gazetka wutezetka - wtzjestesmy.plwtzjestesmy.pl/uploaded/gazetka_nr_6.pdfwarsztaty terapii...

Warsztaty Terapii Zajęciowej przy Stowarzyszenia „Jesteśmy!” w Radiówku

GAZETKA WuTeZetka Numer 6

wrzesieo 2011

Pusty się robi ogród jesienią

tylko miejscami kwiaty się czerwienią,

Było ich wiele niedawno jeszcze,

myślałem w ogrodzie tym ich nie pomieszczę.

Piwonie kwitły ogromnie wspaniale,

róże nie były gorsze od nich wcale,

a po środku mieczyki dumnie rozkwitały,

czyż nie jest piękniejszy grzecznie pytały.

Dzisiaj jeszcze słoneczko wysoko więc grzeje

lecz dzieo już krótszy więc kwiat marnieje.

Muszę pozbierad nasiona, przechowad

bym mógł je wiosną posiad, a potem pikowad.

Stanisław Piętka


Dzieo Ziemniaka

W dniu 10.09 spotkaliśmy

się na świecie ziemniaka

w Woli Duckiej. Pomysłodawca

i organizatorem tej corocznej

imprezy jest Andrzej Niziołek,

który jako wielki przyjaciel

Stowarzyszenia „Jesteśmy!”,

nie zapomina o nas i zaprasza

nas co roku. Teren, na którym

organizowane było spotkanie

jest przepiękny, znajduje

się tam staw z chioskim

mostkiem, altana oraz liczne urządzenia, maszyny rolnicze, które niegdyś służyły

do uprawy ziemi. Wszystko to podkreślało okazję z jakiej odbywa się to spotkanie.

To słoneczne popołudnie idealnie nadawało się do pikniku. Krótkim przemówieniem

sam organizator Andrzej Niziołek rozpoczął spotkanie, a następnie Małgosia

Burtkiewicz w kilku zdaniach podziękowała w imieniu własnym i całego

Stowarzyszenia za zaproszenie i obdarowała drobnym upominkiem zrobionym

przez uczestników W.T.Z. Po oficjalnym rozpoczęciu mogliśmy zacząd degustacje

potraw, jakie zostały przygotowane przez naszego gospodarza. Oczywiście

królowały potrawy z ziemniaka takie, jak zapiekane ziemniaki, racuchy czy kiszka

ziemniaczana, ale był również kiełbaski , kaszanka czy kurczak z grilla. W między

czasie odbył się konkurs rzucania kartoflem do celu, który uczestnikom przysporzył

dużo uśmiechu i radości. Pan Stefan Kruszewski zaprezentował masłownicę

i pokazała, jak wyglądał

dawniej proces robienia

masła, przy tej okazji

można było spróbowad,

jak smakuje maślanka

czy świeżo zrobione

masło. Gdy już brzuszki

były pełne można było

przystąpid do zabawy,

taoców oraz wspólnego

śpiewania przy akompaniamencie gitary, akordeonu i harmonijki ustnej.

Po zapadnięciu zmroku zrobiło się chłodno, więc zabawa przeniosła się w pobliże

ogniska by ogrzad się i wspólnie pośpiewad. Na samym koocu podziękowaliśmy

za pyszne potrawy, wspólna zabawę i ciepłą rodzinną atmosferę, która towarzyszyła

przez cały czas spotkania.


Czary w naszych warsztatach

W poniedziałek 12

września odwiedził nas

iluzjonista pan Stefan.

Gdy tylko przybył

ogarnęła nas magia

czarów, uczucie nie

wytłumaczalnej inności.

Byliśmy bardzo ciekawi,

co też pokaże i w jaki

sposób będzie przebiegał

jego występ. Na wstępie przedstawił się, opowiedział o swoich osiągnięciach -

okazało się, że ma swój program w telewizji oraz napisał nawet książkę. Pokazał

nam wiele sztuczek i innych rzeczy niebywałych. Mi osobiście utkwiły w pamięci dwa

zdarzenia, o których chciałbym opowiedzied. Pierwsza rzecz to była sztuczka

ze sznurkiem. Mianowicie trzymał w ręku sznurek, który po złożeniu na pół został

przecięty nożycami przez koleżankę Agnieszkę. Gdy to zrobiła, związał oba kooce,

a następnie poprosił, aby wszyscy dmuchnęli i sznur na powrót stał się cały gładki

bez żadnego węzła. Kolejną rzeczą, która mnie zdziwiła było zniknięcie banknotu

z ręki innej koleżanki. Sylwia, bo tak miała na imię asystentka, miała za zadanie

zwinąd banknot o nominale 20 złotych w rulonik i mocno trzymad. Następnie pan

Stefan przykrył chusteczką rękę, która trzymała banknot, powiedział zaklęcie coś

tam pomachał i gdy zdjął przykrycie banknot z ręki zginął! Następnie wydobył

z kieszeni swojej kamizelki dwa ziemniaki - po przekrojeniu jednego z nich w środku

znajdował się banknot 20 zł! Muszę wspomnied , że przed tajemniczym zniknięciem

banknotu odczytany był jego numer i seria, która zgadzała się z tymi

nadrukowanymi na pieniądzu z ziemniaka, a więc był to ten sam banknot.

Jak to się stało nie wiem… Magia? Występ pana Stefana przerywany był gromkimi

brawami i odgłosami zdziwienia. Na koniec iluzjonista wyjaśnił nam, jak to się dzieje.

Oczywiście nie zdradził nam swoich tajemnic, ale powiedział, że iluzja polega


na tym, iż ręka jest szybsza od oka. Na zakooczenie trzymaliśmy certyfikat,

który zostanie w naszych Warsztatach i będzie przypominał o tym wydarzeniu

wizyta pana magika była bardzo udana, mieliśmy dużo śmiechu i zdziwienia,

a bawiliśmy się wspaniale .

Nowa terapeutka

Nowych pracowników nigdy nie dośd! W tym

miesiącu mieliśmy małe zmiany kadrowe.

Otóż pani Asia objęła w swe posiadanie

pracownię gospodarstwa domowego, gdzie

rządzi niepodzielnie. Dzięki temu mamy

możliwośd objadania się pysznymi potrawami,

które gotuje wraz ze swa grupą. Natomiast

w puste miejsce w pracowni rękodzieła została

zatrudniona przesympatyczna pani Ania.

Cóż możemy powiedzied o nowej terapeutce?

Sprawiła na nas bardzo sympatyczne wrażenie,

wygląda na miłą i pogodną osobę. Najlepiej

będzie, jak wypowie się sama o sobie

„Lubię śpiewad, lubię taoczyd, lubię zapach

pomaraoczy… moją pasją są podróże w nieznane, spływy kajakowe, jazda

na nartach, łowienie ryb i jedzenie ich też. Lubię kwiaty i zwierzęta a w szczególności

psy. Kocham ludzi, życie, morze, góry i mazury, wiosnę, lato oraz to co piękne

i przyjemne uwielbiam gotowad i fotografowad gł. Przyrodę i ludzi. Zbieram

aforyzmy i powiedzenia, kolekcjonuje anioły i słonie na szczęście. Lubię rozmawiad

z ludźmi, uczyd się od nich nowych rzeczy, uśmiechad się do innych i pomagad im.

Nie znoszę chamstwa, kłamstwa, bałaganu, lenistwa oraz zimy. Cenię w sobie

i u innych szczerośd, dokładnośd, odpowiedzialnośd, czystośd, cierpliwośd,

optymizm, dążenie do celu, odwagę. Lubię nowe wyzwania w życiu i ciekawe

przygody, czego ostatnio dowiodłam będąc tu z WAMI. Marzę o własnym domku

z dużym, pięknym, pełnym kolorowych kwiatów ogrodem oraz podróżach w coraz

dalsze, ciekawe i nieznane miejsca na świecie. Chciałabym żeby wszyscy ludzie byli

szczęśliwi i uśmiechali się do siebie. Korzystając z okazji dziękuję za to, że mogę byd

tu z WAMI oraz za to, że wszyscy przyjęli Mnie tak ciepło i serdecznie.”

Sami widzicie, jaką pani Ania jest cudowną osobą. Mamy nadzieję, że będzie się nam

bardzo dobrze współpracowało. Pozdrawiamy panią Anię


Nazwa naszej grupy teatralnej

Piętnastego września grupa pracowni

muzyczno teatralnej ze swoją terapeutką

panią Anią Świderską rozmawiali o tym,

że każdy teatr w Polsce ma jakąś nazwę i doszli

do wniosku, że w nasza warsztatowa grupa

teatralna też powinna ją mied. Ogłosili więc

konkurs, w którym mogli brad udział wszyscy

uczestnicy, w celu wyłonienia najbardziej

chwytliwej nazwy. Propozycje były wrzucane

do różowego średniego pudełka, które stało

na korytarzu. Konkurs został rozstrzygnięty

dziewiętnastego września, drogą głosowania.

Spośród kilkunastu propozycji konkursowych

do drugiej tury wyboru przeszły dwie nazwy

teatru „Zaczarowana Różdżka” i „Teatr

Masowego Rażenia. Większością głosów

wgrała propozycja autorstwa pracowni

multimedialno społecznej, czyli nazwa

druga. Grupa wraz z terapeutą podjęła

decyzję, że zasłużoną osobą do otrzymania

nagrody w postaci tomiku wierszy

i dyplomu honorowego członka „Teatru

Masowego Rażenia” jest Sylwia

Kowalczyk .


Słodka praca

Wrzesieo zaczęliśmy dośd pracowicie. Kierownik

naszych warsztatów zorganizował nam możliwośd

pracy przy pakowaniu czekolady. Miało to na celu

pokazanie nam, ile wysiłku trzeba włożyd nim

czekolada trafi na sklepowe półki. Na początku

zapoznano nas z techniką pracy i każdemu zostało

przydzielone jakieś stanowisko. Chętnych rąk do

pracy nie brakowało, ponieważ większośd

z nas nigdy nie pracowała, to z wielką ciekawością

chcieliśmy spróbowad czy damy sobie radę. Kartony

z czekoladą zapełniały się w błyskawicznym tempie.

W trakcie pakowania

dowiedzieliśmy się, że te

słodkości trafią do osób,

które oddają krew, a więc

można powiedzied, że do

tych ludzi, którzy ratują życie innym. Przy okazji chcieliśmy podziękowad

honorowym krwiodawcą i zachęcid innych do takiego postępowania.

Pomysł Kierownika był bardzo trafiony, gdyż dopiero po takiej pracy, przekonaliśmy

się ile trzeba czasu, siły i cierpliwości, żeby efekt koocowy był pozytywnie oceniony.


Dzieo Chłopaka

Ostatniego września jest tradycja taka, że cały świat obchodzi dzieo chłopaka.

Z tej okazji panie nasze miłe, przygotowały dla nas niezapomnianą chwile.

Były słodkie pączki na okrągłej tacy,

które bardzo pomagają przy ciężkiej pracy. Były w kształcie smoczka kolorowe lizaki,

którymi zachwycali się chłopaki.

Na koniec buziak od pewnej damy, dotyk na policzku jeszcze dziś pamiętamy.

Było wspaniale i bardzo miło, tylko żałuje że tak szybko się skooczyło.

Więc dziękujemy my warsztatowe chłopaki,

że zorganizowałyście dla nas dzieo taki. Jesteśmy wdzięczni i tutaj wspomnę

że o was także nie zapomnę.

Stanisław Piętka


KIM JESTEŚMY… dziś… Marek Czarnota

„Czemu tu jestem? Lubię tu przyjeżdżad, bo są tu fajni

ludzie, a lubię przebywad między innymi. Dobrze jest

wstawad rano i wiedzied, że pan Marek przyjedzie

po mnie i przywiezie mnie na zajęcia do Warsztatów.

Podoba mi się to, że mam

tu koleżanki i kolegów,

a także terapeuci są

bardzo mili – szczególnie

pan Waldek i Henryk.

Najbardziej lubię byd

w pracowni stolarskiej

i tam właśnie pracowad.

Chciałbym też spróbowad

swoich sił w pracowni komputerowej i nauczyd się

czegoś nowego. Lubię też jeździd na wycieczki, gdzie

spędzam czas w miłym towarzystwie i odpoczywam.

Przyjemnie jest czasem pojechad na zakupy i coś

kupid sobie. Cieszę się, że mogę komuś pomóc,

przez co czuję się tu

potrzebny.”


Dział rozrywkowy

W dzisiejszym numerze przygotowaliśmy trzy zabawne, naszym zdaniem, kawały.

Przyjemnej lektury

Na cyrkowej arenie odbywa się mrożący krew w żyłach numer:

artysta chwyta za grzywę największego lwa, wkłada swą głowę do jego paszczy,

a potem jak gdyby nigdy nic wyciąga z kieszeni włóczkę i zaczyna robid na drutach.

Po jakimś czasie wyjmuje swą głowę z paszczy lwa i pokazuje publiczności zrobiony

na drutach szalik. Publicznośd jest zachwycona, na arenę sypią się kwiaty.

- Dziękuję - mówi artysta. - A może ktoś z paostwa potrafiłby to zrobid?

Z trzeciego rzędu wstaje jakaś babcia i woła:

- Ja! Z włóczki nie takie rzeczy już robiłam!

Na wyrzutni stoi rakieta gotowa do lotu w kosmos. Podchodzi do niej staruszka

i pyta:

-Panie kosmonaucie, gdzie pan leci?

-Lecę wysoko w górę, babciu.

-Do nieba?

-Tak, do nieba.

-A może mnie pan ze sobą zabrad?

-Babciu, do nieba wam jeszcze za wcześnie, zostaocie lepiej na ziemi.

-Nie mogę. Dziś na spowiedzi ksiądz powiedział mi: "Oj, Aniela, Aniela!

Za te twoje grzechy niedługo przyjdą po ciebie diabły i zabiorą cię do piekła".

No to ja chcę uciec przed nimi do nieba!

Zajączek przychodzi do sklepu niedźwiedzia.

- Poproszę miodzik.

Niedźwiedź przystawia drabinę do regału, ociężale wchodzi na samą górę,

bierze słoik, schodzi i daje zajączkowi.

Na drugi dzieo zajączek znowu przychodzi.

- Poproszę miodzik.

Niedźwiedź znowu wchodzi na drabinę, bierze słoik i zmęczony daje

zajączkowi. Na trzeci dzieo niedźwiedź widzi z daleka zajączka

przez okno. Zdejmuje miód z regału i zasapany czeka.

Zajączek wchodzi.

- Poproszę marchewki.

Niedźwiedź daje mu marchewki i zdenerwowany odstawia słoik na górę.

Zajączek wychodzi ze sklepu, ale po chwili wraca.

- A! I jeszcze miodzik!


Oczywiście nie zapomnieliśmy o zagadkach z ubiegłego numeru. Jesteśmy bardzo

ciekawi, jak Wam poszło ich rozwiązywanie – mamy nadzieję, że nie było z tym

problemów i bawiliście się przy nich równie dobrze, jak my

Oto odpowiedzi do zagadek:

Zagadka nr 1

Panie stały w kolejności:

Barbara Cabacka

Danuta Cebacka

Ewa Ebacka

Anna Dabacka

Czesława Babacka

Celina Abacka

Torebka jest więc własnością Ewy Ebackiej.

Zagadka nr 2

Kameleon po wyjściu z pokoju będzie oczywiście miał ten sam kolor,

jaki posiadał, zanim do niego wszedł

Trochę podchwytliwe te zagadki, prawda? Jeżeli komuś nie udało się udzielid

poprawnych odpowiedzi, to niech się nie martwi! Przy następnych zagadkach uda

się na pewno

Dzię-ku-je-my za wspólną zabawę


Uśmiechnij się!

Panie redaktorze! Bierz się pan za robienie gazetki!:)

Kto się chce przytulić?

Pięć kaw poproszę!

Ale jaja!


Redakcja Gazetki WuTeZetki

redaktor naczelny - Stanisław Piętka

z-ca redaktora, grafik - Marek Nejman

redaktor - Stanisław Nejman

redaktor - Katarzyna Woźnica

kącik poetycki - Anna Łukasiak

edytor - Tomasz Krzemioski

fotograf – osoba, która pierwsza

zdobędzie aparat

opiekun projektu - Paweł Jęda


Zwracamy się z prośbą o przekazanie nam 1% Paostwa podatku dochodowego.

Przekazane środki w całości posłużą na finansowanie działalności statutowej

na rzecz osób niepełnosprawnych.

KRS:

0000228443

Korzystamy z konta: 54 8001 0005 2003 0020 7878 0003

Jednocześnie chcielibyśmy podziękowad wszystkim dotychczasowym

ofiarodawcom za okazaną pomoc.

Każde najmniejsze wsparcie jest dla nas dużą pomocą.

Serdecznie dziękujemy!

Nasze dane kontaktowe:

e-mail: [email protected]

tel.: 22 789 03 71

Zapraszamy do odwiedzenie naszej strony internetowej:

www.wtzjestesmy.pl

gazetka wutezetka - wtzjestesmy.plwtzjestesmy.pl/uploaded/gazetka_nr_6.pdfwarsztaty terapii...

Documents