Er was eens een professor zijn naam was Einstein. Einstein had een laboratorium met allemaal flesjes,drankjes en soms ontplofte er zomaar wat. Heel vaak mislukte de dingen die hij uit wilde vinden.

Maar deze keer niet! Einstein maakte een robot van metaal, schroefjes en ijzerdraad. Hij gaf de robot een naam;zilverschild

Door: Marvin en Kyle

Zilverschild kon lopen praten en denken. Als hjj verdrietig was dronk hij water en kon hij echt huilen. Op een dag wandelde hij doorhet bos. Hij was alleen, hij was alleen het was stil zelfs de wint kon hij horen zingen Zilverschild was verdrietig. hij voelde zicheenzaam. Waarom had hij geen vriend? Hij dacht na; waar zou hij een vriend kunnen vind?

Door: Firat en Remco

Toen bedacht hij ineens :Ik ga naar de stad,daar wonen heel veel mensen. Daar is vast een vriend voor mij! En dat deed zilverschild heel veel mensen zag hem in de stad. allemaal mensen die niet op hem leken. Met haren, kleren en ze reden hard in auto’s en op fietsen. Is hier iemand die mijn vriendje wil worden?, Vroeg zilverschild zich af.

Door: Amoune en Emre

Zilverschild kreeg een idee als ik me aankleed als een mens krijg vanzelf vrienden want dan lijk ik op hen dacht hij zo gedaan zilverschild zet een pruik op kleedde zich aan en trok schoenen aan. Het voelde wel een beetje raar maar wat gaf dat? Nu kreeg hij vast vrienden! En dat was ook zo.Door: Dilara en Kerim

Dirk en Guus speelden buiten op straat. Ze fietsten rondjes om het plein. Wil je ook eens fietsen? Vroegen ze aan Zilverschild. Dat wild hij wel. En ja het lukte. Al gauw kwamen er nog meer kinderen kijken naar Zilverschild. Ze wilden ook meedoen. Zilverschild vond het geweldig. Fietsen bleek toch wat moeilijk. Het deed pijn aan zijn benen,zijn knieën waren toch niet zo soepel.

Door: Rick en Luca

´Misschien wil je spelen in de speeltuin?´ vroegen Dirk en Guus. ´Op de schommel van de glijbaan en klimmen in het klimrek. Zilverschild deed mee maar omdat hij van ijzerwas ging dat allemaal toch niet zo goed. En ook in de zandbak vond hij het niet fijn. Het zand kwam tussen de schroeven en nu zo kon hij zijn benen nog moeilijker bewegen Zilverschild er verdrietig van .Ik wil een vriendje dat net zoals ik is.

Door: Mike en Hazar

En zo bedacht Zilverschild om terug te gaan naar professor einstein hij vertelde van zijn verdriet en vroeg de professor hem te helpen en de professor zou geen professor zijn als hij geen geweldig idee zou zijn hebben .en de professor zou geen professor zijn als hij geen geweldig idee zou hebben ik maak een robotvriendinnetje voor jou ,zei hij ,en dat deed hij .in een korte tijd maakte hij het prachtigste robotmeisje dat zilverschild ooit had gezien wauw: zei hij dank je wel professor!

Door: Luc en Mathijs

X-j-9,zo heette het nieuwe vriendinnetje van Zilverschild. Ze waren dol op elkaar en al snel bouwden zij een prachtig huis. Precies zoals elke robot zou willen wonen. Met ijzeren muren, een ijzeren tafel en een ijzeren bed. Het blonk prachtig mooi als de zon er op scheen. Zilverschild en x-j-9 waren er erg trots op.

Door: Riemke en Charlotte

Op Valentijnsdag 2008 vroeg zilverschild of x-j-9 met hem wilde trouwen. Ze hoefde er niet lang over na te denken en zei: ‘Ja,dat wil ik graag.’en zo kwam het dat er al snel een bruiloft georganiseerd werd met natuurlijk een heerlijke bruidstaart, gemaakt door professor Einstein. Alles liep gesmeerd en ook de vrienden Dirk en Guus uit de stad waren uitgenodigd op het feest. Ze bleven nog lang en gelukkig samen in hun mooie robothuisje Als cadeau kregen ze een kannetje olie. Zo bleven ze nog lang heel soepel!

Door: Mehtap en Sadet