10.G COLSON

Update 11

Om zes uur „s avonds hoor ik een auto toeteren. Ik kijk via het raam dat Lorelei uit de

auto stapt. Oh, ze is gaan werken en kijk nu eens haar werkoutfit.

Jonathan (Hoofdhuis)

Vervolgens stapt ze op Marie af.

“Mam…” begint ze, “ik heb echt spijt dat ik jullie zo heb aangevallen.”

“Excuses aanvaard!” is Marie haar antwoord,

“je bent jong. Je vader en ik zijn ook zo jong en koppig geweest als jij.”

Lorelei moet hierom hard lachen en valt in de armen van Marie.

“Ondanks alles, maar je bent de beste moeder.”

zegt ze.

Achter mij hoor ik harde gegil en dat zijn de twee vrouwen daar, die een

kussengevecht doen. Het lijkt alsof ze samen in de campus zitten…

Maar laat in de avond spreekt Lorelei opnieuw af met een jongen. Deze keer is het

een andere, genaamd Alwin van der Voeten. Oké, nu overdrijft ze… maar ik zal me

deze keer niet mee bemoeien.

Hun geflirt gaan zelfs zó ver dat ze samen in bed belanden…

Tja, voor commentaar ga je beter zelf naar Lorelei of die Alwin. Ik zit daar voor niets

tussen, hoor!

Na hun avontuurtje vallen ze zachtjes in slaap. Of alleen Lorelei want Alwin beseft dat

hij op tijd thuis moet zijn en vertrekt…

Nadat Alwin uit het zicht is verdwenen, krijgen we een ander bezoek. Ik moet eerlijk

zijn: iets minder aangenaam dan het vorig bezoek.

Wat denk je? Door onze superdeluxe alarmsysteem kan de inbreker op tijd door een

politieagent gesnapt worden.

Ook al is er niets weg en is de inbreker opgepakt, ik ben er triest van. Het is de

tweede keer dat ze het huis kraken.

De volgende ochtend is het geen gewone ochtend als de andere, Lorelei moet veel

overgeven en als ze een kommetje havermoutpap heeft gegeten, neemt ze na vijf

minuten nog een kommetje. Ook voelt ze zich duizelig.

Nadat Marie naar haar nieuw werk is vertrokken, ligt Lorelei in haar bed. Huh, moet

ze op school zijn?

“Waarom lig je nog in je bed?” vraagt ik.

“Ziek.” bromt ze. Ik haal mijn schouders op en verlaat de kamer.

Ik snap er niets van. Gisteren en de dagen daarvoor was ze kerngezond, nu vandaag

is ze in één keer doodziek.

In de middag komt Marie terug thuis van haar werk en heeft een dikke promotie

gekregen. Wat ben ik toch trots op mijn vrouw.

„s Avonds wordt er feest gevierd: vandaag is Marie namelijk jarig en groeit zo op tot

een oud vrouwtje. Misschien oud, maar steeds heel knap!

Zelfs Lorelei eet een stukje taart mee, wat ze dus nooit doet. Omdat ze de laatste tijd

veel honger heeft, zegt ze tenminste. Dat is het minste van mijn zorgen, het is een

leuk feestje geweest en dat is het belangrijkste.

Heel laat in de nacht is het stil in huize Colson… in bed lig ik heel dicht bij mijn vrouw

Marie, ondertussen ligt Lorelei onrustig in haar bed.

Tot Lorelei klokslag twaalf uur wakker is geschoten, door haar buik die ineens als een

kool groeit. Hieruit kan ze maar één conclusie trekken…

“Nee, ik ben… ZWANGER!!” roept ze.

Lorelei kan het allemaal niet geloven, ze begint in één keer haar tranen uit te barsten.

“Wat heb ik gedaan? Waarom?” blijft ze zich vragen stellen, die onbeantwoord

blijven.

In een mum van de tijd weten we allemaal wat er is gebeurd. Helaas kunnen we daar

niet veel tegen op hebben. We zijn normaal gezien fier als iemand van onze kinderen

een kind krijgt… maar Lorelei gaat nog naar school.

“We kijken wel voor een oplossing.” stelt Marie voor.

Dan stel ik voor aan Lorelei om terug in haar bed te kruipen. De hele nacht erover

piekeren is geen goed idee, rust is een goede remedie.

Ik zie haar tranen in de ooghoeken nog heel goed. Hoe kan ze nu zo onverstandig

zijn? Nu ziet ze wel wat de gevolgen zijn als je het niet veilig doet. Het is nu eenmaal

zo, de klok kun je niet terug draaien. Ze heeft haar les in ieder geval wel geleerd.

De volgende ochtend zie ik Lorelei niet aan tafel. Overal in huis zoek ik haar… in de

badkamer, haar slaapkamer tot in het oude kamertje van Cody. Daar zit ze met haar

hoofd in de wensapparaat.

Wat even later genieten we (Marie en ik) van elkaar en bespreken de huidige situatie.

“Ze mag het kindje houden, als ze dat zelf wil.” zegt Marie.

“Je hebt eigenlijk gelijk.” knik ik, “maar de vader van het kindje moet ook de hoogte

gebracht worden.”

“Ja maar… wie is de vader?”

“Ze heeft tot nu toe twee vriendjes gehad…” denk ik diep na. Opeens kom ik op het

besef, “met die ene Rafael was ze niet zo ver gegaan en dan had ze Alwin en

daarmee…”

Marie snapt het al te goed wat ik wil zeggen, door een luide „oooh‟ te roepen.

“Ik snap het! Die Alwin is de vader van dat kindje!”

“Weet je wat ik ga doen?” Ik trek Marie op mijn schoot en houd haar liefkozend

vast, “ik ga Lorelei overtuigen om die Alwin te contacteren en op de hoogte over het

kindje te brengen.”

Marie kijkt twijfelend aan. “Wat als die Alwin het niet accepteert? Dan hebben we

problemen…” Spijtig kijk ik naar onder. Dat weten we niet als we het hem niet vragen.

Net als Marie wil vertrekken naar haar werk, staat er een camion voor de deur. Een

vuil camion met een smiley aan de twee zijkanten en de voorkant. Wie zal dat zijn?

“MOEHAHA!” horen we gelach uit het niets. Het is een man die uit de camion stapt

en een of ander onnozele pistool bij heeft, “ik ben Crazy Deurwaarder en ik kom jullie

spulletjes ophalen!”

Mijn hart begint serieus te kloppen. De rekeningen natuurlijk, ik ben het glad

vergeten!

De man blijft maar gemeen lachen tot hij Marie tegen het lijf loopt. “Aah, wie we hier

hebben. Een oude bomma!” kan hij zijn lach niet inhouden. Marie daarentegen voelt

zich beledigd. “Zeg, kijk zelf in de spiegel want je bent daar niet beter op.” De man

doet niets anders dan lachen, gelijk een mysterieuze vampier of zo. Marie trekt daar

zich niet van aan en loopt verder naar buiten. We kunnen die man toch niet

wegsturen.

“Oh, kijk eens!” begint hij een klein meisje na te doen. „Doe even normaal, ja.‟ denk ik

bij mezelf, wat een eigenaardige man, “een alarmsysteem! Nou nou, als er nu wordt

ingebroken zonder dat die alarm piept, wiens schuld is dat?” Hij pakt de pistool en

schiet op de alarmsysteem. Woeps, weg is die alarmsysteem!

Dan loopt hij verder naar buiten, richting de slaapkamer van Lorelei. “Oh kijk, haar

huiswerkschrift en toch neem ik die niet mee.” grijnst hij, “die bureaulamp staat me

tenminste aan.” Hij schiet op de bureaulamp en woeps, weg is die!

“Zo dus, sexy things!” klinkt hij verwijfd, dat hij ineens de Single Ladies danst. Ik kan

mijn lach niet meer inhouden maar dat interesseert de deurwaarder niet. “Ik heb jullie

de les gespeld. Als jullie de rekeningen nog altijd niet betalen, dan kom ik terug!

HAHAHAHA!” En weg is die!

Ik ben serieus geschrokken door die deurwaarder maar die is ook niet zo goed wijs in

zijn hoofd. “Gaat het met de baby? Ben je niet te hard geschrokken?” maak ik me

ongerust over Lorelei en de baby. Lorelei knikt. “Alles in orde. Die man heeft meer dan

één wijs kwijt.” zegt ze. “Dat is waar. Ik wil niet dat hij nog een keer onder de vloer

komt.”

Dan moet ik het hebben over Alwin. “Weet de vader over je kind?” vraag ik. Lorelei

kijkt me vreemd aan. “Nee maar ik ben bang dat hij me…” Dan laat ik haar zwijgen. “Je

moet niet bang zijn. Je moet hem wel vertellen en je weet, ik sta altijd aan je zijde.”

Lorelei staart twijfelend naar de grond, “zal je me beloven dat je hem belt?”

En dat doet ze… ze grijpt de telefoon meteen vast om te vragen aan Alwin of hij even

langs wil komen. Alwin laat de kans niet liggen om zijn „liefde‟ te zien. Op het

moment dat hij haar buik heeft gezien, is hij wel geschrokken (een logische reactie)

maar dan is hij bijgedraaid… hij wil niets liever dan met Lorelei samenleven en wil

zelfs bij ons intrekken.

Sinds Alwin bij ons woont, voelt Lorelei zich ooit als herboren. Door Alwin is ze totaal

een ander persoon geworden, heeft ze me verteld. Geloof het of niet, ik merk dat ze

zich alleen geeft voor haar vriendje (en voor haar kindje ook, natuurlijk) en niet meer

voor iemand anders.

De tijd blijft maar sneller vliegen dat Lorelei haar buik dikker wordt… en de bevalling

dichter komt.

Dan is de moment aangebroken… Lorelei moet bevallen en even later krijgt ze een

dochtertje in haar armen, haar naam zal „Amata‟ luiden…

10.G COLSON

Wordt zeker vervolgd!

DE STAMBOOM OP DIT

MOMENT!