ΗΡΑΚΛΕΙΟ

Ενετικά μνημεία της πόλης μας. Ένα ταξίδι στο χρόνο ...

Οι μαθητές: Κτενιαδάκης Γεώργιος Μαθιουδάκης ΙωάννηςΗ καθηγήτρια : Σπανάκη Ζαχαρένια

Α΄ΜΕΡΟΣ

ΟΝΟΜΑΤΑΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΜΑΣ

Ο Ιδαίος Ηρακλής έδωσε το όνομά του στο Ηράκλειο.

Η μυθολογική παράδοση

ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ ΠΕΡΙΟΔΟΙΠρωτογεωμετρική περίοδος 90ς αι π.Χ

• Οικισμός: Ηράκλειον

Ελληνορωμαϊκή περίοδος 87π.Χ-323 μ.Χ• Ηράκλειον / Ηράκλεια

Α΄Βυζαντινή περίοδος 323-828 μ.Χ

• Το Κάστρο

Αραβοκρατία(828-961)

• Ράμπντ Αλ Χαντάκ• Φρούριο της Τάφρου

Β΄ Βυζαντινή περίοδος(961-1204)

• Το Μεγάλο Κάστρο• Χάνδαξ

Η Οχύρωση

• Κάντια • Candia

Ο δρόμος Ρούγα ΜαΐστραΟ κύριος δρόμος της πόλης κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας. Σήμερα ονομάζεται οδός Μαρτύρων 25ης

Αυγούστου και ενώνει το λιμάνι με το κέντρο.

Η Πύλη ΒολτόνεΒρισκόταν στη νότια πλευρά της πλατείας των δημητριακών, τη σημερινή πλατεία Ελευθερίου Βενιζέλου

Ο ΦούντικοςΤο κτήριο των κρατικών σιταποθηκών στην πλατεία των Δημητριακών.

Νέος Φούντικος

Το παλάτι του ΔούκαΒρισκόταν στη βοριοδυτική πλευρά της πλατείας των Δημητριακών.

Η κρήνη Μοροζίνι

Τα νεώριαΤα ναυπηγία

Νομίσματα και οικόσημα κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας

Η πνευματική ζωή της πόλης.Έργα του Μιχαήλ Δαμασκηνού και του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου.

Λογοτεχνική παραγωγή της εποχής.

Πολιορκία του Χάνδακα από τους Τούρκους 1648-1669

Περίοδος Τουρκοκρατίας(1669-1898)

Καντιγιέ

Εικόνες της πόλης

25 Αυγούστου 189825 Αυγούστου 1898(οδός Μαρτύρων 25ης Αυγούστου)

Περίοδος Κρητικής Πολιτείας1898-1913

ΗράκλειοΗράκλειο

Ο Ύπατος Αρμοστής Γεώργιος με τους ναυάρχους των Μεγάλων Δυνάμεων στην Κρήτη.

Η σημαία της Κρητικής Πολιτείας

Β΄ΜΕΡΟΣ

ΔΥΟ ΕΝΕΤΙΚΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΜΑΣ

Πλατεία Δημητριακών Η κρήνη Μοροζίνι

(Λιοντάρια)

Βρίσκεται στην πλατεία Ελευθερίου Βενιζέλου, την πλατεία Δημητριακών κατά την Ενετοκρατία. Αυτή ήταν μια μικρογραφία της πλατείας του Αγίου Μάρκου της Βενετίας. Απέναντι της ήταν το παλάτι του δούκα, η μητρόπολη των Ενετών, ο Άγιος Μάρκος και οι κρατικές σιταποθήκες, ο Φούντικος.

Κατασκευάστηκε από το Γενικό Προβλεπτή Φραγκίσκο Μοροζίνι το 1628. Το νερό ερχόταν από τις πλαγιές του Γιούχτα (Αρχάνες) μέσω ενός υδραγωγείου μήκους 15 χιλιομέτρων.

Ο Μοροζίνι, για να διαιωνίσει το όνομά του, έκοψε μετάλλιο. Στη μία όψη είχε τη μορφή του και στην άλλη την κρήνη με το άγαλμα του Ποσειδώνα.

Τα θέματα της διακόσμησης της κρήνης ήταν αντλημένα από την ελληνική μυθολογία τρίτωνες, δελφίνια, νύμφες.

Στο κέντρο του κάθε λοβού είναι το οικόσημο του δόγη του, δούκα και του Μοροζίνι.

Το νερό έτρεχε από το στόμα τεσσάρων λιονταριών που σήκωναν μαρμάρινη λεκάνη.

Πάνω από τη λεκάνη είχε τοποθετηθεί το άγαλμα του Τριαινοφόρου Ποσειδώνα, χαμένο σήμερα (κρήνη του Γίγαντα ή Τζιγάντε).

Την περίοδο της Τουρκοκρατίας

Ανοίχτηκαν τρύπες στους λοβούς για το πλύσιμο των χεριών και του προσώπου των μουσουλμάνων που πήγαιναν να πλυθούν στο Δεφτερδάρ τζαμί (Άγιο Μάρκο).

Στήθηκαν πάνω στο χείλος της οκτάλοβης

λεκάνης μαρμάρινες κολόνες και κιγκλιδώματα. Στην κορυφή τοποθετήθηκε μαρμάρινη ταινία με επίχρυσα γράμματα που έλεγαν «σιντριβάνι Αμπντούλ Μετζίτ».

Μετά την απελευθέρωση, το 1900 το μνημείο αποκαταστάθηκε στην αρχική του μορφή. Οι μαρμάρινες στήλες και τα κιγκλιδώματα κατεδαφίστηκαν.

Σήμερα ομορφαίνει μία από τις πιο πολυσύχναστες πλατείες της πόλης μας.

Λότζια Η Λότζια που σώζεται σήμερα είναι

ανακατασκευή της τέταρτης και τελευταίας που χτίστηκε την περίοδο της Ενετοκρατίας από τον Φραγκίσκο Μοροζίνι (1626-1628).

Βρίσκεται στο κέντρο της πόλης, στην οδό 25ης Αυγούστου, τη Ρούγα Μαΐστρα των Ενετών.

Ήταν διώροφο κτήριο παλλαδιανού ρυθμού, με δωρικού ρυθμού κολόνες στο ισόγειο και ιωνικού στον πρώτο όροφο.

Ήταν τόπος συγκέντρωσης και ψυχαγωγίας των ευγενών φεουδαρχών της Κάντια, κάτι αντίστοιχο με τη σημερινή Λέσχη των Αξιωματικών. Από εδώ ο Δούκας προσφωνούσε το λαό, ή

παρακολουθούσε τις λιτανείες και τις πομπές.

Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας

1669-1898

Οι Τούρκοι τη χρησιμοποιούσαν σαν έδρα του Δεφτερδάρη, ανώτατου οικονομικού υπαλλήλου. Συνενώθηκε, τότε, με τη διπλανή οπλαποθήκη (armeria) κι εκεί φυλάχτηκαν τα βενετσιάνικα όπλα. Το σύνολο του οικοδομήματος ονομάστηκε Τσεπανές.

Μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους

Η Κρητική Πολιτεία θέλησε να ανακαινίσει το κτήριο και να στεγάσει το αρχαιολογικό μουσείο. Το 1904 ο πρώτος όροφος κατεδαφίστηκε , γιατί δεν ήταν ασφαλής.

Το 1905 το κτήριο της Λότζιας παραχωρείται στο Δημοτικό Συμβούλιο Ηρακλείου. Οι πρώτες εργασίες για την αναστήλωσή του άρχισαν το 1915 με σχέδια του μηχανικού Ongaro. Ο πόλεμος διέκοψε τις εργασίες.

Το 1937 συνεχίστηκαν οι προσπάθειες. Κατεδαφίστηκε το ισόγειο. Οι εργασίες ανακατασκευής ολοκληρώθηκαν το 1960.

Σήμερα στεγάζει το δημαρχείο της πόλης μας

ΤΕΛΟΣ

Πηγές

1. Η βιβλιογραφία της ομώνυμης ομαδικής εργασίας του τμήματος Γ5

2. Ηράκλειο: CD ROM του Δήμου Ηρακλείου3. Ηράκλειο, μία πόλη, μία ιστορία. http://

grypas.heraklion.gr

Φωτογραφία από την επίσκεψη μας στα ενετικά μνημεία της πόλης μας.