exostis 914

εξώστης T. 500+414 02.02.12

ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΕΝΤΥΠΟ

ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΣΚΕΨΗΣ

ΚΑΙ ΕΚΦΡΑΣΗΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ:Σελ 25. Διαγωνισμός για την συναυλία των Locomondo. Ο Εξώστης προσφέρει 8 μονές προσκλήσεις για τις κινηματογραφικές αίθουσες Ολύμπιον και Ζάννα

Στείλτε mail γράφοντας: Ολύμπιον, Ζάννα, αντίστοιχα και ονοματεπώνυμο μέχρι την Παρασκευή στις 12μ.μ στο [email protected]. Οι νικητές θα

ενημερωθούν με προσωπικό mail και θα ανακοινωθούν στο fb του Εξώστη.

3εξώστης. 2 - 8 Φεβρουαρίου 2012

Θυμώνω, απογοητεύομαι, πρώτα με τον εαυτό μου και μετά με

όλους γύρω μου. Δεν αντέχω να ακούω άλλο για την κοινωνική

έκρηξη που θα έρθει και εμείς στον καναπέ μας να καθόμαστε

μπροστά στην τηλεόραση να περιμένουμε να την παρακολουθή-

σουμε live σε ένα έκτακτο δελτίο. Ποια κοινωνία θα εκραγεί και

για ποιό λόγο; Ίσως γιατί οι τράπεζες σταμάτησαν να δίνουν δά-

νεια και πιστωτικές κάρτες. Ποιός ξέρει; Άλλωστε η επικοινωνία

με τους γύρω μας έχει γίνει τόσο δύσκολη! Ψάχνω παρηγοριά

στη μουσική και πέφτω πάνω σε ένα τραγούδι που είχα χρόνια

να ακούσω. Οι στίχοι του καταλήγουν ως εξής:

“Έντιμε άνθρωπε, κυρ-Παντελή, σκεύρωσες, σάπισες στο μαγαζί.

/ Τη νιότη ξόδεψες και την ορμή, για τη δραχμή, για το πετσί. /

Δίπλα σου τ’ όνειρο, η ζωή και το φως, μα εσύ στο κουφάρι σου

κλεισμένος εντός. / Ξέρεις πως δώσανε, κυρ-Παντελή, άλλοι τα

νιάτα τους και τη ζωή να γίνει τ’ όνειρο φέτα ψωμί, να φας κι εσύ,

κυρ-Παντελή; / Κι εσύ τι έδωσες, κυρ-Παντελή; Πες μας τι έκανες

σ’ αυτή τη γη. / Πες μας τι άφησες κληρονομιά, που να εμπνέει

τη νέα γενιά. / Έντιμε άνθρωπε, κυρ-Παντελή, έντρομε, άβουλε,

συ φασουλή, βρώμισες τ’ όνειρο και την ψυχή, άδειο πετσί χωρίς

πνοή. / Έντιμοι άνθρωποι, νέα γενιά, θάψτε τους έντιμους μες στα

σπαρτά κι αυτούς που φτιάξανε τον Παντελή, σκουλήκι άχρηστο

σ’ αυτή τη γη!”

Δίπλα μου βρίσκεται ένα χαρτί σύμφωνα με το οποίο καλούμαι

να δικαστώ τη Δευτέρα 6/2 γιατί τόλμησα να συμμετάσχω στη

διαδήλωση η οποία ακύρωσε την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου

στη Θεσσαλονίκη. Το κοιτώ και μια αίσθηση ευτυχίας με διαπερ-

νά! ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ Ο “ΚΥΡ ΠΑΝΤΕΛΗΣ”!!

Αλέξης Γκάτσης

Editorial

Ιδρυτής: Τάσος Μιχαηλίδης • Αρχισυνταξία: Μαρία Φαρδέλλα • Συντονισμός ύλης: Γιάννης Γκροσδάνης • Art director: Στέφανος Μιχαηλίδης • Διόρθωση

κειμένων: Γιάννης Δημητρίου • Oικονομική διεύθυνση: Θανάσης Ψαρράς • Διεύθυνση Πωλήσεων: Χρήστος Κουλεμάνης • Σύμβουλοι marketing: Θοδωρής Ζου-

λίδης, Γιώργος Φουντέας • Δημόσιες σχέσεις: Γιώργος Γεωργιάδης • Υπεύθυνος διανομής: Αλέξης Γκάτσης • IT consultant: Χρήστος Τατιτζικίδης Σ’ αυτό το

τεύχος συνεργάστηκαν: Θούλη Μισιρλόγλου, Μάρα Τσικάρα, Νίνα Μιχαηλίδου, Γιάννης Βασιλείου, Τάσος Μελεμενίδης, Κυριάκος Αθανασιάδης, Μάνος Λαμπράκης,

Γιώργος Φ. Φωτιάδης, Νικόλας Μπογιόπουλος, Ανδρέας Πάτσης, Νικόλας Ραχανιώτης, Δέσποινα Πολυχρονίδου, Γιάννης Χατζηγώγας, Αρχιμήδης Γ. Παναγιωτίδης,

Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου, Χρήστος Κουλεμάνης, Rita Van dengayged, Miroslava Ivanova. • Φωτογράφοι: E79, Ιωάννα Χατζηανδρέου, Μαρία Εκμεκτζή, Βίκτωρ

Μαλκίεβιτς, Καρολίνα Τσιρογιάννη • Ctp - Εκτύπωση – βιβλιοδεσία: Λιθογραφία Ι. Αντωνιάδης – Θ. Ψαρράς • Εκδοτική ομάδα: Εξώστης Ο.Ε. Τύπου 3, Τ.Κ.: 54625,

Θεσσαλονίκη, Τηλ: 2310 – 566577, Fax: 2310 – 566575

www.exostispress.gr • e-mail: [email protected] • facebook: exostisfreepress • twitter: @exostis_press

Διαφημιστείτε εδώ: 2310 566 577

Ταυτότητα

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική ή μερική, η διασκευή ή απόδοση του περιεχομένου της έκδοσης με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό ή άλλο, χωρίς

προηγούμενη γραπτή έγκριση του εκδότη. Η άποψη των συνεργατών δεν είναι απαραίτητα και άποψη της Διεύθυνσης του περιοδικού.

ΠεριεχόμεναΣτήλες 04 04 Mind the Art 12 Μεθυσμένο παραμύ-

θι 10 Φιξ Καρέ 11 Μεθυσμένο παραμύθι 12 ΑΗ|ΗΑ

13 Borderlife 15 Υπεραστικό κορίτσι 15 Θεσσαλο-

νίκη επιτόπου 16 Εξώστης Θ 22 Fahrenheit 451 24

Ρετρό 24 five in a row 26 Σαλάτα με καλώδια 27

Geek inside 28 Urbanities. 28 Χάνει μπαλ 29 La tia

Rita 30 E79

Θέματα: 23 Συνέντευξη: Θωμάς Κοροβίνης 25 Συ-

νέντευξη Locomondo


Mind The ArtΓράφει η Θούλη Μισιρλόγλου Φωτό: Nώντας Στυλιανίδης

Τη Συλλογή Κωστάκη την ξέρεις; Περιμένω να ακούσω μόνο ναι, γιατί έχει εκτεθεί επανειλημμένα! Αν όχι (αδικαιολόγητο σε κάθε περίπτωση!), ήρθε ο καιρός να την μάθεις. Νέα αφορμή η έκθεση “Σύνθεση-Κατασκευή-Παραγωγή. Ρωσική Πρωτοπορία και Σύγχρονη Τέχνη”, που παρουσιάζεται στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΚΜΣΤ).

Συστατικό 1: έργα περίπου του 1900-1930, πολλά μάλιστα από τα οποία δεν

έχουν ξαναεκτεθεί. Σχέδια, νέες φόρμες -δεν θα αναγνωρίσεις τον ορατό κό-

σμο-, νέες χρήσεις, νέες τεχνικές, η ουτοπία, η διερεύνηση ενός άλλου οπτικού

και πραγματικού κόσμου, μιας άλλης κοινωνίας, το όραμα μιας σοσιαλιστικής

κοινωνίας και ενός σπάνιου συλλέκτη: πιο συνοπτικά δεν μπορώ να μεταφέρω

αυτά που περικλείονται στην περίφημη Συλλογή Ρωσικής Πρωτοπορίας του

Γιώργου Κωστάκη, η οποία αγοράστηκε από το ελληνικό κράτος και προίκισε

το ΚΜΣΤ.

Συστατικό 2: τα νέα έργα που παράχθηκαν μετά από εκτεταμένο workshop

που πραγματοποιήθηκε με νεότερους καλλιτέχνες κατά τον Φεβρουάριο 2011.

Οι ιστορικοί τέχνης-επιμελητές του ΚΜΣΤ Θοδωρής Μάρκογλου και Αγγελική Χαριστού προσκάλεσαν τους 157+173 designers Μπάμπη Παπανικολάου - Χριστίνα Τσιραγγέλου (βιομηχανικό σχέδιο), Cannot not design Νικολέττα

Ανα-συνθέσειςανα-κατασκευέςπαραγωγές εκ νέου Η Συλλογή Κωστάκη…revisited

1.

2.

3.

εξώστης. 2 - 8 Φεβρουαρίου 20125

Mind The Art

1. Οι επιμελητές και συμμετέχοντες της έκθεσης2. Ιβάν Κλιούν - Σχετικά με ζητήματα

της Σύνθεσης –Κατασκευής, 1942

Ακουαρέλα σε χαρτί, 36,4 Χ 47,3 εκ.

Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

Συλλογή Κωστάκη

3. Άποψη της έκθεσης. Στο πρώτο επίπεδο έργα του Κ. Γραμμένου4. Έργα του Θ. Πασχαλίδη5. Άποψη της έκθεσης6. Έργα του Σ. Μιχαηλίδης

Διάρκεια έκθεσης: 20 Ιανουαρίου – 24 Μαρτίου 2012Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (Μονή Λαζαριστών)

Κολοκοτρώνη 21, Σταυρούπολη 56430, Θεσσαλονίκη

Τ: 2310 589140-1 & 3, F: 2310 600123

www.greekstatemuseum.com • [email protected]

Τρίτη-Κυριακή 10:00-18:00, Δευτέρα κλειστά.

Αντωνοπούλου - Μιχάλη Σέμογλου (γραφίστες), DElight Δάφνη Ηλιάκη - Εύη Ρέτζιου (σχεδιάστριες μόδας), Γιώρ-γο Ευσταθουλίδη (γλύπτη), Θοδωρή Λάλο (εικαστικό),

Στέφανο Μιχαηλίδη (γραφίστα - εικαστικό), Θανάση Πα-σχαλίδη (γραφίστα - εικαστικό), Θεόδωρο Σταματογιάννη

(εικαστικό) και Κωσταντίνο Φώτα (πολιτικό μηχανικό), να

εμπνευστούν από τη Συλλογή Κωστάκη. Οι καλλιτέχνες

ξεναγήθηκαν στην έκθεση «Το Σύμπαν της Ρωσικής Πρω-

τοπορίας: Τέχνη και Εξερεύνηση του Διαστήματος 1900-

1930», παρακολούθησαν σχετικές διαλέξεις και ανοικτές

συζητήσεις, επισκέφθηκαν τις αποθήκες όπου φυλάσσεται

η συλλογή, ενώ τους δόθηκε χρόνος, προκειμένου να δη-

μιουργήσουν έργα για την παρούσα έκθεση.

Το αποτέλεσμα είναι μια έκθεση με δυο άξονες: την Σύν-

θεση από τη μια και την Κατασκευή-Παραγωγή από την

άλλη. Οι τρεις αυτές λέξεις έχουν ιδιαίτερη σημασία για

τη ρωσική πρωτοποριακή τέχνη, καθώς συναντώνται σε

ένα μεγάλο ποσοστό έργων της εποχής και ταυτόχρονα

περιγράφουν τις φάσεις και την εξέλιξη της Ρωσικής Πρω-

τοπορίας, από τους πρώτους γεωμετρικά αφηρημένους

ζωγραφικούς πειραματισμούς στην κονστρουκτιβιστική

λογική και στην βιομηχανική παραγωγή χρηστικών αντι-

κειμένων. Οι επιμελητές έχουν διακρίνει χονδρικά τα έργα

σε δισδιάστατα και τρισδιάστατα, ενώ εμπλέκουν τα έργα

της συλλογής με τα νεώτερα, καθώς και με εκείνα των

καλλιτεχνών-guest. Οι «guests» αυτοί, ξεχωριστά προσκε-

κλημένοι καλλιτέχνες, είναι οι Βάσω Γκαβαϊσέ, Κορνήλιος Γραμμένος, Νίκος Καναρέλης και Γεωργία Σαγρή και έχουν

ασχοληθεί ήδη από παλιά στο έργο τους με τη ρωσική

πρωτοπορία και τις έννοιές της.

Συνολικά, αν μεγάλο μέρος της ρωσικής πρωτοποριακής

δημιουργίας στόχευε στην βιομηχανική παραγωγή, σήμερα,

μέσα από την έκθεση του μουσείου, εκεί πάλι μοιάζει να

δικαιώνεται. Φαίνεται ότι οι ιδέες που περικλείονται στο

σύμπαν της ρωσικής πρωτοπορίας, ακόμη και σήμερα,

μιλούν αμεσότερα στους δημιουργούς των εφαρμοσμένων

τεχνών και εκεί μοιάζει η νέα σχέση που δημιουργείται να

είναι πιο οργανική. Έτσι, η τέχνη ίσως καταφέρει να σπάσει

τα δεσμά των μουσείων, κατά τη ρήση του N. Tarabukin

(1922), και εκτιναχθεί θριαμβευτικά μες στη ζωή. •

4.

5.

6.

Πολιτιστικό κέντρο Θεσσαλονίκης του ΜΙΕΤΣτις 20:00Βίλλα Καπαντζή Β. Όλγας 108

Το μορφωτικό ίδρυμα εθνικής τράπεζης και το contrast/αντίθεση: φεστιβάλ φωτογραφίαςΕγκαινιάζουν την έκθεση με τίτλο: “Σπουδή στο σουρεαλισμό”

Στο ΟΞΥΓΟΝΟΟλύμπου 81στις 7 μ.μ.

Οι εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟσας προσκαλούν σε συζήτησημε αφορμή το νέο βιβλίο του Νίκου Κουνενή

ΠΕΡΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣΣάτιρα ηθών και θεσμών

Πέμπτη 2/2

Παρασκευή 3/2

Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού Λεωφόρος Στρατού 2

Προβολή ντοκιμαντέρ: ‘Out of Cordoba’ του Jacob Bender. Η προβολή εντάσσεται στο πρόγραμμα των παράλληλων εκδηλώσεων γύρω από την τρέχουσα έκθεση του Μουσείου ‘Βυζάντιο και Άραβες’, η οποία θα παραμείνει ανοιχτή για το κοινό πριν και μετά την προβολή.Μετά την προβολή, θα ακολουθήσει συζήτηση με τον σκηνοθέτη, Jacob Bender, μέσω skype.Διάρκεια προβολής: 82’19.00Γλώσσα: αγγλικάΕίσοδος ελεύθερη


BLOCK3326ης Οκτωβρίου 33

LOCOMONDO liveΤο reggae συγκρότημα επιστρέφει για δυο μέρες γεμάτες φως, ελπίδα και ατελείωτο χορόΠεριορισμένη προπώληση στα Metropolis: E10 Προπώληση/ταμείο: E15e-tickets at: www.loco2012.eventbrite.com

Παρ. 3/2 & Σαβ. 4/2

Σαβ. 4/2 &Σαβ. 11/2Principal ClubΑνδρέα Γεωργίου 56

ΦΟΙΒΟΣ ΔΕΛΗΒΟΡΙΑΣ - ΜΑΡΘΑ ΦΡΙΝΤΖΗΛΑΞΥΠΟΛΥΤΟΙ ΣΤΟ ΠΑΛΚΟστις: 22.00Tηλέφωνο Κρατήσεων: 2310.428088


Mind The Art

Παρασκευή 3/2Στο ΔΥΝΑΜΟ project-spaceΤύπου 5 (Κάθετη στη Βαλαωρίτου)

Τελευταία ημέρα της έκθεσηςControlled Explosion/ (true Romance)των Σοφία Τούμπουρα και Παναγιώτη Σαμσαρέλου

Από τις 12 το μεσημέρι .Bar «Manifesto», Δημητρίου Γούναρη 51, πίσω από τη Ροτόντα

“ΟΔΥΣΣΕΑΣ” ΣΕ ΕΙΚΟΣΤΕΣΣΕΡΙΣ ΩΡΕΣΤο εμπνεύστηκε ο Μπαμπασάκης, στην Αθήνα, και μας άρεσε η ιδέα. Έτσι, διοργανώνουμε μαραθώνιο non-stop ανάγνωσης του “Οδυσσέα”, τιμώντας την 90ή επέτειο εκδόσεως του εμβληματικού αυτού βιβλίου - φυσικά, στη μετάφραση του Καψάσκη.

Πέμπτη 2/2

ART is HARDστην αποθήκη 7 στο Λιμάνι από τις 11 το πρωί.• Γενική είσοδο: E 5• Φοιτητικό: E 3 (με επίδειξη κάρτας)• Ανεργους: E 3 (με επίδειξη κάρτας)• Φοιτητές καλών τεχνών (είσοδος δωρεάν με επίδειξη πάσου)


1.

Τρίτη7/2

Τρίτη7/2

IANOS Αριστοτέλους 7Παρουσίαση βιβλίου19:00

Αλέξανδρος Αβραμίδης Μια πόλη που ξεχνάει το όνομά της.

Κείμενα και εικόνες για τη Θεσσαλονίκη, εκδόσεις IANOS.

Θα μιλήσουν οι Γιώργος Σκαμπαρδώνης, συγγραφέας, Ηρακλής Παπαιωάννου, Επιμελητής Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης

ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ Αίθουσα Αιμίλιος Ριάδης Μ2 (τηλ.2310-895800) Εθνικό Θέατρο

“Περικλής” Σκηνοθεσία: Γιάννης Χουβαρδάς

ΠΑΙΖΟΥΝ : Κώστας Βασαρδάνης, Στεφανία Γουλιώτη, Γιώργος Κοταρίδης, Χρήστος Λούλης, Μανώλης Μαυροματάκης, Βασίλης Παπαγεωργίου, Δημήτρης Πιατάς, Μαρία, Λυδία Φωτοπούλου, Μηνάς Χατζησάββας Τιμές εισιτηρίων: E15, E18, E23, E28

Δευτέρα6/2

Κάθε Παρ. Σαβ. & Κυρ.

ΟΛΥΜΠΙΟΝ, 18.00

«Τα κορίτσια της βροχής»

Ειδική προβολή για την ταινία της Αλίντας Δημητρίου για τις αγωνίστριες της Αντιδικτατορικής ΑντίστασηςΕίσοδος Ελεύθερη

Θέατρο Τέχνης«Ακτίς Αελίου»Χριστοπούλου 12

«O,ΤΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΠΟΘΕΙΣ» - Λόγια Χωρίς Πράξεις -του Δημήτρη ΔημητριάδηΓενική Είσοδος: E15, Οικογενειακό-Εκπαιδευτικών: E12, Φοιτητικό-Ομαδικό-Ανέργων: E10ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ ΘΕΣΕΩΝ - ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ2310 229.249

ΘΕΑΤΡΟ ΣΟΦΟΥΛΗΤραπεζούντος 5 και Σοφούλη, Καλαμαριά

ΠΟΙΟΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ της Χρύσας Σπηλιώτη σε σκηνοθεσία Παύλου ΔανελάτουΤετάρτη λαϊκή E10 γενική είσοδος και Κυριακή E15, E10 (φοιτητικό, ανέργων, εκπαιδευτικών)Κρατήσεις: 2310423925

ΘΕΑΤΡΟ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΙΧΗ Πανεπιστημίου 2 - Ευαγγελίστρια

«1843» Του Ανδρέα ΣτάϊκουΩΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ: 21:15Κανονικό E10, Φοιτητικό και ομαδικό E8ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ ΘΕΣΕΩΝ: 2310-210308

Κάθε Τετ. & Κυρ.

Κάθε Παρ. Σαβ. & Κυρ.

Συνεχίζεται

Το ΤΜΗΜΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΩΝ Α.Π.Θ ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΤΕΧΝΗΣ και το GOETHE-INSTITUT ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΙΔΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ και τη συμμετοχή της Κίνησης των 5Μ παρουσιάζουν την:

1η Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής Θεσσαλονίκης/Αρχιτεκτονική και Πόλη στη Νοτιοανατολική ΕυρώπηΘεσσαλονίκη 2012ΕΓΝΑΤΙΑ 154 (ΔΕΘ-HELEXPO)

Μονή Λαζαριστών - Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

«Σύνθεση-Κατασκευή-Παραγωγή. Ρωσική Πρωτοπορία και Σύγχρονη Τέχνη»

Τρίτη-Τετάρτη-Πέμπτη-Παρασκευή: 10:00-18:00 Σάββατο-Κυριακή: 10:00-18:00

Συνεχίζεται

Σάββατο4/2

ART HOUSE gallery-bar

DJ FrenicSupport Act by The TroubleDoors Open at 22.00

Eightball ClubΠίνδου 1. Λαδάδικα

2L8Την συναυλία θα ανοίξουν οι Mind the Trap.Είσοδος E10 με μπύρα.Ώρα έναρξης: 21.00

Σάββατο4/2


Mind The Art

Mind The Art


ΘΕΑΤΡΟ από 02/02 - 09/02

ΑΚΤΙΣ ΑΕΛΙΟΥ (Τηλ. 2310 229.249): α) Κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 21:15 “Ότι πιο πολύ ποθείς” το νέο έργο του Δημ. Δημητρίαδη σε σκη-νοθεσία: Νίκου Σακαλίδη. β) Κάθε Δεύτερα 22.00 “Το Πάρκο”, Σκηνοθετική επιμέλεια: Νίκος Σακαλίδης, Αυτοσχεδιασμός-Σενάριο: Θ. Βελισσάρης. ΑΜΑΛΙΑ (τηλ.2310 82 14 83): α) Παρασκευή & Σάββατο: 21.00, Κυριακή: 19.00. Εώς 29 Ιανουαρίου 2012 “Πανικός στα παρασκήνια” του Κεν Λού-ντβιχ. Σκηνοθεσία: Στάθης Μαυρόπουλος. β) Κάθε Τετάρτη και Πέμπτη ως τις 31 Ιανουαρίου, 21.00μμ “Ολεάννα” του Ντέιβιντ Μάμετ. Σκηνοθεσία: Γλυκε-ρία Καλαϊτζή Παίζουν: Γιάννης Μόχλας, Νανά Παπαγαβριήλ.AΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ (2310 262 051): Παρασκευή: 21:15 Σάββατο: 18.15 & 21.15 (από 19/01) «Το Μήλο» Κείμενο- Σκηνοθεσία: Γιώργος Βάλαρης. ΑΥΛΑΙΑ (2310423925): Τετάρτη–Σάββατο 21.00μμ, Κυριακή 19:00μμ. (25/01-12/02/2012) «Οι έμποροι των εθνών» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη σε σκηνοθεσία Θοδωρή Αμπαζή. ΚΘΒΕ α) Ε.Μ.Σ.: Τετάρτη & Κυριακή 19.00, Πέμπτη -Σάββατο 21.00μμ (εώς 15 Ιανουαρίου 2012) “Οι Άγαμοι Θύται... στο Δημόσιο” Σκηνοθεσία: Ι. Μιχαηλί-δης. β) Ε.Μ.Σ.(νέο Υπερώο): Από 25/12, Τετάρτη & Κυριακή 19.00, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο 21.00 “Ντυμπούκ” Σκηνοθεσία- Σκηνικός χώρος: Σω-τήρης Χατζάκης. γ) ΓΑΙΑ LIVE: Κάθε Κυριακή και Τετάρτη στις 22.00 “P.I.G.S` Reloaded”, Σκηνοθετική επιμέλεια: Εύη Σαρμή - Χρήστος Παπαδημητρίου. δ) ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ: Για 20 παραστάσεις (30/12/2011-21/01/2012) Τετάρτη & Κυριακή 19.00, “Αμάν Αμήν” Σκηνοθεσία: Σταύρος Ξαρχάκος. Παίζουν: Ζ. Καρούνης, Ε. Κουνάδη, Κ. Μαντζόπουλος, Ν. Μπινοπούλου, Κ. Ντάλη, Μ. Σουλτάτου, Κ. Τσίγκος. Πέμπτη & Παρασκευή 21.00, Σάββατο 18.00 & 21.00 ε) ΜΟΝΗ ΛΑΖΑΡΙΣΤΩΝ: Τετάρτη & Κυριακή 19.00, Πέμπτη-Παρασκευή 21.00, Σάββατο 18.00 & 21.00 (20/01-19/02/2012) “Το Τρομπόνι” του Μάριου Πο-ντίκα. Σκηνοθεσία: Δημήτρης Σακατζής.ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ (2310 895 800): 7-9/2/2012 “Περικλής” Σκη-νοθεσία: Γιάννης Χουβαρδάς. (Αίθουσα Αιμίλιος Ριάδης Μ2)ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ - ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ (Τηλ. 2310-458591): Τετάρ-τη-Σάββατο 9:15μ.μ., Κυριακή 7:30 μ.μ. (18/01-05/02/2012) “Ορφανά” του Ντέννις Κέλλυ. Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος.OΡΑ (2310 232799 & 6986 803477): α) εώς 29/01 «Το Μόνον της Ζωής του Ταξείδιον» του Γ. Βιζυηνού. Διασκευή και σκηνοθεσία Δήμου Αβδελιώδη.β) Σάββατο-Κυριακή 18:30, Δευτέρα-Τετάρτη 21:30 «Δον Περλιμπλίν και Μπελίσα» του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα Σκηνοθεσία:Κρικελίκου Κόμνω ΣΟΦΟΥΛΗ (τηλ. 2310423925): α) Πέμπτη-Κυριακή 21.00 “Το Μαγαζάκι του Τρόμου” Σκηνοθεσία: Άγγελος Κλωνάρης. β) Κάθε Τετάρτη 21.00 και Κυρια-κή 18.15 “Ποιος ανακάλυψε την Αμερική” της Χ. Σπηλιώτη Σκηνοθεσία: Παύ-λος Δανελάτος. Παίζουν: Παυλίνα Χαρέλα, Νάντια Δαλκυριάδου.ΤΑΞΙΔΙ ΟΝΕΙΡΟΥ(6972.702870): Παρασκευή & Σάββατο στις 21:30, Κυριακή στις 19:00 “Σκουληκότρυπα” από την θεατρική ομάδα Cassettina Σκηνοθεσία : Λίλα Σταμπούλογλου. ΤΕΧΝΟΥΡΓΕΙΟ (6945114925): Κάθε Σαββατοκύριακο στις 21.00 (μέχρι 19 Φε-βρουαρίου) “Η Εκδίκηση του Καταψύκτη”. Σκηνοθεσία: Βούλα Γεωργιάδου.ΦΛΕΜΙΝΓΚ (2310 812000): Κάθε Σάββατο, 22.00μμ “MOUTZA COMEDY” σκηνοθεσία Γρηγόρη Μήττα, Παίζουν: Ε.Στέφα, Χ.Μαγκάκη, Γ.Βαβούρας. FOXTROT: Κάθε Δευτέρα στις 21.30 “Αυτοσχεδιάζοντας στο Fox Trot” Σύλλη-ψη- Σκηνοθεσία: Ευδόκιμος Τσολακίδης.STUDIO ΝΕΜΕΣΗ (τηλ.2310-326230/853561): Σάββατο 21.00μμ Κυριακή 19.30μμ “Υπερ-Παραγωγή...Παράξενα Πλάσματα” Σκηνοθ.:Τζίμης Κούρτης.STUDIO ΠΑΡΑΘΛΑΣΗ (2310-216567): Κάθε Παρασκεύη στις 21.00. (εώς 25/03/2012) «Κάθε Παρασκευή και ένα Έγκλημα» Σκηνοθεσία: Μόνα Κιτσο-πούλου, Γιώργος Γκασνάκης.

ΘΕΑΤΡΟ ΠΑΙΔΙΚΑΑΘΗΝΑΙΟΝ (2310 832 060): κάθε Κυριακή 12.00μμ και καθημερινές 10.00πμ για σχολεία. “Δον Κιχώτης“ σε απόδοση Μαρίας Αλβανού, σκην: Π. Καραγιάννης. ΑΜΑΛΙΑ (2310 821483): κάθε Κυριακή 11.30πμ και καθημερινές για σχολεία (εώς 25/12/2011) “Το νερό της ζωής” των Αφων Γκριμ, Απόδοση και Σκην: Ελένη Δημοπούλου.ΑΝΕΤΟΝ (2310 8698 69): Από 6 εώς 30/11. Κάθε Κυριακή 11.30 π.μ. “Η Φοίβη και οι 4 πλανήτες” από τη θεατρική ομάδα Παραμυθούσα. Σκηνοθεσία: Λ. Κλινίδης. ΑΥΛΑΙΑ (2310423925): Κάθε Κυριακή στις 11:00 και καθημερινά για σχολεία (εώς 25/03/2012) “Ένας δεινόσαυρος στο μπαλκόνι μου” του Σάκη Σερέφα. Σκηνοθεσία: Σοφία Καρακάντζα. Παίζουν: Κώστας Γιωτόπουλος, Νάντια Δαλ-κυριάδου, Μαρία Κλεάρχου, Γιάννης Πόχλας, Χριστόφορος Χριστοφορίδης.ΕΓΝΑΤΙΑ (2310 428007): εώς 22/04/2012 “Ρομπέν των Δασών” Σκηνοθεσία: Κάρμεν Ρουγγέρη Κάθε Κυριακή στις 11.30 και για σχολεία, καθημερινά μετά από τηλ. συνεννόηση.ΚΘΒΕ α) ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ: Τρίτη - Παρασκευή: 10.30 πμ (για σχολεία), Κυριακή 11.00 πμ και 15.00μμ (για το κοινό) “Ντενεκεδούπολη” της Ευγενίας Φακίνου. Σκηνοθεσία: Φωτεινή Μπαξεβάνη. Παίζουν: Ε. Αμπουμόγλι, Δ. Διακοσάββας, Χ. Νταρακτσής, Ν. Ορτετζάτος, κ.α. β) ΜΟΝΗ ΛΑΖΑΡΙΣΤΩΝ (Νεανική Σκηνή): Τρίτη - Παρασκευή 10.30 πμ (για σχο-λεία), Κυριακή 11.00 πμ (για το κοινό) “Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα” σε διασκεύη Λ.Λαζόπουλου και σκηνοθεσία Γ. Ρήγα. Παίζουν: Γ. Καραούλης, Μ. Αβραμάκη, Ι. Αϊβάζογλου, Π. Ελευθεριάδης, Γ. Καραμφίλης, κ.α. ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ (2310 834996): Κάθε Κυριακή 11.30 πμ “Οδυσσεβάχ”, σκηνοθε-σία: Κώστας Γάκης.ΝΟΗΣΙΣ (2310206280 - 6977995228): Κάθε Κυριακή στις 11.30 πμ «Η Φοίβη και οι 4 πλανήτες» της Φωτεινής Κατσάλη Γιβάνη. Σκηνοθέτης: Λεωνίδας Γλυ-νίδης Παίζουν: Τ. Μπούμπαρη, Ι. Κοντέλλης, Χ. Παρσαλίδου, κ.α.. OΛΥΜΠΙΟΝ (τηλ.: 2310 22 22 99): Παραστάσεις κάθε Κυριακή στις 11:30 το πρωί / Παραστάσεις για σχολεία τις καθημερινές «Παραμύθι χωρίς όνομα» της Πηνελόπης Δέλτα από την Παιδική Σκηνή «Νέου Θεάτρου Θεσσαλονίκης»ΣΟΦΟΥΛΗ (Τηλ. 2310 423925): Κάθε Κυριακή 11.30πμ “Η Χώρα των που-λιών”, Σκην: Γιάννη Καλατζόπουλου. Κ. Γακίδης, Χ. Μαστρογιαννίδης, Κ. Μαυ-ροφρύδου. •

Ξεκίνησαν οι παραστάσεις του νέου έργου του Δημήτρη Δημητριάδη «Ό,τι πιο πολύ ποθείς» - Λό-

για Χωρίς Πράξεις, από το Θέατρο Τέχνης Ακτίς Αελίου. Το έργο, που γράφτηκε κατόπιν παραγ-

γελίας του Καλλιτεχνικού Διευθυντή του Θεάτρου, Νίκου Σακαλίδη, βασίζεται στο αριστούργημα

του Μαρκήσιου Ντε Σαντ «Η φιλοσοφία στο Μπουντουάρ». Ο Δημήτρης Δημητριάδης αναπλάθει

τον προκλητικό μύθο δημιουργώντας ένα νέο και αμιγώς θεατρικό κείμενο με πλήθος αναφορές

από τη κλασική ως τη σύγχρονη δραματουργία. Ο λόγος αποκτά κυρίαρχη θέση και αναλαμβάνει

να ανατρέψει κάθε δεδομένο όχι μόνο στο επίπεδο της ιστορίας αλλά και της θεατρικής πράξης.

Όπως σημειώνει ο Ν. Σακαλίδης “Ο Δημητριάδης αποκαλύπτεται με αυτό το έργο όχι απλώς ως

ένας ώριμος ποιητής, αλλά και ως ένας σπαρακτικός, είρων, ιδιοφυής ανθρωπιστής”.

«Ό,τι πιο πολύ ποθείς» - Λόγια Χωρίς Πράξεις - του Δημήτρη Δημητριάδη

infoΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ26 Ιανουαρίου - 8 Απριλίου 2012

ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝΚάθε Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή στις 21:15

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝΓενική Είσοδος: 15€,

Οικογενειακό-Εκπαιδευτικών: 12€,

Φοιτητικό-Ομαδικό-Ανέργων: 10€

ΧΩΡΟΣΘέατρο Τέχνης «Ακτίς Αελίου»

(Χριστοπούλου 12 - Θεσ/νίκη)

ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ ΘΕΣΕΩΝ - ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ2310 229.249

ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ1 ώρα και 30 λεπτά

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣΣκηνοθεσία: Νίκος Σακαλίδης, Σκηνικό-Κοστούμια: Μένη Τριανταφυλλίδου, Μουσική: Πάρις Παρα-

σχόπουλος, Φωτισμοί: Πολύβιος Σερδάρης, Βοηθοί Σκηνοθέτη: Κωνσταντίνα Λιάκου, Μαργαρίτα

Κούτοβα, Οργάνωση Παραγωγής: Δέσποινα Καλπενίδου, Μαργαρίτα Κούτοβα

Παίζουν: Θεανώ Αμοιρίδου, Γρηγόρης Παπαδόπουλος, Βίκυ Κατσίκα, Θωμάς Βελισσάρης, Γιώργος

Κολοβός, Δανάη Τίκου, Κώστας Καλουδιώτης


Mind The Art


Φιξ καρέΕπιμέλεια: Nίνα Μιχαηλίδου - Φωτογραφίες: Βίκτωρ Μαλκίεβιτς

Τελικά η τέχνη είναι δύσκολη υπόθεση;Είναι μια υπόθεση όπως το να φάει κανείς, να επικοινωνήσει, να ονει-ρευτεί ένα καλύτερο αύριο, επομένως πολύ δύσκολο. Αλλά υπάρχουν ανάμεσα μας κάποιοι άνθρωποι που δεν πτοούνται από τέτοια. Φαί τους και γλώσσα τους και όνειρο τους είναι η δουλειά τους. Ο τρόπος αυτός ζωής τους είναι η έμπνευση μας, η γοητεία να κάνεις αυτούς τους ανθρώπους για μια ημέρα ορατούς σε όλους εμάς τους υπό-λοιπους.

Ποιός είναι ο σκοπός του Art is hard και ποιά ανάγκη έρχεται να καλύψει;Η Τέχνη να σοκάρει, να κόβει την ανάσα, ακόμα και να φύγεις από τον χώρο και να βρίζεις που ήρθες και “τί μ....ς είναι αυτές που είδες”! Είμαι σίγουρος πως στο κρεβάτι του ο καθένας θα ανακαλέσει στο μυαλό του αυτές τις μ....ς και πιο ήσυχος θα επεξεργαστεί αυτό που είδε. Είναι άνθρωποι που σε προηγούμενα ART IS HARD προσωπικά ήρθαν και μας βρήκαν για να μας πουν πόσο απαράδεκτα είναι κά-ποια έργα καλλιτεχνών και πως το υλικό μας δεν άξιζε τον κόπο για τόσο ντόρο, εκθέσεις κλπ και στο επόμενο τους είδαμε πάλι εκεί, και πάλι και πάλι... Ε! αυτό για εμάς τα λέει όλα. Μας δείχνει απροκάλυ-πτα πως οι άνθρωποι έχουν την ανάγκη να δουν πράγματα μη αναμε-νόμενα, να αμφισβητήσουν και στο τέλος να αναθεωρήσουν...

Το art is hard θα μπορούσε να στηθεί και να σταθεί σε οποιαδή-ποτε ευρωπαϊκή πόλη;Ναι είναι μια κίνηση και μια αντιμετώπιση για τα πράγματα που εκτός Ελλάδος νομίζουμε πως είναι πιο συμβατή. Ίδωμεν.

Η ανταπόκριση των καλλιτεχνών στο κάλεσμα που κάνετε κάθε χρόνο, σε τι επίπεδα βρίσκεται; Είναι ικανοποιητική;Οι άνθρωποι που εκθέτουν στο ART IS HARD το κάνουν για πρώτη φορά. Έρχονται και μας δείχνουν τη δουλειά τους απλά και όμορφα. Βρίσκουν αυτό το εγχείρημα ενδιαφέρον, σχεδόν στα όρια της τρέ-λας αν σκεφτείς πως όλο αυτό γίνετε για μία ημέρα. Ίσως και αυτό το γεγονός και μόνο τους προκαλεί! Ανήκουν σε κάθε χώρο που απαιτεί δημιουργικότητα και κότσια. Έχουμε μια αρχιτεκτόνισσα που κάνει τσιμέντο και καλουπώνει μόνη της τα έργα της!!! Πολλά παιδιά από τη Σχολή Καλών Τεχνών και επίσης άνθρωποι που ουδέποτε είχαν σπουδάσει την τέχνη τους σε κάποια σχολή αλλά γι’ αυτούς είναι μια βιωματική κατάσταση συνδεδεμένη με την ίδια τους την ύπαρξη. Είμαστε πάρα πολύ ικανοποιημένοι από όλη αυτή την ανταπόκριση και το επίπεδο των έργων κάθε φορά!

Το κοινό της Θεσσαλονίκης πώς ανταποκρίνεται; Οι θεσσαλονικείς όσο και εν λέγεται κατά κόρον και έχει καταντήσει στερεότυπο πραγματικά είναι ένα πολύ δύσκολο και απαιτητικό κοινό. Αμφισβητηθήκαμε αρκετά και χρειάστηκε χρόνος για να πειστεί για την πρωτοπορία του εγχειρήματος. Αλλά αυτό είναι αυτό ακριβώς που θέλουμε...αμφισβήτηση μήτηρ πάσης μαθήσεως! •

Λιάνα Παπαδαφνιάδη + Κώστας Τίκης

Art is hard

Η φωτογράφηση έγινε στο Mediterranean Palace HotelΣαλαμίνος 3 & ΚαρατάσουΤηλ: 2310552554http:www.mediterranean-palace.gr


Μεθυσμένο ΠαραμύθιΓράφει η Μάρα Τσικάρα - E: [email protected]

Από το στόμα του πετάγονται τσαλακωμένες λέξεις, φθόγγοι θρύψαλα, ένας

οχετός συμφώνων, ένα σμήνος από άηχα φωνήεντα. Το σύστημα μπλόκαρε.

Μια επανεκκίνηση ίσως να ήταν μια κάποια λύση. Κλείνω και ξανανοίγω τον

διακόπτη. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

A b c. Avoid Bad Company. Ξεπαρεού… ξεφίλοι. Άντε τώρα να βρεθεί η κα-

τάλληλη ιαματική παρέα. Ανοίγει την ατζέντα και ψάχνει τις επαφές του

αλφαβητικά.

Άλφα. Από πού να Αρχίσω; Αναμφισβήτητα. Από Αυτό που Απουσιάζει. Ακόμη

μια φορά. Απόψε. Αύριο; Αν μπορείς... Απλώνω Αδέξια Αποχαιρετώ. Χωρίς Αχ.

Αυτά, όσο κι Αν φαίνονται μικρά, δεν χώρεσαν ποτέ σε κανέναν Αποθηκευτικό

χώρο. Πάντα περισσεύουν ή ξεχνιούνται όπου τυχαίνει να τα Ακουμπήσεις.

Βήτα. Βολεύει; Βέβαια. Βλέπουμε… Βαδίζουμε. Βροχή. Βραβείο. Βυθός. Βρισκό-

μαστε. Βασίστηκα. Βούτηξα. Βιάστηκα. Βλακεία; Το Βήτα δεν ήταν ποτέ από τα

αγαπημένα του. Όσο κι αν επέμεναν τα Βιβλία, τα Βότανα, τα Βαθυστόχαστα

στιχάκια. Βατράχια παρέμεναν οι πρίγκιπες, Βουβές οι εικόνες στο χαρτί.

Γάμα σε σχήμα κρεμάλας από το σχολείο ακόμα. Γιατί δε Γελάει ποτέ; Χρώμα

Γκρενά. Κάτι σαν κόκκινο μα λιγότερο Γοητευτικό. Γεύση τιμωρίας και ενοχών.

Γάμα κι όμως δεν έχει Γλυκό το βράδυ.

Δως μου ένα ψέμα ν’ αποκοιμηθώ.

Μια Εκδρομή στην Επιβλητική Έπαυλη του Έψιλον; Επιτέλους. Εδώ Είμαστε.

Έλα κι εσύ. Ελεύθερο θέμα.

Ζωγραφίστε ό,τι Ζαλίζει και δε Ζορίζει.

Ήλιος.

Ο σάκος του Θήτα περιλαμβάνει πάρα πολλές λέξεις. Υγεία, έρωτα, δημιουρ-

γία, ένα ζεστό παλτό, ένα χρωματιστό κασκόλ, ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί.

Αναμμένο τζάκι, κάστανα, κυδώνι γλυκό, μια ωραία ταινία, μια ωραία είδηση.

Μακρύς ο κατάλογος των επιθυμιών. Ευτυχώς το Θήτα έχει μεγάλο στομάχι και

χωράει όλα τα Θέλω του κόσμου. Για να τα πραγματοποιήσει κιόλας, μάλλον

πρέπει να περάσει σε άλλο γράμμα. Προλαβαίνει το Άλφα και του Απαντά:

Αδύνατον.

Στο σάκο του Θήτα στριμώχνεται και μια πόλη. Κι ας μην είναι όπως Θα την

ήθελε. Θολή λίγο. Το παίζει Θύμα πότε πότε. Για άλλους Θύτης. Έχει κι αυτή

τους Θησαυρούς της. Θαμμένους καλά. Έχει και Θέα στη Θάλασσα. Αν Θέλεις

να τη δεις. Άλλοτε μυρίζει Θάνατο. Άλλοτε πάλι Θαύμα. Μια εντυπωσιακή Θεά

ή μια κουραστική Θείτσα. Πόλη. Αρκετά γράμματα αργότερα. Προς το παρόν

Θεσσαλονίκη. Ως εδώ.

Όταν δε βγαίνουν καθαρά οι λέξεις από το στόμα του, όταν είναι τραυμα-

τισμένοι οι ήχοι που αρθρώνει, προσπαθεί να πάρει τα πράγματα από την

αρχή- σαν παιδί που μαθαίνει την αλφαβήτα. Κι αν δεν προλάβει να φτάσει ως

το ωμέγα, τι πειράζει. Μεθυσμένο είναι, ορίζει το τέρμα του εκεί που τρεκλίζει

καλύτερα. Τέλοθ. •

ΑλφαθήταΜια συνομιλία με τη ζωγραφική του Δημήτρη Παπαδόπουλου

AH HA

Entschuldigung, Deutschland. [ 1 ] Η, καταπώς λεν, βδελυρή,

αποτρόπαιη, χυδαία, βάρβαρη, καταγέλαστη, πονηρή, ύποπτη,

σατανική, νεοταξίτικη, θλιβερή, υποκρύπτουσα ποιος ξέρει τι

και Κύριος οίδεν άλλες ποιες κρύφιες επιδιώξεις των βρομε-

ρών και τρισαθλίων Ούννων, που σίγουρα είναι τέκνα του Σα-

τανά και Εβραιομασόνοι και κίναιδοι, η προκλητική και αντε-

θνική και αντευρωπαϊκή ιδέα περί Επιτροπείας, που έβγαλε

από τα ρούχα τους όλους τούς καθαρούς Έλληνες, αυτά τα

καμάρια, αυτά τα παραδείγματα ανθρωπιάς, αυτούς τους

πυλώνες φιλότιμου κι αντρειοσύνης, με βρίσκει (αν και —φευ!

και προς οδύνην μας— δε θα πραγματοποιηθεί…), όχι απλώς

σύμφωνο, αλλά και διαπρύσιο υπέρμαχό της. Για την ακρίβεια,

την έχω θέσει εγώ ο ίδιος προ πολλών ετών (τότε, παλιά,

πριν την πρώτη από τις μεγάλες μας διαψεύσεις και απο-

γοητεύσεις), τόσο σε ιδιωτικές συζητήσεις όσο και δημόσια,

και όχι μόνο μία φορά. Πάγια θέση μου είναι, άλλωστε, όταν

έρχεται ο λόγος στο αν μπορούν, ή στο αν πρέπει, ή στο αν

γίνεται να φυλάνε λυσσασμένοι λύκοι τα πρόβατα — ή, εντέ-

λει, το ελληνικό κράτος (αυτή η ρημαδολέξη που μισώ όσο

τίποτα) να είναι υπεύθυνο ([γέλια], όπως σημειώνουν και οι

ανεπαρκείς δημοσιογράφοι όταν αποτυπώνουν μία συνέντευ-

ξη) για την τήρηση των δημοσιονομικών πολιτικών της χώρας

(«του τόπου» [sic]) και δη των συμπεφωνημένων από κοντά

δυο χρόνια τώρα για (τίποτε περισσότερο πέραν τούτου:) την

υπαγωγή μας στο Άρθρο 99, για το συμμάζεμα με —φυσικά—

χαρακτηριστικά κολασμού αυτής της χώρας-παράσιτου που

έχει την Ευρώπη για ξενιστή. Δε με ενδιαφέρουν, δε, ποσώς

ούτε οι ναζιστικές φωνές καταγέλαστων μίμων, ούτε οι από

άμβωνος τσιρίδες, ούτε η υστερία παλιών εθνικών ηρώων,

ούτε τα χυδαιολογήματα κάποιων πολιτικών-μπονσάι που

τους φύτεψε το Τηλέραμα στη Βουλή: κανενός από δαύτους

ο ψευτοκαϊλές δε με αγγίζει μηδέ στο τόσο — και οι μεν και

οι δε θέλουν την ΑΠΟΛΥΤΗ και ΔΙΑ ΠΑΝΤΟΣ καταστροφή του

ασπαίροντος κρατιδίου για να το δαγκάσουν μια για πάντα

από τον θλιβερά ισχνό λαιμό του και μετά ν’ αρχίσουν να

τρέμουν. Και να τρέμουν. Τους ενδιαφέρει έκτακτα τούτο: να

τρέμουν με τη μασέλα γαντζωμένη στο σκέλεθρο που εγκυ-

μονούμε. [ 2 ] Α, ναι, αντιλαμβάνομαι πως όλο αυτό βρίσκεται

«εκτός των ευρωπαϊκών δεδομένων» τε και «κεκτημένων», και

υπολήπτομαι τους σοβαρούς φίλους μου που το αποστρέφο-

νται επίσης (αλλά όχι επειδή θίγεται «η αξιοπρέπειά μας» — ας

μένει ο λόγος περί αξιοπρεπείας, είναι στενάχωρο ζήτημα),

επειδή ούτε προβλεπόταν σε κάποια από τις προηγηθείσες

συμφωνίες, ούτε άλλωστε πρέπει κάτι ανάλογο να αφορά

μόνο μία χώρα-μέλος (ή μόνο δύο ή τρεις στο μέλλον, αν

το ελληνικό δαιμόνιο μπορούσε ποτέ να μεταναστεύσει), και

καθώς απάδει μία τέτοια κατάσταση της ευρωπαϊκής συν-

θήκης. Το αντιλαμβάνομαι, κι αυτό και τα παρόμοια, μα και

πάλι δε συμφωνώ. Θέλω ξένους. Ακόμα περισσότερο: θέλω

ιδιώτες. Θέλω ένα μικρό, ευέλικτο, μη-γραφειοκρατικό, μη-

κομματικό, μη-πελατειακό, μη-συντεχνιακό, τεχνοκρατικό,

ιδιωτικό κράτος που θα μεριμνά για τα δημόσια αγαθά και

θα φροντίζει για την τήρηση των νόμων προασπιζόμενο έτσι

την ελευθερία, και την προκοπή (που απορρέει από την ελευ-

θερία), και την ευτυχία (που απορρέει από την προκοπή) των

κατοίκων «του τόπου». [ 3 ] Ώς τότε, θέλω ξένους. Αλλά δε θα

τους έχω. Εδώ καλά-καλά δεν υπάρχει Κυβέρνηση σήμερα,

την πιο κρίσιμη περίοδο για την Ελλάδα από τον Εμφύλιο

και δώθε. Μόνο υπουργοί που την αντιπαλεύουν υπάρχουν,

και δελφινίσκοι. Και γύρω από δαύτην, ένας ακροδεξιοστα-

λινικός εσμός αμόρφωτων wannabe ντέηδων και δυνάμει

μπασάου: οιονεί Αυγουστύλων… [ 4 ] Άλλα είναι τα σοβαρά,

βέβαια. Γιατί το ότι θα πεθάνουμε είναι το μόνο βέβαιο, και

η ζωή, ακόμα και με δραχμή ή στο Αφγανιστάν (ταυτολογώ

εν γνώσει μου), αξίζει να τη ζεις. Μα άλλα είναι τα ωραία.

Ωραίο είναι που θα σηκωθεί και θα ’ρθει από την Αθήνα ο

μέγας Πάρις Τακόπουλος, μόνο και μόνο για να βρεθεί στον

Μαραθώνιό μας του Τζόις — για ν’ ακούσει (μακάρι και για να

διαβάσει) όλο τον «Οδυσσέα» σε εικοσιτέσσερις ώρες (αυτός,

ο Έλλην Τζόις). Τίποτε πιο συγκινητικό (και ζω ανάμεσα σε

πολλές συγκινήσεις, ΠΟΛΥ άνω τού μέσου όρου, σας βεβαιώ)

δε μου συνέβη τον τελευταίο καιρό. Αν μη τι άλλο (κι εδώ

ανασύρω μόνο στίχους του που βρήκα στο Ίντερνετ, ελλείψει

των βιβλίων του μπροστά μου, και να με συμπαθά — με τους

εξέλεξε ο φίλος μου ο Στάντης), αν μη τι άλλο, λέω, είναι ο

άνθρωπος που είπε, μεταξύ τόσων και τόσων άλλων, αυτά: [

5 ] Μα γιατί πίνεις τόσο, / μου λένε συνεχώς, / δεν το κατα-

λαβαίνεις / πως ελαττώνεις έτσι / τις μέρες της ζωής σου;

/ Καλύτερα ξεχνάμε / με την παρέα κάποιου φίλου! / Τώρα

τι να τους πω, / αφού, τουλάχιστον, εγώ / τις περισσότερες

φορές, / πίνω για να θυμάμαι. | | Αν αύριο χωρίσουμε, / της

έλεγα, / αν αύριο μ’ αφήσεις, / αλήθεια, τι θα γίνει / μ’ όλα

τα δώρα / που δε σου ’δωσα; / Κι εσύ, μου είπες, τότε: / Έχω

το σκύλο και τη γάτα σου, / θέλεις να σ’ τους γυρίσω; / Αυτό

που θέλω, είπα γω, / να μου γυρίσεις, κάποτε, / μόνο τον

εαυτό σου. / Κι αν πάλι δε μπορείς, / γύρνα τον εαυτό μου. | |

Κανείς δεν τυραννά κανέναν, / έτσι μού είπες, / να μ’ απαλλά-

ξεις απ’ τις τύψεις. / Κι όλο το βράδυ τυραννιόμουνα, / γιατί,

μονάχος μου, / πάλι κανένας / αισθανόμουνα. | | Σε κάθε μας

στιγμή / έχουμε να εκλέξουμε / ανάμεσα σε δύο πόνους, /

λέγει ο ξένος συγγραφεύς· / ή θα πονέσουμε τους άλλους /

ή, διαφορετικά, τον εαυτό μας. / Κι όμως, δεν τον εκλέγουμε

/ εμείς τον πόνο, δυστυχώς· / Εκείνος μάς εκλέγει. | | Δεν έχει

σημασία το πού πάμε, / όταν διαφέρουν οι προθέσεις μας…

/ Ποιος είπ’ όταν πεθαίνουμε / πως πια δεν περιμένουμε!… /

Πάλι μάς κύκλωσε ο θάνατος, / όπως εκείνος, μόνον, ξέρει! /

Ένας κι όμως να μας κυκλώνει! | | Κι έρχονται, μου ’πες, / δεν

κατάλαβα, / και σου ζητούν, εσένανε, / να ξεδιαλύνεις / τα

προβλήματά τους; / Δε φτάνουν τα δικά μας; / Κι εγώ, της είπα,

φτάνουν, / αλλά των άλλων λύνονται. — Κυριάκος Αθανασιάδης.


Borderlife Γράφει ο Μάνος Λαμπράκης

Είναι βράδυ Σαββάτου, Φεβρουάριος του 1996, λίγες μέρες μετά από τα γενέθλια της, Χάρητος και Πλουτάρχου γωνία. Πάνω στο κεφάλι της, προσγειώνεται ένα ποτήρι ουίσκι. Ύστερα μέσα από το σκοτάδι, ξεπετάγεται το χέρι ενός άντρα που κρατάει ένα δεκαχί-λιαρο, σχεδόν σχίζει τον ψηλό γιακά της μαύρης βιζόν που φορά το μετρίου αναστήματος κορίτσι με τα μαύρα μέσα στη νύχτα γυαλιά ηλίου, ακούγεται το σάλιο που ξεκολλάει από το μοχθηρό αντρικό στόμα για να «συγκολλήσει» την αξία του χαρτονομίσματος με τον κοντοκουρεμένο σβέρκο του κοριτσιού.

«Για σαπούνι ρε, χαμούρα ξεφτίλα.»

Το κορίτσι φωνάζει «βοήθεια». Οι θαμώνες του μπαρ της Χάρητος

και Πλουτάρχου γωνία κοιτάζουν από το παράθυρο. Νομίζουν πως

είναι σκηνή ερωτικής αντιζηλίας. Όταν όμως αντιλαμβάνονται πως

αυτός είναι βουλευτής του ελληνικού κοινοβουλίου κι εκείνη η

Μαλβίνα Κάραλη, επιστρέφουν στις στάχτες των πούρων και στις

χρηματιστηριακές συζητήσεις τους.

Η Μαλβίνα αρχίζει να τρέχει προς την αντίθετη κατεύθυνση του

σπιτιού της, προς τον Λυκαβηττό. Πέφτουμε ο ένας πάνω στον άλλο

στα σκαλοπάτια Ξενοκράτους και Πλουτάρχου. Μόλις έχω αγοράσει

φαγητό από του Φιλίππου. «Τρέχα» μου φωνάζει. «Απόπειρα δολο-

φονίας. Πάνε να με φάνε. Τρέχα.» Την παίρνω αγκαλιά. «Ηρέμησε.

Δεν σε κυνηγάει κανείς.» της φωνάζω. Γυρνάει και κοιτάει προς

την κάτω πλευρά της Πλουτάρχου, βγάζει ένα δυνατό «Αααααα» κι

αρχίζει να τρέμει.

«Είναι κοντά το σπίτι σου; Πάμε σπίτι σου.»

«Δίπλα.» της λέω.

Προσπερνάμε βιαστικά ένα τραπεζάκι στην τζαμαρία του Φιλίππου

όπου πληρώνουν τον λογαριασμό τους η Ελένη Χατζηαργύρη και ο

Γιάννης Μόραλης. Στην σύντομη διαδρομή μου περιγράφει όλη τη

σκηνή. Μπαίνουμε σπίτι.

Θέλει να λουστεί. Δεν μπορεί να πάει έτσι σπίτι. Δεν θα την ξανα-

φήσουν να βγει από το σπίτι τα παιδιά. Ψάχνει να βρει κάπου το

τηλέφωνο της Λιάνας Κανέλλη.

Μου ζητάει πετσέτα.

«Γύρνα από την άλλη, μικρέ.»

Πετάει τη γούνα στο πάτωμα.

«Ευτυχώς που δεν φορούσα το καλό μου το κιμονό.»

Μισανοίγω το μάτι. Είναι από μέσα γυμνή. Μπαίνει στο μπάνιο. Κά-

ποια στιγμή την ακούω που κλαίει. Βγαίνει.

«Έχεις τίποτα να φάω, μικρέ. Πεινάω.»

« Έχω γιουβαρλάκια, τα πήρα μόλις από του Φιλίππου.»

«Φέρτα.»

Καθόμαστε στην άκρη του κρεβατιού. Το σπίτι δεν έχει άλλο δωμά-

τιο. Αυτοσχέδιο τραπέζι, όταν δεν τρώω στο γραφείο, είναι πάντα το

κρεβάτι. Της φέρνω το πιάτο με τα γιουβαρλάκια. Δεν της αρέσουν.

Την πιάνουν τα κλάματα.

«Θα με φάνε. Αν το πω στα παιδιά δεν θα με αφήσουν να ξαναβγώ.

Να ηρεμήσω και να με κατεβάσεις μέχρι την πλατεία ε;»

«Δεν θέλεις να σε πάω μέχρι το σπίτι;»

«Όχι, όχι...μόνη. Μόνη. Πάει. Πέρασε. Ο.Κ. έχεις Αλεξίου;»

«Αλεξίου δεν έχω; Δεν είναι Schoenberg κυρία Κάραλη η Αλεξίου.»

«Αυτό λέω κι εγώ, βάλε ένα «Εξαρτάται» παιδί μου. Στο repeat.»

Ανάβει τσιγάρο. Αρχίζει να τραγουδάει. Μου ζητάει χαρτί και μο-

λύβι.

«Είναι ωραίο να σε μισούν, ιδίως τη στιγμή που σε γαληνεύει το

πρωτείο.»

Μου ζητάει βελόνα και κλωστή, να ράψει πρόχειρα το σκίσιμο στο

γιακά. Παίρνω το χαρτί από τα χέρια της. Μου έχει γράψει τη δική

της συνταγή για τα ωραία γιουβαρλάκια. «Γιουβαρλάκια του δεκα-

χίλιαρου» επιγράφει. Σηκώνεται. Παίρνει από κάτω την γούνα και

μπαίνει μέσα στο μπάνιο για να ντυθεί. Επιστρέφει. Στόμα βαμμένο

επικίνδυνα κόκκινο. Επιθετικό. Πόζα βερολινέζας ντίβας. Μου ανοίγει

δειλά στο στήθος τη γούνα και μου δείχνει έναν λαιμό μέχρι τη

θηλή μέσα στην μπλεμωβμαυροκοκκινιλα. Σκάει στα γέλια.

«Πάμε;»

«Πάμε.»

Κατηφορίζουμε την Δημοκρίτου. Στρίβουμε στην Αναγνωστοπού-

λου. Αναγνωστοπούλου και Πινδάρου πέφτουμε πάνω στον Χρήστο

Λαμπράκη. Κάνει ότι δεν την βλέπει. Κάνει ότι δεν τον βλέπει. Φτά-

νουμε πλατεία Κολωνακίου. Κάτι καλιαρντεύει με τη Ματούλα. Με

«Φτου σου ξεφτίλα!»


αποχαιρετά.

«Πάρε με τηλέφωνο μεθαύριο να έρθεις να πάρεις ταπεράκι με

γιουβαρλάκια. Το βράδυ θα φύγω Καρπενήσι.»

«Να προσέχεις.» της λέω.

«Ευχαριστώ, καληνύχτα.»

Στο δρόμο ιλιγγιώδεις σκέψεις. Μου ζήτησε να μην πω τίποτα σε

κανέναν. Ύστερα αλλαγή σκέψης. Περασμένα μεσάνυχτα. Στο Ciao η

Μαργαρίτα Καραπάνου καπνίζει Dunhill. Γράφει. Στη Βουκουρεστίου

τραβεστί. Κατηφορίζω Σόλωνος. Δεν έχω όρεξη να γυρίσω σπίτι

από τον ίδιο δρόμο. Θα ανέβω από Σόλωνος Σίνα κι από κει Ανα-

γνωστοπούλου και Λυκαβηττού. Στη Σόλωνος, ο Φρέντυ Γερμανός

έξω από το σπίτι του. Πιο κάτω ανεβαίνει προς Κολωνάκι η Βίκυ

Μοσχολιού. Το γέλιο της αντηχεί στις βεράντες των διαμερισμάτων

στη Σκουφά. Από κάπου ακούγεται ένα καθωσπρέπει «Ησυχία!!!». Στα

σκαλοπάτια της Αναγνωστοπούλου βρίσκω πεταμένη μια σύριγγα.

Την κάνω στην άκρη με το πόδι. Κάπου εδώ βρήκαν πριν από 3 χρό-

νια, την ημέρα των γενεθλίων μου, νεκρή την Κατερίνα Γώγου. Μόλις

είχα έρθει στην Αθήνα. Μπαίνω στο σπίτι. Έχει κολλήσει το cd «Λυ-

πάται, λυπάται, λυπάται.».Το κλείνω, ανοίγω τηλεόραση να με πάρει

ο ύπνος. Μαζεύω τα πιάτα με το φαγητό πάνω από το κρεβάτι. Η

Μαλβίνα στη διαπασών στο ΣΚΑΙ. Επανάληψη. Ντυμένη στρατιωτικά.

Μιλάει για τα Ίμια. «Μας πιάσανε τον κώλο, πάει πολεμόχαρη φυλή

μου, καραξεφτιλιστήκαμε, ξεπουλάμε.» Κάνω τη σύνδεση με Κάιρο

(όπως πολλές φορές μου λέει.). Το βράδυ απόψε θα μπορούσε να

είναι πολύ επικίνδυνο. Με έχει ορκίσει να μην μιλήσω σε κανέναν.

Με παίρνει ο ύπνος.

Το Σεπτέμβριο του 1997 παραιτείται από το MEGA. Έχει αλλάξει κι

επίθετο αυτή τη φορά. Ονομάζεται Μαλβίνα Χαριτοπούλου πια. Η

επιστολή της σπάει για εκείνον που καταλαβαίνει, κόκκαλα.

«Αγαπητό Mega, κατά πρώτον ευχαριστώ για την άψογη συνεργασία.

Κατά δεύτερον θα ήθελα να σου γνωστοποιήσω και ενημερώνεις

κατά την κρίση σου όπου νομίζεις πως το «Μαλβινάχτεν» δεν θα

πραγματοποιηθεί. Ύστερα από ώριμη σκέψη και κρίση «κορώνα το

κάνω, γράμματα δεν το κάνω», έπεσε γράμματα άρα δεν το κάνω.

Αγαπητό και προσφιλές να σε πω; Δεν λέω, Mega, καλό το «Μαλ-

βινάχτεν», αλλά το μόνο που με αφορά στην TV είναι να λέω τις ει-

δήσεις όπως τις καταλαβαίνω εγώ. Μην κλαις για μένα, Mega, (ούτε

και να σπάσεις μπαλόνια βεβαίως), θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες

(απέναντι από τα αμπέλια) τρεις του Σεπτέμβρη να περνάς.

Φιλιά στο αλβανάκι που έφερνε τις μπίρες. Μάκια, η «Hostess»

σου».

Την συναντάω τυχαία μερικές μέρες μετά στο PERO’S στην πλατεία.

Μόλις έχει τελειώσει με το Στάβερη μια φωτογράφιση με κιμoνό

στην Σκουφά. Δίπλα στην Εθνική Τράπεζα. Μιλάει πάλι για τον

Σημίτη. «Η οικογένεια Σημίτη ήρθε στην Ελλάδα από τη Βαυαρία

το 1903. Όπως o Όθωνας.». Μετά αρχίζει να μιλάει το κορίτσι του

Κούντερα. Η μαθήτρια της Κυβερνητικής. Ατάκες. Ατάκες, ατάκες

ατάκτως ερημμένες.

Ανοίγει την τσάντα της. Βγάζει ένα πάκο χαρτιά. Σημειώσεις. ΑΗ

ΓΙΩΡΓΗΣ του Δημήτρη Χατζή. Σενάριο για τον κινηματογράφο Μαλ-

βίνα Κάραλη. Το μάτι μου πέφτει σε μια φράση:

«Τη σκότωσες μωρέ…Μ’ αυτή την αγάπη σου…»

Αρχίζει να διαβάζει στα γρήγορα μια μια σελίδα. Με κόκκινο έχει

συνέχεια στην άκρη μικρές αφιερώσεις. Ατάκες πάλι.

«Το ‘χα γράψει για τον Φ. μετά έπρεπε στη θέση του Φ. να μπει ο

Δ. Τώρα σκέφτομαι πως είναι μεγάλη απάτη να μην διαθέτει η θέση

του Δ. δικό της ειδικό βάρος και να χρειάζεται να δανείζομαι ατάκες

από τον Φ.» Δεν καταλαβαίνω Χριστό. Αρχίζει μόνο να σκίζει μια μια

τις σελίδες μπροστά στα έκπληκτα μου μάτια. Την καληνυχτίζω κα-

θώς από το διπλανό τραπεζάκι της κάνει νεύμα για να επιστρέψουν

μαζί στο σπίτι η Δέσπω Διαμαντίδου.

«Να σου πω…τις πετάς στον κάδο;»

«Να τις πετάξω, Μαλβίνα.»

Το 1999 την συναντάω στην Επίδαυρο. Μετά το τέλος της παρά-

στασης των «Περσών» του Βογιατζή.

«Μικρέ, θα ‘ρθεις Καπάκι;»

«Μαλβίνα μου θα επιστρέψω Αθήνα. Έχω αύριο ραντεβού.» Της

κλείνω το μάτι.

« Καλέ…ανήμερα της Παναγίας; Αμαρτωλέ.» Σκάει στα γέλια.

Το 2000 την βλέπω τελευταία φορά. Στην κηδεία του Χειμωνά. Του

Πατέρα της. Διαισθάνομαι ότι κάτι δεν πάει καλά. Την ρωτάω. «Μην

ανησυχείς.» Ξέρω ότι μου λέει ψέματα. Είναι άρρωστη. Δεν το λέει

πάλι σε κανέναν. Γράφει στο Symbol. Στέλνει ανταποκρίσεις από την

Νέα Υόρκη. Στο ένα χέρι ορός με καραμελοαγελάδες, στο άλλο

χέρι το στυλό. Δοκιμάζει πάλι νυφικά. Στέλνει τις φωτογραφίες

στο Symbol.

H τελευταία φράση που ακούω από τη Μαλβίνα στο τηλέφωνο είναι

η φράση της Σάρα Κέην από το έργο «Καθαροί, πια». ΑΓΑΠΑ ΜΕ Ή

ΣΚΟΤΩΣΕ ΜΕ. Έχουν την ίδια μέρα γενέθλια. 3 Φεβρουαρίου.

Η Νικαίτη Κοντούρη, σύζυγος του Γιώργου Πάτσα, δεύτερος σύζυγος

της Μαλβίνας και πατέρας της κόρης τους Μαριανίνας, μου τηλε-

φωνεί ξημερώματα 7ης Ιουνίου του 2002.

«Καρδούλα μου, Η Μαλβίνα έφυγε.»

Πριν από λίγο καιρό, ο Σταμάτης Κραουνάκης σε συνέντευξη στο

Σταύρο Θεοδωράκη του MEGA είπε:

«Ο καρκίνος είναι μια αρρώστια η οποία γεννιέται επειδή κρατάμε

κάποιο βαθύ μυστικό μέσα μας, έναν βαθύ πόνο που δεν τον εκδη-

λώνουμε, κι αυτό γυρνάει προς τα μέσα το μαχαίρι. Το λένε όλοι

οι γιατροί αυτό. Εγώ πιστεύω πως μια μεγάλη αιτία του καρκίνου

της Μαλβίνας, ήταν το κυνηγητό που της έγινε από την Κυβέρνηση

Σημίτη. Όχι; Εγώ το νομίζω;»

Ο Θεοδωράκης του MEGA έσκυψε κάτω το κεφάλι αρνούμενος να

δώσει δημόσια τη δική του απάντηση.

Τα οστά της Μαλβίνας, φυλάσσονται μαζί με οστά άλλων στο

οστεοφυλάκιο του Α’ Νεκροταφείου. O Δήμος Αθηναίων, σε μια

πρωτοφανή συνεδρίαση διερεύνησης πιθανής ιδιωτικοποίησης

των υπηρεσιών του νεκροταφείου αρνείται να διατηρήσει με δυο

τετραγωνικά δημόσιας αττικής γης επιφανή της τέκνα, ανεβάζοντας

παράλληλα στα ύψη τα κόστη διατήρησης ταφών. Για μεγάλο χρο-

νικό διάστημα μου είχε καρφωθεί η ιδέα να κλέψω την μεταλλική

θήκη, με σκοπό να την τοποθετήσω παρανόμως στην βεράντα μου

κι από πάνω τους πλατύφυλλους βασιλικούς που μου είχε κάποτε

χαρίσει και αναγεννιούνται κάθε χρόνο. Να πέφτει απάνω της ο

αττικός ήλιος. Δεν βρήκα συμπαραστάτη κανέναν φίλο σύντροφο

στην παράνομη σκέψη. •

Δελτία παντός καιρού

• Κάθε Πέμπτη, μαζί με τα σινεμά που αλλάζουν, στην πάλαι ποτέ πρωτεύ-

ουσα του σινεμά,

την πόλη που-ας πούμε- γιορτάζει φέτος τα πρώτα εκατό της χρόνια από το

1912...τότε που οι αδελφοί Μανάκια , ο Γιάννης και ο Μίλτος, δίδασκαν με την

πρώτη κάμερα στα χέρια τους στα Βαλκάνια για πρώτη φορά στην ιστορία...

το μετέωρο βήμα του κινηματογραφιστή...Ήταν τα χρόνια που γεννιόταν μόλις

στις αρχές του αιώνα, ο Χάρβει Καϊτέλ και ο Παύλος Ζάννας για να συνεχί-

σουν την ένδοξη εντοπιότητα και ιθαγένεια της Θεσσαλονίκης στο σινεμά...

• Σήμερα, αρχές Φλεβάρη του δίσεκτου ακόμα αυτού έτους, μένουν λίγες

μέρες- λιγότερες από πενήντα-για την εαρινή ισημερία, για να σηκώσουμε

λίγο το βλέμμα, να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα...

• Κείμενα ιθαγενή, για ελεύθερη χρήση έως κατάχρηση...γραμμένα από την

πίσω μεριά του ρολογιού της Συγγρού, κείμενα εν είδει ΔΕΛΤΙΩΝ ΤΥΠΟΥ μιας

πόλης σχεδόν δυο εκατομμυρίων που αρχίζει να συνέρχεται από τα πολλα-

πλά κατάγματα και την αφασία των πρώτων εκατό της χρόνων...με φαγούρα,

μιζέρια, μοναξιά, σκουριά, παρακράτη και δολοφονίες πάσης φύσεως...αλλά

και ‘’ Ξυπόλητο τάγμα’’ του Γρηγόρη Θαλασσινού, ‘’φωλιά των κατασκόπων’’

του Πάμπστ , ‘’Ζ’’ του Κώστα Γαβρά , ‘’ΟΥΡΑΝΟ’’ του Τάκη Κανελλόπουλου και

ΣΟΥΠΕΡ 8 του Μίλτου Αρβανιτάκη...

• Κείμενα που φιλοδοξούν να γίνουν ανάρπαστα, όπως παλιά, 40 χρόνια πριν

στο Σύνταγμα και την Ομόνοια η παλαιά «Θεσσαλονίκη» με την τρίτη σελίδα,

το ΦΑΝΖΕΙΝ του ΜΥΛΟΥ, ο ‘’τακτικός θαμών’’, ο κύριος Ο, η ‘’οικοτοπία’’, η ‘’παν-

σέληνος’’ του Σκάμπυ, οι «ΝΕΦΕΛΕΣ» με τον Τζίμη Πανούση και ο εκκωφαντικά

βωβός ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ του Σάκη Παπαδημητρίου...

• Κείμενα που προορίζονται μέσα από έναν απόλυτο ρεαλισμό να μιλήσουν

για ιστορίες καθημερινής τρέλας και μπαγιάτικου σουρεαλισμού, λίγο πριν

αφεθείτε στα χέρια της επόμενης ταινίας που θα δείτε, ξεχνώντας για λίγο

την άθλια πραγματικότητα που μας περιβάλλει ακόμα...για να βγούμε με νέα

δύναμη από την προβολή της ταινίας ...π.χ.

του ‘’Δη άρτιστ’’, ανανεωμένοι για να τα αλλάξουμε σχεδόν όλα...

• Γεννήθηκα στη Σαλονίκη, να δω τους ποιητές πρόλαβα εγώ...γι’ αυτό και με

πενιές του Τσιτσάνη, σ’ ένα παλιό ΤΡΑΜ...δεν μπορεί παρά με στίχο του Σαβ-

βόπουλου να τελειώνει αυτό το πρώτο σημείωμα... «νέοι καιροί ξημερώνουνε

πάλι...να η χαρά ,να η ζωή...»

Την άλλη βδομάδα πάλι... •

Υπεραστικό κορίτσιΓράφει η Δέσποινα Πολυχρονίδου

Έχουμε χαθεί ανάμεσα σε ταινίες του Godard και του Woody Allen, σε

άλμπουμ των Calexico και των Rapture. Περπατάμε και κοιτάμε μπρο-

στά, αλλά το μάτι μας φεύγει και στα αριστερά. Είμαστε σίγουροι πως

θα πάμε σε ένα συγκεκριμένο μαγαζί, αλλά μέχρι να φτάσουμε κάποια

φώτα και κάποια μουσική μας έχουν σύρει σε άλλο. Ξεκινάμε για να

δούμε κάποιον, και βλέπουμε άλλους τόσους. Συγκρίνουμε το τραγούδι

της Lana del Rey με της Ελένης Βιτάλη, και μετά συνειδητοποιούμε

πως το ρεφρέν μας θυμίζει και ένα παλιό τραγούδι των Cure. Μετά

χανόμαστε ανάμεσα σε μεξικάνικες και ιταλικές συνταγές. Μιλάμε για

τέχνη, για curators, για αρχιτεκτονική, και για βιβλία. Οργανώνουμε

ταξίδια και εκδρομές, και μιλάμε με τις ώρες για τον έρωτα, ενώ έξω

ο κόσμος χάνεται. Βγάζουμε λίστες με τα best of: καλύτερα τραγούδια

της χρονιάς που έφυγε, καλύτερα συγκροτήματα, καλύτερες ταινίες,

καλύτερες παραστάσεις. Ψάχνουμε συνέχεια τα καλύτερα. Και μετά

γελάμε με τα χειρότερα: τα χειρότερα live, τις χειρότερες ταινίες,

τις χειρότερες στιγμές στην τηλεόραση. Είναι φοβερό πώς γίνεται

ταυτόχρονα να νιώθουμε πως όλα γύρω μας διαλύονται, αλλά μετά

από 5 λεπτά να σχεδιάζουμε διακοπές και συναυλίες.

Μας αρέσει να βάζουμε τα πράγματα σε κατηγορίες. Μας αρέσει να

βάζουμε ταμπέλες σε αισθήματα. Και μετά ερωτευόμαστε και ψάχνου-

με να συγκρίνουμε τα συναισθήματά μας με του άλλου, να δούμε ποιός

αγαπά περισσότερο, ποιός εκφράζεται περισσότερο, ποιός μιλάει λιγό-

τερο, ποιός φεύγει νωρίτερα, ποιός δεν φεύγει ποτέ. Και όταν κάποιος

φεύγει, ο κόσμος χάνεται. Και όταν κάποιος έρχεται και ερωτευόμαστε

πάλι, όλα είναι όμορφα. Η πόλη χρωματιστή, η πίεση στη δουλειά

παιχνίδι, γελάς πολύ, οι μέρες κυλούν σα νερό σε αυλάκι, και η άνοιξη

έρχεται κάπως νωρίτερα, ακόμη κι αν είναι Φεβρουάριος. •

Θεσσαλονική επιτόπουΓράφει ο Γιάννης Χατζηγώγας

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ, ΚΥΡΙΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΕ.



Εξώστης ΘήταΕπιμέλεια ύλης Γιάννης Γκροσδάνης

Μαύρη Κωμωδία, 2011,

Γαλλία/Γερμανία/Πολωνία/Ισπανία, 80 λεπτά

(3/5)Κριτική: Γιάννης ΒασιλείουΣκηνοθεσία: Ρομάν Πολάνσκι

Πρωταγωνιστούν: Κέιτ Γουίνσλετ, Τζόντι Φόστερ,

Κριστόφ Βαλτζ, Τζον Σ. Ράιλι

Ο Θεός της Σφαγής(Carnage)

***

Δύο ζευγάρια προσπαθούν να διευθετήσουν

πολιτισμένα το πρόβλημα που ανέκυψε από τη

συμπλοκή των ανήλικων παιδιών τους. Σύντομα

όμως η κατάσταση ξεφεύγει από τον έλεγχο…

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Πολάνσκι κατα-

πιάνεται με μια ιστορία που εξελίσσεται σε πε-

ριορισμένο σκηνικό. Χαρακτηριστικό παράδειγ-

μα η Αποστροφή, όπου η ηρωίδα κλείνεται στο

διαμέρισμά της και, νιώθοντας την αίσθηση του

τίτλου για τους αρσενικούς και την επιθυμία να

συνευρεθεί ερωτικά με αυτούς, φλερτάρει με

την παράνοια. Εκεί ο Πολάνσκι σε μια επίδει-

ξη υψηλής τεχνικής και σε μια προσπάθεια να

διεισδύσει στο μυαλό της ηρωίδας του, κάνει

το διαμέρισμα να φαντάζει άλλοτε απέραντο κι

άλλοτε ασφυκτικά στενόχωρο.

Το Carnage είναι για αυτόν μια πιο τυπική δι-

αδικασία. Δυο ζευγάρια νεοϋορκέζων συγκε-

ντρώνονται στο διαμέρισμα του ενός, για να

κουβεντιάσουν για την πρόσφατη αψιμαχία

των παιδιών τους και να βρουν μια λύση που

να ικανοποιεί και τις δύο πλευρές. Αυτό που

ξεκινά σαν μια πολιτισμένη συζήτηση σταδια-

κά εξελίσσεται σε μια διαλεκτική «σφαγή», με

τους παριστάμενους να επιδεικνύουν το πραγ-

ματικό τους πρόσωπο. Το στοιχείο που προ-

ξενεί εντύπωση είναι η αδυναμία των ηρώων

να αποχωρήσουν από το διαμέρισμα. Φαντά-

ζουν παγιδευμένοι στο χώρο, πρωταγωνιστές

ενός σαρκαστικού επεισοδίου της Ζώνης του Λυκόφωτος. Δεν κρατούνται εκεί από κάποια

ανώτερη δύναμη, δεν είναι η παραμονή τους

κομμάτι ενός καθαρά υπερρεαλιστικού οράμα-

τος, όπως στον Εξολοθρευτή Άγγελο. Πρέπει

να μείνουν εκεί για να προχωρήσει το δράμα.

Πρόκειται για μια σύμβαση, που εκ των πραγ-

μάτων μάλλον λειτουργεί καλύτερα στο σανίδι.

Οι φαν της κινηματογραφικής παραφιλολογίας

θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι αντανακλά

και την προσωπική εμπειρία του σκηνοθέτη,

όταν ήταν αναγκασμένος σε κατ΄ οίκον περι-

ορισμό για σεβαστό χρονικό διάστημα, ώσπου

οι ελβετικές αρχές να αποφασίσουν εάν θα

προχωρήσουν στην έκδοσή του στις ΗΠΑ. Σε

κάθε περίπτωση για να έχει ο θεατής μια ευχά-

ριστη ‘διαδρομή’, θα πρέπει να αποδεχτεί αυτή

τη σύμβαση.

Το επιστέγασμα του θεατρικού της Γιασμίνα

Ρέζα (στο οποίο βασίστηκε το φιλμ), είναι πως

όταν ο άνθρωπος απαλλαχθεί από τα δεσμά

της κοινωνικά αρμόζουσας συμπεριφοράς, κυ-

ριαρχείται από τα προσωπικά του ένστικτα. Για

να οδηγηθεί εκεί βάζει τέσσερεις εκπροσώπους

της ανώτερης μεσοαστικής τάξης να συνδιαλέ-

γονται και τους «ξεβρακώνει». Δυστυχώς όμως

πρόκειται περισσότερο για σχήματα, παρά για

ολοκληρωμένους χαρακτήρες. Ο αδίστακτος

δικηγόρος, η υπερκαταναλωτική και παρασιτική

σύζυγος, ο ρεμπεσκές αρσενικός και η ακτιβί-

στρια εκ του ασφαλούς.

Με δεδομένα τα ως άνω προβλήματα εκείνο

που ανάγει το Carnage σε απολαυστική φιλ-

μική εμπειρία, είναι το σύνηθες , διαβρωτικό

φίλτρο υπό το οποίο ο Πολάνσκι διαθλά τα

δρώμενα. Ο Πολωνός σκηνοθέτης αντιμετωπί-

ζει τους χαρακτήρες του σαν πειραματόζωα.

Παίζει μαζί τους, τους υποβάλλει σε δοκιμασί-

ες, που τεστάρουν τις αντοχές τους. Κι αυτός

στέκεται κάπου ψηλά και, παρατηρώντας τους,

γελά μαζί τους. Και καθιστά συμπαίχτη του σ’

αυτό το παιχνίδι τον θεατή, που κι εκείνος γελά

με τη σειρά του, συχνά ένοχα, καθώς αναγνω-

ρίζει στον πολανσκικό ήρωα κάποια στοιχεία

του εαυτού του.

Το Carnage βέβαια δεν είναι μια σημαντική

προσθήκη στον πολανσκικό κανόνα, καθώς o

σκηνοθέτης κάνει απλώς τα απολύτως απα-

ραίτητα. Φροντίζει δηλαδή να αποσπάσει μια

ομοιογενή, νευρωτική ερμηνεία από το εκλεκτό

πρωταγωνιστικό του επιτελείο και να εξασφα-

λίσει το σωστό timing στην ακολουθία των δια-

λογικών τους συγκρούσεων. Ξέρετε κάτι όμως;

Ο Ζιντάν, ο αναντικατάστατος αυτός μαέστρος

του ποδοσφαίρου, ακόμα και με σβηστές τις

μηχανές πραγματοποιούσε μια καλή εμφάνι-

ση, ξεχώριζε στο γήπεδο. Και ο Πολάνσκι στην

τέχνη του είναι μια προσωπικότητα ανάλογου

βεληνεκούς. •


Εξώστης Θήτα

O Γουόλτερ, ο μεγαλύτερος θαυμαστής των

Muppets σήμερα, πηγαίνει όλος ενθουσιασμό

για πρώτη φορά στο Λος Άντζελες για να δει

από κοντά το θέατρο του αγαπημένου του

σόου. Τυχαία διαπιστώνει ότι αυτό πρόκειται να

κατεδαφιστεί και ειδοποιεί τον Κέρμιτ και την

παρέα του για να προλάβουν τη συμφορά.

Από το 1976 που πρωτοπαίχτηκε στο CBS το

Muppet Show ως το 1981 έγινε αναπόσπαστο

κομμάτι της ψυχαγωγίας του κοινού, κρατώντας

σπίτι τους μεγάλους και γαλουχώντας μια γε-

νιά πιτσιρικάδων που κηρύσσει την ανωτερότη-

τά του ως σήμερα. Ο Σίγκελ που εδώ γράφει

και πρωταγωνιστεί είναι ένα μικρό δείγμα θεα-

τή που μεγάλωσε με τη σειρά του Χένσον και

έχοντας κυρίως επιτυχίες τα τελευταία χρόνια,

ήταν το άτομο που έπεισε παραγωγούς για

την ανάπτυξη των νέων Muppets, με στοιχεία

μάλιστα που δεν αλλοιώνουν την αρχική τους

εικόνα.

Το τελευταίο είναι και το σημαντικότερο. Το

Muppets είναι ένα ευφάνταστα διασκεδαστικό

φιλμ που ποντάρει στην διαχρονικότητα των

τότε χαρακτήρων και κάνει πλάκα μάλιστα βά-

ζοντας ως εχθρούς μια παρέα μοντέρνων μα-

ριονέτων που θέλουν να πάρουν τη θέση τους.

Διατηρεί συστατικά άρρηκτα συνδεδεμένα με

το σόου, όπως την παρέλαση πολλών σταρ της

εποχής για cameo εμφανίσεις, τα τραγούδια

που μέσα από την παιδικότητά τους μπορούν

να σκλαβώσουν και τον τελευταίο ενήλικα,

αλλά και τα ατού νούμερα του κάθε χαρακτή-

ρα – κάποιοι από τους οποίους ως γενικότερο

μέρος της pop κουλτούρας έγιναν γνωστοί και

σε όσους δεν πρόλαβαν τη σειρά. Άλλωστε το

tribute που χτίζει ο Σίγκελ με τον Τζέιμς Μπό-

μπιν (του “αναρχικου” Flight of the Conchords)

δεν είναι μια γιορτή για τους σκληροπυρηνι-

κούς φαν μόνο, αλλά περισσότερο μια δήλω-

ση ότι μέσα από την εξέλιξη της ψυχαγωγίας

στο σινεμά και στην τηλεόραση, δημιουργή-

θηκαν προγράμματα – θεσμοί που έχουν θέση

σε κάθε εποχή. Και έχουν τέτοια δυναμική που

δεν χρειάζεται να προσαρμοστούν στο σήμε-

ρα, αλλά αντιθέτως παραμένοντας όπως ήταν,

χαρίζουν απλόχερα το γέλιο. Όπως λέει και ο

Γουόλτερ δικαίως στο ξεκίνημα “As long as there

are Muppets, for me there’s still hope” και όπου

Muppets ας βάλει ο καθένας ότι θα τον ψυχα-

γωγεί για πάντα. •

Κωμωδία, 2011, ΗΠΑ, 103 λεπτά

(4/5)Κριτική: Τάσος Μελεμενίδης Σκηνοθεσία: Τζέιμς Μπόμπιν

Παίζουν: Τζέισον Σίγκελ, Έιμι Άνταμς,

Κρις Κούπερ

The Muppets

****

Ο Σωτήρης είναι προανακριτής της Αστυνομί-

ας. Μια μέρα αποφασίζει να γίνει δίκαιος. Θα

αθωώνει όλους αυτούς που έπεσαν στο έγκλημα

επειδή δεν είχαν “στον ήλιο μοίρα”. Στην προ-

σπάθειά του να σώσει έναν ακόμα αθώο, σκο-

τώνει από λάθος έναν άνθρωπο. Η Δώρα είναι η

μοναδική μάρτυρας στο έγκλημα. Η Δώρα είναι

ο άνθρωπος του οποίου τη βοήθεια χρειάζεται ο

Σωτήρης. Και ενώ δεν της περισσεύει η συμπό-

νια, ο Σωτήρης την νιώθει σαν τον μοναδικό του

σύμμαχο. Η «άδικη» Δώρα θα σώσει τον «δίκαιο»

Σωτήρη; Και ο έρωτας; Τι κάνουμε τώρα με τον

έρωτα;

Ο Φίλιππος Τσίτος στην τρίτη ταινία του συν-

δυάζει για ακόμα μια φορά την ιλαρότητα αλλά

και την τραγικότητα της κοινωνίας για να τοπο-

θετηθεί κάπου στη μέση. Στην πραγματικότητα

συνδυάζει το κοινωνικό δράμα, το νουάρ αλλά

και ένα υποδόριο χιούμορ που όταν φανερώνε-

ται στην φαντασία του θεατή τον ευφραίνει. Οι

ήρωες του Τσίτου δεν είναι απλοί ήρωες αλλά

πολύ πιο σωστά αντιήρωες, ανθρωποι της δι-

πλάνης πόρτας, άνθρωποι συνηθισμένοι χωρίς

καμία λάμψη πάνω τους. Και έπειτα ζουν σε μια

Αθήνα χωρίς το εκτυφλωτικό φως του καλοκαι-

ριού, σε μια πόλη με γκρίζες προοπτικές.

Δεν είναι η πρώτη φορά που κάποιος κινηματο-

γραφιστής μπλέκει σε ένα σενάριο που πραγ-

ματεύεται γενικά ζητήματα ηθικής και υπαρξι-

σμού. Το αποτέλεσμα σίγουρα ικανοποιεί αλλά

έχω την πίστη πως ο Τσίτος αν αφεθεί στην

ιστορία και στους ηθοποιούς του, όπως συνέ-

βη με την Ακαδημία Πλάτωνος είναι ικανός για

μεγάλα πράγματα. Στηριζόμενος και εδώ στους

ηθοποιούς του ποντάρει σε σίγουρο άλογο και

δικαιώνεται. Τόσο ο Αντώνης Καφετζόπουλος,

όσο και η Θεοδώρα Τζίμου και ο Χρήστος Στέρ-

γιογλου δίνουν απολαυστικές, γεμάτες ερμη-

νείες. Ο «Άδικος κόσμος» έχει νατουραλιστικά

όμορφη φωτογραφία, ευρωπαϊκή διάθεση (που

παραπέμπει σε Καουρισμάκι ή ότι άλλο βορει-

οευρωπαϊκό θέλετε) αλλά δεν χαρίζει ελληνική

ζωντάνια στα αδιέξοδα των ηρώων της. Παρ’ όλα

αυτά δεν αδικεί τους θεατές του. Και εν τέλει

δικαιώνεται... •

Κοινωνικό δράμα, 2011, Ελλάδα, 107 λεπτά

(3/5)Κριτική: Γιάννης Γκροσδάνης Σκηνοθεσία : Φίλιππου Τσίτου

Παίζουν: Aντώνη Καφετζόπουλο,

Θεοδώρα Τζήμου, Χρήστο Στέργιογλου

Άδικος Κόσμος

***


Εξώστης Θήτα

Ένας νεαρός που δεν ανήκει στις διασημότητες

του σχολείου του μαζί με 2 πιο δημοφιλείς φί-

λους του ανακαλύπτουν τυχαία ένα αντικείμενο

που τους δίνει υπερφυσικές δυνάμεις. Και αμέσως

μετά οι ζωές τους μοιραία αλλάζουν.

Το Chronicle μένει ως ένα παράδοξο στην σειρά

των ταινιών που παρουσιάζουν “υλικό που βρέθη-

κε” μετά από μια καταστροφή. Τα παραδείγματα

ξεκινούν από το Blair Witch και καταλήγουν στα

πιο σύγχρονα Paranormal Activity, Cloverfield

και Troll Hunter. Η επιλογή της φόρμας γίνεται με

σκοπό το δέσιμο με τον βασικό ήρωα, τον Άντρι-

ου που φιλμάρει τη ζωή του ως αντίβαρο στην

άθλια καθημερινότητα που έχει. Αυτό που προ-

κύπτει όμως είναι ένα καλομονταρισμένο και κα-

λοσκηνοθετημένο υλικό που χάνει την έννοια του

αυθεντικού. Φίλοι και συμμαθητές προκύπτουν και

αυτοί μανιακοί με κάμερες, οι εσωτερικές σκηνές

έχουν παρθεί από κάμερες ασφαλείας κτιρίων

ενώ οι νέες δυνάμεις των ηρώων δίνουν τη δυ-

νατότητα να έχουν μια κάμερα στον αέρα που

τους παρακολουθεί κινώντας την με τη δύναμη

του μυαλού – στην πράξη δηλαδή βλέπουμε τον

χαρακτήρα από πίσω με εντυπωσιακά τράβελινγκ

και αυτό θεωρείται ερασιτεχνικό υλικό.

Αυτή η συνδυασμένη συμβιβαστική τεχνική που

επιφέρει όσο το δυνατό περισσότερη αυθεντικό-

τητα αλλά και αισθητική ώστε να μην κουράζεται

από την αρχή το μάτι, οδηγεί σε ένα φινάλε που

πιθανά να σπάει ρεκόρ εκρήξεων για ταινία δρά-

σης. Η ένταση του είναι τόσο ισχυρή που ξεπερνά

προφανώς την αντίστοιχη παρόμοιων φιλμ και

πετυχαίνει αυτό που μοιάζει να είναι και ο στόχος

του Τρανκ από την αρχή, την διαφοροποίηση. Το

Chronicle με δανεικά στοιχεία από παντού, χωρίς

να έχει αυτούσιους νεωτερισμούς, μοιάζει να είναι

κάτι νέο ως σύνολο και γι αυτό πιθανά να αγαπη-

θεί από ένα μέρος του κοινού που ενθουσιάζεται

έστω και με στοιχειώδεις αποκλίσεις. •

Περιπέτεια Φαντασίας, 2012, ΗΠΑ/Μ.Βρετανία, 83 λεπτά

(2/5)Κριτική: Τάσος ΜελεμενίδηςΣκηνοθεσία: Τζος Τρανκ

Παίζουν: Μάικλ Τζόρνταν, Μάικλ Κέλι, Ντέιν Ντε Χάαν

Το Χρονικό (Chronicle) **

Βιογραφικό δράμα, 2009, Η.Π.Α./ Αυστραλία, 117 λεπτά

(2/5)Κριτική: Γιάννης ΓκροσδάνηςΣκηνοθεσία: Μπρους Μπέρεσφορντ

Παίζουν: Μπρους Γκρίνγουντ, Κάιλ Μακλάχλαν, Τζόαν

Τσεν, Τσι Τσάο, Αμάντα Σουλ, Καμίλα Βεργκότις

Ο Τελευταίος Χορευτής του Μάο (MAO’S LAST DANCER) **

Η επική διαδρομή του Λι Κουνζίν, που οδηγείται από μικρό χωριατόπουλο

στην επαρχία της Κίνας, στην καταξίωση στο διεθνές καλλιτεχνικό στερέω-

μα ως ένας από τους κλασικούς χορευτές παγκόσμιου αναγνώρισης.

Ο Μπρους Μπέρεσφορντ είναι γνωστός από τον οσκαρικό Σωφέρ της κας

Νταίζυ. Στην περίπτωση του Μάο η πρόθεση του ήταν να φτιάξει ένα παρα-

μύθι με δράκους και χορευτές αλλά το πως μεταφέρεις κάτι τέτοιο στο πανί

είναι μεγάλη κουβέντα. Σεναριακά και σκηνοθετικά βασίζεται σε σχηματικές

ευκολίες που σίγουρα θα κολακέψουν το μάτι και την αίσθηση του θεατή. Ο

μελοδραματισμός με τον οποίο στολίζει την αφηγήση του ο Μπέρεσφορντ

με σκοπό να κερδίσει τους θεατές του είναι άλλο ένα τέτοιο στοιχείο αλλά

δεν είναι κατα’ ανάγκην κακό. Πιο ενοχλητικό φαντάζει το Αμερικάνικο όνει-

ρο του Λι. Οι σκηνές της αυτομόλησης του από την “κακή” κομμουνιστική

Κίνα στην «ελεύθερη» Δύση είναι δοσμένες με τόση αφέλεια και politically

correct αφήγηση που δεν προξενούν την παραμικρή αγωνία. Η σύγκριση με

το ‘80s ψυχροπολεμικό Λευκές Νύχτες είναι απογοητευτική.

Έτσι λοιπόν η ταινία διασώζεται από πολύ συγκεκριμένα πράγματα. Οπως ας

πούμε από τις χορευτικές σκηνές. Όσοι αγαπάτε τον χορό καταλαβαίνετε

ότι η παρουσία του σπουδαίου παλαίμαχου χορογράφου Γκρεμ Μέρφι, ο

οποίος σκηνοθετεί μαγικά τις σκηνές χορού, είναι λυτρωτική. Ο σκηνοθέτης

ευτύχησε επίσης να διαθέτει πολύ καλό καστ που συνδύασε ερμηνευτική και

χορευτική παρουσία και πράγματι καταφέρνει να κλέψει την συμπάθεια μας.

Ο Τσι Τσάο, σπουδαίος χορευτής του Βασιλικού Μπαλέτου του Μπέρμιγχαμ,

λ.χ. στον πρωταγωνιστικό ρόλο μαγεύει με την χορευτική κίνηση του. Και

κάπου εδώ μπαίνει τελεία.•

ΠΡΟΣΕΧΩΣ

• Εξαιρετικά Δυνατά,

Απίστευτα Κοντά

• Τζακ και Τζιλ

• One for the money

• Shame

• H Γυναίκα με τα μαύρα


Σε ένα μουδιασμένο φεστιβάλ, πρώτα από τον θάνατο του Μπινγκαμ Ρέι

(παραγωγού και διανομέα ανεξάρτητων ταινιών στις ΗΠΑ) και αργότερα

από τις μειωμένες πωλήσεις στην αγορά του, το Beasts of Southern Wild

αρχίζει και τελειώνει μάλλον ότι κουβέντα γίνεται γύρω από φετινό δεκαή-

μερο στο χιονισμένο Παρκ Σίτυ της Γιούτα. Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία

του Benh Zeitlin (που ακολουθεί το εντυπωσιακό μικρού μήκους Glory at Sea του 2008) παρουσιάζει έναν οπτικό παράδεισο πίσω από την πλημμυρι-

σμένη Ορλεάνη και σύμφωνα με τις μνημειώδεις κριτικές των περισσοτέρων

είναι μια από τις καλύτερες δημιουργίες που έχουν προβληθεί ποτέ στο

φεστιβάλ. Η ποιητική του προσέγγιση και το υπερβατικό σύμπαν που δημι-

ουργεί, με μυθολογικά και φολκλόρ στοιχεία, θα αποτελούσε φυσιολογικά

τροχοπέδη για μια καλή αγορά, όμως ήταν τέτοια η απήχησή του (που

έδωσε και αναμενόμενα το πρώτο βραβείο στο US Dramatic Competition)

που κίνησε τελικά το ενδιαφέρον της Fox Searchlight.

Στα υπόλοιπα, το The House I Live In, ένα ντοκιμαντέρ με θέμα τον κό-

σμο των ναρκωτικών συγκίνησε περισσότερο την επιτροπή, ενώ στα αντί-

στοιχα βραβεία κοινού, το τολμηρό Surrogate (μια ώριμη καταγραφή της

προσπάθειας ενός ασθενή που πάσχει από χρόνια πολιομυελίτιδα, για να

έχει σεξουαλικές επαφές) και το μουσικό Searching for Sugar Man κέρδι-

σαν τις αντίστοιχες κατηγορίες μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ. Άλλο ένα

μουσικό φιλμ (με τη μορφή βιογραφικής ταινίας όμως), το Violeta Went to Heaven κέρδισε το διεθνές κομμάτι του φεστιβάλ (που γενικά βούλιαξε στη

μετριότητα) στο οποίο συμμετείχε και το δικό μας L του Μπάμπη Μακρίδη,

λίγο πριν αναχωρήσει και για το διαγωνιστικό του Ρότερνταμ που διεξά-

γεται αυτές τις μέρες. Το L πήρε συγκρατημένα θετικές κριτικές οι οποίες

φρόντισαν να το κατηγοριοποιήσουν κοντά στις δουλειές του Λάνθιμου και

της Τσαγγάρη, έχοντας ως όχημα τον χαρακτηρισμό weird, κάτι που ώθησε

τους πιο ευφάνταστους να ψάξουν για έναν όρο που θα τις συνοψίζει – πιο

εύστοχος το Athenscore, όπως πρότεινε το Indiewire. •

Sundance 2012Τα τέρατα που σκότωσαν την ηρεμία

Beasts of Southern Wild

Searching for Sugar Man

L

Εξώστης ΘήταΓράφει ο Τάσος Μελεμενίδης


Εξώστης ΘήταΣυνέντευξη στον Γιάννη Γκροσδάνη

Ο Άδικος Κόσμος πότε γεννήθηκε σαν ιδέα;Ξεκινήσαμε μαζί με την συνσεναριογράφο μου,

την Δώρα Μασκλαβάνου, την ιδέα το 2003. Θέ-

λαμε να φτιάξουμε για την γερμανική τηλεόρα-

ση μια μικρή αστυνομική ιστορία μιας καθαρί-

στριας που καθαρίζει εν αγνοία της τον τόπο

ενός εγκλήματος. Πολύ γρήγορα καταλάβαμε

πως δεν μπορούμε να γράψουμε αυτή την ιστο-

ρία για την τηλεόραση γιατί είναι πολύ επιφα-

νειακός ο τρόπος που καλύπτει τα πράγματα.

Δεν είναι κακό αυτό αλλά νιώθαμε ότι δεν μπο-

ρούσαμε να το υπηρετήσουμε. Τελικά κρατήσα-

με την ιδέα για μια ταινία. Η βαριά δουλειά με

την τελική μορφή του σεναρίου, το γύρισμα και

την παραγωγή έγινε τα 2 τελευταία χρόνια.

Οι ήρωες των ταινιών σας είναι άνθρωποι που δεν τους προσέχεις, δεν βρίσκονται στο επί-κεντρο, είναι αντιήρωες.Να προσθέσω επίσης ότι είναι όλοι άντρες με-

γαλύτεροι σε ηλικία από μένα. Βρίσκονται σε

ένα κρίσιμο σημείο της ζωής τους νιώθωντας

δυστυχείς και πως αν δεν κάνουν κάτι για να

αλλάξουν θα μείνουν για πάντα με αυτή τη

δυστυχία. Τώρα γιατί συμβαίνει αυτό: Νομίζω

πως με συγκινεί να παρακολουθώ έναν άνθρω-

πο που ποτέ δεν ήταν ήρωας αλλά παραμένει

αντιήρωας. Ένας άνθρωπος που ποτέ δεν είχε

μεγάλα όνειρα, φιλοδοξίες ή πολλά λεφτά, που

διαπιστώνει ότι είναι δυστυχισμένος και ότι κάτι

πρέπει να αλλάξει αλλιώς θα μείνει με την δυ-

στυχία. Η συνειδητοποίηση αυτής της μετριότη-

τας του και η ανάγκη του να αλλάξει με συγκι-

νεί πάρα πολύ.

Αυτό από μόνο του αποτελεί ένα γεγονός αρ-κετά ελκυστικό για να πλάσετε μια ιστορία;

Δεν είναι τόσο απλό όσο νομίζετε. Οι ιστορίες

συνήθως έρχονται από μια ιδέα που ξεφύτρω-

σε σε μια κουβέντα ή σε μια βόλτα. Στο δρόμο

ψάχνοντας έρχονται όλα αυτά που αναφέρετε

προηγουμένως και προκύπτουν τέτοιοι τύποι.

Είναι περίπλοκο το πως ξεκινάς από μια ιδέα

ή μια εικόνα και φτιάχνεις τελικά μια ολόκληρη

ιστορία. Προσωπικά με δυσκολεύει να το ορί-

σω. Εκ του αποτελέσματος κρίνω και εγώ το τι

έχω φτιάξει. Αυτό νομίζω ισχύει για όλους τους

καλλιτέχνες. Την ώρα που χτίζεις ένα έργο δεν

μπορείς να αντιληφθείς τι ακριβώς κάνεις. Εκ

των υστέρων λοιπόν με συγκινεί να βλέπω έναν

φτωχό άνθρωπο που θέλει να ερωτευτεί, από

το να βλέπω έναν πλούσιο και πετυχημένο σε

μια τέτοια κατάσταση. Μου φαίνεται πραγματι-

κά πιο πλούσιο.

Πως μπορεί όμως να ταυτιστεί ο θεατής με έναν τέτοιο πρωταγωνιστή, που είναι παράλ-ληλα και αστυνομικός και τον βλέπουμε στον χώρο εργασίας του;

Δεν είναι αστυνομικός. Μάλλον ένας υπάλλη-

λος που δουλεύει σε αστυνομικό τμήμα προ-

ανακρίσεων. Σκέφτομαι τώρα ότι με βάση την

επικαιρότητα θα μπορούσε να είναι και ένας

εφοριακός που κρίνει τους πολίτες με βάση την

προσωπική του ηθική. Μου αρέσουν οι ήρωες

που μέσα τους υπάρχει μια σύγκρουση. Στο My Sweet Home ας πούμε ο ήρωας μου είναι ένας

Αμερικάνος, που οι υπόλοιποι θεωρούν πως δεν

έχει προβλήματα. Στην Ακαδημία Πλάτωνος

παρακολουθούμε έναν ρατσιστή που έρχεται

σε απόλυτη σύγκρουση με την ίδια τη ζωή του.

Και στον Άδικο Κόσμο αυτό υπάρχει. Όσο πιο

ακραία είναι η ιδιότητα του ήρωα τόσο πιο με-

γάλη είναι η σύγκρουση μέσα του. Τι μπορεί να

κάνει ένας αστυνομικός που έχει περάσει τα 45-

50 και καταλαβαίνει ότι δεν του αρέσει αυτό

που κάνει? Αυτή η στιγμή λοιπόν είναι πλούσια

σε συναισθήματα. Έφυγα σχετικά νωρίς από

την Ελλάδα. Αλλά καθώς μεγάλωνα αυτό που

με συγκλόνιζε ήταν πως τόσοι πολύ άνθρωποι

κάνανε κάτι που δεν τους άρεσε είτε μιλάμε για

επάγγελμα είτε για τρόπο ζωής. Συναντώ ακό-

μα αυτό το στοιχείο και είναι κάτι πολύ βαθύ

που συνδέει τις ιστορίες και τις ταινίες. Ίσως

για αυτό κρατάω αυτους τους χαρακτήρες στο

επίκεντρο. •

ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΤΣΙΤΟΣ“Με συγκλονίζουν οι άνθρωποι που δεν ζουν αυτό που θέλουν”

Με 2 βραβεία στις αποσκεύες του από το

Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν και την

θερμή υποδοχή του φεστιβαλικού κοινού σε

Θεσσαλονίκη, Ρότερνταμ και Γκέτεμπρογκ ο

Άδικος Κόσμος, η τρίτη ταινία του Φίλιππου

Τσίτου, κλείνει ραντεβού με τους θεατές

στις αίθουσες από σήμερα. Ο Φ. Τσίτος

μίλησε στον Εξώστη για τους αγαπημένους του

αντιήρωες και τις αδικίες μιας ζωής...

STARlightEXPRESS

Γ.Γκροσδάνης

Τ.Μελεμενίδης

Γ.Βασιλείου

Α.Καπράνος(Τα Νέα/movieworld)

Ν.Σάκκας (Cinemanews)

Π.Τράγος(Movieworld)

Η.Δημόπουλος(invincible defeat)

Λ.Αδαμίδης(ΣΙΝΕΜΑ)

Ο Θεός της Σφαγής *** *** *** **** *** ***1/2

Άδικος Κόσμος *** * *** *** *** ***Μαπετς **** *** *** **** ***

Ο Τελευταίος Χορευτής του Μάο ** - *

Χρονικό ** **1/2

J Edgar ***1/2 ****1/2 **** ** ***1/2 *** **** ***Το Άλογο του Πολέμου **1/2 *** *** *** **1/2

Το Κορίτσι με το τατουάζ ****1/2 **** *** **** ***1/2 ***** ***

The Artist ****1/2 **** ***** *** ***** ***1/2 ***1/2 ****Οι Απόγονοι ****1/2 **** ****1/2 **** ***1/2 ***1/2 **** ***1/2

Κάποτε στην Ανατολία ***1/2 ***** **** *****


XΕIMEΡΙΝΟΙ ΒΑΚΟΥΡΑ (τηλ. 2310-233665): Το κορίτσι με το τατουάζ (18.45, 21.30) / Κοτόπου-λο με δαμάσκηνα (19.00, 20.45, 22.30) ΔΗΜ. ΚΙΝ/

ΦΟΣ ΕΛ.ΚΟΡΔΕΛΙΟΥ-ΕΥΟΣΜΟΥ (2310 70 66 68): Ο Γιος του Αη Βασίλη - μεταγλ. (Παρασκεύη-Σάββατο 19.00, Κυριακή 11.30-16.30) ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ (τηλ. 2310 83 49 96): Γάτος Σπιρουνάτος - Μεταγλωτισμένο (18.00), / The artist (19.50) / To κορίτσι με το τα-τουάζ (21.30) ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ (τηλ. 2310 26 17 27): Κάποτε στην Ανατολία (18.45 – 21.30) ΟΛΥΜΠΙΟΝ

- ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ: Ο Θεός της Σφαγής (19:00 – 21:00 – 23:00, Δευτέρα 6/2 : 21:00 – 23:00) / Τα Κορίτσια της Βροχής (μόνο Δεύτερα 6/2 18.00) / Ο τελευταίος Χορευτής του Μάο (18:30 – 20:45 – 23:00) ΦΑΡΓΚΑΝΗ (τηλ. 2310 96 00 63): Το λιμάνι της Χάβρης (19.00 – 20.45)/ The artist (22.30)

ΠΟΛΥΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΙ Odeon Πλατεία Τηλέφωνο πληροφοριών και κρα-τήσεων: 801 11 600000, από σταθερό με αστική χρέωση: 2310 290290 Aίθουσα 1: ΤΗΕ ΜUPPETS (ΜΕΤΑΓΛ.) ΣΑΒ: 15.40, ΚΥΡ: 12.00, 15.40 / ΟΙ ΑΠΟΓΟ-ΝΟΙ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.00, 20.30, 23.00 Αίθουσα 2: ΓΑΤΟΣ ΣΠΙΡΟΥΝΑΤΟΣ (ΜΕΤΑΓΛ.) ΣΑΒ: 15.50, 17.50, ΚΥΡ: 12.30, 15.50, 17.50 / ΣΤΕΝΑ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 19.50, 22.00, ΠΕΜ έως ΤΕΤ (εκτός ΣΑΒ, ΚΥΡ): 17.30, 19.50, 22.00 Αίθουσα 3: ΓΑΤΟΣ ΣΠΙ-ΡΟΥΝΑΤΟΣ (3D)(ΜΕΤΑΓΛ.) ΚΥΡ: 13.00, 15.00 / ΤΟ ΑΛΟΓΟ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 17.00, 20.00 / UNDERWORLD (3D) ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 23.10 Αίθου-σα 4: SHERLOCK HOLMES 2 ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.50, ΣΑΒ, ΚΥΡ: και 16.10 / Ο ΘΕΟΣ ΤΗΣ ΣΦΑΓΗΣ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 21.30, 23.20 Αίθουσα 5: ΤΗΕ ΜUPPETS (ΜΕΤΑΓΛ.) ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.00, ΠΕΜ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 18.00, 20.10 / Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΠΑΡ, ΣΑΒ, ΚΥΡ: 20.15, 22.30 / ΛΑΡΙΣΑ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΟ ΠΕΜ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 22.20 Αίθουσα 6: Ο ΘΕΟΣ ΤΗΣ ΣΦΑ-ΓΗΣ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.10, ΣΑΒ, ΚΥΡ: 16.20, 18.10 / Η ΣΙΔΗΡΑ ΚΥΡΙΑ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 20.00, ΠΕΜ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 20.00, 22.30 / ΛΑΡΙΣΑ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΟ ΠΑΡ, ΣΑΒ, ΚΥΡ: 22.20 Αίθουσα 7: ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.50, 20.50, 22.50, ΣΑΒ, ΚΥΡ: 16.50, 18.50, 20.50, 22.50 Αίθουσα 8: UNDERWORLD ΠΕΜ έως ΤΕΤ:

18.30, 20.30, ΣΑΒ, ΚΥΡ: 16.30, 18.30, 20.30 / ΤΟ ΚΟ-ΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΟ ΤΑΤΟΥΑΖ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 22.40

VILLAGE 11 CINEMAS MEDITERRANEAN COSMOS Τη-λέφωνο Πληροφοριών: 2310 499999, Τηλ. Πωλήσεις: 801 100 9191 (από σταθερό με αστική χρέωση), 210 8108080 www.villagecinemas.gr Αίθουσα 1: ΓΑ-ΤΟΣ ΣΠΙΡΟΥΝΑΤΟΣ (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 16.30 μεταγλ., ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 12.20-14.20-16.30 μεταγλ. / ΣΤΕΝΑ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.30 / ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΟ ΤΑΤΟΥΑΖ ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΣΑΒ, ΚΥΡ, ΤΡΙ, ΤΕΤ : 20.40-23.40, ΔΕΥ: 20.40 Αίθουσα 2: ΑΔΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΠΕΜ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 17.30-19.40-22.00-00.10, ΠΑΡ έως ΔΕΥ: 17.30-19.40-22.00 / Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΠΑΡ έως ΚΥΡ: 00.10 / Ο ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΑΪ ΒΑΣΙΛΗ (ΜΕΤΑΓΛ) ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 12.30-15.00 με-ταγλ. Αίθουσα 3: UNDERWORLD ΠΕΜ, ΤΡΙ: 20.30-22.30-00.30, ΠΑΡ έως ΚΥΡ: 22.30-00.30, ΔΕΥ: 20.30-22.30 / Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΠΑΡ έως ΚΥΡ: 20.30 / ΤΟ ΑΛΟΓΟ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 17.30, ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 11.30-14.40-17.30 / ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΕΤ: 20.20-22.10-00.00 Αίθουσα 4: ΓΑΤΟΣ ΣΠΙΡΟΥΝΑΤΟΣ 3D (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 17.40 μεταγλ. (3D) ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 11.20-13.20-15.20-17.40 μεταγλ. (3D) / ΟΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΣΑΒ, ΚΥΡ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 19.40-22.00-00.20, ΔΕΥ: 19.40-22.00 Αίθουσα 5: THE MUPPETS (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 16.00-18.10 μεταγλ., ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 11.40-13.45-16.00-18.10 μεταγλ./ UNDERWORLD 3D ΤΕΤ: 20.30-22.30-00.30 (3D) / ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΣΑΒ, ΚΥΡ, ΤΡΙ : 20.20-22.10-00.00, ΔΕΥ: 20.20-22.10 Αίθουσα 6: THE MUPPETS (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 17.20 μεταγλ., ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 11.00-13.00-15.10-17.20 μεταγλ. / UNDERWORLD 2 ΤΕΤ: 19.30-21.30-23.30 / UNDERWORLD 3D ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΣΑΒ, ΚΥΡ, ΤΡΙ: 19.30-21.30-23.30 (3D), ΔΕΥ: 19.30-21.30 (3D) Αίθουσα 7: HAPPY FEET 2 (ΜΕ-ΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 17.50 μεταγλ., ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 11.10-13.10-15.30-17.50 μεταγλ./ SHERLOCK HOLMES 2 ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΣΑΒ, ΚΥΡ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 19.50-22.20-00.40, ΔΕΥ: 19.50-22.20 Αίθουσα 8: ΓΑΤΟΣ ΣΠΙΡΟΥΝΑΤΟΣ (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 18.00 μεταγλ., ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 11.50-13.50-15.50-18.00

μεταγλ. / Ο ΘΕΟΣ ΤΗΣ ΣΦΑΓΗΣ ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΣΑΒ, ΚΥΡ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 20.00-21.50-23.40, ΔΕΥ: 20.00-21.50 Αί-θουσα 9: ΟΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΣΑΒ, ΚΥΡ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 19.40-22.00-00.20, ΔΕΥ: 19.40-22.00 Αίθουσα 10: Ο ΘΕΟΣ ΤΗΣ ΣΦΑΓΗΣ ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΣΑΒ, ΚΥΡ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 20.00-21.50-23.40, ΔΕΥ: 20.00-21.50

STER CINEMAS MAKEDONIA Τηλέφωνο κρατήσε-ων από σταθερό: 801 801 7837. Τηλέφωνο κρατή-σεων από κινητό: 210 8092690. ONLINE BUY www.stercinemas.gr Αίθουσα 1: THE MUPPETS (ΜΕΤΑΓ.) Σαβ - Κυρ: 13:50, 16:00, Παρ: 16:00, Πεμ & Δευ & Τετ: 17:50, 20:00, Τρ: 17:50 / Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΜΑΥΡΑ Παρ - Σαβ: 18:10, 20:10, 22:10, 00:10, Κυρ: 18:10, 20:10, 22:10 / J – EDGAR Πεμ & Δευ - Τετ: 22:10 / ΟΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ Τρ: 19:50 Αίθουσα 2: ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ Σαβ - Κυρ: 12:40, 15:00 / ΟΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ Πεμ - Δευ & Τετ: 17:10, 19:50, 22:30, Τρ: 17:10, 22:30 Αίθουσα 3: ΤΟ ΚΟ-ΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΟ ΤΑΤΟΥΑΖ Παρ: 18:20, 21:20, 00:20, Σαβ: 12:20, 15:20, 18:20, 21:20, 00:20, Κυρ: 12:20, 15:20, 18:20, 21:20, Πεμ & Δευ - Τετ: 18:20, 21:20 Αίθουσα 4: ΓΑ-ΤΟΣ ΣΠΙΡΟΥΝΑΤΟΣ (ΜΕΤΑΓ.) Σαβ - Κυρ: 12:10, 14:10, 16:00, 17:50, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 16:00, 17:50 / TΟ ΧΡΟΝΙΚΟ Πεμ - Τετ: 19:40, 21:30, 23:20 Αίθουσα 5: ΑΔΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ Σαβ - Κυρ: 12:50, 15:10, 17:30, 19:40, 21:50, 00:00, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 17:30, 19:40, 21:50, 00:00 Αίθουσα 6: ΤΟ ΑΛΟΓΟ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ Σαβ - Κυρ: 14:15, 17:00, 19:45, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 17:00, 19:45 / SHERLOCK HOLMES Πεμ - Τετ: 22:20 Αίθουσα 7: SHERLOCK HOLMES Σαβ - Κυρ: 13:20 / Η ΣΙΔΗΡΑ ΚΥΡΙΑ Πεμ - Τετ: 16:30, 18:40, 20:45, 22:45 Αίθουσα 8: ΓΑΤΟΣ ΣΠΙΡΟΥΝΑΤΟΣ (ΜΕΤΑΓ.) Σαβ - Κυρ: 13:00, 14:45, 16:30, 18:15. Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 16:30, 18:15 / UNDERWORLD Πεμ - Τετ: 20:00, 22:00, 00:00 Αίθουσα 9: Ο ΘΕΟΣ ΤΗΣ ΣΦΑΓΗΣ Σαβ - Κυρ: 13:30; 15:30, 17:30, 19:30, 21:40, 23:40, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 17:30, 19:30, 21:40, 23:40 Αίθουσα 10: ΟΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ Σαβ - Κυρ: 13:10, 15:50, 18:30, 21:10, 23:50, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 18:30, 21:10, 23:50 Αίθουσα 11: THE MUPPETS (ΜΕΤΑΓ.) Σαβ - Κυρ: 12:20, 14:30, 16:40, 18:50, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 16:40, 18:50 / UNDERWORLD 2 3D Πεμ - Τετ: 21:00 / ΣΤΕΝΑ ΠΕ-ΡΙΘΩΡΙΑ Πεμ - Τετ: 23:00 •

CINE AΤΖΕΝΤΑ - Από Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου έως Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2012


Το σημείωμα αυτής της εβδομάδας δεν αναφέρεται σε κάποιο

βιβλίο ούτε σε κάποιον συγγραφέα. Το σημείωμα αυτής της

εβδομάδας αναφέρεται σε μία τάση: στην τάση του «ορθού λό-

γου». Όλο και περισσότερο, τον τελευταίο καιρό, βλέπει κανείς

να γράφονται βιβλία ολόκληρα, άρθρα ολοσέλιδα, σχόλια αλλά

και παρατηρήσεις στα Κοινωνικά Δίκτυα με θέμα την ανάγκη

για προσφυγή στον «ορθό λόγο» ή, ακόμη καλύτερα, την ομο-

λογία πίστεως στον ορθολογισμό. Εκείνος που δυσανασχετεί

και διαμαρτύρεται εναντίον όλων όσων συμβαίνουν γύρω μας

(και γύρω μας συμβαίνουν πολλά) και επικαλείται τον ορθό

λόγο (βλ. τον δικό του λόγο) και την ορθή ηθική (βλ. τη δική

του ηθική) και μ’ αυτό τον τρόπο ισχυρίζεται πως ο ίδιος είναι

σε θέση να διακρίνει το σωστό και το λάθος για λογαριασμό

των άλλων και πως αυτό δεν είναι σε θέση να το κάνουν οι

υπόλοιποι —ειδάλλως τόσο η διαμαρτυρία όσο και η ανακοίνω-

ση θα ήταν περιττές— διεκδικεί για τον εαυτό του το ρόλο του

παιδαγωγού και του καθοδηγητή. Ωστόσο με αυτόν τον τρόπο

διαιωνίζει —άμεσα αλλά και έμμεσα— το παιχνίδι της κυριαρχίας

και της επιβολής που εκείνος ισχυρίζεται πως θέλει να καταρ-

γήσει· το διαιωνίζει στο όνομα της κατάργησής του και της

έλευσης του ίδιου τού ορθού λόγου.

Πριν από μια βδομάδα, η αρχισυντάκτρια του «Ε» Μαρία Φαρ-

δέλλα με παρακάλεσε —με πολύ ευγενικό τρόπο, πρέπει να

ομολογήσω— να γράψω κάτι για τη λατρεμένη της Μαλβίνα Κά-

ραλη, καθώς εάν ζούσε στις 3 Φλεβάρη θα γινόταν 58 χρονών.

Εντάξει, σκέφτηκα. Θα βάλω καναδυό πραγματάκια για τα

σενάρια που είχε γράψει, για τις «Κρυστάλλινες Νύχτες» της

Μαρκετάκη, τον «Αρχάγγελο του Πάθους» του Βεργίτση και για

εκείνες του Πατρίς Βιβάνκος. Θα ψάξω να βρω και τα «Κορίτσια

στη Σαβάνα» — σαν τώρα θυμάμαι που πριν από χρόνια μού

μιλούσε γι’ αυτό το βιβλίο ο Θανάσης. Άλλωστε, πρέπει να του

τηλεφωνήσω και για να τα πούμε.

Αν όμως έπρεπε να γράψω κάτι για τη Μαλβίνα Κάραλη —έστω

ένα απλό σημείωμα—, θα έπρεπε να αναφερθώ στην τηλεπερ-

σόνα της· τουλάχιστον αυτή την εικόνα της έχω εγώ, όπως

προφανώς και τόσοι άλλοι — και σίγουρα όχι άδικα. Θα έπρεπε

να γράψω για τα «εκσυγχρονιστήρια», το «ΙΕΚ Τάπερμαν», «τον

άντρα της κυρίας Δάφνης», «τον Τσουκάτο της Πόπης» και το

«Όξω π****η απ’ την παράγκα!» Για την εκπομπή της μετά τα

Ίμια, που βγήκε ντυμένη στα χακί.

Μόνο που ένα τέτοιο κείμενο θα ήταν πολύ λαϊκίστικο. Διόλου

ορθολογικό. •

Για προσεχτικούς αναγνώστες μόνο

Fahrenheit 451Γράφει ο Γιώργος Φ. Φωτιάδης


Πώς είστε; Πώς αντιλαμβάνεστε την Κρίση και πώς σας επηρεάζει; Ισορροπώ σε τεντωμένο

σκοινί. Απ’ τη μια σκάβω μέσα μου για να κρατη-

θώ, κι απ’ την άλλη νιώθω φρίκη και αγανάκτη-

ση και για την —φαινομενική ελπίζω— κάμψη των

αντιστάσεών μας, και για την απαξίωση όλου του

νεοελληνικού κόσμου ως αήθους από τους οιονεί

ξένους, και για την αθλιότητα των καπεταναίων

που διαλέγουμε και διαλέγουν για να κουμαντά-

ρουν τη μισοβυθισμένη πλέον σκούνα μας.

Ποιες είναι οι ρίζες της Κρίσης; Ερώτηση για

ειδικούς. Στην περίπτωσή μας πάντως, η αγαστή

συνεργασία του ευρωπαϊκού καπιταλιστικού φιά-

σκου, της αχρηστίας των διαχειριστών της εξου-

σίας και του ανοϊκού εφησυχασμού μας έπαιξε

το ρόλο της.

Η περίοδος που περνάμε θα ευνοήσει την πα-ραγωγή «σοβαρών» βιβλίων; Οι σοβαροί πάντοτε

δημιουργούν σοβαρά. Έχουν ειπωθεί χίλια δυο για

το αν οι πνευματικές και καλλιτεχνικές δημιουργί-

ες είναι πιο πρωτοποριακές και ζουμερές ή όχι σε

ζόρικους καιρούς. Η πεποίθησή μου είναι ότι αυτή

η χώρα, όσο και να αιμορραγεί, σε εκπλήσσει θαυ-

μαστικά με τα ατέλειωτα φλογερά ταλέντα της

όλες τις εποχές και σε όλους τους τομείς.

Ποια είναι η σχέση σας με τις νέες τεχνολογίες, το Web, τα Social Media; Δεν έχω γνώση των

όρων αυτών και της έννοιάς τους. Χειρίζομαι τον

υπολογιστή αντί, ας πούμε, να γράφω στο χέρι.

Άλλοι συγγραφείς, όπως π.χ. η φίλη μου η Ζατέ-

λη, δουλεύουν αποκλειστικά με γραφομηχανή. Η

προσαρμογή στα επιτεύγματα της τεχνολογικής

εξέλιξης έχει νόημα στο βαθμό που «ταιριάζεις»

μ’ αυτά, δηλαδή πάνε με την ιδιοσυγκρασία σου

και σε ωφελούν στη δουλειά σου. Αλλιώς γίνεσαι

υποχείριό τους. Εξάλλου, η υπερβολική συνομιλία

μαζί τους οδηγεί μαθηματικά στον καθημερινό

Συγγραφείς, γραφή και ΚρίσηΑπό τον Κυριάκο Αθανασιάδη

Είκοσι Έλληνες λογοτέχνες απαντούν σε είκοσι (κοινά) ερωτήματα. Σήμερα, ο Θωμάς Κοροβίνης (Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 2011).

αυνανισμό. Χώρια που τα πολλά νταλαβέρια με

τα facebook είναι επικινδύνως χρονοβόρα.

Δέκα βιβλία στα οποία «πρέπει» να ανατρέχει κανείς. Ή όσα θέλετε. Δέκα βιβλία, όπως μου

’ρχονται στο μυαλό: Η «»Οδύσσεια. Οι «Τρωάδες».

Το «Ψαλτήριον» του Δαβίδ. Η «Φόνισσα». Η «Πά-

πισσα Ιωάννα». «Μοσκώβ Σελίμ». Τα ποιήματα του

Καβάφη. Η τριλογία του Τσίρκα. Το «Άξιον εστί».

«Εκατό χρόνια μοναξιά».

Γενικώς: γιατί τα βιβλία; Χωρίς τα βιβλία, η μνήμη

της ιστορίας είναι κολοβή και κατά περίπτωσιν

ανύπαρκτη.

Αλλάζει η λογοτεχνία τον κόσμο; Σηκώνει πολλή

συζήτηση. «Κανένας στίχος σήμερα δεν ανατρέπει

καθεστώτα», είπε ο Αναγνωστάκης. Στον πόλεμο

ανάμεσα στο καλό και το κακό —και δε μιλώ μετα-

φυσικά—, η λογοτεχνία είναι με το καλό. Το θέμα

είναι πόσοι την πιστεύουν. Εδώ σε μας, στον τόπο

όπου γεννήθηκε η ποίηση, η πλειοψηφία τρέφεται

από την ποδοσφαιρική και σκυλοπόπ υποκουλτού-

ρα. Χωρίς τη βαθιά τομή στην παιδεία και στον

πολιτισμό, και χωρίς αγώνες, πως θα χτυπηθεί η

κατεστημένη νοοτροπία;

Τι είναι η ανάγνωση, και πιο ειδικά η ανάγνωση των δικών σας βιβλίων; Η ανάγνωση μπορεί να

δώσει γνώση, συναίσθηση, ψυχαγωγία, να διασώ-

σει θέματα που η ιστορία δε φτάνει να ασχοληθεί.

Νιώθω ευτυχής αν ένας αναγνώστης μου ομολο-

γήσει ότι στα βιβλία μου ανιχνεύει σπαράγματα

της παιδικής του μνήμης και σπαρταριστά κομμά-

τια της ζωής μας.

Ο «ιδανικός αναγνώστης» υπάρχει; Χρειάζεται να υπάρχει; Δεν ξέρω πώς ορίζεται ο «ιδανικός

αναγνώστης». Η ναρκισσιστική απαίτηση των

σταρ συγγραφέων για «μουτζαχεντίν» αναγνώ-

στες είναι απαράδεκτη.

Ένας μέντορας σας; Δεν έχω μέντορες. Κυρίως

είχα δασκάλους τον Γ.Π. Σαββίδη και τον Χριστια-

νόπουλο.

Πόσο εύκολα ή δύσκολα γράφετε;Γράφω τα τελευταία χρόνια με μεγάλη άνεση

γύρω από τα θέματα που τριγυρνούν συνέχεια

στο μυαλό μου και έχω άμεση ή έμμεση βιωματική

σχέση μ’ αυτά. Ιδίως σχετικά με την Κωνσταντι-

νούπολη και τη Θεσσαλονίκη των τελευταίων δε-

καετιών. Σε δοκίμιο, πεζογράφημα ή στίχους για

τραγούδια. Και αλλού. Την καταγραφή μέσω της

δημιουργίας του πρόσφατου κοινωνικού παρελθό-

ντος, και ιδίως της χαμηλής ζωής, την εκλαμβάνω

περίπου ως καθήκον. Και έχει αποδειχθεί ότι το

κάνουν ελάχιστοι.

Πώς επιλέγετε τους τίτλους των βιβλίων σας; Οι

τίτλοι παίζουν μέχρι την ολοκλήρωση της δου-

λειάς, καμιά φορά τις βαφτίζουν άλλοι.

Τι χάνετε γράφοντας; Το γράψιμο είναι μόνο κέρ-

δος, αν γράφεις από ανία, είσαι χαμένος. Το γρά-

ψιμο με ζει.

Πείτε μας λίγα πράγματα για το τελευταίο σας βιβλίο, και για το επόμενο. Το τελευταίο βιβλίο,

«Ο γύρος του θανάτου», γράφτηκε με οδύνη λόγω

της βαθιάς τραγικότητας των ηρώων και των

αδιεξόδων της εποχής που καταπιάστηκα. Το

επόμενο μυθιστόρημα, που θα λέγεται «’55», έχει

πολύ πόνο γιατί αφορά το διωγμό των Ελλήνων

από την Πόλη το 1955 αλλά έχει και γούστο, γιατί

μέσω της κεντρικής ηρωίδας μου ξεδιπλώνω όλη

τη ζωή του περασμένου αιώνα στην Τουρκία, που

έχει ποικίλο ενδιαφέρον. Με τραβάει σα μαγνή-

της.

Ποια πιστεύετε ότι είναι η θέση σας στον «ελ-ληνικό κανόνα» της λογοτεχνίας; Δεν υπάρχει

ελληνικός κανόνας στη λογοτεχνία. Θεματικώς με

προσδιορίζει κυρίως η προσήλωσή μου σε έναν

προσωπικό ελληνοκεντρισμό χωρίς ίχνος εθνο-

κεντρισμού. Και μορφολογικώς, πιστεύω, αφο-

μοιωμένες επιδράσεις δικών μας μεταπολεμικών

ρεαλιστών συγγραφέων.

Μουσική, κινηματογράφος, τέχνες. Εκτιμώ και

θαυμάζω πολλά επιτεύγματα της σημερινής τέ-

χνης, μα θα ’θελα τη συνέχεια του Μάρκου, του

Άκη Πάνου… της φωνής του Καζαντζίδη… του Δα-

μιανού… του Τσαρούχη. Όπως βλέπετε, τα μοντέ-

λα μου είναι εκτός εποχής.

Νιώθετε να αλλάζετε; «Το γήρασμα του σώματος

και της μορφής του είναι πληγή από φρικτό μα-

χαίρι», είπε ο μεγάλος Αλεξανδρινός. Άλλαξε το

νεοελληνικό σκηνικό εδώ και χρόνια, και όχι μόνο

λόγω της Κρίσης. Χάθηκαν τα στέκια και οι ανα-

φορές μου. Μα έχω πίστη στον άνθρωπο.

Ο θάνατος; Κάνω καθημερινές πρόβες για να εί-

μαι όσο γίνεται έτοιμος. Έχω καλή παρέα στην

άλλη όχθη.

Μια ερώτηση που δε θα θέλατε να απαντήσετε; Αν μου την είχατε κάνει, θα έδινα την απάντη-

ση. •


Βάλε στο μαγνητόφωνο τραγούδια που γουστάρειςΓράφει η Gloria Junks και άλλες ιστορίες σκισμένου καλσόν και ημικρανίας.... παρτ ιλέβεν!

Καλημέρα συνυφάδες και καρντάσια,

Πουλάκια μου, νομίσατε θα μου γλιτώνατε ε; Σαν αποδημητικό κι εγώ την κοπάνησα για νότιο ημισφάιριο με τα

πρώτα κρύα και με την ευκαιρία πέρασα μια βόλτα κι από πόλη των Αγγέλων στο γυρισμό. Επίσκεψη στον αγάπημέ-

νο μου Κρίστιαν Νιπτακίδη να με περιποιηθεί λιγάκι. Ζυγοστάθμιση, ρεκτιφιέ και τα συναφή. Και γύρισα που λες η

καψερή και πατάει τα μέιον και μου’χει ζαρώσει η ύπαρξη. Κι έχω τους άλλους να μου λένε ότι δεν κάνει κρύο στην

Ελλάδα. Ντριν ντρίν...

Κουβεντούλα με το Γιάννη Βαρνάβα λίγες μέρες πριν οι Locomondo μας ξαναξεσηκώσουν στο Block33….

Το soundtrack του «Γαμήλίου πάρτυ» ακολούθησε η συμμετοχή στο soundtrack του πολυβραβευμένου “Soul Kitchen” του Fatih Akin. Υπάρχουν νέα σχέδια να γράψετε μουσική για κινηματογράφο? Σε ποιά ταινία θα θέλατε να έχετε γράψει το soundtrack και γιατί; Δεν υπάρχει κάτι σίγουρο στον ορίζοντα, αλλά σίγουρα θα το ξανακάναμε με

μεγάλη χαρά και όρεξη. Το «Γαμήλιο πάρτυ» ήταν μία πρωτόγνωρη εμπειρία

για το συγκρότημα. Επενδύσαμε όλη την ταινία με μουσική δικιά μας, η οποία

γράφτηκε κατά παραγγελία, μιάς και ο μόνος λόγος ύπαρξης της ήταν η ταινία.

Τα τραγούδια που γράφουμε γιά τους δίσκους μας είναι βιωματικά ή προέρ-

χονται από την ανάγκη να γράψεις κάτι επειδή θέλεις, οπότε μιλάμε για μία

τελείως διαφορετική περίπτωση. Έπρεπε να ανταποκριθούμε σε μικρό χρονικό

διάστημα σε μία καινούργια κατάσταση και λειτουργήσαμε πολύ καλά σε αυτή

την περίσταση, μην έχοντας προηγούμενη εμπειρία από κάτι ανάλογο.

Το soul kitchen από την άλλη ήταν μία τελείως διαφορετική ιστορία. Χρησιμο-

ποιήσαν ένα τραγούδι το οποίο είχαμε ήδη ηχογραφήσει. Το πολύ ευχάριστο

σ αυτή την περίπτωση ήταν η γνωριμία μας με τον Fatih Akin και τον Αδάμ

Μπουσδούκο αλλά και η φιλία που μας ενώνει πλέον.

Σε ποιά ταινία θα θέλαμε να γράψουμε το soundtrack… Σίγουρα στην δικιά

μας!

Σε απάντηση όσων σας κατηγορούν για «εμπορικότητα», πολλοί ισχυρίζο-νται ότι απλά κατορθώσατε να παντρέψετε την τεράστια μουσική παράδο-ση δύο μικροσκοπικών χωρών με τρόπο που κάνει τον κόσμο να περνάει καλά. Τελικά πόσο μακριά νιώθετε ότι είναι η Ελλάδα από τη Τζαμάικα;Υπάρχουν ομοιότητες πολλές, αλλά και πολλές διαφορές. Ο ήλιος είναι το

πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό. Και οι δύο λαοί έζησαν υπό καθεστώς

σκλαβιάς για 400 χρόνια, είναι μία άλλη ομοιότητα. Αυτή η εμπειρία είναι

που βοήθησε και στις δύο χώρες να αναπτυχθούν δύο λαικές μουσικές το

Reggae και το ρεμπέτικο. Το ότι αρχίζουν και τα δύο με «ρο» είναι μία άλλη

ομοιότητα!

Χωρίς πλάκα τώρα, αυτές οι δύο μουσικές έχουν πολλά κοινά μεταξύ τους. Και

οι δύο προέρχονται καθαρά από τον λαό, δεν είναι κατασκευασμένες μουσικές,

συνεπώς είναι πολύ αληθινές. Από την άλλη υπάρχουν πολλά κοινά σημεία σε

όλη την κουλτούρα που τις συνοδεύει.

Όσο για την εμπορικότητα, ποτέ δεν πιστέψαμε ότι είναι κάτι το αρνητικό στην

όλη υπόθεση. Από την στιγμή που γράφουμε και παίζουμε την μουσική μας

όπως θέλουμε εμείς χωρίς καμία παρέμβαση δεν υπάρχει η έννοια του «ξεπου-

λήματος». Αυτό γουστάρουμε να κάνουμε και αυτό κάνουμε, το αν αρέσει στον

κόσμο είναι κάτι το οποίο θα το δεχθούμε με χαρά. Δεν παίζουμε για λίγους

και εκλεκτούς, παίζουμε για όποιον θέλει να μας ακούσει.

Καβαλάτε ένα μαγικό χαλί και μπορείτε να βρεθείτε σε οποιοδήποτε μέρος

του κόσμου για μια συναυλία. Ποιό μέρος θα διαλέγατε και γιατί;Μάλλον τον κόσμο ολόκληρο. Μας αρέσει πολύ να ταξιδεύουμε και να παίζουμε

και μακάρι κάποτε να αξιωθούμε να κάνουμε μία παγκόσμια περιοδεία. Ωραίο

όνειρο θα πει κανείς, αλλά από εκεί ξεκινάνε όλα, έτσι δεν είναι;

Δεν θα σταματήσουμε να ονειρευόμαστε ποτέ Γιάννη μου... αυτό μας κρατάει

για πάντα νέους!. •

Locomondo

Νάτοι κι οι διαγωνισμοί για τα τσαχπινάκια μου!!!Η καλή μας Γκλόρια (ναι, εγώ!!) εξασφάλισε έξι ολάκερες (τρεις κάθε μέρα) μονές

προσκλήσεις για τη συναυλία των Locomondo την Παρασκευή 3 και Σάββατο 4

Φεβρουαρίου για τους αναγνώστες που θα στείλουν e-mail στο diagonismos@

exostispress.gr με το ονοματεπώνυμο τους και τη σωστή απάντηση στο παρα-

κάτω ερώτημα:

Πώς λέγεται ο κεντρικός χαρακτήρας του έργου Soul Kitchen?

Α) Ντίνος

Β) Πιπίνος

C) Ζίνος

D) Ζίνα

*αν είστε πιο πολλοί/πολλές θα κλείσω τα μάτια, θα πω έξι νούμερα στην τύχη

και θα σας ειδοποιήσουν οι αγαπημένοι μου εξωστάκηδες. Φιλάκια!

Στήλη ρομαντική, εκκεντρική, φορώντας βελούδινα φορέ-ματα, συνδυασμένα με δερμάτινο περφέκτο και κρατώντας στο χέρι «Sante» άφιλτρο, βουτάει στη δισκοθήκη της και θυμάται βινύλια και στιγμές αλλοτινών εποχών…

Στιγμές. Αυτές θα θυμηθούμε σ’ αυτό το Ρετρό κι όχι κάποιο βινύλιο.

Αυτό δε σημαίνει ότι δε θα υπάρχει μουσική υπόκρουση. Θα υπάρχει.

Και μάλιστα καλή. Αρνάκια, Εκτός Ελέγχου, Πίσσα Και Πούπουλα, Γενιά

Του Χάους, Γιώργος Τσίγκος και οι Μαύροι Κύκλοι, Εν Πλω, Lost Bodies,

Metro Decay, Villa 21, Last Drive, Panx Romana, Γκούλαγκ, Γκρόβερ, Six

In A Vagook και τόσα άλλα συγκροτήματα…

Μια άλλη Θεσσαλονίκη…Χωρίς «υπερνομάρχες», παπάδες με λάβαρα

της «Αγίας Λαύρας», «trends», «νύφες και γαμπρούς» που ξημεροβρα-

διάζονται σε «in» κλαμπ, συγκροτήματα με γελοία ονόματα τύπου

«Κίτρινες Φλοκάτες», «δημοσιογράφους» που τ’ αρπάζουν ή «δημοσιο-

γράφους- μέντορες» κοκ. Οκ. Μπορεί και να υπήρχαν όλοι οι παραπά-

νω, αλλά ήμασταν νέοι και δε μας ένοιαζε και πολύ. Και πάντα είχες

εναλλακτικές. Να σου πω την αλήθεια, στα τέλη της δεκαετίας του

80- αρχές του 90, το «εναλλακτικό» στη Θεσσαλονίκη ήταν σίγουρα

πιο ενδιαφέρον και δυνατό απ’ τη mainstream αποβλάκωση που- αν

και σαφώς υπήρχε και τότε- εντούτοις δεν ήταν καθηλωτική όπως στις

μέρες μας. Αλλά και πάλι, ποιός είμαι εγώ για να ξέρω…;

Πειρατικά ραδιόφωνα. Κάπου εκεί στα 1988 περνάνε σε καθεστώς

«ημινομιμότητας». Όχι ότι δεν υπάρχει κυνηγητό από την αστυνομία…

Ράδιο Ουτοπία- 107.7 στα fm. Αλλά και Ράδιο- Κιβωτός 92.5. Ξενυχτώ-

ντας με ένα χαλασμένο walkman (…). Προσπαθώντας ν’ αφουγκραστείς

την καρδιά της πόλης. Είπαμε ποιας πόλης. Η «ερωτική Θεσσαλονίκη»

είναι ακόμη μονόστηλο στο ΚΛΙΚ του Τερζόπουλου, ο Κωστόπουλος

ένας κακομοίρης απ’ την επαρχία που βαυκαλίζεται με το «American

dream», το βαθύ ΠΑΣΟΚ είναι στα ντουζένια του και τα ΜΑΤ του Αρ-

κουδέα κυνηγούν τις κεραίες των πρώτων ιδιωτικών ραδιοφώνων στο

Χορτιάτη. Άλλη ιστορία αυτή. Ξεφεύγεις…

Τι να πρωτοθυμηθείς από το Ράδιο- Ουτοπία; Συγκίνηση. Σίγουρα όλα

τα προαναφερθέντα ελληνικά συγκροτήματα κι όχι μόνο. Τις περίφημες

κασσετοσυλλογές- «ΟΧΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 500 ΔΡΧ!». Τα live στο Πάρκο των

Σκύλων. Τα περίφημα σποτάκια του Αντώνη και του Κώστα- «Ακούμε

ολημερίς και ολονυχτίς Ράδιο Ουτοπία!». Τις μουσικές εκπομπές του

Σιχ και των άλλων παιδιών. Οι «Ορμόνες». Το σλόγκαν- «Η αντιπληρο-

φόρηση είναι υγεία!». «Τα Κουρέλια». Σίγουρα ξεχνάω ανθρώπους και

πράγματα. Ο χρόνος είναι αμείλικτος. Αλλά όλα αυτά τα κρατάς μέσα

σου. Σε έκαναν τον άνθρωπο που είσαι. Ήταν τα χρόνια της χαμένης

αθωότητας. Κλισέ- ξεκλισέ έτσι είχαν κι έχουν τα πράγματα.

Αφιερωμένο στη γενιά που της έκλεψαν τα όνειρα. Ή όπως τραγουδού-

σε κάποτε ο Τσίγκος στον «Καβαλάρη Τ’ Ουρανού»: Αν δεν μπορείς,

δεν ανήκεις σ’ εμάς, δεν μπορείς να φοράς το τατού του μεγάλου

ουρανού… •

ΡετρόAκούει και γράφει στις 45 στροφές ο Αρχιμήδης Γ. Παναγιωτίδης E: [email protected]

Ράδιο Ουτοπία κι όχι μόνο…


Five in a rowO dj Somethink (defeRenz) προτείνει

1. audio atlas -taiwanhttp://www.youtube.com/watch?v=cFCwMED2urY

2. Integrity - Sandalwood http://www.youtube.com/watch?v=WE62SY09OoY

3. elec pt.1 - i am simply mehttp://www.youtube.com/watch?v=od0K4YciEmM

4. Jerome - Epilogue (2000 And One Classic Edit) http://www.youtube.com/watch?v=iMSgln9q1jM

5. Wir «So And Slow It Grows» http://www.youtube.com/watch?v=7BPNaYsiKVM

Σαλάτα με καλώδιαΓράφει ο Ανδρέας Πάτσης aka Kabelsalat - E: [email protected]


Δεν τα πάω καλά με τους προκλητικούς και τους φαντασμένους. Η μανία

να είσαι στο επίκεντρο και να επιδεικνύεσαι έχει κάτι το νεοελληνικά

αηδιαστικό. Έτσι, όταν κυκλοφόρισε το άλμπουμ του Omar S με τίτλο

«It Can Be Done But Only I Can Do It» τον περασμένο Σεπτέμβριο, το

προσπέρασα (επιδεικτικά φυσικά) υποσχόμενος στον εαυτό μου ότι θα

το άκουγα μόνο και μόνο κάποια στιγμή για να κράξω, σαν γνήσιος νε-

οέλλην κι εγώ.

Ο τύπος που δούλευε μέχρι πριν από λίγο καιρό στο εργοστάστιο της

Ford στο Detroit και έγινε ευρύτερα γνωστός από το μιξαρισμένο cd του

Fabric, ακόμη αναρωτιέται ποιός είναι ο Ricardo Villalobos. Κι έπειτα, τι

σόι τίτλος για άλμπουμ είναι αυτός; Μεγάλε, χαλάρωσε λίγο. Δεν έπιασες

και τον παπά απ’ τα φρύδια. Η μήπως…;

Έψαχνα να ακούσω κάτι που θα κάλυπτε το θόρυβο από τις τουρμπίνες

σε μια πτήση επιστροφής για Θεσσαλονίκη και ο,τι άλλο είχα μέσα στο

iphone το είχα εξαντλήσει, οπότε είπα να του δώσω μια ευκαιρία. Και πολύ

καλά έκανα όπως αποδείχτηκε. Αντί να με πάρει ο ύπνος παρατηρούσα

με κλειστά τα μάτια πως συνδιάζει ωμά beats με δείγματα ημίγλυκης

μελωδίας και acid μπασογραμμές. Επικό και ένα από τα καλύτερα dance

tracks της χρονιάς που πέρασε, το δεκάλεπτο «Here’s your Trance, Now Dance» είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσες να ζητήσεις για το Σαββατό-

βραδο. Από την άλλη, το highlight του άλμπουμ, το «Nite’s Over Compton» είναι ο ήχος της Κυριακής: βαριεστημένα beats σα να προσπαθούν να

κρατηθούν στο ρυθμό. Όμορφο φιλτραρισμένο πιάνο και αναλογικό,

σχεδόν ράθυμο μπάσο.

Αν κάτι καταφέρνει εξαιρετικά ο Omar S είναι να ακούγεται επίκαιρος.

Ούτε ρετρό, ούτε μοντέρνος. Είναι ο ήχος του Detroit του 2012. Συνοψίζει

όλους τους ήχους που ιστορικά ανέδειξε αυτή η πόλη (Jazz, Motown,

Soul) μ’ ένα House / Techno περιτύλιγμα. Κι όσο για το attitude, από μένα

πάντως έχει το συγχωροχάρτι. Άλλωστε δε γίνεται να είσαι στο κύκλωμα

της μουσικής βιομηχανίας χωρίς να σε οδηγεί κάποιου είδους ψώνιο. •

Geek insideΓράφει ο Νικόλας Μπογιόπουλος


Για όποιον ασχολείται με την τεχνολογία κάτι τέτοιο δεν αποτελεί έκπλη-

ξη. Είναι καιρός τώρα που η Google έχει πάψει να είναι ο ιππότης πάνω

στο άσπρο άλογο που θα μας σώσει όλους, όπως αρέσει στην ίδια να

καυχιέται. Μόνο που με την τελευταία της κίνηση το έκανε ξεκάθαρο και

για όσους δεν δαπανούν και πολύ από τον χρόνο της ημέρας τους με

το τι κάνουν οι τεχνολογικοί κολοσσοί. Ούτε λίγο ούτε πολύ η Google ανακοίνωσε πως ξεκινά να παρακολουθεί τι κάνουν οι χρήστες της σε όλα τα service της – Gmail, Search, YouTube και άλλα – και θα χρησι-μοποιεί τα στοιχεία που συγκεντρώνει όπου και όπως το επιθυμεί. Η

Google του «Don’t be evil» δεν υπάρχει πια.

Η νέα αυτή στρατηγική της εταιρίας θα τεθεί σε εφαρμογή την 1η Μαρ-τίου και μια πρώτη γεύση της πήραμε πριν από λίγες μέρες όπου το

Search άρχισε να μοιράζεται στοιχεία με το Google+. Τα privacy policies

που αφορούν τα services της Google εδώ και καιρό έχουν μια τάση να

τραβήξουν προς την λεωφόρο του sharing, αντί το κάθε ένα να είναι αυ-

τόνομο. Με αργά αλλά σταθερά βήματα η ανωνυμία σου στις υπηρεσίες

της Google πεθαίνει. Πρώτα για παράδειγμα με το Google+ να απαιτεί

το πραγματικό σου όνομα και μετά να το συνδέει με το λογαριασμό στο

Gmail σου. Και είναι εντυπωσιακό πως παρά τις αντιδράσεις για τα privacy

issues που είχε το Google+, οι άνθρωποι της Google αντί να διορθώνουν

την κατάσταση την πηγαίνουν πιο πέρα.

Τι σημαίνει όμως όλα αυτά για τον απλό χρήστη; Σημαίνει πως όλα τα

πράγματα που ψάχνεις, τα email που λαμβάνεις, τα μέρη που κοιτάς στο

Google Maps, τα videos που βλέπεις στο YouTube αλλά και οι συζητήσεις

που κάνεις στο Google+ θα συγκεντρώνονται σε ένα μέρος. Φαίνεται πως

αυτό θα επηρεάσει περισσότερο τους χρήστες των Αndroid όπου η περιο-

χή τους ανά πάσα στιγμή αλλά και οι αγοραστικές τους συνήθειες (μέσω

του Google Wallet) θα είναι στη διάθεση της Google και των εταιριών που

διαφημίζονται σε αυτή. Διότι, μην γελιόμαστε, η Google δεν είναι μια εται-

ρία τεχνολογίας, ούτε λειτουργικού για smartphones, ούτε search engine,

ούτε τίποτε άλλο. Η Google είναι μια εταιρία πώλησης διαφημίσεων. Όλα

τα άλλα είναι εργαλεία με τα οποία προσελκύει κόσμο στον οποίο εν

συνεχεία πουλά διαφημίσεις. Με την νέα πολιτική της Google η εταιρία θα

είναι σε θέση να ξέρει ότι εκεί κοντά που είσαι βρίσκεται το Χ προϊόν που

σου αρέσει να αγοράζεις. Οι διαφημίσεις θα είναι πιο στοχευόμενες από

ποτέ. Και για να το πετύχει άλλαξε το ίδιο της το DNA, την φιλοσοφία

της «Don’t be evil» η ερμηνεία της οποίας ήταν πως η Google θα βάζει

πάντα ως προτεραιότητα της τους χρήστες της. Όλη της η φήμη στη-

ρίζεται σε αυτό τον σεβασμό προς τον χρήστη. Και ενώ όλοι στον χώρο

της τεχνολογίας ξέρουν πως κάτι τέτοιο ποτέ δεν ίσχυε, τώρα η Google

είναι σαν να το διατυμπανίζει. Η αρχή του να βγάλει χρήματα χωρίς να

κάνει κακό μας τελείωσε. Ευτυχώς υπάρχουν αρκετές εναλλακτικές ώστε

να τελειώσει και όποιος το επιθυμεί μαζί της. •

Don’t be evil.H Google δείχνει - επιτέλους - το πραγματικό της πρόσωπο.


Χάνει-μπαλΓράφει ο Χρήστος Κουλεμάνης - E: [email protected]

Urbanities.Γράφει ο Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου

• Μέσα σε λίγους μήνες, σώθηκε βαθμολογικά, κυνηγήθηκε όσο καμία άλλη

ομάδα, έπεσε 3 κατηγορίες, άλλαξε διοικήσεις, άλλαξε Α.Φ.Μ., έγινε Πόντιος

και τελικά ανέβηκε κατηγορία. Μετά από μια εβδομάδα μαθαίνουμε ότι το

Κράτος δυσκολεύεται να στηρίξει οικονομικά την Football League 2 αλλά

και ότι οι ποδοσφαιριστές της κατηγορίας ανακοίνωσαν απεργία. «Πολύ

μου αρέσει ο Ηρακλής, μακάρι να πάει καλά Μαρίκα…». Ή μήπως έχετε

καλύτερη εξήγηση;

• Αντίθετα ο Π.Α.Ο.Κ. διανύει τον πιο τυχερό μήνα των τελευταίων χρόνων.

Μέσα σε λίγες εβδομάδες ξεφορτώθηκε τα παλτά πολυτελείας Βιερίνια και

Κοντρέρας και από τότε η ομάδα πάει τρένο στο Πρωτάθλημα και τώρα επι-

τέλους ξεφορτώθηκε και τον Πρόεδρο. Τι? Αν είναι καλύτερο για την ομάδα.

Φυσικά και είναι, άφησε καμένη γη ενώ είχε παραλάβει μια ομάδα μοντέλο,

απλώς μερικοί από αυτούς που κουτούρντισαν να φύγει αμφιβάλλω αν

–λόγω ηλικίας- θυμούνται εκείνα τα… μεγαλεία. Να φύγει, να φύγει!!!

• Στην Α.Ε.Κ. βέβαια είναι ακόμα καλύτεροι, προχθές έκατσαν στο ίδιο

τραπέζι (και ο Μπάγεβιτς με τον Χατζηχρήστο παρακαλώ) όλοι αυτοί που

την έφτασαν να χρωστά μέχρι και στους λαθρομετανάστες και σύστησαν

επιτροπή σωτηρίας. Σαν να βάζεις τον Κοσκωτά Υπουργό Οικονομικών ένα

πράμα.

• Τα βρήκαν λέει ο Άρης και ο Σηφάκης και ο παίκτης απέσυρε την προ-

σφυγή και συνεχίζει… κανονικά στην ομάδα. Μπορεί ο Καστίγιο να άρχισε

να παίζει μπάλα αλλά είπαμε, ένα θαύμα κάθε φορά.

• Ο Τοτσέ, το καδρόνι, ναι αυτός! Έβαλε το πέμπτο του γκολ για λογαριασμό

του Π.Α.Ο. φέτος. Όχι ρε φίλε, όχι! Αυτό ήταν, ξεκινάω προπονήσεις. •

Σούρουπο στη μεγαλούπολη, στην λαβωμένη

πόλη που κατάντησε η πόρνη των ευρωπαίων,

το κρύο έξω θερίζει και η πόλη της δημοκρατί-

ας κλείνεται στο σπίτι. Κάτω από τα σκοτεινά

φώτα της Ακρόπολης κάθομαι σε ένα δωμάτιο

ξενοδοχείου και γράφω στο ημίφως. Στην

τηλεόραση ένας οργανοπαίχτης αποδίδει το

«Karahan erdem» και εξηγεί πως πάντα θα βα-

σιζόμαστε στην παράδοση και στο παρελθόν

- σκέφτηκα πως είναι να αναπολείς αυτό που

είχες, αυτό που ήσουν και να επενδύεις στην

εξέλιξη σου. Το σαξόφωνο σβήνει απαλά στο

αυτί μου και οι «Kollektif Istanbul» αλλάζουν

θέση με τον Πορτογάλο και το φάντο του -

(fado: «destiny, fate»).

Όταν έρχομαι εδώ πάντα φροντίζω να είμαι

απασχολημένος αλλά να νιώθω ταυτόχρονα

τη μοναξιά της πόλης. Οι δρόμοι είναι παρε-

ξηγημένοι, κάποιοι επικίνδυνοι και κάποιοι chic,

άλλοι έχουν πεζοδρόμια και κάποιοι έχουν

άστεγους που κοιμούνται σε αυτά. Το βράδυ

της Παρασκευής έφαγα στο «Furin Kazan»

στην Απόλλωνος όπου γιόρτασα το καλό sushi

με τον Βασίλη που έχει γυρίσει από το L.A.

Στους δρόμους Κινέζοι και Ιάπωνες που έτρε-

χαν σαν βαγόνια τρένου και εμείς, οι ευρωπαί-

οι, στριμωγμένοι μέσα να αποθεώνουμε την

εξαίρετη κουζίνα τους και να απαρνιόμαστε

το ελαιόλαδο και τη φέτα. Απέναντι, μέσα από

το τζάμι είδα έναν ηλικιωμένο που άπλωνε την

κουβέρτα του για να κοιμηθεί. Στο πεζοδρόμιο.

Αργότερα περπατήσαμε στο σκοτάδι όπου

μία παρέα αγοριών φώναζε συνθήματα κατά

των «ξένων». Στενά τζιν και μαύρα μπουφάν,

ξυρισμένα κεφάλια και αλυσίδες, όλα αυτά

αντιμέτωπα και παράλληλα με το ρατσισμό

και την δυσανεξία.

Σάββατο πρωί και στο Μπενάκη γίνεται

χαμός. Συχνά απολαμβάνω έναν καφέ εδώ,

πάντα βλέπω ωραίες κλασικές φάτσες και

καταγράφω μία άλλη πραγματικότητα της

πόλης. Η Vix έρχεται να με συναντήσει και

δίνουμε ραντεβού στον Hermes στη Βου-

κουρεστίου. Πίνουμε τον πρώτο καφέ στο

κοσμοπολίτικο «Clemente» καπνίζοντας το

πρώτο τσιγάρο της ημέρας και μυρίζοντας το

κλασικό Poivre Samarcande. Εδώ τα πράγματα

είναι αλλιώς, εδώ υπάρχει πολιτισμός και όλοι

προσέχουν μην τους πέσουν ψίχουλα από το

χρυσοπληρωμένο cookie τους. Καλοντυμένα

ζευγάρια περπατάνε αμέριμνα. Σάββατο θα

πει show time. Μετά το πολύ σεργιάνι μας

θερίζει η πείνα και ο «Σκούφιας» στις γραμμές

του τρένου στην Κωνσταντινουπόλεως είναι

πλέον προορισμός. Εκεί αφιερώνουμε χρόνο

στις κρητικές γεύσεις και ακούμε τον Μάνο.

«Στάλες πέφτουν κι ο καιρός, σκοτεινιάζει μο-

χθηρός, φτάνουν σύννεφα και φαίνεται, πόσο

εχθρός είναι ο καιρός.»

Ξημερώνει Κυριακή και δεν θέλω να μαζευτώ.

Τρώω στο δρόμο από μία καντίνα στο Γκάζι,

περπατάω, καπνίζω και μιλάω με περαστικούς

που με ρωτάνε για ένα μπαρ. Δίνω οδηγίες σε

ντόπιους- τελικά η Αθήνα και εγώ γνωριζόμα-

στε καλά. Κατανοώ τη μοναξιά της, ανέχεται

τη δική μου. Υπολογίζει πότε την έχω ανάγκη

και μου παραδίνεται - στο γάμο της αυτή η

νύφη θα φορέσει μαύρο νυφικό αφού μου υπο-

σχεθεί αιώνια αγάπη. Λίγες ώρες ύπνου και το

μήνυμα της Αγγέλας με ωθεί στους δρόμους

πάλι. Το Μεταξουργείο είναι παραμελημένο,

μυρίζει Μαρόκο και Ρωσία, έχει θέατρα και

πελώρια ξενοδοχεία και τίποτα δεν είναι στη

θέση του. Στους δρόμους τα λεωφορεία μετα-

φέρουν τον κόσμο πίσω στην πατρίδα του και

εγώ κοιτάω με έκπληξη τις φυλές του Ισραήλ.

Ο δρόμος μας βγάζει στο «Gazi college» με

την Ματ και οι ώρες κυλάνε σαν νεράκι. Μου

λέει για το Dubai, της λέω για το θυμό. Γελάει

δυνατά και τρώει λουκουμάδες. Μετά πατάτες

τηγανητές. Και πάλι λουκουμάδες.

Η ζωή μπορεί να έχει οποία γεύση αποφασί-

σεις να της δώσεις. •

Till next weekΔίνεις και παίρνεις

Τα νέα της εβδομάδας


La Tia RitaΓράφει η Rita Van DenGayged

Όταν ήμουν μικρή ρώτησα τη μαμά τι κακό έγινε την επταετία και μου

είπε ‘περιμέναμε τη δημοκρατία να φέρει λόγιους και επίτροπους, ευρωπέους ντε’. Δεν πολυκατάλαβα τι εννοούσε, μέχρι που έζησα τον

Πέτρο να φέρνει τον λάιφσταϊλ, τον Ανδρέα τη Μιμή, και τη Γλάιφο το

χιπ-υστερισμό της Λάνα δεν Λέει που διαβάζει Χριστιανόπουλο φανατικά.

Κάπως έτσι αντιλήφθηκα ότι όλοι έσερναν και από έναν επίτροπο για να

επιβάλλουν τα τέρατα τους, ενώ οι λόγιοι, όπως ο Ντίνος, δεν έσερναν

τίποτα πέρα από τα δουλικά τους που επέτειναν την ξεμωραμένη καύλα

του λόγιου υποκειμένου για χαιρέκακη μηδενιστική αντίδραση του κώλου

τύπου ‘όχι όχι όχι, δεν θα πάρω το κωλοβραβείο σας, καλέ όχι, μισό να

αρνηθώ λίγο ακόμα, σας κάνω υπομονή, απέχουμε έτη φωτορυθμικής λάμ-

ψης στο πνευματικό μας υπερχουντικό συρματόπλεγμα, σκατό-χέστηκα-

καύλα, ουφ, μόνο έτσι θα με τρέχουν στην Τσαπανίδου και στον Οικονο-

μέα και θα είμαι ξανά ο φορέβερ μπεστ ιν α λαιφταιμ ατσιβμεντ ποιητής 5

συντακτών της Γλάιφο’. Να τονίσω σε αυτό το σημείο ότι ο μπαμπάς μου

–λαϊκός άνθρωπος- έλεγε μια ρίμα: ‘ποιητής εκ του προχείρου και ‘χεις τη μορφή του χοίρου’. Κουκλίτσα μου, δεν σε πήγαν με το ζόρι, ή πες

κάτι λόγιο για να μου σηκωθεί επειδή δεν έχω κυβέρνηση ή μείνε σπίτι

με το κωλόγατο και διάβασε Ζαμπούνη να μάθεις τρόπους.

Σήμερα έχω όρεξη για εγκλήσεις και γαμωσταυρίδι, φυλακή παπαντάμ.

Θέλω να καλέσω τον λαό της Σαλόνικας να βγει στους δρόμους και να

αρχίζει να τα σπάει όλα: για τον Παπαγεωργόπουλο, τον υπερξεφτίλα

υπερνομάρχη που θα υπερεπανακριθεί, τους τοκογύφτους, τον ΠΑΟΚ,

τις κοιμισμένες γκόμενες που δεν διεκδικούν παπάρια με χαστούκια, την

κοροϊδία του αποπληθωρισμού, τις φίλες μου που έχουν να κάνουν σεξ 10

μήνες μαλάκες αποχαυνωμένοι στρέιτ, το δίδυμο Φάσμπεντερ-Γκόσλινγκ

εκτός Όσκαρ, τις γεμάτες φυλακές με τους λιγότερο ένοχους, τον λόγιο

που δεν έχει μιλήσει από τότε που έγινε μέλος ΔΕΠ ή έχασε τη μάχη

με την καλλιτεχνική αυταξία του υπερεγώ του κάπου μεταξύ κρεβατιών,

καναλιών και του μπλάνκο όπως ρέει το σπέρμα του δεήστικου σκοταδι-

σμού. Ως κοριτσούδι της επταετίας μου την έσπαγε πάντα ο φασισμός

της αριστερής διανόησης – μου χρωστάς το ότι έγινες άνθρωπος [σκατά

σου χρωστάω] ως ντρες κόουντ του στέκομαι απέναντι γιατί είμαι κο-

μπλεξικός στη συνεννόηση και συ μια χαζή κατσαρίδα και θα θυμάμαι τον

Σαμαράκη στο Φιλοξένια της Καλαμάτας, λίγο πριν φύγει για πάντα, να

μου λέει: συγγνώμη, εσείς δεν είστε που είχα γνωρίσει παιδάκι εκεί; σας θυμάμαι!

Άντρας της εβδομάδας: η Πόπη Τσαπανίδου. Γιατί αν ήταν γυναικούλα

θα σου είχε πει ά́ντε γαμήσου ρε σκατό και φύγε από τον δέκτη μου. Ναι

ρε γελοίε φασίστα, δέκτη μου, είμαι η καθεστηκυία δημοσιογραφία, γένος

θηλυκό και θηλυκό ήταν και η μάνα σου’. •

Περιποίησης με σκατό

Το μεγαλύτερο κατόρθωμα του φωτογράφου είναι όταν μένει απαρατήρητος, παρόλο που πίσω απο όλα κρύβεται αυτός.

Αυτός είναι ο σεναριογράφος, ο σκηνοθέτης και ο οπερατέρ των φωτογραφιών.

Καταπληκτική αίσθηση του ήχου και της σιωπής.

Καταπληκτικός μονόλογος (στην πρώτη φωτογραφία)

Εκφραστική σιωπή (στην δεύτερη φωτογραφία)

Ο τέλειος συνδυασμός. Κατανόηση της ψυχολογικής αξίας ενός κοντινού και ενός μακρυνού σχεδίου.

Άριστη δουλειά

{ }

ROAD E79Φώτογραφία: Ε79 photography • Λέξεις: Miroslava Ivanova

exostis 914

Documents