Ein Sykkel P Havsens Botn Annelise, Berit, Annelise, Berit Magen kribla litt av tenkje p dei. Berit og eg hadde dratt p kino saman. Ho var alt eg trengte, alt eg ville ha og alt Annelise hadde vrt. Ho, pappa og mamma hadde beskt meg kvar dag p sjukehuset. De grt kvar einaste gang de s meg og eg skjnte aldri vite kvifor. Heldigvis trengte ikkje eg vre p sjukehuset s lenge. Dagane var kjedelige og lange. Kven kunne jobbe p ein slik stad. Mamma og pappa var ekstra forsiktige med meg dei frste dagane eg var heime og skulen var akkurat den same. De andre gutane i klassen min syntes det eg gjorde var kult og flgde meg rundt p skulen for ikkje g glipp av noe. Berit fortsetja stira p meg med dei store vide auga p ein beundringsverdig mte. Ho var fortsett med Annelise noe som eg blei glad for, men hadde alltid tid for meg. Vi drog p kino saman, sykla saman p den raude sykkelen eg hadde funnet p havsens botn og hadde det gy saman. Mamma blei glad for at eg hadde ftt kjraste og pappa brydde seg ikkje i det heile tatt. Mndag morgon gjekk eg saman med Berit til skulen. Vret var fint og vi diskuterte om sko, noe eg fant veldig kjedelig. Vi gjekk forbi skuleporten og der stod Annelise. Av ein eller annan merkeleg grunn blei eg litt glad da eg sg ho. Ho glodde stygt p Berit og bare stod der som ein kald pinne. Berit gjekk bort til ho og sa hei. Annelise svarte ikkje tilbake, men knytte nevane og gymte dei i jakkelomma. Ho gjekk raskt bort til meg og presset seg inntil meg. Eg visste ikkje kva eg skulle gjera og bare stod der med bena spikra til bakken. Tida stoppet heilt opp, men det gjekk likevel s raskt at eg fant meg sjlv sittande p skulebenken ein time seinare utan vite kva som hadde hendt. Eg tenkte p begge jentene lenge. De var som to store, raude, saftige eple og valet mellom dei var ikkje lett. Tysdag drog eg til skulen aleine. Eg var framleis usikker p valet mitt, men eg hadde ikkje noe anna val. Berit stod i gangen ved entreen og venta p meg. Eg forklarte at alt var slutt og vi berre mtte fortsetje med livet. Berit sa ikkje noe og gjekk.