hayali̇nden kopmayan gerçekli̇ğe bi̇r yolculuk - wêje kurmanc

13 6 2014 HAYALİNDEN KOPMAYAN GERÇEKLİĞE BİR YOLCULUK - WÊJE KURMANC

http://www.wejekurmanc.com/tr/edebi-yazilar/418-hayalinden-kopmayan-gerceklige-bir-yolculuk?tmpl=component&print=1&layout=default&page= 1/3

HAYALİNDEN KOPMAYAN GERÇEKLİĞE BİRYOLCULUK

Detaylar

Kategori: Edebi Yazılar

Yayın tarihi: Cumartesi, 22 Mart 2014 14:59

Gösterim: 157

Serhat ŞAFAK

Bahar…

Bahar bambaşkadır bizim ülkede. Onun yazmak ve resmetmeköylesine zordur ki. İnsan ancak kendi gözlerinin nasiplendiğikadarıyla görebilir onu. Bizde, baharın gelişi her zaman doğaananın kendini görünür kılmasıyla başlar. Aslında bizler içinBinevşlerin açmaya başlamasıyla birlikte bahar mevsimi de kendinidaha bir görünür kılar. O zaman çoğumuzun yüzünde güller açar,

gülümseriz baharca. Ve içimiz kıpır kıpır olur. Tıpkı bir çocuk gibi.

İşte böylece baharla birlikte yüreklerimizin donu çözülür. Çünkü buralarda, yani Güneşin memleketi olan Zagroslarda kışlar

çok serttir. Yoğun kar yağar. Ama her nedense buranın kışını daha bir sevdik. Kar aslında yeni baharların gelmesi içinbekleyişin, sabrın simgesidir. Beyazlığı ondan bir güzel görünür bize. Kış baharı biriktirir, bahar Binevşleri toplar kucağında.Bir Binevşi ne kışsız, ne baharsız düşünmek mümkündür.

Evet, bir kez daha Zagroslarda kar eriyor, toprak şenlenmek için hazırlanıyor, bahar geliyor memleketimize… Eriyen karlarlarbirlikte bekleyişimiz sonlanmaya dem vuruyor. Yeni bir vuslat için zaman her gittikçe azalıyor. Böylelikle içimizde ki kışlarınsoğukluğu, buzluğu erimeye başlıyor. Bekleyişimiz umuda sarılıyor. Gönlümüz bahar şarkılarına kapatıyor kendini. ÇünküBinevşler boy verecek yine Zagroslarda, memleketimizde, bizim ülkemizde… Ve git gide yüzümüzde ki tebessüm daha birbelirginleşecek, hasret bir başka dinecek, bekleyişimiz çiçeklenecek, umudumuza bir kez daha bahar konacak. Çünkü bahargeliyor memleketimizde.

Bahar… Baharla birlikte taşan dereler, kaç gündür hiç durmadan yağan yağmur… Ve her ne niyetse ben gelen bu yağmurlabirlikte yazmaya başlıyorum. Yazmalıyım. İçime vuran bahar kadar, baharın cümbüşü olan yağmurlarla birlikte benliğimeakanı yazmalıyım. Susturamadığım yaramı belki, belki de hep kanayan bir yanımı. Belki de Binevşleri, bekleyişimi. Hiçbırakmamak için çırpınışımı, içerimde ki kımıltıyı…

İçime akanları resmetmeye zor bela çabalarken, oturduğum naylonun altında yağan yağmura seğirtiyor gözlerim. Güneşdoğuyor gökyüzünde ama yağmur usul usul yağmaya devam ediyor. Ben de gönlümün toprağının altında sakladığımBinevşleri bir kez daha bu baharda da görmeyi, görebilmeyi düşlüyorum. Hasrettiklerimi işlemeliyim diyorum bu satırlara.Anlatmalıyım diyorum kendimi bu deftere. Ve yağmur damlalarının naylona vurarak çıkardığı muhteşem ses, ne kadar datanıdık geliyor bana. Çok eski bir yoldaşın bende kalan hatıraları gibi tanıdık geliyor bana. İşte bu ses; dağın, baharın sesi;Binevşlerin açtığı mevsimin sesi...

Binevşler çok nazlıdırlar… Sabah erkenden açılır, akşamları ise narin çiçeklerini kaparlar… Yakından onlara baktığında bilinçtopu gibidir bunlar diyesin gelir. Ve Binevşler güneşin doğmasıyla birlikte açılırlar. Güneş ile birlikte doğar, güzelleşirlerbelki de. Belki de bir şükrandır bu Güneşe… Güneşin karşılıksızlığına bir minnettir bu yaptıkları. Ve açılmalarıyla birliktebütün evrene yayarlar kokularını, misklerini… Bizim oralarda Binevşlere, Binevşa Narin derler, bazı yerlerde de mor menekşe.

Şimdi oturmuş, güzel bir akarsuyun kenarında, yağmurun sesi eşliğinde yüreğimden gelen sesi yazıyorum. Baharyağmurlarından geçmeyen gönlümün aklında Binevşler çıkmıyor. Ve Binevşler, bu günde yağan yağmurun altında güneşevermişler yüzlerini. Yağan yağmura aldırmadan, narinde olsalar kapamadan akıyorlar baharın sessizliğine doğru. İşte busessizlik kırıyor içimde ki sessizliği, yok aslında daha bir çoğaltıyor içimde ki sessizliği. Alışamıyorum bu sessizliğe. Amasusmak zorunda Binevşler ve ben de susmak zorundayım duyabilmek için onları.

http://www.wejekurmanc.com/tr/edebi-yazilar/418-hayalinden-kopmayan-gerceklige-bir-yolculuk

http://www.wejekurmanc.com/tr/edebi-yazilar



Bizler, gerillalar bu mekânda yalnız yaşamıyoruz. Anlamlandırmak istiyoruz birlikteliğimizi, birbirimize benzeyen yönlerimizi.Baharla, toprakla, çiçekle, akan su ile bütünlüğümüzde çoğalmak istiyoruz. Gelen her baharla birlikte binlerce yoldaşımızı birkez daha yüreklerimizin içine akıtıyor, yaşatıyoruz. İşte böyle yaşıyoruz biz. İşte böyle yaşayabiliyoruz, yaşamak istiyoruz. Şimdi bu patikalarda yürümeyen, içimizde olmayan binlerce yoldaşı baharla birlikte yeniden yaşatıyor, yaşatıyoruz. İşteböyle oluyor yaşamak; yaşatanla yaşayabilmek. Baharı işte böyle karşılarız. Patikalara bir kez daha bakar, baharla bir kezdaha heyecanlanırız. Neyleyelim böyle çoğalıyoruz. Doyamadıklarımıza, yoldaşlıklarına doyamadan ayrıldıklarımızla böyleenginleşiyoruz. Bahar böyle geliyor doluyor yüreklerimize, işte bahar böyle sancımıza merhem oluyor, inancımıza katıkoluyor.

Bizler, gerillalar her sabah erken kalkarız. Ama bahar da sanki kuşlar bizden de erken kalkar, ötmeye başlar. Bu gün ötenkuşların sesiyle kalktım. Sabahın her seherinde öte kuşlar baharda bir başka oyar yüreğimi. Belki de bana bu kadar çok şeyi,baharı, Binevşleri bu gün ilk hatırlatan kuşların sesiydi.

Bahar… Taşıyor beni bulunduğum andan geçirdiğim anlara doğru. Yüküme, geçmişime doğru… Bir kez daha dokunuyorum,dönüyorum yüzümü hatıralarıma. Bir kez daha… Zagroslarda ki geçirdiğimiz o gün gözümün önünde canlanıyor.

Sabahın erken vaktinde son nöbetçinin demlediği közün üzerindeki çaydan bir bardak içer ve kendimizi günün ihtiyaçlarınagöre harekete hazırlardık. Her an her şeye hazır olunması gerektiğini hiç unutmayan, unutmaması gerektiğini bilen bizgerillalar, böyle koyuluruz yaşama. Bazen en yüce tepelere tırmanır, bazen de derin vadilerde aralıksız ilerlerdik. Yol, dağ bizi;bizde kendimizi dağla yeksan ederdik. Ya da Dalınper’in (Zagrosların bir bölümüne verilen ad) yüceliklerine, enginliklerinevururduk kendimizi. Baharla birlikte mantar ve ot toplamaya başlar, aynı zamanda da etrafımızı süzerdik. Bazen o kadaryükseklerde olurduk ki, kuş bakışıyla etrafımızı tarardık. Ne çok şeyler fısıldadık böyle anlarda yanımızda ki yoldaşlarımıza,yanı başımızdakilere. Halen hatırımdadır, yoldaşım Binevş.

Günün ilerleyişiyle birlikte çıktığımız tepelerden inerdik. Ya da vadinin koyaklarında ulaşacağımız noktaya doğru yürürdük.Bazen uçarcasına, bazen rüzgar gibi eserek yürürdük. Gönlümüzü hem rüzgara, hem uçan kuşlara kaptırmışlığımızda ondandırişte. Ve baharsa, işte o zaman mutfakçımız da mantar ve otlarla uğraşırdı. Baharları Zagroslarda yemeğimiz belliydi. Noktayaulaşan bizlerde demlenmiş, köz üzerindeki çaydan birer bardak çay yudumlardık. Güzel ve keyifli sohbetlerle yerdikyemeğimizi. Yemeği, çayı güzel, unutulmaz kılan paylaştıklarımızdı. Bu yüzden bilmeyiz fakirliği, kıtlığı, azlığı… Çünküpaylaştıklarımızla büyür, zenginleşir, çoğalırız.

Bu koca gökkubenin altında ne çok hayalimiz vardı, bizlerinde. Özgür bir ülkede yaşamak değilde, yaşanacak özgür bir ülkebırakabilmekti en büyük hayalimiz. Ne çok dileklerimiz vardı. O yüzden bambaşka sevdik bizlerde dağları. Ve herkesin büyükbir sevgiyle yaşamasını az istemedik. Bu dağlara böylesi hayallerle geldik, halen bu hayaller devam ediyor. Hem de hiçdurmadan. Hatırlar mısın dağlara kavuşmak en büyük hayalimizdi; ben halen dağlardayım ve sen dağların özgürlükçiçeğisin. Sen dağsın, dağ ise sensin, heval Binevş.

Baharı anlatmak, baharı konuşmak çok zordur heval Binevş. Hele bir de yazmak beter zordur heval Binevş. Baharda senvarsın ve binlerceniz… Hani derler ya, bazı şeyler yaşanmadıkça anlatılamaz diye… Oysa ben yaşadıkça içime gömüldümheval Binevş, yaşadıklarımı anlatmaya çalışıyorum şimdi de. Ve anlatamıyorum biliyor musun, yoldaşım Binevş. İşte bahartüm bunları hatırlatıyor bana. Görmek, hissetmek ve dokunmak, bir kez daha bahara bakarak anlatabilmek seni, sizleri… Nekadar zorlasamda dilim dönmüyor, kalemim işlemiyor, naçar kalıyor. Zalimleşiyor, akıtmıyor içerimdekini kağıda.Anlatamıyorum kendimi bahara, ama biliyorum anlıyor bahar beni. Yazabilir miyim acaba? Ben ancak bu kadarını yazabildim.Bu dağların tarihini ne ben nede bir başkası yazabilir. Tarih, taşların, ağaçların, patikaların üzerinde yazılı; akarsuların, kuşcıvıltılarının içinde gizlidir.

Tarihi ancak amansız ve zamansız gidenler yazabilir. En iyi onlar anlatabilir gerçeğin asıl yüzünü. Her bir karış toprağındaYiğit Kürt gencinin ve kadınının kanı olan Zagroslar anlatabilir tarihi. Eminim bundan, hem de çok.

Şimdi kalemi bırakıyorum yoldaşım Binevş, sen anlat tarihi. Ben bırakayım da bahar anlatsın tarihimizi.

Şimdi bir Binevşi toprağından koparıp vermek isterdim sana, tıpkı o eski günlerde olduğu gibi. Bize Berîtan’ın (GülnazKarataş) çiçek gibi yaşamasını öğreten yoldaşım, yoldaşlarım, ben değil en iyisi bahar anlatsın sizleri. Hayalleriniz halendevam ediyor dağlarda. Ne çok Binevş, Beritan geldi, hayallerinizi gerçek kıldı. Sizlerle yaşadı, Sizleri yaşamsallaştırdı. YaÖnderliğimiz, “dağlar kırk yıllık hayalimdir” diyordu. Önderliğin bu sözü benim için çok anlamlıdır. Ama biz Ona dağlardayer yapamadık. Şimdi ne çok kızgınsınızdır bize. Bilirim, kabul etmezsiniz hiçbir bahanemizi.

Heval Binevş İNSAN BİR ŞEYİ ÇOK İSTERSE OLUR derdin. Ben buna inanıyor ve inanmaya devam ediyorum. Önderlikledağlarda buluşma, bir kez daha Önderlikle görüşme umudumu kaybetmedim, kaybetmeyeceğim. Sakın unuttuğumu sanma,hayallerinden, umudundan kopan bir insan bu dünyadan da kopan insandır, dediğini. Hayallerinizin ve umudunuzunpeşinden koşmaya devam ediyorum. Onlar her zaman bir nefes kadar yakındır bana. Yeter ki inanç bitmesin.



Tüm Devrim şehitleri ölümsüzdür. Şehit Binevş REŞİT (Ayfer Yıldıztan) yoldaşın anısına, Anıları mücadelemize ışık tutacak.

Sevgilerle dağ yüreğinden selamlar…

hayali̇nden kopmayan gerçekli̇ğe bi̇r yolculuk - wêje kurmanc

Documents