Download - Double Dutch - Dutch Business Association Vietnamdbav.org.vn/wp-content/uploads/2014/03/Double_Dutch_1.pdf · this first edition of Double Dutch. I thank all those volunteers who

Double Dutch

Condex, yellow pages for construction

Double Dutch

Op de valreep, 10 vragen aan Kees & Gerrion

‘Welterusten mijnheer de president’boekbespreking

New company in TownSmartkids opent

Queen’s DayComing up

Vraag & aanbod

Dutch Business Association Vietnam

│double dutchnr1 2007 april

colofonDouble Dutch is a magazine of the Dutch Business Association Vietnam.It appears 4 times a year.

EditorsJanneke [email protected] [email protected] KruseTranslationMarleen [email protected] next issue:May 15th 2007

DBAVPeter KerckhaertAlex ThomsonMarieke NieuwaalDerk SchepMireille KoddenTau van NgoMark van den Assen

New members can contact Mireille Kodden [email protected]

Nederlandse VerenigingMireille [email protected]

Netherlands Alumni Network Vietnamwww.nanv.com.vn

Consulate general of the Netherlandswww.mfa.nl/[email protected]

Postal address:C/o Consulate General of the Netherlands19/F Saigon Tower29 Le Duan Boulevard, District 1Ho Chi Minh City

2 DOUBLE DUTCH 2007│1

working3 From the President4 My company Chris Duthill about Condex

5 New company in town Joke Otter about Smartkids

6 My company Jan Somers from Hanoi

7 8 Return A report about the come back from a Vietnamese refugee

9 NANV

working in Vietnam

living in Vietnam10 Van de redaktie

De Nederlandse Vereniging

11 Op de valreep 10 vragen vragen aan Gerrion en Kees van Helvoort

12 Even voorstellen Brechje Brouwer en Frank van Eijs

13 Boekverslag Ton van Zeeland‘Welterusten mijnheer de president’

14 Twee stagiaires in SaigonNiels Velderman en Raymond van Wasbeek

16 Schoolreisje van de Nederlandse SchoolEvelien Kerckhaert vertelt.

17 Sinterklaas op bezoek in Saigon!18 Foto verslag Sinterklaas19 Vraag en aanbod 20 Terug

Het verhaal van een economische vluchteling terug in Vietnam

16 10

13

4

On 27th March the DBAV Annual General Meeting 2007 was held at the Hyatt hotel and a quorum of members was in attendance to conclude all procedures on the agenda. An overview of the activities 2006 was given by the parting board, specifically noting the many personnel changes, including 3 mutations in the post of Secretary and the parting of 2 board members during the term. This was followed by a presentation by the treasurer, Mr. Peter Kerckheart. It was noted that the costs of the foundation of the Netherlands Alumni Network Vietnam (NANV) constituted a large share of the expenses, the accounts were unanimously approved and adopted by the assembly.

Mr. Boris Dongelmans of NESO Vietnam made a presentation of the progress made by NANV and mentioned that approximately 280 Alumni are now registered with the NANV database. He also noted that only a few inquiries were made by DBAV companies for staff recruitment through the NANV services. Earlier the Chairman had accounted his very positive experience with the successful identification and recruitment of certainly 2 quality staff members while a possible third is pending. This positive experience is due to the high quality and good motivation of the applicants. The NANV needs to do much more to promote its highly useful HR services and facilities among the DBAV members and Mr. Dongelmans committed to that.

Of the 2006 board Peter Kerckheart and Alex Thomson stood for re-election. In addition there were 4 new candidates for the new 2007 board, being Marieke Nieuwaal, Tao Van Ngo, Mark van den Assem and Derk Schep, all young and enthusiastic, promising new impetus to the DBAV board.

The Consul General, Mr. Ton van Zeeland highlighted several activities and events where he expected close cooperation between the DBAV and the representations of the Dutch government in Vietnam.

Through a sound base of DBAV members and remaining healthy finances the DBAV is now stable and healthy. In part due to the above mentioned personnel issues the activities in 2006 were not as frequent as could have been. Nevertheless, the NANV was born and the initiative for the new DBAV magazine resulted in this first edition of Double Dutch. I thank all those volunteers who were active in bringing the DBAV back on track in 2005 and who continued in 2006, such as Gerrion van Helvoort, René de Roos, Titus Plooij, Iman Stratenus, Alex Thomson and others, as well as the various Secretaries that have served the DBAV. The excellent support and working relationship with the Dutch government in Vietnam must also be mentioned and in particular our Consul General, Mr. Ton van Zeeland, whose constructive efforts and support were fabulous. Last but not least: the support of the DBAV members made everything possible, for which a heartfelt Thank You!

As parting Chairman I wish the new DBAV board all the best.

Chris Wijnberg.

DOUBLE DUTCH 2007│1 3

working workingworking

Chris Wijnberg

LIVING & WORKINGFocus points of the DBAV

1. Promote the active ex-change of practical Vietnam experiences between the DBAV members.

2. Regular evening gather-ings.

3. Organise topic specific information events, such as luncheons and/or dinners with presentations.

4. Maintain and further develop relations with the representations of the Dutch government in Vietnam, such as active promotion / participation in upcoming trade missions, Holland pro-motion events and provide further assistance where beneficial to the members.

5. Activate, maintain and promote website.

6. Develop and promote the new quarterly publication in close cooperation with the Nederlandse Vereniging committee of the DBAV.

7. Promote awareness of Netherlands Alumni Network in Vietnam as a quality HR source.

8. Stimulate and monitor EuroCham in the interest of DBAV members.

9. Establish a structure for maintaining frequent contact with other Dutch business organisations in the region.10. Identify and support a meaningful charity in Viet-nam.

All DBAV members are here-with invited to make any further suggestion to the above activities and can do so either during this Annual General Meeting or by email to [email protected]


CONDEX (Construction Index) aims to become the most comprehensive information service provider for the Vietnamese construction industry. It will offer a complete range of business-to-business products and services through several different mediums including websites, printed directories, cd roms, network events and hopefully in the near future as co-organizer of trade fairs and other business events.

Our website will function as a user friendly bi-lingual internet portal and intends to provide services such as database search, useful links, HR search functions, an online marketplace on which relevant products and services may be offered, etc. Future plans include expanding our services to the ASEAN region.

The 1st edition of the CONDEX Directory will be published in June 2007 and will be Vietnam’s most complete directory of building products and services. The directory provides a common marketplace for the Vietnamese construction industry – offering an ideal Business to Business platform for developers, manufacturers, suppliers, agents, distributors, architects, contractors and professional service providers.

The company behind CONDEX is medialink co. ltd. a new media company established in 2006 specialized in providing effective marketing and information services to enhance our customers’ business objectives by helping them to promote themselves through our portfolio of print, web and digital products. With strategic media partners throughout South East Asia, medialink will bring together the region’s buyers and sellers, helping to link and expand their respective markets.

The 1st edition of the CONDEX Directory will cover South Vietnam, the 2nd edition (2008) will include Hanoi as well. Currently, the company has 3 shareholders (1 Vietnamese, 1 Viet Kieu , 1 Dutch) and a team of 16 employees.

Christian Dutilh

Christian Duthill CONDEX, the Yellow Pages of Construction

working workingmy company

living livingworkingworking


new company in town

On the 2nd of October 2006, Joke Otter opened a childcare centre in An Phu (District 2).Double Dutch interviewed her.

DD: What can you tell about your professional background and your idea of opening a childcare centre?

Joke: I studied pedagogy in the Netherlands. In Holland I have been working during 10 years with children with “special needs”. After that, I have been managing a kindergarten/child care centre in Holland for about 7 years. During all these years working with children I developed my own pedagogic vision and dreamed about starting my own care centre. For my husband’s career we moved in 1981 to England, spent almost 3 years in Poland and in 1996, we moved to Vietnam. The first 6 years in Vietnam I mainly enjoyed living in Asia and was involved in several charity programs. In 2002 I started my part-time job as a teacher in the British International School. But the idea of opening my own child care centre remained and in 2004 I started the paperwork, the licensing, the pedagogic principles, found an appropriate location, started buying toys and educational materials etc. etc.

DD: What is the difference with other existing childcare centres or schools in HCMC?

Joke: SmartKids has defined its pedagogic objective as: “ To promote positive development of children, by bringing them, under professional care, together in groups, in special child oriented surroundings all in close cooperation with parents”. My pedagogic vision is a mixture of different philosophies ; Montesori, Steiner and Reggio Emilia. I

mainly noted that in many pre-schools or child care centres the young children are often under too much pressure. My main concept is that as every young child is developing in a different way and in his own rhythm, we need to offer place where a strong emphasis is given on the individual social and emotional development of the child. There is still a focus on the learning aspect but this is build in the daily program where the children will learn a lot by playing but always without pressure.

DD: How long did it take you to open the center?

Joke: My company is a 100% foreign owned company. It wasn’t easy to start up this centre ; especially the licensing part. The whole process took about 2 years, this included the licensing, the complete redesigning of the building, the pedagogic curriculum, the website (www.smartkidsinfo.com), leaflet and the so called technical explanatory document or business plan. The license related premises papers caused actual most of the problems as the company we are renting the premises from did not have the right paper work. Eventually in October 2006, I started the centre with only 2 children. Now we have 35 children.

DD: What about the organisation of SmartKids?Joke: The centre is accessible to children from 18 months till 6 years old. The groups are split in 2 age groups; 18 months till 3 years and 3-6 years. Every group is maximised with 18 children and has one professional “foreign teacher” and one teacher assistant; for the young groups every teacher has 2 assistants.

The group size and child friendly building design are all a part of the same child oriented philosophy. SmartKids is our own brand and not a franchise from abroad and with SmartKids we strongly believe to offer a one off a kind child care in Vietnam.

DD: What are your plans for the future?

Joke: The An Phu SmartKids centre has a capacity for maximum 72 children. Of course, if SmartKids continues to grow, my dream would be to gradually open more centres in other parts of the city or in other parts of Vietnam, but offering the same concept and execution will be essential.In March I also started a “mother tongue program” in the afternoons for 3-6 year old children. For the moment I have a group for Dutch speaking children every Monday and on every Wednesday we have a German group. The idea is to sing, tell stories and socialize to keep up the mother tongue language and culture of those children who are mainly in an English speaking environment.

For all information, please contact Joke Otter(Yoko) at 0903957316

Joke Otter CHILD CARE CENTRE SMARTKIDS

sm rtkidsInternational Child Care Centres

my company


HANOI – Jan Somers (66) has been working outside of The Netherlands for 46 years, especially in textile and preferably in countries that are yet to be developed. This is how he ended up in Vietnam some twenty years ago. At that time he was manager for a German employer in Sri Lanka. He asked Somers if he would be interested in setting up a new company with him in Vietnam.

‘In 1986 there was absolutely nothing in Vietnam,’ tells Somers. The country was still in the aftermath of the war against the Americans. Slowly but surely he managed to get the production going. Problems with the government were solved and machines started to run.Still the first couple of years were problematic. Shipping of goods, for example, was difficult because only once every 6 weeks a boat stopped off. Most trade went through Hong Kong. Hardly any official trade relations with the West existed.In 1991 Somers took an important step. Until that moment he always had to work with a local business partner, but in that year,

Somers was the first person in Vietnam to start up a fully foreign enterprise. One of the conditions was that he had to move his production from the, industrially more developed, Saigon to Hanoi.

The production stepped up fast enough, the problem was in the foreign textile quota. ‘State enterprises were given priority at distribution, next were the Vietnamese private enterprises, then the joint ventures and lastly the fully foreign businesses.’

My wife handles most staff matters, she is better at that. The relations with the staff and the government are fine, says Somers.‘I pay quite well. The minimum wage is $ 55 per month. On average, I pay $ 70, but a real good seamstress can make more than $ 100 working for me.’ So far Somers has never experienced a strike.

Of course low wages are an issue. For that reason Somers is happy that his factory is situated some 50 kilometres out of Hanoi. ‘Land is cheaper here and wages are lower.’

Recently the wages have been under some pressure as ‘more businesses make their way here.’ The factory runs at full capacity; some 340.000 garments per month are sold, mainly abroad. The biggest and first customer is Hema. With clients like Renault, TNT, KLM, KPN, Arriva and NS (Dutch Railways), Somers is especially big in industrial clothing. He specialises in shirts and coats.Does Somers have plans for the future? ‘Certainly. Now that Vietnam has joined the World Trade Organisation, I see more

opportunities for export to the United States. If this really works out well, and I can lay my hands on part of the quota for the US, plans for a fifth factory, with governmental approval, are ready.

At the age of eighteen, the Dutchman left for South Africa in order to follow a training in the mining industry. His first job in textile was in Tanzania, after that he led a shirt factory in Malaysia. He then started factories in Hong Kong and Sri Lanka. Vietnam seems to be the final destination for the 66-year old. ‘I’m happy to leave adventures in new developing countries to my sons.’


workingworking

workingMY COMPANYJan Somers

‘SHIRTS AND COATS FROM VIETNAM FOR EUROPE’

This article is quoted from ‘Het Financieel Dagblad” January 17, 2007 written by Martin Kuypers. Original title: ‘Hemden en jasjes uit Vietnam voor Europa’

It has been edited for this maga-zine.

‘In 1986 there was absolutely nothing in Vietnam.’

my company

Biothane is one of the world’s leading companies in the application of anaerobic and aerobic technologies for industrial wastewater treatment. Biothane is the developer and exclusive owner of the anaerobic Biobulk ® CSTR, Biothane® UASB and Biobed ® EGSB technologies.

Biothane markets these technologies and its systems worldwide through a network of licensees and agents. Our organization has offices in the USA (Camden NJ), the Netherlands (Delft), United Kingdom (Manchester), Indonesia (Jakarta), and China (Shanghai).

Biothane Asia Pacific was established in Indonesia in 1995 to serve the Asian and Australian market. Projects undertaken range from full Turnkey supply to limited scope as supplier of process technology, design, engineering, services and key-equipment.

Biothane is currently looking and expanding its business in Vietnam. Our technology is being implemented in a

paper mill in Tanh Hoa District, Long An Province which is currently under construction. We are continuously seeking Vietnamese business partners to undertake projects in Vietnam.

Throughout the world Biothane has supplied more than 450 anaerobic wastewater treatment plants, we are a global leader in this area.

Among the field of applications are the following industries

• Breweries (e.g. Heineken, Anheuser Bush, Asahi, Carlsberg, Modelo, Baltika)

• Beverages (e.g. Coca Cola, Pepsi Co)

• Chemical Industry (Dupont, Eastman, Shell, DSM, Formosa Plastic, Bayer)

• Fermentation industry (Alcohol, yeast, Citric acid)

• Food industry (Sugar, Potato, Starch, Dairy, Confectionery and others)

• Pharmaceutical (Penicillin)• Pulp & Paper Industry (Wood

pulp, Cardboard, Recycle paper)

The main benefits of anaerobic treatment can be summarized as follows:

• No aeration energy required; low power consumption

• Low surplus sludge growth; low nutrients demand

• High volumetric loading rates; compact installation, small area required

• Biogas production; energy source for factory applications like boilers.

Hence a low cost pre-treatment method, which can effectively reduce large COD loads against low operating costs.

Aerobic post-treatment will normally be required to meet local discharge limits. After implementing anaerobic pre-treatment these can be designed significantly smaller as compared to full aerobic treatment, which results in less power consumption for aeration and lower overall sludge production.

Should you require additional information regarding Biothane technologies please contact us at [email protected]


workingworking

workingMY COMPANY

Jeroen Hehuwat BIOTHANE ASIA PACIFIC


workingworkingBack in vietnam documentary

Mr Bui is back home. In 2002 Mr Huu Nghie Bui and his wife Mrs Truc Mai Thi Truong de-cided to go to The Netherlands to find a job; friends had told them that The Netherlands was a ‘human’ country where it should be possible to obtain a residence permit.Being the youngest of a family of three sons, Bui felt respon-sible for his parents’ suste-nance. He had been working for seven years already but his income was, despite his di-ploma in Business Administra-tion, not sufficient. In addition to this he and his wife wanted to start a family and secure a good education for their future child(ren).

Once arrived in The Nether-lands they went straight into the refugee-circuit. They tried many refugee camps and even-tually ended up at the Refugee Centre of the Catholic Church in Helmond.They lived there for three years and made friends among the social workers as well as the other refugees in the centre. Many nationalities lived togeth-er, Dutch was their common language.Twice a week they had Dutch classes and they took this real-ly seriously, until their last day in The Netherlands. They want-ed to seize every opportunity to obtain a residence permit.For a while they thought that their son, who was born in The Netherlands, would auto-matically be given the Dutch nationality, but this hope was based on a misunderstanding at the Register Office.Mai had been converted to the Catholic Church and was doing

voluntary work, such as clean-ing the church.

They were not allowed to work, otherwise they would risk los-ing their benefit of € 30,- per week. Unfortunately they did not manage to obtain a resi-dence permit, nor were they lucky enough to see a General Pardon for refugees happen in The Netherlands. As a result, the Bui family returned to Ho Chi Minh City in January 2007.

During their last three months in The Netherlands, the ups and downs of Bui and Mai were followed by Roy Dames(*) and Miek Hehenkam, documentary makers producing a series of four portraits of refugees who had to return to their country of origin. Bui and Mai’s home-coming and their first two weeks in Ho Chi Minh City were closely followed and filmed by Roy and Miek.

In one of the excerpts Bui and Mai exchange experiences with Nicole Salverda and Hilde Hoogwaerts, two Dutch women who live and work in Vietnam:“Bui and Mai live together with Bui’s parents in a small house in an alley in District 3, outside the sickly smell of disposed food and fish and drain water. There are food stalls, street-traders with vegetables and fruits, children at play, mo-torbikes and on a stool with a

typewriter in front of him, a letter-writer is awaiting his cos-tumers. Inside, the family warmly wel-comes us. Dutch is the lan-guage used, Mai and Bui are still very much trying to come to terms with all their Dutch experiences.They miss their friends and want to continue to study the Dutch language.Their dream to earn money in The Netherlands in order to give their family a better fu-ture fell through, but not a bad word about The Netherlands from their lips.It is still unclear to what ex-tend they can use their Dutch experience in setting up their new life in Vietnam. They would love to get back to work, preferably with Dutch people. Mai would like to work as a do-mestic helper or in a shop.We see a modest new motor-bike and a washing machine, which they could afford to buy from their so-called ‘repatria-tion bonus’.”Roy and Miek will come back to see the progress of this young family in May 2007. The docu-mentary ‘Terug’ (Returned) will be broadcast by NPS on Net 3 (Dutch TV) in October 2007.

If you are interested in Bui’s CV, please contact Hilde Hoog-waerts at [email protected].

(*) Roy Dames is a famous film maker; he made more than 20 pro-ductions including ‘Ik ben Jantie’(I’m Jantie), ‘Meiden van de Keileweg’(Girls from the Keileweg) and ‘Ik ben Mo-hammed’ (I’m Mohammed). The latter was nominated for the Gouden Kalf (a Dutch TV award) in 2005.


Hilde Hoogwaerts THE RETURN OF MR HUU NGHIA BUI

If you ask me whether I am happy to be back in Vietnam after spending 5 years in the Netherlands? Yes, I am happy to say that the time spent in the Netherlands has been the most beautiful period of my full-grown life. As a matter of fact, I left the Netherlands with mixed feelings. Sometimes I wish I couldlive in a country where people are a mix be-tween Dutch and Vietnamese societies. One is of a too well-organized and efficient society compared to the other which is a chaotic and impulsive one.

Upon arriving in Wageningen, the Netherlands, after making appointments through email and telephone, I could get my flat contract by the SSHW, got a bank account at the Rabo-bank and residential registra-tion at immigrant police office within 2 hours of one after-noon. While last June in Ho Chi Minh city, it took me almost one and half months to only change my driving license from the Netherlands to Vietnamese (an international driving license is not valid in Vietnam). In total, I had to pass through 5 dif-ferent offices, sum of waiting time (for only waiting and do-ing nothing) approximately 12 hours. At the Traffic Office were many papers on a bulletin board that confused you once you tried to understand them (even in Viet-namese language) After know-ing what the procedure was, I started my journey: first I went to the State Notary office to ask if I could have my driving license translated from Dutch into Vietnamese. they guided

me to do it at the Dutch Con-sulate. Here they translated the documents from Dutch into English within one day. After this I went to the Foreign Affair Service to have a confirmation on my translated driving li-cense. This took me 4 days. Fi-nally I went back to the Notary to have my now Dutch-English driving license translated into Vietnamese. This took me an-other 5 days. Holding all pre-cious papers, I returned to the Traffic Office to submit them all. After 4 hours waiting, I received a refuse as my docu-ments were still not enough! The explanation was shocking: “you need a document that proves you need your Dutch driving license in future. Oth-erwise the license will be de-stroyed under the regulation of the Traffic Office”.

In the Netherlands I think each single officer is serious for what they are doing and in-vest fully to their work, discuss thoroughly all relevant matters before they receive their cli-ents. While in Vietnam, officers mix their public duty with their private interests, invest almost too little to their knowledge about tasks they are carrying.

Finally I could hold both my Vietnamese and Dutch driving license. Thanks to the patient ability that I inherited.

However, after all suffers, I started to be happy living in Vietnam again. The deeply truth for my happiness is of my Vietnamese food. In the Neth-erlands, daily meals are kind of formula as their constancy for soup, bread, cheese, ham,

jams, salad, and so on. Often soup are from cans or powder after mixing with fixed amount of water, few minutes cooked on fire then it could be served. I supposed that every house-hold is eating the same taste. Also, opening hour of shops is a frustration. Every one rushed into market on Saturday to buy food for the rest of the week? The whole week meals are al-ready programmed.

Respect to way of dressing, I have the feeling that the Dutch women look after their outlook only when they grow old. I en-joyed watching many old Dutch ladies in their elegant suits and well-groomed hair but not with younger Dutch women.

To end this piece of thought, I can assure you that the spon-taneous way of doing and living here in Vietnam could benefit your live once you would know how to deal with it.

workingworking

working

workingThuy Huynh WAGENINGEN UNIVERSITY ALUMNA



Hilde Hoogwaerts & Janneke Dufourquet

Woord vooraf

livingliving

Janneke & Hilde

???

?

?

This space is re-served for compa-ny advertisement.

Are you interest-ed?

Please contact secretary@dbav.

org

whole page, half page or quarter

page

Please contact secretary@dbav.

org

?

Welkom bij het eerste nummer van Double Dutch, het tijdschrift van de Dutch Business Association Vietnam en de Nederlandse Vereniging. De uitdrukking Double Dutch betekent volgens het woordenboek:

1) de moeilijke versie van touwtje springen, waarbij twee touwen tegelijk in tegenovergestelde richtingen gedraaid worden

2) onzin uitkramenDe redaktie beoogt er in tegenstelling tot de twee betekenissen echter een duidelijk en informatief tijdschrift van te maken, en de bedoeling is dat Double Dutch 4 keer per jaar verschijnt.

Het eerste gedeelte is in het Engels om de niet-Nederlandse leden binnen onze gemeenschap ook te kunnen bereiken. Het gedeelte van de Nederlandse Vereniging is echter op veler verzoek in het Nederlands gelaten.

Het thema van deze eerste editie is Wonen & Werken in Vietnam, we laten weer nieuwkomers aan het woord, evenals stagiaires van het Nederlandse Consulaat Generaal die vertellen over hun ervaringen met ‘wonen in Vietnam’.

In de rubriek Vraag en Aanbod kunt U een oproep plaatsen onder de noemer van: Gezocht, Aangeboden, etc. Verder bieden we U een voorproefje van de documentaire van Roy Dames die in Oktober bij de NPS op de Nederlandse tv te zien zal zijn. Nicole Salverda en Hilde Hoogwaerts spraken met twee uit Nederland teruggekeerde Vietnamese vluchtelingen. Hun poging om de status van economisch vluchteling te verkrijgen in Nederland is mislukt en zij zijn gedwongen om terug te keren naar Vietnam.Op de Kids Pagina bijt als eerste Evelien Kerckhaert de spits af met een verslag over het schoolreisje van de Nederlandse School Saigon. We hopen in elk nummer van Double Dutch een andere scholier aan het woord te laten, dus jullie krijgen allemaal een kans! Sta jij ook op de foto met Sinterklaas? Kijk snel op bladzijde 18! De volgende editie, die in juni uit zal komen, zal in het teken van Charity in Vietnam staan. De redaktie is hiervoor op zoek naar ervaringen binnen het charitywezen in Vietnam, zowel vanuit de professionele sector als van de vrijwillige kant, zij het van de jeugd of de volwassenen.We willen hierbij nogmaals Gerrion van Helvoort bedanken voor al het werk dat zij in de afgelopen paar jaar voor SaigoNL, de voorganger van dit blad, verricht heeft. Lees haar reakties op onze vragen voor vertrekkers in Op de Valreep.De redaktie wenst jullie veel lees plezier en is erg benieuwd naar eventuele reakties!

NLSamenstelling gezin?Kees, Gerrion en Emma & Babette.

Hoe lang hebben jullie in Vietnam gewoond?Van oktober 2003 tot en met december 2006, ruim drie jaar dus.

Wat wordt de volgende bestemming?We gaan terug naar Nederland.

Wat ga je het meeste missen?Het altijd buiten kunnen zijn. Het was de eerste weken in Nederland behoorlijk wennen om je warm aan te kleden voordat je naar buiten gaat.Daarnaast missen we het ook dat je in Nederland niet voor een habbekrats buiten de deur kunt eten. Maar we genieten hier wel weer van het lekker lang tafelen.

Wat is je meest positieve ervaring met de Vietnamese cultuur?De gedrevenheid van de Vietnamezen om hun doelen te bereiken. In Nederland zou niemand op zaterdagavond of op zondag een cursus Engels gaan volgen.

Wat is je meest negatieve ervaring?De inbraak in ons huis toen we pas een paar weken in Vietnam woonden. We kunnen om het hele voorval wel lachen hoor. We zullen het sporenonderzoek van de politie niet snel vergeten, een invasie van 15 politiemannen. Men deed keurig handschoenen aan om vingerafdrukken te nemen, helaas waren de vingers van de handschoenen helemaal kapot.

Zijn je verwachtingen die je destijds had toen je naar Vietnam kwam, uitgekomen?Onze verwachtingen zijn overtroffen. Zo had ik bijvoorbeeld twijfels over de verkrijgbaarheid van babyspullen zoals luiers en formula (Emma en Babette waren zes maanden oud toen

we in HCMC aankwamen) maar dit is nooit een probleem geweest. Ook de kleine expat gemeenschap hebben we als positief ervaren. Wat is je favoriete restaurant in HCMC en wat bestel je daar meestal?We hebben niet echt een favoriet restaurant. Er is zo’n grote variëteit: van heel, heel goedkoop tot duur en van Westerse tot Aziatische keuken. We vonden het leuker om iedere keer naar een andere restaurant te gaan dan om steeds naar hetzelfde restaurant te gaan.

Heb je nog een leuke winkeltip?Het is altijd leuk om in Cho Lon rond te lopen en je te laten verrassen door het aanbod. Onvoorstelbaar wat daar allemaal verkocht wordt.

Wat vind je de leukste vakantiebestemming in Vietnam. Voor ons staat Hoi An nog steeds met stip op nummer 1.

Welke souvenirs heb je nog gekocht de laatste paar weken in Vietnam?Omdat we zeven jaar in Azië gewoond hebben, zijn familie en vrienden al rijkelijk voorzien van souvenirs. Wel hebben we nog fröbel spullen voor de meisjes gekocht.

Wat is het leukste feest dat je hier hebt meegemaakt?Ik vond de avond met Karin Bloemen in Bop een hele leuke avond. Er heerste een intieme sfeer, iets ander dan een grote theaterzaal in Nederland.

Tenslotte: nog enig advies voor de achterblijvers?Geniet ervan! Ik denk dat weinig landen kunnen tippen aan Vietnam.

living livingworkingworking


wonen in vietnamop de valreep

Gerrion en Kees van Helvoort gaan terug naar NL

living

31C Ly Tu Trong Street, District 1, HCM t: 823 8851 f: 823 8852 : [email protected]

www.saigonvan.com

You can rest your relocation safely upon Saigon Van’s shoulders.

living livinglivingwonen in vietnam even voorstellen

Samenstelling gezin (naam/leeftijd) Ons gezin bestaat uit : Frank van Eijs, Brechje Brouwer en Taavi (9 maanden) Wie of wat brengt je naar Vietnam?De reden is Frank’s werk; Frank heeft een voetbalmakelaarskantoor opgezet in Ho Chi Minh City. Ook zou Frank hier dan nog 1 of 2 jaartjes zelf kunnen voetballen.Hoe lang zijn jullie hier inmiddels al en hoelang verwachten jullie te blijven?Wij zijn nu 6 maanden hier en ik heb geen idee hoelang we hier zullen blijven.Is dit de eerste keer dat jullie in Vietnam zijn? Eigenlijk hebben wij overal al een beetje gewoond. Schotland, Duitsland, China, Nieuw-Zeeland en Vietnam. Wat zijn de verwachtingen van jullie verblijf in Vietnam?Twee jaar geleden woonden we al een jaar in Hanoi dus we wisten wel wat ons hier te wachten zou staan. Hoe zijn de eerste ervaringen?

Het is gewoon druk en chaostisch en dat heeft ook weer zijn charme.Wat mis je het meest uit Nederland?Mijn familie, vrienden en de terrasjes.Wat mis je het minst uit Nederland?Het weer, agressie. Wat heb je nog extra ingekocht voor jullie verblijf in Vietnam en waarom?Niks speciaals.Wat is het item in je container wat je zeker niet zou willen missenLieveheers magneetbeestjes.Willen jullie Vietnamees gaan leren?Nog geen idee, maar we proberen wel de meest gangbare woorden in het Vietnamees te leren, gewoon op straat.

Brechje Brouwer & Frank van Eijs


French Cartonnage

Design your own decorative box with easy to follow steps in a fun and creative one-day-workshop.

Small group classes upon request.

call Hilde for more information at 0903 027 397Website: www.cartonnageasia.com

livingliving

livingliving livingboekverslagWelterusten mijnheer de president

Rimko van der Maar, Welterusten mijnheer de president Nederland en de Vietnamoorlog 1965-1973 (Boom, z.pl, 2007) 294 blz., geillustreerd, proefschrift. Prijs Euro 19,90.

In december 1972 was schrijver dezes getuige van een bizarre Rooms-Katholieke Kerstnachtmis. Alle kerkgangers waren emotioneel en ik stond voor de Heilige Mis buiten als 17 jarige akoliet (soort senior misdienaar)in vol Katholiek ornaat, pamfletten uit te delen tegen de bombardementen op Hanoi en Noord-Vietnam. Want daar draaide deze Kerst om.Velen waren geschokt en verontwaardigd. Nederland was totaal gepolariseerd, verward en in zichzelf gekeerd. Tijdens de Nachtmis werd er veel over vrede gesproken en bijna iedereen voelde in de kerk de verontwaardiging en spanning. Er was helemaal geen vrede op aarde en het Nederlandse volk leed er met volle teugen onder.

Rimko van der Maar beschrijft, meer nog dan hij analyseert, de politieke en maatschappelijke ontwikkelingen rond de Vietnam-oorlog. In 1965 was deze oorlog een zaak van de politiek, met name of bijna alleen met minister Joseph Luns van Buitenlandse Zaken, als hoofdrolspeler. De houding van Luns maakte veel protest los in later jaren. Toen gingen de media, met name de televisie, zich ermee bemoeien en maakte ook in ons land de Vietnam-Oorlog tot de eerste echte media-oorlog met alle invloed die daarvan uitging.De Nederlandse regering bleef altijd achter de Vietnamoorlog staan. Al dan niet onder Ameri-kaanse druk en af en toe ook met het Tweede Wereldoorlog-argument van de bevrijder achter de hand bleven de Nederlandse kabinetten Ame-rika steunen, zij het met steeds meer al dan niet openlijk geventileerde kritiek of nuancerin-gen. Minister van Buitenlandse Zaken Schmelzer protesteerde in 1972 bij de VS tegen de Kerst-bombardementen. Dit had echter tot doel de publieke opinie niet nog meer openlijk anti-Viet-namoorlog respectievelijk anti-Amerika te laten worden. De regering maakte zich wel zorgen over de publieke en maatschappelijke kritiek op de oorlog, maar probeerde door toezeggin-

gen en bredere initiatieven. De ‘Vietnam-bewe-ging’ leek een invloedrijke spe-ler, of toch niet? Rimko van der Maar nuanceert de invloed al-thans kracht van de Vietnam-beweging. Deze was versnipperd, eigenlijk maar een paar jaar echt actief en werd door brede lagen van de bevolking nauwelijks serieus genomen. Maar in de tijd van tomeloze polarisatie koos men zonder veel nadenken en zonder veel harde informatie voor de kant van het communistische Noord-Vietnam‘Vietnam’ was veel meer een exponent van de algemene maatschappelijke onvrede en frictie die zich vanaf de jaren zestig, met name vanaf het huwelijk van Beatrix en Claus, deed gevoelen. Provo, milieubeweging, medisch comité Nederland-Vietnam, witte fietsen, de bezetting van het Maagdenhuis, Karl-Marx-universiteit te Tilburg, het waren allemaal uitingen van protest, onmacht die gevoeld werd en onzekerheid. De na-oorlogse generatie had definitief het toneel betreden en zou er voorlopig niet meer af gaan komen.Na 1975 leek de Nederlandse bevolking, en niet alleen die, opgelucht. Vietnam was een land geworden en nu zou alles beter gaan.In 1977 drongen berichten door over de situatie in Vietnam, de eerste bootvluchtelingen kwamen ook in Nederland aan en de sympatsanten van Noord-Vietnam raakten in verwarring. Van der Maar wijdt een aparte ‘epiloog’ aan deze periode die in feite buiten zijn dissertatie valt. Later werd de Ontwikkelingsrelatie met Vietnam beeindigd en de ambassade in Hanoi gesloten. Niemand, zeker het parlement, maakte zich hier druk om: de sympathie voor Vietnam was van huizenhoog tot een dieptepunt gezakt.Van der Maar beschrijft de ontwikkelingen zeer nauwgezet. Tot een analyse of verklaring komt hij niet echt. Maar het boek geeft de jongere lezer een goed beeld van de roerige jaren met ‘Vietnam’ als middelpunt of exponent en de oudere lezer veel herkenning en af en toe een correctie op het selectieve geheugen!

Ton van Zeeland


Van juli 2006 tot februari 2007 liepen Niels Velderman en Raymond Wasbeek stage bij het Consulaat Generaal. Zij deden in het kader van hun studie aan de rijksuniversiteit Groningen onderzoek naar respectievelijk de gekoelde goederen transportsector en naar de afvalwatersector in Vietnam. Hieronder een kort verslag van hun blik op ‘wonen in Vietnam’.

living livinglivingwonen in vietnam stagiare in saigonVan juli t/m januari ‘07 heb ik zeven maanden mogen ervaren wat het is om te wonen en te werken in Vietnam. Ik was totaal onbekend met Vietnam, maar kon van te voren niet weten dat ik zo’n leuke en prachtige tijd zou meemaken.Ik ben naar Vietnam gekomen om mijn afstudeeronderzoek

uit te voeren bij het Nederlandse Consulaat-generaal. Naast alle werkzaamheden voor -en naast mijn onderzoek heb ik nog genoeg tijd gehad om de culturele kant van Vietnam te leren kennen, en dat heb ik geweten. Al vrij snel heb ik samen met mijn collega een huis gehuurd midden in een typisch Vietnamees steegje in district 10. De eerste weken (en eigenlijk mijn hele tijd daar) vonden de mensen in de buurt het erg interessant om twee lange jonge westerlingen in hun straat te hebben wonen. Het vergde de nodige aanpassingen om te kunnen aarden in de buurt. Woorden als ‘hello’ en ‘what’s your name’ kreeg ik iedere dag te horen wanneer ik bijvoorbeeld een broodje ging halen bij de lokale bakker. Gelukkig zijn Vietnamezen best begripvol en waarderen het erg wanneer je enkele woorden Vietnamees kunt. Ook handig tijdens het onderhandelen trouwens...Er zijn veel zaken geweest

waarover ik me heb verbaasd, maar tegelijkertijd ook van heb genoten. Neem alleen het bestellen van water. Ik ging dan naar de lokale AH To Go en wees daar water aan. Vervolgens werd er door 4 vrouwen van middelbare leeftijd een hoop geschreeuwd en vingers in de lucht gehouden. Ik lachte dan vaak maar en wachtte geduldig totdat er een brommertje voor ons huis verscheen met vijf 21-liter vaten erop samengepakt. Kerel als ik ben zette ik deze dan binnen en gaf haar dan de lege retour. Een andere vrouw duwde ik dan de nodige Dongs in de handen, maar niet voordat ze uitgebreid heeft staan neuzen in de keukenkastjes en viermaal over van alles en nogwat heeft staan lachen. Ook generen ze zich niet om uitgebreid naar binnen te loeren wanneer de deur onverhoopt open is blijven staan. Wanneer je ook nog bezig bent achterstallige strijkwerkjes weg te werken is de hilariteit alom en worden er snel meer mensen bijgehaald. Bam, deur dicht. Iets anders waar ik niet omheen kon waren de vele

kinderen! Overal zijn ze en in alle soorten, lengtes en brutaliteiten, of is het sociale interesse? Ik heb in ieder geval geleerd dat belletje trekken een zeer geliefd tijdverdrijf is voor Vietnamese kinderen. En het wordt alleen maar mooier wanneer die rare grote jongen je achterna komt rennen en je met zijn 10-en ineens wegstuift. Zelfs de allerkleinsten doen mee, en ze gieren het uit van de pret wanneer je er één te pakken hebt en ze boven je hoofd tilt. Na een aantal maanden weet men precies wanneer je weg gaat en weer thuis

komt. Zo ook de kinderen. Ze zaten graag in ons huis om bijvoorbeeld met de schoenen te spelen..Wat me ook bij is gebleven is het respect dat Vietnamezen hebben voor met name ouderen. Dat is te merken aan de vele manieren om (oudere) mensen aan te spreken, maar ook aan het feit dat kinderen direct luisteren wanneer een oudere mij weer eens uit een hopeloze situatie, van 10 kinderen in mijn huis, moest helpen.Sommigen wagen zich er niet

Niels Velderman


aan, bedrijven verbieden het hun werknemers soms, maar de ultieme Saigon-ervaring is toch wel de motorbike! Voor mij geen auto, de motorbike is sneller. Eerst de subtiele jaren-60 Vespa, later de snellere Saigon-waardige Honda Future. Ik heb me dan ook voorgenomen mijn motorrijbewijs in Nederland te gaan halen. Een andere typische Vietnam ervaring is natuurlijk het eten op straat. Veel en lekker eten voor erg weinig geld. Dit kan ik iedereen aanraden te doen. Je wordt er echt niet ziek van. Immers Vietnamezen eten het toch

ook? De regel is wel, daar waar het druk is is het eten goed. Natuurlijk zijn er ook zaken die mij minder aanspraken of die ik op zijn minst opvallend vond. Het contrast tussen arm en rijk is dagelijks aanwezig. Arbeid kost bijna niets en is ten overvloedde aanwezig. Je valt soms erg op als westerling, en dat is niet altijd prettig. Zaken die ik niet mis nu ik weer in Nederland ben zijn de enorme luchtvervuiling, het lawaai en de drukte op straat. Druk was het zeker, metname overdag, maar wanneer je ’s nachts met je motorbike op pad gaat kun je zo hard als je wilt, er is dan

bijna niemand op straat, dat heb ik gehoord tenminste...;-)

livingliving

livingliving livingwonen en werkenstagiaire in saigon

Wonen in Vietnam. Alleen al er aan denken maakt me warm. Dit is alleen van te korte duur, want dan neemt de Nederlandse kou het al weer snel over. Zeker in mijn kleine kamer in hartje centrum in Groningen. De vele ramen, die duidelijk laten blijken dat de oorsprong van dit gebouw een pakhuis was, houden de kou niet bepaald tegen. Dan toch liever mijn huisje, of eerder gezegd huis, in Ho Chi Minh City. Tuurlijk, de eerste dagen na aankomst klaagde ik over de warmte die, door een niet goed werkende airco, maar niet uit mijn slaapkamer wilde verdwijnen. Maar na een week van aanpassen en, na reparatie, goed werkende airco was het toch goed vertoeven in mijn slaapkamer. De woonkamer daarintegen was alleen voorzien van een blower. Maar ook daar was het goed vertoeven op je slippertjes en zo weinig mogelijk kleren aan. Doordat ik met een huisgenoot woonde en de kinderen uit de

buurt bijna de hele dag door het kleine spleetje in onze voordeur naar binnen keken werd het toch wel gewaardeerd om in ieder geval een korte broek aan te hebben.

De buurtkinderen mis ik nog wel het meeste als ik aan ons huisje denk. Wat een energie hadden die kleintjes in dat warme weer. Na thuiskomst van weer een dag werk stonden er altijd wel een paar voor de deur op ons te wachten. Meestal zeiden we dan cin ciau en deden we, nadat we de scooter binnen hadden geparkeerd de deur dicht. Maar rust hadden we dan nog niet. Om rust te krijgen hadden we 2 opties: wachten tot de kinderen eindelijk genoeg hadden van het constant bonzen op de deur en belletje lellen of even de tijd nemen om ze hoog op te tillen. Daar kregen ze maar geen genoeg van. Voor hun was het natuurlijk een enorme hoogte om boven onze hoofden

te hangen. Dat verklaart ook waarom we al na dag 1 de bijnaam ..... kregen. Wat Vietnamees is voor ‘de reuzen’.

Gelukkig woonden we ergens afgelegen in district 10 dus we zaten niet aan een drukke weg. Voor mijn gevoel had ik dan ook redelijke schone lucht om in te ademen. Terug in Nederland weet ik ondertussen wel beter. Elke ochtend was er een 15 minuten brommer rit nodig om bij het Consulaat te komen. De eerste minuut van deze 15 minuten was nog lekker op een rustige weg, maar deze ging al snel over op een weg met te veel verkeer. Met alle gevolgen van dien. Maar dat plaatje maakt iedereen elke dag wel mee in HCMC. Hoe raar het ook klinkt, ik mis deze drukte en in onze ogen chaos toch wel. Zeker als je om 9 uur ’s ochtens over een leeg en veel te stil marktplein in Groningen loopt. De rust en stilte. Wat is Nederland toch eigenlijk saai!

RAYMOND van WASBEEK


kids pagina

Ik ben Eveline ik ben acht jaar oud. Ik heb hier in Vietnam een heel fijn leven met mijn familie (Peter, Els, Henriëtte en Charlotte).

De Nederlandse SchoolIk zit in groep vier van de Nederlandse School. Één keer in de week ga ik na schooltijd met vier kinderen van de Britse

School (Myrthe, Polle, Wiebe en Maud) naar de Internationale School. Viet komt van een andere School naar de les. Meester Gerrie is mijn meester en juf Bianca is Maud’s juf. We leren lezen en schrijven in het Nederlands. Vier keer in één jaar krijgen we cultuurles. Dat is vaak op een zaterdag. Één keer ging het over Rembrandt van Rijn en een keer over Prinsjesdag. De vorige keer ging het over de Nederlandse koeien en varkens. En dat is waar ik nu over ga vertellen.

Het schoolreisjeHet allereerste wat ik ging doen was in de auto stappen en op naar de BP compound, want daar kwamen we allemaal samen. Er gingen veel pappa’s en mamma’s mee, maar er bleven er ook veel thuis. We gingen met 2 bussen, 1 van Dutch Lady en 1 van Nutriway. Het duurde wel lang voordat we bij de proefboerderij van Dutch Lady waren. Hier brengen alle boeren de melk naartoe, de melk gaat in een grote koeltank en daarna naar de fabriek. Op de proefboerderij leren de boeren hoe ze hun koeien moeten melken. Johan

(Rietberg) heeft ons dat uitgelegd.Toen we bij de koeien waren poepten één van de koeien heel veel kinderen onder.Daarna gingen we naar de fabriek van Dutch Lady. Buiten stond een standbeeld van een Nederlandse koe.Hier liet Johan ons dia’s zien over de Nederlandse veeteelt. Iedereeen kreeg een soort vragenlijstje. Er stond bijvoorbeeld: hoeveel vlees eet een Nederlander per dag (220 gram) en hoe heet een varkensfamilie. Een oma varken noem je een grootmoeder en een pappa varken een beer. En wist je dat een koe wel vier magen heeft ! Hij heeft vier magen zodat hij gras kan herkouwen. Wij kunnen dat niet omdat we maar 1 maag hebben.Arthur (van Berlo) nam ons mee naar de fabriek zelf en hij legde uit hoe ze yoghurt maken. Ze pakken een speciale bacterie en die stoppen ze in de yoghurt. Deze bacterie kun je eten. Gek hè?!In de fabriek liepen we boven de machines op een soort balkon. Binnen in de fabriek reden heel veel karretjes met Yomost, melk, babyvoeding, pakjes en flesjes. De machines gingen héééél snel. De machines plakten de rietjes heel snel aan de pakjes, zo snel dat je het niet kon zien.

Ik vond het schoolreisje zo leuk omdat bij Dutch Lady mijn vader (Peter) werkt en nog veel andere Nederlandse mensen die ik ken.

Groetjes van Eveline Kerckhaert.Maart 2007

op stap met het schoolreisje van de NL school Saigon

living livinglivingkids pagina


wonen en werkensinterklaas in saigon

van onze speciale verslaggeefster Maaike SINTERKLAAS in SAIGON 2006

19 november 2006 kwam Sinterklaas aan in Saigon. De sportieve Sint kwam, samen met 3 Zwarte Pieten, in een kleine speedboot aan bij de jetty van de APSC compound.

De Vispiet was al vooruit gestuurd om één en ander te inspekteren. Alle Nederlandstalige kinderen en hun ouders stonden natuurlijk al uit volle borst te zingen op de kade. Alle kinderen hadden een zelf geknutselde hoed op die ze speciaal voor deze gelegenheid hadden gemaakt tijdens de Sinterklaas Knutselmiddag op 17 nov. Een gezellige middag bij “Smartkids” van Joke waar we met z’n allen al goed in Sinterklaas stemming konden komen.

Bij aankomst werden Sint en zijn knechten op de kade welkom geheten door de Nederlandse Consul Marc Sprik. Daarna volgde een korte wandeling naar de tuin van de familie van Tiggelen. Sint kreeg een koele plek vanwaar hij iedereen goed kon zien en iedereen hem. Uiteraard werden er liedjes gezongen en had Sint een paar wijze woorden voor een ieder. Om de beurt mochten alle kinderen en enkele ouders bij Sinterklaas komen. Sinterklaas had voor alle kinderen een kadootje en een chocoladeletter. De kinderen hebben zich waarschijnlijk helemaal misselijk gegeten aan de pepernootjes en snoepjes. Het was een warme ochtend maar Kriebelpiet leek daar van alle pieten toch het meeste last van te hebben. Hij had overal kriebel en liep maar steeds rond te rennen. Meestal met een stoot kinderen achter zich aan. Na een geslaagde en voor de kinderen vermoeiende ochtend hebben we met z’n allen Sinterklaas en de Zwarte Pieten uitgezwaaid.

Op 2 December kwamen een tweetal Pieten nog terug voor de Pietenspeurtocht. Deze Pieten hadden een ingewikkeld parcours in de APSC compound uitgezet en tot op heden vragen we ons nog steeds af of die 2 Pieten er nu waren om de kinderen te helpen of om het hun nog lastiger voor te maken!

livingliving

livingliving livingsinterklaas op bezoek in saigon


living livinglivingwonen in vietnam op de foto met sinterklaas

Zie ginds komt de speedboot!

Aankomst van Sinterklaas

tot volgend jaar!Bij Sinterklaas op het bordes


Sunday 22nd of April 2007

Start from 08:30 to 09:00 at Cherry Blossom 1,BP Compound An Phu. Finish around 15:30 withcold drinks at the same place.Interesting route takes you away from the buzz in the city. We will visit a hidden abbey and have a Vietnamese style lunchat a water park.

Join the Fun!OPEN TO RIDERS ON ANY BIKE! NOTE: THIS IS NOT A RACE BUT AN EASY GOING SUNDAY RIDE!! RIDE SAFE: WEAR PROTECTIVE CLOTHES (SUN),GOOD HELMET (MUST!) GLOVES & BRING RAINCOAT

Map, Route, Water, Lunch, Drinks and entry fees are in-cluded.The Ferry crossing and other miscellaneous (personal) costs are not included.Please bring your swimsuit and towel if you wish to swim at the lunch stop.The DBAV and or the Nederlandse Vereniging can not be held liable in any way.Any participant taking part in this tour is doing so at his/her own risk.

Registration before the 19th of April at:[email protected] Limited entry!DBAV/NLV Members VND200.000

Non-Members VND 300.000

More information: Berndt Kodden 0903-050804 Alex Thomson 0903-968096 Peter Kerckhaert 0903-358942

Xin ciao, solo per gli uomini ?

QUEEN’S BALL 2007dress code happy orange

Boarding Bang Dang pier, passenger quay of HCMC, Ton Duc Thang StreetEmbarking 19:00 19:30 pm • Disembarking 10:00 and 12:00 pm (speedboat standby)

Ticket price members DBAV/Nederlandse Vereniging VND 200.000 / non members VND 300.000Tickets available at the Dutch Consulate General and Mireille Kodden 09 09634636 or [email protected]

Admission (minimum age 18) • Ticket price includes live music, food & beverage

saturday may 5thon the Bonsai River Cruise the “Groene Draeck”

vraag en aanbod

Ik ben op zoek naar een baan in Saigon/Vietnam.Ik heb 2 jaar geleden voor Vietnam Airlines gevlogen. En het beviel me ontzettend goed.Ik ben op zoek naar een baan in de toeristen branch(o.a hotel, airline, restaurant). Ik ben al op zoek via de officiele wegen, maar die gaan in Vietnam nog wel eens erg langzaam. Dus probeer ik het ook via deze weg. Ik vlieg nu 8 jaar als cabin crew/purser. Hiervoor heb ik 12 jaar in de gezondheidszorg gewerkt. Van ziekenhuis, bejaardenhuis, kindercreche tot zwakzinnigen inrichting. Dus ook dit werkgebied zou een mo-gelijkheid kunnen zijn.Als iemand iets hoort of weet of als iemand mijn CV wil heb-ben of andere vragen heeft, laat het me dan weten. email: [email protected]: 09 196 191 32 Groetjes (Mr) Anne Plat

Ik ben op zoek naar een leraar of lerares die mij vietnamees kan leren.Ik ben zelf al begonnen met een computer cursus, maar dat lukt niet zo. Dus als iemand een leraar of lerares weet neem dan contact met me op. Telefoon: 0919619132 of email:[email protected]

TE KOOP TuinmeubilairBent u op zoek naar een leuke tuinset, neem dan contact op met ScanCom Vietnam. Wij beschikken over een voorraad van onder andere tropisch hardhouten meubelen tegen hele aantrekkelijke prijzen. Bent u geinteresseerd en wilt u meer informatie, dan kunt u op werkdagen contact opnemen met Mevrouw Hoang, e-mail; [email protected] (alle communicatie in het Engels) www.scancom.net

Ik ben op zoek naar een Nederlandse reisleider/ster om Ned-erlandse groepen te leiden in Vietnam.Geintresseerde gelieve contact op te nemen met Rene de Ruig - Dalat, email: [email protected]

Laptop gevraagd!De Nederlandse School Saigon wil in haar lessen gebruik gaan maken van internet. Omdat er op verschillende locaties les wordt gegeven willen wij hiervoor een laptop aanschaffen. Heeft u een laptop die wij tegen een kleine vergoeding over kunnen nemen dan horen wij dat graag. De laptop moet geschikt zijn om internet te gebruiken en liefst niet ouder dan 4 jaar.U kunt contact opnemen met:Els Kerckhaert penningmeester Mobiel: 09 030 050 60 of email [email protected]

kunnen komen van Nederlandse bedrijven die gevestigd zijn in Vietnam. De andere helft kan komen uit een potje van de Nederlandse regering voor culturele samenwerking. Instanties/bedrijven die benaderd gaan worden zijn: Ned-erlandse Ambassade Hanoi, Nederlands consulaat Saigon, Departement van tourisme in Hanoi en Quang Nam Prov-ince, Departement van tourisme in Hoi An, Chairman/CP Hoi An, Nederlandse bedrijven in Vietnam, Maritiem Mu-seum Rotterdam, Batavia Werf.

Ik ben op zoek naar: mensen, bedrijven en instanties die enthousiast en geinteresseerd zijn om dit projekt te realiseren.De benefits: Het project kan de banden tussen Vietnam en Nederland verstevigen.Het is een uitwisselingsproject van Nederlandse - scheeps-bouw - kennis en Vietnamese ambacht. Het brengt het Vietnamese/Nederlandse verleden samen. Culturele banden.Het project kan gebruikt worden voor promotie doeleinden voor Vietnamese en Nederlandse bedri-jven.Het project kan gebruikt worden door landelijke, proviciale en locale Vietnamese autoriteiten.Het project kan een enorme touris-tische attractie worden. Hans van der BroekE-mail: [email protected]

livingliving

livingliving livingvraag en aanbodWilt u ook iets plaatsen op deze pagina? Stuur dan uw oproep naar [email protected] of wildejanneke @yahoo.fr

Voetballers gezocht!Doe mee elke zaterdamiddag om 16:00 uur voetballen op Parkland. Weer of geen weer, wij spelen!Interesse bel: Arthur van Berlo 09 080 224 02


De VOC is in de 16e en 17e eeuw aktief geweest in Vietnam, o.a. in Hoi An en het vroegere Faifo. Ik wil een project opzetten om een van de schepen die hier daadwerkelijk geweest is te herbouwen. Wat zou er mooier zijn om in de haven van het huidige Hoi An (valt onder UNESCO/beschermd stadsgezicht) een replica te hebben van een van de VOC schepen. Het moet een samenwerkingsproject worden tussen Vietnam-ese en Nederlandse bedrijven. De helft van de financiering zou

living livingliving

Mr. Bui is weer thuis. In 2002 be-sloten Mr. Huu Nghia Bui en zijn vrouw Mrs. Truc Mai Thi Truong naar Nederland te gaan om werk te zoeken; van vrienden hadden ze gehoord dat het ‘een humani-tair land’ was waar het hen wel zou lukken om een verblijfsvergunning te krijgen.Als jongste van een familie met drie zonen voelde Bui zich verant-woordelijk voor het levensonder-houd van zijn ouders. Hij werkte al zeven jaar maar ondanks een

diploma Business Administration waren zijn inkomsten toch niet zo hoog. Daarnaast wilden hij en zijn vrouw een gezin stichten en voor hun toekomstig(e) kind(eren) een goede opleiding veilig stellen.

Eenmaal in Nederland aangeko-men kwamen ze meteen terecht in het vluchtelingen- circuit. Na een zwerftocht langs verschillende op-vangcentra kwamen ze uiteindelijk bij de Vluchtelingenopvang van de Katholieke Kerk in Helmond.Ze woonden daar drie jaar en maakten vrienden onder zowel de Nederlandse hulpverleners als on-der de andere inwoners van het opvanghuis. Hieronder waren ver-schillende nationaliteiten, onder-ling spraken ze Nederlands.Twee keer per week hadden ze Ne-derlandse les en ze deden dat heel serieus, tot en met de laatste dag

in Nederland. Ze wilden alles aan-pakken om maar een verblijfsver-gunning te kunnen bemachtigen.Even dachten ze dat hun zoontje, die daar is geboren, de Nederland-se nationaliteit zou krijgen, maar dat bleek te berusten op een mis-verstand bij de burgerlijke stand.Mai bekeerde zich tot het katho-lieke geloof en deed vrijwilligers-werk zoals het schoonhouden van de kerk.

Om hun uitkering van €30 per week niet te verspelen mochten ze ge-durende hun verblijf in Nederland niet werken. Helaas lukte het hun niet om een verblijfsvergunning te krijgen of in aanmerking te komen voor een Generaal Pardon. En zo keerde de familie Bui eind januari 2007 weer terug naar Ho Chi Minh City.

de terugkeer van Mr huu nhgia bui door Hilde Hoogwaerts

wonen in vietnam documentaire

20 DOUBLE DUTCH 2007│1 18:30 - 20:30 • 7 Lam Son Square district 1 Ho Chi Minh City • dress formal - regrets only Mrs Khanh tel: (08) 823 5932 • Please bring your invitation card

wednesday 25th April 2007

Celebration of’

Ho Chi Minh City Opera House

Queen s Day

SCHIPHOL AIRPORT AMSTERDAM � EXPATS ONLYUNIQUE SERVICE � THE MOST ECONOMIC RATES

WWW.BBLCARRENTAL.NLRijnlanderweg 774, 2132 NM Hoofddorp

Tel + 31 20 6557900, Fax + 31 20 6557909

ACTIVITEITENVOOR EN DOOR ONS ALLEMAAL

livinglivingliving livingwonen in vietnam


livingTijdens hun laatste drie maanden in Nederland volgden de documen-tairemakers Roy Dames(*) en Miek Hehenkam het wel en wee van Bui en Mai als onderdeel van een se-rie van vier portretten over vluch-telingen in Nederland die moeten terugkeren naar hun land van her-komst. Ook de thuiskomst en de eerste twee weken in Ho Chi Minh City werden op de voet gevolgd en gefilmd door Roy en Miek. In een van de fragmenten wisse-len Bui en Mai hun ervaringen uit met Nicole Salverda en Hilde Hoog-waerts, twee Nederlandse vrouwen die wonen en werken in Vietnam:“ Bui en Mai bewonen samen met Bui’s ouders een klein huisje in een smal steegje in District 3. Buiten hangt de weeë geur van voedsel-resten, visafval en afwaswater. Er zijn kleine eetstalletjes, venters met groenten en fruit, spelende kinderen, brommers, en op een klein krukje met een typemachi-

ne wacht een brievenschrijver op klanten. Binnen worden we hartelijk ont-vangen door de familie. Het ge-sprek gaat in het Nederlands, Mai en Bui zijn nog heel erg bezig met het verwerken van alle ervaringen die ze in Nederland hebben opge-daan.

Ze missen hun vrienden en willen doorgaan met het leren van de Ne-derlandse taal.Hun droom om geld te verdienen in Nederland om daarmee hun fami-lie een betere toekomst te geven is mislukt, maar ze spreken geen en-kel kwaad woord over Nederland.In hoeverre ze hun Nederlandse ervaring kunnen gebruiken in het opnieuw opzetten van hun leven in Vietnam is hen nog niet helemaal duidelijk. Wel willen ze graag weer aan het werk en het liefste zouden ze met Nederlandse mensen willen werken. Mrs. Mai is op zoek naar werk als verkoopster, oppas of in

de huishouding.

We zien een bescheiden nieuwe brommer en wasmachine staan, die hebben ze zich kunnen veroor-loven van de repatriatie-bonus.Roy en Miek komen in mei 2007 weer terug om te kijken hoe het het er dan met dit jonge Vietnamese gezin voor staat. De documentaire ‘Terug’ wordt in oktober 2007 door de NPS op Net 3 uitgezonden. Als U geïnteresseerd bent in de CV van Bui, neem dan contact op met Hilde [email protected]

(*)Roy Dames is zeker geen onbe-kende filmmaker; hij heeft al meer dan 20 producties gemaakt waar-onder ‘Ik ben Jantie’, ‘Meiden van de Keileweg’ en ‘Ik ben Moham-med’, welke genomineerd was voor het Gouden Kalf in 2005.

handmade necklaces and braceletswith natural stones, glass beads, fresh water pearls and sterling silver from vnd 400.000

contact Els Kerckhaert090 – 300 50 [email protected]

Saigon Charms

C

M

Y

CM

MY

CY

CMY

K


The Number One Brand in the Netherlands

Casco Adhesives

Download - Double Dutch - Dutch Business Association Vietnamdbav.org.vn/wp-content/uploads/2014/03/Double_Dutch_1.pdf · this first edition of Double Dutch. I thank all those volunteers who

Top Related