DROGA KRZYŻOWAdla młodzieży

W tej drodze krzyżowej rozważ, jaką miłością Bóg Ciebie ukochał, skoro własnego Syna poświęcił, byś

żył w wolności, prawdzie i miłości.

STACJA IPan Jezus na śmierć skazany

Był młody w pełni sił i zdrowia. Nazywano Go przecież

„najpiękniejszym z synów ludzkich” Mógł tak wiele dokonać swoimi

publicznymi wystąpieniami. Lecz On wybrał drogę dziwną, pozornie

niezrozumiałą – drogę krzyża. Oddał się dobrowolnie w ręce tych, którzy Go

nienawidzili. Stał się cichy,pokorny, posłuszny aż do śmierci.

Spraw Panie, abym umiał odróżnić rzeczy ważne od rzeczy małych,

błahych.

STACJA IIPan Jezus obarczony krzyżem

Chrystus Pan zgodnie ze zwyczajem żydowskim sam niósł belkę, do której potem został przybity. Przyjął na swe własne ramiona twarde drzewo krzyża – ołtarz swojej ofiary. Nie wymawiał się, nie sprzeciwiał, nie rozpaczał. Opuszczony nawet przez najbliższych rozpoczynał ciężką, okrutną, ale i zwycięską drogę krzyżową.

Pomóż mi Panie Jezu wytrwać na drodze moich obowiązków.

STACJA IIIPan Jezus upada pierwszy raz pod krzyżem

Ciężkie było drzewo, które włożono Mu na ramiona. Jego ogrom, a takżewycieńczenie, bicie, popychanie, sprawiły, że Jezus upadł. Droga

krzyżowa nie była łatwa. Lecz On powstaje. Z wysiłkiem z bólem, ale powstaje,idzie dalej.

Naucz mnie Panie Jezu, że wielkie rzeczy wymagają wielkiego wysiłku.

STACJA IVPan Jezus spotyka swoją Matkę

Wśród otaczającego Chrystusa tłumu była Jego Matka. Strwożona, przejęta

bólem, biegła zobaczyć swego ukochanego Syna. Na moment spotkały się ich oczy. Była to

wielka chwila, lecz w tym przelotnym spojrzeniu

zawarło się wszystko: miłość, ból, cierpienie, wytrwanie,

posłuszeństwo Bogu.

Pomóż mi Panie Jezu panować nad swoimi

uczuciami.

STACJA VSzymon z Cyreny pomaga Jezusowi nieść krzyż

Właściwie przymuszono go do tego czynu.

Prawdopodobnie nie zdawał sobie sprawy z tego, komu pomaga.

Najważniejsze jednak, że pomagał, że niósł, że uczestniczył w dziele

naszego zbawienia. Tak mało było wtedy

współczucia, a tak wiele nienawiści. Szymon niósł

krzyż Chrystusowy, a więc i mój, i Twój – nas

wszystkich.

Pomóż mi Panie Jezu dostrzegać drugiego

człowieka.

STACJA VIWeronika ociera twarz Panu Jezusowi

A kiedy Jezus był w drodze, pewna niewiasta przedarła

się z tłumu i otarła Mu twarz swoją chustą. W

morzu nienawiści znalazła się kropla współczucia. Ta kobieta nie ulękła się, nie

poszła z prądem, lecz postąpiła według własnego

sumienia, po ludzku, bohatersko.

Daj mi Panie Jezu, odwagę w trudnych chwilach

mojego życia.

STACJA VIIPan Jezus drugi raz upada pod krzyżem

Ciężkie było drzewo krzyża, i to tak bardzo ciężkie, że upadł pod

nim raz drugi na kamienistą drogę, pod twardym drzewem, wśród kpin, popychania i bicia.

Chrystus powstał; powstał, ażeby dokonać dzieła naszego

zbawienia.

Naucz mnie Panie Jezu, powstawać do dalszej drogi.

STACJA VIIIPan Jezus pociesza płaczące niewiasty

„Nie płaczcie nade mną, ale nas sobą i nad synami waszymi” Płakały nad Nim. Płakały z załamania, ze słabości, z zawiedzionych nadziei. Rozumowały

tylko po ludzku, widziały tylko ludzkimi oczyma. Nie dostrzegały istoty sprawy. Pomóż mi Panie Jezu, widzieć sens moich codziennych kłopotów.

STACJA IXPan Jezus upada pod krzyżem po raz trzeci

To był najcięższy upadek. Zmęczenie przechodziło w wyczerpanie, ból i cierpienie, w agonię. Aż tyle kosztowało nasze zbawienie. Nie stanął na drodze, nie zatrzymał się, powstał dźwignął krzyż, poszedł do końca w

miłości. „Miłość cierpliwa jest...”

Naucz mnie Panie Jezu, że prawdziwa miłość wymaga ofiary.

STACJA XPan Jezus z szat obnażony

Nie pozostawiono Mu nawet własnej szaty. Zdartą ją z Niego

bezceremonialnie. On Król wszechrzeczy, który wszystko

przyodziewał, stanął nagi przed barbarzyńskim tłumem.

Sprawa Panie Jezu, abym nigdy nie ranił uczuć drugiego

człowieka.

STACJA XIPan Jezus przybity do krzyża

A po tym wszystkim przyszło twarde drzewo krzyża, zardzewiałe gwoździe i ciężki młot. W ten sposób dopełniła się ofiara miłości. Przyjął ten ból

dobrowolnie. Tak bardzo ukochał nas ludzi, tak wielce miłował swojego Ojca.

Otwórz mi oczy Panie Jezu na rzeczy trudne i pozornie niezrozumiałe.

STACJA XIIPan Jezus umiera na krzyżu

Zawisł między niebem a ziemią, wśród straszliwego bólu i męczarni.

Sam, opuszczony, wzgardzony, pozornie przegrany, w

rzeczywistości zwycięski. Miłość zwyciężyła, nie ustała, nie załamała

się, wytrwała do końca. „Nikt nie ma większej miłości nad tę, aby kto życie swoje oddał za przyjaciół”.

Dziękuję Tobie Panie Jezu, żeś wytrwał na swojej drodze.

STACJA XIIIPan Jezus zdjęty z krzyża

Ostatni etap jest przede wszystkim etapem Matki. Otrzymała z powrotem

swojego Syna. Czy jest ból większy nad ból Matki tulącej

w ramionach martwe ciało swojego Syna? Ona jak nikt z

ludzi cierpiała, pomagała, brała udział w dziele naszego

zbawienia.

„Matko, coś miłości zdrojem spraw, niech czuję w sercu

moim ból Twój u Jezusa nóg”

STACJA XIVPan Jezus złożony do grobu

„Wykonało się”. Martwe ciało owinięto w prześcieradło i złożono w wykutym grobie. Śmierć stała się początkiem życia. On umarł, abyśmy

życie mieli. Ciemny grób był tylko przejściem do zmartwychwstania. On żyje, abyśmy również mogli zmartwychwstać i być razem z Nim.

Naucz mnie Panie Jezu, że śmierć jest przejściem do życia.

Wyszedłeś z grobu aby mi powiedzieć, że niebo jest dla mnie przeznaczone. Ten cud Twojego powstania, ze śmierci jest moją nadzieją.

Wierzę w ciała zmartwychwstanie, więc chcę żyć dobrze, by po zmartwychwstaniu radować się z Tobą w niebie.

Tekst rozważań drogi krzyżowej na podstawie opracowań

ks. Edwarda Ozorowskiego

Prezentację przygotowała

Iwona Rudzka