jĘzyk filmu

JĘZYK FILMU...

opracowanie i przygotowanieMagdalena Łączyńska

Rada Programu Edukacyjno-Rozwojowego „Polska-Europa-Polonia”

Magdalena Łączyńska, Rada Programu Edukacyjno-Rozwojowego "Polska-Europa-Polonia"

Tematy wykładu

budowa filmupodstawowe pojęciaplany filmowewybór planównastępstwa planówpraca z kamerą


PODSTAWOWE JEDNOSTKI BUDOWY FILMU

kadr - najmniejsza jednostka statyczna = jedna klatka = naświetlenie taśmy np. celuloidowej



ujęcie - najmniejsza jednostka statyczna = odcinek taśmy zawarty między najbliższymi połączeniami montażowymi



scena - odcinek filmu lub reportażu złożony z kilku lub kilkunastu ujęć wyróżnia się jednością miejsca i czasu



sekwencja - część filmu złożona z kilku lub kilkunastu scen wyróżniająca się jednością akcji, często pozbawiona jedności miejsca i czasu



film - seria następujących po sobie obrazów z dźwiękiem lub bez dźwięku, wyrażających określone treści całość kompozycyjna, zamknięta i podpisana przez twórcę


SŁOWNICZEK TELEWIZYJNYanimacja - błąd montażowy, skok w obrazieasynchron - rozbieżność dźwięku i obrazudziupla - miejsce, w którym nagrywa się

teksty do materiałówefekt - naturalny dźwięk np. szum wodyevergreen - materiał ponadczasowy, który

można nadać zawsze, żeby wypełnić lukę w dzienniku

figura - trudny dziennik, fragment programu


SŁOWNICZEK TELEWIZYJNYforszpan - sygnał dźwiękowo-wizualny

rozpoczynający program z zapowiedzią trzech, czterech najważniejszych tematów (zwany też head-linem lub czołówką)

iść na górę - trafić na dywanik... jedynka - pierwszy materiał w dziennikumontaż - łączenie obrazów, dźwięków, słów

montaż twardy/ostry - cięcia montaż miękki - przenikanie, nakładanie się

obrazów


SŁOWNICZEK TELEWIZYJNYoblankować setkę - przygotować do

emisji czyjąś wypowiedźoff - dźwięk zza kadruprompter - podpowiadacz, wyświetla się

na nim tekst, który czyta prowadzącyprzebitka - obrazek, którym maskujemy

np. animacjęprzewałka - gdy dziennik jest dłuższy niż

powinien


SŁOWNICZEK TELEWIZYJNYsetka - czyjaś wypowiedz: dźwięk + obrazspady - materiały, które nie nadają się nigdzie

prócz do koszastand-up - kwestia w 100% wypowiedziana

przez dziennikarza, stosuje się je wtedy, kiedy dziennikarz nie może gdzieś wejść

szpigiel, line up - spis materiałów w dzienniku

tyłówka - coś, co kończy program, na tyłówce ukazują się napisy, kto zrobił program


SŁOWNICZEK TELEWIZYJNY

ustawienie - sposób i kąt widzenia planu, pozycja oka obiektywu w stosunku do filmowanego obiektu może być ruchome -> np. panorama nieruchome -> statyczne

żre - program jest ok.żywiec albo live - występ reportera na

żywo


EKIPA ZDJĘCIOWA

operator kamery - odpowiedzialny za obrazoperator dźwięku - zajmuje się nagrywaniem

dźwięku, odpowiedzialny za efektyoświetleniowiec - w znacznej mierze od niego

zależy jak wypadniemy przed kamerąkierowca - wiadomo, wozi ekipędziennikarz...


INFORMACJA TELEWIZYJNA

W dzienniku trwa zazwyczaj 2:00 - 2:30 minuty

powinna operować obrazem (ikonosfera), a nie dźwiękiem

stosuje się ujęcia statyczne, żeby nie męczyć wzroku odbiorcy

powinna być rzetelna i obiektywnakomentarz - obiektywny i zrozumiały, nie

może relacjonować tego co jest widoczne


inne GATUNKI DZIENNIKARSKIE reportaż filmowy - obiektywny i zgodny z

rzeczywistością opis autentycznych wydarzeń; jego cechą charakterystyczną jest niedopowiedzenie tezy lub wniosku i zmuszenie widza do samodzielnej oceny zdarzeń

felieton - jest subiektywny, może oceniać i interpretować

film dokumentalny - dzieło oparte na autentycznych obrazach, operuje faktem, cechuje go autentyzm i wysoka wartość poznawcza


PLAN FILMOWY

wyboru planu dokonuje reżyser, który zamienia scenariusz na scenopis; przy mniejszych formach decyduje realizator

jest zależny od funkcji jaką ma pełnić w danym ujęciu, a także od roli człowieka, jaką on pełni


PODSTAWOWE PLANY FILMOWE

plan ogólny - przekazanie informacji o interesującym nas miejscu, działaniach ludzi i o sytuacji; przedstawia pełny obraz miejsca akcji - człowiek podporządkowany otoczeniu

plan pełny - ukazanie związku człowieka i miejsca w jakim się znajduje; postacie ludzkie pokazane są w całości, tło nie zajmuje już głównego miejsca

plan amerykański - człowiek pokazany do połowy ud (by w westernach widać było kolty) - zdobywa pozycję dominującą w kadrze


PODSTAWOWE PLANY FILMOWE

półzbliżenie - popiersie postaci ludzkiej, ukazanie osobowości człowieka poprzez ukazanie jego mimiki i gestykulacji

zbliżenie - plan wielki, twarz ludzka zajmuje większą część ekranu, ukazanie stanu psychicznego człowieka

detal, duże zbliżenie - szczegół postaci ludzkiej (część twarzy, oczy, usta itp.), powiększenie rekwizytu


NASTĘPSTWA ZMIANY PLANÓW

montaż - można zmienić plan przez zlepienie ujęcia w planie ogólnym i planie średnim; zmiana jest związana ze zmianą ujęcia

montaż wewnątrzujęciowy - nie jest związany z zakończeniem ujęcia, tylko z ruchem obiektywu kamery bez cięć

przejście skokowe - kombinacja obu poprzednich zmiana ostrości - przy zastosowaniu obiektywu,

który nie czyni jednakowo ostrych przedmiotów bliskich i dalekich w danym ujęciu


RUCHY KAMERY

panoramy - kamera filmując stoi nieruchomo na statywie, którego głowica pozwala obracać się kamerze w płaszczyźnie poziomej i pionowej

jazdy kamery - aparat filmując zmienia miejsce w różnych szybkościach i kierunkach

jazdy z panoramowaniem - wózek na szynach


PANORAMY pozioma - daje wrażenie rozciągłościpionowa w dół - wrażenie małości i

unicestwienia pionowa w górę - powoduje wrażenie

wielkości i majestatupłynna - o nieprzerwanym ruchu kamery,

zakończona ujęciem statycznympełna - kiedy kamera opisuje pełny okrąg

360st.


JAZDY KAMERY

najazd - zbliżenie do centrum akcji, koncentracja uwagi na osobie, przedmiocie martwym, zazwyczaj ma cel emocjonalny

odjazd - najczęściej jako ruch cofnięcia się jazda w górę i w dół jazda równoległa jazda z panoramowaniem szwenk, czyli odskok - szybkie dokonane bez

przerwy zmienienie uwagi z jednego do drugiego miejsca


RUCHY KAMERY podkreślają: ciągłość przestrzeni rzeczywistej, która równa się

w takich ujęciach przestrzeni filmowej - jak daleko? ciągłość czasu rzeczywistego = czasowi

filmowemu - jak długo? ciągłość akcji rzeczywistej - pokazana zostaje bez

skrótów i powtórzeń całość stosunków przestrzennych w kadrze,

wzajemne usytuowanie postaci, całość postaci podkreślają intencję stopniowania wrażeń


PRACA Z KAMERĄ

Dziękuję za uwagę i zapraszam do części praktycznej

Magdalena Łączyń[email protected]

mobile: 0 505 408 699

mailto:%[email protected]




jĘzyk filmu

Documents