CADA DÍA É UN 14 DE FEBREIRO

Un ano máis sentada aquí, no cemiterio, chorando por ti.

Un ano máis no que ti xa non estás comigo, un ano máis

botándote de menos. Un ano máis…

Non penses que só me acordo de ti o 14 de febreiro,

acórdome de ti os 365 días do ano. Gustaríame terte aquí,

pero consólome pensando que estás ben, que me deches a

felicidade nos anos que estiveches comigo. Cada día,

recordo cada momento, cada segundo, como podíamos

pasar horas xuntos como se fosen segundos. Aquí

deixaches persoas que te querían, que che coidaban e ás

que ti coidas agora dende aí arriba.

Non dubides que nunca te esquecerei, que te quererei

sempre e que a túa felicidade tamén foi a miña. Xa sabes, o

único que che podo prometer é que o teu corazón non

deixará de bater mentres estea vivo no meu.

CARLA TUBÍO. PCPI-2

Ola pequeno:

Hoxe, como moitas outras veces, escríboche outra carta;

pero despois de todo o que pasou, quero facerche sentir

especial e intentar arranxar todo o mal que che causei.

Como non nos podemos ver, escríbocha para poder

sacarche ese sorriso teu que tanto me gusta mentres a les.

Quero dicirche que, pese a que moitas veces fallo, sempre

intento facer o mellor para ti, e enfádome cando intento

facelo todo ben e en vez diso acabo facéndoche dano. Es

único e non quero que cambies nada de ti. Só que me

comprendas cando che digo que necesito sentirme querida

e ver que todo o que me esforzo porque isto saia adiante

ten o seu resultado. Quérote e sabes que se non foses ti,

había tempo que houbese tirado a toalla. Gústanme cada

parte de ti, cada xesto e cada sorriso que me botas. Cada

vez que me persegues para facerme cóxegas, fasme sentir

especial. O único motivo que teño as mañás para

levantarme é pensar no momento do día no que nos

veremos para poder abrazarte e dicirche un millón de

cousas, para poder notar as túas mans mentres me

acaricias e me dis “quérote”.

ANGELA ALCALDE. PCPI-2

Ola, amor:

É mirarte mentres dormes e non saber quen dos dous

está soñando.

Dende que chocasches a túa vida contra a miña todo

cambiou.

Dásme vida e alegría, devolveches o sorriso á miña boca,

dásme amor e compresión.

Non existe nada comparable cada vez que me acaricias,

pero sí podería compararte con eses sitios aos que

sempre queres ir e dos que nunca queres volver. Ti es o

meu sitio.

Os teus beizos son os que realmente quero bicar cada día.

As horas xunto a ti parecen minutos. Gustaríame terte de

luns a domingo durante todos os días que nos quedan por

vivir.

Grazas por facer que a palabra amor conserve todo o seu

significado.

CARLA VIDAL. PCPI-2

Querida cama:

O noso amor é imposible xa que a decisión está tomada.

Esta vez non hai volta atrás. Depois de tantos anos e

tantas cousas que pasamos xuntos, chega o momento de

despedirse. Eu sigo estando moi contento contigo, pero

miña nai di que xa é hora de cambiar o cuarto e non

encaixas na nova decoración. Alá onde vaias, aínda que

non esteas, eu seguireiche recordando. Nunca me

esquecerei de ti. Lembrarei cando nas frías noites de

inverno me abrigaches, mentres fóra sentía o forte vento

zoar e a chuvia caer coma chuzos. Que dicir desas veces

que, xogando ás agochadas, na casa, servíasme para

gañar a partida meténdome debaixo de ti. Agora que xa

nunca máis volverá a ser como antes, só me queda

dicirche que o noso amor vivirá para sempre, xa que eu

nunca me olvidarei de ti.

Adeus, miña cama!

IVÁN TÚÑEZ. PCPI-2

Carta De Amor

Mándoche esta carta para dicirche o boa persoa que es e

o ben que me caes. Quero que así sigas para sempre, que

non cambies. Es a mellor irmá que puiden ter . A pesar de

que esteamos pelexando a metade do día, pasámolo ben

xuntos. Aínda que me espertes todos os sábados ás nove

da mañán para poñer os debuxos, non me molesta. Xa

van cinco anos e quero que sigan así moitos máis. Espero

que che guste esta carta porque a fixen de corazón.

JOSÉ RAMÓN GONZÁLEZ. PCPI-2

Querido felino meu:

Grazas por ese cariño incondicional que me dás.

Grazas por encher os meus xerseis de pelo e de rascarme

as posadeiras da moto con tanto cariño.

Gústame como te restregas cando che dou penso antes

de ir para o instituto.

Non me agrada que me rasques os sofás nin que te deites

nas miñas mantas, posto que son alerxico ó teu pelo, pero

todos os seres vivos, por moi perfectos que sexamos,

temos defectos.

Á hora de comer gustame terche enfronte da ventá e

darche una cunca de leite ó rematar.

Cando noto as túas unllas nas miñas mans, sinto dor ó

mesmo tempo que unha leve mostra de amor.

Sei que non che fago moito caso e que a maioría das

veces escapas de min, pero aínda que sempre demostrara

odio cara os da túa especie, gústame terche no meu

regazo as frías noites de inverno.

MARIO VICENTE. PCPI-2

Querida cama:

Só che quero dicir que che quero moitísimo. Ti estás aí

cando te necesito, dásme calor neses días fríos. Pero

agora témonos que despedir. Sinto dicirche isto, pero o

médico mandoume cambiar de cama e buscar outra máis

cómoda. Isto significa que é un adeus, pero eu a ti nunca

che olvidarei, non olvidarei esas sestas antes de ir á praia,

nin esas noites que viña de festa con frío e ti estabas aí

para darme calor, nin eses días nos que estaba enfermo e

só quería estar contigo, nin esas tardes de chuvia que non

tiña que facer e ti estabas comigo, viamos a tele e

riamos…

OSCAR GALBÁN. PCPI-2

Querida:

Xa non recordo canto tempo pasou dende que

desapareceches da miña vida ou , quizais non o quero

recordar … Esta é a primeira vez que teño a valía de

escribirche, de intentar que me perdoes, unha vez máis ,

de convencerche de que cambiei que xa non son o

mesmo, que non volverei facer esas parvadas das que te

cansaches, esas parvadas que fixeron que te cansaras de

min …

Despois de aguantares tanto supoño que será difícil

conseguir o teu perdón, conseguir unha nova

oportunidade e que esta sexa a última. Prométoche que

non farán falla máis, porque ao fin e ao cabo cada día sen

ti é un día perdido …

Realmente non sei nin se chegarás a ler esta carta, non

sei se cando a acabe serei capaz de mandarcha, ou se ti a

vas querer ler … Supoño que teño medo, medo a que non

me contestes ou peor aínda a unha mala resposta, xa que

a pesar de que en todo este tempo non deixei de

quererte e de pensar en ti non sei se ti sentiches o

mesmo ou se che foi máis fácil esquecerte de min. Espero

que non sexa así e que todo o que che escribo nesta carta

non sexa en van …

Quérote.

PABLO SUÁREZ. PCPI-2

Querido irmán, esta carta vai adicada a ti:

Xa sei que non é corrente escribir unha carta así, pero só

quero que saibas o moito que te quero.

Sempre fuches o meu exemplo a seguir, o meu irmán

maior, ao que idolatro, o neno dos meus ollos. Moitas

grazas por estar sempre aí, tanto no bo como no malo,

nas alegrías ou nas penas. Se necesito algo sempre teño

con quen contar, porque eu sei ben que como eu o daría

todo por ti, ti farías o mesmo por min. Tan só necesito

pedirche unha cousa, nunca me faltes, meu neno, porque

non sabería que facer sen ti. Se me faltases algún día,

romperíasme o corazón en mil anacos e non habería

forma algunha de remedialo. Porque, aínda que nunca

cho dixera, es a persoa a quen máis quero.

Xa acabo e quero volver a repetir: quérote por riba de

todo, irmán.

AINHOA PIÑEIRO. PCPI-2

Carta de amor

E agora que xa non estás, sinto un vacío no peito que me

percorre e me estremece todo o corpo.

Sinto que che preciso, pero tamén sinto que se estás,

afógasme.

Nin contigo, nin sen ti.

Os días contigo eran máxicos e un día sen ti era como mil

anos sen sol, como mil días de choiva que me amargaban

o corazón.

Agora que te fuches para sempre, non vexo a choiva, só

sinto o frío do inverno, pero sei que volverá a saír o sol

algún día.

Por iso creo que é mellor que este amor, intenso mentres

durou, quede no olvido, aínda que os dous sabemos que

nunca morrerá.

BEA REY. PCPI-2

Querida avoa:

Xa fai tempo que non falamos e quería que

souberas como van as cousas por aquí.

O avó xa non ten o sorriso de sempre. Ir á casa

xa non é o mesmo sen ti, sen os teus abrazos e

sen os teus bicos. Até me parece que non ten

aquel olor a frescura. As festas xa cambiaron,

non se beben os licores e tampouco se canta,

só se ve a tele. Sei que ti non quererías que as

nosas vidas cambiaran cando ti marcharas,

pero resulta imposible. Cada cousa que

facemos supón pensar en ti. Lémbrome de

como te rías cando estoupaba os globos co cu

ou mesmamente como comías as salsas da

carne.

Avoa, sería xenial volver atrás e aproveitar todo

aquel tempo perdido, pero sei que as cousas

pasan por algo e só se viven unha vez.

Xa me vou despedindo, pero só por hoxe. Até

que nos vexamos, ti espérame.

Quérote moito, avoa!

CARLA FERNÁNDEZ. PCPI-2

Con esta carta de amor quero expresarche todo o amor

que sinto por ti, porque que moitas veces non son capaz

de facelo cos meus actos.

Desde a primeira vez que che vin, non che podo sacar da

cabeza. Apareces ata nos meus soños. Sei que es a miña

media laranxa e que ti máis eu nacemos para

namorarnos, para vivir xuntos ata a fin dos nosos días. Sei

que nada nin ninguén nos poderá separar xamáis.

Quero expresarche todo o amor que sinto por ti. Quero

que saibas que es o máis importante da miña vida.

Pídoche que xamáis me deixes, xa que sen ti a miña vida

non ten sentido, estaría vacía.

Adeus, sempre estarei contigo.

RAÚL RIAL. PCPI-2

Carta de amor

¿Lembras o teu primeiro paso?. ¿A primeira vez que batiches contra

o chan?. Nacemos e choramos, crecemos e sorrimos e, co paso do

tempo, decatámonos de que non é un ou outro extremo. Existe un

termo medio que non sempre somos capaces de atopar, unha foto,

unha canción, un libro talvez. Xente que vai, xente que ven, e ti ves

como pasa ao teu redor, sentes e calas, calas e choras, choras e ves

como se escachan os esquemas. Os plans de futuro que con tanta

ilusión o teu maxín construía esfarélanse. Perdes a noción de quen es

e do que un día fuches. Senteste vacía, sen identidade, perdida nun

mundo ao que dis non pertencer, soa. E cando estás a piques de caer

aparece el. Co seu sorriso, coa súa forma de ser, disposto a dalo todo

por ti, a quererte como ninguén te quixo, a protexerte, a coidarte.

Faiche unha das proposicións máis fermosa da túa vida e, con medo,

aceptas. Pasa o tempo e de súpeto apágase a luz, a música deixa de

soar e, no seu lugar, unha morea de lembranzas invaden o teu maxín.

Sen saber por qué un leve sorriso debúxase na túa faciana. Unha vez

máis grazas a el, á persoa que lle dá sentido a todo, aínda que nada

teña.

El estivo onte, está hoxe e estará mañá. E dime algo. ¿Quen dixo que

namorarse era complicado? Namorarse é sentir , soñar esperta, ter

un motivo polo que seguir, unha ilusión. Deitarse cada noite

lembrando un sorriso, un ollar. Espertar desexando que pasen os

minutos, as horas para velo.

Rifas, reconciliacións, momentos de baixada que non tardan en

transformarse nos mellores da túa vida. Caer xuntos e manterse

arriba. Sentir que o es todo para alguén e que ese alguén o é todo

para ti…

XEILA ROMERO. PCPI-2

Querido balón:

Sei que non che queda moito tempo, despois

de tanto que xoguei contigo, despois de tanto

maltratarche contra o asfalto, contra as

paredes, mollándote.... Tampouco me podo

olvidar cando por primeira vez te coñecín,

novo do trinque, durmíndo contigo e pasando

noites inolvidables e facéndome moita

compañía. Tamén sei que por moitos balóns

que haxa, coma ti non volverá a haber ningún

máis. Será moi duro que me deixes, pero o

tempo pasa por todos. Nunca máis olvidarei

aquelas tardes contigo, xogando no asfalto en

frente da miña casa e no campo de futbol. E

espero verche alá no outro mundo.

BORXA GARRIDO. PCPI-2

Querido avó:

Fai xa sei anos que non estás con nós, pero eu sempre

penso en ti. Lémbrome das nosas partidas de xadrez e das

de parchís. Penso nos momentos que xogabamos ás

cartas. Acórdome de cand iamos pasear o can. Tamén dos

caramelos de anís que me regalabas e que non me

gustaban.

Sempre penso en ti, avó. Sempre che recordarei como se

fora onte a última vez que che vira. Sempre fuches un

exemplo para min por todo o que me ensinaches e por

todo o que me axudaches.

Quérote, avó!

ANXO DOMÍNGUEZ. PCPI-2