7/28/2019 Cultural Identity Whose Problem

1/4

PLEASE SCROLL DOWN FOR ARTICLE

This article was downloaded by:

On: 11 February 2011

Access details: Access Details: Free Access

Publisher Routledge

Informa Ltd Registered in England and Wales Registered Number: 1072954 Registered office: Mortimer House, 37-

41 Mortimer Street, London W1T 3JH, UK

Third TextPublication details, including instructions for authors and subscription information:http://www.informaworld.com/smpp/title~content=t713448411

Cultural identity: Whose problem?

To cite this Article (1992) 'Cultural identity: Whose problem?', Third Text, 6: 18, 3 5To link to this Article: DOI: 10.1080/09528829208576337URL: http://dx.doi.org/10.1080/09528829208576337

Full terms and conditions of use: http://www.informaworld.com/terms-and-conditions-of-access.pdf

This article may be used for research, teaching and private study purposes. Any substantial orsystematic reproduction, re-distribution, re-selling, loan or sub-licensing, systematic supply ordistribution in any form to anyone is expressly forbidden.

The publisher does not give any warranty express or implied or make any representation that the contentswill be complete or accurate or up to date. The accuracy of any instructions, formulae and drug dosesshould be independently verified with primary sources. The publisher shall not be liable for any loss,actions, claims, proceedings, demand or costs or damages whatsoever or howsoever caused arising directlyor indirectly in connection with or arising out of the use of this material.

http://www.informaworld.com/smpp/title~content=t713448411http://dx.doi.org/10.1080/09528829208576337http://www.informaworld.com/terms-and-conditions-of-access.pdfhttp://www.informaworld.com/terms-and-conditions-of-access.pdfhttp://dx.doi.org/10.1080/09528829208576337http://www.informaworld.com/smpp/title~content=t713448411

7/28/2019 Cultural Identity Whose Problem

2/4

Cultural Identity: Whose Problem?culturele identiteit: wiens probleem?Editorial

We can begin with Jacques Derrida's felicitous remarkthat "politics does not begin with reassurances, it startswith anxiety, even the feeling of being scared", in ord erto rethink some of the more benevolent assumptionsand invitations to unity that are circulating withinEurope.Since its inception in 1987 Third Text has alwaysargued that the issue of 'cultural identity' is not theexclusive domain of the so-called 'ethnic minorities' inBritain or Europe. In modem times the taken-for-granted signs of cultural identity are perpetually b eingjuxtaposed w ith other signs. The constant negotiationbetween the local and the global, the foreign and thefamiliar has become a basic condition of modernity. Ifthe question of foreigness has become a 'problem' i tis a consequence of the way European culture perceivesor constructs its ow n iden tity in relation to other p eoplein the context of post war immigration, an d to the statusof the 16 million non-European people now living inEurope.Recent debates which have foregrounded the artist 'scultural location should not overlook the correlation

betwe en aesthetics and broader political transformations,and th e postwar condition of migration which has dis-placed our conventional understanding of representa-tion. If modernity has generated a symbolic orderingof space/wor ld, it has also intensified th e desire for th emetropolis. In order, therefore, to understand themo der n condition of migration we also need a semioticsof displacement.

Jacques Derrida's treffende opmerking dat politiek nietbegint met geruststellingen, maar met verontrusting, zelfsmet gevoelens van angst, is een goed uitgangspunt om dewelwillende visies op Europese eenheid (en de o proependaartoe) nog eens tegen het licht te houden.Al vanaf haar ontstaan in 1987 heeft Third Text betoogddat 'culturele identiteit' niet uitsluitend het domein is van

de zogenaamde 'etnische minderheden' in Engeland ofEuropa. In deze modeme tijd worden de bekende tekensvan culturele identiteit voortdurend naast andere tekensgezet. De constante confrontatie van lokaal tegenoverglobaal, van vreemd tegenover vertrouwd, is een basisprin-cipe van modemiteit geworden. Als uitheemsheid een 'pro-bleem' is geworden, komt dat door de manier waarop deEuropese cultuur haar eigen identiteit waarneemt of con-strueert in relatie tot anderen. Dit in de context van denaoorlogse immigratie en de status va n de zestien miljoenniet-Europeanen die nu in Europa wonen.We zien dat in recente discussies vaak de nadruk wordtgelegd op de culturele achtergrond van de kunstenaar.Daarbij mag niet het verband tussen esthetiek en brederepolitieke verschuivingen over het hoofd worden gezien,evenmin als het gegeven van de naoorlogse migratie, dieeen verschuiving van ons conventionele begrip vanrepresenta tie heeft veroorzaakt. Modem iteit heeft niet alleeneen symbolische ordening van ruimte en wereld teweeggebracht, maar ook een intensivering van het verlangennaar de metropool. Voor een duidelijk begrip van demode rne m igratie hebben we dus ook een semiotiek vanhet verplaatsen nodig.De verspreiding van tekens over de moderne wereld heeft

7/28/2019 Cultural Identity Whose Problem

3/4

The dispersal of s igns across the modern world hasdone l i t t le to undermine the basic opposit ion betweenthe centre and the periphery; nei ther has the newconsciousness of global culture reduced popularconsciousness into a homo geneo us mu lch. Self defini-t ion proceeds through opposit ion, making the asym-metrical relat ionships to power al l too apparent .I t seems Europe has not paid enough at tention tosuch quest ions, and is only now beginning to thinkabout them and only in relation to the need s of 'other 'cultures. But can these questions be addressed in isola-t ion from the recent r ise in racism an d the emergenceof fascist groups throughout Europe? It 's a paradox thatthe 'Social Charter ' , which guarantees workers r ights ,and which John Major refused to sign in Maastricht,showed no concern for the r ights of those who areincreasingly now being cal led ' foreigners ' . There are,of course, many new organisat ions, such as the Euro-pean Migrant Forum, which are putt ing pressure onour 'enlightened' legislators and drawing at tention tothe rise of fascism and racism. At the end of January1992,30 thousand people came out in the streets of Paristo protest against racism and, in particular, against theincreasing support for Mr Le Pen.

In the current debates on European identity the nam e'Maastr icht ' has assumed a crucial importance. As thelocation of a sympo sium on 'C ultural Identi ty. Fictionor Necessity', it cause d barely a ripple in the conscious-ness of European poli ty, but as the si te for a summiton poli t ical and economic union i t has come to sym-bolise the fears and hopes of a new Utopia. When JohnMajor returned from Maastricht with his petulant "No.I will not sign", the tabloids received him as the heroicshopke eper w ho refused to submit to a gang of ' socia-list ' thugs. The left were justifiably disgusted about hisrecalcitrance towards m inimu m wa ge deals and securingdemocratic rights through a collective European Con-st i tut ion. But did anyone look at the 'Social Charter 'from the perspectives of equal rights of the 'minorities'?Was there an y men tion of the marginal posi t ion of the' imm igrants ' in Europe? I t was than ks to the interven-tion of the Standing Conference on Racial Equality thatthe Maastr icht summit included a statement againstracism in the treaty.

Like the broad er dynam ics of culture, the discourseof art cannot be corrected throug h th e legislature: thest igmata and the m yopia is too deeply embedde d, andthe at tendant shortsightedness is only apparent in thesubtle hierarchy of identities based on gender, race andethnidty. The term mult icultural ism is now common-place throughout all the political corridors of Europe,but does i t have the same meanings in each location?We should use this historical point of convergence anddepa rture to evaluate some of its successes and failures,to understand the contradict ions within the term andconsider the asymmetry of i ts applicat ion.

After the massive demonstrations, riots and conflictsin the late '70s and early '80s, the British state resp onde dwith a part ial incorporat ion of the demands made bythe 'immigrant' communities. The state did not proceed

de aloude tegenstelling tussen centrum en periferie nietkunnen ondermijnen. Ook het nieuwe besef van eenwereldomspannende cultuur heeft het bewustzijn van demensen niet tot een eenheid kunnen smeden. Identiteitwordt gevormd door oppositie en geeft zo een duidelijkbeeld van de ongelijke machtsverhoudingen.Het lijkt erop dat Europa niet genoeg aandacht aan ditsoort zaken heeft besteed. Men begint er nu pas over nate denke n en d an no g aHeen waar het gaat om de behoeftenvan 'ande re' culturen. Maar kan men deze vragen los zienvan het overal in Europa weer opkomende rarisme enfascisme? H et 'Sociaal Hand vest' van Maastricht, dat ond ermeer de rechten van werknemers garandeert en dat JohnMajor weigerde te tekenen hield paradoxaal genoeg geenrekening met de rechten van hen die weer steeds vaker'buitenlanders' worden genoemd. Natuurlijk zijn er tal vannieuwe organisaties, zoals het Europees Migrantenforum,die druk uitoefenen op onze 'verlichte' wetgevers en deaandacht vestigen op het opkomende fascisme en racisme.Eind januari 1992 gingen in Parijs dertigduizend mensende straat op om te protesteren tegen racisme en vooral tegende groeiende aanhang van M. Le Pen.In de huidige discussies over een Europese identiteitspeelt Maastricht een grote rol. Als lokatie voor het sym-posium 'Cultural Identity: Fiction or Necessity' heeft hetnauwelijks een rimpeling in het bewustzijn van de Europesegemeenschap veroorzaakt. Maar als de plek van hettopoverleg over de politieke en economische eenheid vanEuropa, symboliseert het de angsten en venvachtingen vaneen nieuw Utopia. Toen John Major terugkwam uitMaastricht met zijn koppige "No. I will not sign", ontvingde boulevardpers hem als een held die niet had toegegevenaan het 'socialistische' boeventuig. Progressief Engelandwas terecht heel boos over zijn recalcitrante houding tenopzdchte van minimumloonafspraken en het vastleggen vandemocratische rechten in een gezamenlijke Europese grond-wet. Maar was er iemand die keek of er in het 'SociaalHandvest ' ie ts s tond over geli jke rechten voor

minderheden? Was er ook maar Jen regel gewijd aan demarginale positie van de 'immigranten' in Europa? AUeendankzij interventie van de Standing Conference on RacialEquality werd er in h et verdrag ee n verklaring over racismeopgenomen.Net zo min als op de meer algemene culturele krachtenkan de wetgevende macht invloed uitoefenen op hetdiscours van de kunst. De stigma's en de kortzichtigheidzijn te diep geworteld. Het beperkte blikveld komt naarvoren in de subtiele hierarchie van identiteiten, gebaseerdop geslacht, ras en etnische achtergrond. Het begripmulticulturalisme is inmiddels gemeengoed geworden inalle politieke corridors van Europa. Maar heeft het ookoveral dezelfde betekenis? We staan op e en historisch pun tvan samenkomst en vertrek en daar zouden we gebruikvan moeten maken om de positieve en negatieve effectenvan de term multiculturalisme te evalueren, zodat we deinnerlijke contradicties begrijpen en de w illekeur wa armeede term gebruikt wordt.Na de massale demonstraties, rellen en conflicten vaneind jaren zeventig en begin jaren tachtig, reageerde deBritse regering door de eisen van de immigrantengemeen-schappen gedeeltelijk in te willigen. Het land volgde niethet suicidale pad van het National Front hetzelfde pad

4

7/28/2019 Cultural Identity Whose Problem

4/4

down the suicidal path advocated by the National Front which the new Right in Europe is advocating today; it found measures which could partially correct theexisting imbalances without upsetting the status quo.Multiculturalism became part of this correctivemechanism. Whether i t is used as an instrument forcompetition, or as a lever to facilitate ou r u nders tandin gof the modern state, should remain an open question.But one thing we can do to further the latter is toempha sise the question: For who m is multiculturalismdesigned?

In the art world multiculturalism is synonymous withtwo processes which are essentially conservative: arejuvenation of the parameters of i ts dominant frame mod ernism by th e admission of 'foreign' elem ents a logic which se em s to subscribe to the axiom tha ta small (only smalt) amount of poison can act asmedicine for an ail ing body; and secondly, we arewitnessing a new wave of sentimental realism whichappeals to the pathos of the liberal conscience as itaestheticizes the condition of the oppressed. This lattermode is particularly disturbing when it involves adomestication of deconstruction in which the 'other' isrepeatedly ' represented' in the position of lack.

The 'gift' of multiculturalism may be pregnant withirony but its paradox es m ust n ot lead to uncritical rejec-tions or acceptances. We cannot dismiss all forms ofincorporation or co-operation as a submission to theineluctable laws of submission and obedience. It ' s noteno ugh to denou nce the intransigence of the pow erfuland their collaborators. The struggle for change a nd thefunction of critical engagement require multiple levelsof action. So we need to be highly conscious of the limitsand the malleability of existing institutions. After pro-testing at the gates there are usually some ne w adm is-sions. This has occurred with varying degreesthroughout Europe. But we now need to ask, what isthe nature of this admission? Where has i t lead us?Ano ther m ulticultural abyss or cul-de-sac? What are th eblockages, the impasses; where h ave there been usefulinroads, new forms of understanding based on thegenu ine recognition of difference? How are we now todifferentiate between the ethnographic, popular andhigh cultural object? It is from a du al perspective onewhich is alert to both the ongoing legacies of colonialismand the critique of the language of representation that we need to res pond to the internal transformationswi thin Europe.The aim of this Special Issue is to take this debate,using the step ping ston e of the Maastricht conference,into the heartland of Europe, to seek new openings andnew alliances for its expansion across the water. We

should now be able to say that the 'Channel is indeedshorter than the Atlantic ' , not only in physical termsbut in the matter of culture and intellectual discoursesconcerning artistic practices, despite language barriers.This double-language issue is, in fact, an attempt toovercome these barriers, and w e hop e to produce m oreof such issues involving other European languages.

dat nu in Europa door nieuw rechts wordt gepropageerd;er werden maatregelen genomen om de bestaande onge-lijkheden gedeeltelijk ongedaan te maken, zonder de status-quo te verstoren. Multiculturalisme werd een onderdeelvan dit correctieve mechanisme. Het is nog niet duidelijkof het gebruikt w ordt als een competitiebevorderend instru-ment, of als een hulpmiddel om de moderne maatschappijbeter te begrijpen. Maar als we het laatste wfllenbevorderen, m oeten we ons d e volgende vraag stellen: Voorwie is de term multiculturalisme ontworpen?

In de kunstwereld is multiculturalisme synoniem mettwee processen die in essentie behoudend zijn. Het eersteproces is verjonging v an de param eters van het dom inantestelsel modemisme door toevoeging van 'vreemde 'elementen, een logica die gebaseerd lijkt te zijn op hetaxioma dat een klein beetje gif (vooral niet te veel) een zieklichaam kan genezen. Daamaast zien we een nieuwe golfvan sentimenteel realisme dat apelleert aan het pathos vanhet liberale geweten in die zin dat het de toestand van deonderdrukten esthetiseert. Dit laatste is vooral verontrus-tend als de deconstructie genormaliseerd wordt door 'deand er' herhaaldelijke te representeren in een positie vangebrek. Het 'geschenk' multiculturalisme is een begrip waarde ironie van afdruipt, maar de innerlijke paradoxen mogenniet leiden tot een kritiekloos verwerpen of accepteren. Wekunnen de verschfllende vormen van samenwerking enintegratie niet simpelweg afdoen als het toegeven aan deonontkoombare wetten van onderwerping en gehoorzaam-heid. Het is niet genoeg om de onbuigzaamheid van demachthebbers en hu n collaborateurs aan de kaak te stellen.De strijd voor verandering en kritisch engagement vraagtom actie op meerdere niveaus. Daarom moeten we onszeer bewu st zijn van de beperking en en de mogelijkhedenvan bestaande instellingen. Protesteren aan de poort leidter meestal toe dat deze op een kier wordt gezet. Dit is overalin Europa gebeurd, in meerdere of in mindere mate. Maarwe m oeten ons nu afvragen wat er door die kier naar bin-nen is gekomen. Waar heeft het toe geleid? Een nieuwemulticulturele afgrond of doodlopende straat? Wat zijn deblokkades, w aar liggen de impasses? Waar zijn er toegang-swegen ontstaan, nieuwe vormen van begrip gebaseerdop een waarachtige erkenning van verschillen? En hoemoeten we n u onderscheid maken tussen het etnografische,popu laire en h oogculturele object? De transformaties b innenEuropa moeten vanuit een duaal perspectief worden bezien,een perspectief dat zowel oog heeft voor de nog steeds bes-taande erfenis van het kolonialisme, als voor de kritischeanalyse van de taal der representatie.

Het doel van dit speciale nummer is om deze discussienaar het hart van Europa te brengen, om nieuwe openingente zoeken en nieuwe allianties te sluiten om zo ookEngeland bij de discussie te betrekken. We moeten kun nenbeam en dat 'het Kanaal inderdaad smaller is dan de Atlan-tische Ocea an'. N iet alleen Ietterlijk, maar ook w at betreftde cultuur en het intellectueel discours over de kunst-praktijk. En dat ondanks alle taalbarrieres. Dit tweetaligenum mer is in feite een poging om deze barrieres te slechtenen we hopen dan ook meer van dit soort nummers temaken. Daarbij moeten dan ook andere Europese talen aanbod komen.

5