?... Bu ihtiyarc�k sizi yiyecek mi?...

Kendini toparlamaya gayret eden Halo : � Dinim hakk� için bu herif gebermi�ti... diye soludu. Sonra yutkundu; elini yüzünden geçirdi ve daha yava� ilâve

etti : � Yan�lm�� olamam... Hay�r... Can�m� �eytan als�n ki,

moruk bir saat önce cavla�� çekmi�ti... Kad�n alayla : � Herhalde siz ölülerle dirileri birbirinden ay�ra-

m�yorsunuz? dedi. Bu sözü söylerken a�z�nda zalim bir ifade belirmi�ti. Halo ta� gibi durdu. Kad�na dikilen bak��lar�nda gizlenmez

ve sonsuz bir ürkeklik vard�. Bu s�rada Köse konu�maya cesaret etti :

� A�a, besbelli ki, yan�lm��s�n... Hepimiz yan�lm��z... i�te pinti ya��yor... ��te gözleri...

Fakat Köse'nin birden dili tutulur gibi oldu. Çünkü ölü yava� yava� do�ruluyordu.

� Ona neden yard�m etmiyorsunuz?.. Kad�n�n bu suali iki haydudu da harekete getirdi. �a�k�n bir

halde at�ld�lar; Irakl�'n�n omuzlar�na yap��t�lar. Galiba onu tekrar yat�rmak istiyorlard�.



Kad�n : Acaba bir arzusu mu var?., diye sükûnetle sordu.

Onun, duruma bu �ekilde hâkimiyeti kadar, �u az�l� haydutlar�n böyle kuzu kesilmeleri de do�rusu ak�l almaz bir �eydi. Ama, ölünün dirilmesi o an�n en büyük sürprizi oldu�undan, �imdi tamamen bu �a��rt�c� olay�n etkisi alt�nda bulunuyordum.

Irakl�, bak��lar�n� kar��da bir noktaya dikmi�, ellerini ileriye do�ru uzatm�� —yürüyen bir körün yapt�� gibi— sanki önünde görünmez bir �eyler aran�yordu.

Kad�n tekrar konu�tu : � Kendisinden istemi� oldu�unuz bir �ey var m�yd�?... Bu sorunun uyand�rd�� ümitle olacak, Halo'nun karanl�k

yüzü ayd�nland�. Kötü niyetlerle dolu kafas�nda, sanki bir sabit fikrin �� yand� :

� Evet yal... diye ba��rd�. � Ne idi o?... Haydut bir an sustu. Kad�na gerçe�i söylemekle söylememek

aras�nda bocalad�� belliydi. Ama, birbirini izleyen esrarl� olaylar herifi öyle bir sersemletmi�ti ki, bu kad�n�n nas�l olup da bu i�lere bu kadar tabii bir �ekilde burnunu soktu�unu kavrayamad�� ve iradesine tamamen sahip olmad�� görülüyordu. Nitekim, manyetize edilmi� gibi :

� Bir mektup!... diye cevap verdi. � ��te, onu yazmak istedi�ini anlam�yor musunuz? Haydutlar daha fazla dü�ünmediler. Telâ�la kalem kâ��t

getirdiler. Hepimiz Irakl�'n�n etraf�n� ald�k. Me�hur petrol kral�El-Hüdaî'nin karde�i, hiç bir �ey demeden, Halo'nun bana tercümeile dikte ettirdi�i k�sa bir mektubu yaz�p imzalad�.



Gözlerini ihtiyar�n balmumu gibi parmaklar�ndan ay�rm�yan kad�n :

� Ona yapt��n�z iyili�i, kendisi kadar karde�i de takdir edecektir elbet! dedi. Sizi bu yerinde te�ebbüsünüzden dolay� tebrik ederim... �stedi�iniz can kurtarma akçesi sizin hakk�n�zd�r...

Halo ile Köse kad�na hayretle bak�yorlard�. Reis: � Çok garip bir kad�ns�n �ahika Han�m! dedi. � Anla��lan ömrünüzde mükemmel bir kad�n görmediniz!... � Demek ki, mükemmel kad�n senin gibi oluyor?!... � Evet!... Halo mektubu katlad�, dikkatle kemerinin aras�na soktu : � Bunak kerata, art�k istedi�i gibi geberebilir!... diye

homurdand�. Bu s�rada Irakl�'y� tekrar sedire uzatan Köse: � ��te!... diye ba��rd�. E�er herif gene numara yapm�yorsa,

bu defa can� sa�lam cehenneme gitti... Hakikaten, sedir üzerinde upuzun yatan Irakl� art�k �üphesiz

cans�z görünüyordu. Kad�n so�uk bir tav�rla : � Siz, dedi; ölülere bu kadar m� sayg� gösterirsiniz?... � Ölünün nesine sayg� gösterecekmi�iz?... Bu soruyu, yukar�dan inen Feyzo sormu�tu. Kad�n ona yan

gözle �öyle bir bakt�. O anda koca herifin belli belirsiz sendeledi�ini farkettim.

Arkadan gelen Çömez söze kar��arak; � �ahikalar Melikesi!... dedi. Senin gibi bir dilberin

ölülerle ne al�� veri�i var?... Hadi, odan haz�rd�r... buyur.. Ha, karn�n da açt�r de�il mi?... Ne emredersin?... Yiyece�ini ben kendi elimle haz�rl�yaca��m...



Feyzo Çömez'i gö�sünden kakt� :� Çekil be �uradan... O benim i�im... Onu ilk ben gördüm...

Nizam bozulmaz... Yoksa belân� m� ar�yorsun?... � Ne arad��m� �imdi sana anlat�r�m... Halo'nun birden yükselen sesi onlar� susturdu : � Burada ben emir ederim len... Burada benim istedi�im

olur... Kad�n� rahat b�rak�n... Dile�ini benden dileyecek... Feyzo'nun reise çevrilen gözlerinde dü�manca bir k�v�lc�m

parlad�. Fakat sesini ç�karmad�. Bu sahnede ben o kadar tarafs�z duruyordum ki, kad�n birden

bana hitap edince, uykudan uyan�r gibi oldum. � Azizim, yeme�i sizinle beraber yemek istiyorum... � Benimle mi?!... Kad�n�n bu kaç�nc� kehaneti idi?. Yemek yememi� oldu�umu

nereden biliyordu?... �a�k�n bir halde, hafifçe e�ilerek : � Memnuniyetle!... diyebildim Halo ellerini kalçalar�na dayam�� duruyordu. K�s�k gözleri

kad�ndan bana. benden kad�na gidip gelmekte idi. Nihayet ona yakla�arak :

� Demek içimizden bu u�ursuz herifi seçtin ha?... dedi. Eh, bundan ötürü pi�man olaca��n� sana pe�in haber vereyim... Alimallah o insan �eklinde bir �eytan!... Seni çarpaca��n� bilmi� ol!...

Kad�n hiç cevap vermedi. Sadece kendisini takip etmem için bana göz k�rpt�. Ve �ahane bir edâ ile kap�n�n yan�ndaki merdivenlere do�ru yürüdü :

� Yeme�i yukar� getirin!... diye emretti.



Haydutlar bir an sessiz durdular. Sonra Halo kindar bir alayla � Peki, ne emir buyuruluyor bakal�m: diye sordu. Kad�n, bir eli merdivenin trabzan�nda, döndü : � Bu sual, arzular�m� sahiden yerine getirmek için mi?... � Ona ne �üphe!.. � Burada her istedi�im �ey bulunur mu? � Ne demezsin? Biz a�z�n�n tad�n� bilen adamlar�z... � Öyle ise, b�ld�rc�n ezmesi ve Hazar dili isterim. Yan�nda

da peyvaz salatas�yla Mo�ol �arab� olsun!... Gözleri �a��la�an Halo, duda��n� bükerek: � Pek acaip!... diye m�r�ldand�. � �stedi�im �eyler bunlar... Ben de a�z�m�n tad�n� bilirim!... Kad�n fazla bir �ey ilâve etmeden merdivenleri ç�kt�. Küçük

bir sofa üzerindeki iki odadan kap�s� aç�k olana do�ru yürüdü. Ben de pe�inden gittim.

Buras� geni� bir oda idi. Bütün e�yas�, bir demir karyola, bir tahta dolap, bir masa, iki sandalye ve masan�n üzerinde yanan bir petrol lâmbas�ndan ibaretti.

Karyolan�n kar��s�ndaki ocakta, henüz tutu�turulmu� �ri kütükler keyifli keyifli çat�rd�yordu.

Kad�n pencereye do�ru yürüdü. Ay �� alt�nda vah�î bir güzellik ta��yan karl� da�lara uzun uzun bakt�. Ben arkas�nda, ayakta, bütün bu olan ak�l almaz �eylerle —haydutlardan da fazla sersemlemi� bir halde, bir gölge gibi duruyordum.

Kad�n yava�ça : � Ad�n�z nedir? diye sordu. � Cengiz!



� Cengiz Bey... Buralarda ne ar�yorsunuz? Bu bana cidden merak oldu.

Prenses Ruzihayâl’in ihtar�n� hat�rl�yarak, sadece : � Seyahat ediyorum... dedim. � Bu da�larda?... � Evet! � Hedefsiz olarak?! � Evet! Kad�n masaya yakla�t�; lâmbay� üfledi : � Ay �� o kadar güzel ki!... Masay� pencerenin önüne

çeker misiniz? � Hay hay! � Kap�y� da s�k�ca kapat�n! � Peki! � Art�k haydutlardan korkmuyorsunuz de�il mi?... � Size te�ekkür ederim... Bu cevab�m, durmu� olan muhakememi birden harekete

getirmi�ti. Duruma bir gerçek gözüyle bakmak sahiden güçtü. Bir e�kiya ininde, kendisini korumam� isteyen bir kad�na, beni korudu�u için ben te�ekkür ediyordum. Bu nas�l i�ti?... Bu kad�n kimdi?... Acaba haydutlar�n benim �ahs�mda dü�ündükleri o insan �eklindeki �eytan�n ta kendisi mi?...

Pencere önünde kar�� kar��ya oturduk... Ay ��nda kad�n�n yüzü bir kat daha güzel görünüyordu. Bu, korkunç bir güzellikti. Beni altüst eden tesirine kar�� koymak için, nefsime hâkim olmaya çal��yordum.

Fakat gözler... Evet, özellikle gözler bir harika, bir felâketti!... Onlardaki hat�ram� ok�ayan o acaip hassan�n, zihnimi allak bullak eden o esrarl� cazibenin beni mahvedecek kudrette oldu�unu görüyordum. Onlara bakarken, sonsuz bir uçuruma bak�yormu�um gibi, ba��m dönüyordu.



Kad�n o ana kadar kapal� duran yakas�n� açt�. Ay �� vuran gerdan� fildi�i gibi pürüzsüz ve nefis bir �ekilde meydana ç�kt�. Ayn� zamanda, ellerinin ola�anüstü beyazl�� da hayretimi çekmi�ti. Yaln�z, k�pk�z�l t�rnaklar�n�n anormal uzunlu�u ve sivrili�i, içimde tuhaf bir tiksinti uyand�rd�.

O s�rada kad�n da benim elime bak�yordu. Ni�an halkam�n p�r�lt�s� beni gafletten uyand�rd�.

Evli misiniz Cengiz Bey? � Hay�r, ni�anl�y�m efendim! � Ni�anl�n�z� seviyor musunuz? � Hayat�mdan fazla!... � !?... Kad�n beni iliklerime kadar ürperten bir iç çeki�le. � Hayat�n�za ne kadar de�er veriyorsunuz! dedi. � Herkesin hayat� kendisi için de�erli de�il midir? � �üphesiz! Ancak, sevginize bir ölçü olan hayat�n�z�n

de�eri ne, biliyor musunuz?... � Oras�n� tabii ben takdir edemem... � �u halde müsaade edin de bunu ben size söyleyeyim : Bir

tek günahkâr öpü�!... Kad�n�n benim sâfiyetimle e�lenir gibi söyledi�i bu söze hiç

bir cevap veremedim. Çünkü bak��lar�m, onun o �ehvet imâ eden ate�li dudaklar�na tak�lm��, bütün gayretime ra�men, �iddetli ve günahkâr bir arzu ile sars�lmaktan kendimi alamam��t�m. E�er bu dudaklar aras�nda parlayan sivri beyaz di�ler bende tekrar biraz evvelki o garip tiksintiyi uyand�rmam�� olsayd�, bu zaaf�m� gizliyemiyecektim.

Bununla beraber, kad�n insanüstü bir hassasiyetle durumu sezinledi :

Erkekler kad�nlara asla sonsuz bir sadakatle ba�lanamazlar, dedi. Her erkek bir f�rsat dü�künüdür.



Bencillik, erkekli�in sembolüdür çünkü... Siz ba�ka türlü olamazs�n�z ki!...

� Yani?... Kad�n, �iddetle merak etti�im cevab� vermeden odan�n kap�s�

vuruldu. Ve elinde büyük bir tepsi ile Çömez göründü : � Ay! Karanl�kta m� oturuyorsunuz?... Kad�n : � Mehtap çok güzel! diye cevap verdi. � �yi ama, yeme�i de karanl�kta m� yiyeceksiniz? � Mehtapta... Çömez tepsiyi masan�n üzerine koydu : � Affedersiniz �ahika Han�m... �stedi�in �eyler bu-

lunamad�... Lâkin yine de size mükemmel bir yemek haz�rlad�k... En eski �arab�m�zdan içeceksiniz... Ad� ne kar�n a�r�s� idi... ��te o �araptan çok daha âlâd�r kör olay�m...

Kad�n gülerek: -- Fakat Çömez efendi, dedi. Senin dilinin tatl�l�� beni

doyuramaz... Getirdi�in bu yemekler Cengiz Bey'e afiyet olsun!... Ben, benim �smarlad�klar�mdan ba�ka �ey yemem...

� Ama, onlar ne nesnedir ki?... Hiç birimiz bugüne dek ad�n� bile duymad�k...

� Her ne ise... A�ana böylece söylersin... � Deme! A�a zaten küplere binmi�! � Neden? Çömez yan gözle bana bakt�. Bir ka��n� kald�rd�, a�z�n�

çarp�tt� ve kötü kötü s�r�tt�: � Eh, kekli�i ba�kas� avlad� diye olacak!... � A�an da budala, sen de... Haydi bizi yaln�z b�rak... Çömez k�p�rdamad� :



� Sen bu gece aç m� yatacaks�n? � Bunu ben senden soray�m... � Ah! �zin versen, sana kendi budumdan püryan, kendi

kan�mdan �arap sunar�m. � Sen bunlar� sevdi�in çoban k�z�na sun!... � Çoban k�z�n� sevdi�imi nereden biliyorsun? � Senin gönlünü ba�ka kim kabul eder?... Çömez di�lerini s�kt� : � Ey! Bunun cevab�n� ben sana birazdan veririm.. � Haydi, u�urlar olsun!... Çömez ç�k�nca, kad�n küçük bir kahkaha att�. Bu kahkahan�n

ruhumu hazdan titreten ahenginde ayn� zamanda y�rt�c� bir ku�un feryad� ç�nlam��t�. Tepsiye uzanm�� olan elimi geri çektim ve bir �ey söylemi� olmak için :

� Siz yemezseniz, ben de yemem!., dedim. � Hay�r, siz yiyin... Rica ederim... Ben onlarla alay ettim...

Sadece karn�m tok... � Fakat... � Çantamda daima yiyecek bir �ey bulunur... Durun

�arab�n�z� ben elimle sunay�m... � Oo! Te�ekkür ederim... O kadar ac�km��, oldu�umu daha ilk lokmada anlam��t�m.

Gerçekten pek nefis olan yemeklere kad�n elini bile sürmedi. Verdi�im sigaralar� da reddetti. Vakit vakit bana gülümsüyor; kâh ocaktaki ate�e, kâh pencereden karl� da�lara dalarak, sessizce oturuyordu. Nihayet :

� Demek seyahat maksad�n�z� gizli tutuyorsunuz? dedi. � Hiç bir maksatla seyahat etmedi�imi söyledim... � Can�m, muhakkak ki i� güç sahibi ve akl� ba��nda bir

gençsiniz... Bu mevsimde sizin buralara sebepsiz gelmi� olman�z�hangi mant�k kabul eder?...



� Sanki �u haydutlara hiç s�r vermediniz mi?... Kad�n bu anda o derece insanî ve munis bir edâ ta��yordu ki,

ona bütün meseleyi anlatmak için tarifsiz bir arzu duyuyordum. Hem, kim olursa olsun, derdimi dök. meye, içine dü�mü� oldu�um �u zor durumda kendime bir selâmet fikri, daha do�rusu bir teselli aramaya son derece ihtiyac�m vard�. �çti�im sert �arap da ba��m� dumanland�rm��, çekingenli�imi gidermi�ti. ��te böylece kar��mdaki sahiden beni çarpacak bir cin de olsa, ona her �eyi söylemeye karar verdim. Ve hikâyemi bütün ayr�nt�lar�yle anlatt�m...

Kad�n beni dinlerken, bir iki defa gözlerinde o me�'- um p�r�lt� belirmi�ti. Ama, daha ziyade, beni büyüleyen harikulâdeli�i kendisine içimi samimiyetle, oldu�u gibi döktürttü...

Sözlerimi bitirince, hafifçe gülümseyerek : � Bana her �eyi anlatt��n�z için çok te�ekkür ederim, Cengiz

Bey! dedi. Do�rusu gayet cesur bir gençsiniz... Yolunuzda iyi �anslar dilerim...

Kad�n böyle diyerek masan�n üzerinde duran elimi tutup s�kt�. Birden hayretle irkildim. Bu bembeyaz güzel eller, görünü�üyle hiç ili�kisi olmayan bir sertlikte ve kuvvette idi. Sanki elim safi kemik olan bir iskelet parças� taraf�ndan k�skaçlannu�t�.

Kad�n hemen elini çekti : � Ni�anl�n�z her halde çok �ansl� bir k�z! Onu yak�ndan

tan�mak isterdim... Fakat sizi böyle tehlikeli bir yolda yaln�zb�rakmamas� daha do�ru^�lurdu... �nsan sevdi�iyle beraber ya�amak ve beraber ölmek ister, de�il mi?...

� Onun da arzusu bu idi... dedim. Israr�na ben kar�� koydum...



E�er sizi gerçekten sevmi� olsayd�, kendisine söz geçiremezdiniz. Prenses Ruzihayâl de, ye�eninin bizzat ziyaretinden her halde çok daha fazla memnun olurdu!..

� Vallahi... ��te bugün i� bu merkezde!... � Do�ru! �imdi yaln�z gelece�i dü�ünmeniz lâz�m! Kad�n aya�a kalkt�. �ahane edas�, üzerinde bir afet etkisi

yarat�yordu. Bu derece feci bir tutkuya nas�l u�rad��ma �a��yor;yine de bir türlü irademi toparlayam�yordum.

�çimden : � Selmin, Selmin... Ben yaln�z seni seviyorum, seni

özlüyorum, seni ar�yorum... Bu, sadece bir kâbus... Geçici bir kâbus... diye söylendim.

Fakat beni kad�na do�ru çeken cazibe dayan�lmaz bir �eydi. Onu kollar�m�n aras�na almak için ç�ld�r�yordum. Kuruyan bo�az�m, kavrulan dudaklar�m, �iddetle susad��m bir tek öpücü�ü ile sanki serinliyecek; çekti�im ölüm azab� sanki o öpücükte sonsuz bir hayat iksiri bularak dinecekti!...

Fark�na varmaks�z�n ona yakla�t�m .Bu s�rada bana te�vik edici bir sükûnetle bak�yordu. Bununla beraber :

� Ümit ederim ki, art�k odan�za gidiyorsunuz! dedi. � Evet, odama gitmem lâz�m!... Fakat... � Ne var?... � Niçin bana bu �ekilde bak�yorsunuz?... � Sizi tap�n�lmaya lây�k buluyorum da... � �ltifat�n�za te�ekkür ederim... Hemen yat�n, yorgunsunuz...

Hislerinizi rüyan�zda ni�anl�n�za söylersiniz... Haydi Allahrahatl�k versin!... Üzgünlükle geriledim. O dakikada as�l beni �a��rtan, kad�n�n da bana kar�� arzu ile dolu oldu�unu hissedi�imdi.



Radyomlu bir par�lt� ile yanan gözlerinde ve «Allah rahatl�k versin!» diyen dudaklar�nda bu arzu, aç�k bir kitap gibi okunuyordu.

Fakat tavr� o kadar kesin idi ki, sözleri hemen hemen bir emir çe�nisi ta��yordu.

Bir �ey diyemeden ba��m� e�dim ve peri�an bir ruh hali içinde kendi odama geçtim.

Bu odada ate� yoktu. Birden bir buz mahzenine girmi� gibi oldum. Ay �� vuran küçük bir karyolaya do�ru yürüdüm ve soyunmadan yata�a girdim...

��te o anda kendimi bir bo�lu�a b�rakm�� oldu�umu büyük bir deh�et içinde anlad�m. Gözüme yatak �eklinde görünen �ey, derin bir kuyunun a�z� veya içine dü�ürüldü�üm herhangi müthi� bir tuzakt�!...

Vücudumu bereler içinde b�rakan korkunç bir yuvarlan��tan sonra, buz gibi bir suyun içine gömülmü�tüm.

Suyun yüzüne ç�k�nca, etraf�m� saran karanl�k beni büsbütün deh�ete dü�ürdü. Yüzerek tutunacak bir yer arad�m. Ellerime sivri ta�lar de�di. Bir kuyuya dü�mü� oldu�umda art�k �üphem kalmam��t�. Ancak, suyun seviyesinden biraz yüksekte bir dehliz ke�fetmekte gecikmedim. Ve ta�lara sar�l�p bin zorlukla oraya t�rmand�m.

Yan�lmam��t�m. Buras�, bir insan�n e�ilerek yürüyebilmesine müsait dar bir kanald�. Yaln�z nereye kadar gitti�ini Allah bilirdi.

�ki yana tutunarak yava� yava� yürümeye ba�lad�m. Fakat daha üç ad�m bile atmadan aya��ma bir �ey tak�ld�. E�ilip elimle yoklay�nca bunun bir iskelet oldu�unu anlad�m. Tüylerim dikenlendi; vücudumu bir ölüm solu�u sard�...

Demek ki buras�, o alçak haydutlar�n ölüm kuyusu idi!...



Kimbilir kaç masum insan buraya at�lm��, açl�k ve ümitsizlik içinde ölüme terkedilmi�ti!..

Nitekim, birkaç ad�mda bir aya��ma tak�lan kuru kafalar, kaburgalar, kol ve bacak kemikleri bu tahminimi derhal bir kanaate çevirdi. O dakikada duydu�um deh�etin büyüklü�ünü dü�ünebilmek imkâns�zd�r.

�ki diz üstüne dü�tüm ve avaz�m ç�kt�� kadar : — �mdat! �mdat!... diye hayk�rd�m. Sesim, dehlizin rutubetli bo�lu�unda bo�uk yank�lar yapt�.

Hakikat �u idi : Sonsuz karanl��n içinde ha�arat ve iskeletlerle dolu bir mezara diri diri gömülmü� bulunuyordum.

Ellerimi açt�m, a�layarak Allah'a yalvarmaya ba�lad�m... Sonra, kap�ld��m s�n�rs�z deh�etle kendimden geçtim...

Bayg�nl��m�n ne kadar sürdü�ünü bilmiyorum. Gözlerimi aç�nca, dehlizin k�z�l bir ��kla hafifçe ayd�nlat�lm�� oldu�unu gördüm. Bu ��k, kanal�n derinliklerinden vuruyordu,

Bütün gücümü toplad�m ve yava� yava� ona do�ru ilerlemeye gayret ettim. Fakat ben ilerledikçe ��k da kaç�yor; ne oldu�unu ve nerede bulundu�unu bir türlü kestiremiyordum.

Bu s�rada yine aya��m bir �eye tak�ld�. Yumu�ak bir �eye... Ürpererek e�ilince, yerde bir cesedin yatt��m gördüm.

Dudaklar�mdan bir ç��l�k yükseldi. Bu ceset, ak�am ortadan kaybolmu� olan genç Irgata aitti.

Onu çevirdim, yoklad�m. Hiç bir yerinde yara, bere



izi görünmüyordu. �htimal korkudan ölmü�tü. Ama buraya nas�l gelmi� olabilirdi?

— Hey gidi �a�k�n yabani!... dedim. Kendi kazd��n kuyuya dü�ece�in hiç hat�r�ndan geçmi� miydi?

Bu esnada ��k uzakla�maya ba�lam��t�. Telâ�la onu takibe koyuldum, Fakat birden bir hava cereyan�. �slak elbisem içinde beni titretiyordu. Acaba bir menfeze mi yakla��yordum? Bu ihtimal beni sevindirmekle beraber, yüre�imi yeni bir meçhulün korkusu ile doldurmu�tu. Belki karanl�k gece içinde beni bekleyen daha korkunç tehlikelere do�ru sürükleniyordum? Bununla beraber Allah'a s��narak, esrarengiz ��n pe�inden yürümeye devam ettim...

Derken, hava cereyan�n�n �iddetlendi�i bir yerde, a��k birdenbire kayboldu. Yeniden gömüldü�üm karanl�klar içinde, �a�k�n ve dengesiz kalakald�m. �imdi gözlerimin önünde o k�z�ll��n zerreleri uçu�uyor ve bu zerreler birer k�v�lc�m halinde gitgide küçük daireler �eklini al�yordu. Daha sonra bu daireler ate�in birer göz gibi parlamaya ba�lad�. T�pk� handa, o kâbus esnas�nda oldu�u gibi, k�z�l alevler saçan bayku� gözleri!...

Birdenbire üzerime ayn� kâbusun deh�eti çökmü�tü. Bu ba��ma gelenler ne idi Tanr�m?!...

O s�rada hava cereyan� büsbütün �iddetlendi. Fakat art�k titremiyor; aksine ter döküyordum. Çünkü üzerime ya�an yüzbinlerce k�v�lc�m�n s�cakl��, bulundu�um yeri cehenneme çevirmi�ti. Evet, �imdi s�ps�cak hava dalgalar� içinde kalm�� bulunuyordum ve bir sinek gibi uçup savrulmamak için tutunacak yer ar�yordum.

Ama bütün gayretim bo�a gitti. Son derece �iddetli bir dalga beni kald�rd�. O zaman, dehlizin bir baca �eklinde yükseldi�ini anlad�m... Suyun bir mantar� satha at�� gibi,



hava bas�nc� beni bacan�n üst ba��na do�ru f�rlatm��t�... Kendimi çarpt��m bir tahta bölme çat�rday�p araland�. Bir

alay tabak, bardak �ang�rt�s�yle beraber, ayd�nl�k bir odaya yuvarland�m.

Heyhat!... Buras�, handaki haydutlar�n toplanm�� olduklar� mahut büyük oda idi. Bir dolab�n içindeki gizli kap�dan tekrar bu belâ berzah�n�n içine dü�mü� bulunuyordum.

Fakat benden ziyade afallayan o kara yüzlü haydutlar oldu. Hepsi yerlerinden f�rlad�lar. Silâh�na davranm�� olan Halo :

� Ha vallah yine o �eytan!... diye ba��rd�. Sonra hepsi, renkleri atm�� olarak birbirleriyle bak��t�lar ve

uzun bir sessizlik oldu... Bu süre içinde ben kendimi toparlam��, aya�a kalkm��t�m.

Geçirmi� oldu�um o müthi� haileden sonra, �u a�a��l�k heriflerden korkacak de�ildim.

� Gidi namussuzlar, bana bak�n... dedim. E�er bana bir kötülük daha yapmaya cesaret edecek olursan�z, topunuzu mahvederim...

Herifler bir daha bak��t�lar. Elini silâh�ndan çeken Halo, kendi kendine bir �eyler homurdand�ktan sonra, bo�uk bir sesle :

� Di bakal�m, dedi. Sen o kuyudan nas�l ç�kabildin Cengiz Han? Alimallah oradan tek canl� mahlûk sa� kurtulamaz...

Bozuk sinirlerimin bir reaksiyonu olarak kahkaha ile güldüm: � Do�ru A�a Efendi... Senin genç Irgat da orada cans�z

yat�yor... � Ne dedin?



Hepsi benden birer ad�m geri çekildiler. Bana hayretle bak�yorlard�.

� Görüyorsunuz ki, sizden çok fazla �eye gücüm yetiyor... Ve sizden çok fazla �ey biliyorum...

Haydutlar�n hali görülmeye de�erdi. Bu durumdan faydalanmam gerekti. Hemen ekledim :

� Bavulumu buraya getirin... Çama��r de�i�ece�im... Halo'nun bir i�areti üzerine Çömez yukar�ya ko�tu. Tüysüz

çenesini s�vazlayan Köse de : � Ben bu ya��ma kadar böyle �ey görmedim!... dedi. Ve bir kö�eye sindi. Fakat Feyzo hiç bir �ey demeden, hepsinden kabaday�

görünerek beni süzmeye devam ediyordu. Reis ona döndü : � Hey, ne duruyorsun orada be?... �u lânet dolab� kapat. �u

döküntüleri de topla... Hadi... Feyzo hiç istifini bozmadan: � Beni yukar�da bekliyen i� daha mühim... diye cevap verdi. � Ulan b�rak bu i�i... Zaten ba��m�z belâda... � A�a, beni tan�rs�n... Karar�mdan dönmem ben... � Sana bu i�i b�rak diyorum Feyzo... O kar� da tekin de�il

ha... � Uzatma. Sen de pay�n� alacaks�n. Ama ilk pe�in onu ben

gördüm. �lk pe�in benimdir. Bavulumu getiren Çömez, Feyzo'yu dirse�i ile dürttü : � Tam s�ras�... Anahtar deli�inden bakt�m... Avrat ay

��nda ay parças� gibi yat�yor... � Deyme keyfine, ko yats�n...




Feyzo iri ad�mlarla merdivenleri ç�kt�... Halo, ocak ba��ndaki yerine çökmü�tü. Dolab� yerle�tiren

Köse : � A�a, dedi. K�zanlar ne vakit gelecek? � Yar�n sabah... Niye sordun?... � Hani, �u mektuptan bir �ey s�zd�racak m�y�z diye... � Sersem!... � E sonradan bu i�i o itlere bir çakt�r�rsak?.. O vakit i�ler

kötüye varmaz m� ki?... � A�z�n� s�k� tut. Yoksa ben çeneni kapatmas�n� bilirim... Halo böyle diyerek kemerinin aras�na sokmu� oldu�u

mektubu ç�kard�. Fakat onu açmas� ile gözlerinin yerinden u�rarcas�na aç�lmas� da bir oldu. Elini ba��na vurarak :

� Vayyy! Bu da nesi?... diye ba��rd�. Köse ile Çömez se�irttiler. Ve her ikisi de gördükleri �eyden

âdeta ta� kesildiler. Ben elbisemi de�i�mi�, �slak çama��rlar�m� ate�e yak�n

sermek üzere oca�a yakla�m��t�m. Halo aya��n� yere vurarak yüzüme hayk�rd� : � Bu da senin domuzlu�un de�il mi? � Ne olmu�?... � Mektubu burnuma do�ru uzatt�. Hayret!... Kâ��tta hiç bir

yaz� yoktu. �a�k�nl��m� yapmac�k sanan herif: � Cengiz Han... diye soludu. Görüyorsun ki, kâ��t

bombo�... Daha bir saat evvel o pinti bu kâ��da bütün dileklerimi harfi harfine yazmam�� m�yd�? Vallah bunu gözlerimle gördüm ben... Nah i�te �u kalemle yazm��t�... Yoksa mürekkep sihirli mi idi? Neden yaz�lar yok oldu?.. Söylesene Cengiz Han... Halo öfkesinden kuduruyor; ama bana kar�� fazla



dikle�meye de çekinir görünüyordu. Kafese girmi� bir s�rtlan durumunda olan az�l� haydutla alaya cesaret ettim :

� A�a Efendi... Günahlar�na tövbe et... Anla��lan sahiden �eytan sana musallat olmu�!...

� O �eytan�n baca��n� k�raca��m... Tövbeler olsun! ... Halo yere tükürdü ve tabancas�n� çekip oca��n içine üç el ate�

etti. Herif cidden ç�lg�na dönmü�tü. Silâh sesi ile beraber yukar�da bo�uk bir feryat ve bir

gümbürtü duyuldu. Kad�n�n odas�ndan kendini d��ar�ya atm�� olan Feyzo bir ok

gibi merdiven ba��na f�rlam��t�. Boynundan, gö�sünden ve yana sarkm�� olan sol kolundan kanlar ak�yordu. Trabzana tutunmaya, daha do�rusu ayakta durmaya çal��t�; fakat dengesini kaybetti ve merdivenden a�a��ya yuvarland�.

Haydutlar ona do�ru ko�tular. Çömez : � Vay can�na... diye ba��rd�. Üç yerinden vurulmu� be... Feyzo can üzerinde idi. Fakat falta�� gibi aç�lm�� olan

gözlerinde öyle bir deh�et ifadesi vard� ki, onun, ölümden beter bir korku geçirdi�i san�l�rd�. Nitekim son sözü:

� Huy anam! O ne kahbe!... oldu. Bu esnada «�ahikalar Melikesi» merdiven ba��nda

görünmü�tü. Uzun siyah mantosu, k�z�l türban� ve k�v�lc�mlar saçan gözleriyle bir ölüm mele�ini and�r�yordu. A�z�, henüz taze kan emmi� gibi k�pk�rm�z�yd�.

Kad�n, bizi titreten me�'um bir gülümseyi�le : � Yukar�ya ba�ka gelecek var m�?... diye sordu. Sesi, bir ihtiras solu�u halinde ç�k�yordu. Halo, iki tabancas�n� birden çekti ve Köse ile Çömez'in onu

durdurmas�na vakit kalmadan ate� etti...



Kad�n hiç sars�lmad�. Dudaklar�ndaki insan� donduran o me�'um gülümseyi� biraz daha geni�ledi...

Halo, kudurmu� gibi, silâhlar�ndaki bütün kur�unlar� kad�n�n üzerine bo�altt�...

��te bu s�rada, gerçekten inan�lmaz bir sahneye �ahit olduk: Namlulardan ç�kan beyaz dumanlar aras�nda, kad�n�n yava�

yava� geriye do�ru çekildi�ini gördük. Hâlâ gülümsüyordu. Fakat bu gülümseyi� gitgide daha vah�i, daha esrarl� bir mana al�yor; o güzel yüz tamamen �eytanî bir hüviyete bürünüyordu.

Nihayet kad�n�n arkas� merdiven penceresine dayand� ve cam büyük bir �ang�rt� ile k�r�ld�. O zaman bir kere daha hayretten ve deh�etten titredik: Kad�n kollar�n� yanlara do�ru açm�� ve bu kollar bir yarasan�n kanatlar� halinde gerilmi�ti.

Bu kara hayal, duman bulutlar� aras�nda pencerenin bo�lu�unda gözden kayboldu...

Bir zaman hiç kimse konu�amad�. Hepimiz heykel- le�ip kalm��t�k. �lk kendini toparl�yan yine Halo oldu :

� Tövbeler olsun! Tövbeler olsun!... diye homurdand�. Sonra elini dizine vurarak birden gürledi : � Vay cad� vay!... Topumuzun, can�na ot t�kad� be!.. Ama,

bana kal�rsa, bu i�ler hep senin ba��n�n alt�ndan kalk�yor Cengiz Han... �uraya k�vr�l yat bakay�m... Dinim hakk� için art�k k�lma bile dokunmayaca��m... Eh hepimiz tükendik gayri... ��te bu kadar... Yar�n buradan çeker gidersin... Seni bu dam alt�nda bir gece daha al�koyamam ha...

Ve iki arkada��na dönüp emretti: � Ulan, sersem sersem ne bak�n�p duruyorsunuz? Bana

�arap iletin, �arap... Bo�az�m kurudu.



Bütün geceyi oca��n yan�ndaki kerevet üzerinde uykusuz geçirdim. Haydutlar da sabaha kadar uyumad�lar; kara kara dü�ündüler.

�afak sökerken han�n kap�s� üç kere kuvvetle vuruldu. Pinekledi�i ocak ba��nda kanl� gözlerini u�u�turarak

do�rulan Halo : � Bizimkiler... dedi... Çömez kap�y� açt� ve gelen dört ki�iyi içeriye ald�. Bunlar da

tepeden t�rna�a silâhl� ve korkunç yüzlü heriflerdi. Önden yürüyen iri yar� birisi:

� Merhaba Halo!... dedi. Halo ters ters : � Merhaba Musa!... diye cevap verdi. � Ne o? ��ler kötü mü?... � Bizim i�leri geç!... Sizde ne var ne yok?... � Eh sa�l�k!... Haydutlar oca��n ba��na topland�lar... Ben uyur gibi

yap�yordum... Önce yeni gelenler anlatt�lar: O gece bir köprü ba��nda pusu kurmu�lar ve iki yolcu arabas�n� soymu�lard�...

Bu i�in hesab� verildi; ganimetler payla��ld�. Sonra berikiler onlara handa olup bitenleri aktard�lar. Bu hikâyeler yenileri öyle �a��rtm��, o derece heyecanland�rm��t� ki, i�renç küfürler ve nâralar birbirini takip etti.

En sonunda Musa : Be k�zanlar!... dedi. E�er bir avrada mat olursak, yuh

olsun ervah�m�za... Benim kavray��m, kar� düpedüz sihirbaz... Amma velâkin, ne derseniz deyin, �urada horlayan �u herif, hepimiz gibi bir benî-âdemdir. Onun pe�ini b�rakmazsak, malikânenin tunç kap�lar� bize de aç�l�r...



Yabana atmay�n, o Allah�n belâs� yerde bir �eyler oldu�una, ben kelleme bahse girerim... ��te f�rsat bu f�rsatt�r.. Gözümüzü açal�m... Burada yedi ki�iyiz... Bizim Posb�y�k A�aya bir haber salarsak düzineyi tutar�z... Hem bunca er ki�i bir sihirbaz kahpenin hakk�ndan gelemez mi ki?... Hep bir a��zdan onu tasdik eden bir avaz yükseldi.

Yaln�z, Çömez susuyordu; dalg�nd�. Halo onun omuzuna vurarak :

� Neye öyle pis pis dü�ünüyorsun be?., diye ba��rd�. � Yukar�da olup biten �eyleri çok merak ediyorum. A�a...

Feyzo'nun ba��na neler geldi?... Bu i�e bir türlü ak�l erdiremedim gitti...

� Öteki i�lere akl�n sanki pek mi erdi?... B�rak zevzekli�i... �ntikam saati çalacak... O cad� elbet yine yolumuza ç�kacak... Biz de ondan bütün olanlar�n hesab�n� soraca��z... Hele Önce �u hazineyi bir ya�ma edelim de...

Herifler daha bir alay müzakere ve münaka�a ettiler. Bu esnada ben ba��m� bu badireden kurtarman�n çaresini dü�ünüyordum. Görüp ya�ad��m o deh�et sahnelerinden sonra, art�k Prensesin milyonlar� bana v�z gelirdi... �üphesiz hayat�m her �eyden k�ymetliydi. Ne yap�p yap�p, derhal geri dönmenin yolunu bulmal�yd�m. Buna kat'î surette karar verdim.

Biraz sonra, Halo beni dürttü. Ve Prenses taraf�ndan bana gönderilecek olan araban�n ne vakit gelece�ini sordu.

Uyku sersemi görünme�e çal��arak: � Bilmiyorum A�a Efendi, dedim. Hem ben art�k o

malikâneye falan gidecek de�ilim!... � Ya nereye gidecekmi�sin?... � Geriye dönece�im... � Vay!... Gel bize burada duman att�r... Sonra da biz seni

azad ediverelim ha?... Öyle ya�ma yok...



Herifin sesi o kadar dikti ki, içimi bir ümitsizlik ve korku kaplad�. Ona tesir edebilecek tek konuya ba�vurdum:

� Ya size t�ls�m�n yeni cilvelerini gösterirsem?!... Az�l� haydut bir an duraklad�. Arkada�lar�na seri birgöz att� ve

sesini yumu�att�... � �man�m hakk� için, biz sana hiç bir kötülük etmiyece�iz,

hay�r... Sen de bize etme Cengiz Han... Bütün meram�m�z �umalikânenin yolunda bize rehber olman!...

� Orada ne yapacaks�n�z? � Sana bir zarar�m�z dokunmad�ktan sonra i�imize

kar��ma!... � Anl�yorum, Prenses Ruzihayâl'in hazinesini soymak

istiyorsunuz!.. � Kâhinsin vesselâml... � Kâhin oldu�uma göre, orada ba��n�za gelecek belâlar� da

biliyorum demektir... Halo, yine duraklad�; çenesini ka��d�: � E, dedi. Bakal�m, orada ba��m�za ne belâlar gelecekmi�?... Herif bu soruyu sorarken komik bir hâl alm��t�. Gülmekten

kendimi alamad�m: � Anla��lan hepiniz ecelinize susam��s�n�z!... Size daha

fazla bir �ey diyemem. Beni b�rak�n da gideyim... Sizin için biricik kurtulu� yolu budur.

Hiddetle yere tüküren Musa bana yakla�t�: � �to�lu! Bize meydan m� okuyorsun?... Senin kabaday�l��n

burada sökmez. Biz i�imizi biliriz. Debrenme yerinden. Yoksa... Herif bana yumru�unu öyle bir sallad� ki, sindim. Tekrar öfkesine yenilen Halo, gözlerini k�sarak: � O dedi�in araba bir gelmesin, vay haline,, diye ba��rd�.



Alimallah ci�erini �i�e geçirip kebap eder, �araba kat�k yapar�m!...

Ö�leye do�ru kar f�rt�nas� tekrar ba�lad�. Haydutlar birtak�m haz�rl�klara dalm��lard�. Arka avludan at

ki�nemeleri duyuyordum. Alt� haydut daha gelmi�ti. Bol yemek yiyip bol �arap içtiler. Bu defa bana da ikramda bulundular. Ama hiç i�tah�m yoktu. Bütün yemekler midemi buland�rd�.

Ak�am yakla��yordu. Kimbilir beni ne feci bir son bekliyordu. Bu sonun yakla�makta oldu�unu dü�ünerek titriyor, karabaht�ma lanetler ediyordum.

Herifler gitgide sab�rs�zlanmaya ve bana kötü kötü bakmaya ba�lam��lard�. Bir aral�k, Halo:

Ey Cengiz Han!... dedi. ��te sular karar�yor. Galiba dün ak�am yata��n sana pek rahat geldi? Bu geceyi de orada geçirmek ister misin?

A�a Efendi, benim elimden ne gelir? Ben "bir emil' kuluyum.

� T�ra�� kes! E�er araba gelmezse, ölümlerden ölüm be�en! Musa : � Dikkat!, diye ba��rd�. Silâhlar�na davranan haydutlar kap�ya do�ru döndüler. Kap� aç�l�nca, tepeden t�rna�a siyahlar giyinmi� uzun boylu

bir arabac� e�ikte belirmi�ti. Adam�n geni� kenarl� �apkas�ndan, yüzü pek �yi görünmüyordu. Nezaketle e�ilerek:

- Cengiz Beyi «K�z�l Puhu Malikânesi»ne götürecek olan araba emirlerindedir!... dedi. Gerçekten lapa lapa ya�an kar alt�nda dört güzel arap at�n�n



ko�ulmu� oldu�u büyük bir kupa arabas� duruyordu. Halo, bana bakt� ve manal� bir �ekilde : — Hadi, dedi. U�urlar olsun Cengiz Han!... Unutma ha!... Ben arabaya yerle�irken, haydutlar, Reisin bir i�areti üzerine,

gözden kayboluvermi�lerdi. Araba hareket etti. O anda kendimi yine bir rüyada zannettim.

Daha do�rusu, bir peri masal�nda... Haydutlar�n elinden bu mucizevî kurtulu�um beni acaba hangi yeni tehlikelere do�ru götürüyordu?...

Belki bu tehlikeler, geçirmi� olduklar�mdan çok daha müthi�ti!.. Belki de birtak�m habis ruhlar aras�na dü�ecektim; evet, muhakkak ki bir belâdan di�er bir belâya, hem misilsiz bir belâya sürükleniyordum. Yurduma, yuvama sa� ve salim dönebilmek için Allaha yalvarmaya ba�lad�m...

Biraz sonra ortal�k tamamen karard�. Fakat kara bulutlar aras�nda olan ay, etraf� belli belirsiz ayd�nlat�yordu. Arkadaki küçük pencereden bir alay atl�n�n bizi takip etmekte oldu�unu gördüm. Evet, haydutlar dörtnala Prenses Ruzihayâl'in hazinelerini ya�ma etmeye geliyorlard�!...



�K�NC� BÖLÜM

K�z�l Puhu Malikânesi

Araba da��n zirvesine do�ru rüzgâr gibi uçuyordu. Karla örtülü olan ar�zal� yolun hiç bir sars�nt� yapmamas� ve bilhassa yollar üzerindeki en keskin virajlardan bile araban�n y�ld�r�m h�z�yla k�vr�l�p geçmesi çok hayretimi çekiyordu. Ama art�k mucizelere inanmaya ve her türlü acayipli�i normal görmeye ba�lam��t�m. Zira, �üphe yok ki, üzerinde ya�ad��m�z dünya ile ilgimi kesmi� bamba�ka bir âleme dalm�� bulunuyordum. Atl�lar bazen çok gerilerde kal�yorlar; bazen de büsbütün gözden kayboluyorlard�. O vakit araban�n âdeta onlar� bekler gibi h�z�n� kesti�ini görüyordum. Bu da ne demek oluyordu? Acaba arabac� haydutlara yol göstermek mi istiyordu? Fakat niçin?... -

Bir aral�k kar dindi; ay bulutlar aras�ndan göründü. Bu suretle etraf� daha iyi seçmek imkân� do�du.

Aman Allah�m!. Öyle korkunç uçurumlar aras�nda yol al�yorduk ki, gözlerim karard�. Deh�etten tüylerim diken diken oldu. Böyle bir manzaray� hayatta tasavvur bile etmemi�tim.

Derken tam zirvede, ilk söylentileri do�rular �ekilde, sivri kuleleri bulutlar� delen ve üzerinde gökyüzüne do�ru k�z�l bir ��k hüzmesi yükselen muazzam bir yap�n�n kapkara hayali göründü.

Derinli�i seçilmeyen müthi� iki yar aras�ndaki dar ve uzun bir köprüden geçtik... Bu köprü, o �ekilde esniyordu ki, sanki bir hava bo�lu�unu koskoca bir ku�un s�rt�nda uçarak geçmi�tim.



Arkadan atl�lar da dörtnala köprüye ula�t�lar... Uzaktan bir çekirge sürüsünü daha do�rusu dizisini and�r�yorlard�. Bu dizi köprünün ortas�na var�nca deh�et verici bir sahne daha gördüm: Birden yap�n�n üzerindeki o ��k hüzmesi köprüye do�ru uzand� ve köprü bir anda sessizce ikiye bölündü. Üzerindeki bedbahtlar o korkunç uçurumun derinliklerine gömüldüler. Siyah bir duman bulutu bu hailenin üzerine derhal bir perde çekmi� ve bir dakika sonra iki yar aras�nda karanl�k bir bo�luktan ba�ka hiç bir �ey kalmam��t�.

Bu facian�n beni saran deh�eti, beynimi da�layan ate�ten bir soruya döndü. Ben geriye nas�l dönecektim? Bunu dü�ününce ç�ld�racak gibi oldum.

Vak�a, dönü�ten önce o menhus yerde ba��ma neler gelece�ini dü�ünmem lâz�md� ya?... Prenses Ruzihayâl cidden bir ifrit miydi?... Bütün bu esrar ne demek oluyordu?...

Araban�n birden durmas� ile yerimden s�çrad�m. Çift kanad� görmedi�im eller taraf�ndan aç�lan büyük bir tunç kap�dan geni� bir ta� avluya girmi�tik. Ay �� avlunun kal�n mermer sütunlar�n� parlat�yordu.

Muazzam yap�n�n iç kap�s� önünde arabadan indikten sonra, arabac� gayet a��r ve pasl� bir tokma�� kald�r�p indirdi. Derin sessizlik içinde mat ve bo�uk bir ses yank�lar yapt�. Biraz sonra, elinde çift kollu bir �amdanla uzun boylu ve iskelet kadar zay�f bir harema�as� kap�y� açm��t�. Sayg�l� bir tav�rla e�ilerek, incecik bir sesle:

— Buyursunlar efendim!... dedi. Prenses hazretleri zat� alilerini bekliyorlar...

Ve bavulumu al�p önüme dü�tü. Bu adam�n da dudaklar� �a��lacak derecede k�rm�z�yd�. Acaba bütün bu garip yarat�klar insan kan� m� emiyorlard�?... Bir çok yüksek kemerli koridorlardan geçtik. Ayak seslerimiz



bu koridorlar�n derinliklerinde binbir bo�uk yank� ile u�ulduyordu. Birtak�m merdivenlerden ç�kt�k. Mumlar�n titrek ��, baz� sahanl�klardaki eski devir �övalyelerini, cengâverlerini temsil eden büyük heykelleri ayd�nlat�yordu. Havada yap��kan bir rutubet vard�. Ayn� zamanda genzimi, uzun zaman kapal� kalm�� e�yan�n toz ve küf kokusu t�k�yordu. Burada çok garip bir hayat oldu�u muhakkakt�.

Nihayet Harema�as� üç kanatl� büyük bir kap�n�n önünde durdu. Orta kanad�n üzerinde, arma biçiminde k�rm�z� bir bayku� kabartmas� vard�.

Arap kap�y� yava�ça açt� ve tekrar e�ilerek bana yol verdi. Dörder ve alt��ar kollu alt�n �amdanlarda yanan mumlar�n

ayd�nlatt�� bu muazzam salonda eski saraylar�n göz al�c� ihti�am� ile kar��la�t�m. Kö�ede, ne�'eli alevleri yald�zl� mobilyaya vuran bir �öminenin yan�nda, Prenses Ruzihayâl ayakta duruyordu. S�rt�nda gayet güzel, siyah bir elbise vard�. Ate�in k�z�ll��, yüzünü k�smen örtüp omuzlar�na kadar inen harikulâde zarif bir ipek örtüden ta�an kumral saçlar�nda ve gülen gözlerinin be-beklerinde p�r�ld�yordu.

— Evime ho� geldiniz Cengiz Bey, buyurunuz!. Kap�n�n e�i�inde hayretten donakalm��t�m. Dilim dola�arak :

—Ho� buldum Prenses Hazretleri!... diyebildim... Prenses bana elini uzatt�:

Çok �a��rm�� görünüyorsunuz! Benimle tekrar kar��la�mak ho�unuza gitmedi mi yoksa? Yakla��n, çekinmeyin!. Sizi �a��rtan bütün o �eyer



sadece büyük, ve ebedî ruhlar�n gösterdi�i birtak�m mucizelerden ibarettir... Haydi elinizi verin bana!.

Elim o pamuk gibi görünen beyaz ellerin demirden k�skac�nda ezildi. Korku ile:

� Tanr�m!... diye inledim. Bir yandan Ruzihayâl'in o �ahane güzelli�i ve müthi� cazibesi

kar��s�nda yeniden peri�an olmu�tum. � Neden ad�n�za «�ahikalar Melikesi» dedi�inizi �imdi

anl�yorum Prenses... � Sonradan anlayaca��n�z birçok �eyler daha var... �imdi

müsaade edin de her �eyden önce, mektuptaki s�k� ihtar�ma ra�men, yolculukta neden bo�bo�azl�k etti�inizi sizden soray�m?

� Aff�n�z� dilerim... Olaylar beni o derece sersemletmi�ti ki!...

� E�er bizzat bana aç�lmam�� olsayd�n�z, belki de bu itaatsizli�inizi �imdi inkâra kalkard�n�z!...

� Her ne ise �öyle kar��ma oturun... Yolculu�unuz nas�l geçti bakal�m.

Bu yezitçe soru her �eye ra�men öfkemi tahrik etti: � Bunu benden daha iyi bilirsiniz, dedim... E�er böyle bir

maceraya sürüklenece�imi dü�ünebilmi� olsay. dim... � Tabii yola ç�kmazd�n�z... Oras� malûm... Ama art�k bütün

tehlikeler bertaraf oldu... Görüyorsunuz ki, evimde tam bir sükûn ve emniyet içindesiniz!...

Kendisine �üphe ile bakt��m� görünce, gülümseyi�inde hafif bir alay belirdi. Esrarl� alevler saçan gözlerini gözlerime dikerek :

� Siz fâni insanlar baz� büyük hakikatleri idrak ve ihata edemezsiniz!... dedi. Kâinat, bir ruhlar muhtevas�d�r. Ve her ruh ebedîdir. �nsan�n maddî varl��ndan ayr�lan



ruhu bazen bu ebediyetin gerçek mertebesini bulur. ��te, iki yüz seneden beri ya�amakta olan ben, böyle bir ruha sahip olanlardan�m.

O ana kadar, geçirdiklerimi gölgede b�rakan misilsiz bir deh�et saçlar�m� dimdik etti.

� Tanr�m!... Bir hortlak! ... Bu kelimeyi içimden söyledi�im halde Prenses: � Evet, dedi. Fanilerin ebedî ruhlara takt�� isim budur.

Çünkü onlar zay�f ve korkakt�rlar. � Ben sizden hiç korkmuyorum!. Bu söz de a�z�mdan, iradem d��nda ç�km��t�. Ruzihayâl gururla muhte�em ba��n� sallad�: � Siz çok cesur bir gençsiniz!. T�pk� büyük dedenizin

dedesi gibi... Ve duvardaki büyük bir çerçeveyi i�aret etti : � ��te, Prens Mahî!... Çerçeveye yakla��nca, gözlerim hayretten falta�� gibi aç�ld�.

Orada, renkli bir ta� kabartma üzerinde benim portrem vard�. Yaln�z bu portre ince bir sakal ta��yordu.

� Gördünüz mü? diye Prenses sordu. Muhakememi toplamaya çal��arak: � Allaha�k�na bunlar ne demek oluyor?., dedim. � Azizim, bütün bu meseleleri rahat rahat konu�abilecek

daha çok vaktimiz var. �imdi yol yorgunusunuz. Yemek yiyip istirahat etmeniz lâz�m!.

� Hay�r, ben her �eyden Önce bu acaip i�lerin mahiyetini anlamak istiyorum. Büyük dedemin dedesi ile sizin ne ilginiz bulundu�unu, bu durumla ni�anl�m�n ve benim ili�kilerimizi ve nihayet bizi buraya davetinizin gerçek sebebini ö�renmek istiyorum...

Ruzihayâl, bir an sessiz durdu. Sonra sakin bir �ekilde : Cengiz Bey, dedi. Bunlar sizin en sonra ö�renece�iniz



�eylerdir. Sab�rl� olman�z� tavsiye ederim. Yaln�z �u kadar�n� söyliyeyim ki, sizin buraya gelmenizi dört gözle bekliyordum.

� Benim mi?... � Evet! � Peki ama, siz buraya beni de�il, ni�anl�m Selmin'i davet

etmi�tiniz... Prenses manal� bir tarzda : � Böyle olmakla beraber onun yerine sizin gelece�inizi

biliyordum, dedi. Bekledi�im tek insan sizdiniz azizim!,

- ? ....... Prenses, füsun ve esrar dolu tebessümü ile beni süzüyordu : � E�er bir parça kafan�z� i�letirseniz, �u gerçe�i kavramakta

güçlük çekmezsiniz : �ki yüz sene evvelki bizler bugün sizlerin varl��n�zda ya�amaktay�z... Ama, ne yaz�k ki, Prens Mahî ebedî ruhunun hakiki mertebesini bulmad�... Ruhunu Azrail'e kapt�rd�. Vücudu da toprak oldu... ��te bu yüzden Prenses Ruzihayâl'i be� göbek ileride, bugün Selmin sadece �eklen; Prens Mahî'yi de siz ruhu ve bedeni ile fani âlemde temsil etmektesiniz!...

Ya i�ittiklerimi anlam�yordum, yahut da kad�n benimle alay ediyordu. Bununla beraber burada as�l anla��lmaz �eylere inanmak lâz�md�.

Bu esnada Prenses birdenbire ba��ndaki örtüyü kald�rd�. O zaman küçük dilimi yutmama ramak kald�. Çünkü kar��mda duran bu çok genç ve harikulâde güzel kad�n, Selmin'in bir ikiz kadar benzeri, t�pat�p modeliydi.

Adeta kendimi kaybederek : � Olur �ey de�il! diye ba��rd�m. Ruzihayâl tatl� bir sesle :



Olmaz �ey de de�il... dedi. ��te ni�anl�n�zla iki su damlas� kadar birbirimizin ayn�y�z... Öyle de�il mi?

� Fakat... Bu müthi�! Çok müthi� bir �ey... Ruzihayâl, kalbimdeki bütün a�k� ve i�tiyab� co�turan i�veli

bir tav�rla bana sokuldu. Sanki gözlerinin o fosforlu alevi ile beni tutu�turmak, yakmak istiyordu. Yakuttan daha k�z�l olan dudaklar�nda ise, misilsiz bir arzu vard�. Hemen hemen f�s�lt� ile :

� Azizim, dedi. Beni Selmin farzedemez misiniz? Nas�l ki ben sizi Prens Mahî farzetmekteyim!...

� Ne demek istiyorsunuz?!. � �unu demek istiyorum ki, birbirimize ç�lg�ncas�na â��k

oldu�umuzu inkâra lüzum yok... Ben bu a�k�n pe�inden tam 200 seneden beri ko�maktay�m. Kaybetti�im sevgilimin sizinle tekrar do�mu� olan ruhu, nihayet bana bekledi�im teselliyi getirmi� oldu. Size ebediyen kavu�abilmekli�im için, art�k i�, en küçük torunuma â��k olman�z� temine ve bu vas�ta ile sizi buraya getirecek bir kombinezon bulmaya kalm��t�. ��te böylece büyük manevî nüfuzumu önce Selmin'le kar��la�man�z yolunda kullan- may� ba�ard�m. Sonra da size o mesaj� gönderdim... Kâinatta sihirden daha tesirli bir kuvvet yoktur... Çünkü �eytan�n nefesi her deli�e girebilir...

O s�rada kad�n�n yüzü yine �eytanî bir ifade alm��, beni ba�tan a�a�� gev�etmi� cazibesini ani bir �eamet bürümü�tü. �çimi kaplayan kötü hislerle elimde olmadan:

� Sizden nefret ediyorum! dedim. Prenses bir ad�m geri çekildi, ama hep gülümsüyordu. � Bana ba�l�s�n�z ve burada kalmaya mahkûmsunuz! dedi. Sesinin tonu beni iliklerime kadar ürpertmi�ti. Ümitsizlik ve

azap içinde : � Allaha�k�na. Allaha�k�na... diye yalvard�m. Ben



size ne kötülük ettim, B�rak�n yurduma, yuvama döneyim... Burada kalmak istemiyorum... Milyonlar�n�z� da istemiyorum...

Kad�n, billüri bir kahkaha ile sözümü kesti : � Siz gerçekten çok toysunuz Sizi bir çocuk gibi kand�rmak

mümkün... � Ne demek istiyorsunuz?... � Can�m, ben sadece �aka ettim... Dediklerimin hiç birini

ciddiye almaman�z� rica ederim... � Nas�l? � Sizi o kadar �a��rtan ve deh�ete dü�üren �eyler, asl�nda

birer sihirbazl�k eseri olmaktan ibarettir. Sihir, bazlar insan yemezler, insanlara kötülük de etmezler... Hiç tasalanmay�n...

� Bu kadar genç ve güzel görünmeniz de bir sihirbazl�k eseri mi?...

� Ona ne �üphe!... � �u halde Selmin'e benzerli�inizin de asl� yok?... � Sizin Prens Mahî'ye benzerli�inizin oldu�u kadar.. Bu mel'un kad�n�n hangi sözüne inanmal�yd�... Helecan�m�

yenmeye çal��arak ve bütün metanetimi toplayarak: � �u halde, diye devam ettim... Ni�anl�ma vaadetmi�

oldu�unuz dü�ün hediyesini vereceksiniz... Ve beni buraya getirtmenizin sebebi bundan ibaret...

� Tabii... Kâhyam gereken bütün formalitelerin tamamland��n� bildirdi. Bütün evrak haz�rd�r. Taraflar�n birer imzas� ile servetimden 2,5 milyon liral�k bir hisse Selmin'in nam�na geçecektir...

Tereddüt etti�imi görünce samimî ve �en bir tav�rla ilâve etti: � Bir Frans�z bankas�nda muazzam nakdim var... Bu paray�

oradan alacaks�n�z... Deh�et Gecesi — F. : 6



Ben yine sükût edince, zihnimden geçen son soruya cevap verdi:

� Sonra sa� ve salim yurdunuza, yuvan�za döneceksiniz... �imdi oldu mu?...

� Sözünüzde duracak m�s�n�z?... � Sözümde duraca��m... �imdi size dairenizi göstereyim... Durumu oldu�u gibi kabul etmekten ba�ka ne yapabilirdim.

Kellem koltu�umda, hayat�m bu cadalozun elindeydi. Allaha s��n�p onun pe�i s�ra yürüyordum.

Birlikte, salondan muazzam bir kütüphaneye geçtik. Prenses bir kap�y� açt� ve bana odam� gösterdi.

� Cengiz Bey, �imdi size birkaç tavsiyem var: Bu evde baz� garip âdetler ve ananeler mevcuttur. Bizim hayat�m�z gün batt�ktan sonra ba�lar, �afakla beraber biter. Bu bak�mdan sadece geceleri görü�ebilece�iz... Yaln�z kald��n�z müddetçe s�k�lmaman�z için size kütüphane ile salonu aç�k b�rak�yorum. Gündüzleri dairenizden gayri bu iki yere de girip ç�kmakta serbestsiniz... Fakat, sak�n ha, ba�ka taraflarda dola�mak te�ebbüsünde bulunmay�n�z... Binan�n içi kar��kt�r. Sonra yolunuzu kaybeder, birtak�m tehlikelerle kar��la�abilirsiniz...

� Emriniz üzere hareket edece�im... � Yeme�iniz de haz�rd�r. Hizmetinize Cafer A�a bakacak... � Birlikte yemiyor muyuz? � Ben yemi�tim, Özür dilerim. Bu gece istirahat edin yar�n

ak�am ayn� saatte salonda bulu�uruz... � Peki Prenses... Ruzihayâl, beni oldu�um yere m�hlayan sihirli bir bak��la: � Geceniz hay�rl� olsun! dedi ve uzakla�t�...

Bana tahsis edilen oda, bir vezir dairesi gibi dö�eliydi. Eski tarz mobilya ve taçl� cibinli�i ile muhte�em karyola



âdeta esatiri bir hava ta��yordu. Yaln�z bir �ey dikkatimi çekti: Bu ihti�am aras�nda hiç ayna yoktu. O zaman, salonda da ayna bulunmad��n� hat�rlad�m. Ama bu gibi ufak tefek �eyler üzerinde durmaya lüzum görmedim.

Soyundum, de�i�tim. Yeme�im, odama biti�ik olan di�er küçük odada haz�rlanm��t�. Harem a�as� Cafer A�a, mars�ktan bir heykel gibi, kar��mda el pençe divan duruyordu.

Yeme�imi sessizce yedim. Yemekler gayet nefis oldu�undan i�tahs�zl��ma ra�men, karn�m� iyice doyurmu�tum.

Cafer a�a tak�mlar� toplad�ktan sonra, sayg�l� bir tav�rla: � Ba�ka bir emriniz var m� efendim? dedi. � Hay�r, te�ekkür ederim. Arap e�ildi ve ad�m ad�m geri çekilerek odadan ç�kt�. Yaln�z kal�nca, tekrar büyük bir korku sinirlerimi gerdi. Bir

gece evvelden uykusuz ve bitkin oldu�um halde, gözlerimi k�rpmaya bile cesaret edemiyordum.

Handaki gibi bir tuza�a dü�memek için, ilk i�im yata�� iyice yoklamak oldu. Onun, bir ölüm kuyusunun a�z� de�il; ku� tüyünden �ilteler ve tertemiz çar�aflar dö�enmi� sa�lam bir dö�ek oldu�una kanaat getirince, soyundum, yatt�m...

Arzuma ra�men, kur�un gibi bir uyku beni yenmi�ti. Sabaha kadar, bir yandan öbür yana bile dönmeden, bir kal�p gibi uyumu�um...

Uyand��m vakit güne� do�mu�tu. Kal�n ve a��r çerçeveli büyük pencerelerden birini zahmetle açt�m. �nce bir kar ya��yordu. Yüzüme dondurucu bir rüzgâr çarpt�. Ve a�a��ya bakt��m zaman gözlerim karard�. Gece uçurumlar�n bu derece derinli�ini farketmemi�tim. Bu lânet olas�ca yerden sa� olarak kurtulmak ümidim bir kere daha sars�larak, yeniden deh�ete kap�ld�m. Sonra, metanet ve



sab�rdan ba�ka yapacak bir �eyim olmad��n� dü�ünerek pencereden çekildim.

Biti�ikteki küçük odada güzel bir sofra haz�rlanm��t�. Ortada kimseler yoktu. Prensesin, buran�n adetlerine dair olan ihtar�n� hat�rlad�m. Esasen sofran�n üzeri o derece çe�itli yiyeceklerle dolu idi ki, bunlar�n üç ö�ünü bol bol idare edece�i anla��l�yordu.

Kahvalt�dan sonra çantamdan tra� tak�m�n� ç�kard�m. Fakat o ne?! Tra� aynam yerinde de�ildi. Bu garabet

yüre�imi bir kere daha titretti. El yordam�yla tra� oldum; sonra kütüphaneye geçtim. Bu kütüphane, insan� hayran b�rakacak kadar zengin ve

fevkalâde k�ymetli külliyat ihtiva ediyordu. Bütün duvarlar tavana kadar, büyük, yald�zl� ciltlerle doluydu. Günlerce de�il, aylarca, hatta senelerce beni me�gul edebilecek bir hazine bulmu�tum. Tarihi çok sevdi�imden, önce tarih ciltlerine sar�ld�m.

O gün böyle geçti... Ak�am olunca salona girdim. �ömine keyifli keyifli

yan�yordu. Muazzam alt�n �amdanlar�n efsanevi bir tarzda ayd�nlatt�� ihti�am, yine bir ak�am önceki gibi gözlerimi kama�t�rd�. Ate� ve mumlar peri masallar�nda oldu�u gibi, kendi kendine yak�lm��a benziyordu.

Hemen hemen benimle ayn� zamanda Prenses de salona girdi ve gülerek :

� Tünayd�n Cengiz Bey! dedi. Nas�ls�n�z? � Te�ekkür ederim Prenses! Gayet iyiyim!... � Dinlenmi� oldu�unuzu ümit ederim. � Mükemmelen!?. Prenses, mübalâ�am� yutm�yarak hafifçe bir ka��m kald�rd�.

Sonra bir kanapeye oturdu. Yüzünde örtü olmad��ndan



Selmin'e olan benzerli�i, o mahvedici güzelli�i beni tekrar y�ld�r�m gibi çarpm��t�.

Maalesef kâhyam bu ak�am gelemiyecek! dedi. Ama. bu mülakat�n yar�n ak�am veya birkaç gün sonra olmas�nda beis yok!...

— !?... Ruzihayâl beni sihirli bak��lar�yla süzüyordu: � Yemek yememi� olmal�s�n�z! � Evet Prenses... � O halde size nar �erbeti getirsinler! � Te�ekkür ederim. El ç�rpt�. Bir dakika sonra Cafer a�a, kristal bir tepsi içinde

bir bardak �erbetle göründü. Ben �erbeti içerken, Prenses gözlerini ate�e dikmi�ti. Kendi

kendine konu�ur gibi: Buradaki hayat sizi s�kmayacak, bundan eminim!., diye

m�r�ldand�. Ve sükûtum ona bir çe�it ihtiras vermi� gibi, bak��lar�

alevlenerek ekledi : - Burada yüz sene veya yüzlerce sene kalabilirsiniz Cengiz

Bey!... Solu�um tutularak : � Ama bana söz vermi�tiniz ki... Diyecek oldum. Hemen sözümü kesti : � Sözümü tutaca��m tabii... Bundan hiç �üpheniz olmas�n!...

Ancak, sizin de bana diledi�im �eyi vaadetmeniz �art�yla! � Nas�l �art bu? � Zaman� gelince söylerim... Bunun üzerine ba�ka bahse geçtik. Kütüphanede hangi

eserlerin beni ilgilendirdi�ini sordu. Tarihten söz açt�k... Kad�n�n derin tarih bilgisi gerçekten beni hayrete dü�ürdü. Daha sonra felsefeye ve ruhiyata dald�k...



Bu bahisler ikimizi de gitgide ate�ten bir çember içine al�yor, me�'um bir i�tiyakla bizi birbirimize yakla�t�r�yordu.

Bir aral�k Prenses aya�a kalkt�, yan�ma geldi. Bir elini omuzuma koyarak yüzüme do�ru e�ildi :

� Azizim, sizin ruhunuz da ebedî mertebesini bulmaya lây�k!... Size hayranl��m bo�una de�il!...

Akl�m� ba��mdan alan a�k, bütün ürkekli�imi yendi ve bana �u itiraf� ettirdi :

� Ben de size hayran�m!... � Evet ama, bazen de benden nefret ediyorsunuz... Bunu

dün ak�am aç�klad�n�z... � Affedin, samimiyetimden!... � Samimiyeti çok severim!... � O halde �art�n�z� neden hemen �imdi söylemiyorsunuz?. Ruzihayâl bir an karars�z göründü. Buz gibi so�uk parmaklar�

ensemde dola��yor ve beni saran ihtirasa ra�men, tenime y�lan de�iyormu� gibi, tüylerimi diken diken ediyordu.

� Hakl�s�n�z! Pazarl��m�z� hemen yapmak daha do�ru olur... Mesele �u: Üzerinizde beni rahats�z eden bir nesne var... Bana vaadetmenizi istedi�im �ey, bunun yok edilmesinden ibaret!...

Hayretle : � O nedir? diye sordum. � Bir muska!... En'am-� �erifi kasdetti�ini anlay�nca, kendimi toparlad�m. � Vallahi, benim onsuz ya�amam mümkün de�il!... � �u halde?... � Onu size vermemi mi istiyorsunuz?...



Kad�n irkildi: � Hay�r, hay�r! Onu elbisenizle birlikte yedi kere

yakman�z�... � Ne?!... � Anlatay�m: Bizim ate�imiz fâni büyüleri bir defada

yakamaz... Onlar ancak yedi alevli çemberden geçtikten sonra tamamen bozulabilirler...

� Emriniz üzerinde çok dü�ünmem gerek Prenses!... Ruzihayâl içten pazarl�kl� bir tav�rla : � O halde bana da dü�ünecek vakit b�rakm�� oluyorsunuz?

dedi. � Ama siz bana söz verdiniz ki... � Sözün ne rengi vard�r, ne de �ekli azizim... Bununla

beraber yine de size hiç bir kötülük yapacak de�ilim!... Emin olun...

� Bu, telâkkiye ba�l�d�r!... � Ne gibi? � Dünya ile ahret birbirinden bamba�kad�r. Birindeki

iyilikler ötekine kötülük, kötülükler de iyilik olarak kabul edilebilir...

� Kalbiniz rahat etsin! Size edece�im iyilik, sizin dünyan�zda geçerli olacakt�r!...

Horozlar ötüyordu. Prenses telâ�lanarak: � Oo! Sabah yakla��yor dedi. Sizi uykusuz b�rakt�m. Vakit

ne çabuk da geçti!... Art�k vedala�mal�y�z... � Geceniz hay�rl� olsun Prenses!... � Sizin de Cengiz Bey!... Bir an, kendisini kollar�ma b�rakmak ister gibi bir hareket

yapt�. Sonra, beni bin peri�an eden o i�veli tavr�yle: � Size bir �ey daha söylemem lâz�m! dedi. Sak�n bir daha

t�ra� olmay�n! Yüzünüzü kesebilirsiniz...



O zamana kadar, birkaç kere dilime gelmi� oldu�u halde ayna bahsini açmaya cesaret edememi�tim. Tam s�ras� idi:

� Evinizde hiç ayna bulunmamas� tuhaf!... dedim. Tra� aynam� da kaybetmi�tim... Sizden bir ayna rica edebilir miyim?

Ruzihayâl birden ciddile�ti. Gözleri yine �eametle p�r�ldad� : Bir ayna m�? Bütün kötülükleri yans�tan bir ayna ha!... Bunu

bir daha sak�n anmay�n!... Ve beni oldu�um yere m�hlayan bir kesinlikle ekledi: �akay�

b�rakal�m!... Size ko�tu�um �art�n k�rk sekiz saatlik mühleti var... Bu süre içinde dü�ünüp bir karar veriniz... Aksi halde, gene kendi karar�m� uygulamak zorunda kalaca��m...

Ve ba�ka bir �ey ilâve etmeden beni yaln�z b�rakt�.



Bir türlü uyuyamad�m. Karyolam�n ba�ucunda yanan mumun alevi k�m�ldand�kça, odadan birtak�m gölgeler hareket ediyordu. Bu gölgelerden ürküyordum. Vücudumu so�uk terler bas�yordu. Ba��ma gelecek belây� art�k tasavvur dahi edebilecek halde de�ildim. Kendisine benzedi�im büyük dedemin dedesine de lânetler ediyordum. Bu Prensin ruhu sahiden benimle tekrar m� do�mu�tu? �u halde, ruhlar�n tekrar de�i�ik bedenlerde dünyaya geldi�ine dair olan iddialar do�ru olmak gerekti?.

Vücudumu alan s�tma aras�nda, gözümün önünde, salondaki kabartma resim canland�. Bu portre ile aramdaki tek fark, ince bir sakaldan ibaretti. Acaba Ruzihayâl tra� olmamam� ihtarla aradan bu fark� da m� kald�rmak istiyordu?...

Bu konu zihnimi o kadar sard� ki, portreye tekrar bakmak için yenilmez bir istek duydum. Yataktan kalkt�m. Elime �amdan� alarak yava�ça kütüphaneye, oradan da salona geçtim.

Ocaktaki ate� küllenmi�ti. Salon hâlâ �l�kt�. Sönmü� olan mumlar�n isi genzimi yakt�. Aya��m�n sesinden bile ürpererek usulca duvardaki büyük çerçeveye yakla�t�m. Ve �amdan� yukar�ya do�ru kald�r�p portreye bakt�m...

Fakat birden hayretle irkildim. Elimdeki �amdan az daha kay�yordu...

Sars�lan mumun alevi prens Mahi'nin yüzünde esrarl� p�r�lt�lar yapt� ve çerçevenin içinde âdeta bir gökku�a�� belirdi.

Fakat beni as�l �a��rtan �ey, portrede gördü�üm inan�lmaz de�i�iklikti. Evvelce pozu profilden olan Prens, �imdi, tamamen bana yüzü dönük duruyordu. Kap�ld��m deh�et, dizlerimde derman b�rakmad��ndan



yan�mdaki masaya tutundum; �amdan� da onun üzerine b�rakt�m. Tanr�m!... Prens'in gözlerinde ne garip bir canl�l�k vard�!. Bu

gözler nerede ise konu�acakt�... Saçlar�m dimdik bir halde ispazmozlar içinde geçirdi�im bir

dakikal�k zaman, bana, cehennemi bir bekleyi�in azab�n� duyurdu. Derken o gözlerin gerçekten hareket etti�ini görür gibi oldum... Di�lerim kilitlendi, bo�az�m kurudu... Bütün vücudum ta� kesilmi�ti...

Evet, i�te gözler oynuyor: portre canlan�yordu. Sonunda dudaklar da k�p�rdad�...

Kendimi kaybeder gibi oldum. Korkudan nas�l ç�ld�r- mad��ma �a��yorum. Oradan hemen kaçmak telâ��yla �amdana sar�ld�m. Fakat sar�ld��m �amdan de�il, bir iskeletin kolu idi... Avaz�m ç�kt�� kadar hayk�rd�m... Ama bana sesim hiç ç�kmad� gibi geldi... Yaln�z, bu sessiz feryad�ma derinden iniltiler cevap verdi...

O zaman bir misli artan deh�et içinde etraf�mda bir tak�m sandukalar bulundu�unu farkettim... Ben nerede idim Allah�m?!...

Dayand��m masan�n da bir tabut oldu�unu görünce, bir kere daha hayk�rmaktan kendimi alamad�m ve tarifsiz bir pani�e u�rayarak, oradan oraya ko�maya ba�lad�m...

Tam bu s�rada kal�n bir ses : � Dur o�lum! dedi. Duvardaki çerçevenin içinde Prens Mâhi dile gelmi�ti: � Dur o�lum... Bütün bu ba��na gelen musibetlere sebep

hep o habis ruhlu kad�nd�r. Bir vakitler bana â��k olan ve k�skançl�� yüzünden kalbimi bir zehirli hançerle delen o canavar kad�n...



Sesi a��r ve ahenkliydi. Bana dikilmi� olan gözlerde ise, nuranî bir ��k vard�...

� Tam iki yüz y�ldan beri bu canavar, insan kan� emiyor... Tam iki yüz y�ldan beri say�s�z masuma tatl� tatl� sokulup onlara kendi mel'un vasf�n� a��lad�... E�er tam gün batarken yatak odandaki oca��n büyük ayna ta��n� kald�r�rsan, oradaki pencereden bu menfur hortlakla dostlar�n�n i�ledikleri tüyler ürpertici i�lemlere �ahit olabilirsin... �imdi sen de onun elinde bir oyuncaks�n... Fakat üzerinde ta��d��n Enam-i �erif, seni onun �errinden koruyor... Sak�n ha onun �art�na boyun e�eyim deme! Yoksa mahvolursun!...

Ses birkaç saniye kesildi. Sonra yine devam etti : � Bu cad�y� ve dostlar�n� mahvetmenin çaresine gelince... Ellerimi dua eder gibi birle�tirip diz çökerek : � Söyleyin, söyleyin bana... Bu çare nedir? diye inledim. � O çare, bu hortlaklar�n t�ls�m�n� bozabilmektir!... Fakat bu

t�ls�m� �eytan bile bozamaz. Ola ki, onun anahtarlar�n� elde edebilsin!...

� Bu nas�l mümkün olabilir?. � Dinle o�lum... Yeryüzündeki aynalar hortlaklar�n bütün

icraat�n� aksettiremedi�inden çevrelerinden bunlar� kald�rm��, tuzla buz etmi� ve bu binan�n mahzenlerindeki büyük mermer ambarlara doldurmu�lard�r. En derin mahzende ise, ba� taraf�nda, bo�lukta birer büyülü hançer as�l� duran k�rk tane lâhit vard�r... Bütün gece mezarl�klarda dola�an, çe�itli �ekil ve kimliklere bürünüp birçok masumun kanma giren hortlaklar, gün do�madan gelir, bu lâhitlere uzan�rlar ve gün bat�ncaya kadar orada hareketsiz kal�rlar... ��te, onlar�n bütün silâhlar�n� terkettikleri,



bütün kudretlerinin s�f�ra indi�i bu süre içindedir ki, t�ls�mlar�n� bozacak çareye ba�vurmak gerekir...

Ses yine kesildi. Sar'alar içerisinde : � Evet... O çare nedir?... diye tekrarlad�m. � O çare �udur o�lum: Her hortla��, yatt�� topra�a

üzerindeki büyülü hançerle kalbinden m�hlamak. Ve her birinin vücuduna mermer ambarlardaki ayna tozlar�ndan üçer avuç serpmek... Böylece t�ls�m bozulur cesetler habis ruhlardan ayr�l�r, derhal toprak olur... Yeryüzü de onlar�n �errinden tamamen kurtulur...

Tane tane duydu�um kelimeler sanki hayalî bir âlemden aksediyordu. Kendi sesim bile bana yabanc� ve uzakt�...

Prens Mahî büsbütün susunca, çevredeki gökku�a�� da soldu. Üzerime dikilmi� olan bir çift gözün nuru söndü ve ba� belli belirsiz bir k�m�lt� ile yana do�ru dönüp eski vaziyetini buldu; öylece kald�...

Birden gözlerimi açt�m, etraf�ma bak�nd�m. Pencerelerden s�zan �afa��n ayd�nl�� içinde yatak odam� tan�d�m. Yata��mda idim. Demek ak�am, portreye bakmak arzusuna dü�tü�üm s�rada uykuya dalm�� ve bir rüya görmü�tüm. Fakat bu rüyada konu�an resim acaba bana bir hakikatin s�rr�n� m� vermi� bulunuyordu?... Bunu anlamal�yd�m!...

Prens Mahî'den ald��m ö�ütleri s�ras�yla uygulamaya karar verdim. Evet, s�ras�yla!... Zira bu habis ruhu mahvetmeden önce i�ledi�i cinayetleri gözlerimle görmek istiyordum. Bu takdirde Prenses'le o ak�am� da ho�ça geçirmem gerekti.

� Sizi seviyorum!... Ruzihayâl, yakut renginde bir kadehle bana �ampanya

sunuyordu.



O �ahane tebessümlerinden biriyle gülümsedi : � Nihayet?... Te�ekkür ederim. Bu defa gerçekten samimi

oldu�unuza inan�yorum... � �lk gördü�üm dakikadan beri size delice tutkunum... � Hay�r, ruhunuz bana ezelden beri tutkundu!... � Kabul!... Prenses bir kadeh daha doldurdu; onu kald�r�p ��a do�ru

tuttu : � �ampanyay� nas�l buluyorsunuz?. � Harikulade nefis!... � Tam ikiyüz seneliktir. Mahzenimde daha bin kasa kadar

var!... Burada hayat�n�z� tatl�la�t�racak bir konu da bu olabilir... Ruzihayâl elini omuzuma koydu ve tüylerimi dimdik eden

vah�i bir temasla kula��m�n memesini ok�ad�... � Kâhyan�zla ne zaman görü�ece�iz Prenses?... � Yar�n ak�am... Yani verdi�im mühletin sonunda. � Bu, resmî bir i� de�il mi? Bana verdi�iniz mühletle ne

ilgisi var?... � Malikânemdeki i�lerde resmî hususî diye bir fark yoktur. Prenses yava�ça benden uzakla�t�; �öminenin yan�ndaki geni�

koltu�a oturdu. �htirasla tutu�an cazip bak��lar� kar��s�nda Ölümün bile tatl� olaca��n� dü�ünüyordum. Evet, bu cad� taraf�ndan amans�z bir �ekilde büyülenmi�tim. En feci ak�bete dahi seve seve sürüklenebilece�imi deh�et içinde idrak ediyordum.

Saatler birer saniye gibi ak�p geçti... Sabah yakla��yordu. Hayatta hiç kimse ile bu derece doyulmaz bir sohbete dald��m�, bu kadar zevkli anlar ya�ad��m� hat�rlam�yorum...

Nihayet Prenses aya�a kalkt�:



� Bu geceniz de hay�rl� olsun Cengiz Bey! Size güzel bir istirahat dilerim... Ve temenni ederim ki, yar�ndan sonra tam saadetimiz gerçekle�sin!...

� Tam saadet!... Evet, bunu ben de diliyorum art�k... Onu kollar�m�n aras�na almak için duydu�um �iddetli arzuyu

sonunda yenemedim. Kafamdan her �ey silinmi�, bütün varl��m cehennemi bir a�k�n alevi haline gelmi�ti. Dudaklar�mdan bütün kan�m� da emip sömürecek olsa, yine bir busesi için can�m� bin kere fedaya haz�rd�m.

Fakat Ruzihayâl birden geriledi; kendisine uzanan kollar�m onu yakacakm�� gibi âdeta hayk�rarak :

� Hay�r, hay�r... dedi. Daha sonra.. —. Oh! Görüyorsunuz ki... � Hay�r! Daha sonra diyorum size... Her �eyi mahvetmek mi

istiyorsunuz? � Her �ey dedi�iniz nedir? � Her �ey.. A�k�m�z.. Onun t�ls�m�.. Kendimi kaybetmi�çesine: � Ben sizi istiyorum… Bir kere… Yanl�z bir kere... � Ç�lg�n! B�rak�n geçeyim… Sak�n bana dokunmay�n!... Hemen hemen �uursuz bir halde :

� �art�n�z� kabul ediyorum!., diye inledim. Prenses birden durdu. Gözlerinde bir volkan �ahlan�vermi�ti. Sivri dilini k�z�l dudaklar�n�n üzerinden geçirerek :

� Öyle mi?... dedi. Ama bu gece vakit çok geç!... Yar�n gece... Evet, yar�n gece dü�ünümüzü yapar�z...

Bu esnada gökyüzünün a�armaya ba�lad��n� farkettim. Prenses hemen telâ�la kap�ya do�ru yürüdü. Çok gecikmi�

olmal�yd�. Zira kap�y� açmaya kalmad�. Orac�kta



�effaf bir alev haline geliverdi... Bu alev kap�n�n aral�klar�ndan bir mayi gibi d��ar�ya ak�p gözden kayboldu...

Kendime gelebilmek için uzun zaman ba��m ellerimin aras�nda oturup kald�m. Ve yava� yava�, yapmaya kalkm�� oldu�um ç�lg�nl�k gözümde bir ç�� gibi büyümeye, beni misilsiz bir �a�k�nl�k kaplamaya ba�lad�.

Nas�l da öyle iradem elden gidivermi�ti?... Ya vakit gecikmemi� olsayd�?... Demek, bile bile bir hortla�a kendimi teslim edecek, onun melanetine aptalcas�na kurban olacakt�m?!...

Saatler akt� geçti. Ö�le yakla��yordu. Vakit kaybetmeden i�e ba�lamak gerekti.

Oca��n ayna ta��n� yoklad�m, iki büyük mermer sütunla desteklenen bu ta�, üzerinde birtak�m acaip yaz� ve resim, oymalar� bulunan muazzam ve yekpare bir somaki idi. Fakat hiç bir yerinde onu kald�racak mekanizman�n alâmeti göze çarpm�yordu. Bu durum beni telâ�a dü�ürdü. Rüyada Prens Mahî s�rr� noksan vermi�ti. Parmaklar�m� yaz�lar�n pürtükleri üzerinde sinirli ve sab�rs�z bir halde gezdirmeye ba�lad�m.

Ne yapaca��m� bilmiyordum. Ümitsiz bir halde, ta�� yerinden oynatmak için onu zorlad�m. Fakat bütün gayretim bo�tu... Nihayet :

— Lânet!.. diye ba��rd�m : Hayret!.. Sanki t�ls�m�n anahtar� bu kelimede idi!... Ta� yava�

yava� hareket etti; içeriye do�ru a��r a��r kayarak bir insan geçebilecek kadar araland�... �imdi kar��mda küçük ve karanl�k bir hücre vard�. Hemen bu hücreye dald�m ve duvardaki yuvarlak pencereye yakla�t�m. Fakat bu bir pencere de�il, çerçeveye geçirilmi� bir ayna idi. Ona bak�nca titredim... Çünkü bu ayna me�'um bir manzaray�, lâhitlerle dolu geni� bir mahzeni aksettiriyordu. Ba� taraflar�nda, bo�lukta, fosforlu



��klar saçan birer hançer as�l� bulunan bu lâhitlerin kapaklar� aç�kt�. Ve her birinde, insan� deh�et ve tiksintiden felce u�ratacak kadar korkunç birer cad�, gözleri aç�k ve tavana dikilmi� olarak s�rtüstü yat�yordu.

Bu esnada saat tam onikiyi vurdu... Birden bütün hortlaklar, bu i�areti bekliyorlarm�� gibi,

lâhitlerin içinde do�ruldular. O zaman tarife s��maz müthi� bir tablo vücuda geldi. Mahzen âdeta bir zebani tarlas� halini alm��t�. Ama i� bu kadarla da bitmedi. Hatta bu sadece bir ba�lang�ç oldu.

Gözlerime inanam�yarak ve deh�etimden zang�r zang�r titreyerek a�a��daki sahneyi seyrettim:

Ruzihayâl oldu�una yüzbin �ahit isteyen en çirkin ve en i�renç bir cad� aya�a kalkm��, ortadaki ta� basama�a kadar gelmi�ti. Boyu ve gölgesi bir dev heybeti ta��yordu. Orada dikildi durdu. A�z� taze kana bulanm��t�. Saçlar� darmada��nd�. Di�leri ise, bir kurdunki gibi sivri ve keskin bir �ekilde parl�yordu. Nihayet gözleri... Tanr�m!... Bu gözler, beni a�k ve arzuyle kendimden geçiren o �ahane gözlemiydi?... Evet, bu cad�n�n, yahut Ruzihayâl hortla��n�n gözleri �imdi birer melânet kuyusu, tüyler ürperten birer hareketli yuvarlaktan ibaretti!..

Nihayet, mahzenin içinde bo�uk yank�lar yapan c�rlak bir ses ç�nlad�:

— Ey ebedî dostlar!... Burada «K�z�l Puhu Malikânesinde bulundu�unuz bugün de, her gün gibi yine bir hesap günüdür. Ben, malikânenin sahibesi Prenses Ruzihayâl sizden soruyorum : Dün geceyi nas�l geçirdi�ini, ne i�ler yapt��n� önce kim anlatacak?...

Lahidin birinde bir gölge hareket etti. Korkunç bir cad� daha aya�a kalkt�. Bu bir erkek hortlakt�. Saç� sakal�na kar��m��, di�leri s�r�tm��, gözleri çukura kaçm��t�. Top patlar gibi bir sesle :



� Ben, dedi; dün gece yeni do�mu� bir çocu�u anas�ndan çald�m... Onu size getirdim...

Ruzihayâl yalanarak : � Bu zahmetinize de�di Kaptan!... diye cevap verdi. Daha

ba�ka ne yapt�n�z? � Mezarl�kta küçük bir yolcuyu k�st�rd�m. Ama Vezir

benden daha aç�kgöz ç�kt�; onu elimden ald�... � Bu ak�am talihiniz daha aç�k olsun!... Vezir Cenablar�,

�imdi s�ra sizde mi?.. Kaptan çekildi. Ortaya gelen Vezir ufak tefek kanbur bir

ihtiyar cad� idi : � Ben, dedi; o yolcuyu üç gecedir kolluyordum... Küçük bir

delikanl�yd�. Sevdi�i k�z�n mezar�na gidiyordu. Dün gece son geli�i oldu..

� Onu ne yapt�n�z?.. � Hiç a�latmadan bahçeme getirdim... � Âlâ!... Ey, siz Hâkim efendi?... iri yar� bir siluet, bir heyulâ ilerledi : � Ben utançla itiraf ederim ki, tembel bir gece geçirdim

Prenses... Ama bilmi� olun, o küçük av�m ergeç avucumda olacak!...

� Bunu ümit ederim. Ya sen Cafer A�a?.. Mars�k gibi kapkara, ipince, upuzun bir hortlak: � Ben, dedi; bir kara kedi �eklinde yat�l� bir okulun

bahçesine girdim... Bahçe kö�esinde sevgilisiyle bulu�maya giden bir ö�renci k�z� avlad�m...

Ruzihayâl : � Hani bundan bizim pay�m�z?., diye ba��rd�. � Ne yapay�m? Sevgilisi yeti�ti... Di�imi etine tam

geçiremedim... � Yani r�z�ks�z döndün ha?... � Daha çok size kar�� mahcubum!..

Deh�et Gecesi •— F. : 7



� Bu kolay! Yar�n ak�am bana bir sar��n ba� getirirsin, olur biter!..

� Emredersiniz sultan�m!... K�rk hortlak da birbiri ard�nca daha bir alay feci �eyler

anlatt�lar. Her biri çe�itli ku�, hayvan ve insan �ekline girerek o gece bir veya iki masumun can�na k�ym��, bir veya iki taze ölüden pay�n� alm��t�...

Bu müthi� sahnenin sonunda Ruzihayâl dedi ki : � Çok sad�k dostlar�m, sizlerden her zamanki gibi

memnunum... ��lerim yolunda... En büyük gayem de gerçekle�mek üzeredir... �imdiye kadar bana yapt��n�z iyilikleri mükâfats�z b�rakacak de�ilim!., iki yüz seneden beri pe�inde ko�makta oldu�um av�m� tamamen ele geçirince, siz, de bundan pay�n�z� alacaks�n�z... Yaln�z bir farkla, o yan�m�zda k�rk birinci lahitte de�il; do�rudan do�ruya benim koynumda yatacak!...

Ruzihayâl sözünü kesin bir el hareketiyle �öyle bitirdi : � Haydi, art�k vakit geldi... �imdi istirahate çekilelim!.. Hortlaklar�n tekrar lâhitlerine uzand�klar�n� gördüm. Bir

dakika sonra mahzen derin bir sessizli�e gömüldü. Hançerlerden da��lan fosforlu p�r�lt�lar da söndü. Her taraf� zifiri bir karanl�k kaplad�...

Aynada hiç bir akis kalmay�nca geriye döndüm. Fakat birden y�ld�r�mla vurulmu� gibi oldum. Arkamdaki kap� haberim olmadan sessizce kapanm��t�...

�çine gömüldü�üm korkunç bir karanl�k, diri diri mezara girmi� oldu�umda �üpheye yer b�rakm�yordu. Hayk�r�p imdat ça��rmaya ba�lad�m... Fakat sesime, kendi sesimin yank�lar�ndan ba�ka bir cevap alamad�m...

O derece büyük bir deh�ete kap�ld�m ki, yüre�ime �ner gibi oldu, kendimden geçtim...



Gözlerimi yakan bir ��kla uyand�m. Elimde bir �amdanla üzerime e�ilmi� olan Prenses Ruzihayâl en tatl� ve füsunkâr tebessümüyle:

� Geçmi� olsun!, diyordu; bütün gün uyudunuz!.. Nas�l?.. Bütün gün uyumu� mu idim?.. Birden her �eyi hat�rlad�m ve yerimden f�rlad�m... Demek

Ruzihayâl her �eyi biliyordu?.. �çinde mahpus kald��m karanl�k hücreden de beni o ç�karm��t� !.. Böylece, plan�m� uygulamak için elimdeki bütün zaman f�rsat�m kaç�rm�� bulunuyordum?!.. Art�k o gece, o tasavvura s��maz feci ak�betin beni bekledi�i muhakkakt�!... Bundan kaç�p kurtulmaya art�k imkân görmüyordum.

�im�ek h�z�yla zihnimden geçen bu dü�ünceleri Ruzihayâl tamamen anlam�� gibi tekrar gülümsedi :

� Telâ� etmeyin azizim!.. Siz, bana itaatsizli�inizin küçük bir cezas�n� çektiniz!.. Gördü�ünüz bütün o �eyler, gece gördü�ünüz rüyan�n bir devam�ndan ibaret!.. �imdi bunlar� unutal�m!.. Biz bu ak�am mutlu olaca��z... Saadetimizden ba�ka hiç bir �ey dü�ünmeyece�iz,., Lütfen koluma girer misiniz?..

Yar� cans�z bir halde koluna girdim. Temas� sert bir kemikten farks�z olan bu kol beni çekti, salona götürdü.

Dekor her zamanki gibi s�cak ve muhte�emdi. Fakat ben her zamankinden daha ümitsiz ve peri�and�m. Hakikaten her �ey gözüme sürekli bir kâbustan ibaret görünüyordu. Hatta, keyifli alevlerle yanan oca�� bile, beni yakacak bir f�r�n�n a�z�na benzeterek ürperdim...

Prenses ma�rur bir tav�rla : � Dü�ünümüze baz� dostlar� davet ettim! dedi. Onlar

gelmeden evvel vaadinizi yerine getirmenizi rica ederim...



� Vaadim mi. Ha evet... Yaln�z... �ey... Daha önce, sizin yerine getirilecek bir sözünüz vard�!.

� Kahyam da davetliler aras�ndad�r. �lk i� muka-velenamelerin imzalanmas� olacak!..

Feci bir ümitsizlik içinde bir dakika duraklad�ktan sonra, ani bir ilhamla :

Fakat dedim. Ben dindar bir ailenin çocu�uyum... Koyu bir Müslüman�m... Bana emanet edilmi� olan bir i�i din ve geleneklerimiz gere�ince yapmak isterim... Nas�l ki siz evinizde birtak�m an'ane ve âdetler mevcut oldu�undan bahsederken, bunlara uymay� bana ba�l�ca �art olarak ko�mu�tunuz!

Prenses hafifçe ka�lar�n� çatarak: � Ne demek istiyorsunuz?., dedi. � Pek basit: Üzerimde ta��d��m kitapta Tanr�'n�n emirleri

vard�r. Onun emirlerini yakt��m anda kâfir olurum... O zaman da dinimin gerçeklerini yerine getirmeye imkân�m kalmaz...

� Maksad�n�z� daha aç�k anlat�r m�s�n�z? � Karar�m, bana verdi�iniz mühletin bitiminde �art�n�z�

yerine getirmektir Prenses!... � Ben size k�rk sekiz saatlik bir mühlet vermi�tim... � Evet ama, henüz bu mühlet dolmad�... Biliyorsunuz ki, bu

husustaki anla�mam�z �afaktan bir saat önce vaki olmu�tu... �imdi ise, daha ak�am�n yedisindeyiz. Demek ki önümüzde daha dokuz saatlik bir vakit var...

Ruzihayâl alayl� bir hayretle dosdo�ru gözlerimin içine bakarak:

� Demek ki bu gece dü�ün törenimizin yap�lmas�n� istemiyorsunuz?... dedi.

— �stemek ba�ka, oldurmak ba�kad�r Prenses!...



� Çok zekisiniz... Fakat zekân�z hile yolunda i�lerse, sizin için zararl� olur!...

� Do�ruluktan asla ayr�lmam... Bana güvenin!... Ruzihayâl anlayamad��m bir manada göz k�rpt�. Bu gece, her

zamankinden daha �ahane idi. Kendisine kar�� besledi�im ç�lg�n arzu ile sonsuz tiksinti aras�nda �a�k�n ve bitkin bir halde idim.

Uzun bir sessizlikten sonra Prenses el ç�rpt�. �çeriye giren Cafer a�aya :

� Misafirler buyursunlar!... diye emretti. Biraz sonra salonun kap�s� aç�lm��, içeriye birbiri ard�ndan

dört ki�i girmi�ti. Prenses önce beni onlara takdim etti : � «K�z�l Puhu Malikânesi»ne �eref veren k�ymetli mi-

safirimiz Cengiz Bey... Sonra, s�ras�yla, üniformas� içinde ufak tefek ve kambur

vücudu bir asalet kuklas� gibi duran top sakall� bir ihtiyar: � Vezir cenaplar�!... Burma sar�� ve siyah cübbesiyle heybetli bir hali olan adam�: � Hâkim efendi!... Bahriye üniformal� ve yak��kl� bir genci: � Kaptan!... Orta ya�l� ve ciddî tav�rl� olan sonuncuyu ise: � Kâhyam Ha�met efendi!... Diye bana tan�tt�. Hepsinin ellerini s�karken, bu parlak ve kibar k�yafetler

içinde sadece birer hortlak bulundu�unu dü�ünmek beni mahvetmi�ti. Ellerin demir gibi sert k�skac�ndan elimi kurtard�ktan sonra hepimiz oturduk.

Küçük bir masa üzerinde duran kristal bir sürahiden Prenses kendi eliyle doldurdu�u kehribar renginde bir kadeh likörü bana uzatt�:



� Bu gecenin �erefine bir kadeh içece�inizi umar�m... Ellerim o kadar titriyordu ki, kadehi tutamad�m, yere

dü�ürdüm. � Ah! Affedersiniz Prenses!.. Ruzihayâl birden dimdik oldu; hiç cevap vermedi. Misafirler

de bir musibetle kar��la�m�� gibi hareketsiz kald�lar... O anda Cafer a�an�n yerde k�m�ldanan bir �eylerin üzerine

at�ld��n�, onlar� aya��yla ezmeye çal��t��n� gördüm. Evet, hal�n�n üstünde, likörün dökülmü� oldu�u yerde bir avuç ç�yan kayna��yordu.

Tanr�m!... Bu habisler bana neler yedirip içiriyorlard�?!... Deh�et ve tiksintiden ö�ürdüm, bayg�nl�klar geçirdim...

Prenses: � Cafer a�a, dedi. Bu hatan�n hesab�n� sen sonra

vereceksin... �u tepsiyi götür, on üçüncü kasadan bir �i�e �ampanya getir!...

Arap e�ildi : � Emredersiniz Prenses!... Ben telâ�la: � Hay�r Prenses!., diye at�ld�m. Hiç bir �ey istemiyorum... � Fakat azizim, Cafer a�a yanl�� i�e açm��!... Bütün mesele

bundan ibaret!... Olan �eyden dolay� özür dilerim... Bu güzel gecenin �enli�ine ne�'e ile kat�lman�z� istiyorum... Bu defa size sunaca��m halis �ampanyad�r... Emin olun!...

� Te�ekkür ederim... Takdir edin ki, bu garip �eyler ne olursa olsun, bana ne�e vermekten çok uzak!.. Açl�ktan ve susuzluktan ölmeye raz�y�m...

Ruzihayâl gülümseyerek misafirlere döndü: � Bu delikanl� ne kadar cana yak�n de�il mi sad�k

dostlar�m?



Hâkim efendi : � �nce zevkinizi her zaman takdir edenlerdenim Prenses!.,

diye cevap verdi. Kaptan da : � Cidden kan� s�cak bir genç! dedi. Onu kazanmak için

sab�rs�zlanmakta hakl�s�n�z!... Vezir ise, sakal�n� s�vazlayarak hafif bir tebessümle ilâve etti: � Bence k�rk bir gece dü�ün yapman�z uygun olur!.. Bu

mutlu birle�me, büyük bir bayramla kutlanmal�!.. Sizi �imdiden tebrik ederim...

Ruzihayâl te�ekkür makam�nda hafifçe boyun k�rd�. Vezirin, kurt gözü gibi parlayan ufac�k kara gözeri bir o kadar daha ��ldam��t�:

� Siz her istedi�inizi elde edebilirsiniz Prenses!... diye sözünü yürüttü. Sizi tan�d��m günden beri bu gerçe�e daima �ahit oldum... Hatta ilk kar��la�mam�z, e�iniz Prens Affan Ferhad'la aran�zdaki bir anla�mazl��n tart��mas�na rastlam��t�, hat�rlars�n�z... Mesele de, galiba, sat�n almak istedi�iniz bir çift Arap at� ile ilgili idi!... Öyle hâkim bir �ekilde bunda �srar ediyordunuz ki, kocan�z arzunuza kay�ts�z �arts�z uydu... Do�rusu iradenize hayran kalm��t�m... K�yamete kadar size kar�� koyabilecek tek erkek tasavvur olunamaz... Cengiz Bey o�lumuz da hemcinsinin saf�nda yer almakla, size olan hayranl��n� mertçe ortaya koymaktad�r... Bundan ötürü, kendisini bir kere daha tebrik ederim...

Bu sözlere kar�� tamamen hissiz kald�m. Prenses hafif bir sitemle:

� Anla��ld� azizim! dedi. Gam�n�z� da��tmak için daha tesirli bir çareye ba�vurmak gerek!.. Rak� sever misiniz?...

� Yerine göre!... � Ad� �slâm tarihlerine geçen me�hur Ba�datl� rakkase



Züleyha'n�n bütün �ark âlemini büyülemi� olan harikulade danslar�n� seyretmeniz, zannedersem yerinde olur..

Ruzihayâl el ç�rpt�. Ona, t�nlamay� and�ran garip bir ses cevap verdi. Ve bir anda, salonun kar�� taraf�nda, o vakte kadar hiç fark�na varmam�� oldu�um muazzam bir perde yava� yava� kalkmaya ba�lad�...

�imdi önümüzde geni� bir sahne aç�lm��t�. Bu sahneyi, yar�m ay �eklinde iki dizi s�ralanm�� ayakl� gümü� �amdanlar ayd�nlat�yordu. Onlar�n önünde, yine bir yar�m daire halinde, genç ve güzel k�zlardan kurulu bir saz tak�m� yer alm��t�. Bunlar�n hepsi, saçlar�yla ç�plak vücutlar�n�n bir k�sm�n� örten ince ipek tüllere bürünmü�lerdi.

Mumlar�n ��nda, ba�lar�nda, boyunlar�nda, gö�üslerinde, kollar�nda ve ayak bileklerinde p�r�ldayan mücevherler göz kama�t�r�yordu. Ve her birinin elinde, nev'ini tan�mad��m acaip bir saz âleti vard�.

Prenses Ruzihayâl'in bir i�areti üzerine, gayet k�vrak bir raks havas� çal�nmaya ba�lad�. Ve birden, yar� ç�plak, emsalsiz bir vücuda sahip, harikulade dilber bir genç kad�n ortaya ç�kt�.

Bu, büyük babam�n - dedesinin ifadesinden naklen - �öhretinden birçok defalar bahsetmi� oldu�u �arkl� rakkase Züleyha idi ki, a�a�� yukar� bir buçuk as�r evvel Ba�dat'ta ya�am��t�. Demek ki o da, �u menhus hortlaklar güruhundand�!.,.

Yar�n benim de aralar�nda yer almam mukadder görünen bu habis ruhlardan bir kere daha ürktüm ve nefretle gözlerimi yumdum...

Fevkalâde bir stil ve ihti�amla danseden me�hur rakkasenin ne o emsalsiz vücudu, ne de ihtiras� kamç�layan figürleri beni ilgilendiriyordu. Art�k sinirlerimin bütün gücünü, kendime metanet verebilmek yolunda kullan�yordum. Dakikadan dakikaya âdeta can�m�n çekilmekte oldu�unu hissetmekte idim.



Beni göz ucuyla süzen Ruzihayâl, tatl�l�kla : � Ümit ederim ki bu raks zevkinizi ok�uyor!... dedi. Büyük bir hayretle :

Evet Prenses! dedim. Do�rusu binbir gece masallar�nda gibiyim... Size çok te�ekkür ederim...

� O halde �u �ampanyam� da kabul ediniz... Bütün ne�enizi co�turacak bir hassaya sahiptir... Nefaseti ise, �imdiye kadar içtiklerinizle ölçülemez!...

Nas�l oldu bilmiyorum?... Bana uzatt�� billûr kadehi tutup yere çald�m... Gerçekten bu davran��m o kadar ani ve iradem d��nda olmu�tu ki, kendim bile cüretime �a�m��t�m.

Fakat birden yerimden s�çrad�m. Gözlerim yuvalar�ndan u�rad� ve feryad�m bo�uk bir inilti halinde bo�az�mda dü�ümlenip kald�... Evet, yanl�� görmüyordum... Bu defa hal�n�n üzerinde yedi ba�l� bir ejderha k�vran�yordu...

Cafer a�a onun üzerine at�l�rken, Prenses bu sefer mâni oldu ve �iddetle :

� B�rak da bu asiyi �ahmeran soksun!... dedi. Böylece nankörlü�ünün cezas�n� bulmu� olur!...

Hayat�m�n bu son dakikas�nda, dudaklar�ma bir «Kelime-i �ahadet» geldi. Ve i�te bu, bir mucize yaratt�. Allah�n ad�n� and��m anda, ejderha s�r oluverdi... Ve hal�n�n üzerinde, �ampanyan�n �slakl��ndan ba�ka hiç bir �ey kalmad�...

Ruzihayâl gözlerinde bir f�rt�na ile: � Cengiz Bey! dedi. Hiç bir surette bana kar�� gelmemenizi

size tavsiye ederim... Sonra çok pi�man olursunuz!... Sersemlemi� bir halde cevap verdim: � Sizinle boy ölçü�meyi asla arzulam�� de�ilim Prenses!...

Esasen �eytanî kudretinizle hiç bir vakit yeni�emem..



Dürüst olun... Bana verdi�iniz sözleri tutun... Sizden bütün dile�im bundan ibaret!...

Prenses misafirleriyle manal� bir �ekilde bak��t�. Sonra, o vakte kadar hiç söze kar��mam�� olan kâhyaya dönerek:

� Ha�met efendi, dedi. Ye�enim Selmin'e b�rakacak oldu�um servetle ilgili bütün evrak haz�r de�il mi?...

Kâhya sayg�l� bir tav�rla: � Evet Prenses Hazretleri!... diye cevap verdi. � Onlar� hemen imzalayal�m!...

Ba�üstüne Prenses Hazretleri!... Kâhyan�n, kara bir evrak çantas�ndan ç�kard�� kâ��tlara

�öyle bir bakt�m ve cesaretimi toplad�m: � Prenses Hazretleri, bu kâ��tlar� hangi kalemle im-

zalayaca��z.... � Ne demek istiyorsunuz? � Kürt Halo'nun bast�� ökseye ben de basmak istemiyorum

da... Ruzihayâl büyük bir ciddiyet tak�nd�: � Sizin kaleminizle olsun!... � Ya kâ��tlar?... � Oo! Bana güvensizli�iniz bu raddede ise, bankadaki

param�n varl��ndan da �üphe etmeniz lâz�m gelir?!... � Do�rusu bu da akl�ma gelmedi de�il!... � �u halde dostum, bu i�ten büsbütün vazgeçelim... Kâhyaya döndü: � Ha�met efendi, kâ��tlar� kald�r�n!... � Emredersiniz Prenses Hazretleri!... � Ey Prenses Hazretleri!... �ükürler olsun ki, üzerimdeki

ilâhî kudret, habis kudretinizin tesirinden beni daima koruyor...Bütün hile yollar�n�z, bir tek Allah kelimesiyle t�kanmaktad�r... Bu bak�mdan, kâhyan�z�n tanzim ettirmi� oldu�u evrak�n hakikî oldu�una inanabilmem için,



bu evraka bir nefes etmem yeter... Buna müsaade buyurman�z� rica ediyorum...

Prenses bir el hareketiyle raks� durdurdu. Bu muhte�em sahnenin üzerine perde indikten sonra da misafirlere döndü:

� Sad�k dostlar�m, bu delikanl�n�n arzusunu yerine getirmekte hatam�z büyük olur mu dersiniz?...

Hepsi ba�lar�n� e�diler. Vezir: � �rade sizin Prenses! dedi. Mademki onunla mücadele

zevki her tehlikeyi göze alman�za de�iyor?!... Ruzihayâl bir an s�r�tt�ktan sonra, kâhyaya emretti: Ha�met

efendi, bütün evrak�, ye�enimin vekili olan Cengiz Beye veriniz!...

Kâhya derhal kâ��tlar� önüme koydu. Bunlar�n üzeri, bir k�sm� matbu olan s�k yaz�larla doluydu.

� Müsaadenize te�ekkür ederim Prenses! dedim. � Dikkat edin... Nefesiniz yaln�z kâ��tlara de�ecek! � Evet, yaln�z kâ��tlara... Dilime gelen bir «Ayetül - kürsü» oldu. Yava�ça okudum ve

bütün evraka üfledim... Bunlar sarar�p soldu... Her biri «Papirüs» denebilecek iptidaî bir hale geldi. Ve üzerlerindeki yaz�lar da «Hiyeroglif» gibi birtak�m i�aretlerden ibaret kald�...

Gö�sümü t�kayan bir helecan içinde: � Görüyorsunuz ya Prenses Hazretleri! dedim. Gözümü

boyayan sihriniz... Ruzihayâl �iddetle sözümü kesti: � Bana bak�n, uzun lâf�n k�sas�!... Size vermi� oldu�um

mühlet bu dakikada bitmi� bulunuyor... ��te �afa��n sökmesine tam bir saat kald�... Haydi, �imdi burada, dostlar�m�n ve benim huzurumda üzerinizdeki muskay� ç�kar�p yak�n!...

Bir ad�m çekilerek: � Asla!... diye hayk�rd�m.



Ve ne dedi�imi bilmez bir halde ekledim: � Ni�anl�ma vaadetmi� oldu�unuz dü�ün hediyesini

aynadan emrinize itaat etmiyece�im... � Onu hiç bir zaman alamayacaks�n�z!... Ruzihayâl'in gözleri hain bir ��kla parl�yordu: � Haydi! diye tekrarlad�. Kaybedecek vaktimiz yok... Sonra Cafer a�aya emretti: � Birinci f�r�n�n kapa�� aç�ls�n!... �öminenin önünde siyah bir duman belirdi. Bunun ard�ndan,

ocakta dev gibi alevler yükseldi ve yüzümü bir cehennem solu�u alazlad�...

� Allah�m! Allah�m!... diyebildim. Fakat yine irademi kaybetmedim. Bu ifritlerle son dakikaya

kadar mücadele etmek azminde idim. Ruzihayâl �irret bir edâ ile:

Ne duruyorsunuz?... diye ba��rd�. Yoksa sizi �u f�r�n�n içine att�rmam� m� bekliyorsunuz?...

� Prenses, öfkeniz bana tesir etmez art�k... Bana yapmak istedi�iniz bütün kötülü�ü biliyorum... Habis ruhunuz kahrolsun!... Siz de, bütün dostlar�n�z da i�renç birer hortlaktan ba�ka bir �ey de�ilsiniz... Küçük hücredeki aynadan seyretti�im içyüzünün, bir rüya de�il, ayniyle vaki bir hakikattir... Bundan zerre kadar �üphem yok... Bütün cinayetlerinizi, bütün mel'anetlerinizi tamamen ö�renmi� bulunuyorum... Evet, her �eyi, her �eyi biliyorum...

Ruzihayâl, bir cellât gibi ha�in ve karanl�k bir çehre ile bana yakla�t�:

Size bu hususta kim yard�m etti?... Zulmünüze kurban olmu� bulunan faziletli ruhlardan biri...

Prens Mâhî mi?... Tâ kendisi!...



Ruzihayâl'in yüzü bir kat daha karard�. Bütün güzelli�i ve füsunu kaybolmaya ve bir cad� hali almaya ba�lam��t�:

� Prens Mâhi ha?!... Azrail'in u�a�� olan bu a�a��l�k ruha iki yüz seneden beri henüz lây�k oldu�u cezay� vermi� de�ilim!... Bu cezay� sizinle birlikte çekmeyi hak etmi� oluyor...

Bu esnada Hâkim Efendi ortaya at�ld�. Ruzihayâl'in bir çal� demeti halinde dikilmeye ba�layan saçlar�ndan elini geçirdi. Onlar� yine eski biçimine soktu. Ve sakin bir ihtarla:

� Güzelim, dedi. Her �eyi mahvetmek hata olur... B�rak�n bu genç bize bütün günahlar�n� itiraf etsin!.. Kendisine verece�iniz cezay� ona göre tayin edersiniz!..

Hâkim efendiyi Vezir de süratle tasdik etti : � Prenses, rica ederim sakin olun... E�er bu delikanl�

t�ls�m�m�z�n anahtar�n� elde etmi� bulunuyorsa, onun bunu kullanmas�na engel olmak zaten imkâns�z art�k...

� Neden?... � �afak sökmek üzere de ondan... Kaptan Ruzihayâl'in ellerine sar�ld�: � Emin olun ki, sizi benim kadar hiç bir erkek sevemedi

Prenses!... Ebediyen sizin esiriniz, kulunuzum... Sizi ve dolay isiyle hepimizi mahvedecek bir kudreti olan �u fâniyi, izin verin de, oldu�u gibi ben ate�e atay�m... Ancak bunu yapacak kadar vaktimiz kald�... Yoksa her �ey bitecek...

Ruzihayâl, karars�z bir ifade alan yüzünü bana do�ru çevirmi�ti. Bak��lar�nda müthi� bir peri�anl�k ve ac� okunuyordu. �çini çekerek:

� Azizim, dedi; size yaz�k... Ama cezan�z� kendiniz tayin ettiniz!... Ne yapay�m?... Böylece benim iki as�rl�k emelimi de y�km�� oluyorsunuz. Bu kadar bekleyi�im, bunca zahmet ve üzüntüm neye yarad�?...



Yüzünü elleriyle örttü ve bir koltu�a çöktü... Kaptan telâ�la: � Emrinizi bekliyorum Prenses?... dedi. Ruzihayâl anla��lmaz bir manada ba��n� sallad� ve tekrar bana

döndü: � �u ate�, size kollar�m açm�� olan Azrail'in bir tuza��d�r...

Ne çare? Benim de�il, onun olman�z mukaddermi�!... Ah! Bu cidden yaz�k!...

Sonsuz bir çaresizli�in verdi�i bir tevekkül içinde: � Mukadderat�m� Tanr� tayin etmi�tir!... diye cevap verdim. � Tanr�ya güveniniz sizi gülünç ediyor sevgilim!... � Ondan asla ümidimi kesmem!... � O halde size bir kere daha ac�yay�m... Prenses nihayet Kaptana bir tasdik i�aretinde bulundu. Ayn�

zamanda duvardaki kabartma portreyi Cafer a�aya göstererek: � Çabuk, dedi, �u iki yüzlü mendeburu da oradan a�a��ya

al!... Bana ihanetinin hesab�n�, ate�te yanarken versin!... Bu s�rada ben koynumdan En'am� �erifi ç�kard�m. Ne

yapt��m� bilmez bir halde, daha do�rusu Allah�n bana ilham etti�i ve bütün benli�imle sar�ld��m bir kurtulu� çaresi olarak onu aç�p rastgele bir yerinden yüksek sesle okumaya ba�lad�m...

��te o anda etraf�mda bir paniktir koptu... Bütün hortlaklar, bask�na u�ram�� gibi birbirine girdiler...

Her biri, a�a��daki mahzende gördü�üm korkunç ve i�renç halini al�verdi... Ayn� zamanda müthi� bir gök gürlemesi duyuldu... �im�ekler çakt�... Ve muazzam bina deh�etli bir sars�nt� ile yerinden oynad�... Zelzele oluyordu... Oca��n alevleri etraf� sarm��t�. Çatlayan tavan ve



duvarlar y�k�l�yor; üzerime ta�lar, topraklar ya��yordu. Yoksa k�yamet mi kopuyordu?... Her ne olursa olsun, bu yeni âfet, evvelkilerden daha az müthi� de�ildi.

Bu esnada bütün hortlaklar ortadan kaybolmu�lard�. �afa��n ayd�nl��n� ancak zelzele durduktan ve toz duman biraz yat��t�ktan sonra görebildim. Fakat etraf� saran alevler gittikçe büyüyordu. Bu alevler, yar� enkaz kesilmi� olan bütün o ihti�am� yalay�p yutmak istiyor gibiydi. Yanmaktan ve yaralanmaktan korunmak için, oradan oraya ko�makta idim. Fakat bir türlü kap�y� bulam�yordum. Sanki duvarlar de�i�mi�, etraf�m yekpare bir hisar kesilmi�ti.

Böylece, ne yapaca��m� bilmez bir halde, bir kö�eye çöktüm. Ve uykuya benzer kur�un gibi bir a��rl�k alt�nda kendimden geçtim...

Birden kal�n bir ses yükseldi. Y�k�nt�lar�n aras�nda kalm�� olan büyük çerçevenin içinde yine Prens Mâhî'nin portresi dile gelmi�ti.

� O�lum, durma... O habisleri takip et!... Onlar �imdi mahzenlerine çekildiler... Sana verdi�im ö�üdü hat�rla..! Onlar� imha edecek saat, bu saattir...

Bu sözler bana bütün kuvvet ve cesaretimi iade etmi�ti. � Bu mahzenin yolunu bulmak için, sol kolu takip

edeceksin... Sak�n sa�a gelen yollara sapay�m deme... Seni Tanr� korusun!...

Prens Mâhî sözlerini bir inilti ile bitirdi. Resim çerçevesi ate� alm��, portre yanmaya ba�lam��t�...

Gözlerimi aç�nca, yine rüya gördü�ümü anlad�m. Hemen yerimden f�rlad�m. Nas�l oldu�unu anlamadan, Önümde aç�k buldu�um bir kap�dan acele d��ar� ç�kt�m. Böylece, yap�n�n bana yasak olan bölümlerine ilk defa ayak basm�� bulunuyordum. Duvarlar� yer yer çatlay�p çökmü� olan lo� bir koridoru



geçtikten sonra, sol tarafa rastlayan geni� bir mermer merdivenden indim. Basamaklar üzerinde ta�, cam ve kireç döküntüleri vard�. Büyük heykellerden baz�lar� devrilip parçalanm��t�. Bütün geçitlerde zelzelenin tahribat� göze çarp�yordu.

Yolum beni, kubbeli ve zifir gibi karanl�k bir dehlize �evketti. Burada hafif bir hava cereyan� hissediliyordu, titremeye ba�lad�m. Bu hava cereyan�n�n, hortlaklar�n nüfuz ve kudretine bir delil olmas� pek mümkündü!.

El yordam�yla ilerlerken, zihnim �srarla bu noktaya tak�lm��t�. Derken kula��ma bir su ça��lt�s� geldi. Bir yeralt� bendine inmi� oldu�umu anlad�m.

Gerçekten birkaç dakika sonra bunu tesbit ettim. Üzerinden geçti�im kemerli bir köprünün alt�ndan co�kun bir nehir ak�yordu.

Bu köprünün tam ortas�na vard��m s�rada, birdenbire aya��m bir bo�lu�a rastlad�. Köprü ayr�lm��t�... �htimal zelzelenin eseriydi bu!...

Kendimi alamad�m... Bo�luk beni içine do�ru çekti ve birden yüksek kemerden uçup karanl�k sulara gömüldüm...

Su o kadar so�uktu ki, bir anda vücudumu keskin b�çaklar do�rar gibi oldu. Bir yandan, kap�ld��m müthi� bir ak�nt� beni bir çöp gibi sürüklemeye ba�lad�...

Karanl�klar içinde, insanüstü bir gayretle korkunç bir mücadeleye giri�mi�tim. Ak�nt� beni boyuna sürükleyip götürüyordu. Bütün çabam da, nefes alabilecek kadar ba��m� su üzerinde tutmay� sa�layabilmekten ibaretti...

Böylece uzun ve tahammülsüz bir haile içinde kald�m. Saatler mi, yoksa as�rlar m� geçti, bilmiyorum... gittikçe kuvvetim kesilmeye ve cesaretim mahvolmaya ba�lam��t�... Bu s�rada belime kuvvetli bir kol sar�ld�... Neye u�rad��m� anlamaya kalmadan, beynimi sarsan bir darbe



ile bir an kendimden geçtim... Ay�ld��m vakit ise, u�rad��m deh�et nefesimi kesti... Gayya kuyusuna at�lmak bile, böyle bir musibete u�ramaktan ehvendi san�r�m... Tanr�m!... Belime sar�lan kol, bir ahtapotun uzun koluydu... O s�rada, k�y�da yanan bir me�alenin ��nda müthi� canavar� iyice gördüm...

Hayk�rmak istedim; sesim ç�kmad�. Aç�lan a�z�ma sular doldu... Bu tarifsiz azaptan kurtulmak için bekledi�im ecel de, benimle âdeta e�leniyordu. ��te hakikaten ölümlerden ölüm be�enmek zaman�yd� bu!...

Derken, belimi gittikçe daha kuvvetli s�kan kal�n kol birden gev�eyiverdi... �a��rd�m... Arkamda, suyun içinde �ahlanan büyük bir mücadele farkettim... Bu mücadele iki dev canavar aras�nda kopmu�tu... Y�lanlar gibi uzun ve i�renç bir alay kolun keskin darbeleri sular� dövüyor; etrafa sütun sütun köpükler saç�l�yordu.

Nehrin ak�nt�s� ile beraber, bu tüyler ürpertici mücadelenin anaforu aras�nda ben çöpten daha hafif, daha hiçten bir nesne haline gelmi�tim.

��te bu s�rada, yine bir mucize imdad�ma yeti�ti: Kenarda kocaman bir halka gözüme ili�mi�, can havliyle ona sar�lm��t�m.

Kuvvetimi destekleyen büyük bir ümitle nefes ald�m. Çünkü bu halka, kaim bir zincirin ucunda sallan�yordu. Zincir ise, üzerinde o esrarengiz me�alenin yanmakta oldu�u bir sütuna ba�l� idi.

Bütün bunlar bana Tanr�n�n bir lütfü müydü?... Yoksa, sadece, yolumu bekleyen yeni belâlara do�ru �eytani bir basamak m�?... Do�rusu bu menhus yerde olup biten �eylerin s�rr�na ermek asla mümkün de�ildi.

Hemen zincire sar�ld�m ve sütuna t�rman�p k�y�ya ç�kt�m. Bu me�aleyi kim yakm��t�... Vakit gündüz oldu�una göre, o saatte, binan�n içinde habis ruhlar faaliyette




olamazd�. �u halde bu da, yukar�daki salonu saran alevler gibi, fâni âleme hükmeden ilâhî bir kudretin eseri olmak gerekti!...

Me�aleyi elime alarak, önüme ç�kan geni� bir dehlizi izlemeye ba�lad�m. Kulaklar� sa��r eden su ça��lt�s�ndan uzakla�t�kça, ayaklar�m�n bo�uk ve tok sesleri ta� dehlizin kubbelerinde yank�lan�yordu. Islak elbiselerim vücuduma yap��m��t�. Dondurucu bir cendere içinde, di�lerim birbirine vurmakta idi.

Bir dönemece gelince durdum. Nehirde sürükleni�im, bana, tutaca��m yönü �a��rtm��, yolun sa��yla solunu kestirmek imkân�n� b�rakmam��t�. Esasen sol tarafta geçit yoktu. Mecburen sa�daki yola sapt�m...

Ama, ancak birkaç ad�m ilerleyebildim. Birden akl�m� ba��mdan alan vah�i bir ç��l�kla, üzerimden dev gibi bir ku� geçti... Kanatlar�n�n rüzgâr� az kald� beni yere serecekti. Ve bunu, top sesini and�ran bir gümbürtü takip etti. Oldu�um yerde sars�ld�m. Dehlizin tavan� çöküyordu. E�er bir ad�m daha atm�� olsayd�m, muazzam bir ta� y��n� alt�nda kalacakt�m...

Hemen geriye kaçt�m. Ne yapaca��m� �a��rm��t�m. Geldi�im yere dönmek, oradan yeni bir yol aramak lâz�md�. Fakat o derece bitkindim ki, bu dönü�ü gözüm yemedi; sonsuz bir ac� ve ümitsizlik içinde orac��a y��ld�m kald�m...

Vakitten haberim yoktu. �htimal ö�le olmu�tu! �htimal ak�am yakla��yordu!... Evet, gün geçiyordu. Elimdeki son f�rsat da gidiyordu. Ç�ld�racakt�m. Güne� batmadan evvel hedefime varabilmekli�im için yeni mucizelere muhtaçt�m. Tanr�m!... Bunlar neredeydi?...

— Kalk yavrum!... Yerimden f�rlad�m. Etraf�mda kimsecikler yoktu. Bu ses

gaipten mi gelmi�ti?... Me�aleyi yukar�ya kald�rarak duvarlar� gözden geçirmeye



ba�lad�m. O zaman sol taraftaki büyük tunç kap�y� farkettim. Bu kap� aral�kt�; d��ar�ya belli belirsiz bir ��k s�z�yordu.

A��r kanad� yava�ça iterek içeriye bakt�m. Bir ortaça� tap�na��!... Mihrab�n iki yan�nda, uzun �amdanlar içinde mumlar yanmakta idi. Merakla sesin sahibini ara�t�ran gözlerim, muazzam mermer sütunlardan birine dayanm�� ayakta duran uzun boylu bir adama ili�ti. Bu, ya�l� bir rahipti.

Küçük bir tereddütten sonra, hayret ve hu�û ile ona yakla�t�m. Rahibin bembeyaz saçlar�, göbe�ine kadar inen sakal�na kar��m��t�. Derin bir isti�rak duru�unda heykele�mi� bir hal vard�.

Yan�na var�nca, yava�ça gözlerini kald�rd� A��r a��r konu�tu: — Seni iki yüz seneden beri beklemekteyim o�lum!... Helecandan dilim tutulmu�tu; cevap veremedim... � Evet, seni veya be�eriyeti o müthi� hortla��n �errinden

kurtaracak herhangi bir kurtar�c�y�... Kupkuru kesilmi� olan a�z�mda nihayet dilimi oynatabildim: � Siz kimsiniz peder'... � Ben, o gaddar cad�n�n iki as�r evvel Alevî'lere öldürttü�ü

kocas� Prens Affan Ferhad'�m... Her ne kadar beni kendi habis güruhuna katamad�ysa da, dinimden iman�mdan etli... Beni rahip suretine soktu... Ve ruhumu ikiyüz senedir bu tapmakta hapsetmeyi ba�ard�... Sevgilisi Prens Mâhi'nin ruhunu bugüne dek bir çerçeve içinde zaptetti�i gibi... Bu mel'unenin hayatta ve hayat�n ötesinde i�lemedi�i ve i�lemiyece�i mel'anet yoktur... Birçok masumu, türlü hile ile avlay�p hepsinin kan�na girmi� bulunuyor. Kendi avenesi aras�nda gördü�ün bütün o Vezir, Kaptan, Hakim, Kâhya vesaire... k�l�kl� hortlaklar, hep senin gibi tuza�a dü�ürülmü� birer zavall�d�r...



� Bunu tahmin etmekteyim peder, diyebildim. Korkar�m ki hepsi de o canavar kad�na gönlünü kapt�rm��t�?.

� Evet o�lum. Hepsi de ona çe�itli zamanlarda ve çe�itli �artlar alt�nda delicesine â��k oldu... Onun pe�inde ko�tu... Onun tuza��na dü�tü ve gücü yetti�i kadar kaderiyle mücadele etti... Ama hiç birisinde, sende olan iman bütünlü�ü ve ilâhî z�rh bulunmad��ndan, sonunda o elim ak�bete u�rad�...

Rahip, sakin bir bak��la beni uzun uzun süzdükten sonra sözüne �öyle devam etti:

� Evet, seni bir kurtar�c� olarak buraya Tanr� sevk etmi� bulunuyor o�lum... Dünya ile ahret aras�nda kalm��, azap çekmekte olan bütün bu ruhlar� ebedî huzura ve sükûna sen kavu�turacaks�n. Bu arada, o cad�n�n da habis ruhu cehenneme gidecek; onu zebaniler a��rlayacakt�r. Bu i�ler hep senin gayret ve ba�ar�na ba�l�!... Tanr�ya s��n, rüyana giren Prens Mâhî'nin verdi�i ö�üdü harfi harfine yerine getir. Bu ö�üdü iyice hat�rl�yor musun?...

� Evet peder! Yaln�z siz bana mahzenin yolunu gösterin... � �u küçük kap�dan ç�k!., önüne gelecek asma merdivenden

in!... Ula�aca��n üç kemerli dehlizi de geç!... Nihayette aç�k bir kap� göreceksin... ��te en derin mahzen oradad�r.

� Te�ekkür ederim peder... � Haydi yolun aç�k olsun!... Acele et!... Zira çok az vaktin

kald�... Ko�arak küçük kap�dan ç�kt�m. Asma merdivenden indim.

Fakat, tam üç kemerli dehlize varm��tan ki, akl�ma bir �ey geldi: Mahzendeki görevimi ba�ard�ktan sonra -�ayet sa� kal�rsam- bu me�'um binadan nas�l ç�k�p kurtutabilece�imi rahibe sormay� unutmu�tum. Hemen geri döndüm. Nefes nefese tekrar tap�na�a



girdim. Rahip o kal�n sütunun önünde, ayn� �ekilde ayakta duruyordu.

— Peder, dedim. Bir �ey daha sormak istiyorum... Fakat sözüm a�z�mda yar�m kald�. Çünkü rahip bir ta� gibi

hareketsizdi. Bak��lar� donmu�, bütün heyeti kal�p kesilmi�ti. Gözlerime inanam�yarak elimdeki me�aleyi yüzüne do�ru

kald�rd�m... Evet, kar��mda art�k canl� bir insan de�il, mermerden bir heykel vard�.

Yüre�im biran âdeta buz kesildi. Ama kendimi çabuk toparlad�m. Zira kaybedecek vaktim yoktu. Zaten gözüme ald��m i�in azameti, daha sonraki meseleleri gölgede b�rak�yordu.

Acele ile tekrar tap�naktan ç�kt�m. Asma merdiveni ve üç kemerli dehlizi ko�arak geçtim. Aç�k duran büyük bir demir kap�n�n önüne geldim.

Me�alenin titrek alevi, kap�n�n antresinde, bir bostan kuyusunun a�z�n� and�ran geni� bir ta� çemberi ayd�nlatm��t�. E�ilip bak�nca, orada birkaç basamak merdiven gözüme ili�ti. Bu basamaklar� ihtiyatla indim.

��te nihayet en derin mahzende idim. Kal�n sütun larla desteklenmi� yüksek tavanl�, gayet geni� bir ta� saha... Rutubetli havas�nda küf kokusundan ba�ka, dayan�lmaz ve anlat�lmaz bir a��rl�k vard�.

Her birinde birer hortlak yatan yan yana s�ralanm�� lahitlerin beyaz dizisi ise, solu�u kesen korkunç bir manzara vücuda getiriyordu.

�nsan, böyle bir halin sadece tasavvuruyle bile ç�ld�rabilirdi. Kald� ki ben, hakikatte bir yeralt� mahzeninde, k�rk tane hortlakla ba�ba�a kalm��t�m. Ve onlar� birer birer kalplerinden topra�a m�hlamakla görevliydim.

En ba�taki büyük lahide yakla�t�m. Ruzihayâl, o mel'un cad�, orada, tüyler ürpertici bir halde s�rtüstü yat�yordu. Alabildi�ine aç�k gözleri tavana dikilmi�ti.



Bu gözlerin beni gördü�ünü ve yapaca��m �eyi bildi�ini büyük bir deh�et içinde dü�ündüm. Ve buna bir an inan�r gibi oldum... ��te o anda bütün gücüm de kesiliverdi. Bütün cesaretimi kaybettim. Cidden o anda insanüstü bir kuvvete muhtaçt�m. Muhakkak ki, yapmak zorunda oldu�um i�, hiç bir babayi�idin kâr� de�ildi.

O esnada, lahidin üzerindeki sihirli hançer gözüme ili�ti. Fosforlu p�r�lt�lar saçan bu hançer, bo�lukta as�l� duruyordu.

Son bir gayretle, cidden insanüstü bir hamle yapt�m ve bu hançere sar�ld�m...

Çenelerim kilitlenmi�, bütün vücudum kas�lm��t�. Hançerin ba�tanba�a elmas ve yakut kakmal� olan kal�n kabzas�n� iki elimle kavram��t�m. Onu ba��m�n üzerine kadar kald�rd�ktan sonra, var h�z�mla lahitte yatan Ruzihayâl'in kalbine saplad�m...

Bu s�rada cad�n�n gözleri bana daha haince bakt� gibi geldi. Fakat art�k i� yolunda idi... �kiyüz y�ldan beri insan kan� emerek ya�ayan bu canavar, üzerinde yatt�� topra�a kalbinden m�hlanm�� bulunuyordu.

Hemen kap� yan�nda duran mermer ambarlara ko�tum. Hepsi üç tane idi. Kapaklar� zahmetsizce aç�ld�. Her birinden ald��m birer avuç ayna tozunu cesedin üzerine serptim...

��te bu anda, sahiden insana hayretten küçük dilini yutturacak bir sahne aç�ld�: O i�renç cad� önce hafifçe titredi, sonra bir y�lan gibi k�vrand�. Gitgide vücudu garip bir �ekilde �effafla�t�... Ve yava� yava� eridi, topra�a kar��t�.

Aln�mdan damlayan so�uk terler, hâlâ ya�amakta oldu�umu bana hat�rlatm�� ve böyle müthi� bir durumda nas�l olup da sa� kalabildi�ime �a�maktan kendimi alamam��t�m.



Evet, Ruzihayâl ad�ndaki me�um hortlak, i�te böylece yeryüzünden kalkm�� ve be�eriyet onun belâs�ndan tamamen kurtulmu� bulunuyordu.

Bu ba�ar�m, cesaretimi ve gayretimi artt�rd�. Ayn� zamanda di�er hortlaklar�n bu feci âk�bete istemeyerek sürüklenmi� birtak�m günahs�zlar oldu�unu hat�rlayarak, onlar�n ruhunu bir an evvel azaptan kurtaracak olan i�ime daha candan sar�ld�m.

Hepsi ayn� �ekilde birbiri ard�nca toprak oldu. Ve «K�z�l Puhu Malikânesi»ndeki cad� tarlas� da bu suretle ebediyen ortadan kalkm�� oldu.

Sonuncu lâhitteki son hortlak da topra�a kar��t�ktan sonra, orac��a y��ld�m kald�m. Tarifsiz bir bitkinlik içinde idim. Âdeta bir külçe haline gelmi�tim. Ba�arabildi�ini bu i�e kendim de inanam�yordum. Bu dakikadan sonra ne yapaca��m� ise hiç bilmiyordum. Esasen hiç bir �ey dü�ünecek halde de�ildim.

Midem bulan�yor, ba��m dönüyordu. Ö�ürmeye ve kusmaya ba�lad�m. Bay�lmak üzere idim. Bütün tesellim, i�imi ba�ar� ile bitirmi� olmaktan ibaretti. Bu arada boyuna:

Çok �ükür Tanr�m!... Çok �ükür Tanr�m!... diye tekrarl�yordum.

Birden bir dinamit patlamas�n� and�ran ve bütün mahzeni yerinden oynatan bir gümbürtü duyuldu. Bunu daha birçok gümbürtüler izledi. Bir yandan da sars�nt� �iddetini art�rarak devam ediyordu.

Tavan ve duvarlar çatlad�. Zemindeki mermerler parçaland�. Sütunlarla lahitler yerlerinden oynad�. Ve kap�dan içeriye muazzam bir alev dalgas� hücum etti. Bina yan�yor, y�k�l�yordu. Evet, sabahkinden daha büyük bir âfet ba�göstermi�ti Tanr�m!... Acaba bu defa sahiden mi k�yamet kopuyordu?



Yerimden k�p�rdama�a bile derman�m yoktu. Art�k kendimi tam bir teslimiyetle kadere b�rakt�m...

Gözlerimi aç�nca hayretler içinde kald�m. Karl� bir da� ba��nda idim. Görünürde ne «K�z�l Puhu Malikânesinden eser vard�, ne de o korkunç uçurumlardan... Bunlar�n hepsi birer serap olmu�tu!... ,

A�a��da, vadideki yoldan geçen köylüleri gördüm Onlara seslendim. Bu adamlar Hakkâri’ye gidiyorlarm��. Beni öyle bitkin, peri�an, ahretten dönmü� gibi acaip bir sefalet içinde görünce, �a��rd�lar. Kim oldu�umu, nereden gelip nereye gitti�imi sordular.

Maceram� kime anlatsam bana inanmayacak, saçmalad��ma hükmedecekti. Bunun için ben de köylülere, sadece, e�kiya eline dü�en ve can�n� güçbelâ kurtaran bir yolcu oldu�umu söyledim.

Bir tanesi : � Kürt Halo'nun ba��na gelenleri biliyor musun?... dedi. � Hay�r! dedim. � Bu az�l� haydut bütün arkada�lar�yle beraber Ecinnilere

kar��m��!... � Ya?... Hakkâri'de beni tan�yan halk büyük bir heyecana kap�ld�.

Bütün resmî makamlar durumumla yak�ndan ilgilendiler. Anlatt��m hikâyeler herkesi hayretler içerisinde b�rakm��t�...

Bu arada Selmin'e bir telgraf çekmeyi de unutmad�m... Bütün bu ba��ma gelenler, hâle kanaat etmeyip milyonlar

pe�ine dü�menin cezas� idi. �nsan hayatta hiç bir vakit büyük hayallere kap�lmamal�d�r!...



Sonsuz bir heyecan ve merakla bir solukta okuyup bitirdi�im kitaptan ba��m� kald�rd��m zaman, bütün varl��m, o müthi� olaylar� kendim ya�am��m gibi, ba�tan aya�a titremeler içinde idi. �iddetle çarpan kalbimde, Cengiz'in yüre�ini donduran me�'um ve sürekli maceran�n ölüm tamtam� vard�.

Bu kitapta anlat�lan korkunç hikâyenin, bir gerçek oldu�una inanmak cidden imkâns�zd�. Sa�duyu ona, do�rudan do�ruya, hasta bir muhayyilenin saçmalar� damgas�n� basar ve dostum Münir Yalç�n'�n kanaatlerine harfi harfine kat�l�rd�.

Bununla beraber, hikâyede geçen baz� �simlerin bugünkü isimlere uymas� çok hayret verici idi. Birkaç saat evvel beni �a�k�na çeviren o esrarengiz kad�n�n, Cengiz'in kitab�ndaki Prenses Ruzihayâl'in tâ kendisi olmad��n� kim iddia edebilirdi?...

Küçük valizlerin üzerinde (P.R.) markas�n� hat�rlay�nca, tüylerim diken diken oldu. Haf�zam çal��t�kça kitab�n üzerimde b�rakt�� müthi� tesir, beni hayalî de�il, hakikî ve ciddî bir korkunun kâbusuyla sarmaya ba�l�yordu.

Nihayet kendimi biraz toparlamak istedim. Birtak�m saçma kuruntular�n esiri olup kalmakta mana yoktu. Budala bir adam de�ildim. Hayatta, bu kabil benzerlikler ve raslant�lar her zaman olabilirdi. Hem, beni etkisine alan bütün o olaylarda gerçek pay� bulunsa bile, Ruzihayâl ad�ndaki me�um cad�n�n yeryüzünden kalkm�� oldu�unu da bir gerçek olarak kabul etmek gerekmez miydi?... �u halde, bütün bu melodrama gülüp geçmekten ba�ka yapacak bir �ey yoktu.



Bu kararla kitab� kapad�m ve yatmak üzere aya�a kalkt�m. Üst ranzadaki yata��ma ç�kmak için küçük portatif

merdivene do�ru bir ad�m atm��t�m ki, hâlâ devam etmekte olan f�rt�nan�n u�ultusu aras�nda, d��ar�da patlayan birtak�m silâh sesleri duydum.

Bu sesler, sa�anak halinde ya�an ya�murun treni döven darbecikleriyle yar��rcas�na, birdenbire bir kesafet halini al�verdi. Geceyi sarm�� olan f�rt�nal� sa�anak içinde bir yayl�m ate�e benzeyen onbinlerce tarraka kulaklar�m� t�kad�... Monoton tak�rt�larla ilerlemekte olan tren birdenbire duraklam��t�. Kapal� pencereye rastlayan kur�unlar�n cam� tuzla buz etti�ini görünce hemen yere kapand�m... Ve bu anî olay�n hâlâ tesirinde bulundu�um o me�um hikâyenin bir devam� olup olmad�� sorusu tekrar kafam� altüst etti.

Tren durmu�tu. Silâh sesleri, birtak�m hayk�r��malar aras�nda devam ediyordu. Hay�r, bu hayal falan de�ildi. Haydutlar taraf�ndan bask�na u�rad��m�z� anlam��t�m. Ve bu sa�anakl� karanl�k gece bu gibi i�lere son derece elveri�liydi.

Tepemden v�nlayarak geçen kur�un ya�muru nihayet tavsamaya ba�lay�nca u�rad��m�z bask�n�n mahiyetini anlamak ve bir selâmet yolu aramak telâ��na dü�düm.

Yava�ça do�rulup etraf�ma bak�nd�m. D��arda f�rt�nan�n homurtusunu bast�ran nal sesleri ve kaba naralar duyuluyordu. Birbiri üstüne çakan �im�eklerin par�lt�s�nda tepeden t�rna�a silâhl� atl�lar�n korkunç �ekilleri seçiliyordu. Bunlar sürüler halinde vagonlara hücuma geçmi�lerdi.



Yolcular�n pani�i ve feryatlar� aras�nda iri nalçal� çizmeler kompart�manlar�n kap�lar�n� tekmeleyip k�r�yor ve can kaygusu ile korunmaya kalkan birçok zavall�y� peri�an ediyordu.

Kendimi korumak için ne silâh�m vard�, ne de insanüstü kudretim. Üzerime çullanan dev gibi heriflerin beni çalyaka trenden d��ar�ya atmalar�na g�k bile diyemeden raz� oldum.

Fakat bu alelâde bir ya�mac�l�k, bir soygunculuk de�il miydi? Yolcular�n mallar�na de�il canlar�na m� kastetmek istiyorlard�?

Niçin hepimiz trenden indiriliyorduk?... Sa�ana��n k�rbac� alt�nda ve diz boyu balç�k içinde, neye

u�rad��m�z� anlayamadan mah�erî bir kayna�maya kat�lm��t�m. �im�ek par�lt�lar�n�n ayd�nlatt�� a�k�n insanlar, hiç bir sorgu suale meydan kalmadan müthi� bir felâkete seferber bir hale konmu�tu. Kimse, birbirine dahi bir �ey soram�yor, dipçik ve çizme darbeleriyle derhal susturuluyordu.

Gerçekten bu, ak�l almaz bir durumdu. Haydutlar, cidden herhangi bir soygun hareketine te�ebbüs etmemi�lerdi.

Sadece yolcular� tamamen trenden ç�kar�p bir s�raya koymak gayretinde idiler.

Sonunda, reisleri oldu�u anla��lan izbandut gibi bir herifin gürleyen sesi meseleyi birden ayd�nlatt�:

— Ey yolcular!... Hepiniz buradas�n�z ya? �ayet trende bir tek ki�i kald�ysa vay o ki�inin haline!... Bana iyi bak�n, ben, bu da�lar�n kral� me�hur Yedibelâ Hamza’y�m... Bana kar�� gelen, can�n� cehennemde bulur... �imdi, sorguma dosdo�ru cevap verin. �çinizde Cilo da��ndaki �u u�ursuz otele gidenler kimlerdir?.. Gök gürültüsünü bast�ran bu sese hiç kimse cevap



vermedi. Korkunç gecenin içinde tren hatt� boyunca s�ralanm�� olan biz zavall�lar, bir koyun sürüsü gibi dilsiz kald�k. Yaln�z kad�nlar�n h�çk�r�klar�yla çocuklar�n feryatlar� duyuluyordu.

Fakat Yedibelâ'n�n müthi� sesi bir kere daha gürleyince sapsar� peri�an yüzlerde, eskisinden bin kat beter bir deh�et belirdi. O yolun yolcusu olanlar birbirimize dan��mak ister gibi bak��t�k. Bulu�an gözlerimiz, panik içinde kendini ele vermemek hususunda anla�t�...

Meçhul bir felâket uçurumundan korunman�n çaresine sar�lmakta birle�mek için birbirimizden kuvvet ve cesaret almaya çal��yorduk. Ama as�rlar kadar uzun süren bir dakika içinde, her �eyin bo� oldu�unu idrâk ettik.

O lânet sesin üçüncü defa gürlemesiyle, ortaya yolculardan dört ki�inin birden at�lmas� bir oldu. Bunlar� daha ba�kalar� ve daha ba�kalar� takip etti. Nihayet ben de bir ad�m ilerleyerek kendimi haydutlar�n reisine tan�tt�m.

Yedibelâ vah�i bir bak��la beni tepeden t�rna�a süzdükten sonra:

Vay!... dedi. O gazeteci dedikleri herif sensin ha?.. Sen o serserilerin eleba��s� imi�sin öyle mi?... Sen bu yana gel hele!... Hesap görmeye senden ba�layaca��z.

Afallam�� bir halde: � Ne... Ne demek? Ben... ben... diyecek oldum. Azg�n

haydut bir mu�ta ile beni balç��a kapakland�rd�. Sonra yakamdan tutup çekerek bo� bir çuval gibi kald�rd� ve burnunu burnuma yakla�t�rarak âdeta t�slad�:

� Gidi hain!. Senin derini ben kendi elimle yüzece�im. O otel denilen inde ne gâvurca çarklar döndü�ünü biliyorum. Aç�l�� töreni ha?... Bu da�lar�n krall��n� ele geçirmek için kurulan kumpasa bundan güzel bir isim bulunmazd� hani... O töreni beraber yapaca��z delikanl�!... Dur hele!... Amcam Kürt Halo'nun dü�tü�ü tuza�a beni de



dü�ürece�ini sananlar� nah �u topra�a kefensiz gömece�im... Onun intikam�m almaya ahdettim. Sen bana bir bak hele kimim ben?!...

Yedibelâ'n�n �a�� gözleri ate� saç�yordu. Otuziki di�i alt�n olan a�z�nda i�renç bir gülü� vard�.

Bütün cesaretimi toplayarak: � Ama... Ama... Ama... diye kekeledim. Yalvar�r�m. Reis

efendi, benim bu i�lerle bir ilgim yok. Hiç bir ilgim yok... Dediklerinizden bir �ey anlam�yorum zaten... Ben kendi halinde bir gazeteciyim. Davetli oldu�um bir aç�l�� törenine gidiyordum. Mesele gerçekten bundan ibaret!... Arkada�lar�m da...

Yüzümü zehir gibi yakan bir �amarla sözüm kesildi. Yedibelâ'n�n sesi �imdi yeri gö�ü titretiyordu.

� Seni dürzi köpe�i!... Bana masallar okumaya nas�l cüret edersin be?... Dü� öne soysuz... Ötekiler de seni takip etsinler!...

Hepimiz onbe� ki�i kadard�k. �ki�er iki�er s�ra olduk. Üzerimize çevrilmi� parlak namlular�n tehdidi alt�nda, ya��, balç�k ve f�rt�na aras�nda karanl�k ve dik bir bay�r� t�rmanmaya ba�lad�k...

Bu s�rada geride kalanlara Yedibelâ �u emri veriyordu: � Haydi, siz tekrar vagonlara... Yolunuz aç�k olsun!..

Yedibelâ masumlar�n k�l�na bile dokunmaz... Davran�n, davran�n!...

Trene dönenlerin sevinçli sesleri gecenin karanl�klar�nda eridi, söndü... Sadece uzaktan uza�a hareket eden katar�n u�ultusunu duydum...

Bütün bu olanlar bana Cengiz'in hikâyesinden daha hayalî görünüyordu. Benim böyle bir macera ile ne ilgim yard�?... Ne kötü bir kaderin tuza��na dü�mü�tüm!.



Bütün bu olanlara sebep, yaz� masam�n üzerine b�rak�lm�� olan bir küçük kitapla bir davetiye kart� idi ha!?...

Onlara lânet ediyordum. Demek Cengiz'in ifadeleri, ba�tan sona do�ru idi. Bunun aksini dü�ünmek art�k elimde de�ildi. Fakat bu adam benden ne istemi�ti?... O kitab� bana gönderirken alaca��m davetiyeden haberi varm�yd�?... �u halde sürüklenmem mukadder olan me�um uçurumu önceden biliyordu? Bu ne biçim bir muamma idi?...

Fazla derin dü�ünecek halde de�ildim. Sersemlemi�, kat�lm��, bitmi�tim. Ad�mlar�m� a��rla�t�ran çamur külçeleri ayaklar�m� zincire vuruyor, beni tökezlendiriyordu. S�rt�ma s�k s�k inen dipçik darbeleri gayretimi kamç�lamasa orac��a çöküverecektim.

Boyuna ç�k�� olan sarp yolun bizi bir da��n zirvesine do�ru götürmekte oldu�unu anlam��t�m. Daha çok uzun sürece�ini tahmin etti�im bu sefer, bir ölüm seferiydi �üphesiz... Nitekim geride kalan, yürüyemeyip dü�en baz� arkada�lar, birer birer kur�unla olduklar� yere m�hlan�yorlard�...

Can�m� di�ime takarak, sürüklenmeye devam ettim... Bir müddet sonra, da��n yamac�nda kapkara bir ma�ara a�z�

göründü. Atla önden giden Yedibelâ’n�n vah�i sesi: — Hey gazeteci!... diye gürledi. Sen bu yana gel!... Arkada�lar�m yollar�na devam ederlerken, ben, iki haydudun

aras�nda, o karanl�k ma�araya do�ru yürüdüm. Bana verilecek olan cezan�n, bir i�kence cezas� olaca��

belliydi. Öteki zavall�lar da herhalde ölüme sevkedi- liyorlard�. Ama, bu ölüm bana tatbik edilecek olan ölümden farkl�, benim çekece�im cezadan çok hafifti muhakkak!... Tamamen günahs�z bir insan oldu�umu bu Allah�n



belâs� heriflere nas�l anlatmal�yd�?... Son bir ümitle Yedibelâ’n�n çamurlu poturlar�na sar�ld�m:

� Reis efendi... Vallahi ben masumum... Benim hiç bir �eyden haberim yok... Yalvar�r�m bana kötülük etmeyin... Size ispat ederim ki...

Çeneme yedi�im bir ökçe darbesi sözü a�z�ma t�kad�. Patlayan duda��mdan boynuma do�ru s�cak bir kan seli indi�ini hissettim.

Bu esnada ma�araya girmi�tik. Geni� ve karanl�k bir dehlizi takibe ba�lad��m�z s�rada, önümüzde birtak�m me�aleli adamlar belirdi. Derinlerden birtak�m acaip u�ultular geliyordu. Yedibelâ ile arkada�lar� atlardan inmi�lerdi. O me�aleli adamlar hayvanlar� yede�e ald�lar ve gözden kayboldular.

Ma�aran�n derinliklerinden gelen seslerle beraber, sar� bir duman sislenmi� ��k hüzmeleri de belirmi�ti. Geni� bir sahada, kaya ç�k�nt�lar�nda tüte tüte yanan me�alelerin ��, her yan� donuk ve esrarl� bir ayd�nl��a bo�uyordu. Yerlere ay� postlar� ve kaba has�rlar serilmi�ti. Birtak�m korkunç herifler buralarda yan gelmi�ler, uzun çubuklar tüttürüyorlard�.

Yedibelâ'y� görür görmez hepsi �öyle bir toparlanmaya davrand�lar. Ama Reis bir el hareketiyle onlar� durdurdu:

� Keyfinizi bozmay�n da! diye ba��rd�. ��ler yolunda... Nah �u dürziden hesap soraca��z...

Keçe külâhl�, keçi sakall� bir ihtiyar: � Ötekiler nerede?... diye sordu. � Yedibelâ haince s�r�tt�: � �imdi �u dakikada Ulu �elâlenin alt ba��nda cesetleri

cümbü�tedir gayr�... � Canlar� cehenneme ola!... Ya�as�n Reis!... � Çabuk �araplar gelsin!... Hey k�zanlar... �u gazeteci



teci köpe�ini bir deli�e t�k�n hele!... Önce keyif, sonra i�!.. Beni çalyaka bir hücreye soktular. Buras� ay� inine benzeyen,

ha�erat yuvas� bir yerdi. Küçük bir delikten hafif bir ��k al�yordu. Bu ��k haydutlar�n toplanm�� olduklar� o geni� sahadan aksetmekteydi. Ayn� zamanda oradan heriflerin kaba kahkahalar� ve naralar� da duyuluyordu....

Gözüm karanl��a al��nca dipte daha uzak bir hücre farkettim. Üzerinden sular s�zan kayalar�n bir nevi kemer vücuda getirdi�i geçide do�ru korka korka yakla�t�m. Buras� kocaman bir ocakt�. Yerde, yak�lm�� ate�lerin külü vard�. Ba��m� kald�r�nca, tepemde mars�k gibi kararm�� birtak�m iskeletlerin ba�a�a�� salland�klar�n� gördüm.

Tarifsiz bir deh�et midemi altüst etti. Orac��a çöküp ö�ürmeye ve kusmaya ba�lad�m...

Neden sonra, biraz kendime gelebildi�im zaman, delikten vuran ��k hafifçe solmu�tu...

Fakat öte yanda cümbü� g�rla gidiyordu. Ba�lama ve darbuka ile çalman acaip bir çiftetelli, el ç�rpmalar ve naralar ma�aran�n içini ç�nlatmakta idi.

Merak�m� yenemeyerek, yava�ça aya�a kalkt�m ve öte yanda olup bitenleri görebilmek için kayar�m çentiklerine tutuna tutuna deli�e do�ru t�rmand�m.

Me�alelerin ayd�nl��n� kefenleyen sar� sis tabakas� o kadar kal�nla�m��t� ki, ��klar�n kuvveti yar� yar�ya kaybolmu�tu.

Ba� tarafta, bir ay� postu üstünde Yedibelâ, kendi gibi çak�r keyif olmu� k�rk kadar haydudun etraf�nda halkaland�� meydana kar�� cakal� bir tav�rla oturuyordu. Bir eli belindeki silâh�n kabzas�nda, bir eli has�rl� �arap testisinde idi. Ortada harikulâde k�vrak vücutlu, yar� ç�plak, uzun lepiska saçlar� beline kadar dökülmü� �ahane bir kad�n,



haydutlar�n her birine bir türlü yakla��p k�r�tarak ve binbir i�ve ile göz süzerek çiftetelli oynuyordu.

Bir an gözleri bana do�ru çevrildi ve beni oldu�um yere m�hlad�. Çünkü onlar�, o emsalsiz bir çift siyah gözü derhal tan�m��t�m...

Acaba bu, kâbus içinde bir kâbus muydu?... Yoksa beynime musallat bir sabit fikrin bana bir �akas� m�yd�?...

Fakat genç kad�n�n e�siz bir câzibe ta��yan o iri parlak gözleri, hayalimden gitmeyen bir çift sihirli gözün ta kendisiydi. Bundan �üphe etmek için, insan�n ahmak olmas� lâz�md�!...

(K�z�l Puhu) adl� kitapta bahsi geçen (Haydutlar Han�) n� hat�rlad�m. Karl� bir gecede, genç ve güzel bir kad�n yolcu suretinde oraya gelen Ruzihayâl ad�ndaki me�um hortlak, bu kere de benim içine dü�mü� bulundu�um bu e�k�ya ininde haydutlar� e�lendiren bir yosma �eklini mi alm�� bulunuyordu acaba?...

Bir an yine, her �eyi reddetmek ve bu kuruntulara gülmek istedim. Ama trendeki kad�nla bir çift su damlas� gibi birbirine benzeyen �u köçek'in, Ruzihayâl'in tâ kendisi olmad��m iddia edebilir miydim?...

Köçek bir kere daha, tâ ruhumun içine s�zan dayan�lmaz bir tebessümle bana bakt�ktan sonra oyuna son verdi.

Yedibelâ: � Ya�a be Kezban! dedi. Dile benden ne dilersin?... Kezban Reis'in önünde diz çökerek: � Sa�l��n�z� aslan�m! dedi. � Sa�l��mdan gayri bir dile�in yok mu?... � Hiç bir dile�im yok!... � Hadi, yine bir alt�n hakettin kahpe!... Al bakay�m…




Sa�l��m devam ettikçe s�rt�n yere gelmez hiç... Var bu gece dinlen gayri!... Bizim mühim i�lerimiz var!... Pi�tov patlamadan gözüme görüneyim deme ha!...

� Ba�üstüne aslan�m!... Kezban geri geri çekildi. Sis ve lo�luk içinde hayalle�ip

gözden kayboldu... Genç kad�nla beraber, saz çalanlar da Reisin bir i�areti

üzerine meydan� terketmi�lerdi. Yedibelâ, k�rk haydutla ba�ba�a kal�nca, gözlerini k�sarak

onlar� birer birer dikkatle süzdü. Ve Gök gürlemesini and�ran o menfur sesiyle:

� Ey k�zanlar! dedi. Önce plânlar� ele alal�m. Bu habisler topyekün azraile borçlar�n� ödemelidirler... �imdi, bana �u büyük haritay� getirin...

Bundan sonraki konu�malar�ndan, bu az�l� haydutlar�n tören s�ras�nda otele bask�n yapmaya haz�rland�klar�n� anlad�m.

Aya��m�n alt�nda bir ta� kayd�� için geriye do�ru tökezlenmi�tim. Dizlerim o kadar titriyordu ki, tekrar deli�e t�rmanamad�m, yere çömeldim ve ak�betimin ne olaca��n� tarifi imkâns�z bir deh�et içinde dü�ünmeye ba�lad�m.

Aradan ne kadar zaman geçti bilemiyorum; karanl��a iyice al��m�� olan gözlerim birden keskin bir ��kla kama�t�. Bu ��k, bir canavar gözü gibi yüzüme do�ru aç�l�p kapanm��t�.

Yerimden f�rlad�m. F�rlar f�rlamaz da koluma küçük bir el sar�ld�. Tatl� bir ses kula��ma:

� Dostum, diye f�s�ldad�; e�er bana güvenir ve dediklerimi dinlersen seni buradan kurtar�nm...

Korkudan ve heyecandan dilim tutulmu�tu. Tatl� ses devam etti: Ben Kezban'�m... Burada Yedibelâ'ya hizmet ederim...



Seninle gözgöze geldi�im anda seni kurtarmaya karar verdim... Çok yak��kl� bir gençsin... Sana vah�ice k�ymalar�na gönlüm raz� olmayacak, çabuk arkamdan gel...

Canavar gözü tekrar parlay�p söndü. Kad�n elindeki elektrik fenerini kovu�un nihayetindeki dehlize do�ru s�km��t�.

Bir kelime bile söylemeden onu izledi�im yol ar�zal� ve kaypakt�; gayet dar olan dehlizin duvarlar�ndan sular s�z�yordu. Kezban �� s�k s�k ileriye do�ru s�k�yor, bununla yolumuzu tayin imkân�n� sa�l�yordu.

Az sonra onun duraklad��n� ve eliyle elimi arad��n� gördüm. � Burada bir merdiven var. Ta�lar yosunlu ve kaygand�r,

aya��n� s�k� bas... Yeralt� mezarl��na iniyoruz. � Ruzihayâl! diye inledim. � Bir �ey mi dedin? � Yoo.. Hay�r!... � Bu mezarl�kta senin gibi yüzlerce aslan yat�yor...

Yedibelâ onlar�n öylesine hakk�ndan geldi ki bir daha ona ba�kald�rmalar�na imkân yok...

� Hiç ölüler insana ba�kald�rabilir mi? � O! �üphesiz! Burada geceleri neler oldu�unu bir bilsen!

Neden titriyorsun öyle? Cesaretini kaybetme can�m, i�te mezarl��a geldik...

K�z�ldan mora, mordan ye�ile, sonra sar� ve daha ba�ka renklere geçen gayet hafif bir ayd�nl�k dalgas� muazzam bir sahadaki dizi dizi kümbetlerin üzerinde ondüleleniyordu. Bunlar�n aras�ndan geçerken Kezban'�n büyük bir h�zla hareket etti�ini farkettim.

� Vakit dar, diye izah etti. Yolun uzun, gün do�madan selâmete eri�men lâz�m! �imdi �u büyük tabutu s�rt�na vur hele...

Ürpertili bir duraklama ile:



� O ne olacak? diye sordum. � Az a�a��da yeralt� mecras�nda akan nehrin sesini duyuyor

musun? � Evet çok derinden... � ��te bu tabut sana bir kay�k vazifesi görecek, ak�nt� seni

sürükleyip selâmete ç�karacak... Tabut o kadar a��rd� ki kald�r�rken göbe�imin çatlamas�na

ramak kald�. Kad�n: � �çindeki ölü seni rahats�z etmez! dedi. Bütün can�m çekilircesine: � Ne! diye soludum. �çinde bir ölü mü var? � Evet onu burada b�rakamay�z, sonra Reis i�in fark�na

var�r. Hem onun sana bir zarar� olmaz. Ölülerden de�il dirilerden kork... Hadi yürü...

Kad�n�n beni iten eli, bö�rüme bir dipçik darbesi gibi batt�. Ama g�k bile demeden tabutu s�rt�ma vurup onun önüne dü�tüm. Yer alt�nda akan nehir, dar bir mecray� takip ediyordu. Sular ölgün akt��ndan ve bas�k kanal�n havas� da son derece a��rla�m�� oldu�undan, burada insan do�rudan do�ruya beyne tesir eden vah�i bir sessizlikle ku�at�l�yordu. Kezban fenerin ��n� simsiyah sulara do�ru s�karak:

� Hadi, dedi. Tabutun kapa��n� aç... Sonra onu suya b�rak... Umar�m ki bu iyili�imi unutmazs�n?!...

Solu�umu tutarak: � Tabii, tabii... diye söylendim. Ama seni bir daha nerede

görebilirim ki?. � Ben seni bulurum Mümtaz Bey! Sen tan�nm�� bir gazeteci

de�il misin?... Yüzünü ayd�nlatan �eytanî bir gülü�le gözlerini gözlerime

dikmi�ti. O gökku�a�� renkleri teninde donuk birer havai fi�ek aksi yap�p siliniyordu. Tanr�m!... Bu gözler emsalsiz bir çift âfetti,'... �çinde



bulundu�um tüyler ürpertici durumu bile bana unutturan ve bütün varl��m� en derinlerime kadar �iddetle elektriklendiren deh�etengiz bir çift dinamo!...

Elimde olmadan tekrar: Ruzihayâl... dedim.

Bu ismi neden ikide bir tekrarl�yorsun?... �ey... Ona çok ba�l�y�m da ondan...

Kad�n ka�lar�n� çatt�: — Saçmalayaca��na, kay��a atla! Hadi çabuk ol!... Hafif ak�nt� üzerinde k�y� boyunca a��r a��r ilerle, meye

ba�lam�� olan tabuta atlad�m. Fakat atlar atlamaz da ç��l�� basmam bir oldu. Tabutta upuzun yatan ceset, üzerine h�zla bas��mdan yaylanm��, birden do�ruluver. mi�t�. Bu, saç� sakal�na kar��m��, gözleri alabildi�ine aç�k bir ihtiyard�. O korkunç gözler bana bir an âdeta öfke ile bakt�. Kendimi yana dar att�m. Ceset de tekrar s�rtüstü dü�tü...

K�y�dan bana el sallayan kad�n: Yolun aç�k olsun! diye seslendi. Yak�nda yine gö-

rü�ece�iz!.. Sen benim erke�im olacaks�n!. Kad�n�n uzakla�an hayaliyle beraber, sesinin ahengi de

silindi, kayboldu... �imdi, zifiri bir karanl�k içinde, ak�nt� üzerinde bir meçhule

do�ru sürüklenip gidiyordum. Bu meçhul, belki de haydutlar�n benim için tayin etmi� olduklar� âk�betten daha feci, daha korkunçtu. Ama, kaderim beni bu yola sevketmi�ti bir kere.

Bir süre o zifiri karanl�k içinde gittikten sonra, sular�n acaip bir �ekilde yakamozlanmaya ba�lad��n� gör. düm. Baz� dönemeçlerde, k�y�n�n ç�k�nt�lar�na tak�l�p duraklayan, kâh oldu�u yerde bir iki kere dönen, kâh çabuk kurtulup yoluna devam eden menfur tekne içinde ecel terleri döküyordum.

Ayaklar�m�n dibinde yatan ceset beni o kadar tedirgin



ediyordu ki, ona daha fazla tahammül edemiyece�imi anl�yordum. Zihnimin peri�anl�� bu i�renç yükten kurtulmak için yap�lacak en basit hareketi bile idrakten uzakt�.

Fakat nihayet muhakemem i�ledi ve cesedi tekneden d��ar� atmak, sular�n ak�nt�s�na terketmek için ne bekledi�imi kendimden sordum. Sulardaki yakamozlar artm��, k�y�larda minimini fosforlu p�r�lt�lar belirmeye ba�lam��t�. Acaba bunlar� benim gözlerimin vehmi mi yarat�yordu? Ama etraf� hafifçe seçmeye ba�lay��m, o minimini, p�r�lt�lar�n bir kuruntu mahsulü olmad��n� ispat ediyordu.

Bacaklar�m aras�nda hep öyle upuzun yatan ölüyü can havliyle kucaklad�m. Böyle müthi� bir an� ömrümde ne tasavvur, ne de tahayyül etmi�tim.

Ceset, kur�un gibi a��rd�. ��renç kokusu ba��m� döndürüyor, gözlerimi karart�yordu. Onu sulara f�rlat�rken, gücümü a�an bir gayret göstermek zorunda kald�m.

Bu i�renç safradan kurtulan tekne birden, bir ceviz kabu�u gibi hafifledi. Fakat büyük bir hata i�ledi�imi hemen anlad�m.

Me�erse o a��rl�k teknede inan�lmaz bir denge sa�-l�yormu�!...

Tabut alabora oluverdi. Bütün çabalar�m bo�a gitti. Bir anda kendimi sular�n içinde buldum.

As�l felâket de bu anda kendini gösterdi. Ak�nt� cesedi ve beni ayn� h�zla sürükledi�inden, onunla âdeta sarma� dola� bir halde yüzmeye ba�lam��t�k. Kâh birbirimizin üstünden a�arak, kâh kucakla�arak nehrin sular�nda ak�p gidiyorduk...

Kad�n�n bana bu hususta en küçük bir ihtarda bulunmay�� nedendi acaba? Yoksa bana bir yard�m �eklinde görünen hareketi, haydutlar taraf�ndan cezam olarak tâyin



edilmi� olan basit bir plan�n uygulanmas�ndan m� ibaretti?... Karanl�k nehirdeki o korkunç mücadelem, bütün gücümü

tüketen ve bana ölüm-dirim azab� çektiren bir ceza oldu. Fakat bu ceza bu kadarla da kalm�yordu.

Ölümün en kesin kurtar�c� oldu�unu kabul edip kendimi art�k ona teslim etmek üzere oldu�um bir s�rada, nehrin mecras� birdenbire geni�ledi; ak�nt� hafif bir anafor halini ald�. Bu anaforla yelpaze �eklinde aç�lan dalgac�klar beni o menfur cesetten ay�r�p k�y�ya do�ru att�...

Taze bir ümitle var gücümü bir kere daha toplamaya çal��t�m. Ve sarp k�y�n�n geni� bir düzlü�e döndü�ünü görerek kendimi oraya atmak istedim...

Fakat k�y�da yepyeni, umulmaz bir engelle kar��la�t�m. Bu, yüksekli�ini kestiremedi�im karanl�k tavandan sarkan muazzam bir a� idi.

Bu a� ince, �effaf bir perde gibi nehirle k�y� aras�na iniyordu. Onu y�rt�p parçalamak, ötesine geçmek için yapt��m

hamleler bo�una oldu. Naylon ipli�i gibi mukavim olan bu acayip doku, insan kuvvetine öylesine kar�� koyuyordu ki, bir anda ellerimin yer yer kesilip kana boyand��n� gördüm.

O zaman onu bir merdiven gibi kullanmak akl�ma geldi. Ba��m� kald�r�nca, çok yüksekten y�ld�zl� bir geceye aç�lan bir delik gördüm. Acaba ben bir bostan kuyunun a�z�, yahut da çoktan faaliyetini tüketmi� büyük bir yanarda��n k�rateri idi!...

Her ne olursa olsun, beni yeryüzüne ula�t�racak bir selâmet noktas� ke�fetmi� bulunuyordum ya!...

A�a sar�larak yukar�ya do�ru t�rmanmaya ba�lad�m. Delikten içeriye parlak bir ay �� vuruyordu. Bu



��n yard�m� ile acayip a��n gitgide daha kaim bir doku halini ald��n�, âdeta bir kauçuk gibi sertle�erek, hatta a�açla�arak yandaki duvarlar� kaplad��n� farkettim.

Ünce bunu, e�i hiç görülmemi� çok garip bir bitki sand�m. Fakat yaral� ellerimle sar�ld��m a�aç elyaf�na benzeyen dokunun avuçlar�m�n içinde yayland��n� hissederek �a��rd�m. Biraz daha t�rman�nca tutundu�um bu dev a�ac�n, kuyunun duvarlar�na sar�lm�� deh�et verici bir canavar�n saçlar� oldu�unu gördüm. Bir dev timsah� and�ran ve uzun saçlar� olan bir canavar?!... Gözlerime inanam�yordum. Akl�m ba��mdan gitmi�ti. Birden kendimi b�rakmamak için bütün gücümü toplamaya çal��t�m.

Canavar duvara yüzden yap��k oldu�undan, bana s�rt� dönüktü. Ellerimin alt�nda teneffüs eden elyaf�n gitgide daha canl�, daha hassas ve daha kaypak bir hal ald��n� hissediyordum.

Canavar�n gözleri, kocaman yuvarlak ba��n�n iki yat�mda, içi ate� dolu iki cam küp gibi parl�yordu.

Bu durum kar��s�nda art�k hiç bir kurtulu� ümidim kalmad��n� idrak ederek, Kelime-i �ehadet getirmeye ba�lad�m...

Canavara yem olmakla, tekrar kuyunun dibini boylamak aras�nda acele bir karar vermem gerekti. �a��r�p kalm��t�m. Her ikisi de feci idi... Benim ba��ma bu gelenler, Cengiz'in ba��na gelenlerden beterdi do�rusu!...

Halbuki yukar�da, mehtapl� bir yaz gecesi füsun dolu ruhu ile beni hayata ça��r�yordu.

Duraklad��m yerde delikten sarkan sarma��k cinsinden birtak�m gerçek bitkiler gözüme ili�ince bir kere daha gayrete geldim. Can�m� di�ime takarak canavar�n saçlar�na iyice sar�ld�m ve bir kirpininki gibi diken diken olan s�rt�na ç�kt�m.



Bu esnada içi ate� dolu iki cam küp k�zg�n k�zg�n sa�dan sola, soldan sa�a birer yar�m kavis çizdi.

Canavar tedirgin olmu�tu. Ama ben art�k ne yapt��m� bilmiyordum. O kadar ki, korku hissimi bile kaybetmi�, hemen hemen ç�ld�rm��t�m.

O müthi� gözler üzerine dü�en ve bir çal� demetini and�ran, sert perçemleri yakalay�p kendimi önce ask�ya, sonra da yukar�ya ald�m. Ate�li cam küpler birer kere daha olduklar� yerde �iddetle döndü. Ama ben onlar�n aras�ndaki koskoca yumruya, canavar�n tam tepesine basm�� ve delikten sarkan sarma��klara tutunmay� ba�arm��t�m.

O zaman canavar�n sürekli sükûnetindeki sebebi anlad�m. Büyük bir sab�rla av�n� kollam��, onu rahatça tuza��na dü�ürmek istemi�ti. Fakat av birden elinden kaç�nca �a��ra kald�. Ate�li cam küpler deh�etli bir panikle boyuna yar�m çarklar çevirmeye ba�lam��t�. Bu arada s�rttaki dikenler de korkunç birer kalkan gibi dikilmi�ti.

��te o müthi� a�z� ilk defa o zaman gördüm. Cehennemi bir f�r�n a�z�ndan farks�zd� bu... Saç�lan alevli köpükler aras�nda beliren azman bir filin di�lerini and�ran, fakat onlardan daha sivri, üstelik testereli olan bir çift korkunç nesne, salland��m bo�lukta vücudumun iki yan�n� s�y�rarak deli�in cidar�na sapland�. Az kald� s�rt�mdan z�pk�nlan�p duvara m�hlanacakt�m.

Canavar bo�a giden hücumunu tekrarlamak için h�zla di�lerini duvardan söktü ve ikinci hamleye geçti. Ama ben öyle bir h�zla sarma��klara t�rmand�m ki, bu darbe de bo�a gitti. Sadece canavar�n kavurucu solu�u bir kas�rga gibi sarma��k dallar� ile birlikte beni havaland�rd�. Bir saniye içinde kendimi deli�in d��nda buldum.



Yere tepetaklak dü�mü�tüm, ama toparlanmam uzun sürmedi. Canavar�n pe�imden gelmesi korkusu ile hemen aya�a kalk�p rastgele ko�maya ba�lad�m.

Oh!... Nihayet yeryüzünde, yüksek bir da��n ba��ndayd�m. Y�ld�zlarla dolu gökte parlayan ay, bütün da�a nur ya�d�r�yordu.

F�rt�na ve sa�anak çoktan dinmi�, tabiat �iir dolu bir sükûnete varm��t�.

Tamamen �ss�z olan da�da, bir hayli ko�tuktan sonra duraklad�m. �çinden canl� ç�kabildi�ime bir türlü inanamad��m o me�um deli�in, eski bir yanarda��n krateri oldu�undan art�k �üphem yoktu. Canavar�n beni takip etmedi�ine iyice kanaat getirince geni� bir nefes ald�m ve bir kayan�n dibine çöktüm.

Art�k geçirmi� oldu�um hailenin rasatlar�n� bir yana b�rakarak o andan itibaren tutmam gereken yolu tayin etmeliydim. Beni tam bir selâmet ve emniyete kavu�turacak olan yön hangisiydi acaba?...

Tepesinde bulundu�um bu da� o kadar �ss�z ve mesken yerlere o kadar uzakt� ki, tekrar haydutlara^ kuca��na dü�mekten beni ancak �ans�m koruyabilirdi. Bu �ans� da, kaderim tayin edecekti �üphesiz...

iliklerime kadar yorgun ve bitkin bir halde idim. Biraz uzan�p dinlenmek için neler vermezdim!... Fakat sabah yak�n oldu�undan, acele etmem lâz�md� Kezban da bana bunu ihtar etmemi� miydi?...

Gece �l�k ve rüzgârs�z oldu�u halde s�rt�mdaki �slak elbiseler beni ürpertiyordu. Bu belki de k�smen içimdeki deh�etin ürpertisiydi.

Tekrar kalkarak vadiye do�ru h�zl� h�zl� inmeye ba�lad�m. Bir ara, ay� karartan bir küçük bulut geçti. Az sonra bulut

tekrar ay� bir an karartt�. Ve bu karartmalar s�kla�t�... O zaman fark�na vard�m. Aydan geçen hiç bir



bulut yoktu havada... Ba��m�n üzerinde dönüp dola�an kartala benzer kocaman bir ku�un gölgesiydi bu....

Ku�, tepemde geni� daireler çizerek kanat süzüyordu. Birden yeni bir pani�e kap�larak ko�maya ba�lad�m. Çünkü

dev ku� anî bir dik ini�le üzerime at�lmak iste�i göstermi�ti. Bir bu belâ eksikti hani!...

Hemen hemen normal bir plânör büyüklü�ünde olan müthi� canavar�n pençesine dü�mek, �üphesiz azrailin pençesine dü�mek demekti. Facialar beni ne amans�z �ekilde izliyordu!...

Ko�makla bu tehlikeden kaçman�n mümkün olam�yaca��n� anlayarak, saklanacak ve ku�un hücumundan korunacak bir yer arad�m. Fakat da��n yamaçlar� o kadar sarp ve s��naks�zd� ki, �a�k�n ve peri�an ç�rp�nmaktan ba�ka bir �ey yapamad�m.

Kendimi ne kadar zaman kaybetmi� oldu�umu bilmiyorum. Gözlerimi aç�nca y�rt�c� ku�un pençesinde havaland��m� gördüm. A�a��larda da��n zirvesi bir hayal ülkesi gibi silinip gözden kaybolmakta idi...

Bu halin en korkunç ve kâbustan da beter oldu�unu belirtmeye elbette ki hacet yok!... Uçan bir canavar�n pençesinde göklerde seyahatin ne türlü bir felâket olaca��n� tasavvur etmek bile güçtür!...

Beni belimden kavram�� olan kocaman pençelerin k�skac� deh�etli can�m� yak�yordu. Fakat yeryüzü ile aramdaki korkunç yükseklik, can�m�n ac�s�n� bile bana duyurmuyor, kalbim ölüm darbeleriyle vuruyordu.

Ay �� alt�nda nefti bir kadife gibi görünen muazzam ormanlar�n, içinde y�ld�zlarla ay ��n�n parlad�� gümü� �rmaklarla gölcüklerin üzerinden geçtik...

Dev ku�un beni her an bo�luklara b�rak�vermesi ihtimali ile deh�etten deh�ete dü�erek, bu âfetin çilesini doldururken, bir z�rdeli gibi kendi kendime gülüyor:

«Al sana aç�l�� töreni gazeteci al��!... diyordum.



Cilo da��ndaki ziyafete ko�ars�n ha... Al sana ziyafet!... Al sana ba�ar�!...

E�er bu felâketten sa� kurtulabilirsem, ba��mdan geçenleri bütün dostlar�ma nas�l anlataca��m� ve gazetemde yay�nlayaca��m yaz�larla ne büyük bir ilgi ve heyecan yarataca��m� dü�ündüm.

Bu dü�ünceler çok k�sa sürdü ama, muhakememin böyle i�leyebilmesi harikulâde bir �eydi. Ve kafamda bir nebze olsun dü�ünme kabiliyetinin hâlâ var oldu�una inanmak, bana Tanr�'n�n varl��n� ve isterse nelere kadir olabilece�ini hat�rlatm��t�.

Ruhumu dolduran bir hu�u ile dua etmeye ba�lad�m. Sesim ç�km�yor, titreyen patlak dudaklar�mdan yalvar��lar�m kesik soluklar halinde dökülüyordu.

Böylece geçen zaman y�llara m�, as�rlara m� dönü�tü bilmiyorum. Birdenbire ku�un geni� kavisler çizerek yere do�ru alçalmaya ba�lad��n� gördüm. O s�rada alt�m�zda, ayna gibi parl�yan koskoca bir göl vard�. Tam bu gölün üzerine keskin bir ini� yapt��m�z s�rada bö�ürlerimi delen pençelerin gev�eyiverdi�ini hissettim. Kartal beni bo�lu�a b�rakm��t�.

Küçük bir feryad kopard��m� hat�rl�yorum. So�uk suyun derinliklerine öylesine h�zla dald�m ki, gölün dibindeki batakl��a saplanmama ramak kald�.

Suyun yüzüne ç�kt��m zaman ku�tan eser göremedim. �iir ve haydut dolu gece, sessizce ak�p gitmekte idi.

Vücudum k�r�lm�� dökülmü� gibi s�z�lar ve a�r�lar içindeydi. Fakat kendimde yüzebilecek kadar kudret bulunca sevindim. Bütün varl��mla hayata bir kere daha sar�lmak gayretine dü�tüm.

K�y�ya ç�kt��m vakit do�udaki uzak da�lar�n üzerinde �afa��n ilk çizgisi belirmi�ti.

Bir külçe gibi otlar�n üzerine serildim ve bir y�ld�r�m uykusuyla kendimden geçtim.



Uyand��m zaman, bat�daki da�lar�n üzerinde batan günün soluk ku�a��n� gördüm.

Bir külçe gibi dü�üp kald��m yerde, bütün bir gün deliksiz bir uyku çekmi�tim.

Buna hem sevindim, hem yerindim. Sevindim; çünkü on iki saatten beri her türlü tehlikeden uzak kalabilmi�tim. Yerindim, çünkü, tekrar ba�l�yan gece, bir evvelkinin devam� olarak, beni binbir kötü ihtimalle tehdit ediyor, böylece hâlâ zelzelesini iliklerimde duydu�um o deh�et gecesi sanki bir sonsuzlu�a yöneliyordu!...

Yerimden f�rlay�p etraf�ma bak�nd�m. Nerede bulundu�umu kestirmek imkâns�zd�. Alaca karanl�kta gölün k�y�s�n� takip eden bir toprak yol görünüyordu. Bu yolu tutmaktan ba�ka çarem yoktu. Tabanlar� kald�rarak h�zl� h�zl� yürümeye ba�lad�m. Fakat çok gitmeden kula��ma hafiften hafife nal sesleri geldi.

Sesler gittikçe yakla�t�. Orman�n ard�ndan ç�kan yusyuvarlak ay yolu iyiden iyiye ayd�nlat�yordu. Bir kenara çekilerek bekledim. Yakla�an, tek bir yolcu idi. Dikkatle bak�nca bunun, topal bir kat�ra binmi� ihtiyar bir köylü oldu�unu anlad�m.

� Hey yolcu!... diye ba��rd�m... ihtiyar birden dizginleri kast�. Ama duraklamakla kat�r�

mahmuzlamak aras�nda bir an karars�z kald�. Sonra birinci ��kk� tercih etti.

� Sen kimsin?... Zorun ne?... Ne isteyon?... Kat�r�n yular�na sar�larak: � Beni terkine al�r m�s�n? dedim. � Kimsin be adam? Çekil yolumdan!...



� Yolumu kaybettim... Nolur bana yard�m et babal�k!... Beni gitti�in yere kadar götür!...

� Gitti�im yer uzakta de�il. Nah �u yamac�n ötesindeki köy...

� iyi ya!... Orada jandarma karakolu var m�?... � Ne edece�in candarma ile?... � Ba��ma gelenleri sana yolda anlat�r�m. �imdi beni yanma

al da!... �htiyar tereddüt ediyordu: � Candarmaya neden teslim olmak isteyon? Birini mi

öldürdün ha? � Yok can�m... Kendimi emniyette hissetmek için... E�kiya

elinden dar kurtuldum. Korkuyorum... Ba��ma gelenler, pi�mi� tavu�un ba��na gelmemi�tir.

� Peki, peki... Hadi terkiye bin hele!... Topal kat�r�n s�rt�nda ihtiyara maceram� anlatmaya ba�lad�m.

Adam beni dinlerken, bir deli oldu�uma hükmetmi� olacak ki, garip bir telâ�a dü�mü�tü. Kat�r� mahmuzlad�kça mahmuzluyor: sözlerimi «Ya!... Ma�allah...» «Pek güzel! Pek âlâ»... gibi gayet çekingen ifadelerle kar��l�yordu. Nihayet ben de konu�may� kestim. Derdimi anlatacak makûl kimseler bulacakt�m elbet!... Vars�n bir köylü moru�u beni delinin biri sans�n!.

Bir süre sonra yol ar�zaland�. Dik bir yoku�u ç�kma�a ba�lad�k. Topal kat�r, iki yan�na ba�l� olan heybelerin ve s�rt�ndaki iki canl� yükün a��rl�� alt�nda soluyordu.

�htiyar, az ileride bir �� i�aretle: � ��te candarma karakolu!... dedi. Sen burada in!... Cüzdan�m� ç�kard�m, �sland�� için birbirine yap��m�� olan

paralardan bir deste çekip ihtiyara uzatt�m. Adam aval aval:



� O da nesi? dedi. � Al!... Benden sana helâl olsun!... Paray� para etti�i yerde

harcamak gerektir. � Eyvallah!... Eyvallah!... � Hadi. u�urlar olsun!... Jandarma karakolu tek katl� küçük bir yap� idi. Aç�k kap�dan

girdim. Beni kar��layan iri yar� bir onba��: � Ne istiyon?... diye önüme dikildi. � Komutan�! dedim. � Burada komutan yog!... Çavu�la ben var�z... � Çavu�u göreyim öyle ise!... � Geç içeri!... Bir petrol lâmbas� ile ayd�nlanan tavam bas�k ufak bir odada,

tahta bir masa ba��nda oturan Çavu�: � Ne haber Mehmet? dedi. Ufak tefek yap�s�na göre sesi gürdü. Merakla bana.

bak�yordu. Onba��: � Bi sorguya çek hele �u yabaniyi çavu�im! dedi. K�l��na

bakarsan, zebanilerle dala�m��a benzer... Çavu� elinin tersiyle pos b�y�klar�n� s�vazlad�. �imdi gözleri

sert bir bak��la gözlerime dikilmi�ti: � Di bakal�m, sen kimsin? � «Ben (Alt�n��k) gazetesi sahibi Mümtaz Evren' im...» Çavu�un a�z� hayretten bir kar�� aç�larak: � Bah hele �u i�eee!...?... dedi. � �nanmad�n m�... î�te hüviyet cüzdan�m!... Çavu�, uzatt��m cüzdan� dikkatle gözden geçirdikten sonra: � Ha�a!... dedi... Sana inanmam azl�k de�il? Ne diyorsun?

Biz seni fellik fellik arayorduk be garda��m!... � Neden? � Çünkü, Petrol Kral� El-Hüdâi'nin kesin emirlerini



alm�� bulunuyoruz... Bütün Do�u candarma kollar� seni aramaktad�r...

Onba�� bana hemen bir sandalye uzatt�: � Affedersin Bay�m!...

Önemi yok dostlar�m. �imdi beni tan�d�n�z ya!... Anlatacaklar�ma tamamen inanman�z için bu kadar� yeter de�il mi?

Çavu�: � Elbette Bay�m!... dedi. Ama hikâyeni sonra anlat�rs�n. Biz

hemen Kral'a durumu bildirelim. � Krala m�?... diye ba��rd�m. Kat'iyen!... Ba��mdan

geçenleri ö�renecek olursan�z bana o Kral�n ad�m bile an-mazs�n�z!...

� Biz görevimizi yapmak zorunday�z Bay�m... � Hele beni dinleyin de... Onlara maceram� bütün ayr�nt�lar�yla anlatt�m. �ki arkada�

beni gittikçe artan bir merakla dinlediler. Fakat hikâyemin sonlar�na do�ru birbiriyle �üpheli �üpheli bak��ma�a ba�lad�lar.

Nihayet çavu�, hafif bir �sl�k çalarak: � Bir ku� ha?... dedi. Olur �ey mi bu babam? Onba�� : � Ya o saçl� canavar!... diye b�y�k alt�ndan güldü Birden k�zd�m: � Bana bak�n Baylar!... Ben size masal anlatmad�m.

Dediklerim harfi harfine do�rudur... �imdi bana bir iyilik yapmak istiyorsan�z, derhal �stanbul'a dönmem için gereken kolayl�� gösteriniz... Petrol Kral� da, onun töreni de yerin dibine bats�n!... Can�m cümleden aziz, anlad�n�z m�?... Haydi, ne duruyorsunuz böyle?.

� Tabii ki böyle duram�yaca��m say�n gazetecim! diye çavu� cevap verdi. Mehmet, çabuk telefonla oteli ara... El-Hüdai Cenaplar�n� bul ahizeyi bana ver...



Hafifçe gülümseyerek bana döndü: � Sen buraya kadar geldikten sonra, o muhte�em törene

�eref vermeden gerisin geriye �stanbul’a nas�l dönersin ... Buna hiç Kral Hazretleri müsaade ederler mi? Bay�m?...

� Buras� neresi? Bu soruyu sormak ilk defa akl�ma gelmi�ti. Çavu� k�saca: � Cilo da��! dedi. � Ne??!!... � «Uçan ku�» seni dosdo�ru hedefine ula�t�rm��,

görüyorsun ya!... Daha bir diyece�in var m�?... — Do�rusu �a�k�nl�ktan ne diyece�imi bilmiyordum. Birkaç dakika sonra çavu�, telefonla Kralla görü�me�e

ba�lam��t�... K�sa duraklamalarla: «Hayhay efendim», «Ba�üstüne Kral�m!...» «Emirleriniz derhal yerine getirilecektir, derhal...» gibi cevaplar veriyor ve büyük bir heyecanla verilen emirleri dinliyordu.

Telefonu kapad�ktan sonra: � Say�n gazeteci, dedi. Kral�n özel arabas� �imdi seni almak

üzere yola ç�km�� bulunuyor... �tiraz falan para etmez, anlad�n m�?... Biraz istirahat edersen, geçirmi� oldu�un kâbusu unutur kendine gelirsin...

Aya�a kalkt�m: � Benimle beraber, di�er dâvetliler de haydutlar�n eline

dü�mü�lerdi... Neden jandarma yaln�z beni ar�yor da onlar� aram�yor?...

Çavu� sakin bir �ekilde: � Çünkü, dedi Hepsi sa� ve salim olarak otele varm��

bulunuyorlar... � Bu imkâns�z! O zavall�lar�n cesetleri �imdi Ulu �elâlenin

alt ba��nda... Çavu� sözümü keserek tebessümle:

Deh�et Gecesi •— F. : 10



� �u dakikada senden gayr� herkes muhte�em oteldeki, lüks dairelerine yerle�mi� bulunuyor Bay�m!... dedi...

Hayretim k�sa sürmü�, öfkem bir misli artm��t�: � Bana bak çavu� efendi! diye ba��rd�m Kral Hazretleri beni

otele götürmek üzere özel arabalar�n� de�il, elmas kakmal� bir taht�ravan dahi göndermi� olsalar yine ben oraya ad�m�m� atmam... Sen as�l haydutlar�n haz�rlad�klar� müthi� suikastten Kral Hazretlerini haberdar etmeyi görev bil! Bana da müsaade et, ba��m�n çaresine kendim bakay�m...

H�zla kap�ya do�ru yürüdüm. Fakat iri yar� onba�� hemen yolumu kesti. Demir gibi eli koluma yap��m��t�:

� Kral El Hüdai bu da�lar�n sahibidir, gazeteci arkada�. Ona kar�� gelmeyi akl�ndan ç�kar hele, bir be� dakikac�k e�len!... Araba nerede ise gelir. Otelin yollar� bu da�lar� ba�tan ba�a asfalt a�larla örüp kaplad�... �imdik bunlar� sen de göreceksin ya!... «

Be� dakika sürmeden karakolun önünde bir otomobil durmu�tu. Ate� rengi par�l par�l yanan �ahane bir Cadillac't� bu!...

S�rmal� üniformas� ile �oför yerlere kadar e�ilerek bana kap�y� açarken:

� Kral hazretleri çok say�n misafirlerini dört gözle bekliyorlar efendim!... dedi.

Kaderin bana son kozunu da oynamas� gerekiyordu. Bundan kaç�nmaya imkân yoktu. Çünkü mücadele gücümü tüketmi� bulunuyordum Mecburen tam bir tevekkülle, esrar dolu gecenin meçhullerine at�lmak üzere arabaya bindim...

Sahiden yollar bir �aheser örne�i idi. �ahane Cadillac zerre kadar sars�lmadan ay �� alt�nda cilâl� gibi parlayan dümdüz asfalt üzerinde uçuyordu...



Çok geçmeden uzaktan, da��n bir cephesini ba�tan ba�a sarm�� olan göz kama�t�r�c� bir ��k cümbü�ü göründü. Bir kristal saray olan muazzam otel, gecenin siyah kadifesine yaslanm��, mahfazada emsalsiz bir p�rlanta gibi par�ld�yordu.

Ay de�il, güne� bile bu parlak âlemin yan�nda sönük kal�rd�. Otelin bahçesi ise, rengârenk bir nur ça�l�yan� halinde, dalga dalga vâdilere do�ru iniyordu.

Cidden gözlerim kama�m��, gördüklerime inanamaz bir duruma dü�mü�tüm.

Muazzam, pembe mermer sütunlar aras�ndaki çift kanad� aç�k bahçe kap�s�ndan bu rüya ülkesine girdik.

Bir cennet ba��n�n tasviri bile, böyle bir dünyay� gözde canland�ramazd�. Renk renk ��klar alt�ndaki kas- katlardan dökülen sular�n musikisi, tabiatin en güzel bestesini yarat�yordu. Hele bir göl kadar büyük olan ve içinde ku�ular yüzen havuzdaki gümü� f�skiyelerden �ahlan�p serpilen elmasl� tufan, ressamlara f�rçalar�n� k�rd�racak nefasette bir tablo resmetmekteydi

Aval aval etraf�ma bak�n�rken, otomobilin yald�zl� bir kap� önünde durdu�unu gördüm. S�rmal� üniformalar içinde u�aklar ko�up beni ihtiramla kar��lad�lar.

Petrol Kral� El-Hüdaî muhte�em bir salonda beni bekliyordu. Yaln�zd�, �lk bak��ta, insana hayretten küçük dilini yutturacak kadar �i�man bir adamd�. Koskoca bir f�ç�y� and�ran göbe�i alt�nda, tombul bacaklar� kaybolmu�tu. Ya�l� ve çirkindi de... Fakat son derece zeki oldu�u belli idi.

�eytanet ta�an ve içi gülen mini mini gözleriyle beni �öyle bir süzdükten sonra:

— Otelime ho� geldiniz Bay Mümtaz Evren! dedi. Geçmi�ler olsun! Haber ald��ma göre, ba��n�za birtak�m tats�z i�ler gelmi�...



Türkçeyi arap aksan� ile konu�uyordu. O ihti�am içinde k�yafetimden utan�yor, durumumun izah�

için sab�rs�zlan�yordum: � Kral Hazretleri, dedim. Benim hikâyeme hiç kimse

inanm�yor... Anlatacaklar�ma muhakkak siz de inan-mayacaks�n�z!...

El-Hüdaî ba��n� iki yana sallad�: � Bana her �eyi tam bir güvenle anlatman�z� rica ederim.

Size inanaca��ma �imdiden emin olabilirsiniz! Maceram� ona da bütün ayr�nt�lar�yla aktard�m. Kral hiç bir hayret eseri göstermeden: � Size tekrar geçmi� olsun derim azizim! dedi. An.

latt�klar�mzda inan�lm�yacak bir taraf yok. O basit adamlara ald�rmay�n. Bu mutlu günümüzde, bize �eref bah�etmek üzere böyle çetin bir yolculu�a katland��n�z için çok te�ekkür ederim.

� Fakat efendim, dedim. Bir mes'ele var ki, buna bir türlü ak�l erdiremedim. Benimle birlikte e�kiya eline dü�mü� olan arkada�lar�n o hainler taraf�ndan fecî bir �ekilde öldürüldüklerini bizzat reislerinden duydum... Onlar�n sa� salim burada bulunmalar� nas�l mümkün olabilir?...

El-Hüdaî göbe�ini hoplatan gevrek bir gülü�le: � Onlar� ölüm yoluna sevketmekle görevlendirilmi� olan

adamlar, benim adamlar�md�!... dedi. Ben yaln�z bu da�lar� de�il, yedi da� ötesini de idare ederim. Sahip oldu�um kudret ve nüfuzun haddi hesab� yoktur...

� �u halde, diye at�ld�m. Haydutlar�n bu gece için size haz�rlad�klar� müthi� suikaste kar�� da bir tedbir dü�ünmü� olmal�s�n�z?

� Onlar�n bütün plânlar� benim avucumun içindedir... Siz hiç merak etmeyin. Kurduklar� o tuza�a kendilerinin nas�l dü�ece�ini göreceksiniz... Gecenin en büyük



e�lencesi de bu olacakt�r... Haydi, �imdi dairenize ç�k�p kendinizi gecenin �enliklerine haz�rlay�n... Emrinizde dört hizmetçi bulunacak. Tam saat dokuzda ziyafet salonuna ineceksiniz... Sizi Prensesle tan��t�rmak için sab�rs�zlan�yorum...

Son cümle, birden benzimi att�rd�. Dilim dola�arak: � Prensesle mi? dedim. � Evet... Prenses Ruzihayâl'le... � Tanr�m!... Kulaklar�mda ölüm çanlar� çalma�a ba�lam��, gözlerim

birden kararm��t�. Kral gülümsedi; � Çok yorgunsunuz azizim, biraz istirahat etmenizi rica

ederim. Prenses Ruzihayâl fevkalâde bir kad�nd�r, onunla tan��nca bana hak vereceksiniz...

Fazla bir �ey diyemeden, hafif bir reveransla Kral� selâmlad�m ve bana yol gösteren üniformal� u�a��n ard�nda yar� cans�z bir halde salondan ç�kt�m...



Bana ayr�lm�� olan daire, bir peri masal�n�n ihti�am�na sahipti. Birbirinden güzel dört kad�n hizmetkâr dört sessiz melek gibi etraf�mda pervane oldular. Banyo, tra�, masaj, vücudumdaki berelerin tedavisi, sonra da giyim haz�rl��m, nas�l oldu�unu anl�yamad��m bir h�zla tamamland�.

Saat tam sekizdi. Ziyafet salonuna dokuzda inece�ime göre bir saat kadar dairemde dinlenebilirdim.

Son derece geni� bir berjere yasland��m s�rada i�leri bitmi� olan dört cariyem, kar��mda el pençe divan durdular ve ba�ka bir emrim olup olmad��n� sordular...

— I��klar� söndürün!... Bahçedeki bu nefis donanman�n akisleri içinde daha güzel dinlenebilirim!... dedim.

Yan�mdaki alçak masan�n üzerine konmu� olan alt�n yald�zl� kristal bir sürahideki aperitiften bir küçük kadeh ald�m. Sonra gözlerimi yar� kapayarak, beni ku�atm�� olan muammalar� çözebilmek için sa�duyuma s��nd�m.

Ama... Sa�duyum, böyle bir durumda i�e yaram�yordu. Haf�zamdaki o müthi� hat�ralar�n henüz taptaze olan kesafeti, beni yaln�z �uurumdan de�il; hayatta oldu�umdan bile �üpheye dü�ürecek bir bilmeceydi. Hayalin dahi eri�emiyece�i bu gerçekler kar��s�nda muhakkak her türlü mant�k dururdu.

Bahçenin ��klar�ndan ald�� sihirli motiflerle, yer yer ve renk renk �iiriyet bulan yar� karanl�k odada, yorgun benli�imle ürpertili ve tedirgin bir uykuya dalm��t�m.

Birdenbire kapkara bir gölgenin üzerime do�ru e�ildi�ini hissederek yerimden s�çrad�m.



Gözlerimi iri iri açt�m. Ve bu korkunç hayaletin h�zla bir ad�m geriye çekildi�ini gördüm.

Tarifsiz derecede çirkin bir ya�l� kad�nd� bu!... Ak saçlar� darmada��n, gözleri birer melânet kuyusu, a�z� �irret bir ifade ile aç�k. menfur bir cad�!...

Korkudan kalbim duracak gibi olmu�tu. Berjerin iki yan�na s�ms�k� sar�larak, geri geri benden uzakla�an ve karanl�klara kar��p kaybolan bu hayaleti, soluksuz bir halde gözlerimle izledim.

Bu, ne bir rüya idi. ne de kâbus!... ��te tamamen uyan�kt�m ve akl�m ba��mda idi. Etraf�mda dönen bu �aamet ne idi Tanr�m?... Cengiz gibi, ben de, hayat�m� tehdit eden birtak�m habis ruhlar aras�nda m� kalm��t�m?... Onlarla nas�l mücadele edecek, �erlerinden nas�l kurtulabilecektim?...

Orada yaln�z bulundu�umdan iyice emin olabilmek için yerimden f�rlay�p elektrik butonunu çevirdim. Oda o yald�zl� ihti�am� ile p�r�l p�r�l ayd�nland�. O zaman geni� bir nefes ald�m. Bu esnada sedef bir masa üzerinde duran yakut tezyinatl� büyük alt�n saat tam dokuzu gösteriyordu.

Kendi kendine aç�lan çift kanatl� oda kap�s�ndan ç�k�nca beni bekliyen üniformal� u�akla kar��la�t�m. U�ak sayg�l� bir tav�rla e�ilerek:

— Kral Hazretleri say�n misafirlerini ziyafet salonunda bekliyorlar efendim!... dedi.

U�a�� takip ederek, ak�llar� durduran bir teknik ve emsalsiz bir zevkin birle�imi ile vücuda gelmi� iç içe büyük salonlardan geçip, hepsinden müzeyyen ve göz kama�t�r�c� olan ziyafet salonuna girdim.

Kristal avizeler alt�nda uzun bir sofrada büyük bir davetli toplulu�u vard�.

Sofran�n ba� taraf�nda oturan El-Hüdaî'nin, tombul yüzü beni görünce memnunlukla parlad�:



� Buyurun aziz dostum! Sizi bu mutlu gecemizin say�n misafirlerine takdim etmekten �eref duyaca��m... Evvelâ, Prenses Ruzihayâl ile tan��n�z!...

Sofran�n di�er ba��nda oturan bir acuze kadar çirkin beyaz saçl�, egzantrik tuvaletli bir kocakar�ya gözüm ili�ir ili�mez tüylerim dimdik oldu:

� Siz?!... Prenses Ruzihayâl?!... Kocakar� �eytanî bir ��lt� ile gülümseyen iri ve k�m�lt�l�

gözlerini bana do�ru çevirmi�ti. Elini uzat�rken: � Tan��t��m�za çok memnun oldum, Aziz Gazeteci!... dedi.

Ad�n�z� y�llardan beri duymaktay�m. Sizi yak�ndan tan�mak en büyük gayelerimden biriydi!... Bana bu mutlu f�rsat� haz�rlam�� olan de�erli ye�enim El-Hüdaî'ye minnettar�m.

Prenses'in kuru elini tuttu�um zaman yüre�im buz gibi bir hisle t�kanm��t�. Dudaklar�m�, buru� buru� olan o i�renç tene de�il, orta parmakta göz kama�t�ran bir par�lt� ile yanan ceviz irili�indeki emsalsiz bir p�rlanta yüzü�e de�dirdim.

Kral sol taraf�ndaki bo� yeri bana bir ba� hareketiyle i�aret ederken, sa� taraf�nda oturan k�r saçl�vufak tefek, esmer bir adam� da �öyle tan�tt�:

� Biraderim Profesör Mahmut El-Hüdaî!... Bir anda s�rt�mdan ecel terleri bo�ald�: � Fa... fakat... diye kekeledim... Biraderiniz Mahmut

El-Hüdaî haydutlar han�nda hakk�n rahmetine kavu�mu� de�il miydi Kral Hazretleri?...

Kopan kahkahalar kulaklar�m� t�kad�. Kral�n yan�ndaki sandalyeye âdeta çöktüm. Kral El-Hüdaî:

� Azizim, dedi. Size bu masallar� anlatan Cengiz bey dostumuz tatl� azizli�in zevkini ç�karabilmek için ke�ke bu fevkalâde gecede aram�zda bulunsayd�!...

� Cengiz Beyle tan��yorsunuz demek?... diye sormaktan kendimi alamad�m.



� Elbette!. Kendisi en samimî aile dostlar�m�zdand�r. Bununla beraber, onun bu gece aram�zdaki yoklu�unu telâfi edecek güzel bir sürprizimiz var... Öyle de�il mi Prenses?.

Ruzihayâl cad�s�, ak saçlar� üzerindeki elmasl� taraklar�n göz alan p�r�lt�lar� içinde hafifçe ba��n� sallad�:

� K�ymetli gazetecimizin sinirlerini yoran garip olaylar dizisi, böyle bir sürprizle sonuçlanmaya de�er do�rusu!... Bir harikalar kahraman�na lây�k oldu�u konukseverli�i göstermek en tabii bir görevdir...

Prensesin sesi trendeki esrarengiz genç kad�n�n sesine o kadar benziyordu ki, bu cadalozun s�k s�k sûret de�i�tiren ve diledi�i k�l��a giren o menfur hortla��n tâ kendisi oldu�undan �üpheye dü�tüm. Sersem sersem etraf�ma bak�nd�m ve sofradaki dâvetlilerin gülümseyen yüzlerinde beni bu me�um �üphenin azab�ndan kurtaracak bir teselli arad�m.

Ne çare, büyük bir k�sm� bana tan�d�k olan o yüzler yaln�z ne�e ile parl�yordu. Güzel ziyafetin ve ba�layacak olan harikulâde e�lencelerin �imdiden sarho�u gibiydiler. O kadar ki, her biri gams�z bir çocuktan farks�zd� ve benim hissetti�im tehlikelerin hiç fark�nda görünmüyordu.

Üç büyük tepsi içinde getirilmi� olan hindi dolmalar� garsonlar taraf�ndan misafirlere sunulurken, bir taraftan kadehlere içkiler dolup bo�al�yordu. Binbir çe�it yiyece�in bollu�u içinde yüzen sofrada davetliler büyük bir i�tiha ile yiyip içmeye ba�lam��lard�. Fakat ben, kafam� çemberleyen sorular zincirinin yeni bir halkas�na as�lm��, bo�az�mda dü�ümlenen lokmalar� güç yutmaya çal��yordum. Beni saran bu yeni deh�et, sofrada bulunan tren yolda�lar�n�n, hakikatte buraya sa� ve salim ula�m�� insanlar de�il, öldürüldükten sonra cad�lar gurubuna kat�lm�� olan bir alay hortlak olmas� ihtimalinden do�uyordu. Kral�n (adamlar�m) dedi�i ki�iler,



ulu �elâlede öldürülen o zavall�lar� büyük habis kuvvetleri yoluyla Ruzihayâl'in kurbanlar� aras�na almakla görevlenmi� olamazlar m�yd�?

�u halde, buras� bir hayalsaray, buradaki yarat�klar�n hepsi de birer hortlakt�!.

Ve... ben de onlardan biriydim! Bu son ihtimal, o dakikaya kadar hiç duymam�� oldu�um

�iddetli bir deh�et hissiyle beni kamç�lad�; elimden lokmam dü�tü. Geçirmekte oldu�um fecî krizi farketmez görünen Kral,

sakin bir �ekilde: — �yice dinlenmi� oldu�unu ümit ederim Mümtaz Bey!

diyordu. Otelimizde istedi�iniz kadar kalabilirsiniz!. Sonradan k�ymetli gazetenizde yay�nlayaca��n�z yaz�lar�n otelimiz için güzel bir reklâm olaca��na �imdiden inanmaktay�z!...

Kral�n sözleri altüst bir halde olan kafamda ancak bir sivrisinek v�z�lt�s� kadar iz b�rak�yordu.

Bu arada bir fikir beni ayd�nlatt�: E�er ben de bir hortlak olsayd�m, diye dü�ündüm,

hortlaklardan bu �ekilde korkmazd�m ve kafamda bir arap saç� haline gelmi� olan muamma çilesi çoktan çözülmü� olur, her türlü esrara ben de ermi� bulunurdum!...

Bu dü�ünce ile biraz ferahlarken (K�z�l Puhu) yazar�n� can ve yürekten bir daha and�m. Harfi harfine gerçek oldu�una �imdi tamamen inand��m hikâyesinde hortlaklar aras�nda kal��n� ne aç�k bir ifade ile ayd�nlat�yordu!... Fakat hiç de�ilse o, habis ruhlar�n �errinden kendisini emin k�lan bir koruyucuya sahipti. Boynundaki Enam� �eriften bir tane de bende bulunmay��na ne kadar esef etsem azd�.

Sofrada samimî bir sohbet al�p yürümü�tü. Ben de bu sohbete kat�ld�m. Arkada�lara ba��mdan geçenleri anlatt�m ve onlar�n hikâyelerini dinledim.



Bu arada Kral s�k s�k bir yemekten almam için �srar ediyor veya o yeme�i bizzat eliyle bana sunuyordu.

Profesör Mahmut El-Hüdaî çok az konu�makta idi. �kide bir bana çevrilen bak��lar�nda alayl� bir ifade okunuyordu. Bu bak��lara tahammül edemez bir hale gelerek:

� Say�n Profesör, dedim. Cengiz Beyin kitab�nda sizden o kadar trajik bir �ekilde bahsetmesinden gocunmad�n�z m�?...

� Niçin gocunay�m?... Zavall�n�n bugün bir t�marhaneye kapat�lm�� oldu�undan haberiniz var m�?...

� Ne diyorsunuz?... � Yoksa bu ak�am aram�zda bulunmas�n� hiç bir sebep

engelleyemezdi!... Petrol Kral� kald�rd�� arap kadehinin üzerinden herkese ayr�

ayr� bakarak: � Cengiz Beyin sa�l��na içelim! dedi. Bütün kadehler kalkt�. Bu s�rada, salonun bir kö�esindeki

muazzam orkestra romantik parçalar çalmaya ba�lam��t�. Prenses aya�a kalkarak : � Dostlar�m, dedi. Sizlere hemen veda etmek zorunday�m!...

Doktorlar�n tavsiyeleri gere�ince, istirahat saatlerimi bir dakika bile feda edemiyorum, özür dilerim...

Kral : � Sürprizin gecikmesine sizin hesab�n�za üzüldüm.

Prenses!... dedi. � Sizlerin ya�ayaca��n�z o zevki ben de kalben duyar�m,

bundan emin olabilirsiniz!... Prenses Ruzihayâl herkesi ba��yla selâmlay�p salondan

ayr�ld�. Onun d��ar� ç�kmas� ile biraz ferahlar gibi oldum. Ama bahis

konusu olan sürprizin bana yöneltilmi� yeni bir habislik olmas�ndan korkuyordum. Derken Kral elini kald�rarak:



� Mavi dairedeki telsiz konu�mas� art�k kesilsin!.. Mümtaz Beyi daha fazla merakta b�rakmayal�m!... dedi. Sonra gülerek bana döndü:

� Eminim ki buraya geldi�iniz dakikadan beri görmek için sab�rs�zland��n�z birisi var!... Bize ondan hiç bahsetmeyi�iniz de merak�n�z�n �iddetini gizlemek için olsa gerek!... Öyle de�il mi azizim?...

Bütün cesaretimi toplayarak: � Kendisiyle az önce görü�medik mi? dedim. El-Hüdaî hayretle : � Acaip! dedi. Kimden söz ediyorsunuz? � Tabii Prenses Ruzihayâl'den... Kral gür bir kahkahadan sonra : � Hayaliniz çok geni� gazeteci efendi!... diye sözünü

yürüttü. Prenses Ruzihayâl ad� sadece benim ya�l� teyzeme, müstebit bir kad�n olmaktan kinaye tak�lm�� bir lâkapt�r. «K�z�l Puhu» daki Prenses Ruzihayâl'in inhisarc� kudretine ve tahakküm kabiliyetini nefsinde toplam�� bir aile reisesi olmas� bak�m�ndan teyzem bu lâkab� hak etmi�tir. Onun gibi olgun bir kad�n için bu kabil " �akalar bir teveccüh yerine geçer. Ve yerine göre ki�ili�inin bir parças� olur...

�a�k�nl��m� gizlemeye çal��arak: � Demek.. Demek?!., diye kekeledim. � Galiba sizin hayal gücünüz kafan�zda büyük bir

melodram yaratm�� bulunuyor? Hele �u nefis �araptan bir kadeh daha çekin bakal�m... Akl� ba��nda bir genç oldu�unuza eminim.. Geçirmi� oldu�unuz kâbusu unutmaya Çal��mal�s�n�z!.. Bu ifadelerin bendeki reaksiyonu bu defa oldukça derin bir ferahlama oldu. Yoksa sahiden kendi kendimi bo�u bo�una m� o türlü azaplara mahkûm ediyordum? Olaylar�n ak��, son derece etkisinde kalm�� oldu�um «K�z�l Puhu» ad�ndaki kitab�n beynime muzir bir a�� yapm�� olmas�ndan m� ileri geliyordu?..



Kendimi toparlamaya ve bir kere daha sa� duyuya s��nmaya çal��t�m. Allak bullak olan kafamda hiç bir soru cevap tam bir denge bulam�yor; herhangi bir karara varmam mümkün olam�yordu.

��te bu s�rada salonun büyük kap�s� ard�na kadar aç�ld� ve trende gördü�üm genç kad�n içeriye girdi...

Son derece zarif bir siyah tuvalet içindeki �ahane güzelli�i ile bir füsun ilâhesi gibiydi. K�z�l hareli kumral saçlar� üzerinde elmas y�ld�zlar p�r�ld�yordu.

Birden solu�um kesilmi�, bu e�siz ihti�ama hayran hayran bakakalm��t�m. Dekolte tuvaletin aç�kta b�rakt�� harikulâde nefis ten kalbimde bo�ulmu� amans�z bir heyecan� tahrik etti�inden nutkum tutuk, yakla�mas�n� bekledim.

El-Hüdaî gülümseyerek: � Azizim, dedi. Size Cengiz Beyin e�i Selmin Han�m�

takdim ederim... Trende tan��t��n�z�, fakat sizden kimli�ini gizlemi� oldu�unu bana söyledi...

Manyetize olmu� bir insan gibi aya�a kalkt�m. Selmin!... Cengiz Beyin e�i Selmin!... Ah!. Evet... Cengiz kitab�nda sevgili ni�anl�s� ile Prenses

Ruzihayâl'in birbirine iki su damlas� gibi benzedi�inden bahsetmiyor muydu?...

Demek ki, ben kendimi cidden lüzumsuz kuruntulara kapt�rm��; en sade gerçeklerden, gülünç trajediler yaratm��t�m.

Genç kad�n�n pamuk gibi yumu�ak beyaz elini öperken bu kanaatim kuvvetlendi. Birden içime güne�ler do�mu�tu sanki!.

T�kan�k bir halde: � Selmin Han�mefendi! Bana �eref bah�ettiniz! diyebildim.



Evet, i�te bütün esrar�n karanl��n� y�rtan bir �im�ek çakm��t�. Bütün gerçek, o sihirli par�lt� içinde gözlerimin önüne serilmi�, bulunuyordu.

Kral, Prenses'in yerini alan Selmin'e: � Çok geciktin güzelim, dedi. Nihayet telsizi kestirmeye

mecbur oldum... Ho�, kocanla ne kadar uzun muhabbet edersen et, bunu içimizde k�skanacak kimse yok... Fakat yeme�e sensiz ba�lamak hepimizi üzdü do�rusu!...

Selmin fevkalâde ahenkli sesiyle: � Sizi bekletti�im için aff�n�z� dilerim efendim! dedi. Fakat,

kocamla muhabbet etti�im için de�il: onun sa�l�� hakk�ndaki son konsültasyon raporunun okunmas�n beklemek için gecikmeye mecbur oldum...

Tombul avurtlar�n� büsbütün �i�iren iri bir lokmay� çi�nemeye çal��an El-Hüdaî, sakin sakin:

� �n�allah bu rapor sevindirici niteliktedir!... dedi. � Oldukça!... Fakat beni çok az tatmin etti... Her ne ise...

�imdi bu bahsi b�rakal�m... Selmin'in büyüleyici gözleri bana do�ru çevrilmi�ti: � Mümtaz Beyefendi ile yak�ndan tan��man�n sevinci ve

heyecan� benim için en büyük teselli... Kendileri ile trende ayaküstü görü�ebilmi�tik... Ama, bu ak�am uzun uzun sohbet etmek zevkini tadaca��z san�r�m...

Beni peri�an eden cazibesi, hislerimin kontrolünü elimden alm��t�. Bir ö�renci gibi k�zararak:

� �üphesiz efendim!... dedim. � Sizinle bilhassa kocam�n eseri hakk�nda konu�mak

istiyorum. Kompart�mandaki küçük masan�n üzerinde ondan bir cilt görmü�tüm.

� Bu eserden kocan�z bana bir tane göndermi�ti. Selmin Han�mefendi... Ele�tirmen arkada�lardan birisi de onun hakk�nda güzel bir kritik haz�rl�yordu...



O füsun dolu gözlerin ba�döndürücü ifadesi ruhumun ta içine kadar i�liyordu:

� Çok te�ekkür ederim üstad... Fakat beni daha fazla sizin �ahsî dü�ünceniz ilgilendirir...

Kral : � Selmin, dedi. Yemekten sonra bahçeyi üstada sen gezdir...

Bu arada edebî sohbetinizi yapmak f�rsat� da bulmu� olursunuz!... � Mükemmel!... Selmin ile benim �erefime kald�r�lan kadehler ve bunu

birbirinden ne�eli sohbetler takip etti. Ziyafetin sonuna do�ru, misafirler birer iki�er sofradan

kalkarak salona geçmeye ba�lam��lard�. Bu arada Selmin de aya�a kalkarak, bak��lar� ile beni davet

etti. Kral: � Hayvanat bahçesini, halvetleri ve laboratuar� da geziniz!

dedi. Büyük havuzdaki gösteriler tam gece yar�s� ba�layacak!... O saatte herkesin orada haz�r bulunmas� lâz�m... Bunu unutmay�n�z sak�n!...

Selmin zarif bir ba� hareketi ile Kral� temin etti ve bana kolunu uzatt�...

Ç�plak omuzlar�na ald�� tüy kadar hafif ipek e�arp teninin o emsalsiz rengini �effaf bir bu�u gibi sar�yordu.

Binbir �t�r ve rayiha ile bezenmi� tatl� yaz gecesine, y�ld�zlarla ay�n süsledi�i �ark semas� alt�ndaki �iir ve hayal dolu bahçeye ç�kt�k. Kalbim öldürücü bir zevk ve saadetle dopdolu olarak onunla yanyana a�açlar alt�nda ilerlemeye ba�lad�k...

Üzerimde her biri bir �ok etkisi yapan ac� ve tatl� sürprizlerle o derece anbale bir hale gelmi� bulunuyordum ki, izah�n� buldu�um garip �eyler içinde izah�n� bulamad��m baz� noktalar ancak belli belirsiz bir �ekilde haf�zamda yer tutuyordu?



Ama, gitgide bu bulan�k an�lar kafamda durulmaya, zihnim soru çengellerinin birinden kurtulup di�erine tak�lmaya ba�lad�.

Beni büyüleyen güzel kad�n�n yan�nda cennetlere has bir dekor içinde bu cidden feci bir �eydi. Bu harikulâde nefis demin hiç bir �üphe ve esrarla gölgelenmi� olmas�n� istemiyordum.

Selmin'in tatl� sesi sükûtu birden bozdu: � Ne dü�ünüyorsunuz Mümtaz Bey? Hafifçe irkilerek: � Bunu anlatmak çok uzun sürer Selmin Han�m! dedim. � Anlat�n!... � Ba��ma gelenlerden haberiniz var m�? � �üphesiz var. Hatta «geçmi� olsun» demekte gecikti�im

için özür dilerim. Fakat bu acaip maceray� a�z�n�zdan bütün ayr�nt�lar�yla dinlemek istiyorum. Çünkü duydu�uma göre hikâyeniz bir efsaneye benziyormu�!...

�çimi çektim : � Anlatt�klar�ma siz de inanmayacaks�n�z! Zira ben bile o

garip olaylar�n gerçek olup olmad��n� hâlâ kendi kendime sormaktay�m...

� Sizi dinliyorum üstad�m... Hikâyemi ona da bütün detaylar�yla anlatt�m. Sözümü

bitirirken: � Görüyorsunuz ki, dedim; atom devrinde bu kabil

hikâyelere inanmak güç!... Dü�ünün, bir ku�un pençesinde onbinlerce kilometrelik bir mesafeyi a�mak... Yeralt� dehlizlerinde, bir tabut içinde cesetle o korkunç firar... O müthi� canavar... Ve Kezban... Onun gözleri....

Birden dilim dola�t�. Çünkü Selmin o anda bana Kezban'�n gözleriyle bak�yordu. Ba�tan aya�a titreyerek:

� O kad�n�n size bu derece benzemesi bence en müthi� gerçek! diye f�s�ldad�m.



Selmin en tatl� gülü�ü ile: � Bilâkis Mümtaz Bey, dedi. Bence bu benzerlik sizin

kuruntunuzdan ba�ka bir�ey de�il! Bazen insan kendi muhayyilesindeki izlerin tesirinde kal�r. Raslad��n�z her bak��ta, unutamad��n�z bir çift göz size gülümser; mesele bundan ibarettir! Herhalde kitab�n kapa��ndaki resme çok fazla bakm�� olacaks�n�z?...

Kalbimi tutu�turan ate�li bak��lar öylesine h�nz�rca dile gelmi�ti ki, bende muhakeme de�il, can bile kalmam��t�.

� Mümkündür!... diye m�r�ldand�m. Ve peri�anl��m� gizlemek için acele ekledim: � Ya o karanl�kta üzerime e�ilen ihtiyar cad�?... Selmin k�saca: � Kâbus! diye cevap verdi. Sonra koluma tutunarak bir an duraklad�: � ��te hayvanat bahçesine geldik... Burada, dünyan�n hiç bir

hayvanat bahçesinde bulunmayan çok enteresan hayvanlar göreceksiniz. Kral El-Hüdai bu muazzam kolleksiyonu vücuda getirebilmek için ak�l almaz bir servet feda etmi�tir.

Hayvanat bahçesi, ana bahçeden yüksek duvarlarla ayr�lm��t�. Parlak ��klar alt�nda, muntazam bölmelerde ve muazzam kafesler içinde, çe�itlerini pek az tan�yabildi�im hayvanlar vard�.

Bizimle beraber bahçeyi gezenler büyük bir kalabal�k te�kil ediyordu. Bunlar�n bir k�sm� gruplar halinde çe�itli pavyonlar önünde toplanm��lard�.

Selmin elini kolumdan çekmeden baz� hayvanlar hakk�nda bana bilgi veriyor, ate� rengi dudaklar�ndaki tebesj slim hiç, sönmüyordu.

Beni nas�l bir büyü üe ku�att��n�n, ne derece etkisi Deh�et Geceel — F. : 11



alt�nda kald��m�n �üphesiz fark�nda idi. Bunun da gururunu ok�ad��n� her haliyle belli ediyordu.

� Bu hayvanlar sizi pek ilgilendirmiyor galiba Mümtaz Bey! Hâlâ Ruzihayâl mi?...

� Evet Selmin han�m!... � «K�z�l Puhu» hakk�nda konu�acakt�m sizinle!.. Bu eseri

nas�l buldunuz?... � Müthi�!... � Konusu kocam�n ba��ndan geçmi� olan bir macerad�r!... Siz ona inanmad�n�z de�il mi? � Size inand��mdan �üphe mi ediyorsunuz?... � O halde neden beni birtak�m kuruntular�n kahraman�

saymak istiyorsunuz?,.. Selmin hafifçe kolumu s�kt�: � Ben, realist bir insan olan büyük bir gazeteciye

hayran�m... Onun da kocam gibi birtak�m acaip tesirler alt�nda kalm�� oldu�unu görmek istemiyorum. Kocam� �ifas�z bir hastal��a sürükleyen o tesirlerden onun hemen s�yr�lmas�n� istiyorum...

� Yüzüne derin derin bakarak: � �u veya bu sebepten dolay� de�il, sadece size bütün

ruhumla tutkun oldu�um için ilginizi kazanmak isterdim, dedim. � Bana m� tutkunsunuz!... Ne zamandan beri?... � Sizi ilk gördü�üm andan beri!... Selmin �uh bir gülü�le: � Te�ekkür ederim, dedi. Bu aç�klaman�z�n benim için çok

büyük de�eri var... E�er kalbim bo� olsayd�, hislerinize kar��l�k vermekte hiç tereddüt etmezdim!...

Ellerine sar�ld�m ve kendimden geçmi�çesine: � Kalbiniz bo� de�il mi?... dedim. A�k sand��n�z �ey belki

sadece bir büyük merhametten ibaret!... � Bir büyük merhamet!... Mümkün!... �ifas�z bir



deli... �u var ki, onun hat�ras�... Sözünü co�kunlukla kestim: � Siz hat�ralara ba�lanacak, bahts�zl��a mahkûm olup

kalacak bir kad�n de�ilsiniz!... Siz tap�n�lmaya lây�k bir a�k ihâhesisiniz... Sizi sevmeme izin verin... Bunun günah�n� ne �ekilde olursa olsun çekmeye raz�y�m!...

Selmin ilk defa ciddî bir �ekilde yüzüme bakt�! Bu bak��lar�n korunda bütün varl��m� eriten bir kudret gizliydi. Cevap vermiyordu. Ve susu�u beni gerçekten ümide dü�ürüyordu.

Nihayet yava�ça: � Sab�rl� olun! dedi. Y�ld�r�mla vurulmu� gibiyim... Biraz

kendime gelmem gerek!... Avucumdaki güzel elleri ate�li buselere gömdüm... Hayatta

bu çe�it saadet sarho�lu�unu ne tan�m��t�m, ne tasavvur etmi�tim...

Yan�m�zdan geçenler oldu�u için tekrar yolumuza devama mecbur olduk...

�imdi dev gibi bir kafesin önüne gelmi� bulunuyorduk... Bu kafeste, ak�l almaz büyüklükte simsiyah bir y�rt�c� ku� vard�. Gözleri birer cehennem gibi yan�yordu.

Birden kalbim duracak gibi oldu: � O ku�!... diye hayk�rd�m. Selmin: � Sahiden ne kadar büyük! dedi. � Evet... O... Ta kendisi... Bu ku� beni pençesinde ta��m��

olan o me�um canavard�r!... Selmin'in ka�lar� çat�ld�. Belli belirsiz bir alayla: � Yok can�m, dedi. Yine acaip kuruntulara kap�lmay�n!...

Dünyada bir tek böyle büyük ku� yok ya!... Hem Gülmesini tutmaya çal��yordu. Dudaklar�m �s�rarak

sinirlerine hâkim olduktan sonra âdeta �efkatle ekledi: � Her �eyden önce, o �eyleri unutmay� bana vadetmelisiniz.



� Anla�mam�z�n birinci �art� bu olacak!... � Size... size vadediyorum... diye kekeledim. Zaten hiç bir

�ey hat�rlamak istemiyorum... Sizin yan�n�zda o kadar mutluyum ki!...

Bu defa o elimi avuçlar�n�n içine ald� ve tatl� nefesi kula��m�n içine:

� Ben de!... diye f�s�ldad�. Hayvanat bahçesinden ç�kt�ktan sonra geni� bir yol

kav�a��nda duralad�k. Selmin: � �imdi laboratuar� gezelim, dedi. Halvetlere sonra

gideriz... Kendi kendime sorar gibi: � Laboratuvar... dedim, burada bir laboratuvar�n ne lüzumu

var?... � Size k�saca anlatay�m: Petrol Kral� El-Hüdai sahip oldu�u

bütün petrol kuyular�n�n mecralar�n� bu vadideki muazzam bir kanala ba�lam��t�r... Bu kanal bir nevi depo vazifesini görür... Öyle bir depo ki, kazara infilâk� Cilo da��n� yerle beraber edebilir... Laboratuvar denen yer, büyük ve modern bir petrol rafinerisinden ba�ka bir �ey de�ildir. Yaln�z, akvaryum ve nebatat koleksiyonlar� bulunan ek bir pavyonu da vard�r...

Petrol rafinerisini gezerken duydu�um hayranl�k sonsuz oldu. Buras� �üphesiz en büyük sanayi kaynaklar�ndan biriydi. Fakat as�l hayretimi ek pavyon çekti. Selmin'e:

� Niçin, akvaryum ve nebatat koleksiyonlar�n� hayvanat bahçesine de�il de, lâboratuvara ilâve etmi�ler? diye sordum.

� Çünkü bu akvaryumda petrol kuyular�nda ya�ayan dev canavarlar bulunuyor... Nebatat koleksiyonuna gelince, onda da bizim Kral�n kendisine has usullerle yine



� Petrolle besledi�i birtak�m nebatlar�n son derece entere-san çe�itlerini görece�iz...

Duvarlar� ba�tanba�a akvaryum olan büyük bir salona girmi�tik. Tasfiye edilmi�, petrolle dolu olan bu muazzam akvaryumda gizli ��klar�n renklendirdi�i bir tak�m acayip ve korkunç canavarlar yüzüyordu. Bunlar�n en büyü�üne gözüm ili�ince �iddetle irkildim. Bu müthi� yarat�� tan�m��t�m çünkü...

Selmin'in koluna sar�lan parmaklar�m buz kesilmi�ti. Dizlerimin ba�� çözüldü�ünden oraya çöküvermekten korktum.

Selmin: � Ne o? dedi. Neden öyle sarard�n�z?... � Ah!... Bunu... bunu nas�l anlatay�m? Bu canavar o menhus

kuyudaki canavar i�te!... Hiç �üphem yok... Bak�n saçlar�na, gözlerine...

Selmin serin kanl�l�kla: � Rica ederim yine ba�lamay�n!... dedi. Bu derece heyecana

kap�lman�z lüzumsuz. Bu canavardan yaln�z dünyada bir tane mi var? Haydi kendinize gelin!...

� Buradan ç�kal�m, çabuk ç�kal�m!... diye yalvard�m... �çi ate� dolu iki cam küp gibi parlayan o menfur gözler,

k�v�lc�mlar saçarak sa�dan sola, soldan sa�a dönerken, midemin alt�ndan kopan bir sanc� ile iki büklüm oluyor, vücudumun ikiye bölünece�ini san�yordum.

Selmin beni oradan nas�l çekip ç�kard� bilmiyorum. Aç�k havada biraz kendime gelince, ilk i�im ondan af dilemek oldu. Dünyan�n en güzel kad�n�, en tatl� bir sesi ile:

� Siz korkak bir çocuktan farks�zs�n�z!... Dedi. Böyle devam ederse size güvenim sars�lacak... Daha cesur ve makul olman�z� rica ederim...

I��klardan epeyce uzakla�m��t�k... Etraf�m�z tamamen



tenhala�m��, gecenin ruhu bizi ba�ba�a saadetimizle sarm��, ku�atm��t�.

Orada, ay �� alt�nda bana gülümseyen sevgiliyi kollar�m�n aras�na almak için yan�yordum. Benim bu arzuma o da bütün varl��yle teslime haz�r görünüyordu. Fakat omuzlar�na sar�lan ellerimde, o yumu�ak, �effaf e�arb�n�n köpü�ü kald� sadece... A�k perisi benden bir ad�m geri kaçm�� ve dudaklar�ndaki tatl� gülü�ü solmu�tu:

� Çok sab�rs�zs�n�z... diye f�s�ldad�. Beni takip edin... Donuk fanuslarla ayd�nlat�lm�� dolambaçl� yollardan

geçtik. Helezoni bir ta� merdivenden indik... �imdi yeni bir âlem, bir yeralt� âlemi aç�l�yordu önümüze...

� Yine mi? diye duraklad�m. Yeralt�na inmek istemiyorum ben... O korkunç dehlizler, o mezarlar ve...

Selmin kolumdan çekerek: � Bu âlem ba�ka âlem!... diye cesaret verici bir sesle beni

te�vik etti. Burada dünya zevklerinin binbir çe�idini göreceksiniz. O zevklerden siz de tadacaks�n�z... Haydi, çekilmeyin, gelin!...

Tekrar elimden tutarak beni yürüttü. Az sonra iki yan�nda iki me�ale yanan büyük bir tunç kap�n�n önüne gelmi�tik. Selmin kap�n�n ziline bast�. �ki a��r kanat yava� yava� aç�ld�...

�çerisi sahiden ba�ka, bamba�ka bir âlemdi. Buhurdanlarda tüten acayip tütsülerle sislenmi�, göz alabildi�ine geni� ve içiçe geçilen mermer salonlardan kurulu bir âlem... Gizli ��klardan tatl� bir ayd�nl�k do�uyor, her salon ayr� renkte esatiri bir dekorla süslü görünüyordu.

�pekli sedirler üzerinde yar� ç�plak insanlar geli�i güzel uzanm��lard�. Bunlar�n yanlar�nda, gümü� veya kristal kaplar içinde parlayan acaip nesneler vard�. S�zd�r�c� bir s�cakl�kla ve bayg�n kokularla teneffüsü zorla�t�ran hava. ayn� zamanda insana ba�döndürücü bir haz veriyordu.



�lk hareketim, elimi bo�az�ma at�p kravat�m�n dü�ümünü sökmek oldu. Sonra, nas�l oldu�unu farkedemeden ceketimle frenk gömle�im de s�rt�mdan s�yr�ld�...

Selmin esrarl� bir tav�rla beni k�z�l salonun bir kö�esindeki k�z�l sedire do�ru çekiyordu... Bir dakika sonra, onun da yar� ç�plak yan�ma uzand��n� gördüm...

Üzerimde inip kalkan kocaman bir yelpaze, o s�zd�r�c� nefis havan�n dalgalar�yle bizi ok�uyordu.

Selmin, yan�ndaki alçak masa üzerinden ald�� uzun bir sigaray� yakt� ve iki nefes çektikten sonra onu benim dudaklar�m�n aras�na verdi...

�imdi, yelpazenin hareketleriyle ritmik bir ahenkte yepyeni, bir ��k cümbü�ü do�maya ba�lam��t�. K�z�ldan mora, mordan ye�ile, ye�ilden sar�ya ve birçok daha çe�itli renklere geçen gayet hafif bir ayd�nl�k dalgas�, sedirlerde yar� ç�plak yatan çiftlerin üzerinde ondüleleniyordu.

Esrarengiz bir men�urdan geçen ve yelpazenin her hareketiyle de�i�en bu sihirli hüzmeler, gökku�a��n�n yedi renginden yetmi� bin füsun, yaratmakta idi. Ben bu ��k oyunlar�n� evvelce bir kere daha görmü�tüm ama, �imdi bunun nerede oldu�unu dü�ünecek halde de�ildim. Selmin'in o nefis vücudunu kendime do�ru çektim. A�k ve ihtiras bu�ulanan emsalsiz teninde dudaklar�m�n alevini gezdirdim... Her öpü�te, kalbimi sonsuz bir hazla eriten sevdan�n lâvlar� bütün varl��m� ku�at�yordu... Nihayet dudaklar�m o hummal� dudaklarda öldürücü zevkin p�nar�n� buldu...

Bu leziz rüyadan uyanmak istemiyordum Her saniyesi, bir ömrü dolduracak a�k ve saadet kayna�� olan meçhul bir zaman�n ak��na kendimi b�rakm��t�m... Ama, yava� yava� etraf�mda bir �eylerin de�i�ti�ini



ve bu de�i�ikli�in bana da geçti�ini hissetmekteydim. Nihayet hafif bir sars�nt� ile kendime geldim... Üzerime e�ilmi� olan ya�l� bir kad�n beni dürtüyor ve çatlak, ürpertici bir sesle:

� Hadi kalk! Hepsi gittiler... diyordu. Bu kad�n, birkaç saat evvel oteldeki karanl�k odada bana

yakla�m�� olan cadalozun tâ kendisiydi. Yerimden f�rlad�m: � Nereye gittiler?... diye hayk�rd�m. Kocakar� i�renç bir s�r�t��la: � �imdi tam gece yar�s�d�r! dedi. Büyük havuzdaki

gösteriler ba�l�yor... Herkes orada topland�... Çabuk ol, sen de yeti�!...

Y�lan�n bir bak��ta daldan dü�ürdü�ü �a�k�n bir ku� gibi cad�n�n �errine u�ram�� ve can havliyle kap�ya do�ru at�lm��t�m. Orada bir lahza duraklad�m ve:

� O nerede?... diye sordum. � Seni orada bekliyor... Vakit kaybetme!... Önüme ç�kan yolu sendeleyen aceleci ad�mlarla geçtim.

Sonra helezonî merdiveni t�rmand�m ve bahçenin düzlüklerinde ko�maya ba�lad�m.

Ne tarafa gidece�imi bilmiyordum. Fakat önüm s�ra ko�an ba�ka gölgeler farkedince, onlar� takip ettim ve çok geçmeden, muhte�em bir ��k cümbü�ü içinde yüzen büyük havuza vard�m.

Buras� bir havuz de�il, âdeta bir derya idi. Bir ba�tan bir ba�a uzanan ve yedi renkten ��k arklar�yle göle do�ru �ahlanan eksantrik bir köprü, gece ç�km�� e�siz bir gökku�a��n� and�r�yordu.

Havuzun ba��nda davetlilerin kalabal�k toplulu�u yer alm��t�. En ortada, taht gibi süslü bir koltukta oturan Kral El-Hüdai, bu gösteriler hakk�nda misafirlerine yüksek sesle bilgi veriyordu: ��te dostlar�m, bu su gösterileri, dünyan�n en me�hur



akrobatlar� taraf�ndan yap�lacakt�r... Bu akrobatlar�n hepsi k�rk ki�idir. Fakat herbiri binbir hünerle harikalar yaratacak k�rk bin ki�iye bedel bir varl�k vücuda getireceklerdir.

Kral�n yan�nda, bir kraliçe ihti�am�yle oturan Selmin, beni görünce heyecanla do�ruldu. Gülümseyen gözlerinde, ya�anm�� o emsalsiz a�k halvetinin s�cakl�� vard�...

Bana yan�ndaki bo� yeri gösterdi. Bu sessiz ça��r��nda payla�t��m�z mutlu vuslat mahremiyetini hat�rlatan bir mana hazinesi gizliydi... Yan�ma oturur oturmaz, kula��ma e�ilerek:

� Sizi yaln�z b�rakt��m için ba��lay�n, dedi. Haz�rlanmam lâz�md�... Siz de öyle güzel, m��l m��l uyuyordunuz ki!...

� Uyuyor muydum?... demekten kendimi alamad�m. Selmin can�ma can katan o mutlu bak��yle beni iliklerime

kadar da�larken, s�rt�ndaki fevkalâde ��k, �arabî tuvaletin �effaf dantelleri alt�nda bir çilek içi gibi görünen nefis teni hâlâ buselerimin ate�iyle yan�yor gibiydi.

Hudutsuz bir saadet sarho�lu�u içinde onu seyre dald�m. Beni ikaz için usulca:

� Numaralar ba�l�yor! dedi. Hakikaten akrobatlar gösterilere ba�lamak üzere ortaya

ç�km��lard�. Hepsi maskeli olan bu adamlar, önce orkestran�n temposuna uyarak havuzun etraf�nda birtak�m acayip hareketlerle döndüler. Sonra havuzdaki sallara bindiler. As�l gösteriler su üzerinde olacakt�. Bu gösteriler s�ras�yle takdim için hoparlör ba��na gelen maskeli, iri yar� bir adam, gürleyen bir sese:

� Dikkat! Dikkat!... diye söze ba�lad�. Fakat sesinin heybetli tonu kulak zarlar�m� y�rtm��t� âdeta!... Yan� ba��nda duran teknisyen, onu daha yava�



konu�maya davet için bir �eyler söyledi. Fakat adam bu ihtara ald�rmadan, daha yüksek sesle:

� Dikkat! diye tekrarlad�. Biz dünyan�n en usta akrobatlar�y�z. �imdi sizlere, e�ini emsalini görüp duymad��n�z numaralar gösterece�iz...

Herkes kulaklar�n� t�kam��t�. Teknisyen sert bir tav�rla bu acayip spikere çatt�. Aralar�nda küçük bir tart��ma oldu. Bu esnada spikerin maskesi bir ucundan kurtulup dü�üverdi.O zaman hayretten donakald�m. Telâ�la El-Hüdai'ye do�ru e�ilerek:

� Efendim!... dedim. Bu akrobat�n kim oldu�unu tan�d�n�z m�?...

Kral sükûnetle: � Evet! cevab�n� verdi. Yedi da��n hâkimi Yedibelâ

Hamza!... � Demek habis herifin plân� bu imi�!... � Size o plân�n avucumun içinde oldu�unu söylemi�tim...

Akrobat k�l��na girerek otelime bask�n yapmay� kararla�t�ran bu hezele güruhuna bak�n ben nas�l mukabil bir oyun haz�rlad�m!... Az sonra kahkahalarla güleceksiniz...

Yedibelâ telâ�la maskesini tekrar takm��, arkada�lar�n�n aras�na kar��m��t�. Su üzerinde önce gerçekten akl� durduracak birtak�m hünerler gösterildi. Sonra bütün akrobatlar köprü üzerine ç�kt�lar ve oradan hep birden havuza atlad�lar...

Fakat suya dalarken hepsi de bo�uk birer feryat koparm�� ve suyun yüzüne ç�kar ç�kmaz h�zla k�y�ya do�ru yüzmeye ba�lam��lard�. O zaman EI-Hüdaî adamlar�na bir i�aret verdi. Büyük bir gürültü ile havuzun bir yan� aç�ld�. Ve sular muazzam bir ça��lt� ile vâdiye do�ru akmaya ba�lad�.

Ak�nt�ya kap�lan k�rk haydut, müthi� bir panik içinde canlar�n� kurtarmaya sava��yorlard�.



Kral zalim bir gülü�le yan� ba��nda yanan me�alelerden birini alarak havuza do�ru f�rlatt�.

Suya dü�en me�aleden göz kama�t�ran ani bir parlama do�du ve bütün havuz bir anda tutu�tu...

El- Hüdai gür bir kahkaha ile: � ��te petrollerimizin zaferi!... diye ba��rd�. Bu havuz su ile

de�il, petrolle doludur... Hain herifler cezalar�n� buldular... Ya�as�n kral! Ya�as�n intikam!... sesleri da�lan inletti...

Alevler aras�nda can veren haydutlar, vadiye do�ru ak�p giden korkunç alev nehrine kar��p kaybolmu�lard�.

Kral aya�a kalkarak: � Ey sevgili dostlar�m! dedi. Bu büyük zaferi halvetlerde

kutlamak için ne bekliyoruz?... Orada hepimizin bu menfur dünyay� unutmak ve ebedî zevklere dalmak hakk�m�zd�r!... Haydi sabaha kadar yedi halvetin yedi t�ls�m� bizim!...

Yeniden halvetlere girmek?!... O emsalsiz zevklere tekrar gömülmek!...

Ç�lg�n bir sevinçle Selmin'e bakt�m. O da bana bakt� ve çapk�n çapk�n göz k�rpt�...

Bu defa mavi halveti seçmi�tik... Orada, bir mehtap banyosu içinde, a�k rüyalar�n�n en güzeline dald�k...

Ruhumun vücudumdan ayr�ld��n�, bo�luklarda dola�t��n� ve yedi kat gö�e do�ru yükseldi�ini hissediyordum... Kollar�m aras�ndaki saadetim, o sonsuz a�k rüyas�n�n t�ls�m� gibi, benli�imin her zerresinde ya��yordu...

Sisten bir duvar içinde, yaln�z biz, yaln�z ikimiz vard�k... Zaman nas�l ve ne kadar ak�p geçti bilmiyorum... Derinden derine kula��ma gelen tatl� bir na�me ile ay�ld�m. Bir evvelki uyan��m gibi, naho� bir sürprizin habercisi olmasa gerekti bu!... Cidden duydu�um o tatl�



na�me, tek telli bir sazdan yükselen k�vrak, �uh bir musiki idi. Kollar�mdan yava�ça s�yr�lan a�k perisi, bir tayf gibi sisler

aras�ndan ak�p geçti ve geni� meydana do�ru ilerledi... Onu izleyen gözlerim, art�k her �eyi berrak ve aç�k bir

�ekilde görüyordu... Selmin, henüz a�k uykusunun mahmurlu�u içinde, kendisine

hayranl�kla bakan yüzlerce çift göze gülümsüyordu... Mavi ��klar alt�nda tenini saran �effaf tül, iliklerimde s�zlayan zevkin günah�n� ya�makl�yor gibiydi. Çözük saçlar�, p�r�lt�larla yanan bir ipek dalgas� halinde beline kadar iniyordu.

Bu füsun ve a�k ilâhesine dikilmi� olan gözler, kalbimi bir ölüm darbesiyle titretti: �iddetli bir k�skançl�kla k�vrand�m ve yerimden f�rlad�m:

� Selmin!... Tapt��m kad�n sar� salona do�ru yürürken bana yava�ça: � Yakla�ma!.., dedi. Ve saz�n temposuna uyarak ba�döndürücü bir k�vrakl�kla

raksa ba�lad�... �imdi sar� bir ��k banyosu içindeydi. Oldu�um yere

m�hlan�p kalm��t�m... Çünkü bu raks� tan�m��, bu köçe�i tan�m��t�m... Elimi yüzümden geçirerek beni sersemleten kâbusu da��tmaya çal��t�m... Hay�r, her �ey apaç�kt�... Kezban, e�siz bir cazibe ta��yan o iri parlak gözleriyle etrafa a�k ve �ehvet saç�yordu... Elimi bir kere daha yüzümden geçirdim. Bu anda rakkase pembe salona geçmi� ve pembe ��klar kan rengi dudaklar�n�, sivri di�lerini ve keskin t�rnaklar�n� parlatm��t�.

� Ruzihayâl!... diye inledim. � Evet, Ruzihayâl'im... �imdi bana yakla�!...

Yüre�imi donduran deh�et iliklerime kadar i�liyordu.



Bir ad�m geri çekildim. Ama Ruzihayâl bana do�ru geliyordu. � Yakla�! Yakla�!... Geri geri kaçmaya devam ettim... Böylece k�rm�z� salona

girdik... K�z�l ��klar alt�nda Ruzihayâl o nefis teninin rengini, büyüleyici gözlerinin cilas�n� ve tatl� sesinin ahengini birden kaybetti... Bir ��k oyunu saçlar�n� beyazland�rd�... Ve bana yakla�t�� her ad�mda bir yeni de�i�iklik onu çirkin, buru�uk bir kocakar� haline soktu...

�eytanî bir mana alan iri hareketli gözlerinde âmir bir ifade ile boyuna:

� Yakla�! Yakla�!... diyordu. Ve kuru bir a�aç dal�n� and�ran elini bana do�ru uzat�yor, beni

tutmak istiyordu... Bu elin orta parma��nda bulunan ceviz irili�indeki p�rlanta

yüzükten s�çrayan bir ��k gözlerimi kama�t�rd�... Sendeledi�im bu bir saniye içinde, kocakar� benimle burun

buruna gelmi�ti. Kendimi y�ld�r�m h�z�yla, geriye do�ru att�m. Ve turuncu salona dald�m...

O zaman kocakar�n�n saçlar� karmakar��k oldu... Gözleri birer melânet kuyusu gibi derinle�ti ve alabildi�ine aç�ld�. T�rnaklar� uzad�, a�z� �irret bir ifade ald� ve beni deh�etlere salan o menfur cad� bütün i�rençli�iyle kar��ma dikildi...

� Ruzihayâl hortla��!... diye soludum. Geri geri kaçmaya devam ediyordum. Üzerime do�ru daha

h�zl� yürüyen cad�, ölüm solu�unu and�ran çatlak bir sesle: � Benden kaçamazs�n! dedi. Ben, Prenses Ruzihayâl, tam

ikiyüz y�ldan beri senin gibi gençlerin â��k�y�m... Onlar�n hiç biri benim a�k�m� reddetmedi... Sen bana daha ilk öpü�te teslim oldun... Art�k benim mal�ms�n... Ruhunu Azrail'e kapt�rmad�m senin... �imdi sen de bir hortlaks�n!...



� Nas�l ki burada gördü�ün erkeklerin hepsi benim esirim olan birer hortlakt�r...

Ölüm korkusu, hissetti�im deh�etin yan�nda hiç kal�rd�. Âdeta can üzerinde kendimi mor salona att�m...

Etraf�m� saran sisler, �imdi bir mor �afak rengine bürünmü�tü. Do�udaki yüce da�lar�n üzerinde söken vah�i bir �afa��n rengine...

Ve kar��mdaki acûze, bir silkini�te kapkara bir suret alarak dev bir ku� oluverdi...

— Tanr�m! Tanr�m!... diyebildim. Ve son bir gayretle kendimi onun korkunç pençelerinden

korumak için ç�rp�nd�m... Üzerime at�lmak için kanatlar�n� açm�� olan bu heyulâ ku�,

Ruzihayâl'in zaferini temsil ediyordu... Sonsuz bir panik içinde, çaresiz geriye do�ru kaçmaya devam ettim ve kendimi ye�il salonda buldum...

Fakat bu son istihale, son gücümü de tüketen bir hamle oldu... Zira mordan ye�ile dönen ��k seli içinde, o muazzam y�rt�c� ku�, bir kere daha silkinmi� vg kuyudaki deh�etengiz canavar suretine girmi�ti...

Demek, s�rr�n� gökku�a��n�n renklerinden alan yedi halvetin yedi t�ls�m� bu idi! Ruzihayâl kesin zaferine ula�m��t� art�k...

Sa�a sola dönerek ate�ten k�v�lc�mlar saçan o menfur cam küplerin ve beni yutmak için aç�lan müthi� a�z�n kar��s�nda kendimi kaybettim...

Son hat�ram, canl� saçlar�n ç�plak vücuduma �slak bir1 a� gibi dolanmas� oldu...



— S O N U Ç —

Bana inanmayacaklar�n� biliyordum. Fakat, yata��m�n ba�ucundan ayr�lm�yan ve ikide bir ba��mdaki kompresi de�i�tiren Münir Yalç�n'�n o so�uk hali, hepsinden çok can�m� s�k�yor.

� Karde�im vallahi bütün anlatt�klar�m do�ru!... � Biliyorum, biliyorum... Sen üzülme!... � Zavall� Cengiz'i t�marhanede ziyaret ettin mi?... � Cengiz t�marhanede de�il! Az önce telefon etti... E�er izin

verirsen, kar�s�yla birlikte seni yoklamaya gelecekler?... Yerimden s�çrad�m: � Ne!?... Kar�s� Selmin'le ha?. � Selmin de senin ve benim gibi bir insan güzel karde�im... � Tanr� korusun!... � Peki, gelmekte acele etmesinler!... Tamamen iyile�tikten

sonra kendilerini sen arars�n... � Ben hasta m�y�m?... � Tren kazas�nda ba��ndan yaraland�n ya Mümtaz’c��m!... Münir Yalç�n, masa üzerinde duran bir kitab� eline al�yor: � �u «K�z�l Puhu» hakk�nda yazd��m kriti�i art�k

yay�nlayabiliriz de�il mi?... � Kritik ha?...



� Kritik ha?... Demek sizler hâlâ i�in alay�ndas�n�z?... O kitapla me�gul olmay� sen bana b�rak... Ne adamlar yahu!... Ak�llar�n�n erdi�inden fazlas�na inanam�yorlar... Hayat�m� altüst eden o Ruzihayâl kahbesine ben gösterece�im... Hele kar��ma bir kere daha Selmin ad�yla ç�ks�n!...

Münir Yalç�n hazin hazin gülümsüyor... Evet, ona h�nc�m hepsinden büyük... En samimî dostumun bana bu güvensizli�ini affedemiyorum... Bu düpedüz bir ihanet!... Acaba o badireden nas�l kurtuldu�umu izah edemedi�im için mi bana inanm�yorlar?

� Cilo da��ndaki otel hakk�nda gazeteler ne yaz�yorlar Münir?...

Münir'in tebessümü geni�liyor... Ama hep öyle mahzun: � �u yezid kitab� yakaca��m... Onu sana nereden de oku

diye verdim?... Haydi biraz uyu... Art�k kötü rüyalar görmeyeceksin; doktorlar teminat verdiler...

Gözlerimi kap�yorum... Ruzihayâl'in o nefis hayali göz kapaklar�m�n alt�nda canlan�yor...

Bir hortlak da olsa, tekrar vuslat�na erebilmek için yeni ba�tan o deh�et gecesini göze almaya haz�r�m... Bana ya�att�� emsalsiz a�k ruhumu bir zemzem gibi y�k�yor...

Mutlu olmak için yeniden o rüyaya dalmak istiyorum...

— S O N —�stanbul 1958



kerime nadir xx dehset-gecesi

Documents