Dużo owoców i hektolitry melisy.

No i autosugestia, bo czyni cuda –

radzą internauci, którzy piekło

tego egzaminu mają już za sobą.

Wśród uczniów panuje przekona-

nie, że matura była i zawsze bę-

dzie wyolbrzymiana przez profe-

sorów. Tak jak w przypadku testu

gimnazjalnego. Tyle że teraz to

już nie przelewki. Od tych kilku

dni zależy nasze dalsze życie…

więcej…….. str. 3

We wstępie chcieliśmy napisać

co tak naprawdę chcemy robić,

jednakże po co o tym mówić,

skoro od razu można przejść do

działania? Niech ta

ćwierćinteligencka myśl stanie

się naszą dewizą. Drodzy

czytelnicy! Wiedzcie że za ten

tekst odpowiedzialni są zwykli,

lekko otyli ludzie z naciskiem

na otyli. Naszym sposobem

pojmowania świata chcemy

wyjść na ogół przyjętym

normom i posługując się

ironią chcemy prześwietlić

otaczająca nas

rzeczywistość…..

więcej…….. str. 4

MATURA TO BZDURA

JA I MÓJ LOLO

I LICEUM OGLNOKSZTAŁCĄCE IM. KRÓLA KAZIMIERZA WIELKIEGO

Żaczek

kwiecień 2013 N r 1

W T Y M

N U M E R Z E

Wywiad

z nauczycielem 2

Przede

wszystkim się

nie poddawać

3

Matura to

bzdura 4

Ja i mój Lolo 5

Ula i Roman

Love story 6

Sport 22

Moda i uroda 24

Kącik literacki 28

Recenzje 29

Pozdrowienia 30

Podstawy przedsiębiorczości to jeden

z ulubionych przedmiotów uczniów I LO.

Dlaczego? Zapewne (choć to nie jedyny

argument) za sprawą jednego z nauczycieli

tego przedmiotu Piotra Supla, któremu

zadałam kilka pytań na temat pracy,

a także życia prywatnego ;)

MW: Kim chciał Pan zostać będąc dziec-

kiem?

PS: W dzieciństwie to zawsze chciałem zostać

weterynarzem ale później to się zmieniło .

MW: Co sprawiło że został Pan nauczycie-

lem?

PS: Lubię rozmawiać i przekazywać zdoby-

tą wiedzę, więc to sprawiło ze zostałem nauczy-

cielem.

MW: Jakimi względami kierował się Pan

przy wyborze miejsca pracy?

PS: Przy wyborze miejsca pracy kierowałem się

renomą LO.

MW: Co robi Pan w wolnym czasie?

PS: W wolnym czasie lubię podróżować zwiedzać

oraz słuchać muzyki i chodzić po górach.

MW: Ma Pan jakieś pasje oprócz ekono-

mii?

PS: Moją największą pasją są góry i podróże.

MW: Na Pana facebookowym profilu

można zauważyć mnóstwo zdjęć

z podróży- która z nich zapadła Panu

najbardziej w pamięci?

PS: Podróż, która mi utkwiła w pamięci to

Chorwacja, a najbardziej to Dubrownik.

MW: Lubi Pan gotować? Jaką kuchnię

Pan preferuje?

PS: Do gotowania raczej się nie biorę,

a kuchnię najlepiej preferuję Polską.

MW: Niedługo dni otwarte w naszej

szkole- poleciłby Pan nasze LO gimna-

zjalistom? Jeśli tak to dlaczego?

PS: Poleciłbym LO Gimnazjalistom ponieważ

uważam, że LO jest dobrą szkołą.

Jak widać, Pan Supel w nieskończoność

może mówić tylko o np. pieniądzu i jego

historii czy technikach negocjacji

(wtajemniczeni wiedzą o co chodzi :D).

Mimo to za rozmowę dziękuję :)

MW

WYWIAD Z NAUCZYCIELEM

S t r . 2

Wid

ok

na

Du

bro

wn

ik

Ż a c z e k

P. Piotr Supel, Jerozolima

to zamiłowanie. Nigdy nie myślałam o tym, żeby

studiować teologię, po prostu to taka dodatkowa

pasja.

KG: W takim razie co planujesz na przy-

szłość?

BSz: Hmm, co planuję? Bardzo wiele. Chcę studio-

wać filologie polską i być może kiedyś zostać na-

uczycielką lub redaktorką. Ale teraz przed wszyst-

kim chcę zdać maturę, bo bez tego nie mogę reali-

zować dalszych planów.

KG: A jaki jest Twój przepis na sukces?

BSz: Przede wszystkim nie poddawać się. Jeżeli

mamy w życiu jakiś cel, marzenia, to nie można

pod byle pretekstem z nich rezygnować. Nigdy nie

będzie łatwo, ale jeżeli będziemy systematyczni

i cierpliwi, to na pewno nam się uda. Oczywiście

nie należy popadać w skrajność i dążyć do celu po

przysłowiowych trupach.

KG: Jak wspominasz kończący się już czas

nauki w LO?

BSz: Te trzy lata minęły mi bardzo szybko.

W szkole panuje świetna atmosfera i chociaż na-

uczyciele są wymagający, wierzę, że robią to dla

naszego dobra. Organizowanych jest też wiele za-

jęć i konkursów, dzięki którym można rozwijać

swoje pasje, sprawdzać umiejętności i osiągać na-

prawdę duże sukcesy, czego jestem przykładem.

KG: Dziękuję za rozmowę.

PRZEDE WSZYSTKIM SIĘ NIE PODDAWAĆ

S t r . 3 N r 1

Beata Szostak jest tego-

roczną maturzystką,

uczennicą klasy IIIc. Od

pierwszej klasy wyróż-

niała się wysoką średnią

ocen i nieprzeciętnymi

zdolnościami. 28 lutego

br. dostała się do etapu

ogólnopolskiego Olimpia-

dy Teologii Katolickiej.

Warto zauważyć, że jest

to pierwszy taki sukces

w historii naszej szkoły.

Rozmowę przeprowadzi-

ła Kasia G.

KG: W tego typu olimpiadach brałaś udział

już we wcześniejszych latach. Co spowodo-

wało, że postanowiłaś zaangażować się

i w tym roku, mimo zbliżającej się matury?

BSz: Chciałam po prostu spróbować jeszcze raz –

w sumie to już ostatni, bo olimpiada organizowa-

na jest dla licealistów.

KG: Czy ciężko było dostać się do kolejnych

etapów?

BSz: Trudnością na pewno było połączenie przy-

gotowania do olimpiady z nauką do matury (ale

jak to mówią: „Po co komu sen?”). Do etapu szkol-

nego podeszłam na luzie. Stres zaczął się podczas

kolejnego.

KG: Co czułaś, kiedy ujrzałaś swoje nazwi-

sko na liście finalistów?

BSz: Nie wierzyłam! Przez chwilę zastanawiałam

się, czy ktoś się po prostu nie pomylił. A później

była już tylko radość z tego, że udało mi się coś

osiągnąć.

KG: Skąd twoje zainteresowanie teologią?

Wiążesz z nią swoje plany?

BSz: Należę do Ruchu Światło-Życie i chyba stąd

Beata Szostak

S t r . 4 Ż a c z e k

nanie, że matura była

i zawsze będzie wyolbrzy-

miana przez profesorów.

Tak jak w przypadku te-

stu gimnazjalnego. Tyle

że teraz to już nie prze-

lewki. Od tych kilku dni

zależy nasze dalsze życie.

Stres to całkiem zdrowa

reakcja, pod warunkiem,

że trzęsące się dłonie nie

przeszkadzają w skroba-

niu po papierze. W komi-

sji siedzą ludzie, którzy

mają na uwadze to, że de-

likwent drży pod ich czuj-

nym wzrokiem. Ale bez

nerwów! W razie czego,

jeszcze podpowiedzą –

uspokajają sami siebie

maturzyści.

W nieszczęściu znajdują

się wszyscy, od przecięt-

niaka począwszy, na kujo-

nie skończywszy. Nauczycie-

le też nie zawsze pomagają.

„To na pewno będzie na ma-

turze i na pewno sobie nie

poradzisz” – straszą.

„A ty maturę zdasz po moim

trupie” – powiedziała do jed-

nego z maturzystów mate-

matyczka (na szczęście żad-

na z naszej szkoły! U nas

uczą tylko takie, które pod-

trzymują w uczniach niega-

snącą nadzieję i głaszczą po

głowie, gdy skazaniec wyje

ze strachu). Owy maturzy-

sta uśmiechnął się do ulu-

bionej nauczycielki i odpo-

wiedział ze współczuciem:

„Taka jeszcze profesorka

młoda…”.

I wiecie co? Zdał!

Wioletta Terefenko

MATURA TO BZDURA

„To na pewno będzie

na maturze i na pew-

no sobie nie pora-

dzisz” – straszą na-

uczyciele. Egzamin

dojrzałości – test czy

koniec świata?

Dużo owoców i hektolitry

melisy. No i autosuge-

stia, bo czyni cuda – ra-

dzą internauci, którzy

piekło tego egzaminu ma-

ją już za sobą. Wśród

uczniów panuje przeko-

S t r . 5 N r 1

JA I MÓJ LOLO

We wstępie chcieliśmy napisać co tak

naprawdę chcemy robić, jednakże po co o tym

mówić, skoro od razu można przejść do działa-

nia? Niech ta ćwierćinteligencka myśl stanie

się naszą dewizą. Drodzy czytelnicy! Wiedzcie

że za ten tekst odpowiedzialni są zwykli , lekko

otyli ludzie z naciskiem na otyli. Naszym sposo-

bem pojmowania świata chcemy przeciwstawić

się na ogół przyjętym normom i posługując się

ironią prześwietlić otaczająca nas rzeczywi-

stość. Kluczem do zrozumienia naszych nieco-

dziennych, dziwnych, niepoprawnych

i nieudolnych komentarzy niech będzie dystans.

Po przeczytaniu pierwszych zdań tego artyku-

łu, nie trudno domyślić się, że niestety nie je-

steśmy reinkarnacją Charlesa Bukowskiego,

a jedynie zagubionymi dziećmi polskiej publicy-

styki. Teraz nadszedł czas konfrontacji. Zobacz-

my, czy nasz bełkot spotka się z uznaniem, czy

przez najbliższy miesiąc, rodzice będą musieli

nas odbierać ze szkoły.

Tematem numer jeden będzie chyba naj-

bardziej aktualny w ostatnich dniach, czyli po

prostu Wielkanoc. Wracając poturbowani z pola

bitwy, chcielibyśmy pokusić się o komentarz

tego co nas spotkało. Otóż, Polacy którzy

w większości deklarują się jako chrześcijanie

ze świąt Wielkiej Nocy zrobili święta zakupów

i jedzenia. Co razi najbardziej? Wchodząc do

sklepu widzimy rozentuzjazmowany tłum wal-

czący o hermetycznie pakowaną szynkę. Ponad-

to zanik wartości chrześcijańskich i czystej,

ludzkiej życzliwości. Bo niby jak inaczej można

nazwać walkę o świeżą dostawę czekoladowych

jajek? Radzimy z boku popatrzeć na cały ten

zgiełk, bo ktoś tu chyba minął się z pierwotną

i duchową ideą świąt.

Wracając na Ziemię -Harlem Shake!

Ostatnimi dniami w naszej szkole mieliśmy

(nie)szczęście obejrzeć kilkanaście. Sam projekt

może jest ambitny, ale przy takim nagromadze-

niu przestaje bawić. Początkowo taniec był wy-

razem spontaniczności i miał na celu wyzwalać

emocje. Z czasem jednak coś poszło nie tak. Do

31-sekundowego filmiku pisze się scenariusz,

przygotowuje zmyślne kostiumy, dobiera akto-

rów i przeprowadza niezliczoną ilość prób. Co

lepsi starają się wpleść do tego wszystkiego jesz-

cze Gangnam Style. Nie ma to już nic wspólnego

z tzw. „spontanem” i nie zaskakuje. Po prostu się

przejadło.

Idąc zachodnim trendem zabawmy się

w psychologów:

-Powiedz mi drogi kolego, z czym masz problem?

-Mam grube nogi i nie mogę założyć supermod-

nych miętowych rurek.

- W takim razie poszukaj burgundowych, może

będą w twoim rozmiarze.

Jak widać powyżej, jesteśmy w świecie mody.

Z zazdrością patrzymy na metroseksualnych

chłopców w obcisłych rurkach i koszulkach „slim

fit” ściśle przylegających do ich ciał. Pytanie tyl-

ko gdzie jest granica pomiędzy byciem modnym,

a byciem mężczyzną. Niepokojące jest to że

w ubiorze męskim i żeńskim występuje duża wy-

mienność. Dochodzimy więc do paradoksu gdzie

kobieta z powodzeniem może pożyczyć ubrania

od swojego kolegi. Czy o to chodzi?

Mówiąc o ubraniach nie możemy pozostać

dłużni wobec pań. Odzież używana. Zacznijmy

od tego że można tanio kupić dobre ubrania, ale

ostatnimi czasy wiele kobiet myśli zupełnie od-

wrotnie. Jakość nie jest wyznacznikiem ce-

ny. Teraz to cena stanowi o jakości, a im taniej

tym lepiej. Nie dajmy sobie wmówić, że zmecha-

cona bluzka za 50 groszy jest lepsza od nowej

tylko dlatego, że kosztuje śmieszne pieniądze.

W lokalnej społeczności secondhand stał się nie-

poprawnym odpowiednikiem tego co stanowi Pa-

ryż wraz z Mediolanem dla światowej mody. Dla-

tego też jeśli chcesz rozpocząć swoją przygodę

z modą i wejść w to środowisko, radzimy usiąść

przed telewizorem i pooglądać Fashion TV. Zde-

cydowanie lepiej na tym wyjdziesz.

Grube Brzuchy

S t r . 6 Ż a c z e k

ULA I ROMAN STORY

S t r . 7 N r 1

ULA I ROMAN STORY

S t r . 8 Ż a c z e k

ULA I ROMAN STORY

S t r . 9 N r 1

ULA I ROMAN STORY

S t r . 1 0 Ż a c z e k

ULA I ROMAN STORY

S t r . 1 1 N r 1

ULA I ROMAN STORY

S t r . 1 2 Ż a c z e k

ULA I ROMAN STORY

S t r . 1 3 N r 1

ULA I ROMAN STORY

S t r . 1 4 Ż a c z e k

ULA I ROMAN STORY

S t r . 1 5 N r 1

ULA I ROMAN STORY

S t r . 1 6 Ż a c z e k

ULA I ROMAN STORY

S t r . 1 7 N r 1

ULA I ROMAN STORY

S t r . 1 8 Ż a c z e k

ULA I ROMAN STORY

ULA I ROMAN STORY

S t r . 1 9 N r 1

S t r . 2 0 Ż a c z e k

ULA I ROMAN STORY

S t r . 2 1 N r 1

M.L. K.G.

ULA I ROMAN STORY

S t r . 2 2 Ż a c z e k

Za nami siedem miesięcy roku szkolnego – dla nas, maturzystów, już

ostatniego w Kazimierzowskich murach. Wiele się przez ten czas wydarzyło,

również w dziedzinie sportu. W zawodach nasze liceum osiągnęło sporo

sukcesów, nie obyło się też bez porażek. Jak wypadł ostatni miesiąc na tle

całego roku?

Marzec bez wątpienia był miesiącem siatkówki. Co prawda, rozgrywki

międzyszkolne już dawno za nami, jednak w naszym LO zorganizowano

wewnątrzszkolne turnieje „dwójek” chłopców i dziewcząt. Pierwsza faza turniejowa,

przyjęta z wielkim entuzjazmem fanów sportu, została rozegrana na feriach, a jej celem

było wyłonienie czterech najlepszych par. Finałowy turniej dziewcząt odbył się 13

marca. Na szczególne uznanie zasłużyły zwyciężczynie – Gabrysia Kędra i Ala Dydek,

które po ciężkich zmaganiach dopiero w timebreaku zdołały wywalczyć złoty medal. Na

drugim miejscu uplasowały się Magda Ryba i Martyna Gruszka, a na najniższym

podium stanęły Patrycja Duda i Paulina Łuc,. Wszyscy zawodnicy zasługują na szczere

gratulacje. Turniej stał na świetnym poziomie, a szanse były niewiarygodnie

wyrównane. Niemal do ostatniej chwili trudno było przewidzieć zwycięzców!

Dzień później, tj. 14 marca, odbył się finałowy turniej chłopców. Nie zabrakło tu

aplauzów zgromadzonych na balkonie widzów. Już pojedynki półfinałowe przyniosły

olbrzymie emocje. Faworyzowana para Michał Piróg/Jakub Lubas miała ogromne

problemy z pokonaniem swoich rywali w obu setach. Ostatecznie odnieśli trudno

wypracowane zwycięstwo nad Damianem Kuligiem i Sebastianem Sową. Ostateczny

wynik 2:0 nie oddaje jednak w pełni obrazu tego pojedynku. Drugi półfinał był jeszcze

bardziej wyrównany. Para Jakub Jagielski/Damian

Gurgacz stoczyła trudny bój o finał, zwyciężając

definitywnie Karola Kwolka i Patryka Szczepka. Tyle

emocji już w półfinałach zwiastowało jeszcze ciekawszy

finał – i rzeczywiście taki był! Mimo że przed pojedynkiem

trudno było wskazać faworyta, wielu stawiało na parę

Piróg/Lubas – ich niezawodna współpraca i bogate

doświadczenie zostały docenione. Mecz bez wątpienia mógł

się podobać. Zwycięstwo w trzecim secie, a także całym

turnieju, odniosła para Jagielski/Gurgacz, co dla

niejednego kibica było sporym zaskoczeniem.

Wszystkim uczestnikom gratulujemy i już teraz życzymy

dalszych sukcesów.

Samir

S P O R T

S i a t k a r s k i m a r z e c

Nie tylko zmagania naszych sportowców na arenie międzyszkolnej mogą budzić

podziw dla zwykłego ucznia. Największe emocje w tym roku budzą coroczne międzykla-

sowe rozgrywki w piłce nożnej, w których udział bierze kilkanaście drużyn. Zwycięzca

takiego turnieju zgarnia oczywiście nagrodę w postaci pucharu i innych ciekawych na-

gród.

Tegoroczny turniej stoi na niezwykle wyrównanym poziomie. Nawet dotychczas

uznawane za faworytów drużyny II A, czy II G doznały kilku wpadek i ich ostateczny

sukces nie jest przesądzony. Jest też wiele pozytywnych zaskoczeń i wielkich powrotów

niczym w pamiętnym finale LM z 2005 roku ( „Do przerwy 0:3”). Pozytywnie zaskoczyły

drużyny I A, która awansowała z bardzo wymagającej grupy, gdzie nie była uważana za

faworyta i rozpoczęła rozgrywki od wysokiej przegranej (ze wspomnianą wcześniej II A),

a także III C/E, która już w fazie pucharowej, mimo porażki w pierwszym meczu

z faworyzowaną II G/2 0:3, zdołała się na tyle zmobilizować na rewanż, że odniosła

spektakularne zwycięstwo 5:0, już w pierwszej połowie odrabiając straty z pierwszego

meczu, dzięki czemu awansowała do następnej rundy. To tylko niektóre

z najciekawszych spotkań jakie odbyły się na „długiej przerwie” w LO.

Warta wzmianki jest również postawa publiki oglądającej zmagania naszych

sportowców. Największy „kocioł” tworzy się tradycyjnie na meczach II i III G, gdzie

prym wiodą „Oficerzy” dopingujący również LO na półfinałach wojewódzkich w piłce

ręcznej chłopców, tworząc wspaniałą atmosferę.

Zacięta jest też rywalizacja o koronę króla strzelców, gdzie różnice w czołówce są

jedno-dwu bramkowe i do meczu finałowego nie będzie wiadomo komu przypadnie mia-

no najlepszego snajpera rozgrywek.

Właśnie dzięki tym wszystkim czynnikom turniej ten rokrocznie przyciąga dużą

widownie i znacznie urozmaica życie w naszej szkole, będąc odskocznią od nauki, roz-

mów na korytarzu, czy biegnięciu jak najszybciej po pizzerinkę do pewnej pizzerii

(oszczędzę nazwy nie robiąc autoreklamy ).

Don Kichot

S P O R T

M i ę d z y k l a s o w y T u r n i e j P i ł k i

N o ż n e j

S t r . 2 3 N r 1

Maseczka nadaje jedwabistość i blask włosom.

Zmieszać łyżeczkę octu i łyżeczkę gliceryny. Mie-

szaj aż uzyskasz gładką masę. Dodaj ubitą masę

jajeczną, dodaj 2 łyżki oleju rycynowego. Dokład-

nie wymieszaj , zastosuj na całej długości włosów.

Umieść plastikową osłonę, i owiń ręcznikiem. Po-

zostaw na 2 godziny. Po użyciu umyj włosy szam-

ponem i dokładnie wypłucz. Stosuj 2 razy w tygo-

dniu.

Ta domowa maseczka odbuduje barierę ochron-

ną suchej skóry. Wszystko to dzięki połączeniu

banana ze śmietaną, które razem tworzą wspa-

niały koktajl odżywczo-nawilżający. Ponadto ba-

nan jest źródłem wielu witamin, żelaza, potasu

oraz magnezu.

Banana rozgniatamy i mieszamy z 2 łyżkami gę-

stej śmietany. Tak przygotowaną maseczkę nakładamy na twarz na około 15 min.

Zmywamy letnią wodą

XYZ:)

M O D A I U R O D A

2 . M a s e c z k a z b a n a n a

S t r . 2 4

1 . M a s e c z k a o d ż y w c z o w y g ł a d z a j ą c a

Podpis do obrazu/grafiki.

Ż a c z e k

Zobaczcie kogo udało nam się ''przyłapać'' w czasie pierwszej takiej akcji w szkole.

S t r . 2 5 N r 1

Justyna

Konrad

P R Z Y Ł A P A N I N A M O D Z I E

XYZ :)

P R Z Y Ł A P A N I N A M O D Z I E

S t r . 2 6 Ż a c z e k

Edyta

Konrad

XYZ

S t r . 2 7 N r 1

Kuba

Patrycja

P R Z Y Ł A P A N I N A M O D Z I E

XYZ

Już czas! Gdzie ci ludzie z tamtych lat

Co świat cały zdobywali?

Gdzie te straszne tłumy kadr

Co tak ciężko pracowały?

Ile jeszcze minie zim

Nim ruszymy zmieniać kraj?

Ile trwać będziemy w tym,

W nędzy żyć i słuchać bajd?

Już niedługo przyjdzie wiosna

Co przyniesie nowy ład!

Wszak już kiedyś sztandar niosła,

Lecz doniosła strzępy szmat.

Popatrz na zebranych ludzi,

Wypij gorycz, przemilcz ból,

Otrzyj łzy i oddal złudy,

Bo przeminie nędzy zbiór.

Szare stroje, szare myśli,

Szare domy, szarych ludzi.

Pora wszystko to oczyścić!

Pora wszystkich was obudzić!

Zniknie szczaw i marmolada,

Chleb z cebulą i garść kaszy!

Co chcesz będziesz mógł już jadać,

Wszystko mieć o czym dziś marzysz.

Gdy górnicza ruszy wiara

Pójdźmy bracia, bo już czas!

Senne życie – wolność – mara!

Czas umierać albo wstać!

Byle tylko Ameryka

Nic nie chciała od nas już!

Byle tylko ich radykał

W ręku róże miał, nie nóż.

Ponieść krew i życie czas!

Gdy grom zagrzmi nie szczędź łez!

Ruszaj więc i stawaj wraz!

Połóż troskom kres!

Aneta Wrona

Rozczarowanie Czy pamiętasz jeszcze jak kiedyś przed laty

Szliśmy drogą życia prostą i bezpieczną?

Dzisiaj nadziei nie mamy już żadnych.

Już nie dojdziemy, zginiemy na wieczność.

Chcieliśmy kiedyś budować ten dom.

Nieść go w przyszłość, na barkach podpierać.

Lecz dziś już inny myśli naszych ton.

Nie ma po co nawet postawy Rejtana powie-

lać.

Chcieliśmy zwyciężyć, zdobyć świata trony,

Byliśmy młodzi i zdolni - niczym Leonardo -

Dzisiaj idziemy ze wzrokiem spuszczonym,

Nad nami sztandar z czarną kokardą.

Nie miejcie nam za złe, wszak nie myśmy winni,

Czyż nie do nas należy gorycz, gniew i groza?

Nikim już nie będziemy, siedzimy bezczynnie,

Nadzieję pokładamy w coraz to innych Bogach.

Wybaczcie nam Wy, co po nas przyjdziecie,

Wszak przyjdzie i na Was kiedyś ten czas

Gdy wszystko będzie jasne, lecz wtedy życia je-

sień

Przygniecie was jakoby twardy głaz.

Zapomnijmy więc co to żal, ból i strach

Choć na chwilę, pogódźmy się wraz.

Siądźcie więc z nami, wypijmy do dna,

Wszak już jutro nikogo nie będzie z nas.

Aneta Wrona

KĄCIK LITERACKI

S t r . 2 8 Ż a c z e k

z problemami osobistymi i lękiem przed podró-

żami. Hannah Lund zdaje się być jego całkowi-

tym przeciwieństwem. Astrofizyczka, całą so-

bą oddana nauce. Próbuje poradzić sobie

z przedwczesną śmiercią jedynego syna. Drogi

bohaterów schodzą się, gdy Niels przybywa do

domu Hanny prosić jej męża o pomoc. Nie za-

staje go, ale dostaje wsparcie, którego z pew-

nością nie mógł się spodziewać. Hannah

i Niels zostają bliskimi współpracownikami

już po pierwszym spotkaniu. Hannah pomaga

Nielsowi w tłumaczeniach włoskich dokumen-

tów dotyczących doniesień w sprawie mor-

derstw, które na pozór wydają się nie mieć ze

sobą nic wspólnego. Okazują się jednak mi-

sterną intrygą, której celem jest wyeliminowa-

nie żyjących trzydziestu sześciu sprawiedli-

wych. Czas biegnie nieubłaganie. Nie wiado-

mo od czego zacząć, gdzie szukać wskazówek,

poszlak przydatnych do rozwikłania zagadki.

Ludzie giną.

Narrator wszechwiedzący pozwala czytelniko-

wi stać się świadkiem każdego pojedynczego

wydarzenia, przenosić się z Danii do Włoch

i na odwrót. Połączenie elementów filozoficz-

nych, które dotykają takich zagadnień jak np.

mistycyzm, elementy chłodnej matematycznej

logiki i wartkiej akcji thrillera zapewniają nie-

zapomniane emocje.

Mnie osobiście książka wciągnęła od pierwszej

kartki i przeczytałam ją jednym tchem. Czy

jednak jest to książka, która zadowoli każdego

czytelnika? Prawdą jest, że książki tego rodza-

ju trzeba lubić. Mogą nie zainteresować one

zwolenników innych gatunków, lub wręcz

przeciwnie, stać się początkiem odkrywania

świata książek, które do tej pory omijali szero-

kim łukiem.

Tym, którzy skuszą się na sięgnięcie po

„Ostatniego dobrego człowieka” życzę pełnej

emocji lektury!

A.B. M.T.

S t r . 2 9 N r 1

Okrzyknięty skandy-

nawskim światowym

bestsellerem, następcą

trylogii „Millenium”

Stiega Larssona,

„Ostatni dobry czło-

wiek” to książka A. J.

Kazinskiego. Pod pseu-

donimem tym skrywa

się duet złożony ze sce-

narzysty Jacoba Wein-

reicha i reżysera An-

dersa Ronnow Klarlun-

da. Tuż po swojej pre-

mierze w 2010 roku została okrzyknięta międzyna-

rodowym wydarzeniem wydawniczym i uhonorowa-

na przez Duńską Akademię Kryminału tytułem naj-

lepszego debiutu 2010 roku. Zatem co takiego ma

w sobie ta książka? Jakie wzbudza emocje i co naj-

ważniejsze- czy faktycznie jest się czym zachwycić?

„Bóg powiedział Mojżeszowi, że na świecie zawsze

będzie trzydziestu sześciu sprawiedliwych. To oni

będą nas wszystkich chronić. Bez nich ludzkość zgi-

nęłaby. Oni jednak wiedzą, że zostali wybrani.” Fa-

bułę książki oparto na przypowieści o trzydziestu

sześciu sprawiedliwych, która pochodzi ze zbioru

pism religijnych – Talmudu. Nazywani „dobrymi

ludźmi’, rozrzuceni są po całej ziemi. Nie mają oni

jednak pojęcia o powierzonym im zadaniu. W miarę

rozwoju akcji, czytelnika zaczną nurtować pytania-

„Kogo możemy nazwać dobrym człowiekiem? Jak

rozpoznać go w tłumie?” Odpowiedzi na te pytania

nie są przecież tak oczywiste, zmuszają by poświęcić

im czas. Wnętrze książki podzielone jest na trzy czę-

ści. Zakończenia dwóch pierwszych zostawiają wiele

niewyjaśnionych spraw, potęgują emocje. Sprawiają,

że czytelnik z wypiekami na twarzy czeka na to, co

nieubłaganie ma się wydarzyć.

Główni bohaterowie to kobieta i mężczyzna. Oboje

po przejściach, doświadczeni przez życie. Niels Bent-

zon- człowiek o dwóch twarzach. Negocjator w duń-

skiej policji, w życiu prywatnym zmagający się

RECENZJE

O S T A T N I D O B R Y C Z Ł O W I E K

Gorące pozdrowienia dla Tineczki!

Najlepsze życzenia dla Niki, Karoliny i Sylwii z 2 E z okazji 18 urodzin! Od

klasy.

Pozdrawiam Panią Prof. Zofię Potoczną. Jest bardzo sympatyczną panią, miłą

i jest przykładem do naśladowania. Klasa I G

Pozdrawiamy Pana Prof. Piotra Supla. Jest on

wspaniałym nauczycielem, jest bardzo miły.

Góruje. I G

Pozdrowienia dla pięknej dziewczyny, Justyny

z 2a od wielbiciela.

Pozdrowienia i buziaki dla Konrada z III G. Twoja cicha wielbicielka.

Pozdrówki dla dziewczyn z I C, autonomii Paryjańskiej i wszystkich mych

fanów. Wasz Ja

Pozdrowienia dla wszystkich oficerów z I LO.

Pozdrowienia dla czarującego blondyna o imieniu Artur z klasy III G.

Od tajemniczej pierwszoklasistki.

Dla najbardziej sympatycznej wychowawczyni pod słońcem:) Klasa III c

P O Z D R O W I E N I A

S t r . 3 0 Ż a c z e k

S t r . 3 1 N r 1

Serdeczne pozdrowienia dla Jendi – Aska, który się w ogóle nie uczy. Jesteś

bardzo fajną dziewczyną. Tajemniczy wielbiciel :* K.

Najserdeczniejsze pozdrowienia dla Kursa. Wiedz, że jesteś super. Pozdrawiam

również Mariusza z I G. Wasza M.

Pozdrowienia dla Kaśki G.

Pozdrowienia dla mojego Tygrysia – Kamisia.

Pozdrowienia i dużo, dużo buziaków dla mojej Kamiski z I G.

Pozdrawiam I G. Bardzo ją kocham. <3

Pozdrowienia dla mojej kochanej Anetki z I G =*

Pozdrowienia dla Jakuba Sz. i Mateusza S. = =

P O Z D R O W I E N I A

R E D A K C J A „ Ż A C Z K A ”

A. Nastał

Samir Don Kichot

Grube Brzuchy

M.W.

Aneta Wrona

M.L.

Wioletta Terefenko

XYZ :) Aga

K.G. Kasia G.

XYZ :) Iwona XYZ :) Ola

A.B

M.T.

3 c

Asia