hoe jezus met zonde omgaat - lowiartstudio.nl...hij greep terug op de genezing van de verlamde in...

Hoe Jezus met zonde omgaatDe zonDeDui Der

De zonDeDaDer

De zonDeDoDer

Johannes 8 : 1-11

Leendert H. de Kluijver

J ohannes 81 Maar Jezus ging naar den Olijfberg. 2 En des morgens vroeg kwam Hij wederom in den tempel, en al het volk kwam tot Hem; en nedergezeten

zijnde, leerde Hij hen. 3 En de Schriftgeleerden en de Farizeën brachten tot Hem een vrouw, in overspel gegrepen. 4 En haar gesteld hebbende in het midden, zeiden zij tot Hem: Meester, deze vrouw is op de daad zelve

gegrepen, overspel begaande. 5 En Mozes heeft ons in de wet geboden, dat dezulken gestenigd zullen worden; Gij dan, wat zegt Gij? 6 En dit zeiden zij, Hem verzoekende, opdat zij iets hadden, om Hem te beschuldigen. Maar Jezus,

nederbukkende, schreef met den vinger in de aarde.7 En als zij Hem bleven vragen, richtte Hij Zich op, en zeide tot hen: Die van ulieden zonder zonde is,

werpe eerst den steen op haar. 8 En wederom nederbukkende, schreef Hij in de aarde. 9 Maar zij, dit horende, en van hun geweten overtuigd zijnde, gingen uit, de een na den andere,

beginnende van de oudsten tot de laatsten; en Jezus werd alleen gelaten; en de vrouw in het midden staande. 10 En Jezus, Zich oprichtende, en niemand ziende dan de vrouw, zeide tot haar: Vrouw, waar zijn deze uw

beschuldigers? Heeft u niemand veroordeeld? 11 En zij zeide: Niemand, Heere! En Jezus zeide tot haar: Zo veroordeel Ik u ook niet; ga heen, en zondig niet meer.

Bron: www.statenvertaling.net/bijbel/joha/8.html

Hoe Jezus met zonde omgaatDe zonDeDui Der

De zonDeDaDer

De zonDeDoDer

Johannes 8 : 1-11

Leendert H. de Kluijver

HOE JEZuS MEt ZONDE OMGAAt 5

‘Let He That Is Without Sin’Het Bijbelgedeelte dat voor ons ligt, Johannes 8 : 1-11, is een overbekende geschiedenis. Je hebt het misschien al tien keer gehoord in een Bijbelverhaal of een preek. Maar wat spreekt je het meest aan? En met welke persoon identificeer je je?

De Amerikaanse beeldhouwster Angela Johnson heeft dit verhaal op buitengewoon knappe manier vorm gegeven in een beeldengroep met de titel ‘Let He That Is Without Sin’. Beelden van deze sculpture, die zij ook op heel groot formaat heeft vervaardigd in brons, staan door dit hele boekje heen.

Een heel bijzonder figuur, die zelden wordt genoemd in preken en verhalen, is de zittende persoon rechts: het is vermoedelijk de evangelist Johannes,

die hierbij aanwezig was en ons dit verhaal heeft kunnen doorgeven.

Dankzij Johannes’ scherpzinnige opmerkingsgave bekijken we dit tafereel en zoomen in op drie figuren: de zondeduider (die zich manifesteert in de overpriesters die met de wet van Mozes schermen), de zondedader (ofwel de zondares die op heterdaad is betrapt) en de Zondedoder (Jezus, de Messias, over Wie in het voorgaande hoofdstuk zoveel werd gesproken).

Deze geschiedenis kent een tumultueuze voorgeschiedenis in hoofdstuk 7. Daarom betrekken we dat hoofdstuk erbij, zodat we deze geschiedenis beter kunnen plaatsen. In het voorgaande broedde het venijn en gistte de kwaadaardigheid al.

6 JOHANNES 8 : 1-11

Wat eraan vooraf gingOmdat vers 1 zo vreemd staat aan het begin van deze geschiedenis, moeten we wel even naar het voorgaande kijken. Vers 1 luidt: “Maar Jezus ging naar de Olijfberg”. Dat woordje ‘maar’ schept een tegenstelling met het voorgaande.

Wat was er gebeurd? Een rommelig hoofdstuk met vooral veel verwarring rondom Jezus’ Messiasschap. Aan het begin van het hoofdstuk was Hij nog in Galilea bij Zijn familie. Die wilde graag dat Hij meeging naar het Loofhutten-feest in Jeruzalem. Dan kon Hij Zich daar profileren; en konden zij er eer mee inleggen. Ze geloofden overigens nog niet in Hem!

Jezus zei echter dat Hij niet met hen meeging en bleef achter. De familie ging wel en in Jeruzalem had men er

blijkbaar ook op gehoopt dat Jezus zou komen. Op straat ontstond er – zoveel mogelijk zonder dat de overpriesters het hoorden – veel discussie over Wie Jezus nou eigenlijk was.

En toen opeens verscheen Hij tóch in de tempel en begon te ‘leren’; Hij ging onderwijs geven, zoals een rabbi hoorde te doen. Mensen klitten om Hem heen en stonden in een kring te luisteren. Dit zagen de overpriesters en het zette bij hen kwaad bloed. Ze begonnen op het volk in te praten: “Hoe komt Hij aan al die kennis? Hij heeft nooit goed onderwijs van ons gekregen! Laat je niks wijs maken. Hij kan de Messias toch niet zijn, want Die komt niet uit Galilea!”

Maar Jezus hoorde dat en ging met hen in discussie. De wet van Mozes


kwam ter sprake en Jezus zei: “Heeft Mozes u niet de wet gegeven? En niemand van u doet de wet. Wat zoekt gij Mij te doden?”

Hij greep terug op de genezing van de verlamde in Bethesda, die Hij op de sabbath had genezen (Joh. 6). Hij zag de overpriesters van toen weer voor Zich staan; die Hem hadden aangevallen over de sabbathsontheiliging. “Jullie hebben het zo druk over Mozes. Mozes zegt dat je moet besnijden op de achtste dag; als dat toevallig op een sabbath valt, doen jullie dat toch ook gewoon? Noemen jullie dat geen werk? Wel, Ik heb een hele mens gezond gemaakt, waar doen jullie moeilijk over?” (vs. 19-23)

En even later zei Hij tegen hen: “24 Oordeelt niet naar het aanzien, maar oordeelt een rechtvaardig oordeel.”

Met deze oorvijg en een mond vol tanden taaiden ze mopperend af. Het

zevende hoofdstuk eindigde met dat iedereen naar zijn eigen huis ging… En dat zit dus verbonden aan ons eerste vers: “Maar Jezus …”

Jezus vertrok naar een stille plek om te bidden: Gethsémané, de tuin aan de voet van de Olijfberg. Wat een verschil!

En terwijl Hij het aangezicht van Zijn Vader zocht en Eén was met Hem, vond in de stad iets anders plaats, waarover de Bijbel niets zegt, maar je hebt weinig fantasie nodig om het te vermoeden!

Er werd een plan gesmeed om die Jezus van Nazareth de mond te snoeren. Een plan, dat publiek moest worden uitgevoerd, omdat de Schrift-geleerden en Farizeeën ook publiekelijk te schande waren gemaakt. Ze wilden zien of Hij echt zo secuur omging met hun stokpaardje, de wet! Het moest iets zijn met een ‘heterdaad’, een ‘weerloos slachtoffer’ en een ‘valkuil’.

8 JOHANNES 8 : 1-11

De zondeduiderNa een intensieve nacht van gebed keert Jezus ’s morgens vroeg terug naar de tempel. Opnieuw heeft Hij in een mum van tijd mensen om Zich heen en onderwijst Hij hen. In een kring staan ze om Hem heen (let vooral op die kring!).

Er dringt zich een groep mensen door deze kring. Men herkent ze als de Schriftgeleerden en Farizeeën; de mensen gaan eerbiedig, angstvallig, maar ook wat nieuwsgierig aan de kant.

De overpriesters hebben iemand bij zich, die ze voor zich uit duwen. Voordat men goed heeft kunnen zien wie het is, geven de overpriesters al tekst en uitleg: “Meester, deze vrouw is op heterdaad betrapt toen ze overspel bedreef. Nou, Mozes heeft ons in de wet geboden dat zo iemand gestenigd moet worden.”

Met welke blik keken ze Jezus aan? Met een verontwaardigde blik over de zonde die deze vrouw uit het volk heeft begaan? toorn over de zonde die een smet op Gods verbondsvolk werpt? Of met een geslepen en kwaadaardige blik richting Jezus, geheel voorbijgaand aan de zonde van deze vrouw?

“Zegt u nu eens eerlijk, wat moet er met haar gebeuren!” Het lijkt een open deur; de wet van Mozes is toch niet voor tweeërlei uitleg vatbaar? Zeg, waar staat dit eigenlijk in de Bijbel?

Zij weten het precies en kunnen de zonde prima duiden: Levicitus 20: “10. Een man ook, die met iemands huisvrouw overspel zal gedaan hebben, dewijl hij met zijns naasten vrouw overspel gedaan heeft, zal zekerlijk


gedood worden, de overspeler en de overspeelster.” Die tekst roept trouwens wel twee vragen op: 1. Waar is de overspeler, de man? 2. Er wordt hier niet over steniging

gesproken!Zit die overspeler ook in het complot en is de vrouw erin getuind? Is de vrouw wellicht een hoer, die in dit geval natuurlijk een gemakkelijk slachtoffer is voor dit dispuut? Misschien staat de dader wel gewoon tussen deze zondeduiders in!

Leviticus 20 spreekt inderdaad niet over steniging (overigens wel over de doodstraf!) ; waarschijnlijk hebben de overpriesters zelf een link gelegd met Deuteronomium 22: “23. Wanneer er een jonge dochter zal zijn, die een maagd is, ondertrouwd aan een man, en een man haar in de stad zal gevonden, en bij haar gelegen hebben; 24. Zo zult gij ze beiden

uitbrengen tot de poort derzelver stad, en gij zult hen met stenen stenigen, dat zij sterven; de jonge dochter, ter oorzake, dat zij niet geroepen heeft in de stad, en den man, ter oorzake dat hij zijns naasten vrouw vernederd heeft; zo zult gij het boze uit het midden van u wegdoen.”

De schaakstukken op het bord van de overpriesters zijn zorgvuldig en strategisch neergezet. Omstanders – en ook Johannes – zullen niet direct hebben begrepen waar het heen gaat. Het aangrijpende is dat zelfs deze geestelijke leiders menen dat Jezus hun strategische zetten niet kan doorzien!

Hij is evenwel al ver vóór dat zij hun plan ten uitvoer kunnen brengen, op de hoogte van hun list. Echter, Zijn alwetendheid is nog geen garantie voor een succesvolle afloop. Het gaat hier namelijk wel over zonde; en aan Gods rechtvaardigheid valt niet te tornen!

10 JOHANNES 8 : 1-11

De zondedaderJe bent natuurlijk geneigd om direct naar Jezus te kijken: hoe zal Hij hierop reageren? Maar er is iemand in dit hele verhaal die nogal buiten beeld blijft: de zondares, of wel: de zondedader!

Wat bracht haar in bed met die ander? Was het haar ‘vak’ als hoer? Of was het een ‘onmogelijke relatie’ en de hunker naar liefde? Was het misschien toch de verleiding van die ander, die al getrouwd was?

Hoewel de aanleiding gissen blijft, is er één ding dat zeker is: dit wordt de dag van haar dood. De dag waarop ze ‘in haar zonde’ zal sterven, want er is geen tijd meer voor genade! Deze dag zal ze God ontmoeten. En hoe waar is die gedachte, maar hoe anders zal dit uitpakken!

Wellicht rekende ze nog op een kans dit te overleven. Immers, als ze aan de stadhouder zou worden overgeleverd, dan zou het met een ‘sisser’ aflopen. Hoewel ze een vrouw – en dus een rechteloze – was, zou hij zo’n vergrijp misschien met een lijfstraf afdoen.

Wat zal er zijn gebeurd, gezegd, geroepen, toen ze ‘op heterdaad’ werd betrapt? Wat zal haar minnaar hebben gezegd of gedaan toen de deur van hun slaapkamer openzwaaide en twee – of meer – wild roepende mannen naar binnen stormden, alsof die juist op dít moment hadden gewacht?

Is haar minnaar het raam uit gevlucht? Dat is onwaarschijnlijk; anders hadden de ‘getuigen’ de zonde niet met eigen ogen kunnen vaststellen. De man


moet ergens zijn weggemoffeld door de getuigen of zij hadden hun handen vol aan de vrouw, zodat de man kon ontsnappen. Zijn aanwezigheid wordt in de geschiedenis op geen enkele manier genoemd en dat is treffend voor deze vreemde ‘rechtzaak’!

Hoewel de vrouw wellicht nog had gehoopt op de ‘genadige’ rechtzaak van de stadhouder, merkte ze dat het allemaal anders liep. Dat boezemde haar grote onrust in! uit de dingen die onderweg wellicht zijn gezegd, had ze kunnen constateren – als ze het geestelijk vermogen nog had – dat ze niet naar de stadhouder, maar naar een rabbi gingen, die recht zou spreken. De Joodse Raad mocht echter geen vonnis uitvoeren; toch wist je maar nooit!

Ze werd voor de ‘getuigen’ uit geduwd, die inmiddels waren versterkt met een aantal Farizeeën en Schrift-

geleerden. Was haar minnaar soms ook één van hen en was ontucht toen net zo’n schandplek in de kerk, als dat in de dagen van Eli was en ook in onze dagen blijkt te zijn geweest en nog is?

terwijl ze door een kring van mensen werd heen geperst, niet of inderhaast half gekleed, stond ze opeens middenin een kring. Vluchten kon niet meer. Ze vormde samen met een rabbi het midden van de cirkel, die door haar verschijning veranderde van identiteit: de leerschool werd nu een rechtzaal.

De beschuldigingen zijn kenbaar gemaakt aan rabbi Jezus van Nazareth! Hij, Die iedereen ‘goed deed’, zieken genas, kinderen zegende, en vertelde over het Koninkrijk van God.

“Zegt u nu eens eerlijk, wat moet er met haar gebeuren?” Ze houdt haar adem in; haar hart bonst in haar keel.


De ZondedoderDe aanklacht heeft geklonken. De boodschap is helder: “Rabbi, speek recht over deze vrouw!” Nou, eigenlijk is de vraagstelling anders. Het oordeel is al geveld. Het wetboek is erbij gehaald en daar staat zwart op wit wat er moet gebeuren: deze vrouw is des doods schuldig en moet volgens de norm van de Joodse Raad worden gestenigd.

Maar waarom moet Jezus, Die part nog deel aan deze rechtzaak heeft, hier dan nog iets van vinden? Wat is het motief van deze zichzelf in de kijker spelende geestelijke leidslieden?

Gisteren nog waren ze afgedropen toen Jezus had gezegd dat zij zich niet aan de wet van Mozes hielden. Ze waren er vreemd genoeg niet op in

gegaan, maar ze waren verzand geraakt in een vormloze discussie over hoe de Messias volgens hen moest zijn. De hakken waren in het zand gezet: ze verdachten Jezus ervan dat Hij Zichzelf de rol van de Messias toebedeelde en dat stuitte hen tegen de vrome borst.

En wees nou eerlijk, nergens in de Schrift stond dat de Messias uit Galilea zou komen! Sterker nog: Micha had juist gesproken over ‘Galilea der heidenen’?

Ruim dertig jaar geleden hadden ze al met grote stelligheid tegen de Wijzen uit het Oosten betoogd dat de Koning der Joden uit Bethlehem in Judea zou komen. De afkomst van deze Jezus was wel wat mistig; er gonsde een hardnekkig gerucht dat Hij tóch in Bethlehem zou zijn geboren; maar dat was onzin, toch?


Jezus’ woorden over hun ontrouw aan Mozes’ wet zijn gevaarlijk blijven smeulen in hun harten. Om er achter te komen hoe deze rabbi met Mozes’ wet en met strafbare feiten omgaat, zullen ze de proef op de som nemen.

De ‘rechtzaak’ is zorgvuldig opgezet. Ze zijn gefocust op hun strategie hier achter, die zij aan het menselijk oog onttrekken in hun hoofd en hart.

Zijn ze er nu nóg niet achter dat Jezus in hun hart kan kijken? Hij kent ook als geen ander de motivatie van Zijn Vader, achter deze wetten van Mozes! Wat zal het Hem pijn hebben gedaan, te zien hoe deze geestelijke leiders met de geboden van Zijn Vader omgaan!

Gespannen kijken ze Jezus aan. En Hij kijkt terug! De Bijbel zwijgt over hóe hun gezichten staan; we lezen enkel dat Jezus weet dat zij deze vrouw hier brengen, om Hem in de val te lokken.

Dat leest Hij niet af van hun gezicht, zoals wij dat doen, maar dat leest Hij – omdat Hij God is – af aan hun hart.

Ondertussen is, zo zagen we al, de alwetendheid van Jezus nog niet de oplossing van dit dilemma. Het motief van je belagers kennen is nog niet de oplossing van het probleem weten. Stelt Jezus het antwoord uit, wanneer Hij Zich bukt en op de grond gaat schrijven? Of is deze tekendemonstratie een les? Hij was immers aan het lesgeven, vóórdat zij hier kwamen?

Daar hebben de geleerden zich al vaker het hoofd over gebroken! Wat Jezus hier doet is totaal wat anders dan ons ‘poppetjes tekenen tijdens een saai telefoongesprek’. De meeste uitleggers concluderen dat wát Jezus hier doet alles te maken heeft met een gedeelte uit de Schrift, dat de overpriesters goed kenden: de profetie van Jeremia.


Omdat er in veel vertalingen staat dat Jezus ‘in de grond’ schreef, ziet men een link met Jeremia 17: “13. O HEERE, Israëls Verwachting! allen, die U verlaten, zullen beschaamd worden; en die van mij afwijken, zullen in de aarde geschreven worden; want zij verlaten den HEERE, den Springader des levenden waters.” Dat zou heel goed kunnen.

Maar waar ik vooral verbaasd over ben is het feit dat Jezus daar op de grond kán schrijven. Er zijn vertalingen die ‘op de grond schrijven’ zeggen. De King Jamesvertaling zegt ook ‘wrote on the ground’.

toen Salomo de tempel bouwde, lees je in 1 Koningen 6: “15. Ook bouwde hij de wanden van het huis van binnen met cederen planken; van den vloer des huizes tot aan het dak der wanden, beschoot hij ze van binnen met hout; en overdekte den vloer van het huis met

dennen planken.” Nu bevinden we ons in Johannes 8 in de tweede tempel, die van Herodus. Vrijwel zeker zal daar de vloer niet van planken, maar van stenen plavuizen zijn geweest, omringd met veel marmer, zoals de pilaren.

Hoe is het mogelijk dat er zoveel stof in dit heilige gebouw ligt, zodat Jezus erin kan schrijven? Is Zijn schrijven misschien ook eenzelfde link naar wat Hij later kritisch opmerkt in Mattheüs 23: “2b. De Schriftgeleerden en de Farizeën zijn gezeten op den stoel van Mozes; 3. Daarom, al wat zij u zeggen, dat gij houden zult, houdt dat en doet het; maar doet niet naar hun werken; want zij zeggen het, en doen het niet. 25. Wee u, gij Schriftgeleerden en Farizeën, gij geveinsden, want gij reinigt het buiten-ste des drinkbekers, en des schotels, maar van binnen zijn zij vol van roof en onmatigheid. 26. Gij blinde Farizeër,


reinig eerst wat binnen in den drinkbeker en den schotel is, opdat ook het buitenste derzelve rein worde.”

Er is dus nogal wat af te dingen op de precisie waarmee de Farizeeën en de Schriftgeleerden omgaan met de wet van Mozes. Ze buigen de geboden van God om naar hun eigen smaak. Jezus noemt dat geveinsdheid! Is dit niet precies het kernwoord van Zijn schrijven in het stof op deze vervuilde vloer?

Zeg eens… komt dat vandaag de dag ook nog voor in de kerk? In onze gemeente? In ons persoonlijk leven? Een brave buitenkant, maar hoe gaan we om met Gods geboden? Hebben we Zijn Wet, Zijn Woord, lief en hebben we smaak gekregen in Zijn dienst of is het de sleur van de oudste zoon uit de ‘Gelijkenis van de verloren zoon’?

Maar voor zulk soort overdenkingen hebben de overpriesters geen tijd. Ze

willen dat Jezus nu eindelijk eens zal antwoorden. Vers 7 zegt dat ze Hem blijven bestoken met hun verzoek. Dan staat Jezus op… het wordt ademloos stil en het hart van de vrouw zal hebben stil


gestaan van angst en spanning. Nu gaat het gebeuren! Ze hebben die rabbi met hun gedram uitgedaagd. Nu zal Hij haar stenigen, om van het gezeur af te zijn.

Maar niets is minder waar. Hij gaat spreken en ik kan me niet voorstellen dat Hij de ‘getuigen’ niet eerst strak heeft aangekeken: “Die van ulieden zonder zonde is, werpe eerst den steen op haar.”

Zegt Mozes dat ook? Er wordt naar Deuteronomium 17 : 7 verwezen, waar staat: “De hand der getuigen zal eerst tegen hem zijn, om hem te doden, en daarna de hand des gansen volks; zo zult gij het boze uit het midden van u wegdoen.”

Maar dat is niet wat Jezus hier zegt. Hij brengt geen volgorde aan tussen de getuigen en het volk; Hij brengt een volgorde aan in zondeloosheid. Wie van zichzelf kan zeggen dat hij de meeste is

in Gods Koninkrijk, namelijk door zich het heiligst en meest feilloos aan Gods geboden te houden, die mag als eerste gooien. Dus als jij een steen gooit, doe je een eed voor God en zegt tegen Hem: “Ik ben geen zondaar!”

Wat doet Jezus hier? trekt Hij de zonde gelijk met ons ‘iedereen maakt wel eens een foutje’? Ziet Hij de zonde door de vingers? Allerminst!

Jezus bukt Zich opnieuw en gaat verder met Zijn tekenles. De getuigen en de geestelijken zijn met stomheid geslagen, overleggen in zichzelf en druipen af, in volgorde van leeftijd. Als de laatste, de jongste, wegsluipt, sluit zich de kring en staat de vrouw daar, stijf van de zenuwen, alleen in het midden.

Het lawaai van de getuigen is weg; de stilte is om te snijden. Geluiden van elders dringen door tot deze stille cirkel. Zelfs geluiden uit de lager gelegen stad


buitelen omhoog over het tempelplein. Een briesje laat wat stof opdwarrelen over de plavuizen van het tempelplein. Er wapperen wat losse haren uit het gezicht van de vrouw. Ze huivert.

Haar belagers dropen af, omdat ze niet zonder zonden waren, maar vóór haar staat er Eén die wél zondeloos is. Of de vrouw dat heeft doorzien weten we niet, maar feit was het wel! Je houdt nog steeds je adem in: wat doet Jezus?

Langzaam staat Hij op, kijkt rond en zegt: “Waar zijn je beschuldigers? Heeft niemand je veroordeeld?” Het is bijna ongelofelijk dat de vrouw nog kan spreken: “Niemand, Heere!” Haar keel moet kurkdroog van de angst zijn: “Dan zal Ik je ook niet veroordelen.”

Was dat rechtvaardig? Valt de vrouw nu voor Jezus neer en smeekt ze Hem om genade? We lezen het niet. Geeft Jezus haar vergeving? Het staat er niet.

De vrouw krijgt wel een opdracht: “Zondig niet meer…” Dat gaat toch nog deze zelfde dag mislukken? Elke dag, elk uur, doen we zonden, toch? Leren we dat dit zo is, omdat we het zo vínden of omdat we het zo óndervinden?

Het Loofhuttenfeest dat Jezus hier in Jeruzalem komt vieren, is het feest van de bevrijding. Jezus stuurt haar de weg in van de bevrijding van zonden. Wordt ze dan een volgeling van Jezus? In zekere zin wel, maar anders. Net als die genezen bezetene uit Gardara; hij wilde met Jezus mee, maar moest gaan vertellen aan iedereen die zijn pad kruiste, wat Jezus had gedaan!

Dat is naar mijn gevoelen de nieuwe bestemming van deze vrouw. Ze gaat naar huis, wast zich en kleedt zich aan. Maar anders dan ze zich ooit te voren had aangekleed. Ze kijkt als het ware totaal anders in de spiegel.

En dan nog dit: waar vult ze nu haar tijd en gedachten mee? Je kunt de zonden wel weghalen uit je leven, maar waar vul je je leven dán mee?

Jezus geeft geen blauwdruk voor wat we dán moeten doen. Het is wel iets om over door te denken en over door te praten met elkaar. Deze vrouw staat oog in oog met de Messias, het Lam van God, Dat de zonde van de wereld – ook die van haar – op Zich gaat nemen. De Zondedoder is op weg naar de allergrootste Verzoendag ooit!

Wat deze vrouw heeft gezien in Jezus’ ogen, is met geen pen te beschrijven. Johannes, die hierbij staat, heeft het niet aangedurfd om het in woorden te vangen. Niettemin is het goed om hier eens diep over na te denken: wat zul jij in Jezus’ ogen zien, als je oog in oog met Hem zult staan? En geloof me: dat gaat een keer gebeuren!


De beeldhouwster Angela JohnsonDe fascinerende reis van Angela Johnson door haar leven wordt weerspiegeld in haar magnifieke werk als beeldhouwer. De emotie, de compositorische flow, het dramatische ontwerp en de prachtige details zijn haar kenmerkende elementen geworden.

In de afgelopen zestien jaar, sinds ze begon met beeldhouwen, heeft ze uitgebreide erkenning gekregen voor haar meesterlijke werk als beeldhouwer. Angela’s werk is tentoongesteld in het Newport Beach temple Open House, waar meer dan 175.000 mensen haar sculptuur Come Unto Me zagen. De Light of the World-tentoonstelling reisde vijf jaar lang langs verschillende

bezoekerscentra in de Verenigde Staten. Het LDS Church Museum erkende Angela’s uitstekende werk en reikte haar de prestigieuze Merit Award uit voor haar levensgrote afbeelding van Jezus Christus met de titel Come Unto Me.

Come Unto Me is nu onderdeel van de LDS Church Art Collection. Angela heeft talloze privéopdrachten gebeeldhouwd waaronder Barry en Bobby Bonds voor Arizona State university en “Rising From the Ashes”, een werk gemaakt voor de Rising Star Outreach, een stichting zonder winstoogmerk die werkt met leprapatiënten in India.

Angela Johnson is lid van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der


Laatste Dagen. Haar levenslange liefde en aanbidding van Jezus Christus is de leidende kracht van haar leven.

Angela heeft vier kinderen en zestien kleinkinderen. Zij is de grondlegger van de I Am the Light of the World Foundation, een non-profit-organisatie die is georganiseerd om een beeldentuin te creëren met de leringen en wonderen van Jezus Christus.

Op 15 oktober 2011 werd de tentoonstelling Light of the World geopend in thanksgiving Point Gardens in Lehi, utah.

Haar huidige werk en focus ligt bij het vergroten van vijftien sculpturen tot monumentale afmetingen.

In 2013 ontwikkelde ze de Son of God Etched Glass Images-serie. De collectie heeft twintig afbeeldingen van haar beelden van Jezus Christus die in glas zijn gegraveerd. Het is haar

verlangen om mensen een manier te geven om verhalen en beelden van Jezus dichtbij hen en hun geliefden te brengen.


toen ze eens door een redacteur van een krant werd gevraagd of ze, als ze naar haar handen keek, verbaasd was over wat ze had kunnen bereiken,

antwoordde ze: “Het is verbazing-wekkender voor mij wat Jezus Christus met een ziel kan doen.”

Bron: ajsculptures.com

De sculptuur waarvan de levensgrote beeldengroep is gemaakt heeft een

afmetingen van 122x102x117 cm (lxbxh)


Andere sculpturen van Angela

Lazarus Come Forth! It Is Me, Be Not Afraid His Gathering


One

Thi

ng Is

Nee

dful

Som

eone

Hat

h To

uche

d M

e

I Giv

e Yo

u Li

ving

Wat

erM

aste

r Say

On

J ohannes 8

1 Maar Jezus ging naar de Olijfberg. 2 ’s Morgens vroeg kwam Hij weer terug naar de tempel. Er kwamen heel veel mensen naar Hem toe. Hij ging zitten en begon hun les te geven. 3 toen brachten de wetgeleerden en de Farizeeërs een vrouw naar Hem toe. Iemand had haar betrapt toen ze met een man naar bed ging met wie ze niet getrouwd was. 4 Ze zetten haar midden in de kring van mensen en zeiden tegen Hem: “Meester, we hebben gezien dat deze getrouwde vrouw daarnet met een andere man in bed lag. 5 Mozes heeft in de wet gezegd dat zo iemand met stenen doodgegooid moet worden. 6 Wat vindt u dat er met haar moet gebeuren?” Ze vroegen dat, omdat ze hoopten dat Hij iets verkeerds zou zeggen. Ze wilden Hem ervan kunnen beschuldigen dat Hij Zich niet aan de wet hield, want dan konden ze Hem gevangen nemen. Maar Jezus bukte Zich en schreef met zijn vinger in het zand.7 Maar ze bleven verder vragen. Daarom kwam Hij overeind en zei tegen hen: “Wie van jullie is nooit ongehoorzaam aan God? Laat híj als eerste een steen naar haar gooien.” 8 toen bukte Hij Zich weer en schreef verder op de grond. 9 Maar toen ze dat hoorden, drong het tot hen door dat ze zelf ook niet altijd leefden zoals God het wil. Ze gingen één voor één weg, de leiders het eerst. De vrouw bleef alleen achter in de kring van mensen rondom Jezus. 10 Jezus kwam overeind en zag dat ze waren weggegaan. Hij vroeg haar: “Vrouw, waar zijn die mannen gebleven die jou beschuldigden? Heeft niemand van hen je veroordeeld?” En ze zei: “Nee Heer, niemand.” 11 Jezus zei: “Ik veroordeel je ook niet. Ga naar huis en doe geen verkeerde dingen meer!”

Bron: www.basisbijbel.nl/boek/johannes/8

Hoe Jezus met zonde omgaatAls je de ‘geschiedenis van de zondares die niet werd gestenigd’ oppervlakkig leest, zou je kunnen denken dat Jezus over de zonde heen stapt. Of dat Hij ze door de vingers ziet. Je zou van Hem een softe Leider maken Die iedereen in zijn of haar waarde laat en niet zo zwaarwichtig over de wet van God doet. Echter, dan lees je over het grote wonder heen dat tussen de regels door staat: Jezus neemt de zondaars aan, maar laat ze geen zondaar blijven. Hij zegt niet tegen de vrouw: “Ga maar weer lekker naar huis en pak je oude leven weer op.” Hij beveelt: “Ga heen en zondig niet meer!” Goed beschouwd een onmogelijke opdracht; ook voor jou en mij. Je zult ondervinden dat je dan ook telkens weer bij Hem terug moet komen, aan Zijn voeten…

hoe jezus met zonde omgaat - lowiartstudio.nl...hij greep terug op de genezing van de verlamde in...

Documents