MensenSlopende

slapeloosheid

CultuurZonnekoning

Claude Lorrain

MisterMalariaArnoud Aalbersberg,beschermheer vande tropenreiziger

Zaterdag 8 oktober 2011 | Jaargang 7 | Nr. 34

10 | zaterdag 8 oktober 2011 | fd persoonlijk fd persoonlijk | zaterdag 8 oktober 2011 | 11

interview

‘Als het op routinegaat lijken, verlies ik mijn interesse’Wie: Arnoud Aalbersberg. Wat: directeur Tropicare.Missie: bij reizigers de doodsangst voor malaria wegnemen.Moet zich beheersen: om niet al z’n ideeën links en rechts terealiseren. Heeft: één tentamen zeven keer over moeten doen.

‘Arnoud vindt het leuk om met au-to’s en gadgets de eerste te zijn.Hij had als een van de eersteneen Hummer Militair en krijgtnu praktisch de eerste FiskerKarma, een elektrische sportau-

to, van Nederland. Ook kocht hij als eerste eeniPad en wil hij nu het groenste kantoor van Ne-derland bouwen. ‘Maar hij is geen patser’, zegtzijn beste vriend en Hummer-maatje HarryJurjens.

De bijna twee meter lange Arnoud Aalbers-berg ontvangt in zijn kantoor in Almere. Om-ringd door muskietennetten, outdoorkleding ennog meer spullen tegen muggen- en tekenbeten.

Zijn blonde, halflange haar geeft de 44-jarige Aal-bersberg een rock-’n-rolluitstraling.

In de showroom laat hij zijn innovaties zien.De bugsox, sokken waarin een middel zit dat demug doodt. Aalbersberg: ‘De sokken bestondenal, de techniek ook, maar niemand dacht eraanze samen te brengen.’ Zijn grootste vernieuwingis echter de tekentest. Die bestaat uit een buisjewaarin de teek wordt vermengd met een vloeistofen binnen 20 minuten laat zien of de teek besmetis met de ziekte van Lyme.’ Aalbersberg: ‘Metdeze test weet je eerder of je bent besmet en alsdat zo is, dan werkt de antibioticakuur beter danwanneer je er pas weken later achter komt.’

Hij zegt: ‘Veel mensen gaan op reis naar verre```````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````

Tekst Karin Kuijpers | foto’s Marie Cécile Thijs | styling Rosie Stapel

10 | zaterdag 8 oktober 2011 | fd persoonlijk fd persoonlijk | zaterdag 8 oktober 2011 | 11

‘Ik vond het heel eng omde naam te veranderen in

Tropicare. Maar probeereen Fransman maar eens

Tropenzorg uit te latenspreken.’

12 | zaterdag 8 oktober 2011 | fd persoonlijk fd persoonlijk | zaterdag 8 oktober 2011 | 13

Het was spitsroeden lopenals zoontje van de baas. Alseerste op de zaak, als laatsteweg, ik moest natuurlijklaten zien wat ik waard was

landen zonder te weten wat de risico’s zijn. Tropi-care heeft als doel reizigers onbezorgd te latenreizen. Niet gebaseerd op angst, van “help als jemalaria krijgt, ga je dood”, maar vanuit een posi-tieve instelling. Op onze site kun je aan de handvan vier simpele vragen precies zien hoeveel vanwelke producten je nodig hebt.’

Stekels, buttons en Arafat-shawlsIn 1992 vroeg zijn vader, die drie jaar eerder wasbegonnen met het bedrijf Primmed, of Arnoudgeen zin had om een nieuw project ‘Tropenzorg’op te zetten. ‘Ik heb daar diep over na moetendenken. Mijn vader en ik hadden niet de soepel-ste verstandhouding in die tijd. Zijn verwach-tingspatroon over mij was anders dan hoe ik te-gen dingen aankeek. Hij hoopte dat ik hoge cij-fers zou halen en na de middelbare school naarNyenrode zou gaan. Ik zette me daartegen af. Wasvan de dansmuziek ska, had stekels, droeg but-tons en Arafat-shawls. Qua studie nam ik genoe-gen met zesjes. Wedstrijdroeien vond ik leuker.’

Hij stopte met zijn studie economie in Gro-ningen toen hij na twee jaar nog niet zijn prope-deuse had. ‘Eén tentamen met stellingen heb ikzeven keer over moeten doen. Ik haalde het nogniet, al kende ik het hele boek van duizend pagi-na’s uit mijn hoofd. Ik dacht te ver door.’

Bij de heao, richting commerciële economie,kreeg hij hetzelfde tentamen maar met open vra-gen. Hij haalde direct een 8,5.

Na de heao in Groningen en een korte tijd bijde PTT, waar hij vooral leerde hoe budgetteringniet moest, zei hij ‘ja’ tegen zijn vader. ‘Mijn pa enik spraken af dat we een keer per week overlegzouden hebben en dat hij mij de rest van de weekmet rust liet. Dat werkte fantastisch, ik was jongen kon helemaal focussen op marketing en sales.Onze missie was om drie werelden met elkaar tegaan verbinden: de vaccinindustrie, de reiswe-reld en de reiziger. Maar het was ook spitsroedenlopen als zoontje van de baas. Als eerste op dezaak, als laatste weg, ik moest natuurlijk latenzien wat ik waard was.’

‘Guten Morgen Herr Heinrich’Aalbersberg is enig kind, geboren in Duitsland,waar zijn vader werkte. ‘Ik heb er zes jaar ge-woond. Op school ging het er heel anders aan toedan hier. Als de leraar binnenkwam, moest jenaast je tafeltje gaan staan en “guten MorgenHerr Heinrich” zeggen. Waagde je het om te klet-sen, dan kreeg je de bordenwisser naar je hoofd.’

Als enig kind leerde hij zich alleen te verma-ken. Daar heeft hij tot op de dag van vandaagvoordeel van. ‘Als leider van een bedrijf draag jeook alleen de verantwoordelijkheid.’ In 1999werd de navelstreng tussen hem en zijn vaderdoorgeknipt en werd hij 100% aandeelhoudervan Tropenzorg. Hij ging naar een eigen pand

met eigen mensen om zijn eigen cultuur neer tekunnen zetten. En ontdekte zijn grenzeloze am-bitie. ‘Ik wilde veel meer afzetkanalen voor tropi-sche beschermende gezondheidsproductencreëren. Niet alleen de apotheek die dat deel vande markt in handen had, maar ook buitensport-zaken en drogisten.’

Aalbersberg stikte van de ideeën. Hij ontwik-kelde export bij Tropenzorg. ‘Toen groeiden wezo hard dat ik na twee jaar zonder geld zat. Ikvond drie business angels die samen 20% van deaandelen kochten. Ze tekenden in augustus2001, en een maand later stortten de WorldTradecenter-torens in en daarmee de hele reis-wereld. 2002 was een vreselijk jaar. Met tranen inmijn ogen moest ik vier mensen ontslaan. Wehebben geknokt om er weer bovenop te komen.’

In 2002 begon hij met expeditie- en huisartsRonald Hulsebosch een ander bedrijf, De Reis-dokter, waar ze binnen korte tijd dertien filialenhadden van waaruit ze reizigers vaccineerden envoorlichting gaven in buitensportwinkels, opkoopavonden en als eerste met online-afspraak-mogelijkheden. Dat werd een succes. In 2005lukte het hem zijn aandelen van Tropenzorg te-rug te kopen. ‘Voor veel te veel geld. Van guldenshadden ze euro’s gemaakt.’

HummerIntussen had hij, voortgekomen uit een geintje,ook nog een Hummerbedrijf, Hummerhuren.nl.Hummer-vriend Jurjens: ‘Arnoud ziet altijd over-al kansen. Hij had die auto voor het eerst gezien

tijdens de Golfoorlog en wilde er eentje hebben.Ik had er ook een en kon goed sleutelen. Zo zijnwe bevriend geraakt. Steeds meer mensen vroe-gen of ze die wagen konden lenen voor begrafe-nissen en trouwerijen en toen heeft hijHummerhuren.nl opgericht. Voor hij het wistbegon het op werk te lijken.’

Aalbersberg: ‘Ik vind het leuk om nieuwe din-gen op te starten, maar ik verlies snel mijn inte-resse als het op routine gaat lijken. Rond 2006werd de algemene opinie over SUV’s steedsslechter. Ik vond dat ik een voorbeeld moest zijnvoor mijn bedrijf en heb de site verkocht aan eenliefhebber.’

De Hummer maakte plaats voor een Fiat 500cabrio. ‘Ik was de eerste in Nederland en paste ernet in met mijn bijna twee meter.’ De Fiat wordtbinnenkort ingeruild voor een Fisker Karma. Ge-maakt door de designer van de Aston MartinDB9, aanschafprijs €93.500. Aalbersberg: ‘Alsbedrijf hebben we de policy dat we voor minderCO2-uitstoot willen zorgen.’ Waarom hij dan nietvoor bijvoorbeeld een Toyota Prius kiest? Hijglimlacht. ‘Ik houd van vernieuwing. Met gad-gets, maar vooral met auto’s. De Fisker Karmaheeft zonnepanelen als dak, een hulpmotor enrijdt tot 80 kilometer elektrisch. Dat is precies deafstand, heen en terug, tussen Purmer, waar ikwoon, en Almere. Dus ik ga nog protesteren te-gen de bijtelling van 14% omdat ik voornamelijkelektrisch rijd. Met wat fiscale aftrekregelingenkom ik dan uit op dezelfde kosten als eenmiddenklasseauto. En rij ik in een supersexy au-to. Ik ben in goed gezelschap, want prins Mauritskrijgt er ook zo een.’

Zijn vrouw Sybrich Willemsma was lichtelijkverrast door de keuze voor de Fisker, een grootcontrast met de Fiat. ‘Je weet bij hem nooit waarje morgen in rijdt, maar hij loopt graag vooropmet nieuwe ontwikkelingen. Hij is vooral een lie-ve man en vader, dus we vergeven het hem graag.’

Roeien is een hobby die Aalbersberg een paarjaar geleden weer heeft opgepakt. ‘Een gezondermiddel tegen een midlifecrisis dan op een Harleygaan rijden’, vindt hij zelf. Vijf tot zes keer perweek gaat hij met zijn maat Maurits Schornagelhet water op. Arnoud voorin op de boeg, zijnmaat op slag, zoals dat in roeitermen heet. Schor-nagel: ‘Arnoud bepaalt de richting, ik het tempo.We zijn een goeie combinatie en als veteranenzijn we nog loeifanatiek. Soms worden er doorwedstrijdroeiers op de Bosbaan grappen overons gemaakt. “Kijk die oude bokken”. Maar wevaren ze er nog regelmatig uit.’

Van Manager naar MultiplierDe lat ligt altijd hoog, ook bij Aalbersberg als on-dernemer. Vorig jaar had Tropicare een uitste-kend jaar gedraaid, maar hij was niet blij. Met be-hulp van een coach kwam hij erachter dat hij

12 | zaterdag 8 oktober 2011 | fd persoonlijk fd persoonlijk | zaterdag 8 oktober 2011 | 13

‘Ik help graag mensen ensla daar nogal in door,waardoor het ook ver-

stikkend kan werken.’

``````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````

````````````````````````````````````````````````````````````````````````

``````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````

Curriculum vitae

Arnoud AalbersbergGeboren 13 april 1968, Aken, Duitsland

Opleiding na het vwo twee jaar studieeconomie in Groningen, daarna heao

Werk Begon in 1991 bij PTT Telecom, maarverruilde deze bureaucratische baan voorhet bedrijf Tropenzorg van zijn vader, dat hijin 1999 overnam. Startte begin deze eeuwmet andere bedrijven als De Reisdokter enHummerhuren.nl, maar verkocht deze naeen paar jaar. Heeft Tropenzorg veranderdin Tropicare en wil met de productnaamCare Plus marktleider worden in Europa ophet gebied van reizen en gezondheid.

moeilijk dingen loslaat. ‘Er zijn twee soorten lei-ders: Multipliers zijn mensen die los kunnen la-ten, en Managers zijn mensen die altijd iets vooriemand anders willen doen. Die laatste, dat wasik. Ik help graag mensen en sla daar nogal indoor, waardoor het ook verstikkend kan werken.’

Hij volgde seminars van managementgoeroeVerne Harnish en leert nu loslaten. ‘In vergade-ringen was ik voorheen vooral zelf aan het woord.Nu heb ik vijf denkbeeldige fiches voor me liggenen bij elk fiche mag ik een minuut praten. Doormeer te luisteren en af en toe een vraag te stellen,creëer ik ruimte voor mijn veertien werknemers.Ik stel me kwetsbaarder op, dat was echt wennenvoor mijn collega’s, maar mijn bedrijf heeft in-tern meer draagvlak gekregen.’

Met Harnish ging Aalbersberg ook aan de slagom een missie op te stellen voor zijn bedrijf. ‘Ikvond het heel eng om de naam Tropenzorg te ver-anderen omdat die zo bekend is, maar als je overde grens wilt met het bedrijf is dat nodig. Probeereen Fransman maar eens Tropenzorg uit te latenspreken.’ De naam veranderde hij in Tropicare.Zijn missie werd: binnen drie tot vijf jaar degrootste worden in Europa op het gebied van rei-zen en gezondheid. Licht ironisch voegt hij toe:‘Zie jij ooit nog Autan bij reizigers? Care Plusheeft de markt veroverd.’

Zijwegen als een hummersite of de Reisdok-ter slaat Aalbersberg even niet meer in. ‘Ik vindhet moeilijk omdat ik zo veel ideeën heb, maarhet is beter voor mij om te focussen. Uit één dingalles halen, een Multiplier worden, dat is mijnuitdaging. Ik ben weer blij, heb meer rust.’

Zijn vrouw is het met hem eens. Lachend: ‘Opzondagmiddag gaan we nu regelmatig de tuin in.Ik schoffel, hij knipt de heg. Maar dat doet hij na-tuurlijk wel met een supersonisch elektrisch ap-paraat. Hij is ten slotte van de gadgets.’