10 genocida nad muslimanima Balkana

Autor prof. Sead ef. Jasavi

Nedjelja, 05 April 2009 19:40

Kao to je kransko - inkvizitorska Evropa od nepuna dva stoljea (1099.-1291.) vodila deset kranskopljakakih ratova protivu svijeta Islama i muslimana, tako se nad muslimanima bive Jugoslavije izvri ve deseti genocid u Bosni nad Bonjacima, a na Kosovu i Makedoniji nad Albancima.

PRVI GENOCID

(1683 1699)

Prvi genocid nad muslimanima dogaa se 584. godine poslije prvog hriansko krstakog rata i trajao je od 1683. do 1699. godine. To je prvi genocid i prva prava velika i kolektivna tragedija muslimana Balkana koja se dogaa tokom a i poslije Velikog ili Bekog rata izmeu Turskog carstva i Austrije. Poto su Turci u tome ratu izgubili sve posjede i vlast u Maarskoj, Slavoniji, Lici, Krbavi, Dalmaciji i Boki Kotorskoj, svi muslimani, koji se iz ovih zemalja i krajeva nisu uspjeli pravovremeno povui u Bosnu i druge krajeve, juno od Save i Dunava, bili su vrlo brzo kao i muslimani panije prije dva stoljea, pobijeni, protjerani, asimilirani i prevedeni u katolianstvo.

Osnovni agens svih ovih akcija bila je - Crkva. Ona se rukovodila crkvenim dogmama izvan Crkve nema spasenja i spasenje je samo unutar nje, te izvan Crkve nema poslanika, istine, dobrote, pravde i pravog odnosa sa Bogom. To je crkveno-religijsko opravdanje krstakih ratova, Inkvizicije i genocida nad svim nekranima.

Kao i dva stoljea ranije u paniji, svi objekti islamske materijalne i sakralne kulture i civilizacije: mezarja, kutuphane, hamami, bezistani, imareti, musafirhane, sahat-kule, damije, medrese, sebili, karavan-saraji i hanovi na tlu Maarske, Slavonije, Like, Udbine, Krbave, Dalmacije i Boke Kotorske su bili porueni i uniteni.

Muslimane i sve njihove sakralne objekte, za samo esnaest godina kranske vlasti (1683. 1699.) nije mogla sauvati i spasiti injenica da su oni prije toga 160. godina, od 1526. do 1683. godine dok su vladali istim zemljama i krajevima, kranima garantirali i omoguavali sva ljudska, vjerska, kulturna i imovinska prava.

Umjesto bilo kakve zahvalnosti i tolerancije prema muslimanima, krani tih zemalja, u ime religije i ljubavi, do kraja, i bez rezerve, primjenjuju staro pagansko-faraonsko naelo ija je drava, njegova je u njoj i religija, kao da su oni stvoritelj Zemlje, a ne Allah delle anuhu. Strahovito stradanje, od strane udruene evropske vojske (Austrija, Venecija, Poljska i Rusija), pretrpjelo je civilno muslimansko stanovnitvo Podunavlja, Bosne i Hercegovine, Srbije i Crne Gore, te Makedonije.

Austrijskoj vojsci su se pridruili i srpski ustanici. Oni su 1686., zajedno sa austrijancima, samo u Beogradu popalili etiri hiljade kua. Nakon dvije godine ovaj grad je pretvoren u prah i pepeo. Veliku katastrofu pretrpjelo je i Uice, u kome su Srbi ubili 2.000. Turaka (muslimana), i razorili grad. Na red je doao i Novi Pazar, kojeg su srpski ustanici popalili, a muslimansko stanovnitvo sasjekli, bez obzira na pol i starost.

Godine 1687., od strane Mleana i Crnogoraca, stradali su muslimani Boke Kotorske, prvenstveno muslimani Herceg Novog i Risna, a godinu dana kasnije i muslimansko stanovnitvo sa podruja Meduna iznad Podgorice i prostora Kua.

Najgore, od svih, je prolo Skoplje, koje je u austrijske ruke palo 26. oktobra 1689. godine, te je tom prilikom spaljeno izmeu deset i dvadeset hiljada kua, i etrdesetak damija!!!

U Bosnu je godine 1697., upao komandant austrijske krstake vojske, princ Eugen Savojski, koji je zapalio Sarajevo, i mnoge druge bosanske gradove, a kao roblje, odveo sa sobom, 10.000. muslimana!!! U toku takvog bekog razaranja i haranja po Balkanu, vei njegov dio je podsjeao na zgarite, a njegovo preivjelo i izbezumljeno stanovnitvo je liilo na uznemireni mravinjak.

O prvom genocidu nad muslimanima Balkana precizne, jasne i nepobitne podatke, posebno o pokrtavanju, pruaju franjevaki arhivi u Dalmaciji, Slavoniji i Lici. Na muslimane u ovim krajevima danas jedino podsjeaju razliiti toponimi i prezimena (Hadii prez. Hadi i sl.).

DRUGI GENOCID 1711. GODINE, UOI BADNJE VEERI.

UVENA ISTRAGA POTURICA OD STRANE CRNOGORACA

Drugi genocid nad muslimanima dogaa se, na prelazu, izmeu 17. u 18. stoljee tanije 1711. godine, uoi famozne Badnje veeri. Te noi je poela tzv. Istraga poturica kada je priblino 3000 crnogorskih muslimana, koliko ih je prema mjerodavnim dokazima, tada ivjelo na podruju Stare Crne Gore, koja se sastojala od svega etiri nahije sa sjeditem na Cetinju bilo pobijeno, pokrteno ili izgnano u, dotada muslimanski Niki i selo Tuemile kod Bara.

Strateg, idejni promoter i agens drugog genocida nad muslimanima Balkana sada na tlu Crne Gore bila je opet Crkva, ali sada ne katolika, ve Crnogorska Pravoslavna Crkva.

Za ovu tvrdnju postoje dva nepobitna svjedoanstva:

1. Istraga poturica, ustvari genocid nad muslimanima, se dogaa uoi Badnje veeri, dakle uoi najveeg i najsvetijeg hriansko-pravoslavnog praznika;

2. Taj dogaaj tj. Istragu poturica je opjevao Vladika tj. najvei crkveni dostojanstvenik (pop), i pjesnik Petar Drugi Petrovi Njego u svojemu Gorskom Vijencu.

On je time pruio ideologiziranu epsku podlogu i paradigmu za sve kasnije genocide nad muslimanima Sandaka, Srbije i Crne Gore, te Bosne i Hercegovine. Tako je Njego kao najvei srpskocrnogorski pjesnik i kao vladika, odnosno nosilac najvie vjerske i svjetovne vlasti opjevao, posvetio i u najuzvienije dijelo pretvorio GENOCID ili MEUNARODNI ZLOIN, pod kojim se podrazumijeva svjesno, namjerno i plansko, potpuno ili djelomino, unitavanje nacionalnih, etnikih, rasnih ili religijskih grupa.

Motiv za izvrenje genocida su elja za pljakom i porobljavanjem; rasna, nacionalna, i vjerska mrnja i predrasude. Svi ti motivi su opjevani u Gorskom Vijencu, a vjersku mrnju prema muslimanima Njego izjavljuje rijeima:

"(H)oda rie na ravno Cetinje

zaudara zemlja Muhammedom?!"

Takoer Njego jasno istie tvrdnju u svom Gorskom Vijencu, o iskljuivosti lune polumjeseca i krsta, te nemogunosti njihova pomirenja. Za vrijeme ovog, drugog genocida, nad muslimanima Balkana, porueno je svih est damija koje su postojale tada na Cetinju.

TREI GENOCID 1804 1820

POSLJEDICA PRVOG I DRUGOG SRPSKOG USTANKA

Trei genocid nad muslimanima, koji e poznati srpski historiar i diplomata Stojan Novakovi, oznaiti kao generalno trijebljenje Turaka muslimana, iz naroda, dogaa se na tlu Srbije izmeu 1804. i 1820. godine kao posljedica Prvog i Drugog srpskog ustanka.

Genocid nad muslimanima u Beogradskom paaluku otpoeo je srpskom (Karaorevom), pobunom u Smederevskom sandaku 1804. godine. Naime, od samog poetka 19. stoljea, su Srbija, i bratska joj, Crna Gora, eksterminacijom, progonom i ubistvima muslimana, eljele stvoriti svoje nacionalne drave, i stalno ih, na njihovu tetu, proirivati. Tako su genocid i devastacija, u odnosu na muslimane, konstante i strateki cilj u politici Srbije i Crne Gore tokom cijelog 19. i 20. stoljea.

Pored Pravoslavne crkve, koja od drugog genocida igra kljunu ulogu, u treem genocidu nad muslimanima, njoj se pridruuju historiari i politiari i ostale vodee linosti.

ETVRTI GENOCID

1830. 1867.

etvrti genocid nad muslimanima dogaa se u periodu izmeu 1830. i 1867. godine, kao posljedica Hattierifa iz 1830. i njegovoga aneksa iz 1833. godine, kojima je Srbija stekla status vazalne autonomne kneevine unutar Osmanskog carstva, ali i mogunost da iseli i protjera muslimane iz Uica, apca, Sokola i Beograda, to je i uinjeno od 1862. do 1867. godine. Sve prognane muslimane Porta naseljava u Bosnu, i za njih se podiu dva nova naselja Gornja i Donja Azizija, odnosno Bosanski amac i Oraje.

Godine 1858. strada muslimansko - bonjaki Kolain. Crnogorci predvoeni vojvodama Novicom Ceroviem, i ozloglaenim Miljanom Vukovim, iznenada su napali Kolain i poruili ga, a njegovo stanovnitvo, njih oko 1000, pobili i zarobili. Jedan dio stanovnika je uspio sauvati glavu bijegom.

Godine 1857. - 1858. u Vasojeviima (dananje Berane sa svojom okolinom), dolazi do masovnog pokrtavanja muslimana Gornjeg Polimlja kada je nasilno pokrteno 650 osoba.

PETI GENOCID

1876. 1878.

Peti genocid nad muslimanima, Bonjacima, Albancima i Turcima, dogaa se na tlu, Srbije i Crne Gore, izmeu 1876. 1878. godine.

Poslije ustanaka u Hercegovini, potaknutih i voenih uz pomo Srbije i Crne Gore, dolazi do Berlinskog kongresa 1878. godine, na osnovu ijih odluka, dotadanje autonomne kneevine Srbija i Crna Gora, stiu potpunu dravnu neovisnost, ali i uveliko proiruju svoje teritorije. Tako se Srbija teritorijalno proirila nikim, pirotskim, toplikim i vranjskim okruzima, a Crna Gora u Hercegovini. Iz svih tih okruga i regija muslimani su odmah potpuno istrijebljeni, uprkos injenici da se Srbija, shodno odlukama Berlinskog kongresa, obavezala da e potivati slobodu vjeroispovjesti i sva prava muslimana. Mada su predjeli dananje june Srbije tim inom potpuno opustjeli i ostali bez stanovnitva, to je dovelo u pitanje poljoprivredu zemlje i nanijelo joj veliku tetu, ipak je mrnja i neprijateljstvo prema muslimanima bilo vee i jae od svake koristi i interesa.

U razdoblju od 1862. do 1878. godine, za svega esnaest godina, nestalo je nekoliko stotina damija, mnoge sahat-kule, musafirhane, imareti, karavan-saraji, hanovi, bezistani, sebili i kutuphane, u Beogradu, apcu, Uicu, Sokolu, Niu, Pirotu, Prokuplju i Vranju, kao to se, prije nepuna dva stoljea, desilo na tlu Ugarske, Like, Korduna, Udbine, Dalmacije i Boke Kotorske.

Danas, u junoj Srbiji, muslimana ima u okolini Medvee, Bujanovca, te na srbijanskoj granici sa Kosovom.

ESTI GENOCID

1878. 1911.

esti genocid nad muslimanima (1878.1911.), posljedica je Austro-Ugarske okupacije Bosne i Hercegovine. Mada je Austro-Ugarska posljednja pravna drava koja je vladala u Bosni, unazad posljednjih 115 godine, i koja je garantirala svim graanima osnovna vjersko-duhovna, fiziko-bioloka i materijalno-imovinska prava, muslimani su se, u poetku, svim raspoloivim sredstvima suprostavljali Austro-Ugarskoj okupaciji. Oni su se, odmah poslije, ali i u toku okupacije, poeli intezivno iseljavati u Tursku, Sandak, Kosovo, Albaniju i Makedoniju, gdje je tada jo uvijek bila tursko-muslimanska vlast. Tako dolazi do depopulacije i radikalnog smanjenja broja muslimanske populacije u ukupnom stanovnitvu Bosne i Hercegovine. Prema popisu iz 1879. godine, muslimani su inili skoro 39% populacije BiH, dok je njihov udio u BiH stanovnitvu 1910. godine opao na svega 32%.

SEDMI GENOCID

1911. 1913.

Nakon Turskog poraza, u Prvom Balkanskom ratu (1912.), Novopazarski Sandak je bio podijeljen izmeu Srbije i Crne Gore. Od 1912. 1913. godine crnogorske okupacione vlasti izvrile su nezapamen genocid nad Bonjacima. Poznati su masakri u Bihoru, Peteri, te likvidacije uglednih muslimana i pokrtavanje Plavljana i Gusinjana njih oko 12.000. za dva dana, nakon ega je dolo do ruenja poznate Plavske damije Sultanije, (koja je inae dar Plavo-gusinjskom narodu, zbog iskazane hrabrosti protivu okupacione crnogorske vojske, u bitki na Nokiu (Noviu), ispod Plava, 1879. godine, kada su razbili udruene vasojevike, kuke, moraanske, bjelopavlike, bratonoike i rovanske snage, na elu sa kukim vojvodom Mark Miljanom, koji je tada jedva izvukao ivu glavu sa nokikog polja kraj Lima, to je sve bilo direktnom posljedicom Prvog i Drugog balkanskog rata.

OSMI GENOCID

1918. 1941.

Osmi genocid nad muslimanima Balkana, traje od osnutka Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca 1918. godine, pa do propasti Kraljevine Jugoslavije 1941. godine. Mada ivoti muslimana u prvoj Jugoslaviji nisu imali nikakvu vrijednost, ipak, genocidu cu bili izloeni posebno muslimani Sandaka i istone Hercegovine.

Tako je u selu ahoviu (dananje crno Tomaevo), i Pavinom Polju u Bjelopoljskom srezu, u Sandaku, 7. novembra 1924., oko 600-900 muslimana Bonjaka, ubijeno bez ikakva razloga, povoda i krivice, meu kojima je bilo mnogo ena, djece i staraca.

U Hercegovini je od kraljevih komita tokom dvadesetih godina po narudbi, planu i sistemu, bilo preko 3.000. vansudskih i neotkrivenih, a dobro poznatih, ubistava, naravno poinjenih nad muslimanima. Ta ubistva i zastraivanja uticali su na izmjenu etnike slike istone Hercegovine na tetu muslimana, a u korist Srba i Crnogoraca.

DEVETI GENOCID

1941. 1945.

Deveti genocid nad muslimanima traje od 1941. 1945. godine. Prema dosadanjim istraivanjima Koovia, erjavia, Dedijera i Miletia, sve nemuslimana, Drugi svjetski rat je odnio 103.000 muslimanskih ivota!!! Odnosno 8,1% ukupne tadanje muslimanske populacije. Najvie je muslimana u tom ratu nastradalo od etnikog, komijskog noa, koji ih je stigao na njihovom kunom pragu, avliji ili njivi!!!

Krajem avgusta 1941. najvie je stradalo stanovnitvo bilekog kraja. etnici Anta Bjelotia i Raka Lalia su na zvjerski nain likvidirali 450-800 ljudi, ena, staraca i djece (ubijani kolevima i bacani u jame). Krajem 1941. izmeu desne obale rijeke Drine i lijeve obale Lima vie nije bilo muslimana.

Tano za pravoslavni Boi 5. januara 1943. godine crnogorski etnici pod komandom Pavla uriia poinili su u Sandaku grozote i nedjela. Oni su na desnoj obali Lima prema izvjetaju ovog zloinca ubili oko 1.500. ljudi, ena, djece i staraca. Svoj krvavi pir etnici su nastavili po istonoj Bosni, kada po drugi put strada stanovnitvo Foe, Rogatice, Viegrada U prvih devet genocida muslimani se nikako nisu orujem suprostavili svojim koljaima i zlikovcima.

Naprotiv od 1683. do 1992. godine, dakle punih 309 godina mi smo oekivali da koljai i zlikovci konano kau mi emo vam oprostiti za ono to vas koljemo i ubijamo, i ubudue emo vam se smilovati?! To se nije nikada dogodilo, i to je bila naa najvea iluzija, zabluda i samoobmana.

DESETI GENOCID

1992. 1995.

I konano deseti najokrutniji i najvei genocid nad muslimanima u Bosni i Hercegovini je trajao od aprila 1992. do 1995. godine. Po mnogo emu je on izniman od ostalih devet genocida. Okrutniji je, suroviji, iri i dublji po razmjerama od svih dosadanjih. On je najavljen na pola godine unaprijed i odvijao se na oigled cijeloga svijeta pod pokroviteljstvom Organizacije Ujedinjenih naroda (OUN), Organizacije za evropsku sigurnost i saradnju (OESS), pod tafetnom palicom Evropske zajednice.

Ovo je prvi genocid nad muslimanima u kome istovremeno i na neki nain zajedniki uestvuju Srbija, Crna Gora i Hrvatska (ujedinjena katoliko-pravoslavna armada). U prethodnih devet genocida Srbija i Hrvatska nikada nisu istovremeno i zajedniki inile genocid nad muslimanima.

Meutim, pored svih stradanja, progona i klanja, muslimani su se u ovom desetom genocidu po prvi put kao narod organizirano kroz vojsku, policiju, politiku i dravu, svim sredstvima, borili, i na svaki nain suprostavljali etnicima i ustaama dakle jedinim argumentima koje oni razumiju i uvaavaju.