Download - Nazwa Wybrane zagadnienia teorii obwodów - eaiib.agh.edu.pl · Zbiorowa: Zbiór zadań i przykładów z dynamiki maszyn i systemów elektromechanicznych. Skrypt AGH 949 Wymagane

*) liczba godzin w semestrze; W – wykład, A – ćwiczenia audytoryjne, L – zajęcia laboratoryjne, P – zajęcia projektowe, S – seminarium, K – konwersatorium

Kod EEL-2KC-10101-s

Nazwa przedmiotu Wybrane zagadnienia teorii obwodów

Prowadzący przedmiot prof. dr hab. inż. Stanisław MITKOWSKI, dr hab. inż. Eugeniusz KURGAN, prof. n., dr inż. Paweł SCHMIDT

Kierunek Elektrotechnika Stopień II

Specjalność Wszystkie specjalności prowadzone w języku polskim

Rodzaj studiów stacjonarne Rok studiów I Semestr letni Numer semestru 1/2

Rodzaje zajęć, liczba godzin*) W 30 A 30 L — P — S — K —

ECTS 5 Język polski Forma nauczania tradycyjna

WWW

Cel przedmiotu, uzyskiwane kompetencje (maksymalnie 4 wiersze) Student po ukończeniu przedmiotu powinien posiadać umiejętność analizy i projektowania układów pasywnych liniowych i nieliniowych, a także umiejętność numerycznej analizy i projektowania obwodów liniowych i nieliniowych oraz filtrów analogowych i cyfrowych.

Program wykładu (maksymalnie 10 wierszy) Nieliniowe obwody elektryczne – elementy nieliniowe, aproksymacja charakterystyk nieliniowych, podstawowe właściwości obwodów nieliniowych. Nieliniowe obwody rezystancyjne i metody ich rozwiązywania. Równania stanu obwodu nieliniowego, istnienie i jednoznaczność rozwiązania. Wybrane metody analizy obwodów nieliniowych - rodzaje analizy układów elektrycznych: analiza DC i AC, analiza czasowa, analiza częstotliwościowa, analiza wrażliwości, analiza Monte Carlo. Synteza obwodów liniowych. Grafy przepływu sygnałów. Filtry pasywne. Filtry aktywne. Wrażliwość układów pasywnych i aktywnych. Cyfrowe przetwarzanie sygnałów. Filtry cyfrowe. Szybkie przekształcenie Fouriera. Metody numeryczne analizy obwodów. Zasady pracy z programem, wprowadzanie schematów układów elektrycznych, wirtualne przyrządy pomiarowe, przykładowe symulacje pracy wybranych obwodów i układów elektrycznych. Komputerowe modele podstawowych elementów układów elektrycznych i elektronicznych. Wbudowane bazy modeli elementów i układów elektrycznych i elektronicznych. Zmiany parametrów modeli oraz tworzenie modeli własnych.

Charakterystyka pozostałych zajęć (maksymalnie 7 wierszy)

Ćwiczenia obejmują podstawowe zagadnienia ilustrujące wykład. Realizowane są jako ćwiczenia audytoryjne oraz jako pracownia komputerowa.

Bibliografia (nie więcej niż 5 kluczowych pozycji, maksymalnie 7 wierszy)

1. S. Bolkowski: Teoria obwodów elektrycznych. WNT Warszawa – kilka wydań. 2. S. Mitkowski: Nieliniowe obwody elektryczne. WN-D AGH. Kraków 1999.

Wymagane wiadomości z zakresu przedmiotów: Teoria obwodów I, Teoria obwodów II

Forma zaliczenia przedmiotu zaliczenie ćwiczeń i zdanie z wynikiem pozytywnym egzaminu

Zasady wystawiania oceny końcowej ocena z egzaminu

Słowa kluczowe (maksymalnie 5 słów) teoria obwodów, obwody nieliniowe, numeryczna analiza obwodów


Kod EEL-2KC-10102-s

Nazwa przedmiotu Metody numeryczne w elektrotechnice

Prowadzący przedmiot dr inż. Dariusz BORKOWSKI



Rodzaj studiów stacjonarne Rok studiów 1 Semestr letni Numer semestru 1/2

Rodzaje zajęć, liczba godzin*) W 30 A 0 L 30 P — S — K —


WWW http://korova.zmet.agh.edu.pl/~bednar/dydaktyka/metnum.php3

Cel przedmiotu, uzyskiwane kompetencje (maksymalnie 4 wiersze)

Zdobycie umiejętności rozwiązywania zadań obliczeniowych z zakresu elektrotechniki i pokrewnych dziedzin technicznych za pomocą algorytmów numerycznych dostępnych w pakietach do obliczeń inżynierskich oraz za pomocą powszechnie dostępnych bibliotek numerycznych. Użycie programów do obliczeń metodą elementów skończonych.

Program wykładu (maksymalnie 10 wierszy)

Macierzowy zapis problemów elektrotechniki. Numeryczne metody rozwiązywania układów nieliniowych równań algebraicznych. Interpolacja i aproksymacja z różnymi bazami (splajny, wielomiany ortogonalne, funkcje trygonometryczne). Dyskretna transformacja Fouriera. Zastosowania wartości i wektorów własnych oraz SVD. Metody programowania nieliniowego. Algorytmy genetyczne. Rozwiązywanie układów równań różniczkowych cząstkowych. Metoda elementów skończonych, sposoby definiowania problemu dla tej metody oraz aplikacja do obliczeń pól magnetycznych, elektrycznych i cieplnych.


W ramach przedmiotu prowadzone są ponadto zajęcia w laboratorium komputerowym. Realizowane ćwiczenia pozwalają na praktyczne poznanie specyfiki działania, własności i ograniczeń metod rozwiązywania typowych zadań obliczeniowych prezentowanych na wykładzie. W ćwiczeniach wykorzystywane są głównie algorytmy obliczeniowe zaimplementowane w środowisku Matlab. Ponadto prezentowane jest wykorzystanie wybranych algorytmów z darmowego pakietu bibliotek numerycznych GNU Scientific Library. Zastosowanie metody elementów skończonych na przykładzie programu FEM.


1.Fortuna Z. i inni.: Metody numeryczne. WNT, Warszawa 2001 2.Dahlquist G, Bjorck A.: Metody numeryczne. PWN, Warszawa 1983 3.Press W.H. at. all: Numerical Recipes in C. Cambridge University Press, Warszawa 1995 4.Rams W. Skwarczyński J. i inni Przetworniki elektromechaniczne – obliczenia i zadania WND AGH Kraków 2010

5.Guziak T. i inni: Metody numeryczne w elektrotechnice. Wyd. Uczelniane Politechniki Lubelskiej, 2002

Wymagane wiadomości

z zakresu Matematyka, algebra liniowa, język Matlab, język C, elementy statystyki

Forma zaliczenia przedmiotu Rozwiązywanie zadań obliczeniowych na ćwiczeniach laboratoryjnych

Zasady wystawiania oceny końcowej Ilość punktów za poprawnie wykonane zadania obliczeniowe

Słowa kluczowe (maksymalnie 5 słów)

Elektrotechnika, algorytmy, rozwiązywanie zadań obliczeniowych


Kod EEL-2KC-10103-s

Nazwa przedmiotu Dynamika systemów elektromechanicznych

Prowadzący przedmiot dr hab. inż. Witold RAMS, prof. nz. AGH


Specjalność Wszystkie za wyjątkiem CEES, Elektroenergetyka, Platf.techn.SmartGrids


Rodzaje zajęć, liczba godzin*) W 30 A - L 30 P — S — K —


WWW http://www.kme.agh.edu.pl/


Wytworzenie umiejętności samodzielnego opisywania, analizowania, obliczania i badania pomiarowego podstawowych systemów mechanicznych i elektromechanicznych z typowymi maszynami elektrycznymi.

Program wykładu (maksymalnie 10 wierszy) Zasady prawidłowego tworzenia modeli fizykalnych i matematycznych systemów elektromechanicznych. Przegląd praw dynamiki mechanicznych brył sztywnych. Zapisywanie równań ruchu układów z więzami różnych typów. Własności układu dynamicznego II rzędu przy typowych wymuszeniach i wybrane własności układów wyższych rzędów. Obliczanie częstości własnych układów wyższych rzędów i częstości podstawowej układów ciągłych. Podstawowe własności układów nieliniowych. Stabilność matematyczna i stateczność techniczna układów dynamicznych. Typowe układy elektromechaniczne z maszynami komutatorowymi w charakterystycznych stanach pracy. Zapis równań i analiza przebiegów. Zapis równań i omówienie przebiegów dynamicznych, obliczanych i mierzonych, w systemach sprężystych z maszynami indukcyjnymi. Zapis równań i omówienie przebiegów w układach elektromechanicznych z maszynami synchronicznymi w charakterystycznych stanach pracy. Podstawowe pojęcia przy opisie ciał odkształcalnych. Obliczanie naprężeń w przypadkach typowych odkształceń.


W ramach przedmiotu prowadzone są zajęcia laboratoryjne, które polegają na pomiarze przebiegów w układach laboratoryjnych, tworzeniu modeli obliczeniowych tych układów, wykonaniu obliczeń symulacyjnych i porównaniu wyników pomiarów i symulacji. Dają one możliwość praktycznego zapoznania się z całym procesem analizy układów dynamicznych.


1. Cannon R.H.: Dynamika układów fizycznych. WNT 1973 2. Engel Z., Giergiel J.: Mechanika cz.II Dynamika. Skrypt AGH 3. Zbiorowa: Zbiór zadań i przykładów z dynamiki maszyn i systemów elektromechanicznych. Skrypt AGH 949

Wymagane wiadomości z zakresu podstaw dynamiki mechanicznej, maszyn elektrycznych, obliczenia symulacyjne

Forma zaliczenia przedmiotu zaliczenie zajęć laboratoryjnych, zdanie z wynikiem pozytywnym egzaminu

Zasady wystawiania oceny końcowej średnia ważona ocen uzyskanych z zaliczenia i egzaminu

Słowa kluczowe (maksymalnie 5 słów) dynamika układów, systemy elektromechaniczne, maszyny elektryczne


Kod EEL-2KC-20104-s

Nazwa przedmiotu Pomiary elektryczne wielkości nieelektrycznych

Prowadzący przedmiot dr inż. Wacław GAWĘDZKI


Specjalność wszystkie prowadzone w języku polskim oprócz Platfofma Technologiczna Smart Grids

Rodzaj studiów stacjonarne Rok studiów 1 Semestr zimowy Numer semestru 2/1

Rodzaje zajęć, liczba godzin*) W 30 A — L 30 P — S — K —

ECTS 5 Język polski Forma nauczania tradycyjna (e-learning w opracowaniu)

WWW http://home.agh.edu.pl/~waga/

Cel przedmiotu, uzyskiwane kompetencje (maksymalnie 4 wiersze) Uzyskanie umiejętności i kompetencji w zakresie rozumienia problemów z zakresu pomiarów wielkości nieelektrycznych metodami elektrycznymi, zasad działania i umiejętności stosowania przetworników i czujników pomiarowych, a także przekazanie wiedzy w zakresie: kalibracji czujników i torów pomiarowych, znajomości podstaw budowy i obsługi współczesnej aparatury do pomiarów wielkości nieelektrycznych.

Program wykładu (maksymalnie 10 wierszy) Budowa czujników wielkości nieelektrycznych, zasady projektowania systemów pomiarowych z czujnikami wielkości nieelektrycznych, struktura toru pomiarowego. Podstawy tensometrii oporowej, wzmacniacze tensometryczne (AM i FM), konstrukcja przetworników tensometrycznych. Pomiary masy, sił i momentów sił. Pomiary ciśnień (przetwornik membranowy, piezorezystywne zintegrowane czujniki ciśnienia). Pomiary temperatury (przetworniki termorezystancyjne, termoelektryczne, termistorowe, czujniki zintegrowane, układy pomiarowe, właściwości dynamiczne czujników temperatury). Budowa czujników do pomiarów przyśpieszenia drgań. Analiza zjawisk przepływu ciepła, moduły Peltiera (elektryczne analogi zjawisk cieplnych, zastosowania pompy cieplnej Peltiera w układach pomiarowych, pomiary przepływu, mocy i energii cieplnej). Pomiary drogi i przemieszczeń (przetworniki laserowe triangulacyjne i interferometryczne, indukcyjnościowe, transformatorowe, pojemnościowe). Pomiary wilgotności gazów. Pomiary akustyczne. Czujniki światłowodowe.


W przedmiocie prowadzone są zajęcia laboratoryjne. Treści tych zajęć ugruntowują i rozszerzają wiedzę przekazywaną podczas wykładów. Ćwiczenia umożliwiają badanie właściwości metrologicznych czujników w układach i systemach pomiarowych, kalibrację czujników i torów pomiarowych, np. badanie właściwości metrologicznych laserowych czujników przemieszczenia, budowę i konfigurowanie torów pomiarowych z wykorzystaniem karty pomiarowej i oprogramowania integrującego, pomiary parametrów cieplnych, badanie czujników temperatury, badanie właściwości tensometrycznych czujników pomiarowych, badanie właściwości toru pomiarowego z modulacją AM, pomiary parametrów klimatycznych, pomiary przyśpieszenia za pomocą zintegrowanych akcelerometrów.


1. Miłek M.: Metrologia elektryczna wielkości nieelektrycznych. Wyd. Uniwersytetu Zielonogórskiego, Zielona Góra 2006 2. Miłek M.: Pomiary wielkości nieelektrycznych metodami elektrycznymi. Wyd. Polit. Zielonogórskiej, Zielona Góra 1998 3. Tumański S.: Technika pomiarowa. WNT, Warszawa 2007 4. Nawrocki W.: Rozproszone systemy pomiarowe. WKiŁ, Warszawa 2006 5. Michalski L., Eckersdorf K., Kucharski J.: Termometria. Przyrządy i metody. Wyd. Polit. Łódzkiej, Łódź 1998

Wymagane wiadomości z zakresu Podstawowe wiadomości w zakresie Metrologii, Elektroniki i Elektrotechniki

Forma zaliczenia przedmiotu zaliczenie zajęć laboratoryjnych, zdanie z wynikiem pozytywnym egzaminu

Zasady wystawiania oceny końcowej średnia ważona ocen uzyskanych z zaliczenia i egzaminu

Słowa kluczowe (maksymalnie 5 słów) pomiary nieelektryczne, czujniki, systemy pomiarowe


Kod EEL-2KC-20105-s

Nazwa przedmiotu Zakłócenia w układach elektroenergetycznych

Prowadzący przedmiot dr inż. Rafał TARKO



Rodzaj studiów stacjonarne Rok studiów I Semestr zimowy Numer semestru 2/1



WWW


Nabycie umiejętności i kompetencji w zakresie: rozumienia przyczyn rozumienia przyczyn i skutków stanów przejściowych w układach elektroenergetycznych oraz postępowania zgodnego z zasadami ochrony i koordynacji układów elektroenergetycznych w warunkach zakłóceń.


Charakterystyka stanów nieustalonych w układach elektroenergetycznych. Modele matematyczne elementów układu elektroenergetycznego. Zastosowanie metody składowych symetrycznych w analizie stanów zakłóceniowych. Komputerowe metody obliczeń stanów nieustalonych. Zakłócenia wywołane zwarciami w układach elektroener-getycznych. Przyczyny i skutki zwarć w układach elektroenergetycznych. Zakłócenia zwarciowe w układach elektro-energetycznych wysokich i najwyższych napięć. Wpływ zakłóceń zwarciowych na pracę systemu elektroenergetycznego. Skuteczność uziemienia punktu neutralnego. Zakłócenia zwarciowe w rozdzielczych układach elektroenergetycznych średniego napięcia. Specyfika zwarć doziemnych w sieciach średnich napięć. Narażenia napięciowe wywołane stanami zakłóceniowymi. Oddziaływania elektromagnetyczne jako skutek stanów zakłóceniowych. Zjawisko wynoszenie potencjału w układach elektroenergetycznych. Koordynacja układów elektroenergetycznych w warunkach zakłóceń.


W ramach przedmiotu prowadzone będą ćwiczenia laboratoryjne poszerzające wiedzę studentów o zagadnienia praktyczne związane z analizą stanów zakłóceniowych w układach elektroenergetycznych.

Biblirafia (nie więcej niż 5 kluczowych pozycji, maksymalnie 7 wierszy)

1. Kacejko P., Machowski J.: Zwarcia w systemach elektroenergetycznych. WNT Warszawa 2002. 2. Rosołowski E.: Komputerowe metody analizy elektromagnetycznych stanów przejściowych. Oficyna Wydawnicza

Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 2009. 3. Jasicki Z.: Zjawiska nieustalone w układach elektroenergetycznych. WNT Warszawa 1969. 4. Greenwood A.: Electrical Transients in Power Systems. John Wiley & Sons, New York 1991. 5. Pivnyak G. et al.: Transients in Electric Power Supply Systems. National Mining University, Dnipropetrovsk 2009.

Wymagane wiadomości z zakresu podstaw elektroenergetyki, urządzeń i sieci elektrycznych

Forma zaliczenia przedmiotu zaliczenie ćwiczeń laboratoryjnych i zdanie z wynikiem pozytywnym egzaminu

Zasady wystawiania oceny końcowej na podstawie ocen uzyskanych na egzaminie i z ćwiczeń laboratoryjnych

Słowa kluczowe (maksymalnie 5 słów) elektroenergetyka, zakłócenia, zwarcia.


Kod EEL-2SC-10106-s

Nazwa przedmiotu Mikrokomputerowe Układy Sterowania

Prowadzący przedmiot dr inż. Antoni Zdrojewski


Specjalność Automatyka i Metrologia

Rodzaj studiów stacjonarne Rok studiów 1 Semestr Zimowy Numer semestru 1/2



WWW


Nabycie umiejętności konfigurowania sprzętu mikrokomputerowego do realizacji zadania sterownia, umiejętność realizacji wybranych zasad sterowania mikrokomputerowego.


Mikroprocesor i mikrokomputer. Podział mikroprocesorów. Otoczenie mikroprocesora – pamięci i układy wejścia-wyjścia. Języki oprogramowania. Mikrokontrolery – charakterystyka typowych modułów. Procesory sygnałowe – architektura, zastosowania. Komputerowe wspomaganie procesu uruchamiania. Klasyczne algorytmy sterowania cyfrowego. Kaskadowe struktury regulacji. Zaawansowane metody sterowania cyfrowego; metoda Schneidera re-gulacji w skończonej ilości kroków obliczeniowych-okresów próbkowania; metoda Ackermana – regulator w sprzę-żeniu zwrotnym. Cyfrowe obserwatory zmiennych stanu. Założenia projektowe dla konstruowania układów regu-lacji. Badania symulacyjne projektowanych układów regulacji.


W przedmiocie prowadzone są zajęcia laboratoryjne. Treści tych zajęć ugruntowują i rozszerzają wiedzę przeka-zywaną podczas wykładów.


1. Brzózka J. : Regulatory cyfrowe w automatyce Wyd. MIKOM Warszawa 2002. 2. Dąbrowski A i inni: Przetwarzanie sygnałów przy użyciu procesorów sygnałowych Wyd. Politechniki Pozn. .Poznań 1998. 3. Pogoda Z. : Mikroprocesory RISC rodziny Power PC. Wyd. Pracownia Komputerowa Jacka Skalmierskiego Gliwice 1995 4. Niederliński A., Systemy komputerowe automatyki przemysłowej, WNT, Warszawa 1985 (wydanie I)

Wymagane wiadomości z zakresu nie dotyczy – przedmiot w zakresie kształcenia podstawowego.

Forma zaliczenia przedmiotu zaliczenie zajęć laboratoryjnych.

Zasady wystawiania oceny końcowej ocena uzyskana z zaliczenia ćwiczeń laboratoryjnych.


Otoczenie mikroprocesora, metoda Schneidera, metoda Ackermana, obserwatory zmien-nych stanu.

*) liczba godzin w semestrze; W – wykład, A – ćwiczenia audytoryjne, L – zajęcia laboratoryjne, P – zajęcia projektowe,

S – seminarium, K – konwersatorium

Kod EEL-2SC-10107-s

Nazwa przedmiotu Modelowanie i symulacja komputerowa procesów pomiarowych

Prowadzący przedmiot dr inż. Dariusz Borkowski




Rodzaje zajęć, liczba godzin*) W 30 A - L - P 30 S — K —


WWW http://korova.zmet.agh.edu.pl/~bednar/dydaktyka/kasp.php3


Zdobycie umiejętności komputerowego i matematycznego modelowania procesów pomiarowych oraz umiejętności badania projektowanych systemów pomiarowych na drodze symulacji komputerowej.


Modele w pomiarach. Opis sygnałów pomiarowych. Podstawowe modele przetwarzania statycznego i dynamicznego. Narzędzia projektowania systemów pomiarowych. Optymalizacja jako narzędzie projektowania systemów pomiarowych. Obiekty pomiarów i przetworniki nieelektryczne. Czujniki i elementy kondycjonowania sygnału. Analiza i projektowanie przetwarzania A/C i C/A. Programowe przetwarzanie sygnałów w ujęciu dynamicznym. Dokładność pomiaru i błąd w przetwarzaniu sygnału pomiarowego. Analiza i projektowanie systemów identyfikacji na przykładach.


W ramach przedmiotu studenci wykonują projekt całosemestralny, którego temat wybierają spośród proponowanych przez prowadzącego bądź proponują sami. Często projekty są związane z wykonywaną pracą magisterską, a ich wyniki rozszerzają treść pracy. Oprócz wykładu odbywają się cotygodniowe konsultacje projektowe w wymiarze czasowym takim jak wymiar wykładu.

Bibliografia (nie więcej niż 5 kluczowych pozycji, maksymalnie 7 wierszy) 1. Gajda Janusz, Szyper Michał: Modelowanie i badania symulacyjne systemów pomiarowych 2. Sydenham, P. H.: Podręcznik metrologii (tom 1 i 2) 3. Hagel Ryszard: Miernictwo dynamiczne 4. Gajda Janusz: Mierzalność modeli złożonych obiektów przemysłowych 5. Lyons Richard G.: Wprowadzenie do cyfrowego przetwarzania sygnałów 6. Guziak T., Kamińska A., Pańczyk B., Sikora J.: Numeryczne metody obliczeń technicznych

Wymagane wiadomości z zakresu Matematyka, statystyka, przetwarzanie sygnałów, miernictwo cyfrowe

Forma zaliczenia przedmiotu Wykonanie i zaliczenie projektu

Zasady wystawiania oceny końcowej Ocena z projektu

Słowa kluczowe (maksymalnie 5 słów) Pomiar, symulacja, modelowanie, system pomiarowy, identyfikacja, przetwarzanie A/C


Kod EEL-2SC-10108-s

Nazwa przedmiotu Teoria sterowania dyskretnego

Prowadzący przedmiot dr inż. Andrzej Firlit



Rodzaj studiów stacjonarne Rok studiów 1 Semestr Numer semestru 1

Rodzaje zajęć, liczba godzin*) W 30 A 15 L 15 P — S — K —


WWW


Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z podstawowymi elementami teorii sterowania dyskretnego. Uzyskanie umiejętności i kompetencji w zakresie rozumienia zasad działania współczesnych dyskretnych systemów automatyki oraz procesów regulacji.

Program wykładu (maksymalnie 10 wierszy) Wprowadzenie do przedmiotu. Transformata Z i przekształcenie odwrotne, równania różnicowe. Dyskretyzacja układów ciągłych, twierdzenie o próbkowaniu, sterowanie dyskretne procesem ciągłym, transmitancja dyskretna, transmitancje obiektów hybrydowych. Badanie stabilności układów dyskretnych. Układy automatycznej regulacji, zadania i struktura, dokładność statyczna układów regulacji. Ocena jakości dynamicznej układów regulacji, podstawowe algorytmy sterowania, regulatory dyskretne PID. Kompensacja układów liniowych – zastosowanie metody miejsc geometrycznych pierwiastków w układach dyskretnych. Metoda bezpośrednia obliczania regulatorów dyskretnych. Reprezentacja układów dyskretnych w przestrzeni stanu, postacie kanoniczne układów sterowania, transformacja opisu układu do postaci kanonicznych, wyznaczanie transmitancji dyskretnej układów opisanych w przestrzeni stanu. Sterowalność i obserwowalność układów dyskretnych. Regulatory stanu i metody ich projektowania. Obserwatory stanu, obserwator asymptotyczny, obserwator zredukowany, projektowanie układu zamkniętego z obserwatorem stanu.


W ramach przedmiotu prowadzone są również zajęcia audytoryjne i laboratoryjne. Ćwiczenia audytoryjne skupiają się ugruntowaniu wiedzy uzyskanej na wykładzie i przekazaniu umiejętności obliczeniowych z zakresu analizy teoretycznej układów dyskretnych. Zajęcia laboratoryjne są zajęciami z wykorzystaniem komputerów i pakietu Matlab/Simulink i skupiają się one na badaniu i projektowaniu cyfrowych układów regulacji w oparciu o wiadomości przekazane na ćwiczeniach i wykładzie.


1. Franklin G. F., Powell J. D., Workman M. L.: Digital Control of Dynamic Systems, Addison-Wesley Publishing Company 1990 2. Isermann R.: Digital Control Systems, Springer-Verlag 1989 3. Ogata K.: Discrete-time control systems, Prentice-Hall 1987 4. Sawicki J., Piątek K.: Wstęp do teorii sterowania cyfrowego, AGH Uczelniane Wydawnictwa Naukowo-Dydaktyczne 2004 5. Kaczorek T.: Teoria sterowania i systemów, Wydawnictwa Naukowe PWN 1996

Wymagane wiadomości z zakresu

podstawy teorii sterowania i technik regulacji, podstawy teorii transformat (głównie Laplaca, Furiera i Laurenta), liniowe równania różniczkowe i różnicowe, oraz algebra macierzy. obsługa pakietu Matlab/Simulink

Forma zaliczenia przedmiotu

Egzamin końcowy z całości materiału Ocena końcowa z ćwiczeń audytoryjnych i zajęć laboratoryjnych wystawiana na

podstawie kolokwiów przeprowadzanych w trakcie semestru

Zasady wystawiania oceny końcowej średnia arytmetyczna ocen uzyskanych z zaliczeń i egzaminu

Słowa kluczowe (maksymalnie 5 słów) sterowanie dyskretne, automatyka


Kod EEL-2SC-20109-s

Nazwa przedmiotu Pomiary technologiczne i biomedyczne

Prowadzący przedmiot dr inż. Piotr PIWOWAR






WWW —


Uzyskanie wiedzy i nabycie umiejętności w zakresie pomiaru składu chemicznego, właściwości fizycznych materiałów stosowanych w różnego rodzaju procesach technologicznych oraz wybranych metod pomiarowych stosowanych w medycynie


Przegląd zagadnień i stosowanych metod w pomiarach technologicznych, medycznych i środowiskowych. Pomiary składu chemicznego, metody i aparatura: spektroskopia emisyjna, absorpcyjna i refrakcyjna, spektrometria masowa, spektrofotometria, detektory promieniowania elektromagnetycznego, chromatografia gazowa i cieczowa, pomiary jonoselektywne Pomiary właściwości fizycznych materiałów: pomiary gęstości i lepkości płynów, pomiary wilgotności, pomiar masy, pomiar temperatury. Pomiary biomedyczne: pomiary biopotencjałów, pomiary ciśnienia i przepływu krwi, pomiary spirometryczne, mechaniki oddychania oraz parametrów mechanicznych układu oddechowego, pomiary wydolności fizycznej organizmu. Wpływ warunków środowiskowych na aparaturę pomiarową.


W trakcie ćwiczeń laboratoryjnych prowadzonych do przedmiotu wykonywane są eksperymenty pomiarowe badające właściwości metod pomiarowych wybranych wielkości fizycznych (takich jak: gęstość, lepkość i pH), chemicznych (takich jak: skład chemiczny mieszanin metodą spektrofotometryczną i chromatograficzną, elektroforeza) i biologicznych (takich jak: EKG, tętno, impedancja skóry, wentylacji i mechaniki układu oddechowego).

Bibliografia (nie więcej niż 5 kluczowych pozycji, maksymalnie 7 wierszy) 1. W. Torbicz, A. Brzóska, Czujniki chemiczne i biomedyczne, PWN, W-wa, 2002 2. T. H. Gouw (red), Nowoczesne metody instrumentalne analizy, WN-T, W-wa, 1976 3. M. Stopczyk, Elektrodiagnostyka medyczna, Wyd. Lek. W-wa, 1998 4. J. G. Webster (red), The measurement, instrumentation and sensors handbook, CRC Press, Boca Raton, Fl USA,

1999

Wymagane wiadomości z zakresu pomiary wielkości nieektrycznych, komputerowe systemy pomiarowe, elektronika.

Forma zaliczenia przedmiotu

zaliczenie z wynikiem pozytywnym zajęć laboratoryjnych, zdanie z wynikiem pozytywnym egzaminu


Słowa kluczowe (maksymalnie 5 słów) pomiary technologiczne, biopomiary, inżynieria biomedyczna


Kod EEL-2SC-20110-s

Nazwa przedmiotu Dynamika aparatury pomiarowej

Prowadzący przedmiot dr inż. Wacław GAWĘDZKI






WWW http://home.agh.edu.pl/~waga/


Uzyskanie umiejętności i kompetencji w zakresie rozumienia i rozwiązywania problemów z zakresu pomiarów wielkości zmiennych w czasie przy uwzględnieniu właściwości dynamicznych czujników, przetworników oraz aparatury pomiarowej.

Program wykładu (maksymalnie 10 wierszy) Właściwości dynamiczne toru pomiarowego. Parametry i charakterystyki dynamiczne aparatury pomiarowej. Właściwości sygnałów zdeterminowanych. Sygnały wolno- i szybko-zmienne. Błędy dynamiczne (matematyczne modele wzorców właściwości dynamicznych, wzorce transformacji niezniekształcających, wzorce transformacji zadanej funkcji celu, miary błędów dynamicznych, metody i przykłady obliczeń). Optymalizacja parametrów dynamicznych aparatury pomiarowej. Korekcja właściwości dynamicznych aparatury pomiarowej. Matematyczny opis dynamiki przetworników pomiarowych wielkości fizycznych za pomocą modeli (przetworniki liniowe oraz zawierające nieliniowości). Reprezentacja właściwości dynamicznych przetworników za pomocą analogów elektrycznych zjawisk nieelektrycznych. Metody pomiarowego wyznaczania parametrów modeli matematycznych opisujących dynamikę przetworników. Błędy dynamiczne torów pomiarowych z przetwarzaniem analogowo-cyfrowym.


Badanie właściwości dynamicznych typowych układów liniowych za pomocą programu Matlab. Optymalizacja właściwości dynamicznych na przykładzie wybranych modeli układów pomiarowych. Symulacyjne wyznaczanie błędów dynamicznych. Badanie właściwości dynamicznych różnych typów układów korekcji dynamicznej. Badanie właściwości dynamicznych układów zawierających nieliniowości – pomiary charakterystyk dynamicznych dla różnych warunków pracy układu oraz numeryczne wyznaczanie parametrów modelu dynamicznego. Implementacja algorytmów testowania właściwości szybkich przetworników A/C.


1. Layer E., Gawędzki W.: Dynamika aparatury pomiarowej. Badania i Ocena. PWN, Warszawa 1991 2. Hagel R., Zakrzewski J.: Miernictwo dynamiczne. WNT, Warszawa 1984 3. Cannon R.H.: Dynamika układów fizycznych. WNT, Warszawa 1973 4. Söderström T., Stoica P.: Identyfikacja systemów. PWN, Warszawa 1997

Wymagane wiadomości z zakresu Podstawowe wiadomości w zakresie Metrologii i Matematyki

Forma zaliczenia przedmiotu zaliczenie zajęć laboratoryjnych

Zasady wystawiania oceny końcowej ocena uzyskana z zaliczenia laboratorium

Słowa kluczowe (maksymalnie 5 słów) Miernictwo dynamiczne, błędy dynamiczne, korekcja


Kod EEL-2SC-20111-s

Nazwa przedmiotu Automatyka układów napędowych

Prowadzący przedmiot dr inż. Grzegorz Sieklucki



Rodzaj studiów stacjonarne Rok studiów 1 Semestr Letni Numer semestru 2/1

Rodzaje zajęć, liczba godzin*) W 30 A 30 L P — S — K —


WWW


Nabycie umiejętności optymalizacji systemów napędowych, znajomość nowoczesnych struktur sterowania.

Program wykładu (maksymalnie 10 wierszy) Optymalizacja parametryczna regulatorów ciągłych i ich dyskretyzacja. Kaskadowa struktura regulacji. Napęd prądu stałego. Sterowanie ciągłe napędem prądu stałego. Cyfrowa kaskadowa struktura regulacji napędem prądu stałego. Napędy z silnikami indukcyjnymi – model matematyczny w różnych układach odniesienia, metody sterowania falownikami. Sterowanie polowo zorientowane silnikami indukcyjnymi (FOC) – pośrednie (IFOC) i bezpośrednie (DFOC), struktury układów, optymalizacja parametryczna regulatorów. Bezpośrednie sterowanie momentem (i strumieniem) silnika indukcyjnego (DTC) – struktura układu, optymalizacja parametryczna regulatorów. Sterowanie silnikami bezszczotkowymi prądu stałego (BLDC) – zasady komutacji 6-cio stopniowej, układy z czujnikami Hall’a i bezczujnikowe, model matematyczny, struktura układu. Sterowanie silnikami synchronicznymi z magnesami trwałymi (PMSM) - model matematyczny silnika, struktura układu, optymalizacja parametryczna regulatorów dla metod IFOC, DFOC, DTC. Układy bezczujnikowe.


Kaskadowa struktura regulacji napędem prądu stałego 18 kW. Optymalizacja i badania symulacyjne kaskadowej struktury regulacji. Sterowanie polowo zorientowane silnikiem indukcyjnym. Regulacja prędkości kątowej i prądu (momentu) silnika BLDC. Sterowanie polowo zorientowane PMSM. Obserwatory prędkości kątowej.


1. Ciepiela A.: Automatyka przekształtnikowego napędu prądu stałego. Wyd. AGH. 1992. 2. Bisztyga K.: Sterowanie i regulacja silników elektrycznych. Warszawa, WNT, 1989. 3. Sieklucki G.: Automatyka napędu. Wyd. AGH. (w druku) 4. Tunia, H. Kaźmierkowski M.P.: Podstawy automatyki napędu elektrycznego. WNT, Warszawa 1983 5. Orłowska - Kowalska T.: Bezczujnikowe układy napędowe z silnikami indukcyjnymi. Oficyna Wydawnicza Politechniki

Wrocławskiej. 2003

Wymagane wiadomości z zakresu Zagadnienia z maszyn elektrycznych i podstaw automatyki

Forma zaliczenia przedmiotu Egzamin



Napęd elektryczny, silniki elektryczne, regulatory, optymalizacja parametryczna, sterowanie polowo zorientowane, bezpośrednie sterowanie momentem,

Download - Nazwa Wybrane zagadnienia teorii obwodów - eaiib.agh.edu.pl · Zbiorowa: Zbiór zadań i przykładów z dynamiki maszyn i systemów elektromechanicznych. Skrypt AGH 949 Wymagane

Top Related