Download - BDW - editie 1498

N° 1498 VAN 12 TOT 19 NOVEMBER 2015 ¦ WEEK 46: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VLAAMS-BRUSSELSE MEDIA VZW, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-650.10.96, ABONNEMENTEN: 02-650.10.80, E-MAIL: [email protected], WWW.BDW.BE

HORTAGALERIJ KWIJNT

michaël bijnens & willy thomas: de bende van de bende van nijvelen ook: Kamasi washington, Pink screens en Kunstendag voor kinderen.

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

12 1115

BEA MEULEMANS (SP.A) OVER FEMINISME EN BODY SHAMING:

LEES P. 2-3

EEN NIEUWE MISSIE VOOR DE MAROKKAANSE RADIO ARABEL

LEES P. 16-17

LEES P. 10-11

'Begeerte wordt door vrouwen te vaak als een aanval gezien’

“We willen meer en meer een Brusselse

stadsradio zijn”

BRUSSEL – In de kathedraal van de Grieks-Orthodoxe kerk op de Stalingradlaan werd zondag een nieuwe hulpbisschop gewijd. Het gaat om Archimandriet Petros Bozinis (in het groene gewaad op de foto), die tot voor kort werkzaam was in Duitsland. Bozinis’ voor-ouders komen uit Klein-Azië. Hij studeerde Natuurkunde, Theologie en Byzantijnse Filosofie en werd in augustus aangeduid als nieuwe kerkvader door de Heilige Synode van het oecumenische patriarchaat in Istanbul. Dergelijke vieringen zijn kleurrijk en impres-sionant. Er zijn zo’n vijfduizend Grieks-Ortho-doxe gelovigen in Brussel. SVG

GRIEKSE BISSCHOPWIJDING

FOTO: © IVAN PUT

BDW 1498 PAGINA 2 - DONDERDAG 12 NOVEMBER 2015

VAN DE REDACTIE

Oscar WildeDe faculteit Letteren en Wijs-begeerte van de VUB moet de komende vijf jaar 800.000 euro besparen. Dat is een pak geld. Dat staat te lezen in het jongste nummer van het studentenblad De Moeial en daar maken de studenten zich (terecht) zorgen over. De verklaring voor de be-sparingen is de eenvoud zelve:

Letteren en Wijsbegeerte is een van die faculteiten die tot de rode faculteiten behoort. Rode faculteiten zijn faculteiten die meer kosten dan ze opbrengen. En dat is vloeken in de neoliberale kerk die Europa in haar greep heeft. Dat marktdenken heeft vorige zomer al een slachtoffer geëist: decaan Georges Declercq van de faculteit wou niet meestappen in het besparingsplan. Hij vond dat het rectoraat hem de besparingen door de strot duwde. Maar tegelijk beseft ook hij wel dat de besparingsdrift geen uitvinding van de VUB is: “Die besparingen op zachte wetenschappen zijn een internationaal feno-meen. Wij zitten in de hoek waar de klappen vallen omdat wij weinig middelen kunnen genereren.” Hoe zei Oscar Wilde het ook al weer? “Mensen kennen te-genwoordig overal de prijs en nergens de waarde van.” Een paar jaar geleden zijn de Communicatieweten-schappen weggehaald uit Letteren en Wijsbegeerte en

verhuisd naar Sociale en Economische Wetenschap-pen. De Communicatiewetenschappen brachten wel geld in het laatje. Vreemd.Universiteiten zijn instellingen met een grote mate van autonomie en zo hoort het ook, maar ze worden ook gesubsidieerd. En dat is al even terecht. Daarom moet een discussie over besparingen zowel in de samenleving gevoerd worden – en niet alleen in het parlement – als aan de universiteit. De universiteiten moeten zich gezamenlijk schrap zetten om van de overheid ook in de toekomst voldoende middelen te krijgen.Natuurlijk moet een universiteit artsen en ingenieurs afleveren. Maar in een wereld die razendsnel evolueert hebben we vaste waarden als Wijsbegeerte evenzeer nodig. Misschien wordt Moraalfilosofie wel de dis-cipline van de toekomst. Vlaanderen behoort samen met Nederland tot de meest ontkerstende delen van de Westerse wereld, tegelijk is er een grote instroom van migranten mét een godsdienst. Godsdiensten die bovendien hun plaats opeisen in de publieke ruimte. We hebben meer dan ooit moraalfilosofen van ver-schillende universiteiten nodig die zich mengen in het publieke debat. Besparen op Wijsbegeerte mag ook daarom geen optie zijn. Wijsbegeerte moet de studie-richting par excellence zijn, aan iedere universiteit. En aan de VUB als enige vrijzinnige universiteit in Vlaan-deren zo mogelijk nog meer.

WAUTER MANNAERT

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

CH

EL

E

door Danny Vileyn

BRUSSEL – De opening van trendy cafés in volkse buurten zorgt hele-maal niet voor meer sociale mix. Dat stellen sociologen verbonden aan de ULB. Uit onderzoek blijkt dat de bars vooral hoogopgeleide mid-denklassers aantrekken van buiten de wijk. Van uitwisseling met het cliënteel van nabije volkscafés is geen sprake.

In het dominante discours over stadsvernieuwing is een centrale plaats weggelegd voor cafés van het hippe soort. Ze zouden buurten

(opnieuw) op de kaart zetten en het vermijdbare aantrekkelijk maken. Ook zouden ze de vaak geroemde sociale mix bevorderen. Dat dit

Schepen Bea Meulemans (SP.A): “De vrouw wordt herleid tot prooi.”

© B

AR

T DE

WA

EL

E


‘APARTHEID RUKT OP’Vrouwen > schepen Bea meulemans (sp.a) ZIeT GeVaarlIJKe eVoluTIe

SINT-JOOST-TEN-NODE – Schepen Bea Meulemans ziet met lede ogen aan hoe het gescheiden zwem-men voor vrouwen zich bestendigt en hoe er ook in haar eigenste Sint-Joost yoga exclusief voor vrouwen georganiseerd wordt. “Een nieuwe vorm van apartheid,” noemt Meulemans het fenomeen dat door het feminisme anno 2015 bepleit wordt.

‘Mocht er yoga exclusief voor man-nen worden georganiseerd, ik zou moord en brand schreeuwen,” steekt Meulemans van wal. “Wat heden-daagse feministen doen is even erg, ze bepleiten apartheid voor mannen en vrouwen, een systeem dat op ter-mijn niemand ten goede komt, zeker de vrouwen niet.” Meulemans is er 65 en weet hoe vrouwen hebben moeten vechten voor gelijke rech-ten: “Eerst moesten we vechten voor wettelijke gelijkheid, dan voor gelijk loon voor gelijk werk, daarna volgde de strijd om functies te krijgen die traditioneel door mannen ingeno-men waren. Men pakt graag uit met

de eerste vrouwelijke CEO van Belga-com, maar de VRT (waar Meulemans hoofdproducer was, DV) was het eer-ste grote bedrijf met een vrouwelijke ceo.”Maar nu, vreest Meulemans, lijdt het feminisme aan regressie: “Simone de Beauvoir heeft het lang geleden al geschreven: de grootste gevangenis van de vrouw is haar lichaam. Ofwel moet het helemaal bedekt worden, ofwel kan er niet genoeg bloot zijn. De ontpersoonlijking van de vrouw is het gevolg. Ik hoorde onlangs een verhaal over body-shaming: vrouwen die een pyjama moeten aantrekken om te bevallen met een gat om de baby te laten passeren.”Meulemans herinnert er aan dat de legendarische socialist Guy Cudell, meer dan 45 jaar burgemeester van Sint-Joost, een van de eersten was om gemengd onderwijs in te voeren. Cudell was ook de eerste burgemees-ter die vrouwelijke politieagenten in dienst heeft genomen. Meulemans: “En niet om braafjes het verkeer te regelen, maar als motard.” Vijftien jaar geleden kon Meulemans

HIPPE CAFÉS ZORGEN NIET VOOR MIX

horeca > socIoloGen doorprIKKen myThe Van FrédérIc nIcolay

Onderzoek wijst uit dat hippe cafés niet voor meer contact tussen sociale groepen zorgen.

“Sociale mobilisatie en solidariteit ontstaan niet spontaan. Laten we dus stoppen met doen alsof die cafés voor meer mixité zorgen. Dat dis-cours maskeert de groeiende onge-lijkheid.”

Ongelijkheid verminderenVolgens Zamora hoeft sociale mix echter ook geen doel te zijn. “We gaan er vaak verkeerdelijk vanuit dat we meer middenklasse nodig heb-ben om creativiteit en dynamiek te creëren. Onderzoek toont echter aan dat sociale mix zelden werkt. In Pa-rijs heeft men sociale woningen ge-bouwd in rijke districten, maar de bewoners voelden zich er niet thuis en konden geen solidariteit uitbou-wen. Ze trokken weg. Sociale mix werkt alleen in het onderwijs omdat kinderen en jongeren daar langdurig met elkaar interageren. De doelstel-ling moet zijn: ongelijkheid vermin-deren en wijken verbeteren, zonder externe bewoners te importeren.”

Laurent Vermeersch

denken ook gangbaar is bij lokale be-leidsmakers bleek bijvoorbeeld heel nadruk bij de opening van Flamingo, midden in de prostitutiebuurt aan IJzer.“Het café moet nieuwe mensen aan-trekken, waardoor de sociale contro-le in de wijk verhoogt en er een po-sitieve dynamiek komt in de buurt”, klonk het destijds onomwonden bij

de Stad. De architect van de bekende cafébedenker Frédéric Nicolay, ook de man achter Flamingo, wil naar eigen zeggen “ontmoetingsplaatsen” creëren die “de mix in de stad bevor-deren.”Die sociale mix is echter een mythe, zo concluderen sociologen Daniel Za-mora en Mathieu Van Criekingen uit eigen onderzoek en wetenschappe-

lijke literatuur. Hun artikel Dans les cafés ‘branchés’ de Bruxelles: mixité social ou nouvel entre-soi? verscheen onlangs in Bruxelles, ville mosaïque, een sociologisch en antropologisch verzamelwerk van de Université Li-bre de Bruxelles (ULB).De komst van bepaalde cafés zorgt er misschien voor dat verschillende sociale groepen in elkaars buurt ko-men, maar dat wil nog niet zeggen dat er contact is, laat staan uitwisse-ling. Integendeel, uit interviews met klanten van de hippere zaken in de buurt van het Flageyplein blijkt bij-voorbeeld dat veel van hen niets te maken willen hebben “de vulgairen”, “de daklozen uit de buurt”, “de men-sen die van voetbal houden”, “die oude varkens die hun sigaret roken” enzovoort.Ondanks het imago van openheid en diversiteit van de trendy zaken zetten veel klanten zich dus af tegen de na-burige volkscafés en hun bezoekers. Twee cafés mogen naast elkaar lig-gen, afhankelijk van hun concept en publiek kunnen ze tot een ander uni-

versum behoren. Micro-segregatie, als het ware. Eerder dan de sociale mix bevorderen, bevestigen de hippe bars de sociale verschillen, en kun-nen ze gentrificatie in de hand wer-ken.“Als het erop aankomt, gaan mensen naar plaatsen die bij hun imago pas-sen en waar ze gelijkaardige mensen tegenkomen”, zegt Daniel Zamora.

wordt als een aanval ervaren, terwijl begeerte toch een natuurlijke drang is? Dit tweede argument hangt sa-men met de slachtofferrol waarin de vrouw permanent geduwd wordt. De vrouw wordt herleid tot een prooi of een slachtoffer. Ik vind dat een zorg-wekkende evolutie. Natuurlijk moet je onrecht aanklagen, maar niet alleen vrouwen zijn slachtoffer. Mijn man heeft ook ooit een mes tegen de keel gehad om zijn portefeuille te stelen.” Meulemans: “Na het bijwonen van een dag over de vrouw in de open-bare ruimte georganiseerd door de Université des Femmes, had ik meer schrik dan voorheen. Ik zag gevaren op plekken waar ik voor-heen nooit aan gevaar had gedacht. Op termijn gaan vrouwen bang zijn om buiten te komen. Vrouwen zijn niet alleen maar slachtoffer, vrou-wen kunnen ook opkomen voor hun rechten. Onze grootmoeders heb-ben ook moeten vechten om bui-tenshuis te gaan werken. Ik hoop dat de islamitische meisjes die nu samen met jongens op de school-banken zitten zich later niet gaan

afzonderen in aparte zwemuren.”En over mannen: “Mannen zijn niet alleen agressors, ik heb een man en zonen. Ik ken vaders die prima voor hun kinderen zorgen. Naast de fy-sieke verschillen is het vooral de opvoeding die mensen, mannen en vrouwen, vormt. Ik ken heel gevoe-lige mannen die prima voor hun kin-deren zorgen. Mijn dochter speelde als kind met lego en een van mijn zonen speelde met de poppen. Ik heb dat nooit een probleem gevonden.”

VakbondenDe nieuwe apartheid komt volgens Meulemans alleen de machthebbers ten goede, terwijl de sociale strijd samen moet gevoerd worden: “Het Transatlantisch Vrijhandelsakkoord is een gevaar voor vrouwen én man-nen. De instandhouding van onze sociale zekerheid belangt vrouwen en mannen aan. Gelukkig zijn er de vakbonden. Dat lijken wel de laatste grote organisaties waar mannen en vrouwen samen de strijd voeren.”

Danny Vileyn

ermee leven dat er aparte zwemuren waren voor (moslim)vrouwen: “Ook ik was gevoelig voor het argument: anders mogen die vrouwen niet bui-ten komen. Maar toen was er sprake van een overgangsperiode, maar het einddoel, gemengd zwemmen, is nog altijd niet in zicht. Moeten vrouwen buitenkomen om zich opnieuw op te sluiten in een kippenhok zonder haan?”Een tweede argument voor apart zwemmen luidt dat vrouwen verle-gen zijn als de mannen hen bekijken, maar, zegt Meulemans: “Begeerte

“We gaan er vaak verkeerdelijk vanuit dat we meer middenklasse nodig hebben om creativiteit en dynamiek te creëren”

“De vakbonden lijken de laatste instanties waar mannen en vrouwen samen de strijd voeren”

Senna, Stijn en Martijn van vzw Malt&Mout organiseren regelma-tig workshops bierbrouwen, zoals afgelopen zaterdag in gemeen-schapscentrum Elzenhof. Onder hun deskundige begeleiding leer je in verschillende workshops de stappen van het brouwproces: van water en mout tot vergisting en bottelen. Volgende afspraak op 12 december.

DE WEEK IN BEELD DOOR JO VOETS

BROKKENTUNNEL BAART ZORGEN

UITGELICHT > NOG STEEDS GEEN BESLISSING OVER RENOVATIE LEOPOLD-II-TUNNEL

A ls minister van Openbare Werken Pascal Smet (SP.A) één ‘klotedossier’ erft van

zijn voorganger, dan is het wel de renovatie van de Leopold-II-tunnel.De vorige regering besliste in de len-te van 2012 om de tunnel volledig te renoveren. Uit een studie is im-mers gebleken dat de tunnel grove mankementen vertoont. Als er een brand uitbreekt in de tunnel is er onvoldoende extractiecapaciteit om de rookgassen te verwijderen, en zullen “verschillende honderden mensen aan de toxische rook bloot-gesteld worden,” zo staat in een rap-port dat in de lente van 2013 aan de gewestelijke mobiliteitscommissie is gepresenteerd.Bovendien is “door de lengte van de tunnel, het intensief gebruik en het de gebrekkige veiligheid het risico groot dat er zich (binnen afzienbare

tijd) een zwaar ongeval voordoet,” aldus nog het rapport.Er zijn nieuwe nooduitgangen nodig, meer afzuiginstallaties, een betere brandbeveiliging, onder meer van de elektrische installaties. Daar-naast moeten het wegdek, plafond en zijwanden dringend aangepakt worden.De vorige regering nam uiteinde-lijk geen beslissing. Daarmee krijgt Smet het op zijn bord.

Weinig daadkrachtDat er weinig daadkracht is in dit dossier, heeft te maken met de enor-me mobiliteitsgevolgen die de tun-nelrenovatie met zich meebrengt. Er rijden dagelijks 65.000 auto’s door. Bij een tunnelrenovatie is de auto-mobilist hoe dan ook de klos.De veiligste en goedkoopste oplos-sing is om de tunnel anderhalf jaar

“De Leopold-II-tunnel is niet meer van deze tijd”


dichtgaat is onwaarschijnlijk. Zelfs al houdt dat een besparing in van maar liefst 140 miljoen euro. Een tussenoplossing zou kunnen zijn om toch te kiezen voor een volledige sluiting tijdens de renovatie, en een goede openbare vervoersoplossing te voorzien. Met een grote overstap-parking aan de rand van de stad en een beter gebruik van het voorstads-

Minister Smet heeft al twee keer beloofd om snel te trancheren. Hij heeft zopas de beslissing opnieuw verdaagd. Nu naar eind dit jaar. Hij liet wel al weten dat er na de beslis-sing bijkomend twee jaar nodig is om mobiliteitoplossingen voor te bereiden.Intussen gaan er stemmen op om de tunnel definitief te sluiten. Bur-gemeester van Jette Hervé Doyen (CDH) is daar een hevige voorstan-der van. Hij vindt de tunnel niet meer van deze tijd. “Zo’n tunnel is als een vloek in de kerk. Het is een ondergrondse stadsboulevard, waarmee je het verkeer op die as verdubbelt, én er alleen maar extra verkeer mee aantrekt. Ik gebruik de tunnel nooit,” zo zei hij onlangs in het parlement. “Je staat er toch al-leen maar in de file.” Ook Ecolo en Groen zijn, op een meer voorzichtige manier, dezelfde mening toegedaan. In Lyon is bij-voorbeeld een tunnel definitief ge-sloten zonder veel problemen, zo zegt parlementslid Céline Delforge (Ecolo).Dat de Leopold-II-tunnel definitief

te sluiten en hem in die tijd grondig te renoveren. Mits goede begelei-dende mobiliteitsmaatregelen is dat een haalbare kaart.Alleen is zo’n beslissing erg onpopu-lair. Wellicht zal de regering opteren voor de duurdere optie: de tunnel in het weekend volledig sluiten, en in de week alleen ‘s nachts. Een derde optie is om de tunnel alternerend te sluiten en zo het spitsverkeer zoveel mogelijk vrije doorgang te geven. De werken duren dan wel vijf jaar. Het risico op ongevallen is in de twee laatste opties een pak groter.

BRUSSEL – Een incident in de Rogiertunnel met een vallend stuk beton brengt het urgente dossier van de renovatie van de Leopold-II-tunnel weer in de aandacht. Volgens sommigen kan die maar beter definitief gesloten worden.

WEEKOVERZICHTWOENSDAG 4 NOVEMBERSJOEMELVIS. Een op drie restaurants serveert andere vis dan geafficheerd. Dat blijkt uit DNA-onderzoek door milieuorganisatie Oceana in 150 restaurants en kantines. Vooral met tonijn wordt gesjoemeld, maar ook met kabeljauw en tong.

BETONBLOK OP AUTO. Een betonblok van één op twee meter valt uit het plafond van de Rogier-tunnel op de wagen van een vrouw. De vrouw komt er met de schrik van af. De slechte staat van de

Brusselse tunnels is een oud zeer. Minister Smet kondigt een inspec-tieverslag aan voor dringende renovatiewerken.

BELASTINGTWIST. Het Brussels Gewest wil kantoorbelasting innen voor de gebouwen van het federaal parlement zonder plenaire zaal. Volgens Brussels minister van Financiën Guy Vanhengel (Open VLD) heeft Brussel daar recht op. Het federaal parlement betwist dat. Het Grondwettelijk Hof moet nu de knoop doorhakken.

WET VOOR AIRBNB. Het toeristisch verhuurplatform Airbnb kan mooie groeicijfers voorleggen. In een jaar tijd is het aantal accommo-daties verdubbeld. De helft van de plaatsen bevindt zich in Brus-sel. De Brusselse regering bereidt wetgeving voor die de eigenaars huurvoorwaarden oplegt maar die verdere groei kan belemmeren, zo vreest Airbnb.

PRE-OPVANG OPNIEUW VOL. De preopvang in de WTC-toren in de Noordwijk heeft opnieuw onvoldoende plaatsen. Er slapen weer asielzoekers op straat. Staatssecretaris voor Asiel Theo Francken (N-VA) verhoogt onmiddellijk het aantal opvangplaatsen.

DONDERDAG 5 NOVEMBERDE KESEL AARTSBISSCHOP. Jozef De Kesel volgt André Leonard op als aartsbisschop van Mechelen-Brussel. Dat verneemt La Libre. De Kesel is bisschop van Brugge en was eerder al hulpbisschop in Brussel.

GELD VOOR RIOOLWERKEN IS OP. Er ontbreekt 1 miljoen euro voor de geplande investeringen in het Brussels riolennetwerk. De totale renovatie van het Brusselse riolennetwerk wordt geschat op 1,5 miljard euro. Ofwel moet het Brussels Gewest met geld over de brug komen, ofwel moeten de tarieven omhoog, zegt de waterinter-communale Hydrobru.

WERKLOOSHEID DAALT. In oktober 2014 was 21,2 procent van de beroepsbevolking werkloos. Een jaar later is dat maar 18,7 procent. Dat meldt Actiris. Een deel komt door de schrapping van werklozen met een wachtuitkering. Daarnaast is er de gestage daling van de jongerenwerkloosheid. Het aantal werkaanbiedingen stijgt.

VRIJDAG 6 NOVEMBERVERDWENEN MUMMIE TERECHT. Een mummie die al 45 jaar zoek was, is weer opgedoken. De mummie was door het Museum van Kunst en Geschiedenis in 1970 uitgeleend aan een arts. Die gaf het nooit terug. De zoon van de arts probeerde de mummie te verko-pen in een veilighuis in Bergen en werd gevat.

EERSTE MINISTER SLECHT BEVEILIGD. De Wetstraat 16 en de ambtswoning van de premier aan de Lambermont zijn slecht beveiligd. Dat staat in een audit waar De Tijd de hand op kon leggen. Premier Charles Michel (MR) gaat aanpassingswerken uitvoeren.

ZATERDAG 7 NOVEMBER 700 EXTRA BUSCHAUFFEURS. Om het nieuwe busplan te realiseren van de MIVB zijn 700 extra chauffeurs nodig. Dat meldt brusselnieuws.be. Eerder was al bekend dat er 180 nieuwe bussen moeten worden aangekocht.

ZONDAG 8 NOVEMBER ANDERLECHT VERLIEST. Standard Luik wint op de vijftiende speeldag in de Jupiler Pro League de Clasico tegen Anderlecht met het kleinste verschil.

MAANDAG 9 NOVEMBER FONSNY GEVAARLIJKSTE PLEK. De oversteekplaats aan de Fonsnylaan ter hoogte van het Zuidstation is de gevaarlijkste plek in het Brusselse verkeer. Dat blijkt uit een studie die dertig zwarte zones in Brussel identificeerde. Brussels staatssecretaris voor Verkeersveiligheid Bianca Debaets (CD&V) kondigt aan de zones prioritair aan te pakken.

Samengesteld door Steven Van Garsse en Danny Vileyn

Enkele jaren geleden viel de bekleding van de wanden. Toen is beslist om die te verwijderen. Sindsdien vallen er vooral betonnen brokstukken. Meestal klein, soms erg groot.

net zou dat sommige automobilis-ten misschien over de streep kun-nen trekken om voortaan altijd met het openbaar vervoer naar Brussel te komen.Vraag is nu hoe ‘brokkelig’ de Leo-pold-II-tunnel, en bij uitbreiding de andere Brusselse tunnels zijn. Voor de Rogiertunnel heeft Smet een in-spectieverslag gevraagd. Dat zou

eind dit jaar klaar moeten zijn. Voor de Leopold-II-tunnel is dat inspec-tieverslag er al, na tal van incidenten met vallende brokstukken. Volgens politie en brandweer is de tunnel vandaag veilig.Bij de gewestelijke mobiliteitsad-ministratie Mobiel Brussel leeft intussen de vrees dat de juridische verantwoordelijkheid bij een tun-

nelramp uiteindelijk bij de inge-nieurs van Mobiel Brussel terecht zal komen, en niet bij de bevoegde minister. Dat is een lastige affaire, want het is de politiek, en niet de administratie, die een beslissing neemt over het al dan niet renoveren van de tunnel. Steven Van Garsse

Ik heb acht jaar in de hoofdstad gewoond en gewerkt. Het waren mijn meest gelukkige jaren”

Jozef De Kesel wordt de nieuwe aartsbisschop. Hij kijkt uit naar zijn verblijf in Brussel, en ziet het multiculturele aspect als een enorme rijkdom (in De Standaard).

Het is nooit onze ambitie geweest om Walt Disney achterna te gaan”

Filmmaker Adil El Arbi’s laconieke reactie na het bericht dat Cinema Vendôme in de Matonge de film Black niet programmeert uit vrees voor rellen (in De Morgen).

Als de Brusselse regering beslist om personeel aan te werven, dan duurt het anderhalf jaar voor dat in dienst is. Dat heeft minister Guy Vanhengel (Open VLD) gezegd in de commissie Financiën van het Brussels parlement. Met de overheveling van het Comité van Aankoop naar de gewesten zit de Brusselse regering met de handen

in het haar. Er komen slechts vijf van de vijftien perso-neelsleden over en de achterstand is groot. Omdat open-bare besturen bij aan- of verkoop van onroerend goed verplicht zijn om dat onroerend goed te laten schatten, raadt Vanhengel aan om privéschatters in te schakelen. Danny Vileyn

Anderhalf jaarHETCIJFER

© M

OB

IEL B

RU

SS

EL

““

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP


Er komt in Brussel geen fusie van de poli-tiezones. Dat wordt vaak herhaald door Brusselse politici, en waar er vroeger

vooral in Vlaanderen veel protest was te-gen het zogenaamde ‘Brusselse waterhoofd’ met alle niveau’s, negentien gemeenten en

zes politiezones, daar lijkt de kritiek nu ver-stomd. En in menige Franstalig-Brusselse bestuurskamer gaan tegenwoordig stemmen op om het Brusselse gewestniveau toch maar sterk genoeg te maken. Met vele ‘maren’, ze-ker, maar de beweging lijkt toch ingezet.

LONDEN – Eén politiezone, en een strategische veiligheidsplanning door een overkoepelende autoriteit. Dat is het recept dat het Londense stadsbestuur toepast, en het lijkt goed te werken. Toch zijn er enkele angels. Zo is men in Londen bereid om erg ver te gaan in de multiculturaliteit, en heeft men geen sluitend antwoord op moslimextremisme. Reportage vanuit de Britse hoofdstad.

Zicht op de Londense City, dat binnen de Londense agglomeratie een apart statuut heeft, en ook een eigen politie.

© C

hr

isto

ph

e De

Gr

ee

F

Veiligheid > londen, waar criminaliteit en extremisme anders worden aangepakt

‘SAMENWERKEN EN KORT OP DE BAL SPELEN IS DE BOODSCHAP’


Londense politie- en bestuursambtenaren en trok naar de Britse hoofdstad om het veilig-heidsbeleid daar te bestuderen. Brussel Deze Week reisde mee.

Kort op de bal“These are very interesting times in counterter-rorism,” steekt Michael Nelson met een zeker Brits flegma van wal. Nelson is verbindings-ambtenaar tussen de Greater London Autho-rity (GLA), het Londense stadsbestuur zeg maar, de politie en de veiligheidsdiensten. De GLA zet voor grote thema’s de krijtlijnen uit, veiligheid is er één van. Het is Nelsons taak om de samenwerking tussen de Metropolitan Police - de stadspolitie - en het stadsbestuur te vergemakkelijken. Bovenaan op de agenda: extremisme en terrorisme opsporen, bestrij-den en voorkomen. “Een goede samenwerking tussen verschil-lende diensten is essentieel,” zegt Nelson. “Er is een wettelijke verplichting op bijvoorbeeld het agentschap dat werkloosheidsuitkeringen uitbetaalt om in nauw contact te staan met de politie en het stadsbestuur. Zo kunnen uitke-ringen van terroristen die naar Syrië vertrok-ken zijn makkelijk worden geschrapt. Maar nauwe samenwerking is ook nodig om radica-lisering al van in het prille begin op te sporen: wil je goed preventiewerk leveren, dan moet je kort op de bal spelen.”Er is in Londen een grote rol weggelegd voor community policing, waarbij ‘lokale gemeen-schappen’ worden ingeschakeld, zo zegt Nel-son. “Die weten wat er leeft en zijn onze oren en ogen. Een flink deel van radicalisering kan je aanpakken door gewoon de strafwet strikt toe te passen. Wil een moeder haar kinderen meenemen naar Syrië? Dan brengt zij haar kinderen in gevaar en worden die haar zonder dralen afgenomen. Maar kennis over nakende vertrekken hebben we dus alleen dankzij onze

Het zou tijd worden, denkt u waarschijnlijk, want het zijn spannende tijden: in deze era van ideologische radicalisering, geopolitieke con-flicten en migratiecrises is samenwerking tus-sen veiligheidsdiensten, bestuursniveau’s en politie de logica zelve.Dankzij de zesde staatshervorming krijgt Brus-sel alleszins de bevoegdheid om strategische veiligheidskeuzes te maken. Een fusie van de politiezones is het niet, maar het begint wel op die andere wereldstad te lijken; Londen. Of toch niet? Brussels N-VA-parlementslid Jo-han Van den Driessche, die zich met veiligheid bezighoudt in de oppositie, legde contact met

De aard van de politieke struc-tuur is in Londen beter afgestemd op samenwerking, zo blijkt. Het hoofd van de Londense politie is bijvoorbeeld een commissaris die een managersexamen moet afleg-gen, en geen politicus. In Brussel is het hoofd van de politie nog altijd een burgemeester. De Londense commissaris wordt vertegenwoor-digd door de vice-burgemeester bevoegd voor veiligheid, en door de burgemeester zelf, die wel een politiek mandaat hebben, maar op hun beurt gecontroleerd worden door The London Assembly, een ‘gemeenteraad’ van 25 verkozenen.Maar dat betekent niet dat alles uitgekiend geregeld is: er woedt in Londen momenteel een zwaar debat over de plannen van de nationale regering om te besparen bij de Metropolitan Police en vele agenten te ontslaan. Een debat waarbij ook het Londense niveau machteloos toekijkt.

SAMENLEVING

ADVerteNtie

In het centrum van de hoofdstad rijst Orfeo & Tosca op. En daar kunt u de vruchten van plukken. Deze unieke woonplek voor expats is een unieke opportuniteit voor wie nog op zoek is naar echt rendement.

• Unieke mix van patrimonium en eigentijdse architectuur• Duurzaam project met een hoog niveau van afwerking• Rustige binnentuinen midden in een levendige wijk• Perfect op maat van veeleisende expats • Hogere huurprijzen, hoge rentabiliteit

• Eigen verhuurdienst gespecialiseerd in verhuur aan expats

Meer info of een bezoek? Neem een kijkje op www.thechambon.be of bel 02 201 00 01. Wij geven u graag meer uitleg en details.

HIER LATEN EXPATS EN DIPLOMATEN UW GELD RENDEREN.Ontdek Orfeo & Tosca, luxeappartementen in het bruisende centrum van de hoofdstad.

geme en s c h app en .”Nelson weet dat na-tionale staten dit soort binding met lokale niveaus ver-liezen. “On the na-tional level it’s a los-ing game. Extremisme is internationaal, en kan alleen aangepakt worden als steden samenwerken, en men binnen de steden zelf ook een goeie lokale aanpak heeft.”

ShariaradenDe Britse recepten zijn wel verregaand mul-ticultureel. Nelson: “In een vrije samenle-ving kan je extremistische standpunten niet verbieden. Je kan de fenomenen die ingaan tegen de openbare orde bestrijden met de wet, maar het gedachtegoed niet. Daarom ook dat er in het Britse Lagerhuis momenteel zo’n heftig debat woedt over counterterrorisme: waarschijnlijk komt er geen strengere wetgeving, omdat die te veel raakt aan individuele vrijheden.” Wanneer we Nelson vragen of het negende hoofdstuk van de Koran, dat veel extremis-tische passages bevat, dan mag gelezen worden in een Londense moskee, en wel of niet valt onder extremisme, zegt hij: “Ja, het is een moeilijk debat, ik weet het.”De Britten hebben ook een andere attitude ten opzichte van wettelijkheid dan de Eu-ropees-continentale, vrijzinnige, zo blijkt. Nelson zegt dat het samenleven in de mo-derne grootstad niet anders kan dan met een flinke tolerantie voor religieuze prak-


“Zolang shariaraden niet indruisen tegen British Values,

is er geen proBleem”

Parlementslid Johan Van den Driessche zegt onder de indruk te zijn van de Britse aanpak.

‘uitgekiend plan nodig’“Onveiligheid en het onveiligheidsgevoel zijn een groot probleem in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Ik denk dan aan zowel vandalisme als aan onveiligheid op het openbaar vervoer ’s avonds. Maar ook drugs, gedwongen prostitutie, gewelddadige radicalisering en terrorisme bedreigen Brussel. Om die uitdagingen met succes aan te pakken is er een degelijke politieke organi-satie met een uitgekiend plan vereist. Dat is nu niet het geval.”

tijk. Hij ontkent het bestaan van shariaraden niet, die religieuze adviezen geven voor mos-lims. Rechtbanken zijn dit niet, de wet is nog altijd de wet, maar het zegt wel veel over de vrijheid die men in Groot-Brittannië geeft aan godsdiensten en politieke ideologieën. “Zo-lang die islamitische adviezen niet indruisen tegen British values, is er geen probleem,” zegt Nelson.

The CityExtremisme is echter niet de enige bekom-mernis van de Londense politie. Hoewel de strategische beslissingen op het Londense ni-veau worden genomen, blijven de 32 boroughs - districten zeg maar - veel macht behouden over de lokale aanpak van criminaliteit. Het Londense stadscentrum - The City - heeft zelfs zijn eigen politiemacht, en speciali-seert zich hoofdzakelijk in fraudebestrijding. Om het ingewikkeld te maken: het Londense stadscentrum is een apart district, maar geen borough. Dat speciale statuut gaat terug tot de Middeleeuwen. Administratief eenvoudig is het ook in Groot-Brittannië lang niet altijd.Dan Hales is ambtenaar bij MOPAC, het be-stuursmatige samenwerkingsverband tussen de Londense politie en het stadsbestuur, legt een en ander uit over de lokale aanpak: “De prioriteiten worden door het stadsbestuur vastgelegd, en ook hoeveel van het nationale budget daaraan wordt toegekend. Maar wij

mogen ons niet inmengen in het politie-werk, en op het districtsniveau zijn

er ook lokale politiecommissa-risen die hun lokale prioritei-

ten vastleggen.”“Wijkwerking is en blijft zeer belangrijk,” vervolgt Hales. “Dat is noodza-kelijk voor een politie die vertrouwen wil uitstralen.

Zo zien we wel dat de cri-minaliteit in de stad daalt,

maar dat het vertrouwen in de politie ook daalt.”

Een en ander heeft volgens Hales te maken met de fel gecontesteerde stop and

search: in Groot-Brittannië voelen etnische minderheden zich vaker geviseerd door poli-tiepatrouilles en fouillages. Hales: “We moe-ten ons werk kunnen blijven doen, maar er zijn nu wel enquêtes bij de bevolking die om de zo-veel tijd peilen naar het vertrouwen in de po-litie. Ook krijgen politieagenten cameraatjes mee die hen filmen tijdens hun interventies.” Men gaat zelfs zo ver dat een politieagent die het vertrouwen tegen krijgt, promotie kan mislopen, ook al pakt hij criminaliteit zicht-baar aan.De etnische gevoeligheiden in het multicultu-rele Londen nemen echter ook af. Hales: “Er bestaat bij ons een vrijwilligersstatuut voor de politie. De zogenaamde special constables zijn volwaardige agenten, en het statuut is suc-cesvol. De demografische doorsnede van die politiereserve is veel diverser dan ons ‘echte’ politiekorps. Op die manier wint de politie aan vertrouwen bij alle Londeners. Want special constables zijn een opstapje naar het echte politiestatuut.”�� Christophe�Degreef

ADVERTENTIE

Sinds enkele weken worden geen fruit- en groentenoverschotten meer uitgedeeld na de zondag-markt van Abattoir. Collectmet is er tijdelijk mee gestopt omdat de vraag te groot werd. “We willen de organisatie verbeteren en begin-nen dan opnieuw,” zegt Steffen Van Wymeersch van Cultureghem.

Collectmet is een samenwerking tussen Abattoir, Cultureghem en CollectActif, een collectief dat zich bekommert om sans-papiers en voedselverspilling tegengaat. In ja-nuari begonnen ze met het uitdelen van overschotten van groenten en fruit aan arme gezinnen. Vrijwilli-gers haalden de resten bij de markt-kramers op, maakten colli’s - één per gezin -, en deelden die vanaf halfvier uit aan de rij behoeftigen die dan stond aan te schuiven.Het initiatief was een groot succes. “We zijn gegroeid van twintig naar

‘WE KONDEN VRAAG NIET MEER AAN’

ANDERLECHT > COLLECTMET ZOEKT GELD VOOR BETERE ORGANISATIE VOEDSELBANK

Collectmet is even gestopt met het uitdelen van groenten- en fruitresten. © COLLECTMET


tweehonderd colli’s per keer,” zegt Van Wymeersch.Vlak na de zomervakantie is Col-lectmet ermee gestopt. Tijdelijk evenwel. Van Wymeerch legt uit. “Het was te groot geworden, te cha-otisch. We hebben betere materia-len en een grotere kraam nodig en ook een coach die de vrijwilligers aanstuurt.” Hiervoor is echter geld nodig. Collectmet is dan ook een growfundingscampagne gestart.Abattoir, de organisator van de weekendmarkten, hoopt dat Col-lectmet zo snel mogelijk kan her-starten. De overschotten vormden vroeger vaak een probleem voor het bedrijf. “Marktkramers moesten het allemaal meenemen, wat vaak resulteerde in sluikstorten,” zegt woordvoerder Paul Thielemans. Daarom is Abattoir enige tijd gele-den begonnen met een sorteercen-trum waar plastic en karton kunnen achtergelaten worden. Ook is er een compostcontainer waar de kra-mers, hun fruit- en groentenresten kunnen deponeren, tegen betaling weliswaar. De compost gaat naar een West-Vlaamse producent van biogas. “Collectmet is gratis voor de marktkramers en arme gezinnen zijn ermee gebaat.”�� Bettina�Hubo

Meer info op www.growfunding.be/bxl/collectmet-nl

ADVERTENTIE

STUDIEKEUZEBEURS17.11 - 20.11.2015 KELDERS VAN CUREGHEMANDERLECHT

TechniekTalentToekomst

BEZOEK DE STUDIEKEUZEBEURSVOOR 10- TOT14-JARIGEN Elke dag open van 9 tot 12 uur.Dinsdag en donderdag ook open van 13 tot 16 uur.Donderdag 19 november: extra avondeditie voor ouders van 17 tot 20 uur. Gratis toegang. Kom alles te weten over de studierichtingen vanhet Nederlandstalig secundair onderwijs in Brussel!

V.u.

: Eri

c Ve

rrep

t, le

iden

d am

bten

aar,

Emile

Jac

qmai

nlaa

n 13

5, 10

00 B

russ

el ©

201

5 - B

elgi

ë

ten voordele van Minor-Ndako

Doe mee via brusselhelpt.be

Samen maken we niet-begeleide

minderjarige vluchtelingen sterk!

CONCERTEN

DOCU & DEBATVOLKSKEUKEN

SPEELGOEDINZAMELING

BrusselDezeWeek

VAN 15/11 TOT 05/12:

Wie een door Jules Wabbes ontworpen inox deur uit de vroegere Generale Bank of een ander bijzonder architectuurele-ment zoekt, kan voortaan terecht in de showroom annex entrepot van Rotor Deconstruction aan de Schaarbeeklei in Vilvoorde.

Rotor is een Brussels collectief van ontwer-pers dat al tien jaar ijvert voor het hergebruik van materialen in de bouwwereld. Enige tijd geleden richtte het collectief een spin-off op, Rotor Deconstruction, dat specifiek mikt op het hergebruik van architectuuronderdelen. Het bedrijfje ontmantelt grote gebouwen met bijvoorbeeld modernistische of post-modernistische elementen en verkoopt de ontmantelde delen door. “We doen dit vanuit ecologische, design- en erfgoedoverwegin-gen,” zegt Lionel Devlieger van Rotor Decon-struction.Vorige jaar richtte Rotor een grote industri-ele loods aan de Vilvoordse Schaarbeeklei 290 in als stockeerruimte voor de materia-len. Nu is er ook een showroom bijgekomen. Voortaan kan het publiek er elke woensdag terecht. “We hebben, naast onze webwinkel, nu ook een echte winkel,” zegt Devlieger.Rotor Deconstruction spitst zich toe op de ontmanteling van naoorlogse, grootschalige

tertiaire gebouwen als kantoortorens, scho-len en gemeentegebouwen. Oudere gebou-wen laat Rotor links liggen. Devlieger: “Voor de antieke decoratiestukken uit een kerk of een pastorie is meestal nog wel interesse.”Zo mocht Rotor Deconstruction het interieur van de prachtige, door de Belgische ontwer-per Jules Wabbes ingerichte Generale Bank (later BNP Paribas Fortis) naast Bozar ont-mantelen. In de nieuwe winkel verkoopt het bedrijf dan ook vloerstenen in gevlamde gra-niet, stukken van het schitterende valse pla-fond en massieve binnendeuren in gepolijst inox, allemaal uit de bank.Voorts vind je er onderdelen uit het Gentse Ledeganckgebouw van de medische faculteit, laboratoriumkranen, eikenhouten kastjes uit het labo, ja zelfs dissectietafels.Voorts zijn er ook kleinere voorwerpen te krijgen zoals deurbeslag, verlichtingsarma-turen en deurstoppers.Rotor richt zich in de eerste plaats tot ar-chitecten, zegt Devlieger, maar ook parti-culieren zijn welkom. “Voor een keramieken urinoir uit de jaren zeventig van honderd kilo is het wel handig als je een beetje kan knut-selen en de juiste werktuigen hebt.”� Bettina�Hubo

www.rotordeconstruction.be

Van dissectietafel tot vals plafond van Jules Wabbes

BRUSSEL/VILVOORDE > ROTOR STELT LOODS MET RECUPMATERIALEN OPEN VOOR PUBLIEK

© R

OTO

RANDERLECHT – De Weik van ’t Brussels (9 november tot 7 december) is gestart met de uitreiking van de jaarlijkse prijzen van Be.Brusseleir, de vereniging ter bevorde-ring van het Brussels dialect.

Twee sporticonen, Paul Van Himst (1943) uit Groot-Bijgaarden en Eddy Merckx (1945) uit Meise, krijgen de eretitel van Brusseleir vè et leive, een prijs die gaat naar dialectsprekende burgers. De begeerde titel van Brusseleir van ’t joêr werd ook ontdubbeld. De jury weerhield

hiervoor de cineasten Adil El Arbi en Bilall Fallah. De prijs looft mensen die op een brede en positieve manier de cultuur in Brussel on-der het voetlicht plaatsen. In dit geval mag dat ook letterlijk genomen worden gezien hun film Black deze week in de Brusselse filmza-len verschijnt. “Ook in vorige films gaven de regisseurs al een karaktervol beeld van de samenleving in de hoofdstad,” stelt Geert Dehaes van Be.Brusseleir.

Jean-Marie�Binst

BE.BRUSSELEIR LAUWERT CINEASTEN VAN FILM BLACK

ANDERLECHT > BRUSSELAARS VAN HET JAAR 2015


ADVERTENTIE

Slechte communicatie leidde ertoe dat re-novatiewerkzaamheden aan het politie-commissariaat-Lepoutre zeven maanden langer duurden dan voorzien. Sinds eind oktober is het echter opnieuw open. De buurt klaagt wel nog altijd over vermin-derde patrouilles.

De buurtbewoners van het commissariaat op de Louis Lepoutrelaan zijn in de loop van de maand oktober zelf naar de pers gestapt om-dat ze het wel welletjes vonden. Oorspronke-lijk zou de renovatie van de eerste verdieping van hun commissariaat drie maanden duren.

Het werden er tien. Twee weken geleden nog stelde gemeenteraadslid Geoffrey Roucourt (Ecolo, oppositie) toekomstig burgemees-ter Dominique Dufourny (MR) er een vraag over. Dufourny zei toen dat de vertraging te wijten was aan slechte communicatie tussen de gemeente, en de politiezone, en door een slechte voorbereiding van de renovatie.Hoewel de buurtbewoners nu hun commis-sariaat terughebben, kampt de ‘derde divisie’ nog volgens de buurt met een tekort aan pa-trouilles. “De bewoners zien steeds minder agenten,” zegt Roucourt. CD

Tien maanden werkenELSENE > COMMISSARIAAT-LEPOUTRE OPNIEUW OPEN

Ook te koop: het vals plafond in aluminium uit de vroegere Generale Bank.

www.des

ignb

ysign.co

m

YISZHE EL BELGIËPLEIN • 1020 BRUSSEL

PLACE DE BELGIQUE • 1020 BRUXELLES

WWW.ADAMUSEUM.BE

P L A S T I C A R I U M C O L L E C T I O N E X H I B I T I O N S

A U D I T O R I U M S H O P & C A F É L E C T U R E S

NEW MUSEUMART + DESIGNOPENING11.12.15

CantileverVERNER PANTON1960

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

CH

EL

E

GEEN BETERSCHAP IN SPOOKGALERIJ

D e galerij, die de ondergrondse verbin-ding vormt tussen het Centraal Station en de Grasmarkt, werd door Victor

Horta bedacht en rond 1954 gebouwd. In de jaren 1980 ging de verbinding dicht om pas twintig jaar later, in 2009, weer open te gaan. De hal met de machtige zuilen, de originele houten roltrap en de verlichting waren intus-sen prachtig gerestaureerd.

Beneden, aan de kant van de Grasmarkt en het Spanjeplein, was een klein, modern shopping-centrum ingericht. De winkelpanden raakten echter maar moeilijk verhuurd. In 2011 nam Moof, het Museum of Original Figurines, zijn intrek in de kelder van het winkelcentrum. De verwachtingen waren hooggespannen. Het privémuseum van Eric Pierre heeft immers een interessante collectie van stripfi guren en attri-

BRUSSEL – Het gaat van kwaad naar erger met de Hortagalerij aan het Centraal Station. Al enkele jaren is er in het winkelcentrum nog maar één huurder, het stripfigurenmuseum Moof. Het privé-museumpje is ten einde raad en haalt nu ook het grote smurfenbeeld weg. De toeristenattractie werd voor de zoveelste keer gevandaliseerd.


DEZE WEEK IN DE HORTAGALERIJ > STRIPMUSEUM MOOF IN ZAK EN AS

Er gebeurt niets, terwijl zo’n spookgalerij toch niet goed is voor het imago van Brussel en van de NMBS.

buten, ooit gemaakt voor de merchandising. Je vindt er Smurfen, Marsupilami’s, Robbedoe-zen, Asterixen, Lucky Lukes en Kuifjes in alle soorten en maten, 1.800 objecten in totaal. Er zijn ook unieke stukken, zoals de gemummi-fi ceerde bobby in een sarcofaagje of het beeld van de kleine prins Abdullah, voorwerpen met een waarde van meer dan 50.000 euro.In 2012 opende Moof boven ook een smurfen-winkeltje voor toeristen en plaatste het buiten op het pleintje een enorme witte smurf. Maar voor het commerciële succes van de ga-lerij mocht het allemaal niet baten. Integen-deel. “Toen wij hier neerstreken in 2011 waren er nog vijf winkels, waaronder een café en een pastazaak. Twee jaar later waren ze allemaal

Toeristen zullen het de komende tijd zonder de reuzesmurf aan de Hortagalerij moeten stellen. Het beschadigde beeld werd afgelopen weekend weggehaald.

FOTO: © SASKIA VANDERSTICHELE

weg,” vertelt Jean-Pierre Vanhemelryck, conservator van Moof.De Horta Gallery – inmiddels omgedoopt tot Galerie Horta – biedt sindsdien een sinistere aanblik. Wie er vandaag pas-seert, moet vaststellen dat de houten lift – eens te meer – defect is en afgesloten is met zwart-geel plastic lint, dat een aantal lampen in het plafond stuk zijn en dat de lift en de toiletten buiten gebruik zijn. Ook het gehandicaptenliftje doet het niet. Twee Duitse meisjes proberen het tevergeefs aan de praat te krijgen en sukkelen dan maar met hun loodzware valiezen de trap op. Ze kijken verdwaasd om zich heen in deze spookgalerij.

ADVERTENTIEBDW 1498 PAGINA 11 - DONDERDAG 12 NOVEMBER 2015

ADVERTENTIE

ADVERTENTIE

AIRPLANE • SHAMAN FESTIVALTHE IMAGINARY SUITCASE • AUBIN

ANGSTRÖM • STEFAN DIXON TOMMY GREEN & THE BLUESMACHINE

MAAR OOK JOHAN VERMINNEN, DE FANFAAR, DOP MASSACRE AKA DJ SAUCISSE, STEFAN CORBESIER

EN PAUL MICHIELS

14 NOVEMBER 2015 • AB CLUBANSPACHLAAN 110, 1000 BRUSSEL

TICKETS WWW.ABCONCERTS.BE

DE SMET BRUSSELSNORTH ASSE-ZELLIKSOUTH UKKEL-DROGENBOS

DE WEIK VAN’T BRUSSELS

de langste weik van’t joêr

9 november > 7 december 2015

be.brusseleir vzw presenteert

www.bebrusseleir.be

Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs

te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor

personen met een handicap

Bezoeken enkel op afspraak

0800-15045�alle werkdagen van 9 tot 12u30,

maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

Puzzel

[email protected]

“Er wordt hier gepoetst en er loopt af en toe security rond, dat wel,” zegt Vanhemelryck. Maar voor het overige laat het beheer volgens hem te wensen over. “Nochtans betalen wij elke maand 5.600 euro aan lasten, en dat terwijl we in de kelder zitten.”Door de leegstand blijft het bezoekersaantal van Moof ook ver onder de verwachtingen. “We hebben op vier jaar tijd 95.000 men-sen over de vloer gekregen. Toen we ons hier vestigden, hoopten we terecht te komen in een levendige galerij. Was dit zo geweest, dan hadden we makkelijk meer dan 200.000 bezoekers gehaald.” Rendabel is het muse-um, waar vijf mensen werken, dan ook niet. “Mijnheer Pierre is onze jackpot.” Hoe lang deze situatie nog houdbaar is, kan Vanhemelryck niet zeggen. “We moeten of-wel groeien ofwel verhuizen.” De huur op-zeggen en weggaan is echter niet simpel. Pierre investeerde destijds anderhalf miljoen euro in de inrichting van het 1.300 vierkante meter grote museum. “Wie zal ons ver-goeden, tegen wie kunnen wij ons keren?,” vraagt Vanhemelryck zich af.

RussenProbleem is ook dat de galerij sinds kort in nieuwe handen is. Tot vorig jaar was de Swiss Hotel Leasing Company eigenaar van zowel het bovenliggende hotelgebouw als van het winkelcentrum beneden. Ook had ze het oudste deel van de galerie, dat nog al-tijd eigendom is van de NMBS, in erfpacht. Vorige zomer verkocht de Zwitserse familie haar aandelen aan HDI Zurich Property, een groep van Russische investeerders.De Russische eigenaren zouden de galerij van de hand willen doen. Het gerucht gaat dat Chinese investeerders er een restaurant-dorp van zouden willen maken.Moof voelt zich intussen in de steek gelaten, door de beheerders en eigenaars, maar ook door de NMBS en Stad Brussel. “Er zijn zo-veel beloften gedaan.” Enige tijd geleden zat het handelsagentschap Atrium met de NMBS en de beheerders rond de tafel voor de uitwerking van een artistieke bewegwijzering, maar daar is nog maar wei-nig van terechtgekomen.Vanhemelryck: “Er gebeurt niets, terwijl zo’n spookgalerij toch niet goed is voor het imago van Brussel en van de NMBS.” Afgelopen weekend haalde het museum het grote beeld van de witte smurf op het pleintje weg. De reuzesmurf werd voor de zeventiende keer gevandaliseerd, de verze-kering wil niet meer vergoeden. Het pleintje is in de avond vaak een verzamelplaats voor daklozen en hangjongeren. “Het beeld moet gerestaureerd worden en komt dus voorlopig niet terug. Jammer voor al die toeristen die er graag een selfi e maken.” Bettina Hubo

De hervorming van de wachtdienst sluit aan bij de veranderende realiteit van Brussel, schrijft dokter Vincent Janssens.

© IVAN PUT

TWEETALIGE HUISARTSENPOST

Sinds enige tijd wordt in de media een publieke discussie gevoerd over de hervorming

van de Brusselse wachtdienst voor huisartsen. Het project van de Garde Bruxelloise Brusselse Wachtdienst (GBBW) is een goed jaar gestart, momenteel nog zonder de Brusselse Huisartsenkring (BHAK). Vooral de tegenstanders van deze hervorming vragen vaak en luid publiek om aan-dacht waardoor een erg vertekend en zelfs onjuist beeld van het project dreigt te ontstaan.

Taalkundige imperfectiesOver de hervorming van de Brus-selse wachtdienst wordt al meer dan drie jaar op vrij constructieve wijze onderhandeld met de koepel van Franstalige Brusselse huisartsen-verenigingen (FAMGB). Uiteraard

werd daarbij ook uitgebreid intern in de BHAK overlegd. Op 27 maart van dit jaar stemden 61,8 procent van de leden op een Buitengewone Algeme-ne Vergadering voor samenwerking met de FAMGB voor de wachtdienst. Het kleine derde van de BHAK-leden dat tegen de nodige verandering van de wachtorganisatie is, meent de democratische beslissing van de al-gemene vergadering niet te moeten respecteren. Zij putten zich uit in administratieve en juridische procedures en roe-pen externe instanties ter hulp om het project alsnog te kelderen. In de media doet deze groep huisartsen alsof de andere artsen van de kring niet begaan zouden zijn met de Ne-derlandstalige patiënt (Vlaming) in Brussel. Daarbij wordt gewezen op de huidige taalkundige imperfecties

van het voorgestelde systeem. Ook wordt op beschamende wijze een oud clichébeeld van de Franstalige collegae-huisartsen opgehangen dat getuigt van een arrogante blindheid voor de realiteit bij de huidige gene-ratie huisartsen.Een doorstart van de huidige twee-talige wachtpost Terra Nova (privé beheerd zonder controle BHAK) bin-nen het project wordt geweigerd.De hervorming van de wachtdienst sluit aan bij de veranderende rea-liteit van Brussel, onder andere op gebied van demografie, taal, ge-zondheidstoestand, zorgaanbod en zorgnoden. Enerzijds zijn er minder en minder exclusief Nederlandsta-lige gezinnen in Brussel, anderzijds doen veel Franstaligen een inspan-ning om Nederlands te leren en wordt meertaligheid als een troef beschouwd.Brussel is superdivers geworden en de zorgnoden zijn er enorm, mede door de grote armoede. Het zorgaanbod in Brussel is helaas enorm chaotisch en de huisartsge-

neeskunde is bijzonder onderbelicht tot onzichtbaar. En de zesde staats-hervorming biedt ook geen oplossing voor de specifieke en belangrijke pro-blemen van de (zieke) Brusselaar.

ZieligHet huidig wachtsysteem van de BHAK is verdienstelijk maar inef-ficiënt: wachtdoende artsen zien weinig patiënten (gemiddeld zie ik twee à drie patiënten per wachtbeurt van 12 uur voor een wachtgebied met Anderlecht, Ganshoren, Jette, Koekelberg, Laken, Molenbeek, Sint-Agatha-Berchem en een stukje van Brussel-Stad). De meeste patiënten die worden gezien zijn anderstalig.De Nederlandstalige huisartsen die er in Brussel bij komen, com-penseren niet voor de uitstroom (leeftijdsgrens) van wachtdoende huisartsen. Enkel door de pool van Nederlandskundige artsen te vergro-ten én de beschikbare pool effectie-ver te matchen met de Nederlands-talige patiënt kan Nederlandstalige zorg voor de Nederlandstalige pa-

tiënt op termijn behouden blijven. Een uniek oproepnummer met tri-age (wachtpost of huisbezoek indien dringend, verwijzen naar eigen huis-arts indien niet) en actieve toewij-zing van Nederlandstalige oproepen aan Nederlandskundige artsen zal daartoe bijdragen en de “arts-tijd” rentabiliseren. Standaardisering en informatisering in het systeem ver-groten de zorgkwaliteit en continuï-teit voor de eigen huisarts. Het is evident dat een sterk, uniek, zichtbaar en performant wachtsy-steem gunstig zal afstralen op de huisartsgeneeskunde in Brussel.Verandering in organisatie brengt keuzes mee en gevolgen voor de oude systemen. Een dynamische en betrokken huisartsenkring ziet hierin uitdagingen en opportunitei-ten. De noodzaak tot verandering niet willen zien, de nodige aanpas-singen voor zich uit schuiven naar de volgende generaties huisartsen en praktische problemen bij ‘de ande-ren’ leggen is onverantwoord, zielig en ontgoochelend.Je kan niet verwachten dat een per-fect tweetalig systeem op een scho-teltje wordt aangeboden alvorens dat de BHAK zich engageert en als deel-nemer de werking verbetert. Menig politieke partij heeft ondervonden dat je de belangen van je doelgroep beter behartigt door in een regering (die vooraf niet alle garanties biedt) te stappen dan door wereldvreemd aan de kant mooie principes te staan scanderen.

Dr. Vincent Janssens, Huisarts in Brussel. Ondervoorzitter

BHAK

“Het zorgaanbod in Brussel is helaas enorm chaotisch en de huisarts-geneeskunde is bijzonder onderbelicht tot onzichtbaar”

BRUSSEL – Een tweetalige huisartsenwachtpost voor Brussel is wél een goed idee, betoogt huisarts Vincent Janssens. De tegenstanders krijgen in het debat veel aandacht, maar ze zijn in de minderheid.


BDWOPINIE

Opinie > DOkTER VINcENT JANSSENS OVER NEDERLANDSTALIGE GEzONDHEIDSzORG IN BRUSSEL

WÉL GOeD VOOR VLAMinG

VINCENT JANSSENS:

SPELREGELS VOOR LEZERS-BRIEVEN: Mail uw bijdrage naar [email protected]. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flag-eyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebi-jdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via [email protected]. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, mani-festen of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.


Drie open brieven op één week tijd van Brusselaars die aan de alarmbel trekken. Drie

keer een oproep dat het niet vijf voor, maar vijf na twaalf is voor de stad. Eén rode draad: het gaat niet goed met Brussel; waarom zouden we nog in deze stad wonen? Een groep medici en gezondheids-organisaties maakt zich terecht ernstige zorgen over de povere luchtkwaliteit in ons gewest. Ex-pat Gareth Harding ergert zich aan de langdurige en rommelige wer-ven in de Brussel – een schandvlek voor de stad die zich hoofdstad van Europa wil noemen. En publiciste Celia Ledoux, jarenlang smoor-verliefd op Brussel, maakt het uit omdat de vele dromen en beloftes nooit uitkomen en deze stad geen verantwoorde plek is om kinderen zorgeloos in groot te laten worden.Alle drie de brieven steken, want ik weet dat ze geen hersenspinsels zijn van verzuurde klagers of bitte-

re betweters. Dit komt van mensen die het goed voorhebben met onze stad. Mensen die terecht vinden dat het geen utopie is om naar propere lucht, mooie pleinen, veilige straten en meer stadsgroen te verlangen. Mensen die zich ergeren in een stad waar zoveel politici bevoegd zijn, maar weinigen verantwoordelijk lijken.

Betonnen stadskankersBrussel torst niet alleen haar com-plexe structuur, maar ook het ge-wicht van een verleden waarin de auto vrije baan kreeg. Een echte city for cars met dagelijkse files, volle tunnels, door roet aangetaste ge-vels en luchtkwaliteit equivalent aan een pakje sigaretten per dag. Sta mij echter toe optimistisch te zijn. Dat is, zeker als politicus in deze stad, mijn moral duty, maar wacht even met het naïef te noe-men. Ik zie dat er sinds kort iets in Brussel bloeit. Er is een nieuwe

generatie Brusselaars – waaronder de briefschrijvers – met een hart en bezorgdheid voor de stad. Geën-gageerde mensen die via kleine en grote ingrepen de stad leefbaarder willen maken. Met mooie openbare ruimtes die alle plaats geven aan fietsers, voetgangers en het jong ketjes-geweld dat Brussel rijk is.En hoewel een aantal fundamen-tele factoren elders moeten aange-pakt worden (de subsidiëring van 250.000 pendelaars die alleen in hun auto dagelijks de stad in, door en uittrekken, het stimuleren van wonen op het platteland en bespa-ringen in openbaar vervoer buiten Brussel), moeten we eerst in eigen boezem kijken. En dat wil ik doen: betonnen stadskankers die wijken opdelen en voorrang geven aan auto’s moeten eruit. Het ter ziele gegane Reyersviaduct en het au-tovrijmaken van de centrale lanen zijn voor mij nog maar het start-schot in een brede beweging waar

we de stad teruggeven aan de men-sen en investeren in nieuwe publie-ke ruimte. Een park bij de Ninoof-sepoort en een autovrij Spiegel- en Dumontplein zijn de volgende pro-jecten.

Zonder kopzorgen Maar het moet meer zijn dan dat. De komende tien jaar investeren we

meer dan 5 miljard voor meer me-tro, meer tram en properdere bus-sen die de wijken beter zullen be-dienen. Gezinnen zullen bovendien vanaf volgend jaar profiteren van een verlaging van het schoolabon-nement, zodat nog meer kinderen de bus nemen. En binnenkort wordt Gareth Har-ding uitgenodigd in het Schumans-tation en Kunst-Wet, want die werven worden versneld – en ja ein-delijk – afgerond. Verder leggen we 80 (!) kilometer nieuw fietspad aan, onder andere rond de Kleine Ring waar geparkeerde auto’s plaats ma-ken voor bomen, fietsers en wande-laars. En tot slot is het de ambitie van deze regering om een ambitieuze groene verkeersfiscaliteit uit te werken te-gen volgend jaar. Dat zijn geen loze beloftes, maar concrete projecten die de komende jaren gerealiseerd zullen worden.De marsrichting naar een ander, meer leefbaar Brussel, is ingezet. Daar geloof ik echt in. Ik hoop dat Celia opnieuw verliefd wordt, dat Gareth trots wordt op zijn gaststad en dat we onze kinderen zonder kopzorgen kunnen laten rondcros-sen. Van stad voor auto’s, naar stad voor mensen.

Pascal Smet,Minister van Openbare Werken

(SP.A)

OPINIE > HET ANTWOORD VAN PAScAL SMET AAN DE cRITIcASTERS

een stAD VOOR Mensen (niet VOOR AUtO’s)BRUSSEL – Enkele criticasters vonden vorige week dat de stad te ongezond is om in te leven en dat ze er bovendien niet uitziet. Minister van Openbare Ruimte Pascal Smet (SP.A) dient hen van antwoord. “De afbraak van het Reyersviaduct en het autovrijmaken van de centrale lanen zijn nog maar het startschot in een brede beweging waar we de stad teruggeven aan de mensen.”

Een van de volgende projecten is het autovrij maken van het Jetse Spiegelplein, zegt Pascal Smet (SP.A).

“Betonnen stadskankers die wijken opdelen en voorrang geven aan auto’s moeten eruit”

© GOOGLE STREET VIEW

© B

AR

T DE

WA

EL

E

PASCAL SMET:

Sinds de blijde intrede van het Ame-rikaanse popartgeweld in België in de sixties heeft de stijl ons denken over kunst en maatschappij veran-derd. Het moet zowat als het zien van prehistorische rotstekeningen

geweest zijn, het eerste contact van Belgen met popart in hun wereld van klassieke tot ab-stracte kunst. De Parijse kunstgalerie van Ile-ana Sonnabend-Schapira ging in 1963 open, en het getoonde werk van over de grote plas – eerst Jasper Johns, dan Robert Rauschenberg - sloeg in als de landing in Normandië. Enkele jaren later al, in 1970, kon het Casi-

nokursaal van Knokke uitpakken met een retrospectieve tentoonstelling rond popart, nouveau réalisme en nieuwe fi guratie. De term popart had zich in Amerika genesteld in 1962, tijdens een kunstsymposium in het Museum voor Modern Art in New York. Ook begin jaren 1960 ging in Engeland en Frankrijk ( nouveau réalisme ) een iets minder brutale variant van start, iets wat de Duitsers ‘kapitalistischer Realismus’ noemden. Pop art stond voor mass popular art , kunst van de grote consumptie-maatschappij die het volk meezoog. Simplistisch gezegd: kunst die even snel be-grijpbaar en evident-veelzeggend was als een

BRUSSEL – Plots schitteren Raveel, Mara, De Keyser, Bury, Axell en Panamarenko naast mondiale sterren als Warhol en Lichtenstein. Een spiegeltentoonstelling ‘Pop Art in Belgium’ confronteert voor het eerst de Belgische believers van de popartstijl met de Amerikaanse pioniers. Om dit te begrijpen gaf Mercatorfonds een boek uit.

VADROUILLEDE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK


‘gevonden voorwerpen’ in hun werk. Op dat moment speelden de Belgische artiesten, zo-als de Wereldexpo van ’58 toonde, nog poker met de Vlaamse en Waalse expressionisten, de Cobra-vertegenwoordigers en het surrea-lisme. Abstracte kunst – voor een select pu-bliek – zette onderhuids mee de toon van de moderniteit. Dat zou plots bijgestuurd worden door de lo-vende kritiek op de pop art die in Parijs was gestrand. Ze zou meteen een sterke invloed op de kunstevolutie uitoefenen. Kunstenaars, galerijhouders én collectionneurs gaven er meteen aan toe. Eerst nog bestempeld als een

cartoon of stripverhaal of advertentie. De afbeelding van Andy Warhols varianten op Campbells’ Soup is daar tot vandaag het beste voorbeeld van. Pop art bleek in eerste instantie een kunstvorm die zich makkelijk en herken-baar tot iedereen richtte. Een kunstvorm die ‘al meteen bewees dat ze de pacemaker van de sixties was’, zoals Carl Jacobs in het boek Pop Art in Belgium! aanhaalt.

Gelijkwaardig In Amerika waren Jasper Johns en Robert Rauschenberg de belangrijkste voorlopers van pop art. Ze integreerden in de jaren 1950 al

Panamarenko, Molly Peeters. Wide White Space Gallery, Antwerpen, (1967).

VER

ZA

ME

LIN

G A

GN

ES

& F

RIT

S B

EC

HT,

NE

DE

RL

AN

D; F

OTO

© E

RN

ST

VAN

DE

UR

SE

N

FO

TO ©

VES

NA

FAA

SS

EN

Pol Mara, Dent’elles, (1963).

EXPO/BOEK > POP ART IN BELGIUM! 1963-1970

FO

TO ©

VES

NA

FAA

SS

EN

EXPO/BOEKEXPO/BOEKEXPO/BOEKEXPO/BOEKEXPO/BOEKEXPO/BOEK > POP ART IN BELGIUM! 1963-1970 > POP ART IN BELGIUM! 1963-1970

POP UP YOUR ART!

Tom Wesselmann, Smoker Banner (1971).

© VIN

CE

NT E

VER

AR

TS

interpretatie op pop art en een assimilatie van de Amerikaanse en Franse nieuwe wind, later volledig innovatief, viel ook de Belgische vari-ant in de smaak. Daarmee zijn we beland bij het interessante bewijs dat de tentoonstelling levert: de Belgische popartkunstenaars geven wel degelijk een ‘Belgische’ touch aan hun werk. De expositie illustreert dit aan de hand van een vijftal grote thema’s, netjes verduidelijkt in aparte kamers. Ze zetten meteen de Ame-rikaanse artiesten en de Belgische op een gelijkwaardige piédestal. En dat gooit hoge ogen. Marcel Broodthaers, Cristo, James Ro-senquist, Guy Degobert, Andy Warhol, Peter Phillips, Robert Indiana, Jef Geys, Evelyne Axell, Tom Wesselmann en Roy Lichtenstein: je krijgt zelden of nooit meer zoveel sterks bij elkaar in Brussel.

Sexy and clever Het wandelparcours start kort met Let’s go pop – New York, Paris, Brussels . Visueel niet met-een een geslaagde intro. Daarvoor zijn diverse assemblages in gips van Paul Van Hoeydonck geïnstalleerd, waaronder Musica Celesta en Space Guardians . Hiermee wordt echter chro-nologisch meegegeven dat pop art door voor-

uitziende verzamelaars (als dr. Hubert Peeters) werd ondersteund. Bij Meats (1964) van Claes Oldenburg, aangekocht door galerie Sonna-bend, wordt aangetoond dat ook galerieën zich met visie aan investeringen waagden. De glazen kast Meats herbergt een resem blauw-geaderde marmeren dresseerplanken. Daarop liggen allerlei vleessoorten en fi jnkost in gips en aardewerk. De reliekenkist die de vleescon-sumptie in de kijker zette in 1964, behoudt al-leszins een actualiteitsboodschap. Wie dacht dat Andy Warhol een Monroe-achti-ge papier-machépop had ontworpen, heeft het mis in de volgende themahoek Women in Pop – sexy, glamourous and clever . De opgehangen Molly Peters (1966) uit styropor (piepschuim) en Feltra-vilt, opgedirkt met echte lippenstift, is van Panamarenko. De levensgrote pop met open blouse, doet helemaal aan de Ameri-kaanse Playboy-origine denken – de naam Pan American Airlines and Company (waar Pana-marenko zijn naam uit destilleerde) trouwens ook. Van hem is bij het thema The power of the mondaine – cans, soup, mussels and sweets nog een zwembad met krokodillen uit vuilnis-zakken te zien. Dichtbij Broodthaers zoveelste mosselentableau staat dit niet mis. Ook in thema’s als New Landschape en Vio-

lence, War & Protest worden vergelijkende opstellingen aangeboden tussen Belgische en buitenlandse popartartiesten. De Smo-ker Banner van Tom Wesselmann en een Big Brother en Pausmobiel van Wout Vercammen staan in wezen ver en tegelijk dicht bij elkaar. De reclame die aanslaat versus het tv-beeld dat blijft hangen. Twee waarheden, twee in-terpreteerbare feiten.

Illusiegroep Toch loont het om iets langer bij de ‘waarde’ en ‘bekendheid’ van de Belgische popartartiesten te blijven staan en hoe zij ‘zaken uit het dage-lijkse leven’ in beeld brengen. Raoul De Key-sers schildering Kraantje en tuinslang en Eve-lyne Axells Désir in plexi lijken zo uit de straat geplukt. Belgisch pionier Pol Mara (pseudo-niem van Louis Leysen) krijgt met Dent’elles een ereplaats naast de Brit Allen Jones. Jones’


werk Neither forget your legs (1965) slaat net als Ice Cream 2 van Evelyne Axell (1967) met-een raak. Jones zou kritiek krijgen omdat hij de vrouw als reclame-element binnen de pro-ductconsumptie portretteert. Mara daarentegen, die na een reis uit Amerika van abstract kunstenaar overschakelde op zijn typische fotografi ebewerkingen, maakt wel een bizarre collage met Dent’elles . Met zin voor diplomatie (de Britse en Belgische vlag) prikkelt hij de kijker: emotie bespelen is Mara’s sterkte. Anders, maar weer knipogend naar realisme, toont Roger Raveel in Illusie-groep en met Karretje om de hemel in te voeren dat alledaagse materialen in nieuwe composi-ties kunnen doen nadenken over de consump-tiemaatschappij. Of hoe pop art helemaal een Belgisch kleurtje krijgt.

Jean-Marie Binst

FO

TO ©

DIR

K P

AU

WE

LS

Raoul De Keyser, Kraantje en tuinslang (Groen, zerp), (1965).

© S

TICH

TING

RO

GE

R R

AVE

EL / F

OTO

PE

TER

CL

AE

YS

Roger Raveel, Illusiegroep, (1965-1967).

© VIN

CE

NT E

VER

AR

TS

© VIN

CE

NT E

VER

AR

TS

Evelyne Axell, Le Désir, (1969).

© A

DA

GP, S

AB

AM

. FO

TO: S

PE

LTDO

OR

N &

FIL

S

Pop Art in Belgium! 1963-1970, Mercatorfonds, 236 blz., tweetalig N/F, 30 euro (bij ING Art Center), elders 39,95 euro. De tentoonstelling loopt tot 14 februari 2016 in ING Art Center, Koningsplein, Brussel. Open van dinsdag tot zondag van 10 tot 18 u., nocturne op woensdag tot 21u., www.ing.be/art

Het loont de moeite om iets langer bij de waarde en bekendheid van de Belgische pop-art-artiesten stil te staan.

Radio > SchaaRbeekSe RadiozendeR aRabel mikt niet enkel oP maRokkanen

‘WE WILLEN BRUSSELSE STADSRADIO ZIJN’

Arabel, dat twee jaar geleden van eigenaar veranderde, is gehuisvest in een onopval-

lend pand op de Leuvensesteenweg, vlak bij Meiser. Heette de zender tevoren Almanar (Arabisch voor ‘vuurtoren’) en mikte hij exclusief op Maghrebijnen, sindsdien mikt Ara-bel uitdrukkelijk op jongeren, ook met andere achtergronden.

Raï en chanson En dat deden ze dit jaar voor het eerst ook met opvallende affiches in de metro en bus. “Via Google zagen we dat de zoekopdrachten op het woord Arabel in september en oktober piekten”, zegt Zaki Chairi, presen-tator van de dagelijkse avondshow ‘Ca se passe à Bruxelles’. “We willen meer en meer een Brusselse stads-radio zijn, een diversiteitszender die alle kleuren in de stad vertegen-woordigt. De Marokkaanse Brusse-laars kennen ons allemaal – tijdens de ramadanuitzendingen hadden we 170.000 luisteraars voor de oproep tot het gebed –, maar we willen ook andere luisteraars lokken.”Met de nieuwe naam kwam ook een veel jonger team, dat nu dagelijks ongeveer 20 à 25.000 luisteraars

trekt, zowel via de FM-band in Brus-sel als via livestreaming op internet. De sportpresentator is een Span-jaard, de presentatrice van het dage-lijkse jongerenprogramma ’s avonds een Française, de columnisten zijn van Congolese, Turkse en Oezbeekse afkomst. Qua muziek zendt Arabel een mix uit van Arabische en Franse chanson, rap, pop, klassieke Ori-entaalse muziek, raï, andalouss en chaabi. Volgens Chairi zijn 70 pro-cent van de medewerkers en vrijwil-ligers tussen 20 en 35 jaar. “Youness maakt elke week een poë-tische slam over de actualiteit. Maar evengoed nodigen we Afrikaanse of Turkse verenigingen uit om te komen praten, of de groep Schone Lucht BXL over luchtvervuiling. Eu-ropalia Turkije kreeg heel veel aan-dacht. Echte diversiteit is niet alleen praten over diversiteit, maar ze ook vertegenwoordigd zien in de redactie en in de onderwerpen, experts en studiogasten.”Arabel, dat in 2013 een zakencijfer van 319.360 euro haalde, zendt 70 procent van de programma’s in het Frans uit. Vandaar dat de zender erkend wordt door de Franstalige gemeenschap. De ochtendprogram-

ma’s als Salam Bruxelles zijn in het Arabisch, daarnaast wordt er ook één uur in het Berbers uitgezonden. “Ik ken zelf helemaal niet zo goed Arabisch, ik praat het nooit in de uit-zendingen”, zegt Chairi (27). “Le lien se perd. Vandaar dat de radiozender gekozen heeft om te investeren in de jeugd. De luisteraars van morgen zullen – helaas – steeds minder vaak Arabisch begrijpen.” Natuurlijk zijn er de culturele ban-

BRUSSEL - Met opvallende affiches in metro en bus en zijn aanwezigheid op de moslimbeurs speelde radiozen-der Arabel uit Schaarbeek zich de afgelopen maanden in de kijker. De zender, die twee jaar geleden van naam veranderde, laat in zijn uitzendingen zowel Schone Lucht BXL als Oezbeekse poëten langskomen. “De Marokkanen kennen ons allemaal, maar we willen ook andere luiste-raars lokken,” zegt presentator Zaki Chairi.

Zaki Chairi presenteert dagelijks de avondshow: “Diversiteit is niet alleen praten over diversiteit, maar ze ook vertegenwoordigd zien in de redactie en in de onderwerpen.”

© B

AR

T DE

WA

EL

E


ADVERTENTIE

den: “We coveren onderwerpen die voor onze luisteraars belangrijk zijn. Discriminatie op het werk, of bij het huren van een woning. De vluchte-lingenkwestie hebben we natuurlijk ook van dichtbij gevolgd, of de boy-cotcampagne na het verbod op on-verdoofd slachten in Vlaanderen.” Maar, benadrukt hij, de meeste on-derwerpen zijn niet zo specifiek. In een mix van Nederlands en Frans – product van het Nederlandstalige

onderwijs – legt hij uit: “We hebben allemaal zulke gekke beelden over de Ander in ons hoofd. Als de ver-schillende gemeenschappen elkaar beter zouden leren kennen, zouden ze het saai vinden, zo hard lijken we op elkaar. Iedereen is bang zijn job te verliezen, iedereen moet het einde van de maand zien te halen.”Chairi is van opleiding leerkracht Frans-Aardrijkskunde-Islam en belandde bij Arabel via het vereni-

‘WE WILLEN BRUSSELSE STADSRADIO ZIJN’

Het is misschien vreemd, maar het was altijd al een officiële handelsnaam voor een vis. De beschaafde visnaam is tegenwoordig heek, merlu in het Frans.

Mooie meid: alleen al van de foto weet je waarom deze vis zo heet: boze hondenogen boven blikke-rende tanden en een ruwe huid. Lief. Onze vissers zijn opgegroeid met een bijzondere zin voor humor. Zo heet een koolvis in de visserstaal van de rijke Vlaamse gewesten een ‘leren vest’, een wijting is een ‘ziekenonnenvis’ en een leng een ‘potlood’. Kleine poon heet ‘stoofhout’ en een grote pieterman zou in Oostduinkerke een ‘harenpuikelaar’ (spreek uit: oornpukeloore ) heten, zo heeft toch ooit de vakgroep Nederlandse Taalkunde van de Universiteit van Gent uitgeplozen. Grote heken heetten in het vissersmi-lieu John Bull .De mooie meid, of zullen we hem vanaf nu toch maar gewoon heek noemen, is bij ons niet zo bekend. De Europese heek, voor de wetenschap Merluccius merluccius (L.), is verwant met de kabeljauw. Bio-logen hebben ruzie gemaakt of hij thuishoort in de Kabeljauwfamilie zelf, maar meestal zet men hem toch in zijn eigen groepje, de Merlucciidae . Er zijn verschillende soorten heken. Er lijkt wel een soort heek te zwemmen voor elke kust van Amerika, Eu-ropa en Afrika, minder rond Azië. Ze zijn niet alleen verscheiden, er zijn er véél. De hoofdprijs gaat naar Zuid-Afrika, waar de de cape hake de belangrijkste aangelande vis is, die over heel de wereld wordt uit-gevoerd. Heek is niet eens zwaar overbevist, die van Kaapstad is zelfs gecertifi ceerd duurzaam verklaard door het MSC.De Europese heek komt voor van het Hoge Noorden tot rond Madeira, maar is voor onze kust altijd vrij zeldzaam geweest in de vangsten. Dat komt omdat Belgen van oorsprong kustvissers zijn. De Noordzee is niet diep. Heken houden van veel dieper water en moeten dus ook met veel kabel worden gevangen, op dieptes tot duizend meter. Daarom vangt men ze dus in de Golf van Biskaje en voorbij Ierland en Portugal.Mijn eerste ontmoeting met zo’n vis was in Bretag-ne, waar ik als jongeman een merluchon op de kaart zag staan. Ik ben de naam trouwens nooit meer te-gengekomen. Het was ook nog een tijd waarin er vol-ledige vissen op het bord kwamen, geen haasjes of fi lets. Merluchon is kleine heek. De volwassen bees-ten worden tot een meter lang en een kilo of zes. Dan spreken ze in het Frans van merlu .Maar het mekka van de heek is Spanje. La Merluza

is even Spaans als pimentón en saf-fraan (de twee kleuren van de

Spaanse vlag). Hij is ook offi -cieel uitgeroepen tot de na-

tionale vis van dat land, en nochtans heeft hij daar

heel wat concurrentie. Spanje is nog altijd één van de grootste visserijnaties ter wereld. De gemid-delde Spanjaard kauwt zich een weg door zes kilo heek per jaar, en dan wordt deze vis nog beschouwd als één van de duur-dere soorten. “ La

merluza es el pescado que gusta a quienes no

les gusta el pescado ” (de heek is de vis voor wie niet

van vis houdt), schreef José Carlos Capel, de gevierde Spaanse gas-

tronoom. Wit van kleur en zacht van vlees, zonder scherpe smaak of geur, kan heek op allerhande ma-nieren worden bereid en van verschillende garnituren voorzien. De Spanjaarden serveren hem op restau-rant graag a la plancha , gebakken op een hete plaat.Wij vinden heek bij de Zuiderse viswinkels of als diepvriesfi let, maar dat laatste is spijtig. Ik kocht de mooie meid op de foto en maakte haar thuis schoon. Eigenaardig: de binnenkant van de muil is zwart, in het Deens heet hij dan ook kolmuler (koolmuil). Ook het buikvlies binnenin is zwart. Wie daar problemen mee heeft, kan die eraf wrijven met de duim, maar uiteraard kan dat vlies helemaal geen kwaad. Dan sneed ik de vis in moten, op de wijze waarop heek in Spanje het vaakst wordt gesneden: gewoon schijven van een paar centimeter dik. Dat was schrikken! Het rauwe visvlees is zo zacht dat het de neiging heeft plat te worden geduwd onder het mes. Een groot en schep

mes gebruiken en snijden met grote halen is hier de boodschap. Een plancha, dat is voor later, dus pro-beerde ik hem gewoon te bakken. Even greep ik naar de bloempot (euh neen, de pot met bloem, bedoel ik), maar toen dacht ik aan wat een Vlaamse visser mij nog maar kort geleden had gezegd tijdens een etentje: “ da’s allemool zeiver! ” Geen antikleefpannen, geen bloem, gewoon het oude adagium dat een vis drie-maal moet zwemmen: eerst in de zee, dan in de bo-ter en ten slotte in de (witte) wijn. Ik durfde. De pan opgewarmd, een onbehoorlijke klont in een gewone stalen pan gedaan. Die mag niet te heet staan, want anders verbrandt de boter. Valsspelers kunnen ge-klaarde boter (ghee) of olie gebruiken, maar de ware durvers gebruiken de trots van Diksmuide en om-streken: boerenboter. Dan aan de neiging weerstaan om de vis snel om te draaien. Laat maar rustig enkele minuutjes pruttelen. Dan een schepper eronder en... Ja hoor, het lukte. En ondertussen voltrekt zich een klein wonder. De vis kleurt natuurlijk nootbruin en het visvlees, dat er wat slapjes uitzag, wordt stevig. Als toegift wat citroen gebruikt, meer hoort er niet bij. Smakelijk.

[email protected]

De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/trachet

Mooie meid

BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Nick Trachet

gingsleven en de scouts. “Ze zochten iemand uit het jeugdwerk, en dus hebben ze mij gevraagd. Ik ben vrij geëngageerd, heb ook mijn eigen vi-deokanaal op YouTube. Ik ben hier verantwoordelijk voor de jeugduit-zendingen en heb mijn eigen pro-gramma.”“Ik houd ervan als onze luisteraars dingen bijleren, en de luisteraars zijn ook blij met de praktische info. Over groepsaankopen bijvoorbeeld, of sportcheques. Over Brussel hebben we de wekelijkse rubriek Le Jardin Secret de Bruxelles . In de rubriek ‘BX Histories’ hadden we het erover dat alle koloniale instellingen in de wijk Matonge lagen, waar de Congolezen die naar België kwamen zich dan la-ter gevestigd hebben.”

InspiratieElke week nodigt Chairi ook de ‘Brus-selaar van de week’ uit, en die zijn al even divers. De drie laatste op een rij-tje: regisseur Adil El Arbi, de Union des Progressistes Juifs de Belgique

ADVERTENTIE

“Ik kocht de mooie meid op de foto en maakte haar thuis schoon. Eigenaardig: de binnenkant van de muil is zwart”


Sociale Verhuurkantoren (SVK)

Gegarandeerde huur elke maand

Verzekerd verhuurbeheer

Onderhoud van uw woning

www.fedsvk.be02 412 72 44

a

a

a

a

a

Verhuur uw woning

zonder risico en zonder zorgen

Hulp bij renovatie

Fiscale voordelen

wereld. De gemid-delde Spanjaard kauwt zich een weg door zes kilo heek per jaar, en dan wordt deze vis nog beschouwd als één van de duur-dere soorten. “

merluza es el pescado que gusta a quienes no

les gusta el pescado heek is de vis voor wie niet

is even Spaans als pimentón is even Spaans als pimentón is even Spaans als fraan (de twee kleuren van de

Spaanse vlag). Hij is ook offi -cieel uitgeroepen tot de na-

tionale vis van dat land, en nochtans heeft hij daar

Nick Trachet

heel wat concurrentie. Spanje is nog altijd één van de grootste visserijnaties ter wereld. De gemid-

Carlos Capel, de gevierde Spaanse gas-tronoom. Wit van kleur en zacht van vlees, zonder

cieel uitgeroepen tot de na-tionale vis van dat land, en

nochtans heeft hij daar heel wat concurrentie. Spanje is nog altijd één van de grootste visserijnaties ter wereld. De gemid-delde Spanjaard kauwt zich een

Nick Trachet

(UPJB), de Marokkaanse onderne-mer die de Quick aan Naamsepoort runt. “Ik kies mensen die onze luis-teraars kunnen inspireren. Die man begon er ooit aan een studentenjob, en twintig jaar later is hij er de baas.” Ook Selma Haouach, zakenvrouw en presentatrice van het zaterdag-programma Dame de Pique , wil haar publiek inspireren. “Ik wil de luiste-raars laten zien dat alles mogelijk is. Het is niet omdat je Selma of Fatima heet, dat je niet op hetzelfde kunt hopen als anderen.”Dat de presentatoren willen begees-teren, is niet toevallig. Het staat in het mission statement van Arabel en heeft vaak ook een persoonlijke di-mensie. “Ik heb een typisch verhaal: afgezakt van aso naar tso, omdat één leerkracht niet in me geloofde, en mijn ouders naar hem luisterden”, vertelt Chairi. “Zelfs de leerkrachten daar vroegen me voortdurend wat ik daar deed. Toen ben ik aan een bachelor begonnen, omdat ik niet geloofde dat ik een master aankon. Binnenkort haal ik toch nog een master in het event management.”De telefoon gaat. Chairi, lid van Empowering Belgian Muslims (Em-bem), neemt op met Salam Aleikum , gaat verder in het Frans, om dan weer af te sluiten met een Arabi-sche groet. “Ik ben moslim, ja. Maar mijn belangrijkste identiteit is die van Brusselaar. Ook op de radio is dat de belangrijkste verbinding met onze luisteraars. Ik denk dat meer en meer mensen zich echt Brusselaar voelen. Il y a un vrai attachement qui se développe .” Sara De Sloover

“De radiozender heeft besloten om te investeren in de jeugd. De luisteraars van morgen zullen - helaas - steeds minder vaak Arabisch begrijpen”

ADVERTENTIE


CULINAIR > MOBIELE OVEN MAAKT ZIJN ENTREE

Week van de Smaak duikt in verledenBRUSSEL - Van 12 tot 22 novem-ber is het Week van de Smaak. Voor het eerst rijdt dan ook de mobiele Fourna uit, een bakoven op wielen.

Voor deze negende editie zet orga-nisator Vol-au-Vent opnieuw in heel Vlaanderen en Brussel activiteiten op rond eten en eten maken.Thema dit jaar is het verleden, of-tewel het beste van vroeger. Culi-nair erfgoed zal worden ingezameld onder de noemer Op de Koffie. Wie een oud kookboek, familierecept of keukengerei uit lang vervlogen tijden heeft, kan daarmee langsko-men in Muntpunt op 20 november. In ruil voor de moeite word je ge-trakteerd op koffie en taart.Ook Tafel24, de centrale actie van De Week, komt naar Brussel. Het project werd bedacht door food-blogger Louise De Brabandere, boegbeeld van De Week. Zij wilde de eettafel heruitvinden. Samen met architect Bart Lens bedacht ze de ‘bewegende’ tafel, die gebouwd werd door enkele West-Vlaamse ambachtsscholen. Aan deze tafel Speciaal voor de Week van de Smaak ook deze nieuwe, op en neer bewegende tafel.

kan je staan voor het aperitief, zit-ten voor het hoofdgerecht en je op de grond neervlijen voor de koffie. De tafel - voor 24 mensen - reist rond en houdt op 21 en 22 novem-ber halt in Brussel. Tweemaal wordt een ‘pot luck’ bereid in de Design Vlaanderen Galerie. Na afloop blijft ze daar nog twee maanden staan voor de Expo Konijn met Pruimen.Tijdens de Week van de Smaak zet de vzw Vol-au-Vent ook het Brus-selse project La Fourna in de kijker. “Tegen 2018 willen we een sociale bakkerij tot stand brengen in La-ken, een plek waar je brood koopt, recepten uitwisselt en bakwork-shops kan volgen”, zegt Hilde Bre-poels, coördinator van Vol-au-Vent. “Omdat we nog geen locatie heb-ben, beginnen we met een mobiele Fourna die de komende twee jaar de stad zal doorkruisen.”De knalrode oven op wielen doet zijn intrede op 21 november aan Bockstael. ‘s Anderendaags zijn er bakworkshops in Nekkersdal.

Bettina Hubo

www.weekvandesmaak.be

Surf snel naar jobs.mivb.be

EN BRENG BRUSSEL MEE IN VERVOERING

WORD TECHNICUS BIJ DE MIVB.Als technicus bij de MIVB sta je altijd klaar voor de Brusselse reizigers. Met je inbus op zak laat je meer dan enkel onze voertuigen gesmeerd lopen. Want werken aan de MIVB, dat is werken aan de toekomst van Brussel. En jij, ben jij er klaar voor om een sleutelrol te spelen binnen de MIVB?

Wat wij aanbieden:• Een verrijkende job in een

dynamische onderneming• Een interessant salaris• Extralegale voordelen• 35 dagen verlof

Beantwoord je aan dit profiel?• Technisch diploma (elektriciteit,

(elektro)mechanica, bouw,…)• Flexibel en durver• Ambitieus• Liefde voor Brussel

Sleutel mee aan de MIVB Sleutel mee aan de MIVB

ADVERTENTIE


PARK THURN & TAXISWe doen er nog snel eentje in openlucht, want het zou kunnen dat dit een van de laatste mooie dagen van het jaar is. Al is het ook niet helemaal uitgesloten dat de Sint straks in zo-merplunje het dak op moet, en Winterpret dit jaar vervangen wordt door een nieuwe editie van Brussel Bad.Ik heb ik geen idee hoe blauw staal precies is, maar vandaag claimt de hemel dat predikaat weer nadrukkelijk, en staalblauwe hemels ko-men goed tot hun recht boven de site van Thurn & Taxis. Sinds een aantal maanden kan je hier in het midden van de Brusselse bebouwde kom terecht voor een park-in-wording op een on-gewoon groot stuk open ruimte, dat tegelijk dienst doet als een openluchtmuseum van de Brusselse bouwbedrijvigheid vroeger en nu.Je benadert het verse park bij voorkeur via de brug van Laken, bekend van zijn vue panora-mique op de Brusselse skyline. Als die skyline iets meer weg had gehad van die van New York of Shanghai, dan kreunde de mooie brug on-getwijfeld onder het gewicht van toeristische selfies. Ondanks de flinke lading klinknagels die er ooit werden ingestanst. Maar de Brus-selse skyline is wat hij is, en dus staat er alleen een groepje bedienden in maatpak op de brug. Ze zijn waarschijnlijk uit een van de torens aan de horizon gekropen en hebben de oversteek gemaakt om zich te laten groepsfotograferen met hun kantoorgebouw op de achtergrond. Een buurtbewoner die het groepje op de brug

moet passeren, verontschuldigt zich dat hij het plaatje even moet verstoren.Via een loopbrug van het bejubelde buurtpro-ject Parckfarm veer ik naar de groene bedding beneden. De vrijwilligers die de site rondom de serre beredderen doen nog steeds keurig hun werk. Middels een plakkaatje onder de brug la-ten ze voorbijgangers zelfs weten dat nu ook de solitaire klimopbijen zich hier thuisvoelen en dat stemt me tevreden.Maar ik ben vooral geïnteresseerd in het pril-le parklife op de nieuwe groene open vlakte, waar slingerende grindpaadjes naar de site van Thurn & Taxis leiden. Op die paadjes zijn joggers in heftige discussies verwikkeld, maar dan vooral om aan hun looppartners te demon-streren dat ze niet snel buiten adem raken. Fiet-sers weten geen blijf met de motivatie die deze binnenweg zonder hoogtemeters hen bezorgt, en ouders duwen hun buggies voort totdat de kinderen die erin liggen hun eigen weg kunnen gaan. Mijn honger wordt aangescherpt door de opgeschoten klaver tussen de paadjes, maar tussen het groen maakt een kolonie arrogante kraaien de dienst uit zolang het alle andere pas-santen verboden blijft het gazon te betreden.Het gebeurt eigenlijk niet vaak dat je een park kan bezoeken terwijl het nog in de kraamka-mer ligt. De pas aangeplante jonge boompjes staan zelfs nog met de stam in de luiers, en zijn voorzien van houten looprekjes om hen te be-geleiden bij hun eerste pasjes. Aan de takken

hangen alleen wat schuchtere schaamblaadjes. Zelfs voor zitbankjes is het in dit premature park nog te vroeg, laat staan voor een speeltuin of een sportveld. Doorwandelen is de bood-schap, en kijken naar de wereld rondom.Het contrast tussen de idyllische vallei en het zelfzekere glas en beton van de Noordwijk, waar van groeipijnen al lang geen sprake meer is, is groot. Liefst vier kranen staan alweer nieuwe blokkentorens te stapelen, naast de UP-site-toren die nooit het landmark werd dat hij wilde zijn. Links op de achtergrond zie je ook de Brusilia- en de VRT-toren, rechts de enorme zadeldaken van de pakhuizen van Thurn & Taxis, de Pensioentoren aan het zuid, en dichterbij de fabriek van de groene Saint Michel. Vlak voor onze neus het plompe en plompverloren gezette gebouw van Leefmilieu Brussel. Wat kunnen we nog verbeteren aan Brussels eigen Central Park?De rest van de blinde gevels en achtergevels met schotelantennes zullen nog aan het zicht moeten worden onttrokken door het loof van de opgroeiende bomen. Verder moeten ook nog wat zandbergen en bouwvallen van het oude goederenstation verdwijnen. Zo’n onvolgroeid ‘evolutief park’ is een beetje als de stad zelf. Je kan leven met de huidige toestand door de ge-dachte dat alles de moeite waard zal geweest zijn wanneer alles ooit af zal zijn. Met het ver-schil dat in een stad dat moment van voltooi-ing nooit zal komen. Terwijl dit park volgende zomer, als de temperaturen weer normaal zijn voor de tijd van het jaar, hopelijk uitgegroeid zal zijn tot een nieuw epicentrum.

Michaël Bellon

De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/laptopia

ELKE WEEK SCANT MICHAËL BELLON MET

ZIJN LAPTOP EEN PLEK IN BRUSSEL DIE TOT DE VERBEELDING

SPREEKT, EN GEEFT HIJ AAN WAT ER

EVENTUEEL NOG AAN KAN VERBETEREN

DINSDAG 27 OKTOBER, 12.30 UUR

LA

PT

OP

IA

naar dertien topevents*

Doe mee op www.uitinvlaanderen.be/vriendenen win één van de tien superdeluxe inspiratieboxen

Ga één jaar lang met drie vrienden

*Elke inspiratiebox bevat 50 tickets of vouchers verdeeld over: Antwerpen Proeft! - De bootjes van Gent - Cactusfestival Brugge - cursus bij Wisper - �lm in Kinepolis - Piaf, de Musical - voorstelling in KVS Brussel - Sneeuwwitje, de Musical - concert in AB Brussel - klassiek concert Mechelen hoort Stemmen - expo The Roaring Twenties in Modemuseum Hasselt - Boekenbeurs in Antwerpen - De Plopsa Pretparken

Kurt Suenens, zoals gewoonlijk gekleed in soutane: “Ik ben geboren in een heel christelijke familie waar het geloof

centraal stond. Elke zondag gingen we naar de mis. Ik ging ook naar de Europascouts, waar ik veel christelijke vrienden heb gemaakt. Zo werd ik in mijn jeugd overtuigd van het belang van de Kerk en van Christus.”“Rond mijn vijftiende merkte ik dat veel van mijn vrienden niet gelovig waren, en toch dacht ik dat het geloof wel een atout kon zijn, een troef. En weet je, ik hield van Christus. Ik geloof niet dat hij dood is. Ik geloof dat hij leeft en dat het de moeite waard is om mijn leven te geven aan de missie van de Kerk. Daarom ben ik priester geworden.”“Een priester doet twee dingen. Hij leert de mensen dat het leven niet eindigt met de dood, maar dat het verder gaat in een eeuwig leven zonder einde. Daarnaast moet hij het gelaat van God vertegenwoordigen op aarde. God is liefde. Een priester moet mensen leren om te beminnen.”

Kurt Suenens, in soutane, wandelt graag met zijn iPhone over de Vismarkt, in de buurt van de Brusselse Sint-Katelijnekerk.

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

BRUSSEL – De tijd waarin kerken op zondag steevast afgeladen vol zaten, is al even gepasseerd. En wanneer een jongere zegt ‘ik ben een gelovige christen’, zullen er rare ogen getrokken worden. Wij spraken met Kurt Suenens (29), die zich sinds dit jaar ontfermt over de Brusselse Sint-Katelijnekerk. Hij vertelt over zichzelf en over hoe het gesteld is met de katholieke kerk in Brussel.

De keuze om priester te worden was niet evi-dent. “In het begin was dat moeilijk, ja. Ik heb er, vooral in mijn adolescentie, veel mee geworsteld. Ik was bang voor de reactie van mijn vrienden. Maar ik had ook andere vrien-den, hé. Bijvoorbeeld een priester die mij be-geleidde, die mij hard heeft gesteund. En uit-eindelijk heeft mijn geloof het gewonnen van mijn angst.”

Mensenhart Suenens kon al vrij snel aan de slag als pries-ter in Brussel-Centrum. Hij ziet dat als een cadeau. “Ik heb heel veel contact met jonge-ren. Ik heb niet alleen maar contact met de

PREDIKEN IN EEN

mensen die ‘in’ de Kerk leven, maar ook met de mensen daarbuiten. Dat strookt met mijn levensdoel. Priester zijn is niet alleen chris-tenen bereiken maar ook niet-christenen, zij die nog naar God zoeken. Daarom is het ook zo interessant in Brussel: de stad bruist en een priester is op zijn plaats in een bruisende stad.” “Brussel betekent ook een enorme diversi-teit: veel moslims, jongeren, ouderen, armere klassen, rijkere klassen… Dat zien we ook in onze kerk. (Denkt even na) Onze kerk werkt goed: op een zondagmorgen hebben we 250 à 300 bezoekers en we hebben mensen van alle culturen. Naast Belgen zien we Fransen

en veel Afrikanen: Congolezen, Kameroe-ners, enzovoort. Oosterse christenen zijn er ook veel: Syriërs, Libanezen bijvoorbeeld. We hebben dus een heel rijk publiek en dat vind ik heel aangenaam.” “Ik stel me open voor die diversiteit. Vanaf februari ga ik Arabisch leren. Ik zal het nooit perfect kunnen, maar het is handig om het ijs te breken met mensen van Marokko, Algerije, Irak…”Suenens weet dat de toekomst van de Brus-selse katholieke kerk onvoorspelbaar is. Maar zorgen maakt hij zich niet. “De opkomst in de Brusselse kerken is al een tijdje aan het da-len en misschien zal dat nog enkele jaren zo

Kurt Suenens, priester

Kurt Suenens, in soutane, wandelt graag met zijn iPhone over de Vismarkt, in de buurt van de Brusselse Sint-Katelijnekerk.

BRUISENDE STAD

blijven. Maar ik wanhoop nooit. Ik probeer alles te zien vanuit bovennatuurlijk oog-punt. Dat is het oogpunt van het evangelie. Christus zegt: ‘Ik ben bij u tot het einde der tijden.’ Hij beloofde dat hij er altijd zal zijn, dus ik geloof niet dat de kerk zal verdwij-nen.”

Moslims “Ik denk zelfs dat de kerk weer zal op-bloeien. Ondanks de vele problemen waar de kerk voor staat, heeft ze haar fundament niet verloren: de liefde. Het menselijke hart van vandaag is hetzelfde als dat van giste-ren. Een mensenhart zoekt naar liefde, on-

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

voorwaardelijke liefde. Dat kan je volgens mij alleen maar bij Christus vinden.”“Er zijn ook heel goede jonge priesters die echt gemotiveerd zijn. Ze staan sterk in hun geloof, met twee voeten in de wereld. Gemo-tiveerd, opengebloeid. Die priesters zijn de steunpilaar voor de kerk van morgen. In die zin maak ik me zeker geen zorgen.”“Ikzelf heb vrij voor het celibaat gekozen zo-dat mijn hart beschikbaar is voor iedereen. Ik kan voor iedereen een luisterend oor zijn, precies omdat ik een vrij man ben. De be-schikbaarheid van het hart, ik vind dat een kracht. Het is een steen waarop ik bouw. Ik hou daar aan vast want ik heb mijn woord ge-geven, punt.” “Ik geef me aan iedereen. Ik heb geen vrouw of kinderen om voor te zorgen, dus kan ik van ’s morgens tot ’s avonds opgebeld wor-den. Gisteren belde ik met een dame die zelf-moord wou plegen. We hebben een goed ge-sprek gehad. Ik heb haar gezegd dat ik haar kom bezoeken. Voor zo’n dingen ben ik altijd beschikbaar en dat wil ik altijd zijn voor men-sen in nood.”“Weet je, het huwelijk is zodanig groot, zo-danig belangrijk, dat het ook honderd pro-cent inspanning vraagt en tijd. En ik wil nu honderd procent leven voor mijn missie.”Dat er veel culturen samenleven in Brussel, betekent ook dat er veel verschillende gods-diensten bij elkaar leven. “Als ik moslims zie, knik ik vriendelijk en lach ik. Vaak knikken en lachen ze meteen terug. Tachtig procent van de moslims is heel vriendelijk. Soms zijn ze een beetje gesloten, maar iedereen heeft wel eens een slechte dag.”“Hier aan de Sint-Katelijnekerk op het pleintje zitten veel jongeren, constant, ook ’s avonds. Daar zitten vaak moslims bij en ik heb daar een goed contact mee. Ze zeggen mij: ‘ik ben moslim, ik respecteer alle religies, ik respec-teer ook u als priester.’”

Goedheid“Of ik er soms last mee heb? Ja en nee. Op puur menselijk vlak zie ik wel dat het sto-

“Het christendom heeft de meest redelijke en tevens de enige redelijke basis van alle religies”

BRUSSEL – Verwondering is de rode draad door het verhaal van Silke Quateau, oprichtster van Indies Keeping Secrets (IKS) in Brussel. Met al tien privéconcer-ten in onder meer een hoedenwinkel, een park en op een dakterras weet IKS haar fans iedere maand te verrassen met iets nieuws. De zanger van The Van Jets of een band uit Nieuw-Zeeland: niets is te gek voor deze indielovers.

Silke Quateau, een 24-jarige docente Neder-lands, organiseert met haar vrienden maan-delijks geheime indieconcerten waarmee ze muziekliefhebbers uitnodigen om het Brus-sel buiten de Dansaertstraat te ontdekken: zowel de artiest als de locatie blijven tot de avond zelf een geheim.

Waar is het idee voor Indies Keeping Secrets ontstaan?Silke Quateau: “Eigenlijk komt IKS uit Barcelona. Mijn oom woont daar en hij be-gon twee jaar geleden met het organiseren van geheime indieconcerten. Vorig jaar heb-ben we met Kerstmis gepraat over het idee om IKS naar Brussel te brengen. Ik heb toen mijn vrienden benaderd en in januari had-den we al ons eerste concert.” Waarom zijn jullie concerten zo geheimzinnig?Quateau: “We spreken voor een concert

altijd af op een centrale plek. Vanaf daar wandelen we dan naar de plaats van het concert. Als iedereen op hetzelfde moment op een geheime locatie samenkomt, creëert dat een soort bubbel. We hebben al eens bij aankomst met zeventig mensen onze schoe-nen uit moeten doen om door een huis te lo-pen. Dit soort dingen maken ieder concert anders.”

Indies Keeping Secrets is intussen bijna een jaar oud, hebben jullie toekomstplannen?Quateau: “Laatst heeft de zanger van The Van Jets opgetreden. We krijgen vaak de vraag of het volgende concert dat zal over-treffen, maar dat is niet ons doel. Het is natuurlijk leuk als we zo’n bekende artiest kunnen laten optreden, maar een band hoeft niet per se bekend te zijn om het publiek te verrassen. Het is juist leuk om te zien dat een onbekende band iets heel moois brengt. Verder vieren we in december het eenjarig bestaan van Indies Keeping Secrets. We zul-len een benefietavond organiseren waarbij we geld ophalen voor Chez Nous.”

Meike de Roest,(student Erasmushogeschool Brussel)

Meer info op: www.indieskeepingsecrets.com/brussels

Geheime concerten in Brussel

Oprichtster Silke Quateau: “We spreken steeds af op een centrale plek.”

3 VRAGEN AAN SILKE QUATEAU


rend kan zijn, want ze versperren de ingang en maken die vuil. We moeten permanent schoonmaken, ’s morgens en ’s avonds. We kunnen dat zien als een storende factor en hen proberen bij te brengen dat ze dat moeten opkuisen, dat ze plaats maken. Maar je kunt het ook als een kans, als iets positiefs zien. Christus zei: ‘Laat iedereen tot mij komen’. Dat die jongeren daar zitten, is voor mij ge-woon de realiteit die ik moet aanvaarden. Ik wil ook een priester zijn voor hen, dus heb ik heel veel contact met de jongeren. Ik ken de meeste van hun namen: Suleiman, Aïsha, Jo-lena, Sam… Dus zij kennen mij ook. Ik praat er gewoon mee, probeer ze niet af te schrik-ken, probeer geen obstakel te zijn in hun toe-gang tot de kerk. Als ik constant boos ben en zeg dat ze moeten schoonmaken, gaan zij nooit de kerk binnentreden.”“Het probleem vandaag is: je kunt de mensen niet meer overtuigen met ideeën. Dat merk

TANNAHILL WEAVERS IN TOOGENBLIK. De Tanna Hil Weavers zijn op dinsdag 17 november om 20.30 uur te gast in Toogenblik. Zij brengen al een paar decennia tra-ditionele Schotse muziek. De groep is genoemd naar de dichter Robert Tannahill. Op vrijdag 20 november om 20.30 uur is het de beurt aan de Pine Street Ramblers. Zij brengen een mengeling van folk, bluegrass, country en roots rock. Kortenbach-straat 11, 1130 Haren. n EEN TANG VAN EEN VRAA. Het kasteel van Hinnisdael, Sint-Lambrechts-Woluwe, 1648. Meneer en madame maken zich zorgen: hun twee dochters maken niet alleen permanent ruzie, de oudste geraakt ook aan geen man, terwijl de jongste, allerbevalligste dochter de mannen maar voor het uitkiezen heeft. Als ook een jaloerse tante zich manifesteert is het hek van de dam. Een tang van een vraa is een oorspronkelijke bewerking van Shakespeares De getemde feeks,

door Bart Beyns. Hij geeft er een persoonlijk tintje aan met komische toestanden en aange-paste kledij. Voorstellingen op 4, 5, 11 en 12 december om 20 uur en op 13 december om 14.30 uur in GC Op-Weule, waar ook kaarten te bekomen zijn tijdens de kantooruren of via het nummer 02-775.92.00. Kaarten in voorverkoop kosten 8 en 6 euro.

Samengesteld door Danny Vileyn

WIE IS KURT SUENENS?

• 29 jaar

• Komt uit Sint-Pieters-Leeuw

• Verre familie van kardinaal Suenens

• Volgde op zijn achttiende drie jaar seminarie in Ars, bij Lyon

• Reisde voor zijn stage twee jaar door Brazilië

• Studeerde in Frankrijk twee jaar filosofie

• Studeerde in Leuven en Namen voor zijn theologische studies

• Deed zijn pastorale stages in de dekenaten van Zoutleeuw en Vilvoorde

• Werd op 28 juni 2015 gewijd in de kathedraal in Brussel

• Vanaf begin september 2015 kreeg hij zijn opdracht in de parochie

CULT

UU

R K

ORT

ik vaak op straat. Als mensen met mij praten komt het vaak snel tot de idee ‘God bestaat wel’ of ‘God bestaat niet’. Dus ik probeer zo weinig mogelijk in discussie te gaan. Het is niet dat ik niet geloof in een redelijke basis van het geloof, want het christendom heeft de meest redelijke en tevens de enige redelijke basis van alle religies. Maar het is niet meer met de rede dat we de mensen overtuigen. Al-leen maar door goedheid, door kracht kunnen we mensen doen nadenken over ‘Tiens, is er niet iets anders in het leven, bestaat God echt wel?’.”

Civiel leven “Ik probeer die jongeren iets bij te brengen op de manier waarop Don Bosco dat deed. De Heilige Don Bosco was een opvoeder die eind negentiende, begin twintigste eeuw in Italië heel veel jongeren heeft opgevoed die geen werk hadden, die op straat leefden. Hij zei: ‘L’affection fait la confiance, la confiance fait l’éducation’. Ik wil die jongeren leren om civiel te leven, om niet te roken en hun afval niet op de grond te gooien.”“We kunnen mensen nooit opvoeden door hard te zijn, door te repressief op te treden. Dat botst. We kunnen alleen maar iets bij-brengen, door vertrouwen te winnen. Dat win je door de jongeren te tonen dat ze belangrijk zijn in onze ogen, dat ze niet gewoon ‘een ver-sperring zijn voor onze kerk’. We tonen dat we hen beminnen. Beetje bij beetje vertrouwen zij ons en doen zij wat wij verlangen.”“Twee weken geleden vroegen vier jongeren om mij te spreken, we zijn in De Markten iets komen drinken en hebben gepraat. Zij zeiden: ‘kijk, nous vous rejoignons’. Jullie vragen ons om de kerk proper te houden en wij willen daar echt aan meewerken. We zeggen ook te-gen onze vrienden dat ze plaats moeten laten. En dat kwam van henzelf. Ze wilden met ons spreken. Dat is positief!’

Nienke Soontjens,(student Erasmushogeschool Brussel)

De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/ingesprekmet

KURT SUENENS:

BRUSSEL – De juiste persoon op de juiste plaats kan een wereld van verschil maken. Vraagt dat maar aan Khalid Boukichou (23). Dankzij een goede begeleiding en een trainer met een scherp oog belandde hij amper na drie jaar basketten bij basketbalclub Oostende. Hij is er uitgegroeid tot een

vaste pion en behaalde ondertussen al vier titels, drie bekers en twee supercups. Na dit seizoen wil hij andere lucht opsnuiven.

‘En zeggen dat ik vroeger niets moest hebben van basketbal,” legt Bouki-chou uit. “Ik ben wel eens naar een

wedstrijd van mijn neef gaan kijken, maar zelf spelen? Neen. Tot ik eens tijdens een zomer met vrienden uit mijn wijk op een pleintje in Anderlecht ging spelen. Het stond me aan en toen mijn neef besloot om naar Atomia over te stappen, ben ik hem gevolgd.”De Brusselaar was toen al bijna zestien. Dank-zij zijn lengte viel hij meteen op en werd hij snel bij hogere jeugdcategorieën geplaatst. De mensen van de club zagen een mooie toekomst voor hem weggelegd, maar dan moest hij wel hard werken. “Dat heb ik ook gedaan. Als ze je dat vertellen, dan motiveert dat je. Ook het feit dat ik na één jaar al kon rivaliseren met gasten die in eerste provinciale speelden, deed deugd.”“Ik had het geluk in de handen van goede trai-ners te zijn beland, zoals Lucien Van Kers-schaever. Hij heeft onder meer met Eric Stru-elens gewerkt en gaf mij en andere pivots drie keer per week extra, specifieke trainingen.”Toch besloot Boukichou na twee seizoenen te vertrekken bij Atomia. Hij was al doorgegroeid tot de ploeg die in derde klasse uitkwam, maar kreeg er geen zekerheid op speelkansen. Anderlecht bood hem wel die kans. “Ik wou spelen om te blijven groeien. Bij Anderlecht verliep het aanvankelijk vrij goed, maar we zijn vrij snel in een negatieve spiraal terecht gekomen. We verloren veel en sakkerden nogal wat op elkaar. Het was voor mij ook nieuw om een coach te hebben die op mij riep en orders gaf. Maar ik kan er ondertussen wel beter mee om.”“Een bevriende speler die in de Marokkaanse eerste klasse was gaan spelen bood me een uitweg. Aangezien ik de dubbele Marokkaans-Belgische nationaliteit heb, wou zijn ploeg me ook aantrekken, want in Marokko is er een quota wat buitenlandse spelers betreft. Dus ben ik in het midden van het seizoen naar Hociema getrokken, waar ik heel wat heb ge-leerd. Ik was nog maar achttien en ver van mijn familie.”

Vuur aanwakkerenTerwijl Boukichou in Marokko vertoefde, stond hij steeds in contact met het thuisfront. En niet enkel met familie en vrienden. Net voor hij Anderlecht verliet, had hij nog een sterke prestatie neergezet tegen Gistel, de satellietclub van BC Oostende. “Na de match had hun coach mijn gegevens gevraagd en vrij snel had ik contact met de mensen van Oost-ende. Na het seizoen mocht ik langsgaan voor een testtraining bij hen, met spelers van mijn

Khalid Boukichou: “Coach Dario Gjergja kan nogal heftig tekeer gaan langs de lijn. Het is soms oorlog tussen ons.”

© B

ELG

AIM

AG

E

‘Iedereen droomt

toch van de

BasketBal > Khalid BouKichou denKt al aan een Buitenlands avontuur

“Binnen maximaal twee jaar wil ik vertrekken, het liefst volgend seizoen”

BDW 1498 PAGINA 22 - DONDERDAG 12 NOVEMBER 2015BDW

SPOR

T

leeftijd. Die is goed verlopen en zo heb ik mijn eerste semiprofessioneel contract in de wacht gesleept.”Op drie jaar tijd belande de Brusselaar bij top-per Oostende. In die periode heeft hij naar eigen zeggen de achterstand volledig wegge-werkt die hij door zijn begin op latere leeftijd had opgelopen. Om zijn rijpingsproces voort te zetten, speelde hij tijdens zijn eerste seizoen vooral bij tweedeklasser Gistel. “Bij de eerste ploeg ging het aanvankelijk wat minder. Jean-Marc Jaumin was toen trainer en gaf jongeren weinig kansen.”“Toen Dario Gjergja na zes maanden over-nam als hoofdcoach, veranderde er veel. Ik maakte ineens echt deel uit van de eerste ploeg en trainde ook elke dag nog eens in-dividueel bij. Hij heeft mij gepusht en ik heb alles gedaan om daar aan tegemoet

‘Niet meer onder Casteels’Khalid Boukichou viel in augustus net naast de selectie van de Belgian Lions die naar het Europees kampioenschap mochten, net als Brusselaar Manu Lecomte. “Ik versta nog altijd niet waarom. De coach zei dat hij het niet gewoon is om met stevige gasten als mij te spelen. Afgelopen seizoen was ik een van de belangrijkste spelers van Oostende, en dan kiest hij bepaalde andere spelers in plaats van mij. Raar.”De niet-selectie heeft gevolgen voor de toekomst van Boukichou bij de nationale ploeg. Hij zag een deelname aan het Europees kampioenschap als een volgende stap in zijn carrière. “Zolang Eddy Casteels trainer is, ga ik niet meer in op een oproeping van de Belgian Lions.”

TS

te komen. Het resultaat zie je vandaag.”Boukichou is onlangs aan zijn vijfde seizoen bij Oostende begonnen, en deze keer als vaste pion. Een evolutie die heel wat jongeren bij Oostende doorlopen. “De club investeert in jongeren, dat bewijs niet enkel ik maar bij-voorbeeld ook Quentin Serron. Het werpt zijn vruchten af, want we werden vier keer kam-pioen op rij en wonnen ondertussen ook nog eens drie bekers en twee supercups.”“We hebben alles gewonnen in België, de moeilijkheid zit hem nu in het behouden van die koppositie. Iedereen kijkt naar jou, ieder-een wilt je verslaan. Maar bij ons is de moti-vatie nog steeds aanwezig om te winnen. Met Dario Gjergja hebben we een coach die daar-voor instaat. Hij kan nogal heftig tekeer gaan langs de lijn. Het is soms oorlog tussen ons. Maar we verstaan elkaar verder goed. Hij doet dat om het vuur in ons aan te wakkeren.” NBA Summer LeaguePassie en ambitie ontbreken alvast niet bij Boukichou. Basketbal is op korte tijd tot een onontbeerlijk deel van zijn leven uitgegroeid. Hij ademt het en wil er in blijven groeien. Liefst in het buitenland.“Binnen maximaal twee jaar wil ik vertrek-ken, het liefst volgend seizoen. Als ik blijf werken, vooral aan mijn verdediging dan, moet dat lukken. Ik wil gewoon het hoogst haalbare uit mijn carrière halen. Maar als dat de Belgische eerste klasse is, dan is dat maar zo.”“Iedereen droomt toch van de NBA? Ik wil ko-mende zomer dan ook aan de NBA Summer League deelnemen. Dat is een competitie bui-ten het seizoen waar de NBA-ploegen spelers uittesten. Als je daar goed presteert, kan een ploeg je uitkiezen. Washburn van Basic-Fit Brussel is daar bijvoorbeeld in geslaagd, en zeggen dat ik tijdens een onderlinge wed-strijd echt wel de bovenhand had op hem. Er zijn ook heel wat Europese ploegen aanwezig tijdens de Summer League die eveneens naar spelers komen neuzen. Het zou dus best kun-nen dat ik komend seizoen niet meer in België speel.”

�

� Tim�Schoonjans

Khalid BouKichou:

NBA?’

WAlhAllA vAN de triAtleetGROTE BEuRS iN PAlEiS 1

BRUSSEL – Triathlon World maakt zijn naam komende zondag helemaal waar. In Paleis 1 zal alles wat van belang is in de wereld van de triatleet en duatleet aan bod komen.

“Zowel de professionele als recreatieve tri-atleet en duatleet zullen aan hun trekken komen, maar ook sporters die maar één van die disciplines beoefenen,” vertelt event or-ganiser Xiana Bossaert (30). “Specifieke kle-dij en voeding vind je zowel in het zwemmen, fietsen als lopen terug. Naast de steun van de Vlaamse en Franstalige triatlon- en duatlon-liga’s kunnen we dit jaar ook rekenen op de steun van de Vlaamse Zwemfederatie.”Al die partners zorgen ervoor dat deze derde editie van Triathlon World een nog uitgebrei-der aanbod heeft. De beurs is ontstaan met de ambitie om de triatleet en duatleet in de picture te zetten en slaagt daar steeds beter in. “De bezoekers kunnen zich naast aller-hande stands onder meer verwachten aan le-zingen, die bijvoorbeeld zeer gericht inspelen op bepaalde trainingstechnieken. Er zullen ook praktische workshops zijn en de bezoe-kers zullen verschillende zaken kunnen uit-proberen. We willen interactie bevorderen.”

TW Run“Verschillende Belgische toppers zullen heel de dag aanwezig zijn, zoals Sofie Goos, Bart Aernauts en Frederik Van Lierde. Zij zullen onder meer tips en tricks meegeven aan het indoor zwembad, een demonstratie geven op de fietsrollen, enzovoort. Uiteraard zal er ook tijd zijn voor een signeersessie, en men

“Jij? Blootvoets lopen? Met zo’n kromme po-ten? Slecht idee.” De podoloog drukte het net wat beleefder uit. Maar niet veel. Ik stond in niets meer dan mijn onderbroek op zijn loopband. Ca-mera op mijn voeten gericht. En terloops vertelde ik ‘m dat ik ooit expe-rimenteerde met barefoot running. Zonder succes. Want ik heb dus keikromme poten. Linkerpoot hyperproneert. Rechterpoot su-pineert.In mensentaal: bij het landen knikt mijn lin-kerenkel erg naar buiten. Zijn rechterbroer – u raadt het – knikt naar binnen. Niemand heeft perfect rechte voeten. Maar die van mij kunnen onmogelijk asymmetri-scher staan. Mijn bezoek aan de podo-loog is een eerste be-scheiden stap in een nieuw plan. Achteraf kan ik het gerust mijn nieuw steun-plan noemen.Het zit namelijk zo. Toen ik in april 2012 in Geel mijn eerste sprinttriatlon had af-gewerkt heb ik gejankt van geluk. Achter mijn zonnebril en helemaal be-zweet, dus niemand die het zag. Meer van dat. In 2013 volgden nog zes triatlons, variërend in afstand. Maar nog steeds kleintjes. En eerlijk: ik kan niet zo snel iets bedenken dat me meer voldoening heeft gegeven. Eind 2013 werd ik papa. Zwemmen, fietsen, lopen. Er was opeens veel minder tijd voor. Ik heb altijd met wat heimwee teruggekeken op dat jaar 2013. Bovendien leeft ergens diep in mij leeft nog steeds de Droom om ooit een volledige triatlon af te werken. Let wel: het is een Droom. Met grote D. Want droom en realiteit hebben zelden ver-der uit elkaar gelegen. Mijn steunplan heeft als doel de draad weer op te pikken waar ik ‘m in 2013 heb laten vallen, om in de zomer van volgend jaar weer een wedstrijdje te zwemmen, fietsen en lo-pen.Daarvoor moet ik enkele dingen op orde zet-ten en heb daarvoor wat steun nodig.

Punt 1 is mijn lijf. Dat piept en te kraakt meer dan dik twee jaar geleden. Rust roest. Vooral dat neuzelende gevoeld in mijn on-derrug begon te veel op mijn zenuwen te werken. Eerst naar de osteopaat voor wat instant oplapwerk. En naar de podoloog dus. Lang verhaal kort: midden november word ik lid van de familie van de steunzool-dragers. Punt 2 is mijn hoofd. Fulltime job, wat free-lancen ‘s avonds en in het weekend, kindje erbij, reorganisatie op het werk. Ik heb een groot hoofd, maar het zit ooit ook vol. Zelfs denken aan sport is soms te vermoeiend. Dus, en dit is nog maar zeer recent, ik me-

diteer. Een keer per dag schakel ik tien minuutjes een versnelling lan-

ger en laat ik mijn gedach-ten de vrije loop. Het is

nog maar pril, maar nu al simpelweg leuk om te doen. En dat alle-maal via een appje op mijn gsm. Lekker handig.Punt 3 is tijd. Mijn vriendin en ik scha-

kelen, ook sinds kort, twee keer per week

de babysit in. Die haalt zoonlief op van de crèche zo-

dat ik kan gaan zwemmen. Baan-tjes trekken wordt zo plots acht keer duur-

der dan de toegangsprijs, maar dat betaal ik met de glimlach. En plus, als ik terugkom ligt mijn zoon al in bed en is er soms zelfs tijd om samen met mijn vriendin in de zetel te zitten en te doen alsof we helemaal geen ouders zijn.Punt 4 is ‘work in progress’. Ik zal me bin-nenkort aansluiten bij een sportclub. Voor het eerst sinds ik negentien jaar geleden mijn volleybalclub verliet. Van sporten in clubverband hoop ik dat het me motiveert om regelmatig te trainen en om sneller voor-uitgang te boeken. Of dat lukt, leest u hier vast over een paar weken. Alle bijkomende tips mogen per gele brief-kaart opgestuurd worden naar de redactie van dit blad. Waarvoor dank.

Bram Van de Velde is presentator op FM Brussel en actief vrijetijdssporter

Mijn nieuwe steunplan


ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: [email protected] (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

ESTAFETTE > BRAM VAN DE VElDE@AnneZagre Lets go for the first training camp of this season with the Olympic team. #teambelgium #lanzarote

Wie dacht dat atleten even konden uitrusten tijdens de wintermaanden, heeft het flink fout. Een groot deel van het kruin van de Belgische sport bevindt zich momenteel bijvoorbeeld in het Spaanse lanzarote. Ze leggen er de basis voor het komende seizoen, dat zeer belangrijk wordt voor de hele sportwereld. Net als de Brusselse Anne Zagré wil elke atleet namelijk schitteren op de Olympische Spelen van Rio. TS

© TR

IATH

LO

N W

OR

LD

Hebt u zin om uw dansbenen nog eens boven te halen? De komende weken krijgt u daarvoor terug heel wat mogelijkheden. Vanaf 19 novem-ber begint er in gemeenschapscen-trum Pianofabriek (Fortstraat 35 in Sint-Gillis) bijvoorbeeld een lessen-reeks BOLLYWOOD DANSEN VOOR JONGEREN. Elke donderdag kunnen

jongeren (vanaf twaalf jaar) tussen zeventien en achttien uur de finesses aanleren van de dans die gebaseerd is op Indische tradities, maar die ook beïnvloed is door heel wat uit-eenlopende stijlen. De lessenreeks kost 180 euro voor een heel jaar en 90 euro per semes-ter. Op 25 november en 2 en 9 december moet u in GC Elzenhof zijn. Daar zal telkens van 19.30 tot 20.30 uur gedanst worden op muziek van CLAUDE FRANCOIS, voor 5 euro per les leert u de danspasjes. Zoals elk jaar organiseert de sportdienst van de VGC een SPORTDAG voor PERSONEN MET EEN MATI-

GE VERSTANDELIJKE BEPERKING. Sporters tussen twaalf en 65 jaar moeten daarvoor op donderdag 19 november in het sportcomplex van campus Parnas zijn (Stationsstraat 301 in Dilbeek). Deelnemers hebben de keuze uit Reis rond de wereld, Twin Sticks, Balvaardig-heid, Aerobic, Groot gezelschapsspel en Fit-ness. De sportdag kost 4 euro en vindt plaats 09.30 tot 14.30 uur. Meer info op www.spor-tinbrussel.be. Rugbyclub KITURO staat ko-mende zaterdag dan weer voor zijn vuurdoop in de ECR CHALLENGE CUP. Ze nemen het dan vanaf veertien uur op tegen Fiamme Oro Roma. Alle details vindt u op www.kituro.be. Een groep Brusselse skaters houdt het skatepark BYRRRH AND SKATE sinds twee jaar open, maar wordt nu gedwongen om hun locatie in Sint-Lambrechts-Woluwe te verlaten wegens veiligheidsvoorschriften. De skates hebben nu een PETITIE gelanceerd. Meer info op de Facebookpagina van het ska-tepark. TS

SPOR

T K

ORT REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-650.10.65, fax 02-650.10.38,

[email protected], www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer ([email protected]), 02-650.10.80, 02-650.10.38. Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 20 euro per jaar; IBAN: BE73 7340 3974 6060, BIC: KREDBEBB van Vlaams-Brusselse Media vzw. Buiten België 30 euro per jaar. OPLAGE 62.609 exemplaren. PROMOTIE EN DISTRIBUTIE Ute Otten, Maurice Droogh. MARKETING & SALES MANAGER Frederik Welslau: 0474-52.02.84. HOOFDREDACTIE Steven Van Garsse. COÖRDINATIE Kim Verthé. EIND REDACTIE Ken Lambeets ([email protected]). VORMGEVING Peter Dhondt. REDACTIE Jean-Marie Binst, Christophe Degreef, Bettina Hubo, Danny Vileyn. BRUSSELNIEUWS Kris Hendrickx (hoofdredacteur), Sandra Schreurs (projectcoördinator), Jelle Couder, Sara De Sloover, Laurent Vermeersch. MEDEWERKERS Nicky Aerts, Michaël Bellon, Alex Deforce, An Devroe, Elien Haentjens, Eva Hilhorst, Ilah, Toon Lambrechts, Wauter Mannaert, Tom Peeters, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Karel Van der Auwera, Bram Van de Velde, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Marc Gysens, Ivan Put, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh. VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Steven Van Garsse, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Jo Mariëns. Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

zal zelfs hun toerbussen kunnen bezoeken.”Het Heizelplatform zal zondag eveneens een wedstrijd verwelkomen. De TW Run is er zo-wel voor kinderen als voor volwassenen, die kunnen kiezen tussen een loopwedstrijd van vijf en tien kilometer en een run & bike van tien kilometer. “De volwassenen starten en eindigen op de beursvloer en leggen een par-cours af in de groene zone rondom de Heizel. De kinderen blijven om veiligheidsredenen op de piste van het Koning Boudewijnstadion. Ze zullen dat doen onder het toeziend oog van de aanwezige topatleten, toch wel een meer-waarde voor hen.”“Vorig jaar hebben we 2.500 mensen ontvan-gen op de beurs en dat vinden we ideaal. Al staan we uiteraard open voor meer volk en hopen we met de deelname van de Vlaamse Zwemfederatie meer zwemmers te ontvan-gen. Maar of je nu zwemmen, fietsen en lo-pen combineert of niet, het loont echt wel de moeite om langs te komen.”

Tim�Schoonjans

Meer info op www.triathlon-world.be

Download - BDW - editie 1498

Top Related