1

Dla dzieci o Mszy Świętej

Dla dzieci o Mszy Świętej

o. Leon Knabit osb

Justyna Kiliańczyk-Zięba

Pamitka Pierwszej Komunii Świtej

msza_obwoluta_DRUK.indd 1 2012-02-13 09:39

2

o. Leon Knabit osb

Justyna Kiliańczyk-Zięba

Dla dzieci o Mszy Świętej

Kraków 2012

Ilustrowała Maria Gromek

4

5

Niedziela to świąteczny dzień. Dzieci nie muszą iść do szkoły,

a rodzice do pracy. Wszyscy mogą odpocząć, mają czas, żeby

zjeść wspólnie obiad, pójść na spacer, odwiedzić dziadków

i spotkać się z przyjaciółmi.

W każdą niedzielę dzieje się coś jeszcze. Pan Bóg zaprasza

nas na spotkanie! Dlatego idziemy do kościoła na Mszę świętą.

Chcemy znaleźć się blisko Pana Jezusa, chcemy stawać się

dobrymi ludźmi.

Ale... czasem ziewamy w kościele, bo nie rozumiemy, co się

dzieje podczas Mszy. Warto to zmienić! Nigdy już nie będziesz

się nudził na Mszy świętej, jeśli poznasz jej tajemnice.

Uwaga! Idziemy do kościoła!

6

DLACZEGO WŁAŚNIE NIEDZIELA?

Niedziela to dla chrześcijan święto. Tego dnia nie pracujemy,

żeby mieć czas dla Pana Boga i dla siebie nawzajem.

Według naszej rachuby czasu niedziela to siódmy, ostat-

ni dzień tygodnia. Odpoczywamy więc tak, jak Pan Bóg po

stworzeniu całego świata. W Piśmie Świętym czytamy o tym:

„Wtedy Bóg pobłogosławił ów siódmy dzień i uczynił go

świętym; w tym bowiem dniu odpoczął po całej swej pra-

cy, którą wykonał, stwarzając”.

Według kalendarza żydowskiego niedziela to pierwszy

dzień tygodnia. Właśnie w niedzielę rano Pan Jezus zwycię-

żył śmierć i powstał z martwych. Przez swoją śmierć i zmar-

twychwstanie zbawił nas wszystkich i mógł nam obiecać, że

kiedyś, chociaż umrzemy, będziemy żyć wiecznie w niebie.

Dlatego w niedzielę spotykamy się w kościele na Mszy świę-

tej, żeby wspominać Zmartwychwstanie Jezusa i dziękować

Panu Bogu za wszystko, co dla nas zrobił.

7

O Mszy świętej trzeba też pamiętać w inne dni – w świę-

ta, które obchodzimy na pamiątkę ważnych wydarzeń, na

przykład Bożego Narodzenia czy Wniebowzięcia Matki Bo-

skiej. W dzień Nowego Roku czy Bożego Ciała.

8

SKĄD WZIĘŁA SIĘ MSZA ŚWIĘTA?

Msza święta ma swoją historię. Historia ta wiąże się z dzieja-

mi narodu żydowskiego.

Dawno, dawno temu Żydzi byli niewolnikami w Egipcie.

Ciężko pracowali i tęsknili za swoją ojczyzną, którą nazywa-

li Ziemią Obiecaną. Z niewoli chciał oswobodzić Izraelitów

jeden z nich – Mojżesz. Kiedy już wszyscy postanowili uciec

z Egiptu, Bóg nakazał Mojżeszowi, żeby każda żydowska ro-

dzina pomodliła się i złożyła w ofi erze baranka. Potem we

wszystkich domach urządzono wieczorną ucztę. Wszyscy

jedli na kolację to samo: mięso zabitego baranka i  chleb,

który był płaski, bo kobiety upiekły go bez zakwasu, czyli

dodatku, który powoduje, że ciasto rośnie. Zrobiły tak dlate-

go, że nie było czasu, żeby ciasto odstawiać do wyrośnięcia.

Przecież wszyscy chcieli uciekać i  bardzo się spieszyli! Po

posiłku, nocą, Żydzi wyruszyli w długą drogę, która miała

ich doprowadzić do ojczyzny.

9

wszyscy jedli na kolację to samo

10

Co roku wiosną na pamiątkę tych wydarzeń Żydzi ob-

chodzą święto, które nazywają Paschą. Urządzają uroczystą

kolację i wspominają dobroć Pana Boga, który pomógł im

uciec z niewoli. Święto Paschy obchodził również Pan Jezus.

Najpierw ze swoją rodziną, Mamą i świętym Józefem, po-

tem z ulubionymi uczniami, czyli dwunastoma apostołami.

Pewnego roku Jezus zaprosił apostołów na ucztę paschal-

ną do sali, którą nazywano Wieczernikiem. Było bardzo uro-

czyście, paliły się świece, przygotowano wino i  tradycyjny

niekwaszony chleb. A Pan Jezus wiedział już, że następnego

11

dnia umrze na krzyżu, że sam stanie się barankiem – ofi arą

złożoną dla zbawienia człowieka. Pan Jezus chciał pożegnać

się ze swoimi uczniami. Rozmawiał z nimi, prosił ich, żeby

byli dla siebie jak bracia, pomagali sobie, kochali jeden dru-

giego. Powiedział wtedy:

„Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie

miłowali, tak jak Ja was umiłowałem”.

Pod koniec kolacji pobłogosławił chleb i  podzielił go

między uczniów. Robił tak zawsze, kiedy jedli coś razem.

Apostołowie jednak zdziwili się, bo powiedział o chlebie coś

wyjątkowego: „to jest Ciało moje”.

Podobne słowa powtórzył, kiedy wziął do ręki kielich

napełniony winem zmieszanym z wodą (żeby wino nie było

zbyt mocne, zawsze rozcieńczano je wodą): „to jest kielich

Krwi mojej”.

W ten sposób Pan Jezus zapowiadał swoim uczniom, że

umrze, żeby ich i innych ludzi odkupić i uwolnić od zła. Zro-

bił także coś niezwykłego: chleb i wino przemienił w swoje

Ciało i Krew.

12

Ta kolacja paschalna, czyli Ostatnia Wieczerza, była pierwszą

Mszą świętą. Gdy dziś przychodzimy do kościoła, na każdej

Mszy świętej spotykamy się z Panem Jezusem. On mówi do nas

słowami Pisma Świętego, my odpowiadamy mu swoją modli-

twą i tym, jak staramy się później wypełniać wskazówki, które

nam daje. Na każdej Mszy świętej dokonuje się także ten sam

cud co w Wieczerniku dwa tysiące lat temu: Pan Jezus chleb

i wino przemienia w swoje Ciało i Krew. Potem zaprasza nas do

Komunii Świętej – wtedy Msza staje się prawdziwą ucztą.

A gdy nadeszła pora, zajął miejsce u stołu i Apostołowie

z Nim. Wtedy rzekł do nich: „Gorąco pragnąłem spożyć tę

Paschę z wami, zanim będę cierpiał”. (...)

Potem wziął kielich i  odmówiwszy dziękczynienie,

rzekł: „Weźcie go i podzielcie między siebie (...)”.

Następnie wziął chleb, odmówiwszy dziękczynienie,

połamał go i podał im, mówiąc: „To jest Ciało moje, które

za was będzie wydane: to czyńcie na moją pamiątkę!”.

Ewangelia według świętego Łukasza (22, 14–19)

13

KOŚCIÓŁ TO MY!

Wielu z nas mówi: „idę do kościoła”, i zapomina, że kościół

to nie tylko budynek. Kościół (przez duże K) jest wspólnotą,

czyli grupą ludzi, którzy myślą o sobie nawzajem i pomagają

jeden drugiemu. Pan Bóg zawsze jest blisko nich. „Bo gdzie

są dwaj albo trzej zebrani w imię moje” – powiedział prze-

cież Pan Jezus – „tam jestem pośród nich”.

Kościół to moi bliscy: rodzina, przyjaciele, sąsiedzi.

Razem: księża i  zakonnice, rodzice i  dzieci. My, wszyscy

ochrzczeni, tworzymy Kościół i każdy z nas jest w nim waż-

ny. Przecież każdego z  nas Pan Bóg kocha, każdemu po-

darował jakiś prezent: dał mu talent do gry w  piłkę albo

do rysowania, albo do godzenia ludzi, którzy się pokłócą.

I z każdym z nas Pan Bóg lubi rozmawiać, kiedy się modli-

my. Dlatego w Kościele nie ma ludzi ważnych i nieważnych:

ja jestem księdzem, ale nie dyryguję w Kościele, nie jestem

w nim najważniejszy. Najważniejszy jest Chrystus – jakby

głowa ciała.

14

15

Kościół można porównać do drzewa. Korzeniem tego

drzewa jest Chrystus, papież jest pniem, biskupi i  kapłani

to gałęzie, wszyscy wierni to zielone liście. Liście są małe

i delikatne, ale właśnie dzięki liściom drzewo nie obumie-

ra i może się rozwijać. Tak samo Kościół, bez wiernych nie

mógłby trwać!

Taki Kościół jest niezbędny do sprawowania Mszy, koś-

ciół jako budynek – niekoniecznie.

MSZA ŚWIĘTA TO UCZTA

Dawniej, w czasach pierwszych uczniów Chrystusa, nie było

kościołów, w których można by odprawiać Msze święte. Pan

Jezus spotykał się z ludźmi w różnych miejscach i uczył ich

wszędzie, gdzie tylko chcieli Go słuchać: w domach swoich

przyjaciół, a czasem nawet na łodzi rybackiej albo podczas

pieszej drogi z  miasta do miasta. Jak pamiętamy, pierwszą

Mszą świętą stała się Ostatnia Wieczerza – kolacja, która od-

była się w Wieczerniku, czyli jadalni domu w Jerozolimie.

16

Pana Jezusa naśladowali jego ulubieni uczniowie – aposto-

łowie. Msze święte, które sprawowali, odbywały się w zwykłych

domach albo na polach za miastem. Te Msze były spotkaniami,

w czasie których apostołowie mówili innym to, co pamiętali

z nauk swojego Mistrza. Opowiadali, jak Pan Jezus umarł na

krzyżu za wszystkich ludzi, a potem pokonał śmierć i trzeciego

dnia zmartwychwstał.

Pierwsi chrześcijanie robili także to co my: spotykali się pod

przewodnictwem kapłana na pamiątkę kolacji w Wieczerniku

i dzielili się między sobą chlebem i winem, czyli Ciałem i Krwią

Chrystusa. Ale podczas ich spotkań chleba i  innego jedzenia

było znacznie więcej niż dziś, dlatego na Mszę świętą mówiono

po prostu „łamanie chleba” albo „uczta dziękczynna”.

Dziś na Mszę świętą przychodzimy do kościoła, czyli do

miejsca wyjątkowego, specjalnie przygotowanego na spotkanie

z Bogiem. Ale zdarzają się także Msze święte w domu, w szko-

le, w szpitalu, a nawet na łące. Na przykład Jan Paweł II, kiedy

jako młody ksiądz jeździł na wycieczki, odprawiał Msze święte

w lesie, nad rzeką, na ołtarzu zrobionym z kajaków.

17

92

Dlaczego właśnie niedziela? 6

Skąd wzięła się Msza święta? 8

Kościół to my! 13

Msza święta to uczta 15

Kiedy byłem mały 18

Trudne słowa 21

Idziemy do kościoła 24

Przygotowania 28

Dobry Pasterz 34

93

Msza święta krok po kroku 39

Obrzędy wstępne,

kiedy się Pana Boga wita, przeprasza i chwali 40

Boże przebaczenie 45

Liturgia słowa,

czyli czytanie i słuchanie Pisma Świętego 50

Najważniejsze przykazanie 57

Żyj według Bożej nauki 58

Liturgia eucharystyczna,

czyli tajemnicze spotkanie z Panem Bogiem 64

Obrzędy końcowe,

czyli ruszamy w świat 90

96

Niedziela to świąteczny dzień. Dzieci nie muszą iść do szkoły,

a rodzice do pracy. Wszyscy mogą odpocząć, mają czas, żeby

pójść na spacer, odwiedzić dziadków.

W każdą niedzielę dzieje się coś jeszcze. Pan Bóg zaprasza

nas na spotkanie! Dlatego idziemy do kościoła na Mszę Świętą.

Ale… czasem ziewamy w kościele, bo nie rozumiemy, co

się dzieje podczas Mszy. Warto to zmienić! Nigdy już nie bę-

dziesz się nudził na Mszy Świętej, jeśli poznasz jej tajemnice.

Uwaga! Idziemy do kościoła!

cena detal. 29,90 zł

msza_obwoluta_DRUK.indd 1 2012-02-13 09:39