Ayının Tutsağı

Şimdiye Kadar Neler Oldu?

Yüksek Cadılardan oluşan bir aile, Ejder-ha Kraliçe’nin altı değerli güç mücevheriyle bezenmiş kolyesini çalana kadar Tulay top-raklarında barış hüküm sürmekteydi. Mü-cevherleri ele geçirip kendi aralarında pay-laşan Yüksek Cadılar, taşların gücünü ej-derhaları uzaklara sürmek için kullandılar.

Ejderhalardan biri, intikam almak için en küçük cadının kızı olan Tia’yı kaçırdı. Ejderhalar tarafından büyütülen Tia, şimdi mücevherleri bulup Ejderha Kraliçe’ye geri vererek gerçek bir Ejderha Çocuk olduğunu kanıtlamak istiyor! Hem de Ejderha Ağa-bey’i Finn de bu serüvende onun yanında.

Tia ve Finn, ilk olarak Drangur kasabası-nı yöneten Yüksek Cadı Malindra’dan hay-vanlarla konuşma gücü veren zümrüdü çal-

dılar. Şimdi ise şekil değiştirme gücü veren opalin peşindeler. Mücevher, Kulafoss ka-sabasındaki Yüksek Cadı Yordis’in elinde.

9

Birinci Bölüm

Kulafoss Madenleri

Tia ve Finn, Drangur’dan ayrılalı üç gün olmuştu ve üç gündür yürüyorlardı.

“Oradaki vadilerle dağlar bana hiç de ya-kın görünmüyor,” diye homurdandı Tia, tepelerin kıvrılarak mavi bir pus oluşturdu-ğu ufka bakarken. Bitmek bilmeyen çayırlar boyunca yürüdükten sonra çok yorulmuştu.

“Sana öyle geliyor,” dedi Finn. “Gece çökerken Kulafoss’a varmış oluruz.”

“Beni taşısaydın oraya çok daha hızlı va-rırdık,” diye söylendi Tia.

Finn, aynı Tia’nın tahmin ettiği gibi dur-du ve gözlerini ona dikti. “Bilmem farkında mısın ama ben bir ejderhayım, at değilim,”

10

dedi. “Acil bir durum olursa seni taşırım fakat daha fazlasını bekleme benden.”

“Biliyorum ağabeyciğim, biliyorum,” di-yerek iç çekti Tia. Bir yandan, ejderin yu-muşak derisini okşuyordu. Drangur Kale-si’nin tepesinden düştüğünde onu kurtar-mış ve güvenli bir yere taşımıştı.

Kolay olmamıştı; Finn sadece küçük bir ejderhaydı ama güçlüydü. Tia ona sataşma-ması gerektiğini biliyordu. “Özür dilerim,” dedi. “Sadece biraz dinlenmem lazım.”

Çimenlerin üzerine oturdular ve Tia, Finn’e yaslandı. “Bana Kulafoss’tan bahset-sene.”

Finn çok küçükken, bütün ejderhalar Yüksek Cadılardan saklanmak için Drake-low’a uçmadan önce orada yaşamıştı. “Va-dinin sonunda bir uçurum vardır ve oradan aşağıya kocaman bir şelale dökülür. Bütün adadaki en büyük şelale odur. Su, Eldkeiler Dağları’nda eriyen karlardan gelir.” Finn özlem dolu görünüyordu. Cadılar ejderha-ları sürmeden önce, dağlar onun eviydi.

11

Bu kez, “Kale nerede?” diye sordu Tia.“Kaleyi uçurum tarafındaki bir kayayı

oyarak yapmışlar; tam yanında da bir şelale var. Çirkin ama çok etkileyici bir yapı.”

Tia zıplayarak ayağa kalktı. “Hadi gide-lim. Ne kadar erken yola çıkarsak kaleyi de o kadar çabuk görürüz.”

Finn birkaç duman halkası üfledi. “Be-nim de söyleyip durduğum buydu zaten!”

“Hadi o zaman!” Bir saattir mızmızlanıp yorulmaktan bahseden Tia değildi sanki. Finn burun deliklerinden dumanlar çıkara-rak onu takip etti.

Vadinin açık ucuna vardıklarında gece olmuştu. Ay ışığı, vadiden dökülen nehir-le, üzerinde yer yer taş ve molozların oldu-ğu çimenli bayırların üzerinde parlıyordu. Vadinin aşağısında büyük ağaçlar vardı ama onları doğru dürüst görmek zordu; o taraf çok karanlıktı.

“Gün ışıyana kadar burada duralım mı?” diye sordu Tia.

“Olur,” dedi Finn.