Bł. Ojciec Damian z Molokai

W sercu tego, W sercu tego, co jest co jest

niemożliwe.niemożliwe.

Kim on był?

Józef Józef de Veuster, de Veuster, przyszły O.przyszły O. DamianDamian, , urodził się w urodził się w TremeloTremelo w Belgii w Belgii

33-go stycznia-go stycznia 1840 1840 r. w wielodzietnej r. w wielodzietnej rodzinie rolniczo-kupieckiejrodzinie rolniczo-kupieckiej. .

Jego starszy brat wstąpiłJego starszy brat wstąpił

ddoo Zgromadzenia Najświętszych Serc.Zgromadzenia Najświętszych Serc.

Dom rodzinny O. Damiana w Tremelo (Bélgica)

Kiedy jego rodKiedy jego rodzziceice pokładali nadzieję, że w pokładali nadzieję, że w przyszłości przejmie on przyszłości przejmie on gospodarstwo, młody gospodarstwo, młody Józef mówi o swoim Józef mówi o swoim pragnieniu poświęcenia pragnieniu poświęcenia się Bogu jako zakonnik. się Bogu jako zakonnik. W W 18591859 r. rozpoczyna r. rozpoczyna nowicjat w Louvain. Tu nowicjat w Louvain. Tu przyjmuje swoje nowe przyjmuje swoje nowe imię zakonne, Damianimię zakonne, Damian..

Jako zakonnik Najświętszych Serc

W 1863 r. jego brat Panfiliusz miał udać się na misje na Wyspach Hawajskich, ale ciężko zachorował.

Damian usilnie zabiegał, aby zostać wysłanym na jego miejsce.

Przełożony Generalny wyraził swoją zgodę i posłał jeszcze nie wyświęconego Damiana na misje.

Przybywa do Honolulu 19-go marca 1864 r. i 21-go maja tegoż roku otrzymuje święcenia kapłańskie.

Od samego początku oddaje się pracy misyjnej pośród ludności hawajskiej.

W tym czasie władze hawajskie, aby bronić się przed straszliwą i zaraźliwą W tym czasie władze hawajskie, aby bronić się przed straszliwą i zaraźliwą chorobą jaką był trąd, zdecydowały o deportacji wszystkich trędowatych na chorobą jaką był trąd, zdecydowały o deportacji wszystkich trędowatych na małą wyspę Molokai, która doskonale odcinała swoich mieszkańców od małą wyspę Molokai, która doskonale odcinała swoich mieszkańców od reszty świata. Los trędowatych stał się troską tamtejszego Kościoła reszty świata. Los trędowatych stał się troską tamtejszego Kościoła katolickiego i biskupkatolickiego i biskup Maigret Maigret.. Na spotkaniu ze swoimi kapłanami mówił o tym Na spotkaniu ze swoimi kapłanami mówił o tym problemie. Nie pragnął nikogo zmuszać do tej trudnej misji, wiedząc że to problemie. Nie pragnął nikogo zmuszać do tej trudnej misji, wiedząc że to równa się z ofiarą, aż do końca, do śmierci. Zgłosiło się czterech misjonarzy. równa się z ofiarą, aż do końca, do śmierci. Zgłosiło się czterech misjonarzy. Mieli wymieniać się co kilka miesięcyMieli wymieniać się co kilka miesięcy. Dami. Damiaan n był pierwszym, który tam był pierwszym, który tam wyruszył. Dokładniewyruszył. Dokładnie10 10 maja maja 1873.1873.

„Tutaj zastałem małą kaplicę świętej Filomeny i nic więcej. Nie było żadnego domu, w którym miałbym schronienie. Na dłuższy czas znalazłem schronienie pod drzewem palmowym, gdyż nie chciałem spać w domach trędowatych. Wiedząc, że nie jestem trędowaty i za cudownym działaniem naszego Pana i Najświętszej Panny, nigdy nim nie będę, pragnę stać się całkowicie trędowatym dla trędowatych. Kiedy głoszę kazanie używam sformułowania: „My trędowaci". Jakże wspaniale byłoby zdobyć ich wszystkich dla Chrystusa, tak jak czynił to św. Paweł.”

SŁÓGA I ŚWIADEKSŁÓGA I ŚWIADEK... ... BEZ PATRZENIA SIĘ WSTECZBEZ PATRZENIA SIĘ WSTECZ

“Przekonany, o tym, że Bóg ode mnie nie wymaga rzeczy Przekonany, o tym, że Bóg ode mnie nie wymaga rzeczy niemożliwych, czynię to co potrafię, bez większych niemożliwych, czynię to co potrafię, bez większych zmartwieńzmartwień”.

W taki to sposób widzi i opisuje swoje zaangażowanie.

Widzi swoją obecność pomiędzy trędowatymi jako obecność ojca pośród swoich dzieci. Zdaje sobie sprawę z niebezpieczeństwa i przez pewien czas zachowuje się bardzo powściągliwie. Jednakże nie trwa to długo i z ufnością pisze:

””Jestem bardzo szczęśliwy i radosny. Jeżeli ktoś Jestem bardzo szczęśliwy i radosny. Jeżeli ktoś zaproponowałby mi zmianę miejsca w trosce o moje zaproponowałby mi zmianę miejsca w trosce o moje zdrowie, odpowiedziałbym bez wahaniazdrowie, odpowiedziałbym bez wahania: : Pozostanę z Pozostanę z moimi trędowatymi aż do końca.moimi trędowatymi aż do końca.””

SŁÓGA I ŚWIADEKSŁÓGA I ŚWIADEK... ... BEZ PATRZENIA SIĘ WSTECZBEZ PATRZENIA SIĘ WSTECZ

“Przekonany, o tym, że Bóg ode mnie nie wymaga rzeczy Przekonany, o tym, że Bóg ode mnie nie wymaga rzeczy niemożliwych, czynię to co potrafię, bez większych niemożliwych, czynię to co potrafię, bez większych zmartwieńzmartwień”.

W taki to sposób widzi i opisuje swoje zaangażowanie.

Widzi swoją obecność pomiędzy trędowatymi jako obecność ojca pośród swoich dzieci. Zdaje sobie sprawę z niebezpieczeństwa i przez pewien czas zachowuje się bardzo powściągliwie. Jednakże nie trwa to długo i z ufnością pisze:

””Jestem bardzo szczęśliwy i radosny. Jeżeli ktoś Jestem bardzo szczęśliwy i radosny. Jeżeli ktoś zaproponowałby mi zmianę miejsca w trosce o moje zaproponowałby mi zmianę miejsca w trosce o moje zdrowie, odpowiedziałbym bez wahaniazdrowie, odpowiedziałbym bez wahania: : Pozostanę z Pozostanę z moimi trędowatymi aż do końca.moimi trędowatymi aż do końca.””

LEKARZ CIAŁ I DUSZ

Troszczy się o ulżenie w cierpieniu chorych i jednocześnie dowiaduje się o najmniejszym postępie naukowym w zwalczaniu tej choroby.

Eksperymentuje na samym sobie i następnie stosuje dla swoich trędowatych.

Każdego dnia opatruje rany trędowatych i odwiedza tych, którzy są już w ostatnim stadium choroby, nazywając ich „ogrodem śmierci”.

ZAŁOŻYCIEL WSPÓLNOT

Piełko z Molokai, całkowicie przesiąknięte egoizmem, brakiem nadziei i jakiegokolwiek ładu moralnego, zmienia się dzięki pracy O. Damiana we wspólnotę porządku i ładu. Sierociniec, kościół, domy mieszkalne, wszystko to jest dziełem wspólnej pracy trędowatych z O. Damianem. Rozbudowuje się szpital, buduje się mały port nadmorski, który ma ułatwiać wyładunek przychodzących darów, powstają drogi, zaczyna funkcjonować wodociąg, organizuje się małą jadalnię dla chorych.Następnie Damian zajmuje się tworzeniem grupy muzycznej grającej na instrumentach dętych. W taki to sposób powoduje, że trędowaci odzyskują i odkrywają radość życia. Rozpoznają, że dla Boga wszyscy ludzie maja taką samą wartość, gdyż on jest ojcem i kocha wszystkie swoje dzieci.

APOSTOŁ TRĘDOWATYCH

Jako kapłan i zakonnik czuje się posłany do służenia trędowatym, i tak pisze: „Ich widok jest straszny, ale posiadają taką samą duszę, która została odkupiona przez krew naszego Boskiego Zbawiciela. … Moim największym pragnieniem jest służyć Panu poprzez moją posługę dla tych chorych, odrzuconych przez innych ludzi.”

Damian jako kapłan służy im swoim bogactwem jakie otrzymał: jedna ich z Bogiem i z ludźmi, zaprasza ich do ofiarowania swojego cierpienia za cierpienie Chrystusa. Udziela chrztów i błogosławi nowe małżeństwa, a pogrzeby są świętowane z radością nowych narodzin do życia wiecznego w szczęściu u Boga..Skazani na samotność na Molokai, trędowaci rozpoznają w Damianie kapłana całkowicie oddanego dla nich.

CZŁOWIEK EKUMENIZMU

Damian zawsze czuł się misjonarzem katolickim. Pozostaje jednak otwarty na współpracę z innymi dla dobra drugiego człowieka. Jego serce jest szeroko otwarte na biedę ludzką i niezależnie od wiary jaką wyznają zawsze znajdują taka samą pomoc jak katolicy. Jest otwarty na potrzeby wszystkich i jego postawa misjonarska traktuje każdego jednakowo.

Do jednych z jego najlepszych przyjaciół należy protestant Meyer, inspektor leprozium, następnie anglikanin Clifford, malarz i pisarz, wolnomyśliciel Mouritz, lekarz z Molokai, buddysta Goto, japoński badacz trądu i pastor anglikański Chapman, jego dobroczyńca z Londynu.

CZCICIEL EUCHARYSTIICZCICIEL EUCHARYSTII“Świat polityki i środków masowego przekazu może

zaofiarować niewielką liczbę takich bohaterów jakim jestO. Damian. Byłoby bardzo ciekawym dowiedzieć się, skąd bierze siłę dla takiego heroizmu”. Tak mówił Gandhi oO. Damianie.

Odpowiedź znajdujemy w jego wierze, którą przeżywał jako zakonnik SS.CC. Całkowicie zaangażowany w kontemplację, życie i głoszenie Miłosierdzia Bożego. Tradycja i charyzmat jego Zgromadzenia zaprasza do szukania tej siły miłości i życia w Eucharystii. Tak mówi Damian: „Niech będą dzięki tej Miłości, która mnie nigdy nie opuszcza… Bez tej obecności naszego Boskiego Mistrza w mojej małej kaplicy, nigdy nie byłbym zdolnypozostać szczęśliwym pomiędzy moimi trędowatymi na Molokai”.

Spójrz Damianie na swoje ręce,one są tak mocno spracowane,spuchnięte i poranione.Takie masz ręce pod koniec twojego życia.A były takie krzepkie i silne.Zostały zużyte w twojej misjonarskiej pracy i dziś są pełne owoców.Molokai był twoją rolą, ziemią i winnicą Pańską, którą Chrystus zapowiedział dla ubogich.Twoje ręce Damianie były pracą i dziełem Pana pośród trędowatych. Stopniowo twoje ręce, inspirowane tak wielkim sercem naszego Pana, przemieniały to piekło na Molokai w coś pięknego, pełnego radości i nadziei.

Twoje ręce Damianie przemieniły wiele rąk ludzkich na twój wzór. Ponadto przemieniły tak wiele serc gotowych poświęcić się dla Królestwa Bożego, które ty im głosiłeś.Tymi twoim trędowatymi rękoma sprawowałeś Eucharystię głosząc Chrystusa ukrzyżowanego z rozpiętymi i przebitymi dłońmi. Twoje ręce Damianie imitują ręce Chrystusa, otwarte na przyjęcie, przebaczenie i dawanie miłości. Tak jak mówiłeś:Gdybym nie wierzył w Chrystusa ukrzyżowanego, obecnego w Eucharystii i zmartwychwstałego, nigdy bym ani jednej minuty nie pozostał w tym miejscu.

Dzień w życiu O. Damiana

• 5.00 Pobudka, modlitwa poranna w kościele, adoracja do 6.30.• 6.30 Msza Święta, katecheza dla wiernych i dziękczynienie.• 7.45 Czas dla wiernych.• 8.00 Śniadanie.• 9.00 Krótki odpoczynek.• 9.30 Lektura duchowa, studium lub korespondencja.• 12.00 Obiad.• 13.00 Odwiedziny chorych i wiernych (każdego tygodnia odwiedzał

wszystkie domy).• 17.00 Nieszpory i prace domowe.• 18.00 Kolacja, różaniec, brewiarz i modlitwa wieczorna.• 21.00 Spoczynek.

Autor: o. Tadeusz Hojka SSCC