excel calc gallego
DESCRIPTION
TRANSCRIPT
1 Explorando a folla de calculo_______________________________________________6
2 Abrir Arquivo_______________________________________________________________10
2.1 Abrir Documentos de Excel___________________________________________10
2.2 Abrir Documentos de Calc____________________________________________10
2.3 Abrir documentos doutras aplicacións______________________________102.3.1 Fiestra importar arquivo en Excel___________________________________122.3.2 Fiestra importar arquivo en Calc____________________________________14
2.4 Creación de novos libros en Excel e Calc____________________________15
2.5 Novo libro en Excel___________________________________________________15
2.6 Novo libro en Calc_____________________________________________________16
2.7 Gardar documento en Excel__________________________________________172.7.1 Gardar libro Como?_________________________________________________17
2.8 Gardar documento en Calc___________________________________________192.8.1 Gardar libro Como?___________________________________________________19
2.9 INSERCIÓN DE NOVAS FOLLAS A Un LIBRO DE CÁLCULO EN EXCEL20
2.10 INSERCIÓN DE NOVAS FOLLAS A Un LIBRO DE CÁLCULO EN CALC_21
3 CELAS E RANGOS__________________________________________________________24
3.1 NOMEADO DE CELAS E RANGOS______________________________________25
3.2 INGRESO E FORMATO DE DATOS DAS CELAS________________________283.2.1 Formato de celas en Excel__________________________________________293.2.2 Formato de celas en Calc___________________________________________303.2.3 Auto Encher:________________________________________________________32
Figura 31. Control de autorrelleno__________________________________________33
Figura 31. Control de autorrelleno para series____________________________33
3.3 BORDOS E SOMBREADO______________________________________________36
3.4 ANCHO DE FILA E COLUMNA__________________________________________38
3.5 INSERIR FILAS, COLUMNAS E CELAS_________________________________423.5.1 Inserir filas nunha folla______________________________________________423.5.2 Inserir columnas nunha folla________________________________________423.5.3 Inserir celas nunha folla_____________________________________________43
3.6 OCULTAR E MOSTRAR FILAS O Columnas____________________________453.6.1 Ocultar e mostrar filas en Excel_____________________________________453.6.2 Ocultar filas en Excel e Calc_________________________________________463.6.3 Mostrar filas en Excel e Calc________________________________________463.6.4 Ocultar columnas en Excel e Calc___________________________________463.6.5 Mostrar Columnas en Excel e Calc__________________________________46
4 FORMULAS E FUNCIÓNS___________________________________________________48
4.1 Referencia relativa e absoluta_______________________________________49
4.2 FORMULAS_____________________________________________________________52
4.3 FUNCIONES:___________________________________________________________524.3.1 Inserir función co asistente_________________________________________544.3.2 Diferentes Funciones_______________________________________________55
4.4 FUNCIÓNS EN CALC___________________________________________________80
5 IMPRESION_________________________________________________________________91
Impresión de follas de cálculo en Word________________________________915.1.1 Área de impresión_____________________________________________________915.1.2 Vista Preliminar_______________________________________________________91
5.2 IMPRIMIR UNHA FOLLA DE CÁLCULO EN CALC___________________93
6 GRÁFICOS__________________________________________________________________96
6.1 CREACIÓN DUN GRÁFICO_____________________________________________96
6.2 Modificación e personalización de gráficos._______________________103
6.3 Cambiar tipo de grafico_____________________________________________105
6.4 CREACIÓN DE GRAFICO EN OPENOFFICE CALC_____________________106
6.5 EDICIÓN DE GRÁFICOS______________________________________________1096.5.1 Cambiar o tamaño do gráfico______________________________________1106.5.2 Cambiar rango de datos___________________________________________1116.5.3 Cambia títulos e subtítulos________________________________________1116.5.4 Cambiar Propiedades obxectos dos graficos._______________________1126.5.5 Cambio de tipo de gráfico_________________________________________114
7 ORDENAR DATOS E FILTROS_____________________________________________115
7.1 ORDENAR_____________________________________________________________115
7.2 FILTROS______________________________________________________________1167.2.1 Auto Filtros________________________________________________________1167.2.2 Filtro Personalizado________________________________________________1187.2.3 Filtro avanzado____________________________________________________1217.2.4 Creación de listas_________________________________________________123
7.3 Ordenar datos en Openoffice Calc._________________________________124
7.4 FILTRAR REXISTROS DUNHA BASE DE DATOS._____________________127
7.5 Funcións de bases de datos de Calc._______________________________129
8 EXERCICIOS_________________________________________________________________132
OPEN OFFICE VS MICROSOFT OFFICE: COMO FACER EN CALC O QUE FAS EN EXCEL
Barras de ferramentas
Varra de FormulasCadro de Nomes
Varra de menúsVarra de títulos
Varra de Tarefas
Varras de Desprazamento
Etiquetas Follas do libro de Excel
Barra de desprazamento entre Follas
Encabezados de Columnas
Encabezados de Filas
Cela A1
Figura 1. Imaxe de Folla de Excel 2003
Barra de Formulas
Cadro de Nomes
Varra de menús
Varra de títulos
Encabezados de Columnas
Encabezados de Filas
Cela A1
Etiquetas Follas do libro
Varra de despraza-amento entre Follas
Varras de Desprazamento
Varras de ferramentas
Figura 2. Imaxe de Folla Calc - OpenOffice 3.0
1 Explorando a folla de calculo
A fiestra principal de Excel e Calc teñen partes en común coa maioría de aplicacións
para Windows, atopamos a barra de títulos, a barra de menús, as barras de
ferramentas e a barra de estado. Na figura 1 e 2 atópanse indicadas, tanto para
Calc como para Excel, todas as partes da fiestra principal e os seus nomes. Estes
nomes serán utilizados en diante cando se expliquen os diferentes procedementos.
Na figura 3, faise unha comparación gráfica das barras de menú de de o Calc (1) e
do Excel (2)
Figura 3. Barras de Menú e Ferramentas de Calc e Excel
Como pode verse, as similitudes son bastantes, tanto no menú como na barra de
ferramentas.
Se observan ambos os programas de arriba abaixo atopamos as seguintes partes:
- Barra de títulos: É un elemento común nas aplicacións para Windows, nela
atopamos o nome da aplicación, o botón para minimizar a fiestra, restaurar e
pechar a fiestra.
- Barra de menús: tamén é un elemento común na maioría das aplicacións
para Windows, nela están os accesos ás diferentes funcións da aplicación.
2
1
- Barra de ferramentas: esta composta por botónes que permiten chegar de
xeito fácil e rápida a funcións que se utilizan frecuentemente, cada botón da
barra de ferramentas ten unha icona que fai referencia á función que activa,
en EXCEL en caso de non coñecer a icona, pódese facer uso da axuda
contextual, esta actívase se se deixa o punteiro do Mouse sobre o botón por
mais de 2 segundos. Tanto en Calc como en Excel, para engadir unha barra
de ferramentas á fiestra principal, se de ingresar ao menú VER, e na opción
VARRAS DE FERRAMENTAS selecciónase a barra de ferramentas que se
queira activar na fiestra principal da aplicación. Na figura a continuación
móstranse os botóns equivalentes entre ambas as aplicacións nas dúas
barras que se activan por omisión ao iniciar as aplicacións.. (No centro de
cor azul, a barra de ferramentas de Excel e nos extremos as de Calc).
Figura 4. Comparación varras de ferramentas de Calc e de Excel.
- Barra de fórmulas: Na barra de fórmulas atopamos dous elementos, a
barra de formulas como tal e o cadro de nomes. A primeira é a que permite
ingresar e modificar datos na folla de cálculo. En Excel cando se ingresa
unha fórmula, se a fórmula non ten ningún erro esta arroxa un resultado o
cal non permite ver como se calculo o mesmo, se se fai clic na cela onde
esta o valor, na barra de fórmulas aparece, no caso que o valor sexa
calculado por unha fórmula, a fórmula coa cal se esta realizando o cálculo, é
así como pódese modificar unha fórmula calquera. En caso que o valor da
cela sexa un número ó letra, na barra de fórmulas aparecerá o valor. O
cadro de nome mostra o nome da cela que esta seleccionada, as celas ten
como nome por defecto a coordenada na o cal están, esta coordenada esta
composta por unha letra e un número, mais adiante explicásese en mais
detalle este punto.
- Área de traballo: esta área é a cuadricula que ocupa a maior parte do
espazo da fiestra principal, esta composta por columnas nomeadas con
letras e filas nomeadas con números, a intersección dunha fila e unha
columna dá orixe a unha cela, a coordenada onde esta situada esta
intersección é dáa o nome inicial á cela, este nome pódese ver no cadro de
nome. Na Figura 5 esta seleccionada a cela da intersección B3 en ambos os
programas.
Figura 5. Barra de fórmulas e área de traballo
- Etiquetas Follas do libro de Excel: Os arquivos de Excel teñen como
nomee libros e en Calc simplemente Folla de cálculo. Os libros de Excel e en
Calc están compostos por follas de cálculo. Cando se crea un novo arquivo,
este vén por defecto con tres follas de cálculo marcadas como Folla 1, Folla
2 e Folla 3. Para ingresar a unha folla calquera se fai clic en encima da
etiqueta da folla de cálculo que se desexe.
Observe que aparece o nome da cela
Cela B3
Os encabezados da columna e a fila toman unha cor diferente aos demais
Figura 6. Etiquetas e desprazamento
- Varra de desprazamento entre follas: Un libro de Excel así como de Calc
poden ter máis das tres follas que vén por defecto ao crear o libro, isto fai
que nalgúns casos non sexa posible ver todas as follas que compón o libro.
Para lograr visualizalas, as frechas que ten esta barra de desprazamento
permite ver unha folla que este oculta.
- Panel de Tarefas: O Excel ten o panel de tarefas, que é outra forma de
chegar rapidamente a funcións de uso frecuente. Simplemente faise clic na
opción que se quere utilizar.
Para Ver follas de calculo que non este visible faga clic nas frechas da barra de desprazamento
Primeira e última
Dereita e esquerda
Faga clic na etiqueta para ver unha folla de cálculo calquera
Primeira e última
2 Abrir Arquivo
2.1 Abrir Documentos de Excel
Os arquivos de Excel 2003 teñen a extensión .xls, este tipo de arquivos son os
buscados por defecto ao momento de entrar á función abrir no menú arquivo (figura
7), identifícanse pola o tipo de arquivo ?Todos os arquivos de Excel?. Para cambiar a
localización por defecto onde busca o arquivo a cal é ?Os meus Documentos?,
selecciónase unha localización na parte esquerda da fiestra que se abre logo de
facer clic en abrir.
Figura 7. Abrir Documentos en Excel e Calc
2.2 Abrir Documentos de Calc
A extensión das follas de cálculo en Calc é .ods. Para abrir unha folla de cálculo,
existente no espazo de traballo do usuario, debe ir ao menú Arquivo/Abrir o cal vese
na figura 7, ou ben desde o botón Abrir arquivo da barra de ferramentas ou utilizar
a combinación de teclas CTRL. + A. Con isto ábrese o cadro de diálogo Abrir da
figura 8b, desde onde debe seleccionar o arquivo e logo presionar o botón Abrir.
2.3 Abrir documentos doutras aplicacións
Para abrir documentos doutras follas de cálculo ou arquivos planos de bases de
datos, na fiestra abrir na opción ?tipo de arquivo? (figura 8a), seleccione o tipo de
arquivo que desexa abrir, por exemplo, .txt para arquivos planos ou mdb para
arquivos de Access. Sempre que se abran arquivos doutras aplicacións abrirase a
fiestra de importar arquivo.
Para Abrir arquivo facer clic en arquivo e logo abrir
EXCEL CALC
Figura 8a. Abrir arquivos en Excel
Figura 8b. Abrir Arquivos en Calc
Tipos de arquivo, para cambiar faga clic en para abrir as opcións
Seleccione a localización onde quere buscar o arquivo a abrir
2.3.1 Fiestra importar arquivo en Excel
Esta ferramenta permite importar arquivos doutras aplicacións ou dun formato
diferente a Excel, o proceso consta de 3 pasos, débese ter en conta que todo o
importado a Excel quedase como un arranxo de filas e columnas.
- Débese establecer se os datos a importar están separados por algún tipo de
delimitador, ou por un ancho fixo.
Figura 9. Paso 1 - Importar arquivo texto
- Esta opción varia segundo o que se escolle na opción 1, se se escolle ancho
fixo, o segundo paso consiste en eliminar, mover ou engadir columnas. Se se
escolle a opción con delimitadores, o paso dous consiste en escoller o tipo de
delimitador e mirar se se axusta ao xeito que queremos o arranxo de datos.
Figura 10. Paso 2 - Importar arquivo texto
- O paso tres permite cambiar o formato de cada columna que se creo no paso
anterior, permitindo cambiar entre número, texto ou outro tipo o formato da
columna.
Figura 11. Paso 3 - Importar arquivo texto
2.3.2 Fiestra importar arquivo en Calc
No caso de Calc faise en dous pasos. Inicialmente, ao entrar no cadro de abrir
documento, indícaselle que o tipo debe ser texto CSV, o programa
automaticamente mostrará os arquivos con esas características dentro do directorio
de procura (Figura 12).
Figura 12. Abrir documento .txt en Calc
Escollido o documento, sáltase ao cadro de diálogo da figura 13, no indícaselle o
tipo de carácteres e o tipo de tabulador. Unha vez escolleitos presiónase aceptar.
Figura 13. Selección de método de separación en Calc
2.4 Creación de novos libros en Excel e Calc
Como xa se mencionou, os arquivos de Excel son chamados libros e en Calc follas
de cálculo, no caso de Excel, estes poden estar en branco ou poden ser con base
nunha dos persoais que trae o programa.
2.5 Novo libro en Excel
Para crear un novo libro de Excel débese facer clic no menú arquivo, logo na opción
novo (figura 7) ou picar en . Ao facer isto actívase o panel de tarefas na parte
esquerda da pantalla, neste panel débese escoller se se quere un libro en branco ou
algunha dos persoais existentes.
Os libros de Excel veñen de xeito predeterminada con 3 follas creadas, pódense
engadir máis follas de ser necesarias ata un total de 255. Cada folla de Excel contén
65536 fila e 256 columnas.
2.6 Novo libro en Calc
Se se quere crear unha nova folla de cálculo, débese acceder á opción Novo do
menú Arquivo (figura 7) e seleccionar Folla de cálculo (figura 14) ou presionar en ..
Figura 14. Abrir nova folla de cálculo en Calc
Os libros de Calc veñen de xeito predeterminada con 3 follas creadas, pódense
engadir máis follas de ser necesarias ata un total de 255. Cada folla de Excel contén
65536 fila e 1024 columnas.
Cando se ten máis dunha folla de cálculo aberta, pódese acceder a elas a través da
barra de tarefas, onde se atopan visibles. Para pasar dunha folla de cálculo a outra
só debe picar sobre a fiestra minimizada en devandita barra, ou a través do menú
Fiestra e pulsar sobre o nome do arquivo que quere visualizar.
2.7 Gardar documento en Excel
Cando se crea un novo de Excel este ten o nome predeterminado de librosX.xls, a X
é o número de libro que pode ser 1 ou superior dependendo do número de libros
creados na mesma sesión de Excel.
A pesar de ter un nome predeterminado, fai falta gardar o arquivo cando menos
unha vez para completar o proceso de creación dun libro novo, pois mentres o libro
non sexa gardado cando menos unha vez seguirá sendo un arquivo temporal que se
se pecha a aplicación pérdense todos os cambios feitos ao libro.
Para gardar por primeira vez o arquivo, pódese facer clic no botón da barra de
ferramentas que ten unha icona que emula un disco de 3½ ou se pode ir ao
menú arquivo e facer picar na opción gardar, cando é a primeira vez aparecerá a
fiestra ?gardar como??, se non é a primeira vez simplemente gárdanse os últimos
cambios realizados ao libro.
2.7.1 Gardar libro Como?
A fiestra de ?gardar como?? permite dar un nome personalizado ao libro no caso
serse a primeira vez que se garda o arquivo, para isto cámbiase o nome que
aparece no espazo nomee do arquivo, e logo faise clic no botón gardar. (figura
15)
Figura 15. Cadro de dialogo ?Gardar como?
A opción ?Gardar como?? permite tamén cambiar o nome dun arquivo xa existente,
este proceso crea un novo arquivo co nome que se lle asigne e pecha o arquivo
anterior.
2.7.1.1 Extensións por defecto
Cando se garda por primeira vez ou se cambia o nome dun arquivo creando un
novo estes arquivos quedan coa extensión por defecto de Excel que é .xls, para
cambiar o tipo de arquivo a crear con gardar como se debe cambiar a opción gardar
como tipo facendo clic na fiestra desplegable na parte inferior da fiestra ?Gardar
Como??.
2.7.1.2 Tipos de arquivos que se poden crear
En Excel pódense crear arquivos de texto, arquivos de persoais de Excel ou
arquivos compatibles con outras aplicacións como versións anteriores de Excel,
Lotus 123, bases de datos, complementos de Excel ou arquivos .html para publicar
vía Web.
2.8 Gardar documento en Calc
Cando se crea un novo de Excel este ten o nome predeterminado de ?Sen TítuloX", a X
é o número de Folla que pode ser 1 ou superior dependendo do número de follas de
cálculo abertas na mesma sesión de Excel.
2.8.1 Gardar libro Como?
A fiestra de ?gardar como?? permite dar un nome personalizado ao libro no caso serse a
primeira vez que se garda o arquivo, para isto cámbiase o nome que aparece no espazo
nomee do arquivo, e logo faise clic no botón gardar. (figura 16)
Figura 16. Opción gardar Como de Calc
A opción “Gardar como” permite tamén cambiar o nome dun arquivo xa existente, este
proceso crea un novo arquivo co nome que se lle asigne e pecha o arquivo anterior.
2.8.1.1 Extensións por defecto de Calc
Cando se garda por primeira vez ou se cambia o nome dun arquivo creando un novo
estes arquivos quedan coa extensión por omisión o Calc .ods, para cambiar o tipo ou
formato do arquivo pícase na barra despegable ?tipo?, mostrando todas as opcións que
permite o programa
2.8.1.2 Tipos de arquivos que se poden crear en Calc
En Calc pódense crear varios formatos diferentes, algúns deles compatibles con Excel.
Na figura 17 pódense ver os formatos que manexa o Calc de OpenOffice 3.0. Isto é
importante telo en conta para o uso de lso arquivos por outros usuarios.
Figura 17. Formatos que utiliza Calc.
2.9 INSERCIÓN DE NOVAS FOLLAS A Un LIBRO DE CÁLCULO
EN EXCEL
Os libros de Excel créanse cun número predeterminado de tres follas de cálculo,
para agregar unha nova folla de cálculo e ter acceso aos persoais predeterminadas
de follas de cálculo, faise clic dereito en calquera das etiquetas dunha folla de
cálculo e selecciónase a opción inserir, selecciona folla de calculo da opción XERAL
ó un persoal da opción SOLUCIONES DE FOLLA DE CÁLCULO. (Figura 18)
Seleccione de calquera das dúas opcións o persoal desexado. Na vista previa pode ver como é o persoal escolleito
Figura 18. Inserir follas en libro de excel
2.10INSERCIÓN DE NOVAS FOLLAS A Un LIBRO DE CÁLCULO
EN CALC
Do mesmo xeito que en Excel, o Calc vén cun numero predeterminado de follas de
cálculo, e se se desexa inserir mais follas se be facer a través da opcion ?inserir? a cal
pódese executar a traves do menú (ver figura 20) ou facendo clic co botón dereito sobre
as pestanas que representan as follas abertas no libro no que se esta traballando (ver
figura 19).
Figura 19. Inserir folla nova
Figura 20. Inserir folla a través de menú Inserir
Logo de seleccionar Inserir folla, salta un cadro de dialogo como o mostra a figura 21,
nel indícase o número de follas novas así como a posición que terá con respecto ás xa
existentes. Se se insere unha soa folla, pódese cambiar o nome desta, pero en caso de
querer inserir dous ou mais, a opción de nome queda desactivada e terase que cambiar
nome unha a unha.
Figura 21. Cadro de dialogo para inserir folla nova
3 CELAS E RANGOS
Por definición as celas son xeradas pola intersección entre columnas e filas, a
coordenada desta intersección dá o nome á cela. Na figura 22 pódese observar un
exemplo do anterior. Cando se traballa, xa sexa co Excel ou co Calc, con formulas e
funcións débese facer referencia a celas xa sexa como compoñentes de formúlalas
ou argumentos das funcións.
Nalgúns casos é necesario facer referencia a un conxunto de celas, a estes dáselles
o nome de rangos. Existen tres tipos de rangos, rango de fila, rango de columna e
rango de matriz. Os rangos no seu notación establécense con dous coordinas
separadas por dous puntos a súa forma xeral é da seguinte forma ([Coordenada
inicial]:[coordenada final]) (Exemplo: A1:B14)
Rango de fila: ([columna inicia , fila]):([columna final , fila]).
Un exemplo dun rango de fila sería A2:C2. Como vemos, dado que é un rango de
fila, na notación varían as columnas mais non as filas. En xera un rango de fila
describe unha selección de cela de forma horizontal.
Rango de Columna: ([columna , fila inicia]):([columna , fila final]).
Un exemplo dun rango de fila sería B4:B12. Como vemos, dado que é un rango de
columna, na notación varían as filas máis non as columnas. En xera un rango de
columna describe unha selección de cela de forma vertical.
Rango de matriz: ([columna inicial , fila inicia]):([columna final , fila final])
Un exemplo dun rango de fila sería D5:F9. No rango de matriz varían as dúas
coordinas dado que este rango consiste nunha selección que describe un cadro.
A cela que se ten elixida denomínase cela activa, é onde se pode escribir calquera
entrada desde o teclado ó inserir calquera función. Tanto en Excel como en Calc,
cando se fai dobre clic sobre a cela activa, éntrase ao modo edición da cela, este
permite cambiar o contido da cela, pero pode desactivar outras funcións do
programa. Pola razón anterior, unha vez termínase de cambiar o contido dunha cela
debe ser oprimida a tecla Enter ou Intro para poder usar todas as funcións do
programa ou elixir outra cela sen que esta sexa tomada como parte dos escrito na
cela activa, isto ultimo no caso estarse escribindo fórmulas. Se nalgún momento
elíxese unha cela por equivocación e cámbiase o contido da mesma, pódese
desfacer o cambio afundindo a tecla ESC.
Cando se selecciona un rango de celas tamén se ten só unha cela activa. Neste
caso a cela activa é a primeira que se elixiu ao momento de seleccionar o rango.
Outro método para saber cal é a cela activa é mirar a referencia que aparece no
cadro de nomes.
Figura 22. Representación de rangos en Follas electrónicas
3.1 NOMEADO DE CELAS E RANGOS
As celas e rangos como vimos anteriormente teñen asignados nomes
predeterminados, estes nomes están dado por unha notación de coordenadas de
letras e números. Para facilitar o uso de celas e rangos en formúlalas Excel permite
asignarlles nomes.
O proceso de asignación de nomes é sinxelo, existen dous camiños para facelo. O
primeiro é seleccionar a cela ó rango, ingrésase ao menú Inserir, selecciónase a
opción Nomee e despois a opción Definir, aí atopase un espazo para colocar o
nome, a lista de nomes definidos e o rango ó cela a que fai referencia.
Rango de Matriz D5:F9
Rango de Fila A2:C3
Rango de columna B4:B12
Figura 23. Secuencia para asignar nome a un rango en Excel
Feito o anterior, sairá o cadro de dialogo da figura 24. No indícase o Nome que se
desexa dar a devandito rango e na barra inferior verase referenciado o rango
correspondente, así como tamén é posible cambiar ou reasignar o rango.
Figura 24. Cadro de diálogo para asignar nome a un rango en Excel
Para a definición de nomes débense seguir tres normas sinxelas:
- Non poden empezar polo signo $ ó %
- Non pode ter espazo no nome
- Non se pode asignar dous nomes diferentes á mesma referencia.
Par o caso do Calc, o procedemento de dar nome a un rango é bastante similar.
Débese entrar no menú inserir, logo a opción Nomee e picar na opción definir (Ver
Escribir nomee rango
Se non se seleccionou con anticipación o rango, pode seleccionalo facendo clic aquí
figura 25). Feito lanterior, saltará o cadro de dialogo da figura 26, onde do mesmo
xeito que en Excel, introdúcese o nome e na barra de diálogo inferior pódese
observar o rango bautizado co nome escrito. Tamén se poden cambiar as
coordenadas do rango desta fiestra.
Figura 25. Secuencia
para asignar nome a un rango en Calc
Figura 26. Cadro de diálogo para asignar nome a un rango en Calc
3.2 INGRESO E FORMATO DE DATOS DAS CELAS
Nunha cela da folla de cálculo pódense escribir tres tipos de datos:
- Numéricos: Para o ingreso de números DÉBESE UTILIZAR O TECLADO DE
NUMERO, os números só deben ser ingresados con comas que indiquen
decimales e no caso de porcentaxe, o símbolo % logo dos números. Este
procedemento débese a que se se ingresan datos cun formato diferente,
Excel asume que non é un número senón texto. Para verificar que un dato
ingresado é tomado como número por Excel, cando se ingresan números
estes quedan aliñados á dereita
Exemplo:
Para ingresar $ 1.452.058.25 débese ingresar o valor sen os puntos que
marcar millos e miles, débese colocar o punto que indica o valor decimal. O
signo de pesos é colocado por Excel por medio da función formato de celas,
se se engade este signo ao ingresar o dato, Excel asume que é texto. Debe
ser ingresado 1452058.25
Se un valor que é interpretado como texto é utilizado nunha formula
esta arroxa un erro, se é utilizado nunha función e o valor esperado
pola función é numérico, a función arroxa un erro. Nas ocasións o
erro arroxado é # Valor
- Alfanumérico e Texto: É a combinación de números e letras ó só letras,
este tipo de datos non pode #utilizar\\\+se\\\\\\ en formulas que deban
arroxar valores numéricos. Nas funcións de procura poden ser utilizadas
como valor a buscar ou pode ser arroxados como resultados dunha procura.
Cando se ingresa un valor alfanumérico leste queda alienado á esquerda.
3.2.1 Formato de celas en Excel
Os datos numéricos ingresados a unha cela de Excel poden ser visualizados en
diferentes formas, pero seguen sendo o mesmo número, as diferenza de
visualización esta en o formato que se asigne á cela onde é escrita.
Figura 27. Cadro de dialogo para dar formato a celas en Excel
Seleccione aquí o tipo de dato que queira visualizar
Mostra preliminar da visualización na folla de cálculo
Descrición do formato escollido
Seleccione aquí outras opcións de formato
Para cambiar o formato dunha cela débese entrar ao menú formato e neste
seleccionar a opción celas, na figura 27 pódese ver o cadro de diálogo de formatos
de celas en Excel, e na figura 28, hai un exemplo de como un mesmo valor
numérico pode ser visualizado de diferentes formas.
Figura 28. Exemplos de distintos formatos aplicadso a un mesmo número.
3.2.2 Formato de celas en Calc
Do mesmo xeito que en Excel, ao introducir un dato nunha cela, OpenOffice Calc vai
intentar, en primeiro lugar, interpretalo como un número, e por defecto aliñará os
números á dereita e o texto á esquerda e intentará, así mesmo, aplicarlle un
formato. Por exemplo, se escribe nunha cela 24601 e pulsa Intro para fixar ese
valor, Calc automaticamente interpreta ese dato como unha data e transfórmao a
24/06/01.
Se o número é moi grande e non é posible despregalo na cela, Calc aplicará o
formato científico, cuxa aparencia é 5,73478E+9. A interpretación desta expresión
é fácil, o E+9 equivale a 10Exp(9), 10 elevado a 9, ou o que é igual, a multiplicar
por un 1 seguido de 9 ceros. Se aínda deste xeito, o número non coubese na cela,
esta aparecerá rechea dos símbolos: ###########
O normal será esperar a introducir todos os datos para posteriormente pasar a
aplicar os formatos. Para isto, en primeiro lugar seleccione a cela ou celas en
cuestión e desde o menú Formato, execute o comando Celas (Figura 29). Con isto,
Calc mostrará o cadro de diálogo Atributos de cela que mostra a Figura 30.
Formato orixinal35861
Diferentes visualizaciones do mesmo valor polo formato seleccionado
Figura 29. Pasos para dar formato
a celas en Calc
Figura 30. Cadro de Diálogo para dar formato a celas en Calc.
Desde a sección Números deste cadro, pode asignar formatos numéricos talles
como signos monetarios (opción Moeda), formato de porcentaxes (opción
Porcentaxe), número de posicións decimales (dispoñible en todos os formatos
numéricos: Número, Moeda, Porcentaxe, etc).
Ademais das opcións do tipo de dato, o cadro de diálogo Atributos de cela permite
realizar modificacións ao formato da folla de cálculo, a través das seguintes
seccións:
- En Fonte, pode seleccionar o tipo de letra, tamaño, estilo, efectos e cor do
texto ou números que inseriu nas celas seleccionadas.
- En Efectos de fontes, pode escoller diferentes opcións para enriquecer o
formato da cela ou celas seleccionadas.
- Desde Aliñación, pode modificar a forma en que se aliñan dentro da cela os
datos seleccionados.
- En Bordo pode escoller o tipo de liñas que rodearán as celas seleccionadas,
o seu grosor, estilo, posición, etc.
- En Fondo, pode escoller unha cor para o fondo da cela ou do conxunto de
celas seleccionadas.
Algunhas das opcións dispoñibles no cadro de diálogo de Atributos de Cela, pódeas
atopar dispoñibles nos botóns da barra de ferramentas Formato.
3.2.3 Auto Encher:
Tanto en Excel como en Calc, cando se ingresan datos á folla de cálculo nalgúns
casos isto repítense xa sexa en forma de columna ou fila, ó seguen unha seria
determinada. Por exemplo se se quere ingresar un mesmo valor en 20 filas (Sexa
texto ou numero) ó no caso de querer escribir os números (Poden ser tamén meses,
datas, códigos consecutivos creados polo usuario, letras, etc.) de 1 ao 20 non é
necesario escribir 20 veces o mesmo valor ou os números consecutivos, pódese
utilizar a función de auto encher.
Para utilizar esta función pódense utilizar varios métodos, o primeiro consiste en
escribir un valor nunha casa, seleccionar esta casa e utilizando o control de recheo
encher ata onde se queira que este o valor (ver figura 31). A segunda opción ao
querer ingresar un mesmo dato nun rango determinado é seleccionar primeiro o
rango, ao seleccionar o rango, a cela onde este se comezou a marcar queda
activada, escríbese o valor e oprímense á vez as teclas MAIÚSCULA + CONTROL
+ ENTER.
Para o ingreso de series, débense ingresar polo menos os dous primeiros valores da
serie, selecciónase o rango onde esta escritos e con é control de recheo énchese o
rango onde se quere que este a serie de datos (ver figura 32). A segunda opción
para isto é o uso da ferramenta series que se atopa no menú EDICIÓN, na opción
encher, na opción series atopase a posibilidade de crear serie lineais, xeométricas e
cronolóxicas. Para utilizar a opción series débese escribir o primeiro valor da serie.
Figura 31. Control de autorrelleno
Figura 31. Control de autorrelleno para series
Coloque o punteiro do Mouse neste punto para activar o control de recheo
Escribe os dous primeiros números da serie ou utiliza o control de recheo para encher o rango desexado
Tanto en Excel como en Calc para darlle un formato atractivo ás celas de forma
máis fácil, pode utilizar a ferramenta de formateado automático. Para empezar,
seleccione a área de datos á que lle quere aplicar un formato (a área mínima á que
lle pode aplicar un formato é de 3 filas por 3 columnas), logo, en cásolle de Excel,
débese ir á barra de menú, abrir Formato e logo picar en Autoformato, aparecendo
un cadro de diálogo como o da figura 32., No caso de Calc, débese ir á barra de
menú vaia a Formato e seleccione Formateado automático, tras o cal verase a
fiestra da Figura 33.
Figura
32. Cadro de diálogo de Formateado automático en Excel
Figura 33: Cadro de diálogo de Formateado automático en Calc
O botón Opcións permite elixir que características de formato quere aplicar:
Formato numérico ou número. Para que os datos da cela a aplicar o formato
siga sendo de tipo numérico.
Bordos. Conserva os bordos que defina para as nosas celas.
Fonte. Se marca esta opción o tipo de letra non se alterará ao aplicar o
formato.
Modelo. Marcar esta opción manterá o modelo de imaxe orixinal.
Aliñación. Se seleccionou previamente unha aliñación centrada, á esquerda
ou á dereita esta non se cambiará.
Axustar ancho/alto. Por defecto, cando aplica un formato automático
prodúcese un axuste automático das filas e columnas ao ancho e ao alto.
Marque esta opción se non quere que se produza este axuste.
Pulse Aceptar para que se aplique o formato.
Se non hai algún formato automático que se axuste ás súas necesidades, poderá
crear o seu propio formato desde o botón Engadir do cadro de diálogo Formato
automático. A área de datos mínima para poder crear un formato automático é de 4
filas por 4 columnas.
3.3 BORDOS E SOMBREADO
Os bordos e sombreado son as ferramentas que permiten mellorar a presentación
da folla de cálculo. Tanto para Excel como para Calca, para entrar ás opcións de
bordos e sombreado, primeiro débese seleccionar o rango ó cela a modificar, e na
barra de menú éntrase ao menú formato e pícase na opción celas. Unha vez feito o
anterior, o Excel mostra un cadro de diálogo como o da figura 34. No caso de Calc,
seguindo os mesmos pasos, aparece o cadro de diálogo da figura 35.
Figura 34. Cadro de dialogo para pór bordos en e sombrado en táboas de Excel
As distintas opcións do recuadro son:
- Preestablecidos: Elixirase unha destas opcións:
- Ningún: Para quitar calquera bordo das celas seleccionadas.
- Contorno: Para crear un bordo unicamente ao redor das celas seleccionadas.
- Interior: Para crear un bordo ao redor de todas as celas seleccionadas
excepto ao redor da selección.
Na fiestra de bordos e sombreado atopa as diferentes opcións de formato da folla de cálculo, entre elas esta bordos para colocar marco a rangos ó celas, tramas para colocar cor en fondo de rango ó celas. Fonte para cambiar o tipo, tamaño e estilo de fonte. Aliñación permite utilizar opcións como centrar, combinar celas.
- Bordo: Este recuadro adóitase utilizar cando non nos serve ningún dos
botóns preestablecidos. Dependendo do bordo a pór ou quitar (superior,
inferior, esquerdo,...) facer clic sobre os botóns correspondentes. Débese ter
coidado ao utilizar os botóns preestablecidos, o bordo será do estilo e cor
seleccionados, en caso de elixir outro aspecto para o bordo, primeiro haberá
que elixir Estilo e Cor e a continuación facer clic sobre o bordo a colocar.
- Estilo: Elixirase da lista un estilo de liña.
- Cor: Por defecto a cor activa é Automático, pero facendo clic sobre a frecha
da dereita poderá elixir unha cor para os bordos.
Na Barra de Ferramentas dispomos dun botón que nos permitirá modificar os
bordos de forma máis rápida, se se fai clic sobre o botón debuxarase un bordo tal
como vén representado neste. En caso de querer outro tipo de bordo, elixilo desde
a frecha dereita do botón. Aquí non atoparás todas as opcións vistas desde o
recuadro do menú.
Figura 35. Cadro de dialogo para pór bordos en e sombrado en táboas de Calc
Como se pode ver, no caso do Calc, as opcións son moi similares, coa diferenza da
opción referente á distancia do texto con respecto aos bordos e onde ao deixar
activada a opción de sincronización, todas as distancias cambian simultaneamente.
Tamén esta a opción Distancia en Sombra, fai referencia ao ancho de sombra que
se desexa teña a táboa.
3.4 ANCHO DE FILA E COLUMNA
Tanto en Calc como en Excel, todas as columnas ten un ancho predefinido (10,71
puntos para Excel, 2,27 cm. para Calc) do mesmo xeito que as filas (12,75 pts para
Excel e 0,45 cm. para Calc), pero estes valores poden ser cambiados ou axustados
segundo a necesidade.
Unha forma de facelo é a seguinte, en ambas as aplicacións, é situar o cursor ao
final da columna ou fila ata que apareza unha frecha de dobre vía e ao facer clic de
xeito sostido arrastralo á dereita ou esquerda segundo o caso e se é par as filas,
arrastralo cara arriba ou cara abaixo.
Outra forma é entran a menú formato e seleccionar segundo sexa o caso columna
ou fila, e nestas opcións seleccionar ancho ou alto segundo sexa o caso (ver figura
36) e unha vez elixida a opción desexada sae unha fiestra de diálogo segundo sexa
caso (ver figura 37) e alí faise o cambio desexado.
Figura 36. Cambio de ancho de columna ou alto de fila en Excel.
Figura 37. Cadros de diálogo para alto fila e ancho columna en Excel.
Por defecto, Calc axusta a altura da fila ao contido da mesma. En cambio, o ancho
da columna mantense fixo, e se o contido non cabe na cela, este invadirá a cela
contigua, sempre que estea baleira, pola contra os datos quedarán ocultos.
Para cambiar o tamaño dunha fila, achegue o cursor ata a marxe dereita, na zona
na que aparece a numeración das filas, ou ben á marxe superior, onde aparecen as
letras que designan as columnas, para cambiar o ancho dunha columna. A
continuación sitúe o cursor na unión de dúas filas ou dúas columnas ata que cambie
de aparencia, adoptando a dunha frecha dobre. Logo presione sen soltar o botón do
rato e arrástreo ata o alto de fila ou ancho de columna que desexe.
Se coñece o valor exacto da altura da fila ou do ancho da columna, no menú
Formato, elixa o comando Fila ou columna (ver figura 38) e no seguinte menú
desplegable Altura ou Ancho. Tras isto aparecerá un cadro de dialogo (ver Figura
39) que pide o valor da altura da fila ou o ancho de columna segundo corresponda.
Figura 38.. Opcións do menú formato para cambiar Alto de fila ou Ancho de
columna
Figura 39. Cadro de diálogo Alto de fila ou Ancho de columna.
Cando comeza a traballar cunha folla nova, todas as filas e columnas posúen o
mesmo ancho e alto predefinido. Este valor pode ser configurado segundo sexa a
súa necesidade, de modo que ao crear unha nova folla todas as celas teñan o ancho
e alto previamente definido. Tamén se pode realizar este cambio unha vez que
introduza datos na folla de cálculo, neste caso o cambio afectará a todas as celas
que non sexan axustadas previamente.
Para establecer o ancho (columna) ou alto óptimo (fila), acceda ao menú Formato e
seleccione o comando Columnas ou ben Filas, elixindo posteriormente Ancho
Óptimo ou ben Alto Óptimo, segundo corresponda. Con isto móstrase o cadro de
diálogo da Figura 40.
Figura 40: Cadro de
diálogo de Alto ou Ancho óptimo.
3.5 INSERIR FILAS, COLUMNAS E CELAS
3.5.1 Inserir filas nunha folla
En moitas ocasións, logo de crear unha folla de cálculo fará falta algunha fila no
medio dos datos xa introducidos. Para engadir unha fila, seleccionar a fila sobre a
que queres engadir a nova, xa que as filas sempre se engaden por encima da
seleccionada, seleccionar o menú Inserir e elixir a opción Filas. Todas as filas por
baixo da nova, baixarán unha posición.
En caso de non seleccionar ningunha fila, Excel toma a fila onde está situado o
cursor como fila seleccionada Se se desexa engadir varias filas, basta con
seleccionar, no primeiro paso, tantas filas como filas a engadir.
Engadir filas a unha folla de cálculo non fai que o número de filas varíe, seguirán
habendo 65536 filas, o que ocorre é que a aplicación elimina as últimas, tantas
como filas engadidas. Se se intenta engadir filas e Excel non o permite,
seguramente as últimas filas conteñen algún dato.
3.5.2 Inserir columnas nunha folla
Para engadir unha columna, seleccionar a columna diante da cal queres engadir
outra, xa que as columnas sempre se engaden á esquerda da seleccionada, menú
Inserir, elixir a opción Columnas.
Todas as columnas pola dereita da nova incrementaranse unha posición.
En caso de non seleccionar ningunha columna, Excel toma a columna onde estamos
situados como columna seleccionada. Se se van a engadir varias columnas, basta
con seleccionar tantas columnas, no primeiro paso, como columnas a engadir.
Engadir columnas á folla de cálculo non fai que o número de columnas varíe,
seguirán existindo 256 columnas, o que pasa é que se eliminan as últimas, tantas
como columnas engadidas. Se se intentan engadir columnas e Excel non o permite,
posiblemente nas últimas columnas hai contido algún dato.
3.5.3 Inserir celas nunha folla
En ocasións, non interesa engadir nin filas nin columnas enteiras senón unicamente
un conxunto de celas dentro da folla de cálculo. Para engadir varias celas,
seleccionar as celas sobre as que se quere engadir as novas, seleccionar o menú
Inserir, situarse sobre o botón para ampliar o menú, elixir a opción Celas (Esta
opción non aparecerá se non hai celas seleccionadas) e Aparecerá un cadro de
diálogo como o da figura 41
Figura 41. Cadro de diálogo inserción celas en Excel.
Elixir a opción desexada dependendo de se se desexa que as celas seleccionadas
desprácense cara á dereita ou cara abaixo da selección. Desde aquí tamén che
permite engadir filas ou columnas enteiras. Ao engadir celas á nosa folla de cálculo,
o número de celas non varía xa que se eliminan as do final da folla.
No caso da folla Calc, ao introducir un dato nunha cela, o programa vai intentar,
interpretalo como un número, e por defecto aliñará os números á dereita e o texto á
esquerda. Ao inserir unha fila ou unha columna, primeiro debe situarse na cela onde
desexe facer a inserción. A fila inserirase sobre a fila da cela seleccionada e a
columna inserirase á esquerda da columna da cela seleccionada. Para inserir unha
fila ou unha columna pódese seguir calquera destas opcións:
- Facer clic dereito sobre a primeira columna da folla de cálculo (a columna de
numeración de filas) e, desde o menú contextual, seleccionar Inserir filas ou
Inserir columnas, ir a menú Inserir e seleccionar submenú Filas ou Columnas.
- Desde a barra de ferramentas lateral esquerda, faga clic sobre o botón
Inserir celas e mantéñao presionado ata que apareza o menú. Seleccione alí
Inserir filas ou Inserir columnas.
Se se desexa inserir un conxunto de celas, e desprazar os datos ata que deixen
espazo á nova selección, entón, unha vez realizada a operación de Cortar ou Copiar,
sitúase o cursor no lugar no que desexa inserir a selección e seguidamente
selecciónase desde o menú Inserir, o comando Celas.
Outra opción, é situándose sobre a cela ou rango de celas sobre as que se desexa
facer a inserción, púlsase o botón dereito do rato, e desde o menú contextual, e
selecciona Inserir celas.
Tras realizar isto, aparecerá o cadro de dialogo Inserir celas (ver Figura 41), no cal
debe elixir unha das catro opcións dispoñibles e facer clic no botón Aceptar.
Figura 41. Cadro de diálogo Inserir celas Calc
Igual que en Excel, débese elixir a opción desexada dependendo de se se quere que
as celas seleccionadas desprácense cara á dereita ou cara abaixo da selección.
Desde aquí tamén che permite engadir filas ou columnas enteiras. Ao engadir celas
á nosa folla de cálculo, o número de celas non varía xa que se eliminan as do final
da folla.
Para borrar unha fila ou columna, non basta con seleccionala e pulsar a tecla
suprimir, xa que esta acción só borra o contido das celas, pero a fila ou columna
que conteñen a esa cela mantéñense. Para borrar unha ou varias filas ou columnas
completamente, débese seleccionar a fila, facendo clic sobre o seu número, ou
columna, facendo clic sobre a letra de encabezado, pulsar o botón dereito do rato e
seleccionar a opción borrar filas ou borrar columnas, segundo corresponda.
Como alternativa pódese atopar na barra de menú Editar a opción Borrar celas, que
elimina a fila ou columna que teña seleccionada.
3.6 OCULTAR E MOSTRAR FILAS O Columnas
3.6.1 Ocultar e mostrar filas en Excel
Tanto en Excel como en Calc as filas poden ser ocultadas sen perder o seu contido
con datos non imprescindibles á hora de traballar coa folla de cálculo ou
simplemente porque conteñan fórmulas intermedias e a continuación volver
visualizalas.
3.6.2 Ocultar filas en Excel e Calc
A ocultación de filas é unha operación que nalgún momento pode ser útil se por
exemplo nunha fila aparecen fórmulas intermedias que non interesa visualizar unha
vez concluída a folla de cálculo. Neste caso non se desexa que aparezan as filas de
datos intermediarios pero non poden ser borradas porque a folla de cálculo
necesítaas para realizar os seus cálculos.
Para ocultar as filas, débense seleccionar as filas ocultar, entrar no menú Formato,
elixir a opción Fila e elixir a opción Ocultar.
3.6.3 Mostrar filas en Excel e Calc
Se se desexa mostrar as filas ocultas, por exemplo para cambiar algunha fórmula
de cálculo intermedio, selecciónanse entre que filas ou columnas atópanse as filas a
mostrar. É dicir, se se queren mostrar as filas ocultas 4 e 5, haberá que seleccionar
desde a fila 3 ata a 6, pondo atención a que o rango debe ser continuo, é dicir,
arrastrando desde 3 ata 6 nunca con CTRL xa que senón as filas a mostrar non
estarían incluídas na selección a mostrar.
A continuación seleccionamos do menú Formato a opción Fila, pícase en Mostrar.
3.6.4 Ocultar columnas en Excel e Calc
A mecánica é idéntica á de ocultar e mostrar filas, seleccionar as columnas ocultar,
entrar no menú Formato, elixir a opción columna e picar a opción Ocultar.
3.6.5 Mostrar Columnas en Excel e Calc
Se se desexa mostrar as columnas ocultas, por exemplo para cambiar algunha
fórmula de cálculo intermedio, seleccionar entre columnas atópase a columna
oculta, é dicir, se queremos mostrar a columna C oculta, haberá que seleccionar
desde a columna B ata a D. O rango debe ser continuo, é dicir, arrastrando desde B
ata D nunca con CTRL xa que senón a columna C non estaría incluída na selección.
A continuación seleccionamos do menú Formato a opción Columna e pícase en
Mostrar.
Calc permite ocultar filas ou columnas de forma similar que excel, de modo que,
aínda que existan, poden que non estean visibles na folla. Para ocultar unha fila ou
columna debe seleccionala e logo desde o menú Formato, seleccionar Fila ou
Columna e elixa Ocultar. Se algunha cela desa fila ou columna contén algún dato
que se usa noutro lugar da folla, ese dato seguirá existindo.
Para mostrar unha fila ou columna que se atopa oculta, en primeiro lugar seleccione
as filas ou columnas anterior e posterior á que se atopa oculta, e logo acceda ao
menú Formato, seleccione o comando Filas ou Columnas e elixa Mostrar.
4 FORMULAS E FUNCIÓNS
As fórmulas e funcións son as que nos permiten facer cálculos cos datos dunha folla
de cálculo.
En xeral toda formula ou función esta precedida do signo ?=?, ao ingresar este
signo nunha cela actívase esta cela e espera o ingreso de de un valor que pode ser
unha constante, unha referencia a unha cela, unha formula, unha función ou unha
combinación de todas as anteriores.
Fórmula: créanse coa utilización de de os operadores básicos suma, resta,
multiplicación e división. Formúlalas poden conter dentro delas constantes,
referencias de celas e funcións. Excel utiliza o concepto de precedencia do operador
ao facer os cálculos en formúlalas, polo tanto débense utilizar #paréntese\\ para
separar as diferentes operacións dunha fórmula.
Operadores:
+ Suma 1 + 1
- resta (ou números negativos) (2-1) ?1
/ División 9/3
* Multiplicación 3*3% porcentaxe 20% Expoñentes 5@^2\
Funcións: Son fórmulas precalculadas que se utilizan para calcular un valor
determinado, os datos ingresados a unha función chámanse argumentos. Para o
uso de funcións débense utilizar operadores de comparación, os operadores de
comparación son:
= Igual
> Maior Que
< Menor Que
>= Maior O Igual Que
<= Menor O Igual Que
<> Diferente
4.1 Referencia relativa e absoluta
Formúlalas así como os datos pódense estender a un rango utilizando a opción de
auto encher, paro ao utilizar esta función débese ter en conta o concepto de
referencia relativa e absoluta. Chámase referencia relativa ao cambio relativo que
se xera nunha formula o estender formúlaa en calquera dirección.
Figura 42. Inserción formulas en Follas de cálculo
Para bloquear o movemento relativo das referencias dunha fórmula, débese escribir
a referencia entre signo de Dólar (pesos), por exemplo $A 3$ no caso dunha cela,
para rangos un exemplo seria $A 1:$$C$5. Outra opción para establecer unha
referencia absoluta é definir un nome para a cela ou rango que queremos bloquear.
Aquí vemos formúlaa orixinal B2 + B3
Ao estender formúlaa vemos que a formula cambia de forma relativa ao movemento, neste caso o movemento foi vertical polo tanto o cambio relativo reflíctese nun cambio de filas.Cambio de B2 + B3 a B3 + B4
Figura 43. Inserción formulas en Follas de cálculo
Erros nos datos
Cando introducimos unha fórmula nunha cela pode ocorrer que se produza un erro.
Dependendo do tipo de erro poida que Excel avísenos ou non. Cando nos avisa do
erro, o cadro de diálogo que aparece terá o aspecto seguinte
Dános unha posible proposta que podemos aceptar facendo clic sobre o botón Si ou
rexeitar utilizando o botón Non. Podemos detectar un erro sen que nos avise cando
aparece a cela cun símbolo na esquina superior esquerda tal como isto:
Ao facer clic sobre o símbolo aparecerá un cadro como que nos permitirá saber
máis sobre o erro.
Dependendo do tipo de erro, ao facer clic sobre o cadro anterior mostrarase un
cadro ou outro, sendo o máis frecuente o que aparece a continuación:
Este cadro dinos que a fórmula é incoherente e déixanos elixir entre diferentes
opcións. Posiblemente o erro sexa simplemente que a fórmula da cela non ten o
mesmo aspecto que todas as demais fórmulas adxacente (por exemplo, esta sexa
unha resta e todas as demais sumas).
Aquí Vemos como na formula orixinal #utilizar\\\\+se\\\\\\ unha referencia absoluta en formúlaa para a cela B3, ao estirar a fórmula esta segue facendo referencia á cela B3 e só cambia a referencia que non esta bloqueada
Figura 44. Cadro de diálogo de erros
Se non sabemos que facer, dispomos da opción Axuda sobre este erro.
Se o que queremos é comprobar a fórmula para saber se hai que modificala ou non
poderiamos utilizar a opción Modificar na barra de fórmulas.
Se a fórmula é correcta, utilizarase a opción Omitir erro para que desapareza o
símbolo da esquina da cela.
Figura 45. Cadro de diálogo corrección de erros
Poida que ao introducir a fórmula aparézanos como contido da cela #TEXTO, sendo
TEXTO un valor que pode cambiar dependendo do tipo de erro. Por exemplo:
##### prodúcese cando o ancho dunha columna non é suficiente ou cando se
utiliza unha data ou unha hora negativa.
#¡NUM! cando se introduciu un tipo de argumento ou de operando incorrecto,
como pode ser sumar textos.
#¡DIV/0! cando se divide un número por cero.
#NOME? cando Excel non recoñece o texto da fórmula.
#N/A cando un valor non está dispoñible para unha función ou fórmula.
#¡REF! prodúcese cando unha referencia de cela non é válida.
#¡NUM! cando se escriben valores numéricos non válidos nunha fórmula ou
función.
#¡NULO! cando se especifica unha intersección de dúas áreas que non se
intersectan.
Tamén nestes casos, a cela, como no caso anterior, conterá ademais un símbolo na
esquina superior esquerda tal como: . Este símbolo utilizarase como vimos antes.
4.2 FORMULAS
Formúlalas básicas son aquelas que esta conformadas só por sumas, restas,
divisións e multiplicacións, estas son a base de todos os cálculos que se realizan en
Excel, par ingresar unha formula débese escribir o Signo ?=? e proséguese coa
inserción de formúlaa. Exemplos: =A2+B4, B5/C3
Figura 46. Elaboración fórmulas
4.3 FUNCIONES:
Excel trae predefinidas funcións para diversos tipos de cálculos. As funcións
facilitan o calculo de valores posto que non só débenselle introducir os valores que
elas requiren para facer calcúlolle e así obter o valor desexado. Os valores que
ingresan á función reciben o nome de argumentos. Os argumentos poden
Aquí obsérvase que as referencias utilizadas en formúlaa mostran un contorno doutra cor
= A2+B4, Teña en conta que ao ingresar as referencias de formúlaa non se engaden espazos entre os compoñentes das mesma
constantes, referencias da celas, comparacións entre celas e constantes,
comparacións entre celas e datos calculados a partir doutras funcións que se
ingresan en lugar dalgún dos argumentos.
A sintaxe de calquera función é:
nomee_función(argumento1;argumento2;...;argumentoN)
Seguen as seguintes regras:
- Se a función vai ao comezo dunha fórmula debe empezar polo signo =.
- Os argumentos ou valores de entrada van sempre entre #paréntese\\. Non deixes
espazos antes ou logo de #cada\\\ #paréntese\\.
- Os argumentos poden ser valores constantes (número ou texto), fórmulas ou
funcións.
- Os argumentos deben de separarse por un punto e coma ;.
Exemplo: =SUMA(A1:C8)
Temos a función SUMA() que devolve como resultado a suma dos seus
argumentos. O operador ":" identifícanos un rango de celas, así A1:C8 indica todas
as celas incluídas entre a cela A1 e a C8, así a función anterior sería equivalente a:
=A1+A2+A3+A4+A5+A6+A7+A8+B1+B2+B3+B4+B5+B6+B7+B8+C1+C2+
C3+C4+C5+C6+C7+C8
Neste exemplo pódese apreciar a vantaxe de utilizar a función.
As fórmulas poden conter máis dunha función, e poden aparecer funcións aniñadas
dentro da fórmula.
Exemplo: =SUMA(A1:B4)/SUMA(C1:D4)
Existen moitos tipos de funcións dependendo do tipo de operación ou cálculo que
realizan. Así hai funcións matemáticas e trigonométricas, estatísticas, financeiras,
de texto, de data e hora, lóxicas, de base de datos, de procura e referencia e de
información.
4.3.1 Inserir función co asistente
Unha función como calquera dato pódese escribir directamente na cela se
coñecemos a súa sintaxe, pero Excel2003 dispón dunha axuda ou asistente para
utilizalas, así nos resultará máis fácil traballar con elas.
Para acceder ao asistente ingrésase ao menú inserir, escollerse a opción función ou
se pica na icona . Ao entrar a esta opción cárgase o cadro de diálogo da figura
## para escoller a función que se desexa utilizar.
Figura 47. Cadro de diálogo inserir función
Excel 2003 permítenos buscar a función que necesitamos escribindo unha breve
descrición da función necesitada no recuadro Buscar unha función: e a continuación
facer clic sobre o botón, desta forma non é necesario coñecer cada unha das
funcións que incorpora Excel xa que o mostraranos no cadro de lista Seleccionar
unha función: as funcións que teñen que ver coa descrición escrita.
Unha vez escollida a función a utilizar cárgase a fiestra da función onde se deben
introducir os valores dos argumentos. Na imaxe tomamos como exemplo a fiestra
de introdución de datos para a función BUSCARV. Os argumentos en negrita non
Aquí pode escribir o que quere facer e Excel suxírelle as funcións que lle poden axudar
As funcións están organizadas por categorías, aquí pode seleccionar a categoría que queira ver
Lista de funcións que varia segundo a categoría escolleita
Descrición da función e vínculo para ver axuda sobre a función escolleita
poden quedar baleiros, os que están en letra normal teñen un valor por defecto se
se deixan baleiros.
Figura 48. Cadro de diálogo Argumentos función
4.3.2 Diferentes Funciones
4.3.2.1 Función SE:
Formúlalas con condicionais son básicas para a realización de cálculos en Excel, con
elas podemos facer comparacións e avaliacións que as formulas simples ou as
maiorías das funcións que trae Excel.
A función SE utiliza os seguintes operadores para de comparación (Están
expresados na sintaxe de EXCEL):
= Igual
> Maior Que
Faga clic aquí para minimaza a venda e poder selecciona unha cela ou rango
Espazo onde se escriben os argumentos, poden escribirse directamente ó facendo clic nun rango ou cela
Descrición da función
Cada vez que fai clic no espazo dunha argumento explica a que se refire e que tipo de valor necesita
< Menor Que
>= Maior O Igual Que
<= Menor O Igual Que
<> Diferente
A sintaxe xeral par o uso da función SE é a seguinte:
=SI (Proba Lóxica, Valor se verdadeiro, Valor se falso)
Proba lóxica: É unha comparación que sempre dá como resultado verdadeiro ou
falso. Avalía referencias de celas, comparacións entre celas e constantes,
comparacións entre celas e datos calculados a partir doutras funcións que se
ingresan en lugar de calquera dos lados da comparación. Cando se combina con
funcións lóxicas como ?E? ou ?Ou?, denomínase como unha formula condicional
composta.
Valor se verdadeiro: É o resultado que debe arroxar a función se a proba lóxica é
verdadeira, pode ser unha referencia a unha cela, constantes ou datos calculados a
partir doutras funcións que se ingresan en lugar dalgún deste argumento
Valor se falso: É o resultado que debe arroxar a función se a proba lóxica é falsa,
pode ser unha referencia a unha cela, constantes ou datos calculados a partir
doutras funcións que se ingresan en lugar dalgún deste argumento, se a función
que substitúe este argumento é outra condicional, formúlaa denomínase formula
condicional aniñada, Excel pode aniñar ata 7 condicións.
Exemplo:
Formula condicional simple:
=SI (A1>1, B3,B4)
Formula condicional simple:
=SI (E(A1>1,A2>2), B3,B4 )
=SI (Ou(A1>1,A2>2), B3, B4)
Formula condicional aniñada:
=SI (A1>1, B3, SE (A1>2, B4, SE (A1>3,? )))
Utilizar Expresións como argumentos das Funcións
Excel permite que nunha función teñamos como argumentos expresións, por
exemplo a suma de dúas celas (A1+A3). A orde de execución da función será
primeiro resolver as expresións e despois executar a función sobre o resultado das
expresións.
Por exemplo, se temos a seguinte función =Suma((A1+A3);(A2-A4))
onde:
A1 vale 1, A2 vale 5, A3 vale 2, A4 vale 3, Excel resolverá primeiro as
expresións (A1+A3) e (A2-A4) polo que obteremos os valores 3 e 2
respectivamente, despois realizará a suma obtendo así 5 como resultado.
4.3.2.2 Utilizar Funcións como argumentos das Funcións
Excel tamén permite que unha función convértase en argumento doutra función,
desta forma podemos realizar operacións realmente complexas nunha simple cela.
Por exemplo =MAX(SUMA(A1:A4);B3) , esta fórmula consta da combinación de
dúas funcións, a suma e o valor máximo. Excel realizará primeiro súmaa
SUMA(A1:A4) e despois calculará o valor máximo entre o resultado da suma e a
cela B3.
4.3.2.3 Funcións de data e hora
De entre todo o conxunto de funcións, neste apartado estudaremos as funcións
dedicadas ao tratamento de datas e horas. Estas son todas as posibles funcións de
data e hora ofrecidas por Excel.
En varias funcións veremos que o argumento que se lle pasa ou o valor que nos
devolve é un "número de serie". Pois ben, Excel chama número de serie ao número
de días transcorridos desde o 0 de xaneiro de 1900 ata a data introducida, é dicir
colle a data inicial do sistema como o día 0/1/1900 e a partir de aí empeza a contar,
nas funcións que teñan núm_de_serie como argumento, poderemos pór un número
ou ben a referencia dunha cela que conteña unha data.
Función DescriciónAHORA() Devolve a data e a hora actual
AÑO(núm_de_serie) Devolve o ano en formato ano
DIA(núm_de_serie) Devolve o día do mes
DIAS360(fecha_inicial;fecha_final;método) Calcula o número de días entre as dúas datas
DIASEM(núm_de_serie;tipo) Devolve un número do 1 ao 7
FECHA(año;mes;día) Devolve a data en formato data
FECHANUMERO(texto_de_fecha) Devolve a data en formato de data
HORA(núm_de_serie) Devolve a hora como un número do 0 ao 23
HORANUMERO(texto_de_fecha) Converte unha hora de texto nun número
HOY() Devolve a data actual
MES(núm_de_serie) Devolve o número do mes no rango do 1 (xaneiro) ao 12 (decembro)
MINUTO(núm_de_serie) Devolve o minuto no rango de 0 a 59
NSHORA(hora;minuto;segundo) Converte horas, minutos e segundos dados como números
SEGUNDO(núm_de_serie) Devolve o segundo no rango de 0 a 59
- Función AHORA()
Esta función devólvenos a data e a hora actual do sistema con formato de
data e hora.
Exemplo: =AGORA () devolve 09/09/2004 11:50.
- Función AÑO(núm_de_serie)
Esta función ten como parámetro un número de serie e devolve o ano en
formato ano entre o rango de 1900-9999.
Exemplo: =AÑO (38300) devolve 2004.
No canto dun número de serie poderiámoslle pasar a referencia dunha cela que
conteña unha data: =ANO(B12) devolve tamén 2004 se na cela B12 teño o valor
01/01/2004
- Función DIA(núm_de_serie)
Devolve o día do mes correspondente ao número de serie proporcionado.
Exemplo: =DIA (38300) devolve 9.
- Función DIAS360(data_inicial;data_final;método)
Calcula o número de días entre as dúas datas proporcionadas baseándose en
anos de 360 días. Os parámetros de data inicial e data final é mellor introducilos
mediante a función Data (ano;mes;dia). O parámetro método é lóxico
(verdadeiro, falso), V --> método Europeo, F ou omitido--> método Americano.
Método Europeo: As datas iniciais ou finais que corresponden ao 31 do
mes convértense no 30 do mesmo mes
Método Americano: Se a data inicial é o 31 do mes, convértese no 30 do
mesmo mes. Se a data final é o 31 do mes e a data inicial é anterior ao 30, a data
final convértese no 1 do mes seguinte; pola contra a data final convértese no 30 do
mesmo mes
Exemplo: =DIAS360 (Data(1975;05;04);Data(2004;05;04)) devolve
10440.
- Función DIASEM(núm_de_serie;tipo)
Devolve un número do 1 ao 7 que identifica ao día da semana, o parámetro
tipo permite especificar a partir de que día empeza a semana, se é ao estilo
americano poremos de tipo = 1 (domingo=1 e sábado=7), para estilo europeo
poremos tipo=2 (luns=1 e domingo=7).
Exemplo: =DIASEM (38300;2) devolve 2.
- Función DATA(ano;mes;día)
Devolve a data en formato data, esta función serve sobre todo por se
queremos que nos indique a data completa utilizando celas onde teñamos os datos
do día, mes e ano por separado.
Exemplo: =DATA (2004;2;15) devolve 15/02/2004.
- Función FECHANUMERO(texto_de_data)
Devolve a data en formato de data convertendo a data en formato de texto
pasada como parámetro. A data pasada por parámetro debe ser do estilo "día-mes-
ano".
Exemplo: =FECHANUMERO ("12-5-1998") devolve 12/05/1998
4.3.2.4 Funcións de texto
Unha folla de cálculo está pensada para manexarse dentro do mundo dos números,
pero Excel tamén ten un conxunto de funcións específicas para a manipulación de
texto.
Estas son todas as funcións de texto ofrecidas por Excel.
Función CARACTER(número)
Función Descrición
CARACTER(número)Devolve o carácter
especificado polo número
CODIGO(texto)Devolve o código ASCII do primeiro carácter do texto
CONCATENAR(texto1;texto2;...;textoN)Devolve unha cadea de
carácteres coa unión
DECIMAL(número;decimales;no_separar_millares)Redondea un número pasado
como parámetro
DERECHA(texto;núm_de_caracteres)Devolve o número de
carácteres especificados
ENCONTRAR(texto_buscado;dentro_del_texto;núm_inicial)Devolve a posición inicial do
texto buscado
ESPACIOS(texto)Devolve o mesmo texto pero
sen espazos
EXTRAE(texto;posicion_inicial;núm_caracteres)Devolve os carácteres indicados dunha cadea
HALLAR(texto_buscado;dentro_del_texto;núm_inicial)Atopa unha cadea dentro dun
texto
IGUAL(texto1;texto2)Devolve un valor lóxico
(verdadeiro/falso)
IZQUIERDA(texto;núm_de_caracteres)Devolve o número de
carácteres especificadosLARGO(texto) Devolve a lonxitude do texto
LIMPIAR(texto)Limpa o texto de carácteres
non imprimiblesMAYUSC(texto) Converte a maiúsculasMINUSC(texto) Converte a minúsculasMONEDA(número;núm_de_decimales) Converte a moeda
NOMPROPIO(texto)Converte a maiúscula a primeira letra do texto
REEMPLAZAR(texto_original;num_inicial;núm_de_caracteres;texto_nuevo)Substitúe parte dunha cadea de
texto por outraREPETIR(texto;núm_de_veces) Repite o texto
SUSTITUIR(texto;texto_original;texto_nuevo;núm_de_ocurrencia)Substitúe o texto con texto
novoT(valor) Comproba que o valor é textoTEXTO(valor;formato) Converte un valor a texto
TEXTOBAHT(número)Converte un número a texto
tailandés (Baht)VALOR(texto) Converte un texto a número
Devolve o carácter específicado polo número de código correspondente ao código
de carácteres ASCII.
Exemplo: =CARACTER(76) devolve L
- Función CODIGO(texto)
Esta función devolve o código ASCII do primeiro caracter do texto pasado como
parámetro.
Exemplo: =CODIGO("L") devolve 76
- Función CONCATENAR(texto1;texto2;...;textoN)
Devolve unha cadea de carácteres coa unión dos textos pasados como parámetros.
Esta función é de utilidade cando temos texto como poidan ser o nome completo
dunha persoa pero está dividido en distintas celas e nalgunha ocasión queremos
fundir o nome completo nunha soa cela.
Exemplo: =CONCATENAR("Antonio ";"Gutierrez ";"Fernandez " ) devolve
Antonio Gutierrez Fernandez
- Función DECIMAL(número;decimales;non_separar_milleiros)
Redondea un número pasado como parámetro aos decimales indicados e devolve o
resultado en formato de texto. A última opción é unha parámetro lóxico
(VERDADEIRO, FALSO), se se omite colle como valor FALSO, mostrará os puntos
separadores dos milleiros.
Exemplo: =DECIMAL(4005,75;3) devolve 4.005,750 e
=DECIMAL(4005,75;3;verdadeiro) devolve 4005,750
- Función DEREITA(texto;núm_de_carácteres)
Devolve da cadea de texto, o número de carácteres especificados comezando a
contar desde o final do texto.
Exemplo: =DEREITA("Bienaventurados os que estuden Excel...";12)
devolve "ien Excel..."
- Función ATOPAR(texto_buscado;dentro_de o_texto;núm_inicial)
Devolve a posición inicial do texto buscado dentro doutro texto empezando a
buscar desde a posición núm_inicial. A diferenza da función ACHAR, ATOPAR
distingue entre maiúsculas e minúsculas e non admite carácteres comodín.
Exemplo: =ATOPAR("Wally";"Sempre buscando novas aventuras este Wally
e sempre perdido, axúdame a atopalo";1)
devolve 40, que é a posición onde empeza a palabra Wally.
- Función ESPAZOS(texto)
Devolve o mesmo texto pero quitando os espazos que non sexan espazos simples
entre palabras.
Exemplo: =ESPAZOS("Nun lugar da mancha... ") devolve "Nun lugar da
mancha..."
- Función EXTRAE(texto;posicion_inicial;núm_carácteres)
Devolve os carácteres indicados dunha cadea de texto a partir dunha posición
inicial.
Exemplo: =EXTRAE("Mirando o mar, envólveme unha emoción
intensa...";12;3) devolve "mar"
- Función ACHAR(texto_buscado;dentro_de o_texto;núm_inicial)
Busca un texto dentro doutro e devolve a posición do texto buscado. Realiza a
procura lendo o texto de esquerda a dereita a partir da posición inicial indicada en
núm_inicial. A diferenza da función ATOPAR, ACHAR non distingue entre maiúsculas
e minúsculas e admite carácteres comodínes (? un só carácter, * calquera número
de carácteres, carácter de escape).
Exemplo: =ACHAR("Mar";"Mirando o mar, envólveme unha emoción
intensa...";1) devolve 12
=ACHAR("M?r";"Mirando o mar, envólveme unha emoción intensa...";1)
devolve 1
- Función IGUAL(texto1;texto2)
Devolve un valor lóxico (verdadeiro/falso) segundo as dúas cadeas de texto
comparadas sexan iguais ou non.
Exemplo: =IGUAL("isto é igual?";"é igual isto?") devolve FALSO
Normalmente utilízase para comparar os valores almacenados en dúas celas.
- Función ESQUERDA(texto;núm_de_carácteres)
Devolve o número de carácteres especificados desde o principio da cadea de texto.
Exemplo: =IZQUIERDA("O sol non pode competir co brillo da túa
mirada";6) devolve "O sol"
- Función LONGO(texto)
Devolve o número de carácteres que ten a cadea de texto, é dicir a súa lonxitude.
Exemplo: =LARGO("O sol non pode competir co brillo da túa mirada")
devolve 51
- Función LIMPIAR(texto)
Limpa o texto de carácteres non imprimibles.
Exemplo:Se escribimos nunha cela:=CARACTER(7)&"Este texto se que
vale"&CARACTER(7) na cela veriamos isto: se escribimos
=LIMPAR(CARACTER(7)&"Este texto se que vale"&CARACTER(7)),
desaparecerán os carácteres non imprimibles e veremos :
- Función MAYUSC(texto)
Converte a maiúsculas a cadea de texto.
Exemplo: =MAYUSC("convierteme a mayuscula") devolve "CONVIERTEME A
Mayuscula"
- Función MINUSC(texto)
Converte a minúsculas a cadea de texto.
Exemplo: =MINUSC("VEÑA E AGORA A Minuscula") devolve "veña e agora a
minuscula"
- Función MOEDA(número;núm_de_decimales)
Converte a texto un número usando o formato de moeda.
Exemplo: =MONEDA(25;2) devolve "25,00 ? "
- Función NOMPROPIO(texto)
Converte a primeira letra de cada palabra do texto a maiúscula e o resto da palabra
a minúsculas.
Exemplo: =NOMPROPIO("antonio manuel ramiro") devolve "Antonio
Manuel Ramiro"
- Función
SUBSTITUÍR(texto_orixinal;num_inicial;núm_de_carácteres;texto_novo)
Substitúe parte dunha cadea de texto por outra.
Exemplo: =SUBSTITUÍR("Se este é o texto orixinal, será modificado";21;8;"
Por este ") devolve "Se este é o texto Por este , será modificado"
- Función REPETIR(texto;núm_de_veces)
Repite o texto un número de veces determinado.
Exemplo: =REPETIR("Como che repites ";5) devolve "Como che repites
Como che repites Como che repites Como che repites Como che repites "
- Función
SUBSTITUÍR(texto;texto_orixinal;texto_novo;núm_de_ocorrencia)
Substitúe en texto, o texto_orixinal polo texto_novo.
Exemplo: =SUBSTITUÍR("O prezo total do proxecto leva...";"prezo";"custo")
devolve "O custo total do proxecto leva..."
- Función T(valor)
Comproba que o valor é texto e devolve texto se o é ou comiñas dobres se non o é.
Permíteme eliminar dunha cela os valores que non sexan texto.
Exemplo: =T("Isto é texto") devolve "Isto é texto"
- Función TEXTO(valor;formato)
Converte un valor en texto.
Exemplo: =TEXTO(25;"0,00 ?") devolve "25,00 ?"
- Función VALOR(texto)
Converte un texto que representa un número en número.
Exemplo: =VALOR("254") devolve 254 en formato numérico.
4.3.2.5 FUNCIÓNS MATEMATICAS E TRIGONOMETRICAS
- Función ABS(número): Devolve o valor absoluto do argumento número.
Exemplos:
A funcion ABS(-5) dá como resultado 5
A funcion ABS(10) dá como resultado 10.
A función ABS(-2) dá como resultado 2.
- Función ACOS(número)
Esta función devolve o arco coseno do argumento número. Número debe ser maior
ou igual que ?1 e menor ou igual que 1. Os valores devoltos pola
- Función ACOSH(número)
Esta función calcula o coseno hiperbólico inverso do argumento número.
- Función ALEATORIO()
Esta función devolve un valor ao azar comprendido entre 0 e 1. Esta función non
ten argumentos. Cada vez que se xere un valor aleatorio será diferente ao
anteriormente calculado.
- Función ASENO(número)
Devolve o arcoseno do argumento número. O valor devolto por esta función está
expresado en radianes. O argumento número debe ser maior ou igual que ?1 e
menor ou igual que 1.
- Función ASENOH(número)
Esta función calcula o seo hiperbólico inverso do argumento número.
- Función ATAN(número)
Esta función calcula o arco tangente do argumento número.
- Función ATAN2(coord_x,coord_e)
Esta función devolve a tangente inversa das coordenadas especificadas polos
argumentos coord_x e coord_e. O valor devolto pola función é un ángulo. O
resultado vén dado en radianes. Exemplo:
ATAN2(2,1) dá como resultado 0.46 radianes.
ATAN2(1,1) dá como resultado 0.79 radianes.
- Función ATANH(número)
Esta función devolve a tangente hiperbólica inversa do argumento número.
- Función COMBINAT(número,tamaño)
O resultado da función é o número de combinacións para un determinado número
de elementos. Número representa o número de elementos. O argumento tamaño
indica o número de elementos en cada combinación. Exemplo:
COMBINAT(25,2) dá como resultado 300
COMBINAT(12,12) dá como resultado 1
COMBINAT(12,3) dá como resultado 220
- Función COS(número)
Esta función calcula o coseno do argumento número. O ángulo vén expresado en
radianes.
- Función COSH(número)
Calcula o coseno hiperbolico do argumento número.
- Función ENTEIRO(número)
Devolve a parte enteira do número, sen importar a magnitude da parte decimal. É
dicir, devolve o número eliminando a parte decimal. Por exemplo:
ENTEIRO(3.1) dá como resultado 3
ENTEIRO(3.9) dá como resultado 3
ENTEIRO(2.95) dá como resultado 2
ENTEIRO(5) dá como resultado 5
ENTEIRO(-10) dá como resultado ?10.
- Función EXP(número)
O resultado desta función é o número e elevado á potencia indicada no argumento.
- Función FACT(número)
Esta función devolve o factorial do valor especificado como argumento. Por
exemplo,
FACT(3) dá como resultado 6
FACT(5) dá como resultado 120
- Función GRAOS
Converte o argumento expresado en radianes a graos. Por exemplo,
GRAOS(PI()) dá como resultado 180 graos
GRAOS(PI()/2) dá como resultado 90 graos.
- Función LN(número)
Calcula o logaritmo natural do valor dado como argumento. O logaritmo natural
está definido unicamente para valores maiores que cero.
- Función LOG(número,base)
Calcula o logaritmo do argumento número, a base está dada polo segundo
argumento. Se non se lle dá valor ao argumento basee, calcúlao coa base 10. O
logaritmo está definido para valores positivos.
- Función LOG10(número)
Calcula o logaritmo coa base 10 do argumento número. O logaritmo está definido
para valores positivos.
- Función MDETERM(matriz)
Devolve o determinante dunha matriz. O argumento matriz pode ser un rango de
celas ou unha constante. Esta función devolve un único valor. Xérase o código de
erro #¡VALOR! se polo menos unha cela da matriz contén un valor non numérico ou
se a cela está baleira. A matriz debe ter o mesmo número de filas e de columnas;
Se non se cumpre con esta restrición, a función devolve o código de erro #¡VALOR!
- Función MINVERSA(matriz)
O resultado xerado por esta función é a matriz inversa do argumento que é de tipo
matriz. No seguinte exemplo, explícase como calcular a matriz inversa. Cando unha
función devolve unha matriz, como é este caso, o procedemento varía levemente,
tal como explicarase no seguinte exemplo:
- Función MMULT(matriz1,matriz2)
O resultado da función é o produto matricial de matriz1 e matriz2. O número de
columnas de matriz1 debe ser o mesmo número de filas que matriz2. A matriz
resultado ten o mesmo número de filas que matriz1 e o mesmo número de
columnas que matriz2. Recorde que como se trata dunha función que devolve unha
matriz, o procedemento é similar ao explicado para a función MINVERSA.
- Función MULTIPLO.INFERIOR(número, cifra_significativa)
O múltiplo dun número é aquel que contén a outro un número exacto de veces, é
dicir que o resultado da división é un valor enteiro. Exemplo, 15 é múltiplo de 3 e 5
porque 15/3=5 e 15/5=3. En cambio, 15 non é múltiplo de 4 porque 15/4 dá como
resultado 3.75 que é un valor con parte decimal.
A función MULTIPLO.INFERIOR devolve o múltiplo do argumento cifra_significativa
que é menor e máis próximo ao argumento número. Para o caso de valores
negativos, busca o múltiplo do argumento cifra_significativa que é maior e máis
próximo ao argumento número. Exemplo:
MULTIPLO.INFERIOR(25,3) dá como resultado 24. Porque 24 é o
múltiplo de 3, que é menor e máis próximo ao número 25.
MULTIPLO.INFERIOR(18,5) dá como resultado 15 porque 15 é o
múltiplo de 5 máis próximo a 18.
NUMERO.INFERIOR(-18,-5) dá como resultado ?15 porque ?15 é o
múltiplo de ?5 máis próximo a ?18. Observe que para o caso de
valores negativos, busca o número maior que é múltiplo, non menor
para o caso de valores positivos.
NUMERO.INFERIOR(-25,-3) dá como resultado ?24.
NUMERO.INFERIOR(-30,2) dá como resultado o erro #NUM! Porque os
dous argumentos teñen diferentes signos, o primeiro negativo e o
segundo positivo.
- Función MULTIPLO.SUPERIOR(Número,Cifra_significativa)
Devolve o valor que é múltiplo de cifra_significativa, sendo maior e máis próximo ao
argumento Número. Para valores negativos busca o valor que é múltiplo de
cifra_significativa, sendo menor e máis próximo ao argumento número. Exemplo:
MULTIPLO.SUPERIOR(25,3) dá como resultado 27. Porque 27 é o
múltiplo de 3, sendo maior que e ao mesmo tempo máis próximo ao
número 25.
MULTIPLO.SUPERIOR(-25-3) dá como resultado ?27. Porque ?27 é o
múltiplo de ?3, sendo menor e ao mesmo tempo máis próximo a ?25.
MULTIPLO.SUPERIOR(255,6) dá como resultado 258. Porque 258 é o
múltiplo de 6 que é maior e ao mesmo tempo máis próximo a 255.
MULTIPLO.SUPERIOR(-25, 4) dá como resultado #NUM! Indicando que
os dous argumentos son de diferente signo, polo tanto non é posible
achar o valor.
- Función NUMERO.ROMANO(número,forma)
Esta función toma o argumento número e convérteo ao seu equivalente en romano. O
argumento forma, é o tipo de número romano desexado, entre as opcións presentadas
enseguida:
Forma Tipo de
romano
omitido Clásico
0 Clásico
1 Máis conciso
2 Máis conciso
3 Máis conciso
4 Simplificado
VERDADEIRO Clásico
FALSO Simplificado
A continuación móstranse algúns exemplos que indican a utilización da función
número.romano:
NUMERO.ROMANO(399,0) dá como resultado "CCCXCIX"
NUMERO.ROMANO(399,1) dá como resultado "CCCVCIV"
NUMERO.ROMANO(399,2) dá como resultado "CCCVCIV"
NUMERO.ROMANO(256,FALSO) dá como resultado "CCLVI"
- Función PI()
Dá como resultado o valor da constante matemática pi.
- Función POTENCIA(número,potencia)
Toma o argumento número e elévao á potencia indicada polo argumento potencia.
Exemplo,
POTENCIA(2, 5) dá como resultado 32
POTENCIA( 10, 3) dá como resultado 1000
POTENCIA(2,4) dá como resultado 16
POTENCIA(3,3) dá como resultado 27.
- Función PRODUTO(número1,número2,...)
Multiplica todos os valores dados como argumentos e devolve o seu resultado.
- Función RADIANES(ángulo)
Esta función toma o argumento ángulo, que está expresado en graos e devolve o
seu equivalente expresado en radianes. Por exemplo:
RADIANES(90) dá como resultado 1.571, é dicir PI/2
RADIANES(180) dá como resultado 3.142, é dicir PI
- Función RAIZ(número)
Devolve a raíz cadrada do argumento número. Por exemplo,
RAIZ(25) dá como resultado 5
RAIZ(81) dá como resultado 9
RAIZ(12) dá como resultado 3.46.
- Función REDONDEA.IMPAR(número)
Toma o argumento número e aproxímao ao seguinte enteiro impar, que é maior que
el. Cando o argumento é un valor negativo, aproxímao ao seguinte enteiro impar
que é menor que el. Exemplo:
REDONDEA.IMPAR(1.3) dá como resultado 3.
REDONDEA.IMPAR(-1.3) dá como resultado ?3
REDONDEA.IMPAR(-4.6) dá como resultado -5
REDONDEA.IMPAR(4.6) dá como resultado 5
REDONDEA.IMPAR(7) dá como resultado 7. Pódese apreciar que
aplicar esta función a un número enteiro impar dá como resultado o
mesmo número.
- Función REDONDEA.PAR(número)
Toma o argumento número e aproxímao ao seguinte enteiro par que é maior que el.
No caso de que o argumento sexa un valor negativo, aproxímao ao seguinte enteiro
par que é menor que el. Exemplos:
REDONDEA.PAR(4.3) dá como resultado 6
REDONDEA.PAR(-4.3) dá como resultado -6
REDONDEA.PAR(7) dá como resultado 8.
REDONDEA.PAR(8) dá como resultado 8. Ao aplicar esta función a un
número enteiro par dá como resultado o mesmo número.
- Función REDONDEAR(número, núm_decimales)
Devolve o argumento número, coa cantidade de decimales especificados no
argumento núm_decimales, realizando as aproximacións de redondeo respectivas.
Por exemplo,
REDONDEAR(1.4545, 2) dá como resultado 1.45
REDONDEAR(2.94388,3) dá como resultado 2.944
REDONDEAR(125.6898) dá como resultado 125.69
REDONDEAR(35.458,2) dá como resultado 35.46
REDONDEAR(-18.97,1) dá como resultado ?19.0
REDONDEAR(18.97,1) dá como resultado 19.
- Función REDONDEAR.MAIS(número,número_decimales)
Tal como coa función REDONDEAR, devolve o argumento número coa cantidade de
decimales especificados no argumento número_decinales Neste caso, as
aproximacións dos decimales sempre os fai aos valores superiores. No caso en que
o argumento número é un valor negativo, as aproximacións sempre van ser ao
valor menor. Por exemplo,
REDONDEAR.MAS(3.2222,2) dá como resultado 3.23
REDONDEAR.MAS(4.52,1) dá como resultado 4.6
REDONDEAR.MAS(-3.25,1) dá como resultado ?3.3
REDONDEAR.MAS(3.25,1) dá como resultado 3.3
- Función REDONDEAR.MENOS(número,núm_decimales)
Devolve o argumento número coa cantidade de decimales especificada no
argumento núm_decimales. As aproximacións dos decimales sempre as fai ao valor
inferior máis próximo. Cando o argumento número é negativo, as aproximacións
faias ao valor maior. Exemplo:
REDONDEAR.MENOS(3.99992,2) dá como resultado 3.99
REDONDEAR.MENOS(4.52,1) dá como resultado 4.5
REDONDEAR.MENOS(-3.28,1) dá como resultado ?3.2
REDONDEAR.MENOS(3.28,1) dá como resultado 3.2
- Función RESIDUO(número,núm_divisor)
A función divide o argumento número entre núm_divisor e devolve o residuo ou
resto desta división. Se a división é exacta, o residuo dá como resultado cero.
Exemplo,
RESIDUO(20,5) dá como resultado 0
RESIDUO(9,4) dá como resultado 1
RESIDUO(12,8) dá como resultado 4.
- Función SENO(número): Esta función devolve o seo do ángulo especificado no
argumento número. O ángulo vai expresado en radianes.
- Función SENOH(número)
Devolve o seo hiperbólico do valor dado como argumento. Pódese dar como
argumento calquera número real.
- Función SIGNO(número)
Esta función devolve ?1 se o argumento número é negativo; devolve cero se o
argumento número é cero; devolve 1 se o argumento número é positivo. Exemplo:
SIGNO(12) dá como resultado 1
SIGNO(-10) dá como resultado ?1
SIGNO(0) dá como resultado 0
- Función SUBTOTALES(núm_función;ref1,..)
Devolve o subtotal do rango ou rangos dados como argumentos. O argumento
núm_función é un número entre 1 e 11 que indica o tipo de cálculo que debe realizarse
cos valores dados como argumento, por exemplo, se é a media, produto, etc. Os
argumentos ref1, ref2, etc., son referencia a unha cela ou un rango de celas. Essta
función non acepta como argumento unha constante. Todas as opcións de núm_función
pode velas na táboa que se mostra a continuación:
Núm_funció
n
Función
1 MEDIA
2 CONTAR
3 CONTASE
4 MAX
5 MIN
6 PRODUTO
7 DESVEST
8 DESVESTP
9 SUMA
10 VAR
11 VARP
- Función SUMA(número1,número2,...)
O resultado devolto por esta función é a suma dos argumentos número1, número2,
etc.. Os valores non numéricos non son tidos en conta para o cálculo. Os
argumentos número1, número2, etc., poden ser unha constante, a dirección dunha
cela, un rango de celas. Exemplo:
SUMA(3,3,5,8) dá como resultado 19
SUMA(2.5,3,6,8) dá como resultado 19.5
SUMA(18,26,12,22,6) dá como resultado 84.
Función SUMA.CADRADOS(número1,número2,...)
O resultado da función é a suma dos cadrados dos argumentos número1, número2,
etc. É dicir, eleva ao cadrado cada valor e vai calculando a suma total. Exemplo:
SUMA.CUADRADOS(2,2,4,1) dá como resultado 25
SUMA.CUADRADOS(2.5,7,2) dá como resultado 59.25
SUMA.CUADRADOS({2;3;4\1;2;3}) dá como resultado 43.
- Función SUMAPRODUCTO(matriz1,matriz2,matriz3,...)
Os argumentos desta función son mínimo dúas matrices e máximo 30.
Todas as matrices deben ter o número de filas, do mesmo xeito, todas as
matrices deben ter o mesmo número e de columnas. A continuación
móstranse os subindices para matriz1 e matriz2.
Matriz1 Matriz2
A
11
A
12
A
13
B11 B12 B13
A
21
A
22
A
23
B21 B22 B23
A función sumaproducto, multiplica os compoñentes das matrices e os suma como
se mostra enseguida: SUMAPRODUCTO(matriz1,matriz2) calcula A 11*B11 + A 12*B12
+ A 13*B13 + A 21*B21 + A 22*B22 + A 23*B23. Neste caso trátase de dúas matrices
de 2 filas e tres columnas, o cálculo é similar para as matrices que teñan calquera
dimensión.
Exemplos:
SUMAPRODUCTO({2;1\3;2},{6;4\1;2}) dá como resultado 23.
SUMAPRODUCTO({2;3;5\1;2;2},{6;4\1;2}) dá como resultado
#¡VALOR! porque as dúas matrices son de diferentes dimensións.
- Función SUMAR.SI(rango,criterio,rango_suma)
Esta función utilízase para sumar un conxunto de valores, dependendo se cumpren
cunha condición determinada. O argumento rango, é onde se vai a avaliar a
condición. O argumento criterio, é a condición que debe cumprirse para levar a
cabo a suma. O argumento rango_suma establece os valores que se van a sumar se
se cumpre coa condición. Se se omite o argumento rango_suma, súmanse os
valores do argumento rango.
- Función SUMAX2MASY2(matriz_x,matriz_e)
Calcula a sumatoria dos cadrados dos elementos que conteñen as matrices. A
continuación aparecen a matriz1 e a matriz2 e indicarase como levan a cabo os
cálculos:
SUMAX2MASY2(matriz1,matriz2) calcúlase (A 11)2 + (B11)2 + (A 12)2 + (B12)2 + (A
13)2 + (B13)2 + (A 21)2 + (B21)2 + (A 22)2 + (B22)2 + (A 23)2 + (B23)2. Pódese
xeneralizar o procedemento.
Matriz1 Matriz2
A
11
A
12
A
13
B11 B12 B13
A
21
A
22
A
23
B21 B22 B23
Os dous argumentos son de tipo matriz e as matrices deben ser do mesmo tamaño,
de non ser así, a función devolve o código de erro #N/A. Exemplo:
SUMAX2MASY2({2;3;5\1;2;3},{1;2;2\3;2;2}) dá como resultado 78
SUMAX2MASY2({3;5\2;3},{2;3\4;4}) dá como resultado 92.
- Función SUMAX2MENOSY2(matriz_x,matriz_e)
Esta función devolve a sumatoria da diferenza dos cadrados dos compoñentes das
matrices, como se aclara enseguida:
Matriz1 Matriz2
A
11
A
12
A
13
B11 B12 B13
A
21
A
22
A
23
B21 B22 B23
SUMAX2MENOSY2(matriz1,matriz2) calcúlase (A 11)2 - (B11)2 + (A 12)2 - (B12)2 + (A
13)2 - (B13)2 + (A 21)2 - (B21)2 + (A 22)2 - (B22)2 + (A 23)2 - (B23)2. Para os casos en que
as matrices teñen diferentes dimensións, a función realiza os cálculos de xeito
similar. Matriz_x debe ter o mesmo número de filas que matriz_e, ademais, matriz_x
debe ter o mesmo número de columnas que matriz_e. Por exemplo,
SUMAX2MENOSY2({2;3\1;4},{2;6\3;7}) dá como resultado ?68
SUMAX2MENOSY2({4;"a },{2;3})"dá como resultado 12. Como o
segundo elemento de matriz1 non é numérico, non fai ningún cálculo
tampouco co segundo elemento de matriz2.
- Función SUMAXMENOSY2(matriz_x,matriz_e)
Dadas as matrices que aparecen enseguida, esta función leva a cabo o seguinte cálculo,
o resultado desta función é un único valor numérico:
Matriz_x Matriz_e
A
11
A
12
A
13
B11 B12 B13
A
21
A
22
A
23
B21 B22 B23
SUMAXMENOSY2(matriz_x,matriz_e) calcúlase (A 11-B11)2 + (A 12-B12)2 + (A 13- B13)2
+ (A 21-B21)2 + (A 22-B22)2 + (A 23-B23)2. Neste caso trátase de dúas matrices que
teñen 2 filas e 3 columnas, con todo, o lector pode comprender o procedemento
para matrices con calquera número de filas e de columnas. Debe cumprirse coa
condición de que o número de filas de matriz_x é igual ao número de filas de
matriz_e e o número de columnas de matriz_x é igual ao número de columnas de
matriz_e. Por exemplo:
SUMAXMENOSY2({3;5\1;2},{4;7\6;5}) dá como resultado 39
SUMAXMENOSY2({1;2;3\4;2;5},{2;3;6\1;2;7}) dá como resultado 24
SUMAXMENOSY2({2;3\3;1\4;2},{2;2\1;5}) dá como resultado #N/A,
indicando que hai erro debido a que as matrices son de diferentes
dimensións.
- Función TAN(número)
Esta función calcula a tangente do ángulo dado no argumento. O ángulo vén
expresado en radianes.
- Función TANH(número)
Esta función devolve a tangente hiperbólica do valor dado como argumento. O
argumento pode ser calquera valor real.
- Función TRUNCAR(número,núm_decimales)
Esta función toma o argumento número, conservando a cantidade de díxitos
decimales especificados en núm_decimales. Os demais díxitos decimales máis á
dereita elimínaos. Neste caso, non realiza redondeo, sinxelamente quita os
decimales sobrantes. Exemplo:
TRUNCAR(4.6545789, 3) dá como resultado 4.654.
TRUNCAR(35.999,1) dá como resultado 35.9
TRUNCAR(18.25,1) dá como resultado 18.2
4.4 FUNCIÓNS EN CALC
En Calc, os procedementos para activar e executar as funcións é similar senón igual
ao de Excel, e salvo algunhas funcións puntuais, todas ten a mesma sintaxe e
función.
En termos xerais o Calc manexa os mesmos grupos de funcións. Algúns de stos
grupos están definidos na táboa a continuación.
Categoría Descrición
Basee de datos Funciones utilizadas con datos organizados como unha fila de datos que conforman un rexistro. As veranse no tema 6.
Data e hora Estas funcións utilízanse para inserir e editar datas e horas.
Financeiras Esta categoría contén as funcións matemáticas para finanzas
De Información Esta categoría contén as funcións de Información.
Lóxicas Esta categoría contén as funcións lóxicas.
Matemáticas Esta categoría contén as funcións matemáticas xenerais
De matriz Esta categoría contén as funcións de matriz
Estatísticas Esta categoría contén as funcións estatísticas
De folla Esta categoría contén descricións das funcións da folla de cálculo e un exemplo de cada unha delas.
Texto Esta categoría describe as funcións de texto.
Addin Esta categoría enumera e describe as funcións addin (engadidos que se fan ao programa OpenOffice.org calc 2.0 para mellorar as súas prestacións). Teñen un carácter avanzado e non se van a estudar neste curso.
Agora ben, a continuación mostraranse algunhas táboas coas funcións mais
representativas en de Calc, coa súa sintaxe, explicación de que fai e un exemplo
asociado.
Funcións de Data e Hora:
Función Descrición
AHORA()
Devolve a data e a hora do sistema. O valor actualízase cando se recalcula o documento ou cada vez que se modifica un valor da cela.
AÑO(número)
Devolve o ano en forma numérica segundo as regras internas de cálculo do programa. O número indica o valor de data interno co cal debe calcularse o número de ano.
Exemplos
=ANO(1) devolve como resultado 1899 (ler parágrafo anterior) =ANO(2) devolve como resultado 1900 =ANO(33333) devolve como resultado 1991
DIA(número)
Devolve o día do mes do valor de data especificado. O día devólvese como enteiro entre 1 e 31. O número, é o valor decimal en función do cal calcúlase o día. Tamén se pode introducir un valor de data ou hora negativo. Exemplos
=DIA(1) devolve 31 (ler parágrafo anterior). =DÍA(AGORA()) devolve o día actual. =DÍA(A1) devolve 30, se o contido de A1 é 30/04/2006
DIAS(data_final;data_inicial) Devolve a diferenza entre dúas datas. Exemplo
=DÍAS(AGORA();"1/1/2006") devolve o número de días
transcorridos desde o 1 de xaneiro ata a data de hoxe que ten internamente o computador.
DIASEM(número;tipo) Devolve o día da semana como un enteiro entre 1 (domingo) e 7 (sábado) para o valor de data especificado. O número é o tipo que determina o tipo de cálculo. Se o tipo é 1, os días da semana empézanse a contar a partir do domingo, incluído este (esta é a opción predeterminada, ata se se omite o argumento tipo); se o tipo é 2, os días da semana empézanse a contar a partir do luns que terá o valor 1; se o tipo é 3 os días da semana cóntanse a partir do luns que terá o valor 0.
Exemplos
=DÍASEM("29/4/2006") devolve como resultado 7 pois, ao omitirse o argumento tipo aplícase o reconto predeterminado. Neste, o sábado é o día número 7 e corresponde ao 29 de abril de 2006. =DÍASEM("29/4/2006"; 2) devolve como resultado 6, pois co tipo 2 o luns é o día 1. =DÍASEM(AGORA()) devolve como resultado o número do día de hoxe que teñen internamente o computador.
DATA(ano;mes;día) Esta función converte unha data escrita en formato de ano, mes e día nun número de serie interno e móstrao en formato data. O ano é un número enteiro comprendido entre 1583 e 9956, ó 0 e 99. O mes é un número comprendido entre 1 e 12, e indica o mes de que se trata. O día é un número comprendido entre 1 e 31 e indica o día do mes. Importante. Se os valores para o mes ou o día superan estes máximos, o excedente agrégase ao parámetro seguinte. Por exemplo, se se introduce =DATA(06;13;25), o programa corrixe a data automaticamente e transfórmaa en 25/01/07.
Exemplo
=DATA(06;3;19) devolve como resultado 19/03/06
HORANUMERO(texto_de_data) Devolve a hora a partir do reloxo interno do sistema partir dun texto entre comiñas. O texto é unha expresión temporal válida e debe ser indicada entre comiñas.
Exemplos
=HORANÚMERO("4pm") devolve como resultado 0,67 Se o formato de hora é hh:mm:ss, o resultado é 16:00:00. =HORANÚMERO("24:00") devolve como resultado 1. Se o formateado é hh:mm:ss, o resultado será 00:00.
HOY() Devolve a data do sistema sen a hora, tal como facía a función AGORA()
MES(número)
Devolve o número do mes para o valor determinado, tendo en conta que 1 corresponde a xaneiro e 12 a decembro.
Exemplos
=MES(AGORA()) devolve como resultado o mes actual que ten o sistema =MES(C4) devolve como resultado 7, se o contido de C4 é, por exemplo. 17/07/2006.
MINUTO(número)
Calcula o minuto para un valor de tempo interno. O minuto devólvese como un número entre 0 e 59.
Exemplos
=MINUTO(H1) devolve como resultado 20, se o contido de H1 é, por exemplo, 04:20:04 =MINUTO(AGORA()) devolve o minuto actual do sistema.
NSHORA(hora;minutos;segundos)
Devolve o valor de hora actual a partir dos valores de horas, minutos e segundos. A hora, minutos e segundos deben indicarse por medio dun número enteiro.
Exemplo
=NSHORA(4;20;4) devolve como resultado 04:20:04
SEGUNDO(número)
Devolve o segundo para o valor de tempo determinado. O segundo devólvese como un enteiro entre 0 e 59.
Exemplos
=SEGUNDO(AGORA()) devolve como resultado o segundo actual do sistema. =SEGUNDO(H1) devolve como resultado 04 se o contido de H1 é, por exemplo, 04:20:04
Funcións de Texto: Estas funcións están orientadas na súa totalidade a manexar
o texto que se pode introducir nas celas.
Función Descrición
HALLAR(texto_buscado; dentro_de o_texto; número_inicial)
Devolve a posición dun segmento de texto dentro dunha cadea de carácteres. Opcionalmente pode fixar o inicio da procura. O texto buscado pode ser un número ou unha cadea de carácteres. Hai que ter en conta que a procura non distingue entre maiúsculas de minúsculas. Os argumentos posibles son os seguintes: texto a buscar é o texto que se quere buscar. dentro_de o_texto é o texto no que se efectúa a procura. número_inicial é a posición dentro do texto a partir da cal iníciase a procura.
Exemplo
=ACHAR(54;998877665544) devolve 10.
CARACTER(número)
Converte un número nun carácter segundo a táboa de códigos activa (ASCII, ANSI, ...). O número pode ser un enteiro de dous ou de tres díxitos.
Exemplo
=CHAR(100) devolve o carácter d.
CONCATENAR(texto1;texto2;...;tex to30)
Devolve unha cadea de carácteres coa unión dos textos que figuran como argumentos.
Exemplo
=CONCATENAR(A40;B40) devolve Sánchez Juan, se na cela A40 contén Sánchez e B40 Juan
DERECHA(texto;número_de_caract es)
Devolve o número de carácteres especificados a partir da dereita. Os argumentos posibles son. texto é o texto cuxa porción dereita débese determinar. número_de_carácteres é número de carácteres a extraer da totalidade do texto.
Exemplo
=DEREITA(A19;7) devolve ANTONIO se na cela A19 contén LLORENS, ANTONIO
EXTRAE(texto;posición_inicial;núm ero_carácteres)
Devolve un segmento de texto dunha cadea de carácteres. Os argumentos especifican a posición inicial e o número de carácteres. Os posibles argumentos son os seguintes: texto é o texto total do que se desexa extraer algún fragmento. posición_inicial é a posición do primeiro carácter que se debe extraer do texto (os espazos en branco tamén contan) Número_de_carácteres é o número de carácteres a extraer a partir da posición inicial.
Exemplo
=EXTRAE("Openoffice Calc 2.0";12;4) devolve Calc.
ENCONTRAR(texto_buscado;dentr ou_de o_texto;número_inicial)
Busca unha cadea de texto dentro doutra cadea. Como na función anterior, tamén pode definirse o punto de inicio da procura en número_inicial. O termo buscado pode ser un número ou unha cadea de carácteres e a procura distingue entre maiúsculas e minúsculas. A función devolve a posición onde se atopa o texto buscado. Os posibles argumentos son os seguintes: texto buscado é o texto que se quere buscar. dentro_de o_texto é o texto no que se efectúa a procura. número_inicial é a posición, dentro do texto onde buscar a partir da cal iníciase a procura.
Exemplo
=ATOPAR("LAURA";A16;1). Devolve 9, que é a posición onde se atopa o texto na folla Listado contando desde o primeiro carácter da esquerda
IGUAL(texto1;texto2)
Devolve un valor lóxico (verdadeiro ou falso) como resultado da comparación dos dous textos
Exemplo
=IGUAL(A16;A18) Devolve FALSO, ao ser o contido das dúas celas diferente
LARGO(texto) Devolve a lonxitude do texto incluído dentro do argumento texto
MAYUSC(texto) Converte a maiúsculas o texto especificado MINUSC(texto) Converte a minúsculas o texto especificado
MONEDA(número;número_de_deci males)
Converte unha cantidade ao formato da moeda e redondéao ata o número decimal especificado.
Exemplo
=MOEDA(300;2) devolve 300,00 ?
NOMPROPIO(texto) Converte a maiúscula a primeira letra do texto SUBSTITUÍR(texto_orixinal;núm ero_inicial;número_de_carácteres;che xto_novo)
Substitúe parte dunha cadea de texto por outra. Esta función pódese utilizar para substituír carácteres e números (que se converten automaticamente en texto). O resultado da función sempre será un texto. Os argumentos posibles son os seguintes: texto fai referencia ao texto no que se efectuará a substitución. número_inicial fai referencia á posición dentro do texto na que se iniciará a substitución.número_de_carácteres é o número de carácteres de texto que sedeben substituír. texto_novo refírese ao texto que substituirá a texto.Exemplo
=SUBSTITUÍR(A10;8;1;"A )."Se na cela A10 aparece oapelido GOMER NIVEL, o resultado da substitución será GOMERROS
REPETIR(texto;número) Repite o texto especificado no argumento texto o número de veces que aparece no argumento número
TEXTO(valor;formato) Converte un valor numérico en texto
VALOR(texto) Converte un texto nun número
Funciones de folla de Cálculo: funcións específicas para realizar procuras de
datos na folla de cálculo activa. Son especialmente útiles en follas grandes con
moita información que non se pode visualizar na súa totalidade na pantalla do
sistema.
Función Descrición
BUSCAR(criterio_de_procura;vect or_de_procura;vector_de_resultade ou)
Esta función devolve o contido dunha cela ou rango de celas que cumpren un criterio de procura. O resultado colócao noutra cela ou rango. A diferenza de BUSCARV e BUSCARH, que se verán a continuación, o vector de procura e o vector de resultado poden atoparse en distintos lugares. Así mesmo, nesta función o vector de procura debe estar ordenado, pola contra a procura non produce ningún resultado recuperable. Os argumentos que se utilizan son: criterio de procura é o valor que se busca, indicado directamente ou como referencia dunha cela. vector de procura é o rango dunha fila ou dunha columna na que debe realizarse a procura. vector de resultado é o rango de fila ou columna simple do cal tómase o resultado da función. O resultado é a cela do vector de resultados que ten o mesmo índice que a atopada no vector de procura.
Exemplo
=BUSCAR(A1;D1:D100) busca na área D1:D100 a cela correspondente ao número especificado en A1.
BUSCARH(criterio_de_procura;m atriz;índice;ordenado)
A función realiza unha procura horizontal e busca un valor e unha referencia nas celas situadas por baixo da área seleccionada. Ademais comproba se a primeira fila dunha matriz contén un certo valor. A función devolve o valor situado nunha fila da matriz, indicada no argumento índice. Esta función admite comodines. É dicir, pódese escribir os seus.*, para buscar a primeira aparición das letras as súas seguidas de calquera texto.
BUSCARV(valor_buscado;matriz;í Esta función realiza unha procura vertical con respecto ás
n di;ordenado)
celas adxacentes pola dereita. Esta función comproba se hai un valor determinado na primeira columna dunha matriz. A función devolve o valor na mesma liña dunha columna determinada da matriz, denominada segundo un índice. Os argumentos que utiliza son: O valor buscado é o valor que se busca na primeira columna da matriz. A matriz é a referencia (ten que conter dúas columnas polo menos). O índice é o número de columna da matriz que contén o valor a devolver. A primeira columna ten o número 1. ordenado é un parámetro opcional que indica se a primeira columna da matriz está ordenada de forma ascendente. (Colocar o valor lóxico 0 se a primeira columna non está ordenada de forma ascendente). As procuras en columnas ordenadas son moito máis rápidas; así mesmo, aínda que non se atopou o valor de procura exacto, a función devolve un valor sempre que se atope entre os valores máximo e mínimo da lista ordenada. Se a lista non está ordenada, o valor de procura debe coincidir exactamente. En caso contrario, a función devolverá a seguinte mensaxe: Erro: Valor non dispoñible.
Exemplo práctico (Realizado sobre a folla Listado do libro cursocalc1) 1. Escribir na cela B30 o nome de alumno cuxo número de orde coincida co que aparece na cela A30. 2. A asignación de orde e nome atópase na folla Listado na matriz A3:B18. 3. Os números de orde da columna A están ordenados de forma ascendente; xa que logo, o parámetro opcional ordenado non é necesario. 4. Escribir o valor 10 na cela A30 5. Introducir a fórmula seguinte na cela B30:
=BUSCARV(A30; A3:B18; 2;0) 6. Ao introducir un número en A30, en B30 aparece rapidamente o texto contido na segunda columna da matriz especificada A3:B18. 7. Se se introduce un número inexistente, o texto que aparece é o correspondente ao número inferior máis próximo. A fin de que isto non ocorra, hai que introducir no
último COINCIDIR(valor_buscado;buscar_ matriz;tipo_de_coincidencia)
Esta función devolve a posición relativa dun elemento dunha matriz que coincide co valor especificado. A función devolve, en forma de número, a posición do valor atopado en buscar_matriz. Os argumentos que utiliza son: O valor_buscado, valor que se debe buscar na matriz dunha fila ou dunha columna. buscar_matriz, é a referencia na que se busca. Esta matriz pode constar dunha única fila ou columna, ou unha parte delas. O tipo_de_coincidencia pode tomar os valores 1, 0 ou 1. Se falta devandito parámetro que é opcional, suponse que a primeira columna da matriz de procura está ordenada de forma ascendente. Se o tipo é 1, suponse que dita columna está en orde descendente. Se o tipo é 0, só se mostrarán na procura as correspondencias exactas. Se se atopa o criterio de procura varias veces, a función devolverá o primeiro criterio atopado.
Exemplo
=COINCIDIR(200; D1:D100) busca na área D1:D100,
ordenada pola columna D, o valor 200. No momento en que se atopa devandito valor devólvese o número de fila no que se atopou. Se durante a procura na columna atópase un valor máis alto, devólvese o número da fila anterior.
COLUMNA(referencia)
A función devolve o número de columna dunha referencia de celas. Se a referencia é só unha cela, devolve o seu número de columna; se o parámetro é un rango, devolven os números de columna correspondentes en forma de matriz dunha soa fila A referencia é a referencia a un área de celas cuxos números de columna deben calcularse. Se se omite a referencia, calcúlase o número de columna da cela na que se introduce a fórmula. OpenOffice.org Calc 2.0 establece automaticamente a referencia á cela actual.
Exemplos
=COLUMNA(B3) dá un resultado de 2, dado que a columna B é a segunda columna da folla. =COLUMNA(D3:G10) produce como resultado a matriz dunha fila (4, 5, 6, 7), dado que as columnas D a G son aquelas que van da cuarta á sétima na folla. =COLUMNA(D3:G10) devolve 4, xa que a columna D é a cuarta columna da táboa e a función COLUMNA non se utiliza como fórmula de matriz. (Neste caso, o resultado é sempre o primeiro valor da matriz.) =COLUMNA() produce como resultado 3, se a fórmula introduciuse na columna C. Se Notas é o nome do rango de celas (C1:D3), {=COLUMNA(Notas)} devolve a matriz dunha soa fila (3, 4).
COLUMNAS(matriz)
Devolve o número de columnas que compón a matriz. Esta matriz é a referencia a un rango de celas cuxo número total de columnas debe pescudarse. O argumento pode ser unha única cela.
Exemplos
=COLUMNAS(B5) produce como resultado 1, dado que unha cela só abarca unha columna. =COLUMNAS(A1:C5) produce como resultado 3, dado que a referencia inclúe tres columnas. =COLUMNAS(Notas) devolve 2 se "Notas" é o nome da área con (C1:D3).
DESREF(referencia;filas;columnas; alto;ancho)
Esta función devolve o valor dunha cela desprazada unha determinada cantidade de filas e columnas dun punto de referencia concreto. Os argumentos que utiliza esta función son: A referencia é a cela a partir da cal a función calcula a nova referencia. filas é o número de filas que debe desprazarse a referencia cara arriba (valor negativo) ou cara abaixo. columnas é o número de columnas que debe desprazarse a referencia cara á esquerda (valor negativo) ou cara á dereita. alto é a altura vertical opcional dun área que comeza na nova posición de referencia. O ancho é o ancho horizontal opcional dun área que comeza na nova posición de referencia.
Exemplo
=DESREF(A1; 2, 2) devolve o valor da cela C3 (é dicir, a cela situada dúas filas e dúas columnas cara abaixo e cara á dereita de A1). =SUMA(DESREF(A1; 2; 2; 5; 6)) determina a suma do rango que comeza na cela C3 e ten unha altura de 5 filas e un ancho de 6 columnas; polo tanto o rango é C3:H7.
DIRECCION(fila;columna;abs;folla)
Esta última función devolve unha dirección de cela (referencia) en forma de texto, segundo os números de fila e columna especificados. Pódese determinar se a dirección interprétase como dirección absoluta, relativa ou mixta. Tamén se pode especificar o nome da folla. Os argumentos que utiliza esta función son: fila, que representa o número de fila na referencia de cela columna, que representa o número de columna na referencia de cela (número, non letra) abs, que determina o tipo de referencia segundo os seguintes valores: 1 para referencia absoluta; 2 para referencia mixta á fila; 3 para referencia mixta á columna e 4 para unha referencia relativa folla indica o nome da folla. Debe escribirse entre comiñas.
Exemplo
=DIRECCIÓN(1; 1; 2; 'Folla2') devolve: Folla2.A 1$
Funcións Lóxicas: Estas realizan probas de verdade sobre os valores introducidos
nos argumentos da función activada, utilizando para iso fundamentos do álxebra
booliana. Emprega o si, non, e (and) e ou (or) lóxicos.
Función Descrición
FALSO() Esta función devolve o valor lóxico FALSO
VERDADERO Esta función devolve o valor lóxico VERDADEIRO
SI(proba_lóxica;valor_se_verdader
Esta función mostra o valor FALSO ou VERDADEIRO segundo se ou;valor_se_falso) cumpra ou non a condición da proba lóxica
NO(valor_lóxico) Esta función inviste o valor lóxico proporcionado
Y(valor_lóxico1;valor_lóxico2;...)
Esta función comproba se todos os valores son verdadeiros
Algunhas funcións matemáticas: Son funcións útiles para realizar cálculos
matemáticos e trigonométricos
Función Descrición
ABS(número) Esta función mostra o valor absoluto dun número
ALEATORIO() Esta función devolve un número entre 0 e 1
ENTERO(número) Esta función redondea un número ata o enteiro inferior máis próximo
FACT(número) Esta función calcula o factorial dun número
PI() Esta función mostra o valor da constante pi
POTENCIA(número;potencia) Esta función realiza o cálculo de elevar un número á potencia indicada
PRODUTO(número1;número2;... )
Esta función calcula o produto de todos os números que figuran nos argumentos
RAIZ(número) Esta función calcula a raíz cadrada do número indicado
RESIDUO(número;núm_divisor)
Esta función calcula o resto da división explicitada argumentos
Funciones de Información: Achegan información ao usuario sobre o contido ou
valor dunha cela ou rango de celas determinado.
Función Descrición
ESBLANCO(valor) A función comproba se o argumento refírese a unha cela baleira
ESERR(valor) A función comproba se o valor do argumento é un erro
ESLOGICO(valor) A función comproba se o valor do argumento é do tipo lóxico
ESNOTEXTO(valor) A función comproba se o valor do argumento non é de tipo
texto
ESTEXTO(valor) A función comproba se o valor do argumento é de tipo texto
5 IMPRESION
1. Impresión de follas de cálculo en Word
A impresión dunha folla de calculo pode chegar a ser unha tarefa difícil se non se ten en
conta elementos básicos que nos facilitan esta tarefa, estes son delimitar ben a área de
impresión, establecer o tamaño do papel, a orientación do papel, o axuste do que se
quere imprimir, as marxes e elementos adicionais como encabezados e pés de pagina.
5.1.1 Área de impresión
A área de impresión é a área efectiva do toda a folla que vai ser impresa, esta debe ser
escollida con anterioridade para delimitar ben o que se quere imprimir.
Para establecer a área de impresión, primeiro seleccione todo o que quere imprimir da
folla de calculo, despois debe ingresar ao menú arquivo, seleccionar a opción área de
impresión e por ultimo facer clic na opción ?Establecer área de impresión?.
Debe ter en conta que se é demasiada información, esta pode quedar distribuída en
moitas follas, tanto de alto como de ancho, se se quere que quede nunha soa folla toda a
información dunha folla de calculo, débese dicir entre ter mais dunha folla ou imprimir
o contido cunha letra moi pequena que nalgún caso non é legible. Polo tanto é
recomendable imprimir por partes a información da folla de calculo, para facer isto
pódense ir creado diferentes areas de impresión para cada parte que se desexe imprimir.
5.1.2 Vista Preliminar
Os demais elementos que se deben ter en conta ao momento de imprimir configúranse
desde a opción vista preliminar. A esta opcion actívase entrando ao menú arquivo, e
logo facendo clic na opción ?Vista preliminar?. Se o arquivo esta vacio aparecera unha
advertencia dicindo que non encontro nada que imprimir.
Ao entra á vista preliminar pódese ver como quedase impreso o documento, na parte
superior atópanse os seguintes botóns.
- Seguinte: Este botón serve para ver toda as paginas que seran impresas unha a
unha, se o contido é demasiado grande, poden aparecer paginas case en branco
só cunha ou dúas lineas a imprimir, neste caso hai que cambiar o area de
impresión, a orientación do papel e o axuste da escala, esta ultima afecta o
ancho e alto da impresión en termos do numero de pagina.
- Zoom: Aumenta o tamaño de visualización da vista preliminar.
- Imprimir: Abre as fiestra de impresión, onde se poden escoller o numero de
copias e pódese axustar a impresora. Axústelos de impresora poden variar
dependendo da marca e tipo de impresora de que se dispoña.
- Configurar: ao facer clic neste botón éntrase á opcion ?configurar Pagina?. Esta
opcion consta de 4 pestanas as cales son
1. Pagina: permite cambiar a orientación da pagina, o axuste da escala e o
tamaño de papel. A escala pódese establecer en porcentaxe do tamaño
orixinal ou no numero de paginas de alto e ancho que tendra a impresión.
A impresión só sera correcta se o tamaño de papel é o elixido para facer
a impresión.
2. Margenes: Permite cambiar os margenes do area de impresión, entre
mais pequños os margenes mais información pódese imprimir nunha soa
folla, pero se se diminúen demasiado os margenes a información a
imprimir pode quedar por fóra da capacidade de impresión da impresora,
cortando parte da impresión. A opcion margenes tambien esta dispoñible
como un botón na fiestra vista preliminar, se se activa desde aí, fanse
visibles os margenes na vista preliminar, e pódense modifcar
directamente co Mouse.
3. Encabezado e pé de pagina: Esta pestana permite agregar encabezados e
pés de pagina personalizados á impresión.
4. Folla: Permite establecer se se queren imprimir lines de division,
calidade de impresión e entrar á configuración da impresora.
- Margenes: Mostra os margenes, e permite cambialos directamente co rato
- Vista normal / Salto de pagina: Estas dúas opcións altérnanse na vista
preliminar, apenas se entre á vista preliminar esta activa salto de pagina, a cal
mostra como quedasen os saltos de pagina (Lugares onde cambia dunha pagina a
outra a impresión), se é moita a imformacion, se beira de xeito reducido a folla
de calculo. Cando se sae da vista de salto de pagina entrando de novo a vista
preliminar, esta activa a opcion Vista normal, esta lévanos á folla de calculo de
novo.
- Pechar: Pecha a vista preliminar.
5.2 IMPRIMIR UNHA FOLLA DE CÁLCULO EN CALC
Antes de imprimir unha folla de cálculo, é conveniente, realizar unha vista
preliminar, para obter unha perspectiva de como quedaría a folla impresa. Para
obter unha vista preliminar seleccione Vista Preliminar desde o menú Arquivo.
Para imprimir unha folla de cálculo, pode facelo desde o cadro de diálogo
Imprimir que se puiden ver a continuación, accesible desde o menú Arquivo e
seleccionando a opción Imprimir (ou ben, presionando as teclas CTRL e a letra
P).
Figura 49 Cadro de diálogo de impresión.
Desde este cadro de dialogo, pode seleccionar a impresora que vai utilizar, en o
caso que teña varias impresoras instaladas. En devandito caso, en a lista Nome
aparecerá a impresora que teña asignada por defecto, podendo elixir calquera
outra pulsando a lista e seleccionando algunha.
Pode definir, en as seccións Área de impresión e Copias, que páxinas de a folla
de cálculo e cantas copias quere imprimir (por defecto é unha). Aquí pode
activar a casa Ordenar, se quere que se manteña a orde de páxinas de o
documento orixinal, ou desactiva a casa se quere que agrupe cada copia de a
páxina. En a sección Área de impresión, dispón de as seguintes
opcións:
- Todo: imprime todo o libro, é dicir, todas as follas de o libro de traballo
baseándose en o área de impresión definida para cada unha de elas.
- Páxinas: imprime o área de impresión definida en cada unha de as follas
seleccionadas.
- Selección: imprime o rango de celas seleccionadas de as diferentes follas.
Se as zonas seleccionadas non son adxacentes, cada zona imprimirase en
unha folla.
- O botón Propiedades..., que aparece xunto a o nome de a impresora,
permitirá comprobar ou modificar a configuración de a mesma.
Se presiona o botón Imprimir arquivo directamente, situado en a barra de
ferramentas, imprimirase unha soa copia utilizando a impresora predeterminada.
6 GRÁFICOS
Os gráficos son unha ferramenta para facilitar a análise de volumes grandes de
datos mostrando por medio deles tendencias e distribucións dos datos.
Excel divide os datos a graficar en valores que determinan as categorías ou valores
da variable X, estes datos aseméllanse aos valores que toma unha variable
independente. Os outros datos son tomados como os valores a graficar ou os
valores de E, estes datos aseméllanse aos valores que toma a variable dependente
segundo varia a variable independente. Esta división dos datos depende do tipo de
gráfico a xerar, nalgúns casos (por exemplo os gráficos circulares) só se grafica
unha serie de datos, polo tanto non existe a división descrita anteriormente.
6.1 CREACIÓN DUN GRÁFICO
Excel ten un asistente para a creación de gráficos, para entrar ao asistente débese
entrar a menú INSERIR e escóllese a opción GRAFICO. Tamén pode entrar
directamente facendo clic na barra de ferramentas no botón inserir gráficos.
- No primeiro paso do asistente escóllese o tipo de grafico, hai dúas listas de
tipos gráficos, estándar e os personalizados, os primeiros son os básicos que
se poden realizar con Excel, na segunda lista hai estilos de gráficos que
- son mellorados ó combinación de dous tipos de gráficos estándar.
Figura 50. Asistente para gráficos Excel
Seleccione tipo de grafico e subtipo
- No segundo paso selecciónase o rango dos datos a graficar. Tense dúas
opcións a selección de datos, a primeira selecciona os datos en forma dun só
rango, xa sexa seleccionando unha táboa na folla de Excel ó desde o mesmo
asistente na opción datos de orixe., nesta opción as series que poden lerse
por filas ó columnas, isto determina cales son valórelo do eixo de categorías
(Valores de X) e cales do eixo de valores (Valores de E)..
Na segunda opción créanse diferentes series de datos e asígnaselles a cada serie o
rango onde están os datos a graficar, a forma en que se deben asignar os valores
das series depende de cada tipo de gráfico.
- No terceiro paso establécese o formato do aspecto do gráfico como son:
1. Títulos: escríbese o titulo xeneral do grafico, e os títulos do os eixos.
Se o gráfico seleccionado non ten eixos só pódese ingresar o titulo
principal.
Figura51. Exemplo de rango seleccionando unha táboa cos seus encabezados
O rango agrégase automaticamente.Seleccione graficar
dato por filas ou columnas
Figura. Seleccionado datos de orixe en series individuais
2. Eixo: nesta opción se estable se se quere que aparezan os valores do
os eixos, se mesmo selecciónase o formato do eixo X.
3. Liñas de división: Excel xera unha liña de división por cada división
que teña o eixo X ó E, os eixo teñen divisións principais e
secundarias. Na opción liñas de división establécese cales destas
liñas débense mostrar no gráfico.
Figura 52. Opción títulos paso 3
Figura 53. Opción eixo paso 3 de 4
4. Lenda: a lenda é o cadro onde se mostra os nomes das series así
mesmo como as cores que distinguen a cada serie. Nesta opción
establécese se se quere mostrar a lenda e a posición onde debe
aparecer.
5. Rótulo dos datos: Os rótulos dos datos poden ser o nome das series
graficadas que son os diferentes conxuntos de datos que
corresponden á variable E, as categorías que son os valores de X e os
valores como tal. Nesta opción escóllese se se mostran os rótulos e
que información se mostra nos rótulos.
Figura 54. Liñas de división Paso 3 de 4
Figura 55. Lenda Paso 3 de 4
6. Táboa de datos: Nesta opción escóllese se se quere mostrar a táboa
de datos debaixo do grafico. No caso de gráficos circulares ou de
radar non se ten dispoñible esta opción.
- O cuarto paso é para establecer a localización de novo gráfico, este pódese
introducir na folla de calculo onde se esta traballando ou nunha folla de
grafico.
Figura 56. Rótulo dos datos Paso 3 de 4
Figura 57. Táboa de datos Paso 3 de 4
Seleccione esta opción se quere mostrar a táboa de datos
Unha vez creado o grafico por medio da barra de ferramentas de grafico pódese
modificar o formato do grafico.
Cando terminamos o gráfico podemos modificar as distintas partes que compón o
gráfico. Para facilitar a selección das partes dun grafico podemos utilizar a barra de
ferramentas de grafico, esta débese activar apenas facemos clic sobre o gráfico, se
isto non ocorre debe ir ao menú Ver ? Barra de ferramentas e fai clic na opción
gráfico.
Os botóns que compón a barra de ferramentas explícanse na seguinte figura.
Figura 58. Seleccione localización do arquivo Paso 4 de 4
Figura 59. Gráfico Terminado
Obxectos de gráfico: Ao facer clic nesta fiestra desplegable pódese seleccionar un dos obxectos de grafico
Propiedades de obxecto
Tipo de grafico
Mostrar ou ocultar lenda
Mostar ou ocultar táboa de
datos
Ver datos por filas ou columnas
Inclinación Rótulos eixos e datos
Figura 60. Barra de ferramentas gráfico
6.2 Modificación e personalización de gráficos.
Para modificar e personalizar os gráficos simplemente seleccionamos algunha parte
do grafico na barra de ferramentas de grafico e facemos clic no boton propiedades
de grafico.
A figura anterior mostra a fiestra de propiedades de área de gráfico, nesta só
atopamos os elementos de formato para cor do fondo ou a fonte, isto ocorre porque
o elemento que escollemos, área de grafico, só pódeselle modificar ese tipo de
aspectos, outros obxectos do grafico pódenselle modificar outros elemento, un
exemplo diso é o eixo de valores.
Na imaxe que figura que mostramos a continuación, vemos lle fiestra de
propiedades do eixo de valores, na cal vemos que hai opcións diferentes ás da
figura anterior, neste caso vemos a pestana de escala do eixo valores. O manexo
correcto das escalas é importante para representar de xeito correcto o estado ou
resultados que mostran os datos. Excel establece a escala por medio do máximo e
mínimo dos datos a graficar, o que non asegura que a escala sexa a que en
realidade necesitamos, pois a escala de valores varia segundo cada situación e o
máximo ou mínimo dos datos non ten que ser o máximo ou mínimo que se pode
alcanzar en realidade nun ámbito particular.
Para este exemplo os valores iniciais de mostran na figura das propiedades de eixo
de valores. Na figura seguinte móstrase o grafico cun máximo de 200 e unha
unidade maior de 20, tamén se lle cambiou a cor do fondo.
Figura 61. Fiestra propiedades área de Gráfico
Realizamos
cambios á escala e área de grafico.
6.3 Cambiar tipo de grafico
Valor máximo e mínimo do eixo
de valores
Valor de salto das marcas do eixo de valores
Unidades do eixo de valores
Figura 62. Escala Eixo de valores
Figura 63. Grafico modificada na escala e cor área de gráfico
Nalgúns casos podemos necesitar cambiar o tipo de grafico que imos utilizar pero
xa creamos un, para isto non fai falta crear outro, só temos que facer clic en
grafico, e na barra de ferramentas de gráfico o en botón tipo de gráfico
seleccionamos o que queiramos usar. Se as opcións non son suficientes, cando
facemos clic no gráfico na barra de ferramentas aparece un menú novo chamado
Grafico. Neste caso podemos ir ao menú Grafico ? Tipo de gráfico para abrir a
mesma fiestra de tipo de grafico que utilizamos ao crear por primeira vez o gráfico.
Entramos á opción tipo de grafico no menú de gráfico e cambiamos o tipo de
gráfico.
6.4 CREACIÓN DE GRAFICO EN OPENOFFICE CALC
Para crear un gráfico con OpenOffice Calc., debe seguir os pasos que se
describen a continuación:
Cambiar Datos de orixe
Entrar de novo a opcións de gráfico
Cambiar tipo de gráfico
Outras modificacións
Cambiar localización
Figura 64. Menú gráfico
Figura 65. Gráfico anterior en 3d
- Paso 1. Marque o área que contén os datos que desexa representar
en un gráfico.
- Paso 2. En a barra de menú elixa Inserir e logo gráfico...
- Paso 3. Abrirase a fiestra asistente para gráficos, que se mostra en a
seguinte figura.
Na fiestra anterior seleccionamos o tipo de grafico que queremos crear.
Para a selección de rango de datos temos dúas opcións, seleccionar directamente
un conxunto de celas ou crear as series de xeito individual, en figúralle anterior esta
a primeira opción, na seguinte figura móstrase a venda de selección de series
individuais.
Figura 66. Fiestra asisten de grafico Openoffice Calc. Seleccionar tipo de gr?ico
Figura 67. Selección Rango de datos
O cadro seguintes é o ultimo antes de crear o diagrama .Neste hai que escribir o
titulo do gráfico e as lendas dos eixos. Para escribir os títulos dos eixos primeiro hai
que activalos facendo clic sobre a casa correspondente.
Unha vez completados os rótulos, pulsar sobre o botón Finalizar.
Hai que destacar que, en calquera momento, pódese volver a un cadro de diálogo
anterior para modificar a configuración do gráfico. Para realizar esta operación
bastará con pulsar sobre o botón <<Regresar. Os cambios só gárdanse cando se
pulsa finalizar no cadro de diálogo final.
O gráfico móstrase na zona previamente seleccionada tal e como se explica en
anteriormente.
Figura 68. Seleccionado datos de orixe en series individuais
Figura 69. Fiestra Elementos de gráfico
6.5 EDICIÓN DE GRÁFICOS
Un gráfico en OpenOffice.org Calc 3.0 é un obxecto de OpenOffice que permite a
súa edición completa. É dicir, calquera dos seus elementos pode ser modificado ou
actualizado.
Para editar un gráfico o primeiro é seleccionalo facendo dobre clic sobre o mesmo.
Desta forma o gráfico queda enmarcado e cos selectores das esquinas do marco en
negro (Figura), o que significa que está listo para a súa modificación.
Se os selectores seguen en verde, o gráfico será tratado como unha imaxe e só
poderá cambiarse de posición. Isto último ocorrerá se só faise clic unha vez sobre
el.
Figura 70. Gráfico Creado no proceso anterior
Figura 71. Grafico seleccionado en modo edición
Seleccionado o gráfico para a súa edición, a Barra de Formato e a Barra de
Ferramentas son substituídas pola Barra de Gráfico. Nela atopamos as mesmas
opcións que se despregan se facemos clic co botón dereito do rato sobre o gráfico.
6.5.1Cambiar o tamaño do gráfico
Para cambiar o tamaño do gráfico faise clic sobre calquera dos selectores do marco
e, mantendo o botón esquerdo do rato pulsado, arrastrarase o punteiro na dirección
desexada ata que o gráfico sexa do tamaño adecuado. A continuación soltar o
botón do
rato.
Figura 72. Selección só para mover gráfico
Figura 73. Varra formato de gráfico e opcións clic dereito
Figura 74. Selector de marco
Selector de marco
6.5.2 Cambiar rango de datos
Para cambiar o rango de datos facemos clic dereito sobre o grafico, e entramos á
opción rango de datas, ábrase a fiestra da figura a continuación
6.5.3 Cambia títulos e subtítulos
Para o cambio de títulos e subtítulos simplemente facemos dobre clic sobre eles e
entramos ao modo edición, que se caracteriza por ter un marco gris, se facemos só
un clic no titulo, quedase só seleccionado para mover.
Figura 75. Fiestra cambio rango de datos
Cambiar todo o rango
Cambiar series individuais
Modo Selección para mover
Modo Selección para editar
Figura 76. Modos de selección Títulos
6.5.4 Cambiar Propiedades obxectos dos graficos.
Para cambiar a propiedade de obxectos do grafico como son o fondo, a columnas,
escalas e todos os compoñentes do mesmo, debemos facer clic dereito sobre o
obxecto en ir a propiedades do obxecto. Na figura móstrase como se entra ás
propiedades do fondo.
6.5.4.1 Cambiar fondo de gráfico ou área de gráfico
Para cambiar o fondo, simplemente facemos clic dereito sobre o fondo, entramos ás
propiedades e podemos cambiar a cor da área, o bordo e a transparencia. Na figura
vemos a fiestra de propiedades de área de gráfico na opción bordo.
Clic dereito sobre o fondo e seleccionamos propiedades de
obxecto
Figura 77. Entrar a propiedades de obxecto dun gráfico
Figura 78. Fiestra de propiedades de área de gráfico
6.5.4.2 Cambiar escala
Para o cambio de escala, seleccionamos o eixo E (ou eixo E en gráficos 3d), logo
facemos clic dereito sobre o eixo, e entramos a propiedades do obxecto. Neste
entramos á pestana escala, e modificámola, tendo en conta deseleccionar como se
mostra na figura.
6.5.5 Cambio de tipo de gráfico
Para cambiar o tipo de gráfico, facemos dobre clic sobre o gráfico para entrar en
modo edición, facemos clic no botón tipo de grafico da barra de ferramentas de
gráfico, e seleccionamos o tipo de gráfico que desexamos. O Grafico que vemos a
continuación é o mesmo que mostramos anteriormente pero con tipo de grafico 3d.
Figura 79. Propiedades de eixo E pestana escala
Deseleccionar para poder modificar
Figura 80. Gráfico modificado
7 ORDENAR DATOS E FILTROS
Cando se ten unha base de datos en Excel, é importante poder ordenar os datos e
poder facer cruces coa información para atopar como se distribúan os datos e sacar
conclusións sobre os datos ou simplemente atopar os rexistros dunha base de datos
que corresponden a un grupo en particular.
7.1 ORDENAR
Para poder ordenar os datos débese facer clic nunha cela da lista de datos, logo
débese ir ao menú datos e escoller a opción ORDENAR, con esta función pódense
ordenar os datos de acordo aos nomes establecido nos encabezados das columnas,
estes encabezados pódense mirar como os nomes dos campos dunha táboa nunha
base de datos.
Figura 80. Cadro de diálogo Ordenación
O proceso de ordenar tamén se pode facer desde o botón ordenar da barra de
ferramentas.
Na fiestra de ordenar permite seleccionar por cal columna #ir\\\\+se\\\\\ a ordenar os datos, e a forma (Ascendente ou Descendente). Pódense utilizar tres columnas para ordenar os datos
Aquí pode escoller se quere utilizar os encabezados das columnas ou non.
A bases de datos sempre deben de ter encabezados para facilitar todas as
relacionadas con ordenar, filtrar e utilizar funcións de bases de datos.
7.2 FILTROS
Os filtros son unha función que permite acoutar os datos dunha base de datos
respecto dun criterio, isto como o nome a función dínolo filtra os datos e fai visibles
sos datos que cumpren co criterio que se escolleu para acoutalo. Pódense utilizar
varios filtros ás vez para fai cruces entre campos dunha base de datos.
Excel ten dous tipos de filtros, auto filtros e filtros avanzados, primeiro veremos
como utilizar auto filtros e logo os filtros avanzados. Para efectos desta explicación
usaremos unha base de datos de persoas ás cales preguntarselle datos de saúde e
persoais. A base de datos chamarémola DATA.
As bases de datos están compostas por campos que son as columnas, estas
columnas na primeira fila ten o que se chama encabezado de columna, que
identificasen cada columna e serán os nomes dos campos.
As filas das bases de datos, excepto a primeira, serán chamados rexistros. Na figura
onde se mostran os filtros aplicados a DATA, o primeiro rexistro é dunha muller de
18 anos, e que ten un peso de 67 quilos.
A tarefa dos filtros é precisamente mostrar só os rexistros que cumpran con algún
nalgún dos seus campos cun criterio especifico, que é o valor que toma o filtro.
7.2.1 Auto Filtros
Para facer uso dos filtros automáticos ou auto filtros débese facer clic en calquera
parte da táboa de datos, éntrase ao menú datos, escóllese á opción filtros e faise
clic na opción auto filtros. Ao realizar o procedemento anterior aparecen nos
encabezados de cada columna frechas que ao facer clic nelas despregan unha lista
dos posibles criterios para acoutar os datos.
Figura82. Basee datos DATA con auto filtros aplicados
As opcións de auto filtros son as seguintes:
- (Todas): Mostra todos os datos, noutras palabras quita o filtro
- (Os 10 mais): Mostra os n valores inferiores ou superiores. O valor de n é
establecido ao momento de aplicar o filtro, o valor por defecto é 10.
- Personalizar: Permite crear un filtro con criterios de comparación iguais aos
utilizados en funcións lóxicas, permite acoutar os datos por rango.
Os auto filtro permiten tanto ordenar como filtrar os datos. Unha vez filtrado os
datos poden ser copiados e pegados noutra folla de Excel.
Dependendo dos valores que tomen os campos, estes poden ser filtrados por un só
valor ou por un rango de valores.
A primeira opción é posible se os datos dun campo son uns cantos que se repiten
moitas veces, se se dá o caso contrario, que é ter moitos valores diferentes que se
repiten moi poucas veces, o filtro non será efectivo se se escolle un só valor, neste
caso é necesario escoller un rango de valores.
Para o primeiro tipo de campo, seleccionamos unha das poucas opcións que mostra
a fiestra de filtro. As opcións son poucas pola natureza dos datos, moi poucos
valores diferentes que se repiten moitas veces.
No caso de DATA, o campo Sexo ten só dous valores para filtrar, os cales son HOME
ó MULLER.
No caso do campo SEXO filtramos por muller, e este foi o resultado.
Podemos seleccionar unha das dúas opcións.
Figura 83. Exemplo filtro campo con poucos valores diferentes
7.2.2 Filtro Personalizado
Os filtros personalizar pódense aplicase a calquera campo, pero son especialmente
útiles para o caso de campos onde se teñen moitos valores diferentes no campo.
Este tipo de filtro permite acoutar os datos unindo dous criterios por medio de
conectores lóxicos como ?E? ou ?Ou? e por comparacións como ?Igual a?, ?
Diferente a?, ?Maior que?, ?Menor que? entre outros
Para o caso da base de datos DATA, o campo idade ten moitos valores diferentes e
se queremos ver só os rexistros que teñan no campo idade valores entre 18 e 20
anos temos que usar a opción Personalizar? do auto filtro.
Para aplicar este tipo de filtro seguimos os seguintes pasos:
Seleccionar a opción Personalizar?
Figura 84. Filtro Sexo = Muller en DATA
Seleccionar unha das opcións só mostrase uns poucos rexistros o cal non é útil para analizar grandes cantidades de datos. Neste caso utilizamos filtros personalizados
Figura 85. Exemplo filtro campo con moitos valores diferentes
Cando facemos clic nesta opción ábrese a ventan de personalizar?
En termos
matemático leste filtro fará os seguinte, atopase os rexistros teñan unha idade
dentro deste rango, 18 ? Idade ? 20. Nesta fiestra, campo é o valor que se compara
no rango, comparación é o signo ?, criterios son os valores 18 e 20 e conector lóxico
é o que establece como se relaciona cada unha das comparacións.
Nome do campo
CriteriosConector lóxico
Comparación
Figura 86. Fiestra Auto filtro personalizado
Para quitar calquera auto filtro faise clic na fiestra desplegable do filtro, e faise clic
en Todas.
Os auto filtros permiten filtrar por mais dunha columna, para darse conta que unha
columna este filtrada, mírase a frecha da fiestra desplegable, e se esta en cor azul
quere dicir que este filtrado.
Para quitar os auto filtros dunha folla Excel débese ir ao menú Datos ?Filtros ? Clic
en auto filtros.
7.2.3 Filtro avanzado
Figura 87. Resultados do filtro personalizado.
Non filtrada cor negra Filtrada con cor azul
Figura 88. Diferenza entre filtrado e non filtrado
A diferenza do auto filtro, o filtro avanzado permite extraer a información da lista
a outro lugar da folla de cálculo ou noutra folla do mesmo libro, co obxectivo de
manexar información específica de acordo con criterios establecidos.
Ao realizar un filtro avanzado, a folla de cálculo debe dispor, polo menos, de catro
filas baleiras na parte superior da lista (filas 1 a 4), que se utilizarán como rango de
criterios. Observe a seguinte figura:
Os pasos para aplicar os filtros avanzados son:
- Deixe 4 filas baleiras ao comezo da folla, para establecer o rango de
criterios.
- Copie os rótulos das columnas da lista.
- Pégueos na primeira fila baleira do rango de criterios.
- Nas filas situadas baixo os rótulos de criterios, introduza as condicións que
desexa buscar. Debe existir, polo menos, unha fila baleira entre os valores
dos criterios e a lista.
Figura 89. Exemplo rango criterios filtro avanzado
- Active unha cela da lista.
- No menú Datos, selecciona Filtro e logo Filtro avanzado.
Seleccione unha cela da base de datos
Catro filas encimaCopie os RótulosEscriba valóreos polos que queira filtrarPolo menos unha fila baleira
Figura 90. Primeiros 5 pasos Filtro avanzado
Seleccione se quere mostrar os datos na mesma lista
Seleccione se quere mostrar os datos outro lugar
Se auto selecciona automaticamente
Seleccione o rango dos criterios
Figura 91. Fiestra de filtro avanzado
Figura 92. Forma de seleccionar rango de criterio
- Para filtrar a lista ocultando as filas que non cumpren os criterios, seleccione
Filtrar a lista, sen movela.
- Para filtrala, copiando as filas que cumpren os criterios a outra área da folla
de cálculo, active Copiar a outro lugar; despois, na casa Copiar a, faga clic
na frecha vermella e seleccione a cela onde quere obter a información
extraída da lista.
- Na casa Rango de criterios, introduza a súa referencia, incluídos os rótulos
de criterios.
7.2.4 Creación de listas
Unha lista de Microsoft Excel proporciona características deseñadas para facilitar a
administración e a análise de grupos de datos relacionados nunha folla de cálculo
de Excel. Se designa un rango como unha lista, poderá administrar e analizar os
datos da lista sen ter en conta os datos externos á lista. Por exemplo, pode filtrar
columnas, agregar unha fila para totais, e ata crear un informe de táboa dinámica
utilizando unicamente os datos da lista.
Pode ter varias listas nunha folla de cálculo, o que lle ofrece unha gran flexibilidade
para separar os datos en función das súas necesidades, en distintos conxuntos
manexables.
As listas de Excel facilitan o uso compartido de datos entre varios usuarios
mediante integración con Microsoft Windows SharePoint Services. Só necesita ter a
dirección Web e os dereitos de creación no sitio de SharePoint para compartir a lista
co fin de que outras persoas poidan vela, editala e actualizala. Se elixe vincular a
lista de Excel a unha lista dun sitio de SharePoint, pode sincronizar os cambios co
sitio de SharePoint de forma que os outros usuarios poidan ver os datos
actualizados.
O proceso para lle creación dunha lista é a seguinte
Seleccione unha cela dos datos.
Entre ao menú Datos ? Listas ? Crear lista
7.3 Ordenar datos en Openoffice Calc.
A categoría Basee de datos pode confundirse coa base de datos de OpenOffice.org
Base. Con todo, non hai ningunha relación entre esta aplicación da suite e a
categoría Basee de datos de OpenOffice.org Calc 3.0.
Unha base de datos nunha folla de cálculo vén definida por un rango concreto de
celas ao que se deu un nome. Por iso, antes de traballar con ela e utilizar as
funcións asociadas hai que definir ese área da seguinte forma:
a) Seleccionar a área que conformará a base de datos
b) Abrir o menú Datos e pulsar sobre a opción Definir área...
c) No cadro de dialogo que se abre escribir o nome da base de datos.
d) Este nome non pode ter ningún espazo en branco.
Este rango se auto selecciona
Figura 93. Aplicar Lista
Figura 94. Cadro de diálogo para definir unha base de datos
e) Pulsar no botón Engadir do cadro de diálogo aberto
f) Pechar pulsando sobre o botón Aceptar.
Ordenar os rexistros pola idade, para iso:
Abrir o menú Datos e elixir a opción Ordenar..., co que se abrirá o cadro de diálogo
correspondente.
No panel desplegable ordenar segundo seleccionar o nome do campo IDADE e
manter activa o botón de clasificación Ascendente para que a base de datos
ordénese desde a 0 ata infinito.
Pulsar sobre o botón Aceptar para observar como os rexistros completos, é dicir
cada fila coas súas celas da base de datos, ordenáronse da forma especificada.
Figura 95. Fiestra ordenar
7.4 FILTRAR REXISTROS DUNHA BASE DE DATOS.
Nalgún momento resultará oportuno mostrar só algúns rexistros da base de datos.
Para realizar esta operación existe a opción Filtrado en tres modalidades:
automática, predeterminada e especial.
Os diferentes tipos de filtros permiten que só algunhas das filas (rexistros) dunha
base de datos ou área de datos sexan visibles. OpenOffice.org Calc 3.0 dispón de
diversas opcións para a aplicación de filtros que se atopan no menú Datos dentro
da opción Filtro.
O Filtro automático ou auto filtro permite mostrar unicamente aqueles rexistros
de datos que coincidan co valor seleccionado nalgún dos seus campos. Cando
activamos esta opción nunha base de datos, as celas que conteñen os nomes dos
Figura 96. Datos ordenados por idade
campos móstranse cuns botóns que permiten despregar os valores que podemos
seleccionar (Figura ). Fixado o valor, os rexistro que non cumpre a condición
ocúltanse.
Para desactivar este filtro só hai que entrar de novo no menú Datos, seleccionar a
opción Filtro e no panel de opcións que se abre elixir de novo a opción Filtro
automático.
O Filtro predeterminado abre un cadro de diálogo onde se poden definir ata tres
valores de campos dun rexistro da base de datos e conectalos, mediante os
operadores lóxicos E ou Ou, para mostrar soamente os rexistros que responde aos
criterios seleccionados (Figura).
O Filtro especial supera a restrición dos tres condicións da opción anterior
permitindo un total de oito condicións de filtro. Nos filtros especiais, as condicións
insérense directamente na folla.
Figura 97. Filtro Automático aplicado
Figura 98. Fiestra Filtro predeterminado
7.5 Funcións de bases de datos de Calc.
As bases de datos de OpenOffice.org Calc 30 soportan unha serie de funcións
específicas que se poden utilizar en fórmulas introducidas en celas específicas ou
dentro de criterios de filtrado. Estas funcións pódense activar desde o menú Datos
na opción Subtotales... As máis importantes son:
BDCONTAR que conta o número rexistros dunha base de datos que coinciden coas
condicións especificadas sempre que sexan valores numéricos. O resultado
móstrase na cela onde se introduciu a función.
Sintaxe: BDCONTAR (Base de datos; Campo de base de datos; Criterios)
No parámetro Basee de datos especifícase o seu nome ou o rango de celas que
contén. En Campo de base de datos pódese introducir unha cela para especificar a
columna de procura ou o número 0 para buscar en toda a base de datos (Este
parámetro non pode estar en branco); se a referencia á columna efectúase
mediante o seu nome este hai que escribir entre comiñas. Para rematar, no
parámetro Criterios escribirase o rango de celas onde se introduciron devanditos
criterios.
Figura 99. Fiestra filtro especial
BDCONTARA É semellante á función pero cun matiz, conta o número de rexistros
dunha base de datos que coinciden coas condicións de procura especificadas e que
conteñen valores numéricos ou alfanuméricos.
Sintaxe: BDCONTARA (Base de datos; Campo de base de datos; Criterios)
BDDESVESTP Calcula a desviación estándar dunha poboación a partir de todas as
celas dun área de datos que cumpran os criterios de procura. Os rexistros trátanse
como a poboación total.
Sintaxe: BDDESVESTP (Base de datos; Campo de base de datos; Criterios)
BDEXTRAER Devolve o contido da cela á que se fai referencia nunha base de datos
que coincide cos criterios de procura especificados. Se se detecta un erro, a función
devolve #VALOR! Se non se atopa ningún rexistro ou Err502 se se atopa máis
dunha cela.
Sintaxe: BDEXTRAER (Base de datos; Campo de base de datos; Criterios)
Para facer referencia a unha columna mediante o nome do seu encabezado, escriba
devandito nome entre comiñas.
BDPROMEDIO Esta función devolve a media dos valores de todos os campos de
todos os rexistros da base de datos activa que cumpren os criterios de procura
especificados.
Sintaxe: BDPROMEDIO (Base de datos; Campo de base de datos; Criterios)
BDSUMA Devolve a suma total de todas as celas nun campo de base de datos en
todos os rexistros que cumpran os criterios de procura especificados.
Sintaxe: BDSUMA (Base de datos; Campo de base de datos; Criterios)
BDVAR Devolve a varianza para todas as celas dun campo de base de datos en
todos os rexistros que cumpran os criterios de procura especificados. Hai que ter en
conta que cunha mostra inferior a mil individuos non é posible obter un resultado
representativo.
Sintaxe: BDVAR (Base de datos; Campo de base de datos; Criterios)
BDVARP calcula a varianza para todas as celas dun campo de base de datos en
todos os rexistros que cumpren os criterios de procura especificados. Os rexistros
trátanse como a poboación total.
Sintaxe: BDVARP (Base de datos; Campo de base de datos; Criterios)
8 EXERCICIOS
EXERCICIO Nº 1
O libro que imos crear xerará un orzamento:
- Faga clic no botón (Novo)
- Na cela A2 teclee MODELO PARA XERAR ORZAMENTOS
- Teclee Desconto na cela A4
- Na cela A5 teclee IVE
Continúe introducindo os valores que aparecen na figura seguinte:
As fórmulas que imos introducir son as seguintes:
9 Importe = Cantidade* Prezo
10 Desconto = Total * Desconto reflectido en (B4)
11 Total = Importe ? Desconto (na columna E)
A continuación introduciremos a fórmula que calcula o importe.
- Teclee na cela D9 a seguinte fórmula:
- = B9 * D9
- Pulse a tecla Enter.
- Arrastre o controlador de recheo da cela D9 ata a cela D14
Comprobe o resultado da columna Importe fixándose na columna da esquerda
deste punto.
- Na cela E9 teclee = D9*B4
- Pulse Enter
- Arrastre o controlador de recheo da cela E9 ata a cela E14
Como pode ver o resultado é erróneo. Ao arrastrar o controlador de recheo, a
fórmula asignada na cela E9 incrementou nun a referencia da fila.
Para a referencia da columna D a operación de incremento de fila é correcta pero
na referencia da columna B o incremento non se ten que dar. Para estes casos
temos que utilizar referencias absolutas ou mixtas.
- Faga clic na cela E9 e pulse a tecla de función F2 para editar a fórmula.
- Pulse dúas veces na tecla de función F4 para inserir un $ entre a columna e
fila da referencia B4
Con esta operación bloqueamos o incremento da fila ao arrastrar o controlador de
recheo.
- Pulse a tecla Enter
- Arrastre o controlador de recheo da cela E9 á cela E14
- Comprobe o resultado
- Garde o libro de traballo co nome de ORZAMENTO
- Realice os demais calculos da columna TOTAL, SUMA TOTAIS, IVE , E TOTAL
CON IVE.
- Utilizando o asistente para funcións calcula en PREZO MAXIMO, PREZO
MÍNIMO E PREZO MEDIO
Se se realizou correctamente todos os pasos deste exercicio o resultado ha de ser o
seguinte:
- Agora imos darlle un formato máis adecuado. Para iso cambia os fondos, os
bordos, os tipos de letras. As cantidades deben ir en ptas e con separador de
miles.
Pode quedar mais ou menos así:
Ou se o prefire, utilice a opción de autoformato do menú formato.
EXERCICIO Nº 2
Recibimos das distintas sucursais da empresa os datos correspondentes ás vendas
en pesetas de cada vendedor nos distintos trimestres do ano.
Vendas do ano 2008
Vendedor Trimestre 1 Trimestre 2 Trimestre 3 Trimestre 4García 1500000 2000000 1850000 2100000Gómez 1200000 1340000 1750000 1800000Fajardo 1460000 1700000 1900000 2000000Alvarez 1100000 1600000 1640000 1700000
Deseñe unha folla de cálculo que reflicta estes datos e permita obter os seguintes
conceptos:
Vendas totais por trimestres
Vendas totais por vendedor
Media mensual de vendas por vendedora
Media de vendas por trimestre
EXERCICIO Nº 3
Á vista dos datos que se presentan no seguinte formato de factura, obter:
O prezo bruto, neto e con IVE para cada produto
O importe bruto, neto e con IVE da factura
ARTICULO PREZO CANTIDADE BRUTO NETO TOTALImpresora 60 2 CPU 200 4 Monitor TFT 250 4 Rato 50 4 teclado 60 4
TOT. BRUTO TOT. NETO TOTAL
NOTA: Considerar un IVE do 16%
EXERCICIO Nº 4
Mantemos unha táboa cos datos correspondentes ás vendas e soldos basee dun
grupo de comerciais, así como as comisións establecidas na empresa. Deséxase
elaborar un informe completo cos datos pendentes.
Comisión 2%
VENDEDOR VENDAS COMISION BASE TOTAL%
VENDEDORPena 4600000 12500 González 6000000 12500 Arana 3900000 12500 Sierra 7600000 12500 Álvarez 8250000 12500 Heras 3500000 12500 López 5350000 12500 Jimeno 4200000 12500 Cayo 7900000 12500 Hoffman 6780000 12500 Lisado 4690000 12500 Graza 3000000 12500 Castro 3100000 12500 TOTAIS
EXERCICIO Nº 5
Á vista dos seguintes datos sobre importacións e exportacións españolas nos anos
referidos e medidos en millóns de pesetas:
Solucionar a folla de cálculo usando as fórmulas necesarias
Confeccionar un gráfico de barras, onde se compare o volume de
importacións fronte ao de exportacións en cada ano
Confeccionar un gráfico de sectores onde se mostre a proporción do volume
de importacións fronte ao de exportacións no ano 1997
ANOS 1998 1999 2000 TOTALExportacións 24247 27255 36153 % sobre o total Importacións 29963 35390 51943 % sobre o total DIFERENZA Import/export (%)
EXERCICIO Nº 7
Á vista dos seguintes datos:
RESULTADOS POR PRODUTOSPROD. A Prod. B TOTAL
1. Vendas 50 55 2. Devolucións 5,5 7,2 3. VENDAS NETAS (1 - 2) 4. Amortizacións 10,5 5 5. Custos de produción 9 7,3 6. MARXE BRUTA (3 - 4 - 5)
Completar os datos que faltan na folla
Confeccionar un gráfico no que se compare vendas netas e marxe bruta de
cada produto
EXERCICIO Nº 7
Á vista da nómina de IRPF Asociados
- Calcular as columnas baleiras, sabendo que a retención practicada a priori
sobre o soldo bruto é do 15% en concepto de IRPF e 2% en concepto de
Seguridade Social
- Calcular a paga mensual, sabendo que son quince (15) pagas, distribuídas
ao longo do ano
- Crear un gráfico onde se compare a retención de IRPF para cada un dos
empregados
NOMEE SOLDO BRUTO IRPF Seg. Social
SOLDO NETO PAGAS
Ruíz 1200000 Sandoval 1250000 Fajardo 1320000 Melendo 1100000
Morais 2300000 Esquerdo 2340000 Rovira 3400000 TOTAIS
EXERCICIO Nº 8
Deseñar unha folla de cálculo que mostre os consumos de cemento das cidades
españolas durante os anos 2005 e 2006. Unha vez que teñamos a folla, xerar os
seguintes gráficos:
Gráficos de columnas que compare o consumo de cada provincia en cada
ano (non incluír os totais)
Gráfico de columnas apiladas que mostre o consumo total de cemento en
cada provincia durante os dous anos
Gráfico combinado que mostre comparativamente o consumo de cada
provincia por anos (en columnas) e os consumos medios (en liñas)
Consumo de cemento en España
Tn 2005 Tn 2006 TOTAL MEDIASMadrid 472825 469450 Barcelona 635758 477031 Sevilla 391751 442085 Valencia 517147 517489 Bilbao 277792 263190 Vigo 344378 295516 Marbella 139051 1021136 Cidade Real 1413714 1146294 TOTAL
EXERCICIO Nº 9
A empresa XY pretende realizar un estudo estatístico da súa forza de vendas en
toda España. Para iso, dispón da seguinte información gravada na folla de cálculo :
VENDEDOR ZONA VENDAS BONUS COMISION REMUNERACIONVENDAS NETAS
Pérez Norte 300000 López Sur 150000 Gómez Norte 360000 Pérez Sur 200000 López Norte 150000 Gómez Sur 250000 Pérez Norte 230000 López Sur 175000
Na mesma folla disponse ademais dunha Táboa de Consulta vertical, destinada ao
cálculo de comisións e bonos. Os rangos son os seguintes:
Táboa de comisións Importe vtas Bonus Comisión
100000 0,03 0,1150000 0,04 0,11200000 0,05 0,12250000 0,06 0,13
> 250000 0,07 0,15
Calcular as comisións a percibir por cada un dos vendedores en función dos
tramos sinalados.
Calcular os bonus percibidos por cada un dos vendedores, en función dos
tramos sinalados.
Calcular a remuneración total de cada vendedor como a suma de comisións
e bonus
Calcular o importe neto das vendas que lle queda á empresa logo de
descontar a remuneración dos vendedores.