WRZESIEŃ –PAŹDZIERNIK - LISTOPAD

Już lato odeszło i kwiaty przekwitły,a jeszcze coś w polu się mieni, To w polu i w lesie czerwienią się, spójrzcie korale, korale jesieni.

WITAMY W PRZEDSZKOLU NR 145 W BEMOWIE PISKIM

W ROKU SZKOLNYM 2011/12

Drodzy Rodzice na pewno jesteście ciekawi jakimi wydarzeniami zaowocowała w Przedszkolu jesień bieżącego roku. Bez obaw, nic Was nie ominie, a więc zobaczcie

jak to wszystko wyglądało od początku.

GRUPA I

nauczycielki: Małgorzata Bańkowska mgr Ewa Kaczkowskapomoc nauczycielki: Dorota Statkiewiczasystentka: Barbara Kosatko

GRUPA II

nauczycielki: mgr Anna Parda mgr Martyna Ligęskaasystentka: Anna Archacka

GRUPA III

nauczycielki:mgr Cecylia Wądołowska mgr Anna Orzechowskaasystentka: Janina Skarzyńska

ZAJĘCIA DODATKOWEJĘZYK ANGIELSKI prowadzi Marta

Ożarowska ZAJĘCIA LOGOPEDYCZNE prowadzi mgr

Anna PardaKÓŁKO TANECZNE prowadzą mgr Ewa Kaczkowska i Małgorzata Bańkowska

W Y D A R Z E N I A i

WRZESIEŃ 2011

U

ROCZYSTOŚC

MIĘDZYNARODOWY DZIEŃ SPRZĄTANIA ŚWIATA17 września to okazja do przypomnienia i utrwalenia wybranych zagadnień ekologicznych. Zgodnie z powiedzeniem „praktyka czyni mistrza” dzieci sprzątały teren wokół przedszkola segregując odpady. Przedszkolacy podzieleni na drużyny doskonalili także umiejętność współpracy w zespole.

„LASY TO ŻYCIE – CHROŃMY JE” to hasło tegorocznej akcji sprzątania lasów prowadzonej przez Nadleśnictwo Drygały. Przedszkole tak jak w ubiegłych latach tak i w tym roku chętnie przyłączyło się do ratowania terenów leśnych. W tym dniu swoją obecnością zaszczycił nas pan leśniczy, którego mile zaskoczył szeroki zasób wiadomości o przyrodzie jaką posiadają przedszkolaki. Dzięki pomocy rodziców: pana Waldemara Waruszewskiego i pana Dariusza Kołakowskiego nie zabrakło uwielbianej przez dzieci atrakcji jaką jest ognisko i pieczenie kiełbasek ufundowanych przez Nadleśnictwo Drygały.

W Y D A R Z E N I A i

PAŹDZIERNIK 2011

ŚWIĘTO EDUKACJI

U ROCZYSTOŚCI

Dzień Edukacji Narodowej to święto wszystkich pracowników przedszkola. Jak co roku w Przedszkolu nr 145 w Bemowie Piskim, przedszkolaki pod kierunkiem swoich pan przygotowały uroczystość. Były więc piękne wiersze, piosenki za pomocą których dzieci dziękowały za opiekę, wychowanie i codzienne zabawy w przedszkolu. Zarówno dzieci jak i zaproszeni goście złożyli serdeczne życzenia wielu sukcesów zawodowych oraz wszelkiej inspiracji zarówno w pracy jak i w życiu osobistym.

W Y D A R Z E N I A i

PASOWANIE NA PRZEDSZKOLAKA

Przedstawienie pt: „Spotkanie z Panią Jesienią” przygotowały dzieci z gr. III pod kierunkiem pań: Cecylii Wądołowskiej i Anny Orzechowskiej dla młodszych kolegów i koleżanek. Sześciolatki poprzez recytację wierszy, śpiew i taniec zachęcały do zdrowego odżywiania się i odpowiedniego ubierania podczas jesiennych spacerów.

U ROCZYSTOŚCI

MUZYK W PRZEDSZKOLU

Przedszkole nasze posiada doskonałe warunki ku temu, aby rozwijać dziecięce zainteresowania, pasje, talenty. Naszą codzienną pracę w przedszkolu staramy się urozmaicać między innymi spotkaniami z ludźmi, którzy mają niecodzienne pasje i chcieliby podzielić się nimi. Ostatnio gościliśmy wspaniałego muzyka, który przedstawił dzieciom różnorodną muzykę na własnoręcznie wykonanych instrumentach. Były wśród nich instrumenty dęte, perkusyjne. Dzieci miały możliwość wysłuchać dźwięków, jakie można wydobyć ze zwyczajnej piły. Dzień jak co dzień, ale pełen niesamowitych wrażeń. Zainteresowanie dzieci było ogromne, dlatego też obiecaliśmy im kolejne spotkanie, podczas którego dzieci usłyszą muzykę graną na instrumentach wykonanych z warzyw i owoców. Na to spotkanie wszyscy czekamy z niecierpliwością.

W Y D A R Z E N I A i

U ROCZYSTOŚCI

To kolejny wyjątkowy dzień z życia przedszkola. Dzieci z najmłodszej grupy przygotowały wiersze i piosenki pod kierunkiem swojej pani Małgorzaty Bańkowskiej. Był to pierwszy występ przed publicznością, maluszki zaprezentowały zaproszonym rodzicom swoje umiejętności wokalno-recytatorskie. Zwieńczeniem uroczystości było pasowanie dzieci magicznym ołówkiem na przedszkolaka.

LISTOPAD 2011

STROFY O OJCZYNIE

Udział w konkursie recytatorskim organizowanym przez Miejsko-Gminną Bibliotekę Publiczną w Białej Piskiej to już tradycja w naszym przedszkolu, dowodem na to jest pokaźny zbiór dyplomów wyeksponowany w holu przed szatnią. W tym roku naszą placówkę reprezentowali: Wiktoria Bogdan, Kajetan Waruszewski i Gabriel Jarota. Jesteśmy dumni z naszych małych patriotów.

ŚWIĘTO NIEPODLEGŁOŚCITo święto i szczególne przygotowania do niego w placówce rodziło mnóstwo pytań od

zaciekawionych przedszkolaków, płynących prosto z ich dziecięcych serduszek. Na wszystkie otrzymywały wyczerpujące odpowiedzi od swoich wychowawców. Część artystyczna na długo

zostanie w pamięci tych wszystkich, którzy byli obecni na uroczystości.

W Y D A R Z E N I A i

ŚWIATOWY DZIEŃ PLUSZWEGO MISIA

Światowy Dzień Pluszowego Misia to święto, na które dzieci czekają z niecierpliwością. 25 listopada wszystkie grupy wiekowe o godzinie 9:00zebrały się na sali gimnastycznej. Przedszkolaki przyniosłyze sobą swoje ukochane przytulanki, z którymi zabawa zawsze jest wesoła. Dzieci tańczyły i wykonywały ciekawe ćwiczenia gimnastyczne, do których zachęcały misie z dużego ekranu wyświetlane za pomocą laptopa i rzutnika. Poszczególne grupy zaprezentowały swoje umiejętności recytatorskie, deklamując wiersze o misiach. Ta piękna pluszakowa poezja zwabiła jeszcze jednego gościa Misia Milusia, który przybył z bajkowego lasu pobawić się z przedszkolakami i rozdać im prezenty. Zajęcia miały charakter integracyjny dzięki czemu nie tylko dzieci ale i panie świetnie się bawiły.

ANDRZEJKI

U ROCZYSTOŚCI

Są różne sposoby , aby się dowiedzieć ,co nas czeka w przyszłości . Można pójść do wróżki , która ma czarnego kota i szklaną kulę. Można zapytać Cyganki , która wróży z kart i z ręki. Można też wróżyć sobie samemu , ale trzeba to robić w czasie niezwykłym. W naszym przedszkolu nie brakuje okazji do wspólnej zabawy .30 listopada każda z grup przedszkolnych obchodziła „Andrzejki”. Stosowne rekwizyty , świece oraz zapach topionego wosku wywołały nastrój sprzyjający przepowiedniom. Nie zabrakło najbardziej popularnych wróżb. Dzieci poznały znaczenie kolorów, magicznych przedmiotów i liczb, koła fortuny oraz innych przepowiedni. Maluszki gościły nawet wróżkę (ciekawe czy poznały, kto nią naprawdę był?).Wróżby przeplatane były pląsami i tańcami przy muzyce. Pamiętajmy jednak , że wróżba to zabawa i nie należy traktować jej poważnie, chociaż nie jest wykluczone , że może się spełnić.

B a j u, b a j u, b a j…Bajka o Pieseczku

Dawno, dawno temu, daleko, daleko stąd, na skraju(i o tym, że czasami trudno być sobą)

autor: Lidia Pieniążekpięknego zielonego lasu, nad rzeczką mieszkałasobie psia rodzina. Był tam Tata Pies, Mama Psinka iich synek Pieseczek. Ponieważ Pieseczek był sam,nudziło mu się okropnie. Miał co prawda MamęPsinkę i Tatę Psa, ale oni byli dorośli, a dorośli – jakwiadomo – zajęci swoimi sprawami, nie zawsze majączas dla dzieci. Tak więc Pieseczek bardzo chciałznaleźć kolegów, którzy by się z nim bawili. Niebyło to łatwe, bo akurat na skraju tego lasu niemieszkała już żadna psia rodzina. Pieseczekzdecydował więc, że musi poszukać przyjaciół w lesie. Gdy tylko wszedł do zielonego, pachnącego lasu, usłyszał śmiech. Ktoś śmiał się bardzo głośno.

Pieseczek pomyślał, że z tak wesołym kolegą zabawa byłaby przednia. Musiał tylko sprawdzić, do kogo należy ów śmiech. Wkrótce znalazł się na niewielkiej polance, gdzie wesoło bawiły się Miś, Wiewiórka i Jeż. Uszczęśliwiony Pieseczek zawołał:- Cześć, jestem Pieseczek, czy mogę się bawić z wami?Pierwszy odezwał się Miś:- A czy potrafisz sprawić, że będziesz tak duży, jak ja?- No nie, przecież jestem psem…Potem zapytała wiewiórka:- A czy potrafisz skakać po drzewach tak, jak ja?- Nie, przecież jestem psem… - powiedział cichutko Pieseczek. Jeż zapytał:- A czy potrafisz wystawić kolce, jak ja?- Nie, przecież jestem psem… - wyszeptał Pieseczek.- No to nie możesz z nami się bawić! – odpowiedział chór zwierzątek.- Trudno… - odpowiedział Pieseczek i odszedł zasmucony.Szedł do domu i rozmyślał: „Gdybym nauczył się chodzić na szczudłach, byłbym duży jakMiś. Gdybym nazbierał igieł sosnowych i powkładał do futerka, miałbym kolce jak Jeż. Agdybym do łapek przyczepił sobie wielkie liście, być może pofrunąłbym na drzewo i skakałpo nim jak Wiewiórka…?”Pieseczek zdecydował, że aby się mieć z kim bawić, warto spróbować. Znalazł więcodpowiednie gałęzie na szczudła i pomyślał: „Będę duży jak Miś.” Potem nazbierał igiełsosnowych, powkładał do futerka i uradowany pomyślał: „Będę miał kolce jak Jeż.” Gdyudało mu się znaleźć wielkie liście i dzięki nim podskoczyć troszkę wyżej niż zazwyczaj,zawołał szczęśliwy: „Teraz już na pewno będę skakał po drzewach jak Wiewiórka!”.Mama Psinka, gdy usłyszała okrzyk swojego synka, wyjrzała przez okno i zobaczyła widok,który na chwilę odebrał jej mowę… Jej Pieseczek wyglądał arcydziwnie i wcale nieprzypominał pieska, a jakieś obce, do niczego niepodobne stworzenie. Wybiegła przed dom izawołała:- Gdzie jest mój Pieseczek?! Oddawaj natychmiast mojego Pieseczka, potworze! Wiem, że tujest, przecież go słyszałam!Pieseczek roześmiał się i zawołał:- Mamo, to przecież ja!- Ale dlaczego wyglądasz tak dziwnie?

KĄCIK

BAJKOWY

- Bo muszę być duży jak Miś, mieć kolce jak Jeż i skakać po drzewach jak Wiewiórka, bojeśli nie, to zwierzątka nie będą się ze mną bawić…- Wcale nie musisz. Jesteś moim wspaniałym synkiem Pieseczkiem i wcale nie musiszudawać kogoś innego. Masz prawo być sobą, takim, jakim jesteś – nie tak dużym jak Miś, niekolcami jak Jeż, i wcale nie musisz umieć skakać po drzewach jak Wiewiórka. A zwierzątkato zrozumieją, gdy tylko się przekonają, jak miłym i dobrym kolegą jesteś.Pieseczek, jak to bywa z dziećmi, wcale nie uwierzył Mamie Psince, bo przecież zwierzątkapowiedziały mu zupełnie coś innego… Pobiegł więc do lasu na spotkanie ze zwierzątkami,pewien, że teraz już zechcą się z nim pobawić. Jakież było jego zdziwienie, gdy okazało się,że wale nie zachwycił ich nowym wyglądem! Mało tego, został wręcz wyśmiany…Wielkie łzy pojawiły się w oczach małego pieska, gdy pozbywał się gałęzi, igieł i liści.- Teraz już nigdy nie będę miał kolegów – wyszeptał, wracając ze spuszczonym ogonkiem dodołu na skraju lasu. Wtem usłyszał wołanie dobiegające z lasu:- Ratunkuuuuu! Pomooooooocy!Pieseczek poznał głos Jeża i natychmiast zawrócił. Biegł co sił, aż dotarł na znajomą polanę.Tam zobaczył Jeżyka, który przerażony próbował zwinąć się w kolczastą kuleczkę, ale niepotrafił… Nad nim stał lis i próbował go ugryźć w nóżkę! Odważny piesek bez namysłurzucił się Jeżykowi na ratunek. Tak głośno nie szczekał jeszcze nigdy, przenigdy! Lisprzestraszył się ujadającego pieska i uciekł. Jeżyk był bardzo wdzięczny pieskowi.- Jak dobrze, że tu byłeś i że jesteś pieskiem, i potrafisz tak głośno szczekać – wołałoddychając głęboko Jeżyk. – Bez twojej pomocy nigdy bym sobie nie poradził. Dziękuję ci,już zawsze będę się z tobą bawił! I przepraszam, że kiedyś nie chciałem.Pieseczek był uszczęśliwiony! Nareszcie miał kolegę, z którym mógł się bawić i rozmawiać! Iwłaśnie, gdy rozmawiał z Jeżykiem, usłyszał wołanie z daleka.-Ratunkuuuuuuuuu! Pomoooooocy!- Jeżyku, słyszałeś? – zapytał zaniepokojony. Jeżyk zaczął nasłuchiwać, ale nic nie usłyszał.- Chyba ci się wydawało.Ale Pieseczek słyszał wyraźnie: ktoś potrzebował pomocy! Szybko pobiegł w kierunku, zktórego dochodził głos. I znalazł Misia, który wpadł do wielkiego dołu – pułapki. Próbowałsię z niej wydostać, ale mu się to nie udawało. Ześlizgiwał się po gładkich ścianachogromnego dołu. Pieseczek natychmiast wymyślił, jak można pomóc Misiowi.- Zaczekaj, Misiu! Nazbieram gałęzi, będę je wrzucał do dołu, a ty je poukładasz i wyjdzieszpo nich jak po drabinie!- Dobrze Pieseczku, świetny pomysł!Pieseczek pracował ciężko. Opadał już z sił, ale wiedział, że musi pomóc Misiowi, więc dalejciągnął ogromne gałęzie i wrzucał do dołu – pułapki. Wreszcie Miś był wolny.Uszczęśliwiony zawołał:- Jak dobrze, że jesteś Pieseczkiem, bo mnie usłyszałeś i wymyśliłeś, jak mnie uratować i mipomogłeś! Dziękuję ci, już zawsze będę się z tobą bawił! I przepraszam, że kiedyś niechciałem…

Pieseczek cieszył się, że zyskał nowego kolegę. Wraz z Misiem wrócili na polanę. Tamczekał już na nich Jeż z niewesołą nowiną.- Wiewiórka ma ogromne zmartwienie… Jest bardzo głodna, a jej mam zapomniała, gdziezakopała orzeszki…Pieseczek nie namyślał się długo. Zaczął krążyć dookoła polany z nosem przy ziemi. Węszył,węszył… Po dość długiej chwili zatrzymał się pod wielką sosną i zawołał:- Tu są twoje orzeszki, Wiewiórko!Wiewiórka zabrała się natychmiast do kopania w ziemi w poszukiwaniu jedzenia, ale jej łapkibyły małe i słabe, więc szybko się zmęczyła. Z pomocą przyszedł jej oczywiście Pieseczek!W mgnieniu oka orzeszki ostały odgrzebane i Wiewióreczka najadła się do syta.

KĄCIK

BAJKOWY

KĄCIK

BAJKOWY

- Jak dobrze, że jesteś Pieseczkiem – zawołała. – Gdyby nie twój świetny węch, nigdy bymnie znalazła orzeszków, a gdyby nie twoje łapki z ostrymi pazurkami, nigdy bym ich nieodkopała! Dziękuję ci! Już zawsze będę się z tobą bawić! I przepraszam, że kiedyś niechciałam…Zwierzątka przez chwilę naradzały się, aż wreszcie zawołały chórem:- Przepraszamy, że nie chcieliśmy się z tobą bawić. Nie mieliśmy racji. Jesteś najlepszym,najmilszym Pieseczkiem i kolegą, i wcale nie chcemy, żebyś był taki jak my. Chcemy, żebyśbył sobą, Pieseczkiem, bo wtedy jesteś najlepszy!Szczęście Pieseczka nie miało granic! Nareszcie miał kolegów do zabawy – wcale nie musiałbyć duży jak Miś, ani mieć kolców ja Jeż, ani też skakać ja Wiewiórka! Był sobą,Pieseczkiem i dlatego był lubiany.Nareszcie zrozumiał, co chciała powiedzieć mu Mama Psinka: „Wszyscy mamy prawo byćsobą i wcale nie musimy udawać, że jesteśmy kimś innym!”I zrozumiał coś jeszcze: Mama Psinka znów miała rację…

DLACZEDO DZIECIOM WARTO CZYTAĆ?

Ponieważ codzienne czytanie dziecku:

buduje mocną więź między dorosłym i dzieckiem

zapewnia emocjonalny rozwój dziecka

rozwija język, pamięć i wyobraźnię

uczy myślenia, poprawia koncentrację

wzmacnia poczucie własnej wartości dziecka

poszerza wiedzę ogólną

ułatwia naukę, pomaga odnieść sukces w szkole

uczy wartości moralnych, pomaga w wychowaniu

zapobiega uzależnieniu od telewizji i komputerów

chroni przed zagrożeniami ze strony masowej kultury

kształtuje nawyk czytania i zdobywania wiedzy na całe życie

Drogi Rodzicu weź sobie do serca słowa amerykańskiego psychologa Jima Trelease:

„ Bez względu na to ile masz zajęć, najważniejszą rzeczą,

jaką możesz zrobić dla przyszłości swojego dziecka,

oprócz okazywania mu miłości przez przytulanie,

jest codzienne głośne czytanie

i radykalne ograniczenie telewizji i internetu.”

Rymowanki logopedyczne:

KĄCIK

BAJKOWY

Ma Emilka lalek kilka, oto Ola, Tola, Lilka.

Tola ma loki, Ola ma kok a Lilka ma to i to.

Duża żaba nad kałużą napotkała żuka.

Żuk na nóżki włożył buty, obcasami stuka.

Nad kałużą podskakiwał, żółte buty pokazywał

aż je usmarował błotem. Oj co było potem?

Szły kaczuszki na racuszki do mlecznego baru.

Na deszczu zmarzły w nóżki, dostały kataru.

Chusteczki musiały kupić, racuszków nie było,

Bo kaczuszkom na racuszki groszy nie starczyło.

U C Z Y M Y S I Ę B A W I Ą C ZABAWY NIE WYMAGAJĄCE REKWIZYTÓW (można wykorzystać podczas jazdy samochodem, gotowania obiadu, prasowania itp.)

szukanie rymów - rodzic podaje wyraz a dziecko szuka rymu,

Oto domek niski, obok stoją miski.

Pieski mleko piją, potem miski myją.

Z

A

B

A

W

A

np.: domek – Tomek, kasztany – banany, cukierek – papierek,

jakiej głoski brakuje? – rodzic podaje wyraz bez pierwszej lub ostatniej głoski a dziecko najpierw mówi o jaką głoskę chodzi a następnie cały wyraz, np.: ruszka – g – gruszka, bura – k - burakmłodszym dzieciom warto podpowiedzieć do jakiej kategorii należy wyraz np: owoc, warzywo, część ciała, itp.

łańcuszek wyrazowy – zabawa polega na szukaniu wyrazów na ostatnią literę poprzedniego wyrazu, np.: parasol – lalka – aparat – tata – album –motyl…

ZABAWY Z REKWIZYTAMI

Zgadnij, co to

To bardzo prosta zabawa, do której potrzebne nam będą przedmioty codziennego użytku i szalik, by zawiązać oczy. Zawiązujemy dziecku oczy i podajemy po kolei przedmioty, by odgadło ich nazwę. Możemy zacząć od najprostszych a potem sięgać po coraz trudniejsze. Kiedy dziecko odgadnie po dotyku co to jest można poprosić aby podzieliło dany wyraz na sylaby i głoski. Zabawę można modyfikować i np. zamiast dotykania przedmiotów można opisywać ich kształt, kolor i przeznaczenie tak aby dziecko odgadło nazwę lub odwrotnie niech dziecko opisuje przedmiot a rodzic odgaduje ważne aby, dziecko wiedziało, że chodzi o rzecz znajdującą się w kuchni, czy łazience, itp.

DRODZY RODZICE

Pamiętajcie, że to Wy odpowiadacie za przyszłość Waszego dziecka

H U M O R W SZATNI:

Pani nauczycielka pomaga dziecku założyć wysokie, zimowe butki.

PRZEDSZKOLNY

Szarpie się, męczy, ciągnie...

- No, weszły!

Spocona siedzi na podłodze, dziecko mówi:

- Ale mam buciki odwrotnie...

Pani patrzy, faktycznie! No to je ściągają, mordują się, sapią... Uuuf, zeszły!

Wciągają je znowu, sapią, ciągną, ale nie chcą wejść..... Uuuf, weszły!

Pani siedzi, dyszy a dziecko mówi:

- Ale to nie moje buciki....

Pani niebezpiecznie zwężyły się oczy. Odczekała i znowu szarpie się z butami...

Zeszły! Na to dziecko :

- ...bo to są buciki mojego brata ale mama kazała mi je nosić.

Pani zacisnęła ręce mocno na szafce, odczekała, aż przestaną jej się trząść,

i znowu pomaga dziecku wciągnąć buty. Wciągają, wciągają..... weszły!.

- No dobrze - mówi wykończona pani - a gdzie masz rękawiczki?

- W bucikach...

OPIS SAŃ MIKOŁAJA:

"Sanki Mikołaja ciągną lenifely - to są takie kucyki, tylko że jelenie".

ŚNIADANIE:

- „Patryku dlaczego nie jesz kanapek?” – pyta pani

- „Bo nie lubię sera zółtego” – grzecznie odpowiada Patryk

- „Spróbuj chociaż plasterek?” – zachęca pani.

- „Wolę nie, bo mama mówiła, że od sera puszcza się bąki.”

K Ą C I K

KULINARNY

Zbliżają się najpiękniejsze święta w roku, ale okres przed Bożym Narodzeniem to przede wszystkim praca w kuchni, nie zostawiaj dziecka przed telewizorem czy komputerem zaproś je do wspólnego gotowania. Rodzinne przyrządzanie posiłków to dobra zabawa i nauka. Kuchnia jest wspaniałym warsztatem twórczego myślenia, można tworzyć nowe potrawy, nadawać im nowe, nietypowe nazwy. Dziecko nabiera przekonania, że pomaganie w domu jest naturalne i fajne, dowiaduje się, że to, co się robi samemu, smakuje lepiej. Gotowanie razem z dzieckiem to dobry sposób na zachęcenie do jedzenia niejadka. Wasze dziecko nabierze wiary w siebie, bo to przecież nie byle co zrobić coś własnymi rękami i to tak, żeby smakowało innym.

PRZEPIS NA ŚWIĄTECZNE PIERNICZKI

Składniki:60 dkg mąki pszennej

6 dkg masła lub margaryny 1 szklanka cukru pudru

1 szklanka miodu / po połowie sztuczny i prawdziwy- z samego prawdziwego wychodzą bardzo twarde/

2 jaja całe 1 łyżeczka sody oczyszczonej

2 łyżeczki korzennej przyprawy do pierników Wykonanie:

Ciasto najlepiej wyrabiać na stolnicy ale można też w misce. Do mąki dodać cukier, sodę, przyprawę korzenną, wymieszać dodać masło lub margarynę, dobrze posiekać i rozetrzeć ręką, następnie dodać miód i jajka, wszystko razem wymieszać i

zarobić ciasto na stolnicy. Można podsypywać dodatkowo mąką. Ciasto rozwałkować dość grubo na około 0,5cm i wykrawać foremkami pierniczki. Układać na blaszce dość rzadko. Przed włożeniem do piekarnika można posmarować roztrzepanym

jajkiem wtedy po upieczeniu są naprawdę piękne. Piec w piekarniku w temperaturze 180stopni C. Można lukrować po tej stronie która dotykała blaszki.

Przepis na lukier: 2 białka , 25 dkg cukru pudru ucieramy w makutrze albo w misce przez 1/2 godz, najlepiej

posadzić męża przed telewizorem niech uciera. Pod koniec ucierania dodać sok z cytryny. Lukier najlepiej wlać do woreczka foliowego,

który powinien mieć ścięty minimalnie rożek. Lukrować pierniczki możemy jak tylko ostygną, albo później w miarę wolnego czasu.

Rysujemy lukrem na pierniczkach uśmiechy, słoneczka, oczy, w zależności od foremek i wyobraźni.

M I Ł E J Z A B A W Y