Download - Studia niestacjonarne I stopnia

1

Karty kursów

Studia prowadzone w Instytucie Techniki Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie

od roku akad. 2012/2013

Kierunek: Edukacja techniczno-informatyczna

Studia: I stopnia, niestacjonarne

Specjalności:

- Informatyka stosowana w technice

- Technika z informatyką

Karty ułoŜone są w porządku alfabetycznym

2

Spis treści

Kursy kierunkowe ……………………………………………………..

Kursy na specjalności: Informatyka stosowana w technice …………...

Kursy na specjalności: Technika z informatyką ………………………

3

243

309

3

Kursy kierunkowe

4

KARTA KURSU WYDZIAŁ MATEMATYCZNO-FIZYCZNO-TECHNICZNY

Uniwersytetu Pedagogicznego im. KEN

JEDNOSTKA INSTYTUT TECHNIKI KIERUNEK I SPECJALNOŚC ETI FORMA STUDIÓW (STACJONARNE, NIESTACJONARNE)

Niestacjonarne

ROK I NAZWA I POZIOM KURSU Język angielski A, B2 NAZWA W J. ANGIELSKIM English A, B2 GRUPA TREŚCI KSZTAŁCENIA (podstawowe, kierunkowe, specjalnościowe, poszerzające wiedzę ogólną, praktyki)

poszerzające wiedzę ogólną

KOD 09.1-0000-001 PUNKTACJA ECTS* 2 KOORDYNATOR mgr Anna Fertner ZESPÓŁ DYDAKTYCZNY SPNJO: mgr Anna

Chudzik, mgr A.Fertner, mgr Grzegorz Miernik, mgr Magdalena Wójcik-Kuca

OPIS KURSU (cele kształcenia)**

1. Rozumienie dłuŜszych wypowiedzi, dyskusji i wykładów na temat studentom znany. Rozumienie najwaŜniejszych informacji w programach radiowych i telewizyjnych dotyczących wydarzeń współczesnych lub tematów związanych z zainteresowaniami osobistymi lub zawodowymi (materiały w wersji oryginalnej). Przygotowanie do samodzielnego korzystania z angielskojęzycznych źródeł w tym stron internetowych.

2. Zwrócenie szczególnej uwagi na umiejętność swobodnej ustnej i pisemnej wypowiedzi w języku angielskim w codziennej komunikacji, a takŜe umiejętność uzasadnienia własnego punktu widzenia w danej kwestii oraz podawania argumentów za i przeciw względem moŜliwych rozwiązań. Rozbudowanie zasobu słownictwa i doskonalenie go poprzez ćwiczenie wymowy oraz zwrócenie uwagi na frazeologię. Zaprezentowanie najwaŜniejszych aspektów związanych z korzystaniem z jednojęzycznych słowników.

3. Zapoznanie studentów z formą listu motywacyjnego oraz CV. Wskazanie na róŜnice stylów w listach o charakterze formalnym i nieformalnym.

4. Dostarczenie wiedzy związanej z elementami języka specjalistycznego z zakresu kierunku kształcenia. Przygotowanie absolwentów do samodzielnego poszerzania wiedzy związanej z wykorzystaniem języka obcego w Ŝyciu zawodowym.

WARUNKI WSTĘPNE

WIEDZA Wiedza nabyta w trakcie edukacji gimnazjalnej i licealnej

UMIEJĘTNOŚCI Umiejętności nabyte w trakcie edukacji gimnazjalnej i licealnej

KURSY x

TREŚCI MERYTORYCZNE*** Poznajmy się – tworzenie pytań (ćwiczenia fonetyczne związane z intonacją i akcentem)(2 godz.) Stosunki międzyludzkie – ćwiczenia słownikowe w oparciu o pracę z tekstem (2 godz.) Co Twój charakter pisma mówi o Tobie – praca z tekstem, czasowniki posiłkowe (2 godz.) Cechy charakteru – ćwiczenia słownikowe (słowotwórstwo)(1 godz.) Zagadnienia związane ze zdrowiem – słownictwo, czasy Present Simple/Continuous (2 godz.) Zagadnienia związane ze zdrowiem – ćwiczenia fonetyczne, czasy Present Perfect Simple/Continuous (3

5

godz.) Stres w Ŝyciu codziennym – praca z tekstem (2 godz.) Stereotypy narodowe – dyskusja, formy przymiotnikowe (2 godz.) Wygląd zewnętrzny, rodzaje ubrań – praca z tekstem, ćwiczenia słownikowe (2 godz.) PodróŜe – niecodzienne historie, czasy Past Simple/Continuous (2 godz.) PodróŜe – opisywanie doświadczeń, czasy Past Perfect Simple/Continuous (2 godz.) Wakacje, sposoby podróŜowania – słownictwo, ćwiczenia fonetyczne (1 godz.) Powtórzenie materiału (3 godz.) Elementy języka specjalistycznego (4 godz.) EFEKTY KSZTAŁCENIA****

Efekt kształcenia dla kursu Efekty kształcenia dla kierunku

WIEDZA

W1 Student rozpoznaje struktury czasów teraźniejszych Present Simple/Continuous i Present Perfect Simple/Continuous oraz przeszłych Past Simple/Continuous i Past Perfect Simple/Continuous W2 Student zna słownictwo dotyczące stosunków międzyludzkich, cech charakteru, problemów ze zdrowiem, wyglądu zewnętrznego i rodzajów ubrań oraz sposobów podróŜowania W3 Student posiada podstawową wiedzę z zakresu języka specjalistycznego


UMIEJĘTNOŚCI

U1 Student samodzielnie utworzy i wykorzysta formy czasów teraźniejszych i przeszłych U2 Student opisuje stosunki międzyludzkie, cechy charakteru, problemy ze zdrowiem, wygląd zewnętrzny i rodzaje ubrań oraz sposoby podróŜowania U3 Student potrafi posługiwać się podstawowymi sformułowaniami z zakresu języka specjalistycznego


KOMPETENCJE

SPOŁECZNE

K1 Student posiada kompetencje w zakresie stosowania wiedzy teoretycznej i praktycznej nabytej w trakcie kursu oraz swobodnie komunikuje się w języku angielskim K2 Student potrafi funkcjonować w obcej kulturze, uczestniczy w jej Ŝyciu codziennym, inicjuje kontakty międzynarodowe K3 Student umiejętnie uczestniczy w pracach w środowisku międzynarodowym

ORGANIZACJA ZAJĘĆ FORMA ZAJĘC CWICZENIA W GRUPACH LICZBA GODZIN

WYKŁAD A K L S P E

30 30 OPIS METOD PROWADZENIA ZAJĘĆ Konwersatorium: Metoda komunikacyjna Celem metody komunikacyjnej jest rozwinięcie umiejętności skutecznego i swobodnego porozumiewania się w języku obcym w sposób odpowiadający danym okolicznościom. Wykorzystywanie tej metody podczas zajęć ma na celu stworzenie róŜnorodnych sytuacji zbliŜonych do komunikacji w Ŝyciu codziennym. Szczególnie istotne są ćwiczenia, w których uczestnicy odgrywają dialogi w parach, bądź prowadzą rozmowy w małych grupach. Metoda komunikacyjna promuje wykorzystywanie w trakcie zajęć autentycznych materiałów takich jak nagrania radiowe i telewizyjne oraz prasę. Materiały te mają przybliŜyć uczących się do prawdziwych sytuacji z Ŝycia codziennego.

6

FORMY SPRAWDZANIA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA

E-n

aucz

anie

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szk

ole

Zajęci

a te

reno

we

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał

w d

ysku

sji

Ref

erat

Pra

ca

pise

mna

(e

sej)

Egz

amin

us

tny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

1. T

esty

2.

Roz

mow

a/

wyp

owie

dź n

a ok

reśl

ony

tem

at

W 1 x x x x W 2 x x x x W 3 x x x x U 1 x x x x U 2 x x x x U 3 x x x x K 1 K 2 K 3

OCENA E-nauczanie 5%, Gry dydaktyczne 5%, Projekt indywidualny 10%, Projekt grupowy 5%, Udział w dyskusji 25%, Praca pisemna (esej) 10%, Testy 15%, Rozmowa/ wypowiedź na określony temat 25%

UWAGI

LITERATURA***** PODSTAWOWA

1. Oxenden C., Latham-Koenig C., New English File Upper-Intermediate, OUP, Oxford 2008 2. Clanfield L., Benne R. R., Global Upper-Intermediate, Macmillan Education, Oxford 2011 3. Kay S., Jones V., New Inside Out Upper-Intermediate, Macmillan, 2009 4. Cotton D., Falvey D., Kent S., Language Leader Upper-Intermediate, Pearson Education Ltd, 2008 5. Eales F., Oakes S., Speakout Upper-Intermediate, Pearson, 2011 6. Acklam R., Crace A., Total English Upper-Intermediate, Longman, 2006

UZUPEŁNIAJĄCA 1. Murphy R., English Grammar in Use, CUP, Cambridge 1998. 2. Thomson A.J., Martinet A.V., A Practical English Grammar: Exercises 1 & 2, OUP, Oxford 1986 3. Watcyn-Jones P., Test Your Vocabulary Books 1-5, Pearson Education Ltd, various editions. 4. Hornby A. S., Oxford Advanced Learner’s Dictionary, OUP, various editions i inne słowniki 5. Mann M., Taylore-Knowles S., Destination B2, Macmillan Education, 2008 6. źródła internetowe, materiały autorskie

*Bilans godzinowy zgodny z CNPS (Całkowity Nakład Pracy Studenta)

Konwersatorium 30 Ilość godzin w kontakcie z prowadzącymi Pozostałe godziny kontaktu studenta z prowadzącymi 5

Przygotowanie do kolokwium 3 Przygotowanie do prezentacji 3

Przygotowanie ustnej wypowiedzi 2 Przygotowanie prac pisemnych 2

Przygotowanie do pracy w grupach 2 Przygotowanie do czytania tekstów ogólnych 3

Ilość godzin pracy studenta bez kontaktu

z prowadzącymi

Przygotowanie do czytania tekstów specjalistycznych 2

7

Utrwalanie poznanych struktur leksykalnych i gramatycznych 3 Ogółem bilans czasu pracy 55

Ilość punktów ECTS w zaleŜności od przyjętego przelicznika 2

8




Niestacjonarne

ROK II NAZWA I POZIOM KURSU Język angielski B, B2 NAZWA W J. ANGIELSKIM English B, B2 GRUPA TREŚCI KSZTAŁCENIA (podstawowe, kierunkowe, specjalnościowe, poszerzające wiedzę ogólną, praktyki)









WARUNKI WSTĘPNE

WIEDZA Wiedza nabyta w trakcie kursu A

UMIEJĘTNOŚCI Umiejętności nabyte w trakcie kursu A

KURSY Kurs A

TREŚCI MERYTORYCZNE*** Mini sagi – pisanie krótkich opowiadań, przymiotniki i przysłówki (3 godz.) Przestępstwa, przestępcy, łamanie prawa – dyskusja, sposoby wyraŜania opinii, ćwiczenia słownikowe (2 godz.) Zbrodnia i kara – praca z tekstem, strona bierna (2 godz.) Środowisko naturalne – pogoda, klęski Ŝywiołowe, ćwiczenia słownikowe i fonetyczne (2 godz.) Środowisko naturalne – zagroŜenia wynikające z działalności człowieka, formy wyraŜania przyszłości (2

9

godz.) Problemy społeczeństw we współczesnym świecie – praca z tekstem, ćwiczenia słownikowe (kolokacje)(3 godz.) Problemy społeczeństw we współczesnym świecie – dyskusja, time clauses (2 godz.) Systemy edukacji na świecie, okresy warunkowe 0/1 (2 godz.) Zachowania ludzkie w sytuacjach ekstremalnych – praca z tekstem (2 godz.) Uczucia i emocje, 2 okres warunkowy (2 godz.) Sztuka przetrwania – praca z tekstem, ćwiczenia fonetyczne (rytm zdania), 3 okres warunkowy (3 godz.) Problemy w komunikacji międzyludzkiej – dyskusja, czasowniki modalne – aspekt teraźniejszy (2 godz.) Zachowania ludzkie – praca z tekstem, czasowniki modalne – aspekt przeszły (3 godz.) Czasowniki o podobnej formie i róŜnym znaczeniu – ćwiczenia słownikowe (2 godz.) Ciało ludzkie – mimika, gesty (2 godz.) Język ciała – praca z tekstem, czasowniki zmysłów (2 godz.) Muzyka i jej wpływ na Ŝycie ludzkie – ćwiczenia słownikowe, dyskusja (2 godz.) Muzyka i sztuka – praca z tekstem, formy ‘gerund’/’infinitive’ (2 godz.) Wypoczynek – sposoby i preferencje (2 godz.) List formalny – podanie o pracę (3 godz.) Powtórzenie materiału (7 godz.) Elementy języka specjalistycznego (8 godz.) EFEKTY KSZTAŁCENIA****


WIEDZA

W1 Student rozpoznaje struktury strony biernej, form wyraŜających przyszłość Present Simple/Continuous, Future Perfect/Continuous, Future Simple i ‘be going to’, trybów warunkowych, czasowników modalnych, formy ‘gerund’/‘infinitive’, formy wyraŜające przyzwyczajenia oraz mowy zaleŜnej W2 Student zna słownictwo dotyczące łamania prawa, środowiska naturalnego, edukacji, uczuć oraz emocji, zachowań ludzkich, budowy ciała, muzyki i sztuki, form wypoczynku, a takŜe środków masowego przekazu W3 Student rozpoznaje zwroty i wyraŜenia charakterystyczne dla listu motywacyjnego i listu z prośbą o informację W4 Student posiada podstawową wiedzę z zakresu języka specjalistycznego


UMIEJĘTNOŚCI

U1 Student samodzielnie utworzy i wykorzysta formy wyraŜające przyszłość, formy strony biernej oraz trybów warunkowych, formy czasowników modalnych, formy ‘gerund’/‘infinitive’, formy wyraŜające przyzwyczajenia oraz mowy zaleŜnej U2 Student posługuje się słownictwem dotyczącym rodzajów przestępstw, środowiska naturalnego, edukacji, uczuć oraz emocji, zachowań ludzkich, budowy ciała, muzyki i sztuki, form wypoczynku oraz środków masowego przekazu U3 Student potrafi napisać list motywacyjny oraz list z prośbą o informację U4 Student potrafi posługiwać się podstawowymi sformułowaniami z zakresu języka specjalistycznego

10

Efekt kształcenia dla kursu Efekty kształcenia dla kierunku KOMPETENCJE

SPOŁECZNE



WYKŁAD A K L S P E

60 60 OPIS METOD PROWADZENIA ZAJĘĆ Konwersatorium: Metoda komunikacyjna Celem metody komunikacyjnej jest rozwinięcie umiejętności skutecznego i swobodnego porozumiewania się w języku obcym w sposób odpowiadający danym okolicznościom. Wykorzystywanie tej metody podczas zajęć ma na celu stworzenie róŜnorodnych sytuacji zbliŜonych do komunikacji w Ŝyciu codziennym. Szczególnie istotne są ćwiczenia, w których uczestnicy odgrywają dialogi w parach, bądź prowadzą rozmowy w małych grupach. Metoda komunikacyjna promuje wykorzystywanie w trakcie zajęć autentycznych materiałów takich jak nagrania radiowe i telewizyjne oraz prasę. Materiały te mają przybliŜyć uczących się do prawdziwych sytuacji z Ŝycia codziennego. FORMY SPRAWDZANIA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA

E-n

aucz

anie

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szk

ole

Zajęci

a te

reno

we

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał

w d

ysku

sji

Ref

erat

Pra

ca

pise

mna

(e

sej)

Egz

amin

us

tny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

1. T

esty

2.

Roz

mow

a/

wyp

owie

dź n

a ok

reśl

ony

tem

at

W 1 x x x x W 2 x x x x W 3 x x x x W 4 x x x x U 1 x x x x U 2 x x x x U 3 x x x x U 4 x x x x K 1 K 2 K 3


UWAGI


1. Oxenden C., Latham-Koenig C., New English File Upper-Intermediate, OUP, Oxford 2008 2. Clanfield L., Benne R. R., Global Upper-Intermediate, Macmillan Education, Oxford 2011

UZUPEŁNIAJĄCA 1. Murphy R., English Grammar in Use, CUP, Cambridge 1998. 2. Thomson A.J., Martinet A.V., A Practical English Grammar: Exercises 1 & 2,

11

3. Kay S., Jones V., New Inside Out Upper-Intermediate, Macmillan, 2009 4. Cotton D., Falvey D., Kent S., Language Leader Upper-Intermediate, Pearson Education Ltd, 2008 5. Eales F., Oakes S., Speakout Upper-Intermediate, Pearson, 2011 6. Acklam R., Crace A., Total English Upper-Intermediate, Longman, 2006

OUP, Oxford 1986 3. Watcyn-Jones P., Test Your Vocabulary Books 1-5, Pearson Education Ltd, various editions. 4. Hornby A. S., Oxford Advanced Learner’s Dictionary, OUP, various editions i inne słowniki 5. Mann M., Taylore-Knowles S., Destination B2, Macmillan Education, 2008 6. źródła internetowe, materiały autorskie





Przygotowanie do pracy w grupach 4 Przygotowanie do czytania tekstów ogólnych 6



z prowadzącymi

Utrwalanie poznanych struktur leksykalnych i gramatycznych 6 Ogółem bilans czasu pracy 110


12




Niestacjonarne

ROK III NAZWA I POZIOM KURSU Język angielski C, B2

NAZWA W J. ANGIELSKIM

English C, B2

GRUPA TREŚCI KSZTAŁCENIA (podstawowe, kierunkowe, specjalnościowe, poszerzające wiedzę ogólną, praktyki)









WARUNKI WSTĘPNE

WIEDZA Wiedza nabyta w trakcie kursu B

UMIEJĘTNOŚCI Umiejętności nabyte w trakcie kursu B

KURSY Kurs B

TREŚCI MERYTORYCZNE*** Sen – ćwiczenia słownikowe, formy be/get used to/used to (2 godz.) Środki masowego przekazu i ich wpływ na Ŝycie ludzkie – dyskusja, mowa zaleŜna (2 godz.) WaŜne wydarzenia w historii świata, polityka – praca z tekstem, dyskusja, rodzajniki (2 godz.) Jak przygotować dobrą prezentację – praktyczne rady i uwagi (2 godz.) Wielkie miasta i ich problemy – praca z tekstem, dyskusja, konstrukcja have something done (2 godz.)

13

Świat nauki – praca z tekstem, ćwiczenia słownikowe (słowotwórstwo), rzeczowniki policzalne i niepoliczalne (3 godz.) Irytujące przyzwyczajenia – dyskusja, przymiotniki zakończone na –ed/-ing (2 godz.) śałuję, Ŝe... – praca z tekstem, struktury z wish (2 godz.) Biznes i reklama – praca z tekstem, ćwiczenia słownikowe, zaimki zwrotne & each other (2 godz.) ZapoŜyczenia w języku angielskim – ćwiczenia słownikowe, kolokacje, zdania podrzędnie złoŜone (2 godz.) Powtórka materiału (3 godz.) Egzamin próbny (2 godz.) Elementy języka specjalistycznego (4 godz.) EFEKTY KSZTAŁCENIA****


WIEDZA

W1 Student rozpoznaje struktury wyraŜające przyzwyczajenia, formy mowy zaleŜnej, konteksty uŜycia rodzajników, rzeczowników policzalnych i niepoliczalnych, konstrukcji wish oraz struktury zdań podrzędnie złoŜonych W2 Student zna słownictwo dotyczące środków masowego przekazu, polityki, nauki, przyzwyczajeń, biznesu i reklamy oraz języka potocznego W3 Student posiada podstawową wiedzę z zakresu języka specjalistycznego


UMIEJĘTNOŚCI

U1 Student samodzielnie utworzy i wykorzysta formy wyraŜające przyzwyczajenia, formy mowy zaleŜnej, właściwie uŜyje rodzajników, rzeczowników policzalnych i niepoliczalnych, konstrukcji wish oraz struktur zdań podrzędnie złoŜonych U2 Student zna słownictwo dotyczące środków masowego przekazu, polityki, nauki, przyzwyczajeń, biznesu i reklamy oraz języka potocznego U3 Student potrafi posługiwać się podstawowymi sformułowaniami z zakresu języka specjalistycznego


KOMPETENCJE

SPOŁECZNE



WYKŁAD A K L S P E

30 30 OPIS METOD PROWADZENIA ZAJĘĆ Konwersatorium: Metoda komunikacyjna Celem metody komunikacyjnej jest rozwinięcie umiejętności skutecznego i swobodnego porozumiewania się w języku obcym w sposób odpowiadający danym okolicznościom. Wykorzystywanie tej metody podczas zajęć ma na celu stworzenie róŜnorodnych sytuacji zbliŜonych do komunikacji w Ŝyciu codziennym. Szczególnie istotne są ćwiczenia, w których uczestnicy odgrywają dialogi w parach, bądź prowadzą

14

rozmowy w małych grupach. Metoda komunikacyjna promuje wykorzystywanie w trakcie zajęć autentycznych materiałów takich jak nagrania radiowe i telewizyjne oraz prasę. Materiały te mają przybliŜyć uczących się do prawdziwych sytuacji z Ŝycia codziennego. FORMY SPRAWDZANIA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA

E-n

aucz

anie

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szk

ole

Zajęc

ia

tere

now

e P

raca

la

bora

tory

jna

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał

w d

ysku

sji

Ref

erat

Pra

ca

pise

mna

(e

sej)

Egz

amin

us

tny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

1. T

esty

2.

Roz

mow

a/

wyp

owie

dź n

a ok

reśl

ony

tem

at

W 1 x x x x x x W 2 x x x x x x W 3 x x x x x x U 1 x x x x x x U 2 x x x x x x U 3 x x x x x x K 1 x x K 2 x K 3 x


UWAGI Zaliczenie z rozbiciem procentowym jak w poprzednich semestrach + Egzamin

pisemny i ustny z całości lektoratu

LITERATURA***** PODSTAWOWA 1. Oxenden C., Latham-Koenig C., New English File Upper-Intermediate, OUP, Oxford 2008 2. Clanfield L., Benne R. R., Global Upper-Intermediate, Macmillan Education, Oxford 2011 3. Kay S., Jones V., New Inside Out Upper-Intermediate, Macmillan, 2009 4. Cotton D., Falvey D., Kent S., Language Leader Upper-Intermediate, Pearson Education Ltd, 2008 5. Eales F., Oakes S., Speakout Upper-Intermediate, Pearson, 2011 6. Acklam R., Crace A., Total English Upper-Intermediate, Longman, 2006

UZUPEŁNIAJĄCA 1. Murphy R., English Grammar in Use, CUP, Cambridge 1998. 2. Thomson A.J., Martinet A.V., A Practical English Grammar: Exercises 1 & 2, OUP, Oxford 1986 3. Watcyn-Jones P., Test Your Vocabulary Books 1-5, Pearson Education Ltd, various editions. 4. Hornby A. S., Oxford Advanced Learner’s Dictionary, OUP, various editions i inne słowniki 5. Mann M., Taylore-Knowles S., Destination B2, Macmillan Education, 2008 6. źródła internetowe, materiały autorskie






z prowadzącymi

Przygotowanie do pracy w grupach 3

15

Przygotowanie do czytania tekstów ogólnych 3 Przygotowanie do czytania tekstów specjalistycznych 4

Utrwalanie poznanych struktur leksykalnych i gramatycznych 7 Przygotowanie do egzaminu pisemnego i ustnego 10

Ogółem bilans czasu pracy 80 Ilość punktów ECTS w zaleŜności od przyjętego przelicznika 4

16

KARTA KURSU

Nazwa Aplikacje sieciowe

Nazwa w j. ang. Network application

Kod Punktacja ECTS* 2

Koordynator dr hab. Karol Grondzak, dr inŜ. Krzysztof Pytel Zespół dydaktyczny

Opis kursu (cele kształcenia)

Celem kształcenia jest zdobycie umiejętności projektowania i obsługi aplikacji sieciowych. Kurs prowadzony jest w języku polskim.

Warunki wstępne

Wiedza

zna podstawy informatyki i zasady programowania, Obecny stan rozwoju sieci komputerowych, podstawowe rodzaje sieci komputerowych, ich topologie oraz zasadnicze protokoły sieciowe, zasady funkcjonowania sieci LAN i WAN, zasady transmisji bezprzewodowej, aspekty bezpieczeństwa i niezawodności informacji

Umiejętności Zrozumienie zasad funkcjonowania współczesnych sieci komputerowych, samodzielne projektowanie sieci komputerowych

Kursy Podstawy informatyki i systemów informatycznych Sieci komputerowe

Efekty kształcenia

Efekt kształcenia dla kursu Odniesienie do efektów kierunkowych

Wiedza

W01, zna rodzaje oprogramowania wspomagającego projektowanie aplikacji sieciowych

W02, ma uporządkowaną wiedzę w zakresie aplikacji

WWW

K_W07, K_W17 K_W07, K_W17

17


Umiejętności

U01, potrafi wykonać projekt aplikacji sieciowej U02, potrafi zainstalować system e-learning, cms, e-

commerse U03, zna metody atakowania aplikacji WWW oraz

mechanizmy ochrony przed nimi. U04, zna zagadnienia dotyczące tworzenia i

publikowania materiałów U05, zna zasady komunikowanie i współpraca online

K_U02, K_U07, K_U08, K_U12, K_U13, K_U15, K_U17, K_U20, K_U21, K_U22 K_U02, K_U07, K_U08, K_U12, K_U13, K_U15, K_U17, K_U20, K_U21, K_U22 K_U02, K_U07, K_U08, K_U12, K_U13, K_U15, K_U17, K_U20, K_U21, K_U22 K_U02, K_U07, K_U08, K_U12, K_U13, K_U15, K_U17, K_U20, K_U21, K_U22 K_U02, K_U07, K_U08, K_U12, K_U13, K_U15, K_U17, K_U20, K_U21, K_U22

Efekt kształcenia dla kursu Odniesienie do efektów

kierunkowych

Kompetencje społeczne

K01, potrafi pracować w zespole K02, wykonuje swoje zadania w sposób profesjonalny

K_K03 K_K05

Organizacja

Ćwiczenia w grupach Forma zajęć

Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 5 15

Opis metod prowadzenia zajęć

18

Zajęcia prowadzone są formie wykładów i ćwiczeń laboratoryjnych – studenci po wstępnym szkoleniu z zakresu aplikacji sieciowych, samodzielnie wykonują zadane ćwiczenia, a następnie otrzymują zadanie z zakresu projektowania aplikacji i konfigurowania systemu www i wykonują je podczas zajęć.

Formy sprawdzania efektów kształcenia

E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x x W02 x x x U01 x x x U02 x x x U03 x x x U04 x x x U05 x x x K01 x x K02 x x

Kryteria oceny

Student otrzymuje zaliczenie na podstawie wykonanego projektu, ustnej wypowiedzi, instalacji i konfiguracji wybranego systemu zarządzania treścią

Uwagi

Treści merytoryczne (wykaz tematów)

1. Składniki architektury WWW: klient HTTP, serwer HTTP, protokół HTTP 2. Rozszerzona architektura WWW - aplikacja, serwer aplikacji, aplikacje komponentowe 3. Język HTML 4. Technologie tworzenia interfejsu uŜytkownika (CSS, XML, XHTML, JavaScript, Java) 5. Protokół HTTP 6. Logika prezentacji (technologie serwletów i szablonów) 7. Systemy e-learning, systemy CMS, systemy e-commerse 8. Tworzenie i publikowanie materiałów, 9. Komunikowanie i współpraca onlineNarzędzia umoŜliwiające tworzenie i przeprowadzanie

kompleksowych kursów online - zintegrowane platformy e-learningowe

19

Wykaz literatury podstawowej

1. D. Comer: Sieci komputerowe TCP/IP, WNT 2. D. Comer: Sieci komputerowe i intersieci, WNT 3. Frisch: Unix. Administracja systemu, O’Reilly 4. C. Hunt: TCP/IP. Administracja sieci. O’Reilly 5. James F. Kurose, Keith W. Ross, Sieci komputerowe. Od ogółu do szczegółu z internetem w tle. 6. Mark Sportack, Sieci komputerowe. Księga eksperta. 7. J. Scott Haugdahl, Diagnozowanie i utrzymanie sieci. Księga eksperta 8. .M. Deitel, P.J. Deitel, T,R. Nieto, Internet & World Wide Web. How to program, Deitel &

Associates Inc 9. D. C. Naik, Internet Standards and Protocols, Microsoft Press, 10. Sławomir Orłowski, C#. Tworzenie aplikacji sieciowych. 101 gotowych projektów

Wykaz literatury uzupełniającej

1. Satya Komatineni, Dave MacLean , Sayed Hashimi,Android 3. Tworzenie aplikacji 2. Tobias Hauser, Christian Wenz, Mambo. Tworzenie wydajnych serwisów internetowych 3. Jason Beaird, Niezawodne zasady web designu. 4. Hasin Hayder, Programowanie obiektowe w PHP 5 5. Kae Verens, Projektowanie systemów CMS przy uŜyciu PHP i jQ... 6. William Rice, Tworzenie serwisów e-learningowych z Moodle 1.9 7. Zbigniew Fryźlewicz, Daniel Nikończuk, Windows Azure. Wprowadzenie do programowania w ...

Bilans godzinowy zgodny z CNPS (Całkowity Nakład Pracy Studenta)

Wykład 5

Konwersatorium (ćwiczenia, laboratorium itd.) 15

Konsultacje indywidualne 1

Ilość godzin zajęć w kontakcie z prowadzącymi

Uczestnictwo w egzaminie/zaliczeniu 1

Lektura w ramach przygotowania do zajęć 20

Przygotowanie krótkiej pracy pisemnej lub referatu po zapoznaniu się z niezbędną literaturą przedmiotu

10

Przygotowanie projektu lub prezentacji na podany temat (praca w grupie)

25

Ilość godzin pracy studenta bez kontaktu z prowadzącymi

Przygotowanie do egzaminu

Ogółem bilans czasu pracy 77


20

KARTA KURSU

Nazwa Chemia

Nazwa w j. ang. Chemistry


Koordynator dr Waldemar Tejchman Zespół dydaktyczny


Celem kształcenia w zakresie przedmiotu chemia jest zapoznanie studentów z podstawami współczesnej chemii. Cele nauczania obejmują teŜ uzyskanie przez studenta umiejętności zastosowania posiadanej wiedzy chemicznej do analizy zjawisk występujących w przyrodzie. Student powinien równieŜ opanować umiejętność praktycznego zastosowania związków chemicznych stosowanych w technice, rolnictwie oraz w gospodarstwie domowym. Język prowadzenia zajęć: polski. Warunki wstępne

Wiedza Student powinien posiadać podstawową wiedzę z zakresu fizyki i matematyki.

Umiejętności

Posiada umiejętność posługiwania się metodami rachunkowymi w praktyce obliczeniowej. Potrafi interpretować uzyskane wyniki obliczeń matematycznych. Prawidłowo określa jednostki obliczanych wielkości fizycznych i chemicznych. Komunikuje się w stopniu umoŜliwiającym pracę w grupie.

Kursy Matematyka, fizyka

Efekty kształcenia


Wiedza

W01 Zna podstawowe pojęcia i prawa chemiczne. W02 Zna metody pozwalające na badanie właściwości chemicznych substancji. W03 Posiada wiedzę dotyczącą interpretacji zjawisk

chemicznych w przyrodzie W04 Posiada wiedzę w zakresie wzajemnych powiązań

chemii, technologii chemicznej i techniki. .W05 Posiada wiedzę niezbędną do rozwiązywania prostych zadań obliczeniowych z chemii.

K_W01 K_W01 K_W01 K_W01 K_W01

21


Umiejętności

U01 Umie korzystać z literatury fachowej oraz chemicznych baz danych

U04 Umie przygotować prezentację z zakresu chemii U10 potrafi wykorzystać formuły matematyczne do opisu

niektórych zjawisk chemicznych U12 rozwiązuje proste problemy chemiczne w oparciu o

posiadaną wiedzę

K_U01, K_U04, K_U10 K_U012



K01 Rozumie potrzebę ciągłego podnoszenia swoich kwalifikacji zawodowych

K02 Współpracuje z kolegami podczas rozwiązywania problemów

K03 Przestrzega zasad etyki w pracy naukowej

K_K01 K_K02 K_K03

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 30 30


Na zajęcia składa się wykład i ćwiczenia audytoryjne, w ramach których studenci rozwiązują zadania obliczeniowe. Nadzorowana przez prowadzącego ćwiczenia samodzielna praca studentów poprzedzona jest prezentacją przykładu.


22

E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x x W02 x x W03 x x W04 x x W05 x x

U01 x x U02 x x U03 x x U04 X X

K01 x x K02 x x K03 x x

Kryteria oceny

Ocena końcowa ćwiczeń jest średnią z ocen kolokwiów cząstkowych i ocen bieŜącej kontroli na ćwiczeniach.

Uwagi


1. Podstawowe jednostki i prawa chemiczne 2. Budowa atomu, promieniotwórczość naturalna i sztuczna 3. Wiązania chemiczne (atomowe, atomowe spolaryzowane, jonowe, koordynacyjne) 4. Podstawy kinetyki i statyki chemicznej 5. Budowa i właściwości tlenków 6. Teorie kwasów i zasad, pH roztworów 7. Sole, budowa soli i ich zastosowania praktyczne 8. Hydroliza soli, roztwory buforowe 9. Reakcje oksydacyjno – redukcyjne 10. Ogniwa chemiczne 11. Elektroliza, prawa elektrolizy 12. Procesy przemysłowe, produkcja metali, kwasów, wodorotlenków, nawozów sztucznych 13. Podstawy technologii produkcji paliw 14. Technologia produkcji tworzyw syntetycznych

23



UZUPEŁNIAJĄCA

1. Kolditz L., „Chemia nieorganiczna”, 2. Mastalerz P., „Chemia organiczna”, 3. Grzywa E., Molenda J., „Podstawy technologii procesów organicznych”.


Wykład 30







10


10


Przygotowanie do egzaminu -



PODSTAWOWA

1. Bielański A., „Podstawy chemii nieorganicznej”, 2. Sobczyk L., Kisza A., „Chemia fizyczna”, 3. Molenda J., „Technologia chemiczna”.

24

Nazwa Ekonomia

Nazwa w j. ang. Economy


Koordynator Dr inŜ. Iwona Sulima Zespół dydaktyczny

Dr inŜ. Iwona Sulima


Celem kształcenia w zakresie przedmiotu Ekonomia jest zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami z zakresu makroekonomii i mikroekonomii oraz aspektami związanymi z członkostwem Polski w Unii Europejskiej. Cele nauczania obejmują równieŜ podstawowe przygotowanie przyszłych inŜynierów do pracy w zmieniających się warunkach gospodarki rynkowej. Kus prowadzony jest w języku polskim.

Warunki wstępne

Wiedza Student ma podstawową wiedzę z zakresu matematyki. Rozumie podstawowe pojęcia ekonomiczne, z którymi spotyka się na co dzień.

Umiejętności Potrafi analizować zaleŜności matematyczne. Potrafi interpretować graficznie podstawowe prawa.

Kursy Matematyka

Efekty kształcenia


Wiedza

W01 – Posiada wiedzę z zakresu prawidłowości wpływających na proces gospodarowania w oparciu o dorobek teorii ekonomii i polityki gospodarczej. W02 - Ma wiedzę dotyczącą podstawowych pojęć z makroekonomii oraz mikroekonomii. W03- Rozumie istotę, warunki i mechanizmy integracji europejskiej.

K_W15 K_W15 K_W15

25


Umiejętności

U01- Student potrafi interpretować i analizować podstawowe zjawiska ekonomiczne w kontekście zachodzących zmian w gospodarce rynkowej . U02 - Potrafi wskazać wzajemne powiązania pomiędzy sferą makroekonomiczną i mikroekonomiczną gospodarki państwa.

K_U01, K_U05 K_U01, K_U05



K01 - Potrafi podjąć decyzję ekonomiczną z punktu widzenia pojedynczego uczestnika procesu gospodarowania, uwzględniając podstawowe narzędzia analizy mikroekonomicznej K02- Jest świadomy znaczenia ekonomii w profesjonalnym przygotowaniu inŜynierów do funkcjonowania w gospodarce opartej na konkurencji, prywatnej własności oraz rozwiniętej przedsiębiorczości

K_K06 K_K01, K_K06

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 30


Zajęcia prowadzone są w formie wykładu podczas, którego treści prezentowane są w formie prezentacji multimedialnej.


26

E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x x W02 x x W03 x x U01 x x U02 x x K01 x x K02 x x

Kryteria oceny

Kolokwium zaliczeniowe z wykładów

Uwagi


1. Teoria ekonomii 2. Rola państwa i rynku w gospodarce. 3. Charakterystyka rynku 4. Mikroekonimiczna analiza przedsiębiorstwa 5. Modele konkurencji rynkowej oraz równowaga konkurencyjna 6. Rynek kapitałowy 7. Zagadnienia gospodarki narodowej, wzrostu gospodarczego 8. Dochód narodowy i wzrost gospodarczy 9. Inflacja i bezrobocie 10. Koniunktura gospodarcza 11. Handel zagraniczny 12. Geneza i rozwój koncepcji integracyjnych w Europie


1. D Begg D., Fischer S., Dornbusch, Rudiger R., „Makroekonomia” Państwowe Wyd. Ekon., Warszawa, 2007

2. D Begg D., Fischer S., Dornbusch, Rudiger R., „Mikroekonomia” Państwowe Wyd. Ekon., Warszawa, 2007

3. Biesiak J. „Ekonomia” Wydawnictwo WyŜszej Szkoły Zarządzania , Warszawa, 4. Marciniak S. „Makro- i mikroekonomia, Podstawowe problemy” Wydawnictwo Naukowe PWN,

Warszawa, 2006 5. W. Molle Ekonomika integracji europejskiej. Teoria, praktyka, polityka, Gdańsk 2001 6. J. Barcz, E. Kawecka-Wyrzykowska, K. Michałowska-Gorywoda, Integracja europejska w świetle

Traktatu z Lizbony, Aspekty ekonomiczne, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa, 2012

27


1. M. Gulcz , Ekonomia- Mikroekonomia i Makroekonomia, Przedsiębiorstwo Wydawnicze Ars boni et aequi, Poznań 2002.

2. Czasopisma naukowe z zakresu ekonomii 3. K. Niemczycki „Ekonomia” Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 1996 4. P.A. Samuelson „Ekonomia” Wydawnictwo Naukowe PWN, tom I, II, Warszawa, 2009


Wykład 30

Konwersatorium (ćwiczenia, laboratorium itd.) ---






---


---


Przygotowanie do egzaminu ---



28

KARTA KURSU

Nazwa Elektronika

Nazwa w j. ang. Electronics


Koordynator dr hab. inŜ. Kazimierz Jaracz, profesor UP

Zespół dydaktyczny

dr inŜ. Wiktor Hudy dr inŜ. Piotr Kulinowski mgr Tomasz Heilig


W ramach kursu elektronika studenci uzyskują podstawowe przygotowanie teoretyczne do samodzielnego studiowania. Poznają fizyczne podstawy elektroniki półprzewodników oraz własności diod złączonych, tranzystorów bipolarnych i unipolarnych. Podstawowym celem kursu jest zapoznanie studentów z układami prostowniczymi, wzmacniającymi, przerzutnikowymi i generatorami sygnałów elektrycznych. Studenci poznają takŜe podstawy techniki cyfrowej i jej zastosowania w cyfrowych układach liczących, rejestrach, dekoderach, obwodach pamięci RAM/ROM i mikrokontrolerach. Kurs prowadzony jest w języku polskim. Warunki wstępne

Wiedza

- znajomość pojęć i twierdzeń dotyczących teorii równań, układów równań, liczb zespolonych

- podstawowe prawa i zaleŜności matematyczne dotyczące obwodów prądu stałego i przemiennego

Umiejętności - umiejętność rozwiązywania równań algebraicznych, układów równań - umiejętność rozwiązywania zadań w dziedzinie liczb zespolonych - umiejętność obliczania rozpływu prądów i rozkładu napięć w obwodzie

Kursy - kursy: Matematyka 1, Matematyka 2, Matematyka 3, Fizyka - kurs Elektrotechnika, Elektrotechnika - laboratorium

Efekty kształcenia

Wiedza Efekt kształcenia dla kursu Odniesienie do efektów kierunkowych

29

W01 Posiada wiedzę dotyczącą podstawowych pojęć z elektroniki.

W02 Zna podstawowe rodzaje przyrządów półprzewodnikowych.

W03 Ma wiedzę dotyczącą rodzajów i zastosowań układów prostowniczych.

W04 Posiada wiedzę w zakresie zasilania urządzeń elektronicznych.

W05 Rozumie zasady działania wzmacniaczy operacyjnych.

W06 Zna klasy i parametry wzmacniaczy akustycznych. W07 Rozumie róŜnice i zastosowania układów

generacyjnych. W08 Ma podstawową wiedzę o układach cyfrowych. W09 Zna metody projektowania układów elektronicznych. W10 Posiada wiedzę niezbędną do analizy zasady

działania wybranych układów elektronicznych. W11 Zna zasady poprawnego i bezpiecznego stosowania

przyrządów pomiarowych i przepisy BHP. W12 Rozumie zasady działania przyrządów pomiarowych

stosowanych w pomiarach elektronicznych. W13 Wie jak połączyć układ pomiarowy zestawu

dydaktycznego. W14 Wie jak zaprojektować stanowisko pomiarowe. W15 Ma wiedzę o przygotowaniu dokumentacji. W16 Posiada wiedzę z podstaw elektroniki analogowej,

cyfrowej i impulsowe.

K_W08 K_W08 K_W08 K_W08 K_W08 K_W08 K_W08 K_W08 K_W08 K_W08, K_W06, K_W10 K_W08 K_W08, K_W16 K_W08, K_W08, K_W10, K_W08, K_W16, K_W11 K_W08


Umiejętności

U01 Rozpoznaje symbole elementów elektronicznych. U02 Umie przeprowadzić analizę działania układu

elektronicznego. U03 Potrafi obliczać parametry układów elektronicznych. U04 Umie stosować zasady BHP w trakcie pomiarów

elektrycznych. U05 Potrafi zaprojektować stanowisko pomiarowe do

przeprowadzenia analizy działania układu elektronicznego.

U06 Odpowiednio dobiera przyrządy pomiarowe do układu pomiarowego i umie przeprowadzić pomiary.

U07 Potrafi opracować wyniki pomiarowe i przygotować dokumentację.

K_U05, K_U11, K_U12 K_U09, KU10, K_U21 K_U01, K_U08, K_U12 K_U09, K_U12 K_U01, K_U06, K_U10, K_U15

Kompetencje społeczne Efekt kształcenia dla kursu Odniesienie do efektów

kierunkowych

30

K01 Współpracuje z kolegami podczas rozwiązywania problemów z elektroniki.

K02 ZauwaŜa dynamicznie zmieniające się trendy i rozwiązania w projektowaniu układów elektronicznych

K03 Przestrzega zasad etyki w pracy projektowo- inŜynierskiej.

K04 Przestrzega zasad BHP w pracach badawczo- pomiarowych

K05 Przystępując do prac pomiarowych potrafi określić zakres i kolejność niezbędnych czynności

K_K03, K_K04, K_K06 K_K01, K_K07, K_K08 K_K05 K_K05 K_K01,K_K04, K_K08

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 5 10 20


Na zajęcia składa się wykład i ćwiczenia audytoryjne oraz laboratoryjne. W ramach ćwiczeń audytoryjnych studenci rozwiązują zadania obliczeniowe. Poznają symbole elementów elektronicznych i analizują zasadę działania układu elektronicznego. Nadzorowana przez prowadzącego ćwiczenia samodzielna praca studentów poprzedzona jest omówieniem zasady działania układu elektronicznego i prezentacją przykładu obliczeniowego. W trakcie ćwiczeń laboratoryjnych studenci poznają w praktyce zasady działania i uŜytkowanie przyrządów pomiarowych stosowanych w laboratoriach elektronicznych. Wyznaczają charakterystyki prądowo napięciowe przyrządów półprzewodnikowych oraz charakterystyki częstotliwościowe wzmacniaczy. Zajęcia prowadzone są w języku polskim. Formy sprawdzania efektów kształcenia

E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x x W02 x x W03 x x W04 x x W05 x x W06 x x W07 x x

31

W08 x x W09 x x W10 x x W11 x x W12 x x W13 x W14 x x W15 x x W16 x x U01 x x U02 x x U03 x U04 x U05 x x x U06 x U07 x x K01 x x K02 x x x K03 x x K04 x K05 x x

Kryteria oceny Ocena z ćwiczeń jest średnią z ocen kolokwiów cząstkowych i ocen bieŜącej kontroli na ćwiczeniach. Ocenę końcową ustala prowadzący kurs biorąc pod uwagę oceny uzyskane z ćwiczeń i egzaminu końcowego.

Uwagi


Rodzaje półprzewodników. Złącze p-n. Tranzystory bipolarne i unipolarne. Układy polaryzacji tranzystorów. Zastosowania diod i tranzystorów w technice. Wzmacniacze tranzystorowe. Wzmacniacz operacyjny i komparator napięcia. Układy prostownicze i zasilacze napięcia stabilizowanego. Chemiczne źródła energii elektrycznej stosowane w elektronice. Podstawowe układy wzmacniające tranzystora bipolarnego i unipolarnego. Wzmacniacz operacyjny i jego zastosowania. Wzmacniacze mocy i wzmacniacze akustyczne. Układy wzmacniające ze sprzęŜeniem zwrotnym oraz wzmacniacze selektywne. Wybrane generatory LC i RC, przerzutniki: monostabilny, bistabilny i astabilny. Komparator napięcia i jego zastosowania. Podstawy techniki cyfrowej - bramki logiczne, przerzutniki. Cyfrowe układy liczące, rejestry, dekodery. Mikrokontrolery, pamięci RAM, EEROM. Zasady projektowania wybranych układów elektronicznych. Wprowadzenie do laboratorium układów elektronicznych – przepisy BHP. Poznanie zasad działania i poprawnego stosowania przyrządów pomiarowych. Wyznaczanie charakterystyk diod warstwowych i tranzystorów bipolarnych. Badanie układów stabilizacji napięcia. Pomiary parametrów wzmacniaczy operacyjnych. Pomiary parametrów i wyznaczenie charakterystyki amplitudowo - częstotliwościowej wzmacniacza małej częstotliwości. Pomiary parametrów i wyznaczenie charakterystyki amplitudowo - częstotliwościowej filtrów aktywnych. Badanie generatorów napięć odkształconych i napięć sinusoidalnie zmiennych. Badanie bramek TTL, przerzutnika, licznika, multipleksera, demultipleksera, enkodera.

32


- Horowitz P., Hill W.: Sztuka elektroniki. cz. 1 i 2, Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, Warszawa 1995 - Skomorowski M.: Podstawy układów cyfrowych, Wydawnictwo UJ, Kraków 1997 - Soclof S.: Zastosowania analogowych układów scalonych. Wydawnictwo Komunikacji i Łączności,

Warszawa 1991 - Tietze U., Schenk Ch.: Układy półprzewodnikowe. Wydawnictwa Naukowo-Techniczne Warszawa 1987. - A.Borkowski: Układy scalone w stabilizatorach napięcia stałego, WNT, Warszawa 1985. Wykaz literatury uzupełniającej

- Luciński J.: Układy tyrystorowe, WNT 1972 - J.Pieńkos: Układy scalone TTL w systemach cyfrowych, WkiŁ, Warszawa 1980. - Elektronika Praktyczna, AVT, Warszawa 2003-2012. - Elektronika dla wszystkich, AVT, Warszawa 2003-2012. - Angielskojęzyczne instrukcje serwisowe sprzętu elektronicznego. Bilans godzinowy zgodny z CNPS (Całkowity Nakład Pracy Studenta)

Wykład 5

Ćwiczenia audytoryjne i laboratoryjne

30






15


-


Przygotowanie do egzaminu 25



33

KARTA KURSU

Nazwa Elektrotechnika

Nazwa w j. ang. Electrical engineering


Koordynator dr hab. inŜ. Kazimierz Jaracz, prof. UP Zespół dydaktyczny

dr inŜ. Wiktor Hudy


Celem kształcenia jest: - poznanie podstawowych pojęć, twierdzeń, zaleŜności związanych z elektrotechniką, - poznanie metod rozwiązywania obwodów elektrycznych prądu przemiennego oraz stałego, - sprawdzenie w praktyce podstawowych pojęć, twierdzeń, zaleŜności związanych z elektrotechniką, - poznanie obwodów 1- i 3-fazowych, - poznanie maszyn i urządzeń elektrycznych w tym: transformatora, silnika, prądnicy. Przedmiot prowadzony jest w języku polskim. Warunki wstępne

Wiedza

Student ma podstawową wiedzę z zakresu matematyki i fizyki. Zna rachunek wektorowy oraz macierzowy. Posiada wiedzę dotyczącą metod rozwiązywania równań róŜniczkowych i całek. Rozumie podstawowe zjawiska fizyczne. Zna przekształcenie Fourier'a i szereg Fourier'a

Umiejętności

Posługuje się metodami rachunkowymi w praktyce obliczeniowej. Potrafi interpretować uzyskane wyniki działań matematycznych. Rozwiązuje równania algebraiczne, układy równań w dziedzinie liczb rzeczywistych i zespolonych. Komunikuje się w stopniu umoŜliwiającym współpracę w grupie.

Kursy Matematyka 1, Matematyka 2, Fizyka

Efekty kształcenia

Wiedza Efekt kształcenia dla kursu Odniesienie do efektów

kierunkowych

34

W01 – zna podstawowe prawa elektrostatyki i magnetyzmu np. prawo Ohma, prawa Kirchhoffa, W02 – zna podstawowe prawa i zaleŜności matematyczne dotyczące obwodów prądu stałego i przemiennego W03 – zna podstawowe elementy pasywne takie jak rezystor, kondensator, cewka, W04 – zna podstawowe źródła energii elektrycznej m.in. źródło prądowe, źródło napięciowe W05 – zna typy prądu elektrycznego i typy sieci zasilających W06 – zna odbiorniki elektryczne skojarzone w trójkąt i w gwiazdę W07 – zna zaleŜności na moc w obwodach 1- i 3-fazowych W08 – zna podstawowe maszyny elektryczne np. silniki, prądnice i transformatory

K_W01, K_W05, K_W08, K_W10 K_W01, K_W05, K_W08, K_W10, K_W11 K_W01, K_W08 K_W01, K_W05, K_W08 K_W01, K_W05, K_W08 K_W01, K_W05, K_W08 K_W01, K_W05, K_W08, K_W10 K_W01, K_W05, K_W08


Umiejętności

U01 – potrafi samodzielnie obliczyć rozpływ prądów i rozkład napięć w obwodzie prądu przemiennego lub stałego z wieloma źródłami, U02 – potrafi obliczyć moc wydzielaną na wskazanym odbiorniku energii elektrycznej, U03 – potrafi narysować wykres wektorowy dla obwodu prądu przemiennego z jednym źródłem zasilania, U04 – potrafi zanalizować obwód 3-fazowy

K_U01, K_U05, K_U10, K_U12 K_U01, K_U05, K_U10, K_U12 K_U01, K_U05, K_U10, K_U12 K_U01, K_U05, K_U10, K_U11, K_U19


kierunkowych

35

K01 – potrafi pracować samodzielnie, K02 – profesjonalnie realizuje swoje zadania

K_K01, K_K04 K_K05

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E





E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x x x x W02 x x x x W03 x x x x W04 x x x x W05 x x x x W06 x x x x W07 x x x x W08 x x x x U01 x x x x U02 x x x x U03 x x x x

36

U04 x x x x K01 x x x K02 x x x x

Kryteria oceny

Wykład

Przedmiot kończy się egzaminem.

Ćwiczenia audytoryjne

BieŜące ocenianie, kolokwium z zadań przeprowadzane na końcu semestru.

Na ćwiczeniach laboratoryjnych studenci są podzieleni na zespoły. KaŜdy zespół przeprowadza niezaleŜnie doświadczenia. Po zakończonych zajęciach studenci są obowiązani do dostarczenia prowadzącemu sprawozdań ze wszystkich ćwiczeń. Kolokwium zaliczeniowe. Warunkiem uzyskania zaliczenia jest wcześniejsze zaliczenie wszystkich sprawozdań z przeprowadzonych ćwiczeń.

Uwagi


1. Określenie obwodu elektrycznego. 2. Elementy składowe obwodu elektrycznego 2. Transfiguracja odbiornika gwiazdowego na równowaŜny trójkąt 3. Podstawowe wielkości opisujące pole elektryczne 4. Moc i energia prądu stałego 4. Prawo Ohma i Prawa Kirchhoffa 5. Podstawowe wielkości opisujące pole magnetyczne, prawa dla obwodu magnetycznego 6.Prąd przemienny, wytwarzanie prądu przemiennego, wartość średnia, wartość skuteczna prądu przemiennego 7. Metoda liczb zespolonych analizy obwodów prądu przemiennego 9. Rezonans napięć i prądów w obwodach prądu przemiennego 7. Wykresy wskazowe dla obwodów jednofazowych 7. Moc i energia prądu przemiennego 8. Obwody trójfazowe 9. Napięcia i prądy w obwodzie trójfazowym 10. Rodzaje skojarzeń generatora i odbiornika w układzie trójfazowym 11. Wykresy wskazowe dla obwodów trójfazowych 12. Budowa i działanie maszyn napięcia stałego i napięcia przemiennego prawa elektrostatyki i magnetyzmu 13. Skojarzenie odbiorników i źródeł w gwiazdę i trójkąt 14. Moc i energia w obwodach prądu stałego i przemiennego 1- i 3-fazowego 15. Badanie transformatora, prądnicy, silnika, przekładnika prądowego Wykaz literatury podstawowej

37

- Praca zbiorowa: Elektrotechnika i elektronika dla nieelektryków. WNT, Warszawa. - Chochowski A.: Elektrotechnika z automatyką. WSiP, Warszawa, 1996. - Jaracz K., Noga H.: Laboratorium elektrotechniki. Maszyny i urządzenia elektryczne. WN AP,

Kraków 2001 - Januszewski S., Pytlak A.: Rosnowska – Nowaczyk M., Świątek H.: Napęd elektryczny. WSiP,

Warszawa, 1994. - Markiewicz H.: ZagroŜenie i ochrona od poraŜeń w instalacjach elektrycznych. WNT

Warszawa 2000 - Schmidt D., Baumann A., Kaufmann H., Paetzold H., Zippel B.: Mechatronika. Podręcznik dla

uczniów średnich i zawodowych szkół technicznych. Wydawnictwo REA. Warszawa 2002 Wykaz literatury uzupełniającej

- Jaracz K. Zielińska J.: Laboratorium podstaw elektrotechniki. WN WSP Kraków 1995


Wykład 10







5


5





38

KARTA KURSU

Nazwa Fizyka

Nazwa w j. ang. Physics


Koordynator Prof. dr hab. inŜ. Jerzy Jura Zespół dydaktyczny


Celem kształcenia w zakresie przedmiotu Fizyka jest zapoznanie studentów z podstawami współczesnej fizyki. Cele nauczania obejmują teŜ wyrobienie umiejętności analizowania fizycznychi zastosowania posiadanej wiedzy do interpretacji zjawisk występujących w przyrodzie oraz powiązania fizyki i techniki. Język prowadzenia zajęć: polski.

Warunki wstępne

Wiedza

Student ma podstawową wiedzę z zakresu matematyki. Posiada wiedzę

dotyczącą metod rozwiązywania równań róŜniczkowych rzędu pierwszego i

drugiego oraz całek.

Umiejętności

Posługuje się metodami rachunkowymi w praktyce obliczeniowej. Potrafi interpretować uzyskane wyniki działań matematycznych. Prawidłowo określa jednostki obliczanych wielkości fizycznych i chemicznych. Komunikuje się w stopniu umoŜliwiającym pracę w grupie.

Kursy Matematyka

Efekty kształcenia


kierunkowych

39

W01 Posiada wiedzę dotyczącą metod fizyki w badaniu i opisie przyrody W02 Zna podstawowe pojęcia, zasady i prawa fizyki. W03 Ma wiedzę dotyczącą interpretacji zjawisk

fizycznych w przyrodzie W04 Posiada wiedzę w zakresie wzajemnych powiązań

fizyki i techniki. .W05 Posiada wiedzę niezbędną do rozwiązywania prostych zadań rachunkowych w zakresie fizyki.

K_W01 K_W01 K_W01 K_W01 K_W01


Umiejętności

U01 Potrafi rozpoznać podstawowe zjawiska fizyczne i wyjaśnić je na podstawie poznanych praw fizyki.

U02 Aktualizuje posiadaną wiedze z fizyki. U03 Analizuje zjawiska fizyczne i prawa fizyki. U04 Podejmuje proste zadania obliczeniowe w zakresie fizyki technicznej i zdobywa potrzebną w tym celu wiedzę.

K_U01, K_U10 K_U01, K_U10 K_U08 K_U01, K_U08, K_U09



K01 Współpracuje z kolegami podczas rozwiązywania problemów z fizyki w ramach ćwiczeń.

K02 ZauwaŜa dynamicznie zmieniające się trendy i rozwiązania w współczesnej fizyce.

K03 Przestrzega zasad etyki w pracy naukowej

K_K01 K_K01, K_K08 K_K01

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 30 20


40



E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x x x W02 x x x W03 x x x W04 x x x W05 x x x

U01 x x x U02 x x x U03 x x x U04 x x X

K01 x K02 x K03 x

Kryteria oceny


Uwagi


1. Układ jednostek SI 2. Ruch prostoliniowy 3. Zasady mechaniki I. Newtona 4. Ruch obrotowy 5. Zasady zachowania: energii, pędu i krętu 6. Podstawy szczególnej teorii względności A. Einsteina.

41

7. Grawitacja – prawo powszechnego ciąŜenia I. Newtona 8. Elementy ogólnej teorii względności A. Einsteina 9. Hydrostatyka 10. Ruch drgający i falowy 11. Elektrostatyka 12. Elektryczność i magnetyzm 13. Podstawy elektrodynamiki 14. Podstawy fizyki atomu i jądra atomowego. 15. Elementy mechaniki kwantowej



UZUPEŁNIAJĄCA

1. A. K. Wróblewski, J. A. Zakrzewski; Wstęp do fizyki 2. C. Bobrowski; Fizyka – krótki kurs 3. K. Chłędowska, R. Sikora; Wybrane problemy fizyki z rozwiązaniami


Wykład 30







-


10





PODSTAWOWA

1. R. Resnick, D. Halliday, J. Walker; Podstawy fizyki

42

KARTA KURSU

NAZWA Fizyka - laboratorium

NAZWA W J. ANG. Laboratory of physics

KOD PUNKTACJA ECTS* 1

KOORDYNATOR Prof. Dr hab. Jan Suchanicz

ZESPÓŁ DYDAKTYCZNY

dr Barbara Garbarz-Glos

dr Renata Burakiewicz-Korońska

dr Irena Jankowska -Sumara

dr Dorota Sitko

dr Włodzimierz Śmiga

OPIS KURSU (Cele kształcenia) Uzupełnienie wiedzy z Fizyki. Zapoznanie się z metodyką eksperymentu fizycznego. Nabycie umiejętności doboru, planowania i wykonywania eksperymentów fizycznych. Nabycie umiejętności wyjaśniania zjawisk fizycznych obserwowanych w eksperymentach. Nabycie umiejętności wykorzystania treści fizycznych poznanych na zajęciach z przedmiotów fizycznych do rozwiązywania problemów eksperymentalnych. Zapoznanie z podstawowym, niezbędnym wyposaŜeniem pracowni fizycznej. Kurs prowadzony jest w języku polskim.

WARUNKI WSTĘPNE

WIEDZA

- z zakresu Podstawy Programowej z fizyki dla szkoły ponadgimnazjalnej (Liceum

Ogólnokształcące, Liceum Profilowane, Technikum) - z kursów Podstaw Fizyki - z kursów Informatyki

UMIEJĘTNOŚCI

eksperymentowania: - nabyte w gimnazjum i szkole średniej

KURSY

43

EFEKTY KSZTAŁCENIA

Efekt kształcenia dla kursu

Efekty kształcenia dla kierunku

WIEDZA

W1 – Student zna i rozumie metodę naukową stosowaną w badaniach w dziedzinie fizyki

W2 – Student zna rolę eksperymentu w badaniach w dziedzinie fizyki

W 3 – Student opisuje podstawowe fakty i definiuje pojęcia fizyczne z podstawy programowej z fizyki

W 4 – Student formułuje, charakteryzuje i tłumaczy podstawowe koncepcje, prawa, zasady i teorie fizyczne omawiane w podstawie programowej z fizyki

W 5 – Student zna zasady działania podstawowych przyrządów pomiarowych.

W 6 – Student zna niezbędne wyposaŜenie pracowni fizycznej i zna zasady bezpiecznego jego wykorzystywania przy wykonywaniu ćwiczeń

K_W01 K_W03, K_U08 K_W04 K_W05, K-U07 K-U03, K-U06, K-U09



UMIEJĘTNOŚCI

U 1 – Student potrafi dobrać odpowiednie do rozwaŜanego problemu obserwacje i doświadczenia, zaplanować sposób ich wykonania, dobrać odpowiednie zestawy przyrządów i wykonać obserwacje eksperymenty fizyczne U 2 – Student poprawnie opisuje i wyjaśniania zjawiska fizyczne obserwowane w eksperymentach oraz wyjaśniania podstawy fizyczne działania urządzeń pomiarowych i elementów zestawów eksperymentalnych

U 3 – Student poprawnie opisuje wyniki obserwacji i eksperymentów, dokonuje analizy jakościowej i ilościowej obserwowanych zjawisk, w tym szacowania niepewności pomiarowych, formułuje wnioski wynikające z obserwacji i eksperymentów oraz analizuje i prezentuje ich wyniki U 4 – Student potrafi na podstawie wyników pomiarów określać związki miedzy wielkościami fizycznymi U 5 – Student potrafi stawiać hipotezy i je weryfikować U 7 – Student potrafi kierować procesem wykonywania doświadczeń U 8 – Student potrafi wykorzystać róŜnego rodzaju środki multimedialne i programy obliczeniowe do wspomagania wykonywania eksperymentów fizycznych oraz obróbki danych pomiarowych.

U 9 – Student opisuje wykonany eksperyment w formie sprawozdania

K-U08 K-U09 K-U09 K-U06 K-U7, K-U16

44



KOMPETENCJE SPOŁECZNE

K 1 – Student korzysta z róŜnych źródeł informacji w celu podnoszenia poziomu swojej wiedzy i umiejętności K 2 –Student ma zdolność twórczego podejścia do własnej pracy, podejmowania innowacyjnych i twórczych działań

K 3 – Student umiejętnie stosuje w praktyce zdobytą wiedzę, zarówno przedmiotowa, jak i dydaktyczną i pedagogiczna

K 5 – Student posiada umiejętność współpracy i działania w zespole i kierowania pracą zespołu, wykorzystania swojej wiedzy do rozwiązywania problemów w sposób twórczy i operatywności w rozwiązywaniu trudnych, niestandardowych zadań

K-K01 K-K08 K-U03 K-K06, K-K08

ORGANIZACJA

ZAJĘCIA W GRUPACH FORMA ZAJĘĆ

WYKŁAD (W)

A K L S P EL

LICZBA GODZIN 10

OPIS METOD PROWADZENIA ZAJĘĆ W ćwiczeniach laboratoryjnych preferowane są metody aktywizujące: metoda dyskusji dydaktycznej i metoda problemowa jako najbliŜsza pracy fizyka-doświadczalnika. Ze względu na charakter zajęć najczęściej wykorzystywana jest metoda praktyczna. Studenci wykonując doświadczenia wykorzystują gotowe zestawy doświadczalne. Zajęcia prowadzone są w języku polskim.

45


E –

lear

nin

g

Gry

dydakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labora

tory

jna

Pro

jekt

in

dyw

idualn

y

Pro

jekt

gru

pow

y

Udzi

ał w

dys

kusj

i

Refe

rat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egza

min

ust

ny

Egza

min

pis

em

ny

Oce

na

spra

wozd

ań

W1-W6

x x

U1-U9

x x

K1-K5

x x

...

OCENA

Ocena końcowa jest średnią ocen następujących ocen cząstkowych: - oceny wstępnych wiadomości merytorycznych - oceny aktywności na zajęciach - oceny pisemnych sprawozdań zawierających opisy wykonywanych doświadczeń ze szczególnym uwzględnieniem dyskusji niepewności pomiarowych

UWAGI

KRYTERIA OCENY

BARDZO DOBRY Student posiada wiedzę i umiejętności wymienione w punktach W1-W6 i U1- U9 oraz kompetencje K1-K5 i wykazuje samodzielność, operatywność i twórcze podejście w ich stosowaniu w procesie edukacyjnym. DOBRY Student posiada wiedzę i umiejętności wymienione w punktach W1-W6, U1 - U9 oraz kompetencje K1 – K5. Wykorzystuje je w procesie edukacyjnym według wskazówek nauczyciela akademickiego.. DOSTATECZNY Student posiada wiedzę i umiejętności wymienione w punktach W1-W6 , U1 - U9 oraz kompetencje K1 – K5. Stosuje je w procesie nauczania według szczegółowej instrukcji nauczyciela akademickiego. NIEDOSTATECZNY Student w duŜym stopniu nie posiada wiedzy wymienionej w punktach W1-W6, nie osiągnął większości umiejętności i kompetencji.

46

TREŚCI MERYTORYCZNE (wykaz tematów) 1. Wyznaczanie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła matematycznego.

2. Wyznaczanie gęstości ciał stałych za pomocą piknometru.

3. Wyznaczanie ciepła topnienia lodu.

4. Wyznaczanie współczynnika załamania światła metodą szpilek.

WYKAZ LITERATURY PODSTAWOWEJ 1. Dryński T., Ćwiczenia laboratoryjne z fizyki. PWN, Warszawa, 1978 2. Szydłowski H., Pomiary fizyczne, podręcznik dla nauczycieli. PWN, Warszawa 1977 3. Szydłowski H., Pracownia fizyczna, PWN, Warszawa, 1994 4. I Pracownia Fizyczna. pod red. Cz. Kajtocha, Wydawnictwo Naukowe AP, Kraków 2007 WYKAZ LITERATURY UZUPEŁNIAJĄCEJ 1. Halliday D., Resnick R., Walker J. , Podstawy fizyki, PWN, Warszawa 2003. 2. Błasiak Wł., Opracowanie danych pomiarowych i planowanie eksperymentów fizycznych, Wydawnictwo Naukowe WSP, Kraków 1988

Bilans godzinowy zgodny z CNPS (Całkowity Nakład Pracy Studenta) Godziny kontaktowe = 10 Przygotowanie do zajęć: 1. przygotowanie do ćwiczeń laboratoryjnych i merytorycznego sprawdzianu wstępnego= 10 2. przygotowanie pisemnych sprawozdań zawierających opisy wykonywanych doświadczeń ze szczególnym uwzględnieniem dyskusji niepewności pomiarowych = 10 Sumaryczna liczba godzin przedmiotu 10 + 10 + 10 = 30 Ilość punktów ECTS dla przedmiotu 30/30 = 1

47

KARTA KURSU Wydział Matematyczno-Fizyczno-Techniczny Uniwersytetu Pedagogicznego im. KEN

JEDNOSTKA Instytut Techniki KIERUNEK I SPECJALNOŚC ETI FORMA STUDIÓW (STACJONARNE, NIESTACJONARNE)

niestacjonarne

ROK I SEMESTR I NAZWA I POZIOM KURSU jęz. francuski A, B2 NAZWA W J. ANGIELSKIM French A, B2 GRUPA TREŚCI KSZTAŁCENIA (podstawowe, kierunkowe, specjalnościowe, poszerzające wiedzę ogólną, praktyki)


KOD 09.1-0000-001 PUNKTACJA ECTS* 2 KOORDYNATOR mgr Anna Fertner ZESPÓŁ DYDAKTYCZNY mgr Danuta K. Bielawska OPIS KURSU (cele kształcenia)**

1. Rozumienie dłuŜszych wypowiedzi, dyskusji i wykładów na temat studentom

znany. Rozumienie najwaŜniejszych informacji w programach radiowych i

telewizyjnych dotyczących wydarzeń współczesnych lub tematów związanych z

zainteresowaniami osobistymi lub zawodowymi (materiały w wersji oryginalnej).

2. Zwrócenie szczególnej uwagi na umiejętność swobodnej ustnej i pisemnej

wypowiedzi w języku francuskim w codziennej komunikacji. Umiejętność

uzasadnienia własnego punktu widzenia w danej kwestii oraz podawania

argumentów za i przeciw względem moŜliwych rozwiązań. Rozbudowanie zasobu

słownictwa, jak teŜ zwrócenie uwagi na frazeologię. Doskonalenie umiejętności

korzystania z jednojęzycznych słowników.

3. Zapoznanie studentów z formą listu motywacyjnego oraz CV, jak równieŜ innych

listów o charakterze formalnym i nieformalnym.

4. Dostarczenie wiedzy związanej z elementami języka specjalistycznego z zakresu

kierunku kształcenia. Przygotowanie absolwentów do samodzielnego poszerzania

wiedzy związanej z wykorzystaniem języka obcego w Ŝyciu zawodowym.

WARUNKI WSTĘPNE

WIEDZA Nabyta w trakcie edukacji na poziomie gimnazjalnym i licealnym UMIEJĘTNOŚCI Nabyte w trakcie edukacji na poziomie gimnazjalnym i licealnym

KURSY x

TREŚCI MERYTORYCZNE*** Tematyka zajęć lektoratowych ( 15x2) 1/2 1/2 ECOUTE - « I’annonce de l’émission »( repérer le sujet et les domaines concernés) 3/4 Plus-que-parfait – tworzenie, zastosowanie - ćwiczenia ; wyraŜanie opinii 5/6 ECOUTE – extrait d’un débat autour du thème : « La famille !Quelle famille » comment intervenir (contester, soutenir la thèse, apporter des précisions) 7/8 Concordance des temps :plus-que-parfait - passé Formułowanie argumentów Verbes n°1 – sprawdzian

48

9/10 ECOUTE –debata na temat energii nuklearnej- słownictwo specjalistyczne (rozumienie ze słuchu - savoir tirer les infos) 11/12 ECOUTE : l’interview d’une historienne d’art sur son oeuvre préférée Construction rien de + adjectif --exercices 13/14 Le rapport au temps (wypowiedź ustna), les idées ( organiser le temps, passer, activiser, vivre : le passé,le présent,le futur) 15/16 Conditionnel passé – tworzenie, zastosowanie - ćwiczenia Verbes n°2 - sprawdzian Lettre de motivation 17/18 L’environnement physique – le cadre où l’on vit ( debata ) - przygotowanie do pracy pisemnej 19/20 Les relations ; relacje z innymi, wyraŜanie swojego zdania Tekst : « petite histoire » 21/22 La consommation – tekst jako baza do konwersacji na temat konsumpcji 23/24 Constructions avec les verbes : faire, laisser,voir, entendre Tekst : « Pour que la lecture devienne un plaisir » - słownictwo specjalistyczne 25/26 ECOUTE - les expressions pour prouver son opinion et les arguments 27/28 Verbes n°3 - sprawdzian L’amitié - les citations, la base du débat - ćwiczenia leksykalne 29/30 L’amitié ( cd )- debata Podsumowanie

EFEKTY KSZTAŁCENIA****


WIEDZA

W 1 Student rozpoznaje struktury czasów ( plus- que-parfait, conditionnel passé) W 2 Student relacjonuje, wymienia informacje zawarte w tekście W 3 Student wskaŜe elementarne słownictwo specjalistyczne


UMIEJĘTNOŚCI

U 1 Student samodzielnie utworzy, rozpozna i zastosuje czasy (plus-que- parfait, conditionnel passé oraz poznane konstrukcje zdaniowe) U 2 Student wyszuka z tekstu informacje na temat i zademonstruje je w wypowiedzi ustnej bądź pisemnej U 3 Student posłuŜy się zwrotami z zakresu języka specjalistycznego


SPOŁECZNE

K 1 Student inicjuje debaty przewodzi im bądź w nich uczestniczy K 2 Student komunikuje się w języku francuskim K 3 Student współtworzy rzeczywistość

ORGANIZACJA ZAJĘC FORMA ZAJĘC CWICZENIA W GRUPACH LICZBA GODZIN

WYKŁAD A K L S P E

30 30 OPIS METOD PROWADZENIA ZAJĘC Konwersatorium – metoda komunikacyjna, mająca na celu rozwinięcie umiejętności skutecznego i swobodnego porozumiewania się w języku francuskim. Szczególnie preferowane są ćwiczenia w parach lub grupach. Wykorzystuje się materiały autentyczne takie jak nagrania telewizyjne, radiowe , prasa ogólna i fachowa. Materiały te mają przybliŜyć uczących się do prawdziwych sytuacji z Ŝycia codziennego jak i wypowiedzi z uŜyciem języka specjalistycznego.


49

E-n

aucz

anie

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szk

ole

Zajęci

a te

reno

we

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał

w d

ysku

sji

Ref

erat

Pra

ca

pise

mna

(e

sej)

Egz

amin

us

tny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

1. T

esty

2.

Roz

mow

a/

wyp

owie

dź n

a ok

reśl

ony

tem

at

W 1 x X x x W 2 x X x x W 3 x X x x U 1 x x x x U 2 x x x x U 3 x x x x K 1 K 2 K 3

OCENA e-naucz- 5%,gry dyd.-5%, projekt ind.10%,projekt gr.5%,udział w dysk. 25%,praca pisemna-10%,testy-15%,wypowiedź na dany temat.25%

UWAGI


- « Activités pour le Cadre européen » B2-CLE

International 2007

- DELF A1,A2,A3,A4 - CLE International -1999

- Ch.Abbadie-“L’expression française écrite et orale

Grenoble 1999

- Francine Cicurel –« Communiquer en français »-

Hatier International 2000

- D.Abry-« La grammaire des premiers temps »-

Grenoble1999

- A.T.Schubring –« France2000 »Warszawa1995

- Krystyna Stawinska-« Idiomy francuskie w

cwiczeniach”2005

UZUPEŁNIAJĄCA

»Presse-

Papier », »Ensemble », »Passe-

Partout », »Figaro », « Le Monde »

« La Croix », « Femme Actuelle »


Konwersatorium 30

Ilość godzin w kontakcie z

prowadzącymi

Pozostałe godziny kontaktu studenta z prowadzącym 5

Przygotowanie do kolokwium 3

Przygotowanie do prezentacji 3

Przygotowanie ustnej wypowiedzi 2

Przygotowanie prac pisemnych 2


Przygotowanie do czytania tekstów ogólnych 3

Ilość godzin pracy studenta

bez kontaktu z

prowadzącymi


50

Utrwalanie poznanych struktur leksykalnych i

gramatycznych

3


Ilość punktów ECTS w zaleŜności od przyjętego przelicznika

2

51



niestacjonarne

ROK I SEMESTR II NAZWA I POZIOM KURSU jęz. francuski B, B2 NAZWA W J. ANGIELSKIM French B, B2 GRUPA TREŚCI KSZTAŁCENIA (podstawowe, kierunkowe, specjalnościowe, poszerzające wiedzę ogólną, praktyki)



1. Rozumienie dłuŜszych wypowiedzi na temat studentom znany. Rozumienie najwaŜniejszych informacji w programach radiowych i telewizyjnych dotyczących wydarzeń współczesnych lub tematów związanych z zainteresowaniami osobistymi lub zawodowymi (materiały w wersji oryginalnej). Przygotowanie do samodzielnego korzystania z francuskojęzycznych źródeł w tym stron internetowych.

2. Zwrócenie szczególnej uwagi na umiejętność swobodnej ustnej i pisemnej

wypowiedzi w języku francuskim w codziennej komunikacji na umiejętność

uzasadnienia własnego punktu widzenia w danej kwestii oraz podawania

argumentów za i przeciw względem moŜliwych rozwiązań. Rozbudowanie zasobu

słownictwa, jak teŜ zwrócenie uwagi na frazeologię. Doskonalenie umiejętności

korzystania z jednojęzycznych słowników.

3. Zapoznanie studentów z formą napisania listu motywacyjnego oraz CV, jak równieŜ

innych listów o charakterze formalnym i nieformalnym.

4. Dostarczenie wiedzy związanej z elementami języka specjalistycznego z zakresu

kierunku kształcenia.

WARUNKI WSTĘPNE

WIEDZA nabyta w trakcie kursu A

UMIEJĘTNOŚCI nabyte w trakcie kursu A

KURSY Kurs A

TREŚCI MERYTORYCZNE*** Tematyka zajęć lektoratowych ( 30x2) 1/2 Phrase conditionnelle III type - ćwiczenia Tekst : lettre officielle - comprendre la correspondance ( rozumienie tekstu pisanego ) 3/4 TEST LEXICAL ( la famille, l’énergie nucléaire, le temps, l’environnement physique, la consommation, l’amitié ) 5/6 Poprawa testu leksykalnego Tekst : » La lettre de Gustave Eiffel « - analiza tekstu 7/8 Tekst : » La lettre de Gustave Eiffel « ( cd. ) - etapy argumentowania

52

Verbes n°1 – sprawdzian Phrase conditionnelle I, II, III type ‘ ćwiczenia - Zadanie 9/10 Tekst : « Dur, dur d’être mère et femme au travail » - słownictwo specjalistyczne Lire pour s’orienter 11/12 Tekst : « Dur, dur d’être mère et femme au travail « ( cd ) - praca nad tekstem 13/14 Texte : » Un ordinateur pour chaque enfant du tier-monde » - słownictwo specjalistyczne – informatyka 15/16 Verbes n°2 – sprawdzian Lettre de demande et de réclamation – formuły - Zadanie 17/18 ECOUTE « Routes de France » ( France Info ) – rozumienie ze słuchu 19/20 ECOUTE « Routes de France » ( France Info ) – rozumienie ze słuchu ( cd ) - compléter le questionnaire 21/22 Concordance des temps : passé composé - imparfait - ćwiczenia Révision lexicale 23/24 Przygotowanie do « rozwinięcia » un exposé w sposób prosty i jasny 25/26 L’exposé informatif - przekazać informacje wg planu 27/28 Verbes n°3 - sprawdzian L’exposé sur le SLAM - ( spectacle vivant ) - praca w grupach - Zadanie 29/30 Concordance des temps : passé - conditionnel présent présent – futur ECOUTE - France Info - Interview - « Le stress au travail « Evaluation 31/32 ECOUTE « Le français est-il menacé ? » - rozumienie ze słuchu – compléter le résumé Futur antérieur - tworzenie 33/34 ECOUTE - rozumienie reportaŜy radiowych - „ Le tour du Mont-Blanc” 35/36 Les prix littéraires - émission radiophonique - « Le Goncourt des lycées » 37/38 Verbes n°1 -sprawdzian Concordance des temps : futur simple - futur antérieur Tekst « Le stress » ( umiejętność precyzowania swoich reakcji, swoich odczuć, mówienie o sobie ) 39/40 Messages et lettres d’opinions - comment faire 41/42 Messages et lettres d’opinions ( cd ) - wypracowanie - redagowanie - Zadanie 43/44 Subjonctif présent - tworzenie, zastosowanie Présenter une oeuvre d’art, une affiche, une gravure etc. ( sujet, composition, couleurs, lumière etc. ) 45/46 Subjopnctif passé - tworzenie, zastosowanie, - ćwiczenia Tekst : « Faut-il travailler le dimanche » - artykuł prasowy 47/48 Tekst : « Faut-il travailler le dimanche » ( cd ) – debata Verbes n° 2 - sprawdzian 49/50 TEST LEXICAL ( famille, travail,ordinateur, stress ) 51/52 Korekta testu leksykalnego ECOUTE - Interview - savoir prendre la place d’un interlocuteur 53/54 Verbes n°3 – sprawdzian Tekst « L’univers des blogs « – słownictwo specjalistyczne – informatyczne 55/56 Tekst « L’univers des blogs » - (cd ) – trouver les informations 57/58 TEST DE GRAMMAIRE ( ph. conditionnelle I,II,III type, subjonctif présent/passé, concordance des temps ) 59/60 Poprawa testu gramatycznego Podsumowanie EFEKTY KSZTAŁCENIA****


WIEDZA

W 1 Student zacytuje słownictwo dotyczące takich dziedzin jak: praca, konsumpcja, otoczenie, problemy rodzinne, reklamacja, exposé W 2 Student wskaŜe słownictwo specjalistyczne z zakresu informatyki, dot. rodzicielstwa W 3 Student rozpoznaje struktury zdań warunkowych zgodności czasów


UMIEJĘTNOŚCI

W 1 Student zacytuje słownictwo dotyczące takich dziedzin jak: praca, konsumpcja, otoczenie, problemy rodzinne, reklamacja, exposé W 2 Student wskaŜe słownictwo specjalistyczne z zakresu informatyki, dot. rodzicielstwa W 3 Student rozpoznaje struktury zdań warunkowych zgodności czasów

53


SPOŁECZNE

K 1 Student komunikuje się za pomocą korespondencji oficjalnej K 2 Student inicjuje exposé K 3 Student inicjuje debaty


WYKŁAD A K L S P E

60 60 OPIS METOD PROWADZENIA ZAJĘC Konwersatorium – metoda komunikacyjna, mająca na celu rozwinięcie umiejętności skutecznego i swobodnego porozumiewania się w języku francuskim. Szczególnie preferowane są ćwiczenia w parach lub grupach. Wykorzystuje się materiały autentyczne takie jak nagrania telewizyjne, prasa ogólna i fachowa. Materiały te mają przybliŜyć uczących się do prawdziwych sytuacji z Ŝycia codziennego jak i wypowiedzi z uŜyciem języka specjalistycznego. FORMY SPRAWDZANIA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA

E-n

aucz

anie

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szk

ole

Zajęci

a te

reno

we

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał

w d

ysku

sji

Ref

erat

Pra

ca

pise

mna

(e

sej)

Egz

amin

us

tny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

1. T

esty

2.

Roz

mow

a/

wyp

owie

dź n

a ok

reśl

ony

tem

at

W 1 x X x x W 2 x X x x W 3 x X x x U 1 x x x x U 2 x x x x U 3 x x x x K 1 K 2 K 3


UWAGI



International 2007



Grenoble 1999




Grenoble1999



cwiczeniach”2005

UZUPEŁNIAJĄCA

»Presse-



« La Croix », « Femme Actuelle »


54

Konwersatorium 60


prowadzącymi










bez kontaktu z

prowadzącymi


gramatycznych

6



4

55



niestacjonarne

ROK I SEMESTR III NAZWA I POZIOM KURSU jęz. francuski C,B2 NAZWA W J. ANGIELSKIM French C, B2 GRUPA TREŚCI KSZTAŁCENIA (podstawowe, kierunkowe, specjalnościowe, poszerzające wiedzę ogólną, praktyki)



1. Rozumienie tekstów o róŜnorodnej tematyce c.d. Korzystanie z

francuskojęzycznych stron internetowych.

2. Zwrócenie szczególnej uwagi na umiejętności swobodnej wypowiedzi na zadany

temat zarówno pisemnej jak i ustnej mającej na celu poprawne formułowanie zdań

pod względem gramatycznym i leksykalnym.

3. Dostarczenie wiedzy związanej z umiejętnym posługiwaniem się elementami języka specjalistycznego z zakresu kierunku kształcenia

WARUNKI WSTĘPNE

WIEDZA nabyta w trakcie kursu B

UMIEJĘTNOŚCI umiejętności nabyte w trakcie kursu B

KURSY Kurs B

TREŚCI MERYTORYCZNE*** Tematyka zajęć lektoratowych ( 15x2) 1/2 Tekst „ Le tabagisme et la drogue” wg. « La Libération » - se familiarisé avec l’argumentation ,słownictwo spec. 3/4 Discours direct / indirect - exercices Tekst « Des jeux pour débarasser le sport de son agressivité » 5/6 Tekst « Des jeux pour débarasser le sport de son agressivité » ( cd ) – savoir comprendre le texte et tirer les infos 7/8 Verbes n°1 – sprawdzian Le rôle de l’Internet – l’article - praca z tekstem 9/10 Le rôle de l’Internet ( cd. ) – ćwiczenia leksykalne 11/12 Tworzenie rodz . Ŝeńskiego ( rzeczowników, przymiotników ) - zastosowanie w praktyce 13/14 « Le clonage » - l’article - analiza tekstu - słownictwo specjalistyczne 15/16 Klonowanie - debata Verbes n°2 – sprawdzian 17/18 Tworzenie liczby mnogiej ( rzeczowników, przymiotników ) 19/20 Tekst : » La défense de l’environnement « - la réintroduction de grands prédateurs comme l’ours et le loup 21/22 » La défense de l’environnement « ( cd. ) - jak napisać petycję w sprawie ; praca kolektywna 23/24 TEST DE GRAMMAIRE ( discours direct / indirect, rodzaj Ŝeński , liczba mnoga rzeczowników i przymiotników ) 25/26 Poprawa testu gramatycznego Tekst : « Recette pour faire de votre enfant un délinquant » - analiza tekstu – tirer les infos - słownictwo specjalistyczne 27/28 TEST LEXICAL ( la drogue, le tabagisme, le clonage, l’environnement ) 29/30 Korekta testu specjalistycznego Tekst « L’échec scolaire n’est pas une fatalité » rozumienie globalne Podsumowanie

56

EFEKTY KSZTAŁCENIA**** Efekt kształcenia dla kursu Efekty kształcenia dla kierunku

WIEDZA

W 1 Student zacytuje słownictwo dotyczące takich dziedzin jak: nikotynizm, narkomania, klonowanie W 2 Student wskaŜe słownictwo specjalistyczne z zakresu pedagogiki ( niepowodzenia szkolne ) W 3 Student rozpoznaje struktury mowy zaleŜnej, tworzenia liczby mnogiej, rodzaju Ŝeńskiego rzeczowników i przymiotników


UMIEJĘTNOŚCI

U 1 Student wykorzysta umiejętność argumentacji U 2 Student samodzielnie zademonstruje potrzebne informacje w tekście U 3 Student wykorzysta w praktyce poznane struktury gramatyczne


SPOŁECZNE

K 1 Student posiada kompetencje potrzebne do przekazania informacji w języku specjalistycznym K 2 Student inicjuje kontakty interpersonalne w języku specjalistycznym K 3 Student inicjuje, uczestniczy i przewodzi debacie


WYKŁAD A K L S P E

30 30 OPIS METOD PROWADZENIA ZAJĘC Konwersatorium – metoda komunikacyjna, mająca na celu rozwinięcie umiejętności skutecznego i swobodnego porozumiewania się w języku francuskim. Szczególnie preferowane są ćwiczenia w parach lub grupach. Wykorzystuje się materiały autentyczne takie jak nagrania telewizyjne, prasa ogólna i fachowa. Materiały te mają przybliŜyć uczących się do prawdziwych sytuacji z Ŝycia codziennego jak i wypowiedzi z uŜyciem języka specjalistycznego. FORMY SPRAWDZANIA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA

E-n

aucz

anie

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szk

ole

Zajęci

a te

reno

we

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał

w d

ysku

sji

Ref

erat

Pra

ca

pise

mna

(e

sej)

Egz

amin

us

tny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

1. T

esty

2.

Roz

mow

a/

wyp

owie

dź n

a ok

reśl

ony

tem

at

W 1 x x x x x x W 2 x x x x x x W 3 x x x x x x U 1 x x x x x x U 2 x x x x x x U 3 x x x x x x K 1 x K 2 x K 3 x


UWAGI Egzamin z całości lektoratu

57



International 2007



Grenoble 1999




Grenoble1999



cwiczeniach”2005

UZUPEŁNIAJĄCA

»Presse-




Konwersatorium 30


prowadzącymi










gramatycznych

7


bez kontaktu z

prowadzącymi

Przygotowanie do egzaminu pisemnego i ustnego 10



4

58

− KARTA KURSU

Nazwa Grafika inŜynierska

Nazwa w j. ang. Graphics and Design for Engineers


Koordynator dr inŜ. Piotr Malczewski Zespół dydaktyczny


Celem kształcenia w zakresie przedmiotu grafika inŜynierska jest zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami i zasadami wykonywania projektów i rysunków technicznych. Cele nauczania obejmują teŜ wyrobienie umiejętności niezbędnych do prawidłowego sporządzania dokumentacji technicznej i do jej jednoznacznego odczytania oraz wyrobienie umiejętności posługiwaniu się aktualnymi normami. Zajęcia prowadzone są w języku polskim.

Warunki wstępne

Wiedza rzut równoległy i środkowy

Umiejętności kreślenie prostych konstrukcji geometrycznych umiejętność pomiaru wielkości liniowych i kątowych (poziom podstawowy)

Kursy

Efekty kształcenia


kierunkowych

Wiedza

W01, zna podstawowe metody i techniki ilustracji rozwiązań zadań inŜynierskich, W02, Zna zasady wymiarowania, W03,Zna zasady rzutowania prostokątnego metodą europejską, W04,Zna zasady rzutowania izometrycznego oraz dimetrii prostokątnej W05,Zna zasady zapisu rysunkowego typowych części maszyn

K_W11

K_W11 K_W11

K_W11

K_W11

59


Umiejętności

U01, Potrafi samodzielnie poszerzać swoją wiedzę. U02, Potrafi rzutować metodą europejską U03, Potrafi wykonywać przekroje proste i złoŜone U04, Potrafi zwymiarować wykonane rysunki U05, Potrafi rysować proste części maszyn, U06, Potrafi wykonywać i posługiwać się dokumentacją techniczną U07, Potrafi wykonać rysunek złoŜeniowy

K_U05, K_U01 K_U03, K_U06 K_U03,K_U06 K_U03,K_U06 K_U03, K_U06 K_U03, K_U06

K_U06



K01, Jest przygotowany do pracy w zespole K02 Przestrzega zasad etyki w pracy projektowo-

inŜynierskiej.

K_K03 K_K05

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 10 10


Na zajęcia składają się wykłady i ćwiczenia audytoryjne, w ramach których studenci zapoznają się z zasadami wykonywania rysunku technicznego. Podczas ćwiczeń samodzielna praca studentów pod nadzorem prowadzącego, w ramach której wykonują ćwiczenia rysunkowe.

60


E – learning

Gry dydaktyczne

Ćwiczenia w szkole

Zajęcia terenowe

Praca laboratoryjna

Projekt indywidualny

Projekt

grupowy

Udział w dyskusji

Referat

Praca pisemna (esej)

Egzamin ustny

Egzamin pisemny

Inne

W01 x x x x W02 x x x x W03 x x x x W04 x x x x W05 x x x x U01 x x x x U02 x x x x U03 x x x x U04 x x x x U05 x x x x U06 x x x x U07 x x x x K01 x x x K02 x x x x ...

Kryteria oceny

Ocena z wykładu: test pisemny z tematyki wykładu.

Ocena końcowa z ćwiczeń jest średnią z ocen samodzielnie wykonanych rysunków i oceny z pracy kontrolnej.

Uwagi


1) Normalizacja rysunku technicznego, 2) Rzuty prostokątne metodą europejską, 3) Rzuty aksonometryczne: dimetria ukośna, izometria, 4) Przekroje proste, 5) Przekroje złoŜone, 6) Półprzekroje, 7) Wałki, 8) Gwinty, koła zębate 9) Wymiarowanie 10) Rysunek złoŜeniowy

61


T. Dobrzański, Rysunek Techniczny Maszynowy, WNT, Warszawa 2001


E. Miśniakiewicz, W. Skowroński, Rysunek Techniczny Budowlany, Arkady 2011


Wykład 10




Uczestnictwo w egzaminie/zaliczeniu



60


40





62

KARTA KURSU

Nazwa Humanistyczne aspekty technologii informacyjnych i komunikacyjnych

Nazwa w j. ang.


Koordynator dr hab. prof. UP Henryk Noga Zespół dydaktyczny


Celem kursu jest ukazanie humanistycznych aspektów technologii informacyjnych i komunikacyjnych. Wykład prowadzony będzie w j. polskim.

Warunki wstępne

Wiedza brak

Umiejętności brak

Kursy brak

Efekty kształcenia


63

W01, zna podstawowe zjawiska cywilizacyjne współczesnośc ich koegzystencję W02, zna kierunków rozwoju cywilizacji W03, zna paradygmat aksjologiczny zjawisk cywilizacyjnych W04, zna przemiany w stratyfikacji społeczno – zawodowej W05, zna przemiany w usługach i procesach pracy człowieka i ich konsekwencję w technologiach i pracy człowieka W06, zna przemiany w formach organizacji produkcji oraz przejście od gospodarki replikacyjnej do innowacyjnej W07, zna wyznaczniki społeczeństwa wiedzy W08, zna zmiany na rynku pracy, towarów i usług oraz perspektywy pracy człowieka W09, zna edukację oraz oczekiwania na rynku pracy W10, zna edukację zawodową i jej wyzwania W11, zna systemowość analizy zjawisk w wychowaniu ku wartościom W12, zna uwarunkowania interioryzacji wartości w przygotowaniu zawodowym W13, zna zagadnienia samodoskonalenia jako kompetencje rozwijane w edukacji zawodowej W14, zna zagadnienia przyszłej szkoły zawodowej oraz kierunki ewolucji polskiej szkoły zawodowej W15, zna modele szkoły przyszłości

K_K01


Umiejętności

U01, potrafi rozpoznać podstawowe zjawiska cywilizacyjne współczesności i ich koegzystencję U02, potrafi wskazać kierunki rozwoju cywilizacji U03, potrafi omówić paradygmat aksjologiczny zjawisk cywilizacyjnych U04, potrafi dostrzegać przemiany w stratyfikacji społeczno – zawodowej U05, potrafi dostrzegać przemiany w usługach i procesach pracy człowieka i ich konsekwencję w technologiach i pracy człowieka U06, potrafi dostrzegać przemiany w formach organizacji produkcji oraz omówić przejście od gospodarki replikacyjnej do innowacyjnej U07, potrafi wskazać wyznaczniki społeczeństwa wiedzy U08, potrafi dostrzegać zmiany na rynku pracy, towarów i usług oraz omówić perspektywy pracy człowieka U09, potrafi rozpoznać oczekiwania na rynku pracy U10, potrafi dostrzegać edukację zawodową i jej wyzwania U11, potrafi dostrzegać systemowość analizy zjawisk w wychowaniu ku wartościom U12, potrafi rozpoznać uwarunkowania interioryzacji wartości w przygotowaniu zawodowym U13, potrafi dostrzegać kompetencje rozwijane w edukacji zawodowej U14, potrafi dostrzegać kierunki ewolucji polskiej szkoły zawodowej U15, potrafi dostrzegać cechy modeli szkoły przyszłości

U_U01

64



K01, posiada wiedzę i rozumie interakcje społeczne K02, potrafi formułować i konkretyzować cele interpersonalne K03, potrafi rozwiązywać problemy interpersonalne K04, potrafi wyjaśniać i przewidywać zachowania innych zaleŜnie do sytuacji i umiejętności społecznych K05, potrafi ocenić interakcje społeczne na podstawie obserwacji zachowań jednostki

K_K01

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 30


Zajęcia prowadzone są w formie wykładu oraz wykładu problemowo - programowanego


E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x x W02 x x U01 x x U02 x x K01 x x K02 x x ...

Kryteria oceny Student zalicza przedmiot na podstawie egzaminu

65

Uwagi


1. Charakterystyka podstawowych zjawisk cywilizacyjnych współczesności 2. Koegzystencja zjawisk cywilizacyjnych 3. Charakterystyka kierunków rozwoju cywilizacji 4. Paradygmat aksjologiczny zjawisk cywilizacyjnych 5. Przemiany w stratyfikacji społeczno – zawodowej 6. Przemiany w usługach i procesach pracy człowieka 7. Konsekwencje przemian w technologiach i pracy człowieka 8. Przemiany w formach organizacji produkcji 9. Przejście od gospodarki replikacyjnej do innowacyjnej 10. Społeczeństwo wiedzy 11. Zmiany na rynku pracy, towarów i usług 12. Perspektywy pracy człowieka 13. Edukacja a oczekiwania na rynku pracy 14. Edukacja zawodowa i jej wyzwania 15. Systemowość analizy zjawisk w wychowaniu ku wartościom 16. Interioryzacja wartości w przygotowaniu zawodowym 17. Samodoskonalenie jako kompetencje rozwijane w edukacji zawodowej 18. Przyszła szkoła zawodowa 19. Kierunki ewolucji polskiej szkoły zawodowej 20. Modele szkoły przyszłości


1. Anderson J.R., Uczenie się i pamięć. Integracja zagadnień, Warszawa 1998. 2. Bartnik Cz., Praca jako wartość humanistyczna, Lublin 1991. 3. Bauman Z., Globalizacja. I ci z tego wynika? Warszawa 2000. 4. Bliźniuk G., Nowak J.S.(red.), Społeczeństwo informacyjne, Katowice 2005. 5. Castells M., Galaktyka Internetu. Refleksje nad Internetem, biznesem i społeczeństwem,

Poznań 2003. 6. Cellary W., Przemiany gospodarcze [w:] Polska w drodze do społeczeństwa

informacyjnego, Warszawa 2000. Wykaz literatury uzupełniającej

1. Denek K., Ku dobrej edukacji, Toruń-Leszno 2005. 2. Furmanek W., Zarys humanistycznej teorii pracy, Toruń 2008 3. Goban – Klas T., Media i komunikowanie masowe. Teorie i analizy prasy, radia, telelewizji

i Internetu, Warszawa 2005. 4. Jan Paweł II, Laborem exercens, Watykan 1981. 5. Korney J.E., Psychopedagogika pracy, Warszawa 2007. 6. Wosińska W., Oblicza globalizacji, Sopot 2008.

66


Wykład 30

Konwersatorium (ćwiczenia, laboratorium itd.)







20





67

KARTA KURSU

Nazwa InŜynieria Wytwarzania1

Nazwa w j. ang. Manufacture Engineering 1


Koordynator Prof. dr hab. inŜ. Lucyna Jaworska


Dr inŜ. Paweł Hyjek

Dr inz. Paweł Kurtyka

Dr inŜ. Krzysztof Bryła

Dr inz. Krzysztof Mroczka


Zagadnienia poruszane podczas wykładów mają zapoznać studentów z problemami dotyczącymi procesów wytwarzania materiałów inŜynierskich, kształtowaniem właściwości materiałów, w tym takŜe właściwości powierzchniowych, niekonwencjonalnymi i konwencjonalnymi metodami obróbki tworzyw, z projektowaniem procesów technologicznych, automatyzacją oraz zapewnieniem jakości. Obszar zagadnień dotyczy tworzyw metalowych, ceramicznych, polimerów, kompozytowych.. PowyŜsze zagadnienia zostaną przedstawione zarówno w aspekcie technologicznym, jak i ekonomicznym, ekologicznym oraz recyklingu materiałów. Zajęcia prowadzone są w języku polskim. Warunki wstępne

Wiedza

Wiadomości z zakresu nauki o materiałach dotyczące właściwości fizyko-chemicznych, chemicznych, mechanicznych i strukturalnych oraz metod badań podstawowych materiałów inŜynierskich.

Umiejętności

Określenia podstawowych grup materiałowych i znajomość ich właściwości oraz wpływu wybranych czynników fizycznych na ich właściwości

Kursy Ukończenie kursu Nauki o Materiałach 1, podstawowy kurs z fizyki i chemii

68

Efekty kształcenia


Wiedza

W01 zna podstawowe zagadnienia dotyczące inŜynierii wytwarzania oraz róŜnych technologii wytwarzania w stosunku do podstawowych grup materiałowych tzn. Metali, ceramiki, polimerów i tworzyw kompozytowych W02 ma wiedzę na temat doboru narzędzi i materiałów w rozwiązywaniu zadań inŜynierskich, z zakresu doboru technologii pozwalających na ich kształtowanie. W03 Zna problemy i trudności związane z procesami wytwarzania materiałów inŜynierskich, W04, Zna problemy i trudności związane doborem materiałów, kształtowaniem właściwości materiałów, w tym takŜe właściwości powierzchniowych, W05, Zna metody obróbki tworzyw, rapid prototyping i rapid tooling, W06, Posiada wiedzę związaną z projektowaniem procesów technologicznych, automatyzacją oraz zapewnieniem jakości. W07, Zna zagadnienia dotyczące wytwarzania tworzyw metalowych, polimerowych, ceramicznych, kompozytowych, takŜe nanomateriałów.

K_W03 K_W14 K_W02, K_W03, K_W05 K_W02, K_W03, K_W04, K_W05, K_W14 K_W03 K_W02, , K_W03, K_W04 K_W02, K_W03


Umiejętności

U01 potrafi korzystać z literatury i baz danych (równieŜ w języku obcym), umie wyciągać wnioski oraz formułować i uzasadniać opinie głównie korzystając z tablic charakterystyk właściwości materiałów oraz atlasów mikrostruktur U02 potrafi przygotować i przedstawić (równieŜ w języku obcym) prezentację ustną z zakresu zagadnień procesów i technik wytwarzania półwyrobów U03 potrafi samodzielnie poszerzać swoją wiedzę U04 potrafi analizować istniejące rozwiązania techniczne, w szczególności: maszyny i urządzenia, procesy wytwarzania, procesy technologiczne U05, Potrafi dobrać materiał konstrukcyjny ze względu na zastosowanie i właściwości, U06, Potrafi dobrać odpowiednia metodę wytwarzania zarówno w aspekcie technologicznym, jak i ekonomicznym, ekologicznym oraz recyklingu materiałów., U07, Potrafi zaprojektować prosty proces technologiczny, U08, Potrafi rozpoznać materiał z jakiego wykonany jest dany element konstrukcyjny, określić jego sposób otrzymania i obróbki, równieŜ ze względu na jego zastosowanie w technice

K_U01 K_U04 K_U05 K_U11 K_U11, K_U12, K_U13 K_U08, K_U11, K_U12, K_U13, K_U20, K_U21, K_U22 K_U08, K_U11, K_U11, K_U12 K_U11

69



K01 rozumie potrzebę ciągłego podnoszenia kompetencji zawodowych w zakresie nowych technologii K02 uwzględnia aspekty ekologiczne i ochrony środowiska naturalnego w podejmowanych działaniach technicznych dotyczących wytwarzania K03 jest przygotowany do pracy w zespole w zakresie doboru procesu wytwarzania i opracowywania nowych technologii K04, Współpracuje z kolegami podczas rozwiązywania

problemów inŜynierii wytwarzania w ramach ćwiczeń.

K05, ZauwaŜa dynamicznie zmieniające się trendy i rozwiązania w projektowaniu elementów konstrukcji oraz technologii ich wytwarzania

K06, Przestrzega zasad etyki w pracy projektowo-inŜynierskiej.

K_K01 K_K02 K_K03 K_K03 K_K01, K_K04, K_K07 K_K05, K_K08

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E



Wykład obejmuje zagadnienia tematyczne prezentowane w formie i multimedialnej i omówienia tematu przez wykładowcę. Ćwiczenia audytoryjne obejmują dyskusję na temat metod kształtowania poszczególnych grup materiałów oraz prezentacje studentów w zakresie zagadnień bezpośrednio związanych z wykładami. Ćwiczenia laboratoryjne obejmują zagadnienia związane z procesami wytwarzania materiałów oraz organizacją programowania w produkcji. Ćwiczenia laboratoryjne prowadzone będą takŜe w formie wycieczek technologicznych, mających na celu zapoznanie studentów z procesem metalurgicznym, odlewniczym oraz innymi zagadnieniami równieŜ poruszanymi na wykładach. Zajęcia są prowadzone w języku polskim.

70


E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x x x x W02 x x x x W03 x x x x W04 x x x x W05 x x x x W06 x x x x W07 x x x x U01 x x x U02 x x x U03 x x x x U04 x x x x U05 x x x x U06 x x x x U07 x x U08 x x x K01 x x x K02 x x x K03 x x x K04 x x K05 x x x K06 x x x

Kryteria oceny

Ocena z ćwiczeń jest średnią ocen z kolokwium oraz prezentacji lub projektu grupowego. Dopuszczenie do egzaminu takŜe odbywa się na zasadzie kolokwium, ocena jest wynikiem egzaminu pisemnego. Egzamin poprawkowy odbywa się w formie ustnej.

Ocena z ćwiczeń laboratoryjnych na podstawie ocen cząstkowych ze sprawozdań i przygotowania do zajęć oraz kolokwiów dopuszczających do zajęć.

Uwagi

71


1. Zasady kształtowania podstawowych grup materiałowych 2. Proces wielkopiecowy 3. Wytwarzanie stali, ciągłe odlewanie stali 4. Obróbka plastyczna 5. Procesy odlewania metali 6. Obróbka cieplna metali 7. Spiekanie proszków metali i materiałów wysokotopliwych 8. Konwencjonalne i niekonwencjonalne metody obróbki skrawaniem 9. Błędy wykonania i błędy pomiarowe 10. Metrologia, metrologia warsztatowa, przyrządy pomiarowe 11. Rudy Ŝelaza, otrzymywanie surówki, stali, staliwa, Ŝeliwa 12. Rudy metali nieŜelaznych, metalurgia metali 13. Wytwarzanie materiałów ceramicznych 14. Wytwarzanie materiałów polimerowych, obróbka tworzyw 15. Wytwarzanie kompozytów i nanomateriałów


1,Tadeusz Karpiński: InŜynieria Produkcji. WNT, 2004, Warszawa. 2.Mieczysław Feld: Podstawy projektowania procesów technologicznych typowych części maszyn. WNT, 2003, Warszawa. 3.Marek Blicharski: Wstęp do inŜynierii materiałowej. WNT, 2003, Warszawa. 4.Anna Rutkowska: Techniki Wytwarzania; Wybrane zagadnienia z obróbki cieplnej i cieplno-chemicznej. Politechnika Krakowska, 1998, Kraków. 5.Marek Blicharski, InŜynieria powierzchni, WNT, Warszawa 2009 6.Józef Zawora, Podstawy Technologii maszyn, WSiP, Warszawa 2007

7.M. Feld. Podstawy projektowania procesów technologicznych typowych części maszyn, wyd. WNT, 2003, Warszawa.

8.M. F. Ashby. Dobór materiałów w projektowaniu inŜynierskim, wyd. WNT, 1998, Warszawa.

9. J. Bińczak. Procesy Przeróbki Plastycznej, Wydawnictwo Naukowe AKAPIT, 2003, Kraków. Wykaz literatury uzupełniającej 1.Mieczysław Wysiecki: Nowoczesne Materiały Narzędziowe, WNT, 1997, Warszawa. 2.Andrzej Kieras: Wiedza o technice, US 1997,Katowice. 3.Manufacturing Science and Engineering, 1994, Congress and Exposition Chicago 4.K. Przybyłowicz. Metaloznawstwo, wyd. WNT, 2007, Warszawa 5.Z. Opiekun, W. Orłowicz, F. Stachowicz. Techniki wytwarzania, Oficyna Wydawnicza Politechniki Rzeszowskiej, 1998, Rzeszów 6.W. Wojciechowski. Techniki Wytwarzania, Wybrane zagadnienie ze spawalnictwa, wyd. Politechnika Krakowska 1999, Kraków.

72


Wykład 10






Przygotowanie krótkiej pracy pisemnej lub referatu po zapoznaniu się z niezbędną literaturą przedmiotu 9

Przygotowanie projektu lub prezentacji na podany temat (praca w grupie) 7





73

KARTA KURSU

Nazwa Komputerowe wspomaganie w technice i nowoczesne techniki informatyczne - CAD

Nazwa w j. ang. Computer aided design in technology and modern computer methods - CAD


Koordynator Dr inŜ. Marcin Kowalski Zespół dydaktyczny


Celem kształcenia jest zdobycie umiejętności obsługi programów wspomagających prace projektowe: AutoCAD, Inventor lub SolidWorks. Zajęcia prowadzone są w języku polskim.

Warunki wstępne

Wiedza Znajomość podstaw mechaniki i zasad rysunku technicznego

Umiejętności Umiejętność obsługi komputera na poziomie podstawowym

Kursy Grafika inŜynierska

Efekty kształcenia


Wiedza

W01, zna rodzaje oprogramowania wspomagającego projektowanie i moŜliwości jego zastosowania W02, zna podstawowe techniki modelowania komputerowego

K_W06, K_W10 K_W06

74


Umiejętności

U01, potrafi wykonać szkice 2D oraz modele 3D projektowanych elementów U02, potrafi wykonać złoŜenie mechanizmu, urządzenia bądź maszyny U03, potrafi wykonać obliczenia wytrzymałościowe z uŜyciem oprogramowania inŜynierskiego U04, potrafi dokonać analizy kinematycznej wykonanych modeli z uŜyciem oprogramowania inŜynierskiego U05, potrafi dokonać wizualizacji zaproponowanych rozwiązań projektowych

K_U14, K_U15 K_U14, K_U15 K_U14, K_U15 K_U14, K_U15 K_U14, K_U15




K_K03 K_K05

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 15


Zajęcia prowadzone są formie ćwiczeń laboratoryjnych – studenci po wstępnym szkoleniu z zakresu obsługi programu, samodzielnie wykonują zadane ćwiczenia, a następnie otrzymują zadanie z zakresu projektowania części maszyn i urządzeń i wykonują je podczas zajęć.

75


E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x x W02 x x U01 x x U02 x x U03 x x U04 x x U05 x x K01 x K02 x x

Kryteria oceny

Student otrzymuje zaliczenie na podstawie wykonanego projektu.

Uwagi


1. Wprowadzenie do obsługi oprogramowania Autodesk Inventor lub SolidWorks. 2. Zasady tworzenia szkiców 2D elementów. 3. Tworzenie brył 3D ze szkiców. 4. Modyfikacje szkiców i brył. 5. Wiązania w programach CAD. 6. Zasady tworzenia złoŜeń. 7. Generowanie dokumentacji technicznej. 8. Wykonywanie obliczeń wytrzymałościowych w programach CAD.


1. Chlebus E., Techniki komputerowe CAx w inŜynierii produkcji, wyd. WNT, Warszawa 2000. 2. Kapias K., SolidWorks 2001 Plus. Podstawy, Wyd. Helion, 2003 3. A. Jaskulski, Autodesk Inventor10PL/10+, metodyka projektowania,wyd. Mikom, Warszawa 2005. 4. Lisowski E., Modelowanie geometrii elementów maszyn i urządzeń w systemach CAD 3D, Wyd. Politechniki Krakowskiej, 2003

76


1. Miecielica M., Wiśniewski W., Komputerowe wspomaganie projektowania procesów technologicznych w praktyce, wyd. PWN, Warszawa 2005. 2. Materiały dydaktyczne firm AutoDesk oraz Dassault System


Wykład








20





77

KARTA KURSU

Nazwa Komputerowe wspomaganie w technice i nowoczesne techniki informatyczne - CAx

Nazwa w j. ang. Computer aided designing in technology and modern computer methods - Cax


Koordynator dr inŜ. Krzysztof Bryła Zespół dydaktyczny


Celem kształcenia jest przekazanie wiedzy o systemach CAx wspomagających prace inŜynierskie oraz umiejętności niezbędnych do obsługi oprogramowania wspomagającego procesy wytwarzania CAM i automatycznego programowania obróbki tokarskiej CNC z wykorzystaniem aplikacji EdgeCAM. Kurs prowadzony jest w języku polskim.

Warunki wstępne

Wiedza Posiada wiedzę z zakresu komputerowego modelowania CAD oraz rysunku technicznego.

Umiejętności Potrafi obsługiwać komputer w stopniu podstawowym oraz odczytywać dokumentację techniczną.

Kursy Grafika inŜynierska, Komputerowe wspomaganie w technice i nowoczesne techniki informatyczne – CAD, InŜynieria wytwarzania.

Efekty kształcenia


kierunkowych

Wiedza

W01, posiada wiedzę z zakresu oprogramowania wspomagającego prace inŜynierskie CAx i moŜliwości jego zastosowania. W02, zna zasady programowania automatycznego procesu technologicznego wytwarzania za pomocą oprogramowania typu CAM.

K_W06, K_W10 K_W06

78


Umiejętności

U01, potrafi zaprojektować model bryłowy do procesu technologicznego za pomocą oprogramowania typu CAD. U02, projektuje obróbkę tokarską na obrabiarkę sterowaną numerycznie w oparciu o dokumentację bryłową za pomocą oprogramowania typu CAM. U03, projektuje obróbkę tokarską na obrabiarkę sterowaną numerycznie w oparciu o płaską dokumentację rysunkową.

K_U14, K_U15 K_U15 K_U15



K01, zauwaŜa potrzebę stałego podnoszenia kompetencji zawodowych. K02, określa priorytety słuŜące realizacji projektów. K03, współpracuje w zespole. K04, wykonuje swoje zadania w sposób profesjonalny.

K_K01 K_K04 K_K03 K_K05

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 15


Zajęcia prowadzone są formie ćwiczeń laboratoryjnych, w ramach których studenci wykonują projekty, wstępnie z prowadzącym ćwiczenia, następnie otrzymują zadania projektowe z zakresu modelowania bryłowego oraz programowania automatycznego procesu technologicznego wytwarzania za pomocą oprogramowania typu CAM. Projekty są wykonywane samodzielnie przez studentów podczas zajęć i nadzorowane przez prowadzącego ćwiczenia.

79


E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x x x W02 x x U01 x x U02 x x U03 x x K01 x x x K02 x x K03 x x K04 x x

Kryteria oceny

Podstawą oceny końcowej z ćwiczeń laboratoryjnych jest wykonanie przez studenta indywidualnego projektu.

Uwagi


1. Wykonanie modelu bryłowego za pomocą oprogramowania CAD w oparciu o dokumentację rysunkową.

2. Podstawy obróbki CNC. 3. Podstawy obsługi aplikacji EdgeCAM. 4. Podstawy modułu CAD aplikacji EdgeCAM. 5. Definiowanie cykli obróbczych. 6. Projektowanie procesu obróbki tokarskiej 2-osiowej na obrabiarkę sterowaną numerycznie w

oparciu o model bryłowy. 7. Projektowanie procesu obróbki tokarskiej 2-osiowej na obrabiarkę sterowaną numerycznie w

oparciu o płaską dokumentację rysunkową. 8. Wykonanie indywidualnego projektu 2-osiowej obróbki tokarskiej na obrabiarkę sterowaną

numerycznie.

80


1. Chlebus E., Techniki Komputerowe CAx w inŜynierii produkcji, wyd. WNT, Warszawa 2000. 2. Augustyn K., EdgeCAM. Komputerowe wspomaganie wytwarzania, Wydanie II., wyd. Helion, Gliwice

2006. 3. Nowakowski P., Wybrane techniki komputerowe w projektowaniu i wytwarzaniu, Wydawnictwo

Politechniki Śląskiej, Gliwice 2006. 4. Muławka J., Systemy eksperckie, wyd. PWN, Warszawa 1997 Wykaz literatury uzupełniającej

1. Miecielica M., Wiśniewski W., Komputerowe wspomaganie projektowania procesów technologicznych w praktyce, wyd. PWN, Warszawa 2005.

2. Miecielica M., Kaszkiet G., Komputerowe wspomaganie wytwarzania CAM, wyd. Mikom, Warszawa 1999.

3. Jaskulski A., Autodesk Inventor10PL/10+, metodyka projektowania, wyd. Mikom, Warszawa 2005. Bilans godzinowy zgodny z CNPS (Całkowity Nakład Pracy Studenta)

Wykład

Laboratorium 15







8





81

KARTA KURSU

Nazwa

Komputerowe wspomaganie w technice i nowoczesne techniki informatyczne - Cyfrowe przetwarzanie sygnałów

Nazwa w j. ang. Digital Signal Processing


Koordynator dr inŜ. Piotr Kulinowski Zespół dydaktyczny



Celem kształcenia w ramach kursu w języku polskim jest: zaznajomienie słuchaczy z podstawami teorii zagadnień cyfrowego przetwarzania sygnałów. Kurs prowadzony jest w języku polskim.

Warunki wstępne

Wiedza Liczby zespolone, Przekształcenie Fouriera dla sygnałów ciągłych, Szereg Fouriera, Transformata Laplace'a, Podstawy rachunku macierzowego, Programowanie proceduralne.

Umiejętności Sprawne korzystanie z komputera osobistego na poziomie uŜytkownika, umiejętność pisania programów (proceduralne i obiektowe)

Kursy Wstęp do programowania, Elektrotechnika, Podstawy automatyki i robotyki

Efekty kształcenia


Wiedza

W01. Zna twierdzenie o próbkowaniu W02. Zna algorytm splotu dyskretnego W03. Zna przekształcenia Fouriera dla sygnałów dyskretnych W04. Zna transformaty wybranych sygnałów

K_W06, K_W10, K_W11 K_W06, K_W10, K_W11 K_W06, K_W10, K_W11 K_W06, K_W10, K_W11

82


Umiejętności

U01. Potrafi dobierać częstotliwość próbkowania U02. Potrafi wykonać algorytm splotu dla krótkich sygnałów dyskretnych U03. Potrafi wykonać przekształcenia fouriera dla krótkich sygnałów dyskretnych U04. Stosuje własności splotu oraz własności przekształcenia fouriera do wyjaśnienia niektórych zagadnień z tegorii cyfrowego przetwarzania sygnałów

K_U10, K_U12, K_U15 K_U10, K_U12, K_U15 K_U10, K_U12, K_U15 K_U10, K_U12, K_U15



K01, Potrafi wypracować w zespole rozwiązania problemów stawianych przez prowadzącego K02, Potrafi znaleźć i wykorzystać dodatkowe materiały/ksiąŜki ułatwiające mu zrozumienie zagadnień omawianych na zajęciach

K_K03 K_K01

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 10 5


Praca zespołowa i indywidualna – tablicowe ćwiczenia rachunkowe, dyskusja, konsultacje.


83

E – learning

Gry

dydaktyczne

Ćwiczenia w szkole

Zajęcia terenowe

Praca laboratoryjna


Projekt

grupowy

Udział w dyskusji

Referat


Egzamin ustny

Egzamin pisemny

Inne

W01 x x x x W02 x x x x U01 x x x x U02 x x x x U03 x x x x K01 x x x x K02 x x x x K03 x x x x

Kryteria oceny

Ocena końcowa ćwiczeń jest średnią waŜoną z ocen z kolokwiów cząstkowych oraz końcowego kolokwium zaliczeniowego.

Uwagi


Sygnały ciągłe i dyskretne, przetwarzanie analogowo-cyfrowe i cyfrowo-analogowe, Twierdzenie o próbkowaniu, Delta Dirac’a oraz delta Kroneker’a i ich własności próbkujące, Funkcja kołowa, Układy liniowe niezmiennicze względem przesunięcia, Odpowiedź impulsowa układu, Splot dyskretny, Rodzina przekształceń Fouriera - przekształcenia dla sygnałów dyskretnych i ich własności, Transformata z, Charakterystyki częstotliwościowe liniowych układów cyfrowych, Filtry cyfrowe (filtry o skończonej odpowiedzi impulsowej) Wykaz literatury podstawowej

S. W. Smith, Cyfrowe przetwarzanie sygnałów. Praktyczny poradnik dla inŜynierów i naukowców, BTC 2007 S. W. Smith, The Scientist and Engineer's Guide to Digital Signal Processing (wersja elektroniczna w języku angielskim dostępna pod adresem www.dspguide.com) R. G. Lyons - Wprowadzenie do cyfrowego przetwarzania sygnałów, WKiŁ, Warszawa 1999

84


T. P. Zieliński - Od teorii do cyfrowego przetwarzania sygnałów, WKiŁ, Warszawa 2006 R. N. Bracewell, Przekształcenie Fouriera i jego zastosowania, Wydawnictwa Naukowe-Techniczne, Warszawa,1968 J. G. Proakis, V. K. Ingle, Digital Signal Processing with Matlab, CL-Engineering, 2006 Bilans godzinowy zgodny z CNPS (Całkowity Nakład Pracy Studenta)

Wykład 10

Laboratorium



Zajęcia audytoryjne 5








85

KARTA KURSU

Nazwa

Komputerowe wspomaganie w technice i nowoczesne techniki informatyczne - Cyfrowe przetwarzanie sygnałów

Nazwa w j. ang. Digital Signal Processing


Koordynator dr inŜ. Piotr Kulinowski Zespół dydaktyczny



Celem kształcenia w ramach kursu w języku polskim jest: praktyczne zaznajomienie słuchaczy z podstawami zagadnień cyfrowego przetwarzania sygnałów. Kurs prowadzony jest w języku polskim.

Warunki wstępne

Wiedza Liczby zespolone, Przekształcenie Fouriera dla sygnałów ciągłych, Szereg Fouriera, Transformata Laplace'a, Podstawy rachunku macierzowego, Programowanie proceduralne.

Umiejętności Sprawne korzystanie z komputera osobistego na poziomie uŜytkownika, umiejętność pisania programów (proceduralne i obiektowe)

Kursy Wstęp do programowania, Elektrotechnika, Podstawy automatyki i robotyki

Efekty kształcenia


Wiedza

W01. Zna algorytm splotu dyskretnego W02. Zna przekształcenia Fouriera dla sygnałów dyskretnych W03. Zna transformaty wybranych sygnałów

K_W06, K_W10, K_W11 K_W06, K_W10, K_W11 K_W06, K_W10, K_W11

86


Umiejętności

U01. Potrafi uŜywać środowiska MATLAB oraz zestawów narzędziowych do cyfrowego przetwarzania sygnałów i obrazów. U02. Potrafi korzystać z narzędzi do projektowania filtrów cyfrowych U03. Umie zinterpretować cyfrowe przekształcenie fouriera, jego rozdzielczość oraz zjawisko tzw. „przecieku”. U04. Stosuje w praktyce własności splotu oraz własności przekształcenia fouriera

K_U12, K_U15, K_U16 K_U12, K_U15, K_U16 K_U01, K_U15, K_U16 K_U01, K_U15, K_U15,




K_K03 K_K01

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 15


Praca zespołowa i indywidualna – ćwiczenia praktyczne w laboratorium komputerowym, dyskusja, konsultacje.

87


E – learning

Gry

dydaktyczne

Ćwiczenia w szkole

Zajęcia terenowe

Praca laboratoryjna


Projekt

grupowy

Udział w dyskusji

Referat


Egzamin ustny

Egzamin pisemny

Inne

W01 x x x x W02 x x x x W03 x x x x U01 x x x x U02 x x x x U03 x x x x U04 x x x x K01 x x x x K02 x x x x

Kryteria oceny Ocena końcowa ćwiczeń jest średnią z ocen bieŜącej kontroli na ćwiczeniach.

Uwagi


Sygnały ciągłe i dyskretne, przetwarzanie analogowo-cyfrowe i cyfrowo-analogowe, Twierdzenie o próbkowaniu, Delta Dirac’a oraz delta Kroneker’a i ich własności próbkujące, Funkcja kołowa, Układy liniowe niezmiennicze względem przesunięcia, Odpowiedź impulsowa układu, Splot dyskretny, Rodzina przekształceń Fouriera - przekształcenia dla sygnałów dyskretnych i ich własności, Transformata z, Charakterystyki częstotliwościowe liniowych układów cyfrowych, Filtry cyfrowe (filtry o skończonej odpowiedzi impulsowej) Wykaz literatury podstawowej

S. W. Smith, Cyfrowe przetwarzanie sygnałów. Praktyczny poradnik dla inŜynierów i naukowców, BTC 2007 S. W. Smith, The Scientist and Engineer's Guide to Digital Signal Processing (wersja elektroniczna w języku angielskim dostępna pod adresem www.dspguide.com) R. G. Lyons - Wprowadzenie do cyfrowego przetwarzania sygnałów, WKiŁ, Warszawa 1999

88


T. P. Zieliński - Od teorii do cyfrowego przetwarzania sygnałów, WKiŁ, Warszawa 2006 R. N. Bracewell, Przekształcenie Fouriera i jego zastosowania, Wydawnictwa Naukowe-Techniczne, Warszawa,1968 J. G. Proakis, V. K. Ingle, Digital Signal Processing with Matlab, CL-Engineering, 2006 Bilans godzinowy zgodny z CNPS (Całkowity Nakład Pracy Studenta)

Wykład

Laboratorium 15



Zajęcia audytoryjne








89

KARTA KURSU

Nazwa Matematyka 1

Nazwa w j. ang. Mathematics 1


Koordynator

dr Jan Górowski

Zespół dydaktyczny:

dr Jan Górowski

dr Natalia Ryłko


Celem kształcenia w zakresie przedmiotu matematyka 1 jest dostarczenie i wykształcenie języka, umoŜli-wiającego poznawanie nauk ścisłych, technicznych i społecznych, czyli dostarczenie takich wiadomości i wykształ-cenie takich umiejętności matematycznych, które umoŜliwią stawianie i rozwiązywanie problemów zarówno w matematycznych jak i w niematematycznych dziedzinach wiedzy. Cele nauczania obejmują teŜ wykorzystanie matematyki do kształcenia umiejętności logicznego myślenia: kojarzenia, wyciągania wniosków, uzasadniania lub obalania sądów, uogólniania, znajdowania analogii, dostrzegania róŜnic i sprzeczności, a takŜe doskonalenia umiejętności precyzowania swoich myśli. Zajęcia są prowadzone w języku polskim. Warunki wstępne

Wiedza Student ma podstawową wiedzę z zakresu matematyki na poziomie szkoły średniej.

Umiejętności Posługuje się metodami rachunkowymi w praktyce obliczeniowej. Potrafi interpretować uzyskane wyniki działań matematycznych. Komunikuje się w stopniu umoŜliwiającym współpracę w grupie.

Kursy

Efekty kształcenia


Wiedza

W01 Posiada wiedzę dotyczącą wstępnych pojęć logiki.

W02 Posiada wiedzę dotyczącą wstępnych pojęć teorii zbiorów.

W02 Rozumie ogólne pojęcie odwzorowania i jego podstawowe własności.

W03 Ma wiedzę na temat ciągów liczbowych. W04 Zna metody badania granicy i ciągłości funkcji

jednej zmiennej rzeczywistej. W05 Posiada wiedzę niezbędną do wyznaczenia

pochodnych i róŜniczek funkcji jednej zmiennej rzeczywistej.

K_W01

K_W01

K_W01

K_W01

K_W01

90


Umiejętności

U01 Potrafi rozwiązać proste zadania z logiki. U02 Potrafi zbadać monotoniczność i wyznaczyć

granicę ciągu liczbowego. U03 Potrafi przeprowadzić badanie ciągłości i

monotoniczności funkcji jednej zmiennej. U04 Umie obliczyć granicę funkcji jednej zmiennej. U05 Potrafi wyznaczyć pochodne i róŜniczki funkcji

jednej zmiennej.

K_U01, K_U05, K_U08 K_U01 K_U01, K_U10 K_U01 K_U01, K_U10



K01 Współpracuje z kolegami podczas rozwiązywania zadań z matematyki 1 w ramach ćwiczeń.

K02 Przestrzega zasad etyki w czasie zajęć

K_K03, K_K04, K_K06 K_K05

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 20 20


Na zajęcia składa się wykład i ćwiczenia audytoryjne, w ramach których studenci rozwiązują zadania z zakresu tematycznego, przedstawionego w czasie wykładu. Nadzorowana przez prowadzącego ćwiczenia samodzielna praca studentów poprzedzona jest prezentacją przykładu.

91


E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Spr

awdz

enie

ro

zwią

zani

a ze

staw

u za

dań

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

ćw

icze

niac

h

Ref

erat

Pra

ca

cząs

tkow

a

Egz

amin

ust

ny

Zal

icze

nie

pise

mne

Inne

W01 x x x x W02 x x x x W03 x x x x W04 x x x x W05 x x x x U01 x x x x U02 x x x x U03 x x x x U04 x x x x U05 x x x x K01 x K02 x

Kryteria oceny Ocena końcowa ćwiczeń jest średnią z ocen kolokwiów cząstkowych i ocen bieŜącej kontroli na ćwiczeniach.

Uwagi


1. Elementy logiki 2. Elementy teorii funkcji 3. Funkcje, relacje i zbiory 4. Ciągi liczbowe 5. Określenie granic ciągów liczbowych 6. Granica funkcji 7. Rachunek róŜniczkowy funkcji jednej zmiennej Wykaz literatury podstawowej

1. W. Krysicki, L.Wlodarski, Analiza matematyczna w zadaniach, cz. 1, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004

2. J. Gilewicz Matematyka z zastosowaniami w naukach ekonomicznych, cz. 1, Koszalin 1998 3. J. Koroński, Wykłady i ćwiczenia z matematyki, cz.II, Wydawnictwo PK, Kraków 2009 4. R. Rudnicki , Wykłady z analizy matematycznej, PWN, Warszawa 2001

92


1. F. Leja , Rachunek róŜniczkowy i całkowy, PWN, Warszawa 1979 2. W. Stankiewicz, Zadania z matematyki część AB dla wyŜszych uczelni technicznych, PWN,

Warszawa 2006 3. G. I. ZaporoŜec, Metody rozwiązywania zadań z analizy matematycznej, WNT, Warszawa 1967


Wykład 20






Rozwiązywanie zestawu zadań dla samodzielnej pracy studenta

25


-


Przygotowanie do zaliczenia 10



93

KARTA KURSU

Nazwa Matematyka 2



Koordynator

dr Jan Górowski


dr Jan Górowski

dr Natalia Ryłko


Celem kształcenia w zakresie przedmiotu matematyka 2 jest dostarczenie i wykształcenie języka, umoŜli-wiającego poznawanie nauk ścisłych, technicznych i społecznych, czyli dostarczenie takich wiadomości i wykształ-cenie takich umiejętności matematycznych, które umoŜliwią stawianie i rozwiązywanie problemów zarówno w matematycznych jak i w niematematycznych dziedzinach wiedzy. Cele nauczania obejmują teŜ wykorzystanie matematyki do kształcenia umiejętności logicznego myślenia: kojarzenia, wyciągania wniosków, uzasadniania lub obalania sądów, uogólniania, znajdowania analogii, dostrzegania róŜnic i sprzeczności, a takŜe doskonalenia umiejętności precyzowania swoich myśli. Zajęcia są prowadzone w języku polskim. Warunki wstępne

Wiedza Student ma podstawową wiedzę z zakresu matematyki na poziomie szkoły średniej, a takŜe elementów logiki i teorii funkcji; ciągów liczbowych, rachunku róŜniczkowego funkcji jednej zmiennej.

Umiejętności

Posługuje się metodami rachunkowymi w praktyce obliczeniowej. Potrafi obliczyć granice ciągów liczbowych i funkcji zmiennej rzeczywistej, badać ich monotoniczność, wyznaczać pochodne i róŜniczki funkcji jednej zmiennej. Komunikuje się w stopniu umoŜliwiającym współpracę w grupie.

Kursy Matematyka 1

Efekty kształcenia


94

W01 Zna metody badania funkcji (monotoniczność, extremum lokalne, punkty przegięcia krzywej) z wykorzystaniem rachunku róŜniczkowego.

W02 Posiada wiedzę dotyczącą pojęcia macierzy. W02 Zna reguły przeprowadzenia operacji

matematycznych na macierzach. W03 Zna sposoby obliczenia wyznaczników macierzy. W04 Zna metody rozwiązywania układów równań

liniowych.. W05 Posiada wiedzę na temat podstawowych metod

całkowania. W06 Zna sposoby obliczenia całek nieoznaczonych i

oznaczonych.

K_W01

K_W01

K_W01 K_W01

K_W01

K_W01

K_W01


Umiejętności

U01 Potrafi zastosować rachunek róŜniczkowy do badania monotoniczności funkcji.

U02 Potrafi wyznaczyć extremum lokalne funkcji jednej zmiennej rzeczywistej.

U03 Umie wyznaczać punkty przegięcia krzywej, będącej wykresem funkcji jednej zmiennej rzeczywistej.

U04 Umie przeprowadzać działania na macierzach. U05 Potrafi obliczyć wyznaczniki macierzy. U06 Umie wybrać odpowiednią metodę i zastosować ją

do rozwiązania układów równań liniowych.

K_U01, K_U05, K_U08 K_U01 K_U01, K_U10 K_U01 K_U01, K_U10 K_U01 K_U01 K_U01


kierunkowych




K_K03, K_K04, K_K06 K_K05

Organizacja

Forma zajęć Wykład Ćwiczenia w grupach

95

(W) A K L S P E

Liczba godzin 20 20




E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Spr

awdz

enie

ro

zwią

zani

a ze

staw

u za

dań

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

ćw

icze

niac

h

Ref

erat

Pra

ca

cząs

tkow

a

Egz

amin

ust

ny

Zal

icze

nie

pise

mne

Inne

W01 x x x x W02 x x x x W03 x x x x W04 x x x x W05 x x x x W06 x x x x U01 x x x x U02 x x x x U03 x x x x U04 x x x x U05 x x x x U06 x x x x K01 x K02 x


Uwagi

96


Zastosowanie pochodnej do badania przebiegu zmienności funkcji. Wyznaczenie przedziałów monotoniczności funkcji za pomocą pochodnych. Badanie funkcji na istnienie extremum lokalnego. Badanie funkcji na istnienie punktów przegięcia krzywej, będącej wykresem funkcji. Macierze. Działania na macierzach. Wyznaczniki Układy równań liniowych. Zapis macierzowy. Metoda Kramera rozwiązywania układów równań liniowych. Uniwersalna metoda rozwiązywania układów równań liniowych. Pojęcie całki nieoznaczonej. Podstawowe metody całkowania. Metoda całkowania poprzez toŜsamościowe przekształcenie funkcji podcałkowej. Metoda całkowania przez podstawienie. Całkowanie przez części, Wykaz literatury podstawowej


2. J. Gilewicz Matematyka z zastosowaniami w naukach ekonomicznych, cz. 2, Koszalin 1998 3. J. Koroński, Wykłady i ćwiczenia z matematyki, cz.II, Wydawnictwo PK, Kraków 2009 4. R. Rudnicki , Wykłady z analizy matematycznej, PWN, Warszawa 2001 5. J. Klukowski, I. Nabiałek, Algebra , WNT, Warszawa 1999



Warszawa 2006 3. G. I. ZaporoŜec, Metody rozwiązywania zadań z analizy matematycznej, WNT, Warszawa 1967 4. G.Banaszak, W.Gajda, Elementy algebry liniowej, cz. I i cz. II, WNT, Warszawa 2000


Wykład 20







40


-





97

KARTA KURSU

Nazwa Matematyka 3



Koordynator

dr Jan Górowski


dr Jan Górowski

dr Natalia Ryłko


Celem kształcenia w zakresie przedmiotu matematyka 3 jest doskonalenie umiejętności matematycznych, które umoŜliwią stawianie i rozwiązywanie problemów zarówno w matematycznych jak i w niematematycznych dziedzinach wiedzy: umiejętności logicznego myślenia: kojarzenia, wyciągania wniosków, uzasadniania lub obalania sądów, uogólniania, znajdowania analogii, dostrzegania róŜnic i sprzeczności, a takŜe doskonalenia umiejętności precyzowania swoich myśli. Zajęcia są prowadzone w języku polskim.

Warunki wstępne

Wiedza

Student ma podstawową wiedzę z zakresu matematyki na poziomie szkoły średniej, a takŜe elementów logiki i teorii funkcji; ciągów liczbowych, rachunku róŜniczkowego i całkowego funkcji jednej zmiennej, macierzy i wyznaczników, układów równań liniowych.

Umiejętności

Posługuje się metodami rachunkowymi w praktyce obliczeniowej. Potrafi obliczyć granice ciągów liczbowych i funkcji zmiennej rzeczywistej, badać ich monotoniczność, wyznaczać pochodne i róŜniczki funkcji jednej zmiennej, stosować pochodne w badaniu przebiegu zmienności funkcji. Potrafi przeprowadzić operację nad macierzami, liczyć wyznaczniki oraz rozwiązywać układy równań liniowych, stosując do tego odpowiednia metodę. Potrafi teŜ wybrać odpowiednie metody do obliczenia całek oznaczonych i nieoznaczonych. Komunikuje się w stopniu umoŜliwiającym współpracę w grupie.

Kursy Matematyka 1, Matematyka 2

Efekty kształcenia


98

W01 Posiada wiedzę na temat liczb zespolonych i wybranych funkcji zmiennej zespolonej.

W02 Zna reguły przeprowadzenia operacji na liczbach i funkcjach zespolonych.

W03 Zna metody róŜniczkowania funkcji wielu zmiennych.

W04 Posiada wiedzę dotyczącą znajdowanie ekstremów lokalnych, globalnych i warunkowych funkcji wielu zmiennych.

W05 Posiada wiedzę na temat podstawowych metod obliczania całek podwójnych i potrójnych.

W06 Zna sposoby obliczenia całek krzywoliniowych skierowanych, krzywoliniowych nieskierowanych, powierzchniowych niezorientowanych, powierzchniowych zorientowanych.

K_W01

K_W01

K_W01

K_W01

K_W01

K_W01


Umiejętności

U01 Potrafi przeprowadzić operacje matematyczne na

liczbach i funkcjach zespolonych. U02 Potrafi wyznaczyć ekstrema lokalne, globalne i

warunkowe funkcji wielu zmiennych. U03 Umie obliczyć całki podwójne i potrójne. U04 Umie policzyć pole powierzchni figury płaskiej za

pomocą całki podwójnej. U05 Umie policzyć objętość bryły za pomocą całki

potrójnej.

K_U01, K_U05 K_U01, K_U05, K_U10 K_U01, K_U05 K_U01, K_U05, K_U10 K_U01, K_U05, K_U10



K01 Współpracuje z kolegami podczas rozwiązywania

zadań z matematyki 3 w ramach ćwiczeń. K02 Przestrzega zasad etyki w czasie zajęć

K_K03, K_K04, K_K06 K_K05

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 20 20

99




E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Spr

awdz

enie

ro

zwią

zani

a ze

staw

u za

dań

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

ćw

icze

niac

h

Ref

erat

Kol

okw

ium

cząs

tkow

e

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x x x x W02 x x x x W03 x x x x W04 x x x x W05 x x x x W06 x x x x U01 x x x x U02 x x x x U03 x x x x U04 x x x x U05 x x x x K01 x K02 x

Kryteria oceny Ocena końcowa ćwiczeń jest oceną z końcowego egzaminu pisemnego z uwzględnieniem ocen cząstkowych.

Uwagi


1. Funkcje zespolone

2. Funkcje wielu zmiennych: granice, ciągłość, pochodne, róŜniczki, ekstrema funkcji wielu

zmiennych.

3. Rachunek całkowy funkcji wielu zmiennych ( całki podwójne i całki potrójne).

4. Całki krzywoliniowe skierowane i nieskierowane.

5. Całki powierzchniowe niezorientowane i zorientowane.

6. Ciągi i szeregi funkcyjne, szeregi potęgowe.

7. Szeregi Taylora i Maclaurina.

100

8. Wybrane zagadnienia teorii pól wektorowych. Twierdzenie Gaussa- -Ostrogradskiego i

twierdzenie Stokesa w języku teorii pól wektorowych.



2. J. Gilewicz Matematyka z zastosowaniami w naukach ekonomicznych, cz. 2, Koszalin 1998 3. J. Koroński, Wykłady i ćwiczenia z matematyki, cz.II, Wydawnictwo PK, Kraków 2009 4. R. Rudnicki , Wykłady z analizy matematycznej, PWN, Warszawa 2001



Warszawa 2006 3. G. I. ZaporoŜec, Metody rozwiązywania zadań z analizy matematycznej, WNT, Warszawa 1967


Wykład 20







60


-





101

KARTA KURSU

Nazwa Mechanika techniczna

Nazwa w j. ang. Technical mechanics

Kod Punktacja ECTS* 11(6+5)

Koordynator dr hab. inŜ. Krystyna Kuźniar, prof. UP


dr hab. inŜ. Krystyna Kuźniar, prof. UP

mgr inŜ. Maciej Zając


Celem kształcenia jest zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami i twierdzeniami z zakresu mechaniki punktu materialnego i bryły sztywnej oraz wytrzymałości materiałów. Cele nauczania obejmują teŜ wyrobienie umiejętności podstaw projektowania prostych układów mechanicznych i zastosowania posiadanej wiedzy do interpretacji zjawisk występujących w eksploatacji maszyn i urządzeń. Kurs prowadzony jest w języku polskim.

Warunki wstępne

Wiedza

Student ma podstawową wiedzę z zakresu matematyki i fizyki. Zna rachunek wektorowy. Posiada pogłębioną wiedzę dotyczącą metod rozwiązywania równań róŜniczkowych rzędu pierwszego i drugiego oraz całek. Rozumie podstawowe zjawiska fizyczne w zakresie ruchu.

Umiejętności Posługuje się metodami rachunkowymi w praktyce obliczeniowej. Potrafi interpretować uzyskane wyniki działań matematycznych. Analizuje elementarne przypadki ruchu ciał. Komunikuje się w stopniu umoŜliwiającym współpracę w grupie.

Kursy Matematyka 1, Matematyka 2, Matematyka 3, Fizyka

Efekty kształcenia


102

W01 Posiada wiedzę dotyczącą wstępnych pojęć statyki. W02 Zna podstawowe rodzaje więzów i występujące

w nich typy reakcji. W03 Ma wiedzę dotyczącą klasyfikacji konstrukcji

i obciąŜenia W04 Posiada szczegółową wiedzę w zakresie warunków

równowagi układów sił róŜnego rodzaju. W05 Rozumie pojęcia siły wewnętrznej, napręŜenia

i odkształcenia W06 Zna metody i warunki projektowania elementów

konstrukcji. W07 Posiada wiedzę niezbędną do rozwiązywania

problemów, analizy i projektowania elementów poddanych ściskaniu, rozciąganiu i ścinaniu.

W08 Posiada wiedzę niezbędną do rozwiązywania problemów, analizy i projektowania skręcanych prętów o przekroju okrągłym.

W09 Ma wiedzę dotyczącą momentów geometrycznych pierwszego i drugiego stopnia figur płaskich.

W10 Posiada wiedze niezbędną do rozwiązywania problemów, analizy i projektowania elementów zginanych, w tym równieŜ statycznie niewyznaczalnych.

W11 Zna związek między siłą tnącą, momentem zginającym i obciąŜeniem ciągłym.

W12 Posiada wiedzę niezbędną do wyznaczania linii ugięć belek róŜnymi metodami.

W13 Posiada ogólną wiedzę dotyczącą wyboczenia prętów.

W14 Ma wiedzę w zakresie hipotez wytęŜeniowych. W15 Zna metody analizy podstawowych przypadków

wytrzymałości złoŜonej.

K_W05 K_W05 K_W05 K_W05 K_W05 K_W05, K_W10, K_W11 K_W05, K_W10, K_W11, K_W15 K_W05, K_W10, K_W14, K_W15 K_W05 K_W05, K_W10, K_W14, K_W15 K_W01, K_W05 K_W01, K_W05, K_W10 K_W05, K_W10, K_W14 K_W05, K_W10, K_W15 K_W05, K_W10, K_W15


Umiejętności

U01 Potrafi rozpoznać układ sił i dobrać do niego odpowiednie równania równowagi.

U02 Umie modelować podstawowe rodzaje więzów za pomocą odpowiednich sił.

U03 Analizuje siły przekrojowe i klasyfikuje występujące przypadki wytrzymałościowe.

U04 Projektuje elementy konstrukcji z uwagi na ich pracę na ściskanie, rozciąganie, ścinanie.

U05 Podejmuje zadania projektowe i zdobywa potrzebną wiedzę.

U06 Projektuje elementy konstrukcji z uwagi na ich pracę na skręcanie oraz zginanie.

U07 Podejmuje zadania projektowe i zdobywa potrzebną wiedzę.

U08 Wyznacza charakterystyki geometryczne przekrojów elementów konstrukcyjnych

U09 Potrafi wyliczyć odkształcenia belki. U10 Rozwiązuje przypadki prętów ściskanych

z uwzględnieniem utraty stateczności. U11 Wykorzystuje hipotezy wytęŜeniowe w analizie

przypadków wytrzymałości złoŜonej.

K_U10 K_U10 K_U13 K_U11, K_U13, K_U22 K_U01, K_U05, K_U12 K_U11, K_U13, K_U22 K_U01, K_U05, K_U12 K_U10 K_U10 K_U13, K_U14, K_U15 K_U13, K_U14, K_U15

103



K01 Współpracuje z kolegami podczas rozwiązywania problemów mechaniki technicznej w ramach ćwiczeń.

K02 ZauwaŜa dynamicznie zmieniające się trendy i rozwiązania w projektowaniu elementów konstrukcji.

K03 Przestrzega zasad etyki w pracy projektowo-inŜynierskiej.

K_K03, K_K04, K_K06 K_K01, K_K07, K_K08 K_K05

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 30(15+15) 40(25+15)




E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x x x x x x W02 x x x x x x W03 x x x x x x W04 x x x x x x W05 x x x x x x W06 x x x x x x W07 x x x x x W08 x x x x x W09 x x x x x x W10 x x x x x x

104

W11 x x x x x x W12 x x x x x x W13 x x x x x x W14 x x x x x x W15 x x x x x x U01 x x x U02 x x x U03 x x x U04 x x x U05 x x x x x U06 x x x x x U07 x x x x x U08 x x x x x U09 x x x x x U10 x x x x x U11 x x x x x K01 x x x K02 x x x x K03 x

Kryteria oceny


Przedmiot kończy się egzaminem. Ocena końcowa egzaminu jest oceną egzaminu ustnego.

Uwagi


1. Pojęcia wstępne statyki 2. Rodzaje więzów i ich reakcje 3. Klasyfikacja konstrukcji i obciąŜenia 4. Twierdzenie o trzech siłach 5. Płaski środkowy układ sił 6. Równowaga płaskiego równoległego układu sił 7. Równowaga płaskiego dowolnego układu sił 8. Definicja siły wewnętrznej. Siły przekrojowe 9. Definicje napręŜenia i odkształcenia 10. Rozciąganie i ściskanie

10.1. Prawo Hooke’a 10.2. Analiza napręŜeń i odkształceń

10.3. Warunek bezpieczeństwa i warunek sztywności 11. Ścinanie 12. Skręcanie prętów o przekroju okrągłym, załoŜenia 13. Analiza odkształceń i napręŜeń w pręcie skręcanym 14. Kąt skręcenia 15. Obliczenia wytrzymałościowe przy skręcaniu 16. Momenty geometryczne figur płaskich 17. Zginanie, definicje 18. Związek między siłą tnącą, momentem zginającym i obciąŜeniem ciągłym 19. Analiza napręŜeń przy zginaniu 20. Linie ugięcia belek

105

21. Belki statycznie niewyznaczalne 22. Wyboczenie prętów 23. Hipotezy wytrzymałościowe 24. Podstawowe przypadki wytrzymałości złoŜonej


1. Niezgodziński T., Mechanika ogólna, Wydaw. Naukowe PWN, Warszawa 1999. 2. Niezgodziński M., Niezgodziński T., Zbiór zadań z mechaniki ogólnej, Wydaw. Naukowe PWN,

Warszawa 2003. 3. Misiak J., Mechanika ogólna, Wyd. Nauk.-Tech., W-wa 1997 4. Misiak J., Mechanika techniczna, Wyd. Nauk.-Tech., W-wa 1997 5. Dyląg Z., Jakubowicz A., Orłoś Z., Wytrzymałość materiałów, tom I, Wyd. Nauk.-Tech., W-wa 1999. 6. Niezgodziński M., Niezgodziński T., Wytrzymałość materiałów, Wydaw. Naukowe PWN, Warszawa

2004. 7. Niezgodziński M., Niezgodziński T., Zadania z wytrzymałości materiałów, Wydawnictwa Naukowo-

Techniczne, Warszawa 2002. Wykaz literatury uzupełniającej

1. Leyko J., Mechanika ogólna t.1, Statyka i kinematyka, Wydaw. Naukowe PWN, Warszawa 1997. 2. Siuta W., Rososiński S., Kozak B., Zbiór zadań z mechaniki technicznej, Wyd. Szkolne i

Pedagogiczne, Warszawa 1999. Bilans godzinowy zgodny z CNPS (Całkowity Nakład Pracy Studenta)

Wykład 30(15+15)

Konwersatorium (ćwiczenia, laboratorium itd.) 40(25+15)






-


-





106

KARTA KURSU

Nazwa Nauka o materiałach 1

Nazwa w j. ang. Materials Science 1


Koordynator Dr hab. inŜ. Magdalena Szutkowska, prof. UP



Dr inŜ. Krzysztof Mroczka

dr inŜ. Piotr Malczewski


Zaznajomienie studenta z zagadnieniami budowy krystalicznej materiałów inŜynierskich defektów występujących w strukturze, rodzajami wiązań i ich wpływem na wybrane własności oraz klasyfikacją materiałów opartą na naturze wiązań. Omówione zostaną mechaniczne i fizyczne własności podstawowych grup materiałów inŜynierskich w aspekcie ich zastosowań. Student zapozna się z zagadnieniami stanu napręŜeń w warunkach odkształceń spręŜystych i plastycznych oraz pozna zagadnienia związane z pomiarami twardości metodami Vickersa/Brinella, Rockwella, Shorea oraz metodą pomiaru udarności sposobem Charpy’ego. Studenci uczą się zasady przygotowania i prowadzenia pomiarów, opracowania uzyskanych wyników oraz ich interpretacji. Wykłady i ćwiczenia audytoryjne są prowadzone w języku polskim. Warunki wstępne

Wiedza

Student posiada wiedzę z zakresu matematyki, fizyki i chemii oraz zna podstawowe pojęcia i zjawiska występujące w procesach technologicznych najwaŜniejszych grup materiałów inŜynierskich.

Umiejętności

Potrafi rozwiązywać zadania z fizyki i chemii na poziomie liceum oraz

interpretować uzyskane wyniki w odniesieniu do zjawisk występujących

podczas kształtowania materiałów inŜynierskich.

Kursy Ukończenie kursu Podstawy Procesów Technologicznych , podstawowy kurs z fizyki i chemii

Efekty kształcenia


107

W01 posiada podstawową wiedzę z zakresu nauki o materiałach dotyczącą właściwości fizyko-chemicznych, mechanicznych i strukturalnych podstawowych materiałów inŜynierskich. W02 zna metody badań materiałów inŜynierskich, głównie charakterystyki własności mechanicznych podczas odkształceń statycznych i dynamicznych W03 ma wiedzę na temat doboru narzędzi i materiałów w rozwiązywaniu zadań inŜynierskich, z zakresu właściwości mechanicznych podstawowych grup materiałów inŜynierskich. W04, Posiada podstawową wiedzę na temat budowy materiałów W05, Posiada wiedzę dotyczącą pomiarów twardości metodami Vickersa, Brinella, Rockwella oraz Shorea. W06, Posiada wiedzę dotyczącą pomiaru udarności metodą Charpy’ego. W07, Posiada wiedzę na temat prowadzenia pomiarów i zapisu wyników oraz analizy błędów pomiarowych

K_W02 K_W04 K_W10, K_W14 K_W02 K_W04, K_W05, K_W14 K_W04,K_W14 K_W04,K_W05,K_W10, K_W11, K_W14


kierunkowych

Umiejętności

U01 potrafi korzystać z literatury i baz danych (równieŜ w języku obcym), umie wyciągać wnioski oraz formułować i uzasadniać opinie głównie korzystając z tablic charakterystyk właściwości materiałów oraz atlasów mikrostruktur U02 potrafi przygotować i przedstawić (równieŜ w języku obcym) prezentację ustną z zakresu własności podstawowych grup materiałów inŜynierskich, zagadnień metod badań własności mechanicznych, budowy krystalicznej, punktowych, liniowych i powierzchniowych defektów mikrostruktury U03 potrafi samodzielnie poszerzać swoją wiedzę U04 posiada umiejętność interpretacji uzyskanych wyników i formułowania wniosków U05 dobiera materiały w zakresie podstawowych grup materiałów inŜynierskich do zastosowań technicznych uwzględniając ich strukturę i własności U06,Posiada umiejętności wykonywania pomiarów twardości metodami Vickersa, Brinella, Rockwella oraz Shorea. U07, Posiada umiejętność wykonania pomiaru udarności metodą Charpy’ego. U08, Posiada umiejętność zapisu wyników pomiarów oraz oceny dokładności uzyskanych wyników.

K_U01 K_U04 K_U05 K_U08 K_U13

K_U08,K_U09 K_U08, K_U09 K_U05,K_U08,


kierunkowych

108

K01 rozumie potrzebę ciągłego podnoszenia kompetencji zawodowych w zakresie nowych modyfikacji materiałowych. K02 uwzględnia aspekty ekologiczne i ochrony środowiska naturalnego w podejmowanych działaniach technicznych dotyczących wytwarzania i kształtowania właściwości materiałów K03 jest przygotowany do pracy w zespole w zakresie wytwarzania i badań materiałowych K04, Potrafi określić priorytety słuŜące realizacji postawionego przed nim zadania. K05, Działa w sposób profesjonalny i przestrzega zasad etyki podczas prowadzenia badań

K_K01 K_K02 K_K03 K_K04 K_K05

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E



Wykład obejmuje zagadnienia tematyczne prezentowane w formie prezentacji multimedialnej i omówienia tematu przez wykładowcę. Ćwiczenia audytoryjne obejmują samodzielną prezentację nadzorowana przez prowadzącego ćwiczenia, związaną tematycznie z treścią zagadnień przedstawionych na wykładach oraz rozwiązywanie zadań obliczeniowych z zakresu pomiarów własności mechanicznych podstawowych grup materiałów inŜynierskich. W ramach ćwiczeń laboratoryjnych studenci zapoznają się ze sprzętem badawczym i samodzielnie wykonują pomiary dla przykładowych grup materiałów oraz opracowują otrzymane wyniki. Formy sprawdzania efektów kształcenia

E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x x x W02 x x x W03 x x x W04 x x x W05 x x x

109

W06 x x x W07 x x x U01 x x x U02 x x U03 x x x U04 x x U05 x x x U06 x x x U07 x x x U08 x x x K01 x x K02 x x K03 x x K04 x x K05 x x

Kryteria oceny

Ocena z ćwiczeń jest średnią ocen z kolokwium. Dopuszczenie do egzaminu takŜe odbywa się na zasadzie kolokwium, ocena jest wynikiem egzaminu pisemnego. Egzamin poprawkowy odbywa się w formie pisemnej.

Ocena z ćwiczeń laboratoryjnych jest średnią ocen z kolokwiów, sprawozdań oraz odpowiedzi ustnej.

Uwagi


Materiały inŜynierskie: definicja, podział i charakterystyka podstawowych pięciu grup materiałów inŜynierskich

Wiązania pomiędzy atomami, energia wiązań i ich wpływ na własności materiałów inŜynierskich

Struktura krystaliczna materiałów inŜynierskich Struktury amorficzne szkieł krzemianowych Defekty punktowe, liniowe i powierzchniowe struktury krystalicznej ZaleŜność między procesem wytwarzania, strukturą i własnościami Stan napręŜeń i odkształceń ( odkształcenia liniowe i postaciowe) Moduły spręŜystości i odkształcenie spręŜyste Statyczna próba rozciągania Pomiary twardości metodą statyczną i dynamiczną Odporność na pękanie Udarność Pełzanie Zmęczenie Pomiary wytrzymałości na zginanie i ściskanie Budowa i zasada działania twardościomierza Vickersa/Brinella Budowa i zasada działania twardościomierza Rockwella Budowa i zasada działania twardościomierza Chorea Budowa i zasada działania młota udarnościowego Charpy’ego i sposób przeprowadzenia

110

próby Sposób prowadzenia pomiarów twardości i udarności i warunki przygotowania próbek do

pomiarów Zapis wyników i BHP podczas pomiarów.


1.M.Blicharski. Wstęp do inŜynierii materiałowej. WNT, 2003, Warszawa.

2.L. Dobrzański. Podstawy nauki o materiałach. WNT 2002

3.K. Przybyłowicz, Metaloznawstwo, WNT 2007


1. M. F. Ashby, D.R.H. Jones. Materiały inŜynierskie, tom 1,2,3 WNT 1998, Warszawa 2. J.W. Wyrzykowski, E. Pleszakow, J.Sieniawski, Odkształcenie i pękanie metali. WNT, (1999) Warszawa 3. R. Pampuch. Budowa i właściwości materiałów ceramicznych. Wydawnictwo AGH (1995) Kraków 4. H. Kuhn and D. Medlin. ASTM Handbook Volume 8: Mechanical Testing and Evaluation, ASTM Interational 2012 5. M.F. Ashby, D. R. H. Jones. Engineering materials 1, 2 Fourth Edition Elsevier (2011) 6. Dobrzański L.A., Metaloznawstwo z podstawami nauki o materiałach, WNT Warszawa 1996 Bilans godzinowy zgodny z CNPS (Całkowity Nakład Pracy Studenta)

Wykład 15







15


21





111

KARTA KURSU

Nazwa Nauka o Materiach 2

Nazwa w j. ang. Materials science 2


Koordynator Prof. dr hab. inŜ. Lucyna Jaworska



Dr inz. Paweł Kurtyka


Dr inz. Krzysztof Mroczka


Zaznajomienie studenta z podstawami układów równowagowych dwuskładnikowych, przemian fazowych, procesem krystalizacji, sposobami umocnienia metali, układem Ŝelazo-węgiel, metodami obróbki cieplnej, cieplno- chemicznej. Poznanie zagadnień związanych z hartowaniem, odpuszczaniem. Zasadami modyfikacji właściwości stopów metali, na przykładzie stopów stali. Stydenci poznają zagadnienia dotyczące zgniotu, rekrystalizacji oraz rozrostu ziaren. Studenci poznają wybrane zagadnienia z zakresu inŜynierii powierzchni, np. nanoszenia powłok metodami PVD oraz CVD. Poznanie podstawowych stopów Ŝelaza, mikrostruktury i właściwości. Celem kursu jest równieŜ zapoznanie studenta z wybranymi metodami badania właściwości mechanicznych materiałów inŜynierskich oraz badaniami ich mikrostruktury, jak równieŜ interpretacją uzyskanych wyników. Zajęcia prowadzone są w języku polskim. Warunki wstępne

Wiedza

Wiadomości z zakresu nauki o materiałach dotyczące właściwości fizyko-chemicznych, chemicznych, mechanicznych i strukturalnych oraz metod badań podstawowych materiałów inŜynierskich.

Umiejętności Umiejętności z zakresu rozpoznawania układów krystalicznych, metod badań podstawowych właściwości fizycznych i mechanicznych.

Kursy Ukończenie kursu Nauki o Materiałach 1, podstawowy kurs z fizyki i chemii

Efekty kształcenia


112

W01 posiada podstawową wiedzę z zakresu nauki o materiałach- znajomość układów fazowych, zasad umocnienia metali, krystalizacji, obróbki cieplnej metali W02 posiada ogólną wiedzę dotyczącą róŜnych metod badań materiałów, głównie charakterystyki mikrostruktury stopów stali i pomiaru właściwości mechanicznych W03 ma wiedzę na temat doboru narzędzi i materiałów w rozwiązywaniu zadań inŜynierskich, z zakresu właściwości stali narzędziowych, konstrukcyjnych, stopowych oraz Ŝeliw.

K_W02 K_W04 K_W14


Umiejętności

U01 potrafi korzystać z literatury i baz danych (równieŜ w języku obcym), umie wyciągać wnioski oraz formułować i uzasadniać opinie głównie korzystając z tablic charakterystyk właściwości materiałów oraz atlasów mikrostruktur U02 potrafi przygotować i przedstawić (równieŜ w języku obcym) prezentację ustną z zakresu zagadnień obróbek cieplnych, chemicznych, krystalizacji, doboru stali do wybranych zastosowań U03 potrafi samodzielnie poszerzać swoją wiedzę U04 posiada umiejętność planowania i przeprowadzania eksperymentu, interpretacji uzyskanych wyników i formułowania wniosków U05 dobiera materiały w zakresie stopów Ŝelaza do zastosowań technicznych uwzględniając ich strukturę i własności

K_U01 K_U04 K_U05 K_U08 K_U13



K01 rozumie potrzebę ciągłego podnoszenia kompetencji zawodowych wzakresie nowych modyfikacji materiałowych oraz zauwaŜa kierunki rozwoju techniki w zakresie sprzętu badawczego. K02 uwzględnia aspekty ekologiczne i ochrony środowiska naturalnego w podejmowanych działaniach technicznych dotyczących wytwarzania i kształtowania właściwości materiałów K03 jest przygotowany do pracy w zespole w zakresie wytwarzania i badań materiałowych i przestrzega zasad etyki w pracy badawczej.

K_K01, K_K08 K_K02 K_K03, K_K05

113

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E



Wykład obejmuje zagadnienia tematyczne prezentowane w formie prezentacji multimedialnej i omówienia tematu przez wykładowcę. Ćwiczenia audytoryjne obejmują rozwiązywanie układów fazowych, zadania dotyczące tworzenia układów równowag fazowych, rozwiązywanie zadań związanych z krzywymi CTP, zadania dotyczące układu Ŝelazo-węgiel oraz elementy projektowania właściwości materiałów. Studenci w trakcie ćwiczeń laboratoryjnych wykonują samodzielne i zespołowe prace, obserwują eksperymenty, doświadczenia i procesy badawcze oraz rozwiązują zadania i problemy inŜynierskie związane z tematyką ćwiczeń. Zajęcia prowadzone są w języku polskim. Formy sprawdzania efektów kształcenia

E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x x x x W02 x x x x W03 x x x x U01 x x x U02 x x U03 x x x U04 x x x U05 x x x x K01 x x x K02 x x x K03 x x x

Kryteria oceny

Ocena z ćwiczeń jest średnią ocen z kolokwium. Dopuszczenie do egzaminu takŜe odbywa się na zasadzie kolokwium, ocena jest wynikiem egzaminu pisemnego. Egzamin poprawkowy odbywa się w formie ustnej.

Ocena ćwiczeń laboratoryjnych jest średnią ocen z zaliczeń cząstkowych z uwzględnieniem sprawozdań z poszczególnych ćwiczeń laboratoryjnych.

114

Uwagi


1. Układy równowag fazowych 2. Przemiany fazowe 3. Układ Ŝelazo węgiel z charakterystyka podstawowych faz 4. Krystalizacja metali 5. Struktura wlewka, dendryty 6. Umocnienie metali 7. Krzywe CTP 8. Hartowanie stali i odpuszczanie 9. WyŜarzanie 10. Zgniot i rekrystalizacja 11. Umocnienie wydzieleniowe, przesycanie i starzenie 12. Obróbka cieplna i cieplno-chemiczna stali 13. Nakładanie powłok metodami CVD i PVD 14. Rodzaje stali 15. Stale stopowe 16. śeliwa 17. Analiza zastosowania metod badania właściwości mechanicznych: pomiary twardości i

udarności 18. Statyczna próba rozciągania - analiza i interpretacja wyników, obliczenia parametrów

wytrzymałościowych 19. Preparatyka zgładów metalograficznych 20. Stopy Ŝelaza z węglem – analiza układów Fe-Fe3C i Fe-C, rodzaje stopów i ich

mikrostruktury 21. Wybrane stopy metali nieŜelaznych – rodzaje, układy równowagi faz głównych

składników, mikrostruktura 22. Wpływ prędkości chłodzenia na mikrostrukturę i właściwości stali 23. Próba Jominy’ego


1.M.Blicharski Wstęp do inŜynierii materiałowej. WNT, 2003, Warszawa.

2.L. Dobrzanski. Podstawy nauki o materiałach. WNT 2002

3.K. Przybyłowicz, Metaloznawstwo, WNT 2007


1. M. Blicharski. InŜynieria powierzchni. WNT 2009 2. Z. Bojar W. Przetakiewicz, Materiały metalowe z udziałem faz międzymetalicznych, Warszawa 2006 3.. J. Sobczak, Kompozyty metalowe, Wyd Inst Odlewnictwa Kraków 2001 4. Introduction to Materials Science-Metals, Knol.google.com free access, 2012 5. Z.Kędzierski, Przemiany fazowe w układach skondensowanych, Wyd. AGH, Kraków 2003

115


Wykład 15







11


10





116

KARTA KURSU

Nazwa Nauka o Materiach 3

Nazwa w j. ang. Materials Science 3




Dr inŜ. Krzysztof Bryła

Dr inŜ. Krzysztof Mroczka


Celem kursu jest zaznajomienie studenta z nowymi materiałami inŜynierskimi z grupy metali nieŜelaznych, stopów lekkich stosowanych w lotnictwie i technice jądrowej, nowoczesnymi materiałami ceramicznymi konstrukcyjnymi i funkcjonalnymi oraz materiałami inteligentnymi. Student uzyska równieŜ wiedzę z zakresu otrzymywania, własności i zastosowania tworzyw sztucznych. Zdobyta wiedza i umiejętności mają słuŜyć do projektowania materiałów inŜynierski do odpowiednich zastosowań. Wykłady i ćwiczenia audytoryjne są prowadzone w języku polskim. Warunki wstępne

Wiedza

Student posiada wiedzę z zakresu nauki o materiałach odnośnie struktury i własności materiałów inŜynierskich, metod badań własności fizycznych, mechanicznych i obserwacji mikrostruktury oraz technologii ich wytwarzania Rozumie układy fazowe, zasady umocnienia metali, krystalizacji i obróbki cieplnej metali.

Umiejętności

Potrafi zastosować odpowiednie metody badawcze w zaleŜności od własności

fizycznych, mechanicznych i struktury materiałów inŜynierskich. Wyznaczy

kierunki prostej sieciowej i wskaźniki płaszczyzn sieciowych w

podstawowych strukturach krystalicznych. Komunikuje się w stopniu

umoŜliwiającym współpracę w grupie.

Kursy Ukończenie kursu Nauki o Materiałach 1 i 2 , podstawowy kurs z fizyki i chemii

117

Efekty kształcenia


Wiedza

W01 posiada poszerzoną wiedzę z zakresu nowych materiałów z grupy stopów metali nieŜelaznych (aluminium i miedzi) zarówno odlewniczych jak i do przeróbki plastycznej W02 ma wiedzę na temat własności i zastosowania zawansowanej ceramiki konstrukcyjnej, funkcjonalnej, kompozytów otrzymywanych na drodze metalurgii proszków oraz tworzyw sztucznych W03 zaznajomił się z tematyką doboru narzędzi i materiałów w rozwiązywaniu zadań inŜynierskich, z zakresu nowoczesnych materiałów inŜynierskich.

K_W02 K_W04 K_W10, K_W14


Umiejętności

U01 potrafi korzystać z literatury i baz danych (równieŜ w języku obcym), umie wyciągać wnioski oraz formułować i uzasadniać opinie głównie korzystając z tablic charakterystyk właściwości materiałów oraz atlasów mikrostruktur U02 potrafi przygotować i przedstawić (równieŜ w języku obcym) prezentację ustną z zakresu własności podstawowych grup materiałów inŜynierskich, zagadnień metod badań własności mechanicznych, budowy krystalicznej, punktowych, liniowych i powierzchniowych defektów mikrostruktury U03 potrafi samodzielnie poszerzać swoją wiedzę U04 posiada umiejętność interpretacji uzyskanych wyników i formułowania wniosków U05 dobiera materiały w zakresie podstawowych grup materiałów inŜynierskich do zastosowań technicznych uwzględniając ich strukturę i własności

K_U01 K_U04 K_U05 K_U08 K_U13



K01 rozumie potrzebę ciągłego podnoszenia kompetencji zawodowych w zakresie nowych modyfikacji materiałowych. K02 uwzględnia aspekty ekologiczne i ochrony środowiska naturalnego w podejmowanych działaniach technicznych dotyczących wytwarzania i kształtowania właściwości materiałów K03 jest przygotowany do pracy w zespole w zakresie wytwarzania i badań materiałowych

K_K01 K_K02 K_K03

118

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 20 30


Wykład obejmuje zagadnienia tematyczne prezentowane w formie prezentacji multimedialnej i omówienia tematu przez wykładowcę. Ćwiczenia laboratoryjne obejmują samodzielną prezentację nadzorowaną przez prowadzącego ćwiczenia, związaną tematycznie z treścią zagadnień przedstawionych na wykładach, rozwiązywanie zadań obliczeniowych z zakresu pomiarów własności mechanicznych podstawowych grup materiałów inŜynierskich oraz prowadzenie pomiarów podstawowych własności mechanicznych na urządzeniach badawczych.


E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x x x x W02 x x x x W03 x x x x U01 x x x x U02 x x x U03 x x x x U04 x x x U05 x x x x K01 x x x K02 x x x K03 x x x

Kryteria oceny

Ocena z ćwiczeń jest średnią ocen z kolokwium. Dopuszczenie do egzaminu takŜe odbywa się na zasadzie kolokwium, ocena jest wynikiem egzaminu pisemnego. Egzamin poprawkowy odbywa się w formie pisemnej.

119

Uwagi


1. Stopy metali nieŜelaznych (stopy aluminium i miedzi ) 2. Stopy aluminium odlewnicze i do przeróbki plastycznej 3. Miedź i jej stopy ( brązy i mosiądze) 4. Tworzywa ceramiczne tradycyjne i szkła 5. Materiały ogniotrwałe 6. Tworzywa szklano-ceramiczne (dewitryfikatory) 7. Zaawansowana ceramika konstrukcyjna: tlenkowa i nietlenkowa 8. Materiały supertwarde: otrzymywanie, własności, zastosowanie 9. Spieki ceramiczne narzędziowe 10. Zaawansowana ceramika funkcjonalna: dielektryczna, ferroelektryczna, magnetyczna,

piezoelektryczna, wysokotemperaturowe nadprzewodniki, optoelektroniczna) 11. Ceramiczne materiały inteligentne 12. Ceramiczne materiały specjalne stosowane w technice kosmicznej, jądrowej i militarnej 13. Polimery- podział, otrzymywanie, własności i zastosowanie


1.M.Blicharski. Wstęp do inŜynierii materiałowej. WNT, 2003, Warszawa.

2.L. Dobrzański. Podstawy nauki o materiałach. WNT 2002 3.K. R. Pampuch. Budowa i właściwości materiałów ceramicznych. Wydawnictwo AGH (1995) Kraków 4. R. Pampuch. Współczesne materiały ceramiczne. AGH Uczelniane Wydawnictwa Naukowo-Dydaktyczne (2005) Kraków Wykaz literatury uzupełniającej

1. M. F. Ashby, D.R.H. Jones. Materiały inŜynierskie, tom 1,2,3 WNT 1998, Warszawa 2. L. Stobierski. Ceramika węglikowa. AGH Uczelniane Wydawnictwa Naukowo-Dydaktyczne (2005) Kraków 3. M.F. Ashby, D. R. H. Jones. Engineering materials 1, 2 Fourth Edition Elsevier (2011) 4. L. Dobrzański. Leksykon materiałoznawstwa. Verlag Dashofer (2008) Bilans godzinowy zgodny z CNPS (Całkowity Nakład Pracy Studenta)

Wykład 20





120



15


15





121



Niestacjonarne

ROK I SEMESTR I NAZWA I POZIOM KURSU Język niemiecki A,B2 NAZWA W J. ANGIELSKIM GERMAN A,B2 GRUPA TREŚCI KSZTAŁCENIA (podstawowe, kierunkowe, specjalnościowe, poszerzające wiedzę ogólną, praktyki)

Poszerzające wiedzę ogólną

KOD 09.1-0000-001 PUNKTACJA ECTS 2

KOORDYNATOR mgr Anna Fertner

Zespół Języka Niemieckiego: mgr J.Majkowska Kula, mgr R.Galarowicz, mgr J.BoŜym

OPIS KURSU (cele kształcenia) Celem kursu jest: 1. Zapoznanie studentów ze słownictwem niezbędnym do rozumienia dłuŜszych wypowiedzi, dyskusji i wykładów na temat im znany a tym samym rozumienia tematów związanych z zainteresowaniami osobistymi lub zawodowymi w wersji oryginalnej. 2. Przygotowanie absolwentów do swobodnej ustnej i pisemnej wypowiedzi w języku niemieckim w codziennej komunikacji, uzasadniania własnego punktu widzenia w danej kwestii oraz podawania argumentów za i przeciw względem moŜliwych rozwiązań. Rozbudowanie zasobu słownictwa i doskonalenie go poprzez ćwiczenie wymowy, jak teŜ zwrócenie uwagi na frazeologię. 3. Dostarczenie wiedzy potrzebnej do napisania jasnego tekstu na wiele tematów związanych np. z zainteresowaniami, zapoznanie studentów z róŜnymi stylami w listach o charakterze formalnym i nieformalnym. 4. Wskazanie i zwrócenie uwagi na róŜnice kulturowe między Polską, a krajami niemieckojęzycznymi, oraz krajami niemieckojęzycznymi między sobą. 5. Przygotowanie absolwentów do korzystania z niemieckojęzycznych stron internetowych i samodzielnego wyszukiwania aktualnych informacji, danych i statystyk. 6. Zapoznanie z podstawową wiedzą z zakresu słownictwa specjalistycznego na danym kierunku kształcenia. Przygotowanie absolwentów do samodzielnego poszerzania wiedzy, związanej z wykorzystaniem języka obcego w Ŝyciu zawodowym. WARUNKI WSTĘPNE

WIEDZA Wiedza nabyta w trakcie edukacji gimnazjalnej i licealnej.

UMIEJĘTNOŚCI Umiejętności nabyte w trakcie edukacji gimnazjalnej i licealnej KURSY ---

122

TREŚCI MERYTORYCZNE 30 godz. -Przedstawianie siebie (ja i moja rodzina, zainteresowania, przyczyny wyboru kierunku studiów, plany na przyszłość).(2godz) -Prezentacja bohaterów tekstu „Leute heute, wymyślamy ich dalsze losy; zdanie podrzędnie złoŜone (dass, weil, wenn,ob, słowa pytające). ).(2godz) -Meine Stadt, meine Wohnung; Dativ-powtórzenie odmiany rodzajników, przyimków, zaimków osobowych dzierŜawczych. (2godz) -Moje studia w Krakowie; Akkusativ-powtórzenie odmiany rodzajników, przyimków, zaimków osobowych dzierŜawczych. (2godz) -Mój wymarzony dom; przyimki D/A. (2godz) -Mieszkanie samodzielne czy z rodzicami – argumenty za/przeciw; pisanie listu prywatnego. (2godz) -Warunki mieszkaniowe- statystyka – praca w grupach. (2godz) -Wynajem/podnajem mieszkania-oferty; odmiana przymiotnika bez rodzajnika. (2godz) -Bezdomność – przyczyny, porównanie sytuacji w Polsce i Niemczech. (2godz) -Przyjaźń – przysłowia związane z przyjaźnią, dyskusja. (2godz) -Szczęście/pech i jego symbole. (2godz) -Bohaterowie z pierwszych stron gazet, bohaterowie codzienności, stopniowanie przymiotników. (2godz) -Marzenia i sposoby ich spełniania, dyskusja(2godz) -Elementy języka specjalistycznego(4godz) EFEKTY KSZTAŁCENIA


WIEDZA

W1 zna omówione zagadnienia gramatyczne; W2 wykazuje znajomość słownictwa opisującego własne przeŜycia, zainteresowania, własne warunki Ŝyciowe, słownictwa niezbędnego przy wynajmowaniu mieszkania, relacjonuje sytuację Ŝyciową innych, cytuje przysłowia, wymienia symbole związane z przyjaźnią/szczęściem; W3 wykazuje znajomość elementów języka specjalistycznego.


UMIEJĘTNOŚCI

U1 samodzielnie tworzy i posługuje się omówionymi zagadnieniami gramatycznymi U2 przedstawia słownictwo opisujące własne przeŜycia, zainteresowania, własne warunki Ŝyciowe, słownictwo niezbędne przy wynajmowaniu mieszkania, relacjonuje sytuację Ŝyciową innych, cytuje przysłowia, wymienia symbole związane z przyjaźnią/szczęściem U 3 zna elementy języka specjalistycznego


KOMPETENCJE

SPOŁECZNE

K1 posiada kompetencje w zakresie zastosowania wiedzy teoretycznej i praktycznej nabytej na kursie K2 posiada umiejętność funkcjonowania w innej kulturze K3 posiada umiejętność pracy w środowisku międzynarodowym

ORGANIZACJA ZAJĘĆ FORMA ZAJĘĆ

WYKŁAD

CWICZENIA W GRUPACH

LICZBA GODZIN A K L S P E 30

123

OPIS METOD PROWADZENIA ZAJĘĆ Metoda komunikacyjna: Celem metody komunikacyjnej jest rozwinięcie umiejętności skutecznego i swobodnego porozumiewania się w języku obcym w sposób odpowiadający danym okolicznościom. Wykorzystywanie tej metody podczas zajęć ma na celu stworzenie róŜnorodnych sytuacji zbliŜonych do komunikacji w Ŝyciu codziennym. Szczególnie istotne są ćwiczenia, w których uczestnicy odgrywają dialogi w parach, bądź prowadzą rozmowy w małych grupach. Metoda komunikacyjna promuje wykorzystywanie w trakcie zajęć autentycznych materiałów takich jak nagrania radiowe i telewizyjne oraz prasę. Materiały te mają przybliŜyć uczących się do prawdziwych sytuacji z Ŝycia codziennego. FORMY SPRAWDZANIA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA

E-n

aucz

anie

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szk

ole

Zajęci

a te

reno

we

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał

w d

ysku

sji

Ref

erat

Pra

ca

pise

mna

(e

sej)

Egz

amin

us

tny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

1. T

esty

2.

Roz

mow

a/

wyp

owie

dź n

a ok

reśl

ony

tem

at

W 1 x x x x W 2 x x x x W 3 x x x x U 1 x x x x U 2 x x x x U 3 x x x x K 1 K 2 K 3

OCENA e-nauczanie 5%, gry dydaktyczne 5%, projekty indywidualne 10%, projekty grupowe 10%, udział w dyskusji 25%, prace pisemne 10%, testy 15% wypowiedź na zadany temat 25%

UWAGI

LITERATURA

PODSTAWOWA

U.Koithan et all Aspekte Mittelstufe Deutsch Niveau B1+ (Kursbuch, Arbeitsbuch), Berlin/Monachium 2010

UZUPEŁNIAJĄCA 1. Baier G., Dittrich R.,

Deutsch – kurs egzaminacyjny – test

Goethe – Zertifikat B 2, Berlin 2009

2. Dreyer H., Schmitt R., Lehr – und Ubungsbuch der deutschen Grammatik. Neubearbeitung, Berlin

2009 3. Źródła internetowe,

materiały autorskie 4. Zabel H., Das neue

deutsche Wörterbuch, München 2001 i inne

słowniki

124


Konwersatorium 30 Ilość godzin w kontakcie z

prowadzącymi










bez kontaktu z prowadzącymi


gramatycznych 3



125



niestacjonarne

ROK I SEMESTR II NAZWA I POZIOM KURSU Język niemiecki B, B2 NAZWA W J. ANGIELSKIM GERMAN B, B2 GRUPA TREŚCI KSZTAŁCENIA (podstawowe, kierunkowe, specjalnościowe, poszerzające wiedzę ogólną, praktyki)


KOD 09.1-0000-001 PUNKTACJA ECTS 4 KOORDYNATOR mgr Anna Fertner

Zespół Języka Niemieckiego SPNJO: mgr J.Majkowska Kula, mgr R.Galarowicz, mgr J.BoŜym

OPIS KURSU (cele kształcenia) Celem kursu jest: 1. Zapoznanie studentów ze słownictwem niezbędnym do rozumienia dłuŜszych wypowiedzi, dyskusji i wykładów na temat im znany a tym samym rozumienia tematów związanych z zainteresowaniami osobistymi lub zawodowymi w wersji oryginalnej. 2. Przygotowanie absolwentów do swobodnej ustnej i pisemnej wypowiedzi w języku niemieckim w codziennej komunikacji, uzasadniania własnego punktu widzenia w danej kwestii oraz podawania argumentów za i przeciw względem moŜliwych rozwiązań. Rozbudowanie zasobu słownictwa i doskonalenie go poprzez ćwiczenie wymowy, jak teŜ zwrócenie uwagi na frazeologię. 3. Dostarczenie wiedzy potrzebnej do napisania jasnego tekstu na wiele tematów związanych np. z zainteresowaniami, zapoznanie studentów z róŜnymi stylami w listach o charakterze formalnym i nieformalnym. 4. Wskazanie i zwrócenie uwagi na róŜnice kulturowe między Polską, a krajami niemieckojęzycznymi, oraz krajami niemieckojęzycznymi między sobą. 5. Przygotowanie absolwentów do korzystania z niemieckojęzycznych stron internetowych i samodzielnego wyszukiwania aktualnych informacji, danych i statystyk. 6. Zapoznanie z podstawową wiedzą z zakresu słownictwa specjalistycznego na danym kierunku kształcenia. Przygotowanie absolwentów do samodzielnego. WARUNKI WSTĘPNE

WIEDZA Wiedza nabyta w trakcie kursu A


KURSY Kurs A

126

TREŚCI MERYTORYCZNE 60godz. Śmiech i jego znaczenie dla zdrowia; czasowniki rozdzielnie złoŜone. (2godz) Biorytm, sowy i skowronki-dyskusja. (2godz) Stres, sytuacje stresogenne, sposoby radzenia sobie ze stresem w codziennym Ŝyciu – dialogi. Zdrowe odŜywianie; zdania podrzędnie złoŜone z „wenn”. (2godz) Fast food, argumenty za/przeciw. (2godz) Slow food, dyskusja, pisanie listu. (2godz) Czas Perfekt, powtórzenie. (2godz) Praca, pieniądze, podatki, świadczenia związane z pracą i jej brakiem – rozszerzanie słownictwa; rekcja czasownika. (2godz) Moja praca – dyskusja. (2godz) Pracodawca państwowy i prywatny – dyskusja. (2godz) Oferty pracy – poznajemy słownictwo, piszemy Ŝyciorys i CV. (2godz) Tekst „Darauf kommt’s an” – rozmowa kwalifikacyjna, porównanie oczekiwań pracodawców w Polsce i w Niemczech, tworzenie pytań typu: worauf i odpowiedzi: darauf. (2godz) Zakładamy firmę, słownictwo związane z formalnościami, wizytą w urzędach, projekt strony internetowej – praca w grupach. (2godz) Przysłowia związane z pracą – dyskusja. (2godz) Moja wymarzona praca – statystyka, porównywanie priorytetów. (2godz) Znaczenie pracy w Ŝyciu człowieka – utrwalanie słownictwa. (2godz) Komputer, części składowe, czy komputer moŜe zastąpić nauczyciela – dyskusja. (2godz) Studia dla seniorów – dyskusja. (2godz) Kursy dokształcające, moje plany; konstrukcja bezokolicznikowa. (2godz) Jak naleŜy się uczyć – praca w grupach, dyskusja. (2godz) Rodzaje związków- małŜeństwo, związki nieformalne – dyskusja. (2godz) Rozwody, przyczyny i skutki – porównanie sytuacji w Polsce i krajach niemieckojęzycznych. (2godz) Ogłoszenia matrymonialne, piszemy i odpowiadamy; odmiana przymiotnika po rodzajniku nieokreślonym. (2godz) Mój(a) wymarzony(a) mąŜ/Ŝona - dyskusja, zdania względne. (2godz) Partner poznany w internecie – dyskusja (2godz) Czas wolny, jak spędzamy go najchętniej – dialogi (2godz) Kino czy telewizja, argumenty za i przeciw. (2godz) Mój ulubiony film – prezentacje. (2godz) Elementy języka specjalistycznego(4godz) EFEKTY KSZTAŁCENIA


WIEDZA

W1 zna omówione zagadnienia gramatyczne; W2 wykazuje znajomość słownictwa związanego ze zdrowiem: zdrowym odŜywianiem, procesami zachodzącymi w organizmie przy stresie, śmiechu, relacjonuje schemat biorytmu, przedstawia słownictwo niezbędne przy szukaniu pracy, załatwianiu formalności w urzędach, wymienia kryteria istotne dla pracodawców, przedstawia słownictwo umoŜliwiające dyskusję na temat komputerów/związków formalnych i nieformalnych W3 wykazuje znajomość elementów języka specjalistycznego

127

Efekt kształcenia dla kursu Efekty kształcenia dla kierunku UMIEJĘTNOŚCI

U1 samodzielnie tworzy i posługuje się omówionymi zagadnieniami gramatycznymi U2 przedstawia słownictwo opisujące zasady zdrowego odŜywiania, weryfikuje zalecenia dietetyków i lekarzy, które nie zawsze dają się zastosować w codziennym Ŝyciu, ocenia związki międzyludzkie róŜnego typu, wyszukuje w Internecie oferty pracy zgodne ze swoimi kwalifikacjami U3 zna elementy języka specjalistycznego


KOMPETENCJE

SPOŁECZNE



WYKŁAD

CWICZENIA W GRUPACH

LICZBA GODZIN A K L S P E 60 OPIS METOD PROWADZENIA ZAJĘC Metoda komunikacyjna: Celem metody komunikacyjnej jest rozwinięcie umiejętności skutecznego i swobodnego porozumiewania się w języku obcym w sposób odpowiadający danym okolicznościom. Wykorzystywanie tej metody podczas zajęć ma na celu stworzenie róŜnorodnych sytuacji zbliŜonych do komunikacji w Ŝyciu codziennym. Szczególnie istotne są ćwiczenia, w których uczestnicy odgrywają dialogi w parach, bądź prowadzą rozmowy w małych grupach. Metoda komunikacyjna promuje wykorzystywanie w trakcie zajęć autentycznych materiałów takich jak nagrania radiowe i telewizyjne oraz prasę. Materiały te mają przybliŜyć uczących się do prawdziwych sytuacji z Ŝycia codziennego. FORMY SPRAWDZANIA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA

E-n

aucz

anie

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szk

ole

Zajęci

a te

reno

we

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał

w d

ysku

sji

Ref

erat

Pra

ca

pise

mna

(e

sej)

Egz

amin

us

tny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

1. T

esty

2.

Roz

mow

a/

wyp

owie

dź n

a ok

reśl

ony

tem

at

W 1 x x x x W 2 x x x x W 3 x x x x W 4 x x x x U 1 x x x x U 2 x x x x U 3 x x x x U 4 x x x x K 1 K 2 K 3

128


UWAGI

LITERATURA

PODSTAWOWA

U.Koithan et all Aspekte Mittelstufe Deutsch Niveau B1 (Kursbuch, Übungsbuch), Berlin/Monachium 2010

UZUPEŁNIAJĄCA 1.Baier G., Dittrich R., Deutsch

– kurs egzaminacyjny – test Goethe – Zertifikat B 2, Berlin

2009 2.Dreyer H., Schmitt R., Lehr –

und Ubungsbuch der deutschen Grammatik.

Neubearbeitung, Berlin 2009 3.Źródła internetowe, materiały

autorskie 4.Zabel H., Das neue deutsche Wörterbuch, München 2001 i inne słowniki



prowadzącymi












gramatycznych 6



129

KARTA KURSU

Wydział Matematyczno-Fizyczno-Techniczny Uniwersytetu Pedagogicznego im. KEN


Niestacjonarne

ROK I SEMESTR III NAZWA I POZIOM KURSU Język niemiecki C, B2 NAZWA W J. ANGIELSKIM GERMAN C, B2 GRUPA TREŚCI KSZTAŁCENIA (podstawowe, kierunkowe, specjalnościowe, poszerzające wiedzę ogólną, praktyki)


KOD 09.1-0000-001 PUNKTACJA ECTS 4 KOORDYNATOR mgr Anna Fertner

Zespół Języka Niemieckiego SPNJO: mgr J.Majkowska Kula, mgr R.Galarowicz, mgr J.BoŜym

OPIS KURSU (cele kształcenia) Celem kursu jest: 1. Zapoznanie studentów ze słownictwem niezbędnym do rozumienia dłuŜszych wypowiedzi, dyskusji i wykładów na temat im znany a tym samym rozumienia tematów związanych z zainteresowaniami osobistymi lub zawodowymi w wersji oryginalnej. 2. Przygotowanie absolwentów do swobodnej ustnej i pisemnej wypowiedzi w języku niemieckim w codziennej komunikacji, uzasadniania własnego punktu widzenia w danej kwestii oraz podawania argumentów za i przeciw względem moŜliwych rozwiązań. Rozbudowanie zasobu słownictwa i doskonalenie go poprzez ćwiczenie wymowy, jak teŜ zwrócenie uwagi na frazeologię. 3. Dostarczenie wiedzy potrzebnej do napisania jasnego tekstu na wiele tematów związanych np. z zainteresowaniami, zapoznanie studentów z róŜnymi stylami w listach o charakterze formalnym i nieformalnym. 4. Wskazanie i zwrócenie uwagi na róŜnice kulturowe między Polską, a krajami niemieckojęzycznymi, oraz krajami niemieckojęzycznymi między sobą. 5. Przygotowanie absolwentów do korzystania z niemieckojęzycznych stron internetowych i samodzielnego wyszukiwania aktualnych informacji, danych i statystyk. 6. Zapoznanie z podstawową wiedzą z zakresu słownictwa specjalistycznego na danym kierunku kształcenia. Przygotowanie absolwentów do samodzielnego poszerzania wiedzy, związanej z wykorzystaniem języka obcego w Ŝyciu zawodowym.

WARUNKI WSTĘPNE

WIEDZA Wiedza nabyta w trakcie kursu A i B

UMIEJĘTNOŚCI Umiejętności nabyte w trakcie kursu A i B

130

KURSY Kurs A i B

TREŚCI MERYTORYCZNE 30 godz. Urlop indywidualny i zorganizowany – wady i zalety. (2godz)

Pozory mylą, nieudany urlop - pisanie zaŜalenia. (2godz)

Zamawianie wycieczki z przewodnikiem - dialogi, Konditionalis. (2godz)

Hotel, reklamacje – dialogi; Konjunktiv. (2godz)

Organizujemy pobyt zagranicznych turystów w naszym mieście – praca w grupach. (2godz)

Wolontariat za granicą – organizujemy wyjazd, praca w grupach, zdania celowe. (2godz)

Sport, moja ulubiona dyscyplina sportu, tryb rozkazujący. (2godz)

Dlaczego uprawianie sportu w Polsce jest tak niepopularne, porównanie z Niemcami – dyskusja. (2godz)

Ochrona środowiska – zagroŜenia. (2godz)

Sposoby ochrony środowiska, moŜliwości redukcji odpadów, projekty ekologiczne w naszej okolicy –

dyskusja; strona bierna. (2godz)

Elementy języka specjalistycznego (4godz)

Ćwiczenie technik egzaminacyjnych czytanie całościowe + ćwiczenia gramatyczne.(2godz)

Ćwiczenie technik egzaminacyjnych czytanie szczegółowe + ćwiczenia gramatyczne. (2godz)

Ćwiczenie technik egzaminacyjnych – słuchanie. (2godz)

EFEKTY KSZTAŁCENIA


WIEDZA

W1 zna omówione zagadnienia gramatyczne; W2 wykazuje znajomość słownictwa związanego z podróŜowaniem, słownictwa niezbędnego przy składaniu reklamacji w podróŜy, słownictwa związanego ze sportem i ochroną środowiska W3 wykazuje znajomość elementów języka specjalistycznego


UMIEJĘTNOŚCI

U1 samodzielnie tworzy i posługuje się omówionymi zagadnieniami gramatycznymi U2 przedstawia słownictwo związane z podróŜowaniem, , samodzielnie formułuje zaŜalenie, objaśnia i ocenia niechęć Polaków do uprawiania sportu, porównuje to z modą na sport w Niemczech U3 zna elementy języka specjalistycznego

131


SPOŁECZNE



WYKŁAD

CWICZENIA W GRUPACH

LICZBA GODZIN A K L S P E 30 OPIS METOD PROWADZENIA ZAJĘC Metoda komunikacyjna: Celem metody komunikacyjnej jest rozwinięcie umiejętności skutecznego i swobodnego porozumiewania się w języku obcym w sposób odpowiadający danym okolicznościom. Wykorzystywanie tej metody podczas zajęć ma na celu stworzenie róŜnorodnych sytuacji zbliŜonych do komunikacji w Ŝyciu codziennym. Szczególnie istotne są ćwiczenia, w których uczestnicy odgrywają dialogi w parach, bądź prowadzą rozmowy w małych grupach. Metoda komunikacyjna promuje wykorzystywanie w trakcie zajęć autentycznych materiałów takich jak nagrania radiowe i telewizyjne oraz prasę. Materiały te mają przybliŜyć uczących się do prawdziwych sytuacji z Ŝycia codziennego.


E-n

aucz

anie

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szk

ole

Zajęci

a te

reno

we

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał

w d

ysku

sji

Ref

erat

Pra

ca

pise

mna

(e

sej)

Egz

amin

us

tny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

1. T

esty

2.

Roz

mow

a/

wyp

owie

dź n

a ok

reśl

ony

tem

at

W 1 x x x x x x W 2 x x x x x x W 3 x x x x x x W 4 x x x x x x U 1 x x x x x x U 2 x x x x x x U 3 x x x x x x U 4 x x x x x x K 1 x K 2 x K 3 x


UWAGI Ostatni kurs wymaga zaliczenia z rozbiciem procentowym wg. poprzednich kryteriów, oraz egzaminu pisemnego i ustnego, będącego podsumowaniem całego lektoratu.

132

LITERATURA

PODSTAWOWA U.Koithan et all Aspekte Mittelstufe Deutsch Niveau B1 (Kursbuch, Übungsbuch), Berlin/Monachium 2010

UZUPEŁNIAJĄCA 1.Baier G., Dittrich R., Deutsch

– kurs egzaminacyjny – test Goethe – Zertifikat B 2, Berlin

2009 2.Dreyer H., Schmitt R., Lehr – und Ubungsbuch der deutschen Grammatik. Neubearbeitung, Berlin 2009 3.Źródła internetowe, materiały autorskie 4.Zabel H., Das neue deutsche Wörterbuch, München 2001 i inne słowniki



prowadzącymi










gramatycznych 7






133

KARTA KURSU

Nazwa Obliczenia inŜynierskie

Nazwa w j. ang. Engineering calculations


Koordynator

dr Natalia Ryłko


dr Natalia Ryłko


Celem kształcenia w zakresie przedmiotu Obliczenia inŜynierskie jest nauczenie studenta/-ki wykorzystywania metod matematycznych do rozwiązywania wybranych problemów z fizyki i

techniki. Zajęcia są prowadzone w języku polskim.

Warunki wstępne

Wiedza Student ma wiedzę z zakresu matematyki i fizyki na poziomie studiów I st. na kierunku edukacja techniczno-informatyczna, a takŜe podstaw inŜynierii materiałowej i metod obliczeniowych.

Umiejętności Posługuje się metodami rachunkowymi w praktyce obliczeniowej. Zna podstawowe prawa fizyki i potrafi wymienić zjawiska, zachodzące w wybranych procesach technicznych. Komunikuje się w stopniu umoŜliwiającym współpracę w grupie.

Kursy Matematyka 1, Matematyka 2, Matematyka 3, Fizyka, InŜynieria Materiałowa

Efekty kształcenia


kierunkowych

Wiedza

W01 Zna podstawową klasyfikację równań róŜniczkowych.

W02 Zna sposób rozdzielania zmiennych rozwiązywania równań róŜniczkowych.

W03 Posiada wiedzę ma temat rozwiązywania równań róŜniczkowych liniowych o współczynnikach stałych jednorodnych i niejednorodnych.

W04 Zna zasady tworzenia modeli matematycznych wybranych zagadnień fizyki i techniki.

K_W01

K_W01

K_W01

K_W01, K_W10

Umiejętności Efekt kształcenia dla kursu Odniesienie do efektów kierunkowych

134

U01 Potrafi rozwiązać proste równania róŜniczkowe zwyczajne.

U02 Potrafi zastosować metodę rozdzielania zmiennych w celu rozwiązania równań róŜniczkowych.

U03 Umie rozwiązywać równania róŜniczkowe liniowe o współczynnikach stałych (jednorodne i niejednorodne).

U04 Umie wybrane zagadnienia fizyczne lub techniczne zapisać językiem matematyki.

K_U01, K_U05, K_U08 K_U01, K_U10 K_U01, K_U10 K_U01K_U04, K_U07





K_K03, K_K04, K_K06 K_K05

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 10


Na zajęcia składają się ćwiczenia audytoryjne, w ramach których studenci po prezentacji prowadzącego samodzielnie rozwiązują zadania w tematyce zajęć.


135

E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Spr

awdz

enie

ro

zwią

zani

a ze

staw

u za

dań

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

ćw

icze

niac

h

Ref

erat

Pra

ca

czą

stko

wa

Egz

amin

ust

ny

Zal

icze

nie

pise

mne

Inne

W01 x x x W02 x x x W03 x x x W04 x x x U01 x x x U02 x x x U03 x x x U04 x x x K01 x K02 x


Uwagi


1. Równania róŜniczkowe zwyczajne rzędu pierwszego (zagadnienie początkowe,

zagadnienie brzegowe).

2. Metoda rozdzielania zmiennych

3. Równanie liniowe i jego całka ogólna.

4. Równania róŜniczkowe zwyczajne rzędu n, równania róŜniczkowe liniowe.

5. Tw. o superpozycji rozwiązań. 6. Rozwiązywanie układów równań róŜniczkowych o stałych współczynnikach

(jednorodnych i niejednorodnych).

7. Zastosowanie równań róŜniczkowych w modelowaniu procesów fizycznych i

technicznych.


1. L.D. Landau, J.M. Lipszyc, Fizyka teoretyczna – Teoria Pola;

2. F. Leja, Funkcje zespolone

3. F.W. Byron, R.W. Fuller, Matematyka w fizyce klasycznej i kwantowej, tom 2

4. A.Lenda , Wybrane rozdziały matematycznych metod fizyki

5. Numerical Recipes in Fortran, Cambridge University Press 1992, (ISBN 0-521-43064-X).

136


1. D.Potter, Metody obliczeniowe fizyki, PWN, Warszawa 1977. 2. P. Dennery and A. Krzywicki, Mathematics for Physicists


Wykład







10






137

KARTA KURSU

Nazwa Ochrona własności intelektualnej

Nazwa w j. ang. Intellectual property protection


Koordynator

dr Natalia Ryłko


dr Natalia Ryłko


Celem kształcenia w zakresie Ochrona własności intelektualnej jest nauczenie studenta/-ki poszanowania

własności intelektualnej oraz wykorzystywania jej zgodnie z obowiązującymi przepisami prawnymi. Zajęcia są prowadzone w języku polskim.

Warunki wstępne

Wiedza Student ma wiedzę z zakresu Wiedzy o społeczeństwie na poziomie liceum

Umiejętności Umiejętność przeprowadzenia dyskusji w oparciu o udostępnione materiały.

Kursy

Efekty kształcenia


Wiedza

W01 Zna zakres przedmiotowy własności intelektualnej

W02 Posiada wiedzę z zakresu aktów prawnych, regulujących ochronę własności intelektualnej.

W03 Zna podstawowe środki ochrony własności intelektualnej oraz instytucje chroniące własność intelektualną.

W04 Posiada wiedzę na temat odpowiedzialności karnej, cywilnej, pracowniczej, administracyjnej, etc.

K_W17

K_W17

K_W17

K_W17, K_W18

138


Umiejętności

U01 Umiejętność dostrzegania problemów, związanych z

ochroną własności intelektualnej . U02 Umiejętność korzystania z dóbr, objętych

prawami autorskimi, zgodnie z zasadami

dozwolonego prawnie uŜytku

K_U20 K_U20



K01 rozumie potrzebę przekazywania społeczeństwu informacji i opinii dotyczących róŜnych aspektów działalności inŜynierskiej


K_K03, K_K04, K_K08 K_K05

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 15


Zajęcia składają się z wykładów, w ramach których studenci zapoznają się z wybranymi zagadnieniami z dziedziny ochrony własności intelektualnej. Zajęcia kończą się przeprowadzeniem testu wielokrotnego wyboru. Formy sprawdzania efektów kształcenia

139

E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Spr

awdz

enie

ro

zwią

zani

a ze

staw

u za

dań

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

w

ykła

dach

Ref

erat

Pra

ca

czą

stko

wa

Egz

amin

ust

ny

Zal

icze

nie

w

form

ie te

stu

Inne

W01 x x W02 x x W03 x x W04 x x U01 x x U02 x x U03 x x U04 x x K01 x K02 x

Kryteria oceny Ocena końcowa jest oceną ze sprawdzania wiedzy w formie testu wielokrotnego wyboru.

Uwagi


1. Pojęcia własności intelektualnej ; rozwój regulacji ochronnych; 2. Przedmiot ochrony prawa własności intelektualnej. 3. Transfer własności intelektualnej . 4. Komercjalizacja własności intelektualnej . 5. Środki ochrony własności intelektualnej. Instytucje chroniące własność intelektualną. 6. Odpowiedzialność karna, cywilna, pracownicza, administracyjna korporacyjna. 7. Zbieg reŜimów odpowiedzialności.


1. W. Kotarba (red.), Ochrona wiedzy a kapitał intelektualny organizacji, Warszawa 2006. 2. J. Barta (red.), Prawo autorskie, Warszawa 2007.


1. E. Nowińska, U. Promińska, M. du Vall, Prawo własności przemysłowej, Wydanie 4, Warszawa

2008

140


Wykład 15








5





141

KARTA KURSU

Nazwa Organizacja pracy, zarządzanie i ergonomia

Nazwa w j. ang.





Cele nauczania w zakresie przedmiotu Organizacja pracy, zarządzanie i ergonomia obejmują poznanie podstawowych pojęć z zakresu organizacji i zarządzania. Celem kształcenia jest równieŜ analiza zagadnień teorii organizacji i zarządzania w kontekście nowoczesnego zarządzania w warunkach gospodarki wolnorynkowej. Kus prowadzony jest w języku polskim. Warunki wstępne

Wiedza Student ma wiedzę z zakresu podstawowych pojęć z makroekonomii i mikroekonomii.

Umiejętności Student potrafi zinterpretować i analizować podstawowe zjawiska ekonomiczne w kontekście zachodzących zmian w gospodarce rynkowej

Kursy Ekonomia

Efekty kształcenia


142

W01 –Zna podstawowe pojęcia z zakresu zarzadzania. W02 - Posiada ogólną wiedzę na temat metod zarządzania małym przedsiębiorstwem. W03 – Ma wiedzę dotyczącą głównych teorii zarządzania W04 – Ma wiedzę dotyczącą podstawowych funkcji zarządzania: planowania, organizowania, kierowania ludźmi i kontroli w przedsiębiorstwach. W05 – Zna zasady podejmowani decyzji w przedsiębiorstwie oraz rodzaje władzy, którą posiadają kierownicy. W06- Zna podstawy zarzadzania zasobami ludzkimi W07- Ma podstawową wiedzę w obszarze globalizacji przedsiębiorstw oraz gospodarki. W08 - Zna współczesne struktury organizacyjne W09 – Posada wiedzę dotyczącą zarządzanie strategicznego W10- Zna podstawowe pojęcia, zadania oraz sfery oddziaływania ergonomii W11- Rozumie znaczenie inŜynierii ergonomicznej

K_W16 K_W16 K_W16 K_W16 K_W16 K_W16 K_W16 K_W16 K_W16 K_W16 K_W16


kierunkowych

Umiejętności

U01- Potrafi powiązać zagadnienia teorii organizacji i zarządzania w kontekście nowoczesnego zarządzania w warunkach gospodarki wolnorynkowej U02- Student potrafi zaprojektować ergonomiczne stanowisko pracy U03 – Umie ocenić relacje pomiędzy ergonomią i ochroną pracy

K_U01, K_U05 K_U21, K_U05 K_U21 K_U05



K01- Współpracuje w grupie z kolegami podczas problemów poruszanych na wykładach.

K02 - Wskazuje argumenty i kontrargumenty w sporach i

dyskusjach, wykazuje chęć brania udziału w dyskusjach

K03 - Student rozumie znaczenie zarządzania małym

przedsiębiorstwem w pracy inŜyniera.

K_K03 K_K06 K_K01

143

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 30


Zajęcia prowadzone są w formie wykładu podczas którego prezentowana jest treść wykładu w formie prezentacji multimedialnej.


E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x W02 x W03 x W04 x W05 x W06 x W07 x W08 x W09 x W10 x W11 x U01 x x U02 x U03 x K01 x K02 x K03 x x

144

Kryteria oceny

Kolokwium zaliczeniowe z wykładów

Uwagi


1. Podstawowe pojęcia, definicje, określenia z zarządzania 2. Znaczenie teorii organizacji i zarządzania wśród innych dyscyplin naukowych oraz w

kontekście poglądów szkół: naukowej organizacji pracy, klasycznej teorii zarządzania, behawioralnej, systemowej oraz kierunków systemowego i sytuacyjnego.

3. Socjo-techniczne czynniki sprawnego działania ludzi oraz organizacji, 4. Projektowanie organizacji i jej struktur, 5. Organizacja i kierowanie zmianami organizacyjnymi 6. Gospodarka zasobami ludzkimi, 7. Podejmowanie decyzji. 8. Władza i autorytet. 9. Formy, funkcje i wartości partycypacji pracowniczej. 10. Globalizacja organizacji w kontekście planowania decyzji i zarządzania strategicznego,

postępu techniczno-organizacyjnego. 11. Organizacji zespołów i pracy zespołowej, 12. Komunikacja i negocjowanie, 13. Definicje cele i zakres ergonomii. Podstawowy układ ergonomiczny. 14. Współczesna ergonomia oraz zadania inŜynierii ergonomicznej, 15. Zasady ergonomii korekcyjnej i koncepcyjnej oraz prawnych problemów ochrony pracy.


1. J.A.F.Stoner, R.E.Freeman, D.R.Gilbert jr.: Kierowanie, PWN, Warszawa, 2001 2. Praca zbiorowa: Zarządzanie – teoria i praktyka (pod red. A.K. Koźmińskiego). Wyd. Nauk. PWN,

Warszawa, 1999 3. Griffin R., W., Podstawy zarządzania organizacjami. Wyd. PWN, Warszawa 1998. 4. R.A.Webber: Zasady zarządzania organizacjami. Wyd.PWE, Warszawa 1984 5. A.Pocztowski „Zarządzanie zasobami ludzkimi. Strategie-Procesy-Metody”, Polskie Wyd.

Ekonomiczne, 2006 6. Zimniewicz K ,Współczesne koncepcje i metody zarządzania. Warszawa, PWE, 2000 7. Grzybowski M., Organizacja i zarządzanie, AMW, Gdynia 2000 8. Górska E.,Ergonomia, Warszawa, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej 2007 9. Olszewski J.: Podstawy ergonomii i fizjologii pracy. Poznań, Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej

1997 Wykaz literatury uzupełniającej

1. H.Bieniok z zesp.: Metody sprawnego zarządzania – jak zarządzać w praktyce. Agencja Wyd.Placet , Warszawa 1997

2. Martyniak Z., Nowe metody i koncepcje zarządzania. Wyd. AE w Krakowie. Kraków 2002. 3. Górska E., Tytyk E.: Ergonomia w projektowaniu stanowisk pracy. Podstawy teoretyczne.

Warszawa, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej 1998 4. Czasopisma naukowe z zakresu organizacji i zarządzania

145


Wykład 30

Konwersatorium (ćwiczenia, laboratorium itd.) ---






--


--





146

KARTA KURSU

Nazwa Podstawy konstrukcji i eksploatacji maszyn 1

Nazwa w j. ang. Fundamental Machine Design 1


Koordynator Dr inŜ. Paweł Hyjek Zespół dydaktyczny


Celem kształcenia w zakresie przedmiotu Podstawy konstrukcji i eksploatacji maszyn 1 jest zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami i twierdzeniami z zakresu budowy maszyn, ich wytrzymałości i czynnikami na nią wpływajacymi. Cele nauczania obejmują teŜ wyrobienie umiejętności projektowania prostych konstrukcji i układów mechanicznych oraz zastosowania posiadanej wiedzy do interpretacji zjawisk z którymi ma się do czynienia w eksploatacji maszyn i urządzeń. Kurs prowadzony jest w języku polskim. Warunki wstępne

Wiedza

Student ma podstawową wiedzę z zakresu matematyki, fizyki, materiałoznawstwa, grafiki inŜynierskiej i mechaniki technicznej . Dodatkowo wykazuje się znajomością zagadnień dotyczących unifikacji i normalizacji zapisu konstrukcji: zasad zapisu cech geometrycznych, wymiarowych oraz własności uŜytkowych odwzorowanych obiektów, Ponadto zna elementarne pojęcia i twierdzenia z zakresu mechaniki punktu materialnego i bryły sztywnej oraz wytrzymałości materiałów.

Umiejętności

Posiada umiejętność poszukiwania i selekcji informacji o charakterze technicznym, odczytywania oraz samodzielnego wykonywania rysunków technicznych maszynowych. Zna, podstawy projektowania prostych układów mechanicznych i zastosowania posiadanej wiedzy do interpretacji zjawisk występujących w eksploatacji maszyn i urządzeń

Kursy Matematyka 1, 2 i 3, Fizyka, Mechanika techniczna 1 i 2 , Nauka o materiałach 1, 2 i 3, Grafika inzynierska, InŜynieria wytwarzania 1, Obliczenia inŜynierskie

Efekty kształcenia


147

W01, Zna kryteria oceny projektowanych konstrukcji, W02, Posiada zdolność doboru cech konstrukcyjnych w oparciu o analizę stanu obciąŜeń oraz warunków pracy, W03, Posiada zdolność doboru materiału konstrukcyjnego pod względem właściwości fizycznych i mechanicznych. W04, Wykazuje znajomość problematyki niezawodności i bezpieczeństwa konstrukcji, W05, Zna podstawy maszynoznawstwa, W06, Zna zasady projektowania w powiązaniu z wytwarzaniem i eksploatacjąi typowych części maszyn W07, Posiada wiedzę na temat elementów, cześci, mechanizmów, układów maszyn oraz ich połączeń,

K_W01, K_W02, K_W04, K_W05, K_W10, K_W11, K_W14, K_W17

K_W01, K_W02, K_W03 K_W04, K_W05,

K_W10, K_W11, K_W14 K_W01, K_W02, K_W03

K_W04, K_W05, K_W10, K_W11, K_W14 K_W01, K_W02, K_W03

K_W04, K_W05, K_W10, K_W11, K_W14

K_W05, K_W09, K_W10, K_W11, K_W13, K_W16

K_W01, K_W02, K_W03 K_W04, K_W05,

K_W10, K_W11, K_W14 K_W02, K_W03 K_W04, K_W05, K_W10, K_W11


Umiejętności

U01, Umie rozróŜnić podstawowe elementy i czesci maszyn, zna proste urządzenia ich budowę i zasadę działania, U02, Potrafi wykonać obliczenia wytrzymałościowe, U03, Potrafi dobrac odpowiedni materiał dla elementów konstrukcji, U04, Porafi dobrac odpowiednia metodę wytwarzania dla elementu w celu osiagniecia poŜądanego rezultatu, U05, Potrafi posługiwac sie normami, tabelami profilii, konstrukcji i doboru cząści, U06, Posiada umiejętność samodzielnego opracowania projektów typowych części maszyn oraz połączeń części maszyn, podejmuje zadania projektowe i zdobywa potrzebną wiedzę,

K_U05, K_U06, K_U07, K_U09, K_U11, K_U13,

K_U14, K_U21 K_U01, K_U05, K_U08, K_U09, K_U11, K_U12,

K_U13, K_U14 K_U01, K_U05, K_U08

K_U11, K_U13 K_U01, K_U05, K_U08

K_U11, K_U13 K_U01, K_U05, K_U08 K_U11, K_U13, K_U20 K_U01, K_U05, K_U06, K_U08, K_U11, K_U12, K_U13, K_U14, K_U15

K_U20, K_U22


kierunkowych

148

K01, Rozwiązuje wspólnie z kolegami problemy związane z budową, konstrukcją i poprawną ekspoloatacją prostych maszyn i urządzeń,

K02, ZauwaŜa dynamicznie zmieniające się trendy i rozwiązania w projektowaniu elementów konstrukcji,

K03, Przestrzega zasad etyki w pracy projektowo-inŜynierskiej.

K_K03, K_K04

K_K01, K_K02, K_K07

K_K05, K_K08

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 10 15


Na zajęcia składa się wykład i ćwiczenia audytoryjne w ramach których studenci rozwiązują zadania rachunkowe oraz opracowują projekty w grupie . Nadzorowana przez prowadzącego ćwiczenia praca studentów poprzedzona jest prezentacją przykładu.


E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x x x x x W02 x x x x x W03 x x x x x W04 x x x x x W05 x x x x x W06 x x x x x W07 x x x x x U01 x x x x U02 x x x U03 x x x x U04 x x x x

149

U05 x x x U06 x x x K01 x x K02 x x x x x K03 x x x

Kryteria oceny

Kolokwia, weryfikacja umiejętności rozwiązywania prostych zadań rachunkowych w trakcie zajęć oraz opracowanych projektów. Ocena końcowa ćwiczeń jest średnią z ocen.

Przedmiot kończy się egzaminem. Ocena końcowa egzaminu jest oceną egzaminu pisemnego i/lub ustnego.

Uwagi


1. Zasady konstruowania części maszyn, Połączenia nitowe, spajane, wciskowe, Połączenia kształtowe, Połączenia gwintowe, Osie, wały, sposoby ich łoŜyskowania, ŁoŜyska toczne i ślizgowe, Przekładnie zębate, cierne i pasowe-budowa, Sprzęgła, Hamulce.


1.Osiński Z., Bajon W., Szucki T.: Podstawy Konstrukcji Maszyn, WNT , 1986, 2. A.Rutkowski., Części maszyn, wyd. WSiP 2011, 3. W. Korewa, Części maszyn, wyd. PWN, 1976., 4. R. Knosala., A. Gwiazda., A. Baier , P. Gendarz , Podstawy konstrukcji maszyn. Przykłady obliczeń, wyd. WNT, 2000, 5. pod red. M.Dietrich, Podstawy Konstrukcji Maszyn t.1-3, wyd.WNT, 1995,1999 Wykaz literatury uzupełniającej

1. Pr. zb. pod red. F. Stachowicza, WSiP, Wytwarzanie i konstrukcja elementów maszyn, wyd. Oficyna Politechniki Rzeszowskiej, Rzeszów 1996. 2. Pr. zb. pod red. K. Tubielewicza, Technologia, konstrukcja i eksploatacja maszyn, wyd. Politechniki Częstochowskiej, Częstochowa 1999. 3. Mały Poradnik Mechanika, wyd. PWT, Warszawa 1961. 4. Pod red. Z.Osiński, Podstawy Konstrukcji Maszyn, wyd. PWN, 2012 5. A. Rutkowski, A. Stępniewska, Zbiór zadań z części maszyn, wyd.WSiP, 2011

150


Wykład 10








10





151

KARTA KURSU

Nazwa Podstawy procesów technologicznych

Nazwa w j. ang. Fundamentals of Technological Processes




Celem kształcenia jest zrozumienie związków pomiędzy procesem technologicznym, a zjawiskami z zakresu fizyki i chemii materiałów. Kurs fizykochemicznych podstaw procesów technologicznych zapozna studentów z podstawowymi zagadnieniami z zakresu fizyki i chemii materiałów determinującymi przebieg procesów technologicznych, w szczególności krystalografii i termodynamiki. W zakresie krystalografii zostanie omówiona geometria kryształów, a następnie defekty sieci. Objaśnione zostaną mechanizmy odkształcenia plastycznego. Przedstawione będą zagadnienia dyfuzji w ciałach stałych (I oraz II prawo Ficka). Omówiony zostanie proces krystalizacji jak równieŜ zjawiska związane z procesem wyŜarzania materiałów, takie jak: zdrowienie, rekrystalizacja oraz rozrost ziaren. Cele nauczania podstaw procesów technologicznych obejmują wstępne przygotowanie studentów do zapoznania się w toku dalszych studiów z zagadnieniami z zakresu inŜynierii materiałowej. Język prowadzenia zajęć: polski. Warunki wstępne

Wiedza

Student ma podstawową wiedzę z zakresu fizyki i matematyki. Posiada

wiedzę dotyczącą metod rozwiązywania równań róŜniczkowych rzędu

pierwszego i drugiego oraz całek. Rozumie podstawowe zjawiska fizyczne i

chemiczne.

Umiejętności

Posługuje się metodami rachunkowymi w praktyce obliczeniowej. Potrafi interpretować uzyskane wyniki działań matematycznych. Prawidłowo określa jednostki obliczanych wielkości fizycznych i chemicznych. Komunikuje się w stopniu umoŜliwiającym pracę w grupie.

Kursy Matematyka 1, Fizyka

152

Efekty kształcenia


Wiedza

W01 Posiada wiedzę dotyczącą podstawowych zjawisk fizycznych i chemicznych występujących w procesach technologicznych W02 Zna spalania W03 Ma wiedzę dotyczącą roli procesów dyfuzji W04 Posiada wiedzę w zakresie procesów wymiany

energii na sposób ciepła. W05 Zna metody określania sprawności i wydajności

cieplnej silników, pomp ciepła i chłodziarek W06 Posiada wiedzę niezbędną do analizowania prostych procesów technologicznych.

K_W09, K_W10 K_W09, K_W10 K_W09, K_W10 K_W09, K_W10 K_W09, K_W10 K_W09, K_W10


Umiejętności

U01 Potrafi zidentyfikować fizyczne i chemiczne zjawiska

w procesie technologicznym U02 Analizuje fizykochemiczne podstawy procesu

technologicznego. U03 Podejmuje proste zadania projektowe i zdobywa potrzebną wiedzę..

K_U09, K_U10 K_U09, K_U10 K_U09, K_U10



K01 Współpracuje z kolegami podczas rozwiązywania problemów termodynamiki technicznej w ramach ćwiczeń.

K02 ZauwaŜa dynamicznie zmieniające się trendy i rozwiązania w technologii.

K03 Przestrzega zasad etyki w pracy projektowo- inŜynierskiej..

K_K09, K_K10 K_K09, K_K10 K_K09, K_K10

153

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 10




E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x x x W02 x x x W03 x x x W04 x x x W05 x x x W06 x x x

U01 x x U02 x x U03 x x

K01 x x K02 x x K03 x

Kryteria oceny


154

Uwagi


1. Kształtowanie struktury i właściwości materiału przez proces technologiczny.

WspółzaleŜność: materiał (proces – struktura – właściwości) -> funkcja uŜytkowa

2. Podstawy krystalicznej budowy ciał stałych

3. Dyfuzja

4. Spalanie

5. Wymiana ciepła

6. Elementy Termodynamiki procesowej. Kierunek przebiegu procesów .

7. Odkształcenie plastyczne

Krzepnięcie i krystalizacja.


PODSTAWOWA

1. S. Michałowski, K. Wańkowicz: Termodynamika Procesowa, Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, 1999

2. Z. Kędzierski : Przemiany fazowe w układach skondensowanych, AGH Uczelniane Wydawnictwa Naukowo - Dydaktyczne Kraków 2003 3. M. Blicharski : Wstęp do inŜynierii materiałowej, Wydawnictwo Nauko-wo - Techniczne, 2003 4. H. Bala : Wstęp do chemii materiałów, Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, 2003 Wykaz literatury uzupełniającej

UZUPEŁNIAJĄCA

1.Z. Kędzierski : Termodynamika Stopów, AGH Uczelniane Wydaw-nictwa Naukowo - Dydaktyczne, Kraków 1999 2.M. F. Ashby, D.R.H. Jones : Materiały InŜynierskie, tom 1 i 2, Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, Warszawa 1995, 1996 Bilans godzinowy zgodny z CNPS (Całkowity Nakład Pracy Studenta)

Wykład 10





Ilość godzin pracy studenta Lektura w ramach przygotowania do zajęć 25

155


10


5





156

− KARTA KURSU

Nazwa Podstawy informatyki i systemów informatycznych

Nazwa w j. ang.


Koordynator Dr inŜ. Paweł Kurtyka Zespół dydaktyczny

dr inŜ Paweł Kurtyka


Celem kształcenia jest zdobycie wiedzy z zakresu podstaw informatyki, teorii informacji oraz nabycie umiejętności pracy w systemie UNIX/LINUX z uwzględnieniem awk, sed oraz podstaw pisania skryptów. Przedmiot prowadzony w języku polskim

Warunki wstępne

Wiedza Zna budowę i podstawy działania komputera

Umiejętności Potrafi obsługiwać komputer na poziomie podstawowym

Kursy ------------------------------------------------------------

Efekty kształcenia


Wiedza

W01, zna podstawowe zagadnienia teorii informacji. W02, zna budowę systemu operacyjnego (UNIX/Linux/Windows) W03, wie jak korzystać z systemu w celu uzyskania wymaganych rezultatów W04, wie jak, korzystać z dostępnych narzędzi systemowych oraz jaką składnię mają awk, sed i skrypty powłokowe (bash)

K_W01, K_W06

K_W06, K_W17

K_W06, K_W17

K_W06, K_W17

157


Umiejętności

U01, potrafi przeliczać pomiędzy systemami liczbowymi i wykorzystać tą wiedzę w pracy z komputerem U02, potrafi pracować pod kontrolą systemu operacyjnego. U03, potrafi wykorzystać narzędzia i dodatki oprogramowanie w celu usprawnienia pracy systemu i w systemie. U04, potrafi pisać proste skrypty z wykorzystaniem awk, sed w celu automatyzacji zadań.

K_U02, K_U10

K_U02

K_U02

K_U02, K_U16




K_K03 K_K05

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 15 30


Zajęcia prowadzone są w formie wykładu omawiającego zagadnienia teoretyczne i wprowadzające w zagadnienia praktyczne wraz z prezentacją najistotniejszych tematyk, oraz laboratoriów na których studenci wykorzystują zdobytą wiedzę teoretyczną do praktycznej pracy w systemie operacyjnym.

158


E – learning

Gry

dydaktyczne

Ćwiczenia w szkole

Zajęcia terenowe

Praca laboratoryjna


Projekt

grupowy

Udział w dyskusji

Referat


Egzamin ustny

Egzamin pisemny

Inne

W01 x x W02 x x x W03 x x x W04 x x x U01 x x U02 x x U03 x x U04 x x x U05 x x x K01 x x x K02 x x x

Kryteria oceny

Student otrzymuje końcową ocenę z laboratoriów na podstawie średniej ocen z cząstkowych kolokwiów i projektów indywidualnych. Ocenę końcową z przedmiotu stanowi ocena z egzaminu, który jest w formie praktycznej i obejmuje wszystkie zagadnienia poruszane w ramach zajęć.

Uwagi


Systemy liczbowe i przeliczanie pomiędzy nimi Podstawowe zagadnienia teorii informacji Budowa systemów operacyjnych (Unix/Windows) Podstawy pracy w systemie UNIX/Linux Zaawansowane narzędzia systemowe Podstawy pisania skryptów powłokowych z wykorzystaniem awk, sed Automatyzacja zadań systemowych z wykorzystaniem skryptów


159

• Teoretyczne podstawy informatyki; P. Moszner, A. Szydełko, R. Tadeusiewicz, Wydawnictwo Naukowe WSP, Kraków 1998

• Information and Coding Theory, Gareth A. Jones and J. Mary Jones, Springer, 2000. • Elements of Information Theory, Thomas M. Cover and Joy A. Thomas, Wiley Series in

Telecommunications, 1991. • P. Norton i H. Hahn: Petera Nortona przewodnik po Unix-ie, PLJ, 1993; • M. J. Rochkind: Programowanie w systemie Unix dla zaawansowanych, WNT. 1993; • Manual systemowy


1. http://www.programmersheaven.com/


Wykład 10








30





160

KARTA KURSU

Nazwa Podstawy automatyki i robotyki

Nazwa w j. ang. Automation and Robotics


Koordynator dr hab. inŜ. Kazimierz Jaracz, prof. UP Zespół dydaktyczny



Celem kształcenia jest: - poznanie funkcjonowania układów sterowania i układów automatycznej regulacji, metod opisu matematycznego tych układów, - badanie stanów dynamicznych, elementów i układów automatyki, rodzajów regulatorów i metod nastawiania ich parametrów, - poznanie kryteriów stabilności układów, - poznanie budowy i działania, kinematyki robotów, - nabycie umiejętności programowania robotów i znajomości rodzajów robotów. Przedmiot prowadzony jest w języku polskim. Warunki wstępne

Wiedza

Student ma podstawową wiedzę z zakresu matematyki i fizyki. Zna rachunek wektorowy oraz macierzowy. Posiada wiedzę dotyczącą metod rozwiązywania równań róŜniczkowych i całek. Rozumie podstawowe zjawiska fizyczne. Zna przekształcenie Fourier'a i szereg Fourier'a

Umiejętności

Posługuje się metodami rachunkowymi w praktyce obliczeniowej. Potrafi interpretować uzyskane wyniki działań matematycznych. Rozwiązuje równania algebraiczne, układy równań w dziedzinie liczb rzeczywistych i zespolonych. Oblicza całki i pochodne. Komunikuje się w stopniu umoŜliwiającym współpracę w grupie. Umie w stopniu podstawowym dokonywać pomiarów elektrycznych.

Kursy Matematyka 1, Matematyka 2, Matematyka 3, Fizyka, Elektrotechnika

Efekty kształcenia


161

W01 – zna podstawy teorii, strukturę i wybrane przykłady zastosowań układów automatycznej regulacji w otoczeniu człowieka, w celu samoczynnego sterowania, regulowania i kontrolowania roŜnych procesów, operacji, działań itp. W02 – zna sposoby opisu obiektów automatyki, modele matematyczne podstawowych członów dynamicznych i regulatorów typu P, I, PI, PD, PID, schematy blokowe i działania na tych schematach. W03 – zna strukturę manipulatorów i robotów, metod sterowania manipulatorów oraz układy komunikowania się z otoczeniem za pomocą czujników,

K_W01, K_W08 K_W01, K_W08, K_W10 K_W01, K_W06, K_W08, K_W14, K_W16


Umiejętności

U01 – umie konstruować modele matematyczne elementów i układów automatyki, U02 – umie badać własności dynamiczne tych układów, dokonać oceny jakości regulacji, stabilności i doboru parametrów regulatora. U03 – umie programować wybrane modele robotów U04 – umie ocenić jakoś regulacji stosując wybrane metody

K_U05, K_U08, K_U09, K_U12, K_U19 K_U05, K_U08, K_U09, K_U19 K_U01, K_U03, K_U05, K_U08, K_U11, K_U16, K_U21, K_U23 K_U05, K_U08, K_U10, K_U11


kierunkowych


K01 – potrafi pracować w grupie, K02 – profesjonalnie realizuje swoje zadania

K_K01, K_K04 K_K05

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 10 15

162


Na zajęcia składa się wykład i ćwiczenia laboratoryjne. Na zajęciach studenci są podzieleni na zespoły. KaŜdy zespół przeprowadza niezaleŜnie doświadczenia. Po zakończonych zajęciach studenci są obowiązani do dostarczenia prowadzącemu sprawozdań ze wszystkich ćwiczeń.


E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x x W02 x x W03 x x U01 x x x U02 x x x U03 x x x U04 x x x K01 x x x K02 x x x

Kryteria oceny

Wykład

Warunkiem zaliczenia wykładu jest oddanie i zaliczenie pracy kontrolnej

Ćwiczenia laboratoryjne

BieŜące ocenianie, kolokwium przeprowadzane na końcu semestru. Warunkiem otrzymania zaliczenia jest oddanie i zaliczenie wszystkich sprawozdań z przeprowadzonych ćwiczeń.

Uwagi

163


1. podstawy teorii, struktura i wybrane przykłady zastosowań układów automatycznej regulacji w otoczeniu człowieka, w celu samoczynnego sterowania, regulowania i kontrolowania roŜnych procesów, operacji, działań itp. 2. sposoby opisu obiektów automatyki, modele matematyczne podstawowych członów dynamicznych i regulatorów typu P, I, PI, PD, PID, 3. schematy blokowe i działania na tych schematach. 4. struktura manipulatorów i robotów, metod sterowania manipulatorów oraz układy komunikowania się z otoczeniem za pomocą czujników. 5. Programowanie robotów Wykaz literatury podstawowej - Franaszek M., Jaracz K.: Wprowadzenie do automatyki, cybernetyki, informatyki cz.I. WN

WSP, Krakow, 1990. - Jaracz K.: Rachunek operatorowy Laplace’a i jego zastosowanie. WN WSP, Krakow, 1990. - Jaracz K., Mendrek-Kukułka E.: Zbior zadań z podstaw automatyki. WN WSP, Krakow 1990 - Szklarski L., Jaracz K.: Zastosowanie rachunku operatorowego Laplace’a do zagadnień

napędu elektrycznego. PWN, Warszawa 1984 Wykaz literatury uzupełniającej

- Jaracz K., Urbańska-Maciejewska M.: Postawy automatyki. WN WSP, Krakow 1985 - Morecki A., Knapczyk J.(red.): Podstawy robotyki. Teoria i elementy manipulatorow i robotow. WNT, Warszawa, 1994. - Siemieniako F., Gawrysiak M.: Automatyka i robotyka. WSiP,Warszawa 1996. - Ramos Arreguin J. M.: Automation and Robotics, Publisher: InTech 2008, ISBN-13:9783902613417 - anglojęzyczne instrukcje obsługi wybranych robotów Bilans godzinowy zgodny z CNPS (Całkowity Nakład Pracy Studenta)

Wykład 10







5


5





164

KARTA KURSU

Nazwa Podstawy techniki mikroprocesorowej - laboratorium

Nazwa w j. ang. Bases of microprocessor techniques - laboratory


Koordynator dr inŜ. Wiktor Hudy


mgr Tomasz Heilig

mgr inŜ. Jan Bylina


Celem kształcenia jest poznanie zagadnień związanych z programowaniem mikrokontrolerów sterujących nowoczesnymi układami scalonymi. Przedmiot prowadzony jest w języku polskim.

Warunki wstępne

Wiedza

Student ma podstawową wiedzę z zakresu matematyki i fizyki. Zna rachunek wektorowy oraz macierzowy. Posiada wiedzę dotyczącą metod rozwiązywania równań róŜniczkowych i całek. Rozumie podstawowe zjawiska fizyczne. Zna przekształcenie Fourier'a i szereg Fourier'a. Zna podstawowe prawa elektrotechniki i elektroniki. Zna budowę i zasadę działania podstawowych elementów pasywnych i aktywnych spotykanych w obwodach elektrycznych.

Umiejętności

Posługuje się metodami rachunkowymi w praktyce obliczeniowej. Potrafi interpretować uzyskane wyniki działań matematycznych. Komunikuje się w stopniu umoŜliwiającym współpracę w grupie. Potrafi dokonywać pomiarów elektrycznych i analizować obwody elektryczne.

Kursy Matematyka 1, Matematyka 2, Fizyka, Elektronika, Elektrotechnika

Efekty kształcenia


kierunkowych

165

W01 – zna zagadnienia związane z programowaniem mikrokontrolerów sterujących nowoczesnymi układami scalonymi, W02 – zna metody pozwalające na analizę problemu programowania, zasad tworzenia kodów źródłowych, kompilacji i uruchamiania programów.

K_W06, K_W08 K_W06, K_W08


kierunkowych

Umiejętności

U01 – umie tworzyć algorytmy, pisać kody źródłowe oraz testować programy umoŜliwiające poprawną pracę mikrokontrolera. U02 – umie projektować mikroprocesorowe układy elektroniczne.

K_U01, K_U10, K_U16 K_U01, K_U11, K_U19



K01 – potrafi pracować w grupie, K02 – profesjonalnie realizuje swoje zadania

K_K01, K_K03, K_K04 K_K05

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 15


Na zajęciach studenci są podzieleni na zespoły. KaŜdy zespół programuje mikrokontrolery. Po zakończonych zajęciach studenci są obowiązani do dostarczenia prowadzącemu sprawozdań ze wszystkich ćwiczeń.

166


E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x x W02 x x U01 x x U02 x x K01 x x K02 x x

Kryteria oceny

Kolokwium zaliczeniowe. Przedstawienie projektu urządzenia elektronicznego sterowanego mikrokontrolerem oraz programu sterującego. Warunkiem uzyskania zaliczenia jest wcześniejsze zaliczenie wszystkich sprawozdań z przeprowadzonych ćwiczeń.

Uwagi


Zagadnienia związane z programowaniem mikrokontrolerów sterujących nowoczesnymi układami scalonymi. W ramach przedmiotu prezentowane są metody pozwalające na analizę problemu programowania, zasad tworzenia kodów źródłowych, kompilacji i uruchamiania programów.

Wykaz literatury podstawowej - Górecki P.: Mikrokontrolery dla początkujących. BTC Warszawa 2003 - Gałka P.: Podstawy programowania mikrokontrolera 8051. ZNI "Mikon" Warszawa 1995 - Starecki T.: Mikrokontrolery 8051 w praktyce. BTC Warszawa 2003 - Wiązania M.: Programowanie mikrokontrolerów AVR w języku Bascom. BTC Warszawa 2004


- Borkowski A.: Zasilanie urządzeń elektronicznych. WKiŁ Warszawa 1990 - Bogusz J.: Programowanie mikrokontrolerów 8051 w języku C w praktyce. BTC Warszawa 2005 - Horowitz A., Hill W.: Sztuka elektroniki. WkiŁ Warszawa 1995

167


Wykład







3






168

KARTA KURSU

Nazwa Pracownia technologiczna 1

Nazwa w j. ang. Technological laboratory 1


Koordynator mgr Tomasz Heilig Zespół dydaktyczny


Celem kursu jest nauczenie studentów rozpoznawania i odpowiedniego doboru części elektronicznych do projektowanego układu elektronicznego. Poznanie metod wytwarzania obwodów drukowanych przy pomocy programów komputerowego wspomagania projektowania. Nauczenie montaŜu, testowania oraz zasad lutowania układów elektronicznych. Kurs prowadzony jest w języku polskim, jednak studenci powinni wykazać się znajomością języka angielskiego w zakresie czytania dokumentacji oprogramowania oraz not aplikacyjnych elementów elektronicznych. Kurs prowadzony jest w języku polskim. Warunki wstępne

Wiedza Podstawy elektroniki w zakresie budowy i zasady działania elektronicznych układów analogowych, impulsowych i cyfrowych. Podstawy materiałoznawstwa elektronicznego.

Umiejętności Czytania schematów układów elektronicznych, stosowania programów CAD.

Kursy Elektrotechnika, Elektronika, Mechatronika, Podstawy techniki mikroprocesorowej.

Efekty kształcenia


Wiedza

W01 Posiada wiedzę z zakresu projektowania i konstruowania urządzeń elektronicznych.

W02 Ma wiedzę o materiałoznawstwie elektronicznym. W03 Zna metody doboru części elektronicznych. W04 Rozumie konieczność stosowania programów CAD.

K_W08 K_W02, K_W08 K_W02, K_W08 K_W06, K_W08,

169


Umiejętności

U01 Umie projektować, montować oraz uruchamiać układy elektroniczne.

U02 Potrafi projektować za pomocą programu CAD obwód drukowany.

U03 Zna podstawy rozpoznawania i lokalizacji uszkodzeń w układach elektronicznych.

U04 Rozpoznaje i odpowiednio dobiera części elektroniczne.

K_U19, K_U16 K_U19, K_U22, K_U16 K_U11, K_U21 K_U12



K01 Współpracuje z kolegami podczas rozwiązywania problemów projektowych z elektroniki.

K02 ZauwaŜa dynamicznie zmieniające się trendy i rozwiązania w projektowaniu układów elektronicznych


K_K03, K_K04, K_K06 K_K01, K_K07, K_K08 K_K05

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 15


W trakcie zajęć laboratoryjnych studenci poznają podstawowe zagadnienia umoŜliwiające projektowanie układów elektronicznych. Stosując program do symulacji działania układów elektronicznych indywidualnie projektują prosty układ tranzystorowy. W następnym kroku składają i uruchamiają układ na płytkach uniwersalnych. Następnie pracując w grupie przystępują do realizacji projektu inŜynierskiego zasilacza napięcia stabilizowanego.

170


E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x x x W02 x x x W03 x x x W04 x x x U01 x x U02 x x x U03 x x x U04 x x x x K01 x x K02 x x K03 x x x x

Kryteria oceny Przedstawienie projektu i symulacji działania urządzenia elektronicznego wykonanego przy pomocy komputerowego wspomagania projektowania obwodów elektronicznych. MontaŜ i uruchomienie urządzenia elektronicznego.

Uwagi


1. Rozpoznawanie elementów elektronicznych. 2. Metody projektowania i wytwarzania obwodów drukowanych. 3. Dobór narzędzi do montaŜu układów elektronicznych. 4. Narzędzia i metody lutowania miękkiego. 5. Projektowanie i symulacja działania układu elektronicznego. 6. Projekt inŜynierski zasilacza stabilizowanego napięcia. 7. Wykonanie dokumentacji technicznej projektu.


Elektronika praktyczna (miesięcznik) Wydawnictwo AVT, Warszawa 2000-2012 www.avt.com.pl www.ep.com.pl Elektronika dla wszystkich (miesięcznik) Wydawnictwo AVT, Warszawa 2000-2012 www.avt.com.pl www.edw.com.pl

Katalogi części elektronicznych: www.tme.eu/pl/ www.elfa.se www.rseim.com.pl Noty aplikacyjne (Data sheet) elementów elektronicznych w języku angielskim.

171


A.Horowitz, W.Hill: Sztuka elektroniki. WkiŁ, Warszawa 1995

A.Borkowski: Zasilanie urządzeń elektronicznych. WKiŁ, Warszawa 1990

U.Tietze, Ch.Schenk:Układy półprzewodnikowe. WNT, Warszawa 1996

S.Soclof:Zastosowania analogowych układów półprzewodnikowych. WKiŁ, Warszawa 1991 Bilans godzinowy zgodny z CNPS (Całkowity Nakład Pracy Studenta)

Wykład -


Konsultacje indywidualne -


Uczestnictwo w egzaminie/zaliczeniu -



-


25





172

KARTA KURSU


Nazwa w j. ang. Technological laboratory 2




Celem kursu jest poznanie przez studentów rodzajów i właściwości materiałów konstrukcyjnych: drewna i tworzyw sztucznych oraz sposobów ich obróbki (zarówno ręcznej jak i mechanicznej) Zajęcia prowadzone są w języku polskim.

Warunki wstępne

Wiedza Zna zasady rysunku technicznego

Umiejętności Potrafi obsługiwać komputer w stopniu podstawowym

Kursy -

Efekty kształcenia


Wiedza

W01, zna podstawowe gatunki drewna W02, zna rodzaje materiałów drewnopochodnych i drewnopodobnych W03, ma wiedzę na temat rodzajów tworzyw sztucznych i ich zastosowania W04, zna narzędzia słuŜące do obróbki drewna i tworzyw sztucznych

K_W02 K_W02 K_W02 K_W14

173


Umiejętności

U01, potrafi posługiwać się techniką pirografii w ozdabianiu drewna U02, potrafi zaprojektować i wykonać intarsję U03, potrafi obrabiać ręcznie drewno oraz tworzywa sztuczne U04, stosuje zasady BHP w pracy z drewnem i tworzywami sztucznymi

K_U13 K_U12, K_U13 K_U12, K_U13 K_U21



K01, rozumie aspekty ekologiczne związane z pozyskiwaniem drewna oraz produkcją tworzyw sztucznych K02, potrafi pracować w zespole

K_K02 K_K03

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 10


Zajęcia prowadzone są w formie laboratoriów. Studenci wykonują projekty pirografii oraz intarsji, a następnie samodzielnie je realizują. Kolejnym etapem jest wykonanie projektu prostego elementu z tworzywa sztucznego i jego samodzielne wykonanie.

174


E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x W02 x W03 x W04 x U01 x U02 x U03 x U04 x K01 x x K02 x x

Kryteria oceny

Student otrzymuje zaliczenie na podstawie wykonanych projektów oraz sprawozdań.

Uwagi


1. Budowa mikro i makroskopowa drewna, gatunki drewna. 2. Materiały drewnopochodne i drewnopodobne. 3. Pirografia jako technika zdobienia drewna. 4. Wykonywanie intarsji. 5. Tworzywa sztuczne i ich obróbka.


1. A. Bukowski – Technologia tworzyw sztucznych cz.1 2. K. Dobosz, A. Matysik – Tworzywa sztuczne właściwości i zastosowanie 3. Z. Brzozowski – Chemia tworzyw sztucznych 4. Fr. Krzysik – Nauka o drewnie 5. Wł. Prządka – Technologia meblarstwa

175


1. W. Małaśnicka, J. Małaśnicki- Technologia tworzyw sztucznych cz 2 2. J. Darlewski – Obróbka skrawaniem tworzyw sztucznych 3. S. Mazurkiewicz – Tworzywa niemetalowe 4. B. Łaczyński – Tworzywa sztuczne i ich przetwórstwo 5. Wilhelm Domke – Vademecum materiałoznawstwa 6. E. Jurgowski – Stolarstwo cz.2 Bilans godzinowy zgodny z CNPS (Całkowity Nakład Pracy Studenta)

Wykład








15





176

KARTA KURSU


Nazwa w j. ang. Laboratory of technology 3


Koordynator dr inŜ. Małgorzata Piaskowska-Silarska Zespół dydaktyczny


Celem kształcenia jest zapoznanie studentów z problematyką wpływu przemysłu, energetyki oraz samego człowieka na środowisko naturalne. Kurs prowadzony jest w języku polskim.

Warunki wstępne

Wiedza Student ma podstawową wiedzę z zakresu zarządzania środowiskiem.

Umiejętności Potrafi swobodnie poruszać się w obrębie podstawowych pojęć z zakresu zarządzania środowiskiem.

Kursy Zarządzanie środowiskiem, Podstawy procesów technologicznych

Efekty kształcenia


Wiedza

W01, Ma podstawową wiedzę na temat wpływu zakładów przemysłowych, oczyszczalni ścieków, składowisk i spalarni odpadów oraz małej emisji na środowisko naturalne W02, Ma podstawową wiedzę na temat zasobów odnawialnych źródeł energii i moŜliwości ich pozyskania W03, Zna podstawowe akty prawne w zakresie ochrony środowiska i odnawialnych źródeł energii

K_W12, K_W13 K_W12 K_W12

Umiejętności Efekt kształcenia dla kursu Odniesienie do efektów

kierunkowych

177

U01, Analizuje wpływ zakładów przemysłowych, oczyszczalni ścieków, składowisk i spalarni odpadów oraz małej emisji na środowisko naturalne U02, Analizuje stan zanieczyszczenia wód podziemnych i powierzchniowych w Polsce U03, Potrafi korzystać z literatury i baz danych (równieŜ w języku obcym), umie wyciągać wnioski oraz formułować i uzasadniać opinie U04, Potrafi samodzielnie poszerzać swoją wiedzę U05, Analizuje moŜliwości techniczno-ekonomiczne pozyskania energii odnawialnej

K_U11 K_U12 K_U01

K_U05 K_11, K_U12, K_U22


Kompetencje społeczne K01, Uwzględnia aspekty ekologiczne i ochrony

środowiska naturalnego w podejmowanych działaniach technicznych K02, Wykonuje swoje zadania w sposób profesjonalny

K_K02 K_K03

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 10


Zajęcia prowadzone są w formie ćwiczeń laboratoryjnych, na których studenci przedstawiają przygotowane przez siebie projekty. Samodzielna praca studentów poprzedzona jest wprowadzeniem i prezentacją przykładu.

178


E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x x x W02 x x x W03 x x x U01 x x x U02 x x x U03 x x x U04 x U05 x x x K01 x x x K02 x x

Kryteria oceny


Uwagi


1. Wpływ zakładów przemysłowych na środowisko 2. Wpływ oczyszczalni ścieków na środowisko 3. Wpływ składowisk odpadów na środowisko 4. Wpływ spalarni odpadów na środowisko 5. Wpływ małej emisji na środowisko 6. Stan zanieczyszczenia wód podziemnych i powierzchniowych w Polsce 7. MoŜliwości zagospodarowania terenów pogórniczych 8. MoŜliwości pozyskania energii słonecznej w Polsce 9. MoŜliwości pozyskania energii wiatrowej w Polsce 10. MoŜliwości pozyskania energii geotermalnej w Polsce 11. MoŜliwości pozyskania energii wodnej w Polsce 12. MoŜliwości pozyskania energii biomasy w Polsce 13. MoŜliwości wykorzystania biogazu wysypiskowego w Polsce 14. Akty prawne w zakresie ochrony środowiska i odnawialnych źródeł energii

179


1. Gala A.: Technologia wody i ścieków: ćwiczenia laboratoryjne. Wydawnictwo AGH. Kraków 2011. 2. Gostomczyk M., A.: Gospodarka odpadami: ćwiczenia projektowe. Wydawnictwo Uczelni Państwowej

WyŜszej Szkoły Zawodowej w Kaliszu. Kalisz 2011. 3. Janka R., M.: Podstawy inŜynierii środowiska: obliczanie emisji zanieczyszczeń gazowych.

Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego. Opole 2007. 4. Lewandowski W., M.: Proekologiczne odnawialne źródła energii. Wydawnictwo Naukowo-Techniczne.

Warszawa 2010. Wykaz literatury uzupełniającej

1. Współczesne problemy inŜynierii i ochrony środowiska. (Red. A. Kulig). Prace Naukowe – Politechnika Warszawska. InŜynieria Środowiska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej. Warszawa 2010.

2. Tytko R.: Odnawialne źródła energii. Wydawnictwo OWG. Warszawa 2009. Bilans godzinowy zgodny z CNPS (Całkowity Nakład Pracy Studenta)

Wykład -







-


10


Przygotowanie do zaliczenia -



180

KARTA KURSU

Nazwa Praktyka zawodowa inŜynierska

Nazwa w j. ang. Engineering Apprenticeship


Koordynator Dr inŜ. Paweł Hyjek Zespół dydaktyczny


Celem kształcenia jest przygotowanie studenta do pracy w przedsiębiorstwie produkcyjnym, firmie informatycznej lub w instytucie naukowo-badawczym na stanowiskach, na których wymagane są kwalifikacje inŜyniera.

Warunki wstępne

Wiedza

Student posiada wiedzę z zakresu inŜynierii materiałowej, inŜynierii wytwarzania, budowy maszyn, informatyki, podstawowa znajomość języka angielskiego lub języka kraju, w którym odbywana jest praktyka

Umiejętności

Posiada umiejętność aktywnego uczestniczenia w realizacji procesu produkcyjnego poprzez udział w pracy zespołu do opracowania instrukcji wykonawczych, technologii, nadzór nad realizacją procesu produkcyjnego, umiejętność porozumiewania się z otoczeniem

Kursy

Efekty kształcenia


Wiedza

W zaleŜności od firmy w której odbywa student praktykę W_01, zna podstawy teoretyczne procesu produkcyjnego, zadaniowego W_02, potrafi rozwiązać bieŜące problemy techniczno-informatyczne W_03, ma rozeznanie i wiedzę co do specyfiki zakładu w którym odbywał praktykę

K_W01-K_W018

181


Umiejętności

W zaleŜności od firmy w której odbywa student praktykę

U_01, Potrafi powiązać wiedzę teoretyczną z jej

praktycznym wykorzystaniem,

U_02, Zna warunki panujące na rynku pracy,

K_U1-K_U23



W zaleŜności od firmy w której odbywa student praktykę K_01, rozumie potrzebę ciągłego podnoszenia kompetencji zawodowych, K_02, Potrafi współdziałać w zespole, K_03, zna priorytety słuŜące realizacji określonego zadania

K_K01-K_K08

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 160


Kierownictwo Instytutu Techniki zostawia studentowi inicjatywę w wyborze przedsiębiorstwa, w

którym będzie odbywał praktykę. Wybór miejsca praktyki powinien być dokonany na podstawie

znajomości profilu produkcyjnego lub usługowego przedsiębiorstwa.

Profil działalności zakładu:

� powinien być zgodny z kierunkiem studiów,

� powinien umoŜliwić zrealizowanie celów praktyki, określonych w programie

merytorycznym praktyki,

� równocześnie umoŜliwić studentowi wybór przedsiębiorstwa, którego profil jest zgodny z

182

jego zainteresowaniami lub przynajmniej do tych zainteresowań zbliŜony.

Student powinien uzyskać oświadczenie przedsiębiorstwa o gotowości przyjęcia na bezpłatna

praktykę i moŜliwości zorganizowania praktyki zgodnej z programem merytorycznym

uzgodnionym z instytutowym kierownikiem praktyk. Propozycja studenta odnośnie do wyboru

miejsca praktyki powinna być przedstawiona kierownikowi praktyk zawodowych do akceptacji. Formy sprawdzania efektów kształcenia

E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 W02 U01 U02 K01 K02 ...

Kryteria oceny

Student ma obowiązek sporządzić dokumentację z przebiegu praktyki.

Dokumentacja obejmuje:

� raport (sprawozdanie) z przebiegu praktyki lub dzienniczek praktyki,

� jeśli nie jest prowadzony dzienniczek praktyki - zaświadczenie z

Zakładu o odbytej praktyce.

Dokumentacja podlega ocenie przez kierownika praktyk zawodowych

Instytutu Techniki i stanowi podstawę do zaliczenia praktyki. Kierownik

praktyk dokumentuje zaliczenie praktyki przez wpis do indeksu.

Uwagi


W zaleŜności od miejsca odbywania praktyki- zgodnie z programem merytorycznym uzgodnionym z instytutowym kierownikiem praktyk

183


W zaleŜności od miejsca odbywania praktyki


W zaleŜności od miejsca odbywania praktyki


Wykład












184

KARTA KURSU

Nazwa Profilaktyka zdrowotna i pierwsza pomoc

Nazwa w j. ang.





Celem kształcenia w zakresie przedmiotu Profilaktyka zdrowotna i pierwsza pomoc jest zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami z zakresu profilaktyki zdrowotnej. Cele nauczania obejmują teŜ opanowanie wiedzy i umiejętności w zakresie udzielania pierwszej pomocy. Kus prowadzony jest w języku polskim. Warunki wstępne

Wiedza Student ma podstawową wiedzę z zakresu udzielania pierwszej pomocy.

Umiejętności Student zna proste zasady zachowania się i potrafi udzielić pierwszej pomocy w róŜnych sytuacjach zagroŜenia, w których moŜe się znaleźć się człowiek.

Kursy Przysposobienie obronne

Efekty kształcenia


185

W01 – Ma wiedze dotycząca profilaktyki pierwszo-, drugo- i trzeciorzędowej W0 2- Rozumie edukacje zdrowotną- jej cele, procesy, metody oraz formy jej realizacji W03 – Ma wiedzę na temat promocji zdrowie – w środowisku lokalnym ze szczególnym uwzględnieniem szkoły W04 – Posiada podstawową wiedzę z zakresu głównych zagroŜeń zdrowotnych. W05 - Posiada ogólną wiedzę o podstawach higieny zdrowia psychicznego oraz pracy umysłowej. W06 - Zna prawne podstawy udzielania pomocy W07- Ma wiedze na temat zachowań zdrowotnych ze szczególnym uwzględnieniem: zdrowego Ŝywienia, aktywności fizycznej, uŜywania substancji uzaleŜniających W08 - Ma wiedzę dotyczącą regulacji prawnych ochrony pracy oraz systemu ochrony pracy w Polsce W09 – Zna czynniki niebezpieczne, szkodliwe i uciąŜliwe występujące na stanowiskach pracy W010 – posada wiedzę dotyczącą sposobów przeprowadzania oceny ryzyka zawodowego

K_W16 K_W16 K_W16 K_W16 K_W16 K_W16 K_W16 K_W16 K_W16 K_W16


Umiejętności

U01- Student potrafi zrealizować podstawowe czynności ratunkowe U02- Posiada umiejętności oceny kontroli i regulacji funkcji organizmu U03 – Umie planować róŜne działania zapobiegające pojawianiu się zagroŜeń U04 – Zna metody udzielania pomocy U05 – Potrafi stosować aktywizujące metody uczenia oraz tworzenia atmosfery bezpieczeństwa poprzez edukowanie z zakresu pierwszej pomocy wśród podopiecznych U06 – Umie ocenić czynniki niebezpieczne lub szkodliwe wpływające na ryzyko zawodowe dla wybranego zawodu

K_U21, K_U21 K_U21, U05 K_U05 K_U21 K_U05

186



K01 Współpracuje w grupie z kolegami podczas rozwiązywania problemów związanych z udzielenia pierwszej pomocy w ramach ćwiczeń.

K02 Przestrzega zasad etyki postepowania z osobami

potrzebującymi pomocy w róŜnych sytuacjach. K03 - PrzezwycięŜa sytuacje konfliktowe

K_K03, K_K04 K_K05 K_K06

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 10 10


Na zajęcia składa się wykład i ćwiczenia laboratoryjne, w ramach których studenci poznają zagadnienia z zakresu profilaktyki zdrowotnej i udzielania pierwszej pomocy. Udział w zajęciach ćwiczeniowych wymaga od studenta aktywnej postawy.


E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x x W02 x x W03 x x W04 x x W05 x x W06 x x W07 x x W08 x x W09 x x W10 x x U01 x x x

187

U02 x x x U03 x x x U04 x x x U05 x x x U06 x x x K01 x x x K02 x x x K03 x x x

Kryteria oceny

Ocena końcowa z wykładów jest oceną z przygotowanego referatu oraz dyskusji na jego temat. Ocena końcowa z ćwiczeń jest średnią z oceny z projektu indywidualnego oraz ocen bieŜącej kontroli na ćwiczeniach laboratoryjnych.

Uwagi


1. Edukacja zdrowotna- jej cele, procesy, metody oraz formy jej realizacji. 2. Wychowanie zdrowotne jako proces edukacyjny i społeczny 3. Główne zagroŜenia zdrowotne i problemy zdrowotne ludności. 4. Promocja zdrowia – w środowisku lokalnym ze szczególnym uwzględnieniem szkoły 5. Styl Ŝycia i zachowania zdrowotne. Zasadnicze elementy zdrowego stylu Ŝycia. Zdrowotne korzyści

aktywności ruchowej. 6. Zasady udzielania pierwszej pomocy. 7. Podstawy higieny zdrowia psychicznego oraz pracy umysłowej. 8. Regulacja prawnych ochrony pracy oraz systemu ochrony pracy w Polsce 9. Czynniki niebezpieczne, szkodliwe i uciąŜliwe w środowisku pracy. 10. Oceny ryzyka zawodowego – istota i metody


1. Woynarowska B. (red.), Zdrowie i szkoła, W-wa 2000, 2. Czabała Cz. (red.), Zdrowie psychiczne. ZagroŜenia i promocja., Warszawa 2000, 3. Dolińska- Zygmunt G. (red.), Podstawy psychologii zdrowia., Wrocław 2001, 4. Gniazdowski Andrzej (red.), Zachowania zdrowotne. Zagadnienia teoretyczne, próba

charakterystyki zachowań zdrowotnych społeczeństwa polskiego, Łódź 1990, 5. Jethon Z., Grzybowski A. (red.) (2000). Medycyna zapobiegawcza i środowiskowa, Warszawa

2000, 6. Jakubaszko J., Medycyna Ratunkowa, Wrocław 2003, 7. Bass D., Baker R., Pierwsza pomoc i opieka domowa, Warszawa 2005, 8. Jakubaszko J., ABC postępowania w urazach, Wrocław2004 9. A Dorling Kindersley Book, Pierwsza pomoc, W-wa 2004, 10. Paździoch S., Włodarczyk C., Zdrowie publiczne, Tom 1iII , Kraków 2000, 11. Saultz J., W., Podręcznik medycyny rodzinnej, Lublin 2005,


188

Piątkowski W., Zdrowie, Choroba, Społeczeństwo, Studia z socjologii medycyny, Lublin 2004, Karski J., B., Postępy promocji zdrowia, przegląd międzynarodowy, Warszawa 2006, Dawydzik L., T., Ochrona zdrowia pracujących, Warszawa 2003, Murray C., J., L., Lopez A., D., Globalne obciąŜenie chorobami, Kraków 2000,


Wykład 10







5


12





189

− KARTA KURSU

Nazwa Programowanie obiektowe

Nazwa w j. ang. Object-Oriented Programming


Koordynator dr hab. Karol GrondŜak


dr inŜ. Piotr Kulinowski

dr inŜ. Urszula D. Wdowik


Celem kształcenia w ramach tego kurs jest zapoznanie słuchaczy z podstawowymi pojęciami i technikami programowania obiektowo zorientowanego na przykładzie języka C++ oraz nabycie praktycznej umiejętności sprawnego programowania w języku C++. Kurs prowadzony jest w języku polskim.

Warunki wstępne

Wiedza

Znajomość podstaw programowania proceduralnego w języku C, podstawowych struktur danych i wybranych algorytmów ich przetwarzania

Umiejętności Umiejętność projektowania, pisania i uruchamiania programów w języku C

Kursy Wstęp do programowania

Efekty kształcenia


Wiedza

W01, posiada wiedzę dotyczącą paradygmatów programowania obiektowego i opisu modelowanej rzeczywistości w ujęciu obiektowym W02, zna podstawowe techniki programistyczne i moŜliwości ich zastosowania w odniesieniu do zagadnień technicznych

K_W06, K_W10 K_W10, K_W11

190


Umiejętności

U01, umie analizować problemy inŜynierskie w kontekście obiektowym, potrafi dobrać technikę programistyczną i wykorzystać odpowiednie środowiska oraz narzędzia programistyczne do rozwiązywania róŜnorodnych problemów technicznych U02, posiada umiejętność zapisu i modelowania problemu z uŜyciem klas oraz funkcji i metod klas, potrafi wykorzystać biblioteki obiektów standardowych języka C++ do rozwiązania zagadnień inŜynierskich U03, efektywnie implementuje programy obiektowe, posiada umiejetność ich uruchamiania i testowania

K_U10, K_U12, K_U16 K_U10, K_U12, K_U16 K_U16



K01, dostrzega konieczność podnoszenia kwalifikacji zawodowych i poszerzania swojej wiedzy K02, potrafi pracować zespołowo K03, posiada umiejętność analizy złoŜonych problemów

K_K01 K_K03 K_K04

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 20


Praca indywidualna – ćwiczenia praktyczne, dyskusja, konsultacje, praca zespołowa – projekt, praca indywidualna – projekt.

191


E – learning

Gry

dydaktyczne

Ćwiczenia w szkole

Zajęcia terenowe

Praca laboratoryjna


Projekt

grupowy

Udział w dyskusji

Referat


Egzamin ustny

Egzamin pisemny

Inne

W01 x x x W02 x x x U01 x x x U02 x x x U03 x x x K01 x x x K02 x x x K03 x x x

Kryteria oceny Ocena z przedmiotu jest średnią waŜoną ocen ze sprawdzianów i projektów

Uwagi


Strumienie, przeciąŜanie nazw funkcji, enkapsulacja, klasy i obiekty, metody klas, działania na obiektach, konstruktory, destruktory, funkcje zprzyjaŜnione z klasą, funkcje operatorowe, mechanizm przeciąŜania operatorów, istota dziedziczenia, dziedziczenie wielobazowe, polimorfizm i metody wirtualne, klasy abstrakcyjne, wzorce funkcji i klas, obsługa sytuacji wyjątkowych, biblioteka we/wy, biblioteka STL


B. Lippman, J. Lajoie, Podstawy języka C++, MNT 2003 B. Stroustrup, Język C+, WNT 2005 J. Grębosz, Symfonia C++ standard, Edition 2008 (we wsp. z Oficyna Kallimach) J. Grębosz, Pasja C++, Oficyna Kallimach 2003 B. Eckel, Thinking in C++, Helion 2002 K. Dattatri, Język C++. Efektywne programowanie obiektowe, Helion 2005

192


N. M. Josuttis, C++. Bibliotka standardowa. Podręcznik programisty, Helion 2003 S. Meyers, C++ 50 efektywnych sposobów udoskonalenia Twoich programów, Helion 2004 N. M. Josuttis, C++. Programowanie zorientowane obiektowo. Vademecum Profesjonalisty, Helion 2003


Wykład








10





193

KARTA KURSU

Nazwa Programy uŜytkowe i systemy baz danych

Nazwa w j. ang. Office software and database systems





Celem kształcenia jest nabycie umiejętności sprawnego i efektywnego posługiwania się programami uŜytkowymi m.in. do edycji i formatowania tekstu oraz arkuszami kalkulacyjnymi. Dodatkowo student nabywa podstawową wiedzę dotyczącą samodzielnego projektowania i zarządzania systemami baz danych. Kurs prowadzony jest w języku polskim.

Warunki wstępne

Wiedza

Student zna podstawowe pojęcia z zakresu edycji tekstu (akapity, interlinie, nagłówki i stopki i in.) oraz pracy z arkuszem kalkulacyjnym (komórka, arkusz, skoroszyt, adresowanie komórek, adresowanie względne, formuły). Posiada wiedzę na temat podstawowych pojęć z zakresu baz danych: rekord, pole, relacja i in.

Umiejętności

Potrafi obsługiwać komputer na poziomie podstawowym, tworzyć i formatować proste dokumenty tekstowe (formatowanie czcionki i akapitu, definiowanie i wykorzystanie tabulatorów, podział tekstu na kolumny, obramowanie i cieniowanie tekstu, listy wypunktowane i numerowane). Osadzać i łączyć obiekty (np. rysunki) – oraz je formatować. Tworzyć i formatować tabele. Wypełnianiać i formatować komórki. Dostosowywać wygląd arkusza do własnych potrzeb.Tworzyć tabelę danych – obramowania. Wpisywać formuły i adresowanie względne. Wykonywać podstawowe operacje w kartotekowych bazach danych: sortowanie, filtrowanie, dodawanie/usuwanie rekordów.

Kursy Informatyka na poziomie szkoły średniej

Efekty kształcenia


194

W01, zna pojęcia z zakresu edycji tekstu i jego formatowania, W02, zna pojęcia z zakresu terminologii i zastosowań programów typu arkusz kalkulacyjny, W03, posiada wiedzę w zakresie pojęć związanych z bazami danych, zasad projektowania komputerowych baz danych, typów baz danych,

K_W06

K_W01, K_W06

K_W06, K_W07


kierunkowych

Umiejętności

U01, Potrafi korzystać z edytora tekstu w celu poprawnej redakcji obszernych dokumentów i rozwiązywać problemy związane z obsługą edytora m.in.poprawianie błędów za pomocą autokorekty, dzielenie wyrazów, uŜywanie twardej spacji i miękkiego entera, sugerowanie poprawek i wstawianie komentarzy, U02, Potrafi formatować złoŜone dokumenty (definiowanie stylów, automatyczne tworzenie spisów treści, przypisy, hiperłącza, róŜne numery na tej samej stronie), U03, Umie tworzyć formularze elektroniczne, szablony dokumentów ze zredagowanymi nagłówkami i stopkami, korespondencję seryjną, makra U04, Potrafi ustawienić opcje programu Word; automatyczne dodawanie i usuwanie poleceń z menu, definiowanie skrótów klawiaturowych U05, Umie projektować liczące tabele – wstawianie formuł, bazy danych w Wordzie – sortowanie, filtrowanie, formularze U06, Potrafi wykorzystywać zaawansowane funkcje arkusza kalkulacyjnego. Dostosowywać program do własnych potrzeb. Zna sposób adresowania bezwzględnego i mieszanego oraz wykorzystania funkcji wbudowanych (suma, średnia, jeŜeli, licz.jeŜeli, wyszukaj.pionowo, funkcje daty i czasu i in.) U07, Tworzy i modyfikuje wykresy, funkcji kwadratowych, funkcji trygonometrycznych, umie zmieniać współczynniki funkcji i zastosowania nietypowych wykresów U08, Potrafi wykorzystać arkusz kalkulacyjny jako bazę danych (sortowanie, filtrowanie danych, tworzenie formularza bazy danych, tworzyć makropolecenia w Excelu). U09, Projektuje i tworzy relacyjne bazy danych m.in. w Accessie, w tym:projektuje tabele, ustala właściwości pól, reguł poprawności, maski, tworzeny relacje, więzy integralności, U010, Tworzy kwerendy wielotabelowe, aktualizujące, grupująco-podsumowujące i in., formularze, podformularze, tworzy i formatuje raporty,makra.

K_U16

K_U16

K_U16

K_U16

K_U01, K_U16

K_U15, K_U16

K_U15, K_U16

K_U01, K_U16

K_U01, K_U16

K_U01, K_U02, K_U15,

K_U16

195



K01, potrafi pracować w zespole K02, wykonuje swoje zadania w sposób profesjonalny K03, ZauwaŜa dynamicznie zmieniające się trendy i rozwiązania w projektowaniu baz danych

K_K03, K_K04, K_K06 K_K05 K_K01, K_K07, K_K08

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 15


Zajęcia składają się z ćwiczeń laboratoryjnych, w ramach których studenci po wstępnym wprowadzeniu dotyczącym obsługi określonego programu rozwiązują w nim zadane ćwiczenia. Nadzorowana przez prowadzącego ćwiczenia samodzielna praca studentów poprzedzona jest prezentacją przykładu.


E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x x x W02 x x x W03 x x x W04 x x x U01 x x x U02 x x x U03 x x x U04 x x x U05 x x x U06 x x x U07 x x x

196

U08 x x x U09 x x x

U010 x x x K01 x x K02 x x K03 x x x

Kryteria oceny

Student otrzymuje zaliczenie na podstawie cząstkowych kolokwiów i odpowiedzi sprawdzających wiedzę i umiejętności z zakresu: edytora tekstowego, arkusza kalkulacyjnego oraz programu do tworzenia baz danych. Dodatkową ocenę uzyskuje za indywidualny projekt końcowy zadanej bazy danych.

Uwagi


1. Podstawowe pojecia z zakresu edycji tekstu i jego formatowania, redagowanie obszernych dokumentów, rozwiązywanie problemów związanych z obsługą edytora, 2. Formatowanie złoŜonych dokumentów, definiowanie stylów, automatyczne tworzenie spisów treści, przypisy, hiperłącza, róŜne numery na tej samej stronie, 3.Tworzenie formularzy elektronicznych, szablonów dokumentów ze zredagowanymi nagłówkami i stopkami, korespondencja seryjna oraz tworzenie makr, 4. Korzystanie z narzędzi edytorskich (poprawianie błędów za pomocą autokorekty, dzielenie wyrazów, uŜywanie twardej spacji i miękkiego entera, sugerowanie poprawek i wstawianie komentarzy, itp) 5. Ustawienia opcji programu Word; automatyczne dodawanie i usuwanie poleceń z menu, definiowanie skrótów klawiaturowych, liczące tabele – wstawianie formuł, bazy danych w Wordzie – sortowanie, filtrowanie, formularze, 6. Terminologia i zastosowanie programów typu arkusz kalkulacyjny, wykorzystywanie zaawansowanych funkcji arkusza kalkulacyjnego. Dostosowywanie programu do własnych potrzeb, 7. Adresowania bezwzględne i mieszane (np. tabliczka mnoŜenia), wykorzystanie funkcji wbudowanych (suma, średnia, jeŜeli, licz.jeŜeli, wyszukaj.pionowo, funkcje daty i czasu i in.), 8. Tworzenie i modyfikacja wykresów, wykres funkcji kwadratowej, funkcji trygonometrycznych na podstawie danych tabelarycznych, moŜliwość zmiany współczynników funkcji, zastosowania nietypowych wykresów (wykresy o dwóch osiach i mieszanym typie, wykres bąbelkowy, tworzenie własnych typów wykresów), 9. Arkusz kalkulacyjny jako baza danych (sortowanie, filtrowanie danych, tworzenie formularza bazy danych, tworzenie makropoleceń w Excelu, 10. Projekt bazy danych, relacyjne bazy danych- Access, projektowanie tabel, ustalanie właściwości pól, reguły poprawności, maski, tworzenie relacji, więzy integralności, 11. Tworzenie kwerend, wielotabelowych, aktualizujących, grupująco-podsumowujących i in., 12. Formularze, podformularze, makra, 13. Tworzenie i formatowanie raportów,

197


Praca zbiorowa, Microsoft Official Academic Course (polskie wydanie), Wydawnictwo MicrosoftPress, 2012 C. Joyce, Word 2010 krok po kroku, Wydawnictwo RM, 2012 A. Jaronicki ABC MS Office 2010 PL, Wydawnictwo Helion, 2010 S. Schwartz, Po prostu Access 2003 PL , Wydawnictwo Helion, 2004 M. Langer, Po prostu Excel 2003 PL, Wydawnictwo Helion, 2004 Wykaz literatury uzupełniającej

P. Kowalski, Podstawowe zagadnienia baz danych i procesów przetwarzania, Mikom, Warszawa, 2005. M. Kopertowska, Arkusze kalkulacyjne. Poziom zaawansowany, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. M. Kopertowska, Przetwarzanie tekstu. Poziom zaawansowany, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. M. Soków, Po prostu OpenOffice pl, Helion, 2005. A. Snarska, Makropolecenia w Excelu, Mikom, 2003. Czasopisma: Komputer Świat, CHIP i in. Bilans godzinowy zgodny z CNPS (Całkowity Nakład Pracy Studenta)

Wykład








16





198




niestacjonarne

ROK I SEMESTR rok I NAZWA I POZIOM KURSU JĘśYK ROSYJSKI A B2 NAZWA W J. ANGIELSKIM Russian A B2 GRUPA TREŚCI KSZTAŁCENIA (podstawowe, kierunkowe, specjalnościowe, poszerzające wiedzę ogólną, praktyki)


KOD 09.1-0000-004 PUNKTACJA ECTS* 2 KOORDYNATOR mgr A. Fertner ZESPÓŁ DYDAKTYCZNY mgr A. Wesołowska –

Knapczyk, mgr J. Klapa OPIS KURSU (cele kształcenia)

1.Rozumienie dłuŜszych wypowiedzi, dyskusji i wykładów na temat znany studentom. Rozumienie najwaŜniejszych informacji w programach radiowych i telewizyjnych dotyczących wydarzeń współczesnych lub tematów związanych z zainteresowaniami osobistymi lub zawodowymi (materiały w wersji oryginalnej). Przygotowanie do korzystania z rosyjskojęzycznych stron internetowych.

2. Zwrócenie szczególnej uwagi na umiejętność swobodnej ustnej i pisemnej wypowiedzi w języku rosyjskim w codziennej komunikacji. Umiejętność uzasadnienia własnego punktu widzenia w danej kwestii oraz podawania argumentów za i przeciw względem moŜliwych rozwiązań. Rozbudowanie zasobu słownictwa i doskonalenie go poprzez ćwiczenie wymowy, jak teŜ zwrócenie uwagi na frazeologię. Doskonalenie umiejętności korzystania z jednojęzycznych słowników.

3. Zapoznanie studentów z formą listu motywacyjnego oraz CV. Wskazanie na róŜnice stylów w listach o charakterze formalnym i nieformalnym


WARUNKI WSTĘPNE

WIEDZA Wiedza nabyta w trakcie edukacji gimnazjalnej i licealnej

UMIEJĘTNOŚCI Umiejętności nabyte w trakcie edukacji gimnazjalnej i licealnej

KURSY

TREŚCI MERYTORYCZNE

15x 2godziny

• Człowiek – charakterystyka. Opis wyglądu zewnętrznego i cech charakteru. Czasowniki I i II koniugacji.

• Człowiek – uczucia i emocje. Złość, miłość, nienawiść, gniew, smutek, Ŝal, szczęście, radość. Czy jesteś szczęśliwym człowiekiem? Czas przeszły.

• Człowiek – relacje i więzy rodzinne, waŜne wydarzenia i momenty w Ŝyciu osobistym.

• Człowiek – moja rodzina, problemy i konflikty pokoleniowe. Czas przyszły prosty i złoŜony.

199

• Człowiek – etapy Ŝycia, ćwiczenia leksykalne.

• Praca z tekstem zawierającym elementy języka specjalistycznego.

• Wybór zawodu, praca – popularne zawody. Czasowniki zwrotne.

• Wybór zawodu, praca – problem bezrobocia. Tryb rozkazujący.

• Wybór zawodu, praca – poszukiwanie pracy, rozmowy kwalifikacyjne, list motywacyjny. Tryb przypuszczający.

• Praca z tekstem zawierającym elementy języka specjalistycznego.

• PodróŜe – miasta, zabytki, atrakcje turystyczne.

• PodróŜe – środki transportu i komunikacji. Rzeczowniki I deklinacji.

• PodróŜe – czas urlopów, przygotowania do wyjazdu.

• PodróŜe – w hotelu, w pensjonacie, na campingu. Rzeczowniki II deklinacji.

• PodróŜe – w biurze turystycznym.

EFEKTY KSZTAŁCENIA


WIEDZA

W 1 (dla pierwszego bloku tematycznego „Człowiek”) Student charakteryzuje inne osoby oraz ich emocje wykorzystując przy tym poznaną, adekwatną leksykę. W 2 (dla drugiego bloku tematycznego „Wybór zawodu, praca” ) Student przy uŜyciu odpowiedniego zasobu leksykalno- gramatycznego wskaŜe i opisze współczesne problemy związane z rynkiem pracy, problemem bezrobocia. W 3 (dla trzeciego bloku tematycznego ”PodróŜe”) Student przy uŜyciu odpowiedniego zasobu leksykalno- gramatycznego przedstawi i sklasyfikuje zabytki swojego miasta, przedstawi moŜliwości spędzania wolnego czasu/urlopu, zrelacjonuje przebyte podróŜe.

200

Efekt kształcenia dla kursu Efekty kształcenia dla kierunku UMIEJĘTNOŚCI

U 1 (dla pierwszego bloku tematycznego „Człowiek”) Student opisze i zinterpretuje, korzystając z poznanego zasobu leksykalno - gramatycznego języka specjalistycznego, swoje i innych uczucia, zachowania oraz emocje. Przedstawi siebie i swoją rodzinę, wskaŜe panujące relacje międzyludzkie. U 2 (dla drugiego bloku tematycznego „Wybór zawodu, praca” ) Sklasyfikuje aktualne zawody, oceni je z punktu widzenia moŜliwości znalezienia pracy, prestiŜu, przedstawi swój przyszły, związany z kierunkiem studiów zawód . U 3 (dla trzeciego bloku tematycznego ”PodróŜe”) Student wyszuka i zamówi ofertę biura podróŜy, wynajmie przewodnika, zarezerwuje pokój w hotelu/przejazd pociągiem/lot samolotem. Student potrafi posługiwać się podstawowymi sformułowaniami z zakresu języka specjalistycznego


SPOŁECZNE

K 1 Student posiada kompetencje w zakresie zastosowania wiedzy teoretycznej i praktycznej nabytej podczas kursu w komunikacji w języku rosyjskim. K 2 Student komunikuje się i potrafi pracować w zakresie języków specjalistycznych w środowisku międzynarodowym. Potrafi funkcjonować w innej kulturze. K 3 Student inicjuje i uczestniczy w rozmowach w języku rosyjskim


WYKŁAD A K L S P E

30 30 OPIS METOD PROWADZENIA ZAJĘC

Konwersatorium: METODA KOMUNIKACYJNA

Celem metody komunikacyjnej jest rozwinięcie umiejętności skutecznego i swobodnego porozumiewania się w języku obcym w sposób odpowiadający danym okolicznościom. Wykorzystywanie tej metody podczas zajęć ma na celu stworzenie róŜnorodnych sytuacji zbliŜonych do komunikacji w Ŝyciu codziennym. Szczególnie istotne są ćwiczenia, w których uczestnicy odgrywają dialogi w parach, bądź prowadzą rozmowy w małych grupach. Metoda komunikacyjna promuje wykorzystywanie w trakcie zajęć

201

autentycznych materiałów takich jak nagrania radiowe i telewizyjne oraz prasę. Materiały te mają przybliŜyć uczących się do prawdziwych sytuacji z Ŝycia codziennego.


E-n

aucz

anie

Gry

dy

dakt

yczn

e

Cw

icze

nia

w

szk

ole

Zajęci

a te

reno

we

Pra

ca

labo

rato

ryj-

na

Pro

jekt

in

dyw

idua

l-ny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał

w d

ysku

sji

Ref

erat

Pra

ca

pise

mna

(e

sej)

Egz

amin

us

tny

Egz

amin

pi

sem

ny

(IN

NE

w

ypow

iedź

na

określ

ony

te

mat

, tes

ty

W 1 X X X X W 2 W 3

X X

X X

X x

X X

U 1 X X X X U 2 U 3

X X

X X

X X

X X

K 1 K 2 K 3

OCENA Zaliczenie kaŜdego z kursów odbywa się na podstawie oceny poszczególnych efektów kształcenia (za e-nauczanie 5%, gry dydaktyczne 5%, projekt indywidualny 10%, projekt grupowy 5%, udział w dyskusji 25%, prace pisemne 10%, wypowiedzi na określony temat 25%, testy 15%) a takŜe aktywnego uczestnictwa w zajęciach

UWAGI

LITERATURA PODSTAWOWA

Cieplicka M., Torzewska D : Русский язык. Kompendium tematyczno-leksykalne 1,2 Poznań 2007

Kuzmina I. Śliwińska B: Język rosyjski. 365 zadań i ćwiczeń z rozwiązaniami, Warszawa 2006

UZUPEŁNIAJĄCA

Zybert M.: Новые встречи 2,3, Warszawa 2003

Одинцова И.В.:Он и она. Пособие по развитию чтения и устной речи. Moskwa 2001

Dziewanowska D. :Грамматика без проблем, Warszawa 2005

Duchnowska D.: Русский язык. Подготовительные материалы к экзамену TELC уровень B2, Kraków 2005

źródła internetowe, materiały autorskie


202

Konwersatorium 30

Ilość godzin w kontakcie z prowadzącymi










Utrwalanie poznanych struktur leksykalnych i gramatycznych

3



203




niestacjonarne

ROK I SEMESTR rok II NAZWA I POZIOM KURSU JĘśYK ROSYJSKI B B2 NAZWA W J. ANGIELSKIM Russian B B2 GRUPA TREŚCI KSZTAŁCENIA (podstawowe, kierunkowe, specjalnościowe, poszerzające wiedzę ogólną, praktyki)








WARUNKI WSTĘPNE WIEDZA Wiedza nabyta w trakcie kursu A


KURSY Kurs A

TREŚCI MERYTORYCZNE 30x 2godziny

• Edukacja, nauka – system szkolnictwa w Polsce i w Rosji. Rzeczowniki II deklinacji. • Edukacja, nauka – moja szkoła, moja uczelnia. • Edukacja, nauka - Ŝycie studenckie to nie tylko nauka. Rzeczowniki III deklinacji. • Zbrodnia i kara – prawo, przestępstwa, sąd. • Zbrodnia i kara - na komisariacie, zgłoszenie kradzieŜy. Przymiotniki twardotematowe. • Zbrodnia i kara – fragmenty powieści F. Dostojewskiego. Przymiotniki twardotematowe-odmiana. • Praca z tekstem zawierającym elementy języka specjalistycznego. • Świat sztuki – literatura. Przymiotniki miękkotematowe. • Świat sztuki – teatr. Przymiotniki miękkotematowe- odmiana.

204

• Świat sztuki – film, kino, recenzje. • Świat sztuki – malarstwo, rzeźba. Przymiotniki z tematem na ж, ш ,ч, щ, к, г, х- odmiana. • Świat sztuki – ludzie, artyści. • Świat sztuki – dyskusja: ksiąŜka czy film. Krótka forma przymiotników • Praca z tekstem zawierającym elementy języka specjalistycznego. • Świat sztuki – muzyka, w filharmonii, na koncercie rockowym. • Czas wolny – sport, dyscypliny sportowe. Stopniowanie przymiotników- stopień wyŜszy. • Czas wolny – sport, zawody sportowe, olimpiada, rywalizacja, fair play. • Czas wolny – odpoczynek czynny i bierny, aktywne spędzanie wolnego czasu. • Czas wolny – moje hobby, moja pasja, zainteresowania. Stopniowanie przymiotników – stopień

najwyŜszy. • Praca z tekstem zawierającym elementy języka specjalistycznego • Usługi – na zakupach, W sklepie spoŜywczym, odzieŜowym, ze sprzętem rtv, agd. Przymiotnikowa

odmiana rzeczowników. • Usługi – sklepy, duŜe supermarkety, czy małe sklepiki. Przymiotniki dzierŜawcze. • Usługi – shoping, shopoholizm nowy rodzaj uzaleŜnienia. • Usługi – reklama, jej wpływ na klientów. Liczebniki główne i zbiorowe – odmiana. • Usługi – u fryzjera, u kosmetyczki. Liczebniki porządkowe – odmiana. • Usługi – u fotografa, u szewca, u mechanika, u zegarmistrza. • Usługi – w banku: pieniądze, usługi finansowe, bankomaty, rachunki. Zaimki osobowe – odmiana. • Usługi – na poczcie. Zaimki dzierŜawcze. • Usługi – ubezpieczenia. Zaimki dzierŜawcze- odmiana. • Praca z tekstem zawierającym elementy języka specjalistycznego

EFEKTY KSZTAŁCENIA


WIEDZA

W 1 (dla pierwszego bloku tematycznego „Edukacja, nauka”) Student charakteryzuje system edukacji w Polsce i w Rosji, wykorzystując przy tym poznaną, adekwatną leksykę. W 2 (dla drugiego bloku tematycznego „Zbrodnia i kara” ) Student przy uŜyciu odpowiedniego zasobu leksykalno-gramatycznego wskaŜe i opisze współczesne problemy związane z przestępczością. W 3 (dla trzeciego bloku tematycznego ”Świat sztuki”) Student przy uŜyciu odpowiedniego zasobu leksykalno-gramatycznego przedstawi i sklasyfikuje gatunki i rodzaje literatury, opisze i oceni widziane filmy i spektakle, przeczytane ksiąŜki. W 4 (dla czwartego bloku tematycznego „Czas wolny) Student charakteryzuje róŜne moŜliwości i sposoby spędzania wolnego czasu, wykorzystując przy tym poznaną, adekwatną leksykę. W 5 (dla piątego bloku tematycznego „Usługi ” ) Student przy uŜyciu odpowiedniego zasobu leksykalno-gramatycznego wskaŜe i opisze zagadnienia związane z szeroko pojętym sektorem usług.


205

UMIEJĘTNOŚCI

U 1 (dla pierwszego bloku tematycznego „Edukacja, nauka”) Student opisze i zinterpretuje, korzystając z poznanego zasobu leksykalno - gramatycznego funkcjonowanie na uczelni. U 2 (dla drugiego bloku tematycznego „Zbrodnia i kara” ) Sklasyfikuje rodzaje przestępstw, oceni je z punktu widzenia moralności/etyki i prawa U 3 (dla trzeciego bloku tematycznego ”Świat sztuki”) Student wyszukuje i interpretuje a takŜe motywuje swą ocenę dzieła sztuki – obrazy, filmy, ksiąŜki. Student potrafi posługiwać się podstawowymi sformułowaniami z zakresu języka specjalistycznego U 4 (dla czwartego bloku tematycznego „Czas wolny) Student opisze i zinterpretuje, korzystając z poznanego zasobu leksykalno – gramatycznego swój/czyjś sposób spędzania wolnego czasu, U 5 (dla piątego bloku tematycznego „Usługi” ) Sklasyfikuje rodzaje usług, zanalizuje ich jakość i przydatność we współczesnych czasach. Student potrafi posługiwać się podstawowymi sformułowaniami z zakresu języka specjalistycznego


SPOŁECZNE



WYKŁAD A K L S P E



Celem metody komunikacyjnej jest rozwinięcie umiejętności skutecznego i swobodnego porozumiewania się

206

w języku obcym w sposób odpowiadający danym okolicznościom. Wykorzystywanie tej metody podczas zajęć ma na celu stworzenie róŜnorodnych sytuacji zbliŜonych do komunikacji w Ŝyciu codziennym. Szczególnie istotne są ćwiczenia, w których uczestnicy odgrywają dialogi w parach, bądź prowadzą rozmowy w małych grupach. Metoda komunikacyjna promuje wykorzystywanie w trakcie zajęć autentycznych materiałów takich jak nagrania radiowe i telewizyjne oraz prasę. Materiały te mają przybliŜyć uczących się do prawdziwych sytuacji z Ŝycia codziennego.


E-n

aucz

anie

Gry

dy

dakt

yczn

e

Cw

icze

nia

w

szk

ole

Zajęci

a te

reno

we

Pra

ca

labo

rato

ryj-

na

Pro

jekt

in

dyw

idua

l-ny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał

w d

ysku

sji

Ref

erat

Pra

ca

pise

mna

(e

sej)

Egz

amin

us

tny

Egz

amin

pi

sem

ny

(IN

NE

w

ypow

iedź

na

określ

ony

te

mat

, tes

ty

W 1 X X X X W 2 W 3 W 4 W 5

X X X X

X X X X

X X X x

X X X x

U 1 X X X X X U 2 U 3 U 4 U 5

X X X x

X X X X

X X X x

X X X x

X X X x

K 1 K 2 K 3


UWAGI

LITERATURA PODSTAWOWA



UZUPEŁNIAJĄCA

Одинцова И.В.:Он и она. Пособие по развитию чтения и устной речи. Moskwa 2001

Dziewanowska D. :Грамматика без проблем, Warszawa 2005






Konwersatorium 60

207











6



208



JEDNOSTKA INSTYTUT TECHNIKI

KIERUNEK I SPECJALNOŚC ETI FORMA STUDIÓW (STACJONARNE, NIESTACJONARNE)

niestacjonarne

ROK I SEMESTR rok III NAZWA I POZIOM KURSU JĘśYK ROSYJSKI C B2 NAZWA W J. ANGIELSKIM Russian C B2 GRUPA TREŚCI KSZTAŁCENIA (podstawowe, kierunkowe, specjalnościowe, poszerzające wiedzę ogólną, praktyki)







4.. Dostarczenie wiedzy związanej z elementami języka specjalistycznego z zakresu kierunku kształcenia. Przygotowanie absolwentów do samodzielnego poszerzania wiedzy związanej z wykorzystaniem języka obcego w Ŝyciu zawodowym

WARUNKI WSTĘPNE

WIEDZA Wiedza nabyta w trakcie kursu B

UMIEJĘTNOŚCI Umiejętności nabyte w trakcie kursu B

KURSY Kurs B

TREŚCI MERYTORYCZNE 15x2godziny

• Ekologia i ochrona środowiska – jak człowiek szkodzi naturze, jak moŜe pomóc. Zaimki wskazujące i pytające.

• Ekologia i ochrona środowiska – ogrody zoologiczne, zagroŜone gatunki na wolności. Zaimki – odmiana.

• Współczesne problemy społeczne – choroby cywilizacyjne, zagroŜenia zdrowia. Zaimki przeczące – pisownia i odmiana.

• Współczesne problemy społeczne – stres, napięcie, strach – z czym zmaga się człowiek w XXI wieku.

• Współczesne problemy społeczne – ochrona zdrowia. Imiesłowy- wprowadzenie. • Współczesne problemy społeczne – uzaleŜnienia, alkoholizm, narkomania. Imiesłów przymiotnikowy

209

czynny czasu teraźniejszego • Współczesne problemy społeczne – anoreksja, bulimia, tanoreksja. Imiesłów przymiotnikowy czynny

czasu przeszłego • Współczesne problemy społeczne – zjawisko przemocy i agresji. Imiesłów przymiotnikowy bierny

czasu teraźniejszego. • Współczesne problemy społeczne – terroryzm. Sąd nad członkiem grupy terrorystycznej. • Praca z tekstem zawierającym elementy języka specjalistycznego. • Etyka – kara śmierci. Imiesłów przymiotnikowy bierny czasu przeszłego. • Etyka – klonowanie. Imiesłów przysłówkowy współczesny. • Etyka – eutanazja. Imiesłów przysłówkowy współczesny. • Etyka – etyka we współczesnym świecie: kopiowanie, kserowanie, ściąganie plików. Imiesłów

przysłówkowy uprzedni. • Praca z tekstem zawierającym elementy języka specjalistycznego.

EFEKTY KSZTAŁCENIA


WIEDZA

W 1 (dla pierwszego bloku tematycznego „Ekologia i ochrona środowiska”) Student charakteryzuje współczesne zagroŜenia ekologiczne, wykorzystując przy tym poznaną, adekwatną leksykę. W 2 (dla drugiego bloku tematycznego „Współczesne problemy społeczne” ) Student przy uŜyciu odpowiedniego zasobu leksykalno- gramatycznego wskaŜe i opisze problemy społeczne.. W 3 (dla trzeciego bloku tematycznego ”Etyka”) Student przy uŜyciu odpowiedniego zasobu leksykalno -gramatycznego przedstawi i sklasyfikuje zagadnienia etyczne


210

UMIEJĘTNOŚCI

U 1 (dla pierwszego bloku tematycznego „Ekologia, ochrona środowiska”) Student opisze, korzystając z poznanego zasobu leksykalno - gramatycznego, współczesne mikro i globalne zagroŜenia środowiska, wykaŜe konieczność i skuteczność stosowania metod ochrony środowiska U 2 (dla drugiego bloku tematycznego „Współczesne problemy społeczne” ) Student zanalizuje i oceni zagroŜenia społeczne, uzasadni swój sąd. U 3 (dla trzeciego bloku tematycznego „Etyka”) Student zweryfikuje róŜne zachowania z etycznego punktu widzenia. Umotywuje swoje stanowisko. Student potrafi posługiwać się podstawowymi sformułowaniami z zakresu języka specjalistycznego


SPOŁECZNE



WYKŁAD A K L S P E



Celem metody komunikacyjnej jest rozwinięcie umiejętności skutecznego i swobodnego porozumiewania się w języku obcym w sposób odpowiadający danym okolicznościom. Wykorzystywanie tej metody podczas zajęć ma na celu stworzenie róŜnorodnych sytuacji zbliŜonych do komunikacji w Ŝyciu codziennym. Szczególnie istotne są ćwiczenia, w których uczestnicy odgrywają dialogi w parach, bądź prowadzą rozmowy w małych grupach. Metoda komunikacyjna promuje wykorzystywanie w trakcie zajęć autentycznych materiałów takich jak nagrania radiowe i telewizyjne oraz prasę. Materiały te mają przybliŜyć uczących się do prawdziwych sytuacji z Ŝycia codziennego.


211

E-n

aucz

anie

Gry

dy

dakt

yczn

e

Cw

icze

nia

w

szk

ole

Zajęci

a te

reno

we

Pra

ca

labo

rato

ryj-

na

Pro

jekt

in

dyw

idua

l-ny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał

w d

ysku

sji

Ref

erat

Pra

ca

pise

mna

(e

sej)

Egz

amin

us

tny

Egz

amin

pi

sem

ny

(IN

NE

w

ypow

iedź

na

określ

ony

te

mat

, tes

ty

W 1 X X X X X W 2 W 3

X X

X X

X x

X X

X X

U 1 X X X X X X U 2 U 3

X X

X X

X X

X X

X x

X X

K 1 X K 2 X K 3 X


UWAGI Zaliczenie z rozbiciem procentowym jak w poprzednich semestrach oraz egzamin pisemny i ustny z całości lektoratu.

LITERATURA

PODSTAWOWA



UZUPEŁNIAJĄCA

Одинцова И.В.: Он и она. Пособие по развитию чтения и устной речи. Moskwa 2001


Dziewanowska D.: Грамматика без проблем, Warszawa 2005



Bilans godzinowy zgodny z CNPS (Całkowity Nakład Pracy Studenta) Konwersatorium 30



Przygotowanie do kolokwium 4 Ilość godzin pracy studenta bez kontaktu z prowadzącymi Przygotowanie do prezentacji 3

212







7




213

KARTA KURSU

Nazwa Seminarium dyplomowe 1

Nazwa w j. ang. Diploma seminar 1


Koordynator Prof. dr hab. inŜ. Kazimierz Jaracz Zespół dydaktyczny


Celem seminarium inŜynierskiego jest przygotowanie dyplomanta do ukończenia studiów przez przedłoŜenie pracy dyplomowej, przeprowadzenie egzaminu dyplomowego. Wiedza formalna zdobyta w trakcie ćwiczeń z nauczycielem akademickim ma umoŜliwić zredagowanie pracy inŜynierskiej i zapewnić aby treść pracy scharakteryzowana spisem treści odpowiadała tematowi określonemu w tytule. Zajęcia prowadzone są w języku polskim.

Warunki wstępne

Wiedza Znajomość przedmiotów kierunkowych i specjalistycznych objętych planem studiów.

Umiejętności

Umiejętność praktycznego rozwiązywania problemów praktycznych i teoretycznych ujętych w sylabusach przedmiotowych przedmiotów kierunkowych i specjalistycznych.

Kursy

Efekty kształcenia


Wiedza

W01 Opanowanie wiadomości niezbędnych dla zbierania materiałów i pisania pracy dyplomowej. W02 Podstawowa wiedza z zakresy informatyki, inŜynierii materiałowej elektroniki, elektrotechniki i mechatroniki

K_W10, K_W11, K_W14 K_W01, K_W02, K_W03, K_W04, K_W05, K_W06, K_W07, K_W08,

214


Umiejętności

U01 Opanowanie zagadnień związanych z korzystaniem z literatury naukowej, interpretacji wyników badań doświadczalnych, redakcji pracy dyplomowej U02 potrafi przygotować udokumentowane opracowanie problemu inŜynierskiego zarówno w języku polskim jak i obcym U03 posługuje się technikami multimedialnymi do realizacji zadań technicznych U04 posiada umiejętność planowania i przeprowadzania eksperymentu, interpretacji uzyskanych wyników i formułowania wniosków U05 wykorzystuje metody komputerowego wspomagania w technice

K_U01, K_U03, K_U10 K_U02, K_U07 K_U08, K_U09, K_U10 K_U04, K_U15



K01 Zna zagadnienia dotyczące ochrony własności intelektualnej. K02 Posiada umiejętność pracy w grupie

K_K05, K_K03

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 10

215


Metoda interaktywna pozwalająca na zachowanie sprzęŜenia zwrotnego między studentami i prowadzącym. Metoda projektów, metoda prezentacji multimedialnej poszczególnych etapów pracy inŜynierskiej


E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x x x W02 x x U01 x x U02 x x U03 x x x U04 x x U05 x K01 x K02 x

Kryteria oceny

Wygłoszenie seminarium z zakresu pracy dyplomowej, wykazanie umiejętności napisania planu pracy dyplomowej, wykazanie aktywności w czasie zajęć. Ocena prezentacji końcowego etapu pracy

Uwagi


1. Ocena poprawności sformułowanego tematu pracy inŜynierskiej pod kontem wkładu autora w realizacji celu pracy 2. Ocena celu pracy, ocena propozycji spisu treści 3. Etapy tworzenia pracy inŜynierskiej, które wynikają ze spisu treści 4. Omówienie redakcji pracy inŜynierskiej

- zawartość rozdziałów - sposób numerowania rozdziałów i podrozdziałów -zapis i numeracja wzorów, tabel, rysunków

216

-odwoływanie sie do źródeł bibliograficznych -podsumowanie pracy -spis bibliografii -wypełnianie wymaganych oświadczeń

5.Prezentacje poszczególnych etapów pracy Wykaz literatury podstawowej

1.K. Jaracz, Redakcja prac dyplomowych w Instytucie Techniki. UW, Kraków 2012 2. G. Ganibarelli, Z. Łucki, Jak przygotować prace dyplomową lub doktorską Universitas, Kraków 2001 3. K. Wojcik, Piszę akademicka pracę promocyjną, SGH Warszawa 2005 4. W. W. Kubielski, Praca dyplomowa w pedagogice, WSP Warszawa 2006


1. G. Socrates, L.J. Sapper, SI and Metrication Conversion Tables, Newnes Butterworths, London 1969


Wykład







12


16





217

KARTA KURSU

Nazwa Seminarium dyplomowe 2

Nazwa w j. ang. Diploma seminar 2


Koordynator Prof. dr hab. inŜ. Kazimierz Jaracz Zespół dydaktyczny


Celem seminarium inŜynierskiego jest przygotowanie dyplomanta do ukończenia studiów przez przedłoŜenie pracy dyplomowej, przeprowadzenie egzaminu dyplomowego. Wiedza formalna zdobyta w trakcie ćwiczeń z nauczycielem akademickim ma umoŜliwić zredagowanie pracy inŜynierskiej i zapewnić aby treść pracy scharakteryzowana spisem treści odpowiadała tematowi określonemu w tytule. W poszczególnych etapach prezentacji pracy prowadzący dokonuje poprawy stylu, wskazuje na błędy stylistyczne, merytoryczne i redakcyjne. Zajęcia prowadzone są w języku polskim. Warunki wstępne

Wiedza Znajomość przedmiotów kierunkowych i specjalistycznych objętych planem studiów.

Umiejętności

Umiejętność praktycznego rozwiązywania problemów praktycznych i teoretycznych ujętych w sylabusach przedmiotowych przedmiotów kierunkowych i specjalistycznych.

Kursy Seminarium dyplomowe 1

Efekty kształcenia


Wiedza

W01 Rozwinięcie wiedzy określonej w pierwszej części seminarium.

K_W10, K_W11, K_W16, K_W17,

218


Umiejętności

U01 Umiejętność redagowania tekstów, projektowania i praktycznego wykonania modeli rzeczywistych

K_U03



K01 Umiejętność pracy zespołowej. K02 Rozwijania i utrwalania kontaktów społecznych K03 Kształtowanie postawy asertywnej i empatycznej

K_K03 K_K05, K_K08 K_K04

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 10


Metoda prezentacji poszczególnych etapów pracy przez seminarzystów.

219


E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x U01 x K01 x K02 x K03 x

Kryteria oceny

Obecność na zajęciach. Dokończenie pracy inŜynierskiej

Uwagi


Tematy wynikają z kompetencji merytorycznej prowadzącego seminarium jak równieŜ innych osób zgrupowanych w prowadzonej grupie seminaryjnej.


1. 1.K. Jaracz, Redakcja prac dyplomowych w Instytucie Techniki. UW, Kraków 2012 2.G. Ganibarelli, Z. Łucki, Jak przygotować prace dyplomową lub doktorską Universitas, Kraków 2001 3. K. Wojcik, Piszę akademicka pracę promocyjną, SGH Warszawa 2005 4. W. W. Kubielski, Praca dyplomowa w pedagogice, WSP Warszawa 2006


1. G. Socrates, L.J. Sapper, SI and Metrication Conversion Tables, Newnes Butterworths, London 1969

220


Wykład







12


16





221

KARTA KURSU

Nazwa Sieci komputerowe

Nazwa w j. ang. Computer networks


Koordynator dr hab. Karol Grondzak, dr inŜ. Krzysztof Pytel Zespół dydaktyczny


Celem kształcenia jest zdobycie umiejętności projektowania i obsługi sieci komputerowych.

Warunki wstępne

Wiedza zna podstawy informatyki i zasady programowania

Umiejętności potrafi obsługiwać komputer na poziomie zaawansowanym

Kursy Podstawy informatyki i systemów informatycznych Ochrona własności intelektualnej

Efekty kształcenia


Wiedza

W01, zna rodzaje oprogramowania wspomagającego projektowanie sieci komputerowych W02, ma uporządkowaną wiedzę w zakresie sieci komputerowych.

K_W07, K_W17 K_W07, K_W17

222


Umiejętności

U01, potrafi wykonać projekt sieci komputerowej U02, potrafi zainstalować system serwerowy U03, potrafi wykonać konfiguracje wybranych serwerów U04, zna zagadnienia dotyczące transmisji bezprzewodowej U05, zna zasady funkcjonowania współczesnych sieci komputerowych

K_U02, K_U07, K_U08, K_U12, K_U13, K_U15, K_U17, K_U20, K_U21, K_U22 K_U02, K_U07, K_U08, K_U12, K_U13, K_U15, K_U17, K_U20, K_U21, K_U22 K_U02, K_U07, K_U08, K_U12, K_U13, K_U15, K_U17, K_U20, K_U21, K_U22 K_U02, K_U07, K_U08, K_U12, K_U13, K_U15, K_U17, K_U20, K_U21, K_U22 K_U02, K_U07, K_U08, K_U12, K_U13, K_U15, K_U17, K_U20, K_U21, K_U22


kierunkowych



K_K03 K_K05

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 5 15

223


Zajęcia prowadzone są formie ćwiczeń laboratoryjnych – studenci po wstępnym szkoleniu z zakresu obsługi programu, samodzielnie wykonują zadane ćwiczenia, a następnie otrzymują zadanie z zakresu projektowania sieci komputerowych i systemów serwerowych i wykonują je podczas zajęć.


E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x x W02 x x x U01 x x x U02 x x x U03 x x x U04 x x x U05 x x x K01 x x K02 x x

Kryteria oceny

Student otrzymuje zaliczenie na podstawie wykonanego projektu, ustnej wypowiedzi, instalacji i konfiguracji wybranego serwera

Uwagi


1. Wprowadzenie: historia sieci komputerowych, model ISO-OSI, rodzaje i topologie sieci. 2. Media transmisyjne i ich parametry, rodzaje okablowania. 3. Rozwój standardu Ethernet: podstawy funkcjonowania sieci Ethernet, standardy: Fast

Ethernet, Gigabit Ethernet i 10 Gigabit Ethernet, STP. 4. WAN - Sieci Frame Relay: budowa sieci, urządzenia komunikacyjne, protokół

transmisjiSieci ATM: budowa komórki, rodzaje połączeń (PVC, SVC), klasy ruchu, sygnalizacja, model odniesienia, ILMI, LANE.

5. Protokoły z rodziny TCP/IP: IP, ICMP, IGMP. 6. Adresacja w sieciach IP. 7. Uzyskiwanie adresu IP: statyczne, ARP/RARP, BOOTP, DHCP.

224

8. Protokoły warstwy transportowej stosu protokołów TCP/IP: UDP,TCP. 9. DNS. 10. Routing w sieciach IP: zasady wyboru trasy, tablica routingu, protokoły routingu

dynamicznego (RIP/RIP2, OSPF, BGP). 11. Sieci bezprzewodowe WLAN. 12. Podstawowe usługi sieciowe: poczta elektroniczna (SMTP, IMAP, POPS, autoryzacja,

zabezpieczenia), transmisja danych (FTP, SCP), zdalny dostęp (telnet, SSH, usługi terminalowe), serwisy informacyjne (HTTP).

13. Ochrona danych w sieci: metody projektowania sieci bezpiecznych, analiza ruchu, firewall, VPN, IDS.


D. Comer: Sieci komputerowe TCP/IP, WNT D. Comer: Sieci komputerowe i intersieci, WNT Frisch: Unix. Administracja systemu, O’Reilly C. Hunt: TCP/IP. Administracja sieci. O’Reilly Scott Mueller, Terry W. Ogletree, Mark Edward Soper, Rozbudowa i naprawa sieci. Rafał Pawlak, Okablowanie strukturalne sieci. Teoria i praktyka James F. Kurose, Keith W. Ross, Sieci komputerowe. Od ogółu do szczegółu z internetem w tle. Scott Lowe, Sieci domowe. Nieoficjalny podręcznik Karol Krysiak, Sieci komputerowe. Kompendium. Andrew S. Tanenbaum, Sieci komputerowe Mahbub Hassan, Raj Jain, Wysoko wydajne sieci TCP/IP Scott Mueller, Rozbudowa i naprawa sieci. Mark Sportack, Sieci komputerowe. Księga eksperta. Karanjit S. Siyan, Tim Parker, TCP/IP. Księga eksperta. Joe Habraken, ABC sieci komputerowych Terry Ogletree, Rozbudowa i naprawa sieci J. Scott Haugdahl, Diagnozowanie i utrzymanie sieci. Księga eksperta Frank Derfler i Les Freed, Okablowanie sieciowe w praktyce. Księga eksperta Robert Breyer, Sean Riley, Switched, Fast i Gigabit Ethernet


1. Andrew S. Tanenbaum – „Sieci komputerowe” WNT Warszawa 1998r. 2. Andrzej Kwiatkowski – „Topologiczne aspekty projektowania sieci komputerowych” 3. Douglas E. Comer – „Sieci komputerowe i intersieci” WNT, Warszawa 2000r. 4. Douglas E. Comer, David L. Stevens – „Sieci komputerowe TCP/IP” tom I, WNT, Warszawa 1997r. 5. Douglas E. Comer, David L. Stevens – „Zasady, protokoły, architektura” tom III, WNT, Warszawa

1997r. 6. Larry L. Peterson, Bruce S. Davie – „Sieci komputerowe - podejście systemowe” Wydawnictwo

Nakom, Poznań 2000r. 7. Mark A. Miller – „Sieci TCP/IP, wykrywanie i usuwanie problemów” Wydanie I, Wydawnictwo RM,

Łódź, 1999r. 8. Mark A. Sportack – „Sieci komputerowe – księga eksperta” Wydawnictwo Helion Gliwice 1999r. 9. Mirosław Hajder, Heorhii Loutskii, Wiesław Stręciwilk – „Informatyka – wirtualna podróŜ w świat

sieci komputerowych” WSIiZ Rzeszów 2002r. 10. Praca zbiorowa pod redakcją S. Paszczyńskiego – „Podręcznik uŜytkownika sieci komputerowej”

NASK, Warszawa 1995r. Bilans godzinowy zgodny z CNPS (Całkowity Nakład Pracy Studenta)

Wykład 5




225




20


25





226

− KARTA KURSU

Nazwa Techniki multimedialne

Nazwa w j. ang.


Koordynator Zespół dydaktyczny


Celem kształcenia jest zdobycie wiedzy z podstaw technik multimedialnych dotyczących zarówno kwestii sprzętowych, budowy i zasad działania urządzeń multimedialnych jak równieŜ moŜliwości wykorzystania stosownego softwaru do tworzenia i prezentacji multimedialnych. Zajęcia prowadzone w języku polskim

Warunki wstępne

Wiedza Zna budowę i podstawy działania komputera

Umiejętności Potrafi obsługiwać komputer na poziomie podstawowym

Kursy ------------------------------------------------------------

Efekty kształcenia


Wiedza

W01, zna podstawowe urządzenia multimedialne w zakresie budowy i zasady działania W02, zna podstawy teoretyczne tworzenia prezentacji i pokazów multimedialnych W03, zna oprogramowanie do tworzenia prezentacji i pokazów multimedialnych

K_W06

K_W06, K_W17

K_W06

227


Umiejętności

U01, potrafi podłączać, konfigurować i dobierać urządzenia multimedialne stosowanie do potrzeb pokazu U02, potrafi pracować w programach do tworzenia prezentacji multimedialnych U03, potrafi wykorzystać narzędzia i dodatki oprogramowanie w celu usprawnienia tworzenia prezentacji U04, potrafi projektować i tworzyć multimedialne opracowania (prezentacje, broszury multimedialne, podcasty, videocasty itp.)

K_U02, K_U07

K_U07

K_U02, K_U07

K_U02, K_U07,K_U16




K_K03 K_K05

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 10


Zajęcia prowadzone są w formie laboratoriów na których studenci wykorzystują zdobytą wiedzę teoretyczną do praktycznej pracy nad tworzeniem prezentacji i pokazów multimedialnych.

228


E – learning

Gry

dydaktyczne

Ćwiczenia w szkole

Zajęcia terenowe

Praca laboratoryjna


Projekt

grupowy

Udział w dyskusji

Referat


Egzamin ustny

Egzamin pisemny

Inne

W01 x W02 x W03 x U01 x U02 x x U03 x x U04 x x K01 x x K02 x x

Kryteria oceny

Student otrzymuje końcową ocenę z laboratoriów na podstawie oceny z projektu grupowego z uwzględnieniem wkładu własnego w wykonywane zadanie.

Uwagi


Budowa podstawowych urządzeń multimedialnych Zasady działania podstawowych urządzeń multimedialnych Zasady tworzenia prezentacji i pokazów multimedialnych Obsługa i moŜliwości wykorzystania podstawowych programów do tworzenia prezentacji i

pokazów mutimedialnych Wykaz literatury podstawowej

• Bednarek J., Multimedia w kształceniu. PWN, Warszawa 2006.

• Foley J.D., Wprowadzenie do grafiki komputerowej. WNT, Warszawa 2001.

• Fedak J., Fotografia cyfrowa od A do Z. Encyklopedia. MUZA SA, Warszawa 2006.

• Kołodziej P., Komputerowe studio muzyczne i nie tylko. Przewodnik. Helion, Gliwice

229

2007.

Paul J., 100 sposobów na cyfrowe wideo, Helion, Gliwice 2007.



Wykład -




Uczestnictwo w egzaminie/zaliczeniu -



5


20





230

KARTA KURSU

Nazwa Wstęp do programowania

Nazwa w j. ang. Introductory programming


Koordynator dr hab. Karol GrondŜak


dr inŜ. Piotr Kulinowski

dr inŜ. Urszula D. Wdowik


Celem kształcenia w ramach kursu prowadzonego w języku polskim jest: zaznajomienie słuchaczy z zasadami programowania imperatywnego/proceduralno-strukturalnego. Kurs prowadzony jest w języku polskim.

Warunki wstępne

Wiedza podstawowych struktur danych i wybranych algorytmów ich przetwarzania

Umiejętności Umiejętność projektowania prostych algorytmów, sprawne korzystanie z komputera osobistego na poziomie uŜytkownika

Kursy Podstawy informatyki i systemów informatycznych; Programy uŜytkowe i systemy baz danych

Efekty kształcenia


kierunkowych

231

W01, posiada wiedzę dotyczącą paradygmatów programowania proceduralnego/strukturalnego i opisu modelowanej rzeczywistości W02, zna podstawowe techniki programistyczne i moŜliwości ich zastosowania w odniesieniu do zagadnień technicznych W03 zna składnię języka, rozumie mechanizmy stojące za składnią języka oraz modułów bibliotecznych w odniesieniu do systemu operacyjnego oraz sprzętu (procesor - pamięć - urządzenia wejścia/wyjścia; alokacja pamięci, stos wywołań funkcji)

K_W06 K_W06, K_W10, K_W11 K_W06, K_W10


kierunkowych

Umiejętności

U01 umie pisać, analizować i testować kod źródlowy U02 umie sprawnie korzystać ze środowiska uruchomieniowego (debugger) U03 potrafi korzystać z gotowych narzędzi w postaci bibliotek funkcji - umiejętność korzystania z dokumentacji (takŜe w języku angielskim) U04 posiada umiejętność zapisu i modelowania problemu w ujęciu proceduralno-strukturalnym w kontekście zagadnień inŜynierskich U05 potrafi komunikować się za pomocą strumieni z urządzeniami wejścia/wyjścia (min. zapis i odczyt danych z pliku dyskowego)

K_U16 K_U16 K_U01, K_U16 K_U01, K_U10, K_U12, K_U16 K_U16




K_K01, K_K03 K_K01

232

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 20


Praca indywidualna – ćwiczenia praktyczne, dyskusja, konsultacje, praca zespołowa – projekt, praca indywidualna – projekt.


E – learning

Gry

dydaktyczne

Ćwiczenia w szkole

Zajęcia terenowe

Praca laboratoryjna


Projekt

grupowy

Udział w dyskusji

Referat


Egzamin ustny

Egzamin pisemny

Inne

W01 x x x x W02 x x x x W03 x x x x U01 x x x x U02 x x x x U03 x x x x U04 x x x x U05 x x x x K01 x x x x K02 x x x x

Kryteria oceny Ocena z przedmiotu jest średnią waŜoną ocen ze sprawdzianów i projektów

233

Uwagi


preprocesor/kompilator/linker; debugger; typy vs. zmienne, zmienne w kontekście klas pamięci (automatyczne, statyczne, dynamiczne); struktury; tablice; tablice (łańcuchy) znakowe; operatory; wyraŜenia; instrukcje sterujące; zmienne wskaźnikowe, funkcje -przekazywanie parametrów; strumienie


B. W. Kernighan, D. M. Ritchie, Język ANSI C, Wydawnictwa Naukowo Techniczne, Warszawa, 2007 S. Prata, Język C. Szkoła programowania, wydanie V, Helion 2006. Wykaz literatury uzupełniającej

P. van der Linden, Expert C Programming, Prentice Hall, 1994 K. N. King, C Programming: A Modern Approach 2nd edition, W. W. Norton & Company, 2008 Bilans godzinowy zgodny z CNPS (Całkowity Nakład Pracy Studenta)

Wykład

Laboratorium 20



Uczestnictwo w egzaminie/zaliczeniu --



20


20


Przygotowanie do egzaminu --



234

KARTA KURSU

Nazwa ZagroŜenia współczesnej kultury i cywilizacji

Nazwa w j. ang.




Celem kursu jest ukazanie zagroŜeń współczesnej kultury i cywilizacji. Wykład prowadzony będzie w j. polskim.

Warunki wstępne

Wiedza brak

Umiejętności brak

Kursy brak

Efekty kształcenia


235

W01, dostrzega wyzwania edukacji wobec wyzwań społeczno – moralnych W02, zna uwarunkowania personalistyczne związane z wizją osoby jako podmiotu wychowania W03, zna argumenty określające prawdę jako zasada Ŝycia społecznego i zadanie wychowania W04, zna kategorie wychowania do demokracji i pluralizmu ideologiczno – politycznego W05, zna procesy sekularyzacji rodziny W06, dostrzega znaczenie wychowania w rodzinie dla rozwoju osobowego dziecka W07, dostrzega sytuację dziecka w zmieniającej się kulturze i systemie wartości rodzinnych współczesnego świata W08, dostrzega antywartości rodziny jako wyzwania dla pedagogiki społecznej W09, dostrzega przemiany rodziny w jej strukturze, funkcjach i systemie wartości W10, dostrzega znaczenie Integralnej wizji kultury jako podstawy personalistycznego wychowania W11, dostrzega przejawy sekularyzacja kultury W12, dostrzega drogi przenikania ateizmu do współczesnej kultury polskiej W13, zna kategorie związane z kulturą masową, dostrzegając znaczenie komunikowania masowego

K_K01


Umiejętności

U01,potrafi wskazać wyzwania współczesnej edukacji wobec wyzwań społeczno – moralnych U02,potrafi wskazać uwarunkowania personalistyczne związane z wizją osoby jako podmiotu wychowania U03,potrafi wskazać argumenty określające prawdę jako zasada Ŝycia społecznego i zadanie wychowania U04,potrafi wskazać kategorie wychowania do demokracji i pluralizmu ideologiczno – politycznego U05,potrafi wskazać procesy sekularyzacji rodziny U06,potrafi wskazać znaczenie wychowania w rodzinie dla rozwoju osobowego dziecka U07,potrafi określić sytuację dziecka w zmieniającej się kulturze i systemie wartości rodzinnych współczesnego świata U08,potrafi wskazać antywartości rodziny jako wyzwania dla pedagogiki społecznej U09,potrafi określić przemiany rodziny w jej strukturze, funkcjach i systemie wartości U10, potrafi wskazać znaczenie integralnej wizji kultury jako podstawy personalistycznego wychowania U11, potrafi wskazać przejawy sekularyzacji kultury U12, potrafi wskazać drogi przenikania ateizmu do współczesnej kultury polskiej U13, potrafi wskazać kategorie związane z kulturą masową oraz określić znaczenie komunikowania masowego

K_U01

236




K_K01, K_K03, K_K05

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 30




E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x W02 x U01 x U02 x K01 x K02 x ...

Kryteria oceny Student zalicza przedmiot na podstawie egzaminu

237

Uwagi


1. Edukacja wobec wyzwań społeczno – moralnych 2. Personalistyczna wizja osoby jako podmiotu wychowania 3. Prawda jako zasada Ŝycia społecznego i zadanie wychowania 4. Wychowanie do demokracji i pluralizmu ideologiczno – politycznego 5. Procesy sekularyzacji rodziny 6. Znaczenie wychowania w rodzinie dla rozwoju osobowego dziecka 7. Dziecko w zmieniającej się kulturze i systemie wartości rodzinnych współczesnego świata 8. Antywartości rodziny jako wyzwania dla pedagogiki społecznej 9. Przemiany rodziny w jej strukturze, funkcjach i systemie wartości 10. Integralna wizja kultury u podstawa personalistycznego wychowania 11. Kultura miedzy sacrum a profanum 12. Sekularyzacja kultury 13. Drogi przenikania ateizmu do współczesnej kultury polskiej 14. Kultura masowa – komunikowanie masowe i jego oblicza


Axinn W.G., Thornton, A., The Relationship Between Cohabitataion and Divorce: Selectivity or Causal

Influence?, “Demography” 1992, nr 29, p.357-374.

Fichter J.H., Grundbegriffe der Soziologie, Wien-New York 1968.

Kroeber A., Kluckhohn C., Culture. A critical revive of concepts and definitions, Cambridge 1952.

Kwak, A., Rodzina i jej przemiany, Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 1994.

Linton R., Kulturowe podstawy osobowości, Warszawa 1975.

Majkowski, W., Czynniki dezintegracji współczesnej rodziny polskiej, Wydawnictwo KsięŜy Sercanów

„SCJ”, Kraków 1999.

Slany K., Alternatywne formy Ŝycia małŜeńsko-rodzinnego w ponowoczesnym świecie, Wydawnictwo

NOMOS, Kraków 2002, ISBN 83-88508-31-8.


Axinn W.G., Thornton, A., Mothers, Children and Cohabitation: The Intergenerational Effects of

Attitudes and Behaviour, “American Sociological Review” 1993, nr 58, p. 233-246.

Dawson Ch., Religia I kultura, Warszawa 1958.

Parker S., Informal Marriage, Cohabitation and the law, 1750-1989, St. Martin's Press, New York

1990.

Pastuszka J., Kryzys kultury a religia, Warszawa 1932.

Majka J., Filozofia społeczna, Wrocław 1983.

Slany K., Związki konsensualne – nowa forma małŜeństw, „Problemy Rodziny” 1990, nr 3, s.28-32.

Slany, K., Przemiany demograficzne w Polsce końca XX wieku, „Problemy rodziny”2000, nr 4., s.7-12.

Slany K., Szczepaniak-Wiecha I., Fenomen bezdzietności we współczesnych wysoko rozwiniętych

społeczeństwach, „MałŜeństwo i Rodzina” 2003, nr 5, ISSN 1643-7389.

Ślęczka K., Feminizm. Ideologie i koncepcje społeczne współczesnego feminizmu, Wydawnictwo

KsiąŜnica, Katowice 1999, ISBN 83-7132-310-7.

238


Wykład 30












239

KARTA KURSU

Nazwa Zarządzanie środowiskiem

Nazwa w j. ang. Management of environment




Celem kształcenia jest zapoznanie studentów z podstawowymi problemami ochrony środowiska i systemami zarządzania środowiskiem. Kurs prowadzony jest w języku polskim.

Warunki wstępne

Wiedza

Student ma podstawową wiedzę z zakresu ekologii i ochrony środowiska.

Umiejętności Potrafi swobodnie poruszać się w obrębie podstawowych pojęć z zakresu ekologii i ochrony środowiska.

Kursy -----

Efekty kształcenia


Wiedza W01, Ma podstawową wiedzę w obszarze zarządzania środowiskiem W02, Rozumie koncepcję zrównowaŜonego rozwoju W03, Ma wiedzę dotyczącą ochrony środowiska W04, Rozumie zagadnienia ekologii przemysłowej W05, Zna modele i systemy zarządzania środowiskiem i zarządzania środowiskowego

K_W12 K_W12 K_W12 K_W12 K_W12

240


Umiejętności U01, Potrafi krytycznie oceniać wpływ działalności człowieka na środowisko naturalne U02, Potrafi obliczać emisję zanieczyszczeń do atmosfery U03, Podejmuje zadania projektowe i zdobywa potrzebną wiedzę

K_U01 K_U10 K_U01, K_U05, K_U12


Kompetencje społeczne K01, Uwzględnia aspekty ekologiczne i ochrony

środowiska naturalnego w podejmowanych działaniach technicznych K02, Wykonuje swoje zadania w sposób profesjonalny

K_K02 K_K03

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 20 10


Na zajęcia składa się wykład i ćwiczenia audytoryjne, w ramach których studenci samodzielnie opracowują zadane tematy z zakresu ochrony środowiska i systemów zarządzania środowiskiem.

241


E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x x x W02 x x x W03 x x x W04 x x x W05 x x x U01 x x x U02 x x U03 x x x K01 x x x K02 x

Kryteria oceny

Na ocenę końcową składają się ocena z kolokwium i ocena z referatu.

Uwagi


1. Sytuacja ekologiczna i ochrona: atmosfery, hydrosfery. 2. Metody oczyszczania gazów. 3. Metody oczyszczania wód. 4. Utylizacja ścieków. 5. Gospodarka odpadami. 6. Koncepcja zrównowaŜonego rozwoju. 7. Ekologia przemysłowa. 8. Definicje, modele, systemy zarządzania środowiskiem i zarządzania środowiskowego. 9. Systemy niesformalizowane i sformalizowane. 10. Czystsza produkcja jako niesformalizowany system zarządzania środowiskowego. 11. Systemy zarządzania środowiskowego według ISO serii 14000 i innych aktualnych krajowych

i międzynarodowych norm. 12. Ekonomiczne i prawne aspekty funkcjonowania systemów zarządzania. 13. Najlepsze dostępne praktyki, techniki i technologie.

242


1. Dudla N. A., Górecki W., Piwniak G. G., Rychlicki S., Zięba A., Ochrona środowiska w aspekcie źródeł energii, Wydawca: Towarzystwo Geosynoptyków „GEOS”, Kraków 1996.

2. Ejdys J. i in., Zintegrowane systemy zarządzania jakością, środowiskiem, bezpieczeństwem pracy: teoria i praktyka, Wydawnictwo Politechniki Białostockiej, Białystok 2006.

3. Graczyk M., Zarządzanie proekologiczne, Wydawnictwo Politechniki Zielonogórskiej, Zielona Góra 1999.

4. Górka K., Poskrobko B., Radecki W., Ochrona środowiska. Problemy społeczne, ekonomiczne i prawne, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa 2001.

5. Johansson A., Czysta technologia, WNT, Warszawa 1999. 6. Łunarski J. i in., Zarządzanie środowiskiem, Oficyna Wydawnicza Politechniki Rzeszowskiej, Rzeszów

2002. 7. Praca zbiorowa, Zarządzanie środowiskiem na terenach uprzemysłowionych – nowoczesne systemy,

techniki i technologie: KOMEKO, 15-17.03.2005, t. 1, Centrum Mechanizacji Górnictwa KOMAG, Gliwice 2005.


1. Baran A. i in., Zarządzanie środowiskiem, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa 2007. 2. Poskrobko B., Podstawy uŜytkowania i ochrony środowiska, Wydawnictwa Politechniki Białostockiej,

Białystok 1987. 3. Preisner L., Przeglądy środowiska jako instrumenty ekologizacji działalności gospodarczej, Rozprawy

Monografie 93, Uczelniane Wydawnictwa Naukowo-Dydaktyczne AGH, Kraków 2000. Bilans godzinowy zgodny z CNPS (Całkowity Nakład Pracy Studenta)

Wykład 20







40


-





243

Kursy na specjalności:

Informatyka stosowana w technice

244

KARTA KURSU (realizowanego w module specjalności)

INFORMATYKA STOSOWANA W TECHNICE (nienauczycielska)

(nazwa specjalności)

Nazwa Informatyczne systemy zarządzania produkcją

Nazwa w j. ang.




Cele nauczania w zakresie przedmiotu Informatyczne systemy zarządzania produkcją obejmują poznanie i zrozumie podstaw dotyczących zastosowania rozwiązań informatycznym w inŜynierii produkcji. Kus prowadzony jest w języku polskim.

Efekty kształcenia


Odniesienie do efektów dla specjalności

(określonych w karcie programu studiów dla modułu

specjalnościowego)

Wiedza

W01, Zna podstawowe pojęcia z zakresu zarządzania produkcja i usługami oraz personelem. W02, - Posiada ogólną wiedzę na temat procesu produkcyjnego i wytwórczego. W03, Zna zasady projektowania procesów produkcyjnych W04, Ma poszerzona wiedze dotyczącą istoty oraz zastosowania informatycznych systemów zarządzania produkcja (MRP, ERP, EERP oraz SAP, IFS ). W05, Ma wiedzę dotyczącą rozwoju systemów ERP II na świecie i w Polsce

W03 W03 W03 W03 W03

245




specjalność)

Umiejętności

U01, Potrafi powiązać wiedzę teoretyczną oraz praktyczną do zastosowania konkretnego informatycznego systemu zarządzania produkcją w wybranym przedsiębiorstwie wytwórczym.

U04, U06



(określonych w karcie programu studiów dla modułu specjalnościowego)


K01, Współpracuje w grupie z kolegami podczas problemów poruszanych na zajęciach audytoryjnych.

K02, Student rozumie znaczenie stosowania informatycznych systemów zarzadzania produkcją w pracy inŜyniera.

K02 K01

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 15 20


Zajęcia prowadzone są w formie wykładu podczas, którego prezentowana jest treść wykładu w formie prezentacji multimedialnej. Zajęcia audytoryjne obejmują praktyczne poznanie podstawowych systemów informatycznych stosowanych w praktyce w przedsiębiorstwach produkcyjnych. Udział w zajęciach audytoryjnych wymaga od studenta aktywnej postawy.

246


E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x x W02 x x W03 x x W04 x x x W05 x x x U01 x K01 x K02 x

Kryteria oceny

Ocena końcowa z wykładów jest oceną z przygotowanego referatu oraz dyskusji na jego temat. Ocena końcowa z ćwiczeń jest średnią z oceny z projektu indywidualnego oraz ocen bieŜącej kontroli na zajęciach audytoryjnych.

Uwagi


1. Podstawowe pojęcia i zagadnienia związanie z zarządzaniem przedsiębiorstwem 2. Zarządzanie produkcją w przemyśle 3. Organizacja procesu produkcyjnego 4. Planowanie i sterowanie produkcją 5. Reeingineering w zarządzaniu produkcją 6. Cykl produkcyjny i zasady organizacji pracy 7. Informatyczne systemy zarządzania produkcją: • MRP (Material Requirements Planning) – planowanie potrzeb materiałowych, • MRP-II (Manufacturing Resource Planning) – planowanie zasobów produkcyjnych, • ERP (Enterprise Resource Planning) – planowanie zasobów przedsiębiorstwa – rozumiane jako

zarządzanie przedsiębiorstw • ERP-II lub EERP (Extended ERP) – najnowsze rozszerzenie ERP – obejmujące informatyzacją • całą działalność przedsiębiorstwa, np. system firmy SAP, IFS 8. Rozwój systemów ERP II na świecie i w Polsce


247

1. E. Pająk, Zarządzanie produkcją. Produkt, technologia, organizacja, Warszawa, PWN, 2006. 2. .P. Lech: Zintegrowane systemy zarządzania ERP /ERP II. Wykorzystanie w biznesie, wdraŜanie;

Wydawnictwo Difin, Warszawa 2003 3. P. RóŜniczki: Komputerowe systemy wspomagania zarządzania klasy MRP/ERP i ich wdraŜanie;

Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej, Katowice 2001 4. K. Pasternak „Zarys zarządzania produkcją”,, Polskie Wyd. Ekonomiczne, 2005 5. J. Matuszek: InŜynieria Produkcji; Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej Filia w Bielsku-Białej, Bielsko

– Biała 2000 6. M. Krupa: Komputerowo zintegrowane zarządzania - wprowadzenie; University of Information

Technology and Management in Rzeszów 2003 7. T. Jabłoński: Zaprojektować i wykonać witrynę internetową prezentującą podstawy systemów

informatycznych ERP; Praca dyplomowa inŜynierska – WyŜsza Szkoła Informatyki w Bielsku-Białej, 2001

8. J. Kisielnicki, H. Sroka, Systemy informacyjne biznesu. Informatyka dla zarządzania; Wydawnictwo Placet, Warszawa 1999


1. B. Milewska Zarządzanie produkcją Wydaw. Naukowe US, 2000. 2. I.Dudzik, InŜynieria zarządzania: strategia i projektowanie systemów produkcyjnych. Wyd. Placet,

2000 3. A. Januszewski, Informatyka w przedsiębiorstwie. Systemy i procesy informatyzacji; Wydawnictwo

WyŜszej Szkoły Zarządzania i Finansów, Bydgoszcz 2001 4. Czasopisma naukowe z zakresu organizacji i zarządzania


Wykład 15












248


INśYNIERIA WYTWARZANIA 2 (studia niestacjonarne 1 stopnia)

INFORMATYKA STOSOWANA W TECHNICE (nienauczycielska) (nazwa specjalności)

Nazwa InŜynieria wytwarzania 2



Koordynator Dr inŜ. Krzysztof Ziewiec Zespół dydaktyczny


Celem kursu jest uzyskanie przez studenta wiedzy dotyczącej wybranych związanych z procesami wytwarzania, metodami nanoszenia powłok, technologicznym przygotowaniem produkcji, projektowaniem procesów technologicznych, niekonwencjonalnymi i konwencjonalnymi metodami kształtowania tworzyw, automatyzacją, robotyzacją oraz zapewnieniem jakości. Kurs prowadzony jest w języku polskim.

Efekty kształcenia




specjalnościowego)

Wiedza

W01, zna podstawowe zagadnienia związane z metodami wytwarzania i przetwarzania prefabrykatów takie jak przetapianie i odlewanie stopów oraz spajanie elementów W02, zna podstawowe metody otrzymywania powłok oraz modyfikacji warstw wierzchnich wyrobów W03, ma wiedzę na temat technologicznego przygotowania produkcji W04, zna wybrane metody niekonwencjonalnego i konwencjonalnego kształtowania tworzyw oraz zagadnienia związane z obróbką wiórową, strumieniowo-erozyjną i strumieniowo-ścierną W05, ma podstawową wiedzę o projektowaniu podstawowych procesów technologicznych W06, rozumie podstawowe cele i zadania automatyzacji i robotyzacji W07, zna podstawowe problemy związane z rachunkiem kosztów w wytwarzaniu

. W02, W03, W04, W06 W02, W04, W06, W07 W02, W06 W04, W06, W07 W03, W04, W05, W06 W01, W02, W03, W06 W02, W06

249




specjalność)

Umiejętności

U01, Potrafi krytycznie dobierać i weryfikować potencjalne metody wytwarzania pod kątem funkcji, które ma spełniać wyrób końcowy U02, Potrafi dobrać odpowiednią metodę do wytwarzania prostych elementów U03, Klasyfikuje wyroby pod kątem doboru obrabiarek, na których ma być obrabiany prefabrykat na gotowy wyrób U04, Wykorzystuje znajomość zagadnień związanych z technologicznym przygotowaniem produkcji prostych prefabrykatów metalowych, metodami odlewania, przeróbką plastyczną oraz spawaniem U05, Potrafi dobrać metody obróbki cieplnej, wytwarzania warstw i powłok ochronnych dla uzyskania wymaganych właściwości wyrobu końcowego U06, Wykorzystuje znajomość podstawowych metod kontroli słuŜących badaniu wykorzystywanych tworzyw inŜynierskich oraz metod oceny cech geometrycznych wyrobu U07, Potrafi dobrać metody kontroli jakości wyrobów dla zbadania i weryfikacji istotnych właściwości wyrobu oraz jego struktury

U02, U03 U02, U07 U02, U07 U02, U04, U07 U01, U02, U07 U02, U03, U07 U02, U03, U07





K01, ma świadomość znaczenia poprawnie zaprojektowanego wyrobu oraz rozumie rolę technologii wytwarzania w rozwoju cywilizacyjnym i ekonomicznym K02, potrafi pracować w grupie w celu rozwiązania problemów związanych z doborem właściwej technologii oraz właściwych parametrów obróbki K03, dostrzega znaczenie procesów technologicznych dla rozwoju społecznego oraz potrafi dokonać twórczej syntezy zdobytej wiedzy w celu realizacji projektów przydatnych w swoim otoczeniu

K01, K02 K02 K01, K03

250

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 15 25


Na zajęcia składa się wykład i ćwiczenia laboratoryjne, w ramach których studenci zapoznają się z praktycznym przebiegiem procesów technologicznych i funkcjonowaniem urządzeń. Samodzielna praca studentów poprzedzona jest wprowadzeniem i prezentacją przykładu. W grupie wykonują zadania praktyczne oraz obliczeniowo-projektowe z zakresu technologii wytwarzania.


E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x x x x x W02 x x x x x W03 x x x x x W04 x x x x x W05 x x x x x W06 x x x x x W07 x x x x U01 x x x x U02 x x x x U03 x x x x U04 x x x x U05 x x x x U06 x x x x U07 x x x x U08 x x x x K01 x x K02 x x K03 x x

Kryteria oceny

Ocena końcowa jest średnią z ocen uzyskanych na sprawdzianach cząstkowych i za sprawozdania. Ocena końcowa z egzaminu jest średnią oceną z egzaminu pisemnego i ustnego.

251

Uwagi


1. Metody wytwarzania prefabrykatów. 2. Nagrzewania i przetapiania wsadu metalowego. 3. Wpływ procesów krystalizacji na strukturę odlewów. 4. Dobór metod formowania i odlewania. 5. Termiczne łączenie i cięcie wyrobów metalowych – spawalnicze źródła ciepła oraz

metody spawania, zgrzewania i lutowania. 6. Przeróbka plastyczna.

6.1. Procesy występujące podczas przeróbki plastycznej na zimno i na gorąco. 6.2. Obróbka cieplna wyrobów przerabianych plastycznie – zmiany w strukturze i właściwościach materiału.

7. Obróbka wiórowa, strumieniowo-erozyjna i strumieniowo-ścierna. 8. Automatyzacja i robotyzacja, techniki „rapid prototyping” i „rapid tooling”. 9. Podstawowe metody wytwarzania warstw wierzchnich i powłok ochronnych. 10. Zapewnienie jakości wyrobów.


1. Zenon Opiekun, Władysław Orłowicz, Feliks Stachowicz, Techniki wytwarzania, Oficyna Wydawnicza Politechniki Rzeszowskiej, 1998, Rzeszów

2. Edmund Tasak, Obróbka ubytkowa i spajanie, Uczelniane Wydawnictwa Naukowo- Dydaktyczne, 2001 Kraków.

3. Jan Sińczak, Procesy Przeróbki Plastycznej, Wydawnictwo Naukowe AKAPIT, Kraków 2003.

4. Mieczysław Feld: Podstawy projektowania procesów technologicznych typowych części maszyn. WNT, 2003, Warszawa.

5. Edward Fraś, Krystalizacja metali, WNT, 2003, Warszawa 6. Marek Blicharski: Wstęp do inŜynierii materiałowej. WNT, 2003, Warszawa. 7. Wojciech Wojciechowski: Techniki Wytwarzania, Wybrane zagadnienie ze

spawalnictwa. Politechnika Krakowska 1999, Kraków. Karol Przybyłowicz, Metaloznawstwo, WNT, Warszawa 2007


1. Tadeusz Karpiński: InŜynieria Produkcji. WNT, 2004, Warszawa. Mechatronika, red. Dietmar Shmid. REA, Warszawa 2002.

2. Andrzej Kieras: Wiedza o technice, UŚ 1997, Katowice. 3. Anna Rutkowska: Techniki Wytwarzania; Wybrane zagadnienia z obróbki cieplnej

i cieplno-chemicznej. Politechnika Krakowska, 1998, Kraków. 4. Michael F. Ashby: Dobór materiałów w projektowaniu inŜynierskim, WNT, 1998,

Warszawa

252


Wykład 15







Przygotowanie projektu lub prezentacji na podany temat (praca w grupie) -





253


INFORMATYKA STOSOWANA W TECHNICE

(studia niestacjonarne 1 stopnia) ………………………….…………………………………….


Nazwa InŜynieria oprogramowania

Nazwa w j. ang. Software engineering




Celem kursu jest uzyskanie przez studenta wiedzy dotyczącej wszystkich aspektów produkcji oprogramowania: od analizy i określenia wymagań, przez projektowanie i wdroŜenie, aŜ do ewolucji gotowego oprogramowania. Kurs prowadzony jest w języku polskim.

Efekty kształcenia




specjalnościowego)

Wiedza W01, Zna podstawowe pojęcia, definicje, określenia w zakresie inŜynierii oprogramowania W02, Ma wiedzę dotyczącą modeli cyklu Ŝycia oprogramowania W03, Zna czynności wykonywane w poszczególnych fazach przedsięwzięcia programistycznego

. W06 W06 W06

254




specjalność)

Umiejętności U01, Potrafi wykorzystywać narzędzia CASE U02, Umie zarządzać przedsięwzięciem programistycznym U03, Potrafi przejść od analizy i określenia wymagań, przez projektowanie i wdroŜenie, aŜ do ewolucji gotowego oprogramowania

U04 U04 U04



(określonych w karcie programu studiów dla modułu specjalnościowego) Kompetencje

społeczne K01, Rozumie pozatechniczne aspekty problemów, jakie mogą występie przy tworzeniu oprogramowania K02, Ma świadomość jak waŜne są poszczególne etapy tworzenia oprogramowania na efekt końcowy

K01 K01, K03

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 10 30


Na zajęcia składa się wykład i ćwiczenia laboratoryjne, w ramach których studenci samodzielnie opracowują poszczególne etapy tworzenia oprogramowania lub wykorzystują inŜynierię oprogramowania do tworzenia własnych programów.

255


E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x x W02 x x W03 x x U01 x x U02 x x U03 x x K01 x x K02 x x

Kryteria oceny

Ocena końcowa ćwiczeń wystawiana jest na podstawie wykonanego projektu.

Przedmiot kończy się egzaminem. Ocena końcowa egzaminu jest oceną egzaminu ustnego.

Uwagi


1. Podstawowe pojęcia, definicje, określenia, modele. 2. Zarządzanie przedsięwzięciami programistycznymi. 3. Zapewnienie jakości oprogramowania. 4. Zarządzanie konfiguracją i wersjami oprogramowania. 5. Metody testowania oprogramowania. 6. Strategie testowania oprogramowania. 7. Miary techniczne oprogramowania. 8. Podstawy metod obiektowych. 9. Analiza obiektowa. 10. Projektowanie obiektowe. 11. Testowanie oprogramowania obiektowego. 12. Miary techniczne systemów obiektowych. 13. Zaawansowane metody inŜynierii oprogramowania – metody formalne. 14. Czysta inŜynieria oprogramowania. 15. InŜynieria oprogramowania komponentowego. 16. InŜynieria systemów klient-serwer. 17. InŜynieria aplikacji internetowych. 18. ReinŜynieria. 19. InŜynieria oprogramowania wspomagana komputerowo.

256


1. Beck K., Cynthia A.: Wydajne programowanie – Extreme Programming. Mikom 2005. 2. Hamlet D., Maybee J.: Podstawy techniczne inŜynierii oprogramowania. Wyd. Naukowo-Techniczne. Warszawa 2003. 3. Pressman R., S.: Praktyczne podejście do inŜynierii oprogramowania. Wyd. Naukowo-Techniczne. Warszawa 2005. 4. Sacha K.: InŜynieria oprogramowania. Wyd. Naukowe PWN. Warszawa 2010. Wykaz literatury uzupełniającej

1. Bereza-Jarociński B., Szomański B.: InŜynieria oprogramowania. Jak zapewnić jakość tworzonym aplikacjom. Wyd. Helion. Gliwice 2009.

2. Kernighan B., W., Pike R.: Lekcja programowania. Najlepsze praktyki. Wyd. Helion. Gliwice 2011.


Wykład 10






Przygotowanie krótkiej pracy pisemnej lub referatu po zapoznaniu się z niezbędną literaturą przedmiotu -

Przygotowanie projektu lub prezentacji na podany temat 15





257




Nazwa Komputerowe wspomaganie projektowania maszyn

Nazwa w j. ang. Computer aided machines design




Celem kształcenia jest poszerzenie umiejętności projektowania z wykorzystaniem oprogramowania CAD/CAE. Zajęcia prowadzone są w języku polskim.

Efekty kształcenia




specjalnościowego) Wiedza

W01, zna rodzaje i moŜliwości oprogramowania wspomagającego projektowanie

. W02

258




specjalność)

Umiejętności

U01, potrafi tworzyć modele parametryczne z uŜyciem oprogramowania inŜynierskiego U02, projektuje złoŜone mechanizmy i urządzenia korzystając z oprogramowania inŜynierskiego U03, potrafi wykonać dokumentację 2D wykonanego projektu w programie CAD

U06 U06 U06




społeczne K01, potrafi pracować w zespole K02, wykazuje przedsiębiorczość w swoich działaniach

K02 K03

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 15


Zajęcia prowadzone są w formie laboratoriów. Studenci wykonują projekt złoŜonego mechanizmu lub urządzenia w programie Autodesk Inventor.

259


E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x U01 x x U02 x x U03 x x K01 x K02 x x

Kryteria oceny


Uwagi


1. Modelowanie parametryczne w programach CAD. 2. Wykonywanie modeli i ich złoŜeń. 3. Tworzenie dokumentacji technicznej 2D.


1. Chlebus E., Techniki komputerowe CAx w inŜynierii produkcji, wyd. WNT, Warszawa 2000. 2. Kapias K., SolidWorks 2001 Plus. Podstawy, Wyd. Helion, 2003 3. A. Jaskulski, Autodesk Inventor10PL/10+, metodyka projektowania, Wyd. Mikom, Warszawa 2005. 4. Lisowski E., Modelowanie geometrii elementów maszyn i urządzeń w systemach CAD 3D, Wyd. Politechniki Krakowskiej, 2003

260


1. Miecielica M., Wiśniewski W., Komputerowe wspomaganie projektowania procesów technologicznych w praktyce, wyd. PWN, Warszawa 2005. 2. Materiały dydaktyczne firm AutoDesk oraz Dassault System


Wykład












261

KARTA KURSU

Nazwa Maszynoznawstwo

Nazwa w j. ang. Theory of Machines - Science of Mechanics




Celem kształcenia jest zrozumienie zasad działania maszyn. Cele nauczania maszynoznawstwa obejmują zapoznanie w toku studiów z zagadnieniami funkcjonowania urządzeń cieplnych takich jak: silniki cieplne, cieplne maszyny robocze, pompy ciepła i chłodziarki. Język prowadzenia zajęć: polski. Efekty kształcenia


Wiedza

W01 Posiada wiedzę dotyczącą podstaw mechaniki oraz zjawisk fizycznych i chemicznych determinujących działanie maszyn W02 Zna fizykochemiczne podstawy procesów spalania W03 Ma wiedzę z zakresu podstaw hydromechaniki W04 Posiada wiedzę w zakresie procesów wymiany

energii na sposób pracy i ciepła. W05 Zna metody określania sprawności i wydajności

cieplnej silników, pomp ciepła i chłodziarek W06 Posiada wiedzę niezbędną do analizowania maszyn i urządzeń cieplnych.

W04 W04 W04 W04 W04 W04

262


Umiejętności U01 Potrafi zidentyfikować fizyczne i chemiczne procesy

zachodzące podczas funkcjonowania maszyn U02 Analizuje mechaniczne podstawy funkcjonowania

maszyn U03 Podejmuje proste zadania projektowe i zdobywa potrzebną wiedzę.

U07 U07 U07



K01 Współpracuje z kolegami podczas rozwiązywania problemów maszynoznawstwa w ramach ćwiczeń.

K02 ZauwaŜa dynamicznie zmieniające się trendy i rozwiązania w technice.


K02 K01 K01

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 10 20



263


E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x x x W02 x x x W03 x x x W04 x x x W05 x x x W06 x x x

U01 x x x U02 x x x U03 x x x

K01 x x x K02 x K03 x

Kryteria oceny


Uwagi


1. Podstawy mechaniki maszyn, maszyny proste.

2. Fizykochemiczne podstawy procesów spalania..

3. Wymiana energii na sposób pracy i ciepła.

4. Silniki cieplne tłokowe i turbinowe, silnik Stirlinga.

5. Silniki odrzutowe i rakietowe

6. SpręŜarki, wentylatory.

7. Chłodziarki i pompy ciepła.

8. Siłownie cieplne, siłownie jądrowe, siłownie wodne.

9. Bezpośrednia konwersja energii.

264


PODSTAWOWA

1. W. Biały: Podstawy Maszynoznawstwa, Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 2002.

2. W. Biały: Maszynoznawstwo, Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, Warszawa 2006.

3. S. Michałowski, K. Wańkowicz: Termodynamika Procesowa, Wydawnictwo Naukowo-

Techniczne, Warszawa 1999 Wykaz literatury uzupełniającej

UZUPEŁNIAJĄCA

1. Jan Kijewski: Maszynoznawstwo, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne , 1999.


Wykład 10







10


5





265


INFORMATYKA STOSOWANA W TECHNICE (nienauczycielska)


Nazwa Metody badawcze

Nazwa w j. ang. Research Methods


Koordynator dr inŜ. Piotr Malczewski Zespół dydaktyczny


Celem kursu jest poznanie zagadnień związanych z metodami badania struktury materiałów stosowanych w technice, zapoznanie się ze stosowaną w tym celu aparaturą, szczególnie z mikroskopią świetlną i skaningową mikroskopią elektronową. Studenci zaznajamiają się z podstawami obsługi urządzeń, oraz sposobami analizy uzyskanych wyników. Zajęcia prowadzone są w języku polskim.

Efekty kształcenia




Wiedza

W01, Posiada wiedzę z zakresu budowy i działania mikroskopu optycznego W02, Posiada wiedzę na temat stosowanych technik obserwacji W03, Posiada wiedzę na temat stosowanych technik rejestracji obrazu W04, Posiada wiedzę z zakresu budowy i działania skaningowego mikroskopu elektronowego

W04

W04

W04

W04

266



(określonych w karcie programu studiów dla modułu specjalność)

Umiejętności

U01, Potrafi samodzielnie przeprowadzić obserwacje mikrostruktury za pomocą mikroskopów optycznych, U02, Potrafi dobrać odpowiednie techniki obserwacji, U03, Potrafi wskazać zastosowania skaningowej mikroskopii elektronowej w technice U04, Potrafi dokonać podstawowej analizy uzyskanych wyników

U03

U03 U03

U02





K01, Współdziała w zespole w ramach opracowywania projektu

K02, K03

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 15


Zajęcia składają się z ćwiczeń laboratoryjnych, w ramach których studenci zapoznają się ze sprzętem badawczym i wykonują własne powierzone zadania pod opieką prowadzącego.

267


E – learning

Gry

dydaktyczne

Ćwiczenia w szkole

Zajęcia terenowe

Praca laboratoryjna


Projekt

grupowy

Udział w dyskusji

Referat


Egzamin ustny

Egzamin pisemny

Inne

W01 x x x x W02 x x x x W03 x x x x W04 x x x x U01 x x x U02 x x x U03 x x x U04 x x x K01 x x x x ...

Kryteria oceny

Ocena końcowa jest średnią z aktywności na ćwiczeniach, sprawozdań i odpowiedzi ustnej.

Uwagi


1) Budowa mikroskopu optycznego w układzie odwróconym, 2) RóŜnice w obserwacjach w jasnym polu i ciemnym polu, 3) Sposoby rejestracji w mikroskopii optycznej oraz oprogramowanie do

rejestracji i analizy obrazu, 4) Budowa i działanie skaningowego mikroskopu elektronowego, 5) Metody i sposoby prezentacji oraz opracowania wyników


[1] K. Przybyłowicz „Metaloznawstwo” WNT 1999” [2] L. BłaŜ „Analityczna mikroskopia elektronowa w badaniach struktury materiałów metalicznych” Fizyka w szkole Nr 6/2006

268


[1] „Mikroskopy elektronowe.” WKŁ Warszawa 1963 [2] J. Dutkiewicz, P. Malczewski „MoŜliwości i wykorzystanie skaningowego mikroskopu elektronowego Philips 525M” Annales Academiae Paedagogicae Craccoviensis Studia TechnicaIII (2010)


Wykład












269





Nazwa Modelowanie i analiza danych w technice

Nazwa w j. ang.


Koordynator dr inŜ. Paweł Kurtyka Zespół dydaktyczny:

dr inŜ. Paweł Kurtyka


W ramach zajęć student zdobywa wiedzę na temat modelowania wybranych procesów oraz analizy danych eksperymentalnych. Poznaje konkretne rozwiązania komputerowe stawianych problemów fizykochemicznych i technicznych. Pozyskuje wiedzę na temat programowania i oprogramowania specjalistycznego jak równieŜ moŜliwości przystosowania popularnych programów do wykonywania wybranych analiz. Zdobyta wiedza i umiejętności mają posłuŜyć swobodnej analizy i modelowania zjawisk fizykochemicznych i technicznych. Przedmiot prowadzony w języku polskim Efekty kształcenia


Wiedza

W01, Zna podstawowy aparat matematyczny potrzebny do prowadzenia analiz i modelowania W02, Ma podstawową wiedzę na temat uŜytkowania wybranych programów komputerowych, Mathematica, Statistica, Excel, GnuPlot W03. Wie jak dobierać właściwe oprogramowanie do rozwiązania konkretnego problemu

W02, W03 W02, W03 W02 W02

Umiejętności Efekt kształcenia dla kursu Odniesienie do efektów

kierunkowych

270

U01, Umie dobrać właściwe/optymalne oprogramowanie do realizacji wyznaczonego zadania. U02, Potrafi posłuŜyć się programami Mathematica, Excel, GnuPlot, Statistica. U03, Analizuje i modeluje wybrane zagadnienia fizykochemiczne i techniczne. U04 Potrafi krytycznie ocenić przydatność i dokładność prowadzonych obliczeń. U05 Stosuje podstawowy aparat matematyczny i

informatyczny w celu optymalizacji rozwiązania problem

U04 U04 U02, U04, U07 U02,U07 U01, U02, U04, U07



K01, ma świadomość pozytywnych efektów środowiskowych uzupełniania badań eksperymentalnych modelowaniem i symulacjami komputerowymi K02, współdziała w zespole w ramach opracowywania projektu

K01 K02, K03

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 30


Zajęcia składają się laboratoriów, w ramach których studenci wykonują własne zadania obliczeniowo-programistyczne analizując i modelując wybrane procesy fizykochemiczne i techniczne. Samodzielna praca studentów jest poprzedzona prezentacją aparatu matematycznego i oprogramowania oraz ich zastosowania do prowadzenia analizy/modelowania. Formy sprawdzania efektów kształcenia

271

E – learning

Gry

dydaktyczne

Ćwiczenia w szkole

Zajęcia terenowe

Praca laboratoryjna


Projekt

grupowy

Udział w dyskusji

Referat


Egzamin ustny

Egzamin pisemny

Inne

W01 x x x W02 x x x W03 x x x W04 x W05 x W06 x W07 x x U01 x x x U02 x x x U03 x x x U04 x x x U05 x x x K01 x K02 x

Kryteria oceny Ocena końcowa jest średnią ocen z samodzielnej pracy projektowo-obliczeniowej na zajęciach oraz oceny z projektu grupowego (końcowego).

Uwagi


Podstawy wykorzystania programów Mathematica, Statistica, GnuPlot, Excel do modelowania i analizy danych Metody numeryczne w zastosowaniach Programowanie kodu VBA Excel do rozwiązania zadań Analiza danych eksperymentalnych z testów rozciągania/spęczania Modelowanie procesów ściskania/rozciągania na bazie znanych modeli Analiza zdjęć metalograficznych pod kątem rozkładów, wielkości i kształtu ziaren/cząstek


„Metody komputerowe matematyki przemysłowej cz. 1. - Matematyczne modelowanie i symulacje komputerowe”; V. Mityushev et. All, Wyd Pracowni Komputerowej JackaSkalmierskiego, 2010 „Metody komputerowe matematyki przemysłowej cz. 2. - Wielowymiarowe zagadnienia”; V. Mityushev et.

All, Wyd Pracowni Komputerowej JackaSkalmierskiego, 2010 „Metody komputerowe matematyki przemysłowej cz. 3. - Podstawy obliczeń i przykłady”; V. Mityushev et.

All, Wyd Pracowni Komputerowej Jacka Skalmierskiego, Gliwice 2010 „Analiza i modelowanie danych”; W. L. Winston, Promise, Warszawa 2004

272


• Excel w obliczeniach naukowych i technicznych”; M. Gonet, Helion, 2010 • Excel for Scientists and Engineers: Numerical Methods, Billo, Wiley-Interscience; 2007


Wykład 0







0


15





273


……INFORMATYKA STOSOWANA W TECHNICE (nienauczycielska)……….


Studia niestacjonarne I stopnia

Nazwa Nanotechnologia w technice

Nazwa w j. ang. Nanotechnology


Koordynator dr inŜ. Agnieszka Twardowska Zespół dydaktyczny


Celem kształcenia prowadzonego kursu jest poznanie przez studenta technologii wytwarzania materiałów nanostrukturalnych dla potrzeb nowoczesnej techniki. Zdobyta wiedza z zakresu nanotechnologii pozwala na zrozumienie problemów związanych tak z otrzymywaniem nanotworzyw jak i ich przetwórstwem oraz specyfiką metodyki badawczej tej grupy tworzyw. Kurs prowadzony w języku polskim. Efekty kształcenia




specjalnościowego)

Wiedza W01. Ma poszerzoną wiedzę z zakresu fizycznych podstaw oraz problemów nanotechnologii jako dynamicznie rozwijającego się obszaru techniki W02. Zna róŜne metody wytwarzania i badania nanomateriałów

. W04 W06,W07

274




specjalność)

Umiejętności

U01.W oparciu o posiadaną wiedzę oraz umiejętność analizy zdobytych informacji w formie danych literaturowych (w tym w języku obcym) potrafi krytycznie ocenić istniejące rozwiązywania zadanego problemu z zakresu nanotechnologii lub zapropanować własne rozwiązanie

U02,U07





K01. Jest świadomy korzyści rozwoju nanotechnologii, ale i zagroŜeń wynikających z tej działalności inŜynierskiej dla środowiska i Ŝycia człowieka K02 Potrafi współpracować w grupie

K01, K02

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 10

275

Opis metod prowadzenia zajęć Zajęcia prowadzone są w formie wykładu obejmującego prezentację multimedialną oraz dyskusję prezentowanych zagadnień z zakresu rozwoju nanotechnologii i zastosowania nanomateriałów w róŜnych obszarach techniki.


E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x x W02 x x U01 x x K01 x K02 x

Kryteria oceny

Ocena końcowa jest średnią z ocen aktywności studenta podczas dyskusji oraz oceny pracy zespołu na zadany temat z zakresu tematyki wykładu

Uwagi


Nanomateriały, nanotechnologie- wprowadzenie, Metody top down: Metody duŜego odkształcenia plastycznego, wysokoenergetyczne mielenie, metody litograficzne, fotolitograficzne, FIB, Metody buttom up: metody PVD i CVD, VLS, ALD, zol-Ŝel, koloidalne, wydzieleniowe. Przetwarzanie nanomateriałów. Metody kontroli nanostruktur. Charakteryzowanie nanomateriałów: metody obrazowania i metody spektroskopowe. Badanie właściwości mechanicznych nanomateriałów. Nanokompozyty. Nanotechnologia w projektowaniu ogniw fotowoltaicznych. Nanotechnologie dla przemysłu spoŜywczego i kosmetycznego. Wyzwania i zagroŜenia nanotechnologii dla Ŝycia i środowiska człowieka.

276


1. R.W.Kelsall, I.W.Hamley, M. Geoghegan: Nanoscale Science and Technology (tytuł

polski Nanotechnologie), tłum. K.Kurzydłowski, WNT PWN, Warszawa, 2008

2. K. Kurzydłowski i M. Lewandowska "Nanomateriały inŜynierskie konstrukcyjne i

funkcjonalne" PWN, Warszawa, 2010. Wykaz literatury uzupełniającej

1. Nanomaterials from research to application, ed H.Hosono, Y.Mishima, Elsevier, Oxford

UK ,2006

2. J. Perriere, E.Milton: Recent advances in Laser Processing of Materials,


Wykład 10












277



(studia niestacjonarne I stopnia) ………………………….…………………………………….


Nazwa Oprogramowanie inŜynierskie 1

Nazwa w j. ang. Engineering Software 1


Koordynator mgr inŜ. Maciej Zając Zespół dydaktyczny


Celem kształcenia jest zapoznanie z specjalistycznym oprogramowaniem inŜynierskim, bazującym na metodzie elementów skończonych oraz umoŜliwienie oceny jego przydatności w rozwiązywaniu wybranych problemów wytrzymałości materiałów. Zajęcia prowadzone są w języku polskim. Efekty kształcenia




specjalnościowego)

Wiedza

W01, Zna załoŜenia metody elementów skończonych. W02, Posiada wiedzę odnośnie algorytmów rozwiązywania zadań w programach inŜynierskich bazujących na metodzie elementów skończonych. W03, Posiada wiedzę odnośnie definiowania parametrów modelu niezbędnych w analizie wytrzymałościowej. W04, Zna ograniczenia oprogramowania wynikające z zastosowanej w nich metody numerycznej.

. W04 W04 W04 W04

278




specjalność)

Umiejętności

U01, Potrafi zdefiniować geometrię, parametry materiałowe, warunki brzegowe oraz obciąŜenie analizowanego problemu i wprowadzić je do programu. U02, Umie dobrać rodzaj elementu skończonego do warunków zadania. U03, Potrafi ocenić przydatność oprogramowania inŜynierskiego w rozwiązywaniu wybranych problemów wytrzymałości materiałów. U04, Potrafi wykorzystać wyniki analizy numerycznej w projektowaniu prostych elementów konstrukcyjnych.

U06 U06 U03,U06, U07 U02, U06, U07





K01, Przestrzega zasad etyki w pracy projektowo-inŜynierskiej. K02, Realizuje powierzone projekty w sposób profesjonalny.

K01 K03

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 15

279

Opis metod prowadzenia zajęć Zajęcia prowadzone są w formie ćwiczeń laboratoryjnych. Po krótkim, teoretycznym wprowadzeniu do tematu zajęć, prowadzący rozwiązuje przykładowe zadanie. W ramach pracy laboratoryjnej, studenci otrzymują do realizacji projekty indywidualne. Formy sprawdzania efektów kształcenia

E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x W02 x W03 x W04 x U01 x U02 x U03 x x U04 x x K01 x K02 x

Kryteria oceny Średnia z ocen projektów indywidualnych.

Uwagi


1. Wprowadzenie do metody elementów skończonych. 2. Wprowadzenie do środowiska programu Abaqus. 3. Realizacja prostych przypadków wytrzymałościowych w programie Abaqus:

a. jednoosiowe ściskanie i rozciąganie prętów , b. skręcanie prętów o przekroju kołowym, c. zginanie belek spręŜystych.

280


1. Rakowski G., Kacprzyk Z., Metoda elementów skończonych w mechanice konstrukcji, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2005.

2. Zagrajek T., Krzesiński G., Marek P., Metoda elementów skończonych w mechanice konstrukcji, Ćwiczenia z zastosowaniem systemu ANSYS, Oficyna Wydawnicza politechniki Warszawskiej, Warszawa 2006.

3. Niezgodziński M., Niezgodziński T., Wytrzymałość materiałów, Wydaw. Naukowe PWN, Warszawa 2004.

4. Niezgodziński M., Niezgodziński T., Zadania z wytrzymałości materiałów, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 2002.


1. Abaqus /CAE User’s Manual (6.9) 2. Taylor R. L., Zienkiewicz O. C., Zhu J. Z., The Finite Element Method: Its Basis and

Fundamentals, Elsevier, Oxford 2005 3. Skrzat A., Modelowanie liniowych i nieliniowych problemów mechaniki ciała stałego i

przepływów ciepła w programie ABAQUS, Oficyna Wydawnicza Politechniki Rzeszowskiej, Rzeszów 2010.


Wykład --






Przygotowanie krótkiej pracy pisemnej lub referatu po zapoznaniu się z niezbędną literaturą przedmiotu --






281


INFORMATYKA STOSOWANA W TECHNICE (nauczycielska)



Nazwa Problemy współczesnej techniki 1

Nazwa w j. ang. Problems of contemporary technology1





Celem kursu jest uzyskanie przez studenta wiedzy dotyczącej wybranych zagadnień nurtujących współczesna technikę takich jak: ochrona środowiska, źródła hałasu i wibracji oraz ich wpływ na zdrowie człowieka, skaŜenie motoryzacyjne i metody przeciwdziałania, bezpieczne składowanie odpadów i metale toksyczne w środowisku. Student zapoznaje się z pojęciem wynalazku i historią najwaŜniejszych wynalazków i odkryć fizycznych i technicznych. Wykłady są prowadzone w języku polskim.

Efekty kształcenia

Wiedza Efekt kształcenia dla kursu



specjalnościowego)

282

W01, Zna historię techniki, najwaŜniejsze odkrycia i wynalazki w dziedzinie fizyki, chemii W02, Ma podstawową wiedzę o zagadnieniach związanych z wynalazkiem, patentem, odkryciem i znakiem towarowym W03, Ma wiedzę na temat źródeł i szkodliwości hałasu i wibracji oraz ich wpływu na zdrowie człowieka W04, Rozumie szkodliwe działanie metali toksycznych w środowisku W05, Ma wiedzę odnośnie klasyfikacji i gospodarki odpadami, zagroŜeń i form ich utylizacji

. W04 W04 W04 W04 W04




specjalność)

Umiejętności

U01, Student potrafi obserwować i ocenić skalę zagroŜeń i problemów związanych z rozwojem cywilizacji i postępu technicznego U02, Zna skalę zagroŜeń skaŜenia środowiska i sposoby przeciwdziałania tym skaŜeniom. U03, Poznaje najbardziej niebezpieczne odpady i sposoby ich zagospodarowania i utylizacji.

U07 U07 U07





K01, ZauwaŜa niebezpieczeństwo skaŜenia środowiska i poznaje techniki jego ochrony KO2, Student ma świadomość waŜności i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działania postępu technicznego

K01 K01

283

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 10


Wykład obejmuje zagadnienia tematyczne prezentowane w formie prezentacji multimedialnej i omówienia tematu przez wykładowcę.


E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x W02 x W03 x W04 x U01 x U02 x U03 x K01 x K02 x

Kryteria oceny

Ocena końcowa jest średnią z oceny kolokwium i obecności na wykładach

284

Uwagi


1. Kronika rozwoju techniki świata staroŜytnego 2. Kierunki rozwoju techniki okresu średniowiecza i renesansu 3. Początki wielkoprzemysłowej produkcji masowej 4. Technika XX wieku 5. Wynalazki, odkrycia, patent i aspekty prawne zastrzeŜeń patentowych 6. Znak towarowy i zakres jego ochrony ( warunki ogólne i szczegółowe) 7. SkaŜenie motoryzacyjne i jego skutki 8. Gospodarka odpadami i problemy ich utylizacji 9. Metale toksyczne w środowisku i ich wpływ na zdrowie człowieka 10. Źródła hałasu i wibracji oraz ich wpływ na zdrowie człowieka


1. Boeker E., Grondelle R.: Fizyka środowiska, PWN 2002 2. Encyklopedia odkryć i wynalazków. Wiedza Powszechna 1979 3. Engel Z. Ochrona środowiska przed drganiami i hałasem, PWN, Warszawa 2001 4. Strategia gospodarki odpadami komunalnymi, Wyd. PziTS, Poznań 2001 Wykaz literatury uzupełniającej

1. Witold Lewandowski, Proekologiczne odnawialne źródła energii, Warszawa, WNT 2007


Wykład 10












285


INFORMATYKA STOSOWANA W TECHNICE (nienauczycielska) (studia niestacjonarne 1 stopnia)

………………………….…………………………………….


Nazwa Programowanie obrabiarek sterowanych numerycznie

Nazwa w j. ang. Programming of numerical control machines


Koordynator dr inŜ. Krzysztof Bryła Zespół dydaktyczny


Celem kursu jest uzyskanie przez studenta wiedzy dotyczącej wybranych zagadnień dotyczących programowania obrabiarek sterowanych numerycznie. Zdobyta wiedza i umiejętności mają posłuŜyć do czytania struktury programów sterujących oraz tworzenia przez studenta prostych programów procesu technologicznego na obrabiarki sterowane numerycznie. Kurs prowadzony jest w języku polskim.

Efekty kształcenia




specjalnościowego)

Wiedza

W01, ma wiedzę dotyczącą podstaw obróbki za pomocą obrabiarek sterowanych numerycznie. W02, zna strukturę programu sterującego według normy ISO. W03, zna podstawowe funkcje sterownicze oraz zasady i sposoby programowania.

. W03, W06 W03 W03

286




specjalność)

Umiejętności

U01, potrafi interpretować program procesu technologicznego na obrabiarkę sterowaną numerycznie U02, potrafi zaprogramować obróbkę prostych konturów na obrabiarki sterowane numerycznie. U03, potrafi weryfikować napisany program za pomocą symulatora obróbki.

U05 U05 U05




specjalnościowego) Kompetencje społeczne K01, współdziała w zespole w ramach opracowywania

programu.

K02, K03

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 20


Zajęcia prowadzone są formie ćwiczeń laboratoryjnych, w ramach których studenci wykonują zadania na podstawie wiedzy przekazanej przez prowadzącego w trakcie ćwiczeń. Studenci wykonują zadania projektowe z zakresu programowania obrabiarek sterowanych numerycznie Zadania projektowe są wykonywane samodzielnie przez studentów podczas zajęć i nadzorowane przez prowadzącego ćwiczenia.

287


E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x x W02 x x W03 x U01 x x U02 x U03 x K01 x x

Kryteria oceny

Ocena końcowa jest średnią z oceny kolokwium i oceny samodzielnej pracy projektowej.

Uwagi


1. Zastosowanie obrabiarek sterowanych numerycznie w procesie produkcyjnym. 2. Budowa obrabiarek CNC oraz układów sterowania numerycznego. 3. Parametry obróbki. 4. ZałoŜenia geometryczne: układy współrzędnych, punkty odniesienia, systemy pomiaru przemieszczeń. 5. Programowanie obrabiarek sterowanych numerycznie. 6. Struktura programów sterujących. 7. Podprogramy. 8. Funkcje przygotowawcze G. 9. Funkcje pomocnicze M. 10. Funkcje zmiany narzędzia T. 11. Funkcje technologiczne F i S. 12. Aktywacja korekcji narzędzia. Wykaz literatury podstawowej

1. Stach B., Podstawy programowania obrabiarek sterowanych numerycznie, wyd. WSiP, Warszawa 1999.

2. Habrat W., Obsługa i programowanie obrabiarek CNC, Wydawnictwo KaBe, 2007. 3. Praca zbiorowa, tłum. Wolski P., Podstawy obróbki CNC, wyd. REA, 2004.

288

4. Grzesik W., Niesłony P., Bartoszuk M., Programowanie obrabiarek NC/CNC, wyd. WNT, Warszawa 2006.

5. Kaźmierczak M., Kolka A., Kosmol J., Słupik H., Programowanie obrabiarek sterowanych numerycznie, Wyd. Pol. Śl., Gliwice 2007.


1. Kosmol J., Automatyzacja obrabiarek i obróbki skrawaniem, wyd. WNT, Warszawa 2000. 2. Nikiel G., Programowanie obrabiarek CNC na przykładzie układu sterowania Sinumerik

810D/840D, ATH, Bielsko-Biała, 2004. 3. Miecielica M., Wiśniewski W., Komputerowe wspomaganie projektowania procesów

technologicznych w praktyce, wyd. PWN, Warszawa 2005. Bilans godzinowy zgodny z CNPS (Całkowity Nakład Pracy Studenta)

Wykład

Laboratorium 20











289





Nazwa Sztuczna Inteligencja

Nazwa w j. ang. Artificial intelligence


Koordynator Dr inŜ. Wiktor Hudy Zespół dydaktyczny


Celem kursu jest zapoznanie studentów z nowoczesnymi metodami optymalizacyjnymi i aproksymacyjnymi bazującymi na metodach sztucznej inteligencji. Przedmiot prowadzony jest w języku polskim.

Efekty kształcenia




specjalnościowego)

Wiedza

W01 – zna podstawowe pojęcia sztucznej inteligencji W02 – zna algorytmy genetyczne, algorytmy ewolucyjne, sieci neuronowe, sztuczne Ŝycie, itp. W03 – zna przykłady zastosowań AI w technice W04 – zna algorytmy aproksymacyjne i optymalizacyjne W05 – zna podstawowe metody numeryczne stosowane w technice

W01 W01 W01 W01 W01

290




specjalność)

Umiejętności

U01 – umie napisać w formie blokowej algorytm ewolucyjny do rozwiązania zadania optymalizacyjnego w technice U02 – umie zidentyfikować problem optymalizacyjny i aproksymacyjny

U02, U03, U04, U06, U07 U02, U03, U04, U07





K01 – umie współdziałać w grupie K02 – podchodzi profesjonalnie do postawionego problemu

K02 K03

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 30


Wykład wspomagany prezentacjami autorskimi i demonstracją programów napisanych na bazie AI.

291


E – learning

Gry

dydaktyczne

Ćwiczenia w szkole

Zajęcia terenowe

Praca laboratoryjna


Projekt

grupowy

Udział w dyskusji

Referat


Egzamin ustny

Egzamin pisemny

Inne

W01 x x x x W02 x x x x W03 x x x x W04 x x x x U01 x x U02 x x K01 x x K02 x x

Kryteria oceny

Przedmiot kończy się egzaminem. Na ocenę wpływa praca w trakcie semestru oraz egzamin pisemny w formie testu wielokrotnego wyboru.

Uwagi


Wprowadzenie do AI Algorytmy genetyczne Algorytmy ewolucyjne Programowanie genetyczne, ewolucyjne Sztuczne sieci neuronowe Sztuczne Ŝycie Zastosowanie AI w technice


- Michalewicz Z.: Algorytmy genetyczne + struktury danych = programy ewolucyjne, Wydawnictwo: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa - Goldberg D.E.: Algorytmy genetyczne i ich zastosowania, WNT 2009

292


- Lobo, F.J.; Lima, Cláudio F.; Michalewicz, Zbigniew (Eds.).: Parameter Setting in Evolutionary Algorithms, Studies in Computational Intelligence, Vol. 54, Springer 2007, ISBN 978-3-540-69431-1


Wykład 30












293


INFORMATYKA STOSOWANA W TECHNICE (studia niestacjonarne 1 stopnia)

………………………….…………………………………….

(nazwa specjalności) Nazwa Technologie www

Nazwa w j. ang. www technologies


Koordynator dr inŜ. Krzysztof Pytel Zespół dydaktyczny


Celem kursu jest uzyskanie przez studenta wiedzy dotyczącej wybranych zagadnień projektowania stron internetowych, wykorzystania języków hipertekstowych, technologii skryptowych. Zdobyta wiedza i umiejętności mają posłuŜyć do krytycznej oceny nowych rozwiązań projektowych w projektowaniu stron www. Kurs prowadzony jest w języku polskim.

Efekty kształcenia




specjalnościowego)

Wiedza

W01,Zna podstawowe pojęcia, definicje, określenia oraz

zasadnicze cechy stron internetowych W02, Rozumie cele Web 2.0, Web 3.0 W03, Zna architekturę aplikacji internetowych i metody

implementacji ich modułów W05 Zna składniki architektury WWW W06 Ma podstawową wiedzę o technologiach

implementacji interfejsu uŜytkownika W04 Ma wiedzę dotyczącą logiki biznesowej W07 Ma wiedzę o współpracy aplikacji www z bazami

danych

. W01, W04, W06, W01, W04, W06, W01, W04, W06, W01, W04, W06, W01, W04, W06, W01, W04, W06,

Umiejętności Efekt kształcenia dla kursu



specjalność)

294

U01, Potrafi krytycznie oceniać nowe rozwiązania konstrukcyjno - projektowe w programowaniu

U02, Klasyfikuje metody konstrukcji logiki prezentacji U03,Potrafi wskazać własności funkcjonalnych serwerów

http U04 Analizuje projekty stron internetowych U05 Potrafi wskazać mechanizmy dostępu do baz

danych w najpopularniejszych technologiach do tworzenia aplikacji WWW

U06 Potrafi omówić funkcjonalność wymaganą w aplikacjach internetowych, powtarzającą się niezaleŜnie od konkretnych zastosowań i określaną mianem infrastruktury

U01, U02, U03, U05 U01, U02, U03, U04 U01, U02, U03, U04 U01, U03, U04, U05 U01, U02, U03, U04, U05 U01, U02, U03, U04, U05




społeczne K01, ma świadomość konieczności wprowadzania technologii informacyjno - komunikacyjnej K02, współdziała w zespole w ramach opracowywania projektu

K01, K02, K03 02, K03

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 15


Na zajęcia składają się ćwiczenia laboratoryjne, w ramach których studenci wykonują własne zadania projektowe z zakresu projektowania stron. Samodzielna praca studentów poprzedzona jest wprowadzeniem i prezentacją przykładów.


295

E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x x x W02 x x W03 x x x W04 x x W05 x x W06 x x W07 x x U01 x x x U02 x x x U03 x x U04 x x U05 x x U06 x x K01 x K02 x

Kryteria oceny

Ocena końcowa jest średnią z samodzielnie wykonywanych prac projektowych.

Uwagi


1. Podstawowe pojęcia, definicje, określenia 2. HTML+CSS 3. XML+XSL 4. JavaScript 5. Serwlety Java 6. ASP.NET 7. PHP 8. JSP 9. JSTL ( 10. Serwlety Java + bazy danych 11. PHP + bazy danych

296


Graham S., Simeonov S., Boubez T., Davis D., Daniels G., et al., Java. Usługi WWW. Vademecum profesjonalisty, Helion, ISBN: 83-7197-991-6 McGovern, J., Sims, O., Jain, A., et.al., Enterprise Service Oriented Architectures: Concepts, Challenges, Recommendations, Springer, ISBN 14-0203-704-X, Cristian Darie, Bogdan Brinzarea, Filip Cherecheş-Toşa, Mihai Bucica, AJAX i PHP. Tworzenie interaktywnych aplikacji internetowych Wykaz literatury uzupełniającej

1. Troelsen Andrew, Język C# 2010 i platforma .NET 4, Wydawnictwo Naukowe PWN 2. Bill Evjen, Devin Rader, Scott Hanselman, ASP.NET 4 z wykorzystaniem C# i VB. Zaawansowane

programowanie, Helion 3. Dan Hurwitz, Dan Maharry, Jesse Liberty, ASP.NET 3.5. Programowanie, Helion 4. Randy Connolly, ASP.NET 2.0. Projektowanie aplikacji internetowych helion 5. Jeffrey Bardzell, Macromedia Dreamweaver 8 z ASP, PHP i ColdFusion. Oficjalny podręcznik, Helion 6. Artykuły z czasopism specjalistycznych, w tym – w języku angielskim Bilans godzinowy zgodny z CNPS (Całkowity Nakład Pracy Studenta)

Wykład 0












297


INFORMATYKA STOSOWANA W TECHNICE (studia niestacjonarne 1 stopnia)

………………………….…………………………………….


Nazwa Termodynamika Techniczna

Nazwa w j. ang. Technical thermodynamics




Celem kształcenia w zakresie przedmiotu termodynamika techniczna jest zapoznanie studentów z podstawami techniki cieplnej. Cele nauczania obejmują teŜ wyrobienie umiejętności analizowania układów termodynamicznych i zastosowania posiadanej wiedzy do interpretacji zjawisk występujących w eksploatacji urządzeń cieplnych. Język prowadzenia zajęć: polski.

Efekty kształcenia


Wiedza

W01 Posiada wiedzę dotyczącą pojęć termodynamiki Fenomenologicznej i techniki cieplnej. W02 Zna charakterystyczne przemiany

termodynamiczne. W03 Ma wiedzę dotyczącą funkcjonowania urządzeń

cieplnych W04 Posiada wiedzę w zakresie bilansowania energii w

układach termodynamicznych róŜnego rodzaju. W05 Rozumie pojęcie entropii i jej rolę w przebiegu

procesów termodynamicznych. W06 Zna metody określania sprawności i wydajności

cieplnej silników, pomp ciepła i chłodziarek W07 Posiada wiedzę niezbędną do rozwiązywania prostych problemów w zakresie techniki cieplnej.

W05 W05 W05 W05 W05 W05 W05

298


Umiejętności

U01 Potrafi rozpoznać układ termodynamiczny i napisać odpowiednie dla niego równanie bilansu energii.

U02 Umie określić sprawność lub wydajność cieplną urządzenia cieplnego. U03 Analizuje przemiany i obiegi termodynamiczne. U04 Podejmuje proste zadania projektowe i zdobywa potrzebną wiedzę..

U07 U07 U07 U07




K02 ZauwaŜa dynamicznie zmieniające się trendy i rozwiązania w termodynamice technicznej.


K02 K01 K01

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 10 10




299

E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x x x W02 x x x W03 x x x W04 x x x W05 x x x W06 x x x W07 x x x U01 x x U02 x x U03 x x U04 x x U05 x x x K01 x x K02 x x x K03 x

Kryteria oceny


Uwagi


1. Układ termodynamiczny. Parametry stanu układu, równanie stanu gazu. 2. Bilans energii – pierwsza zasada termodynamiki. 3. Wymiana energii na sposób ciepła i pracy. Wynienniki ciepła. 4. Entropia. Druga zasada termodynamiki. 5. Charakterystyczne przemiany termodynamiczne. Obiegi termodynamiczne. 6. Para wodna i jej przemiany. Siłownie parowe. Elektrociepłownie. Elektrownie jądrowe. 7. Egzergia. 8. Silnik cieplny i pompa ciepła. 9. Cieplne maszyny robocze i urządzenia chłodnicze. 10. Bezpośrednia konwersja energii.

300


PODSTAWOWA

1. Stefan Wiśniewski: „Termodynamika techniczna” Wydawnictwo Naukowo - Techniczne, Warszawa 1999. 2. Jerzy Banaszek, Jan Bzowski, Roman Domański, Jerzy Sado:

„Termodynamika przykłady i zadania” oficyna wyd. Politechniki Warszawskiej, Warszawa 1998. Wykaz literatury uzupełniającej

UZUPEŁNIAJĄCA

1. Jan Szargut Termodynamika techniczna, wyd. Politechniki Śląskiej, Gliwice 2000 2. Danuta Werszko Wybrane zagadnienia z techniki cieplnej, oficyna wyd. Politechniki Warszawskiej, Warszawa 1998 3. Jan Szargut, Antoni Guzik, Henryk Górniak, Zadania z termodynamiki technicznej wyd. Politechniki Śląskiej, Gliwice 2001 Bilans godzinowy zgodny z CNPS (Całkowity Nakład Pracy Studenta)

Wykład 10







10


5





301


Informatyka stosowana w technice (nienauczycielskie)

………………………….…………………………………….


Nazwa Tworzywa funkcjonalne

Nazwa w j. ang. Multifunctional materials


Koordynator Dr hab. inŜ. Jerzy ZIELIŃSKI prof. UP Zespół dydaktyczny


Celem kursu jest uzyskanie przez studenta wiedzy dotyczącej nowych generacji materiałów, które znajdują zastosowanie w róŜnych dziedzinach techniki. Umiejętność wyboru materiałów do konkretnych złoŜonych potrzeb inŜynierskich. Umiejętność oceny przydatności nowych generacji materiałów do realizacji postawionych sobie celów. Zajęcia w języku polskim. Efekty kształcenia




specjalnościowego)

Wiedza

W01, Zna podstawy budowy atomu i ciała stałego, oraz rozumie ich wpływ na róŜne właściwości materiałów. W02, Zna właściwości materiałów półprzewodnikowych i w oparciu o nie potrafi wytłumaczyć budowę i zasady pracy podstawowych przyrządów półprzewodnikowych i optoelektronicznych W03, Zna podstawy zastosowań organicznych materiałów w elektronice dla budowy obwodów i wyświetlaczy W04 , Zna róŜne grupy materiałów inteligentnych i potrafi wykorzystać ich właściwości w praktyce inŜynierskiej. W05 Ma wiedzę o wpływie ww materiałów i technologii na środowisko człowieka. W06 Ma wiedzę o przewidywanych kierunkach rozwoju nowych tworzyw i materiałów.

W04 W04, W06, W07 W07 W06, W07 W04, W07 W04, W07

302




specjalność)

Umiejętności

U01, Potrafi dobrać materiał do zaawansowanych potrzeb U02, Potrafi krytycznie przeanalizować postawione zada-nie inŜynierskie z punktu widzenia moŜliwości stosowania nowych – nietypowych – generacji materiałów U03 Potrafi ocenić przedstawione rozwiązanie z punktu widzenia optymalnego wyboru materiałów i technologii, w tym ze względu na warunki ochrony środowiska i recyklin-gu.

U02, U07 U02, U07 U02, U03, U07





K01, Potrafi ocenić wpływ wybranej technologii i materia-łów na środowisko człowieka z uwzględnieniem wszel-kich aspektów od produkcji do recyklingu. K02, Potrafi optymalizować proponowane rozwiązania In-Ŝynierskie ze względu na całokształt ich kosztów

K01 K03

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 15 15


Wykład z pokazem prezentujący wiedzę z zakresu przedmiotu, samodzielne prezentacje studen-tów z zakresu ich interesujących zagadnień, dyskusja na ćwiczeniach przedstawionych przez studentów i wykładowcę problemów związanych w wykorzystaniem nowych generacji materia-łów. Szczegółowa analiza – na ćwiczeniach – pełnych kosztów wdraŜania, produkcji, wykorzystania i recyklingu i utylizacji nowych materiałów.

303


E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x W02 x W03 x W04 x W05 x x x W06 x x x U01 x x U02 x x U03 x x K01 x x x K02 x x x

Kryteria oceny

Ocena końcowa jest średnią z ocen za ewentualne referaty i dyskusję oraz pracy pisemnej kończącej przedmiot. (prezentacje referatów nie są obowią-zkowe)

Uwagi


1. Budowa atomu, ciała stałego – modele opisujące ich właściwości 2. Podstawy fizyki półprzewodników. 3. Zastosowania nowych materiałów optoelektronice i fotonice (źródła światła ,

detektory, ogniwa słoneczne) 4. Materiały organiczne w elektronice – displeja ciekłokrystaliczne (Green

technologia), OLED-y, procesory, problemy utylizacji obwodów organicznych. 5. Materiały funkcjonalne zmieniające kolor, emitujące światło, zmieniające kształt i

wielkość, termoelektryczne, samo naprawiające się. Wykaz literatury podstawowej

1. M. Ashby „InŜynieria materiałowa” wyd. Galaktyka ,2011 2. M. Blicharski „InŜynieria Materiałowa” WNT 2009 1. M. Grabski „InŜynieria materiałowa; geneza, istota, perspektywy” Wyd.

Politechniki Warszawskiej, 2003 2. L. A. Dobrzański „ Materiały specjalne, funkcjonalne i niemetalowe”

304


1. Reprinty artykułów z literatury specjalistycznej – w języku angielskim


Wykład 15












305





Nazwa Zaawansowane aplikacje internetowe

Nazwa w j. ang. Advanced internet applications


Koordynator dr inŜ. Krzysztof Pytel Zespół dydaktyczny


Celem kursu jest uzyskanie przez studenta wiedzy dotyczącej wybranych zagadnień projektowania stron internetowych, wykorzystania języków hipertekstowych, technologii skryptowych. Zdobyta wiedza i umiejętności mają posłuŜyć do krytycznej oceny nowych rozwiązań projektowych w projektowaniu stron www. Kurs prowadzony jest w języku polskim.

Efekty kształcenia




specjalnościowego)

Wiedza

W01,Zna metody projektowania i implementacji aplikacji

biznesowych opartych o rozproszone komponenty usługowe.

W02, Rozumie technologie XML W03, Zna architekturę aplikacji internetowych i metody

implementacji ich modułów W04 Ma wiedzę dotyczącą J2EE W05 Zna technologie konstrukcji komponentów

usługowych W06 Ma wiedzę o technologiach konstrukcji

internetowych portali korporacyjnych W07 Ma wiedzę dotyczącą AJAX

. W01, W04, W06, W01, W04, W06, W01, W04, W06, W01, W04, W06, W01, W04, W06, W01, W04, W06, W01, W04, W06,

306




specjalność)

Umiejętności

U01, Potrafi krytycznie oceniać nowe rozwiązania konstrukcyjno - projektowe w programowaniu

U02, Klasyfikuje metody konstrukcji logiki prezentacji U03,Potrafi omówić technologie Enterprise JavaBeans U04 Potrafi omówić technologie Web Services U05 Potrafi wskazać mechanizmy dostępu do baz

danych w najpopularniejszych technologiach do tworzenia aplikacji WWW

U06 Potrafi omówić problematykę poprawnego projektowania aplikacji internetowych

U01, U02, U03, U05 U01, U02, U03, U04 U01, U02, U03, U04 U01, U03, U04, U05 U01, U02, U03, U04, U05 U01, U02, U03, U04, U05




społeczne K01, ma świadomość konieczności wprowadzania technologii informacyjno - komunikacyjnej K02, współdziała w zespole w ramach opracowywania projektu

K01, K02, K03 02, K03

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 20


Na zajęcia składają się ćwiczenia laboratoryjne, w ramach których studenci wykonują własne zadania projektowe z zakresu projektowania stron. Samodzielna praca studentów poprzedzona jest wprowadzeniem i prezentacją przykładów.

307


E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x x x W02 x x W03 x x x W04 x x W05 x x W06 x x W07 x x U01 x x x U02 x x x U03 x x U04 x x U05 x x U06 x x K01 x K02 x

Kryteria oceny

Ocena końcowa jest średnią z samodzielnie wykonywanych prac projektowych.

Uwagi


1. Podstawowe pojęcia, definicje, określenia 2. HTML+CSS 3. XML+XSL 4. JavaScript 5. Serwlety Java 6. ASP.NET 7. PHP 8. JSP 9. JSTL ( 10. Serwlety Java + bazy danych 11. PHP + bazy danych

308


1. Graham S., Simeonov S., Boubez T., Davis D., Daniels G., et al., Java. Usługi WWW. Vademecum profesjonalisty, Helion, ISBN: 83-7197-991-6

2. McGovern, J., Sims, O., Jain, A., et.al., Enterprise Service Oriented Architectures: Concepts, Challenges, Recommendations, Springer, ISBN 14-0203-704-X,

3. Cristian Darie, Bogdan Brinzarea, Filip Cherecheş-Toşa, Mihai Bucica, AJAX i PHP. Tworzenie interaktywnych aplikacji internetowych


1. Troelsen Andrew, Język C# 2010 i platforma .NET 4, Wydawnictwo Naukowe PWN 2. Bill Evjen, Devin Rader, Scott Hanselman, ASP.NET 4 z wykorzystaniem C# i VB. Zaawansowane

programowanie, Helion 3. Dan Hurwitz, Dan Maharry, Jesse Liberty, ASP.NET 3.5. Programowanie, Helion 4. Randy Connolly, ASP.NET 2.0. Projektowanie aplikacji internetowych helion 5. Jeffrey Bardzell, Macromedia Dreamweaver 8 z ASP, PHP i ColdFusion. Oficjalny podręcznik, Helion 6. Artykuły z czasopism specjalistycznych, w tym – w języku angielskim Bilans godzinowy zgodny z CNPS (Całkowity Nakład Pracy Studenta)

Wykład 0












309

Kursy na specjalności:

Technika z informatyką

310

KARTA KURSU

Nazwa Bezpieczeństwo i higiena pracy ucznia i nauczyciela

Nazwa w j. ang.


Koordynator Dr n med. Ireneusz Kowalewski Zespół dydaktyczny


Zapoznanie przyszłych nauczycieli z treściami obejmującymi bezpieczeństwo zdrowotne w ujęciu holistycznym i higienę pracy w szkole. Teoretyczne i praktyczne przygotowanie nauczycieli do pomocy uczniom w różnych sytuacjach zaburzeń zdrowotnych natury środowiskowej, społecznej. Nabycie podstawowych umiejętności w zakresie pierwszej pomocy i emisji głosu.

Efekty kształcenia


Odniesienie do efektów dla specjalności (określonych w karcie programu studiów dla modułu specjalnościowego)

Wiedza

W 01 - posiada podstawową wiedzę dotyczącą elementarnych pojęć z zakresu sanologii, medycyny społecznej, higieny, prawidłowej emisji głosu W 02 – zna wskazania do reanimacji W 03 – potrafi przedstawić najczęstsze zagrożenia zdrowotne dziecka w wieku szkolnym W 04 – posiada podstawową wiedzę dotyczącą promocji zdrowia W 05 – posiada wiedzę dotyczącą higieny pracy umysłowej W 06 – potrafi scharakteryzować zachowania prozdrowotne i antyzdrowotne W 07 – posiada wiedzę dotyczącą ergonomii i higieny pracy

N_W01 N_W01 N_W01 N_W01 N_W01 N_W01 N_W01

311



Umiejętności

U 01 – potrafi udzielić pomocy w zagrożeniach życia i zdrowia według zasad BLS U 02 – posiada umiejętność planowania działań zapobiegających głównym zagrożeniom bezpieczeństwa zdrowotnego w szkole U 03 – potrafi diagnozować, przygotowywać i realizować programy dotyczące higieny pracy umysłowej U 04 – potrafi opanować prawidłowy tor oddechowy, prawidłowo wykonuje czynności fonacyjne z właściwym używaniem rezonatorów, wyraźną artykulacją U 05 – potrafi wykonywać ćwiczenia relaksacyjne, oddechowe, fonacyjne i artykulacyjne

N_U01 N_U01 N_U01 N_U01 N_U01




K 01 – docenia znaczenie nauk medycznych dla środowiska społecznego szkoły K 02 – ma świadomość swojej wiedzy z zakresu bezpieczeństwa zdrowotnego i higieny oraz widzi potrzebę rozwoju teoretycznego i praktycznego w tej dziedzinie dla swoich podopiecznych K 03– prezentuje gotowość współdziałania i poszukiwania sojuszników do realizacji działań profilaktycznych

N_K01 N_K02 N_K01

Organizacja

Ćwiczenia w grupach

Forma zajęć Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 10

312


Stosowanie nowoczesnych metod kształcenia uzależnione jest od zaplanowanych celów i treści kształcenia: stosowanie metod aktywizujących, wyzwalających kreatywność studentów, traktowanie studenta, jako świadomego uczestnika procesu kształcenia, który przy pomocy scenariuszy zajęć oraz prowadzącego realizuje część zajęć samodzielnie lub w grupie, stwarzanie w trakcie zajęć sprzyjającego klimatu do prezentacji tematów drażliwych i kontrowersyjnych, organizowanie zajęć praktycznych w sytuacji rzeczywistej lub pozorowanej, wprowadzanie elementów grupowych gier oraz ćwiczeń psychologicznych i ruchowych. Stosowane metody: omówienie zagadnień teoretycznych, prezentacja multimedialna, omawianie przypadków, rozwiązywanie kazusów, dyskusja dydaktyczna, symulacja, metoda problemowa, gry dydaktyczne, inscenizacje, film, ĆWICZENIA PRAKTYCZNE Z UŻYCIEM FANTOMÓW


E –

lear

nin

g

Gry

dyd

akty

czn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

no

we

Pra

ca

lab

ora

tory

jna

Pro

jekt

ind

ywid

ual

ny

Pro

jekt

gru

po

wy

Ud

ział

w d

ysku

sji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egza

min

ust

ny

Egza

min

pis

emn

y

Egza

min

p

rakt

yczn

y

W01 x x W02 x x W03 x x W04 x x W05 x x x W06 x x x

W07 x x x U01 x U02 x U03 x U04 x U05 x K01 x K02 x K03 x

Kryteria oceny

Praca projekcyjna, projekt grupowy, udział w dyskusji, egzamin praktyczny na fantomach

medycznych

Uwagi

313


- Cele i strategia działania zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w szkole – 1/2 godziny - Społeczne i ekonomiczne uwarunkowania zdrowia – 1/2 godziny - Środowiskowe uwarunkowania zdrowia – 1 godzina - Edukacja zdrowotna w szkole i społeczności lokalnej – 1/2 godziny - Zapobieganie głównym zagrożeniom zdrowotnym i udzielanie pomocy w zagrożeniach życia i zdrowia – 2 godziny - Podstawy higieny pracy umysłowej – 1/2 godziny - Podstawy higieny emisji głosu w pracy nauczyciela (podstawowe ćwiczenia oddechowe, fonacyjne, artykulacyjne) – 3 godziny - Podstawy bromatologii i aktywność fizyczna człowieka w różnych okresach cyklu życiowego – 1 godzina - Używanie substancji uzależniających – 1/2 godziny - Ergonomia i higiena pracy – 1/2 godzina


I. Kowalewski, Promocja zdrowia i bezpieczeństwo w szkole wyższej, Kraków, 2010

A .Czupryna, S. Pażdzioch, A. Ryś, W. C. Włodarczyk, Zdrowie publiczne, wybrane zagadnienia, Kraków 2005

Z. Jethon, A. Grzybowski, Medycyna zapobiegawcza i środowiskowa, Warszawa 2001

Andres J., Specjalistyczne zabiegi resuscytacyjne, Kraków 2006

Jakubaszko J., Medycyna Ratunkowa, Wrocław 2003

Bass D., Baker R., Pierwsza pomoc i opieka domowa, Warszawa 2005

Jakubaszko J., ABC postępowania w urazach, Wrocław 2003

M.Oczko, Sztuka poprawnej wymowy czyli o bełkotaniu i faflunieniu, Warszawa 2007

Emisja głosu nauczyciela. Wybrane zagadnienia, red. M. Przybysz-Piwko, Warszawa 2006


J.M.Brzeziński, L.Cierpiałkowska, Zdrowie i choroba, Gdańsk 2008

Cz.Lewicki, Edukacja zdrowotna – systemowa analiza zagadnień, Rzeszów 2006

J.T.Marcinkowski, Podstawy higieny, Wrocław 2007

Wardrope J., Smith J.A.R., Leczenie ran i oparzeń, Warszawa 1995

A Dorling Kindersley Book, Pierwsza pomoc, Warszawa 2004


Wykład

Konwersatorium (ćwiczenia, laboratorium itd.) 10 Ilość godzin w kontakcie z

prowadzącymi Pozostałe godziny kontaktu studenta z prowadzącym


Przygotowanie krótkiej pracy pisemnej lub referatu po

zapoznaniu się z niezbędną literaturą przedmiotu

Przygotowanie projektu lub prezentacji na podany temat

(praca w grupie) 5

Ilość godzin pracy studenta bez

kontaktu z prowadzącymi



Ilość punktów ECTS w zależności od przyjętego przelicznika 1

314


TECHNIKA Z INFORMATYKĄ (nauczycielska) Studia niestacjonarne I stopnia

Nazwa Dydaktyka informatyki

Nazwa w j. ang. Computer Science Didactics


Koordynator dr Renata STAŚKO


dr Renata STAŚKO

mgr Agata BOśEK

mgr Anna WÓJCICKA


Celem kształcenia kursu jest przygotowanie metodyczne studentów do prowadzenia lekcji w szkole podstawowej z przedmiotu zajęcia komputerowe. A w tym zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami, zasadami nauczania, metodami nauczania oraz etapami powstawania konspektu do zajęć komputerowych, omówienie zmian w podstawach programowych na II etapie kształcenia, przeanalizowanie wybranych programów nauczania i podręczników wraz z załączonym oprogramowaniem, scharakteryzowanie programów edukacyjnych wspomagających przygotowanie i prowadzenie lekcji, omówienie programów do tworzenia filmów instruktaŜowych, do zdalnego zarządzania maszynami, przeprowadzania szkoleń online. Zajęcia prowadzone są w języku polskim. Efekty kształcenia




specjalnościowego)

Wiedza

W01, Zna podstawowe pojęcia z zakresu dydaktyki informatyki W02 Ma wiedzę dotyczącą zmian w nowych podstawach programowych dla II etapu edukacyjnego, programów nauczania, zasad i metod nauczania, zna etapy powstawania konspektu lekcji W03 Zna portale i programy edukacyjne wspomagające proces kształcenia

W02 W03 W04

315




specjalność)

Umiejętności

U01 Umie znaleźć programy nauczania dla nowej podstawy programowej na stronie MEN U02 Posiada umiejętność zaplanowania pracy dydaktyczno-wychowawczej do przedmiotu zajęcia komputerowe U03 Potrafi przygotować konspekt do zajęć komputerowych wykorzystując metody aktywizujące i przeprowadzić lekcję U04 Umie porównać dostępne podręczniki wraz z załączonym oprogramowaniem U05 Umie skorzystać z oprogramowania tablicy interaktywnej w celu przygotowania ćwiczeń na lekcję U06 Umie wykonać filmy instruktaŜowe wykorzystując programy edukacyjne

U04 U05, U04 U06, U04 U06, U04 U06, U04 U06, U04





K01 potrafi współdziałać i pracować w grupie K02 potrafi myśleć i działać w sposób przedsiębiorczy

K05 K06

316

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 30 30


Wykład prowadzony jest w formie wykładu informacyjnego w połączeniu z wykładem konwersatoryjnym. RównieŜ stosowany jest pokaz z objaśnieniem w celu przybliŜenia waŜnych i kluczowych zagadnień m.in. wykorzystanie metod aktywizujących na zajęciach komputerowych, korzystanie z programów edukacyjnych oraz tworzenie przy pomocy nich materiałów dydaktycznych do lekcji, przygotowanie konspektu do zajęć komputerowych Natomiast zajęcia praktyczne odbywają się w szkole podstawowej organizowane są jako pedagogiczne praktyki śródroczne. Studenci opracowują konspekt lekcji z przedmiotu: zajęcia komputerowe na zadany przez nauczyciela szkolnego temat z zastosowaniem aktywizujących i praktycznych metod nauczania. Następnie przeprowadzają przygotowane lekcje, a bezpośrednio po nich lekcje są omawiane na podstawie arkuszy obserwacji. Wybrane materiały dostępne są na stronie http://itmoodle.up.krakow.pl/ oraz http://ultra.ap.krakow.pl/~rstasko/ Formy sprawdzania efektów kształcenia

E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x x W02 x x x W03 x x U01 x x U02 x x U03 x x U04 x x U05 x U06 x x K01 x K02 x

Kryteria oceny

Ocena z wykładu jest wystawiana na podstawie przygotowanego przez

studentów projektu grupowego. Ocena z zajęć praktycznych w szkole

jest wystawiana na podstawie przygotowanego konspektu lekcji,

317

przeprowadzenia lekcji i aktywności w dyskusjach oraz projektu

grupowego.

Uwagi


1. Wprowadzenie podstawowych pojęć m.in., informacja, informatyka, komunikacja, technologia informacyjna, multimedia, medioteka, metodyka przedmiotu.

2. Edukacja informatyczna w nowej podstawie programowej: a. Zmiany w podstawach programowych na II etapie kształcenia. b. WdraŜanie nowej podstawy programowej.

3. Programy nauczania- przegląd wybranych programów nauczania. 4. Analiza porównawcza podręczników wraz z załączonym oprogramowaniem. 5. Zasady nauczania. 6. Metody nauczania, a w tym metody prowadzenia zajęć komputerowych (metoda projektów,

przewodniego tekstu, WebQest). 7. Programy edukacyjne wspomagające przygotowanie i prowadzenie lekcji (tj. CaTest,

HotPotatoes, FreeMind, CamStudio, TeamViewer). 8. Wykorzystanie tablicy interaktywnej (oprogramowanie firmy SmartNotebook) na zajęciach

komputerowych. 9. Platforma edukacyjna Moodle. 10. Nauczyciel informatyki – etyka zawodu. 11. Konspekt lekcji zajęć komputerowych. 12. Portale edukacyjne – ich rola i znaczenie dla ucznia i nauczyciela. 13. Spotkanie z metodykiem przedmiotów informatycznych lub autorem programów i

podręczników szkolnych. Zajęcia praktyczne odbywają się w szkole podstawowej IV-VI , tematyka zajęć wynika z tematów narzuconych przez nauczyciela szkolnego.


1. pod red. Juszczyka S., Metodyka nauczania informatyki w szkole, Wyd. Adam Marszałek, Toruń 2001.

2. Gurbiel E., Hardt-Olejniczak G., Kołczyk E., Krupicka H., Sysło M., Informatyka. Poradnik dla nauczycieli, WSiP, Warszawa, 2004.

3. Kruszewski K., Sztuka nauczania, Czynności nauczyciela, podręcznik akademicki, PWN, Warszawa 2009

318

4. Grochowska B., Łojewski Z., Platformy edukacyjne. Zarządzanie i administrowanie, Wyd. UMCS, Lublin 2008.

5. http://www.men.gov.pl/- zatwierdzone przez men programy nauczania do szkoły podstawowej


http://itmoodle.up.krakow.pl/


Wykład 30












319


TECHNIKA Z INFORMATYKĄ (nauczycielska) studia niestacjonarne I stopnia

Nazwa Dydaktyka techniki

Nazwa w j. ang. Technics didactics


Koordynator dr ElŜbieta Mastalerz


dr Renata Staśko, mgr Agata BoŜek, mgr inŜ. Anna Wójcicka


Celem kursu jest: • poznanie i nabycie umiejętności analizy dokumentów niezbędnych w planowaniu

pracy dydaktyczno wychowawczej nauczyciela, opanowanie umiejętności opracowywania niezbędnej dokumentacji nauczycielskiej, w tym plan dydaktyczno-wychowawczy, konspekty zajęć, wymagania edukacyjne i wymagania oceny ucznia.

• rozszerzenie wiedzy studentów z zakresu dydaktyki techniki i metodyki prowadzenia zajęć w szkołach podstawowych. Cele nauczania obejmują projektowanie, dobór i stopniowanie wiedzy i umiejętności prezentowanych na zajęciach.

• rozszerzenie wiedzy studentów z zakresu dydaktyki techniki i metodyki prowadzenia zajęć w szkołach gimnazjalnych. Cele nauczania obejmują projektowanie, dobór oraz stopniowanie wiedzy i umiejętności prezentowanych na zajęciach.

• Potrafi zdiagnozować zachowania ucznia i opasać jego rozwój. Ma pełną świadomość znaczenia profesjonalizmu i zasad przestrzegania etyki zawodowej. W swojej pracy posługuje się zaawansowaną wiedzą z zakresu techniki oraz posiada podstawową wiedzę z zakresu komputerowego wspomagania w technice i dydaktyce.

• Zajęcia prowadzone są w języku polskim

320

Efekty kształcenia




specjalnościowego)

Wiedza

W01, ma podstawową wiedzę z zakresu: psychologii, pedagogiki, dydaktyki ogólnej oraz metodyki nauczanych przedmiotów W02 Posiada podstawową wiedzę z zakresu dydaktyki ogólnej i metodyki kształcenia technicznego W03, ma wiedzę z zakresu dydaktyki techniki i informatyki W04, Posiada rozszerzoną wiedzę z zakresu fizycznych podstaw oraz problemów techniki W05, ma podstawową wiedzę z zakresu komputerowego wspomagania w technice i dydaktyce W06, ma wiedzę z zakresu profilaktyki, diagnozy i terapii pedagogicznej W07, zna prawne i etyczne aspekty zawodu nauczyciela W08, Posiada wiedze dotycząca organizacji pracy i planowania zajęć lekcyjnych

W01, W02, W03 W02, W06 W01, W02, W09, W10, W11, W12 W04, W01, W02, W03, W05 W03 W03

321




specjalność)

Umiejętności

U01, potrafi komunikować się z otoczeniem. UO3, rozwiązuje problemy pedagogiczne w oparciu o posiadaną wiedzę. U04, posługuje się komputerem w realizacji celów dydaktycznych U05, posiada umiejętność zaplanowania pracy dydaktyczno-wychowawczej. U06, sporządza dokumentację, w tym plan dydaktyczno-wychowawczy, konspekty zajęć, wymagania edukacyjne i oceny ucznia U07,Posiada umiejętność analizy literatury psychologicznej i pedagogicznej U08, Posiada umiejętność przeprowadzenia zajęć zgodnie z przygotowanym konspektem lekcji U09, Umiejętnie odbiera metody pracy dydaktyczno - wychowawczej do stanu wiedzy i umiejętności uczniów U10,Posiada umiejętność diagnozowania zachowań ucznia oraz opisania jego rozwoju. U11, Potrafi korzystać z technik emisji głosu U12, Potrafi wykorzystać techniki multimedialne i komputerowe do prezentacji zagadnień poruszanych na lekcjach

U03, U05, U06 U01 U04 U05, U07 U06 U03, U07, U05 U05, U09 U01, U03 U02 U04





K01 Przestrzega zasad etyki oraz BHP w pracy zawodowej K02 Rozumie potrzebę ciągłego doskonalenia się, oraz dokonywania samooceny swoich umiejętności K03 Ma pełną świadomość znaczenia profesjonalizmu swoich działań oraz jego wpływ na zachowanie ucznia K04 Jest przygotowany do pracy zawodowej zarówno indywidualnej jak i w zespole

K03 K01 K03, K04, K02, K05

322

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 30 60

Opis metod prowadzenia zajęć Ćwiczenia w analizie i opisywaniu dokumentacji procesu kształcenia. Opracowywanie planów pracy dydaktyczno-wychowawczej całorocznych i planowanie poszczególnych zajęć – konspekty lekcji, planowanie wymagań edukacyjnych i narzędzi do sprawdzania i oceniania uczniów, ewaluacja pracy uczniów i nauczyciela. Zajęcia praktyczne dobywają się w szkole podstawowej a następnie w gimnazjum w ramach których studenci hospitują lekcje zajęć technicznych oraz samodzielnie przeprowadzają jedną z lekcji nadzorowaną przez prowadzącego zajęcia oraz nauczyciela. Zadaniem studenta jest umiejętne zaplanowanie i przeprowadzenie lekcji techniki. Formy sprawdzania efektów kształcenia

E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 X X X W02 X X X W03 X X X W05 X X X W06 X X W07 X W08 X U01 X X X U03 X X X U04 X X X U05 X X U06 X X X U07 X X U08 X U09 X X U10 X X U11 X U12 X K01 X X

323

K02 X K03 X X K04 X X X

Kryteria oceny Wygłoszony referat i ocena opracowanej dokumentacji nauczycielskiej oraz średnia ocen z przeprowadzonej lekcji oraz planowania i przygotowania do lekcji.

Uwagi


1.Historia edukacji ogólnotechnicznej. 2.Dokumenty szkolne (podstawy programowe, rozporządzenia MEN, itp.) 3.Cele edukacji ogólnotechnicznej. 4.Programy nauczania zajęć technicznych. 5.Plany pracy dydaktyczno-wychowawczej, wymagania edukacyjne, testy wiadomości i umiejętności dla uczniów. 6.Konspekty wybranych lekcji. 7.Ewaluacja dokumentacji. 8.Kontrola i ocena w procesie dydaktycznym. 9.Tematyka lekcji prowadzonych w szkole uzgadniana z nauczycielem Wykaz literatury podstawowej

1. Arends R., Uczymy się nauczać, Wyd. WSiP, Warszawa, 1994r. 2. Kruszewski K., Sztuka nauczania, Wyd. PWN, Warszawa, 1993r. 3. Kupisiewicz Cz., Podstawy dydaktyki, Wydawnictwo Szkolne i Pedagogiczne Spółka Akcyjna,

Warszawa, 2005r. 4. Mastalerz E., Gałązka E., Inspiracje do aktywizującej uczniów edukacji ogólnotechnicznej,

Wydawnictwo Naukowe AP, Kraków 2006r. 5. Niemierko B., Między oceną szkolną a dydaktyką, Wyd. WSiP, Warszawa 1993r. 6. Niemierko B., Pomiar wyników kształcenia, Wydawnictwo Szkolne i Pedagogiczne Spółka

Akcyjna, Warszawa 1999r. 7. Niemierko B., Diagnostyka edukacyjna, WN PWN, Warszawa, 2009. 8. Plewka Cz., Metodyka nauczania teoretycznych przedmiotów zawodowych, Wyd. Zakład

Poligrafii Instytutu Technologii Eksploatacji, Radom,1999r. 9. Pochanke H., Dydaktyka techniki, Wyd. PWN, Warszawa, 1985r. 10. Półturzycki J., Dydaktyka dla nauczycieli, Wyd. Adam Marszałek, Toruń, 1998r. 11. Szlosek F., Wstęp do dydaktyki przedmiotów zawodowych, Wyd. Instytutu Technologii

Eksploatacji, Radom, 1995r. 12. Serdyński A., Podstawy dydaktyki techniki i informatyki, Wyd. Uniwersytetu Szczecińskiego,

Szczecin 2003r.

324


1.Kuźma J, Optymalizacja systemu pedagogicznego kształcenia, dokształcania i doskonalenia nauczycieli, Wyd. Naukowe PWN, Warszawa-Kraków, 1993r. 2.Kruszewski K. red. Sztuka nauczania czynności nauczyciela, Wyd. Naukowe PWN, Warszawa, 1993r. 3.Spitzer M.: Jak uczy się mózg, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 2007 Bilans godzinowy zgodny z CNPS (Całkowity Nakład Pracy Studenta)

Wykład 0












325


Technika z Informatyką (nauczycielskie)


Nazwa Emisja Głosu

Nazwa w j. ang. Voice emision


Koordynator Dr hab. Jolanta Zielińska prof. UP Zespół dydaktyczny


Celem kształcenia w zakresie przedmiotu Emisja Głosu jest zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami teoretycznymi oraz metodami badawczymi dotyczącymi głosu i mowy dźwiękowej. Uzyskanie wiedzy o budowie aparatu głosowego, zjawiskach fizjologicznych związanych z tworzeniem głosu, jego emisją, zaburzeniami i odbiorem. Uzyskana wiedza i umiejętności mają słuŜyć do celowego, świadomego, zdrowego uŜywania głosu.

Efekty kształcenia




specjalnościowego)

Wiedza W01 ma wiedzę z zakresu fizjologii tworzenia głosu i mowy dźwiękowej W02 rozumie pojęcie samokształcenia i trenowania głosu W03 ma wiedzę z zakresu higieny głosu oraz zapobiegania chorobom zawodowym.

.W01 W02 W05 W05 W07 W02 W05

326




specjalność)

Umiejętności

U01 potrafi operować głosem w zakresie jego ustawienia i technik wymowy U02 umie rozpoznawać i usuwać zaburzenia głosu i mowy dźwiękowej U03 potrafi dobierać metody trenowania, usprawniania głosu U04 posiada umiejętność wykonywania ćwiczeń emisyjnych

U01 U02 U02 U05 U02 U03 U02 U03





K01 ma świadomość roli głosu w komunikacji K02 inicjuje prace w zespole

K01 K02 K02 K05

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 15


Zajęcia prowadzone w formie ćwiczeń laboratoryjnych są w oparciu o pokaz z objaśnieniem, wykonywanie

ćwiczeń oraz sprawdzian praktyczny umiejętności emisyjnych (przygotowanie i przeprowadzenie ćwiczenia

emisyjnego).

Materiały dla studentów dostępne są w Internecie na stronie up.krakow.pl/technika/dydaktyka.htm co

pozwala na uczenie się w formie e-learningu

327


E –

lea

rnin

g

Gry

dyd

akt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Prac

a

labora

tory

jna

Proj

ekt

in

dyw

idualn

y

Proj

ekt

gru

pow

y

Udzi

ał w

dys

kusj

i

Refe

rat

Prac

a p

isem

na

(ese

j)

Egza

min

ust

ny

Egza

min

pis

em

ny

Inne

W01 x x x x

W02 x x x

W03 x x

U01 x x x x U02 x x x U03 x x x

U04 x K01 x x x x

K02 x x

Kryteria oceny

Test wielokrotnego wyboru. Przygotowanie i przeprowadzenie ćwiczenia emisyjnego oraz referatu na temat którego dotyczy ćwiczenie.

Uwagi

Student zobowiązany jest do samodzielnej pracy w oparciu o materiały zamieszczone w Internecie – metoda e-learningu.


1. Budowa i funkcje aparatu głosotwórczego, zjawiska fizjologiczne związane z tworzeniem głosu i jego

emisją.

2.Zaburzenia głosu i mowy dźwiękowej w kontekście ich tworzenia, emisji, nadawania i odbioru.

3. Prawidłowe operowanie głosem, jego ustawienie, dobór techniki wymowy. Higiena głosu.

4. Ćwiczenia emisyjne.

5. Samodzielna praca nad emisją głosu, samokształcenie i trenowanie głosu.

6. Badanie głosu z uŜyciem technik komputerowych.

328


.Legieć-Matosiuk A., Chaciński J., Emisja glosu-skrypt dla studentów, wyd. WSP, Słupsk 1994.

Mierzejewska H., Przybysz-Piwkowa M., Zaburzenia głosu-badanie-diagnozowanie-metody usprawniania,

wyd. DIG, Warszawa 1998.

Pruszewicz A., Foniatria kliniczna, PZWL, Warszawa 1992.

.Przybysz-Piwko M., Emisja głosu nauczyciela, , CDN., Warszawa 2006.

Tarasiewicz B., Mówię i śpiewam świadomie, UNIVERSITAS, Warszawa 2006.

Toczyska B., Elementarne ćwiczenia dykcji, wyd. Gdańskie Wyd. Oświatowe, Gdańsk 1998.


Klemensiewicz Z., Prawidła poprawnej wymowy polskiej, wyd. Bis, Warszawa 1995.

Minczakiewicz E. M., Mowa rozwój-zaburzenia, terapia, wyd. AP, Kraków 1997.

Mitrinowicz-Modrzejewska A., Fizjologia i patologia głosu, słuchu i mowy, PZWL, Warszawa 1996

Rokitańska M., Laskowska H., Zdrowy głos, ABA, Bydgoszcz 2003.

Skrzynecka G., Uczymy się poprawnie mówić, WSiP, Warszawa 1999.

Styczek I., Logopedia, PWN, Warszawa 1980.

Tadeusiewicz R., Sygnał mowy, KiŁ, Warszawa 1988.


Wykład







3


3





329


(studia niestacjonarne 1 stopnia) TECHNIKA Z INFORMATYKĄ (nienauczycielska)


Nazwa InŜynieria wytwarzania 2



Koordynator Dr inŜ. Krzysztof Ziewiec Zespół dydaktyczny


Celem kursu jest uzyskanie przez studenta wiedzy dotyczącej wybranych związanych z procesami wytwarzania, metodami nanoszenia powłok, technologicznym przygotowaniem produkcji, projektowaniem procesów technologicznych, niekonwencjonalnymi i konwencjonalnymi metodami kształtowania tworzyw, automatyzacją, robotyzacją oraz zapewnieniem jakości. Kurs prowadzony jest w języku polskim.

Efekty kształcenia




specjalnościowego)

Wiedza

W01, zna podstawowe zagadnienia związane z metodami wytwarzania i przetwarzania prefabrykatów takie jak przetapianie i odlewanie stopów oraz spajanie elementów W02, zna podstawowe metody otrzymywania powłok oraz modyfikacji warstw wierzchnich wyrobów W03, ma wiedzę na temat technologicznego przygotowania produkcji W04, zna wybrane metody niekonwencjonalnego i konwencjonalnego kształtowania tworzyw oraz zagadnienia związane z obróbką wiórową, strumieniowo-erozyjną i strumieniowo-ścierną W05, ma podstawową wiedzę o projektowaniu podstawowych procesów technologicznych W06, rozumie podstawowe cele i zadania automatyzacji i robotyzacji W07, zna podstawowe problemy związane z rachunkiem kosztów w wytwarzaniu

. W02, W03, W04, W06 W02, W04, W06, W07 W02, W06 W04, W06, W07 W03, W04, W05, W06 W01, W02, W03, W06 W02, W06

330




specjalność)

Umiejętności

U01, Potrafi krytycznie dobierać i weryfikować potencjalne metody wytwarzania pod kątem funkcji, które ma spełniać wyrób końcowy U02, Potrafi dobrać odpowiednią metodę do wytwarzania prostych elementów U03, Klasyfikuje wyroby pod kątem doboru obrabiarek, na których ma być obrabiany prefabrykat na gotowy wyrób U04, Wykorzystuje znajomość zagadnień związanych z technologicznym przygotowaniem produkcji prostych prefabrykatów metalowych, metodami odlewania, przeróbką plastyczną oraz spawaniem U05, Potrafi dobrać metody obróbki cieplnej, wytwarzania warstw i powłok ochronnych dla uzyskania wymaganych właściwości wyrobu końcowego U06, Wykorzystuje znajomość podstawowych metod kontroli słuŜących badaniu wykorzystywanych tworzyw inŜynierskich oraz metod oceny cech geometrycznych wyrobu U07, Potrafi dobrać metody kontroli jakości wyrobów dla zbadania i weryfikacji istotnych właściwości wyrobu oraz jego struktury

U02, U03 U02, U07 U02, U07 U02, U04, U07 U01, U02, U07 U02, U03, U07 U02, U03, U07





K01, ma świadomość znaczenia poprawnie zaprojektowanego wyrobu oraz rozumie rolę technologii wytwarzania w rozwoju cywilizacyjnym i ekonomicznym K02, potrafi pracować w grupie w celu rozwiązania problemów związanych z doborem właściwej technologii oraz właściwych parametrów obróbki K03, dostrzega znaczenie procesów technologicznych dla rozwoju społecznego oraz potrafi dokonać twórczej syntezy zdobytej wiedzy w celu realizacji projektów przydatnych w swoim otoczeniu

K01, K02 K02 K01, K03

Organizacja

331


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 15 25


Na zajęcia składa się wykład i ćwiczenia laboratoryjne, w ramach których studenci zapoznają się z praktycznym przebiegiem procesów technologicznych i funkcjonowaniem urządzeń. Samodzielna praca studentów poprzedzona jest wprowadzeniem i prezentacją przykładu. W grupie wykonują zadania praktyczne oraz obliczeniowo-projektowe z zakresu technologii wytwarzania.


E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x x x x x W02 x x x x x W03 x x x x x W04 x x x x x W05 x x x x x W06 x x x x x W07 x x x x U01 x x x x U02 x x x x U03 x x x x U04 x x x x U05 x x x x U06 x x x x U07 x x x x U08 x x x x K01 x x K02 x x K03 x x

Kryteria oceny

Ocena końcowa jest średnią z ocen uzyskanych na sprawdzianach cząstkowych i za sprawozdania. Ocena końcowa z egzaminu jest średnią oceną z egzaminu pisemnego i ustnego.

332

Uwagi


1. Metody wytwarzania prefabrykatów. 2. Nagrzewania i przetapiania wsadu metalowego. 3. Wpływ procesów krystalizacji na strukturę odlewów. 4. Dobór metod formowania i odlewania. 5. Termiczne łączenie i cięcie wyrobów metalowych – spawalnicze źródła ciepła oraz

metody spawania, zgrzewania i lutowania. 6. Przeróbka plastyczna.

6.1. Procesy występujące podczas przeróbki plastycznej na zimno i na gorąco. 6.2. Obróbka cieplna wyrobów przerabianych plastycznie – zmiany w strukturze i właściwościach materiału.

7. Obróbka wiórowa, strumieniowo-erozyjna i strumieniowo-ścierna. 8. Automatyzacja i robotyzacja, techniki „rapid prototyping” i „rapid tooling”. 9. Podstawowe metody wytwarzania warstw wierzchnich i powłok ochronnych. 10. Zapewnienie jakości wyrobów.


1. Zenon Opiekun, Władysław Orłowicz, Feliks Stachowicz, Techniki wytwarzania, Oficyna Wydawnicza Politechniki Rzeszowskiej, 1998, Rzeszów

2. Edmund Tasak, Obróbka ubytkowa i spajanie, Uczelniane Wydawnictwa Naukowo- Dydaktyczne, 2001 Kraków.

3. Jan Sińczak, Procesy Przeróbki Plastycznej, Wydawnictwo Naukowe AKAPIT, Kraków 2003.

4. Mieczysław Feld: Podstawy projektowania procesów technologicznych typowych części maszyn. WNT, 2003, Warszawa.

5. Edward Fraś, Krystalizacja metali, WNT, 2003, Warszawa 6. Marek Blicharski: Wstęp do inŜynierii materiałowej. WNT, 2003, Warszawa. 7. Wojciech Wojciechowski: Techniki Wytwarzania, Wybrane zagadnienie ze

spawalnictwa. Politechnika Krakowska 1999, Kraków. Karol Przybyłowicz, Metaloznawstwo, WNT, Warszawa 2007


1. Tadeusz Karpiński: InŜynieria Produkcji. WNT, 2004, Warszawa. Mechatronika, red. Dietmar Shmid. REA, Warszawa 2002.

2. Andrzej Kieras: Wiedza o technice, UŚ 1997, Katowice. 3. Anna Rutkowska: Techniki Wytwarzania; Wybrane zagadnienia z obróbki cieplnej

i cieplno-chemicznej. Politechnika Krakowska, 1998, Kraków. 4. Michael F. Ashby: Dobór materiałów w projektowaniu inŜynierskim, WNT, 1998,

Warszawa

333


Wykład 15







Przygotowanie projektu lub prezentacji na podany temat (praca w grupie) -





334


Technika z Informatyką (nauczycielskie)


Nazwa Komunikacja Interpersonalna

Nazwa w j. ang. Interpersonal Communication


Koordynator Dr hab. Jolanta Zielińska prof. UP Zespół dydaktyczny


Celem kształcenia w zakresie przedmiotu Komunikacja Interpersonalna jest zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami teoretycznymi oraz praktyką z zakresu komunikacji werbalnej i niewerbalnej. Uzyskanie wiedzy o modelach, barierach, stylach komunikacyjnych. Zdobyta wiedza i umiejętności mają posłuŜyć do skutecznego przekazu dydaktycznego oraz sztuki negocjacji. Kurs realizowany jest w języku polskim.

Efekty kształcenia




specjalnościowego) Wiedza W01 ma wiedzę z zakresu teorii komunikacji

W02 rozumie pojęcie komunikacji interpersonalnej, z podziałem na werbalną i niewerbalną. W03 ma wiedzę z zakresu modeli, barier komunikacyjnych, aktywnego słuchania,

W01 W02 W05 W08 W05 W07 W08 W02 W05 W08

335




specjalność) Umiejętności U01 potrafi określić styl komunikacyjny U02 umie rozpoznawać bariery komunikacyjne U03 potrafi dobierać metody usprawniania komunikacji U04 posiada umiejętność negocjacji

U01 U02 U01 U02 U05 U01 U02 U03 U01 U02 U03




społeczne K01 ma świadomość roli przekazu werbalnego i niewerbalnego w komunikacji K02 dokonuje oceny własnych kompetencji komunikacyjnych K03 potrafi współdziałać i pracować w grupie

K01 K02 K01 K02 K02 K05

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 15


Zajęcia prowadzone w formie ćwiczeń konwersatoryjnych w oparciu o pogadankę z objaśnieniem,

wykonywaniem ćwiczeń warsztatowych oraz sprawdzian praktyczny umiejętności komunikacyjnych

(przygotowanie i przeprowadzenie ćwiczenia komunikacyjnego).

Materiały dla studentów dostępne są w Internecie na stronie up.krakow.pl/technika/dydaktyka.htm co

pozwala na uczenie się w formie e-learningu

336


E –

lear

nin

g

Gry

dyd

akt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labora

tory

jna

Pro

jekt

in

dyw

idualn

y

Pro

jekt

gru

pow

y

Udzi

ał w

dys

kusj

i

Refe

rat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egza

min

ust

ny

Egza

min

pis

em

ny

Inne

W01 x x x x

W02 x x x

W03 x x

U01 x x x x U02 x x x U03 x x x

U04 x x

K01 x x x

K02 x x K03 x x

Kryteria oceny

Test wielokrotnego wyboru. Przygotowanie i przeprowadzenie ćwiczenia z zakresu komunikacji oraz referatu na temat którego dotyczy ćwiczenie.

Uwagi

Student zobowiązany jest do samodzielnej pracy w oparciu o materiały zamieszczone w Internecie – metoda e-learningu.


1.Podstawy teorii komunikacji. 2.Modele i sprawność komunikacyjna. 3.Bariery i style komunikacyjne. 4. Aktywne słuchanie 5. Komunikacja werbalna (pytania, parafrazy). 6. Komunikacja niewerbalna. 7. Szkolenia i negocjacje.

337


Argyle M.: Psychologia stosunków międzyludzkich, Warszawa 1991 Hammer H. :Rozwój umiejętności społecznych, Warszawa 2003 Hogan K. : Sztuka porozumienia, Warszawa 2000 Nęcki Z.: Komunikacja międzyludzka, Kraków 1996 Pease A. : Język ciała - jak czytać myśli ludzi z ich gestów, Kraków 1992 Retter T. : Codzienna komunikacja w pedagogice, Warszawa 2001 Wykaz literatury uzupełniającej

Aronson E. : Psychologia społeczna-serce i umysł, Warszawa 1997 Borkowski J. : O konflikcie i negocjacjach, Warszawa 2000 Collins A. (2003). Język ciała, gestów i zachowań, Warszawa 2003 Domachowski W. : Psychologia społeczna komunikacji niewerbalnej, Toruń 1993 Knapp, M. L., Hall, J. A. : Komunikacja niewerbalna w interakcjach międzyludzkich. Wrocław 2000 Thompson P. : Sposoby komunikacji interpersonalnej. Poznań 1998 Bilans godzinowy zgodny z CNPS (Całkowity Nakład Pracy Studenta)

Wykład







3


3





338

KARTA KURSU

Nazwa Koncepcje i praktyki nauczania

Nazwa w j. ang. The conceptions and teaching practice



Dr Anna Kwatera


W zakresie wiedzy:

- znajomość teorii i koncepcji kształcenia potrzebnych do kształtowania u

potencjalnych nauczycieli refleksyjnego stosunku do teorii i praktyki

pedagogicznej

- rozumienie roli edukacji w wymiarze jednostkowym i społecznym

- dostrzeganie i interpretowanie zmian oraz rozumienie prawidłowości

zachodzących w systemie edukacji oraz jego poszczególnych segmentach

- rozumienie celowości samokształcenia, znajomości zasad i metod samokształcenia

oraz potrzeby ciągłego doskonalenia swojego warsztatu pracy;

- rozbudzenie potrzeby ustawicznego doskonalenia się pod względem

intelektualnym, wolicjonalnym i charakterologicznym

W zakresie umiejętności:

- rozwijanie konkretnych umiejętności działaniowych i psychospołecznych

niezbędnych w pracy nauczyciela- praktyka, w tym planowania działań i projektowania dydaktycznego

- posługiwanie się zróŜnicowanymi metodami i formami oddziaływań dydaktyczno-

wychowawczych stymulujących proces nabywania przez uczniów wiedzy

- samodzielne stosowanie zróŜnicowanych stylów i strategii kształcenia oraz

wspomagania procesu nauczania-uczenia się, w tym nowoczesnych technologii

nauczania

- projektowanie narzędzi pracy dydaktycznej, w tym ewaluacyjnych

- wartościowanie specyfiki przemian polskiego systemu edukacji

339

Efekty kształcenia



(określonych w karcie programu studiów dla

modułu specjalnościowego)

Wiedza

W01 – posiada wiedzę na temat wychowania i

kształcenia, w tym ich filozoficznych i społeczno-

kulturowych podstaw

W02 – posiada wiedzę na temat współczesnych teorii

dotyczących wychowania, uczenia się i nauczania

oraz róŜnorodnych uwarunkowań tych procesów

W03 – posiada wiedzę na temat struktury i funkcji

systemu edukacji – celów, podstaw prawnych,

organizacji i funkcjonowania instytucji

edukacyjnych, wychowawczych i opiekuńczych

N_W01 N_W02 N_W01





Umiejętności

U01 – potrafi samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać swoje profesjonalne umiejętności związane

z działalnością pedagogiczną (dydaktyczną, wychowawczą, opiekuńczą), korzystając z róŜnych

źródeł ( w języku polskim i obcym) i nowoczesnych

technologii

U02 – potrafi dobierać i wykorzystywać dostępne

materiały, środki i metody pracy w celu

projektowania i efektywnego realizowania działań pedagogicznych (dydaktycznych, wychowawczych i

opiekuńczych) oraz wykorzystywać nowoczesne

technologie w pracy dydaktycznej

U03 – potrafi analizować własne działania

pedagogiczne (dydaktyczne, opiekuńcze,

wychowawcze) i wskazywać obszary wymagające

modyfikacji, potrafi eksperymentować i wdraŜać działania innowacyjne

N_U02 N_U01, N_U02 N_U01

340

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 20 10 - - - - -






K01 - ma świadomość poziomu swojej wiedzy i

umiejętności; rozumie potrzebę ciągłego

dokształcania się zawodowego i rozwoju osobistego;

dokonuje oceny własnych kompetencji i doskonali

umiejętności w trakcie realizowania działań pedagogicznych (dydaktycznych, wychowawczych i

opiekuńczych)

K02 – jest przekonany o sensie, wartości i potrzebie

podejmowania działań pedagogicznych w

środowisku społecznym; jest gotowy do

podejmowania wyzwań zawodowych; wykazuje

aktywność, podejmuje trud i odznacza się wytrwałością w realizacji indywidualnych i

zespołowych zadań zawodowych wynikających z

roli nauczyciela

K03 – ma świadomość konieczności prowadzenia

zindywidualizowanych działań pedagogicznych

(dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych)

w stosunku do uczniów ze specjalnymi potrzebami

edukacyjnymi

K04 – ma świadomość istnienia etycznego wymiaru

diagnozowania i oceniania uczniów

K05 – odpowiedzialnie przygotowuje się do swojej

pracy, projektuje i wykonuje działania pedagogiczne

(dydaktyczne, opiekuńcze i wychowawcze)

K06 – jest gotowy do podejmowania

indywidualnych i zespołowych działań na rzecz

podnoszenia jakości pracy szkoły

N_K01, N_K02 N_K01 N_K02 N_K01 N_K01 N_K01, N_K02

341


• wykład problemowy

• wykład konwersatoryjny

• metoda warsztatowa

• metoda projektowa

• metoda działań praktycznych

• mikronauczanie

• dyskusja


E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x x x x x W02 x x x x W03 x x x x U01 x x x x x x x U02 x x x x x U03 x x x K01 x K02 x K03 x x K04 x x K05 x x K06 x

Kryteria oceny

Warunki zaliczenia przedmiotu:

Wykłady – frekwencja, aktywny udział w dyskusji w trakcie wykładów (20%)

Ćwiczenia – aktywny udział w dyskusji, przygotowanie/przeprowadzenie gier

dydaktycznych/metod aktywizujących, projekt grupowy i przygotowanie eseju.

Egzamin w formie testowej; warunkiem dopuszczenia do egzaminu jest

posiadanie zaliczenia z wykładów i ćwiczeń. Warunkiem pozytywnego

zaliczenia testu jest uzyskanie min. 50%+1 ogólnej liczby punktów

Uwagi

342


1) Dydaktyka jako subdyscyplina pedagogiczna. Przedmiot i zadania współczesnej

dydaktyki. Dydaktyka ogólna a dydaktyki szczegółowe. Główne nurty myślenia o

edukacji szkolnej i szkole.

2) Szkoła jako instytucja wspomagająca rozwój jednostki i społeczeństwa. Modele

współczesnej szkoły: tradycyjny, humanistyczny, refleksyjny i emancypacyjny.

Szkolnictwo alternatywne. Program ukryty szkoły. Współczesne koncepcje nauczania.

Modele profesjonalizmu i ich implikacje dla edukacji nauczycieli. Edukacja do

refleksyjnej praktyki.

3) Proces nauczania – uczenia się. Środowisko uczenia się. Szkolne uczenie się. Cele

kształcenia – źródła, sposoby formułowania i rodzaje. Zasady dydaktyki. Metody

nauczania. Organizacja procesu kształcenia i pracy uczniów. Lekcja (jednostka

dydaktyczna) i jej budowa. Style i techniki pracy z uczniami. Formy organizacji

uczenia się. Środki dydaktyczne.

4) System oświaty. Organizacja i funkcjonowanie. Aspekty prawne funkcjonowania

systemu oświaty i szkoły, elementy prawa oświatowego. Szkoła (w tym szkoła

specjalna) i jej program. Europejski kontekst zmiany programu szkoły. Wzorce i

modele programów nauczania. Programy przedmiotowe, międzyprzedmiotowe i

blokowe. Programy autorskie. Ewaluacja programów. Treści nauczania. Plany pracy

dydaktycznej.

5) Klasa szkolna jako środowisko edukacyjne. Style kierowania klasą. Procesy społeczne

w klasie. Integracja klasy szkolnej. Ład i dyscyplina w szkole i w klasie. Poznawanie

uczniów i motywowanie ich do nauki. Uczniowie ze specjalnymi potrzebami

edukacyjnymi w klasie szkolnej. Edukacja włączająca. Indywidualizacja nauczania.

Pomoc psychologiczno-pedagogiczna w szkole.

6) Projektowanie działań edukacyjnych w kontekście specjalnych potrzeb

edukacyjnych oraz szczególnych uzdolnień uczniów. Kategorie uczniów ze

specjalnymi potrzebami edukacyjnymi i charakterystyka ich funkcjonowania. Formy

kształcenia uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi: przedszkola i szkoły

ogólnodostępne, integracyjne oraz specjalne, klasy terapeutyczne, indywidualne

nauczanie.

7) Diagnoza, kontrola i ocena wyników kształcenia. Wewnątrzszkolny system

oceniania, sprawdziany i egzaminy zewnętrzne. Ocenianie osiągnięć szkolnych

uczniów oraz efektywności dydaktycznej nauczyciela i jakości pracy szkoły.

8) Język jako narzędzie pracy nauczyciela. Porozumiewanie się w celach dydaktycznych

– sztuka wykładania, sztuka zadawania pytań, sposoby zwiększania aktywności

komunikacyjnej uczniów. Edukacyjne zastosowania mediów.


1. F. Bereźnicki, Dydaktyka kształcenia ogólnego, Kraków 2004.

2. P. Bąbel, M.Wiśniak, Jak uczyć Ŝeby nauczyć, Warszawa 2008.

3. L. Cohen, L. Manion, K. Morrison, Wprowadzenie do nauczania, Poznań 2003.

4. G. Dryden, J. Vos, Rewolucja w uczeniu, Poznań 2003.

5. K. Ferstenmacher, Style nauczania, Gdańsk 2000.

6. R.M.Gagne, J.L.Brigs, W.W.Wager, Zasady projektowania dydaktycznego, W-wa 1992.

7. M. Harmin, Duch klasy. Jak motywować uczniów do nauki, Warszawa 2004.

8. I. Kawecki, Wprowadzenie do wiedzy o szkole i nauczaniu, Kraków 2003.

9. K. Kruszewski, K. Konarzewski, Sztuka nauczania. Czynności nauczyciela, Warszawa

343

1991.

10. J. KrzyŜewska, Aktywizujące metody i techniki w edukacji, Suwałki 2003.

11. G. Mietzel, Psychologia kształcenia, Gdańsk 2003.

12. B. Niemierko, Kształcenie szkolne, Warszawa 2007.

13. G. Petty, Nowoczesne nauczanie, Sopot 2012.

14. M. ŚnieŜyński, Sztuka dialogu. Teoretyczne załoŜenia a szkolna rzeczywistość, Kraków

2005.

15. E. Putkiewicz Proces komunikowania się na lekcji, Warszawa 1990.

16. M. Winkler, A.Commiachau, Sztuka prowadzenia wykładów i lekcji, Kraków 2008.


1. K. Denek, Kuźniak I., Projektowanie celów kształcenia w reformowanej szkole, Poznań 2001.

2. A. Tomkiewicz-Bętkowska, J.Czubak, Zgrana klasa. Ja-ty-my, Kraków 2011.

3. M. Jąder, Efektywne i atrakcyjne metody pracy z dziećmi, Kraków 2010.

4. K. Kruszewski, K. Konarzewski, Sztuka nauczania. Szkoła, Wraszawa 1991.

5. B. Łuczak, Niepowodzenia w nauce, Poznań 2000.

6. T. Ornstein, T. Hunkins, Program szkolny, załoŜenia, zasady, problematyka, Warszawa

1999.

7. J. Pople, Uczeń trudny – jak go skłonić do nauki, Warszawa 1997.

8. T. Szaran , Pomiar dydaktyczny, Warszawa 2000.

9. W. Walczak , Jak oceniać ucznia, Łódź 2001.

10. M. Węglińska, Jak przygotować się do lekcji? Wybór materiałów dydaktycznych, Kraków

1997


Wykład 20

Konwersatorium (ćwiczenia, laboratorium itd.) 10 Ilość godzin w kontakcie z prowadzącymi




5


10





344

KARTA KURSU

Nazwa Koncepcje i praktyki wychowania 1

Nazwa w j. ang. The concepts and practice of education 1


Koordynator Dr Stanisław Kowal


Dr Wiesława Kogut

Dr Joanna Łukasik

Dr Jolanta Maćkowicz


Celem kursu jest ukształtowanie wiedzy pedagogicznej pozwalającej na rozumienie procesów rozwoju, socjalizacji, wychowania i nauczania – uczenia się. Ukształtowanie umiejętności posługiwania się wiedzą z zakresu pedagogiki w celu diagnozowania, analizowania i prognozowania sytuacji pedagogicznych oraz dobierania strategii realizowania działań praktycznych. Celem kursu jest ukształtowanie wraŜliwości etycznej, empatii, otwartości, refleksyjności oraz

postaw prospołecznych i poczucia odpowiedzialności.

345

Efekty kształcenia





Wiedza

W01 – posiada wiedzę na temat wychowania i kształcenia, w tym ich filozoficznych i społeczno-kulturowych podstaw W02 – posiada wiedzę na temat współczesnych teorii dotyczących wychowania, uczenia się i nauczania oraz róŜnorodnych uwarunkowań tych procesów W03 – posiada wiedzę na temat głównych środowisk wychowawczych, ich specyfiki i procesów w nich zachodzących W04 – posiada wiedzę na temat struktury i funkcji systemu edukacji – celów, podstaw prawnych, organizacji i funkcjonowania instytucji edukacyjnych, wychowawczych i opiekuńczych W05 – posiada wiedzę na temat podmiotów działalności pedagogicznej (dzieci, uczniów, rodziców i nauczycieli) i partnerów edukacji szkolnej (np. instruktorów harcerskich) oraz specyfiki funkcjonowania dzieci i młodzieŜy w kontekście prawidłowości i nieprawidłowości rozwojowych W06 – posiada wiedzę na temat projektowania ścieŜki własnego rozwoju i awansu zawodowego W07 – posiada wiedzę na temat etyki zawodu nauczyciela

N_W01 N_W02 N_W01 N_W01 N_W01 N_W01 N_W01

346





Umiejętności

U01 – potrafi dokonywać obserwacji sytuacji i zdarzeń pedagogicznych U02 - potrafi posługiwać się wiedzą teoretyczną z zakresu pedagogiki w celu diagnozowania, analizowania i prognozowania sytuacji pedagogicznych oraz dobierania strategii realizowania działań praktycznych U03 – potrafi samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać swoje profesjonalne umiejętności związane z działalnością pedagogiczną (dydaktyczną, wychowawczą, opiekuńczą), korzystając z róŜnych źródeł ( w języku polskim i obcym) i nowoczesnych technologii U04 - posiada rozwinięte kompetencje komunikacyjne: potrafi porozumiewać się z osobami pochodzącymi z róŜnych środowisk, będącymi w róŜnej kondycji emocjonalnej, dialogowo rozwiązywać konflikty i konstruować dobrą atmosferę dla komun akacji w klasie szkolnej U05 – potrafi posługiwać się zasadami i normami etycznymi w wykonywanej działalności U06 – potrafi zaprojektować plan własnego rozwoju zawodowego

N_U01 N_U01 N_U01 N_U03 N_U01 N_U02

347






K01 - ma świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności; rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się zawodowego i rozwoju osobistego; dokonuje oceny własnych kompetencji i doskonali umiejętności w trakcie realizowania działań pedagogicznych (dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych) K02 – jest przekonany o sensie, wartości i potrzebie podejmowania działań pedagogicznych w środowisku społecznym; jest gotowy do podejmowania wyzwań zawodowych; wykazuje aktywność, podejmuje trud i odznacza się wytrwałością w realizacji indywidualnych i zespołowych zadań zawodowych wynikających z roli nauczyciela K03 – ma świadomość znaczenia profesjonalizmu, refleksji na tematy etyczne i przestrzegania zasad etyki zawodowej; wykazuje cechy refleksyjnego praktyka K04 – jest gotowy do podejmowania indywidualnych i zespołowych działań na rzecz podnoszenia jakości pracy szkoły

N_K01, N_K02 N_K01 N_K01 N_K02

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 20 20


Wykład, wykład konwersatoryjny, dyskusja, prezentacje projektów indywidualnych i grupowych, metody aktywizujące

348


E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x x X X x W02 x x X X x W03 x X X X x W04 X X x W05 X X x W06 X X x W07 X X x U01 X X X U02 X X X x U03 X X X x U04 X U05 X U06 X X K01 X X K02 X X K03 X X K04 X X

Kryteria oceny

50% referat

20% projekt indywidualny

20% projekt grupowy

10% udział w dyskusji

Uwagi


1. Wychowanie a rozwój. Funkcje wychowania. Proces wychowania, jego struktura, właściwości, dynamika. Przymus i swoboda w wychowaniu. Wychowanie jako urabianie i jako wspomaganie rozwoju. Wychowanie adaptacyjne i emancypacyjne. Wychowanie a manipulacja. Podmiotowość w wychowaniu. Podstawowe środowiska wychowawcze: rodzina, grupa rówieśnicza, szkoła. Style i postawy wychowawcze. Konteksty wychowania. Źródła i przejawy kryzysu współczesnego wychowania.

2. Szkoła jako instytucja wychowawcza. Środowisko społeczne klasy i szkoły. Autokratyzm i

demokracja w szkole. Proces i wzorce komunikowania się na terenie szkoły. Ukryty program

349

szkoły. Postawy nauczycieli i uczniów. Kształtowanie i zmiana postaw. Praca z grupą rówieśniczą. Tworzenie klimatu wychowawczego w klasie i w szkole. Plan pracy wychowawczej. Metody wychowawcze i ich skuteczność. Umiejętności wychowawcze. Trudności wychowawcze. Konflikty w klasie i w rodzinie. Błędy wychowawcze. Granice i mierniki oddziaływań wychowawczych. Kryzys szkoły. Pozaszkolne instytucje wychowawcze i resocjalizacyjne. Współpraca rodziny i szkoły. Współpraca szkoły ze środowiskiem.

3. Zawód nauczyciela. Role zawodowe nauczyciela. Wzór osobowy, postawa i kunszt

nauczycielski. Powinności nauczyciela i rozwój profesjonalny. Program wewnętrzny nauczyciela. Przygotowanie zawodowe nauczyciela. Wiedza prywatna, potoczna a wiedza naukowa nauczyciela. Etyka nauczycielska. Odpowiedzialność prawna opiekuna, nauczyciela, wychowawcy. Uczenie się w miejscu pracy. Dokształcanie i doskonalenie zawodowe jako warunki awansu zawodowego. Uczenie się przez całe Ŝycie nauczycieli. Wypalenie zawodowe nauczycieli - przyczyny, symptomy, strategie zaradcze. Choroby związane z wykonywaniem zawodu nauczyciela - profilaktyka.

4. Media i ich wpływ wychowawczy. Nauczyciel w procesie komunikacji - autoprezentacja,

aktywne słuchanie, efektywne nadawanie. Komunikacja niewerbalna. Porozumiewanie się emocjonalne w klasie. Style komunikowania się uczniów i nauczyciela. Bariery komunikacyjne w klasie. Porozumiewanie się w sytuacjach konfliktowych.

5. Poznawanie uczniów. Techniki i ich ograniczenia, kwestie etyczne. Sposoby

funkcjonowania uczniów w klasie. Pozycja społeczna ucznia w klasie. Typy uczniów. Uczeń szczególnie uzdolniony. Inny i obcy. Uczeń ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Trudności i niepowodzenia szkolne. Międzynarodowe i krajowe regulacje dotyczące praw człowieka, dziecka, ucznia oraz osób z niepełnosprawnością.

6. Agresja i przemoc (w tym agresja elektroniczna). UzaleŜnienia (w tym od środków

psychoaktywnych i komputera). Zaburzenia odŜywiania. Wykaz literatury podstawowej

Kwieciński Z., Śliwerski B.,(red.) Pedagogika T. 1,2. Warszawa 2003. Śliwerski B. (red.), Pedagogika t. 1, GWP, Gdańsk 2006 (rozdziały 2, 3, 4, 5). Day Ch., Rozwój zawodowy nauczyciela, Gdańsk 2004. Kwiatkowska H., Pedeutologia, Warszawa 2008. Perry R., Teoria i praktyka. Proces stawania się nauczycielem, Warszawa 2000. Wykaz literatury uzupełniającej

Kwiatkowska H., ToŜsamość nauczycieli, Gdańsk 2005. Fenstermacher G., Soltis J. Style nauczania, Warszawa 2000. Kwiatkowska H., Edukacja nauczycieli. Konteksty-kategorie-praktyki, Warszawa1997. Roman Schulz, Szkoła jako organizacja, Uniwersytet Mikołaja Kopernika, Toruń 1993. Mizerek H., Dyskursy współczesnej edukacji nauczycielskiej. Olsztyn 1999. Michalak J. M., (red.) Etyka i profesjonalizm w zawodzie nauczyciela. Łódź 2010 Jaworska T., Leppert R. (red.), Wprowadzenie do pedagogiki. Impuls, Kraków 1996 Brezinka W., Wychowanie i pedagogika w dobie przemian kulturowych. Wydawnictwo WAM, Kraków 2005. Kobyłecka E., Nauczyciel wobec współczesnych zadań edukacyjnych, Kraków 2005. Speck O. , Być nauczycielem. Gdańsk 2005 Bilans godzinowy zgodny z CNPS (Całkowity Nakład Pracy Studenta)

350

Wykład 20





15


15





351

KARTA KURSU

Nazwa Koncepcje i praktyki wychowania 2

Nazwa w j. ang. Conceptions and practices of education 2


Koordynator Dr Stanisław Kowal Zespół dydaktyczny


Dostarczenie w oparciu o efekty kształcenia wiedzy dotyczącej form aktywności dzieci w wieku szkolnym, znaczenia grup rówieśniczych oraz roli osób znaczących charakterystycznych dla wieku rozwoju. Dostarczenie wiedzy z zakresu adaptacji dzieci w zmieniającej się rzeczywistości szkolnej oraz dysfunkcji i zaburzeń rozwojowych, a takŜe współczesnych zagroŜeń dzieci i młodzieŜy (w tym bezpieczeństwo dzieci w szkole i poza nią) w kontekście projektowania działań opiekuńczych, wychowawczych i profilaktycznych indywidualnych i realizowanych w grupie, klasie i szkole. Zaprezentowanie najwaŜniejszych zasad dotyczących projektowania i wdraŜania działań opiekuńczych, wychowawczych i profilaktycznych w odniesieniu do jednostki i grupy oraz przygotowanie studentów do samodzielnego ich projektowania i wdraŜania. Dostarczenie wiedzy na temat form i metod współpracy z rodzicami ucznia i środowiskiem społecznym oraz przygotowanie studentów do samodzielnego organizowania skutecznej współpracy w kontekście potrzeb i moŜliwości podmiotów współpracy, a takŜe prowadzenia poszczególnych metod i form współpracy. Wyrabianie postaw tolerancji i akceptacji ucznia przejawiającego róŜnego rodzaju dysfunkcje zachowania oraz rodziców ucznia. Efekty kształcenia

352



Wiedza

W1 Student zna podstawowe formy aktywności ucznia oraz moŜliwości adaptacji, aspiracje i motywacje charakterystyczne dla wieku rozwoju. W2 Wymienia i charakteryzuje naturalne środowiska wychowawcze W3 Rozpoznaje i charakteryzuje podstawowe zagroŜenia dzieci i młodzieŜy W4 Zna i wymienia podstawowe zadania nauczyciela w zakresie opieki i wychowania w odniesieniu do potrzeb i moŜliwości rozwojowych ucznia, grupy i klasy szkolnej. W5 Wymienia, rozpoznaje i charakteryzuje dysfunkcje i zaburzenia zachowania. W6 Zna i wymienia działania wspierające, terapeutyczne, wychowawcze, profilaktyczne w odniesieniu do zagroŜeń oraz dysfunkcji i zaburzeń zachowania. W7 Zna i wymienia zasady bezpieczeństwa uczniów w szkole i poza nią. W8 Zna i wymienia zasady, formy i metody pracy i współpracy nauczyciela z rodzicami uczniów. W9 Zna zasady współpracy szkoły ze środowiskiem lokalnym W10 Wymienia i określa charakter działania instytucji wspierających działania opiekuńczo – wychowawcze i profilaktyczne nauczyciela i szkoły.

N_W01 N_W01 N_W01 N_W01 N_W01 N_W01 N_W01 N_W02 N_W01 N_W01

Umiejętności Efekt kształcenia dla kursu Odniesienie do efektów kierunkowych

353

U1 Analizuje zjawiska wychowawcze, interpretuje je i podejmuje w ich kontekście profesjonalne działania pedagogiczne U2 Samodzielnie diagnozuje oraz wykorzystuje wiedzę teoretyczną do projektowania i wdraŜania profesjonalnych działań w zakresie pracy z uczniem zagroŜonym oraz uczniem dysfunkcyjnym i z zaburzeniami rozwojowymi. U3 Samodzielnie utworzy określony fragment programu wychowawczego szkoły oraz plan pracy wychowawczej dla klasy U4 Zaprojektuje i przedstawi samodzielnie utworzone (indywidualnie określone) działania wspierające, wychowawcze, profilaktyczne w odniesieniu do ucznia (dysfunkcje, zagroŜenia) i klasy (konflikty). U5 Samodzielnie diagnozuje oraz rozwiązuje sytuacje problemowe wykorzystując róŜne zasady i strategie prowadzenia rozmowy, mediacji i negocjacji. U6 Wykorzystuje wiedzę teoretyczną do projektowania współpracy nauczyciela z rodzicami uczniów. U7 Zaprojektuje i przedstawi zajęcia terenowe dla uczniów z uwzględnieniem zasad bezpieczeństwa U8 Zaprojektuje i przeprowadzi warsztaty i/lub prelekcję dla rodziców uczniów.

N_U01 N_U01, N_U02 N_U01 N_U01 N_U03 N_U01 N_U01 N_U01, N_U03

Kompetencje społeczne Efekt kształcenia dla kursu


354

K01 Komunikuje się w sposób profesjonalny z podmiotami pracy i współpracy K02 Przestrzega zasad etyki zawodowej K03 Współtworzy i buduje pozytywny klimat oraz atmosferę zaufania w czasie zajęć K04 Inicjuje proces własnego rozwoju i samorealizacji

N_K02 N_K01 N_K01 N_K01, N_K02

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 15 30


Wykład, warsztaty, projekt, studium przypadku, wprawki i gry dramowe, inscenizacja, dyskusja, informacja zwrotna, metody aktywizujące


E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał

w

dysk

usji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 X X W02 X W03 X W04 X X W05 X X X W06 X X X W07 X X W08 X W09 X X W10 X U01 X X X

355

U02 X X X X U03 X U04 X U05 X X X X U06 X X U07 X X X U08 X X X X K01 X X K02 X X X X X X K03 X X X K04 X X X X

Kryteria oceny

75% egzamin pisemny, 25% aktywna praca na ćwiczeniach (projektowanie i prowadzenie zajęć opiekuńczo – wychowawczych i profilaktycznych), obecność na wykładach i ćwiczeniach.

Uwagi

-


Wykłady: - Adaptacja ucznia w zmieniającej się rzeczywistości szkolnej (2). - Naturalne środowiska wychowawcze – formy aktywności, osoby znaczące, bunt okresu dorastania, konflikty, zagroŜenia dzieci i młodzieŜy (3). - Działania opiekuńczo – wychowawcze nauczyciela – wychowawcy w odniesieniu do potrzeb i moŜliwości rozwojowych ucznia, grupy i klasy szkolnej (2). - Dysfunkcje i zaburzenia zachowania. Diagnoza. Działania wspierające, terapeutyczne, wychowawcze, profilaktyczne (3). - Bezpieczeństwo uczniów w szkole i poza szkołą (2). - Zasady, formy i metody pracy i współpracy nauczyciela z rodzicami uczniów. Współpraca szkoły ze środowiskiem lokalnym – instytucje wspierające działania opiekuńczo – wychowawcze i profilaktyczne nauczyciela i szkoły (3). Ćwiczenia: - Diagnozowanie aspiracji uczniów. Sposoby motywowania ucznia do rozwoju i samodoskonalenia (3). - Naturalne środowiska wychowawcze – formy aktywności (2), - ZagroŜenia dzieci i młodzieŜy – diagnoza, profilaktyka, terapia (5). - Projektowanie działań opiekuńczo – wychowawczych w odniesieniu do potrzeb i moŜliwości rozwojowych ucznia, grupy i klasy szkolnej (program wychowawczy szkoły, klasy) (4). - Konflikty rówieśnicze oraz konflikty z dorosłymi. Mediacje, negocjacje, strategie rozwiązywania problemów (4). - Dysfunkcje i zaburzenia zachowania. Diagnoza. Projektowanie działań wspierających, wychowawcze, profilaktyczne. Terapia – rodzaje, instytucje prowadzące i wspierające (6). - Bezpieczeństwo uczniów w czasie zajęć terenowych, wycieczek oraz poza szkołą (2) - Formy i metody pracy i współpracy nauczyciela z rodzicami uczniów – projektowanie. Rozmowa z uczniem, rozmowa z rodzicem w szkole – płaszczyzna porozumienia. Trójpodmiotowe

356

partnerstwo. Współpraca szkoły ze środowiskiem lokalnym – instytucje wspierające działania opiekuńczo – wychowawcze i profilaktyczne nauczyciela i szkoły (4).


M. Dudzikowa, Mit o szkole jako miejscu wszechstronnego rozwoju ucznia. Kraków 2001. M. Dudzikowa, M. Czerepaniak – Walczak (red.), Wychowanie. Pojęcia – Procesy - Konteksty, t. 1- 5, Gdańsk 2008 – 2011 (wybrane artykuły z poszczególnych tomów). J. Elliot, M. Place, Dzieci i młodzieŜ w kłopocie, Warszawa 2000. A. Janowski, Poznawanie uczniów, Warszawa 2003 JJ.McWrither, MłodzieŜ zagroŜona, Warszawa 2003 S. Rockwell, A co mi zrobisz? Od chaosu do współpracy w klasie, Warszawa 2008 M. Łobocki, W trosce o wychowanie w szkole. Kraków 2007 Kwieciński Z., Śliwerski B. (red.), Pedagogika tom 2, Warszawa 2002. Wykaz literatury uzupełniającej

M. Harmin, Duch klasy. Jak motywować uczniów do nauki, Warszawa 2004. D. Krowatschek, Jak sobie poradzić z agresją u dzieci. Kraków 2006 A. Konieczna. Szkoła wobec rodziców dziecka źle funkcjonującego w roli ucznia, Warszawa 2010. J. Łukasik, Spoko lekcja, czyli 65 sposobów na oryginalne zajęcia, Kielce: Wydawnictwo Jedność 2009, J. Łukasik, Spoko lekcja 2, czyli jeszcze więcej sposobów na oryginalne zajęcia. Kielce: Wydawnictwo Jedność, 2011 J. Łukasik, O wartości konsekwencji w wychowaniu. [w:] „BliŜej Przedszkola” 2010, nr 11, J. Łukasik, Udana rozmowa z uczniem jest moŜliwa [w:] „Psychologia w Szkole” 2010, nr 4, s.60 – 66. J. Łukasik, Rodzic w szkole - strategie rozmowy. [w:] „Psychologia w szkole” 2011, nr 1, s. 17 – 24 Bilans godzinowy zgodny z CNPS (Całkowity Nakład Pracy Studenta)

Wykład 15






5





357


……TECHNIKA Z INFORMATYKĄ (nauczycielska)……….


Studia niestacjonarne I stopnia

Nazwa Nanotechnologia w technice

Nazwa w j. ang. Nanotechnology


Koordynator dr inŜ. Agnieszka Twardowska Zespół dydaktyczny


Celem kształcenia prowadzonego kursu jest poznanie przez studenta technologii wytwarzania materiałów nanostrukturalnych dla potrzeb nowoczesnej techniki. Zdobyta wiedza z zakresu nanotechnologii pozwala na zrozumienie problemów związanych tak z otrzymywaniem nanotworzyw jak i ich przetwórstwem oraz specyfiką metodyki badawczej tej grupy tworzyw. Kurs prowadzony w języku polskim. Efekty kształcenia




specjalnościowego)

Wiedza

W01. Ma podstawową wiedzę dotyczącą technologii wytwarzania i badania nanomateriałów waŜnych dla rozwoju współczesnej kultury i cywilizacji W02. Ma poszerzoną wiedze z zakresu fizycznych podstaw oraz problemów nanotechnologii

. W07,W09,W12 W09,W10,W12

358




specjalność)

Umiejętności

U01.Potrafi komunikować się wykorzystując techniki multimedialne w celu zgromadzenia informacji na zadany temat

U01,U08





K01. Jest świadomy korzyści i zagroŜeń nanotechnologii dla środowiska człowieka K02 Potrafi współpracować w grupie

K04, K05

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 10


Zajęcia prowadzone są w formie wykładu obejmującego prezentację multimedialną oraz dyskusję prezentowanych zagadnień.

359


E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 X X W02 X X U01 X K01 X K02 X ...

Kryteria oceny

Ocena końcowa zaleŜna od obecności i aktywności studenta podczas dyskusji oraz oceny pracy zespołu na zadany temat z zakresu tematyki wykładu

Uwagi


Nanomateriały, nanotechnologie- wprowadzenie, Metody top down: Metody duŜego odkształcenia plastycznego, wysokoenergetyczne mielenie,metody litograficzne, fotolitograficzne, FIB, Metody buttom up : metody PVD i CVD, VLS, zol-Ŝel, koloidalne, wydzieleniowe Metody kontroli nanostruktur. Charakteryzowanie nanomateriałów: metody obrazowania i metody spektroskopowe, Badanie właściwości mechanicznych nanomateriałów. Nanokompozyty. Nanotechnologia w projektowaniu ogniw fotowoltaicznych. Nanotechnologie dla przemysłu spoŜywczego i kosmetycznego. Wyzwania i zagroŜenia nanotechnologii dla środowiska człowieka. Wykaz literatury podstawowej

1. R.W.Kelsall, I.W.Hamley, M. Geoghegan: Nanoscale Science and Technology (tytuł

polski Nanotechnologie), tłum. K.Kurzydłowski, WNT PWN, Warszawa, 2008

2. K. Kurzydłowski i M. Lewandowska "Nanomateriały inŜynierskie konstrukcyjne i

funkcjonalne" PWN, Warszawa, 2010.

360


1. Nanomaterials from research to application, ed H.Hosono, Y.Mishima, Elsevier, Oxford

UK ,2006

2. J. Perriere, E.Milton: Recent advances in Laser Processing of Materials,


Wykład 10












361


TECHNIKA Z INFORMATYKĄ

(studia niestacjonarne I stopnia) ………………………….…………………………………….


Nazwa Oprogramowanie inŜynierskie 1

Nazwa w j. ang. Engineering Software 1


Koordynator mgr inŜ. Maciej Zając Zespół dydaktyczny


Celem kształcenia jest zapoznanie z specjalistycznym oprogramowaniem inŜynierskim, bazującym na metodzie elementów skończonych oraz umoŜliwienie oceny jego przydatności w rozwiązywaniu wybranych problemów wytrzymałości materiałów. Zajęcia prowadzone są w języku polskim. Efekty kształcenia




specjalnościowego)

Wiedza

W01, Zna załoŜenia metody elementów skończonych. W02, Posiada wiedzę odnośnie algorytmów rozwiązywania zadań w programach inŜynierskich bazujących na metodzie elementów skończonych. W03, Posiada wiedzę odnośnie definiowania parametrów modelu niezbędnych w analizie wytrzymałościowej. W04, Zna ograniczenia oprogramowania wynikające z zastosowanej w nich metody numerycznej.

. W10 W10 W10 W10

362




specjalność)

Umiejętności

U01, Potrafi zdefiniować geometrię, parametry materiałowe, warunki brzegowe oraz obciąŜenie analizowanego problemu i wprowadzić je do programu. U02, Umie dobrać rodzaj elementu skończonego do warunków zadania. U03, Potrafi ocenić przydatność oprogramowania inŜynierskiego w rozwiązywaniu wybranych problemów wytrzymałości materiałów. U04, Potrafi wykorzystać wyniki analizy numerycznej w projektowaniu prostych elementów konstrukcyjnych.

U08 U08 U08 U08





K01, Przestrzega zasad etyki w pracy projektowo-inŜynierskiej. K02, Realizuje powierzone projekty w sposób profesjonalny.

K04 K06

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 10

Opis metod prowadzenia zajęć Zajęcia prowadzone są w formie ćwiczeń laboratoryjnych. Po krótkim, teoretycznym wprowadzeniu do tematu zajęć, prowadzący rozwiązuje przykładowe zadanie. W ramach pracy laboratoryjnej, studenci otrzymują do realizacji projekty indywidualne.

363


E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x W02 x W03 x W04 x U01 x x U02 x x U03 x x U04 x X K01 x K02 x x

Kryteria oceny Średnia z ocen projektów indywidualnych.

Uwagi


1. Wprowadzenie do metody elementów skończonych. 2. Wprowadzenie do środowiska programu Abaqus. 3. Realizacja prostych przypadków wytrzymałościowych w programie Abaqus:

d. jednoosiowe ściskanie i rozciąganie prętów , e. skręcanie prętów o przekroju kołowym, f. zginanie belek spręŜystych.


1. Rakowski G., Kacprzyk Z., Metoda elementów skończonych w mechanice konstrukcji, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2005.

2. Zagrajek T., Krzesiński G., Marek P., Metoda elementów skończonych w mechanice konstrukcji, Ćwiczenia z zastosowaniem systemu ANSYS, Oficyna Wydawnicza politechniki Warszawskiej, Warszawa 2006.

3. Niezgodziński M., Niezgodziński T., Wytrzymałość materiałów, Wydaw. Naukowe PWN, Warszawa 2004.

4. Niezgodziński M., Niezgodziński T., Zadania z wytrzymałości materiałów, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 2002.

364


1. Abaqus /CAE User’s Manual (6.9) 2. Taylor R. L., Zienkiewicz O. C., Zhu J. Z., The Finite Element Method: Its Basis and

Fundamentals, Elsevier, Oxford 2005 3. Skrzat A., Modelowanie liniowych i nieliniowych problemów mechaniki ciała stałego i

przepływów ciepła w programie ABAQUS, Oficyna Wydawnicza Politechniki Rzeszowskiej, Rzeszów 2010.


Wykład --






Przygotowanie krótkiej pracy pisemnej lub referatu po zapoznaniu się z niezbędną literaturą przedmiotu --






365

KARTA KURSU

Nazwa Praktyka1

Nazwa w j. ang. Pedagogical practice




Celem praktyki jest gromadzenie doświadczeń związanych z pracą opiekuńczo-wychowawczą z uczniami, zarządzaniem grupą i diagnozowaniem indywidualnych potrzeb uczniów oraz konfrontowanie nabywanej wiedzy psychologiczno- pedagogicznej z rzeczywistością pedagogiczną w działaniu praktycznym, a takŜe: - wielostronne przygotowanie do wykonywania zawodu nauczyciela-wychowawcy, w tym pełnienia roli:

~ wychowawcy /zespołu klasowego, grupy wychowanków/ ~ organizatora wycieczek i imprez o charakterze z edukacyjnym i/lub rekreacyjnym ~ koordynatora współpracy szkoły z rodzicami ~ członka struktur organizacyjnych szkoły/ np. rady pedagogicznej, rady szkoły/ ~ animatora Ŝycia kulturalnego podopiecznych

- kształtowanie innowacyjnej, twórczej postawy przyszłych nauczycieli- wychowawców w pracy szkolnej i środowisku wychowawczym - kształtowanie i doskonalenie umiejętności psychospołecznych nauczyciela-wychowawcy-praktyka - wdraŜanie do samokształcenia i potrzeby ciągłego doskonalenia swojego warsztatu pracy - kształtowanie umiejętności pedagogicznych związanych z ethosem zawodu nauczyciela-wychowawcy Efekty kształcenia



Wiedza

W01– posiada wiedzę na temat struktury i funkcji systemu edukacji – celów, podstaw prawnych, organizacji i funkcjonowania instytucji edukacyjnych, wychowawczych i opiekuńczych W02 – posiada wiedzę na temat podmiotów działalności pedagogicznej (dzieci, uczniów, rodziców i nauczycieli) i partnerów edukacji szkolnej (np. instruktorów harcerskich) oraz specyfiki funkcjonowania dzieci i młodzieŜy w kontekście prawidłowości i nieprawidłowości rozwojowych W03 – posiada wiedzę na temat metodyki wykonywania zadań – norm, procedur i dobrych praktyk stosowanych w wybranym obszarze działalności pedagogicznej (wychowanie przedszkolne, nauczanie w szkołach ogólnodostępnych, w szkołach i oddziałach specjalnych i integracyjnych)

N_W01 N_W01 N_W02

366



Umiejętności

U01 – potrafi dokonywać obserwacji sytuacji i zdarzeń pedagogicznych U02 – posiada umiejętności diagnostyczne pozwalające na rozpoznawanie sytuacji uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, opracowywanie wyników obserwacji i formułowanie wniosków U03 – potrafi dobierać i wykorzystywać dostępne materiały, środki i metody pracy w celu projektowania i efektywnego realizowania działań pedagogicznych (dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych) oraz wykorzystywać nowoczesne technologie w pracy dydaktycznej U04 – potrafi kierować procesami kształcenia i wychowania, posiada umiejętność pracy z grupą (zespołem wychowawczym, klasowym) U05 – potrafi animować prace nad rozwojem uczestników procesów pedagogicznych, wspierać ich samodzielność w zdobywaniu wiedzy oraz inspirować do działań na rzecz uczenia się przez całe Ŝycie U06 – potrafi pracować z uczniami, indywidualizować zadania i dostosowywać metody i treści do potrzeb i moŜliwości uczniów (w tym uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi) oraz zmian zachodzących w świecie i nauce U07 – potrafi wykorzystywać wiedzę teoretyczną z zakresu pedagogiki oraz psychologii do analizowania i interpretowania określonego rodzaju sytuacji i zdarzeń pedagogicznych, a takŜe motywów i wzorów zachowań uczestników tych sytuacji U08 – potrafi posługiwać się zasadami i normami etycznymi w wykonywanej działalności

N_U01 N_U01 N_U01, N_U02 N_U03, N_U01 N_U01 N_U01 N_U01 N_U01



367

K01 – ma świadomość konieczności prowadzenia zindywidualizowanych działań pedagogicznych (dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych) w stosunku do uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi K02 – ma świadomość znaczenia profesjonalizmu, refleksji na tematy etyczne i przestrzegania zasad etyki zawodowej; wykazuje cechy refleksyjnego praktyka K03 – odpowiedzialnie przygotowuje się do swojej pracy, projektuje i wykonuje działania pedagogiczne (dydaktyczne, opiekuńcze i wychowawcze) K04 – posiada świadomość istnienia etycznego wymiaru diagnozowania i oceniania uczniów

N_K01, N_K02 N_K01 N_K01 N_K01

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 30

30


� obserwacja � pogadanka, � dyskusja, � praca z tekstem, � metoda sytuacyjna, � metoda indywidualnego przypadku


368

E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x W02 x x W03 x x x U01 x x U02 x x U03 x x x x U04 x x U05 x x U06 x x U07 x x x U08 x x K01 x x x K02 x x x K03 x x x K04 x x x

Kryteria oceny

Warunkiem zaliczenia praktyki jest: – zrealizowanie praktyki w terminie poświadczone w dzienniku praktyk – prawidłowe wykonanie zadań; – dokonanie analizy, oceny i podsumowania praktyki poprzez rozmowę podsumowującą z nauczycielem-opiekunem; – przedstawienie pisemnej ewaluacji praktyki zawierającej: • charakterystykę wybranej placówki sporządzoną na podstawie analizy dostępnej dokumentacji; opis głównych załoŜeń jej funkcjonowania; • charakterystykę grupy uczniów/wychowanków (lub wybranego ucznia) danej klasy/grupy wychowawczej; • uwagi na temat pozytywnych i negatywnych aspektów całości realizowanej praktyki, sukcesów i trudności; • wnioski końcowe.

Uwagi


1. Umiejscowienie placówek kształcenia, opieki i wychowania w strukturze systemu edukacji; infrastruktura/baza materialna.

2. Planowanie i organizacja pracy dydaktyczno-wychowawczej. 3. Zadania koordynujące, wspierające, wychowawczo – kontrolne dyrektorów instytucji nauczających,

diagnostycznych i opiekuńczo –wychowawczych. 4. Rozpoznawanie sytuacji środowiskowej dzieci w określonym typie placówki. 5. Rola i zadania nauczyciela, pedagoga, terapeuty, psychologa w rozpoznawaniu potrzeb wychowanka i określaniu skutecznych działań naprawczych. 6. Praca z uczniem o specyficznych potrzebach edukacyjnych. 7. Praca z dzieckiem z rodziny dysfunkcyjnej; współpraca pedagoga z kuratorem i pracownikiem

369

socjalnym oraz innymi pracownikami wsparcia instytucjonalnego szkoły/placówki op-wych. 8. Współpraca nauczyciela/wychowawcy z rodzicami. 9. Przygotowanie programów, scenariuszy, konspektów do zajęć. 10. Nowoczesne metody pracy w edukacji.

W ramach praktyki studenci: � zapoznają się z charakterem pracy w danym typie szkoły/przedszkola ogólnodostępnych, w

szkołach i oddziałach specjalnych i integracyjnych, ich strukturą organizacyjną i programową; � zapoznają się z podstawową dokumentacją prowadzoną w placówce; � poznają zadania i obowiązki nauczycieli i wychowawców; � poznają zadania i obowiązki pedagoga szkolnego, psychologa szkolnego (jeŜeli jest zatrudniony w szkole), logopedy, wychowawcy świetlicy, innych pracowników placówki oraz instytucji wspierających; � obserwują zajęcia edukacyjne, sporządzają notatki i omawiają je z zakładowym

opiekunem praktyk bądź/i nauczycielem prowadzącym; � rozpoznają sytuację uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, opracowują wyniki

obserwacji i formułują wnioski, � poznają metody dydaktyczne i wychowawcze wykorzystywane przez nauczycieli do realizacji treści wynikających z podstawy programowej i programu wychowawczego szkoły, � czynnie uczestniczą w zajęciach prowadzonych przez nauczyciela; � podejmują działania wychowawcze o charakterze interwencyjnym w sytuacjach konfliktu,

zagroŜenia bezpieczeństwa, naruszania praw innych lub nieprzestrzegania ustalonych zasad, � towarzyszą nauczycielowi w trakcie wykonywania przez niego róŜnego typu zajęć administracyjnych i organizacyjnych (wykonywanie pomocy dydaktycznych,

uzupełnianie dziennika, kart obserwacji pełnienia dyŜurów); � konsultują z opiekunem praktyk obserwowane sytuacje i przeprowadzane działania; � omawiają zgromadzone doświadczenia w grupie studentów


Dudzikowa M., (2007), Pomyśl siebie. Minieseje dla wychowawców klasy, GWP, Gdańsk Gajewska G., Szczęsna A., Doliński A., (2003), Teoretyczno-metodyczne aspekty wychowania młodzieŜy, Zielona Góra

Janowski A., (1991), Poznawanie uczniów, Warszawa, WSiP Konarzewski K., (1993), Podstawy teorii oddziaływań wychowawczych,

Warszawa, PWN Kozdowicz E., Przecławska A., (2006), Absolwent pedagogiki dziś – perspektywa teorii

i praktyki pedagogiki społecznej, Wyd. Akademickie śAK, Warszawa. Kuźma J., Wroński R., (red.), (2002), Kształcenie praktyczne przyszłych nauczycieli nowoczesnej szkoł,y WN AP Kraków

Łobocki M., (1989), Trudności wychowawcze w szkole, Warszawa, WSiP Łobocki M.,(1990), W poszukiwaniu skutecznych form wychowania, Warszawa

PWN Mudrak-Nowak J., Nowak W., (2005), Jak organizować czas wolny uczniów, ,,Nowa

Szkoła’’, nr 9 Putkiewicz E.,(1995), Proces komunikowania się na lekcji, Warszawa, WSiP

. Walkiewicz B.,(red.), (2006), Praktyki pedagogiczne w systemie kształcenia nauczycieli, Warszawa,CODN


370

Adamski F., (1993), Człowiek, wychowanie, kultura, Kraków Cichoń W., (1996), Wartości, człowiek, wychowanie, Kraków, Wyd. UJ

Dudzikowa M., (2001), Mit o szkole jako miejscu wszechstronnego rozwoju ucznia: eseje etnopedagogiczne, Kraków, Oficyna Wydawnicza Impuls

Gurycka A., (1990), Błąd w wychowaniu, Warszawa, WSiP Jopkiewicz A., (red.), (1995), Edukacja i rozwój. Jaka szkoła? Jaki nauczyciel?Jakie wychowanie?, Kielce, Wyd. WSP Kargulowa A., (1991), Dlaczego dzieci nie lubią szkoły, Warszawa, WSiP Sawicka K., (1999), ,(red.), Socjoterapia, Warszawa, Centrum Metodyczne Pomocy Psychologiczno-Pedagogicznej MEN ŚnieŜyński M., (2003), Przezwiska nauczycieli, Kraków, Wyd. Impuls Ponadto studentów obowiązuje czytelnictwo czasopism pedagogicznych.


Wykład





3


-





371


TECHNIKA Z INFORMATYKĄ (nazwa specjalności)

Nazwa Praktyka zawodowa w szkole podstawowej z zakresu zajęć technicznych i

informatycznych

Nazwa w j. ang. Professional practice in primary school within technical and IT subjects.


Koordynator Dr ElŜbieta Mastalerz Zespół dydaktyczny

Dr Renata Stasko, mgr Agata BoŜek, mgr Anna Wójcicka


Celem kursu jest poznanie praktycznych moŜliwości realizacji treści technicznych i informatycznych w szkole podstawowej.

Efekty kształcenia




specjalnościowego)

Wiedza

W02, ma podstawową wiedzę z zakresu: psychologii, pedagogiki, dydaktyki ogólnej oraz metodyki nauczanych przedmiotów WO3, ma wiedzę z zakresu dydaktyki techniki i informatyki WO5, ma wiedzę z zakresu profilaktyki, diagnozy i terapii pedagogicznej WO6, zna prawne i etyczne aspekty zawodu nauczyciela

. WO2, W03, W06

372




specjalność)

Umiejętności

U01, potrafi komunikować się z otoczeniem. UO3, rozwiązuje problemy pedagogiczne w oparciu o posiadaną wiedzę. UO5, posiada umiejętność zaplanowania pracy dydaktyczno-wychowawczej. U06, prowadzi lekcje zgodnie z konspektem

UO3,UO5, U06, U07





K01, dokonuje oceny własnych kompetencji i doskonali umiejętności w trakcie realizowania działań pedagogicznych. KO3, ma świadomość znaczenia profesjonalizmu, refleksji na tematy etyczne i przestrzegania zasad etyki zawodowej KO6, potrafi myśleć i działać w sposób przedsiębiorczy

KO1, KO5, K06

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 180


373

Obserwacja lekcji nauczyciela i studentów w szkole, samodzielne prowadzenie wyznaczonej instrukcją liczby godzin przedmiotu.


E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W02 X W03 X W05 X W06 X U01 X X U03 X U05 X X U06 X K01 x K03 x

K06 X

Kryteria oceny Spełnienie wymagań ujętych w instrukcji praktyk; przedstawienie potwierdzenia ze szkoły odbycia praktyk w dzienniczku praktyk oraz ocenionych konspektów lekcji prowadzonych.

Uwagi

Treści merytoryczne (wykaz tematów) Wykaz literatury podstawowej

374


Wykład












375


TECHNIKA Z INFORMATYKĄ (nauczycielska) (studia niestacjonarne 1 stopnia)

………………………….…………………………………….


Nazwa Prawne i etyczne aspekty zawodu nauczyciela

Nazwa w j. ang. Legal and ethical aspects of the teaching profession




Celem kursu jest ukazanie prawnych i etycznych aspektów zawodu nauczyciela. Wykład prowadzony będzie w j. polskim.

Warunki wstępne

Wiedza brak

Umiejętności brak

Kursy brak

Efekty kształcenia




specjalnościowego

376

W01, zna podstawowe pojęcia prawne W02, zna strukturę systemu oświatowego W03, zna akty prawne dotyczące oświaty W04, zna dokumentację wewnątrzszkolną i stopnie awansu zawodowego nauczyciela W05, zna prawa i obowiązki nauczyciela W06, zna etyczne problemy zawodu nauczycielskiego W07, zna podstawowe kategorie etyczne W08, zna miejsce etyki zawodowej nauczycieli w pedeutologii W09, zna wybrane sposoby ujmowania etyki zawodowej nauczycieli

W06, W06, W06, W06, W06, W06, W06, W06, W06,



(określonych w karcie programu studiów dla modułu specjalnościowego

Umiejętności

U01, potrafi interpretować podstawowe pojęcia prawne U02, potrafi omówić strukturę systemu oświatowego U03, potrafi analizować akty prawne dotyczące oświaty U04, potrafi omówić dokumentację wewnątrzszkolną i stopnie awansu zawodowego nauczyciela U05, potrafi omówić prawa i obowiązki nauczyciela U06, potrafi wskazać etyczne problemy zawodu nauczycielskiego U07, potrafi omówić podstawowe kategorie etyczne U08, potrafi wskazać miejsce etyki zawodowej nauczycieli w pedeutologii U09, potrafi omówić wybrane sposoby ujmowania etyki zawodowej nauczycieli

U03, U05, U03, U05, U03, U05, U03, U05, U03, U05, U03, U05, U03, U05, U03, U05, U03, U05,






K03, K01, K02, K01, K03, K05,K03 K03 K02, K03

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 10

377




E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x W02 x U01 x U02 x K01 K02 ...

Kryteria oceny Student zalicza przedmiot na podstawie pracy pisemnej

Uwagi


1. Podstawowe pojęcia prawne 2. Struktura systemu oświatowego 3. Akty prawne o oświacie 4. Dokumentacja wewnątrzszkolna i awans zawodowy nauczyciela 5. Prawa i obowiązki nauczyciela 6. Etyczne problemy zawodu nauczycielskiego 7. Podstawowe kategorie etyczne 8. Miejsce etyki zawodowej nauczycieli w pedeutologii 9. Wybrane sposoby ujmowania etyki zawodowej nauczycieli


1. Borowski H., Zarys etyki, Lublin 1990 2. Homplewicz J., Etyka pedagogiczna, Rzeszów 1996 3. Karta nauczyciela 4. Ostasz L., Dobre, złe, odpowiedzialne, sprawiedliwe… Definicje i objaśnienie pojęć etyki,

Warszawa 2010. 5. Skadaniowski H., Awans zawodowy nauczyciela, Toruń 2007

378


1. Jaroń J., Wybrane problemy etyki, Warszawa 1987 2. Cichoń W., Wartości – człowiek – wychowanie, Zarys problematyki aksjologiczno –

wychowawczej, Kraków 1996 3. Olbrycht K., Prawda, dobro i piękno w wychowaniu człowieka jako osoby, Katowice 2000 4. Ruciński S., Wychowanie jako wprowadzenie w Ŝycie wartościowe, Warszawa 1988 5. Znamierowski C., Zasady i kierunki etyki, Warszawa 1957


Wykład 10












379



………………………….…………………………………….


Nazwa Problemy współczesnej techniki 1

Nazwa w j. ang. Problems of contemporary technology1

Kod Punktacja

ECTS* 1

Koordynator Dr hab. inŜ. Magdalena Szutkowska, prof. UP Zespół dydaktyczny


Celem kursu jest uzyskanie przez studenta wiedzy dotyczącej wybranych zagadnień nurtujących współczesna technikę takich jak: ochrona środowiska, źródła hałasu i wibracji oraz ich wpływ na zdrowie człowieka, skaŜenie motoryzacyjne i metody przeciwdziałania, bezpieczne składowanie odpadów i metale toksyczne w środowisku. Student zapoznaje się z pojęciem wynalazku i historią najwaŜniejszych wynalazków i odkryć fizycznych i technicznych. Wykłady są prowadzone w języku polskim.

Efekty kształcenia




specjalnościowego)

380

W01, Zna historię techniki, najwaŜniejsze odkrycia i wynalazki w dziedzinie fizyki, chemii W02, Ma podstawową wiedzę o zagadnieniach związanych z wynalazkiem, patentem, odkryciem i znakiem towarowym W03, Ma wiedzę na temat źródeł i szkodliwości hałasu i wibracji oraz ich wpływu na zdrowie człowieka W04, Rozumie szkodliwe działanie metali toksycznych w środowisku W05, Ma wiedzę odnośnie klasyfikacji i gospodarki odpadami, zagroŜeń i form ich utylizacji

. W10 W10 W10 W10 W10




specjalność)

Umiejętności

U01, Student potrafi obserwować i ocenić skalę zagroŜeń i problemów związanych z rozwojem cywilizacji i postępu technicznego U02, Zna skalę zagroŜeń skaŜenia środowiska i sposoby przeciwdziałania tym skaŜeniom. U03, Poznaje najbardziej niebezpieczne odpady i sposoby ich zagospodarowania i utylizacji.

U08 U08 U08





K01, ZauwaŜa niebezpieczeństwo skaŜenia środowiska i poznaje techniki jego ochrony KO2, Student ma świadomość waŜności i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działania postępu technicznego

K04 K04

381

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 10


Wykład obejmuje zagadnienia tematyczne prezentowane w formie prezentacji multimedialnej i omówienia tematu przez wykładowcę.


E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x W02 x W03 x W04 x U01 x U02 x U03 x K01 x K02 x

Kryteria oceny

Ocena końcowa jest średnią z oceny kolokwium i obecności na wykładach

382

Uwagi


1. Kronika rozwoju techniki świata staroŜytnego 2. Kierunki rozwoju techniki okresu średniowiecza i renesansu 3. Początki wielkoprzemysłowej produkcji masowej 4. Technika XX wieku 5. Wynalazki, odkrycia, patent i aspekty prawne zastrzeŜeń patentowych 6. Znak towarowy i zakres jego ochrony ( warunki ogólne i szczegółowe) 7. SkaŜenie motoryzacyjne i jego skutki 8. Gospodarka odpadami i problemy ich utylizacji 9. Metale toksyczne w środowisku i ich wpływ na zdrowie człowieka 10. Źródła hałasu i wibracji oraz ich wpływ na zdrowie człowieka


1. Boeker E., Grondelle R.: Fizyka środowiska, PWN 2002 2. Encyklopedia odkryć i wynalazków. Wiedza Powszechna 1979 3. Engel Z. Ochrona środowiska przed drganiami i hałasem, PWN, Warszawa 2001 4. Strategia gospodarki odpadami komunalnymi, Wyd. PziTS, Poznań 2001 Wykaz literatury uzupełniającej

1. Witold Lewandowski, Proekologiczne odnawialne źródła energii, Warszawa, WNT 2007


Wykład 10












383


TECHNIKA Z INFORMATYKĄ (nauczycielska)



Nazwa Profilaktyka, diagnoza i terapia pedagogiczna

Nazwa w j. ang. Prevention, diagnosis and therapy of pedagogical




Celem kursu jest ukazanie podstaw teoretycznych i metodologicznych diagnozy oraz ukazanie rozwiązań praktycznych wybranych narzędzi badawczych. Wykład prowadzony będzie w j. polskim.

Warunki wstępne

Wiedza brak

Umiejętności brak

Kursy brak

384

Efekty kształcenia




specjalnościowego

Wiedza

W01, zna modele postępowania diagnostycznego W02, zna załoŜenia teoretyczno - metodologiczne procesu diagnozowania w pedagogice W03, zna metodologię badawczą - warsztat pracy diagnostyczny pedagoga W04, zna moŜliwości diagnozy środowiska rodzinnego i szkolnego W05, zna moŜliwości diagnozy ucznia w środowisku szkolnym

W01, W05 W08, W05 W06, W05 W03, W05 W05, W01




Umiejętności

U01, potrafi rozpoznać modele postępowania diagnostycznego U01, potrafi przygotować załoŜenia teoretyczno - metodologiczne procesu diagnozowania w pedagogice U01, potrafi przygotować metodologię badawczą - warsztat pracy diagnostyczny pedagoga U01, potrafi dokonać ogólnej diagnozy środowiska rodzinnego i szkolnego U01, potrafi dokonać diagnozy ucznia w środowisku szkolnym

U01, U03, U03, U03, U03, U04





K01, posiada wiedzę i rozumie interakcje społeczne dostrzegając potrzebę i znaczenie diagnozy K02, potrafi formułować i konkretyzować cele interpersonalne K03, potrafi rozwiązywać problemy interpersonalne w oparciu o diagnozę K04, potrafi wyjaśniać i przewidywać zachowania innych zaleŜnie do sytuacji i umiejętności społecznych K05, potrafi ocenić interakcje społeczne na podstawie obserwacji zachowań jednostki

K01, K02, K03, K01, K02, K03, K01, K02, K03, K01, K02, K03, K01, K02, K03,

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 10

385




E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x W02 x U01 X U02 x K01 K02 ...

Kryteria oceny Student zalicza przedmiot na podstawie pracy pisemnej

Uwagi


Diagnoza i jej znaczenie w pedagogice i naukach społecznych ZałoŜenia teoretyczno - metodologiczne procesu diagnozowania w pedagogice Metodologia badawcza - warsztat pracy diagnostyczny pedagoga Diagnoza środowiska rodzinnego i szkolnego Uczeń w środowisku szkolnym - wybrane zagadnienia diagnostyczne


1. Jarosz E., Wybrane obszary diagnozowania pedagogicznego, UŚ, Katowice 2001 2. Dudek M., Nieprzystosowanie społeczne dzieci z ADHD, Wyd. Uniwersytetu Kardynała

Stefania Wyszyńskiego, Warszawa 2009 3. Jarosz E., Wysocka E., Diagnoza psychopedagogiczna, śak, Warszawa 2006

386

4. Kaja B., Diagnoza Dysleksji, Wyd. Akademii Bydgoskiej im. Kazimierza Wielkiego, Bydgoszcz 2003

5. Wysocka E., Człowiek a środowisko Ŝycia. Podstawy teoretyczno – metodologiczne diagnozy, śak, Warszawa 2007


Czaja – Chudyba I., Odkrywanie zdolności dziecka, AP, Kraków 2005. Frydrychowicz A., Rysunek rodziny. Projekcyjna metoda badania stosunków

rodzinnych, CMPPP, Warszawa 1996. Niemierko B. (red.), Diagnostyka edukacyjna, UG, Gdańsk 1994 Tyszkowa M., Diagnoza psychologiczna do celów wychowawczych: zadania,

zakres, właściwości [w:] Tyszkowa M. (red.), Diagnoza psychologiczna do celów wychowawczych, Poznań 1987

Ziemski S., problemy dobrej diagnozy, WP, Warszawa 1973 Bilans godzinowy zgodny z CNPS (Całkowity Nakład Pracy Studenta)

Wykład 10












387

KARTA KURSU

Nazwa Psychologiczne podstawy wychowania i nauczania 1

Nazwa w j. ang. Psychological bases of education and teaching 1

Kod Punktacja

ECTS* 2

Koordynator Dr GraŜyna Rudkowska Zespół dydaktyczny- pracownicy Katedry Psychologii

Opis kursu (cele kształcenia) Zapoznanie słuchaczy z podstawową wiedzą psychologiczną niezbędną do wykonywania zawodu nauczyciela i pozwalająca na rozumienie procesów rozwoju, jego uwarunkowań i kontekstów, prawidłowości i zaburzeń, procesów interakcji społecznych, wychowania i nauczania. Przygotowanie ich do wykorzystania tej wiedzy w realizacji zadań opiekuńczych, wychowawczych i dydaktycznych. Wytworzenie umiejętności dostrzegania objawów zaburzeń rozwoju i zachowania uczniów oraz dostosowywania oddziaływań pedagogicznych do indywidualnych właściwości uczniów o rozwoju wybitnym, typowym i o specjalnych potrzebach edukacyjnych. Przygotowanie ich do postępowania profilaktycznego, diagnostycznego i terapeutycznego we współpracy z rodziną i specjalistami. Wytworzenie u nich przekonania, Ŝe proces edukacji to dialog wspomagający rozwój oraz wytworzenie tendencji do samopoznania i refleksji nad własnym funkcjonowaniem osobistym i zawodowym oraz stałego doskonalenia się

388

Efekty kształcenia


Odniesienie do efektów

dla specjalności (określonych w

karcie programu studiów dla modułu specjalnościowego)

Wiedza

W01- zna podstawowe pojęcia psychologiczne, potrafi przedstawić procesy psychiczne W02 – rozumie znaczenie róŜnic indywidualnych w zakresie temperamentu, inteligencji, stylu poznawczego oraz właściwości osobowości w procesach wychowania i nauczania W03 – zna główne kierunki w psychologii i wynikające z nich koncepcje wychowania i kształcenia oraz koncepcje zaburzeń W04 – zna i rozumie pojęcie rozwoju, zmiany rozwojowej oraz biologicznych i społecznych uwarunkowań rozwoju W05 – potrafi przedstawić rozwój fizyczny i psychiczny człowieka oraz scharakteryzować główne okresy rozwoju W06 – posiada wiedzę z zakresu interakcji społecznych, grup społecznych, w tym rodziny i grupy rówieśniczej W07 – posiada wiedzę z zakresu procesów komunikowania się interpersonalnego W08 – posiada wiedzę z zakresu zdolności, uzdolnień i twórczości oraz specyfiki funkcjonowania uczniów wybitnie uzdolnionych W09 – potrafi przedstawić zaburzenia rozwoju: niepełnosprawność intelektualna, dysfunkcje fizyczne, całościowe zaburzenia rozwoju (autyzm), zaburzenia rozwoju umiejętności szkolnych (dysleksja, dyskalkulia) W10 – potrafi przedstawić zaburzenia zachowania: ADHD, zaburzenia emocjonalne, zaburzenia odŜywiania, zachowania agresywne, uzaleŜnienia W11 – zna metody poznawania uczniów o rozwoju prawidłowym i specjalnych potrzebach edukacyjnych

N_W01 N_W01 N_W01 N_W01 N_W01 N_W01

N_W01

N_W01

N_W01

N_W01

N_W02

389



dla specjalności (określonych w karcie programu

studiów dla modułu specjalnościowego)

Umiejętności

U01 – potrafi interpretować i kształtować motywację oraz wzory zachowania uczniów w róŜnych sytuacjach pedagogicznych U02 – potrafi wykorzystać wiedzę psychologiczną przy analizowaniu sytuacji pedagogicznych i dobieraniu oddziaływań pedagogicznych odpowiednich do poszczególnych etapów edukacyjnych U03 – potrafi samodzielnie pogłębiać swoją wiedzę psychologiczną przydatną w działalności pedagogicznej U04 – potrafi wstępnie rozpoznać zaburzenia rozwoju i zachowania uczniów U05 – potrafi wykorzystać wiedzę psychologiczną przy kierowaniu procesami wychowania i kształcenia U06 – potrafi wspierać rozwój uczniów i inspirować ich do samodzielnego uczenia się przez całe Ŝycie U06 – potrafi dostosowywać oddziaływania pedagogiczne do właściwości indywidualnych uczniów o rozwoju typowym U07 – potrafi dostosowywać oddziaływania pedagogiczne do moŜliwości uczniów o specjalnych potrzebach edukacyjnych U08 – potrafi współpracować z rodzicami uczniów o rozwoju typowym i zaburzonym oraz specjalistami psychologami U09 – potrafi analizować własne działania pedagogiczne i przeciwdziałać własnemu wypaleniu zawodowemu

N_U01 N_U01 N_U02 N_U01 N_U01 N_U01 N_U01 N_U01 N_U03 N_U02



kierunkowych

390

K01 – ma świadomość swojej wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę stałego dokształcania się zawodowego i rozwoju osobistego K02 – jest przekonany o konieczności indywidualizacji oddziaływań pedagogicznych w stosunku do uczniów o rozwoju typowym i o specjalnych potrzebach edukacyjnych K03 – odpowiedzialnie przygotowuje się do pracy pedagogicznej, wykorzystując wiedzę psychologiczną przy projektowaniu i realizacji działań pedagogicznych

N_K01 N_K01 N_K01, N_K02

Organizacja


Wykład

(W)

A K L S P E

Liczba godzin 20 20


Wykład interaktywny połączony z prezentacją multimedialną Ćwiczenia – prezentacje multimedialne przygotowane przez słuchaczy, referaty, dyskusja, omawianie projektów grupowych i indywidualnych, analiza prób diagnostycznych, film


E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zajęc

ia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca

pise

mna

(e

sej)

Egz

amin

us

tny

Egz

amin

pi

sem

ny

Pre

zent

acja

m

ultim

edia

lna

W01 X X X

391

W02 W03 W04 W05 W06 W07 W08 W09 W10 W11

X X X X

X X X

X X X X X X X X X

X X X X X

X

X X X X X X X X X

X X X X

U01 X X X U02 U03 U04 U05 U06 U07 U08 U09

X X X X

X X X

X X X X X X X

X X X

X X

X X X

K01 X X K02 X X X X K03 X X X

Kryteria oceny

50%, projekt indywidualny, 25 % esej – 10%, projekt grupowy, prezentacja grupowa – 10%, referat, udział w dyskusji -5%

Uwagi


1. Psychologia jako nauka o człowieku. Procesy psychiczne : poznawcze, emocjonalne i motywacyjne. . Biologiczne podstawy zachowania się człowieka 2. Uczenie się: proste i złoŜone formy uczenia, uczenie się społeczne, uczenie się a nauczanie, efekty uczenia się 3.. RóŜnice indywidualne (temperament, inteligencja, styl poznawczy) i ich rola w procesach wychowania i nauczania 4. Osobowość : koncepcje i struktura, właściwości osobowości nauczycieli i ich rola w edukacji, samopoznanie 5. Kierunki w psychologii i wynikające z nich implikacje dla koncepcji wychowania i kształcenia oraz koncepcji zaburzeń rozwoju i zachowania 6. Spostrzeganie społeczne i poznanie społeczne, interakcje społeczne, grupy społeczne, postawy społeczne i zmiany postaw, stereotypy i uprzedzenia 7. Zachowania prospołeczne : uwarunkowania i metody kształtowania. Zachowania antyspołeczne : agresja i jej uwarunkowania, agresja i przemoc w mediach, przemoc w rodzinie i w szkole, przeciwdziałanie agresji i przemocy 8. Procesy komunikowania się, komunikacja werbalna i niewerbalna, komunikowanie się w sytuacjach konfliktowych, nauczyciel i uczniowie w procesie komunikowania się 9. Stres i radzenie sobie ze stresem, stresy szkolne i Ŝyciowe, stres traumatyczny 10. Pojęcie rozwoju i zmiany rozwojowej, modele rozwoju, konteksty rozwoju, biologiczne i społeczne uwarunkowania rozwoju, interakcja między czynnikami rozwojowymi 11. Rozwój fizyczny i psychiczny – rozwój poznawczy (percepcji, myślenia i mowy, pamięci, uwagi), emocjonalny (róŜnicowanie się emocji, kształtowanie się wiedzy i samokontroli emocjonalnej), społeczny, moralny, kształtowanie

392

się osobowości 12. Periodyzacja rozwoju – okresy rozwojowe i ich osiągnięcia, róŜnice indywidualne w rozwoju, ciągłość a okresy krytyczne w rozwoju 13. Zdolności i uzdolnienia, uczniowie o wybitnych zdolnościach ogólnych i specjalnych, uczniowie twórczy 14. Norma i patologia. Systemy klasyfikacji zaburzeń psychicznych (DSM, ICD). Zaburzenia rozwoju oraz zaburzenia emocji i zachowania wg ICD-10 : kryteria i kategorie zaburzeń 15. Zaburzenia rozwoju : niepełnosprawność umysłowa, całościowe zaburzenia rozwoju, zaburzenia rozwoju umiejętności szkolnych (dysleksja, dyskalkulia), zaburzenia rozwoju mowy, choroby przewlekłe i niepełnosprawności fizyczne 16. Zaburzenia emocji i zachowania : nadpobudliwość psychoruchowa, zaburzenia emocjonalne, aspołeczne zaburzenia zachowania 17. Wybrane zaburzenia funkcjonowania dzieci i młodzieŜy : uzaleŜnienia od substancji psychoaktywnych oraz od komputera, zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, zaburzenia odŜywiania, zaburzenia w kształtowaniu się osobowości 18. Metody poznawania uczniów w procesie edukacji, diagnoza nauczycielska a diagnoza psychologiczna, współpraca nauczyciela ze specjalistami i rodziną uczniów 19. Wypalenie zawodowe w pracy pedagogicznej Wykaz literatury podstawowej

Aronson E., Wilson T.D., Akert R.: Psychologia społeczna.(rozdz.8,9,11,13) Wyd. Zysk i S-ka, Poznań 1997

Dembo M. : Stosowana psychologia wychowawcza (rozdz.4,5,7). WSiP, Warszawa 1997

Pilecka W., Rudkowska G., Wrona L (red.) : Podstawy psychologii. Wyd. Nauk. AP, Kraków 2004

Rathus S.: Psychologia współczesna. GWP, Gdańsk 2006

Schaffer R.: Psychologia rozwojowa. Wyd. UJ, Kraków 2010


Barbaro de B. (red.) : Wprowadzenie do systemowego rozumienia rodziny. Wyd. UJ, Kraków 1999

Brzezińska A.: Społeczna psychologia rozwoju. Wyd. Scholar, Warszawa 2000

Fengler J. : Pomaganie męczy. GWP, Gdańsk 2001

Harwas-Napierała B., Trempała J. (red.): Psychologia rozwoju człowieka. Tom 2. PWN, Warszawa 2000

Harwas-Napierała B., Trempała J. (red.): Psychologia rozwoju człowieka. Tom 3. PWN, Warszawa 2002

Kołodziejczyk J. : Agresja i przemoc w szkole. Wyd. „Sophia”, Kraków 2003

Morreale S.P., Spitzberg L.B., Barge J.K. Komunikacja między ludźmi. Warszawa, PWN, 2008

Namysłowska I. (red.): Psychiatria dzieci i młodzieŜy (rozdz.8,9,10,15,21). PZWL, Warszawa 2004

Oatley K., Jenkins J.M.: Zrozumieć emocje. PWN, Warszawa 2003

Sęk H. (red.) : Społeczna psychologia kliniczna. PWN, Warszawa 1998

Strelau J. (red.) : Psychologia. Tom 3 (rozdz. 48,49, 63). GWP, Gdańsk 2000

Strelau J., Doliński D (red.).: Psychologia. Tom 2 (rozdz. 12, 17) GWP, Gdańsk 2008 Bilans godzinowy zgodny z CNPS (Całkowity Nakład Pracy Studenta)

Wykład 20 Konwersatorium (ćwiczenia, laboratorium itd.) 20

Liczba godzin w kontakcie z

prowadzącymi Pozostałe godziny kontaktu studenta z prowadzącym

5

Lektura w ramach przygotowania do zajęć 10 Przygotowanie krótkiej pracy pisemnej lub

referatu po zapoznaniu się z niezbędną literaturą przedmiotu

10


10

Liczba godzin pracy studenta bez kontaktu z

prowadzącymi




393

KARTA KURSU

Nazwa Psychologiczne podstawy wychowania i nauczania 2

Nazwa w j. ang. Psychological bases of education and teaching 2

Kod Punktacja ECTS*

1

Koordynator Dr GraŜyna Rudkowska Zespół dydaktyczny-

pracownicy Katedry Psychologii


Przygotowanie słuchaczy do wykonywania zawodu nauczyciela na II etapie edukacyjnym (klasy IV – VI szkoły podstawowej) – zapoznanie ich z pogłębioną wiedzą psychologiczną dotyczącą zmian rozwojowych zachodzących u dzieci w wieku szkolnym oraz objawów zaburzeń rozwoju i zachowania tych dzieci. Wytworzenie u nich umiejętności oceny poziomu rozwoju uczniów i jego stymulowania oraz świadomości róŜnic indywidualnych w tempie i rytmie rozwoju wczesnej fazy dorastania. UwraŜliwienie ich na konieczność dostosowywania oddziaływań pedagogicznych do indywidualnych właściwości uczniów o rozwoju prawidłowym i specjalnych potrzebach Przygotowanie ich do postępowania profilaktycznego, diagnostycznego i terapeutycznego we współpracy z rodziną i specjalistami. Wytworzenie u nich tendencji do samopoznania i refleksji nad własnym funkcjonowaniem osobistym i zawodowym oraz stałego doskonalenia się.

Efekty kształcenia



dla specjalności (określonych w

karcie programu studiów dla modułu specjalnościowego)

394

W01- posiada wiedzę na temat psychologicznych koncepcji rozwoju, wychowania i kształcenia W02 – potrafi przedstawić rozwój fizjologiczny wczesnej fazy dorastania i jego konsekwencje dla psychicznego funkcjonowania uczniów W03- potrafi przedstawić rozwój procesów psychicznych wczesnej fazy dorastania W04 – zna i rozumie specyfikę interakcji społecznych uczniów klas IV-VI z rodzicami, nauczycielami i rówieśnikami W05 – zna metody poznawania uczniów klas IV – VI o rozwoju prawidłowym i specjalnych potrzebach edukacyjnych W06 – zna i rozumie specyfikę funkcjonowania uczniów klas Iv-VI o rozwoju typowym i wybitnie uzdolnionych oraz uczniów z zaburzeniami rozwoju W07 – zna i rozumie specyfikę funkcjonowania uczniów klas IV-VI o specjalnych potrzebach edukacyjnych

N_W01 N_W01 N_W01 N_W01 N_W02 N_W01 N_W01





Umiejętności

U01- potrafi interpretować i kształtować motywację oraz wzory zachowania uczniów klas IV - VI w róŜnych sytuacjach pedagogicznych U02– potrafi wykorzystać wiedzę z zakresu psychologii rozwoju przy dobieraniu oddziaływań pedagogicznych odpowiednich do II etapu edukacyjnego U03 –potrafi wstępnie rozpoznać zaburzenia rozwoju i zachowania uczniów klas IV-VI U04 – potrafi wykorzystywać wiedzę psychologiczną przy kierowaniu procesami wychowania i kształcenia uczniów klas IV - VI U05 – potrafi stymulować wszechstronny rozwój uczniów klas IV – VI i ich tendencje do zdobywania wiedzy U06 – potrafi dostosowywać oddziaływania pedagogiczne do właściwości indywidualnych uczniów klas IV -VI o rozwoju typowym i o specjalnych potrzebach edukacyjnych U07 – potrafi współpracować z innymi nauczycielami i rodzicami uczniów o rozwoju typowym i o specjalnych potrzebach edukacyjnych U08 – potrafi krytycznie analizować własne oddziaływania pedagogiczne na II etapie edukacyjnym

N_U01 N_U01 N_U01 N_U01 N_U01 N_U01 N_U03 N_U02

395






K01 – ma świadomość swojej wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę stałego dokształcania się zawodowego i rozwoju osobistego K02 – jest przekonany o konieczności indywidualizacji oddziaływań pedagogicznych w stosunku do uczniów o rozwoju typowym i o specjalnych potrzebach edukacyjnych K03 – odpowiedzialnie przygotowuje się do pracy pedagogicznej, wykorzystując wiedzę psychologiczną przy projektowaniu i realizacji działań pedagogicznych

N_K01, N_K02 N_K01 N_K01

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 5 10


Wykład interaktywny połączony z prezentacją multimedialną Ćwiczenia – prezentacje multimedialne przygotowane przez słuchaczy, referaty, dyskusja, omawianie projektów grupowych i indywidualnych


396

E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zajęci

a te

reno

we

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca

pise

mna

(e

sej)

Egz

amin

us

tny

Egz

amin

pis

emny

P

reze

ntac

ja

mul

timed

ialn

a

W01 X X W02 W03 W04 W05 W06 W07

X

X X

X X X X X X

X X X

X X X X

X X X X

U01 X X X U02 U03 U04 U05 U06 U07

X X X

X X X

X X X X X X

X X X

X X

X X

K01 X X K02 X X X K03 X X X

Kryteria oceny

Zaliczenie – test zaliczeniowy, projekt indywidualny lub referat, projekt grupowy lub grupowa prezentacja

Uwagi


1.Osiągnięcia wieku wczesnoszkolnego, adaptacja do II etapu edukacyjnego 2.Zmiany rozwojowe u uczniów klas IV – VI ( pierwsza faza dorastania). Rozwój biologiczny i róŜnice związane z płcią oraz ich konsekwencje dla funkcjonowania uczniów. Problem ciągłości vs kryzysów rozwoju 3.Rozwój procesów poznawczych: percepcji, myślenia, mowy, pamięci i uwagi 4.Rozwój emocjonalny: róŜnicowanie się uczuć, labilność i ambiwalencja emocjonalna, rozwój wiedzy i samokontroli emocjonalnej 5.Rozwój społeczny: interakcje rówieśnicze – koleŜeństwo i przyjaźń, konflikty z rówieśnikami i dorosłymi, zmiany postaw społecznych, zachowania prospołeczne i antyspołeczne 6.Kształtowanie się osobowości – samooceny, wartości i standardy osobiste, poczucie toŜsamości, identyfikacja płciowa, pierwsze plany Ŝyciowe i wybory edukacyjne 7.Specyfika funkcjonowania uczniów wybitnie uzdolnionych 8. Specyfika funkcjonowania uczniów z zaburzeniami rozwoju i zachowania (objawy zaburzeń umiejętności szkolnych, nadpobudliwości psychoruchowej, nieśmiałości, zaburzeń nastroju , fobii szkolnej, zachowań agresywnych) 9.Społeczno-kulturowe zagroŜenia pierwszej fazy dorastania: uzaleŜnienia, agresja i przemoc w mediach i realnym otoczeniu, grupy nieformalne 10.Osiągnięcia pierwszej fazy dorastania, przygotowanie do kolejnych etapów edukacyjnych

397


Bakiera L.: Czy dorastanie musi być trudne. Wyd. Scholar, Warszawa 2010 Harwas-Napierała B., Trempała J. (red.): Psychologia rozwoju człowieka. Tom 2 (rozdz.5). PWN, Warszawa 2000

Schaffer R. Rozwój społeczny. Dzieciństwo i młodość. Wyd. UJ, Kraków 2006

Strelau J., Doliński D (red.).: Psychologia. Tom 2 (rozdz. 12-7) GWP, Gdańsk 2008


Brzezińska A., Hornowska E..: Dzieci i młodzieŜ wobec agresji i przemocy. Wyd. Scholar, Warszawa 2004

Gardner H.: Inteligencje wielorakie. Media Rodzina, Poznań 2002

Kaja B.: Wspomaganie rozwoju. Psychostymulacja i psychokorekcja. Wyd. AB, Bydgoszcz 2001

Kendall P.: Zaburzenia okresu dzieciństwa i adolescencji. GWP, Gdańsk 2012

Kołakowski A., Pisula A.: Sposób na trudne dziecko. Przyjazna terapia behawioralna. GWP, Sopot 2011

Moneta-Malewska M., Wrześniowska J. Narkotyki. Inni biorą, ty nie musisz. WSiP, Warszawa 2008

Salovey P., Sluyter D.J. (red.): Rozwój emocjonalny a inteligencja emocjonalna. Rebis, Poznań 1999

Vasta R., Haith M.M., Miller S.A.: Psychologia dziecka. WSiP, Warszawa 2004


Wykład 5

Konwersatorium (ćwiczenia, laboratorium itd.) 10 Liczba godzin w

kontakcie z prowadzącymi Pozostałe godziny kontaktu studenta z

prowadzącym 1

Lektura w ramach przygotowania do zajęć 4 Przygotowanie krótkiej pracy pisemnej lub

referatu po zapoznaniu się z niezbędną literaturą przedmiotu

5


10

Liczba godzin pracy studenta bez kontaktu z

prowadzącymi



Liczba punktów ECTS w zaleŜności od przyjętego przelicznika 1

398



………………………….…………………………………….


Nazwa Termodynamika Techniczna

Nazwa w j. ang. Technical thermodynamics




Celem kształcenia w zakresie przedmiotu termodynamika techniczna jest zapoznanie studentów z podstawami techniki cieplnej. Cele nauczania obejmują teŜ wyrobienie umiejętności analizowania układów termodynamicznych i zastosowania posiadanej wiedzy do interpretacji zjawisk występujących w eksploatacji urządzeń cieplnych. Język prowadzenia zajęć: polski.

Efekty kształcenia


Wiedza

W01 Posiada wiedzę dotyczącą pojęć termodynamiki Fenomenologicznej i techniki cieplnej. W02 Zna charakterystyczne przemiany

termodynamiczne. W03 Ma wiedzę dotyczącą funkcjonowania urządzeń

cieplnych W04 Posiada wiedzę w zakresie bilansowania energii w

układach termodynamicznych róŜnego rodzaju. W05 Rozumie pojęcie entropii i jej rolę w przebiegu

procesów termodynamicznych. W06 Zna metody określania sprawności i wydajności

cieplnej silników, pomp ciepła i chłodziarek W07 Posiada wiedzę niezbędną do rozwiązywania prostych problemów w zakresie techniki cieplnej.

W11 W11 W11 W11 W11 W11 W11

399


Umiejętności

U01 Potrafi rozpoznać układ termodynamiczny i napisać odpowiednie dla niego równanie bilansu energii.

U02 Umie określić sprawność lub wydajność cieplną urządzenia cieplnego. U03 Analizuje przemiany i obiegi termodynamiczne. U04 Podejmuje proste zadania projektowe i zdobywa potrzebną wiedzę..

U09 U09 U09 U09




K02 ZauwaŜa dynamicznie zmieniające się trendy i rozwiązania w termodynamice technicznej.


K05 K04 K03

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 10 10



400


E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x x x W02 x x x W03 x x x W04 x x x W05 x x x W06 x x x W07 x x x U01 x x x U02 x x x U03 x x x U04 x x x U05 x x x K01 x K02 x K03 x

Kryteria oceny


Uwagi


1. Układ termodynamiczny. Parametry stanu układu, równanie stanu gazu. 2. Bilans energii – pierwsza zasada termodynamiki. 3. Wymiana energii na sposób ciepła i pracy. Wynienniki ciepła. 4. Entropia. Druga zasada termodynamiki. 5. Charakterystyczne przemiany termodynamiczne. Obiegi termodynamiczne. 6. Para wodna i jej przemiany. Siłownie parowe. Elektrociepłownie. Elektrownie jądrowe. 7. Egzergia. 8. Silnik cieplny i pompa ciepła. 9. Cieplne maszyny robocze i urządzenia chłodnicze. 10. Bezpośrednia konwersja energii.

401


PODSTAWOWA

1. Stefan Wiśniewski: „Termodynamika techniczna” Wydawnictwo Naukowo - Techniczne, Warszawa 1999. 2. Jerzy Banaszek, Jan Bzowski, Roman Domański, Jerzy Sado:

„Termodynamika przykłady i zadania” oficyna wyd. Politechniki Warszawskiej, Warszawa 1998. Wykaz literatury uzupełniającej

UZUPEŁNIAJĄCA

1. Jan Szargut Termodynamika techniczna, wyd. Politechniki Śląskiej, Gliwice 2000 2. Danuta Werszko Wybrane zagadnienia z techniki cieplnej, oficyna wyd. Politechniki Warszawskiej, Warszawa 1998 3. Jan Szargut, Antoni Guzik, Henryk Górniak, Zadania z termodynamiki technicznej wyd. Politechniki Śląskiej, Gliwice 2001 Bilans godzinowy zgodny z CNPS (Całkowity Nakład Pracy Studenta)

Wykład 10







10


5





402


Technika z informatyką (nauczycielska)

………………………….…………………………………….


Nazwa Tworzywa funkcjonalne

Nazwa w j. ang. Multifunctional materials


Koordynator Dr hab. inŜ. Jerzy ZIELIŃSKI prof. UP Zespół dydaktyczny


Celem kursu jest uzyskanie przez studenta wiedzy dotyczącej nowych generacji materiałów, które znajdują zastosowanie w róŜnych dziedzinach techniki. Umiejętność wyboru materiałów do konkretnych złoŜonych potrzeb inŜynierskich. Umiejętność wykorzystania nowych materiałów do prezentacji i pokazów dydaktycznych Umiejętność oceny przydatności nowych generacji materiałów do realizacji postawionych sobie celów. Zajęcia w języku polskim. Efekty kształcenia




specjalnościowego)

403

W01, Zna podstawy budowy atomu i ciała stałego, oraz rozumie ich wpływ na róŜne właściwości materiałów. W02, Zna właściwości materiałów półprzewodnikowych i w oparciu o nie potrafi wytłumaczyć budowę i zasady pracy podstawowych przyrządów półprzewodnikowych i optoelektronicznych W03, Zna podstawy zastosowań organicznych materiałów w elektronice dla budowy obwodów i wyświetlaczy W04 , Zna róŜne grupy materiałów inteligentnych i potrafi wykorzystać ich właściwości w praktyce inŜynierskiej. W05 Ma wiedzę o wpływie ww materiałów i technologii na środowisko człowieka. W06 Ma wiedzę o przewidywanych kierunkach rozwoju nowych tworzyw i materiałów.

W04 W04, W06, W07 W07 W06, W07 W04, W07 W04, W07




specjalność)

Umiejętności

U01, Potrafi dobrać materiał do zaawansowanych potrzeb U02, Potrafi wykorzystać nowe – nietypowe – generacje materiałów do prezentacji na lekcjach z uczniami szkoły gimnazjalnej i średniej U03 Potrafi ocenić przedstawione rozwiązanie z punktu widzenia optymalnego wyboru materiałów i technologii, w tym ze względu na warunki ochrony środowiska i recyklin-gu.

U02, U07 U02, U07 U02, U03, U07





K01, Potrafi ocenić wpływ wybranej technologii i materia-łów na środowisko człowieka z uwzględnieniem wszel-kich aspektów od produkcji do recyklingu. K02, Potrafi optymalizować proponowane rozwiązania In-Ŝynierskie ze względu na całokształt ich kosztów

K01 K03

Organizacja


Wykład

(W) A K L S P E

Liczba godzin 10 10

404


Wykład z pokazem prezentujący wiedzę z zakresu przedmiotu, samodzielne prezentacje studen-tów z zakresu ich interesujących zagadnień, dyskusja na ćwiczeniach przedstawionych przez studentów i wykładowcę problemów związanych w wykorzystaniem nowych generacji materia-łów. Szczegółowa analiza – na ćwiczeniach – pełnych kosztów wdraŜania, produkcji, wykorzystania i recyklingu i utylizacji nowych materiałów.


E –

lear

ning

Gry

dy

dakt

yczn

e

Ćw

icze

nia

w

szko

le

Zaję

cia

tere

now

e

Pra

ca

labo

rato

ryjn

a

Pro

jekt

in

dyw

idua

lny

Pro

jekt

gr

upow

y

Udz

iał w

dy

skus

ji

Ref

erat

Pra

ca p

isem

na

(ese

j)

Egz

amin

ust

ny

Egz

amin

pi

sem

ny

Inne

W01 x W02 x W03 x W04 x W05 x x x W06 x x x U01 x x U02 x x U03 x x K01 x x x K02 x x x

Kryteria oceny

Ocena końcowa jest średnią z ocen za ewentualne referaty i dyskusję oraz pracy pisemnej kończącej przedmiot. (prezentacje referatów z zakresu pro-pozycji dydaktycznego wykorzystania nowych materiałów są obowiązkowe)

Uwagi


1. Budowa atomu, ciała stałego – modele opisujące ich właściwości 2. Podstawy fizyki półprzewodników. 3. Zastosowania nowych materiałów optoelektronice i fotonice (źródła światła ,

detektory, ogniwa słoneczne)

405

4. Materiały organiczne w elektronice – displeja ciekłokrystaliczne (Green technologia), OLED-y, procesory, problemy utylizacji obwodów organicznych.

5. Materiały funkcjonalne zmieniające kolor, emitujące światło, zmieniające kształt i wielkość, termoelektryczne, samo naprawiające się.


1. M. Ashby „InŜynieria materiałowa” wyd. Galaktyka ,2011 2. M. Blicharski „InŜynieria Materiałowa” WNT 2009 3. M. Grabski „InŜynieria materiałowa; geneza, istota, perspektywy” Wyd.

Politechniki Warszawskiej, 2003 4. L. A. Dobrzański „ Materiały specjalne, funkcjonalne i niemetalowe”


Reprinty artykułów z literatury specjalistycznej – w języku angielskim


Wykład 10


Konsultacje indywidualne



Lektura w ramach przygotowania do zajęć







Download - Studia niestacjonarne I stopnia

Top Related