BİRİNCİBÖLÜM:ENBERBATDOĞUMGÜNÜ

PrivetDriveDörtNumara'dakahvaltısırasındabirtartışmapatlakvermişti,herzamanolduğugibi.Mr.VernonDursleysabahınerkensaatlerindeuykusundan,yeğeniHarry'ninodasındangelenbirbaykuşferyadıylauyanmıştı.

Masanınkarşısından,"Buhaftaüçetti!"diyebağırdı. "Eğerobaykuşukontroledemiyorsan,gitmekzorundakalacak,okadar!"

Harrybirkezdahaaçıklamayaçalıştı.

"Canı sıkılıyor. Dışarıda uçmaya alışkın. Onu geceleri olsun dışarıçıkarabilsem..."

Vernon Enişte, fırça gibi bıyığından sarkan bir parça sahanda yumurtayla,"Aptala benzer bir halim var mı?" diye hırladı. "O baykuş serbest bırakılırsanelerolacağınıbiliyorum."

KarısıPetuniailebirbirlerinekaranlıkbakışlarfırlattılar.

Harryderdinianlatmayaçalıştıamaağzındançıkansözcükler,Dursley'lerinoğluDudley'dençıkanuzun,gürültülübirgeğirmeniniçindeboğulupgitti.

"Dahapastırmaistiyorum."

PetuniaTeyzemuazzamoğlunasisligözlerlebaktıve,"Tavadadahavar,tatlım,"dedi."Hazırelimizdefırsatvarken,seniiyicebeslemeliyiz..Okulyemekleriiçinduyduklarımhiçhoşumagitmiyor..."

"Saçma, Petunia. Ben Smeltings'e giderken hiç aç kalmadım," dedi VernonEnişte,iştahla."Yeterinceyiyor,değilmievlat?"

PoposumutfakiskemlesininikiyanındantaşacakkadaririolanDudleysırıttıveHarry'yedöndü.

"Tavayıversene."

Harry,canısıkkın,"Sihirlikelimeyiunuttun,"dedi.

Bu basit cümlenin, ailenin geri kalanı üstünde inanılmaz bir etkisi oldu:Ağzıaçık kalan Dudley, bütün mutfağı sarsan bir gümbürtüyle sandalyesindenyuvarlandı. Mrs. Dursley küçük bir çığlık atarak elini ağzına kapattı. Mr.Dursleyise,şakaklarındakidamarlaratarakayağafırladı.

"Lütfen'demekistedim!"dediHarry,çabucak."Yoksabaşka..."

Eniştesi, masaya tükürük saça saça, "NE DEMİŞTİM BEN SANA?" diyegümbürdedi. "EVDE O 'S'YLE BAŞLAYAN KELİMEYİ SÖYLEMEKHAKKINDA..."

"Amaben..."

"NE CESARETLE DUDLEY'Yİ TEHDİT EDERSİN?!" diye kükredi VernonEnişte,masayadabiryumrukattı.

"Bensadece..."

"UYARMIŞTIMSENİ!BUÇATININALTINDAANORMALLİĞİNDENSÖZEDİLMESİNİHOŞGÖRMEM!"

Harrybakışlarını,yüzümosmorolmuşeniştesinden,Dudley'yiayağakaldırmayaçalışanrengiatmışteyzesineçevirdi.

"Peki,"dedi,"peki..."

VernonEnişte,avkokusualmışgergedangibisoluyarakveküçük,keskinbakışlıgözlerininucuylaHarry’yidikkatlekollayarakyenidenyerineoturdu.

HarryyaztatiliiçinevegeldiğindenberiVernonEniştesionaheranpatlayacakbirbombaymışgibidavranıyordu.ÇünküHarrynormalbirçocukdeğildi.Aslınabakacakolursanız,normalolmaktanalabildiğineuzaktı.

HarryPotter bir büyücüydü -HogwartsCadılık veBüyücülükOkulu'ndaki ilkyılını henüz tamamlamış bir büyücü. Ve Dursley'ler tatilde onun evlerinedönmesinden mutsuz oluyorlarsa eğer, onların mutsuzluğu Harry'ninkininyanındahiçkalırdı.

Hogwarts'ıöyleözlüyorduki,bitmeyenbirkarınağrısıydısanki.Gizligeçitlerive hayaletleriyle şatoyu özlüyordu. Sonra derslerini (belki İksir Hocası Snape

hariç), baykuşla gelen postayı, Büyük Salon'daki şölenlerde yiyip içmeyi,kuledeki yatakhanede dört direkli karyolasında uyumayı, bekçiHagrid'iYasakOrman'ın yanındaki arazide bulunan kulübesinde ziyaret etmeyi ve helebüyücülükdünyasınınenpopülersporuQuidditch'i(altıtaneyüksekkale,uçandörttopvardırvesüpürgelerebinmişondörtoyuncutarafındanoynanır)...

Harry'ninbütünbüyükitapları, asası, cüppeleri, kazanı vepekkaliteliNimbus2000süpürgesiVernonEnişte tarafından,hemdedahaHarryevegelirgelmez,merdivenin altındaki bir dolaba kilitlenmişti. Yaz boyu antrenman yapmadığıiçinHarry kendi okul binasınınQuidditch takımındaki yerini kaybetse bundanDursley'lere ne? Harry ev ödevlerinin hiçbirini yapmadan okula dönseDursley'lere ne? Dursley'ler, büyücülerin Muggle'lar dediği cinstendi (yanidamarlarında bir damla büyülü kan yoktu) ve onlara bakacak olursanız, ailedebir büyücü olması fevkalade utanç verici bir durumdu. Hatta Vernon Enişte,Harry'ninbaykuşuHedwig'i,büyücülerdünyasınamektuptaşımasındiye,asmakilitlekafesinehapsetmişti.

Harry ailenin geri kalanına hiçmi hiç benzemiyordu. Vernon Enişte iriydi veboyunsuzdu, koskoca kapkara bir bıyığı vardı; Petunia Teyze at yüzlü vekemikliydi; Dudley ise sarışın, pembe ve domuzcuk gibi. Harry'ye gelince, o,küçümenvezayıftı,pırılpırılyeşilgözlerivehepdağınıkdurankuzgunkarasısaçlarıvardı.Yuvarlakgözlüktakardı,alnındadaince,şimşekbiçimindebiryaraizivardı.

Harry'yi,birbüyücüiçinbileolağanüstühalegetirendebuyaraiziydiişte.Buiz,yalnızcaonunpekesrarlıgeçmişiniimaetmeklekalmıyordu.AynızamandaonbiryılönceDursley'lerinkapıeşiğinebırakılmasınındanedeniydi.

Harry bir yaşındayken gelmiş geçmiş en büyük kara büyücünün, cadılarlabüyücülerin hâlâ ismini ağızlarına almaya korktukları Lord Voldemort'unlanetinden nasılsa sağ salim kurtulabilmişti. Harry'nin annesiyle babasıVoldemort'unsaldırısındaölmüştüama,Harryşimşekbiçimiiziylekurtulmuştuve nasıl olduysa -kimse nasıl olduğunu anlamıyordu- Voldemort'un güçleri,Harry'yiöldürmeyibaşaramadığıanyokedilmişti.

BöyleceHarry'yi,ölenannesininkızkardeşiyleonunkocasıbüyütmüşlerdi.OnyılınıDursley'lerlegeçirmiş, istemediğihaldenasıl tuhaf şeylerinolmasınayolaçıp durduğuna şaşmıştı. Dursley'lerin ona anlattığı hikâyeye inanmış, yaraizinin annesiyle babasının ölümüne yol açan otomobil kazasından kaldığını

sanmıştı.

Ve derken, tam bir yıl önce, Hogwarts, Harry'ye mektup göndermiş ve bütünhikâye ortaya çıkmıştı. Harry kendisinin de, yara izinin de meşhur olduğubüyücü okulunda yerini almıştı... ama şimdi okul bitmişti ve yaz için yenidenDursley'lerin yanına dönmüştü. Yeniden, kokulu, pis bir şeylerin içineyuvarlanmışbirköpekmuamelesigörmeyedönmüştüyani.

Dursley'ler o günün Harry'nin on ikinci doğum günü olduğunu bilehatırlamamışlardı. Aslında pek umudu yoktu. Zaten ona doğum gününde hiçdoğru dürüst armağan vermemişlerdi, nerde kalmış pasta. Ama büsbütünbilmezliktengelmekde...

Tam o anda Vernon Enişte ciddi ciddi boğazını temizledi ve, "Şimdi," dedi,"hepimizinbildiğigibibugünçokönemlibirgün."

Harrybaşınıkaldırdı,inanmayacesaretedemiyordu.

VernonEnişte,"Bugünmeslekhayatımınenbüyükişanlaşmasınıyapabilirim,"dedi.

Harry yeniden başını kızarmış ekmeğine eğdi. Tabii, diye düşündü, acı acı.VernonEnişte o salak akşamyemeği davetinden söz ediyordu.Onbeş gündürbaşka hiçbir şeyden söz etmemişti zaten. Zengin bir inşaatçıyla karısı akşamyemeğinegeliyorlardıveVernonEnişteondankoskocabirsiparişalmayıumutediyordu(VernonEnişte'ninşirketimatkapyapardı).

"Sanırım programın üstünden bir daha geçsek iyi olacak” dedi. "Saat sekizdehepimizyerlerimizdeolmalıyız.Petunia,sen..."

Petunia Teyze hemen, "Salondayım," dedi, "onları nezaketle yuvamıza buyuretmekiçinbekliyorolacağım."

"Güzel,güzel.VeDudley..."

Dudley, pis, şapşal bir gülümseme takınarak, "Kapıyı açmak için bekliyorolacağım,"dedi."Paltolarınızıalabilirmiyim,Mr.veMrs.Mason?"

"Onabayılacaklar,"diyehaykırdıPetuniaTeyze,kendindengeçmişgibi.

"Mükemmel,Dudley,"dediVernonEnişte.SonraHarry’yedöndü."Yasen?"

Harry, ifadesiz bir sesle, "Odamda olacağım, hiç gürültü etmeyip oradayokmuşumgibidavranacağım,"dedi.

"Aynenöyle,"dediVernonEniştepispis. "Benonları alıp salonagetireceğim,seninle tanıştıracağım, Petunia ve onlara içki vereceğim. Saat sekizi çeyrekgeçe..."

"Benyemekhazırdiyehabervereceğim,"dediPetuniaTeyze.

"VeDudley,sende-"

"Size yemekodasına kadar refakat edebilirmiyim,Mrs.Mason?" diye şişmankolunugörünmezbirkadınasunduDudley.

PetuniaTeyze,"Benimkusursuzküçükcentilmenim!"diyeburnunuçekti.

"Ya sen?" dedi Vernon Enişte Harry’ye, nefretle. "Ben odamda olacağım, hiçgürültü etmeyeceğim ve orada değilmişim gibi davranacağım," dedi Harry,isteksizce.

"Tamı tamına.Şimdi, yemekte birkaç sıkı iltifat yapmayabakmalıyız. Petunia,birfikrinvarmı?"

"Vernonbanaharikabirgolfçuolduğunuzusöyledi,Mr.Mason...Lütfenbanaoelbiseyi nerden aldığınızı söyleyin, Mrs. Mason..." "Mükemmel... Dudley?""Şuna ne dersiniz:Okulda kahramanımız üzerine bir kompozisyon yazmamızıistedilerMr.Masonvebendesiziyazdım.'"

BukadarıhemPetuniaTeyze'ye,hemdeHarry'yebirazfazlagelmişti.PetuniaTeyzegözyaşlarınaboğulupoğlunukucaklarken,Harrygüldüğünügörmesinlerdiyemasanınaltınadaldı."Yasen,çocuk?"

Harrymasanınaltındançıkarkenyüzüneciddibirifadevermeyeçalıştı.

"Odamda olacağım, hiç gürültü etmeyeceğim ve orda değilmişim gibidavranacağım."

VernonEnişte,şiddetle,"Hemdenasıl,"dedi."Mason'larseninhakkındahiçbir

şeybilmiyor,bilmemeyededevamedecekler.Yemekbitince,senMrs.Mason'ıkahveiçinsalonagerigötürürsün,Petunia,bendekonuyumatkaplaragetiririm.Biraz şansımvarsa,OnHaberleri'ndenönceanlaşmayı imzalatıpmühürletirim.YarınbusaatlerdeMayorka'dabiryazlıkevpazarlığıyapıyorolacağız."

Doğrusu Harry'yi bu planlar da pek heyecanlandırmıyordu. Dursley'ler onuPrivetDrive'daykensevmiyorlardıki,Mayorka'dasevsinler...

"Tamam - Dudley'le bana smokin almak için şehre iniyorum. Ve sen," diyehırladıHarry'ye,"temizlikyaparkenteyzeninayağınınaltındadolaşma."

Harry arka kapıdan çıktı. Pırıl pırıl, güneşli bir gündü.Çimenliği geçti, bahçesırasınaçöktüveyavaşsesle,"Mutluyıllarbana...mutluyıllarbana..."diyeşarkısöyledi.

Kartyok,armağanyok,üstelikdeakşamıordayokmuşgibiyaparakgeçirecekti.Mutsuz bir şekilde çite gözlerini dikti. Kendini hiç bu kadar yalnızhissetmemişti. Harry, Hogwarts'taki her şeyden fazla, hatta Quidditchoynamaktan bile daha fazla, en iyi arkadaşları Ron Weasley ile HermioneGranger'ıözlüyordu.Ancakarkadaşlarıonuhiçözlemiyormuşgibiydi.Herikiside ona yaz boyunca yazmamışlardı, üstelik de Ron, Harry'ye onu evlerindekalmayadavetedeceğinisöylediğihalde.

Harry defalarca Hedwig'in kafesini sihirle açıp onu bir mektupla Ron veHermione'ye göndermenin eşiğine gelmişti. Ama böyle bir rizikoya girmeyedeğmezdi.Yaşçaküçükbüyücülerinokuldışındasihirkullanmasınaizinyoktu.Harry, Dursley'lere bunu söylememişti, çünkü asası ve süpürgesiyle birliktemerdiveninaltındakidolabaonudakilitlemelerinetekbirşeyinengelolduğunubiliyordu: hepsini pabuçtartan böceğine döndüreceğinden korkmaları... Geridöndükten sonraki ilk iki haftada Harry ağzının içinde saçma sapan şeylermırıldanıpDudley'ninodadan, şişmanbacaklarınınonu taşıyabildiğihızla apartopar kaçışını gözleyerek hoşça vakit geçirmişti. Ama Ron ile Hermione'ninbunca uzun süre sessiz kalmaları Harry'nin kendisini sihir dünyasının o kadardışında kalmış hissetmesine yol açmıştı ki, Dudley'le alay etmenin bile zevkikalmamıştı-şimdideRon'laHermionedoğumgününüunutmuşlardıişte.

Hogwarts'tanbirmesajalmak içinnelervermezdiki...Herhangibircadıyadabüyücüden...Hani neredeyse baş düşmanıDracoMalfoy'u bile görsememnunkalacakhalegelmişti,bütünbunlarınbirdüşolmadığındaneminolmakiçin...

Onabakarsanız,Hogwarts'tageçenyıldabaştansonaeğlencelisayılmazdı.Dersyılının en sonunda, Harry, Lord Voldemort'un ta kendisiyle karşı karşıyagelmişti.

Voldemorteskihalinegöreharabeyedönmüştüdönmesine,amaolsun.Genededehşet vericiydi, şeytan gibi kurnazdı, gücü yeniden ele geçirmeye kararlıydı.Harry ikincikezVoldemort'unpençelerindenkaçıpkurtulmayıbaşarmıştı, amakıl payı bir kaçıştı bu. Şimdi, haftalar sonra bile geceleri buz gibi tere batmışhalde uyanıyor, Voldemort'un nerede olduğunu merak ediyor, onun solukyüzünü,çılgınbakışlıkocamangözlerinihatırlıyordu,..

Harrybirdenbahçesırasındadimdikoturdu.Çitedalgındalgınbakıyordu-veçitdeonabakıyordu.Yapraklarınarasındaikikocamanyeşilgözbelirmişti.

Tam o sırada çimenliğin öbür yanından alaycı bir ses uçup gelince, yerindenfırladı.

Dudley, "Bugüngünlerden ne olduğunu biliyorum.," dedi, yalpalaya yalpalayaonadoğrugelirken.

Kocamangözlerkırpıştıveyokoldu.

"Ne?"dediHarry,ogözlerinazöncebulunduğunoktadanbakışlarınıayırmadan.

Dudley,onuntayanınagelerek,"Bugüngünlerdenneolduğunubiliyorum,"diyetekrarladı.

"Aferinsana,"dediHarry."Demeksonundahaftanıngünleriniöğrendin."

"Bugünsenindoğumgünün,"diyedudakbüktüDudley."Niyehiçkartgelmedi?Oucubeyerdebilehiçarkadaşınyokmu?"

Harryistifinibozmadı."Annenokulumdansözettiğiniduymasaiyiolur."

Dudleykocapoposundanaşağıdüşenpantolonunuyukarıçekiştirdi.

Kuşkuyla,"Niyeçitebakıyorsun?"diyesordu.

"Onahangibüyüyüyapsamdabirgüzelyansadiyedüşünüyorum,"dediHarry.

Dudleyhemenşişkoyüzündebirpanikifadesiylearkayadoğrusendeledi.

"Ya... yapamazsın -Babam sanabü... büyüyapmadedi - seni evden atacağınısöyledi-senindegidecekbaşkayerinyok-senievinealacakarkadaşınyok-"

"Abra kadabra!" dediHarry, korkunç bir sesle. "Hokus pokus - ne sihirdir nekeramet..."

"ANNNEEEEEE!"diyeuluduDudley,gerisingerievedoğrubirkoşukoparırkenkendiayaklarınadolaştı."ANNNEEEE!Onuyapıyor,hanibilirsin!"

Harrybueğlenceanınıpahalıyaödedi.PetuniaTeyze,neDudley'yenedeçitezarar gelmediğine göre onun aslında büyü yapmadığını biliyordu. Gene de,sabunköpüklübirtavaylabaşınasıkıbirdarbevurmakiçinnişanaldı,Harrydekafasınıeğiverdi.Sonrateyzesionayapacakişverdi,bitirenekadardahiçbirşeyyiyemeyeceğitehdidindebulundu.

Dudley oralarda tembel tembel oturup onu gözler ve dondurma yerken,Harrycamlarısildi,arabayıyıkadı,çimleribiçti,çiçektarhlarınıkırktı,gülleribudayıpsuladı ve bahçe sırasını yeniden boyadı.Güneş tepede ateş topu gibi parlıyor,ensesini yakıyordu. Harry, Dudley'nin attığı yeme kanmaması gerektiğinibiliyorduama,odatamaklındangeçenşeyisöylemişti...gerçektenHogwarts'tahiçarkadaşıyoktubelki...

Öfkeyle, "Keşke meşhur Harry Potter'ı şimdi görseler," diye düşündü, çiçektarhlarınagübredökerken.Sırtıağrıyordu,yüzündenaşağıterlerakıyordu.

Sonunda Petunia Teyze'nin ona seslendiğini duyduğunda saat akşamın yedibuçuğuolmuş,Harrydebitkindüşmüştü.

"Giriçeri!Gazetelerinüstündenyürüha!"

Harry pırıl pırıl mutfağın gölgesine kavuştuğuna memnun olmuştu.Buzdolabının üzerinde gecenin pudingi duruyordu: muazzam bir çırpılımışkremadağıveşekerlimenekşeler.Birdomuzbudufırındacızırdıyordu.

"Çabuk ye!Mason'lar her an gelebilir," diye azarladı Petunia Teyze. Sonra damutfak masasındaki iki dilim ekmekle bir parça peyniri gösterdi. Somonpembesikokteylelbisesinigiymiştibile.

Harry ellerini yıkayıp zavallı yemeğini mideye indirdi. Bitirdiği anda PetuniaTeyzetabağınıhopdiyekaldırıverdi."Yukarı!Çabuk!"

Oturma odasının kapısından geçerken Harry'nin gözüne papyon kravatları vesmokinleriyleVernonEnişteveDudleyçarptı.Kapıziliçaldığındadahahenüzüst katın sahanlığına gelmişti ki, eniştesinin kızgın yüzümerdivenlerin altındabelirdi.

"Unutma,çocuk-tekbirses..."

Harry sahanlığı geçip parmaklarının ucuna basarak yatak odasına vardı, içerisüzüldü, kapıyı kapadı ve hemen üzerine yığılıp uyumak niyetiyle yatağınadöndü.

Meseleşuki,yataktazatenbirisioturuyordu.

İKİNCİBÖLÜM:DOBBY'NİNUYARISI

Harryhaykırmamayıbaşardı,amapekazbirşeykalmıştıhani.Yataktakiküçükyaratığın büyük, yarasa gibi kulakları ve tenis topu büyüklüğünde patlak yeşilgözleri vardı. Harry bunun o sabah bahçedeki çitten kendisini gözleyen şeyolduğunuhemenanladı.

İkisi gözlerini dikmiş birbirlerine bakarken, Harry holden Dudley'nin sesiniduydu.

"Paltolarınızıalabilirmiyim,Mr.veMrs.Mason?"

Yaratık yataktan aşağı atlayarak ve yerlere eğilerek öyle bir reverans yaptı ki,uzun ince burnunun ucu halıya değdi. Harry, onun eski bir yastık örtüsünebenzeyen,kolvebacakyerleriyırtılmışbirşeygiydiğinifarketti.

"Eee...merhaba,"dediendişeyle.

"HarryPotter!"dediyaratık,Harry'ninaşağıkataulaşacağındaneminolduğutizmitizbirsesle."Dobbynevakittirsizinletanışmakistiyordu,efendim...Öylebirşerefki..."

Harry duvar boyunu izleyip çalışma masasının iskemlesine, büyük kafesindeuyuyan Hedwig'in yanı başına çökerek, "Te... teşekkür ederim," dedi. "Nesinsen?"diyesormakistiyordu,amabununkulağapekkabageleceğinidüşünerek,"Kimsinsen?"dedi.

"Dobby,efendim.SadeceDobby.Dobby,evcini,"dediyaratık.

"Ah... sahi mi?" dedi Harry. "Ee... kabalık etmek falan istemem ama, şimdiodamdaevcinibulundurmanınsırasıdeğilpek."

Petunia Teyze'nin tiz, sahte kahkahası oturma odasından yükseldi. Cin, başınıönüneeğdi.

"Seni tanımak beni sevindirmedi sanma," dedi Harry hemen, "ama burayagelişininbelirlibirnedenivarmı?"

Dobby, ciddi ciddi, "Ah, evet, efendim," diye cevap verdi. "Dobby size şunu

demeye geldi, efendim... söylemesi zor, efendim... Dobby söze neredenbaşlayacağınıbilmiyor..."

Harryyatağıişaretederek,nezaketle,"Otur,"dedi.

Cin gözyaşlarına boğulunca da hayretler içinde kaldı, hem de pek gürültülügözyaşlarıydıbunlar.

"Oturmakmı?"diyeferyatetticin."Asla...aslahiç..."

Harry'ye,aşağıdangelenseslerkesilmişgibigeldi.

"Özürdilerim,"diyefısıldadı."Seninkalbinikırmakfalanistemedim."

Cin,boğulurcasına,"Dobby'ninkalbinikırmakha!"dedi."ŞimdiyekadarhiçbirbüyücüDobby'yeoturmasınısöylemedi-sankieşitiymişgibi..."

Harry, hem "Şişştt!" deyip, hem de rahatlatıcı görünmeye çalışarak Dobby'yiyeniden yatağa götürdü.Cin hıçkırıklar içinde, büyük ve çok çirkin bir bebekmisali, oturdu. Sonunda kendini kontrol etmeyi başardı ve büyük gözlerisulanmışbirhayranlıkifadesiyleHarry'yedikildi,oturdu.

Harry onu neşelendirmeye çalıştı. "Doğru dürüst büyücülerle karşılaşmadınherhalde."

Dobby hayır anlamında başını salladı. Sonra aniden yerinden fırladı ve başınışiddetle pencereye vurarak, "Kötü Dobby! Kötü Dobby!" diye bağırmayakoyuldu.

"Yapma... N'apıyorsun sen?" Harry, ok gibi kalkıp Dobby'yi yeniden yatağaçekti. Hedwig feryat ederek uyanmıştı, kanatlarını çılgıncasına kafesininçubuklarınavuruyordu.

Gözleri hafif şaşılaşmış cin, "Dobby'nin kendisini cezalandırması gerekiyordu,efendim," dedi. "Dobby az daha ailesi hakkında kötü şeyler söyleyecekti,efendim...""Ailenmi?"

"Dobby'ninhizmetettiğibüyücüailesiefendim...Dobbybirevcini...aynıeveveaileyesonsuzakadarhizmetetmekzorunda..."

Harrymerakla,"Buradaolduğunubiliyorlarmı?"diyesordu.

Dobbytitredi.

"Ah,hayırefendim,hayır...Dobby'ninsizigörmeyegeldiğiiçinkendiniçokacıvericişekildecezalandırmasıgerek,efendim.Dobbybuyüzdenkulaklarınıfırınkapağınakıstıracak.Birbilseler,efendim..."

"Amasenkulağınıfırınkapağınakıstırıncafarketmezlermi?"

"Dobby’nin kuşkuları var, efendim. Dobby hep bir şeyler için kendinicezalandırmak zorunda kalıyor, efendim. Dobby'nin bunu yapmasına izinveriyorlar,efendim."Hattabazendahadacezalandırmamıhatırlatıyorlar..."

"Amaniyebırakmıyorsun?Kaçmıyorsun?"

"Birevcinininserbestbırakılmasıgerekir,efendim.VeaileDobby'yiaslaserbestbırakmayacak...Dobbyölenekadaraileyehizmetedecekefendim..."

Harrybakakaldı.

"Ve ben de burada dört hafta daha kalacağım diye talihsiz olduğumudüşünmüştüm," dedi. "Bunun yanında Dursley'ler bile insana benziyor. Peki,kimsesanayardımedemezmi?Benedemezmiyim?"

Amabusözlerağzındançıkarçıkmaz,dediğinediyeceğinepişmanoldu.Dobbyyenidenşükranferyatlarıiçindeeriyipgitmiştiçünkü.

"Lütfen,"diyefısıldadıHarry,eliayağıbirbirinedolaşmışhalde."Lütfensessizol.EğerDursley'lerduyarsa,seninburadaolduğunuanlarlarsa..."

"HarryPotter,Dobby'yeyardımedebilirmiyimdiyesoruyor...Dobby'yesizinnekadar büyük olduğunuzu anlatmışlardı, efendim, ama ne kadar iyi olduğunuzuDobbyasla..."

Yüzünün resmen kıpkırmızı olduğunu hisseden Harry, "Benim büyüklüğümhakkında işittiklerin saçmalıktan başka şey değil," dedi. "Hogwarts'ta sınıfbirincisibiledeğilim,birinciolanHermione,o..."

Amabirdendurdu,çünküHermione'yidüşünmekonaacıveriyordu.

Dobby,küregibigözlerialevalev,"HarryPotterkibirdenuzakvealçakgönüllü,"dedi. "HarryPotter,AdıAnılmamasıGerekenKişi'yekarşı kazandığı zaferdensözetmiyor."

"Voldemortmu?"dediHarry.

Dobby ellerini yarasa kulaklarına kapatıp inledi. "Ah, adını söylemeyin,efendim!Adınısöylemeyin!"

"Özür dilerim," dedi Harry hemen. "Birçok kişinin bundan hoşlanmadığınıbiliyorum-arkadaşımRon..."

Yenidendurdu.Ron'udüşünmekdeacıveriyordu.

Dobby,gözleriarabafarıgibi,Harry’yedoğrueğildi.

Boğukbirsesle,"Dobbyduyduki,"dedi,"HarryPotterKaranlıkLord'labirkezdaha karşılaşmış, birkaç hafta önce... Diyorlar ki, Harry Potter bir kez dahakaçmış."

HarrybaşınısalladıveDobby'ningözleribirdenyalanlaparıldadı.

"Ah,efendim,"diyesoluducin,yüzünü,üzerindekiyastıkkılıfınınbirköşesiylesilerek. "Harry Potter yiğit ve gözü pek! Şimdiye kadar da pek çok tehlikeyegöğüs gerdi!AmaDobby,Harry Potter'ı korumaya, onu uyarmaya geldi, dahasonra kulaklarını fırın kapağına kıstırmak zorunda kalsa da... Harry Potter,Hogwarts'ageridönmemeli."

Ortaya, sadece alt kattan gelen çatal bıçak şıngırtılarının veVernonEnişte'ninsesininuzaklardangelengümbürtüsününbozduğubirsessizlikçöktü.

"Ne... ne diyorsun?" diye kekeledi Harry. "Ama gitmem gerek - yeni sömestreylülünbirindebaşlıyor.Beniayakta tutan tekşeybu.Buradayaşamanınnasılolduğunu bilemezsin. Ben buraya ait değilim. Ben sizin dünyanıza aidim,Hogwarts'takine."

"Hayır, hayır, hayır," diye cikledi Dobby, bir yandan da başını öyle hızlasallıyordukikulakları lap lapediyordu."HarryPottergüvencedeolduğuyerdekalmalı.Okaybedilmeyecekkadarbüyük,iyi.EğerHarryPotterHogwarts'ageridönerse,hayatıtehlikeyegirecek”

"Niye?"dediHarry,şaşkınlıkla.

"Birkomplovar,HarryPotter.BuyılHogwartsCadılıkveBüyücülükOkulu'ndadehşetvericişeyleryapmakiçinbirkomplo,"diyefısıldadıDobby,birdentirtirtitremeye başlayarak. "Dobby bunu aylardır biliyor efendim. Harry Potterkendisinitehlikeyeatmamalı.Bunuyapamayacakkadarönemli,efendim."

Harryhemen,"Negibikorkunçşeyler?"dedi."Komployukurankim?"

Dobby boğulur gibi garip bir ses çıkardı, sonra da başını çılgınca duvaravurmayabaşladı.

"Tamam,tamam!"diyebağırdıHarry,cinidurdurmakiçinkolunuyakalayarak."Söyleyemezsin, anlıyorum. Ama beni niye uyarıyorsun ki?" Birden aklınanahoş bir fikir geldi. "Dur bakayım - bunun Vol... pardon... Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen'le bir ilgisi yok, değil mi?" Dobby'nin başı kaygı verici şekildeyenidenduvaradoğruuzanıncadahemen, "Başını iki yanayada aşağıyukarısallayeter,"diyeekledi.

Dobbyyavaşçabaşınıikiyanasalladı.

"Odeğil...AdıAnılmamasıGerekenKişideğil,efendim."

Ama Dobby'nin gözleri koca koca açılmıştı, Harry'ye bir ipucu vermeyeçalışıyorgibiydi.Nevarki,Harry'ninaklıtamamenkarışmıştı.

"Erkek kardeşi yok, değilmi?"Dobby, gözleri daha da kocamanlaşmış halde,başınıgeneikiyanasalladı.

"İyiöyleyse,aklımaHogwarts’tadehşetvericişeyleryapmaşansınasahipbaşkabiri gelmiyor," dedi Harry. "Yani, her şeyden önce Dumbledore var.Dumbledore'unkimolduğunubiliyorsun,değilmi?"

Dobbybaşınıöneeğdi.

"AlbusDumbledore,Hogwarts'ıngelmişgeçmişeniyimüdürüdür.Dobbybunubiliyor,efendim.Dobby,Dumbledore'ungüçlerinin,zirvedeolduğusıralardaAdıAnılmamasıGerekenKişi'ningüçleriyleyarışacakkadarüstünolduğunuduydu.Amaefendim,"Dobby'nin sesi alçalıp telaşlıbir fısıltıyadönüştü, "öylegüçlervardırki,Dumbledore...öylegüçlerki,hiçbirnezihbüyücü..."

Ve daha Harry onu durduramadan Dobby yataktan atladı, Harry'nin masalambasınıkavradıvekulaklarısağıredenkesikkesikhavlayışlarlaonukafasınavurmayabaşladı.

Aşağıda ani bir sessizlik oldu. İki saniye sonra, kalbi deli gibi çarpan Harry,VernonEnişte'ninholegelipseslendiğiniduydu."Dudleygenetelevizyonuaçıkbırakmışolmalı,küçükhaylaz."

Harry,"Çabuk!Gardıroba!"diyefısıldadı.Dobby'yiiçeritıktıvetamkapıkoluçevrilirkenkendiniyatağafırlattı.

Vernon Enişte, sıkılmış dişleri arasından, "Sen - ne - yaptığını - sanıyorsun?"dedi. Yüzü Harry'ninkine korkutacak kadar yakındı. "Az önce Japon golfçufıkramıncanalıcıcümlesiniziyanettin...Bundansonraçıtınçıkarsa,keşkehiçdoğmamışolsaydımdersin,çocuk!"

Düztabanbiryürüyüşleyürüyüpçıktı.

Harry,titreyerekDobby'yigardıroptançıkardı.

"Buradaişlernasıl,görüyormusun?"dedi."NedenHogwarts'adönmekzorundaolduğumu anlıyor musun? Sahip olduğum tek yer orası - eh, sanırımarkadaşlarımdavarorada."

Dobby,sinsisinsi,"HarryPotter'ayazmayabilezahmetetmeyenarkadaşlarmı?"diyesordu.

"Herhaldesadece-durbakalım,"dediHarry,kaşlarınıçatarak."Arkadaşlarımınbanayazmadığınıneredenbiliyorsun?"

Dobbyayaklarınısürüdü.

"HarryPotter,Dobby'yekızmamak-Dobbybunuonuniyiliğiiçinyaptı..."

"Senmektuplarımaengelmioluyordun?"

"Hepsi burda, Dobby'de," dedi cin. Çevik bir hareketle, Harry'nin elininulaşamayacağıbiryereçekilerek,sırtındakiyastıkkılıfınıniçindenkalınbirzarftomarı çıkardı. Harry, Hermione'nin inci gibi yazısını, Ron'un karalamacasınıseçebiliyordu,hattasankiHogwarts'ınbekçisiHagrid'dengelmişebenzeyenbir

çiziktirmebilevardı.

Dobby,Harry'yebakıpendişeylegözlerinikırpıştırdı.

"Harry Potter kızmaman... Dobby umdu ki... eğer Harry Potter arkadaşlarınınonuunuttuğunusanırsa...HarryPotterokuladönmekistemeyebilir,efendim..."

Harry dinlemiyordu. Mektupları almak için hamle etti, ama Dobby geriyesıçradı.

"HarryPotteronlarıalabilir,efendim,eğerDobby'yeHogwarts'adönmemesözüverirse. Ah, efendim, bu karşı karşıya gelmemeniz gereken bir tehlike!Gitmeyeceğinizisöyleyin,efendim!"

"Hayır,"dediHarryöfkeyle."Arkadaşlarımınmektuplarınıverbana!"

"ÖyleyseHarryPotterDobby'yebaşkaşansbırakmıyor,"dedicin,üzüntüyle.

Daha Harry yerinden kıpırdayamadan Dobby yatak odası kapısına koşmuş,kapıyıaçmış-vemerdivenlerdenaşağısonhızlavınlayıpgitmişti.

Harry ağzı kupkuru, midesi altüst olmuş, ses çıkarmamaya çalışarak onunarkasından fırladı. Son altı basamaktan atladı, kedi gibi holün halısına inişyaparak etrafa bakınıp Dobby'yi arandı. Yemek odasında Vernon Enişte'nin,"...Petunia'ya Amerikalı muslukçular hakkındaki o çok komik fıkrayı anlatın,Mr.Mason,"dediğiniduydu,"dinlemekiçinölüyor..."

Harrykoşarakholügeçipmutfağageldivemidesininyokolduğunuhissetti.

PetuniaTeyze'ninşaheseriolanpuding,kremaveşekerlimenekşedağı, tavanayakın bir yerde havada uçuyordu. Köşedeki dolabın tepesinde de Dobbyçömelmişti.

Harry, karga gibi bir sesle, "Hayır” dedi. "Lütfen... beni öldürürler..." "HarryPotterokuladönmeyeceğimdemeli."

"Dobby...lütfen..."

"Söyleyin,efendim..."

"Söyleyemem!"

Dobbyonatrajikbirbakışattı.

"ÖyleyseDobbyyapmalı,efendim,HarryPotter'ınkendiiyiliğiiçin."

Puding, kalp durdurucu bir darbeyle yere düştü. Kap parçalanırken, kremapencerelerle duvarlara bulaştı. Dobby kamçı vurur gibi bir sesle ortadan yokoldu.

Yemek odasından çığlıklar geldi ve Vernon Enişte mutfaktan içeri dalarak,şoktan kaskatı kesilmiş Harry'yi, baştan aşağı Petunia Teyze'nin pudingiylekaplanmışbuldu.

Başlangıçta sanki Vernon Enişte her şeyin üstünü örtebilecekmiş gibigörünüyordu("Yeğenimiz,canım-fenahaldesorunlu-yabancılarlakarşılaşmakonu tedirgin eder, biz de onu yukarı katta tutarız...") Şok geçirmişMason'larıyeniden önüne katıp yemek odasına götürdü. Harry'ye de, Mason'lar gidincederisini yüzüp gebertmekten beter etme tehdidinde bulunup, ucuna çubukbağlanmış bir yer bezini eline tutuşturdu. Petunia Teyze dondurucudandondurmaçıkardıvehâlâtitreyenHarrymutfağısiliptemizlemeyebaşladı.

Vernon Enişte, aslında o anda bile anlaşmasını yapabilirdi belki baykuşolmasaydı.

PetuniaTeyzetamherkeseyemeksonrasıiçinbirkutunanetutuyorduki,kocabir hüthüt kuşu yemek odası penceresinden içeri daldı,Mrs.Mason'ın başınınüstünebirmektupbıraktıvegeldiğigibiçıkıpgitti.Mrs.Masonölümperisigibiçığlık attı, deliler diye haykırarak bir koşu evden kaçtı. Mr. Mason iseDursley'lerekarısınınherboyvebiçimdekuştanölürcesinekorktuğunuanlatıp,bunuşakamısaydıklarınısoracakkadarkaldı.

VernonEnişteküçücükgözlerindeşeytancabirparıltıylaüstünedoğrugelirken,Harrymutfaktadurdu,destekolsundiyebezinçubuğunasıkısıkısarıldı.

Eniştesi, baykuşun getirdiği mektubu elinde sallayarak, "Oku şunu!" dedi,kötücülbirtıslamayla."Hadiokuşunu!"

Harrymektubualdı.Doğumgünükutlamasıdeğildi.

SayınMr.Potter,

Oturduğunuz yerde bu akşam dokuzu on iki dakika geçe bir Hover Büyüsükullanıldığıkonusundaistihbarataldık.

Bildiğiniz gibi, küçük yaştaki büyücülerin okul dışında büyü yapmasına izinyokturveyapacağınızbaşkaherhangibirbüyüokuldanatılmanızayolaçabilir(GençYaştaBüyücülüğünMakulKısıtlanmasıKararnamesi,1875,MaddeC).

Sizden ayrıca, sihirle uğraşmayan topluluğun üyeleri (Muggle'lar) tarafındanfark edilme rizikosu olan herhangi bir sihir etkinliğinin de, UluslararasıSihirbazlar Konfederasyonu Gizlilik Nizamnamesi'nin üçüncü bölümüne göreciddibirsuçolduğunuhatırlamanızıistiyoruz.

Tatilinizinkeyfiniçıkarın!

Saygılarımla,

MafaldaHopkirk

SihrinUygunsuzKullanımıDairesiSihirBakanlığı

Harrymektuptanbaşınıkaldırıpyutkundu.

Vernon Enişte, gözlerinde dans edip duran çılgın bir parıltıyla, "Bize okuldışında sihir kullanmanıza izin verilmediğini söylememiştin," dedi. "Sözünüetmeyiunuttunherhalde...aklındançıkmışolsagerek,ha..."

Koca bir buldog gibi, bütün dişlerini ortaya çıkarmış halde Harry'nin üstüneabandı. "Eh, sana haberlerim var, çocuk... Seni kilitliyorum... bir dahagidemeyeceksin...asla...veeğerkendinibüyüylekurtarmayakalkarsandaseniokuldanatacaklar!"

VemanyakgibigülerekHarry'yiyukarıkatasürükledi.

Vernon Enişte dediklerinin hepsini bir tamam yerine getirdi. Ertesi sabah biradama para verip Harry'nin penceresine parmaklık taktırdı. Yatak odasıkapısındakikedikapağınıkendielleriyletaktıki,gündeüçkeziçeriazmiktardayemekverilebilsin.Harry'ninsabahlarıveakşamlarıbanyoyukullanmasınaizinveriyorlardı.Bunundışındagecegündüzodasındakilitliydi.

Üçgüngeçmişti,Dursley'lerhiçyumuşamabelirtisigöstermiyorlardı,Harrydebu durumdan nasıl kurtulacağı konusunda bir fikre sahip değildi. Yatağındauzanıpgüneşinpenceredekiparmaklıklarınardındabatmasını izleyerekperişanhaldebaşınanelergeleceğinimerakediyordu.

Hogwarts'tan bunu yaptı diye atılacaksa, sihir yoluyla kendini odasındançıkarmanınneanlamıvardıki?Öteyandan,PrivetDrive'dakihayatdaşimdiyekadar olmadığınca dibe vurmuştu. Artık Dursley'ler meyve yarasası olarakuyanmayacaklarını bildikleri için tek silahını da kaybetmişti. DobbyHogwarts'takidehşetvericiolaylardanHarry'yikurtarmışolabilirdi,amanefarkeder?İşlerböylegiderseaçlıktanölecektinasılsa.

Kedi kapağı tıkırdadı ve Petunia Teyze'nin eli göründü, bir kâse konserveçorbayıodayaitti.AçlıktanmidesikazınanHarryyataktanzıplayıpkâseyikaptı.Çorba buz gibi soğuktu, ama gene de yarısını bir yudumda içti. Sonra odanınöbür yanına, Hedwig'in kafesine gitti, kâsenin dibindeki sırılsıklam sebzelerionun boş yem tepsisine boşalttı. Baykuş tüylerini kabartıp ona derin biriğrenmeyledolubirbakışattı.

"Gaganı kıvırmanın sana yararı olmaz, elimizde bundan başkası yok," dediHarryacımasızca.

Boşkâseyigeneyere,kedikapağınınyanınakoyduvegeneyatağayattı.Karnı,sankiçorbayıiçmedenöncekindendahadaaçmışgibiydi.

Diyelimkidörthaftasonrahâlâhayattaolsun,Hogwarts'agitmezseneolacaktı?Niye dönmedi diye bakmak üzere birini yollarlar mıydı? Dursley'lerin onubırakmasınısağlayabilirlermiydi?

Odasının içi kararmaya başlamıştı.Bitkin, karnı guruldayarak, kafası hep aynıcevapverilemezsorularlakarışmışolanHarry,huzursuzbiruykuyadaldı.

Rüyasındakendinibirhayvanatbahçesindehalkagösterilirkengördü,kafesineüzerinde"YaşıKüçükBüyücü"yazanbirkartiliştirmişlerdi.İnsanlar,oaçlıktanölecek halde, zayıf düşmüş halde saman bir yatakta yatarken, parmaklıklararasındangözleri faltaşıgibi,onabakıyorlardı.KalabalığınarasındaDobby'ninyüzünü gördü ve bağırarak ondan yardım istedi, ama Dobby, "Harry Potterburadagüvencede, efendim!" diye bağırıp ortadanyokoldu.SonraDursley'lergöründüveDudleyonagülerekkafesinparmaklıklarınıtakırdattı.

"Yeter," diyemırıldandıHarry, takırtı zaten ağrıyan başını zonklatmıştı. "Benirahatbırak..kesşunu...uyumayaçalışıyorum..."

Gözleriniaçtı.Mehtappenceredekiparmaklıklarınarasındaparıldıyordu.Vebirigerçekten de parmaklıkların arasından faltaşı gibi açılmış gözlerle onabakıyordu:çilliyüzlü,kızılsaçlı,uzunburunlubiri.

RonWeasley,Harry'ninpenceresinindışındaydı.

ÜÇÜNCÜBÖLÜM:KOVUK

Harrypencereyesürünüp,parmaklıklararasındankonuşabilmekiçincamıyukarıkaldırdı."Ron!"dedisoluksoluğa."Ron,nasılyaptın-yaninasıl..?"

Karşısındakimanzarayı tamolarakkavrayıncadabeynindenvurulmuşadöndü.Ron, havanın ortasında park etmiş, eski, turkuvaz rengi bir arabanın arkapenceresinden dışarı eğilmişti. Ön koltuklarda oturan iki ağabeyleri Fred veGeorgedaHarry'yesırıtıyordu.

"İyisinya,Harry?"

"Neler oluyor?" dedi Ron. "Mektuplarıma niye cevap vermiyorsun? Bizegelmeni tam on iki kez istedim, sonra babam eve geldi ve seninMuggle'larıngözüönündesihirkullandığıniçinresmibiruyarıaldığınısöyledi."

"Bendeğildim..Peki,oneredenbiliyormuş?"

"Bakanlıkta çalışıyor," dedi Ron. "Biliyorsun, okul dışında sihir yapmamamızgerekiyor."

Harry, havada duran arabaya bakarak, "Bu lafın senden gelmesi de bir tuhafhani,"dedi.

"Ah, bu sayılmaz" dedi Ron. "Biz sadece ödünç aldık, babamın arabası, bizbüyülemedik. Ama birlikte yaşadığın o Muggle'ların gözü önünde sihiryapmak..."

"Dedim ya, ben değildim - ama şimdi açıklaması çok vakit alır. Baksana,Hogwarts'takilere Dursley'lerin beni kilitlediğini ve geri göndermeyeceğiniaçıklayabilirmisin?Besbelli bende sihir yapamam, çünküBakanlık bununüçgündeki ikinci büyüm olduğunu düşünür, bu yüzden de... " "Kem küm edipdurma,"dediRon,"senievegötürmeyegeldik."

"Amabeniburdansihirleçıkara..."

Ron, başıyla ön koltukları işaret edip sırıtarak, "Gerek yok," dedi. "Yanımdakimlerinolduğunuunutuyorsun."

Fred,biripinucunuHarry'yefırlattı."Şunuparmaklıklarabağla."

Harry, ipi sıkıca bir çubuğa bağlarken, "Eğer Dursley'ler uyanırsa, öldümdemektir,"dedi.Freddearabayagazverdi.

"Üzülme,"dediFred,"vegeriyeçekil."

Harry geriye, gölgelerin içine, Hedwig'in yanına çekildi. Kuş bunun ne kadarönemli olduğunu anlamış gibiydi, kıpırdamıyor ve sesini çıkarmıyordu.ArabagitgidedahayükseksesleçalıştıveFredbirdenarabayıdosdoğruyukarısürdü.Parmaklıklar, çatır çutur sesler çıkararak pencereden söküldü - Harry koşuppenceredendışarıbakıncaonları toprağınbirazüstündesallanırkengördü.Ronsoluk soluğa parmaklıkları arabaya çekti. Harry endişeyle dinledi, amaDursley'lerinyatakodasındansesgelmiyordu.

Parmaklıklar Ron'la birlikte güvenli bir şekilde arka koltuğa yerleşince, FredarabayıgerivitesealarakHarry'ninpenceresineolabildiğinceyaklaştı.

"Giriçeri,"dediRon.

"AmabütünHogwartseşyalarım...asam...süpürgem..."

"Nerdeler?"

"Merdivenin altındaki dolapta kilitliler ve ben de bu odadan dışarıçıkamıyorum..."

George, önde, sürücününyanındaki koltuktan, "Sorundeğil," dedi. "Yolumdançekil,Harry."

FredveGeorge,dikkatlidikkatlitırmanıppenceredenHarry'ninodasınagirdiler."Haklarınıvermekgerek,”diyedüşündüHarry,Georgecebindensıradanbirtokaçıkarıpkilidikurcalamayabaşlarken.

"Çoğu büyücü, bu tür Muggle numaralarını bilmenin zaman kaybı olduğunudüşünür," dedi Fred, "ama bize göre bunlar öğrenmeye değen beceriler, birazağırişleselerde."

Hafifbirkliksesiduyulduvekapıardınakadaraçıldı.

"Şimdi - sandığını alacağız - sen de ihtiyacın olacağını düşündüğün her şeyiyakalayıpRon'aver,"diyefısıldadıGeorge.

İkizlerkaranlıksahanlıktagözdenkaybolurkenHarryde,"Altbasamağadikkatedin,"diyefısıldadı.

"Gıcırdıyor."

Harry odasında koşuşturarak öteberisini topladı ve onları pencereden Ron'auzattı.SonraFredveGeorge'unağırsandığımerdivenlerdenyukarıtaşımalarınayardımagitti.Buarada,VernonEnişte’ninöksürdüğünüduydu.

Sonundanefeslerikesilmişhaldesahanlığaulaştılar,sonradasandığıHarry'ninodasından açık pencereye taşıdılar. Fred, sandığı Ron'la birlikte çekmek içingenearabayatırmandı.HarryveGeorgedayatakodasıtarafındanittiler.Sandıksantimsantim,camıniçindenkayarakgeçti.

VernonEniştebirkezdahaöksürdü

"Biraz daha," diye soludu Fred, arabanın içinden çekiyordu, "şöyle tümgücünüzle..."

Harry ve George omuzlarını sandığa iyice dayadılar, sandık da penceredenkurtuluparabanınarkakoltuğunageçti.

"Tamam,gidelimhadi,"diyefısıldadıGeorge.

AmaHarrypencerepervazınatırmanırken,arkasındananivegürültülübirferyatyükseldi, hemen ardından daVernonEnişte'nin gök gürültüsünden farksız sesiduyuldu.

"OKAHROLASICABAYKUŞ!""Hedwig'iunuttum!"

SahanlıktakielektrikdüğmesininçatırtısıduyulurkenHarrydeligibiodayıaştı.Hedwig'inkafesini yakaladığıgibi pencereyedoğrubir koşukopardıvekafesiRon'auzattı.Tamşifoniyeredoğruseğirtiyorduki,VernonEniştekilitliolmayankapıyakütkütvurdu.Kapıdaardınakadaraçıldı.

VernonEniştebirankapıeşiğindedonmuşgibikaldı,sonrakızgınbirboğagibibir böğürtü kopardı. Harry'ye doğru balıklama dalarak onu ayak bileğinden

yakaladı.

Ron,FredveGeorge,Harry'ninkollarındantutupçekebildiklerikadarkuvvetleçektiler.

"Petunia!"diyekükrediVernonEnişte."Kaçıyor!KAÇIYOR!"

Weasley'ler tüm güçleriyle çektiler ve Harry'nin bacağı Vernon Enişte'ninkıskacından kurtuldu. Harry arabaya girip, kapı da sımsıkı kapanınca, Ronhaykırdı:"Ayağınıgazabas,Fred!"Arabadabirdenaydedeyedoğruyolaçıktı.

Harry inanamıyordu - özgürdü. Camı indirdi, gece havası saçını kamçılarken,PrivetDrive'ıngittikçeküçülençatılarınabaktı.VernonEnişte,PetuniaTeyzeveDudley,dilleritutulmuşgibiHarry'ninpenceresindenbakıyorlardı.

"Birdahakiyazagörüşürüz!"diyehaykırdıHarry.

Weasley'ler kahkahadan kırılırken, Harry de, ağzı kulaklarında, koltuğunayaslandı.

Ron'a, "Hedwig'i çıkar," dedi, "arkamızdan uçabilir. Kanatlarını şöyle biruzatamayalıçokoldu."

George tokayıRon'averdi.Bir saniyesonraHedwigneşeylepenceredendışarısüzülmüş,birhayaletgibiyanlarısırakayarcasınauçuyordu.

"Ee...Anlatbakalım,Harry,"dediRon,sabırsızlıkla."Neleroldu?"

Harry onlara Dobby hakkında her şeyi anlattı, Harry'ye uyarıda bulunmasını,menekşelipudingfiyaskosunu.Söylediklerinibitirdiğindeortayaşaşkınlıkdolubirsessizlikçöktü.

Fredsonunda,"Buiştebirişvar,"dedi.

"Bir bityeniği olduğu kesin," diye doğruladı George. "Demek bütün bukomplolarısözdekiminkurduğunusanasöylemedibile,ha?"

"Sanırım söyleyemedi," diye cevap verdi Harry "Dedim ya, ağzından bir şeykaçırırgibiolduğuheran,başınıduvaravurmayabaşlıyordu."

FredveGeorge'unbirbirlerinebaktıklarınıgördü.

"Nevar,sizcebanayalanmısöylüyordu?"diyesorduHarry.

"Eh,"dediFred,"şöylediyelim-evcinlerininkendigüçlüsihirlerivardır,amaçoğukez,efendilerininizniolmadanbunukullanamazlar.SanırımihtiyarDobbysenin Hogwarts’a geri dönmeni durdurmak için gönderildi. Biri bunu esprisanmışolmalı.Okuldasanakarşıkingüdenbirivarmı?"

HarryveRonbirağızdanvederhal,"Evet,"dediler.

"DracoMalfoy,"diyeaçıkladıHarry."Bendennefretediyor."

George, arkaya dönerek, "Draco Malfoy mu?" dedi. "Lucius Malfoy'un oğludeğilya?"

"Öyleolmalı,sıkrastlananbirisimdeğilçünkü,"dediHarry."Nedensordun?"

"Babam ondan söz ederken duydum. Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen'ın en sıkıdestekçilerindenbiriymiş."

Harry’ye bakmak için boynunu uzatan Fred, "Ve Kim-Olduğunu-Bilirsin-Senyokolunca,"dedi,"LuciusMalfoygerigeliphiçdeböylebirşeykastetmediğinisöyledi. Palavranın daniskası - babam onun Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen'in enyakınlarındanbiriolduğunudüşünüyor."

HarrydeMalfoyailesihakkındakibusöylentileridahaöncedenduymuştu,onuniçin hiç şaşırmadı. Draco Malfoy'un yanında Dudley Dursley bile müşfik,düşüncelivehassasbirçocukgibigörünebilirdi.

"Malfoy'larınbirevciniolupolmadığınıbilmiyorum..."dedi.

"Eh, sahipleri eski bir büyücü ailesi olmalı," dedi Fred, "ve mutlaka dazenginlerdir."

George,"Evet,"dedi, "annemhepütüyapsındiyebirevcini ister.Amabizimsadece tavan arasında berbat, yaşlı bir gulyabanimizle bahçeye yayılmışyercücelerimizvar.Evcinleribüyükmalikânelerde,şatolardaveböyleyerlerdebulunur.Bizimevdecinerastlamazsın..."

Harrysusuyordu.DracoMalfoyçoğukezherşeyineniyisinikullandığınagöre,aile büyücü altınına gömülmüş olmalıydı. Malfoy'u büyük bir malikânedeçalımlıçalımlıdolaşırkengörürgibioldu.Harry'ninHogwarts'adönmemesiiçinaile hizmetkârını göndermek de tam Malfoy'un yapacağı türden bir şeyebenziyordu.YoksaHarry,Dobby'yiciddiyealarakaptallıkmıetmişti?

"Neyse,"dediRon,"senialmayageldiğimizesevindim.Mektuplarımınhiçbirinecevap vermeyince bayağı endişelenmeye başlamıştım. Önce Errol'ın kabahatisandım..."

"Erroldakim?"

"Baykuşumuz. Yaşlı mı yaşlı. Bir teslimatta yıkılıp kalırsa, bu ilk olmayacak.BendeHermes'iödünçalmayaçalıştım..."

"Kimi?"

"AnnemlebabamınsınıfbaşkanıseçilincePercy'yealdıklarıbaykuş,"dediFredönkoltuktan.

"AmaPercyonubanaödünçvermedi.Onalazımmış,öylededi."

George kaşlarını çattı. "Percy bu yaz çok garip davranıyor. Bir sürü mektupgönderiyorvevaktininçoğunuodasınakapanmışhaldegeçiriyor...Yani,birsınıfbaşkanırozetiniparlatmakiçininsanabellibirzamanyeter...Çokbatıyakaydın,Fred," diye ekledi, gösterge tablosundaki bir pusulaya işaret ederek. Fred,direksiyonukıvırdı.

Harry, alacağı cevabı tahmin etse de, "Peki, babanız arabayı aldığınızı biliyormu?"diyesordu.

"Ee, hayır," dedi Ron. "Bu gece çalışması gerekiyor. Umarım annem arabayıuçurduğumuzufarketmedenonugarajadöndürmeyibaşarırız."

"BabanSihirBakanlığı'ndaneişyapıyorpeki?"

"Ensıkıcıbölümdeçalışıyor,"dediRon."MuggleEşyalarınınKötüyeKullanımıDairesi."

"Nededin?"

"Muggle'ların yaptığı şeyleri büyülemekle ilgili, anlıyorsun ya, sonunda birMuggledükkânınayadaevinegiderlersediye.Örneğingeçenyılyaşlıbircadıöldü,çaytakımıdabirantikacıdükkânınasatıldı.OnualanMugglekadın,evinegötürüp arkadaşlarına onunla çay ikram etmeye çalıştı. Bir kâbustu - babamhaftalarcafazlamesaiyaptı."

"Neoldu?"

"Çaydanlık aklını kaçırdı, her yere kaynar çay püskürttü. Bir adam, burnunakenetlenmişşekertutacağıylahastaneyekaldırıldı.Babamdaçılgınadönmüştü,bürosundasadeceovar,birdePerkinsadlıyaşlıbirbüyücü.İşiörtbasetmekiçinhatırlamamuskalarıfalanyapmakzorundakaldılar..."

"Amababan...buaraba..."

Fredgüldü."Evet,babamMuggle'laraaitherşeyebayılır,sundurmadabirsürüMuggleeşyasıvar.Parçalarınaayırır,büyüyapar,yenidenbirleştirir.Eğerbizimevebaskınyapsaydı,kendisiniderhal tutuklamasıgerekirdi.Budurumannemiçıldırtıyor."

George, ön camdan aşağı sarkarak, "İşte anayol," dedi. "On dakikada ordaoluruz...İyideolur,havaaydınlanıyor..."

Doğuda,ufuktapembemsibirparıltıgörülüyordu.

Fredarabayıaşağıdoğru indirdiveHarryyamalıbohçayabenzer tarlalarlabirağaçlıkgördü.

"Köyünbirazdışındayız,"dediGeorge."OtterySt.Catchpole..."

Uçan araba daha, daha da aşağı indi. Artık parlak kırmızı bir güneşin ucu,ağaçlararasındanparıldamayabaşlamıştı.

"Sobe!" dedi Fred, hafif bir sarsıntıyla yere çarptıklarında.Küçük bir bahçedeviranbirgarajınyanınainmişlerdi.Harry,Ron'uneviniilkkezgördü.

Sanki bir vakitler büyük, taş bir domuz ahırıymış, ama oraya buraya odalareklenmişvesonundaevbirkaçkatlıhalegelmişgibiydi.Öyleeğriydiki,sankisihirle ayakta duruyordu (Harry kendi kendine bunun olabileceğini hatırlattı).Kırmızı damın üstüne dört ya da beş baca konmuştu. Giriş yakınında yere

saplanmış, bir tarafı eğrilmiş bir tabelada "Kovuk" yazılıydı. Ön kapınınçevresinde karma karışık bir lastik çizme yığını ile çok paslı bir kazan vardı.Birkaç şişmankahverengi tavuk, bahçedeorayı burayı gagalıyorlardı. "Pekbirşey değil," dedi Ron. Privet Drive'ı düşünen Harry, sevinçle, "Harika," diyecevapverdi.Arabadanindiler.

"Şimdi çok sessizce yukarı çıkalım," dedi Fred, "ve annemin bizi kahvaltıyaçağırmasınıbekleyelim.SonraRon,senkoşarakmerdivenlerdeninersin, 'Anne,bak gece kim geldi! dersin. O da Harry'yi gördüğüne çok memnun olur, hiçkimseninarabayıuçurduğumuzubilmesigerekmez."

"Tamam,"dediRon."Gelhadi,Harry,benimuyuduğum..."

Ron pis yeşil bir renge büründü, gözleri eve dikildi. Öbür üçü hızla geriyedöndü.

Mrs. Weasley tavukları ürküterek bahçeyi geçmiş, geliyordu Doğrusu, kısa,tombul, müşfik yüzlü bir kadın olarak, kılıç dişli bir kaplana inanılmayacakkadarbenziyordu.

"Ah,"dediFred.

"Eyvahlarolsun,"dediGeorge.

Mrs.Weasley onların önünde durdu, elleri belinde, bir suçlu yüzden diğerinebaktı.Üstünde,cebininbirindenbirasanındışarıçıktığıçiçeklibirönlükvardı.

"Demeköyle."

George,besbellişenşakrak,gönülalıcıolduğunusandığıbirsesle,"Günaydın,anne,"dedi.

Mrs. Weasley, öldürücü bir fısıltıyla, "Ne kadar üzüldüğüm hakkında hiçbirfikrinizvarmı?"diyesordu.

"Özürdileriz,anne,amaanlıyorsunya,mecburen..."

Mrs.Weasley'nin üç oğlu da ondan uzundu, ama öfkesi tepelerinde patlarkenhepsiküçüldügitti.

"Yataklar boş! Not yok! Araba gitmiş... çarpabilirdiniz... üzüntüden deliyedöndüm... sizin umurunuzda mı?... Asla, ömrüm oldukça... bekleyin hele,babanızevegelsin,BillyadaCharlieyadaPercy'debaşımızahiçböyleşeylergelmemişti..."

"KusursuzPercy,"diyemırıldandıFred.

"PERCY'NİNKİTABINDANBİRYAPRAKBİLEALSANSANAFAYDASIOLUR!" diye haykırdı Mrs. Weasley, parmağıyla Fred'in göğsünü dürterek."Ölebilirdiniz, görülebilirdiniz, babanızın işini kaybetmesine nedenolabilirdiniz..."

Saatlerce devam etti sanki.Mrs.Weasley, ancak bağıra bağıra sesi kısıldıktansonra,geriyeçekilenHarry'yedöndü.

"Senigördüğümeçoksevindim,Harry,canım,"dedi."İçerigeldekahvaltıet."

Döndüveevden içerigirdi,kendisinecesaretverircesinebaşını sallayanRon'aendişelibirbakışatanHarrydeonuizledi.

Mutfakküçükvehaylisıkışıktı.Ortasındaovulmuşbirtahtamasaileiskemlelervardı,Harryiskemlesininkenarınailişereketrafabaktı.

Dahaöncehiçbüyücüevinegirmemişti.

Karşısındaki duvarda asılı saatin sadece bir kolu vardı, üzerinde numara dayoktu.Saatinkıyısına "Çayyapmavakti", "Tavukları yemlemevakti"ve "Geçkaldın" gibi şeyler yazılmıştı. Kitaplar şöminenin üzerinde üç sıra halindeyerleştirilmişti.Adları,"KendiPeyniriniKendinBüyüt”,"YemekteSihirveBirDakikalıkŞölen”,"BunaSihirDenir!”olankitaplar.VeeğerHarry'ninkulaklarıonu aldatmıyorsa, lavabonun yanındaki eski radyo az önce "Kadın büyücüCelestinaWarbeck'inpopülerşarkılarıylaCadılarSaati"niilanetmişti.

Mrs.Weasley biraz rastgele şekilde kahvaltıyı hazırlayarak tangırdıyor, tavayasosisatarkendepispisoğullarınabakıyordu.Aradabir"aklınızdannegeçiyordubilmem"ve"dünyadainanmazdım"gibişeylermırıldanıyordu.

Harry'nin tabağına sekiz dokuz sosis atarak, "Sana kabahat bulmuyorum,canım,"diyeonurahatlattı."Arthurvebenseniniçindekaygılandık.Dahadüngece,eğercumayakadarRon'ayazmazsansenigelipkendimizalırızdiyorduk.

Ama sahiden de" (şimdi de tabağına yağda pişmiş üç yumurta ekliyordu),"yasadışıbirarabaylaülkeninyarısınıgeçmek-herkessizigörebilirdi..."

Asasınıkayıtsızcalavabodabirikmişbulaşıklaradoğrusalladı,arkadapıtırpıtırseslerçıkararakkendikendilerinetemizlenmeyekoyuldular.

"Havabulutluydu,anne!"dediFred.

"Sen yemek yerken ağzını kapalı tut bakayım!" diye cevabı yapıştırdı Mrs.Weasley.

"Onuaçlıktanöldürüyorlardı,anne!"dediGeorge.

"Sende!"dediMrs.Weasley,amaHarry'ninekmeğinidilimleyipüstünetereyağısürerkenyüzününifadesibirazcıkdahayumuşamıştı.

Tam o anda upuzun gecelik giymiş ufak, kızıl saçlı birinin mutfakta görünüpküçük,tizbirçığlıkattıktansonrayenidendışarıkaçışıherkesindikkatinidağıttı.

Ron,yavaşsesleHarry’ye,"Ginny,"dedi."Kızkardeşim.Bütünyazsendensözetti."

"Evet,imzanıistemesiyakındır,Harry,"dediFred,sırıtarak.Amaannesiylegözgöze gelir gelmez, tek kelime daha etmeden başını tabağına eğdi. Dört tabaktemizlenene kadar başka hiçbir şey konuşulmadı, tabakların temizlenmesi deşaşılacakkadarkısasürdü.

Fred,bıçağınıveçatalınısonundaelindenbırakarak,"Vaycanına,yorulmuşum,"dedi."Sanırımyatmayagideceğimve..."

"Hayır," diye sözünü kesti Mrs. Weasley. "Bütün gece ayakta durmak seninkendihatan.Senbenim içinbahçedekiyercücelerini ayıklayacaksın.Tamamenbaşedilmezbirhalalıyorlar."

"Amaanne..."

"Vesizikinizde,"dediannesi,gözlerindenşimşeklerçakarak.Harry'yeise,"Senyukarı çıkabilirsin canım," dedi. "Onlardan o rezil arabayı uçurmalarınıistemedinsen."

Ama kendini cin gibi uyanık hissedenHarry atılıp, "Ron'a yardım edeceğim,"dedi."Yercücelerininnasıltemizlendiğinihiçgörmemiştimçünkü..."

"Çok tatlısın, şekerim, ama sıkıcı bir iştir. Bakalım Lockhart bu konuda nediyor?"

Şömineninüstündekiyığındanağırbirkitapçekti.Georgeinledi.

"Annebizbahçedekiyercücelerininasılayıklayacağımızıbiliyoruz."

Harry,Mrs.Weasley'ninkitabınınkapağınabaktı.Üzerindeboyluboyuncasüslüaltın harflerle “Gilderoy Lockhart'ın Ev Zararlıları Rehberi” yazıyordu. Önkapaktaçokyakışıklı,dalgalısarısaçlıveparlakmavigözlübirbüyücününkocabir resmi vardı. Büyücüler dünyasında hep olduğu gibi, fotoğraf hareketediyordu.Harry'ninGilderoyLockhartolduğunusandığıbüyücüonlarınhepsineedepsizcegözkırpıpduruyordu.Mrs.Weasleydeonatebessümetti.

"Ah,müthiş,"dedi."Gerçektendeevzararlılarınıiyibiliyor,harikabirkitap..."

Fred,çokiyiduyulanbirfısıltıyla,"Annemondanhoşlanıyor,"dedi.

Mrs. Weasley, "Gülünç olma, Fred," diye yanıtladı, yanakları bayağıpembeleşmişti. "Peki, eğerLockhart'tan daha iyi bildiğini düşünüyorsan, yürü,yap bakalım. Ve ben dışarı teftişe geldiğimde o bahçede tek bir yercücesikaldıysaTanrıyardımcınolsun."

Weasley'ler esneyerek ve homurdanarak, arkalarında Harry ile, omuzlarıyorgunluktandüşmüşhaldedışarıçıktılar.BahçebüyüktüveHarry'ningözünde,tam bir bahçenin olması gerektiği gibiydi. Dursley'ler hoşlanmazdı. Bir sürüyabani ot vardı, çimlerin de biçilmesi gerekiyordu ama duvar boyu boğumboğumağaçlarsıralanmıştı,herçiçektarhındanHarry'ninhiçgörmediğiçiçeklerfışkırmıştı.Kurbağadolukocayeşilbirhavuzdavardı.

Harry,çimenliktengeçerlerkenRon'a,"Muggle'larındabahçeyercücelerivardır,biliyorsun,"dedi.

"Evet," dedi, başı bir şakayık yığınının içinde, iki büklüm eğilmiş Ron."Yercücesi olduğunu sandıkları o şeyleri gördüm. Balık oltaları olan küçük,şişkoNoelBabalar'abenziyorlar..."

Şiddetlibiritişmegürültüsüduyuldu,şakayıklartitrediveRondoğruldu."Bubiryercücesi,"dedihaşinbiredayla.

"Bırakbeni!Bırakbeni!"diyeciklediyercücesi.

Kesinlikle Noel Baba gibi bir şey değildi. Küçüktü, deridenmiş gibiydi, tıpkıpatatese benzeyen büyük, düğüm düğüm, kel bir kafası vardı. Nasırlı küçükayaklarıyla tekme atarken, Ron onu kolmesafesinde tuttu.Ayak bileklerindenyakalayıptepeüstüçevirdi.

"Böyle yapman gerekir," dedi. Yercücesini başının üstüne kaldırdı ("Bırakbeni!") ve kement gibi büyük daireler halinde çevirmeye başladı. Harry'ninyüzündekişokifadesinigörüncedeekledi."Buonlarıncanınıyakmaz,başlarınıiyicedöndürmelisinkiyercücesideliklerininyolunubulamasınlar."

Yercücesinin bileklerini bıraktı, havada altı yedi metre uçan yercücesi, çitinötesindekitarlayakütdiyeindi.

"İçler acısı," dedi Fred. "Bahse girerim ki ben benimkini o kütüğün ötesineyollarım."

Harry kısa süre sonra yercücelerine fazla acımamayı öğrendi. İlk yakaladığınıhemen çitin gerisine bırakmaya karar vermişti, ama zaafı hisseden yercücesiusturagibidişleriniHarry'ninparmağınabatırdı, odayercücesini silkelemektegüçlükçekiyordu.Taki...

"Vaycanına,Harry-nerdeyseyirmimetre..."

Çokgeçmedenhavauçanyercüceleriyledolmuştu.

George,birseferdebeşaltıyercücesibirdenyakalayıp,"Görüyorsun,fazlazekideğiller," dedi. "Yercücesi ayıklama işinin başladığını anlar anlamaz hepsibakmak için yukarı fırlıyor. Şimdiye kadar aşağıda kalmayı öğrenmiş olurlarsanırsın."

Azsonratarladakiyercücelerisendeleyenbirhatoluşturmuş,küçükomuzlarınıiçeriçekmişuzaklaşıyorlardı.

Onların tarlanın diğer tarafındaki çitin ötesinde gözden kaybolmalarınıseyrederlerken, "Geri dönecekler," dedi Ron. "Buraya bayılıyorlar... Babam

onlaraçokyumuşakdavranıyor,komikolduklarınıdüşünüyor..."

Tamosıradaönkapıçarpıldı.

"Geridöndü!"dediGeorge."Babamgeldi!"

Koşarakbahçedengeçipevegirdiler.

Mr. Weasley gözlüğünü çıkarmış, gözlerini de yummuş, mutfak iskemlesineyığılmıştı. Zayıf bir adamdı, tepesi açılıyordu, ama kalmış olan saçı tıpkıçocuklarınınki gibi kıpkızıldı. Tozlu ve dolaşmaktan eskimiş uzun yeşil bircüppegiymişti.

"Ne gece ama," diyemırıldandı, hepsi etrafına oturmaya başlarken çaydanlığauzanarak. "Dokuz baskın. Dokuz! Ve ihtiyar Mundungus Fletcher arkamdönükkennazaretmeyekalkıştı..."

Mr.Weasleykocabiryudumçayaldıveiçiniçekti.

"Birşeybulabildinmi,baba?"diyesorduFred,hevesle.

"Bütün elime geçen birkaç tane çekip küçülmüş kapı anahtarıyla ısıran birçaydanlık oldu," diye esnedi Mr. Weasley. "Ama benim bölümümüilgilendirmeyen bayağı pis şeyler vardı. Mortlake pek garip birtakım dağgelincikleri için sorgulanmak üzere götürüldü, ama neyse ki bu DeneyselBüyülerKomitesi'ninişi,Tanrı'yaşükür..."

George,"İnsanlarniyeanahtarlarıküçültmezahmetinekatlansınki?"diyesordu.

"Muggle'larıyemlemekiçinişte,"diyeiçiniçekti

Mr. Weasley. "Onlara çekip küçülerek sonunda sıfıra inen bir anahtar sat ki,ihtiyaçları olduğu zaman asla bulamasınlar... Tabii, bu yüzdenmahkûm etmekçok zor, çünkü hiçbirMuggle anahtarının durmadan çekip küçüldüğünü kabuletmez - boyuna kaybediyoruz diye ısrar ederler. Tanrı yardımcıları olsun,gözlerinin içine bakıyor olsa da sihri görmezlikten gelmek için akla gelen herşeyiyaparlar.Amabizimkilerinsihiryaptıklarışeyleridesöyleseminanmazsınız-"

"ARABALARGİBİMİ,ÖRNEĞİN?

Mrs.Weasley,elindekılıçgibituttuğuuzunbirateşkarıştıracağıylagörünmüştü.Mr.Weasleyyerindezıpladı,gözleribirandaaçıldı.Suçlusuçlukarısınabaktı.

"Ara...arabalarmı,Mollyciğim?"

"Evet, Arthur, arabalar," dedi Mrs. Weasley, gözlerinden şimşekler saçarak."Düşün şimdi, bir büyücü paslı eski bir araba alıyor, karısına bütün yapmakistediğinin arabayı parçalarına ayırarak nasıl çalıştığını görmek olduğunusöylüyor,oysaaslındauçsundiyeonasihiryapıyor."

Mr.Weasleygözlerinikırpıştırdı.

"Eh,şekerim,bencegenedeyasalardahilindekaldığınıgöreceksin,yanitabii...şey... karısına gerçeği söylemiş olsa daha iyi ederdi ama... Yasada bir boşlukolduğunu göreceksin... Arabayı uçurmaya niyetlenmediği sürece, arabanınuçuyorolabilmesiaslında..."

"ArthurWeasley,oyasayıyazdığındabirboşlukolmasınısağladın!"diyebağırdıMrs. Weasley. "Sağladınki, sundurmandaki bütün o Muggle süprüntüleriyletamircilikyapmayadevamedebilesin!Vebilginesunulur,Harrybusabahseninuçurmayaniyetlenmediğinarabaylageldi!"

"Harrymi?"dediMr.Weasleyboşboş."Harrykim?"

Etrafınabaktı,Harry'yigördü,sıçradı.

"HeyTanrım,HarryPottermı?Tanıştığımızaçoksevindim.Ronbizesizdenokadarçokbahset...

"Oğulların dün gece Harry'nın evine gidip gelmek için o arabayı uçurdular!"diyehaykırdıMrs.Weasley."Bakalımbukonudasöyleyecekbirşeyinvarmı?"

"Sahidenuçtunuzmu?"diyesorduMr.Weasleyhevesle."İşleryolundagittimibari?Yani...yanidemekistiyorumki..."Lafınışaşırdı.Mrs.Weasley'ningözlerişimşekçaktırıyorduçünkü."Bu...buçokyanlışbirşeyçocuklar,gerçektençokyanlış..."

Mrs.Weasleyiribirkurbağagibişişinirken,Ron,Harry’e,"Bırakalımnehallerivarsagörsünler,"dedi."Gel,sanayatakodamıgöstereceğim."

Mutfaktan sıvıştılar ve dar bir koridordan geçip çarpık birmerdivene geldiler.Merdiven, ev içinde zikzaklar çizip yükseliyordu. Üçüncü sahanlıkta bir kapıaralık duruyordu. Pat diye çarpılmadan önce,Harry bir çift parlak kahverengigözünonadikilmişbakışınıyakaladı.

"Ginny," dedi Ron. "Bu kadar utangaç olması ne kadar garip, bilmiyorsun,normaldeçenesinihiçkapatmaz.

İkikatdahaçıkıp,boyasısoyulanveüzerinde"Ronald'ınOdası"yazılıküçükbirlevhaolanbirodayageldiler.

Harry, başı neredeyse eğimli tavanadeğerek içeri girdivegözlerini kırpıştırdı.Bir fırının içine girer gibiydi:Ron'un odasındaki her şey turuncunun vahşi birtonundaydı: yatak örtüsü, duvarlar, hatta tavan. Derken Harry, Ron'un, eskipüskü duvar kâğıdının neredeyse her santimetre karesini aynı cadılar vebüyücülerin posterleriyle kapladığını fark etti. Hepsi parlak turuncu cüppelergiyiyor,süpürgetaşıyorveenerjikbirşekildeelsallıyorlardı.

"Quidditchtakımınmı?"diyesorduHarry.

"ChudleyCannons,"dediRon,devasabüyüklükteikisiyahCharfivehızlananbir top güllesinin armaolarak süslendiği turuncu yatak örtüsünü işaret ederek."Ligdedokuzuncu."

Ron'un okul büyü kitapları düzensiz bir şekilde bir köşeye yığılmıştı, hemenyanlarındabiryığınçizgiromanvardı,hepsideÇılgınMuggleMartinMiggs'inMaceraları’nıanlatıyorgibiydi.Ron'unsihirliasasıpencerepervazındasaydamkurbağa yumurtalarıyla dolu bir akvaryumun üstünde duruyordu.Akvaryumunhemen yanında, güneşli bir noktada şişman kurşuni fare Scabbers şekerlemeyapıyordu.

HarryyerdeduranbirdesteKendi-Kendini-Karıştıran iskambilebastıveminikcamdan dışarı baktı. Çok aşağıdaki tarlada, Weasley'lerin çitinden içeri tekerteker,sinsisinsisızanbiryercücesiçetesinigörebiliyordu.

Sonra ona adeta endişeli şekilde, sanki yargısını beklermiş gibi bakan Ron'adöndü.

"Biraz küçük," dedi Ron hemen. "Muggle'ların yanındaki odan gibi değil. Vetavanarasındakigulyabanininhemenaltındayım,hepborularavurupinilder..."

AmaHarry,ağzıkulaklarında,"Bubenimiçinegirdiğimengüzelev,"dedi.

Ron'unkulaklarıpespembekesildi.

DÖRDÜNCÜBÖLÜMFLOURISHVEBLOTTS'TA

Kovuk'ta hayat, Privet Drive'dakinden olabildiğince farklıydı. Dursley'ler herşeyintemiz,tertipliolmasınıisterdi;Weasley'lerineviiseağzınakadartuhafvebeklenmedik şeylerledoluydu.Harrymutfak şöminesininüstündekiaynaya ilkkez bakıp da ayna ona, "Gömleğini içine sok, pasaklı!" diye bağırdığında şokgeçirdi. Tavan arasındaki gulyabani, etrafı fazla sessiz bulunca uluyor veboruları düşürüyordu. Fred ve George'un yatak odasından gelen küçükpatlamalarisetamamennormalsayılıyordu.AncakHarry'nin,Ron'larınevindekihayata ilişkin olarak en sıradışı bulduğu şey konuşan ayna ya da şıngırdayangulyabanideğildi.Oradakiherkesinonuseviyorgörünmesiydi.

Mrs. Weasley çoraplarının durumu için yaygara kopardı durdu, her yemektetabağını dördüncü kez doldurup onu yemeye zorladı. Mr. Weasley yemekteHarry'nin yanına oturmasını seviyordu. Böylece onu Muggle hayatı hakkındasorularla bombardıman ediyor, elektrik prizleri ve posta servisi gibi şeylerinnasılçalıştığınısorabiliyordu.

Harry bir telefon vasıtasıyla onunla konuşurken, "Büyüleyici!" derdi."Muggle'ların sihirsiz idare etmek için buldukları yöntemler çok ustaca,gerçekten."

Harry,Kovuk'ageldiktenyaklaşıkbirhaftasonragüneşlibirsabahHogwarts'tanhaber aldı. O ve Ron kahvaltıya indiklerinde,Mr. veMrs.Weasley ileGinnyçoktanmasayaoturmuşlardı.Ginny,Harry'yigördüğüandayulaflapasıkâsesineyanlışlıklaçarpıpbüyükbirgümbürtüyleyeredüşürdü.Ginny,Harrybirodayaher girişinde ona buna çarpmaya çok yatkın görünüyordu. Kâseyi almak içinmasanınaltınadaldıveyüzübatangüneşrengindemasanınaltındançıktı.HarrybunufarketmemişgibiyaparakoturduveMrs.Weasley'ninonaverdiğikızarmışekmeğialdı.

"Okuldanmektuplar,"dediMr.Weasley,HarryveRon'a sarımsıparşömenden,adresleriyeşilmürekkepleyazılmış,birbirinineşizarflaruzatarak."Dumbledoreburadaolduğunuzatenbiliyor,Harry,oadamındagözündenhiçbirşeykaçmaz.Sizedevar,"dedi,pijamalarıylaağırağıriçerigirenFredveGeorge'a.

Hepsimektuplarınıokurkenbirkaçdakikalıkbirsessizlikoldu.Harry'ninkinde,her zaman olduğu gibi 1 Eylül'de King's Cross İstasyonu'ndan kalkacak

Hogwarts Ekspresi'ne binmesi isteniyordu. O yıl Harry'ye gerekecek yenikitaplarındalistesivardı.

İkinciyılöğrencilerineşukitaplargerekliolacaktır:

•TemelBüyülerKitabı(Sınıf2)(MirandaGoshawk)

•ÖlümPerisiniKovalamak(GilderoyLockhart)

•GulyabanilerleGezipTozmak(GilderoyLockhart)

•CadalozlarlaTatiller(GilderoyLockhart)

•İfritlerleGeziler(GilderoyLockhart)

•VampirlerleSeyahatler(GilderoyLockhart)

•KurtadamlarlaYollarda(GilderoyLockhart)

•Yeti'yleGeçenYıl(GilderoyLockhart)

KendilistesiniokumayıbitirmişolanFred,Harry'ninkinebirgözattı.

"Senden de Lockhart'in bütün kitaplarını alman istenmiş!" dedi. "KaranlıkSanatlara Karşı Savunma dersinin yeni hocası onun hayranı olmalı - bahsegirerimbircadıdır."

Fredtambunoktadaannesiylegözgözegeldivederhaltabağındakimarmelatlailgilenmeyebaşladı.

Georgedaannesiylebabasınaçabucakbirgözatarak,"Bunlarhiçdeucuzamalolmaz,"dedi."Lockhart'ınkitaplarısahidendepahalıdır..."

"Eh, idareederiz,"dediMrs.Weasley,amadertlenmişgörünüyordu."Ginny'yealmamızgerekenlerinçoğunuikincielalırızdiyedüşünüyorum."

Harry,"Ah,"dediGinny'ye,"BuyılHogwarts'abaşlıyormusun?"

Kız başını salladı, alev rengi saçlarının diplerine kadar kızardı ve dirseğinitereyağıtabağınasoktu.NeysekibunuHarry'denbaşkagörenolmadı,çünküosıradaRon'unbüyükağabeyiPercyiçerigirmişti.Giyinmiştibile,Hogwartssınıf

başkanırozetideörgüyeleğineiğnelenmişti.

"Herkesegünaydın,"dediPercyçabucak."Güzelbirgün."

Geriyekalantekiskemleyeoturdu,amahanineredeyseoanyerindensıçrayıp,altından tüyleri dökülmüş gri bir tüy fırça çıkardı -en azından Harry böylesanmıştı,takionunnefesaldığınıgörenekadar.

"Errol!" dedi Ron, gevşemiş baykuşu Percy'den alıp kanadının altından birmektup çıkartarak. "Nihayet -Hermione'nin cevabını getirmiş.Ona yazıp seniDursley'lerdenkurtarmayaçalışacağımızısöylemiştim."

Errol'ı arka kapının hemen içindeki bir tüneğe taşıdı ve üzerinde durdurmayaçalıştı, ama hayvan hemencecik tünekten düştü. Ron da, "İçler acısı," diyemırıldanarak,onubulaşıklarınsuyusüzülsündiyekoyduklarıtezgâhayerleştirdi.SonradaHermione'ninmektubunuaçtıveyükseksesleokudu:

Sevgili Ron ve Harry, eğer oradaysan, umarım her şey yolunda gitmiştir veHarry de iyidir ve umarım onu evden çıkarmak için yasadışı bir şeyyapmamışsındır, Ron, çünkü bu da Harry'nin başını derde sokar. Sahidenkaygılandım, eğerHarry iyiyse lütfenbanahemenhaber ver.Amabelkibaşkabir baykuş kullansan daha iyi olur, çünkü ikinci bir teslimatın bunun işinibitireceğinidüşünüyorum.

Dersçalışmaklameşgulümtabii...

"Nasılolabilirki?"dediRon,dehşetiçinde."Tatildeyiz!"

...ve önümüzdeki çarşamba yeni kitaplarımı almak için Londra'ya gidiyoruz.NiyeDiagonYolu'ndabuluşmayalım?

Mümkünolanenkısazamandabananelerolduğunubildir,sevgiler,Hermione.

Mrs.Weasley,masayıtemizlemeyebaşladı."Eh,budapekgüzeluyuyor,bizdegidipsizinöteberiniziozamanalırız.Bugünneyapacaksınız?"

Harry,Ron,FredveGeorgetepeyetırmanıpWeasley'lerinsahibiolduklarıküçükbir çimenliğe gitmeyi planlıyorlardı. Burası onları aşağıdaki köyün gözündensaklayacakağaçlarlaçevriliydi.YaniçokyükseğeuçmadıkçaburadaQuidditchantrenmanıyapabilirlerdi.GerçekQuidditch topları kullanamazlardı, çünkübir

tanesikaçıpdaköyünüstündenuçarsabunuaçıklamakzorolurdu.Onunyerinebirbirlerineyakalasınlardiyeelmalar atıyorlardı.Şüphesiz en iyi süpürgeolan,Harry'ninNimbus 2000'ine sırayla bindiler. Ron'un eskiKuyrukluYıldız'ı ise,oralardauçankelebeklertarafındanbilegeçiliyordu.

Beşdakikasonra,süpürgeleromuzlarındatepeyitırmanıyorlardı.Percy'yeonlarakatılmak ister mi diye sormuşlar, ama o çok işi olduğunu söylemişti. HarryşimdiyekadarPercy'yisadeceyemeksaatlerindegörmüştü.Gününgerikalanınıodasınakapanmışhaldegeçiriyordu.

Fred, kaşlarını çatarak, "Keşke ne işler çevirdiğini bilsem," dedi. "Herzamankinden farklı davranıyor.Sınav sonuçları sendenbir günöncegeldi.OnikiS.B.D.almış,genedeövünüpdurdusayılmaz."

George, Harry'nin yüzündeki şaşkın ifadeyi görünce, "Sıradan BüyücülükDüzeyi,"diyeaçıkladı."Bill'indeoniki tanevardı.Dikkatetmezsekailedebiröğrencilerbaşkanıdahaolacak.Buutancadayanabileceğimisanmıyorum."

Bill, Weasley'lerin en büyük oğluydu. O ve bir küçüğü Charlie, artıkHogwarts'tan ayrılmışlardı. Harry ikisiyle de tanışmamıştı, ama Charlie'ninRomanya'da ejderhalar üzerine incelemeler yaptığını, Bill'in de Mısır'daBüyücülerBankasıGringottsiçinçalıştığınıbiliyordu.

George, bir süre sonra, "Annemle babamın bu yıl bütün okul gereçlerimizinparasınınasılkarşılayacaklarınıbilmiyorum,"dedi."BeştakımLockhartkitabı!VeGinny'nindebircüppeye,birasaya,herşeyeihtiyacıvar..."

Harry hiçbir şey söylemedi. Kendini biraz tuhaf hissediyordu. Londra'daGringotts'ta yeraltındaki birmahzende annesiyle babasınınonabıraktığı küçükbir servet yatıyordu.Tabii bupara yalnızcabüyücülükdünyası için geçerliydi.Galleon'ları, Sickle'ları ve Knut'ları, Muggle dükkânlarında kullanamazsınız.Gringotts'takihesabındanDursley'lerehiçsözetmemişti.Sihireilişkinherşeyekarşı duydukları dehşetin koca bir altın yığınını da kapsamına alacağınainanmıyordu.

Mrs. Weasley ertesi çarşamba sabahı hepsini erkenden uyandırdı. Adam başıyarım düzine pastırmalı sandviçi çarçabuk yedikten sonra paltolarını giydiler.Mrs.Weasleydemutfağınşöminesininüstündekibirsaksıyıkaldırıpiçinebaktı.

"Stoğumuz azalıyor, Arthur," diye içini çekti. "Bugün biraz daha almamız

gerek...Ehpeki,öncekonuklar!Öndenbuyur,Harry'ciğim!"

Vesaksıyıonaikrametti.

Harryonlarabakakaldı,hepsigözünüonadikmişti.

"Ne...neyapmamgerekiyor?"diyekekeledi.

Ron birden, "Uçuç tozuyla hiç uçmamış," dedi. "Kusura bakma, Harry,unuttum."

"Hiçmi?"dediMr.Weasley."AmageçenyılokulgereçlerinialmakiçinDiagonYolu'nanasılgittin?"

"Metroyla."

"Sahidenmi?"diyesorduMr.Weasley,hevesle."Yürütenmerdivenvarmıydı?Tamolaraknasıloluyorda..."

"Şimdideğil,Arthur," dediMrs.Weasley. "Uçuç tozu çokdaha çabuk, canım,amaheyTanrım,dahaöncehiçkullanmadıysan..."

Fred,"Birşeyolmaz,anne,"dedi."Harry,öncebizigözle."

Saksıdanbirtutamışılışılparlayantozaldı,ateşinönünegeldivetozualevleresavurdu.

Ateşbirkükreyişlezümrütyeşilinedöndü,yükselerekFred'inboyunuaştı.Freddosdoğruateşiniçinegirerek,"DiagonYolu!"diyebağırdıveyokoldu.

George da elini saksıya sokarken, Mrs. Weasley Harry'ye, "Açık seçikkonuşmalısın,canım,"dedi."Vedoğruızgarayaçıkmayadadikkatet..."

"Doğru ne?" dedi Harry endişeyle, ateş kükreyip George'u gözdenuzaklaştırırken.

"Birsürübüyücüateşivar,amaaçıkseçikkonuştuğunsürece...""Birşeyolmaz,Molly,meraketme,"dediMr.Weasley,kendisideUçuçtozualarak.

"Amacanım,yakaybolursa,teyzesiyleeniştesinedurumunasılaçıklarız?"

Harry,"Aldırmazlar,"diyegüvenceverdiona."BirbacanıniçindekaybolursamDudleybununharikabirespriolduğunudüşünür,üzülmeyinsiz."

"Eh...peki...öyleysesenArthur'dansonragit,"dediMrs.Weasley."Şimdi,ateşegirince,nereyegittiğinisöyle..."

"Vedirseklerinivücudunayapıştır”diyeakılverdiRon.

Mrs.Weasley,"Gözlerinidekapat,"dedi."Yoksakurum..."

"Rahatdur,"dediRon."Yoksayanlışşöminedençıkarsın..."

"Amapaniğekapılıperkendeçıkma,Fred'leGeorge'ugörenekadarbekle."

Harry,bütünbunlarıaklında tutmayaçalışarakbir tutamUçuç tozualdı,ateşinyanınayürüdü.Derinbirnefesalaraktozualevleresavurdu,biradımattı.Ateş,ılıkbirmeltemgibiydisanki.Ağzınıaçtı,açaraçmazdaepeycesıcakkülyuttu.

"Di...Dia...gonYolu,"dediöksürerek.

Sankidevbirtapadeliğindenaşağıçekiliyormuşgibihissettikendini.Çokhızlıdönüyor gibiydi... kulaklarında sağır edici bir gürleme vardı... Gözlerini açıktutmaya çalıştı, ama yeşil alevlerin fırıl fırıl dönmesi midesini bulandırdı.Dirseğine sert bir şey çarpınca sıkıca yanına yapıştırdı, hâlâ topaç gibidönüyordu... şimdi soğukelleryüzünü tokatlargibiydi...gözlüğününarasındangözünükısıpbakıncaflubirşömineseligördü,arkalarındakiodalaradaşöylebirgöz attı... pastırmalı sandviçlermidesinde çalkalanıp duruyordu...Keşke dursadileğiyle gene gözlerini yumdu ve sonra - soğuk bir taşa yüzüstü düştü,gözlüğününsarsıldığınıhissetti.

Başıdönerek,yarabereiçinde,baştanaşağıkurumlakaplı,yavaşçaayağakalktı.Kırıkgözlüğünügözüne tuttu.Yalnızdı amaneredeolduğukonusundaenufakfikri yoktu. Bir tek, koca, loş bir büyücü dükkânını andıran bir yerin taşşöminesindedurduğunuanlamıştı,okadar-amaburadakilerinhiçbiriHogwartsokullistesindeyeralacakcinstenşeylerdeğildi.

Yakınındakicambirmuhafazadabiryastıküzerindekurumuşbirel,kan lekelibiriskambildestesiveonadikdikbakanbircamgözduruyordu.Kötülüksaçanmaskelerduvarlardanaşağıpispisbakıyordu, tezgâhüzerindeçeşit çeşit insankemiği vardı, tavandan ise paslı, sivri uçlu aletler sarkıyordu. Daha da beteri,

Harry'nin tozlu dükkân vitrininden gördüğü karanlık, dar sokak da kesinlikleDiagonYoludeğildi.

Buradan ne kadar çabuk çıksa o kadar isabet olurdu. Şöminenin tabanınavurduğu burnu hâlâ sızlayan Harry çabucak ve sessizce kapıya yöneldi. Amadahayolunyarısınagelmedenvitrininöbüryanında iki kişi belirdi - bir tanesiHarry'nin kaybolmuş, kuruma bulanmış ve kırık gözlük takmış haldeykengörmekisteyeceğisonkişiydi:DracoMalfoy.

Harryhızlaetrafıkolaçanetti, solyanındakocamansiyahbirdolapgördü.Okgibiiçinedalıpkapılarıçekti,dışarıyıgözleyecekküçükbiraralıkbıraktı.BirkaçsaniyesonrabirzilçaldıveMalfoydükkânagirdi.

Arkasından gelen adam, olsa olsa babasıydı. Aynı solgun, sivri yüze,oğlununkinin eşi soğuk kurşuni gözlere sahipti. Malfoy sergilenen şeyleretembeltembelbakarakgeçtivetezgâhtakibirziliçaldı.Sonradaoğlunadönüp,"Hiçbirşeyeelinisürme,Draco,"dedi.

CamgözeeliniuzatmışolanMalfoy,"Banabirarmağanalacağınısanıyordum,"diyecevapverdi.

Babasıparmaklarıylatezgâhüzerindetrampetçalarak,"Sanabiryarışsüpürgesialacağımısöyledim,"dedi.

"Binatakımındaolmadıktansonraneanladımbundan?"Malfoy'unsomurtkanvehuysuz bir hali vardı. "Harry Potter'a geçen yıl bir Nimbus 2000 alındı.Gryffindor'daoynasındiyeDumbledorözelizinverdi.

O kadar iyi bile değil, sadecemeşhur olduğu için... alnında aptal bir yara iziolduğuiçinmeşhur..."

Malfoy,kafatasıdolubirrafıincelemekiçineğildi.

"...herkesonunpekakıllıolduğunudüşünüyor,yara izivesüpürgesiyleharikaPotter..."

Mr.Malfoyoğlunasusturmakisteyenbirbakışattı."Banabunuonkeredenfazlasöyledin. Seni uyarıyorum. Harry Potter'dan hoşlanmıyor görünmek hiç de...tedbirlibirdavranışdeğil.HelebizimcinsimizinçoğuonaKaranlıkLord'unyokolmasınısağlayankahramangözüylebakarken-ah,Mr.Borgin."

İki büklüm bir adam, yağlı saçlarını elleriyle arkaya yatırarak tezgâhınarkasındangöründü.

"Mr.Malfoy,sizitekrargörmeknezevkefendim,"dediMr.Borgin,saçlarıkadaryağlıbirsesle."Çokmemnunoldum- işteküçükbeydeburda-nekadarhoş.Sizenasılyardımcıolabilirim?Mutlakagöstermeliyim,dahabugüngeldi,fiyatıdaçokmakul..."

"Bugünalmıyorum,Mr.Borgin,satıyorum,"dediMr.Malfoy.

"Satmakmı?"Mr.Borgin'inyüzündekigülümsemesilinirgibioldu.

"Bakanlığın arka arkaya baskın düzenlediğini duymuşsunuzdurmutlaka," dediMr.Malfoy, iç cebinden bir parşömen rulosu çıkartıpMr.Borgin okusun diyeaçarak. "Benim evde, Bakanlık uğrarsa eğer... eee... beni rahatsız edebilecekbirkaçparçaşeyimvar..."

Mr.Borginburnunabirkelebekgözlükoturtuplisteyebaktı.

"Bakanlıksizirahatsızetmeyecüretetmezama,değilmi,efendim?"

Mr.Malfoy'undudağıkıvrıldı.

"Henüzkapımıçalanolmadı.Malfoyadıhâlâbellibir saygıuyandırıyor.AmaBakanlıkdaburnunuherşeyesokmayabaşladıartık.YenibirMuggleKorumaYasası'nailişkindedikodulardolaşıyorortada-eminimkibununarkasındaopireısırıklı,MuggleâşığıaptalArthurWeasleyvardır."

Harrysıcakbiröfkedalgasınakapıldı.

"Vegörüyorsunuz,buzehirlerdenbazılarıinsandasanki..."

"Anlıyorum,efendim,elbette,"dediMr.Borgin."Birbakayım..."

"Bunu alabilir miyim?" diye araya girdi Draco, yastıktaki kurumuş eligösteriyordu.

"Ah, Şanlı El," dedi Mr. Borgin, Mr. Malfoy'un listesini bırakıp Draco'nunyanına koşturarak. "İçine bir mum koyarsanız, sadece sahibine ışık verir!Hırsızlarlasoyguncularıneniyidostu'Oğlunuzzevksahibi,beyefendi."

Mr.Malfoy,soğuksoğuk,"Umarımoğlumhırsızyadasoyguncudandahaiyibirşey olur, Borgin," dedi. Mr. Borgin hemen düzeltti. "Estağfurullah, efendim,saygısızlıketmekistemedim..."

Mr.Malfoydahadasoğukbiredayla,"Amaokuldanotlarıyükselmezse,"diyeekledi,"belkideelindengelentekşeybuolur."

Draco, "Benim kabahatim değil ki," diye cevabı yapıştırdı. "Öğretmenlerinhepsiningözdesivar,oHermioneGranger..."

"Ailesi büyücü olmayan bir kızın her sınavda seni alt etmesinden utanırsınsanıyordum."

"Hah!" dedi Harry kendi kendine, Draco'nun hem utanmış, hem de kızgıngörünmesinesevinmişti.

Mr. Borgin yağlı sesiyle, "Her yerde aynı," dedi. "Büyücü kanı artık gittikçedeğersizleşiyor..."

Mr.Malfoy,"Benimiçindeğil,"dedi,uzunburundelikleritirtirtitriyordu.

Mr.Borginyerlerekadareğilerekreveransyaptı."Benimiçindedeğil,efendim,benimiçindedeğil."

"Madem öyle, belki de listeme dönebiliriz," diye lafı kısa kesti Mr. Malfoy."Hayliacelemvar,Borgin,bugünbaşkayerdeönemliişlerbenibekliyor."

Çekişe çekişe pazarlık etmeye başladılar. Harry ise, Draco satılık eşyalarıinceleyerek adım adım saklandığı yere yaklaşırken kaygıyla onu izledi. Dracouzunbircellatipikangalınıincelemekiçindurduvegörkemlibiropalkolyeyeiliştirilmişkartıaptalaptalsırıtarakokudu:

Dikkat:Dokunmayın.Lanetlidir-BugüneKadar

SahibiOlmuşOnDokuzMuggle'ınCanınıAldı.

Dracodöndüvetamönündekidolabıgördü.Adımattı...sapınıtutmakiçineliniuzattı...

"Tamam,"dediMr.Malfoytezgâhtan."Gel,Draco!"

Dracogeriyedönünce,Harryalnınıkolunasildi.

"İyi günler, Mr. Borgin. Yarın malları almaya gelmeniz için sizi malikâneyebekliyorum."

Kapıkapanırkapanmaz,Mr.Borgindeyağlıtavırlarınıbiryanabıraktı.

"Sana iyi günler,MisterMalfoy, eğer anlatılanlar doğruysa banamalikânendesaklıolanlarınyarısınıbilesatmadındemektir..."

Mr. Borgin. melun melun homurdanarak arka odaya gidip gözden kayboldu.Harry belki gelir diye bir dakika bekledi, sonra elinden geldiği kadar sessizcedolaptandışarıkaydı,cammuhafazalarınyanındangeçtivedükkânkapısındandışarıçıktı.

Kırık gözlüğünü yüzüne yapıştırarak etrafa bakındı. Tamamen KaranlıkSanatlar'a adanmış dükkânlardan oluşuyormuş gibi görünen kasvetli, dar birsokağaçıkmıştı.Azönceçıktığıdükkân,BorginveBurkes,enbüyüklerigibiydi.Amakarşıdakirlibirvitrindekuruyupküçülmüşkafataslarısergileniyorduveikikapı aşağıda da içinde devasa kara örümceklerle capcanlı bir kafes vardı.Pejmürde görünüşlü iki büyücü bir kapı aralığının gölgesinden onu gözlüyor,mırıldanarakkonuşuyorlardı.KendinidikenüstündehissedenHarry,gözlüğünüdüz tutmaya çalıştı ve umut etmeye neden olmadığı halde gene de buradançıkmanınbiryolunubulmayıumutetti.

Zehirli mumlar satan bir dükkânın üzerindeki eski, tahta sokak tabelası, onaKnockturn Yolu'nda olduğunu söylüyordu. Bunun bir faydası olmadı, çünküHarry daha önce böyle bir yerin adını hiç duymamıştı. Weasley'lerinşöminesindekiateşte,ağızdolusukülüngerisindenyeterinceaçıkkonuşamamışolmalıydı.Sakinkalmayaçalışarakneyapabileceğinidüşündü.

Tamo sırada kulağının dibinde bir ses, "Kaybolmadın ya, tatlım?" deyince deyerindezıpladı.

Önündeyaşlıbircadıduruyordu,korkunçbirşekildeinsantırnaklarınabenzeyenbirtepsitaşıyordu.Onapispisgülerek,yosunludişlerinigösterdi.Harrygeriyeçekildi.

"İyiyim,teşekkürler,"dedi."Bensadece..."

"HARRY!Burdan'aptığınısanıyorsunsen?"

Harry'ninyüreğihopladı.Cadınındakendisihopladı.Birdolutırnak,ayaklarınadoğru şelale gibi yağdı.Hogwarts bekçisiHagridmuazzamcüssesiyle, dimdikkabarmış sakalının üstünde parıldayan böcek karası gözleriyle uzun adımlaratarakonlaradoğrugelirken,cadıonalanetokudu.

Rahatlayan Harry, "Hagrid!" dedi karga gibi bir sesle. "Kayboldum... Uçuçtozu.."

Hagrid,Harry'yiensesindenyakaladıvecadıdanuzaklaştırdı,elindekitepsiyidesavurdu. Cadının çığlıkları, dolambaçlı sokak boyunca, parlak güneş ışığınaerişene kadar onları izledi. Harry uzakta kar beyazı mermer bir bina gördü:GringottsBankası.HagridonudosdoğruDiagonYolu'nagötürmüştü.

"Üstünbaşınberbat”dediboğukbirsesle,Harry'ninkurumlarınıöylekuvvetlesilkeledi ki, az daha onu bir eczanenin dışındaki ejderha gübre varilineyapıştırıyordu. "KnockturnYolu'nda sinsi sinsi dolaşmak, bilmiyorum tekinsizbiryer,Harry-kimseninsenioradagörmesiniistemezsin..."

Harry, "Bunun farkındayım," dedi,Hagrid tekrar üstünü süpürmeye kalkışıncada ona şaşırtmaca verip kurtuldu. "Dedim ya, kayboldum. Peki sen burada neyapıyordun?"

"Et Yiyen Sümüklüböcek Kovucusu arıyordum," diye homurdandı Hagrid."Okulunkıvırcıksalatalarınımahvediyorlar.Tekbaşınadeğilsinya?"

"Weasley'lerdekalıyordum,ayrıayrıdüştük,"diyeaçıkladıHarry."Gidiponlarıbulmamgerek..."

Birliktesokaktanaşağıdoğruyolakoyuldular.

Harry yanı sıra koşar gibi yürürken (Hagrid'in o muazzam çizmelerinin heradımı için onun üç adım atması gerekiyordu) Hagrid, "N'oldu da bana cevapvermedin hiç?" diye sordu. Harry, Dobby'yi ve Dursley'lerin yaptıklarınıaçıkladı.

"Kahrolasıca Muggle'lar!" diye homurdandı Hagrid. "Bilseydim..." "Harry!Harry!Burdayım!"

Harry kafasını kaldırınca Hermione Granger'ın Gringotts'a çıkan beyazbasamakların tepesinde durduğunu gördü. Gür kestane rengi saçları ardındauçuşarakonlarınyanına,aşağıkoştu.

"Gözlüğüne de ne oldu? Merhaba, Hagrid... Ah, ikinizi yeniden görmek neharika...Gringotts'ageliyormusun,Harry?"

"Weasley'leribulurbulmaz",dediHarry.

"Fazlabeklemeyeceksin,"diyesırıttıHagrid.

Harry ve Hermione etraflarına baktılar. Ron, Fred, George, Percy ve Mr.Weasleykalabalıksokaktansonsüratgeliyorlardı.

"Harry," dediMr.Weasley soluk soluğa. "Sadece bir baca öteye gitmiş olsandiyeumutediyorduk..."Kafasınınpırılpırılparlayansaçsızbölümünükuruladı."Mollyçokendişelendi-odaşimdigeliyor."

"Nereyeçıktın?"diyesorduRon.

Hagrid,haşinbiredayla,"KnockturnYolu”dedi.

"Müthiş!"dediFredveGeorge,birağızdan.

Ron,hasetle,"Bizimorayagitmemizeaslaizinve-"dedi.

"Herhaldeverilmez,"diyehomurdandıHagrid.

Mrs.Weasleydörtnalagöründü,birelindedeligibiçantasınısallıyordu,Ginnyiseöbürelineancaktutunabilmişti.

"Ah,Harry-ah,canım-heryeregitmişolabilirdin..."

Solukalmayaçalışarakçantasındankocabir elbise fırçacı çıkardıveHagrid'intemizleyemediği kurumlan süpürmeye koyuldu. Mr. Weasley Harry'ningözlüğünüaldı,asasıylabirdokunduveyepyenihaldegeriverdi.

"Eh,artıkgitmemgerek”dediHagrid,Mrs.Weasleyelinisıkarken

"KnockturnYolu,ha!Eğeronubulmuşolmasaydın,Hagrid!"

"Hogwarts'tagörüşürüz!"Sonrada,başıveomuzlarıtıkıştıkışoradanuzaklaştı.

Harry, Gringotts merdivenlerini tırmanırlarken Ron ve Hermione'ye, "BilinbakalımBorginveBurke'tekimigördüm?"dedi."Malfoyvebabası."

Arkalarından gelenMr.Weasley, "LuciusMalfoy bir şey aldımı?" diye sorduhemen.

"Hayır,satıyordu."

Mr. Weasley, ürperten bir memnuniyetle, "Demek kaygılanmış," dedi. "Ah,LuciusMalfoy'uherhangibirnedenleyakalamayınasılisterdim..."

Kapıdareveransyapanbircincüceonlarıbankayabuyurederken,Mrs.Weasley,"Dikkat et, Arthur," dedi haşin haşin. "O aile insanın başına dert açar,beceremeyeceğinişinaltınagirme."

"Demek sen benim Lucius Malfoy'la başa çıkamayacağımı sanıyorsun?" Mr.Weasleyincinmişti,amaHermione'ninannesiylebabasınıgörürgörmezdikkatidağıldı. Büyükmermer holü boydan boya dolanan bankonun başında durmuş,Hermione'ninonlarıtanıştırmasınıbekliyorlardı.

Mr.Weasleysevinçle,"AmasizMuggle'sınız!"dedi."Beraberbiriçkiiçmeliyiz!Neymiş bakalım bu? Ah, Muggle parası değiştiriyorsunuz. Molly, bak!"Heyecanla,Mr.Granger'ınelindekionsterlinlikbanknotaişaretetti.

Weasley'ler ve Harry, başka bir Gringotts cincücesi tarafından yeraltındakimahzenleregötürülürken,RonHermione'ye,"Buradabuluşuruz,"dedi.

Mahzenlere,cincücelerinsürdüğüvebankanınaltındakitünellerboyuncauzananminyatür raylardahızlı hızlı gidenarabalarlaulaşılıyordu.Harry,Weasley'lerinmahzenine kadar olan kelle koltukta yolculuktan pek keyiflendi.Amamahzenaçılınca kendini Knockturn Yolu'nda olduğundan da kötü hissetti. İçerdeküçücükbirgümüşSickleyığınıvesadecebiraltınGalleonvardı.Mrs.Weasleyönce köşe bucakta kalan olmasın diye yokladı, sonra da hepsini çantasınasüpürdü.Harrymahzeninevardığındakendinidahadakötühissetti.Avuçdolusumadeniparayıçantasınadoldururkeniçerdekilerigözdensaklamayaçalıştı.

Dışarı mermer merdivenlere yeniden çıkınca ayrıldılar. Percy yeni bir tüykaleme ihtiyacı olduğu konusunda belli belirsiz bir şeylermırıldandı. Fred ve

George, Hogwarts'tan arkadaşları Lee Jordan'ı görmüşlerdi. Mrs. Weasley veGinny, elden düşme elbiseler satan dükkâna gidiyorlardı. Mr. Weasley,Granger'larıbiriçkiiçinLeakyCauldron'agötürmekteısraredipduruyordu.

Mrs.Weasley,Ginny'leyolaçıkarken,"OkulkitaplarınızıalmakiçinhepimizbirsaatsonraFlourishveBlotts'unönündebuluşuruz,"dedi.İkizlerinarkasındandabağırdı:"KnockturnYolu'naadımatmakyok,anlaşıldımı?"

Harry, Ron ve Hermione dolambaçlı, parke taşı döşeli yolda yürümeyebaşladılar. Harry'nin cebindeki kesede neşeyle şangırdayan altın, gümüş vebronzlar ille de harcanmak istiyordu.O da çilekli ve fıstıklı üç tane kocamandondurma aldı, sevinçle yalaya yalaya dolaşmaya koyuldular, bir yandan dadükkânların baştan çıkarıcı vitrinlerine bakıyorlardı. Ron, "Kaliteli QuidditchMalzemeleri"dükkânınınvitrinindekibir tam takımChudleyCannongiysisineözlemle gözlerini dikti. DerkenHermione onlarımürekkep ve parşömen kâğıtalmak üzere bitişiğe sürükledi. Gambol ve Japes Büyücülük ŞakalarıMağazası'nda Fred, George ve Lee Jordan'la karşılaştılar; "Dr. Filibuster'ınMeşhur Islak Başlamalı, Isısız Maytapları'ndan stok yapmakla meşguldüler.Kırıkasalar,titrekpirinçterazilerveiksirlekelieskicüppelerledoluminicikbirelden düşme eşya dükkânında da Percy'yi buldular. Güç Sahibi Olan SınıfBaşkanları adlı küçük ve son derece sıkıcı bir kitabı derin derin okumayadalmıştı.

Ronkitabınarkakapağındanyükseksesleokudu:"Hogwartssınıfbaşkanlarıvedahasonrakimeslekhayatlarıüzerinebirçalışma.Büyüleyici,ha..."

"Gitşurdan,"diyeterslediPercy.

Percy'yi kendi haline bırakıp giderlerken, Ron, Harry ile Hermione'ye alçaksesle, "Tabii, çok hırslı," dedi. "Percy her şeyi önceden planlamış durumda...SihirBakanıolmakistiyor..."

Bir saat sonra Flourish veBlotts'a gittiler.Anlaşılan kitapçıya tek giden onlardeğildi. Dükkâna yaklaştıklarında şaşkınlık içinde kapının dışında büyük birkalabalığın içeri girmek için itiştiğini gördüler. Bunun nedeni de, üst vitrineboydanboyaasılmışbirpankartlailanediliyorduzaten.

GILDEROYLOCKHART

Bugün12.30-16.30arasındaözyaşamöyküsüSİHİRLİBEN'iimzalayacak.

Hermione, "Onunla sahiden tanışabileceğiz demek!" diye çığlık attı. "Yani,listedekikitaplarınneredeysehepsiniyazmış!"

Kalabalık daha çok Mrs. Weasley'nin yaşına yakın cadılardan oluşmuşabenziyordu. Canından bezmişe benzeyen bir büyücü kapıda durmuş, "Sakinolalım,hanımlar..."diyordu."Lütfen,itmeyin...kitaplaradikkatedin,lütfen..."

Harry,RonveHermione itişekakışa içerigirdiler.Büyükbirkuyruk,GilderoyLockhart'ın oturmuş, kitaplarını izlediği dükkânın arka bölümüne kadaruzanıyordu. Her biri Ölüm Perisini Kovalamak'tan birer tane kapıp, sıraya,Weasley'lerin geri kalanınınMr. veMrs.Granger ile birlikte durduğu noktayasokuldular.

"Ah,buradasınız,iyi,"dediMrs.Weasley.Soluksoluğakalmışgibiydi,boyunasaçınıdüzeltiyordu."Birdakikasonraonugörebileceğiz..."

Gilderoy Lockhart yavaş yavaş göründü. Kendi yüzünün büyük resimleriyleçevrilibirmasayaoturmuştu.Resimlerinhepsigözkırpıyorvegözkamaştıracakkadarbeyazdişlerinikalabalığagösteriyorlardı.GerçekLockhartise,gözlerininrengine tamı tamına uyan unutmabeni mavisi giysilere bürünmüştü. Ucu sivribüyücüşapkası,dalgalısaçlarınaşıkbiraçıylaoturtulmuştu.

Kısaboylu,öfkesiburnundabiradamdansedercesinekoşuşturup,herkörediciçakışıyla birliktemor dumanlar çıkartan büyük siyah bir fotoğrafmakinesiylefotoğrafçekiyordu.

Daha iyi bir görüntü için geriye çekilirken, Ron'a, "Çekil yolumdan," diyehırladı."BuresimlerGelecekPostasıiçin."

FotoğrafçınınüzerinebastığıayağınıovanRon,"Aman,neönemli,"dedi.

Gilderoy Lockhart onu duydu. Başını kaldırıp baktı. Ron'u gördü -sonra daHarry'yigördü.Bakakaldı.Derkenayağafırladıveresmenhaykırdı:"BuHarryPotterolamaz,değilmi?"

Kalabalıkikiyeayrılarakheyecanlafısıldaşmayakoyuldu.LockhartileriatlayıpHarry'nin kolundan yakaladı ve onu öne çekti. İnsanlar alkışlamaya başladılar.Lockhart, deliler gibi makinesinin düğmesine basıp Weasley'leri kalın birdumana boğan fotoğrafçı çeksin diye onun elini sıkarken,Harry'nin yüzü alevalevyanıyordu.

"Şöyle güzel, büyük bir tebessüm, Harry," dedi Lockhart, kendi pırıl pırıldişlerininarasından."Senvebenbirlikte,birincisayfayıhakediyoruz."

Sonunda elini bıraktığında, Harry nerdeyse parmaklarını hissedemez halegelmişti. Gene Weasley'lerin yanına sokulmaya çalıştı, ama Lockhart kolunuomzunaasmışveonuyanınasıkıcakenetlemişti.

Susmalarıiçinelinisallayarak,"Hanımlar,beyler,"dediyükseksesle."Nekadarolağanüstü bir an bu! Bir süredir yapmaktan kaçındığım küçük bir duyuruyunihayetyapmamiçinenuygunan!

"Genç Harry, Flourish ve Blotts'a bugün girdiğinde, sadece benim öz yaşamöykümü almak istiyordu, ki ona hemen şimdi memnuniyetle, parasız bir tanevereceğim." kalabalık gene alkışladı, "- ve hiçbir fikri yoktu," diye devamettiLockhart. Harry'yi biraz sarsaladı, oğlanın gözlüğü sarsılıp burnunun ucunadüştü. "Evet, çok geçmeden benim öz yaşam öyküm Sihirli Ben'den çok, çokdaha fazlasını elde edeceği konusunda hiçbir fikri yoktu. Aslında o ve okularkadaşları gerçek Sihirli Ben'e sahip olacaklar. Evet, hanımlar, beyler, bueylülde Hogwarts Cadılık ve Büyücülük Okulu'nda Karanlık Sanatlara KarşıSavunmahocalığıgöreviniüstleneceğimisizebildirmeklebüyükzevkvegururduyuyorum."

Kalabalık bağırdı ve alkışladı,Harry'ye deGilderoyLockhart'ın bütün eserlerisunuldu. Ağırlıkları altında birazcık sendeleyerek, sahne ışıklarından kurtulupodanın kenarına varmayı başardı. Ginny orada yeni kazanının yanındaduruyordu.

Harryona,"Bunlarseninolsun,"diyemırıldandı,kitaplarıkazanayuvarlayarak."Benkendiminkilerisatınalırım..."

Harry'nın tanımakta hiç güçlük çekmediği bir ses, "Bahse girerim ki bunabayıldın, değil mi, Potter?" diye sordu. Doğruldu ve kendini, yüzünde herzamankialaycıgülüşütanıyanDracoMalfoy'layüzyüzebuldu.

"Meşhur Harry Potter," dediMalfoy. "Birinci sayfaya geçmeden bir kitapçıyabilegiremiyor."

Ginny, "Onu rahatbırak!"dedi. "Bütünbunları istemediki!"Harry'nınönündeilkdefakonuşmuştu.Malfoy'aterstersbaktı.

"Potter, bir kız arkadaşın olmuş!" dedi Malfoy ağzını yaya yaya. Ron veHermione, her ikisi de Lockhart kitapları yığınlarını sıkı sıkıya tutmuş haldeboğuşaboğuşayanlarınagelirken,Ginnykıpkırmızıkesildi.

"Sensin ha," dedi Ron. Malfoy'a sanki ayakkabısının tabanındaki nahoş birşeymişgibibakıyordu."Harry'yiburdagördüğüneşaşırdın,ha?"

"Seni bir kitapçıda gördüğüme şaşırdığım kadar değil, Weasley. Herhaldeannenlebabanbunlarınparasınıödemekiçinbirayaçkalmıştır."

Ron,Ginnykadar kızardı.Kitapları kazana bırakıpMalfoy'a doğru hamle etti,amaHarryileHermionearkadanonunceketiniyakaladılar.

"Ron!"dediMr.Weasley,FredveGeorge'labirliktekalabalıklamücadeleederekgelmişti."Neyapıyorsun?Burasıçıldırmış,hadidışarıçıkalım."

"Bakhelesen-ArthurWeasley."

Mr. Malfoy'du. Elini Draco'nun omzuna koymuş, tıpkı onun gibi alaylagülüyordu.

Mr.Weasleybaşıylasoğukbirselamvererek,"Lucius,"dedi.

"Bakanlık'ta çok meşgulmüşsün diye duydum," dedi Mr. Malfoy. "Bütün bubaskınlar...umarımsanafazlamesaiödüyorlardır?"

Ginny'ninkazanınauzanarakoradakiparılparılLockhartkitaplarınınarasından,YeniBaşlayanlariçinBiçimDeğiştirmeRehberi'ninçokeski,çokyıpranmışbirbaskısınıçıkardı.

"Besbelli ki ödemiyorlar. Yazıklar olsun, sana iyi para vermiyorlarsa, büyücüadınalekesürmeninneyararıvar?"

Mr.Weasley,RonveGinny'dendahadafazlakızardı.

"Büyücü adına neyin leke süreceği konusunda çok farklı fikirlerimiz var,Malfoy."

Mr. Malfoy, soluk renkli gözleriyle, onları kaygıyla izleyen Mr. ve Mrs.Granger'ı süzerek, "Anlaşılıyor,"dedi. "Kimlerledolaşıyorsun,Weasley...Oysa

benseninailenindahaalçalamayacağınıdüşünüyordum...

Ginny'nin kazanı havada uçarkenmadeni bir gümbürtü duyuldu.Mr.Weasleykendini Mr. Malfoy'un üstüne atmış, onu bir kitap rafının üstüne, geriyesavurmuştu.Onlarcaağırbüyükitabı,gümbürgümbürhepsininbaşınaindi.FredveGeorge,"İşinibitir,baba!"diyebağırdılar.Mrs.Weasley,avazavaz,"Hayır,Arthur,hayır!"diyehaykırıyordu.Kalabalıkgeriyedoğrukaçıştı, sonuçtadahadafazlarafdevirdiler.Mağazagörevlisi,"Beylerlütfen...Lütfen!"diyebağırdı.Sonradahadayüksekseslebağırdı:"Ayrılın,hadi,beyler,ayrılın..."

Hagridbirkitapdeniziarasındanonlaradoğrukararlıbirşekildegeliyordu.Biranda Mr. Weasley ile Mr. Malfoy'u çekip ayırdı. Mr. Weasley'nin dudağıkesilmişti,Mr.Malfoy da gözüne bir ZehirliMantarlar Ansiklopedisi yemişti.Ginny'nineskibiçimdeğiştirmekitabınıhâlâelindetutuyordu.Gözlerikötülükleışıldayarakkitabıkızafırlattı.

"Al,kız-kitabınıal-babanınsanaverebileceğinineniyisibu..."

KendiniHagrid'inkıskacındankurtararakDraco'yaişaretettivedükkândanhızlaçıkıpgitti.

Hagrid, giysilerini düzeltirken Mr. Weasley'yi neredeyse havaya kaldırarak,"Onaaldırmamalıydın,Arthur,"dedi."Kokuşmuşonlar,bütünaile,herkesbilirbunu. HiçbirMalfoy'un söylediğini dinlemeye değmez. Kötü kan, mesele bu.Hadiyürü,çıkalımburdan."

Görevlisankionlara,gitmesiniengellemekistermişgibigörünüyordu,amaboyuHagrid'inbelinebilegelmiyordu,odabir şeyyapmamanınkendisi içinhayırlıolacağını düşündü herhalde. Aceleyle sokağa çıktılar, Granger'lar korkudantitriyordu,Mrs.Weasleyiseçiledençıkmıştı.

"Çocuklarına çok iyi örnek oluyorsun doğrusu, çok... halkın içinde kavgaetmek...GilderoyLockhartnedüşünmüşolmalıkimbilir..."

"Memnunoldu,"dediFred."Bizçıkarkennesorduğunuduymadınmı?GelecekPostası'nda çalışan o adama, kavgayı da yazısının içine sokabilir mi diyesoruyordu,hepsitanıtımagirermiş."

Ama Leaky Cauldron'da şömine başına geri döndüklerinde, hızı kesilmiş birgruptular.Harry,Weasley'lervealdıklarıherşeyKovuk'a,Uçuçtozukullanarak

gidecekti. Meyhaneden öbür yandaki Muggle sokağına gitmek için ayrılanGranger'larla vedalaştılar. Mr. Weasley tam onlara otobüs duraklarının nasılkullanıldığınısormayabaşlamıştıki,Mrs.Weasley'ninyüzündekibakışıgörüncehemensustu.

Harry,Uçuçtozukullanmadanöncegözlüğünüçıkarıpsağsalimcebinekoydu.Buonunensevdiğiseyahatşeklideğildi,orasıkesindi.

BEŞİNCİBÖLÜM:ŞAMARCISÖĞÜT

Yaz tatilinin sonu, Harry'ye göre pek çabuk geldi. Hogwarts'a geri dönmekistiyordu,amaKovuk'tageçenbiraydaömrününenmutlugünleriniyaşamıştı.Dursley'leri ve Privet Drive'da bir daha göründüğünde nasıl buyur edileceğinidüşündükçe,Ron'ukıskanmaktankendinialamıyordu.

Son akşamlarında Mrs. Weasley, sihir marifetiyle, Harry'nin en çok sevdiğişeylerin hepsini içeren ve ağız sulandırıcı cinsten bir melas pudingiylenoktalanangörkemlibiryemekhazırladı.FredveGeorge,akşamıbirFilibustermaytapları gösterisiyle sona erdirdiler.Mutfağı, en azından yarım saat süreyletavandanduvarazıplayıpdurankırmızıvemaviyıldızlarladoldurdular.Derkensırasonbirfincansıcakçikolataya,sonradayatağageldi.

Ertesi sabah yola çıkmak çok vakit aldı. Horoz öter ötmez kalkmışlardı, amanasılsadahayapacakpekçokişvargibiydi.Mrs.Weasleykeyifsizbirşekilde,yedek çorap ve tüy kalemleri arayarak sağa sola koşturuyordu, insanlar yarıyarıya giyinmiş, ellerinde kızarmış ekmek dilimleriylemerdivenlerde birbirineçarpıyordu.Mr.WeasleyiseGinny'ninsandığınıarabayataşırkenbahçedeserseribirtavuğaçarpıpdüştü,azdahaboynukırılıyordu.

Harrysekizkişinin,altıbüyüksandığın,ikibaykuşunvebirfareninnasılolupdaküçük bir Ford Anglia'ya sığacağını anlamıyordu. Mr. Weasley'nin eklediğiözelliklerihesabakatmamıştı,tabii.

Bagajı açarak, sandıklar kolayca sığacak şekilde nasıl sihirle genişletilmişolduğunu Harry'ye gösterirken, "Molly'ye tek kelime etmek yok ha," diyefısıldadı.

Sonunda hepsi arabaya binince, Mrs. Weasley, Harry, Ron, Fred, George vePercy'nin yan yana rahat rahat oturduğu arka koltuğa baktı ve, "Muggle'largerçekten de sandığımızdan çok şey biliyor, değilmi?" dedi. O veGinny, birpark sırasına benzeyecek şekilde uzatılmış ön koltuğageçtiler. "Yani, dışardanbakıncabukadargenişolduğunuhiçanlamazsınız,değilmi?"

Mr.Weasleymotoruçalıştırdı.Yuvarlanayuvarlanabahçedendışarıçıkarlarken,Harry eve son kez bakmak için arkasına döndü. Onu ne zaman yenidengöreceğini merak etmesine fırsat kalmadan geri döndüler: George, Filibuster

maytap kutusunu unutmuştu. Ondan beş dakika sonra da bahçede kayarakdurdular ki Fred süpürgesini almak için eve girebilsin. Ginny feryat edipgüncesiniunuttuğunusöylediğindehemenhemenotoyolaçıkmışlardı.Oyenidengüçbela arabaya tırmandığında ise çok gecikmişlerdi, herkesin de sinirlerigerilmişti.

Mr.Weasleyöncesaatine,sonrakarısınabaktı.

"Molly,canım..."

"Hayır,Arthur."

"Kimse görmez. Buradaki küçük düğme, benim koyduğum bir GörünmezlikMotoru.Bizihavalandırır,sonradabulutlarınüzerindeuçarız.10dakikadaoradaoluruz,kimsenindehaberiolmaz..."

"Hayır,dedim,Arthur,günışığındaolucakşeydeğil."

King's Cross'a on bire çeyrek kala vardılar. Mr. Weasley yolu koşarak geçipsandıklariçinarababuldu.Sonrada,birtelaş,hepsiistasyonakoştu.

Harry bir yıl önce Hogwarts Ekspresi'ne binmişti. İşin zor yanı, Mugglegözlerine görünmeyen PeronDokuzÜçÇeyrek'e girmekti. Bunu yapmak içindokuz ve on sayılı peronları ikiye bölen katı bir bölmenin içinden geçmenizgerekiyordu. İnsanın canı acımıyordu, ama Muggle'lardan hiçbiri sizi yokolurkenfarketmesindiyedikkatetmekgerekiyordu.

Bölmeden geçip kayıtsız bir edayla yok olmak için sadece beş dakikalarıkaldığınıgösteren tepedekisaateendişeylebakanMrs.Weasley,"ÖncePercy,"dedi.

Percy hızla ilerledi ve yok oldu. Mr. Weasley onu izledi, sonra da Fred veGeorgegitti.

Mrs. Weasley, Harry ve Ron'a, "Ben Ginny'yi alıyorum, siz ikiniz de hemenbizimarkamızdangelin”dedi.Ginny’ninelini sıkı sıkı tutupyürüdü.Gözaçıpkapayanakadargitmişlerdi.

"Berabergidelim,birdakikamızkaldı,"dediHarry'ye.

Harry,Hedwig'inkafesininsandığınınüstünegüvenlibirşekildetutturduğundaneminolduktansonra,elarabasınıbölmeylekarşıkarşıyagelecekşekildesürdü.Kendinden son derece emindi. Bu iş Uçuç tozu kullanmanın yarısı kadar bilerahatsız edici değildi. İkisi de el arabası tutamaklarının üzerine eğildiler vegittikçehızlanarakazimlebölmeyedoğruyürüdüler.Birkaçmetrekalabirkoşukopardılarve...

KÜÜT.

Her iki el arabası da bölmeye çarpıp geriye savruldu. Ron'un sandığıgümbürtüyleyeredüştü.Harrydengesinikaybedipyuvarlandı,Hedwig'inkafesiise parlak zemine çarptı, Hedwig canhıraş çığlıklar atarak, yuvarlanarakuzaklaştı. Çevrelerindeki herkes onlara baktı, yakındaki bir bekçi de, "Ne haltettiğinizisanıyorsunuzsiz?"diyebağırdı.

Harry kalkarken kaburgalarını tutarak, "El arabasının kontrolünü kaybettim”dedisoluksoluğa.Ron,Hedwig'iyerdenkaldırmayakoştu.Kuşöylebirkıyametkoparmıştıki,çevrelerindekikalabalıktanhayvanlarazalimcedavranmaklailgilimırıltılaryükselmeyebaşlamıştı.

HarrydişlerininarasındanRon'a,"Niyegeçemiyoruz?"dedi.

"Bilmem..."

Ronçılgıngibietrafabaktı.Onkadarmeraklıhâlâonlarıizliyordu.

"Treni kaçıracağız," diye fısıldadı. "Geçişin niye kendini kapattığınıanlamıyorum..."

Harrymidesinin tam ortasında tatsız bir duyguyla başını kaldırıp devasa saatebaktı.Onsaniye...dokuzsaniye...

Elarabasını ihtiyatlaönedoğrusürdü, takibölmeyle tamkarşıkarşıyagelenekadar.Sonradabütüngücüyleitti.Katımetalyolvermedi.

Üçsaniye...ikisaniye...birsaniye...

Ron sersemlemiş halde, "Gitti," dedi. "Tren gitti. Ya annemle babam dönüpyanımızagelemezse?YanındahiçMuggleparasıvarmı?"

Harryacıacıgüldü."Dursley'lerbanaaltıyıldırharçlıkvermedi."

Ronkulağınısoğukbölmeyeyapıştırdı.

Gergin bir halde, "Hiçbir şey duyamıyorum," dedi. "Ne yapacağız şimdi?Annemlebabamındönüpyanımızagelmesinekadarvakitalır,bilmiyorum."

Etraflarına baktılar. İnsanlar hâlâ onları gözlüyordu, daha çok da Hedwig'inbitmektükenmekbilmezferyatlarıyüzünden.

"Benceeniyisigidiparabanınyanındabeklemek.Çokfazladikkatçekiyo..."

"Harry!"dediRon,gözleriparlayarak."Araba!"

"N'olmuşarabaya?"

"OnunlaHogwarts'auçabiliriz!"

"Amabensanıyordumki..."

"Burda takıldık kaldık, tamam mı? Ve okula da gitmemiz gerek, ha? Eğergerçekten acil bir durum varsa, yaşı tutmayan büyücülerin bile sihirkullanmasınaizinverilir.Kısıtlama'nınondokuzuncubölümümüne..."

Harry'ninpanikduygusubirdenheyecanadönüştü.

"Uçurabilirmisin?"

Ronel arabasını çıkışadöndürerek, "Sorundeğil," dedi. "Hadi, gidelim.AceleedersekHogwartsEkspresi'niizleyebiliriz."

Meraklı Muggle'lar kalabalığının arasından geçerek istasyondan çıktılar, eskiFordAnglia'nınparkedilmişolduğuyanyolageldiler.

Ron asasının birkaç dokunuşuyla mağarayı andıran bagajı açtı. Sandıklarınıgerisin geri içeri koydular, Hedwig'i arka koltuğa yerleştirip kendileri öneoturdular.

Asasının bir başka dokunuşuyla marşı çalıştıran Ron, "Dikkat et, kimse bizebakıyorolmasın,"dedi.Harrybaşınıpenceredençıkardı:İlerdekianayoldatrafikgürültüyleakıyordu,amaonlarınsokağıboşgörünüyordu.

"Tamam"

Ron,göstergetablosundakiminikgümüşbirdüğmeyebastı,içindebulunduklarıaraba gözden kayboldu, onlar da. Harry altındaki koltuğun titrediğinihissediyordu, motorun sesini duyuyordu, dizlerindeki elleriyle burnununüstündeki gözlüğünü de hissediyordu.Amagörebildiği kadarıyla, park edilmişarabalarla dolu pis bir sokakta yerin biraz yukarısında havada uçan bir çiftgözbebeğiydi.

SağındanRon'unsesi,"Gidelimhadi,"dedi.

Yerileikiyandakikirlibuharaşağıdakaldı,arabayükselincegözdenuzaklaştı.BirkaçsaniyesonrabütünLondra,dumanlıveışılışıl,altlarındayatıyordu.

Derken patlamayı andıran bir ses duyuldu, arabayla Harry ve Ron yenidengörünürhalegeldiler.

"Hey,"dediRon,GörünmezlikMotoru'nukurcalayarak."Bozuk..."

İkisibirdendüğmeyiyumruklamayakoyuldular.Arabakayboldu.Sonrabirandageridöndü.

"Sıkı tutun!"Ronayağınıgazpedalınabastırdı,dosdoğrualçaktakipamukgibibulutlarınarasınadaldılar.Herşeydonukvepuslubirhalaldı.

HeryandanüstlerinebastırankalınbulutkitlesinegözlerinikırpıştırarakbakanHarry,"Şimdineyapacağız?"dedi.

"Hangiyöndegittiğimizianlamakiçintrenigörmemizgerek."

"Aşağıinöyleyse,çabucak..."

Genebulutlarınaltınadüştüler,koltuklarındadönerekaşağıyısüzdüler...

"Görüyorum!"diyehaykırdıHarry."İleride...orda!"

HogwartsEkspresi,kıpkırmızıbiryılanmisali,aşağıdaokgibigidiyordu.

GöstergetablosundakipusulayıkontroledenRon,"Kuzeyegidiyor,"dedi."Peki,yarım saatte bir kontrol etsek yeter demek ki. Sıkı tutun..." Bir hamlede

bulutlarıniçindenyukarıgeçtiler.Birdakikasonrabirgüneşışığıparıltısıiçinedalmışlardı.

Bambaşkabirdünyaydı.Arabanıntekerlekleripamuksubulutdenizininkenarınadeğiyordu, gökyüzü kör edici beyazlıktaki güneşin altında parlak, bitmeztükenmezbirmaviydi.

"Şimditekderdimiz,uçaklar,"dediRon.

Birbirlerinebakıpgülmeyebaşladılar,sonradasusamadılarbirtürlü.

Sanki akıl almaz bir rüyanın içine atılmıştılar. İnsan ancak böyle yolculukyapmalı,diyedüşündüHarry:Sıcak,parlakgüneşışığıyladolu,torpidogözündekocabirkaramelapaketiolanbirarabaylakargibibulutkıvrımlarıvekulelerininyanından geçmek. Hogwarts şatosunun önündeki gepgeniş çimenliğetereyağından kıl çeker gibi ve pek gösterişli şekilde indiklerinde, Fred veGeorge'unyüzlerindekikıskançifadeyigörmebeklentisidecabası.

Gittikçedahakuzeyegiderkendüzenliolaraktrenikontrolediyorlardı,bulutlarınaltınaherindiklerindebaşkabirmanzaraylakarşılaşıyorlardı.Londrakısasüredegerilerde kalmıştı. Yerini önce derli toplu yeşil tarlalar almış, sonra geniş,morumsuçalılıklargelmişti.

Aşağıda bazen minik, oyuncaktan farksız kiliseleriyle köyler, bazen derengârenkkarıncalarıandıranarabalarıylabüyükbirkentgörünüyordu.

Ancak olaysız birkaç saatin ardındanHarry artık durumun başlangıçtaki kadareğlenceli olmadığını kabul etmek zorunda kaldı. Karamelalar onları çoksusatmıştı ve içecek bir şey yoktu. Ron'la ikisi kazaklarını çıkarmışlardı, amaHarry'nin sırtındaki tişört koltuğunun arkasına yapışmıştı, gözlüğü de terliburnundan aşağı kayıp duruyordu. Artık acayip bulut biçimlerini fark etmeyibırakmıştı. Özlem içinde binlerce metre aşağıdaki treni düşünüyordu. İnsanorada tombul bir cadının sürdüğü el arabasından buz gibi balkabağı suyualabilirdi.NedenPeronDokuzÜçÇeyrek'egeçememişlerdikisanki?

Saatler sonra, güneş altlarındaki buluttan zemine doğru batmaya başlayıpbulutları koyu pembe bir renge bürürken, Ron karga gibi bir sesle, "Daha dauzaktaolamaz,değilmi?"dedi."Trenikontroletmeyehazırmısın?"

Trenhâlâtamaltlarındaydı,karlakaplıdağlarınyanındandolanarakgeçiyordu.

Bulutlarıntentesialtındahavadahadakaranlıktı.

Ronayağınıgazabastıvearabayıyenidenyükselttiama, tamobunuyaparkenmotorinlemeyebaşladı.

HarryveRonbirbirlerineendişelibakışlarattılar.

Ron,"Yorulduherhalde,"dedi."Dahaöncehiçbukadaruzağagitmemişti..."

Ve ikiside,gökyüzügittikçekararırken inlemesesinindegitgidearttığını farketmiyormuş gibi davrandılar. Yıldızlar karanlıkta tomurcuklanıyordu. Harrykazağınıyenidengiydi,camsileceklerininsankidurumuprotestoediyormuşgibidahahalsizcehareketetmelerinidegörmezliktengelmeyeçalıştı.

"Pek bir şey kalmadı” dediRon.Harry'den çok arabayla konuşur gibi bir halivardı. "Artık pek bir şey kalmadı." Sonra da kaygılı bir edayla göstergetablosunaokşarcasınavurdu.

Azsonrayenidenbulutlarınaltına indiklerinde, tanıdıklarıbirnirenginoktasınıkaranlıktagörmekiçingözlerinikısmalarıgerekti.

"İşte!"diyehaykırdıHarry,Ron'laHedwig'i deyerlerinden sıçrattı. "Dosdoğruileride!"

Gölün üzerindeki yarın tepesinde duran Hogwarts şatosunun silueti, birçokkulesiylekaranlıkufkavurmuştu.

Amaarabadatitremeyeveyükseltikaybetmeyebaşlamıştı.

"Hadi," dedi Ron kandırmak istercesine, direksiyonu biraz salladı. "Geldiksayılır,hadi..."

Motor iniminiminledi.Kaportanınaltındanincebuharfıskiyeleri fışkırıyordu.Göle doğru uçarlarkenHarry kendini koltuğunun kenarlarına sımsıkı yapışmışbuldu.

Arabapisbiryalpavurdu.CamındanbakanHarry, suyundüzgün,kara,parlakyüzeyinibirmilaşağıdagördü.Ron'undireksiyondakiparmaklarınınboğumlarıbembeyazolmuştu.Arabayenidenyalpaladı.

"Hadi,"diyemırıldandıRon.

Gölün üzerindeydiler... şato hemen ilerideydi... Ron ayağını gaza bastı. Birşeylergürültüyleşangırdadı,bircızırtıduyulduvemotortamamensustu.

"Hey,"dediRon,sessizliğe.

Arabanın burnu düştü. Gittikçe hız alarak düşüyorlardı, dosdoğru kalın şatoduvarınınüstünegidiyorlardı.

Ron,direksiyonutamdevirdöndürerek,"Haayııır!"diyehaykırdı.Arababüyükbir kavis çizerken taş duvara vurmaktan birkaç santimle kurtuldular. Karanlıkseraların üzerinde uçtular, sonra sebze tarhını geçtiler, onun ardından da siyahçimenleri.Buaradaboyunayükseltikaybediyorlardı.

Rondireksiyonubüsbütünbırakıparkacebindenasasınıçıkardı.

"DUR!DUR!"diyebağırdı,biryandandagöstergetablosuylaöncamapatpatvuruyordu.Amahâlâaşağıdüşüyorlardı,toprakhızlaonlaradoğruyükseliyordu.

"O AĞACA DİKKAT ET!" diye böğürdü Harry, direksiyona atıldı, ama çokgeç...

KÜÜT.

Madenin tahtaya vurmasından çıkan sağır edici patırtıyla koca ağaç gövdesineçarptılarveyerevurdular.Ezilenkaportanınaltındanbuhardalgalarıçıkıyordu.Hedwigdehşetiçindebağırıyordu.Harry'ninbaşınıöncamavurduğuyerdegolftopubüyüklüğündebirşişzonkluyordu.SağındaiseRonpesperdedenumutsuzbiriniltikopardı.

"İyimisin?"dediHarryhemen.

Ron,sesititreyerek,"Asam,"dedi."Asamabak."

Asa kırılmış, nerdeyse ikiye ayrılmıştı. Birkaç kıymığın tuttuğu ucu gevşekgevşeksarkıyordu.

Harry okulda tamir edeceklerinden emin olduğunu söylemek için ağzınıaçıyorduama,sözebaşlayamadıbile.Tamoandaarabanınonunolduğutarafına

birşeyvurdu.Hemdesaldıranbirboğanıngücüyle.Buvuruşonuyana,Ron'adoğru savurdu. Tam o sırada, aynı derecede sağlam bir darbe de arabanıntavanınageldi.

"N'oluyo..."

Ön camdan dışarı bakanRon soluğunu tuttu,Harry de başını çevirdi ve pitonkadar kalın bir dalın ön cama vurduğunu gördü. Çarptıkları ağaç onlarasaldırıyordu.Gövdesineredeyseortadanikiyeeğilmişti,boğumboğumdallarıylaarabanınerişebildiğihersantimetrekaresinedarbelerindiriyordu.

Birbaşkabüyükdalkapıdabüyükbirgöçükmeydanagetirirken,Ron,"Aaah!"diyebağırdı.Öncamşimdiyumrukhalinialmışküçükdallarındarbesağanağıaltındatitriyordu.Koçbaşıkadarkalınbirbaşkadalise,içerigöçüyorgibiolançatıyakudurmuşçasınavuruyordu.

"Kaç,canınıkurtar!"diyebağırdıRon.Tümgücüylekapısınayüklendi,amabirsaniyesonrabaşkabirdalınacımasızaparkütüylegerisingeriHarry'ninkucağınadüştü.

Tavan çökerken, "İşimiz bitik!" diye sızıldandı.Neyse ki tamo anda arabanındöşemesititreşmeyebaşladı-motoryenidençalışmıştı.

"Gerivites!"diyehaykırdıHarryvearabaokgibigeriyegitti.Ağaçhâlâonlaravurmaya çalışıyordu. Hızla erişme mesafesinden uzaklaştıkları sırada onlarıkamçılamaya çalışırken neredeyse topraktan çıkmıştı, köklerinin gıcırdadığınıduyabiliyorlardı.

Ron,soluksoluğa,"Ucuucunayırttık,"dedi."Aferin,araba."

Ancakarabada artıkgücünün sonhaddine erişmişti. İki şıngırdamaylakapılaraçıldı,Harrykoltuğununyanyattığınıhissetti.Biransonranemlitopraküzerineserilmişti.Gürültülüpatpatseslerionaarabanıneşyalarınıbagajdanboşalttığınıanlattı. Hedwig'in kafesi arabadan uçarak çıktı, havada açıldı. Hedwig de,yüksek öfkeli bir ötüşle, geriye bile bakmadan şatoya doğru hızla uçtu. Sonragöçmüş,çizilmişhalde,buharlariçindekiaraba,arkafarlarıöfkeliöfkeliyanarakkaranlığıniçindegürleyegürleyeuzaklaştı.

Ronarkasından,"Geridön!"diyebağırdı,kırıkasasınısallayarak."Babambeniöldürecek!"

Amaaraba,egzozundançıkansonbirhomurtuylagözdenkaybolmuştu.

Ron, canından bezmiş halde, fare Scabbers'ı almak için eğilerek, "Şansımızainanabiliyormusun?"dedi."Çarpabileceğimizbütünağaçlariçinde,bizevurarakkarşılıkverecekbirağacıseçtik."

Omzunun üstünden geriye, dallarını hâlâ tehdit edici biçimde sallayan ihtiyarağacabaktı.

Harry,yorgunyorgun,"Hadi,"dedi,"yukarı,okulagitsekiyiolacak."

Hiç de hayal ettiklerimuzaffer geliş değildi bu.Kaskatı, soğuk ve zedelenmişhalde,sandıklarınınucundanyakaladılarveonlarıotlarlakaplıyamaçtanyukarı,okulunmeşeönkapısınadoğruçekmeyebaşladılar.

"Sanırımşölenbaşlamışbile,"dediRon.Sandığınıönmerdiveninaltındabıraktı,ışıklıbirpenceredeniçeribakmakiçinsessizceöteyanageçti."Hey,Harry,geldebakSeçme'yiyapıyorlar!"

Harry bir koşu onun yanına gitti, Ron'la ikisi Büyük Salon'u gözlediler. Dörtuzun, kalabalık masanın üstünde, havanın ortasında sayısız mum uçuşuyordu,altın tabaklarla kadehleri parlatıyorlardı. Tepede, hep dışarıdaki gökyüzünüyansıtanbüyüktavan,yıldızlarlaışılışıldı.

Ucu sivri, siyah Hogwarts şapkalarının oluşturduğu ormanın arasından Harryödü kopmuş gibi görünen birinci sınıfların tek sıra halinde salona girdiğinigördü.Ginnydearalarındaydı,capcanlıWeasleysaçlarısayesinderahatçagözeçarpıyordu.Buarada,saçısımsıkıtopuzyapılmışgözlüklübircadıolanProfesörMcGonagall,meşhurHogwartsSeçmenŞapkası'nıyenigelenlerinönündekibirtabureyeyerleştiriyordu.

Her yıl bu eski, yamalı, yıpranmış ve pis şapka, Hogwarts'ın dört binasına(Gryffindor, Hufflepuff, Ravenclaw ve Slytherin) girecek öğrencileri seçerdi.Harry tam bir yıl önce onu başına koyduğunu ve taşlaşmış bir halde kulağınayüksekseslemırıldandığıkararıbeklediğiniçok iyihatırlıyordu.Birkaçdehşetverici saniye boyunca şapkanın onu Slytherin'e, diğerlerinin hepsinden dahafazla karanlık cadı ve büyücü çıkarmış olan binaya vereceğinden korkmuştu.Neyse ki sonunda Ron, Hermione ve geri kalanWeasley'lerle birlikte kendiniGryffindor'da bulmuştu. Geçen yıl Harry ile Ron, Gryffindor'un yedi yıldırSlytherin'i ilk kez yenip Okul Şampiyonluğu'nu kazanmasına yardımcı

olmuşlardı.

Küçücük, saçları kurşuni renkli bir oğlan şapkayı başına koymaya çağrılmıştı.Harry'nin bakışları onun üzerinden Okul Müdürü Profesör Dumbledore'unöğretmenlermasasındanseçimiizlediğiyerekaydı.

Dumbledore'unuzungümüşrengisakalıveyarımaygözlüğümumlarınışığındapırıl pırıl parlıyordu. Birkaç iskemle ötedeHarry, gökzümrüt rengi cüppesiyleGilderoy Lockhart'ı gördü. En uçta da kocaman, bol saçlı sakallı, kadehindendoyadoyaiçenHagridoturuyordu.

Harry,"Durbakalım..."diyemırıldandıRon'a."Öğretmenlerinmasasındaboşbiriskemlevar...Snapenerede?"

ProfesörSeverusSnape,Harry'ninenazsevdiğiöğretmendi.HarrydeSnape'inenazsevdiğiöğrencioluyordu.Zalim,alaycı,kendibinası(Slytherin)dışındakihiçbiröğrencininsevmediğiSnape,İksirdersiniokutuyordu.

Ronumutla,"Belkidehastadır!"dedi.

"Belkideayrılmıştır.Biliyorsun,KaranlıkSanatlaraKarşıSavunmadersinigeneeldenkaçırmıştırve..."

Roncoşkuyla,"Hattakovulmuşolabilir,"dedi."Yani,herkesondannefret...”

"Yada,"dediarkalarındangelenbuzgibibir ses, "ikinizinnedenokul treniylegelmediğiniduymayıbekliyordun"

Harry hızla arkasına döndü. Orada, kara cüppesi soğuk bir esintiyledalgalanarak, Severus Snape duruyordu. Sıska, soluk yüzlü, kanca burunlu,omuzlarınakadarinenyağlısaçlarıolanbiradamdı.Şuandada,HarryileRon'abaşlarınınadamakıllıdertteolduğunuanlatanbiredaylagülümsüyordu.

"Arkamdangelin,"dediSnape.

HarryveRon,birbirlerinebakmayabilecesaretedemeyerekonumerdivenlerdenyukarı, alev alev yanan meşalelerle aydınlatılmış muazzam, bol yankılı GirişSalonu'na kadar izlediler. Büyük Salon'dan pek leziz bir yemek kokusu dalgadalgayayılıyordu,amaSnapeonlarısıcaklıkveışıktanuzağa,mahzenlereinendartaşmerdivendenaşağıgötürdü.

Soğukgeçidinortasındakibirkapıyıaçıpparmağıylaişaretederek,"İçeri!"dedi.

Titreyerek Snape'in odasına girdiler. Gölgeli duvarlar boyunca, içlerindeHarry'nin o anda isimlerini bilmeyi pek de istemediği her türlü iğrenç şeyinyüzdüğü büyük camkavanozlar sıralanmıştı. Şömine karanlık ve boştu. Snapekapıyıkapadı,dönüponlarabaktı.

Yumuşak bir edayla, "Demek," dedi, "tren meşhur Harry Potter ve sadıkyardakçısı Weasley için yeterince iyi değil. Gelişimizle bir patırtı koparmakistedik,öylemi,beyler?'

"Hayır,efendim,King'sCross'takibölmeyüzünden,o..."

"Sus!"dediSnapesoğuksoğuk."Arabayıneyaptınız?"

Ron yutkundu. Bu, Snape'in, Harry'de, düşünceleri okuyormuş izlenimini ilkuyandırışı değildi. Ama bir an sonra Snape bugünün Akşam Postası sayısınıaçınca,meseleyianladı.

Onlaramanşetigöstererek"Görüldünüz,"diyetısladı.

“UÇANFORDANGLIA,MUGGLELARIŞAŞKINAÇEVİRİYOR”

Yükseksesleokumayabaşladı:

“Londra'da iki Muggle, Postane Kulesi üstünden uçan eski bir arabagördüklerinden eminler... Öğleyin Norfolk'ta Mrs. Heuy Ehyliss çamaşırlarınıasarken...Peebles'lıMr.AngusFleetpolisebildirdi...”

"Toplamaltı-yediMuggle.SanırımbabanMuggleEşyalarınınKötüyeKullanımıDairesi'ndeçalışıyor,değilmi?"dedi,Ron'abakıpdahadapispisgülümseyerek."Vayvayvay...özoğlu..."

Harry kendini, çılgın ağacın daha büyük dallarından biriyle midesine çokkuvvetli bir darbe yemiş gibi hissetti. Eğer bir tek kişi bile Mr. Weasley'ninarabayıbüyülediğinianlayacakolursa...bunuhiçdüşünmemişti...

"Parktaaramayaparken,çokdeğerlibirŞamarSöğüt'ehatırısayılırölçüdehasarverildiğinifarkettim,"diyedevamettiSnape.

Ron, "O ağaç bize, bizim ona verdiğimizden daha fazla zarar verdi," diyepatladı.

"Susdedim!Neyazıkkibenimbinamdadeğilsinizvesiziokuldanatmakararıbana ait değil. Şimdi gidip bu mutluluk verici yetkiye sahip olan insanlarıçağıracağım.İkinizdeburadabekleyin."

Harry ve Ron, bembeyaz yüzlerle birbirlerine baktılar. Harry artık karnınınaçlığınınbile farkındadeğildi. Şu andakendini sonderecehasta hissediyordu.Snape'in masasının arkasındaki rafta yeşil bir sıvıya sarkıtılmış uzun,çamurumsu şeye bakmamak için kendini zorladı. Snape,GryffindorBinası'nınbaşında olanProfesörMcGonagall'ı almaya bile gitmiş olsa daha iyi durumdasayılmazlardı.Snape'tendahaadilolabilirdi, amagenedekurallara sonderecebağlıydı.

On dakika sonra Snape döndü, elbette ki yanında ProfesörMcGonagall vardı.HarrydahaöncedebirkaçkezProfesörMcGonagal'ıkızgıngörmüştüama,yaağzınınnekadar incelebileceğiniunutmuştuyadaonudahaöncehiçbukadarkızgıngörmemişti.Girergirmezasasınıkaldırdı.Harryde,Rondaolduklarıyeresindiler,amaoasasınısadeceboşşömineyedoğrututtu,birdenalevlerparladı.

"Oturun,"dedi,ikisidegerigerişömineninyanındakiiskemleleregittiler.

Profesör McGonagall gözlüğü tekinsiz bir şekilde parıldayarak, "Açıklayın”dedi.

Ron istasyonda onların geçmesine izin vermeyen bölmeden alarak, hikâyeyebaşladı.

"...yanibaşkaşansımızyoktu,Profesör,trenebinemiyorduk."

ProfesörMcGonagall, soğuk bir edaylaHarry'ye, "Niye bize baykuşlamektupyollamadınız?"diyesordu."Seninbirbaykuşunolsagerek."

Harryağzıaçıkonabakakaldı.Besbelliyapmalarıgerekenbuydu,amaancakosöyleyinceanlayabilmişti.

"Ben...bendüşünemedim..."

"Bu,"dedi,ProfesörMcGonagall,"hemenbellioluyor."

Kapıvurulunca,herzamankindendahadamemnungörünenSnapeaçtı.MüdürProfesörDumbledoreoradaduruyordu.

Harry'nin bütün vücudu uyuştu. Dumbledore fevkalade ciddi görünüyordu.Adamakıllı kemerli burnunun üzerinden onlara baktı. Harry birden kendini,keşkeRon'la ikisi hâlâŞamarcıSöğüt'tendayakyiyorolsalardiyedüşünürkenbuldu.

Uzun bir sessizlik oldu. Sonra Dumbledore, "Lütfen bunu neden yaptığınızıaçıklayın,"dedi.

Bağırsa daha iyi olurdu. Harry onun sesindeki hayal kırıklığından nefret etti.Nedense gözlerine bakamadığı için, dizlerine doğru konuştu. Dumbledore'a,büyülü arabanın sahibininMr.Weasley olduğu dışında her şeyi anlattı, işin okısmınasankiRon'laikisiistasyonundışındatesadüfenuçanbirarababulmuşlarsüsüverdi.Dumbledore'unişinaslınıhemenanlayacağındanemindi,amamüdüraraba hakkında hiçbir şey sormadı. Harry sözlerini bitirince de, gözlüğününarkasındanonlarısüzmeyedevametti.

Ron,umutsuzbirsesle,"Gidipeşyalarımızıtoplayalım,"dedi.

ProfesörMcGonagall,"Sennedensözediyorsun,Weasley?"dediyükseksesle.

"Eh,bizikovuyorsunuz,değilmi?"

"Bugün değil, Mr. Weasley," dedi Dumbledore. "Ama ikinize de yapmışolduğunuz şeyin ciddiyetini mutlaka anlatmalıyım. Bu akşam ikinizin deailelerineyazacağım.Ayrıcasiziuyarmakzorundayım,eğerbunungibibirşeydahayaparsanız,siziokuldanatmaktanbaşkaseçeneğimkalmayacak."

Snape'in sanki Noel iptal edilmiş gibi bir hali vardı. Boğazını temizleyerek,"ProfesörDumbledore,"dedi,

"BuikioğlanGençYaştaBüyücülüğünKısıtlanmasıKararnamesi'nihiçesaydı,ihtiyar ve değerli bir ağaca önemli bir hasar verdi... Eminim ki bu türdendavranışlar..."

Dumbledore, sakin sakin, "Bu çocukların cezalandırılmasına karar vermekProfesör McGonagall'a düşer, Severus," dedi. "Onun binasında, onunsorumluluğualtındalar."ProfesörMcGonagall'adöndü."Şölenedönmemgerek,

Minerva. Birkaç duyuru yapmak zorundayım. Gel, Severus, tadına bakmamgerekenpeklezzetligörünüşlübirhardallıkekvar."

Snape,HarryveRon'azehirdolubirbakışattıvekendiodasındançıkartılmasınagöz yumdu. Onları, hâlâ intikam peşindeki bir kartal gibi süzen ProfesörMcGonagall'layalnızbıraktı.

"Hastanekanadınagitseniyiolur,Weasley,yarankanıyor."

"Peksayılmaz,"dediRon,gözününüstündekikesiğikoluylasiliverdi."Profesör,kardeşiminseçilmesinigörmekistiyordum..."

"SeçmeTörenibitti.KızkardeşindeGryffindorda."

"Ah,iyi."

"Hazır Gryffindor'dan laf açılmışken..." dedi Profesör McGonagall, sert sert.Ama Harry hemen onun sözünü kesti: "Profesör, arabayı alırken sömestrbaşlamamıştı.Yani... yani aslındaGryffindor'danpuandüşülmesinegerekyok,değilmi?"Sözünübitiripkaygıylaonusüzdü.

Profesör McGonagall ona delici bir bakış attı, ama Harry onun neredeysegülümsediğindenemindi.Hiçdeğilse,ağzıokadarincegörünmüyordu.

"Gryffindor'dan puan düşmeyeceğim," deyince, Harry'nin yüreği ferahladı."Amaikinizdepaydossaatindeçalışarakcezalandırılacaksınız."

Bu,Harry'nin istediğinden daha iyiydi.Dumbledore'unDursley'lere yazmasınagelinceumurundabile değildi.HarryonlarınŞamarcıSöğütkendisini dümdüzetmedidiyehayalkırıklığınauğrayacaklarınıgayetiyibiliyordu.

Profesör McGonagall yeniden asasını kaldırdı ve Snape'in masasına tuttu. İkibüyüktabaksandviç,ikigümüşkadehvebirsürahibuzlubalkabağısuyubirpopsesiyleortayaçıktı.

"Buradayiyipsonradosdoğruyatakhanenizegideceksiniz,"dedi."Bendeşölenedönmeliyim."

Kapıarkasındankapanınca,Ronuzun,alçakbirıslıkçaldı.

Birsandviçkaparak,"İşimizbittisanmıştım,"dedi.

"Bende,"dediHarry.Odabirsandviçaldı.

Ron,birağızdolusutavukvejambonunarasından,"Amaşansımızainanabiliyormusun?" diye sordu. "Fred ve George o arabayla beş ya da altı kere uçmuşolmalı ve onları hiçbir Muggle görmedi." Yutarak koca bir ısırık daha aldı."Nedenbölmedengeçemedik?"

Harry omuzlarını silkti. "Ama bundan sonra attığımız adıma dikkat etmemizgerek," dedi, hayatındanmemnun halde büyük bir yudumbalkabağı suyu içti."Keşkeşölenekatılabilseydik..."

Ron, bilgiç bilgiç, "Gösteriş yapmamızı istemedi," dedi. "İnsanların bununakıllıcabirşeyolduğunudüşünmesiniistemiyor,uçanarabaylagelmenin..."

Yiyebildikleri kadar sandviç yedikten sonra (tabak bittikçe kendini yenidendolduruyordu) kalkıp odadan çıktılar, Gryffindor Kulesi'ne giden bildik yolututtular. Şato sessizdi; şölen bitmişti galiba. Mırıldanan portrelerle gıcırdayanzırhların yanından geçip dar taşmerdivenleri tırmandılar. Sonunda GryffindorKulesi'ningizligirişinin,pembe ipekelbiseliçokşişmanbirkadınınyağlıboyaportresiarkasındasaklıolduğugeçidevardılar.

Onlaryaklaşırkenkadın,"Parola?"dedi.

"Şey..."dediHarry.

Yeni yılın parolasını bilmiyorlardı, henüz bir Gryffindor Sınıf Başkanı'ylakarşılaşmamışlardı.Amabirihemenimdatlarınayetişti.Arkalarındaaceleacelegelen birinin ayak seslerini duydular, dönünce de Hermione'nin onlara doğrukoşakoşageldiğinigördüler.

"Burdasınız demek! Nerelerdeydiniz peki? Saçma sapan söylentiler çıkmıştı.,sözdeuçanbirarabaylakazayaptığınıziçinokuldanatılmışsınız."

Harry,"Eh,atılmadık,"diyerahatlattıonu.

"Banaburayauçtuğunuzusöylemeyeceksinizya?"dediHermione.SesiProfesörMcGonagall'ınkikadarsertti.

Ron,"Nutkuboşverde,"diyesabırsızlandı,"bizeparolayısöyle.”

BuseferHermionesabırsızlandı."Parola,'hotozlukuş',amameseleodeğilki..."

Ancak,şişmanhanımınportresiaçılıpanidenbiralkışfırtınasıduyuluncasözleriyarıda kaldı. Gryffindor Binası'ndakilerin hepsi hâlâ ayaktaydı sanki. Daireşeklindeki ortak salona doluşmuşlar, eğri masalarla pelte yumuşaklığındakikoltuklarınüzerineçıkmış,onlarıbekliyorlardı.Kollaruzanarak,portreeliHarryve Ron'u içeri çekti, Hermione de onların ardından tek başına tırmanmakzorundakaldı.

"Çok zekice!" diye bağırdı Lee Jordan. "Nefis buluş! Ne gelişti ama! BirarabayladosdoğruŞamarcıSöğüt'eçarpmak,insanlaryıllarcabunuanlatacak!"

Harry'nindahaöncehiçkonuşmamışolduğu,beşincisınıftanbirçocuk,"Aferinsana!"dedi.Birisi,sankiazöncebirmaratonkazanmışgibi,sırtınısıvazlıyordu.Fred ve George ite kaka kalabalığın önüne gelip bir ağızdan, "Bizi niye geriçağırmadınız, ha?" diye sordular. Ron'un yüzü kıpkırmızı olmuştu, utangaçutangaç sırıtıyordu. Ama Harry hiç de memnun olmuşa benzemeyen birinigörebiliyordu. Percy, heyecanlanmış birtakım birinci sınıfların başlarınıntepesinden bakıyordu. Sanki yakına gelip onları azarlamaya çalışır gibiydi.HarryRon'unkaburgalarınıdürtüpPercy'ninyönündebaşınısalladı.Ronhemenmesajıaldı.

"Yukarı çıkmam gerek," dedi, "biraz yorgunuz." İkisi insanları iterek odanınöbür ucundaki kapıya doğru gittiler. Bu kapı döne döne yukarı çıkan birmerdiveneaçılyor,merdivendeyatakhaneyeçıkıyordu.

Harry,tıpkıPercygibisuratınıbeşkarışasmışolanHermione'ye,"İyigeceler,"diyeseslendi.

Gene sırtları sıvazlanarak ortak odanın öbür yanına geçmeyi başardılar,merdivenin sakinliğine kavuştular. Hızla dosdoğru yukarı çıktılar ve sonunda,üzerindeartık"ikincisınıflar"yazanyatakhanelerininkapısınavardılar.Obildik,daire şeklindeki odaya girdiler: Dört yanına koyu kırmızı kadifeden perdelerasılmış dört direkli beş karyola ve yüksek, dar pencereler. Sandıkları yukarıçıkarılıpyataklarınınayakucunakonmuştu.

RonsuçlusuçluHarry'yesırıttı.

"Biliyorum,bundanhoşlanmamışolmamfalangerekiyorduama..."

Yatakhanenin kapısı ardına kadar açıldı ve diğer ikinci sınıf Gryffindoröğrencileri içeri girdiler: Seamus Finnigan, Dean Thomas ve NevilleLongbottom.

Seamus,ağzıkulaklarında,"İnanılmaz!"dedi.

"Kıyak,"dediDean.

Neville,nutkututulmuş,"Şaşırtıcı,"diyebildi.

ALTINCIBÖLÜM:GİLDEROYLOCKHART

AncakertesigünHarrybirkerebileşöyleağıztadıylasırıtamadı.HerşeyBüyükSalon'daki kahvaltının ardından tepe aşağı gitmeye başladı. Sihirli tavanaltındaki (bugün kasvetli, bulutlu bir kurşuni), dört binanın öğrencilerine aituzunmasalarınüstü,kapaklıbüyükkâseleriçindekiyulaflapaları,baltabakları,kızarmış ekmek tepeleri ve pastırmayla doluydu. Harry ve Ron, Gryffindormasasında, Vampirlerle Seyahatler kitabını bir süt sürahisine dayamış olanHermione'nin yanına oturdular. "Günaydın," derken sesinde hafif bir sertlikvardı. Harry onun, okula geliş biçimlerini hâlâ onaylamadığını anladı. ÖteyandanNevilleLongbottomonlarıneşeylekarşıladı.Nevilleyuvarlakyüzlüvekazayapmayaeğilimlibirçocuktu,Harry'nin tanıdığıkişiler içindehafızasıenzayıfinsandı.

"Birazdanpostagelir,sanırımbüyükannemunuttuğumbirkaçşeyiyolluyor."

Harrytamyulaflapasınıyemeyebaşlamıştıki,tepedebirhışırtıduyulduveyüzkadar baykuş içeri daldı. Salonun tepesinde daireler çizerek gevezelik edenkalabalığın arasına mektuplar ve paketler bıraktılar. Büyük, yamru yumru birpaket Neville'in başına çarpıp zıpladı, bir saniye sonra ise kocaman, kurşunirenktebirşeyhepsininüstünesütvetüysaçarakHermione'ninsürahisininiçinedüştü.

"Errol!"dediRon,ıslanmışpejmürdebaykuşuayaklarındantutupçekerek.Errolbaygınhaldemasayayığıldı,bacaklarıhavadaydı,gagasındadaıslak,kırmızıbirzarfvardı.

Ron'unnefesikesildi."Ah,hayır..."

Hermione, parmağının ucuyla yavaşçacık Errol'ı dürttü, "Tamam, tamam,yaşıyor.""Odeğil...bu!"

Ron parmağıyla kırmızı zarfı işaret ediyordu. Zarf Harry'ye hayli sıradangörünüyordu ama, Ron ve Neville ona sanki patlamasını bekliyormuş gibibakıyorlardı.

"Neleroluyor?"dediHarry.

Ronancak,"Bana...banabirçığırtkangöndermiş"diyebildi.

Neville ürkekçe fısıldadı: "Açsan iyi olur, Ron. Açmamak daha kötü.Büyükannembirseferindebanabir tanegöndermişti,bendeyoksaydımve..."Yutkundu."Korkunçtu."

Harry önce onların taşlaşmış yüzlerine, sonra da kırmızı zarfa baktı. "Birçığırtkannedir?"diyesordu.

Ama Ron'un bütün dikkati, köşelerinden tütmeye başlayan mektup üzerindeodaklanmıştı.

"Aç,"diyezorladıNeville."Birkaçdakikadabitipgider."

Ron titreyen elini uzatıp Errol'ın gagasındaki zarfı aldı ve açtı. Nevilleparmaklarınıkulaklarınatıkadı.BirsaniyebilegeçmedenHarryonunniyeböyleyaptığını anladı. Bir an için zarfın sahiden de patladığını sanmıştı. Koskocasalonubirkükreyişdoldurdu,tavandantozlardüşürdü.

"...ARABAYIÇALMAKHA,SENİOKULDANATSALARHİÇŞAŞMAM,HELEBENİMELLERİMEGEÇDEGÖRNELEROLACAK,ARABANINGİTTİĞİNİGÖRÜNCE BABANLA BENİM NELER HİSSEDECEĞİMİZİ HİÇDÜŞÜNMEDİNSANIRIM..."

Mrs. Weasley'nin normaldekinden yüz kere daha gürültülü olan feryatları,masalardaki tabaklarla kaşıkları takırdattı ve taş duvarlardan sağır edici biryoğunlukla yankılandı. Salonun her yanındaki insanlar, çığırtkanın kimegeldiğinigörmekiçindönüpbakıyorlardı.Roniskemlesindeokadaraşağıkaydıki,sadecevişneçürüğünedönmüşalnıgörülebiliyordu.

"...DÜNAKŞAMDUMBLEDORE'DANMEKTUPGELDİ,BABANUTANÇTANÖLECEK SANDIM, BİZ SENİ BU ŞEKİLDE DAVRANASIN DİYEYETİŞTİRMEDİK,SENDEHARRYDEÖLEBİLİRDİNİZ..."

Harry, adı ne zaman geçecek diye merak ediyordu. Sanki kulak zarlarınızonklatansesiduymuyormuşgibigörünmekiçinelindengeleniyaptı.

"... GERÇEKTEN İĞRENÇ, BABANA İŞYERİNDE SORUŞTURMAAÇACAKLAR,TÜMÜYLESENİNKABAHATİNVEEĞERKÜÇÜKBİRHATADAHAİŞLERSENSENİDOSDOĞRUEVEGETİRECEĞİZ."

Ortalığaçınlayanbirsessizlikçöktü.Ron'unelindendüşenkırmızızarfalevaldıvekıvrılarakküledönüştü.HarryveRon,üstlerindenbirdepremdalgasıgeçmişgibi, nutku tutulmuş halde oturuyorlardı. Birkaç kişi güldü ve yavaş yavaşyenidenaralarındakonuşmayabaşladılar.

Hermione, Vampirlerle Seyahatler'i kapatıp, aşağı, Ron'un kafasının tepesinebaktı.

"Eh,nebeklediğinibilmiyorum,Ron,amasende..."

"Banabunuhakettindeme!"

Harryyulaflapasınıöteyeitti.İçisuçlulukduygusuylayanıyordu.Mr.Weasleyişyerinde bir soruşturmayla karşı karşıyaydı. Hem de yaz boyu Mr. ve Mrs.Weasley'ninonuniçinyaptıklarındansonra...

Ama bunun üzerinde duracak vakti olmadı. ProfesörMcGonagall, Gryffindormasasında dolaşarak, ders programı dağıtıyordu.Harry kendisininkini aldı. İlkolarakHufflepufflarlaBitkibilimdersleriolduğunugördü.

Harry,RonveHermioneşatodanbirlikteayrılıpsebzetarhınıgeçtilervesihirlibitkilerin bulunduğu seralara doğru gittiler. Çığırtkan hiç değilse bir tek işeyaramıştı: Hermione onların yeterince cezalandırıldığını düşündüğü için şimdiyenidentamanlamıyladostçadavranıyordu.

Seralara yaklaşınca, sınıfın geri kalanının orda durmuş, Profesör Sprout'ubeklediğini gördüler. Harry, Ron ve Hermione henüz onlara katılmıştı ki,Profesör, yanında uzun adımlar atarak çimenliği geçen Gilderoy Lockhart'lagöründü.ProfesörSprout'unkollarıbandajlarladoluydu.Birdenvicdanazabınakapılan Harry, uzakta, dallarından birkaç tanesi askıya alınmış olan ŞamarcıSöğüt'ügördü.

ProfesörSprout, tıknaz,küçükbir cadıydı,uçuşan saçlarınınüstüneyamalıbirşapka takardı.Giysilerindegenelliklebolmiktarda toprakbulunurdu, tırnaklarıda Petunia Teyze'nin baygınlık geçirmesine yetebilirdi. Ancak GilderoyLockhart, fiyakayla yerine oturtulmuş, kenarları altın işlemeli turkuvaz birşapkanınaltındakisaçlarıveuçuşanturkuvazcüppesiylelekesizgörünüyordu.

"Ah,hepinizemerhaba!"diyeseslendi,oradatoplanmışöğrencileregülümseyenLockhart."ProfesörSprout'abirŞamarcıSöğüt'ünaslındanasıl tedaviedilmesi

gerektiğini gösteriyordum, hepsi bu. Ama benim Bitkibilim'de ondan iyiolduğumfikrinekapılmanızıistemiyorum,elbette.Bensadeceseyahatlerimdebuegzotikbitkilergibilerinidahasıkgördüm,okadar..."

Her zamanki neşesinden yoksun görünen, belirgin şekilde canı sıkkın olanProfesörSprout,"BugünÜçNumaralıSera'dayız,arkadaşlar,"dedi.

Bir ilgimırıltısı dolaştı.Daha önce sadeceBirNumaralı Sera'da çalışmışlardı.Üç Numaralı Sera'da ise çok daha ilginç ve tehlikeli bitkiler vardı. ProfesörSprout belinden koca bir anahtar çıkartıp kapıyı açtı. Harry'nin burnuna ıslaktoprak ve gübre kokusu geldi. Bu koku, tavandan sarkan şemsiye boyundakibirtakım dev çiçeklerin ağır rayihasına karışmıştı. Tam Ron ve Hermione'ninardındaniçerigirecektiki,Lockhart'ıneliuzandı.

"Harry!Seninlekonuşmakistiyorum-birazgeciksebirsakıncasıyok,değilmi,ProfesörSprout?"

Profesör Sprout'un yüzünün hemen asılmasına bakılırsa, vardı, ama Lockhart,"Tamamöyleyse,"dediveserakapısınıonunsuratınakapattı.

"Harry," dedi Lockhart, başını sallarken koca beyaz dişleri güneş ışığındaparıldıyordu."Harry,Harry,Harry."

NeyeuğradığınışaşıranHarrybirşeydemedi.

"Duyduğum zaman... eh, tabii ki benim kabahatim. Kendi kendimitekmeleyebilirdim."

Harry'nin onun neden söz ettiği konusunda en ufak bir fikri yoktu. Tam bunusöyleyecekti ki, Lockhart devam etti. "Daha büyük bir şok geçirdiğimihatırlamıyorum. Hogwarts'a bir arabayla uçarak gelmek! Tabii bunu niyeyaptığınıhemenanladım.Öylebellioluyorki.Harry,Harry,Harry."

Konuşmazkenbilenasılyapıyorsabeceripdeoparlakdişlerinherbirisinitekertekergösterebilmesihayretvericibirşeydi.

"Sana şöhreti tattırdım, değil mi?" dedi Lockhart. "Virüs bulaştı. Benimlebirlikte gazetenin birinci sayfasına çıktın ve bir kere daha olsun diyesabırsızlandın."

"Ah-hayır,Profesör,bakın..."

"Harry,Harry,Harry,"dediLockhart,uzanıponunomzunututarak."Anlıyorumben.İlkkeztattıktansonrabirazdahaistemendoğal-sanaonutattırdığımiçindekendimekusurbuluyorum,çünkübaşınavuracağıbelliydi.Amaanlıyorsunya,delikanlı, seni fark etsinler diye arabaları uçuramazsın. Biraz sakinleş, tamammı?Büyüdüğün zaman bunları yapmak için çok vaktin olacak. Evet, evet, nedüşündüğünü biliyorum. Onun için söylemesi kolay, 'O zaten uluslararasışöhretesahipbirbüyücü!'diyeceksin.Amabenon ikiyaşındaykenbirhiçtim,seninşimdiolduğungibi.Hattasendenbiledahaaztanındığımısöyleyebilirim!Yani,seninadınıduymuşbirkaçkişivardı,değilmi?AdıAnılmamasıGerekenKişi'yle olanlar falan!" Harry'nin alnındaki şimşek izine baktı. "Biliyorum,biliyorum,bunlarbeşkereüstüsteCadıGündemi'ninEnBüyüleyiciTebessümÖdülü'nüalmakkadariyideğil-yanibenimgibi.Amabirbaşlangıç,Harry,birbaşlangıç."

Harry'ye candan bir edayla göz kırptı ve uzaklaştı. Harry şaşkınlıktan birkaçdakikaolduğuyerdekalakaldı,sonraseradadersiolduğunuhatırlayarak,kapıyıaçıpiçerisüzüldü.

Profesör Sprout seranın ortasındaki ayaklıklı bir sıranın arkasında duruyordu.Sıranın üstünde farklı renklerde yirmi çift kulaklık vardı. Harry, Ron ileHermione arasında yerini alınca, "Bugün adamotlarını yeniden saksılaraekiyoruz,"dedi."Kimbanaadamotlarınınözelliklerinisöyleyebilir,bakalım?"

EliniilkkaldıranınHermioneolmasınakimseşaşmadı.

"Adamotu, ya da adamkökü, şifalı bir bitkidir," dedi Hermione. Her zamankigibi, ders kitabını yutmuşa benziyordu. "Biçimleri değiştirilmiş ya da laneteuğramışkişilerieskihallerinedöndürmedekullanılır."

"Mükemmel. Gryffindor'a on puan. Adamotu, birçok panzehirin önemli birparçasını oluşturur. Ancak, aynı zamanda zararlıdır. Niye olduğunu kimsöyleyebilir?"

HermioneelinigeneokgibikaldırırkenazdahaHarry'ningözlüğüneçarpıyordu.

Hemen,"Adamotununçığlığı,duyankişiiçinölümcüldür,"dedi.

"Aynen.Onpuandahaal.Şimdi,elimizdekiadamotlarıhenüzçokgenç."

Konuşurken, bir sıra derin tepsiye işaret etti, herkes daha iyi görmek içinayaklarınısürüyerekönegeldi.İçindemorumsuyeşilrenkteyüzkadarpüsküllüküçük bitki, sıra sıra duruyordu. Hermione'nin, adamotu "çığlığı"yla neyikastettiğikonusundaenufakbirfikriolmayanHarry'yehaylisıradangöründüler.

Profesör Sprout, "Herkes bir çift kulaklık alsın," dedi. Herkes pembe veyumuşaktüylüolmayanbirkulaklıkbulmayaçalışırken,biritişkakışoldu.

"Size takın dediğim zaman, kulaklarınızın tamamen tıkalı olduğundan eminolun.Tehlikegeçipdeçıkarmavaktigelincebensizetamamişaretivereceğim.Hadibakalım-takınkulaklıkları."

Harry kulaklığını kulağına taktı. Sesi tamamen kestiler. Profesör Sprout kendikulaklarınapembeyumuşacıktüylükulaklıktaktıktansonra,cüppesininkollarınısıvadı,püsküllübitkilerdenbirinisıkıcayakaladıveiyiceçekti.

Harrykimseninduyamayacağıbirşaşkınlıksoluğukoyuverdi.

Topraktan kök yerine küçük, çamurlu ve son derece çirkin bir bebek çıkmıştı.Yapraklar hemen kafasından çıkıyordu. Açık yeşil, benekli bir cildi vardı vebesbellikiciğerlerinintümgücüylehaykırıyordu.

Profesör Sprout, masanın altından koca bir saksı alarak adamotunu içinedaldırdı.Sadecepüsküllüyapraklarıgörünürkalanakadaronukoyurenk,nemlidoğal gübrenin içine gömdü.Ellerinin tozunu silkeledi, baş parmağını kaldırıptamamişaretiverdivekendikulaklığınıçıkardı.

"Adamotlarımız henüz sadece fide oldukları için çığlıkları da şimdiliköldürmez,"dedi sakin sakin.Birbegonyaya suvermektendahaheyecanvericibir şey yapmamış gibiydi, "Gene de birkaç saat baygın kalmanıza yol açarlar.Geri döndükten sonraki ilk gününüzü kaçırmak istemeyeceğinizden eminolduğumiçin,kulaklıklarınızınsıkısıkıyerindeolduğundaneminolundiyorum.Toparlanmavaktigelincebendikkatiniziçekerim."

"Her tepsiye dört kişi -burada çok saksı var- doğal gübre oradaki çuvallarda.ZehirliTentacula'yadadikkatedin,dişleriçıkıyor."

Konuşurkendikenli,koyukırmızıbirbitkiyesağlambirtokatattı.Böylece,sinsisinsionunomzundailerleyenuzunantenlerinigeriçekmesinisağladı.

Harry, Ron ve Hermione'ye, Harry'nin yüzünü bildiği ama daha önce hiçkonuşmamışolduğukıvırcıksaçlı,Hufflepuff'lıbiroğlankatılmıştı.

Çocuk neşeyle, "Justin Finch-Fletchley" dedi, Harry'nin elini sıkarak. "Kimolduğunubiliyorum,tabii,meşhurHarryPotter...sendeHermioneGranger'sın,her şeyin birincisi..." (Hermione kendi eli de sıkılırken gülümsedi) "ve RonWeasley.Uçanarabasenindi,değilmi?"

Rongülümsemedi.Besbelliçığırtkanhenüzaklındançıkmamıştı.

Justin, saksılarını ejderha pisliği gübresiyle doldurmaya başlarlarken, "OLockhart da çok esaslı, değil mi?" dedi. "Ne kadar cesur adam. Kitaplarınıokudunuzmu?Beni telefon kulübesinde bir kurtadam kıstırmış olsa korkudanölürdüm,amaosakinkalmışve-pat-muhteşemyani.

"BenEton'ayazılmıştım,biliyormusunuz,onunyerineburayageldiğimiçinnekadar sevindiğimi size anlatamam. Tabii annem biraz hayal kırıklığına uğradıama, sanırım ona Lockhart'ın kitaplarını okuttuğundan beri ailede tam eğitimgörmüşbirbüyücübulunmasınınnekadarişeyarayacağınıanlamayabaşladı..."Ondansonrapekkonuşmaşanslarıolmadı.Kulaklıklarınıyenidentakmışlardıveadamotlarıüzerindeyoğunlaşmalarıgerekiyordu.ProfesörSproutçokkolaybiriş yapıyor gibi davranmıştı, ama değildi. Adamotları topraktan çıkmaktanhoşlanmıyorlardı,amatekrariçerigirmektendehoşlanmıyorlardı.Kıvranıyorlar,tekme atıyorlar, sağlam küçük yumruklarını savuruyorlar ve dişlerinigıcırdatıyorlardı.Harrypekşişmanbir tanesinibirsaksıyasıkıştırmakiçin tamondakikauğraştı.

DersinsonundaherkesgibiHarrydekanteriçindekalmıştı,heryeriağrıyorduvetoprağabulanmıştı.Çabucakbirduşalmakiçinyorgunargınşatoyadöndüler,sonradaGryffindor'lar,BiçimDeğiştirmedersinekoştu.

ProfesörMcGonagall'ındersleriherzamanzordu,amabugündahadazorlaşmışgibiydi, Harry'nin geçen yıl öğrendiği her şey yaz sırasında aklından çıkıpgitmiştisanki.Sözdekınkanatlıbirböceğidüğmeyedönüştürmesigerekiyordu,ama bütün yaptığı, asasından kaçarak sıranın üstünde oradan oraya kaçanböceğineiyiceegzersizyaptırmakoldu.

Ron'un daha da ciddi sorunları vardı.Ödünç aldığıBüyülü Seloteyp'le asasınıyamamıştıama,asatamiredilemeyecekkadarhasargörmüşgibiydi.Çatırdayıpduruyor, olmadık zamanda kıvılcımlar saçıyordu ve Ron böceğine biçim

değiştirtmeye kalkışınca, onu çürük yumurta kokan kalın kurşuni bir dumaniçindebırakıyordu.NeyaptığınıgöremeyenRon,kazaylaböceğidirseğiyleezdive yenisini istemek zorunda kaldı. Profesör McGonagall bu durumdan hiçmemnunkalmadı.

Harry öğle yemeği çanını duyunca rahat bir nefes aldı. Beyni sıkılmış süngergibiydi. O ve Ron dışında herkes tek sıra olup sınıfı terk etti, ama Ron hâlâçıldırmışgibiasasınısırayavurupduruyordu.

"Aptal...işeyaramaz...şey..."

Harry, "Eve yazıp başka bir tane iste," dedi, asa maytap misali bir çat çutbombardımanıçıkartırken.

"Ya, evet, sonra da bir çığırtkan daha yollasınlar, değil mi?" dedi Ron, şimditıslayanasasınıçantasınakoyarken."Asanınkırılmasıseninkabahatin..."

Birlikteyemeğeindiler,Hermione'ninonlaraBiçimDeğiştirmedersindeyaptığıbir avuç kusursuz palto düğmesini göstermesi, Ron'un moralini düzeltmedidoğrusu.

Harry,telaşlakonuyudeğiştirerek,"Öğledensonranevar?"diyesordu.

Hermionehemen,"KaranlıkSanatlaraKarşıSavunma,"dedi.

Ron onun ders programını kaparak, "Neden Lockhart'ın bütün derslerininetrafınaküçükkalplerçizdin?"diyesordu.

Hermionekıpkırmızıkesilerekprogramınıkaptı.

Yemeklerinibitiripdışarı,üstükapalıavluyaçıktılar.HermionetaşbirbasamağaoturupburnunuyenidenVampirlerleSeyahatler'e gömdü.HarryveRonbirkaçdakika Quidditch üzerine konuştular. Derken Harry çok yakından izlendiğinifark etti. Başını kaldırınca, önceki gece Seçmen Şapka'yı başına takarkengördüğü minicik, kurşuni saçlı oğlanın donup kalmış gibi gözlerini dikmiş,kendisine baktığını gördü.Normal birMuggle fotoğrafmakinesini andıran birşeyesıkısıkısarılmıştı.Harryonabaktığıanyüzüparlakkırmızıbirrenkaldı.

"Tamam mı, Harry? Ben... ben Colin Creevey'yim," dedi nefes nefese. İleridoğru da ürkek bir adım attı. Kamerayı umutla havaya kaldırarak, "Ben de

Gryffindor'dayım," dedi. "Sence -yani sakıncası yoksa- bir resim çekebilirmiyim?"

Harry,boşboş,"Resimmi?"diyetekrarladı.

Colin Creevey hevesle daha da öne gelerek, "Seninle tanıştığımı kanıtlamakiçin,"dedi."Hakkındakiherşeyibiliyorum.Herkesbanaanlattı.Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen seni öldürmeye kalkınca nasıl hayatta kaldığını, onun nasıl yokolduğunufalanvebaşındahâlâşimşekşeklindebiryaraiziolduğunu"(bakışlarıHarry'nin saçlarınınbaşladığıyeri taradı), "veyatakhanemdekibir çocukdiyorki, eğerdoğru iksirdebanyoedersem, resimlerhareket edermiş."Colinbüyük,ürpertili bir heyecan soluğu aldı ve, "Burası müthiş ama, değil mi?" dedi."Hogwarts'tanmektupgelenekadaryapabildiğimotuhafşeylerinsihirolduğunubilmiyordum.Babamsütçüdür,oda inanamadı.Bendebir sürü fotoğrafçekipeve, ona yolluyorum. Ve senin de bir fotoğrafını çekersem iyi olacak -"yalvarırcasına Harry'ye baktı, "- belki arkadaşın çeker, ben de senin yanındadururum,ha?Vesonra,imzalayabilirmisin?"

"İmzalıfotoğrafmı?İmzalıfotoğraflarmıdağıtıyorsun,Potter?"

DracoMalfoy'unsesi,yüksekveincitici,avluboyuncayankılandı.Colin'intamarkasında durmuştu, iki yanında Hogwarts'tayken hep olduğu gibi iriyarı veserserikılıklıyardakçılarıCrabbeveGoylevardı.

Malfoy, kalabalığa doğru, "Herkes sıraya girsin!" diye bağırdı, "Harry Potterimzalıfotoğrafdağıtıyor!"

Harryöfkeyle,yumruklarını sıkarak,"Hayır,dağıtmıyorum,"dedi. "Kessesini,Malfoy."

Bütün gövdesi aşağı yukarı Crabbe'nin boynu kalınlığındaki Colin,"Kıskanıyorsun,okadar,"dedi,şarkısöylergibi.

Avludakilerin yarısı dinlediği için artık haykırması gerekmeyen Malfoy,"Kıskanmak mı?" dedi. "Neyi? Ben başımı kaplayan pis bir yara iziistemiyorum,sağolun.Banakalırsa,kafayıdeldirmekinsanıözelyapmaz."

CrabbeveGoyleaptalaptalkişniyorlardı.

"Sümüklüböcek ye,Malfoy," dediRonöfkeyle.Crabbe gülmeyi kesti ve koca

yumruklarınıtehditedicibirşekildebirbirinesürtmeyebaşladı.

"Dikkatet,Weasley,"diyedudakbüktüMalfoy."Başınadertaçmakistemezsin,değil mi? Yoksa anneciğin gelip seni yaka paça götürür." Tiz, insanın içineişleyenbirsesle,"Eğerküçükbirhatadahaişlersen..."diyebağırdı.

Yakınlarda duran bir grup Slytherin beşinci sınıf öğrencisi buna yüksek seslegüldüler.

Malfoy,"Weasley,imzalıbirfotoğrafistiyor,Potter,"diyeaptalaptalgülümsedi."Ailesininoevindendahaçokparaedebilir."

Ron, tam Büyülü Seloteyp'li asasını çekmişti ki, Hermione VampirlerleSeyahatler'ipatdiyekapattıvefısıldadı:"Dikkatet!""Neoluyor,neleroluyor?"Gilderoy Lockhart, turkuvaz cüppesi arkasında dalgalanarak uzun adımlarlaonlaradoğrugeliyordu."Kimimzalıfotoğrafdağıtıyor?"

Harry konuşmaya niyetlenirken, Lockhart omzuna kolunu atıverince vazgeçti.Pek neşeli görünen Lockhart gürledi. "Sormamalıydım! Gene karşılaştık,Harry!"

Lockhart'ınyanınayapışmış,küçükdüşmeninutancıylaalevalevyananHarry,Malfoy'unmarifetyapmışgibisırıtarakkalabalığakarıştığınıgördü.

"Gel bakalım, Mr. Creevey," dedi Lockhart, Colin'e gülümseyerek. "İkili birportre,bundanâlâsıcansağlığı,hemikimizdeimzalayacağız."

Colinelyordamıylafotoğrafmakinesiniarandıvearkalarındaçalanzilöğledensonraderslerininbaşladığınıduyururken,onlarınresminiçekti.

Lockhart kalabalığa, "Hadi bakalım, yürüyün," diye seslendi ve kendisi de,keşke iyi bir yokolmabüyüsübilseydimdiyedüşünenHarryyanınayapışmışhalde,şatoyayürümeyekoyuldu.

Biryankapıdaniçerigirerlerken,Lockhart,babaedasıyla,"Bilgeolanateksözyeter, Harry," dedi. "Orada genç Creevey'le sana siper oldum - benim defotoğrafımı çekince, okul arkadaşların senin pek fazla ortaya çıktığınıdüşünmezdi..."

Harry'ninkekelemelerinehiçkulakvermeyenLockhart,gözlerinidikmişonlara

bakanöğrencilerinsıralandığıbirkoridorboyuncavemerdivenlerdenyukarıonusürükledi.

"Sana şunu söyleyeyim ki, meslek hayatının bu aşamasında imzalı fotoğrafdağıtmak akıllıca bir iş değil - doğruyu söylemek gerekirse, biraz kendinibeğenmişgörünürsün,Harry.Elbettebirgünbenimgibisendenereyegitsenelaltındabir destebulundurmakzorundakalabilirsin ama,"bir kıkırtı koyuverdi,"henüzonoktayagelmedinsanırım."

Lockhart’ındersvereceğisınıfagelmişlerdi,odaHarry'yisonundabıraktı.Harrycüppesinidüzeltipsınıfınenarkasındabirsırayagitti.OradaönüneLockhart'ınyedikitabınıbirdenyığınyapıpdizdiki,gerçekolanınabakmaktankaçınabilsin.

Sınıfıngerikalanı şamatayaparak içerigirdi.RonveHermione,Harry’nin ikiyanınaoturdular.

Ron,"Yüzündeyumurtapişirilebilirdi,"dedi."Senduaet teCreeveyileGinnykarşılaşmasın,yoksabirHarryPotterHayranlarıKulübükurarlar."

"Kes sesini," diye onu susturdu Harry. Hayatta en son ihtiyacı olan şey,Lockhart’ın,"HarryPotterHayranlarıKulübü"laflarınıduymasıydı.

Bütün sınıf oturunca, Lockhart yüksek sesle boğazını temizledi ve odayasessizlik çöktü. Öne doğru uzandı, Neville Longbottom'ın İfritlerle Gezilerkitabınıaldı,kapağındakikendigözkırpanportresinigösterecekşekildetuttu.

"Ben”dedi,resminiişaretedipkendisidegözkırparak,"GilderloyLockhart'ın,MerlinNişanı,ÜçüncüSınıf,KaranlıkSanatlarSavunmaBirliği'ninOnurÜyesivebeşkereüstüsteCadıGündemi'ninEnBüyüleyiciTebessümÖdülüsahibi-ama bundan söz etmem ben. Ölüm Perisi Bandon'dan ona tebessüm ederekkurtulmadım!"

Gülmelerinibekledi,birkaçkişiisteksizcegülümsedi.

"Görüyorumkihepinizkitaplarımı tamtakımalmışsınız-aferin.Bugünküçükbir testle başlarız diyedüşündüm.Merak edecekbir şeyyok - onları nekadarokuduğunuzu,nekadarınıhazmettiğinizigörmekiçin..."

Test kâğıtlarını dağıttıktan sonra yeniden sınıfın ön tarafına döndü ve, "Otuzdakikanızvar,"dedi."Başlayın-şimdi"

Harrykâğıdınabakıpsorularıokudu:

1.GilderoyLockhart'ınensevdiğirenknedir?

2.GilderoyLockhart'ıngizliemelinedir?

3.SizceGilderoyLockhart'ınbugünekadarkienbüyükbaşarısınedir?

Böyledevamedipgidiyordu işte,üçsayfadanda fazlasürüyordu.Ensonsoruşuydu:

54.GilderoyLockhart'ındoğumgününezamanveonaverilecekidealarmağanneolabilir?

Yarım saat sonra Lockhart kâğıtları topladı ve sınıfın önünde onlara bir gözgezdirdi.

"Çok-hemenhemenhiçbirinizbenimensevdiğimrenginleylakrengiolduğunuhatırlamamış. Yetiyle Geçen Yıl'da öyle söylüyorum. Bazılarınızın daKurtadamlarlaYollarda'yıdahadikkatleokumasıgerekiyor -on ikincibölümdeideal doğum günü armağanımın bütün sihir insanları ile sihirden uzak olanlararasında uyum sağlanması olacağını söylüyorum- ama Ogden'ın Eski AteşViskisi'ndenbüyükbirşişeyedehayırdememdoğrusu!"

Onlarayenidençapkıncagözkırptı.Ron,Lockhart'ayüzündebirinanamamazlıkifadesiylebakmayabaşlamıştı.ÖndeoturanSeamusFinniganveDeanThomas,sessizkahkahalarlasarsılıyorlardı.ÖteyandanHermione,Lockhart'ıkendindengeçmişgibidinliyordu,adısöyleninceirkildi.

"... amaMissHermioneGrangergizli emelimindünyayıkötülüktenkurtarmakve kendi saç bakımı iksirleri setimi pazarlamak olduğunu biliyor - iyi kız!Aslında -" onun sınav kâğıtlarına bakarak, "Tamnot!MissHermioneGrangernerede?"

Hermionetitreyenelinikaldırdı,

"Mükemmel!" diye ağzı kulaklarında tebessüm etti Lockhart. "Adetamükemmel!Gryffindoriçinonpuan!Veşimdi,işimizedönelim..."

Masasınınarkasınaeğildivebüyük,kapaklıbirkafesialaraküstünekoydu.

"Şimdi-siziuyarıyorum!Sizbüyücütakımınımalumenberbatyaratıklarakarşıuyarmakbenimgörevim.Kendinizibuodadaenpiskorkularınızlakarşıkarşıyabulabilirsiniz.Bilinkibenburadayken sizehiçbir zarargelmez.Sizden sadecesakinkalmanızıistiyorum."

Harry her şeye rağmen kafese daha iyi bakmak için kitap yığınının yanındaneğildi. Lockhart elini kapağın üstüne koydu. Dean ve Seamus artık gülmeyikesmişti.Nevilleiseönsıradakiyerindesinmiş,oturuyordu.

Lockhart, alçak sesle, "Sizden çığlık atmamanızı istemeliyim," dedi. "Onlarıtahrikedebilir."

Vebütünsınıfnefesinitutarken,Lockharttekhamledekapağıaçtı.

"Evet,"dedidramatikbiçimde."TazeyakalanmışCormuallCinperileri."

SeamusFinnigankendinitutamadı.Lockhart’ınbiledehşetçığlığısayamayacağıbirkahkahapatlattı.

"Evet?"diyegülümsediLockhartona.

"Eh,yani-pekde...tehlikelisayılmazlar,değilmi?"diyekıkırdadıSeamus.

Lockhart parmağını sinir bozucubir şekilde sallayarak, "Okadar emin olma!"dedi."Küçükkeratalarşeytangibinumaracıolabilir!"

Cinperiler elektrik mavişiydi, boyları da yirmi santim kadardı. Sivri yüzlerivardı, sesleri ise öyle tizdi ki, insan bir sürü yarasanın tartışmasını dinler gibioluyordu. Kapak kalkar kalkmaz anlaşılmaz bir şeyler konuşarak kendilerinioradanorayaatmayabaşladılar.Parmaklıklarızıngırdatıp,enyakınlarındakilerebakarakyüzleriniacayipşekilleresoktular.

"Peki öyleyse," dedi Lockhart, yüksek sesle. "Bakalım onlarla nasıl başaçıkacaksınız!"Sonradakafesiaçtı.

Pandomimdenfarksızdı.Cinperilerroketgibiheryönefırladıgitti.İkisiNeville'ikulaklarından yakalayıp havaya kaldırdı. Birkaçı dosdoğru pencereden dışarıfırlayıp arka sırayı kırık cam parçalarına buladı. Geri kalanı da, saldıran birgergedandandahaetkinbiçimdesınıfıdağıtmayakoyuldu.Mürekkepşişelerinialıp sınıfın her yanına püskürttüler, kitaplarla kâğıtları parçaladılar, duvardaki

resimleriyırttılar,çöptenekesinitersyüzçevirdiler,çantalarlakitaplarıyakalayıpkırık camdan dışarı attılar. Birkaç dakika sonra öğrencilerin yansı sıralarınınaltınasaklanmıştı,Nevilledetavandakikolluavizedensarkıyordu.

"Hadibakalım,toplayınonları, toplayın,sadeceCinperibunlar..."diyebağırdıLockhart.

Kollarınısıvadı,asasınıçıkardıveböğürdü:"Peski-piksiPester-nomi!"

Hiç mi hiç faydası olmadı. Cinperilerden biri Lockhart'ın asasını alıp onu dacamdandışarıattı.Lockhartyutkunduvekendimasasınınaltınagirdi.BirsaniyesonradakolluşamdanbelverincedüşenNeville'inaltındaezilmektengüçbelakurtuldu.Zilçaldı,herkesdeligibiçıkışakoştu.BunuizleyengörecesakinlikteLockhartdoğruldu,hemenhemenkapıyavarmışolanHarry,RonveHermione'yigördüve,"Eh,onlarıyenidenkafesekoymanızısizüçünüzdenisteyeyim,"dedi.Yanlarındangeçti,kapıyıarkasındançekiverdi.

Geri kalan Cinperiler'den biri kulağından ısırıp canını acıtınca, Ron, "Olupbitenlereinanabiliyormusunuz?"diyegürledi.

Hermione, "Bizebirinci eldendeneyimkazandırmak istiyor,"dedi.Biryandanda akıllıca bir Dondurma Büyüsü ile aynı anda iki Cinperi'yi hareketsiz halegetiripkafeslerinetıkmıştı.

"Birincieldenmi?"dediHarry,onadiliniçıkaranveulaşamayacağıbiryeredansederekkaçanbirCinperi'yitutmayaçalışırken."Hermione,neyaptığıkonusundazerrecefikriyoktu."

"Saçma," dedi Hermione. "Kitaplarını okudunuz - yaptığı bütün o şaşırtıcışeylerebaksanıza..."

"Yaptığınısöylediği,"diyemırıldandıRon.

YEDİNCİBÖLÜM:BULANIKLARVEMIRILTILAR

Harryondansonrakibirkaçgününpekçokdakikasını,GilderoyLockhart'ınbirkoridordangeldiğinigörüncesıvışarakgeçirdi.ColinCreevey'denkaçmakdahazordu, çünkü Harry'nin ders programını ezberlemişe benziyordu. Anlaşılanhayattahiçbir şeyColin'egündealtı yedikere, "Tamammı,Harry?"deyipde,"Selam, Colin," cevabını almak kadar heyecan vermiyordu. Harry bu cevabıverdiğindesesinekadaröfkeliçıkarsaçıksın...

Hedwig,ofelaketarabakazasıyüzündenHarry'yehâlâkızgındı,Ron'unasasıdahâlâ doğru dürüst çalışmıyordu. Hatta cuma sabahı Muska dersinde Ron'unelindenfırlamışveminicikyaşlıProfesörFlitwick'itamikigözününortasındanvurmuştu. Vurduğu yerde de büyük, nabız gibi atan yeşil bir çıban meydanagetirmişti. Yani şöyle ya da böyle, Harry hafta sonuna ulaşmış olmaktanmemnundu. O, Ron ve Hermione cumartesi sabahı Hagrid'i ziyaret etmeyitasarlıyorlardı.AmaHarry,uyanmakistediğisaattenbirkaçsaatönce,GryffindorQuidditchTakımı'nınkaptanıOliverWoodtarafındansarsılarakuyandırıldı.

Harry,uykusersemi,"N'oluyoyav?"dedi.

"Quidditchantrenmanı.Yürühadi!"

Harrygözlerinikısarakpencereyebaktı.Pembevealtınrengigökyüzündeincebirsisasılıkalmıştı.Artıkuyandığıiçin,kuşlarınşamatasısırasındanasılolupdauyuduğunuanlayamıyordu.

"Oliver,"dediHarry,çatlakbirsesle,"günhenüzdoğuyor."

"Aynenöyle."Wooduzunboylu, sağlamyapılıbiraltıncı sınıföğrencisiydi.Oanda da gözleri çılgın bir coşkuyla yanıyordu.Canı gönülden, yeni antrenmanprogramımızın parçası," dedi. "Hadi, süpürgeni yakala da gidelim. Öbürtakımlarınhiçbiriantrenmanabaşlamadı,buyılailkbaşlayanbizola..."

Harry esneyerek ve hafiften, bir gayret, yataktan kalktı, Quidditch cüppesinibulmayaçalıştı.

"Afferinsana,"dediWood."Onbeşdakikasonrasahadabuluşuruz."

Vişne çürüğü rengi takım cüppesini bulup üşümemek için de pelerinini sırtınaalınca, Harry, Ron'a bir not yazıp nereye gittiğini açıkladı. Sonra da Nimbus2000'iomzunda,dönedöne inenmerdivendenaşağı,OrtakSalon'a indi.Portredeliğine tam gelmişti ki, arkasında bir tıkırtı duyuldu ve Colin Creevey telaşiçinde merdivenlerden indi. Fotoğraf makinesi boynunda çılgın gibisallanıyordu,elindesımsıkıbirşeytutuyordu.

"Merdivendebirininseninadınısöylediğiniduydum,Harry!Bakburdanevar!Banyoettirdim,sanagöstermekistedim..."

Harry,Colin'inburnununucundasalladığıfotoğrafaşaşkınşaşkınbaktı.

Hareketeden,siyahbeyazbirLockhart,Harry'ninkendikoluolduğunuanladığıbir kolu çekiştirip duruyordu. Fotoğraf benliğinin iyi mücadele ettiğini vegörüntüyegirmekistemediğinimemnuniyetlefarketti.HarrybakarkenLockhartpesettivesoluksoluğakendinikoyveripresminbeyazkenarınadayandı.Colinhevesle,"İmzalayacakmısın?"dedi.

Harrykararlışekilde,"Hayır,"diyecevapverdi.Biryandandaodasahidenboşmu diye kontrol ediyordu. "Kusura bakma, Colin, acelem var - Quidditchantrenmanı."

Portre deliğine tırmanıp çıktı. "Vay canına! Beni de bekle! Daha önce hiçQuidditchmaçıizlemedim!"

Colindeonunarkasındandeliktengeçti.Harryhemen,"Gerçektensıkıcıolur,"diyeatıldıama,Colinonudinlemedibile.Yüzüheyecandanparlıyordu.

Yanı sıra koşturarak, "Sen yüz yıldır bir bina takımında oynayan en gençoyuncusun, değil mi, Harry? Değil mi? Harika olmalısın. Ben hiç uçmadım.Kolaymı?Kendisüpürgenmi?Eniyicinstenmi?"

Harrybundannasılkurtulacağınıbilemiyordu.

Collin soluk soluğa, "Quidditch'i tam olarak anlamıyorum," dedi. "Dört topolduğu doğru mu? İki tanesi uçup insanları süpürgelerinden düşürmeye miçalışıyor?"

Harry, canı sıkkın, "Evet," dedi. Kadere rıza göstermiş, Quidditch'in zorkurallarınıanlatmayarazıolmuştu."OnlaraBludgerdenir.İkitakımdadaikişer

vurucu vardır, Bludger'ları takımlarından uzak tutmak için sopalar taşırlar.GryffindorVurucularıFredveGeorgeWeasley."

"Peki, öbür toplar neye yarar?" Colin, ağzı açık, Harry'ye baktığı içinmerdivendebirkaçbasamaktekerlendi.

"Ee, Quaffle, yani büyük kırmızı top, sayı yapan toptur. Her takımdaki üçKovalayıcı Quaffle'ı birbirine atarak, sahanın ucundaki çemberlere sokmayaçalışırlar -Sahanınucunda,uzundireklerinucuna takılıçemberlere.""Peki,yadördüncütop-"

"İşte o Altın Snitch. Çok küçüktür, çok hızlıdır, yakalaması da zordur. Amaarayıcının işi de budur zaten, çünkü Snitch yakalanmadan Quidditch maçıbitmez.Ve hangi takımınArayıcısı Snitch'i tutarsa, takımına fazladan yüz ellipuankazandırır."

Colinsaygıyla,'VeGryffindorArayıcısısensin,öylemi?"diyesordu.

"Evet," dedi Harry, şatodan çıkıp çiğlere bulanmış çimenliği geçmeyebaşlarlarken."BirdeTutucuvardır.Çemberlerisavunur.Hepsibukadarişte."

Ama Colin kaygan çimenleri geçip Quidditch sahasına varana kadar Harry'yisoru yağmuruna tutmaktan vazgeçmedi. Harry onu ancak soyunma odalarınagelincebaşındanatabildi.Colindüdükgibibirseslearkasındanbağırdı:"Gidipiyibiryerbulayım,Harry!"Sonradakoşaraktribünleregitti.

Gryffindor takımının geri kalanı soyunma odasına gelmişti bile. GerçektenuyanmışgörünentekkişideWood'du.FredveGeorgeWeasley,şişkingözlervekarmakarışık saçlarla, arkasındaki duvara dayanıp içi geçiveriyormuş gibigörünendördüncüsınıföğrencisiAliciaSpinnet'ınyanındaoturuyorlardı.AliciagibikovalayıcıolanKatieBellveAngelina Johnsondaonlarınkarşısındayanyana,esneyipduruyorlardı.

"Şükür geldin, Harry, nerde kaldın?" dedi Wood aceleyle. "Şimdi, sahayaçıkmadanöncesizinleçabucakkonuşmakistiyorum,çünkübütünyazıyenibirantrenman programı hazırlayarak geçirdim. Sanırım bu program her şeyideğiştirecek."

Wood'un elinde Quidditch sahasının kocaman bir şeması vardı. Üzerine farklırenktemürekkeplerlebirçokçizgi,okveçarpıçizilmişti.Asasınıçıkardı,tahtaya

vurdu,oklar şemaüzerinde tırtılgibikıvranmayabaşladı.Woodyeni taktiklerihakkında konuşmaya başlarken, Fred Weasley’nin başı dosdoğru AliciaSpinner'ınomzunadüştüveFredhorlamayabaşladı.

İlk tahtanın açıklanması yaklaşık yirmi dakika aldı. Ama onun altında da birtahtavardı,onunaltındadabirüçüncüsü.WoodhiçdurmadanmonotonbirseslekonuşurkenHarryiyicesersemlemişti.

En sonunda Wood, "İşte böyle," dedi ve Harry tam şu anda şatoda olsakahvaltıda neler yiyor olacağı şeklindeki özlem dolu bir hayalden çekip aldıkendini."Anlaşıldımı?Sorusuolan?"

ZıplayarakuyananGeorge, "Benimbir sorumvar,Oliver,"dedi. "Bunları bizedünhepimizuyanıkkenanlatamazmıydın?"

BusözlerWood'unhiçhoşunagitmedi.Gözlerindenşimşeklerçakarakhepsinebaktı. "Size söylüyorum, beni iyice dinleyin. Quidditch Kupası'nı geçen yılkazanmalıydık. En iyi takım biziz. Ama ne yazık ki, tamamen kontrolümüzdışındaki olaylar yüzünden..." Harry oturduğu yerde suçlu suçlu kıpırdandı.Geçenyılsonmaçınyapıldığıgündebaygınhaldehastanekanadındayatıyordu.BöyleceGryffindorbiroyuncudanyoksunkalmışveüçyüzyıllıktarihlerininenberbatyenilgisineuğramışlardı.

Woodyenidenkendinikontrol edebilirhalegelenekadarbekledi.Besbelli sonyenilgilerihâlâonaıstırapveriyordu.

"Bu yüzden de bu yıl her zamankinden daha sıkı çalışıyoruz... Hadi bakalım,şimdi gidip yeni kuramlarımızı uygulamaya koyalım!" diye haykırdı.Süpürgesini kavrayıp önleri sıra soyunma odasından çıktı. Takımı, bacaklarıkaskatı,esneyeesneyeonuizledi.

Soyunmaodasındaokadaruzunsürekalmışlardıki,güneşbayağıyükselmişti.Ama sisten geriye kalanlar gene de stadyumdaki çimenlerin üzerinde asılıydı.Harrysahayayürürken,tribündeoturanRonileHermione'yigördü.

Ron,inanamayarak,"Antrenmandahabitmedimi?"diyesordu.

Harry, Ron ile Hermione'nin Büyük Salon'dan getirdikleri kızarmış ekmek vemarmelatahasetlebakarak,"Dahabaşlamadıkki,"diyecevapverdi."Woodbizeyenitaktikleröğretiyor."

Süpürgesine binip ayaklarını hızla yere vurdu, havalandı. Serin sabah havasıyüzünükamçıladıveonuWood'unuzunkonuşmasındançokdahaetkinbiçimdeuyandırdı. Yeniden Quidditch sahasında olmak harika bir duyguydu. Fred veGeorge'layarışarakstadyumusonhızlafırdöndü.

Köşedenhızlasavrulurlarken,Fred,"Ogaripkliksesidene?"diyesordu.

Harry tribüne baktı. Colin en yukarıdaki yerlerden birine oturmuş, fotoğrafmakinesini kaldırmış, art arda fotoğraf çekiyordu. Makinenin sesi ıssızstadyumdagaripşekildebirkaçkatıbüyüyordu.

Tizbirsesle,"Burayabak,Harry!Burayabak!"diyeferyatetti.

"Odakim?"dediFred.

Harry, "Hiçbir fikrim yok," diye yalan söyledi. Ve hızını birden artırarakColin'denmümkünolduğukadaruzağagitti.

Wood onlara doğru havada sıyrılıp gelirken, "Neler oluyor?" dedi. "O birincisınıföğrencisiniyefotoğrafçekiyor?Hiçhoşumagitmedibu.

YeniantrenmanprogramımızhakkındabilgialmakisteyenbirSlytherincasusuolabilir."

Harryhemenatıldı:"O,Gryffindor'dan."

Georgeda,"AyrıcaSlytherin'lerincasusaihtiyacıyok,Oliver,"dedi.

Wood,huysuzhuysuz,"Niyeböylesöylüyorsunki?"diyesordu.

Georgeparmağıylaişaretetti:çünkübizzatkendileriburdalardaondan."

Yeşilcüppeliinsanlarsahayadoğruyürüyorlardı,ellerindesüpürgelervardı.

Wood öfkesinden tıslarcasına, "İnanmıyorum!" dedi. "Ben sahayı bugün içinayırtmıştım!Şimdiicabınabakarız!"

Ok gibi aşağı doğruldu, öfkelendiği için gereğinden daha sert indi, birazcıksendeledi.Harry,FredveGeorgeardındangittiler.

Wood,Slytherinkaptanına,"Flint!”diyegürledi."Bubizimantrenmansaatimiz!

Özelolarakgeldik!Şimdidefolupgidebilirsiniz!"

MarcusFlint,Wood'dandairiyarıydı.Yüzündeifritimsibirkurnazlıkifadesiylecevapverdi:"Hepimizeyetecekkadaryervar,Wood."

Angelina,AliciaveKatiedegelmişlerdiYüzleriGryffindor'laradönük,hepsininsuratında alaycı bir sırıtmayla omuz omuza duran Slytherin takımında ise kızyoktu.

Wood, duyduğukızgınlık yüzünden ağzından tükürükler saçarak, "Ama sahayıbenayırttım!'dedi."Ayırttımdiyorumsana!"

"Ah,"dediFlint,"amabenimelimdedeProfesörSnape'inözelolarakimzaladığıbir not var. Ben, Profesör S. Snape, yeni Arayıcıları'nı çalıştırma gereksiniminedeniyle bugün Slytherin takımını Quidditch sahasında çalışma izniveriyorum."

AklıdağılanWood,"YeniArayıcınızmıvar?"diyesordu."Nerde?"

Ve önlerindeki altı iriyarı kişinin arkasında bir yedinci göründü. Solgun, sivriyüzünü baştan başa kaplayan övüngen gülümseyişle, daha küçük bir oğlan:DracoMalfoy.

Fred, hoşnutsuzlukla Malfoy'u süzerek, "Sen Lucius Malfoy'un oğlu değilmisin?"dedi.

Flint, "Draco'nun babasından söz etmen ne garip," dedi. Bu arada, Slytherintakımı elemanlarının yüzündeki sırıtış daha da genişlemişti. "Dur, sana onunSlytherintakımınaverdiğicömertarmağanıgöstereyim."

Yedisi birden süpürgelerinin sopalarını uzattılar. Erken sabah güneşindeGryffindor oyuncularının burunları dibinde yedi tane pırıl pırıl cilalanmış,yepyenisapveyeditakımincealtınyazıbelirdi:"Nimbus2001"

Flintkayıtsızcakendisüpürgesopasınınucundanbirtozzerresinisüpürerek,"Ensonmodel,"diyeekledi."Geçenayçıktı.SanırımNimbus2000dizisindençokdaha iyi. Eski Tertemizler'e gelince," Tertemiz Beş süpürgelerine sıkı fıkıyasarılmışFredveGeorge'apispisgüldü,"onlarlayerlerisüpürür."

Gryffindor takımından hiç kimse o anda söylenecek bir şey bulamadı.Malfoy

öylebirtebessümediyorduki,soğukgözleribirerçizgihalinialmıştı.

"Baksen,"dediFlint,"sahaihlali."

RonveHermionenelerolduğunuanlamakiçinçimenliğigeçiyorlardı.

Ron,"Neleroluyor?"diyesorduHarry'ye."Nedenoynamıyorsunuz?Yaoburdaneyapıyor?”

Malfoy'abakarak,SlytherinQuidditchcüppesinebiranlamvermeyeçalışıyordu.

Malfoy, kendinden memnun bir edayla, "Ben yeni Slytherin Arayıcısı'yım,Weasley," dedi. "Herkes de babamın takımımıza aldığı süpürgelere hayranhayranbakmaklameşguldü."

Ronönündekiyedimüthişsüpürgeyeağzıaçıkbakakaldı.

Malfoy sakin sakin, "Güzel, değil mi?" dedi. "Ama belki artık Gryffindortakımının da biraz altın bulup yeni süpürge alması gerekebilir. O TertemizBeşler'ipiyangoyakoyabilirsiniz.Müzelerinilgisiniçekerbelki."

Slytherintakımıulurgibigüldü.

Hermione, sert sert, "Hiç değilse," dedi, "Gryffindor takımındakilerin hiçbiritakımagirmekiçinrüşvetvermekzorundakalmadı.Onlar,sadeceyetenekleriyletakımaseçildi."

Malfoy'unyüzündekikendindenmemnunifadebirandasilindi.

Tükürürcesine,"Kimseseninfikrinisormadı,senipisküçükBulanık,"dedi.

Harry hemen Malfoy'un çok kötü bir şey söylediğini anladı, çünkü bu lafağzındançıkarçıkmazbirkıyamettirkoptu.Flint,Fred'leGeorge'unonunüstüneatlamamalarıiçinMalfoy'asiperolmakzorundakaldı.Alicia,"Necüretle!"diyehaykırdı.Ron,elinicüppesinin içinesokupasasınıçıkardıve,"Bununhesabınıvereceksin,Malfoy!"diyebağırarakFlint'inkolununaltındanasasınıbüyükbiröfkeyleMalfoy'unyüzünedoğruuzattı.

Stadyumdabüyükbirpatlamasesiduyuldu,Ron'unasasınınterstarafındanyeşilbirışıkfışkırdı,midesinevurduveonusırtüstüçimenlereyuvarladı.

Hermionetizbirsesle,"Ron!Ron!İyisinya?"diyebağırdı.

Ronkonuşmakiçinağzınıaçtı,amaağzındantekkelimeçıkmadı.Onunyerinegürültüylegeğirdi,kucağınabirkaçsümüklüböcekdüştü.

Slytherin takımına gülmekten felç gelmişti sanki. Flint iki büklüm olmuş,düşmemek için yeni süpürgesine dayanıyordu. Malfoy dört ayak üstü yerekapanmıştı, yumruğuyla toprağı dövüyordu. Gryffindor takımı ise, geğirdikçekocaman, pırıl pırıl sümüklüböcekler çıkaran Ron'un çevresine toplanmıştı.Kimseonadokunmakistemiyordu.

Harry, Hermione'ye, "En iyisi onu Hagrid'e götürelim, en yakın orası," dedi.Hermione cesurca başını salladı ve ikisi Ron'u kollarından tutup ayağakaldırdılar.

"Neoldu,Harry?Neoldu?Hastamı?Amasenonuiyileştirebilirsin,değilmi?"Colinyerindenkalkıpkoşmuştu,şimdide,sahadanayrılırlarkenyanlarısıradansedercesine yürüyordu. Ron derin derin içini çekti, önünden aşağı daha fazlasümüklüböcekyuvarlandı.

Büyülenmiş gibi bakan Colin, "Vaay!" dedi ve fotoğraf makinesini kaldırdı."Onukıpırdatmadantutabilirmisin,Harry?"

Harry kızgınlıkla, "Çekil yolumdan, Colin!" dedi. Hermione'yle ikisi Ron'adestek olarak onu stadyumdan çıkardılar, Orman'ın kıyısına doğru okularazisindengeçtiler.

Bekçinin kulübesi görününce, "Geldik sayılır, Ron," dedi Hermione. "Birdakikadahiçbirşeyinkalmaz...neredeyseordayız..."

Hagrid'in evine varmalarına altı yedi metre kalmıştı ki, ön kapı açıldı. AmadışarıçıkanHagriddeğildi.BugünenuçuğundanleylakrengicüppegiymişolanGilderoyLockhart'tı.

"Çabuk, şuraya saklanın," diye fısıldadı Harry, Ron'u yakınlardaki bir çalınınardınaçekerek.Birazgönülsüzolsada,Hermionedeonlarıizledi.

Lockhart, Hagrid'e yüksek sesle, "Ne yaptığını bilirsen, çok basit!" diyordu."Yardım gerekirse, nerede olduğumu biliyorsun! Sana kitabımdan bir tanevereceğim-şimdiyekadaralmamışolmanaşaşırdım.Bugecebirtaneimzalar,

yollarım.Hadibakalım,hoşçakal!"Veuzunadımlarıylaşatoyadoğruyürüdü.

Harry,ogözdenkaybolanakadarbekledi,sonraRon'uçalılığınarkasındançekipHagrid'inönkapısınagötürdü.Telaşlakapıyıçaldılar.

Hagrid hemen geldi, pek suratsızdı. Ama kimlerin geldiğini görünce yüzüaydınlandı.

"Ne zaman geleceksiniz diye merak ediyordum - gelin, gelin içeri. Ben deProfesörLockhartgeridöndüsandım."

HarryveHermione,Ron'ueşikteniçeri,tekodalıkulübeyegeçirdiler.Birköşedekocaman bir yatak vardı, ötekinde bir ateş neşeli neşeli çatırdıyordu. Harry,Ron'u bir iskemleye oturturken durumu çabucak açıkladı, ama Hagrid hiç dekaygılanmışgörünmedi.

Güler yüzle, "Gireceğine çıksın daha iyi," dedi, onun önüne büyük bakır birleğençekti."Hepsiniçıkarbakalım,Ron."

Hermione, leğeninüzerineeğilenRon'aendişeylebakarak,"Sanırımdurmasınıbeklemekten başka çare yok," dedi. "Bu lanetin tutması en iyi koşullarda bilezordur,amakırıkbirasaylaolunca..."

Hagrid hamarat hamarat dolaşıp onlara çay yapıyordu. Zağan Fang, Harry'yisalyalaraboğmaklameşguldü.

Harry, Fang'in kulaklarını kaşıyarak, "Lockhart senden ne istiyordu, Hagrid?"diyesordu.

"Bana kuyudan varek çıkarma nasihati veriyordu," diye homurdandı Hagrid.İyice fırçalanmış masasının üstündeki yarısı yolunmuş horozu kaldırdı,çaydanlığı koydu. "Sanki bilmezmişim gibi. Kovaladığı bir Ölüm Perisi'nianlatıpduruyor.Tekkelimesidoğruysa,çaydanlığımıyerim."

Hagrid'inbirHogwartshocasınıeleştirmesiondanöylebeklenmezbirşeydiki,Harry şaşkınlıkla bakakaldı. Ancak Hermione, her zamankinden daha tiz birsesle,"Bencebirazhaksızlıkediyorsun,"dedi."ProfesörDumbledoreonunbuişiçineniyiadamolduğunudüşündübesbelli..."

"En iyi değil, tek adam," diye cevap verdi Hagrid. Onlara bir tabak melas

şekerlemesi ikrametti.Ron ise leğeninedoğruöğürüpduruyordu."Tekderkenciddiyim. Karanlık Sanatlar dersi için birini bulmak gitgide zorlaşıyor.Anlıyorsunuzya, insanlarbu işegirmeyepekheveslideğil.Uğursuzolduğunudüşünmeye başladılar. Bir süredir pek fazla dayanan çıkmadı. Söyleyinbakalım," dedi Hagrid, başıyla Ron'u işaret ederek, "Kimi lanetlemeyeçalışıyordu?"

"Malfoy,Hermione'yebirşeydedi.Çokkötübirşeyolmalı,çünküherkesinaklıbaşındangitti."

Ron,solgunveteriçinde,masanınüstündengöründü.Boğukbirsesle,"Kötüydüama,"dedi."Malfoyona'Bulanıkdedi,Hagrid-"

Yenibirsümüklüböcekdalgasıgörününceyenidenbaşınıeğipkayboldu.Hagridfenahaldekızmışgörünüyordu.

Hermione'yedönüphırlarcasına,"Diyemez!"dedi.

"Dedi işte. Ama ben de ne anlama geldiğini bilmiyorum. Çok kaba bir şeyolduğunubiliyorum,tabii..."

Ron, yeniden kafasını kaldırıp, "Yapabileceği en büyük hakaretti," diye uludu."Bulanık,doğuştanMuggleolan-yanisihirleilgisiolmayanannebabadanbiriiçin kullanılan bir isim, sahiden pis bir şey. Bazı büyücüler -Malfoy'un ailesigibi- insanların safkan dediği şey oldukları için herkesten iyi olduklarınısanıyorlar."Küçükbir geğirti çıkardı, bir tanecik sümüklüböcekönüne tuttuğueline düştü.Onu leğene atıp devam etti: "Yani, geri kalanlarımız bunun hiçbirşey ifade etmediğini biliyor. Neville Longbottom'a baksanıza, safkan ama birkazanıyerineoturtmaktanaciz."

Hagridgururla, "ÜstelikdekimseHermione'mizinyapamayacağıbirbüyü icatetmedidaha,"dedi.Hermioneparlakmorumsukırmızırengebüründü.

Ron,titreyeneliyleteriçindekialnınısildi."Birinebunusöylemek,iğrenç.Kirlikan, anlıyorsunuzya.Sıradankan.Çılgınlıkbu.Zatenbugünlerdebüyücülerinçoğuyarımkan.Muggle'larlaevlenmeseksoyumuzkururdu."

Genegeğirdivegözdenkayboldu.

Hagrid,leğeneçarpansümüklüböceklerintakırtısınıbastıranbirsesle,"Eh,onu

lanetlemeyeçalıştığıniçinsanakabahatbulmuyorum,Ron,"dedi."Amabelkideasanıntersteptiğiisabetolmuştur.BenceoğlunulanetlemişolsanLuciusMalfoydosdoğruokulagelirdi.Hiçdeğilsebaşınbelayagirmemiş."

Harry, ağzından sümüklüböcekler boşalmasından daha büyük belanın neolacağını soracaktı, ama soramadı. Hagrid'in melas şekerlemesi çenelerinibirbirineyapıştırmıştı.

Hagrid, birden aklına bir şey gelmiş gibi, "Harry," dedi, "sana da sorulacakhesabımvar.Duydumki,imzalıfotoğraflardağıtıyormuşsun.Niyebendeyok?"

AklıbaşındangidenHarry,dişlerinizorlayarakaçtı.

Hiddetle, "İmzalı fotoğraf falandağıtmıyorumben,"dedi. "EğerLockharthâlâbunusöylüyorsa-"

Derken,Hagrid'ingüldüğünügördü.

HagridgüleryüzleHarry'ninsırtınavuruponuyüzüstümasayaçakarak,"Şakaediyordum," dedi. "Aslında yapmadığını biliyorum. Lockhart'a buna ihtiyacınolmadığınısöyledim.Hiççabaharcamadanondanmeşhurolduğunusöyledim."

Harry doğrulup çenesini ovuşturarak, "Bahse girerim bundan hiçhoşlanmamıştır,"dedi.

Hagrid'in gözleri parladı. "Hoşlandığını sanmam. Sonra da ona kitaplarındanhiçbirini okumadığımı söyledim, gitmeye karar verdi. Melas şekerlemesi istermisin,Ron?"diyesordu,yenidenortayaçıkanRon'a.

"Yok,sağol,"dediRon,halsizhalsiz."Riskegirmesemiyiolur."

Harry ile Hermione çaylarını bitirince de Hagrid, "Gelin," dedi, "bakın neyetiştiriyorumben."

Hagrid'in evinin arkasındaki küçük sebze tarhında bir düzine balkabağı vardı.Harry'nin o güne kadar gördüğü en büyük balkabakları. Her biri, iri bir kayaboyundaydı.

Hagrid,hayatındanmemnunbiredayla,"Durumlarıiyi,değilmi?"dedi."CadılarBayramıŞöleniiçin...ovaktekadaryeterincebüyümüşolurlar."

Harry,"Neylebüyüttünonları?"diyesordu.

Hagrid,yalnızolupolmadıklarınıkontroletmek içinomzununüstündengeriyebaktı.

"Eh,onlara-anlarsın-birazcıkyardımettim."

Harry, Hagrid'in çiçekli pembe şemsiyesinin kulübenin arka duvarına dayalıolduğunu gördü. Daha önce de bu şemsiyeyi göründüğünden farklı bir şeysanmasına yol açacak şeyler olmuştu. Aslında, Hagrid'in eski okul asasınınbunun içinde saklı olduğuyolunda güçlü bir kuşkusu vardı.Hagrid'in sihirdenyararlanmaması gerekiyordu. Üçüncü sınıftayken Hogwarts'tan atılmıştı, amaHarryniyeolduğunuöğrenememiştibirtürlü-bukonuaçılıraçılmazHagrid'inyüksek sesle boğazını temizleyeceği tutar ve konu kapatılana kadar esrarengizbirşekildesağırkalırdı.

"Bir Büyütme Büyüsü, sanırım," dedi Hermione. Hem onaylamaz, hem deeğlenirgibibirhalivardı."Eh,doğrusuiyiişyapmışsın."

Hagrid, Ron'a doğru başını sallayarak, "Küçük kız kardeşin de böylesöylüyordu,"dedi."Dahadüngördümonu."Hagrid,sakalınıoynatarakyanyanHarry'yebaktı."Okularazisinidolaşıyormuş,öylededi,amabanakalırsaevimdebirine rastlamayı umuyordu." Harry'ye göz kırptı. "Bana sorarsan o da hayırdemezdi,yaniimzalıbir..."

"Kes sesini," dedi Harry. Ron bir kahkaha patlattı, yer sümüklüböcek içindekaldı.

Hagrid, "Dikkat et!" diye bağırarak, Ron'u kıymetli balkabaklarının uzağınaçekti.

Yemekvakti neredeysegelmişti,Harry ise şafaktanberi sadecebirazcıkmelasşekerlemesiatmıştıağzına.Yemekyemekiçinokulagitmekistiyordu.Hagrid'levedalaşıp yukarı, şatoya doğru yürüdüler. Ron arada bir hıçkırıyordu, amasadeceikipekküçüksümüklüböcekçıkarttı.

SerinGirişSalonu'nahenüzadımatmışlardıki,birsesduyuldu:"İşteoradasınız,Potter,Weasley."ProfesörMcGonagallhaşinbiredaylaonlaradoğruyürüyordu."İkinizdecezalarınızıbuakşamçekeceksiniz."

Ron endişe içinde geğirmesini engelleyerek, "Ne yapacağız, Profesör?" diyesordu.

"Sen,Mr. Filch'le birlikte ödül odasındaki gümüşleri parlatacaksın. Sihir falanistemem,Weasley-alnınınteriyle."

Ronyutkundu.OkulunhademesiArgusFilch'tenbütünöğrencilernefretederdi.

"Ve sen, Potter, Profesör Lockhart'ın, hayranlarının mektuplarına cevapvermesineyardımcıolacaksın."

Harry umutsuzluk içinde, "Ah hayır!" dedi. "Ben de gidip ödül odasındaçalışamazmıyım?"

Profesör McGonagall kaşlarını kaldırarak, "Elbette hayır," dedi. "ProfesörLockhartözellikleseniistedi.Tamsaatsekizde,ikinizedesöylüyorum."

Harry ve Ron, derin üzüntüler içinde yorgun argın Büyük Salon'a yürüdüler.Hermione, yüzünde bir eh-siz-de-okulun-kurallarına-karşı-geldiniz-amabakışıyla arkalarından geliyordu. Harry etli böreğinden sandığı kadarhoşlanmadı.Oda,Ronda,esaszorcezanınkendisininkiolduğunudüşünüyordu.

Ron,dertlidertli,"Filchbenibütüngeceoradatutacak,"dedi."Sihiryokha!Oodadayüzkupaolmalı.BenMuggleusulütemizliktenanlamamki."

Harry, acı acı, "İstediğin an değişirim," diye cevap verdi. "Ben Dursley'lerinyanında sık sık antrenman yaptım. Lockhart hayranlarınınmektuplarına cevapvermekha...oadambirkâbus..."

Cumartesiöğledensonrasıeriyipgittisanki.Aradanhiçvakitgeçmemişgibiydiama, birden saat sekize beş var oldu. Harry ikinci kat koridorunda ayaklarınısürüyerekLockhart'ınodasınadoğruyolakoyuldu.Dişlerinisıkıpkapıyıçaldı.

Kapıhemenaçıldı.Lockharttebessümleriçindeaşağı,onabaktı.

"Ah,iştehaylazgeldi,"dedi."İçerigir,Harry,içerigir."

Birçokmumun ışığında duvarlarda Lockhart'ın sayısız çerçeveli fotoğrafı pırılpırıl parlıyordu. Hatta birkaç tanesini imzalamıştı bile.Masasının üzerinde debüyükbiryığınduruyordu.

Lockhart, Harry'ye, sanki bu büyük bir lütufmuş gibi, "O zarfların adresleriniyazabilirsin!"dedi."Birincisi,GladysGudgeon'a,Tanrıonukorusun-muazzambirhayranımdır."

Dakikalar salyangoz gibi geçti. Harry bıraktı, Lockhart'ın sesi dalga gibi aşıpüstündengeçsin.Aradabir,"Hımmm","Doğru"ve"Evet"dedi,okadar.Bazendekulağınaşöylecümlelerçalınıyordu:"Ün,gelgeçgönüllübirdosttur,Harry"yada"Şöhretinsağısolubelliolmaz,unutmabunu."

Mumlar yanıp küçüldü, ışığın, Harry'yi gözleyen hareketli Lockhart yüzleriüzerindedansetmesineyol açtılar.Harryyorgunelinionabininci zarfmışgibigelenzarfınüzerindegezdirip,VeronicaSmethley'ninadresiniyazdı.Artıkgitmevaktiyaklaşmışolmalı,diyedüşündüperişanhalde,n'olurgitmevaktiyaklaşmışolsun...

Ve birden bir şey duydu - ölen mumların damlamasından ve Lockhart'ınhayranlarıhakkındakigevezeliğindenfarklıbirşey.

Birsesti,insanıniliğinikemiğinidonduranbirses.Solukkesici,buzgibisoğukbirzehiriçerenbirses.

”Gel...gelbana...deşeyimseni...parçalayayımseni...öldüreyimseni...”

Harry havaya kadar sıçradı, Veronica Smethley'nin sokağının adının üstündeleylakrengibüyükbirlekepeydahlandı.

"Ne?"dediyükseksesle.

"Biliyorum!" dedi Lockhart. "En iyi satanlar listesinin tepesinde tam altı ay!Bütünrekorlarıkırdı!"

Harryçıldırmışgibi,"Hayır,"diyebildi."Oses!""Efendim?"Lockhart,şaşırmışgörünüyordu."Nesesi?”

"Osesdediki-duymadınızmı?"

LockhartbüyükbirhayretleHarry'yebakıyordu."Nediyorsunsen,Harry?Belkideuykungeldi,ha?Vaycanına-şusaatebak!Hemenhemendörtsaatolmuş!Bunadünyadainanmazdım-zamanuçtugitti,değilmi?"

Harry cevap vermedi. Sesi yeniden duymak için kulaklarını dört açmıştı, amaLockhart'ın, her ceza aldığında böyle bir ikram beklememesi gerektiğinisöyleyen sesinden başka ses yoktu. Kendini iyice afallamış hisseden Harryodadançıktı.

Saat o kadar geç olmuştu ki, Gryffindor Ortak Salonu neredeyse boşalmıştı.Harry dosdoğru yatakhaneye gitti. Ron henüz gelmemişti. Pijamalarını giydi,yatağa yattı ve bekledi. Yarım saat sonra sağ kolunu ovalayan Ron geldi,kararmışodayaağırbircilakokusudataşımıştı.

Yatağaçökerek,"Kaslarımınhepsitutuldu,"diyeinledi."Tatminolanakadartamon dört kere o Quidditch Kupası'nı bana parlattırdı. Sonra bir sümüklüböceksaldırısına daha uğradım, hem de Okula Hizmetler Özel Ödülü'nün üstüneboşaldı.Sümüklerinisilmekasırlaraldı...Lockhartnasılgitti?"

Neville,DeanveSeamus'ıuyandırmakistemeyenHarry,yavaşsesleRon'atamıtamınanelerduyduğunusöyledi.

Ron,"VeLockhartduymadığınısöyledi,öylemi?"diyesordu.Harryayışığındaonun kaşlarını çattığını görebiliyordu. "Yalan mı söylüyordu dersin? Amaanlamıyorum-görünmezolanbiribilekapıyıaçmakzorundakalırdı."

"Biliyorum," dedi Harry, dört direkli yatağına yaslanıp tepesindeki tenteyebakarak."Bendeanlamıyorum."

SEKİZİNCİBÖLÜM:ÖLÜMGÜNÜPARTİSİ

Ekim ayı geldi, okul arazisiyle şatonun üzerini nemli bir soğukla örttü.Öğretmenler ve öğrenciler arasındaki ani bir soğuk algınlığı salgını yüzündenYöneticiMadamPomfrey'nin işibaşındanaşgındı.YaptığıBiberli İksirhemenetkisini gösteriyordu, ama iksiri içen kişi ondan sonra saatlerce kulaklarındandumanlar çıkarak dolaşıyordu. Percy, halsiz görünen Ginny Weasley'yi buiksirden almaya zorlamıştı. Capcanlı kızıl saçlarının altından yükselen buhar,bütünkafasınınalevaldığıizleniminiuyandırıyordu.

Günlerce şato pencerelerinde kurşun büyüklüğünde yağmur damlaları trampetçaldı.Gölünsudüzeyiyükseldi,çiçektarhlarıçamurludereleredöndü,Hagid'inbalkabaklarışişti,bahçedekisundurmalarlaaynıboyageldiler.NevarkiOliverWood'un düzenli antrenman yapma konusundaki coşkusu azalmamıştı. İşteHarry'ninCadılarBayramı'ndanbirkaçgünöncekifırtınalıbircumartesiöğledensonrası, sırılsıklam ıslanmış ve her tarafı çamur içinde Gryffindor Kulesi'nedönmesininnedenidebuydu.

Yağmur ve rüzgâr hesaba katılmasa bile, mutlu bir antrenman sayılmazdı.Sytherin takımını izleyerekcasuslukyapanFredveGeorge,yeniNimbus2001süpürgelerin hızını gözleriyle görmüşlerdi. Slytherin takımının havada jet gibiuçanyediyeşilimsilekedenbaşkabirşeyolmadığınısöylediler.

Harry ıssız koridorda şap sup yürürken kendisi kadar dalgın görünen birinerastladı. Gryffindor Kulesi'nin hayaleti Neredeyse Kafasız Nick, mutsuzlukiçinde bir pencereden dışarı bakarak kendi kendine söyleniyordu. "... istenilenözelliklereuymuyormuş...birsantimcikdahaolaydı..."

"Selam,Nick,"dediHarry.

İrkilipgeridönenNeredeyseKafasızNick,"Selam,selam,"dedi.Uzundalgalısaçlarınafiyakalı,tüylübirşapkatakmıştı,sertveyuvarlakyakasıolanbirtunikgiymişti. Böylece neredeyle yerinden kopmuş olan boynunu gözlerden uzaktutuyordu. Sis kadar solgundu ve Harry onun içinden öbür tarafı, dışarıdakikaranlıkgökyüzünüveselhalindeboşananyağmurugörebiliyordu.

"Canınsıkkıngörünüyor,gençPotter,"dediNick,konuşurkenşeffafbirmektubukatlayıpyeleğinincebinekoyarak.

"Seninde."

"Ah,"NeredeyseKafasızNick zarif bir edayla elini salladı, "önemli bir sorundeğil..Aslındagerçektenkatılmayıdaistiyordeğilim...başvurayımdedimama,besbelli"İstenilenözelliklereuymuyormuşum."

Aldırmazhavasınarağmen,yüzündeçokacıbirifadevardı.

Birden,"Amasanırsınki..."diyepatladı,mektubuyenidenyerindençıkartarak,"boynunakörbirbaltaylakırkbeşkerevurulmasınınKafasızlarAvı'nakatılacakbirözelliksağladığınısanırsın,değilmi?"

"Ah-evet,"dediHarry.Besbellionaylamasıgerekiyordu.

"Yani, bu işin çabucak ve tertemiz olmasını kimse benden fazla isteyemez.Keşke öyle olsa, kafam da doğru dürüst kopsaymış. Yani, böylece hem acıçekmekten kurtulurdum, hem de herkesin alayından. Ne var ki..." NeredeyseKafasızNickmektubusilkeleyerekaçtıvehiddetleokudu.

Biz yalnızca kafaları bedenlerinden ayrılmış avcıları kabul edebiliyoruz. Aksihalde üyelerin At Sırtında Kafa Atıp Tutmak ve Kafa Polosu gibi avetkinliklerine katılmalarının imkânsız olacağını siz de takdir edersiniz. Buyüzdende,büyükbirüzüntüyle,istenilenözelliklereuymadığınızısizebildirmekdurumundayım.

Eniyidileklerimle,

SirPatrickDelaneyPodmore.

NeredeyseKafasızNicköfkedenköpürerekmektubucebinetıkıştırdı.

"Kafamı sadece bir santim deriyle bir parça kas yerinde tutuyor,Harry!Çoğukişi bunu pekâlâ da kafasız sayar ama hayır, Sir Kafası Usulünce KoparılmışPodmore'abuyetmiyor."

NeredeyseKafasızNickderinderinbirkaçkeznefesaldı,sonradahasakinbirsesle, "Evet," dedi, "seni rahatsız eden şey neymiş bakalım? Elimden bir şeygelirmi?"

"Hayır.TabiineredenyeditanebedavaNimbus2001bulacağımızıbiliyorsanız,

obaşka.Slyth..."

Harry'nin cümlesinin geri kalanı, ayak bilekleri hizasından gelen tizmi tiz birmiyavlamada kayboldu gitti. Gözlerini aşağı çevirince kendini bir çift lambamisali sarı göze bakarken buldu. Mrs. Norris'ti, hademe Argus Filch'in,öğrencilere karşı sonu gelmez savaşında vekili olarak kullandığı bir deri birkemikgrikedi.

Nickhemen,"Burdangitseniyiolur,Harry,"dedi."Filchiyibirgünündedeğil.Gripolmuş,üçüncüsınıftanbirileridekazaylabeşnumaralımahzenintavanınakurbağabeynisıvamış.Bütünsabahonutemizlediveşimdideseniburadaheryanaçamursaçarkengörürse...""Tamam,'dediHarry,gerileyipMrs.Norris'insuçlayıcı bakışından uzaklaşmaya çalıştı, ama yeterince hızlı davranamamıştı.OnuiğrençkedisinebağlıyorabenzeyenesrarengizbirgüçleonoktayaçekilenArgus Filch, Harry'nin sağ tarafındaki bir duvar örtüsünün içinden anidenbelirdi. Deli gibi, kuralları ihlal eden kişiyi arıyordu. Başına kalın bir ekoseeşarpsarmıştı,burnuiseherzamankindendahadamordu.

"Pislik!" diye haykırdı. Harry'nin Quidditch cüppesinden damlamış çamurlugölcüğeişaretederkençenesititriyordu,gözlerikorkuverecekşekildeyerindenfırlamıştı."Heryerkarmançorman,heryerleşgibi!Artıkyeter,yeterdiyorum!Arkamdangel,Potter!"

Harry'cik, Neredeyse Kafasız Nick'e umutsuzca el sallyarak Filch'in ardındanaşağıindi.Böylecedeyerdekiçamurluayakizisayısınıikikatınaçıkardı.

Harry daha önce Filch'in odasına hiç girmemişti. Burası, çoğu öğrenciningirmekten kaçındığı bir yerdi. Oda pis ve kasvetliydi, penceresizdi, alçaktavandan sarkan tek bir petrol lambasıyla aydınlanıyordu. İçeri hafif bir balıktava kokusu sinmiş gibiydi. Duvarların önünde tahta dosya dolapları vardı.Harry, üstlerindeki etiketlerden, onların Filch'in şimdiye kadar cezalandırmışolduğuheröğrencihakkındakiayrıntılarıiçerdiklerinianladı.FredveGeorge'unkendilerine ait koca bir çekmeceleri vardı. Filch'in masasının arkasındakiduvarda iyice parlatılmış bir zincir ve pranga koleksiyonu asılıydı. Onun,öğrencileri bileklerinden tavana asmasına izin versin diye Dumbledore'a hepyalvardığınıherkesbilirdi.

Filch,masasındaki tüykutusundanbir tüykalemyakaladı ve etrafta parşömenaranmayabaşladı.

"Gübre," diye mırıldandı öfkeyle, "dumanı tüten ejderha pisliği... kurbağabeyni...sıçanbağırsağı...artıkyeter...ibretolsundiye...formnerde...evet..."

Masasınınçekmecesindenkocamanbirparşömen tomarıçıkardı,kocakara tüykaleminimürekkephokkasınabatıraraktomarıönündeaçtı.

"Adı...HarryPotter.Suçu..."

"Birparçacıkçamur,hepsio!"dediHarry.

"Senin için bir parça çamur, beyim, ama benim için fazladan bir saat yerleriovmakdemek!"diyebağırdı

Filch. Şişkin burnunun ucunda bir damla, hiç de hoş olmayan bir şekildetitreşiyordu."Suçu...şatoyukirletmek...verilenhüküm..."

AkanburnunadokunanFilch,soluğunututmuş,hükmününokunmasınıbekleyenHarry'yepispisbaktı.

AmatamFilchtüykalemini indirirken,odasınıntavanındamuazzambirKÜT!sesiduyuldu,petrollambasızangırdadı.

"PEEVES!" diye haykırdı Filch, bir öfke kriziyle tüy kalemini savurdu. "Buseferyaktımçıranı,elimdenkurtulamazsın!"

VedönüpHarry'yebirbakışbileatmadan,Filchodadanpaytakpaytakkoşarakçıktı,Mrs.Norrisdeonunyanısıraşimşekgibigidiyordu.

Peevesokulunhortlağıydı,havadadolaşancinstensırıtkanbir tehditti.Kargaşave mutsuzluğa yol açmak için yaşardı. Harry, Peeves'i pek sevmezdi ama,zamanlaması için ona şükran duymaktan kendini alamadı. Peeves her neyaptıysa(ki,sesebakılırsa,buseferbüyükbirşeyinhakkındangelmişti)Filch'indikkatiniHarry'ninüstündençekerdiyeumuyordu.

BelkideFilch'ingeridönüşünübeklemesigerektiğinidüşünerek,Harrymasanınyanındaki güve yenikli koltuğa çöktü.Masada, onun yarı yarıya tamamlanmışformundan başka tek bir şey vardı: Üzerinde gümüşi yazılar olan kocaman,parlak,morbirzarf.Filchgeridönüyormudiyeçabucakkapıyabirgözatarakzarfıaldıveokudu.

ŞİPŞAKBÜYÜMektuplaKurs

YeniBaşlayanlarİçin

Meraka kapılan Harry zarfı açtı ve içindeki parşömen desteyi çıkardı. Öntarafında,genekıvırkıvırgümüşiyazıylaşöylediyordu:

Modern sihrin dünyasında kendinizi geride kalmış gibi mi hissediyorsunuz?Basit büyüyü bile yapamadığınız için kendinizi mazeret uydururken mibuluyorsunuz? Asanızla yaptığınız keder verici marifetler hiç alay konusuolmanızayolaçtımı?

Birçarevar!

Şipşak Büyü yepyeni, hata yapmayan, çabuk sonuç alan, kolay öğreten birkurstur.Yüzlercecadıylabüyücü,ŞipşakBüyümetodundanyararlanmıştır!

Topsham'lı Madam Z. Nettles şöyle diyor: "Büyülü sözleri bir türlühatırlayamıyordum,iksirlerimdebiraileşakasıhalinialmıştı!Şimdi,birŞipşakBüyü Kursu'nun ardından, partilerde ilgi merkezi ben oluyorum ve dostlar,KıvılcımSolüsyonu'munreçetesinionlaravereyimdiyebanayalvarıyorlar!"

Didsbury'denbüyücüD.F.Picdşöylediyor:

"Eskidenkarımbenimzayıfbüyülerimeburunkıvırırdı,amasizinmüthişŞipşakBüyü Kursu'nuza başladıktan bir ay sonra, onu bir Tibet öküzüne çevirdim!Teşekkürler,ŞipşakBüyü!"

MerakakapılanHarry,zarfıniçindekileringerikalanınıdakarıştırdı.FilchnedenbirŞipşakBüyüistemişolsunduki?Yoksabuonungerçekbirbüyücüolmadığıanlamınamıgeliyordu?Harrytam"BirinciDers:AsanızıTutmak(BazıFaydalıİpuçları"nı okuyordu ki, dışarıdan ayağını sürüyen birinin geldiğini duyuncaFilch'in döndüğünü anladı. Parşömenleri zarfın içine tıkan Harry, tam kapıaçılırkenonugerisingerimasanınüstünebıraktı.

Filchzafereulaşmışgörünüyordu.

Mrs. Norris'e, ağzı kulaklarında, "O kaybolan dolap son derece değerliydi!"diyordu."BuseferPeeves'iburadansürdüreceğiz,görürsün,şekerim."

Bakışları Harry'ye takıldı, sonra da Şipşak Büyü zarfına. Harry, zarfınbaşlangıçtaki yerinden yarım metre kadar uzakta durduğunu fark etti ama, işiştengeçmişti.

Filch'in solgun yüzü tuğla kırmızısına dönüştü. Harry kendini deprem dalgasıboyundabiröfkekrizinehazırladı.Filchaksayarakmasasınınöbürucunagitti,zarfıaldıvebirçekmeceyeattı.

"Aldınmı...okudunmu?"diyekekeledi.

"Hayır,"diyeyalanıkıvırdıHarryhemen.

Filch,boğumlarışişmişelleriniovuşturuyordu.

"Okuduğunudüşünseydim, benimözel... aslındabenimolduğundandeğil... birdostunricası...böyleolsabile...ancak..."

Harry dehşete kapılmış, ona bakıyordu. Filch gözüne hiç bu kadar deligörünmemişti.Gözleriyerindenfırlamıştı,gevşekvesarkıkyanaklarındanbirinebirtikmusallatolmuştu,ekoseeşarbındafaydasınıgöremiyordu.

"Mademöyle...git...tekkelimesöyleme...odeğilya...amaokumadınsaeğer...gitşimdi,Peeves'inraporunuyazmamgerek...git..."

ŞansınahayretedenHarryodadanokgibifırladı,koridorugeçtiveyukarıçıktı.Filch'inodasındancezayemedençıkmakbirtürokulrekoruyduherhalde.

"Harry!Harry!İşeyaradımı?"

Neredeyse Kafasız Nick, bir sınıftan çıkıp kayarcasına geldi. Harry onunarkasında büyük bir siyah ve altın rengi dolabın enkazını görüyordu. Çokyüksektendüşmüşgibiydi.

Nick hevesle, "Peeves'i tam Filch'in odasının üstünde yere çarpsın diye iknaettim,"dedi."Dikkatiniçelerdiyedüşündüm..."

Harry şükranla, "Sen miydin o?" diye sordu. "Evet, işe yaradı, ceza bilealmadım.Teşekkürler,Nick!"

Birliktekoridordayürümeyekoyuldular.Harry,NeredeyseKafasızNick'in,Sir

Patrick'inretmektubunuhâlâelindetuttuğunufarketti.

"KeşkeKafasızlarAvıkonusundaseniniçinyapabileceğimbirşeyolsa,"dedi.

Neredeyse Kafasız Nick birden olduğu yerde durdu, Harry de dosdoğru onuniçinden geçti.Keşke geçmeseydimdiye düşündü.Buz gibi bir duşa girmektenfarksızdı.

Nickheyecanla,"Amabenimiçinyapabileceğinbirşeyvar,"dedi."Harry-çokfazlaşeymiistemişolurumyoksa-amahayır,istemezdin..."

"Neama?"

"Ehişte,buCadılarBayramıbenimbeşyüzüncüölümgünüm,"dediNeredeyseKafasızNick,dikleşerekvevakurbirgörünümtakınarak.

"Ah," dedi Harry. Üzgünmü, yoksamutlumu görünmesi gerektiğinden emindeğildi."Tamam."

"Geniş zindanlardan birinde parti veriyorum. Ülkenin her yanından dostlargelecek.Senkatılabilirsenbenimiçinöylebirşerefolurki.Mr.WeasleyileMissGranger'ın da başımın üstünde yeri var, tabii -ama siz herhalde şölenegideceksiniz."Endişeylebekliyordu.

"Hayır,"dediHarryhemen,"gelirim...""Azizdostum!HarryPotterbenimÖlümGünüParti'mde.Ve,"durakladı,çokheyecanlıgörünüyordu."SirPatrick'ebeninekadarkorkutucuveetkileyicibulduğundansözedebilirmisinacaba?"

"Ta...tabii,"dediHarry.

NeredeyseKafasızNick,ağzıkulaklarındaonabaktı.

HarrynihayetüstünüdeğiştiripOrtakSalon'daonunlaRon'akatılınca,Hermionehevesle,"BirÖlümGünüPartisi,ha?"dedi."Bahsegirerimkiböylebirpartiyegittiğinisöyleyebilecekçokazkişivardır-müthişolacak!"

İksir ev ödevinin yarısında olan Ron, hırçın hırçın, "İnsan niye öldüğü günükutlamakistesinki?"diyesordu."Banaçokiçkarartıcıgeliyor..."

Yağmur, şimdi mürekkep siyahı olan pencere camlarını hâlâ dövüyordu, ama

içeride her şey pırıl pırıldı, neşeliydi. Şöminenin alevleri, insanların oturmuşokuduğu, konuştuğu, ev ödevlerini yaptığı yumuşacık koltuklara yansımıştı.Fred ve George ise, bir semendere FilibusterMaytabı yedirilirse ne olacağınıanlamaya çalışıyorlardı. Fred, cırtlak turuncu, ateşte yaşayan kertenkeleyi birSihirliYaratıklarınBakımısınıfındançalmıştı.Semenderşimdi,meraklıinsanlaryumağıylaçevrilmişolarakbirmasaüzerindeiçiniçinyanıyordu.

Harry tamRonveHermione'yeFilch ileŞipşakBüyüKursu'ndansözedecektiki, Semender birden havaya vınladı. Deli gibi odanın etrafında dönenirkengürültülükıvılcımlarveçat çut sesleri çıkarıyordu.Percy'ninFredveGeorge'asesikısılanakadaravazavazbağırışı,Semender'inağzındanyağmurgibiyağanmandalinarengiyıldızlarıngörkemligösterisivebunaeşlikedenpatlamalarhemFilch'i,hemdeŞipşakBüyü'yüHarry'ninaklındanuzaklaştırdı.

Cadılar Bayramı geldiğinde, Harry, Ölüm Günü Partisi'ne gitmek içindüşüncesizcesözverdiğineçoktanpişmanolmuştu.Okulungerikalanımutlulukiçinde Cadılar Bayramı Şöleni'ni bekliyordu. Büyük Salon her zamanki gibicanlı yarasalarla donatılmıştı. Hagrid'in muazzam balkabaklarının içlerioyulmuş, üç kişinin girip oturabileceği fenerler haline getirilmişlerdi.Dumbledore'uneğlenceolsundiye,dansedenbir iskelet topluluğuylaanlaştığıyolundasöylentilervardı.

HermionebirpatronedasıylaHarry'yiuyardı: "Sözsözdür,Harry.ÖlümGünüPartisi'negideceğimdedinbirkere."

Böylece,saatyedideHarry,RonveHermioneağzınakadardolu,altın tabaklarvemumlarladavetedicibirşekildepırılpırılparlayanBüyükSalon'unkapısınıesgeçtilerveonunyerinezindanlaradoğruyürüdüler.

Neredeyse Kafasız Nick'in partisine giden geçidin iki yanına da mumlardizilmişti.Amabunlarşenbirhavayaratmaktançokuzak,uzun, ince,kapkaramumlardı.Hepsiparlakmavibiralevleyanıyorveçocuklarınyaşayanyüzlerinebile loş, hayaletimsi bir ışık vurduruyordu. Harry titreyip cüppesine sıkıcasarınırken, bin tırnağın muazzam bir karatahtayı tırmalamasından çıkıyorabenzeyenbirsesduydu.

Ron, "Bunamüzikmi diyorlar yoksa?" diye fısıldadı. Bir köşeyi döndüler vesiyahkadifeperdelerasılıbirkapıdaduranNeredeyseKafasızNick'igördüler.

"Sevgili dostlarım," dedi yas tutar bir havayla, "hoş geldiniz, hoş geldiniz...

gelebilmenizeokadarsevindimki..."

Tüylüşapkasınıçıkarıpreveransyaparakonlarıiçerialdı.

İnanılmazbirmanzaraydı.Zindanyüzlerceincibeyazı,saydaminsanladoluydu.Çoğu,kalabalıkdanspistininetrafındauçuyorvekaraperdelibirplatformdakiorkestranın çaldığı otuz müzikal testereden çıkan korkunç, titrek sesle valsyapıyordu.Tepedekiavizedekibinkaramumdangecemavisibirışıkgeliyordu.Soluklarıönlerindesisgibiyükseliyordu:Birbuzluğagirmekgibiydi.

AyaklarınıısıtmakisteyenHarry,"Etrafabirgözatalımmı?"diyesordu.

Ronkaygılıbiredayla,"Kimseniniçindengeçmemeyedikkatedin,"dedi.Danspistinin etrafından dolaştılar. Bir grup kasvetli rahibenin, zincirlerle bağlıpejmürde bir adamın ve başından ok çıkan bir şövalyeyle konuşan şen şakrakHufflepuffhayaletiŞişmanKeşiş'inyanındangeçtiler.Harryhayaletlerin,girişikanlekeleriylekaplı,sıska,gözünüdikipbakanSlyterinhayaletiKanlıBaron'unçokuzağındangörünceşaşırmadı.

Hermionebirdendurarak, "Ah, hayır," dedi. "Geri dönün, geri dönün.MızmızMyrtle'lakonuşmakistemiyorum..."

ÇabucakarkayadönüpgiderlerkenHarry,"Kim?"dedi.

"Birincikattakikızlartuvaletininhayaleti,orayımeskentutmuş."

"Birtuvaletimimeskentutmuş?"

"Evet. Bir süredir bozuk, çünkü ikide bir sinir krizi geçiriyor ve orayı subastırıyor. Ben oraya elimden geldiğince gitmezdim zaten, o yüzünüze karşıferyatederkentuvaletegirmekacayipzor..."

"Bak,yemek!"dediRon.

Zindanınöbürtarafında,genesiyahkadifeörtülüuzunbirmasavardı.Hevesleyaklaştılar, ama bir an sonra dehşet içinde oldukları yerde kalakaldılar. Kokuhayli iğrençti. Güzel gümüş tabaklara büyük, kokmuş balıklar yerleştirilmiş,kömür karası pastalar tepsilere yığılmıştı; kurtlanmış koca bir tabak sakatatyemeği ilekürkümsüyeşilbirküflekaplanmışbirdilimpeynirdevardı.Şerefmevkiinde ise mezar taşı biçiminde, kurşuni renkte muazzam bir pasta

duruyordu.Üzerinekatrangibibirkremaylaşunlaryazılmıştı:

SirNicholasdeMimsyPorpington31Ekim1492'deöldü.

Harry,tostoparlakçömelmişhaldemasayayaklaşanbirhayaletihayretleriçindegözledi. Hayalet, kokmuş som balıklarından birinin içinden geçecek şekildeağzınıaçmıştı.

Harryona,"İçindengeçerkentadınıalabiliyormusunuz?"diyesordu.

Hayalethüzünlübirşekilde,"Hemenhemen,"dedivekayıpgitti.

Hermione, bilmiş bilmiş, "Sanırım daha güçlü bir tadı olsun diye kokmayabırakmışlar” dedi. Bir yandan da burnunu tutarak çürük sakatat yemeğinigörmekiçinüstüneeğiliyordu.

Ron,"İlerleyelimmi?"dedi."Midembulandı."

Ancaktamdönmüşlerdiki,küçükbiradambirhamledemasanınaltındanfırladıvetamkarşılarındahavadadurdu.

Harry dikkatli bir şekilde, "Selam, Peeves," dedi. Çevrelerindeki hortlaklarınaksine,Peeves, solgunve saydamın tam tersi bir kılıktaydı.Parlak turuncubirparti şapkası takmıştı, yerinde dönen bir papyon kravatı vardı. Geniş, kötücülyüzündedekocabirtebessüm.

"Kuruyemiş istermisiniz?"diye sordu tatlı tatlı, onlarabirkâsemantarlı fıstıkuzatarak.

"Hayır,teşekkürler,"dediHermione.

Peeves,gözlerifıldırfıldıroynayarak,"ZavallıMyrtle'dansözettiğiniduydum,"dedi. "ZavallıMyrtle için kaba şeyler söyledin."Derin bir nefes alıp böğürdü."OYY!MYRTLE!"

Hermione,deligibi, "Ahhayır,Peeves,"diye fısıldadı. "Onaneler söylediğimisöyleme,sahidençoküzülür.Onukastetmemiştimzaten,onabir itirazımyok-şey...selam,Myrtle."

Birkızıntıknazhayaletikayıpgelmişti.Harry'ningördüğüenüzgünyüzü,düz

saçlarvekalın,inciligözlüğünarkasındayarıyarıyasaklamıştı.

"Ne?"dedi,somurtkanbiredayla.

Hermionesahteve tizbir sesle, "Nasılsın,Myrtle?"dedi. "Seni tuvaletdışındagörmeknegüzel."

Myrtleburnunuçekti.

Peeves sinsi sinsi Myrtle'ın kulağına, "Miss Granger az önce sendenbahsediyordu,"dedi.

Hermione gözlerinden ateşler saçarak Peeves'e baktı. "Sadece şey diyordum...şey...bugecenekadargüzelgöründüğünü."

Myrtle kuşkuyla Hermione'yi süzdü. Küçük, saydam gözlerine gümüşi yaşlardolarken,"Benimlealayediyorsun,"dedi.

"Hayır-doğrusöylüyorum-azönceMyrtle'ınnegüzelgöründüğünüsöylemedimmi?"dediHermione,HarryileRon'unkaburgalarınıacıtacakgibidürterek.

"Ah,evet...""Dediya..."

"Banayalansöylemeyin,"diyehıçkırdıMyrtle,şimdiyaşlaryüzündenaşağıselgibi akıyor, Peeves de omzunun üstünden bakıp kıkır kıkır gülüyordu."İnsanların arkamdan benim için neler dediğini bilmiyorummu sanıyorsunuz?ŞişkoMyrtle!ÇirkinMyrtle!Mutsuz,mızmız,mıymıntıMyrtle!"

Peeveskulağına,"Sivilceli'yiunuttun,"dedi.MızmızMyrtleıstıraplıhıçkırıklaraboğuldu ve zindandan kaçtı. Peeves de ardından fırlayarak onu küflü fıstıkyağmurunatuttu.Biryandandabağırıyordu:"Sivilceli!Sivilceli!"

"Hey Tanrım," dedi Hermione hüzünle. Neredeyse Kafasız Nick şimdikalabalığın içinden onlara doğru kayıyordu. "Eğleniyormusunuz?" "Ah, evet”diyeyalan söylediler. "Doğrusukatılımhiçdekötü sayılmaz,"dediNeredeyseKafasız Nick iftiharla. "Dertli Dul kalkıp ta Kent'ten geldi... Eh, artıkkonuşmamıyapmanınvaktigeldisanırım.Gideyimdeorkestrayıuyarayım..."

Ancak orkestra tam o anda çalmayı kesti. Bir av borusu çalarken onlar vezindandakiherkessustu,heyecanlaetraflarınabakınmayakoyuldular.

NeredeyseKafasızNick,acıacı,"İştebuyrun,"dedi.

Zindan duvarından, her birinin sırtında kafasız bir binicinin bulunduğu birdüzine at fırlayıp çıktı. Hazır bulunanlar alkışladı. Harry de tam alkışlamayabaşlayacakken,Nick'inyüzündekiifadeyigörüncehemenkesti.

Atlar dörtnala dans pistinin ortasına gelip durdu, şaha kalkıp öne atıldılar vesakallıkafasıkolununaltındaolanöndekiiriyarıbirhayaletboruyuçalarakaşağıatladı. Kalabalığın üzerinden görebilmek için kafasını havaya kaldırdı (herkesgüldü) ve yeniden boynunun üstüne bastırarak uzun adımlarla NeredeyseKafasızNick'inyanınageldi.

"Nick!"diyegürledi."Nasılsın?Kafanhâlâsarkıpduruyormuorda?"

Hohhoho diye canı yürekten bir kahkaha attı ve Neredeyse Kafasız Nick'inomzunavurdu.

Nickresmiyetle,"Hoşgeldin,Patrick,"dedi.

Patrick ise Harry, Ron ve Hermione'yi görmüştü. Çok şaşırmış gibi sahte birsıçrayışla havaya yükselerek, "Canlı canlı insanlar!" dedi.Öyle sıçradı ki başıyeniden düştü (kalabalık, uluya uluya güldü).NeredeyseKafasızNick kapkarabiredayla,"Çokkomik,"dedi.

Sir Patrick'in başı yerden, "Nick'e aldırmayın!" diye bağırdı. "Ava katılmasınaizinvermedikdiyehâlâcanısıkkın!Amanediyeyim-adamabaksanıza-"

Nick'inanlamlıbirbakışattığıHarry,"Bence,"deditelaşla,"Nickçokkorkutucuve...şey."

"Ha!"diyeferyatettiSirPatrick'inbaşı."Bahsegirerimsendenbunusöylemeniistemiştir!"

Neredeyse Kafasız Nick, "Herkes dikkatini benim üstümde toplarsa," dedi,"konuşma yapma vaktim geldi!" Platforma yürüyüp çıktı, buz mavisi birprojektörışığınıniçinegirdi.

"Benim matemi tutulmuş lordlarım, leydilerim ve centilmenler, büyük birüzüntüyle..."

Ama kimse sonrasını duymadı. Sir Patrick ile Kafasızlar Avı'nın geri kalanüyeleri bir Kafa Hokeyi oyunu başlatmışlardı, kalabalık da izlemek içindönüyordu.NeredeyseKafasızNickdinleyicilerininilgisiniyenidençekmekiçinboşa çaba harcadı, ama Sir Patrick'in kafası alkışlar arasında yanından geçipgidincevazgeçti.

Harryartıkçoküşümüştü,üstelikdeacıkmıştı.

Ron,orkestrayenidençalmayabaşlayıphayaletleryenidendanspistineçıkınca,"Bunadahafazladayanamayacağım,"diyemırıldandı,dişleritakırdayarak.

Harryonahakverdi:"Hadigidelim."

Onlara bakan herkese başlarıyla selam verip gülümseyerek geri geri kapıyadoğru gittiler. Bir dakika sonra da kara mumlarla dolu geçitten telaşlageçiyorlardı.

Ron umutla, "Puding bitmemiş olabilir," dedi. Önlerine düşmüş, GirişSalonu'nunmerdivenlerinedoğrugidiyordu.

VeHarryozamansesiduydu.

”...deş...parçala...öldür...”

Aynısesti,Lockhart’ınodasındaduyduğuosoğuk,caniceses.

Sendeleyerek durdu, taş duvara tutunarak var gücüyle dinledi. Çevresinebakındı,loşgeçidiboydanboyagözdengeçirdi.

"Harry,neolu...?"

"Geneoses-susunbirdakika-"

”...öyyyleaçım...öyleuzunzamandır..”

Harryısrarla,"Dinleyin!"dedi.RonveHermionedonupkalarakonugözlediler.

”...öldür...öldürmevakti...”

Ses giderek uzaklaşıyordu. Harry onun hareket edip gittiğinden, yukarıçıktığından emindi. Karanlık tavana bakarken korku ve heyecan karışımı bir

duyguya kapıldı: Nasıl olur da yukarı çıkardı? Taş tavanların etkilemediği birhortlakmıydı?

"Buradan," diye bağırdı ve merdivenlerden yukarı, Giriş Salonu'na doğrukoşmaya başladı. Burada bir şey duymaya çalışmak umutsuzdu, BüyükSalon'dan Cadılar Bayramı Şöleni'nin uğultusu yansıyordu. Harry mermermerdivenlerdenbirincikatakoştu,RonveHermionearkasındantakırdıyorlardı."Harry,bizneyin-""HİŞŞT!"Harryduymayaçalıştı.Uzaklardan,birüstkattan,gittikçe hafifleyen sesi duydu: "... Kan kokusu alıyorum... KAN KOKUSUALIYORUM!"

Harry'ninmidesisıkıştı."Biriniöldürecek!"diyebağırdı,RonveHermione'ninşaşkın yüzlerini görmezden gelerek bir sonrakimerdivenin basamaklarını üçerüçerçıktı,biryandandakendiayakseslerininötesinidinlemeyeçalışıyordu.

Harry,peşindehızlıhızlısolukalanRonveHermioneileikincikatıntamamınıhızladolaştıvebirköşeyidönüpson,ıssızgeçidegelenekadardurmadı.

Ron,yüzündekiterisilerek,"Harry,neyinnesiydibu?"diyesordu."Benhiçbirşeyduymadım..."

AmaHermionebirdenhızlaiçiniçektivekoridorunaşağısınıişaretetti.

"Bakın!"

İlerdeki duvarda bir şey parlıyordu. Yavaşça, karanlıkta etrafı kollayarakyaklaştılar. Duvarın iki pencere arasında kalan kısmına, koskoca harflerle,meşalelerinalevindetitreşipduranbirşeyleryazılmıştı.

SIRLARODASIAÇILDI.VARİSİNDÜŞMANLARI,KENDİNİZİKOLLAYIN.

"Odaneöyle-altındaasılıolanne?"dediRon,sesititreyerek.

Daha yakına gelirlerken Harry az daha kayıp düşüyordu. Yerde koca bir sugölcüğüvardı.RonveHermioneonututtu,mesajadoğruyavaşyavaşilerlediler.Gözleri,mesajınaltındakikarabirgölgeyedikilmişti.

Üçübirdenneolduğunuaynı anda farkettiveüçübirdenbir şapırtıylageriyesıçradı.

Hademenin kedisiMrs.Norris,meşale halkasına kuyruğundan asılmıştı. Tahtagibisertti,gözlerifaltaşıgibiaçılmışbakıyordu.

Birkaçsaniyekıpırdamadılar.SonraRon,"Gidelimburdan,"dedi.

Harry,sıkıntıyla,"Yardımetmeyeçalışmamızgerekmezmi?"diyesordu.

"İnanbana,"dediRon."Biziburadabulmalarınıistemeyiz."

Ama çok geç kalmışlardı. Uzaklardan gelen ve gök gürültüsünü andıran biruğultu,onlaraşöleninsonaerdiğinianlattı.Durduklarıkoridorun iki tarafındanmerdivenleri çıkan yüzlerce ayağın sesi ile, doymuş insanların keyiflikonuşmaları geliyordu. Bir an sonra ise öğrenciler her iki yanından geçidedalmışlardı.

Bütünogevezelik,koşuşturma,gürültü,öndekılerasılıkediyigörüncebirandakesildi. Harry, Ron ve Hermione koridorun ortasında tek başlarınakalakalmışlardı, susan öğrenciler tüyler ürpertici manzarayı görmek içinönlerindekileriitiyorlardı.

Derkenbirisisessizliğinortasındahaykırdı.

"Varisindüşmanları,kendinizikollayın!Sırasizde,Bulanıklar!"

Draco Malfoy'du. İte kaka kalabalığın önüne gelmişlerdi, hareketsiz kedimanzarası karşısında sırıtırken soluk gözleri canlanmış, genelde kansız olanyüzükızarmıştı.

DOKUZUNCUBÖLÜM:DUVARDAKİYAZI

"Neleroluyorburda?Neleroluyor?"

BesbelliMalfoy'unhaykırışıüzerineolayyerineyönelenArgusFilch,kalabalığıyarayarageldi.DerkenMrs.Norris'igördüvegeriçekildi,dehşetiçindeelleriniyüzünekapattı.

"Kedim!Kedim!Mrs.Norris'eneoldu?"diyeferyatetti.

VefaltaşıgibiaçılmışgözleriHarry'yetakıldı.

"Sen!" diye acı acı bağırdı. "Sen! Kedimi öldürdün! Onu sen öldürdün! Seniöldüreceğim!Ben..."

"Argus!"

Dumbledore,arkasındaöğretmenlerdenbazılarıylaolayyerinegelmişti.HemenHarry,RonveHermione'ninyanındangeçerekMrs.Norris'imeşalehalkasındançözdü.

"Benimle gel, Argus," dedi Filch'e. "Siz de Mr. Potter, Mr. Weasley, MissGranger."

Lockharthevesleöneçıktı.

"Enyakınıbenimodam,Müdürüm-hemenüstkatta-lütfenkendinizievinizde..."

"Teşekkürederim,Gilderoy,"dediDumbledore.

Sessiz kalabalık, geçsinler diye açıldı. Heyecanlanmış görünen ve kendiniönemseyenLockhart,Dumbledore'unarkasından seğirtti.ProfesörMcGonagallileProfesörSnapedeöyle.

Lockhart'ınkaranlıkodasınagirerlerkenduvarlardapıtırpıtırbirhareketsezildi.Harry, resimlerdekiLockhart'lardanbirkaçının, saçlarıbigudilihalde sıvıştığınıgördü. Gerçek Lockhart ise masasındaki mumları yakarak geriye çekildi.Dumbledore,Mrs.Norris'icilalıyüzeyeyatırıpmuayeneetmeyekoyuldu.Harry,

Ron ve Hermione birbirlerine tedirgin bakışlar atarak, mum ışığı havuzunundışındakiiskemlelereçöküpizlemeyekoyuldular.

Dumbledore'unuzun,kemerliburnununucuMrs.Norris'inkürkündenikisantimkesti. Yarım aygözlükleriyle ona yakından bakıyor, parmaklarıyla dürtüyor,yokluyordu.ProfesörMcGonagalldakedininaşağıyukarıonunkadaryakınınaeğilmiş,gözlerikısık,bakıyordu.Snape,yarısıgölgedekalmış,onlarınarkasındadikiliyordu, yüzünde çok tuhaf bir ifade vardı: Sanki gülümsememek içinkendini zor tutuyor gibiydi. Lockhart ise etraflarında dönüp duruyor, boyunatavsiyelerdebulunuyordu.

"Onu öldüren kesinlikle bir lanet - herhalde Transmogrifya İşkencesi'dir.Kullanıldığını birkaç kez gördüm, orda olmayışım ne yazık. Tam da onukurtarabilecekkarşılanetibilirken..."

Lockhart'ın lafları, Filch'in kuru, kederli hıçkırıklarıyla kesiliyordu. Filchmasanın yanındaki bir iskemleye yığılmıştı, ellerini yüzüne kapatmıştı, Mrs.Norris'e bakamıyordu. Harry ondan o kadar nefret ettiği halde, biraz olsunacımaktan kendini alamadı. Ama kendisine acıdığı kadar değil, çünküDumbledoreFilch'einanırsa,onuokuldanatardı,burasıkesin.

Şimdi Dumbledore garip sözler mırıldanıyor ve Mrs. Norris'e asasıylavuruyordu,amahiçbirşeyolmuyordu.Kedi,sankiazönceiçidoldurulmuşgibigörünmeyisürdürdü.

"...Buna çok benzer bir şeyin Uagadugu'da olduğunu hatırlıyorum." dediLockhart,"Birdizisalgın;hikâyenintamamıotobiyografimdedir.Kasabahalkınaçeşitlitılsımlardağıttım,budameseleyihemençözdü..."

O konuşurken duvarlardaki Lockhart fotoğrafları da onaylarcasına kafalarınısallıyorlardı.Birisisaçındakifileyiçıkarmayıunutmuştu.

SonundaDumbledoredoğruldu.

Yumuşakbirsesle,"Ölüdeğil,Argus,"dedi.

EngelolduğucinayetlerisayanLockhartbirdendurdu.

"Ölü değil mi?" diye hıçkırdı Filch, parmaklarının arasından Mrs. Norris'ebakarak."Amaniyeböylekaskatıvedonmuş?"

"Taş haline getirilmiş," dedi Dumbledore. ("Ah! Ben de öyle düşünmüştüm!"dediLockhart)."Amanasıl,bilemiyorum..."

"Onasor!"diyeferyatettiFlich,kızarmışveyaşlarlaıslanmışyüzünüHarry'yeçevirerek.

Dumbledorekesinlikle,"Hiçbirikincisınıföğrencisibunuyapamaz,"dedi."BuenileritürdenKaranlıkBüyü..."

Şişkin yüzü mosmor hale gelen Filch, "Yaptı, o yaptı!" diye tükürükler saçtı."Duvaraneyazdığınıgördün!Benim...odamdaşeybuldu...biliyor...benimşeyolduğumu..." Filch'in yüzü korkunç bir şekle girdi. "Benim Kofti olduğumubiliyor."

Harry, duvardaki Lockhart'ta dahil, herkesin ona bakıyor olmasının verdiğirahatsızlık içinde,"BenMrs.Norris'eelimibilesürmedim!"dediyükseksesle."VeKofti'ninneolduğunudabilmiyorum."

"Palavra!"diyehırladıFilch."ŞipşakBüyümektubumugördü!"

Snape, gölgelerin içinden, "Konuşmama izin varsa, Müdür Bey," deyince,Harry'nin içindeki kötü bir şeyler olacak duygusu arttı. Snape'in söyleyeceğihiçbirşeyinonahayrıdokunmayacağındanemindi.

Snape, dudağı hafif bir alaycı gülüşle bükülür gibi olurken, "Potter vearkadaşları sadece yanlış zamanda yanlış yerde bulunmuş olabilirler," dedi."Amaburda gerçekten de şüphe uyandırıcı koşullarla karşı karşıyayız.Üst katkoridorundaneişlerivardı?NiyeCadılarBayramıŞöleni'ndedeğillerdi?"

Harry, Ron ve Hermione hep birlikte Ölüm Günü Partisi'ni açıklamayakoyuldular:"...yüzlercehayaletvardı,hepsisizeoradaolduğumuzusöyler..."

Snape, kara gözlerimum ışığında parıldayarak, "Peki, niye daha sonra şölenekatılmadınız?"diyesordu."Niyeokoridoragittiniz?"

RonveHermione,Harry'yebaktı.

"Çünkü... çünkü..." dedi Harry, kalbi gümbür gümbür atarak. İçinden bir şeyoraya bedensiz bir ses tarafından götürüldüğünü iddia etmenin kulağa çokabartılıgeleceğinisöylüyordu.Başkakimsenindeğil,bir tekonunduyduğubir

ses."Çünküyorgundukveyatmakistiyorduk,"dedi.

Snape, sıska yüzünde muzaffer bir tebessüm pırpır ederek, "Yemek yemedenmi?" diye sordu. "Hayalet partilerinde canlı insanlara göre yemekler ikramedildiğinisanmazdım".

Ronyükseksesle,"Açdeğildik,"dedi,tamoandakarnıguruldadı.Snape'inpisgülüşüyüzüneyayıldı.

"MüdürBey,bencePottergerçeği tamolarak söylemiyor.Bizebütünhikâyeyianlatanakadarbazıayrıcalıklardanyoksunbırakılmasıiyibirfikirolabilir.Benşahsen, dürüstçe konuşmaya hazır olana kadar onun Gryffindor QuidditchTakımı'ndançıkarılmasıgerektiğinisanıyorum."

Profesör McGonagall, sert sert, "Yok canım, Severus," dedi. "ÇocuğunQuidditch oynamasını engellemek için bir neden göremiyorum. Bu kedininbaşına süpürgeyle vurulmamış. Potter'ın yanlış bir şey yaptığı konusunda birkanıtyok."

Dumbledore,Harry'yeiçiniokumakistermişgibibakıyordu.Pırılpırılaçıkmavibakışı,Harry'deröntgenegirmişduygusuuyandırdı.

Kararlıbirşekilde,"Suçluluğukanıtlananakadarmasumdur,Severus,"dedi.

Snapeöfkedendeliyedönmüşgibiydi.Flitchdeöyle.

Gözleriyerindenuğrayarak,"Kedimitaşaçevrildi!"diyehaykırdı."Birinecezaverildiğinigörmekistiyorum!"

Dumbledoresabırla, "Onu tedaviedebiliriz,Argus,"dedi. "MadamSproutkısasüre önce birtakım adamotları elde etti. Onlar normal boylarına varır varmaz,Mrs.Norris'iyenidencanlandıracakbiriksiryaptıracağım."

Lockhart, "Ben yaparım," diye atıldı. "En az yüz kere yapmış olmalıyım.UykumdabileyaparımAdamotuİyileştirmeSıvısı'nı..."

"Pardon," dedi Snape buz gibi bir sesle, "ama sanırım bu okulun İksir hocasıbenim."

Tuhafbirsessizlikoldu.

DumbledoreHarry,RonveHermione'ye,"Gidebilirsiniz,"dedi.

Koşmadannekadarhızlıgidebilirlerseohızlauzaklaştılar.Lockhart'ınodasınınbir kat yukarısına vardıklarında da boş bir sınıfa girip kapıyı yavaşçaarkalarındankapadılar.Harry,gözlerinikısarakarkadaşlarınınkararmışyüzlerinisüzdü.

"Duyduğumsestensözetsemiydimdersiniz?"

Ronhiçtereddütetmeden,"Hayır,"dedi."Başkahiçkimseninduymadığıseslerduymakhayraalametdeğildir,büyücülerdünyasındabile."

Ron'unsesindekibirşeyHarry'yirahatsızetti."Banainanıyorsun,değilmi?"

Ronhemen,"Tabiiinanıyorum,"dedi."Ama...kabuletkigarip..."

"Garip olduğunu biliyorum. Baştan aşağı garip. Duvardaki o yazı ne demekistiyordu?Odaaçıldı...nedemekbu?"

Ronyavaşyavaş,"Biliyormusun,bensankibunuduydum,"dedi."SanırımbirisibirvakitlerHogwarts'tabirgizliodaolduğundansözetmişti...Billolabilir..."

"YaKoftidenedemekoluyor?"diyesorduHarry.

Ronkıskısgülmesinezorengeloluncada,şaşırdı.

"Eh... yani aslında komik değil ama, Filch olduğu için... Bir Kofti, büyücüailesindedoğan,amasihirligücüolmayankişidir.Muggledoğumlubüyücülerintersi gibi bir şey.AmaKofti'lere çok az rastlanır. Eğer Filch bir ŞipşakBüyüKursu'ndan sihir öğrenmeye çalışıyorsa, evet, Kofti olmalı. Bu da birçok şeyiaçıklar. Örneğin, öğrencilerden niye bu kadar nefret ettiğini." Ron kendindenmemnunbirşekildegülümsedi."Çekemiyor."

Biryerlerdebirsaatçaldı.

"Gece yarısı," dedi Harry. "Snape gelip de bize başka bir suç kondurmayakalkışmadanyatmayagitsekiyiolacak."

BirkaçgünokuldaherkessadeceMrs.Norris'eyapılansaldırıdansözetti.Filch,onun saldırıya uğradığı yerde volta vurarak kimsenin olayı unutmamasını

sağladı.Sankisaldırganıngeridöneceğinidüşünürgibiydi.Harryonuduvardakimesajı "Mrs. Skover'ın Her İşe Yarayan Sihirli Kir Çıkartıcısı"yla silerkengörmüştü. Ama ne fayda! Kelimeler taşın üzerinde eskiside olduğu gibiparıldayıp duruyordu. Filch suç mahallini gözaltında tutmadığı zaman da kançanağı gibi gözlerle koridorlarda sinsi sinsi dolaşıyor, hiçbir şeydenkuşkulanmayanöğrencilerinüstüneatlayıponları"yüksekseslenefesalmak"ve"mutlugörünmek"gibinedenlerlecezalandırmayaçalışıyordu.

GinnyWeasley,Mrs.Norris'in başına gelenlerden çok rahatsız olmuştu. Ron'abakılırsa,kedileriçokseverdi.

Rononamoralvermek istercesine, "Bahsegirerimki senMrs.Norris'i aslındapek tanımamıştın," demişti. "Doğru söylüyorum, onsuz hayatı daha iyi."Ginny'nin dudakları titremeye başlamıştı. "Böyle şeyler Hogwarts'ta sık sıkolmaz," diye güvence verdi Ron ona. "Bunu yapan kaçığı yakalayacaklar vehemen buradan uzaklaştıracaklar. Umarım, okuldan atılmadan önce Filch'i detaşlaştıracak vakti olur. Şaka ediyorum... " diye ekledi Ron bir acele, çünküGinny'ninbetibenziatmıştı.

Saldırı Hermione'yi de etkilemişti. Gerçi zamanın çoğunu okumakla geçirmekHermioneiçinalışılmışbirşeydi,amaşimdibaşkabirşeyyapmazhalegelmiştineredeyse. Harry ve Ron ona nesi olduğunu sorduklarında da pek bir cevapalamıyorlardı.Ertesiçarşambaanladılarnesiolduğunu.

Harry İksir dersinden geç çıktı, Snape onu sınıfta tutup sıralardaki tüpsolucanlarını kazıtmıştı. Çabucak yemek yedikten sonra kitaplıkta Ron'ubulmaya gitti. O sırada Bitkibilim dersindeki Hufflepuff'lı çocuk Justin FinchFletchiey'nin karşıdan geldiğini gördü. Harry tam selam vermek için ağzınıaçmıştıki,Justinonugördü,anındageridöndüvehızlatersyöndeuzaklaştı.

Harry, Ron'u kitaplığın arka tarafında, Sihir Tarihi ev ödevini ölçerken buldu.ProfesörBinns "AvrupalıBüyücülerinOrtaçağToplantısı" üzerinebirmetrelikbirkompozisyonistemişti.

"İnanmıyorum,hâlâyirmisantimkısa..."dediRonöfkeyle.Parşömenininucunubıraktı, o da yeniden kıvrılıp tomar oldu. "Ve Hermione tam yüz kırk santimyazdı,üstelikdeyazısıküçüktür."

"Nerdeo?"dediHarry,metreyialıpkendievödevinintomarınıaçarak.

Ron raflar arasında bir yere işaret etti. "Oralarda bir yerde. Başka bir kitaparıyor.BenceNoel'denöncebütünkitaplığıbitirmeyeniyetli."

Harryona,JustinFinchFletchley'ninnasılkendisindenkaçtığınıanlattı.

"Neden aldırıyorsun, bilmem, ben hep onun biraz salak olduğunudüşünmüşümdür."Ronbiryandanda,yazısınımümkünolduğukadarbüyüterekharılharılyazıyordu."Saçmalayıpduruyordu,yokLockhartharikaymışda,yokbilmemne..."

Hermionekitapraflarıarasındanortayaçıktı.Sinirligörünüyordu,amaneysekisonundaonlarlakonuşacakhalegeldi.

Harry ve Ron'un yanına oturarak, "Hogwarts: Bir Tarih'in bütün kopyalarıdışarda," dedi. "İki haftalık da bir kelime listesi var. Keşke benimkini evdebırakmasaydım,amabütünoLockhartkitaplarıvarkensandığasığdıramadım."

"Niye istiyorsun ki?" dediHarry. "Herkes neden istiyorsa ondan. Sırlar Odasıefsanesiniokumakiçin."

Harryhemen,"Odane?"dedi.Hermionedudağınıısırdı."İştemeseledeburdaya.Hatırlayamıyorum.Vehikâyeyidebaşkahiçbiryerdebulamıyorum..."

Ron saatine baktı ve çaresiz bir halde, "Hermione," dedi, "n'olurkompozisyonunuokuyayım."

Hermionebirdensertleşti."Hayır,vermem.Bitirmekiçintamongününvardı."

Zilçaldı.RonveHermioneatışaçekişeönegeçipSihirTarihidersininyolunututtular.

Sihir Tarihi dersi programlarındaki en ruhsuz dersti. Derse Profesör Binns,hayaletolanteköğretmengiriyordu.ÇoğukişiçokyaşlıveburuşburuşBinns'inöldüğünüfarketmediğinisöylerdi.

Binnsdersvermekiçinayağakalkmış,bedeniniöğretmenlerodasışöminesininönündeki koltukta bırakmıştı. Günlük temposu bundan sonra da hiç mi hiçdeğişmemişti.

Bugündeherzamankikadarsıkıcıydı.ProfesörBinnsnotlarınıaçtıveeskibir

elektrikli süpürge gibi yavan, yeknesak bir sesle okumaya başladı. Derkensınıftaki hemen hemen herkes sersemleşti. Bazen bir isim ya da tarihiyazmalarına yetecek kadar bir süreyle kendilerine geliyor ve sonra da yenidenuykuya dalıyorlardı. Profesör yarım saattir konuşuyordu ki, daha önce hiçgörülmedikbirşeyoldu.Hermioneelinikaldırdı.

ProfesörBinns, 1289UluslararasıBüyücülerKonvansiyonuüzerineöldüresiyekasvetvericibirnutkunortayerindekafasınıkaldırıponabaktı.

"Miss...şey..."

"Granger,Profesör,"dediHermione,berrakbir sesle. "AcababizeSırlarOdasıhakkındabirşeyleranlatabilirmisinizdiyemerakediyordum."

Ağzı açık oturmuş, pencereden dışarısını seyreden Dean Thomas zıplayarakbranşından kurtuldu. Lavender Brown başını kollarından kaldırdı, Neville'indirseğisıradankaydı.

ProfesörBinnsgözlerinikırpıştırdı.

Kuru, hırıltılı sesiyle, "Benim dersim Sihir Tarihi," dedi. "Ben olgularlauğraşırım,MissGranger,mitlerveefsanelerledeğil."Tebeşirkırılırgibiküçükbir sesle boğazını temizleyip devam etti: "O yılın eylül ayında, Sarclonyalıbüyücülerdenoluşanbiraltkomite..."

Kekeleyerekdurdu.Hermione'nineligenehavadasallanıyordu."MissGranger?""Lütfen,efendim,efsanelerintemelihepolgulardadeğilmidir?"

ProfesörBinnsonaöylehayretlebakıyorduki,Harrydahaöncediriyadaölühiçbiröğrencininonunsözünükesmediğindeneminoldu.

Profesör Binns ağır ağır, "Şeyy," dedi, "evet sanırım böyle bir iddiadabulunulabilir." Hermione'ye, sanki daha önce hiçbir öğrenciyi doğru dürüstgörmemiş gibi baktı. "Ancak, sözünü ettiğiniz efsane son derece sansasyonel,hattagülünçbirhikâye..."

AmaşimdibütünsınıfProfesörBinns'inherkelimesinicankulağıyladinliyordu.Donmuş gözlerle hepsine baktı, hepsinin yüzü ona çevriliydi. Harry onunböylesine sıradışı bir ilgi gösterisi karşısında neye uğradığını şaşırmasınıanlayabiliyordu.

Yavaşça,"Ah,evet..."dedi."Birbakayım...SırlarOdası..."

"Tabii, hepiniz Hogwarts'ın bin yılı aşkın süre önce -tam tarihi bilinmiyor-döneminenbüyükcadılarıvebüyücüleri tarafındankurulduğunubiliyordunuz.Dört okul binasına onların adı verildi: Godric Gryffindor, Helga Hufflepuff,Rowena Ravenclaw ve Salazar Slytherin. Bu şatoyu birlikte yaptılar, meraklıMugglegözlerindenuzakta.Çünküoçağ,sıradaninsanlarınsihirdenkorktuğu,cadılarlabüyücülerindefazlasıylacezalandırıldığıbirçağdı."

Durup,sulanmışgözleriniodadagezdirdivedevametti:"Kurucularbirkaçyıluyumiçindeçalıştılar,sihreyatkınlıkgösterengençlerbuluponlarıeğitmekiçinşatoyagetirdiler.Amasonraaralarındaanlaşmazlıkçıktı.Slytherin ilediğerleriarasındaki uçurum büyümeye başladı. Slytherin, Hogwarts'a kabul edilenöğrenciler konusunda daha seçici davranılmasını istiyordu. Sihir öğrenimininsadeceözbeözsihirbazailelerarasındakalmasıgerektiğineinanıyordu.Muggleanne babası olan çocukları almaktan hoşlanmıyordu, çünkü onların güvenilirolduklarına inanmıyordu. Bir süre sonra bu konu üzerinde Slytherin ileGryffindorarasındaciddibirtartışmapatlakverdiveSlytherinokuldanayrıldı."

Profesör Binns yeniden duraklayarak dudaklarını büzdü, kırışmış yaşlı birtosbağayabenziyordu.

"Güvenilirtarihselkaynaklarbukadarınısöylüyor,amabudürüstolgular,SırlarOdası'nıngerçekdışıefsanesiningölgesindekaldı.Hikâyeyebakılırsa,Slytherinşatodagizlibirodainşaetmiştivediğerleribukonudahiçbirşeybilmiyordu.

"Efsaneye göre, Slytherin, kendi hakiki vârisi okula gelene kadar başka kimseaçamasın diye Sırlar Odasını mühürledi. Oda'nın mührünü ancak Vârisaçabilecek, içerdeki dehşeti o dışarı salıverecek ve bununla, okulu sihirçalışmayalayıkolmayanlardanarındıracaktı."

O, hikâyeyi anlatmayı bitirince bir sessizlik oldu, ama bu, Profesör Binns'insınıflarını dolduran o bildik, uykulu sessizlik değildi. Herkes bir şeyler dahaanlatır diye umarak ona bakmayı sürdürürken, havada tedirginlik seziliyordu.ProfesörBinnsbirazsinirlenmişgörünüyordu.

"Saçmalığın daniskası, elbette," dedi. "Okul, doğal olarak, böyle bir odanınvarlığını kanıtlamak için en bilgin cadılar ve büyücüler tarafından defalarcaarandı. Böyle bir oda yok. Kolay aldananları korkutmak için anlatılan birhikâye."

Hermione'nin eli yeniden havaya kalkmıştı. "Efendim - 'içerdeki dehşetle neyikastediyorsunuz?"

Profesör Binns kuru, ıslık gibi sesiyle, "Onun sadece Slytherin'in Vârisi'ninkontroledebileceğibirtürcanavarolduğunainanılıyor,"dedi.

Sınıftakiöğrencilerbirbirlerinekaygılıbakışlarattı."Söylüyorumsize,öylebirşeyyok,"dediProfesörBinns,notlarınıkarıştırarak."Odadayok,canavarda."

"Ama efendim," dedi Seamus Finnigan, "eğer Oda sadece Slytherin'in Vârisitarafındanaçılacaksa,başkahiçkimsedeonubulamayacakdemektir,değilmi?"

Profesör Binns kızgın bir tonla, "Saçmalık, O'Flaherty," dedi. "Eğer oncaHogwartsmüdürüvemüdiresionubulmayıbeceremediyse..."

"AmaProfesör,"dediincecikbirsesleParvatiPatil,"onuaçmakiçinKarabüyülazımherhalde..."

"BirbüyücününKarabüyükullanmaması,kullanamadığıanlamınagelmez,MissPennyfeather," diye cevabı yapıştırdı Profesör Binns. "Tekrar ediyorum, eğerDumbledoregibileri..."

"Ama belki de Slytherin'le akraba olmak gerekiyordur," diye başladı DeanThomas, "bu yüzden de Dumbledore..." Ama artık Profesör Binns'in canınayetmişti.

"Bu kadarı yeter," dedi sert bir edayla. "Bu bir mit! Böyle bir şey yok!Slytherin'in değil oda, gizli bir süpürgedolabı inşa ettiği konusundabile kanıtyok, hem de hiç! Size böyle aptalca bir hikâye anlattığıma pişman oldum!Müsadenizleartıktarihedönelim!Somut,inanılır,doğrulanabilirolgulara."

Beşdakikaiçindesınıfherzamankiuyuşukluğunadalıpgitmişti.

Dersin sonunda hınca hınç koridorlardan geçmeye çalışırlarken,Ron, "SalazarSlytherin'in yaşlı bir kaçık olduğunu biliyordum," dediHarry veHermione'ye.Akşamyemeğindenönceçantalarınıbırakacaklardı."Amabusafkanişinionunbaşlattığındanhaberimyoktu.Banaparaverseleronunbinasındaolmam.Doğrusöylüyorum,eğerSeçmenŞapkabeniSlytherin'ekoymayaçalışsaydı,ilktrenledosdoğruevedönerdim."

Hermionehararetlebaşını salladı, amaHarrybir şey söylemedi.Birdenberbatbirduyguylamidesikasılmıştı.

HarrydahaönceRon'ada,Herrmione'yedeSeçmenŞapka'nınciddiciddionuSlytherin'ekoymayıdüşündüğünüsöylememişti.Dahadünmüşgibi,biryılönce

Şapka'yıbaşınakoyduğundakulağınakonuşanküçüksesihatırlıyordu.

"Biliyormusun, büyük usta olabilirsin sen, hepsi kafanın içinde, Slytherin debüyükustalıkyolundaçokşeykazandırabilirsana..."

AmaSlytherinBinası'nınKarabüyücüler çıkarmakonusundaki şöhretini zatenduymuşolanHarry,umutsuzcaşöyledüşünmüştü:"Slytherinolmasın!"SonradaŞapkademiştiki:"Eh,öyleistiyorsunmadem...Gryffindor..."

Kalabalıkla sürüklenirlerken, yanlarından Colin Creevey geçti. "Merhaba,Harry!"

"Selam,Colin,"dediHarryotomatikolarak.

"Harry,Harry-sınıfımdabirçocukdiyorkisen..."

AmaColin öyle küçüktü ki, onu Büyük Salon'a doğru atan insan seline karşıkoyamadı."Görüşürüz,Harry!"diyeciklediğiniduydular.Sonradagitti.

Hermione, "Sınıfındaki çocuk senin hakkında ne diyormuş acaba?" dedimerakla.

"Herhalde Slytherin'in Vârisi olduğumu," dedi Harry, midesi daha da beterkasıldı. Justin Finch Fletchley'nin öğle yemeği vaktinde ondan nasıl kaçtığınıhatırlamıştı.

Rontiksintiyle,"Buradakilerdeherşeyeinanır,"dedi.

Kalabalıkseyrekleşti,birsonrakimerdivenirahatçaçıktılar.

Ron,"GerçektenbirSırlarOdasıvarmıdersin?"diyesorduHermione'ye.

Kızkaşlarınıçattı."Bilmiyorum.DumbledoreMrs.Norris'itedaviedemedi.Budaaklıma,onasaldıranınşeyolmadığınıgetiriyor...

insan..."

O konuşurken bir köşeyi döndüler ve kendilerini saldırının olduğu koridorunsonundabuldular.Durupbaktılar.Sahnetıpkıogecekigibiydi,amaartıkmeşalehalkasındansarkankaskatıbirkediyoktu.Üzerinde"Odaaçıldı"yazanduvarınönündeboşbirsandalyeduruyordu.

Ron,"Filchoradanöbettutuyor,"diyemırıldandı.

Birbirlerinebaktılar.Koridorboştu.

Harry,çantasınıyerekoyarak,"Birgözatmanınzararıolmaz,"dedi.Dizlerininüstündesürünerekipucuaramayakoyuldu.

"Yanıkişaretleri!"dedi."Burda-veburda..."

"Geldeşunabak!"dediHermione."Netuhaf..."

Harryayağakalkıp,duvardakimesajınyanındakipencereyegitti.Hermioneenüsttekicamı işaretediyordu.Yirmikadarörümcek,besbellicamdakiküçükbirçatlaktan dışarı çıkmak için koşuşturuyordu.Uzun, gümüşümsü bir bağ, sankihepsidışarıçıkmatelaşıiçindeonatırmanmışgibi,ipmisalisarkmıştı.

Hermione hayretle, "Örümceklerin hiç böyle davrandığını gördün mü?" diyesordu.

"Hayır,"dediHarry."Yasen,Ron?Ron?"

Omzununüstündengeriyebaktı.Ronadamakıllıgeriçekilmişduruyordu,koşupkaçmagüdüsünekarşıdirenirgibiydi.

"N'oldu?"diyesorduHarry.

Rongerginbirhaldecevapverdi:"Örümceklerden...hiç...hoşlanmam."

Hermione şaşkınlıkla Ron'a baktı. "Bundan hiç haberim yoktu. Defalarcaiksirlerdeörümcekkullandın..."

Ron,penceredenbaşkaheryerebakmayaözengöstererek,"Ölüolduklarızamanaldırmıyorum,"dedi."Hareketedişşekillerihoşumagitmiyor..."

Hermionekıkırdadı.

"Hiçdekomikdeğil,"dediRon,öfkeyle. "İlledeöğrenmek istiyorsan,benüçyaşındayken Fred, oyuncak... oyuncak ayımı kocaman iğrenç bir örümceğedönüştürdü.Çünkü oyuncak süpürgesini kırmıştım.Ayına sarılırken birden birsürübacağıolsasenindehoşunagitmezdi..."

Titreyerek sustu. Hermione belli ki hâlâ gülmemeye çalışıyordu. Konuyudeğiştirmekte isabet olacağını hisseden Harry, "Yerdeki suyu hatırlıyormusunuz?"dedi."Oneredengelmişti?Birikurulamış."

Kendini toparlayarak birkaç adım atan Ron, "Buradaydı," dedi. Filch'iniskemlesinigeçmiş,eliyleişaretediyordu."Bukapıylaaynıhizada."

Pirinçkapıtokmağınauzandı,amabirdenyanmışgibielinigeriçekti.

"N'oldu?"dediHarry.

"Orayagiremeyiz.Kızlartuvaleti."

Ayağa kalkıp onun yanına gelen Hermione, "Hadi, Ron," dedi. "Orada kimseolmazki.OrasıMızmızMyrtle'ınyeri.Hadigelin,birbakalım."

Ve"TuvaletBozuk"yazısınaaldırmadankapıyıaçtı.

Harry'ningörüpgöreceğienkasvetli,kederli tuvalettiburası.Büyük,çatlakvelekeli bir aynanın altında bir sıra çentik çentik taş lavabo vardı.Yerler ıslaktı,şamdanlarındaağırağıryananküçücükkalmışbirkaçmumdangelensönükışığıyansıtıyorlardı.Tuvaletleregiden tahtakapılarpulpulkalkmıştı,çizilmişti.Birtanesimenteşelerindensarkıyordu.

Hermione parmağını dudaklarına götürdü ve sondaki tuvalete doğru yürüdü.Orayagidince,"Selam,Myrtle,"dedi."Nasılsın?"

Harry ile Ron da bakmaya gittiler. Mızmız Myrtle, tuvaletin sifonu üzerindeuçarak,çenesindekibirsivilceyleoynuyordu.

Ron ve Harry'ye kuşkuyla bakarak, "Burası kızlar tuvaleti," dedi. "Onlar kızdeğil."

"Hayır," diye durumu kabul etti Hermione. "Ben onlara sadece burasının...hımm...nekadargüzelolduğunugöstermekistedim."

Elinibellibelirsizşekilde,piseskiaynaylaıslakyerleredoğrusalladı.

Harry"Birşeygörüpgörmediğinisor,"dedi.

"Nefısıldıyorsunsenöyle?"dediMyrtle,onabakarak.

Harryçabucak,"Hiçbirşey,"dedi."Bizşeyisormakistemiştik..."

Myrtle, ağladı ağlayacak bir sesle, "Keşke insanlar arkamdan konuşmaktanvazgeçseler!"dedi."Benimdeduygularımvar,biliyorsunuz,ölübileolsam."

"Myrtle,kimseseniüzmekistemiyor”dediHermione."Harrysadece..."

"Kimse beni üzmek istemiyor, ha! Buna bayıldım işte!" diye bağırdı Myrtle."Burada hayatım tam bir ıstırap içinde geçti ve şimdi de insanlar gelmiş,ölümümümahvediyor!"

Hermione hemen, "Biz sana son zamanlarda burada tuhaf bir şeyler görüpgörmediğinisormakistemiştik,"dedi."ÇünküCadılarBayramı'ndabutuvaletinkapısınınönündebirkedisaldırıyauğramış."

"Ogeceburalardabirinigördünmü?"dediHarry.

Myrtledramatikbiredaylacevapverdi:"Dikkatetmiyordum.Peevesbeniöyleüzdü ki, buraya geldim ve kendimi öldürmeye çalıştım. Tabii o zaman dahatırladımkiben...ben..."

"Zatenölüsün,"dediRon,yardımcıolmakisteyenbiredayla.

Myrtle trajik bir hıçkırık koyuverdi, havada yükseldi, döndü ve tepesi üstütuvaletedaldı.Hepsininüstünesusıçratarakgözdenkayboldu.

Bastırmaya çalıştığı hıçkırıklarının yönündeki U kıvrımının oralarda bir yerdedurduğuanlaşılıyordu.

Harry ve Ron ağızları açık bakakaldılar. Ama Hermione bezgin bezginomuzlarınısilkti."Doğruyusöylemekgerekirse,bu,Myrtle'ınneşelianlarından

biriydi...Hadi,gelin."

Harry,Myrtle'ın suyaboğulmuşhıçkırıklarınınüstünekapıyıhenüz tamolarakçekmemiştiki,yüksekperdedenbirsesüçünündeyerlerindensıçramalarınayolaçtı.

"RON!"

PercyWeasley,sınıfbaşkanırozetipırılpırıl,yüzündegerçektenşokagirmişbirinsanınifadesiyle,merdivenlerinbaşındakalakalmıştı.

"Orasıkızlartuvaleti!"dedisoluksoluğa."Senoradane..."

Ron,"Şöylebirbakıyordum,"diyeomuzlarınısilkti."Anlarsırıya,ipuçları..."

Percy,Harry'yeMrs.Weasley'yifenahaldehatırlatanbirşekildeşişti.

"Oradan - hemen - çekil -" dedi, uzun adımlarla onlara doğru geldi.Kollarınısallayaraküçünüönünekattı."Görenneder,aldırmıyormusun?Herkesakşamyemeğindeykendönüpburayagelmek..."

Olduğu yerde durup gözlerinden şimşekler saçarak Percy'ye bakan Ronhararetle,"Niyeburdaolmayacakmışız?"dedi."Dinle,okediyeparmağımıbiledokundurmadımben!"

Percyöfkeyle, "BendeGinny'ye öyle dedim," dedi. "Amahâlâ senin okuldanatılacağınıdüşünüyor.Onuhiçbukadarüzgüngörmemiştim,ağlaağlagözleriçıkacak. Onu düşünebilirdin, bütün birinci sınıflar bu iş yüzünden gereğindenfazlaheyecanlandı..."

KulaklarıkızarmayabaşlayanRon,"SeninGinny'yealdırdığınyok,"dedi."Sensadeceöğrencilerbaşkanıolmaşansınıyitirmektenkorkuyorsun."

Percy ters ters, "Gryffindor'dan beş puan!" dedi. Bir yandan da rozetinedokunuyordu. "Umarım bu sana ders olur! Dedektifliği bırak, yoksa annemeyazarım!”

Dönüpgitti,onunensesideRon'unkulaklarıkadarkırmızıydı.

Harry,RonveHermioneogeceOrtakSalon'daPercy'denmümkünolduğukadar

uzak koltuklar seçtiler. Ron hâlâ çok sinirliydi,Muska ev ödevindemürekkeplekeleri bırakıp duruyordu. Onları çıkarmak için dalgın dalgın elini asasınauzatınca,asaparşömenialevleriçindebıraktı.Üstünden,neredeyseevödevindençıktığıkadardumanlarçıkanRon,TemelBüyülerKitabı,İkinciSınıf'ıpatdiyekapattı.Hermionede,Harry'yişaşırtarakonuizledi.

Yumuşak bir sesle, sanki az önce yapmakta oldukları bir konuşmayı devamettiriyormuşgibi,"Kimolabilirama?"dedi."KimbütünKoftiler'leannebabasıMuggleolanlarınHogwarts'tançıkarılmasınıisteyebilir?"

"Düşünelimbakalım," dediRon, yapmacık bir hayretle. "Anne babasıMuggleolanlarapislikgözüylebakankimitanıyoruz?"

Hermione'yebaktı.Hermionedeona,amaiknaolmuşgörünmüyordu.

"EğerMalfoy'dansözediyorsan..."

"Tabii ki ondan söz ediyorum!Duymadınmı ne dedi? 'Sıra sizde, Bulanıklar!Hadicanım,oolduğunuanlamakiçinpis,faresuratınabakmakyeter..."

Hermionekuşkuyla,"Slytherin'inVârisiMalfoy,ha!"dedi.

Harry de kitaplarını kapattı. "Ailesine baksana," dedi. "Hepsi Slytherin'deokumuş,bununlaövünüpduruyor.Babasıdayeterincekötü."

"Sırlar Odası'nın anahtarı yüzyıllardır onlarda olabilir!" dedi Ron. "Babadanoğulageçiyordur..."

Hermioneihtiyatla,"Eh,"dedi."Sanırımmümkün..."

Harryumutsuzca,"İyide,nasılkanıtlayacağız?"diyesordu.

"Bir yolu olabilir." Hermione daha da alçak sesle konuşuyordu, odanın karşıtarafındakiPercy'yebirgözattı."Zor, tabii.Ve tehlikeli,çok tehlikeli.Sanırımellitanefalanokulkuralınıihlaletmekgerekecek."

Ron sinirlenmişti. "Eğer bir ay içinde falan açıklama isteği duyarsan, bize dehaberverirsin,değilmi?"dedi.

Hermione soğuk bir edayla cevap verdi: "Peki öyleyse. Bize gereken şey,

SlytherinOrtakSalonu'nagidipbizolduğumuzuanlamadanMalfoy'abirkaçsorusormak."

RongülerkenHarry,"Amabuimkânsız,Hermione,"dedi.

"Hayır,değil.BizesadecebirazÇokÖzlüİksirlazım,hepsibu."

"Odane?"dediRonveHarrybirağızdan.

"Snapebirkaçhaftaöncesınıftasözünüetti."

"İksir'deSnape'idinlemektenbaşkayapacakşeyimizyokmusanıyorsun?"diyemırıldandıRon.

"Seni başka birine dönüştürüyor. Düşünün bir! Üç Slytherin'li öğrenciyedönüşebiliriz.Kimsebizolduğumuzuanlamaz.Malfoydabizeher şeyi söylerherhalde.Orda olup duyabilsek, belki şu anda bileSlytherinOrtakSalonu'ndabunlarısöyleyipövünüyordun"

Ronkaşlarınıçattı."BencebuÇokÖzlüİksirişindebirbityeniğivar,"dedi."YasonsuzakadarüçSlytherin'ligörünümündekalırsak?"

Hermionesabırsızlıklaelini salladı. "Bir süresonrageçiyor.Amareçeteyieldeetmek zor olacak. Snape bunun Fevkalade Muktedir İksirler diye bir kitaptaolduğunusöylemişti.KitaplığınKısıtlıBölümü'ndeolmasıgerekir."

Kısıtlı Bölüm'den kitap almanın tek yolu vardı: Bir öğretmenin yazılı izninigötürmeliydiniz.

Ron, "Aslında kitabı niye isteyeceğimizi anlamak zor," dedi. "Eğer iksirlerdenbiriniyapmayaçalışmayacaksak..."

"Bence," dedi Hermione, "kendimize sadece teoriyle ilgileniyormuş süsüverirsek,birşansımızolabilir..."

"Hadicanım,hiçbiröğretmeninanmazbuna,"dediRon."Basbayağıkalınkafalıolmasıgerek..."

ONUNCUBÖLÜM:SERSERİBLUDGER

Profesör Lockhart, cinperi felaketinden beri sınıfa canlı şeyler getirmiyordu.Onun yerine onlara kitaplarından bölümler okuyor, bazen de daha dramatikbölümlerioynatıyordu.BuyenidencanlandırmalariçinkendineyardımcıolarakdagenellikleHarry'yiseçiyordu.Harryşimdiyekadar,kurbanıolduğuBoşboğazLanet'tenLockhartsayesindekurtulanbasitbirTransilvanyaköylüsünü,kafasınıüşütmüşbirYeti'yiveLockhartonulanetlediğindenberikıvırcıksalatadışındabirşeyyememişbirvampirioynamakzorundakalmıştı.

Bir sonraki Karanlık Sanatlara Karşı Savunma dersinde bu sefer de kurtadamrolüoynamakiçinkendinisınıfınönüneçekeçekeçıkarılmışbuldu.Lockhart'ınkeyifli olmasını istemek için çok geçerli bir nedeni olmasa, bunu yapmayıreddedecekti.

"Yüksek sesle güzel bir uluma, Harry -Hah şöyle- ve sonra, inanır mısınızbilmem, üstüne çullandım -İşte böyle- yere yapıştırdım -gördüğünüz gibi- Tekelleonuyerde tutmayıbecerdim-Ötekiyledeasamıgırtlağınadayadım-SonragerikalankuvvetimitopladımveacayipkarmaşıkHomorfusBüyüsü'nüyaptım-Açmasıbiriniltiçıkardı-Devamet,Harry-dahayüksek-bu-kürküyokoldu-tırnaklarıbüzüldü -veyenidenbir adamadöndü.Basit amaetkin -vebirköydaha beni sonsuza kadar, onları her ay kurtadam saldırılarının dehşetindenkurtarankişiolarakhatırlayacak."ZilçalıncaLockhartayağakalktı.

"Ödev: Wagga Wagga Kurtadamı'nı yenişim üzerine bir şiir yazın! En iyikompozisyonunsahibineSihirliBen'inimzalıkopyaları!"

Öğrenciler çıkmaya başladı. Harry sınıfın arkasına, Ron ve Hermione'nin onubekledikleriyeredöndü.

"Hazırmıyız?"diyemırıldandı.

Hermionesinirlisinirli,"Herkesgidenekadarbekleyin,"dedi."Şimdi."

Elindebirkâğıtparçasını sıkı sıkı tutarakLockhart'inmasasınayaklaştı.HarryveRonhemenarkasındaydı.

"Şey...ProfesörLockhart?"diyekekeledi."Benkitaplıktanbu...bukitabıalmak

istiyordum. Sadece bilgi edinmek üzere okumak için." Eli hafifçe titreyerekkâğıdıuzattı."Amameseleşuki,kitaplığınKısıtlıBölümü'nde.Biröğretmeninimzasına ihtiyacım var - eminim ki bu kitap sizin Gulyabanilerle GezipTozmak'ta,etkisiniağırağırgösterenzehirlerkonusundadediklerinizianlamamayardımcıolacak..."

Lockhart,"GulyabanilerleGezipTozmakha!"dedi,

Hermione'den notu alarak ona ağzı kulaklarında gülümsedi. "Belki de ensevdiğimkitabım.Hoşunagittimi?"

"Ah,evet,"dediHermionehevesle. "Helesonuncugulyabaniyeçaysüzgeciylekapankurmanıznekadarakıllıca..."

"Eh,sanırımkimsebenimbuyılkieniyiöğrencimebiraziltimasgeçmemekarşıçıkmaz” dedi Lockhart dostça ve devasa bir tavuskuşu tüyü çıkardı. Ron'unyüzündeki tiksinme ifadesini yanlış yorumlayarak, "Evet," diye devam etti,"Güzel,değilmi?Genelliklekitapimzalamakiçinsaklarımama..."

Kâğıdakoskoca,kıvrımlıbirimzaatıpHermione'yegeriverdi.

Hermione beceriksiz parmaklarla notu katlayıp çantasına koyarken de, "Eh,Harry,"dediLockhart."DemekyarınsezonunilkQuidditchmaçıvar,öylemi?Gryffindor-Slytherinmaçısanırım.Seninyararlıbiroyuncuolduğunuduydum.Ben de bir Arayıcı'ydım. Milli Takım denemelerine çağırıldım ama, hayatımıKaranlıkgüçlerinortadankaldırılmasınaadamayakararverdim.Genede, eğerbirazözelantrenmanaihtiyacınolursa,lütfençekinmedensöyle.Aynıderecedeiyiolmayanoyuncularabildiklerimiaktarmakbenihepmemnuneder..."

Harry'nin boğazından ne idüğü belirsiz bir ses yükseldi, sonra da Ron veHermione'ninarkasından,biracele,odadançıktı.

Üçü nottaki imzayı incelerken, "İnanmıyorum” dedi Harry. "Hangi kitabıistediğimizebakmadıbile."

"Beyinsizbir rezildeondan,"dediRon."Amakimene, istediğimizieldeettikya."

Kitaplığa doğru koşarcasına giderlerken, Hermione tiz bir sesle, "Beyinsiz birrezildeğilişte,"dedi.

"Bu yılki en iyi öğrencisi olduğunu söyledi diye..." Kitaplığın her şeyi saransükûnetinegirinceseslerinialçalttılar.

KitaplıkgörevlisiMadamPincezayıf,sinirlibirkadındı,yeterincebeslenmemişbirakbabayıandırırdı.

"FevkaladeMuktedirİksirlermi?"diyetekrarladıkuşkuyla,biryandandanotuHermione'ninelindenalmayaçalışıyordu.AmaHermionebırakmıyordu.

Soluksoluğa,"Bendekalabilirdiyeumuyordum,"dedi.

Ron notu onun elinden kurtarıp Madam Pince'in önüne doğru iterek, "Hadiama," dedi. "Sana başka bir imza alırız. Lockhart her şeyi imzalar, yeter kiimzalayabileceğikadarbirsüresabitkalsın."

MadamPince, sanki sahte olduğundan endişe ediyormuşgibi, notu ışığa tuttu.Amanotbusınavdangeçti.AzametleyürüyüpyüksekraflararasındakaybolanMadamPince,birkaçdakikasonrabüyükveküflüymüşgibigörünenbirkitabıtaşıyarak geri döndü.Hermione kitabı dikkatle çantasına yerleştirdi. Çok hızlıyürümemeyeyadasuçlugörünmemeyeözengöstererekkitaplıktançıktılar.

Beş dakika sonra gene Mızmız Mrytle'ın bozuk tuvaletinde üslenmişlerdi.Hermione,Ron'unitirazlarını,buranınaklıbaşındabirkimseningeleceğisonyerolduğunu söyleyerek çürütmüştü. Yani, kendi kendilerine kalacakları kesindi.Mızmız Myrtle kendi tuvaletinde gürültüyle ağlıyordu, ama onlar onaaldırmıyordu,odaonlara.

HermioneFevkaladeMuktedir İksirler'i dikkatle açtı, üçü de nemli ve beneklisayfaların üstüne eğildiler. Daha ilk bakışta, kitabın neden Kısıtlı Bölüm'deolduğubelliydi.İksirlerdenbazıları,düşünmesibileinsanıneredeysekorkutacakcinsten tüyler ürpertici sonuçlara yol açıyordu. Üstelik kitapta pek nahoşçizimlerdevardı.İçlerindenbiri,içidışınaçıkmışabenzeyenbiradamı,biridebaşındanbirkaççiftfazladankolbacakçıkmışbircadıyıgösteriyordu.

Hermione,üzerinde"ÇokÖzlüİksir”yazansayfayıbulunca,heyecanla,"İşte,"dedi. Başka bir insana dönüşmenin ortasında olan insanların çizimleriylesüslüydü.Harry ressamın onların yüzündeki büyük acıyı hayal etmiş olmasınıgönüldendiledi.

Reçeteyebakarlarken,Hermione,"Bugördüğümenkarmaşıkiksir,"dedi.Sonra

damırıldanarakparmağınımalzemelistesindenaşağıdoğruindirdi."Zarkanatlısinekler,sülükler,hardalotuveçobandeğneği.Eh,bunlaryeterincekolay,hepsiöğrenci dolabında var, oradan alabiliriz. Ayy, bakın, iki boynuzlu bir atınboynuzunun tozu -bunu nereden buluruz, bilmiyorum... Yüzülmüş doğranmışkanguruderisi-budanazikbirkonu-vetabiikimedönüşmekistiyorsanondanbirparça."

Ronsertçe, "Pardon?"diye sordu. "Nedemek İstiyorsunyani,kimedönüşmekistiyorsan ondan bir parça diye? İçinde Crabbe'nin ayak tırnakları olan hiçbirşeyiiçecekdeğilim..."

Hermione sanki onu duymamış gibi devam etti. "Ama henüz bu konudadertlenmemizegerekyok,çünküonlarıensoniçineatıyoruz."

RonnutkututulmuşhaldeHarry'yedöndü,amaonundabaşkasıkıntısıvardı.

"Ne kadar çok şey çalmak zorunda kalacağımızın farkında mısın, Hermione?Yüzülmüşdoğranmışkanguruderisi;bukesinlikleöğrencidolabındayoktur.Neyapacağız yani, Snape'in özel stoğundan almak için odasına mı gireceğiz?Bilmiyorum,buiyibirfikirmiama..."

Hermionekitabıpatdiyekapattı.

"Eh, eğer ikiniz ödleklik edecekseniz, mesele yok," dedi. Yanaklarındapespembe lekeler vardı, gözleri de her zamankinden parlaktı. "Ben kurallarakarşıçıkmakistemiyorum,anlıyorsunuzya.SadeceanababasıMuggleolanlarıtehdit etmenin, zor bir iksir kaynatmaktan çok daha kötü olduğunudüşünüyorum. Ama eğer siz Vâris Malfoy mu, değil mi öğrenmekistemiyorsanız,şimdidosdoğruMadamPince'egidervekitabıgeri..."

Ron, "Senin bizi kurallara karşı gelmeye ikna edeceğin günü göreceğimi hiçsanmazdım,"dedi."Pekâlâ,yapıyoruz.Amaayaktırnağıyok,tamammı?"

DahamutlugörünenHermionekitabıyenidenaçarken,Harry,"Yapmaknekadaralacak,peki?”diyesordu.

"Eh, hardalotunu dolunayda toplamak gerektiğine, zarkanatlı sineklerin de birgünağırağırpişmesigerektiğinegöre...biraydahazırolursanırım,eğerbütünmalzemeleribulabilirsek."

"Bir ay mı?" dedi Ron. "Bir ayda Malfoy okuldaki Muggle ana babalılarınyarısına saldırabilir!" Hermione'nin gözlerinin yeniden tehlikeli bir şekildekısıldığınıgörüncehemenekledi:"Amaelimizdekieniyiplanbu,öyleysetamgazdiyorum."

Ancak, Hermione tuvaletten çıkmaları için yol açık mı diye kontrol ederken,Ron gene de Harry'ye fısıldadı. "Eğer yarın Malfoy'u süpürgesindendüşürebilirsenişiçokdahasorunsuzhallederiz."

HarrycumartesisabahıerkendenuyandıvebirsüreyatarakogünküQuidditchmaçını düşündü. Sinirliydi, özellikle Gryffindor kaybederse Wood'un neyapacağıdüşüncesionurahatsızediyordu.Amaaltınınsatınalabileceğienhızlıyarışsüpürgelerinebinmişbirtakımlakarşıkarşıyagelmefikrideyeterincesinirbozucuydu.Slytherin'iyenmeyihiçbukadaristememişti.İçiçalkalanarakyarımsaatoradayattıktansonrakalktı,giyindiveerkendenkahvaltıyaindi.Gryffindortakımının geri kalanını orada buldu, uzun boş bir masada kafa kafaya vermişoturuyorlardı.Gergingörünüyorlar,pekkonuşmuyorlardı.

Saat on bire gelirken, bütün okul Quidditch stadyumuna doğru yola koyuldu.Bunaltıcı bir gündü, havada fırtına kokusu vardı. Harry tam soyunma odasınagirerken,RonveHermione koşarak ona şans dilemeye geldiler.Takım, parlakkırmızıGryffindorcüppelerinigiydi.SonradaWood'unmaçöncesihepyaptığımoralvericikonuşmayıdinlemekiçinoturdular.

Wood,"Slytherin'inbizimkilerdeniyisüpürgelerivar",diyesözebaşladı,"bunuinkâra gerek yok. Ama bizim süpürgelerimizin üstünde daha iyi adamlar var.Onlardaniyiçalıştık,hertürlühavadauçtuk-"("Bakbudoğru,"diyemırıldandıGeorgeWeasley. "Ağustostan beri doğru dürüst kuruyamadım") "- ve onları oküçüksümüklüMalfoy'uparaylatakımlarınaaldıklarınapişmanedeceğiz."

CoşkuylagöğsükabaranWood,Harry'yedöndü.

"Arayıcı olmak için sadece zengin bir babanın yetmediğini onlara göstermeksana kalıyor,Harry.Ya o Snitch'iMalfoy'dan önce yakala, ya da denerken öl,Harry,çünkübugünkazanmamızgerekiyor,kazanmalıyız."

"Yaniherhangibirbaskıyok,Harry."dediFred,gözkırparak.

Sahayaçıkarlarkenbüyükbirgürültüylekarşılandılar;dahaçoklehtetezahürat,çünkü Ravenclaw ve Hutflppuff da Slytherin'in yenilmesini çok istiyordu. Ne

var ki kalabalıktaki Slytherin'ler gene de yuhaların ve ıslıklarının duyulmasınısağladılar.QuidditchhocasıMadamHooch,FlintveWood'danelsıkışmalarınıistedi. Onlar da birbirlerine tehdit edici bakışlar atıp, birbirlerinin elinigereğindenbirazdahafazlasıkarakbunuyaptılar.

"Bendüdükçalınca,"dediMadamHooch,"üç...iki...bir..."

Kalabalığın bağırtısı onlara hız verirken, on dört oyuncu kurşuni gökyüzünedoğru yükseldi. Harry hepsinden yükseğe uçarak Snitch'i bulmak için çevreyitaradı.

Malfoy, süpürgesinin hızını göstermek istermiş gibi ok misali onun altındangeçerken,"Keyfinyerindemi,YaralıKafa?"diyehaykırdı.

Harry'nin cevap verecek vakti yoktu. Tam o anda ağır, kara bir Bludger hızlaüzerinegeliyordu.Öyleucuucunakaçtıki,geçerkensaçınısıyırdığınıhissetti.

"Ucuz atlattın, Harry!" dediGeorge, sopası elinde onun yanından şimşek gibigeçerken. Bludger'ı Slytherin'e gerisin geri göndermeye hazırlanıyordu. HarryonunBludger'aAdrianPuceyyönündegüçlübirdarbevurduğunugördü.AmaBludgerhavadayöndeğiştirdivegene,dosdoğruHarry'yegeldi.

Harryondankaçınmak içinhemenaşağı indi,GeorgedaMalfoy'a doğruhızlavurmayıbaşardı.BludgergenebirbumeranggibiyarıyoldadöndüveHarry'ninbaşınadoğruldu.

Harry hızını artırıp şimşek gibi sahanın öbür ucuna yollandı. Bludger'ın,arkasından ıslık çalarak geldiğini duyabiliyordu. Neler oluyordu? Bludger'laraslaböylebiroyuncuüzerindeyoğunlaşmazdı.Onlarıngörevi,mümkünolduğukadarçokkişiyisüpürgesindendüşürmeyeçalışmaktı.

Fred Weasley diğer uçta Bludger'ı bekliyordu. O, topa bütün kuvvetiylevururken,Harrykafasınıeğdi,Bludger'ınyönüdeğişti.

Fred sevinçle, "İşini gördük!" diye bağırdı, ama yanılıyordu. SankimıknatıslaHarry'yeçekiliyormuşgibiBludgerbirkezdahaonunardındanhamleetti,Harrydesonsüratkaçmakzorundakaldı.

Yağmur başlamıştı. Harry ağır damlaların yüzüne düştüğünü hissediyordu,gözlüğüıslanıyordu.Oyunungerikalanındanelerolupbittiğikonusundaenufak

bir fikriyoktu.Taki,maçı anlatanLee Jordan'ın, "Slytherin sıfırakarşı altmışpuanlaönde,"dediğiniduyanakadar.

Slytherin'lerinüstünsüpürgelerigörevleriniyerinegetiriyordubesbelli.Buaradaçılgın Bludger da Harry'yi düşürmek için elinden geleni yapıyordu. Fred veGeorgeşimdiikiyandanonunokadaryakınındanuçuyorlardıki,Harryharmandöver gibi havada savrulan kollardan başka bir şey göremiyordu. Snitch'i dedeğilyakalama,görmeşansıbileeldeedememişti.

Fred, "Birisi - bu - Bludger'la - oynamış -" diye homurdanarak, sopasını vargücüyleyenidenHarry'yebirsaldırıdüzenleyenBludger'asavurdu.

George, hem Wood'a işaret etmeye, hem de Bludger'ın Harry'nin burnunukırmasınıönlemeyeçalışırken,"Molaalmamızgerek,"dedi.

Anlaşılan Wood mesajı almıştı. Madam Hooch düdük çaldı, Harry, Fred veGeorge,hâlâçılgınBludger'dankaçınarakbalıklamaaşağıdaldılar.

Gryffindortakımıbirarayatoplandı.SeyircilerarasındakiSlytherin'lertakımlarılehinde tezahürat yaparken, Wood, "Neler oluyor?" diye sordu. "Bizi yereyapıştırdılar.Fred'leGeorge,BludgerAngelina'nın sayıyapmasınıönlerken siznerelerdeydiniz?"

George öfkeyle, "Yedi metre yukarda, öbür Bludger'ın Harry'yi öldürmesiniengellemeye çalışıyorduk, Oliver," dedi. "Biri o Bludger'a bir şeyler yapmış -Harry'yi rahat bırakmıyor, oyun boyunca başka kimseye gitmedi. Slytherin'inbununlabirilgisiolmalı."

Woodkaygıyla,"AmaBludger'larsonantrenmanımızdanberiMadamHooch'unodasındakilitli,"dedi."Antrenmandadahiçbirşeyleriyoktu."

Madam Hooch onlara doğru geliyordu. Onun omzunun üstünden Harry,Slytherintakımınınyuhalayarakonunyönündeişaretettiklerinigörebiliyordu.

MadamHooch gittikçe yaklaşırken, "Dinleyin" dedi Harry, "ikiniz hep benimçevremde uçtuğunuz sürece Snitch'i ancak kolumdan içeri uçarsa yakalarım.Takımıngerikalanınadönün,bırakınoserseriylebenilgileneyim."

"Salaklıketme,"dediFred."Kafanıkoparacak."

Wood,birHarry'ye,birWeasley'lerebakıyordu.

AliciaSpinnetkızgınlıkla,"Oliver,buçılgınlık,"dedi."Harry'ninkendibaşınaoşeylebaşaçıkmasınaizinveremezsin.Birsoruşturmaisteye...."

"Eğer şimdi durursak, maçı gözden çıkarmamız gerekir!" dedi Harry. "Ve birçılgın Bludger yüzünden Slytherin'e maç verecek değiliz! Hadi Oliver, onlarabenirahatbırakmalarınısöyle!"

George, Wood'a hiddetle, "Bu senin suçun," dedi. "Ya Snitch'i yakala ya dadenerkenöl-onaböyleaptalcaşeysöylenirmi?!"

MadamHoochyanlarınagelmişti.

"Oyunadevametmeyehazırmısınız?"diyesorduWood'a.

Wood,Harry'ninyüzündekikararlıifadeyebaktı.

"Tamam,"dedi."Fred,George,Harry'yiduydunuz-onurahatbırakın,Bludger'lakendisibaşaçıksın."

Yağmurşimdidahadahızlıyağıyordu.MadamHooch'undüdüğüüzerineHarryyeretekmeyibasıpyükseldiveBludger'ınarkasındaolduğunubelliedenhışırtıyıduydu.Harrydaha,dahadafazlayükseldi.Kavislerçizdi,helezonçizdi,dimdikdaldı,zikzaklaryaptı,yuvarlandı.Başıdönüyordu,amagenedegözlerini iyiceaçık tuttu.Bludger'ınvahşibirbaşkadalışındankaçınmak için,yağmurgözlükcamlarını beneklendirir ve burun deliklerinden içeri girerken tepe üstü döndü.Kalabalığın güldüğünü duyuyordu. Evet, çok aptal görünüyor olmalıydı, amaserseri Bludger ağırdı ve onun kadar hızla yön değiştiremiyordu. Stadyumunkenarlarında lunaparktaki eğlence trenlerini andıran bir tur başlattı. Gümüşyağmur tabakaları arasından, Adrian Pucey'nin Wood'un yanından geçmeyeçalıştığıGryffindorkalesinigörmeyeçalıştı.

Kulaklarındaki ıslık sesi Harry'ye, Bludger'ın onu gene kıl payı kaçırdığınıanlattı.Dosdoğrugeriyedönüptersyöndehızlandı.

HarryhavanınortasındaBludger'dankaçmakiçinsaçmasapanbirtopaçdönüşüyapmak zorunda kaldığı sırada,Malfoy, "Bale eğitimimi yapıyorsun, Potter?"diye haykırdı.Harry uçupgitti,Bludger biraz arkasından onu izliyordu.HarrydönüpnefretleMalfoy'abakarken,

AltınSnitch'igördü.Malfoy'unsolkulağınınbirkaçsantimyukarısındaydı-veHarry'yegülmeklemeşgulolanMalfoy,topugörmemişti.

Harryendişedolubiranda,yaMalfoykafasınıkaldırıpdaSnitch'igörürsediyeson hızla onun yanına gitmeye cesaret edemedi.Havanın ortasında asılı kaldı.BUM!

Gereğinden bir saniye daha fazla hareketsiz kalmıştı. Bludger sonunda onuyakaladı, dirseğine vurdu, Harry kolunun kırıldığını hissetti. Gözleri bulanık,kolundaki kavurucu acıyla sersemlemiş, yağmurdan sırılsıklam süpürgesindeyana doğru kaydı. Bir dizi hâlâ süpürgenin üzerinde kıvrılmış duruyordu, sağkoluhiçbirişeyaramazhaldeyandanaşağısarkıyordu.Bludgerikincibirsaldırıiçin süratle geldi, bu sefer yüzünü hedef almıştı. Harry ona şaşırtmaca verdi,uyuşmuşbeynineiyiceyerleşmişbirfikirvardı:Malfoy'agit.

Biryağmurveağrıbulutuarasında,aşağısındakiparıldayan,pispisgülenyüzedoğru daldı ve gözlerinin korkudan büyüdüğünü gördü.Malfoy,Harry'nin onasaldırdığınısanmıştı.

"N'oluy..."diyesoluğunututtu,Harry'ninyolundankaçtı.

Harry sağlam elini süpürgeden çekerek delice hamle etti. Parmaklarının soğukSnitch'i kavradığını hissediyordu, ama şimdi süpürgesini sadece bacaklarıylatutuyordu. O dosdoğru yere iner, bir yandan da bayılmamaya çalışırken,aşağıdakikalabalıktanbirhaykırışyükseldi.

Pat diye çamuravurdu, süpürgesindenyuvarlandı.Kolunun çokgarip bir açısıvardı.Acıylaaklıkarışmışhalde,sankiçokuzaktangeliyormuşgibi ıslıklarvehaykırışlarduydu.DikkatinisağlamelindekiSnitchüzerindetopladı.

"Aha,"dedibellibelirsiz,"kazandık."

Vebayıldı.

Kendinegeldiğindeyüzüneyağmurvuruyordu,hâlâsahadayatıyorduveüzerinebirisieğilmişti.Parıldayandişlergördü.

"Ahhayır,sendeğil,"diyeinledi.

Lockhart, çevrelerini sarmış kaygılı Gryffindor seyircilerine, "Ne söylediğini

bilmiyor,"dedi."MeraketmeHarry,kolunuhalletmeküzereyim."

"Hayır!"dediHarry."Böylekalsın,dahaiyi,mersi..."

Doğrulmayaçalıştı,amaacımüthişti.Yakınlardaaşinabirkliksesiduydu.

Yükseksesle,"Bununfotoğrafınıistemiyorum,Colin,"dedi.

Lockhartonuteskinetti:"Senuzanbakalım,Harry.

Olupolacağıbasitbirbüyü.Sayamayacağımkadarçokkullanmışımdır."

Harry, sıkılmış dişler arasından, "Niye hastane kanadına gitmiyorumki?" diyesordu.

Arayıcısı sakatlandığı halde sırıtmaktan kendini alamayan, çamurlar içindekiWood, "Gerçekten de gitmesi gerek, Profesör," dedi. "Harika bir yakalayıştı,Harry,ciddenmüthişti.Eniyiyakalayışındiyebilirim."

Harry,çevresindekibacakormanıarasından,FredveGeorgeWeasley'ninserseriBludger'ı bir kutuyakoymaya çalıştıklarını gördü.Hâlâ aslanlar gibimücadeleediyordu.

CüppesininyeşimyeşilikollarınısıvayanLockhart,"Geriçekilin,"dedi.

Harryhalsizhalsiz,"Hayır-yapmayın-"diyebildi,amaLockhartasasınıfıldırfıldırdöndürüyordubile.BirsaniyesonradaHarry'ninkolunadoğrultmuştu.

Harry'ninomzundagaripvenahoşbirduyumbaşladı,parmakuçlarınakadarheryereyayıldı.Sankikolununhavası indirilmişgibiydi.Nelerolduğunabakmayacesaret edemiyordu. Gözlerini kapatmış, yüzünü kolundan uzağa çevirmişti.Ama çevresindekiler birden soluklarını tutup, Colin Creevey de deliler gibimakinesinin düğmesine basmaya başlayınca, en berbat korkularınıngerçekleştiğinianladı.Kolundaartıkacıhissetmiyordu -amakoludaartıkkolhissivermiyorduzaten.

"Ah,"dediLockhart."Evet.Eh,bubazenolabiliyor.Amameseleşuki,kemiklerartık kırık değil. Akılda tutmamız gereken bu. Hadi Harry, şimdi tıpış tıpışhastane kanadına git bakalım -ah,Mr.Weasley,Miss Granger, ona eşlik edermisiniz?-VeMadamPomfreydeyapabilir-şey-senibiraztoparlayabilir."

Harry ayağa kalkarken kendini tuhaf şekilde dengesiz hissetti.Derin bir nefesalarak sağ tarafına baktı. Gördükleri az daha yeniden bayılmasına sebepoluyordu.

Cüppesininkoldeliğindenkalın,tenrengibirkauçukeldivenebenzeyenbirşeysarkıyoıdu.Parmaklarınıoynatmayaçalıştı.Hiçbirşeyolmadı.

Lockhart,Harry'ninkemiklerinidüzeltmemişti.Onlarıortadankaldırmıştı.

MadamPomfrey,budurumdanhiçmemnunolmadı.

"Dosdoğru bana gelmeliydin!" diye patladı. Bir yandan da, yarım saat önceçalışan bir koldan kalan hüzün verici, gevşek şeyi yukarı kaldırıyordu. "Benkemikleribirsaniyededüzeltirim-amaonlarıyenidenbüyütmek..."

Harryumutsuzca,"Amayapabilirsiniz,değilmi?"dedi.

"Yaparımelbette,amaacıverecek,"dediMadamPomfreyürkütücübir tavırla.SonradaHarry'yebirpijamaattı."Geceburdakalmangerek..."

Ron.onunpijamasınıgiymesineyardımederken,HermionedeHarry'ninyatağıetrafınaçekilenperdeninarkasındabekledi.Lastikgibi,kemiksizkolupijamanınkolunasokmakhiçdekolaydeğildi.

Ron, Harry'nin gevşek parmaklarını pijamanın manşetinden dışarı çekerken,perdenin ardından seslendi: "Şimdi Lockhart'ı nasıl koruyacaksın bakalımHermione?Harrykemiklerininalınmasınıistese,bunusöylerdi."

"Herkeshatayapabilir.Hemartıkacımıyor,değilmiHarry?"

"Hayır,"dediHarry."Amabaşkabirşeyyaptığıdayok."

Okendiniyatağaatarken,koluanlamsızbiçimdeçırpınıyordu.

Hermione ve Madam Pomfrey, perdenin ardından göründüler. MadamPomfrey'ninelinde,üzerinde"İskeBüy"yazanbüyükbirşişevardı.

"Zor bir gece geçireceksin” dedi. Dumanlan tüten şeyi büyük bir kulpsuzbardağadolduruponauzattı."Kemikleriyenidenbüyütmekpisbiriştir."

İskeBüy içmek de öyleydi. Yutarken Harry'nin ağzını ve boğazını yaktı, onuöksürttü,tıksırttı.Hâlâtehlikelisporlarveişininehliolmayanhocalarhakkındasöylenip duranMadamPomfrey gitti, Ron veHermione'yi,Harry'nin biraz suiçmesineyardımcıolsunlardiyebıraktı.

Ron, yüzünde bir sırıtış belirirken, "Kazandık ya, ona bak," dedi. "Ne biçimyakaladınama.Malfoy’unyüzü...öldürmeyehazırgörünüyordu!"

Hermione karanlık bir edayla, "O Bludger'ı nasıl öyle ayarladığını merakediyorum,"dedi.

Harryyastığakendinibıraktı."BunudaÇokÖzlüİksir içinceonasoracağımızsorularlistesinedahiledebilirsin.Umarımtadıbundaniyidir."

"İçinde Slytherin'lerden parçalar olduğu halde mi?" dedi Ron. "Şaka ediyorolmalısın."

Hastane kanadının kapısı o anda ardına kadar açıldı. Leş gibi ve sırılsıklamGryffindortakımı,Harry'yiziyaretegelmişti.

"İnanılmazbiruçuştu,Harry,"dediGeorge."AzönceMarcusFlint'inMalfoy'aavaz avaz bağırdığını duydum. Snitch başının üstündeyken farkına varmamakhakkındabirşeylerişte.Malfoyhiçdehayatındanmemnungörünmüyordu."

Yanlarında pastalar, tatlılar ve şişeler dolusu balkabağı suyu getirmişlerdi.Harry'ninyatağınınetrafında toplandılarve tamumutvericibirpartibaşlamaküzereydi ki Madam Pomfrey fırtına bulutu gibi gelip bağırdı. "Bu çocuğunistirahataihtiyacıvar,otuzüçkemikbüyütecek!Dışarı!DIŞARIDEDİM!"

VeHarry,gevşekkolundakibıçaksaplanmışgibisancılardandikkatiniçekecekhiçbirşeyolmaksızın,tekbaşınakaldı.

Saatlersonrazifirikaranlıktabirdenuyandıveküçükbirıstırapçığlığıattı.Koluşimdisankibüyükkıymıklarladoluymuşgibiydi.Birsaniyeonuuyandıranınbuolduğunu düşündü. Sonra dehşetle, birinin karanlıkta süngerle alnını sildiğinifarketti.

"Çekilşurdan!"diyeyüksekseslebağırdıönce.Sonrada"Dobby!"dedi.

Ev cininin yerinden fırlamış, tenis topu büyüklüğünde gözleri karanlıkta

Harry'yebakıyordu.Uzun,sivriburnundanaşağıtekbirgözyaşısüzülüyordu.

Bedbahtbir ifadeyle,"HarryPotterokuladöndü,"diyefısıldadı."OysaDobby,Harry Potter'ı uyardı da uyardı.Ah efendim, niyeDobby'ye kulak asmadınız?HarryPotternedentrenikaçırıncaevedönmedi?"

HarryyastığınayaslanıpdoğrularakDobby'ninsüngeriniitti.

"Buradaneyapıyorsun?"dedi."Trenikaçırdığımıneredenbiliyorsun?"

Dobby'nindudağıtitredi,Harrydebirdenkuşkuyakapıldı.

Yavaşyavaş,"Sendin!"dedi."Bölümünbizigeçirmesinisenengelledin!"

Başınıhızla sallayan,kulakları lap lapvuranDobby, "Evet efendim,gerçektenöyle," dedi. "Dobby saklanıp Harry Potter'ı gözledi Ve kapıyı mühürledi veDobby'nin daha sonra ellerini ütülemesi gerekti -" Harry'ye on uzun, bandajlıparmak gösterdi, "- ama Dobby aldırmadı, efendim, çünkü Harry Potter'ınemniyette olduğunu düşünüyordu. Ve Dobby, Harry Potter'ın okula başka birşekildegidebileceğiniasladüşünmedi!"

Önearkayabeşikgibigidipgelerek,çirkinkafasınısallıyordu.

"Dobby,HarryPotter'ınyenidenHogwarts'adöndüğünüduyuncaöylealtüstolduki,efendisininyemeğiniyaktı!Dobbyhiçöyledayakyememiştir,efendim..."

Harryyenidenkendiniyastıklarınarasınabıraktı.

Büyük bir öfkeyle, "Az daha Ron'la beni okuldan attırıyordun," dedi. "Bukemikleryerinegelmedenkaybolsaniyiolur,Dobby,yoksagırtlağınısıkarım."

Dobbyhalsizhalsizgülümsedi.

"Dobbyölümtehditlerinealışıktırefendim.Dobbyevdeonlardangündebeştanealıyor."

Burnunu,üzerinegiydiğipisyastıkkılıfınınbirköşesinesilerkenöyleacınacakbirhalivardıki,Harryherşeyerağmenhırsınıngeçtiğinihissetti.

Merakla,"Niyebuşeyigiyiyorsun,Dobby?"diyesordu.

"Bunumu, efendim?" dediDobby, yastık kılıfını çekiştirerek. "Bu, ev cinininköleliğininişaretidir,efendim.Dobbyancakefendilerionagiyecekşeylerverirseserbest kalır, efendim.AileDobby'ye bir çorap bile vermemeyedikkat ediyor,efendim,yoksaevisonsuzakadarterketmekteözgürkalır."

Dobby kocaman gözlerini kılıfıyla sildi ve birden, "Harry Potter mutlaka evegitmeli!"dedi."Dobbysanmıştıki,kendiBludger'ıbuişeyeter..."

"Senin Bludger'ın mı?" dedi Harry, öfkesi gene dalga dalga yükselerek. "Nedemekyani seninBludger'ın?OBludger'ınbeniöldürmeyeçalışmasını senmisağladın?"

Dobbydehşetekapıldı."Siziöldürmekdeğil,efendim,aslasiziöldürmekdeğil!Dobby, Harry Potter'ın hayatını kurtarmak istiyor! Burada kalacağına ciddişekilde yaralanmış olarak eve gönderilsin, daha iyi, efendim! Dobby sadeceHarryPotter'ınevegidecekkadarsakatlanmasınıistedi!"

Harry kızgın kızgın, "Ya, hepsi bu mu?" dedi. "Benim eve parçalar halindegönderilmeminedenistediğinisöylemeyeceksinherhalde?"

"Ah,HarryPotterbirbilseydi!"Dobbyinledi,paramparçayastıkkılıfınadahadafazla yaş döktü. "Bizim, ayaktakımının, kölelerin, sihir dünyasının tortularınıngözündeki anlamını bir bilse! Dobby, Adı Anılmaması GerekenKişi gücününzirvesindeyken durumun nasıl olduğunu hatırlıyor, efendim! Biz ev cinlerinehaşarat muamelesi ediliyordu, efendim! Gerçi Dobby'ye gene ediliyor ya,efendim..."diyedurumunukabuletti,yüzünüyastıkkılıfıylakurulayarak."Amaefendim,benimtürümdekilerinçoğununkoşulları,sizAdıAnılmamasıGerekenKişi'ye karşı zafer kazandığınızdan beri iyileşti. Harry Potter hayatta kaldı,KaranlıkLord'ungücükırıldıveyenibirşafakdoğdu,efendim;veHarryPotterkaranlıkgünlerinaslasonaermeyeceğinidüşünenlerimiziçinbirumutışığıgibiparladı, efendim...Ve şimdiHogwarts'ta korkunç şeyler olmak üzere, belki deşimdiden oluyor ve Dobby, Harry Potter'ın burada kalmasına izin veremez,çünkütarihkendinitekrarlıyor,mademSırlarOdasıbirkezdahaaçıldı..."

Dobby donup kaldı, korkudan nutku tutulmuştu, sonra Harry'nin yatağınınyanındaki komodindeduran su sürahisini yakaladığı gibi kendi kafasına vurduve gözden kayboldu. Bir saniye sonra, gözler şaşı, "Kötü Dobby, çok kötüDobby..."diyemırıldanarakyenidenyatağadoğrusüründü.

Harry,"DemeksahidenbirSırlarOdasıvar,"diyefısıldadı."Ve-dahaönceaçıldı

mıdemiştin?Anlatbana,Dobby!"

Dobby'ninelisusürahisinedoğruyavaşyavaşilerlerken,cininkemiklibileğiniyakaladı."AmabenMuggleanababadandoğmadım-bennasılOda'nıntehdidialtındaolabilirimki?" "Ahefendim, zavallıDobby'yedaha fazlasını sormayın,sormayın," diye inledi cin, gözleri karanlıkta kocaman görünüyordu. "BuradaKaranlık işler planlanıyor, ama onlar olduğu zaman Harry Potter buradaolmamalı.Evegidin,HarryPotter.Evegidin.HarryPotterbu işekarışmamalı,efendim,çoktehlikeli..."

Harry,Dobby'ninkendikendisinegenesusürahisiylevurmasınıengellemekiçinbileğinisıkısıkıtutarak,"Kim,Dobby?"diyesordu."Kimaçtı?Geçenseferkimaçmıştı?"

"Dobby söyleyemez, efendim.Dobby söyleyemez, Dobby söylememeli!" diyeciyakladıcin."Evegidin,HarryPotter,evegidin!"

Harry hiddetle, "Hiçbir yere gitmiyorum!" dedi. "En iyi arkadaşlarımdan biriMuggle ana babadan doğma, eğer Oda sahiden açıldıysa ilk sırada o yeralacak..."

Dobby bir tür sefil coşku içinde, "Harry Potter arkadaşları için kendi hayatınıtehlikeyeatıyor!"diyeinledi."Nekadarsoylubirşey!Nekadaryiğitçe!Amaokendinikurtarmalı,evet,HarryPotterasla..."

Dobby birden donup kaldı, yarasa kulakları titreşiyordu. Harry de duymuştu.Dışarıdakigeçittenaşağıdoğruayakseslerigeliyordu.

Cin, dehşet içinde, "Dobby gitmeli!" diye soludu, sonra gürültülü bir çatlamasesi duyuldu, Harry'nin yumruğu şimdi boş havayı tutuyordu. Ayak sesleriyaklaşırkenyatağayattı,gözlerinihastanekanadınınkaranlıkkapısınadikti.

Bir an sonraDumbledore sırtında uzun, yünlü ropdöşambr ve gece takkesiylegeri geri yatakhaneye giriyordu. Heykele benzeyen bir şeyin bir ucunututuyordu.Birsaniyesonra,ayaklarınıtaşıyanProfesörMcGonagalldagöründü.Birlikteonubiryatağaattılar.

Dumbledore, "MadamPomfrey'yibul,"diye fısıldadıveProfesörMcGonagall,Harry'nin yatağının ayak ucundan hızla geçip gözden kayboldu. Harrykıpırdamadanyatarak,kendineuyursüsüverdi.Telaşlıseslerduyuyordu,derken

Profesör McGonagall, hemen arkasında geceliğinin üstüne bir hırka giymişMadamPomfrey'lebirliktegöründü.Harry,onunsoluğunuhızlaiçineçektiğiniduydu.

MadamPomfrey,yataktakiheykelinüzerineeğilerekDumbledore'a,"Neoldu?"dedifısıltıyla.

"Birsaldırıdaha.Minervaonumerdivenlerdebulmuş."

ProfesörMcGonagall,"Yanındabirsalkımüzümvardı,"dedi."SanırızHarry'yiziyaretetmekiçingizliceburayagirmeyeçalışıyordu."

Harry'nin midesi fena halde kasıldı. Ağır ağır ve dikkatle, yataktaki heykelebakabilmekiçinkendinibirkaçsantimyükseltti.Heykelinboşboşbakanyüzüneayışığıvurdu.

Colin Creevey'ydi. Gözleri faltaşı gibi açılmıştı, elleri fotoğraf makinesiniönündetutarkenkasılıpkalmıştı.

"Taşlaşmışmı?"diyefısıldadıMadamPomfrey.

Profesör McGonagall, "Evet," dedi. "Ama düşündükçe titriyorum... Ya Albussıcakkakaoalmakiçinaşağıinmeseydi,kimbilirneler..."

Üçü de Colin'e baktı. Sonra Dumbledore eğildi ve Colin'in kaskatı ellerindenfotoğrafmakinesinialdı.

Profesör McGonagall hevesle, "Sence saldırganının bir resmini çekmeyibaşarmışmıdır?"diyesordu.

Dumbledore cevap vermedi. Fotoğraf makinesinin arkasını açtı. "AmanTanrım!"dediMadamPomfrey.

Makineden tıslayarakbuhar fışkırdı.Yanmışplastiğinkeskinkokusu, üçyatakötedekiHarry'yekadargeldi.

MadamPomfreyhayretle,"Erimiş,"dedi."Hepsierimiş..."

"Bunedemekoluyor,Albus?"diyesorduProfesörMcGonagalltelaşla.

"Şudemekoluyorki," dediDumbledore, "SırlarOdası gerçektenbir kezdahaaçılmış."

MadamPomfrey elini ağzına götürdü. ProfesörMcGonagall iseDumbledore'abakakaldı.

"AmaAlbus...yani...kim?"

"Mesele kim olduğunda değil," dedi Dumbledore, gözleri Colin'in üstünde."Mesele,nasılolduğunda..."

Harry, Profesör McGonagall'ın yüzünü görebildiği kadarıyla, onun dakendisindenfazlabirşeyanlamadığınıgördü.

ONBİRİNCİBÖLÜM:DÜELLOKULÜBÜ

PazarsabahıHarryuyandığındayatakhanekışgüneşiyleaydınlanmıştı,koludayeniden kemiklenmişti. Biraz sertti ama, olsun. Hemen yerinde doğruldu veColin'in yatağına baktı, ama yatak yüksek perdelerle gözden uzak tutulmuştu.Madam Pomfrey, elinde bir kahvaltı tepsisi, telaşla geldi, Harry’nin kollarıylaparmaklarınıbüküpuzatmayakoyuldu.

"Herşeyyerliyerinde,"dedi,Harrysoleliyleacemiacemiyulaflapasınıyerken,"Kahvaltınbitincegidebilirsin."

Harry mümkün olan hızla giyinip Gryffindor Kulesi'ne, Ron ve Hermione'yeColin ve Dobby'yi anlatmaya koştu. Ama orada değillerdi. Harry çıkıp onlarıaramayabaşladı.Hemnereyegittiklerinimerakediyordu,hemdekemiklerininyerinegelipgelmediğiyleilgilenmedilerdiyebirazcıkgücenmişti.

Kitaplığın önünden geçerken Percy Weasley dışarı çıktı, geçen seferkarşılaştıklarındançokdahakeyifligörünüyordu.

"Ah, selam, Harry" dedi. "Dün mükemmel uçtun, gerçekten mükemmel.GryffindorbirazönceOkulKupasıliderliğindeönegeçti,ellipuankazandın!"

"RonyadaHermione'yigörmedin,değilmi?"dediHarry.

"Hayır görmedim," dedi Percy, gülümsemesi soldu. "Umarım Ron bir başkakızlartuvaletindedeğildir..."

Harry zoraki güldü, Percy'nin gözden kaybolmasını izledi ve sonra dosdoğruMızmızMyrtle'ıntuvaletinegitti.RonveHermione'ningeneoradaolmalarıiçinbirnedengöremiyordu,amaçevredeFilchyadaherhangibirsınıfbaşkanıvarmı diye kontrol ettikten sonra kapıyı açtı. Kilitli bir tuvaletten sesleriningeldiğiniduydu.

Kapıyıarkasındankapatarak,"Benim,"dedi.Tuvalettenöncebir tangırtı,sonrabir şapırtı ve kesik bir soluma duyuldu. Hermione'nin gözünün anahtardeliğindenbaktığınıgördü.

"Harry!"dedi."Biziöylekorkuttunki.Geliçeri,kolunnasıl?"

"İyi,"dediHarry,tuvaletesığışarak.Klozetinüstüneeskibirkazanoturtulmuştu,kapağınaltındangelençıtırtıdanateşyaktıklarınıanladı.Portatif,suyadayanıklıateşleryaratmak,Hermione'ninbirözelliğiydi.

"Seninlebuluşmayagelecektik,amaÇokÖzlüİksir'ebaşlamayakararverdik,"diyeaçıkladıRon,Harrykapıyıgüçbelayenidenkapatırken."Onusaklamakiçineneminyerinburasıolduğunudüşündük."

Harry onlara Colin olayını anlatmaya çalıştı, ama Hermione sözünü kesti."Biliyoruz, Profesör McGonagall bu sabah Profesör Flitwick'e söylerkenduyduk.İştebununiçinişebaşlasakiyiolurdedik..."

Ron hırlarcasına, "Malfoy'dan ne kadar erken itiraf kopartırsak, o kadar iyi,"dedi. "Ne düşünüyorum, biliyor musun? Quidditch maçından sonra öylesinirlendiki,hıncınıColin'denaldı."

Harry,çobandeğneğidemetlerinikoparıpkoparıpiksiriniçineatanHermione'yigözleyerek,"Birşeydahavar,"dedi."Dobbygeceyarısıbeniziyaretegeldi."

Ron ve Hermione hayret içinde başlarını kaldırıp ona baktılar. Harry onlaraDobby'nin kendine anlattığı -ya da anlatmadığı- her şeyi anlattı. Ron veHermioneağızlarıaçıkdinlediler.

Hermione,"SırlarOdasıöncedendeaçılmışmı?"diyesordu.

Ron,zaferkazanmışbirininedasıyla"Şimdioldu,"dedi."LuciusMalfoyburadaokuldaykenOda'yıaçmışolmalı,demekşimdidebizimsevgiliDraco'yabuişinnasılyapılacağınıanlattı.KeşkeDobbysanaoradanetürbircanavarolduğunusöyleseydi. Sinsi sinsi okulda dolaşırken nasıl olup da birinin onun farkınavarmadığınıbilmekistiyorum."

Hermione,kazanındibinesülükleribırakarak,"Belkidekendinigörünmezhalegetirebiliyordur," dedi. "Ya da kılığını değiştiriyordur -kendine bir zırh ya dabaşka bir şey süsü veriyordur. Bukalemun Gulyabaniler hakkında bir şeylerokumuştum..."

Ron, sülüklerin üstüne ölü zarkanatlılardan koyarken, "Sen gereğinden fazlaokuyorsun, Hermione," dedi. Boş zarkanatlı torbasını buruşturarak dönüpHarry'yebaktı.

"Demek Dobby trene girmemizi engelledi ve kolunu kırdı... " Başını salladı."Biliyor musun ne diyeceğim, Harry? Eğer hayatını kurtarmaya çalışmaktanvazgeçmezse,seniöldürecek."

ColinCreevey'ninsaldırıyauğradığıvehastanekanadındaölügibiyattığıhaberipazartesi sabahı bütün okula yayılmıştı. Hava birden söylentiler ve kuşkularlayoğunlaştı.Birinci sınıflar şimdi şatoda, sanki tekbaşlarınabir yeregiderlersesaldırıya uğramaktan korkuyorlarmış gibi birbirlerinin dibinden ayrılmadangruplarhalindedolaşıyorlardı.

Muska dersinde Colin Creevey'nin yanında duran Ginny Weasley perişanolmuştu.Harryise,FredveGeorge'unonuneşelendirmekiçinyanlışbiryöntemizlediklerini düşünüyordu. Sırayla ya kürklere ya çıbanlara bürünüyorlar,heykellerin arkasından onun önüne atlıyorlardı. Ancak hiddetten saralı gibititreyen Percy, onlara, Mrs. Weasley'ye yazıp Ginny'nin kâbus gördüğünübildireceğinisöyleyincedurdular.

Bu arada, öğretmenlerden habersiz okulda hararetli bir tılsım, muska vekoruyucumalzeme ticareti alıp yürümüştü.Neville Longbottom, berbat kokanbüyükbiryeşilsoğan,ucusivrimorbirkristalvekokmuşbirSukelerikuyruğualdıktan sonra, diğer Gryffindor'lu çocuklar ona tehlikede olmadığından sözettiler.Safkandıvesaldırıyauğramaihtimaliçokzayıftı.

Neville,"ÖnceFilch'ihedefaldılar”dedi,tombulyüzükorkuiçinde."Veherkesbiliyorki,bendenerdeysebirKofti'yim."

Aralık ayının ikinci haftasında Profesör McGonagall her zaman olduğu gibidolaşıp, Noel'de okulda kalacak olanların isimlerini topladı. Harry, Ron veHermionelisteyiimzaladılar.Malfoy'unkaldığınıduymuşlardı,budaonlaraçokkuşkulu görünüyordu. Tatil, Çok Özlü İksir'i deneyip Malfoy'dan bir itirafalmayaçalışmakiçinenuygundönemdi.

Neyazıkki,iksirhenüzyarıyarıyabitmişti.Hâlaçiftboynuzluatınboynuzuilekanguru derisine ihtiyaçları vardı ve bunları alabilecekleri tek yer de Snape'inözel stoklarıydı. Harry şahsen, odasını soyarken Snape tarafındanyakalanmaktansa, Slytherin'in efsanevi canavarıyla karşı karşıya gelmeyiyeğleyeceğinihissediyordu.

Perşembe öğleden sonrasının iki saatlik İksir dersi gittikçe yaklaşırken,Hermione onları kamçılamak istercesine, "İhtiyacımız olan şey," dedi, "bir an

dikkati dağıtmak. O sırada içimizden biri Snape'in odasına girer ve bize negerekiyorsaalır."

HarryveRonendişeiçindeonabaktılar.

Hermione,çoknormalbirşeysöylüyormuşgibi,"Aslındahırsızlığıbenyapsamdaha iyi olacak sanırım," diye devam etti. "Siz ikiniz başınızı bir kere dahabelaya sokarsanız okuldan atılırsınız, oysa benim sicilim temiz. Yani sizinyapmanızgerekentekşey,Snape'ibeşdakikakadarmeşguledecekbirkarmaşayaratmak."

Harry dermansız dermansız gülümsedi. Snape'in İksir dersinde kasıtlı olarakkarmaşa yaratmak, uyuyan bir ejderhanın gözüne parmak sokmak kadargüvenliydi.

İksirdersleri büyükzindanlardanbirindeyapılıyordu.Perşembegünününderside her zamanki gibi devam ediyordu. Tahta sıralar arasında buharlar yükselenyirmi kazan duruyordu. Hepsinin üstünde pirinç teraziler ve malzemekavanozları vardı. Snape dumanların arasında dolaşıyor, Slytherin'lerin takdirdolu alaylı sırıtışları arasında, Gryffindor'ların yaptıkları işi huysuz huysuzeleştiriyordu. Snape'in gözde öğrencisi Draco Malfoy, Ron ve Harry'yekirpibalığı gözleri atıp duruyordu. Karşılık verirlerse, "bu haksızlık ama"demeyefırsatbulamadancezalandırılacaklarınıbiliyorlardı.

Harry'nin Şişme Solüsyonu pek bir cıvık olmuştu, ama aklında daha önemlişeyler vardı. Hermione'nin işaretini bekliyordu, bu yüzden de Snape yanındadurup sulu iksirine burun kıvırırken onu dinlemedi bile. Snape dönüp deNeville'ezorbalıketmeyegidince,Hermione,Harryilegözgözegeldivebaşınısalladı. Harry hızla kazanın altına doğru eğildi, Fred'in Fili BusterMaytapları'ndan birini cebinden çıkardı ve asasıyla çabucak dürttü. Maytapvızıldayıpfışırdamayakoyuldu.BirkaçsaniyesiolduğunubilenHarrydoğruldu,nişanaldıveonuhavayafırlattı.Maytap tamhedefevurup,Goyle'unkazanınadüştü.

Goyle'un iksiri patladı, yağmur gibi bütün sınıfın üstüne yağdı. Üstüne ŞişmeSolüsyonu yağanlar çığlık attı. İksirin bir kısmı cepheden Malfoy'un suratınaçarptı, burnu balon gibi şişmeye başladı. Goyle, elleri yemek tabağıbüyüklüğünü almış gözlerinin üstünde, sendeleyerek dolaşıyordu. Snape isesınıfı sakinleştirip ne olduğunu anlamaya çalışıyordu. Bu kargaşa sırasında

Harry,Hermione'ninsessizcekapıdançıktığınıgördü.

"Susun! SUSUN!" diye kükredi Snape. "Yüzüne iksir gelenler, ' şiş indirmesıvısı'içinburayagelsin.Bunukiminyaptığınıbulunca..."

Harry,Malfoy'un,küçükbirkavunkadarbüyümüşburnununağırlığıaltındabaşıyere eğik koşmasını gözlerken gülmemek için kendini zor tuttu. Sınıfın yarısıSnape'in masasına hücum etmişti. Kiminin kolları sopa gibi şişmişti, aşağıçekiyordu, ötekiler dev gibi dudakları yüzünden konuşamıyordu. Harry,cüppesininönüşişmişHermione'ninzindandaniçerisüzülüpgirdiğinigördü.

Herkes bir doz panzehir aldıktan ve çeşitli şişikler indikten sonra, Snape,Goyle'unkazanınagitti,kepçeyidaldırıpmaytabıneğribüğrü,karakalıntılarınıçıkardı.Anibirsessizlikoldu.

Snape, "Eğer bunu kimin attığını öğrenirsem," diye fısıldadı, "onun atılmasınıkesinliklesağlayacağım."

Harryyüzüneşaşkınolduğunuumutettiğibir ifadeverdi.Snapedosdoğruonabakıyordu. On dakika sonra çalan zil Harry'yi ancak bu kadar memnunedebilirdi.

HızlıhızlıMızmızMyrtle'ıntuvaletinegiderlerken,Harry,RonveHermione'ye,"Benimyaptığımıbiliyor,"dedi."Bunuanladım."

Hermioneyenimalzemelerikazanaatıphummaylakarıştırmayabaşladı.

Sevinçle,"Onbeşgündehazırolur,"dedi.

Ron, güvence verircesine, "Snape sen olduğunu kanıtlayamaz," dediHarry'ye."Neyapabilirki?"

İksir köpüklenir ve kabarcıklar oluştururken, Harry, "Snape'i tanıdığımkadarıyla,"dedi,"pisbirşey."

BirhaftasonraHarry,RonveHermionetamGirişSalonu'ndangeçiyorlardıki,duyuru tahtası çevresinde toplanmışküçükbir insankümesigördüler.Azönceiğnelenmiş bir parşömeni okuyorlardı. Seamus Finnigan ve Dean Thomas,heyecaniçinde,onlarıyanlarınaçağırdılar.

Seamus, "BirDüelloKulübükurmuşlar!" dedi. "İlk toplantı bugece!Doğrusudüellodersinebiritirazımolmaz,bugünlerdenbirindeişeyarayabilir..."

"Ne,senceSlytherin'incanavarıdüelloedebilirmi?"diyesorduRon,amaodaduyuruyuilgiyleokudu.

Yemeğe giderlerken Harry ve Hermione'ye, "Yararlı olabilir," dedi. "Gidelimmi?"

Harry ve Hermione gitmeye dünden razıydılar. Böylece o akşam saat sekizdehepsi bir telaşBüyük Salon'a döndü.Uzun yemekmasaları ortadan kalkmıştı,duvarlardan birinin önüne yukarıda uçan binlercemumla aydınlatılan altın birsahne konmuştu. Tavan bir kez daha kadife siyahlığındaydı ve okulun büyükkısmı onun altında toplanmış gibiydi, hepsi ellerinde asalarını taşıyor veheyecanlıgörünüyorlardı.

Gevezelik eden kalabalığa sokulurlarken, Hermione, "Bize kim ders verecek,merak ediyorum," dedi. "Birisi bana Flitwick'in gençliğinde düello şampiyonuolduğunusöylemişti,belkideodur.""Şeyolmasında..."diyesözebaşladıHarry,ama sözünü bir iniltiyle noktaladı. Koyu erik rengi bir cüppe içinde gözkamaştırıcı görünen Gilderoy Lockhart sahneye çıkıyordu, yanındaki ise herzamankigibikarabircüppegiymişolanSnape'tenbaşkasıdeğildi.

Lockhart sussunlar diye kolunu salladı ve, "Buraya toplanın!" diye seslendi."Toplanın! Herkes beni görebiliyor mu? Hepiniz beni duyabiliyor musunuz?Mükemmel!”

"Şimdi, Profesör Dumbledore bana bu küçük Düello Kulübü'nü başlatma izniverdi ki, kendinizi savunmanız gerekecek durumlar için sizi eğiteyim -ben depekçokvesileylebunuyaptım-tamayrıntılariçin,basılıeserlerimebakın.

"Size asistanım Profesör Snape'i takdim edeyim," dedi Lockhart, koca birtebessümle. "Bana kendisinin de düellodan birazcık anladığını söyledi vebaşlamadanöncekısabir gösteri yapmamıza sportmence razıgeldi.Şimdi, sizgençlerinüzülmenizi istemiyorum -onunla işimbittiğivakit İksirhocanızgeneburdaolacak,hiçkorkmayın!"

Ron, Harry'nin kulağına, "Birbirlerinin işini bitirseler iyi olmaz mı?" diyefısıldadı.

Snape'in üst dudağı kıvrılmıştı. Harry, Lockhart'ın neden hâlâ gülmekteolduğunumeraketti.EğerSnapeonaböylebakıyorolsaydı,Harryşuandatersyöndekoşabildiğikadarhızlakaçıyorolurdu.

Lockhart ve Snape birbirlerine döndüler ve reverans yaptılar; hiç değilseLockhartyaptı,hemdeellerinikıvırıpdurarak.Snapeisebaşınıöfkeyleşöylebirsallamaklayetindi.Sonraasalarınıtıpkıkılıçgibikaldırıpönlerindetuttular.

Lockhartsessizkalabalığa,"Gördüğünüzgibi,"dedi,"asalarımızıkabuledilmişdövüşpozisyonunda tutuyoruz.Üçekadar sayınca, ilkbüyülerimiziyapacağız.Tabiiikimizdeöldürmeyiamaçlamayacağız."

Snape'in dişlerini göstermesini gözleyen Harry, "Ben olsam bu konuda bahsegirmezdim,"diyemırıldandı.

"Bir-iki-üç-"

İkisi de asalarını havaya ve omuzlarından arkaya salladılar. Snape,"Expelliarmus!" diye bağırdı. Göz kamaştırıcı bir kırmızı ışık patladı veLockhart havaya fırladı, geriyedoğruuçarak sahnedenuzaklaştı, duvara çarptıvekayarakyereyayılıpkaldı.

Malfoy ve bazı Slytherin'ler sevinç çığlıkları attılar. Hermione parmaklarınınucunakalkmıştı."Sizceiyimidir?"diyesorduparmaklarınınarasından,incelmişbirsesle.

"Kime ne?" dedi Harry ve Ron bir ağızdan. Lockhart sendeleyerek ayağakalkıyordu.Şapkasıdüşmüş,dalgalısaçlarıhavayadikilmişti.

Platformadoğruyıkılacakmışgibiyürürken,"İşteböyle!"dedi."BubirSilahsızBırakmaBüyüsü'ydü,gördüğünüzgibi,asamıkaybettim-ah, teşekkürederim,MissBrown.Evetonlarabunugöstermekharikabir fikir,ProfesörSnape,amamüsaadenizle şunu söyleyeyim ki, ne yapacağınız pek aşikârdı. Eğer sizidurdurmak isteseydim, bu fazlasıyla kolay olacaktı. Ne var ki, bunuizlemelerininöğreticiolacağınıdüşündüm..."

Snape'inyüzündecanicebirifadevardı.HerhaldeLockhartdabunufarkettiki,"Gösteri yeter!" dedi. "Şimdi aranıza geleceğim ve hepinizi ikişer ikişerayıracağım. Profesör Snape, bana yardım etmek isterseniz..." Kalabalığınarasında dolaşıp insanları eşleştirdiler. Lockhart, Neville ile Justin Finch

Fletchley'yieşleştirdi,amaSnape,HarryileRon'unyanınaondanöncevarmıştı.

"Rüya takımını ayırma vakti geldi sanırım," dedi küçümseyen bir gülüşle."Weasley,senFinnigan'laeşol.Potter-"

HarryotomatikolarakHermione'yedoğruyürümüştü.

"Sanmıyorum," dedi Snape soğuk soğuk gülümseyerek. "Mr. Malfoy, burayagelirmisiniz?BakalımmeşhurPotter'ınhakkındangelebilecekmisiniz.Vesiz,MissGranger-sizdeMissBulstrode'laeşleşebilirsiniz."

Malfoy, yılışık yılışık sırıtarak cakalı bir yürüyüşle geldi. Onun arkasından,Harry'ye bir zamanlar Cadalozlarla Tatiller'de gördüğü bir resmi hatırlatanSlytherin'libirkızyürüyordu.İriydi, tıknazdı,kocaçenesisaldırganbirşekildeileriuzanmıştı.Hermioneonamecalsizbirgülüşlebaktı,kızbanamısındemedi.

Yeniden platforma çıkmış olan Lockhart, "Yüzünüzü eşinize dönün," diyeseslendi,"vereveransyapın!"

HarryveMalfoy,gözlerinibirbirlerindenayırmayarakbaşlarınıhafifçeeğdiler.

"Asalar hazır!" diye haykırdı Lockhart. "Üçe kadar sayınca, rakibinizi silahsızbırakmak içinbüyüyapın -sadece silahsızbırakmak için-kazaolsun istemeyiz.Bir...iki...üç..."

Harryasasınıomzununüstündensavurdu,amaMalfoydaha"iki"debaşlamıştı.BüyüsüHarry'yeöylehızla çarptı ki,Harrykendini tavaylakafasınavurulmuşgibi hissetti. Sendeledi, ama her şey yerli yerinde gibiydi ve daha fazla vakitkaybetmedenasasınıMalfoy'adoğrututupbağırdı:"Rictusempra!"

GümüşbirışıkMalfoy'unkarnınaçarptı,Malfoyhırıldayarakikibüklümoldu.

Malfoy dizlerinin üstüne çökerden, Lockhart, itişip kakışan kalabalığınüzerinden, "Sadece silahsız bırakın dedim!" diye dehşet içinde bağırdı. Harry,Malfoy'abirGıdıklanmaBüyüsüyapmıştı,odagülmesinikesemiyordubirtürlü.Harry geriye çekildi, içinde sanki o yerde yatarken Malfoy'u büyülemeksportmence olmazmış gibisinden belli belirsiz bir duygu vardı. Hataydı tabii.Malfoy, soluk almaya çalışarak abasını Harry'nin dizlerine tuttu, soluğukesilerek, "Tartntallegra!" diye bağırdı. Bir saniye sonra Harry'nin bacaklarıonunkontrolüdışındabirtürstepyaparakdansetmeyekoyuldular.

"Durun!Durun!"diyebağırdıLockhart,amaSnapeidareyielealdı.

"FiniteIncantatem!"diyebağırdı.Harry’ninayaklarıdansetmeyibıraktı,Malfoygülmeyikesti,kafalarınıkaldırıpbakabildiler.

Sahnenin üzerinde yeşilimsi bir duman asılıydı. Hem Neville hem de Justinsoluksoluğayerdeyatıyorlardı.Ron,yüzükülrenginedönmüşSeamus'ıtutuyor,kırık asası ne yaptıysa onun için özür diliyordu. Ama Hermione ileMillicentBulstrode hâlâ hareket halindeydi. Millicent, Hermione'yi kafakola almıştı,Hermione acıyla inliyordu. Her ikisinin asası da unutulmuş halde yerdeduruyordu. Harry ileri atlayıp Millicent’i geriye çekti. Hiç kolay olmadı, kızHarry'dençokiriydi.

Lockhart kalabalığın arasında kayar gibi ilerleyip düelloların sonuçlarınabakarak, "Vay, vay," dedi. "Kalk ayağa, Macmillan... Dikkat edin, MissFawcett...Parmağınlaiyicesık,birazdankanamasıgeçer,Boot...

Salonun ortasında telaş içinde durarak, "Ben en iyisi size dostça olmayanbüyülerinasılengelleyeceğiniziöğreteyim,"dedi.KaragözleriparlayanSnape'ebaktı,sonradahemengözlerinikaçırdı."Gönüllübirçiftalalım-LongbottomveFinch-Fletchley,nedersiniz?"

Büyük ve kötü kalpli bir yarasa gibi uçarcasına gelen Snape, "Kötü bir fikir,ProfesörLockhart,"dedi."Longbottomenbasitbüyülerdebilefelaketeyolaçar.Finch-Fletchley'den kalanları bir kibrit kurusu içinde hastane kanadınagöndeririz."Neville'inyuvarlak,pembeyüzüdahadapembeleşti.Snapeçarpıkbirgülümseyişle,"Malfoy'laPotter'anedersiniz?"diyesordu.

"Harikafikir!"dediLockhart,HarryveMalfoy'asalonunortasınagelsinlerdiyeişaretetti.Kalabalıkdaonlarayeraçmakiçingeriçekildi.

"Şimdi, Harry," dedi Lockhart, "Draco asasını sana doğrulttuğunda, şöyleyapacaksın."

Kendiasasınıkaldırdı,karmaşıkbirsolucangibibükmenumarasıdenedi,asayıdüşürdü.Hemenyerdenalıp,"Hey-asambirazfazlaheyecanlanmış,"deyince,Snapepispisgüldü.

Snape,Malfoy'unyanınageldi,eğildivekulağınabirşeylersöyledi.Malfoydapis pis güldü. Harry kaygıyla Lockhart'a bakarak, "Profesör," dedi, "o

engellemeyi bana gene gösterir misiniz?" "Korktun mu?" diye mırıldandıMalfoy,Lockhart’ınduymayacağıbirşekilde.

"İsterdindeğilmi?"dediHarry,ağzınınkenarıyla.

LockhartneşeyleHarry'ninomzunabirşaplakattı."Yaptığımıyapyeter,Harry!"

"Ne,asamımıdüşüreyimyani?"

AmaLockhartonudinlemiyordu.

"Üç-iki-bir-başla!"diyebağırdı.

Malfoyasasınıhemenkaldırıpböğürdü,"Serpensortia!"

Asasınınucupatladı.DonakalanHarry,ucundanuzun,karabiryılanın fırlayıpikisinin arasında küt diye yere düşmesini, sonra da saldırmaya hazırlanmasınıizledi. Kalabalık çığlıklar atarak hızla geri çekilip yer açtı. Harry'nin öfkeliyılanla göz göze, hiç kıpırdamadan duruşunun manzarasından çok hoşlandığıbelli olan Snape, tembel tembel, "Kıpırdama, Potter," dedi. "Ben onuhallederim..."

"İzninizle!" diye bağırdı Lockhart. Asasını yılana salladı. Büyük bir çatırtıduyulduveyılanyokolacağınaüçmetrehavayauçuppatdiyeyeredüştü.Fenahiddetlenmişhalde,vahşicetıslayarakdosdoğruJustinFinch-Fletchley'yedoğrukaydı.Dişleriaçıkta,vurmayahazır,yenidenkafasınıkaldırdı.

Harry bunuona neyin yaptırdığından emin değildi.Hatta bunuyapmaya kararverdiğinin bile farkında değildi. Bütün bildiği, bacaklarının sanki tekerleküzerindeymişgibionu taşımasıveaptalgibiyılanabağırmasıydı: "Rahatbırakonu!"Vemucizegibi-anlaşılmazbiçimde-,yılan,gözlerişimdiHarry'de,kalınsiyahbirbahçehortumukadaruysal,yerekıvrıldı.Harrykorkununiçindençıkıpgittiğini hissetti. Yılanın artık kimseye saldırmayacağını biliyordu, ama nasılolupdabildiğiniaçıklayamazdı.

BaşınıkaldırıpsırıtarakJustin'ebaktı,Justin'inrahatlamışyadaşaşkınolmasınıbekliyordu.Hattabelkideşükrandolu-amakesinliklekızgınvekorkmuşdeğil.

"Senneyleoynadığını sanıyorsun?"diyehaykırdı JustinvedahaHarrybir şeysöyleyemedendönüpfırtınagibisalondançıktı.

Snapeilerledi,asasınısalladı,yılanküçükbirkarabulutiçindekayboldu.ŞimdiSnapebileHarry'yebeklenmedikbirşekildebakıyordu:Bu,kurnazcavehesapçıbirbakıştı,Harrybubakıştanhiçhoşlanmadı.Duvarlarboyuncayayılanuğursuzbir mırıldanmanın hayal meyal farkındaydı. Sonra birinin cüppesini arkadançekiştirdiğinihissetti.

Ron'unsesikulağınındibinde,"Hadi,"dedi."Kıpırda-gelhadi..."

Ron onu salondan çıkardı, Hermione de yanlarında bir koşu geliyordu. Onlarkapıdan geçerken iki taraftaki insanlar sanki bir şeyin bulaşmasındankorkuyormuşgibiaçıldılar.Harry'ninolupbitenlerhakkındahiçbir fikriyoktu.RonileHermionedeonuboşGryffindorOrtakSalonu'nasürükleyenekadarbirşeyaçıklamadılar.SonraRonHarry'yibirkoltuğaiterek,"SenbirÇatalağızsın,"dedi."Niyebizesöylemedin?"

"Neyimne?"dediHarry.

"BirÇatalağız!"dediRon."Yılanlarlakonuşabiliyorsun!"

"Biliyorum. Yani, bunu sadece ikinci kez yaptım. Bir seferinde hayvanatbahçesindekuzenimDudley'ninüzerinebirboayılanı salmıştım -uzunhikâye-ama bana Brezilya'ya hiç gitmediğini söylüyordu ve ben de böyle bir şeyiyapmaya niyet bile etmeden onu bir tür serbest bıraktım. Büyücü olduğumuöğrenmedenönceydi..."

"BirboayılanısanaBrezilya'yahiçgitmemişolduğunumusöyledi?"diyezayıfbirsesletekrarladıRon.

"N'olmuş?"dediHarry."Bahsegirerimkiburadabirsürükişibunuyapabilir."

"Ahhayır,yapamazlar.Çoksıkrastlananbiryetideğildir.Harry,bukötü."

Kendini hayli kızgın hissetmeye başlayan Harry, "Nedir kötü olan?" dedi."Herkese neler oluyor? Dinle, eğer o yılana Justin'e saldırmamasınısöylemeseydim..."

"Ah,öylemidedin?"

"Nedemekistiyorsun?Sendeoradaydınya...duydunbeni."

"BenseninÇataldilikonuştuğunuduydum,hepsibu,"dediRon."Yılandilindekonuştuğunu.Herhangibirşeysöylüyorolabilirdin.Justin'inpaniğekapılmasınaşaşmamalı. Sanki yılanı onun üstüne salıyor gibiydin. Tüyler ürperticiydi,anlıyormusun?"

Harry,ağzıaçık,onabakakaldı.

"Başka bir dil mi konuştum? Ama -fark etmedim- bir dili konuşabildiğimibilmedennasılkonuşurumki?"

Ronbaşınısalladı.Oda,Hermionede,birisiölmüşgibigörünüyorlardı.Harrybukadarkorkunçolanınneolduğunuanlamıyordu.

"Bana pis, koca bir yılanın Justin'in kafasını koparmasına engel olmanın niyekötüolduğunusöylemek istermisiniz?"dedi. "Nasılyaptığımınneönemivar?Justin,KafasızlarAvı'nakatılmakzorundakalmadıktansonra?"

"Önemi var," dediHermione alçak sesle, "çünkü yılanlarla konuşmak, SalazarSlytherin'inmeşhur bir özelliğiydi. Onun için Slytherin Binası'nın simgesi biryılan."

Harry'ninağzıaçıkkaldı.

"Aynen,"dediRon."Veşimdidebütünokulonun,seninbüyük-bü-yük-büyük-büyükdedenfalanolduğunudüşünecek."

"Amadeğil,"dediHarry,pekaçıklayamadığıbirpaniğekapılmıştı.

"Bunukanıtlamanzorolacak,"dediHermione."Binyılönceyaşamıştı;nerdenbilebilirizki,belkideöyledir."

Harry o gece saatlerce uyanık kaldı. Dört direkli yatağının perdelerindeki biraralıktankulepenceresininönündekarınyağmayabaşlamasınıseyrettivemeraketti.

SalazarSlytherin'insoyundangeliyorolabilirmiydi?Nerdenbaksanız,babasınınailesi hakkında hiçbir şey bilmiyordu. Dursley'ler büyücü akrabalarına ilişkinsorularıhepyasaklamışlardı.

Harry alçak sesle Çataldili'nde bir şey söylemeye çalıştı. Kelimeler gelmedi.

Anlaşılanbunuyapmakiçinbiryılanlakarşıkarşıyaolmasıgerekiyordu.

"AmabenGryffindor'dayım,"diyedüşündüHarry."BendeSlytherinkanıolsa,SeçmenŞapkabeniburayakoymazdı..."

"Ah,"dedibeynindemelun,küçükbirses,"amaSeçmenŞapkaseniSlytherin'ekoymakistedi,hatırlamıyormusun?"

Harry öbür yana döndü. Ertesi gün Bitkibilim dersinde Justin'e, yılanı üstünesalmadığını,durdurduğunuaçıklayacaktı.Yastığınabiryumrukatarak,öfkeyle,salakolmayanherkesbunuanlardızatendiyedüşündü.

Ne var ki ertesi sabah, gece başlamış olan kar öyle sıkı bir tipiye dönüştü ki,sömestrınsonBitkibilimdersi iptaledildi.ProfesörSprout,adamotlarınaçorapgiydiripeşarptakmakistiyordu.AdamotlarınınçabucakbüyüyüpMrs.NorrisileColinCreevey'yicanlandırmalarıönemkazandığı için,bunetamelioperasyonukendindenbaşkasınaemanetedemezdi.

Harry, Gryffindor Ortak Salonu'ndaki şöminenin yanında bunu dert edinirken,Ron ve Hermione de boş derslerini büyücü satrancı oynayarakdeğerlendiriyorlardı.

Ron'un fillerinden biri, kendi atından şövalyesini düşürüp satranç tahtasınındışınaçekerkenöfkelenenHermione,"Tanrıaşkına,Harry,"dedi."Mademseniniçinbukadarönemli,git,Justin'ibulöyleyse."

Harry ayağa kalktı ve portre deliğinden çıktı; Justin nerede olabilir diyedüşünüyordu.

Her pencerenin ardındaki iri, döne döne yağan kurşuni karlar yüzünden şato,gündüzleri normalde olduğundan daha karanlıktı. Harry titreyerek derslerinyapıldığı sınıfların yanından geçti, içerde neler olduğunu kolladı. ProfesörMcGonagall, seslerden anlaşıldığına göre, arkadaşını porsuğa dönüştürmüşbirinebağırıyordu.BirgözatmaisteğinekarşıkoyanHarry,Justinbuboşderstebelkideeksikbirödevitamamlıyordurdiyedüşünerek,öncekitaplığabakmayakararverdi.

Gerçekten de Bitkibilim'de olması gereken bir grup Hufflepufflı kitaplığınarkasındaoturuyordu,amaçalışıyorgibibirhalleriyoktu.Sırasırayüksekkitaprafları arasından geçen Harry, onların kafa kafaya vermiş, besbelli ilginç bir

sohbete daldıklarını görüyordu. Justin'in aralarında olup olmadığınıgöremiyordu. Tam onlara doğru yürüyordu ki, söyledikleri bir şey kulağınaçarptıvegörünmezlikbölümünegizlenipdinlemeyebaşladı.

"Her neyse," diyordu topluca bir çocuk, "Justin'e bizim yatakhanedesaklanmasınısöyledim.YanieğerPotteronubirsonrakikurbanolarakseçmişse,birsüreortadagörünmeseiyieder.TabiiJustin,Potter’a,Muggleannebabadandoğma olduğunu ağzından kaçırdı kaçıralı böyle bir şeyin olmasını bekliyor.Justin ona düpedüz Eton'a kaydolduğunu söylemiş. Bu, ortalıkta dolaşanSlytherinVârisi'nesöylenecektürdenbirşeydeğil,ha?"

Sarı örgülü bir kız, endişeyle, "Yani kesinlikle Potter'dır diyorsun, öyle mi,Ernie?"dedi.

Topluca çocuk ağır başlı bir şekilde, "Hannah" dedi, "o bir Çatalağız. HerkesbununKarabirbüyücününişaretiolduğunubilir.Senhiçyılanlarlakonuşabilendoğrudürüstbiriniduydunmu?Slytherin'inkendisinedeÇataldilliderlermiş."

Bunun üzerine epeyce birmırıldanma oldu ve Ernie devam etti: "Duvarda neyazdığını hatırlamıyor musunuz? 'Vârisin Düşmanları, Kendinizi Kollayın.'Potter'laFlitcharasındabirkapışmaoldu.Hemenardındanbirbaktık,Flitch'inkedisine saldırılmış. O birinci sınıf öğrencisi Creevey, Quidditch maçındaPotter’ı kızdırıyordu, çamurda yatarken fotoğrafını çekiyordu. Hop, birbakıyoruz,Creevey'yesaldırılmış."

Hannah pek emin olmadan, "Ama hep öyle hoş görünür ki," dedi. "Ve,biliyorsunuz,Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen'iyokedendeo.Yani,okadardakötüolamaz,değilmi?"

Ernie sesini esrarengiz bir şekilde alçalttı, Hufflepuff'lar ona daha fazlayaklaştılar,HarrydeErnie'ninnedediğiniduymakiçindahayakınageldi.

"KimseKim-Olduğunu-Bilirsin-Sen'insaldırısındannasılsağçıktığınıbilmiyor.Demek istediğim, bunlar olduğunda o bir bebekmiş. Paramparça olmalıydı.BöylebirlanettenancaksahidengüçlübirKarabüyücükurtulabilir."Sesinidahadaalçaltıpneredeysefısıltıdüzeyineindirdi."BelkideKim-Olduğunu-Bilirsin-Sen onu sırf bu yüzden öldürmek istedi. Onunla rekabet edecek bir başkaKaranlık Lord istemiyordu. Merak ediyorum, acaba Potter başka nasıl güçlergizliyor?"

Harry daha fazla dayanamadı. Yüksek sesle boğazını temizleyerek kitapraflarının ardından çıktı. Eğer bu kadar kızgın olmasa, karşısındakimanzarayıkomikbulurdu:Hufflepuff'larınherbiri,sankionugörürgörmeztaşlaşmışgibidavranıyordu,Ernie'niniseyüzününrengiçekilmişti.

"Selam,"dediHarry."JustinFinchFletchley'yiarıyordum."

Hufflepuff'ların en çok korktukları şey başlarına gelmişti. Hepsi korkuylaErnie'yebaktı.

Ernie,titrekbirsesle,"Onuniyearıyorsun?"dedi.

"DüelloKulübü'ndeyılanlaaslındaneolduğunuonaanlatmakistiyordum."

Erniebeyazdudaklarınıısırdı,sonradaderinbirnefesalıp,"Hepimizordaydık,"dedi."Neolduğunugördük."

"Öyleyse, ben onunla konuştuktan sonra yılanın geri çekildiğini fark ettiniz,değilmi?"

Ernie, konuşurken titrediği halde inatla, "Ben sadece," dedi, "senin Çataldilikonuştuğunu ve yılanı Justin'e doğru kovaladığını gördüm." "Ben yılanı onadoğrukovalamadım!"dedisesiöfkeyletitreyenHarry."Onadokunmadımbile!"

"Kılı kılına kaçtı," dedi Ernie. "Ve aklına garip şeyler geliyorsa eğer," diyetelaşlaekledi,"sanadokuzcadıvebüyücükuşağındageriyedoğruaileminizinisürebileceğini,kanımınherkesinkikadarsafolduğunusöyleyebilirim,yani..."

Harryşiddetle,"Netürkanınolduğuumurumdabiledeğil!"dedi."Muggleanababadandoğanlaraniyesaldıracakmışımki?"

Ernie hemen, "Duyduğuma göre birlikte yaşadığın Muggle'lardan nefretediyormuşsun,"dedi.

"Dursley'lerlebirlikteyaşayıpdaonlardannefretetmemekmümkündeğil.Senindenemenigörmekisterdim."

Gerisin geri dönüp hışım gibi kitaplıktan çıktı, böylece de büyük bir büyükitabının yaldızlı kapağını parlatan Madam Pince'in ona kınayıcı bir bakışatmasınayolaçtı.

Harrykoridordanyukarıdoğrusarsaksarsakyürüdü,nereyegittiğininbilepekfarkındasayılmazdı,öylesineöfkelenmişti.Bununsonucundadaçokbüyükvesertbirşeyeçarpıpsırtüstüyereserildi.

Yukarıbakarak,"Ah,selam,Hagrid,"dedi.

Hagrid'in yüzü yünlü, karla kaplı bir yün başlıkla tamamen gizlenmişti, amagene de ondan başkası olamazdı. Çünkü köstebek kürkü paltosuyla neredeysebütün koridoru dolduruyordu. Muazzam, eldivenli ellerinin birinden ölü birhorozsarkıyordu.

Konuşabilmek için başlığını çıkartarak, "İyimisin,Harry?" dedi. "Niye derstedeğilsin?"

"İptaloldu,"dediHarry,ayağakalkarak."Senburadaneyapıyorsun?"

Hagridölühorozuhavayakaldırdı.

"Bu sömestr öldürülen ikinci horoz," diye açıkladı. "Ya tilkiler ya da birKanEmenKaraAyı.Kümestebüyükullanmakiçinmüdürüniznigerek."

Kalın,karlakaplıkaşlarınınaltındanHarry'yedahadikkatlebaktı.

"İyiolduğundaneminmisin?Kızmışvesıkılmışgibibirhalinvar."

Harry ona Ernie ile diğer Hufllepuff'ların kendisi hakkında söylediklerinitekrarlamayadayanamadı.

"Hiçbirşeyyok,"dedi."Gitsemiyiolur,Hagrid,bundansonraBiçimDeğiştirmedersivar,benimdekitaplarımıalmamgerek."

KafasıhâlâErnie'ninonunhakkındasöylediklerinde,yürüyüpgitti.

"Justin,Potter'aMuggleannebabadandoğmaolduğunuağzındankaçırdıkaçıralıböylebirşeyinolmasınıbekliyor..."

Harry merdivenlerden yukarı ayaklarını vura vura çıktı ve bir başka koridorudöndü,çokkaranlıktı.Gevşemişbirpencerecamındaniçerigirenkuvvetli,buzgibi hava cereyanımeşaleleri söndürmüştü.Geçidinyarısınagelmişti ki, yerdeyatanbirşeyetakılıptepeüstüuçtu.

Gözlerinikısıpneye takıldığınabakmak içindöndüveonasankimidesieriyipbitmişgibigeldi.

Justin Finch Fletchley, kaskatı ve soğuk, yerde yatıyordu. Yüzünde bir şokifadesi,donupkalmıştı,gözleriboşboş tavanabakıyordu.Hepsidebudeğildi.Onunyanındabaşkabirivardı,Harry'ningördüğüentuhafmanzara.

Bu, artık inci beyazı ve şeffaf değil, kara ve dumanlı olanNeredeyseKafasızNick'ti.Yerinonbeşsantimyukarısındahareketsizveyataydurumdaduruyordu.BaşıyarıyarıyadüşmüştüveyüzündedeJustin'inkinintıpatıpeşibirşokifadesivardı.

Harry ayağa kalktı, hızlı hızlı nefes alıyordu, kalbi kaburgalarının üstündetrampetçalıyorgibiydi.Çaresizlikiçindeıssızkoridorunbaşınasonunabaktıveiki bedenden olabildiğince hızla uzaklaşan çizgi halinde örümcekler gördü.Duyulan tek ses, her iki taraftaki sınıflardan gelen alçak perdeden öğretmensesleriydi.

Koşabilirdi, kimse de onun burada olduğunu bilmezdi. Ama ikisini orda öyleyatarkenbırakamazdı...yardımbulmalıydı.Bununlabirilgisiolmadığınakimseinanırmıydıacaba?

Orada panik halinde dururken, hemen yanında bir kapı gümbürtüyle açıldı,hortlakPreevesokgibidışarıfırladı.

"Hey, işte küçük kaçık Potter!" diye gevrek gevrek güldü Peeves, yanındangeçerken de Harry'nin gözlüğünü düşürdü. "Potter neyin peşinde? Potter niyesinsisinsi..."

Peeves, havada attığı taklanın ortasında durdu. Tepe üstüyken, Justin veNeredeyseKafasızNick'igörmüştü.Hopdiyedoğruldu,ciğerlerinidoldurduvedaha Harry onu durduramadan feryadı bastı: "SALDIRI! SALDIRI! BİRSALDIRIDAHA!ÖLÜMLÜLERDE EMNİYETTEDEĞİL, HAYALETLERDE!KAÇIN,CANINIZIKURTARIN!SALDIRINI!"

Pat - pat - pat: Koridorda birbiri ardınca kapılar açıldı, insanlar dışarı uğradı.Birkaçuzundakikaboyuncaöylebirkarışıklıksahnesimeydanageldiki,Justinezilme tehlikesiyle karşı karşıya kaldı, insanlar da Neredeye Kafasız Nick'iniçinde duruyorlardı. Harry, öğretmenler öğrencilere susun diye bağırırken,kendini duvara yapışmış buldu. ProfesörMcGonagall koşarak geldi, arkasında

sınıfıvardı,birininsaçıhâlâsiyahbeyazçubukluydu.Asasınışiddetleçatırdattı,sessizlik sağlandı, o da herkese sınıflarına gitmelerini emretti. Ortalık henüzdurulmuştuki,Hufflepuff'lıErniesoluksoluğasahneyeçıktı.

Parmağını dramatik bir edayla Harry'ye doğru uzatarak, yüzü bembeyaz,haykırdı:"İkielinkızılkandayakalandın!"

ProfesörMcGonagallsertçe,"Bukadarıyeter,Macmillan!"dedi.

Tepede, şimdi hain bir ifadeyle sırıtan Peeves sağa sola hoplayarak sahneyiinceliyordu. Peeves her zaman kaostan hoşlanırdı. Öğretmenler, Justin ileNeredeyse Kafasız Nick'in üstüne eğilip onları incelerken, Peeves bir şarkıyabaşladı:

AhPotter,senikatır,ahsenneleryaptın?Öğrencileriöldürdündebunumarifetsandın...

Profesör McGonagall, havlarcasına, "Yeter artık, Peeves!" dedi, Peeves daHarry'yediliniçıkararakbirandageriyegitti.

Justin,ProfesörFlitwickveAstronomiBölümü'ndenProfesörSinistratarafındanhastanekanadınataşındı.AmakimseNeredeyseKafasızNickiçinneyapacağınıbilemiyor gibiydi. Sonunda Profesör McGonagall havadan koca bir yelpazeyaptı, bunu da Neredeyse Kafasız Nick'i merdivenlerden yukarı sürüklemetalimatıyla Ernie'ye verdi. Ernie de bunu yaptı; sessiz, kara bir hoverkraftmışgibi Nick'i yelpazeleyip götürdü. Böylece Harry ile ProfesörMcGonagall başbaşakaldılar.

"Buradan,Potter."

"Profesör,"dediHarryhemen,"yeminederimkiben..."

ProfesörMcGonagallkısaca,"Meselebenimelimdençıktı,Potter,"dedi.

Sessizcebirköşeyidöndüler,ProfesörMcGonagallbüyükvesondereceçirkinbirhayvanıresmedenolukağzınınönündedurdu.

"Limonşerbeti!"dedi.Besbellibubirparolaydı,çünkühayvanbirdencanlandıvearkasındakiduvaryarılırkenkenarazıpladı.Harry,nelerolacağındankorksabile, şaşmaktankendini alamadı.Duvarıngerisindekıvrılakıvrılayukarı çıkan

ve bir yürüyen merdiven gibi sarsıntısız yükselen basamaklar vardı. O veProfesör MacGonagall merdivene binerlerken, Harry duvarın arkalarındankapandığınıduydu.Dairelerhalindegittikçedahayukarıçıkarakyükseldilervesonunda, birazcık başı dönen Harry, ileride pırıl pırıl meşe bir kapı gördü.Üzerindekartalbaşlı,kanatlıaslanşeklindepirinçbirtokmakvardı.

Nereyegötürüldüğünüanladı.BurasıDumbledore'unyaşadığıyerolmalıydı.

ONİKİNCİBÖLÜM:ÇOKÖZLÜİKSİR

Üstteki taşsahanlıktamerdivendenindiler.ProfesörMcGonagallkapıyavurdu.Kapı sessizce açıldı, içeri girdiler. ProfesörMcGonagall,Harry'yebeklemesinisöyleyiponuoradayalnızbıraktı.

Harryetrafınabaktı.Birşeykesindi:Harry'ninbuyılşimdiyekadarziyaretettiğibütün öğretmen odaları içinde, Dumbledore'unki kesinlikle en ilginç olanıydı.Eğer biraz sonra okuldan atılacağım diye ödü kopmuş olmasa, buraya bir gözatmaşansıbulduğuiçinçokmemnunolurdu.

Daire şeklinde büyük, güzel bir odaydı, garip seslerle doluydu. Cılız bacaklımasalarda birçok tuhaf gümüş alet duruyordu, pırpır ediyor ve küçük dumanbulutları çıkarıyorlardı. Duvarlar eski müdürler ve müdirelerin portreleriyledoluydu, hepsi çerçevelerinde tatlı tatlı kestiriyordu. Ayrıca muazzam, pençeayaklıbirmasadavardıveonunardındakibirraftaeskipüskü,yırtıkpırtıkbirbüyücüşapkasıduruyordu-SeçmenŞapka.

Harry durakladı. Duvarlardaki uyuyan cadılarla büyücülere ihtiyatla göz attı.Şapka'yı yeniden takıp denemenin ne zararı olabilirdi ki? Anlamak için...kendisinigerçektendoğrubinayakoyduğundaneminolmakiçin.

Sessizce masanın arkasına geçti, Şapka'yı raftan aldı ve başına taktı. Çokbüyüktü;kayıyor,gözlerininüstünedüşüyordu,tıpkısontaktığındaolduğugibi.HarryŞapka'nınsiyahastarınabakarakbekledi.Sonraküçükbirses,"Kulağınakarsuyumukaçtı,HarryPotter?"dedi.

"Hımm, evet," diye mırıldandı Harry. "Şey... sizi rahatsız ettiğim için özürdilerim-şeyiöğrenmekistiyordum..."

Şapka akıllı akıllı, "Seni doğru binaya koyup koymadığımımerak ediyorsun,"dedi. "Evet... seni yerleştirmek özellikle zordu. Ama daha önce dediğimdenşaşmam -"Harry'ninkalbi yerindenhopladı "-Slytherin'de sahidendebaşarılıolurdun."

Harry'ninmidesitaşgibioldu.Şapka'nınsivriyanındantutupbaşındançıkardı.Şapkagevşekgevşekelindensarktı,pisvesoluktu.Harrymidesininbulandığınıhissederekonuyenidenrafınakoydu.

Hareketsiz ve sessiz duran Şapka'ya, "Yanılıyorsun," dedi. Şapka kıpırdamadı.Harry, onu kollayarak geri geri gitti. Derken arkasında garip, boğuk bir sesduyduvehızlageridöndü.

Meğerodadayalnızdeğilmiş.Kapınınarkasındakialtıntünekte,yarısıyolunmuşbirhindiyebenzeyen,tiridiçıkmışbirkuşduruyordu.Harryonabakakaldı,kuşdayenidenoboğuksesiçıkartıpnefretleonabaktı.Onunçokhastagöründüğünüdüşündü. Gözleri donuk bakıyordu ve Harry ona baktığı sırada kuyruğundanbirkaçtüydahadüştü.

Harry ihtiyacı olan tek şeyin, o odasında yalnızken Dumbledore'un sevgilikuşunun ölmesi olduğunu düşünüyordu ki, kuş birden alev alev yanmayabaşladı.

Harryşokiçindeferyatettivegerigerigidipmasayaçarptı.Heyecanlaetrafınabakınıp bir yerlerde bir bardak su aradı, ama göremedi.Bu arada kuş bir ateştopu halini almıştı. Son bir vahşi çığlık attı, bir saniye sonra yerde dumanlarıtütenbirkülyığınındanibaretkalmıştı.

Odanınkapısıaçıldı.Dumbledore,çoksıkıntılıbiredaylaiçerigirdi.

"Profesör," diyebildi Harry soluk soluğa, "kuşunuz -ben bir şey yapmadım-kendisialevaldı..."

Dumbledoregülümseyincedeçokşaşırdı.

"Eh,vakti gelmişti doğrusu.Günlerdirberbatgörünüyordu.Bendeonagayretetmesinisöylüyordum."

Harry'ninyüzündekisersemlemişifadeyigörüncedekıkırdadı.

"Fawkesbirankakuşudur,Harry.ankalarölmevaktigelincealevalırlar,sonradaküllerindenyenidedoğarlar.Gözünüüstündenayırma..."

Harryhızlageridönünceminicik,buruşburuş,yenidoğmuşbirkuşunkafasınıküllerdenuzattığınıgördü.Küçükkuş,yaşlıolanıkadarçirkindidenilebilir.

Dumbledoremasasınınarkasınaoturarak,"OnubirYanmaGünü'ndegörmenneyazık," dedi. "Genellikle çok yakışıklıdır: Harikulade kırmızı ve altın rengitüyleri vardır. Büyüleyici yaratıklar bu anka kuşları. Çok ağır yükler

taşıyabilirler,gözyaşlarınıniyileştiricigücüvardırveçoksadıkhayvanlardır."

Fawkes'ın alev almasının şoku içinde, Harry oraya niye geldiğini unutmuştu.Ama Dumbledore masanın arkasındaki yüksek arkalıklı sandalyeye oturupinsanıniçineişleyenaçıkmavibakışlarınıüzerinedikince,hemenhatırladı.

Ancak, dahaDumbledore ağzını açıp tek kelime edemeden odanın kapısı çokşiddetlibirçatırtıylaarkayasavrulduveHagridiçeridaldı.Gözlerindeçılgıncabirbakışvardı,başlığıdarmadağınıksaçlısiyahkafasınınüstünetünemişti,ölühorozdahâlâelindensarkıyordu.

Hagrid hararetle, "Harry değildir, Profesör Dumbledore!" dedi. "O çocukbulunmadanbirkaçsaniyeönceHarry'lekonuşuyordumben,aslavaktiolamaz,efendim..."

Dumbledore bir şeyler söylemeye çalıştı, ama Hagrid söylenip durmayısürdürdü,heyecaniçindehorozusallayıpduruyor,hertarafatüylersaçıyordu.

"... O olamaz ki, olamaz, eğer gerekirse Sihir Bakanlığı'nın önünde yeminederim..."

"Hagrid,ben..."

"...Yanlışçocuğuyakaladınızefendim,benbiliyorumkiHarryasla...""Hagrid!"dedi Dumbledore yüksek sesle. "Ben Harry'nin onlara saldırdığınıdüşünmüyorumki."

"Ah," dedi Hagrid, horoz gevşek halde aşağı sarkarken. "Tamam, öyleysedışarıdabeklerim,Müdürüm."

Vehaylimahcuphaldepaldırküldürdışarıçıktı.

Dumbledore masasının üstündeki horoz tüylerini eliyle süpürürken, Harryumutla,"Benolduğumudüşünmüyormusunuz,Profesör?"diyetekrarladı.

"Hayır,Harry,düşünmüyorum,"dediDumbledore,yüzüneyeniden sıkıntılı birifadegeldiğihalde."Amagenedeseninlekonuşmakistiyorum."

Dumbledore uzun parmaklarının uçlarını bitiştirmiş onu gözden geçirirken,Harrysinirlibirşekildebekledi.

Yumuşak bir sesle, "Bana söylemek istediğin bir şey olup olmadığını sanasormalıyım,Harry,"dedi."Herhangibirşey."

Harry ne söyleyeceğini bilemedi. Malfoy'un, "Sıra sizde, Bulanıklar!" diyebağırmasınıveMızmızMyrtle'ıntuvaletindeağırağırkaynayanÇokÖzlüİksir'idüşündü. Sonra iki kez duyduğu bedensiz sesi düşündü ve Ron'un dediğinihatırladı:"Başkahiçkimseninduymadığıseslerduymakhayraalametdeğildir,büyücülerdünyasındabile."Herkesinonunhakkındanelerdediğinidedüşündü,bir de şu ya da bu şekilde Salazar Slytherin'le ilişkisi olduğuna dair gittikçeartmaktaolankorkusunu...

"Hayır,"dediHarry."Hiçbirşeyyok,Profesör."

JustinveNeredeyseKafasızNick'eyapılançiftesaldırı,oanakadarendişeolanşeyi gerçek bir paniğe dönüştürdü. Tuhaftır, İnsanları asıl kaygılandıranNeredeyseKafasızNick'inkaderioldu.Birhayaletebunukimyapabilirki,diyesordular birbirlerine, hangi müthiş güç zaten ölmüş birine zarar verebilir?Öğrenciler Noel'de evlerine gidebilsinler diye Hogwarts Ekspresi'nde yerayırtmakiçinkoşuşturdular.

Ron, Harry ile Hermione'ye, "Bu gidişle sadece biz kalacağız," dedi. "Biz,Malfoy,CrabbeveGoyle.Nekadarneşelibirtatilolacak."

MalfoyneyaparsadaimaonuyapanCrabbeveGoyle,tatildedeokuldakalmakiçin adlarını yazdırmışlardı. Ama Harry öğrencilerden çoğunun gitmesindenhoşnuttu. İnsanların, sankibir andadişleri uzayacak,yada zehir tükürecekmişgibikoridordayanındangeçerkenkavis çizmelerindende,ogeçerkenherkesinmırıldanmasından,parmağıylaişaretetmesindenvefısıldamasındandabezmişti.

Ancak Fred ve George bunu çok komik buluyorlardı. Kendi işlerini bırakıp,Harry koridorda yürürken onun önünde uygun adım gidiyor, "Slytherin'inVârisi'neyolaçın,ciddişekildemelunbüyücügeliyooor!"diyebağırıyorlardı.

Percybudavranışlarıhiçonaylamıyordu.

Soğuksoğuk,"Bundagülecekbirşeyyok,"dedi.

Fred,"Hey,yoldançekil,Percy,"dedi."Harry'ninacelesivar."

Georgekahkahasınızortutarak,"Evet,"dedi,"zehirlidişiolanhizmetkârıylabir

fincançayiçmekiçinSırlarOdası'nauğrayıverecek."

Ginnydebunuhiçkomikbulmuyordu.

Fred,Harry'yeyükseksesle,bundansonrakimesaldırmayıplanladığınısoruncaya da George karşılaştıkları zaman Harry'yi koca bir diş sarımsaklauzaklaştırıyormuşgibiyapınca,"Ah,yapmayın,"diyeferyatediyordukız.

Harry ise aldırmıyordu. Fred ve George'un, onun Slytherin'in Vârisi olmasıfikrinihiçdeğilsekomikbulmaları,kendinidahaiyihissetmesineyolaçıyordu.Ama onların maskaralıkları, yaptıklarını her gördüğünde daha da ekşi bakanDracoMalfoy'ukızdırıyorgibiydi.

Ron bilmiş bilmiş, "Çünkü aslında Vâris'in kendisi olduğunu söylemek içinçatlıyordaondan,"dedi."Birisininonubirşeydeyenmesindennasılnefretederbilirsiniz,onunpisişininşerefidesanakalıyor."

Hermione halinden memnun bir ses tonuyla, "Uzun sürmeyecek ama," dedi."ÇokÖzlüİksirhemenhemenhazır.Ondangerçeğiöğrenmemizgünmeselesi."

Sonunda sömestr sona erdi ve şatonun üstüne arazideki kar kadar derin birsessizlik çöktü. Harry bunu kasvetli olmaktan çok huzur verici buluyordu.GryffindorKulesi'ninHermioneveWeasley'lerleonakalmasındandahoşnuttu.Kimseyi rahatsızetmedengürültülübir şekildePatlamalıPiştioynayabiliyorlarvekendiaralarındadüelloantrenmanıyapıyorlardı.Fred,GeorgeveGinny,Mr.veMrs.Weasley ile birlikteMısır'da Bill'i ziyaret etmektense okulda kalmayıtercihetmişlerdi.OnlarınçocukçabulduğudavranışlarınıhiçonaylamayanPercyise,GryffindorOrtakSalonu'ndapekoturmuyordu.Onlarakendisininsadece,birsınıfbaşkanıolarakbusorunludönemdeöğretmenleridesteklemekiçinNoel'deokuldakaldığınıkendinibeğenmişbirtavırlasöylemiştizaten.

Noelsabahıhavasoğuk,heryerbeyazdı.Yatakhanelerindekalanteköğrencilerolan Harry ve Ron, tam tekmil giyinmiş, elinde ikisine de aldığı hediyelerlepaldırküldüriçeridalanHermionetarafındanerkendenuyandırıldılar.

"Kalkın,"dediyükseksesle,penceredekiperdeleriçekerek.

Ron,gözleriniışıktankoruyarak,"Hermione,"dedi,"burayagirmemengerekir."

"Sana da mutlu Noeller," dedi Hermione, hediyesini ona atarak. "Bir saattir

ayaktayım,iksirebirazzarkanatlısinekdahakattım.Artıkhazır."

Harrybirden,uykusuaçılarakyerindedoğruldu.

"Eminmisin?"

"Kesin,"dediHermione,onundörtdirekliyatağınınucunaoturabilmekiçinfareScabbers'ıöteyeiterek."Eğeryapacaksak,bugeceolmalıderim.".TamoandaHedwigodayasüzüldü,gagasındaçokküçükbirpaketvardı.

O, yatağına konarken, "Selam," dedi Harry mutlulukla. "Artık benimlekonuşuyormusun?"

Hedwigçokmuhabbettibirşekildeonunkulağınıkemirdi.Aslındabuhareketi,Dursley'lerdengeldiğianlaşılanpakettençokdahaiyibirhediyeydi.Harry'yebirkürdan yollamışlardı, bir de not vardı ve yaz tatilinde de Hogwarts'ta kalıpkalamayacağınıöğrenmesiniistiyorlardı.

Harry'nin diğer Noel hediyeleri çok daha memnuniyet vericiydi. Hagrid onakoca bir teneke melas şekerlemesi yollamıştı; Harry yemeden önce onuşömineninyanındayumuşatmayakararverdi.Ron,ensevdiğiQuidditchtakımıhakkında ilginç olgular içeren Cannon'larla Uçmak adlı bir kitap vermişti.Hermione iseonakartal tüyündenyapılmalüksbir tüykalemgetirmişti.Harryson hediye paketini açınca, Mrs. Weasley'den gelen, elde örülmüş yeni biryelekle, kocaman bir erik pastası buldu. Onun kartını yeni bir suçlulukdalgasıylayerineyerleştirdi.Mr.Weasley'nin,ŞamarcıSöğüt'eçarptığındanberibir daha görünmeyen arabasını düşündü ve Ron'la ikisinin birazdan yapmayıplanladıklarıkurallarakarşıgelmeharekâtını.

Hiçkimse,hattadahasonraÇokÖzlü İksir içmekorkusunakapılmışbiribile,Hogwarts'ınNoelYemeği'ndenhoşlanmamazlıkedemezdi.

Büyük Salon muhteşem görünüyordu. Bir düzine buzlanmış Noel ağacı iletavanda çaprazlamasına uzanan kalın çobanpüskülü ve ökseotu süslemeleriyetmiyormuşgibi, tavandanılıkvekuru,sihirlikaryağıyordu.Dumbledore,ensevdiğiNoelilahilerindenbirinisöylerkenonlarınbaşınıçekti.Hagridiçtiğiheryumurtalı, sütlü viski kadehiyle birlikte sesini daha da yükseltti. Fred'in sınıfbaşkanırozetinibüyülediğininveşimdirozetinüstünde"SalakBaşı"yazdığınınfarkında bile olmayan Percy, hepsinin niye kıs kıs güldüklerini sorup durdu.Harry, Slytherin masasındaki Draco Malfoy'un, yeni yeleği için yüksek sesle

inciticigörüşlerilerisürmesinebilealdırmadı.BirazşanslarıolursaMalfoynasılolsabirkaçsaatiçindehakettiğicezayıbulacaktı.

Harry ve Ron, Noel pudinglerinin üçüncü tabağını henüz bitirmişlerdi ki, oakşam için yaptıkları planları sonuca vardırmak içinHermione önlerine düşüponlarıdışarıçıkardı.

Alelade bir şey söylüyormuş gibi, "Dönüşeceğimiz insanlara ait bir şeye hâlâihtiyacımızvar,"dedi.Sankionlarıdeterjanalmakiçinsüpermarketeyolluyordu."Veelbette,CrabbeileGoyle'aaitbirşeyalabilirsekiyiolur.OnlarMalfoy'uneniyi arkadaşları, onlara her şeyi söyler. Bir de hakiki Crabbe ile Goyle'un, bizMalfoy'usorgularkenpatdiyegelmemelerinigarantiyealmakzorundayız."

Harry ile Ron'un yüzlerindeki afallamış ifadeye aldırmayarak, "Hepsidüşünüldü," diye sakin sakin devam etti. İki tombul, çikolatalı pastayı onlaragösterdi.

"İçlerineçokbasitbirUykuSıvısıkoydum.SizinbütünyapacağınızCrabbeileGoyle'un bunları bulmasını sağlamak. Ne kadar açgözlü olduklarınıbiliyorsunuz,mutlakayerler.Uykuyadaldıklarızamansaçlarındanbirkaçtelalınve onları da süpürge dolabına saklayın." Harry ve Ron inanmazcasınabirbirlerinebaktılar."Hermione,hiçsanmam...""İşlerfenahaldetersgidebilir..."AmaHermione'ningözlerinde,zamanzamanProfesörMcGonagall'ınkindeolancinstençeliğimsibirparıltıvardı.

"CrabbeveGoyle'unsaçlarıolmazsa iksirhiçbirşeyeyaramaz,"dedi."Malfoyhakkındaaraştırmayapmakistiyorsunuz,değilmi?"

"Ah, tamam, tamam," dedi Harry. "Peki ama sen? Sen kimin saçının tellerinikoparıyorsun?"

Hermione, yüzü ışıldayarak, "Benimki bende zaten," dedi, cebinden küçük birşişe çıkarıp onlara içindeki tek bir saç telini gösterdi. "Mulicent Bulstrode'unDüello Kulübü'nde benimle güreşmesini hatırlıyor musunuz? Beni boğmayaçalışırkencüppeminüstündebunubıraktı!ŞimdideNoel tatili içinevde -benSlytherin'leregeridönmeyekararverdiğimisöyleyeceğim,hepsibu."

Hermione,ÇokÖzlü İksir'inibirdahakontroletmek için fırlayıpgidince,RonyüzündekaçınılmazkötükadereboyuneğmişbirifadeyleHarry'yedöndü.

"Hayatındahiçişlerinbukadartersgidebileceğibirplanduydunmu?"

Amaoperasyonunbirinciaşaması,HarryveRon'ufevkaladeşaşırtacakşekildeHermione'nin dediği kadar rahat geçti. Noel çayından sonra ıssız GirişSalonu'nda pusuya yatıp, Slytherin masasında tek başlarına kalmış, dördüncümeyveli pandispanyalarını götüren Crabbe ve Goyle'u beklediler. Harryçikolatalı pastaları tırabzanın ucuna koymuştu. İkisinin Büyük Salon'dançıktıklarını görünce de, hemen ön kapının yanındaki bir zırhın arkasınagizlendiler.

CrabbepastalarıneşeyleGoyle'agösteriphemenkaparken,Ronheyecanla,"Bukadar da aptal olunur mu?" diye fısıldadı. Salak salak sırıtarak pastaları teklokmada koca ağızlarına attılar. Bir an ikisi de yüzlerinde bir zafer ifadesiyle,obur obur çiğnedi. Sonra, en ufak bir ifade değişikliği olmaksızın, ikisi desırtüstüyereserildi.

En zor tarafı, onları salonun öbür yanındaki dolaba saklamak oldu. Kovalarlatahta bezleri arasına onları güvenli bir şekilde yerleştirdikten sonra, Harry,Goyle'unalnınıkaplayankıllardanbirikitanealdı.RondaCrabbe'ninsaçındanbirkaç telkopardı.Ayakkabılarınıdaçaldılar,çünkükendiayakkabılarıCrabbeveGoyle'unkilerboyundaayaklariçinpekküçüktü.Sonra,azönceyaptıklarınahâlâşaşarak,MızmızMyrtle'ıntuvaletinekoştular.

Hermione'nin kazanı karıştırdığı bölmeden gelen kalın, kara duman yüzündeniçerde nerdeyse göz gözü görmüyordu. Cüppelerini yüzlerinin üstüne çekenHarryveRon,yavaşçakapıyavurdu.

"Hermione?"

Sürgünün çekildiğini duydular, Hermione ortaya çıktı, yüzü parlıyordu veendişeli görünüyordu.Arkasındakaynayan,melas kıvamındaki iksirin cup cupettiğiniduydular.Klozetinüstündeüçcamsubardağıhazırdı.Hermione soluksoluğa,"Aldınızmı?"diyesordu.Harry,Goyle'unsaçınıgösterdi."İyi.Bendeçamaşırhanedenbucüppeleriyürüttüm,"dediHermione;elindeküçükbirçuvaltutuyordu."CrabbeveGoyleolduğunuzzamansizedahabüyükcüppelergerek."

Üçü de gözlerini kazana dikti. Yakından bakınca, iksir, kıvamlı, koyu renkçamurabenziyordu,ağırağırkaynayıpduruyordu.

Hermione,FevkaladeMuktedirİksirler'inbeneklenmişsayfasınıkaygıylatekrar

okuyarak,"Herşeyidoğruyaptığımdaneminim,"dedi."Kitaptanasılgörüneceğiyazılıysa,öylegörünüyor...İçtiktensonrakendihalimizedönmedenöncetambirsaatimizolacak.""Şimdin'apıyoruz?"diyesorduRon."Üçbardağabölüpsaçlarıekliyoruz." Hermione her bardağa iksiri kepçe kepçe doldurdu. Sonra, elititreyerek,MillicentBulstrode'unsaçınıiçindeolduğuşişedenilkbardağadöktü.

İksir,kaynayanbirçaydanlıkmisalitısladıvedeligibiköpürdü.Birsaniyesonrahastalıklıbirsarıyadönmüştü.

Ron,nefretlebakarak,"Öğğğ-MillicentBulstrode'unözü,"dedi."Eminimtadıdaiğrençtir."

"Seninkiniekle”dediHermione.

Harry, Goyle'un saçını ortadaki bardağa koydu, Ron da Crabbe'ninkini sonbardağa.Herikibardakdatısladıveköpürdü.Goyle'unkisümüğünhakirenginedönüştü,Crabbe'ninkidekoyu,kasvetlibirkahverengiye.

Ron ve Hermione bardaklarına uzanırken, Harry, "Durun bir dakika," dedi."Hepsini burada içmesek iyi olur: Crabbe ve Goyle'a dönüşünce burayasığmayız.Eh,MillicentBulstrodedapekcinperitakımındansayılmaz."

"İyifikir”dediRon,kapınınkilidiniaçarak."Ayrıayrıbölmeleregirelim."

Harry, Çok Özlü İksir'in bir damlasını bile ziyan etmemeye özen göstererekortadakibölmeyesüzüldü.

"Hazırmısınız?"diyeseslendi.

RonveHermione'ninseslerigeldi:"Hazırız."

"Bir...iki...üç..."

Harry burnunu tutarak iksiri iki büyük yudumda içti. Fazla pişmiş lahanatadındaydı.

Birdeniçisankicanlıyılanlaryutmuşgibikıvırkıvıretmeyebaşladı-ikibüklümoldu,kusacakmıyımdiyemeraketti-sonramidesindenelveayakparmaklarınınuçlarına kadar yakıcı bir duygu hızla yayıldı. Onun ardından da korkunç birerime duygusu geldi, Harry diz üstü yere çöktü, dört ayak üstünde durdu.

Vücudununheryerindederisisıcakmumgibikaynıyorduvegözlerininönündeelleri büyümeye başladı, parmakları kalınlaştı, tırnakları enine gitti, ellerininboğumyerleri şişipkocamanoldu.Omuzlarıacıverenbir şekildegenişledivealnındaki karıncalanma, ona saçının aşağı, kaşlarına doğru ilerlediğini haberverdi; göğsü halkalarını kopartan bir varil gibi gelişirken cüppesi yırtıldı,ayaklarıdörtnumaraküçükpabuçlariçindeişkenceçekiyordu.

Her şey başladığı hızla bitti. Harry soğuk taş döşemede yatmış, Myrtle'ın endipteki tuvalette mutsuzca boğazlanır gibi sesler çıkarışını dinliyordu.Ayakkabılarını güçlükle ayağından atıp kalktı. Demek Goyle olmak insandaböyle bir duygu uyandınyordu. Koca elleri titreyerek, ayak bileklerinden otuzsantimyukardaduraneski cüppesini çıkardı,yedekcüppeyigiydiveGoyle'unkayık gibi pabuçlarının bağcıklarını bağladı. Saçını gözlerinden çekmek içinelini kaldırdı.Eline sadece, alnına kadar inen kısa, tel gibi kıllar çarptı. Sonragözlüğününgözlerinibulutlandırdığınıfarketti,çünkübesbelliGoyle'unonlaraihtiyacı yoktu. Gözlüğünü çıkarıp seslendi: "İkiniz de iyisiniz, değil mi?"AğzındanGoyle'ungıcırtılı,alçaksesiçıktı.

SağtarafındanCrabbe'ninderinhomurdanmasıgeldi:

"Evet."

Harry kapının kilidini açıp çatlak aynanın önüne gitti. Goyle donuk, çökükgözleriyleonabaktı.Harrykulağınıkaşıdı.Goyledaöyle.

Ron'un kapısı açıldı. Birbirlerine baktılar. Solgun ve şaşkın görünüşü hariç,Ron'u Crabbe'den ayırmanın imkânı yoktu. Biçimsiz saç tıraşından tutun dauzun,gorilkollarınakadar.

Ron aynaya yaklaşıp Crabbe'nin yassı burnuna parmağıyla bastırarak,"İnanılmazbirşeybu,"dedi."inanılmaz."

Harry, Goyle'un kalın bileğini kesen saatini gevşetti. "Yola koyulsak iyi olur.DahaSlytherinOrtakSalonu'nunneredeolduğunuöğrenmemizgerek.Umarım,arkasınadüşecekbirinibuluruz..."

Harry'ye bakan Ron, "Goyle'un düşündüğünü görmenin ne kadar acayipolduğunu bilmiyorsun," dedi. Sonra Hermione'nin kapısına vurdu. "Hadi,gitmemizgerek..."

Tiz bir ses ona cevap verdi: "Ben... ben gelmesem daha iyi olacak gibi. Sizbensizgidin."

"Hermione, Millicent Bulstrode'un çirkin olduğunu biliyoruz, kimse senolduğunuanlamayacak."

"Hayır -aslında- geleceğimi sanmıyorum. Siz ikiniz çabuk olun, vakitkaybediyorsunuz."

HarryşaşkınşaşkınRon'abaktı.

"BakşimdiGoyle'abenzedinişte,"dediRon."Öğretmenlerdenbirionabirsorusoruncahepböylebakar."

"Hermione,iyimisin?"dediHarrykapıdan."İyiyim-beniyiyim...Gidinhadi..."Harrysaatinebaktı.Kıymetlialtmışdakikalarınınbeşdakikasıgeçmiştibile.

"Sonra burada buluşuruz, tamam mı?" dedi. Harry ve Ron tuvaletin kapısınıihtiyatlıbirşekildeaçtılar,etraftakimseninolmadığınıgörüncededışarıçıktılar.

HarryRon'a,"Kollarınıöylesallama,"diyemırıldandı.

"Ne?"

"Crabeonlarışöylebükmedentutar."

"Bunasıl?""Evet,dahaiyi."

Mermermerdivenlerden aşağı indiler. Şimdi sadece SlytherinOrtak Salonu'nakadar izleyecekleri bir Slytherin'e ihtiyaçları vardı, ama ortada kimseciklergörünmüyordu.

"Bir fikrin var mı?" diye mırıldandı Harry. Ron, zindanların girişini işaretederek,"Slytherin'lerkahvaltıyaheporadançıkıpgelir,"dedi.Dahabukelimelerağzındanyeniçıkmıştıki,uzundalgalısaçlıbirkızgiriştegöründü.

"Kusura bakma," dedi Ron, hızla yanına giderek, "ortak salonumuza neredengidildiğiniunuttuk."

"Pardon, anlayamadım," dedi kız kasılarak. "Salonumuz mu? Ben bir

Ravenclaw'ım."

Yürüyüp giderken, kuşkuyla dönüp onlara baktı. Harry ve Ron taşmerdivenlerden aşağıdaki karanlığa hızla indiler; Crabbe ve Goyle'un kocaayakları yere vurdukça ayak sesleri özellikle gürültülü bir şekildeyankılanıyordu.Anlaşılanbuişsandıklarıkadarkolayolmayacaktı.

Labirentiandırangeçitler ıssızdı.Okulunaltındadaha,dahadaderinleredoğruyürüdüler, sürekli olarak saatlerine bakıp ne kadar vakitleri kaldığını kontrolediyorlardı.Çeyreksaatsonra,tamumutlarınıyitirmeküzereyken,ilerideanibirhareketsezdiler.

"Ahha!"dediRonheyecanla."İşteonlardanbiri!"

Söz konusu kişi, yan odalardan birinden çıkıyordu. Ancak hızla yakınınagittiklerinde,bütünumutlarıkırıldı.BirSlytherindeğildi,Percy'ydi.

Ronhayretle,"Senburadaneyapıyorsun?"dedi.

Percyalınmışgöründü.

Resmibiredayla,"O,"dedi,"seninüstünevazifedeğil.Crabbe'sin,değilmi?"

"Ne...ah,evet,"dediRon.

Percy sert sert, "Eh, yatakhanenize gidin," dedi. "Bugünlerde karanlıkkoridorlardagezinmekhiçdegüvenlideğil.""Sendolaşıyorsunama,"dediRon.

Percydikleşerek,"Ben,"dedi,"birsınıfbaşkanıyım.Hiçbirşeybanasaldırmaz."

BirdenHarryveRon'unarkasındabirsesyankılandı.DracoMalfoyonlaradoğrugeliyorduveHarryhayatındailkkezonugörmektenmemnuniyetduydu.

Draco, kelimeleri uzata uzata, "İşte burdasınız," dedi onlara bakarak. "BuncasaattirBüyükSalon'datıkınıyormuydunuz?Siziarıyordum,sizeçokkomikbirşeygöstermekistiyorum."

SonraonuyerindibinegeçirmekistercesinePercy'yebaktı.

"Yasenburadaneyapıyorsun,Weasley?"dedi,dudakbükerek.

Percy fena halde öfkelenmiş göründü. "Bir sınıf başkanına daha fazla saygıgöstermengerekir!"dedi."Tavrınhiçhoşumagitmiyor!"

MalfoygenealaylıalaylıdudakbüktüveHarry ileRon'apeşindengelmeleriniişaretetti.HarryazdahaPercy'denözürdileyecekti,amatamvaktindekendinehâkim oldu. Ron'la ikisiMalfoy'un arkasından koşturdular. Bir sonraki geçidedönerlerken,Malfoy,"OPeterWeasley..."dedi.

Ron otomatik olarak, "Percy," diye düzeltti. "Her neyse," dedi Malfoy. "Sonzamanlarda hep sinsi sinsi dolaştığını görüyorum. Ve bahse girerim ki, neyapmak istediğini biliyorum. Tek başına Slytherin'in Vârisi'ni yakalamakistiyor."

Kısa, alaylı bir kahkaha attı. Harry ve Ron birbirlerine heyecanlı heyecanlıbaktılar.

Malfoyçıplak,nemlibir taşduvarınyanındadurdu. "Yeniparolaneydi?"diyesorduHarry'ye."Şeyyy..."dediHarry.

"Ahevet - safkan!"dediMalfoy,onakulakbilevermeden.Duvardagizlenmiştaş bir kapı kayarak açıldı. Malfoy içinden geçti, Harry ve Ron da ardındangittiler. Slytherin Ortak Salonu, yeraltında uzun, alçak tavanlı bir odaydı.Pürüzlütaşduvarlarıvetavanıvardı,butavandanzincirlerleyuvarlak,yeşilimsilambalar sarkıtılmıştı. İleride, rafıyla kenarları özenle oyulmuş bir şömineniniçinde çıtır çıtır bir ateş yanıyordu, oyma koltuklarda şömine önünde oturanbirkaçSlytherin'insiluetlerigörünüyordu.

Malfoy,Harry ileRon'a ateşin gerisindeki iki boşkoltuğugöstererek, "Buradabekleyin,"dedi."Gidipdegetireyim-babamazöncegönderdi..."

Malfoy'un onlara ne göstereceğini merak eden Harry ile Ron oturdular vekendilerinievlerindehissediyormuşgibigörünmeyeçalıştılar.

BirdakikasonragelenMalfoy'unelindegazetekupürünebenzeyenbirşeyvardı.Ron'unburnunundibinesoktu.

"Nebiçimgüleceksin,"dedi.

Harry,Ron'ungözlerininşoklaaçıldığınıgördü.Ronkupürüçabucakokudu,pekzorakigüldüveHarry'yeuzattı.

GelecekPostası'ndankesilmiştiveşöylediyordu:

SİHİRBAKANLIĞINDASORUŞTURMA

Muggle Eşyalarının Kötüye Kullanımı Dairesi Başkanı Arthur Weasley, birMugglearabasınıbüyülediğiiçinelliGalleoncezayaçarptırıldı.

SihirliarabanınbuyılınbaşlarındakazayaptığıHogwartsCadılıkveBüyücülükOkulu'nun yönetim kurulu üyelerinden Mr. Lucius Malfoy, bugün Mr.Weasley'ninistifaetmesiniistedi.

Mr. Malfoy, muhabirimize, ”Weasley, Bakanlık'ın adına gölge düşürdü," dedi."Belliki bizim yasalarımızı hazırlamaya uygun değil, yaptığı o gülünçMuggleKorumayasasıdaderhaliptaledilmeli."

Yorumunualmak içinMr.Weasley'yeulaşılamadı,amaeşimuhabirlereoradangitmelerini,yoksaailegulyabanisiniüstlerinesalacağınısöyledi.

Harryküpürüonageriverirken,"Eee?"dediMalfoysabırsızlıkla."Sencekomikdeğil mi?" Harry ruhsuzca, "Hah ha," dedi. Malfoy küçümseyen bir tavırla,"ArthurWeasley,Muggle'ları öyle çok seviyorki," dedi, "asasını ortadankırıponlara katılması gerekir. Weasley'lerin davranışlarına bakarsan, safkanolduklarını hayatta anlamazsın." Ron'un -ya da Crabbe'nin- yüzü öfkeylekasılmıştı. Malfoy, "Senin neyin var, Crabbe?" diye tersledi. Ron, "Karnımağrıyor,"diyehomurdandı."Eh,ozamanhastanekanadınagitveordakibütünBulanıklar'abenimiçinbirtekmeat"dediMalfoy,alaylıalaylıgülerek."Biliyormusunuz, Gelecek Postası'nın henüz bu saldırıları yazmayışına şaşıyorum."Düşünceli bir hali vardı. "Sanırım Dumbledore işi hasır altı etmeye çalışıyor.Kısasüresonrabunasonvermezse,kovulacak.BabamDumbledore'unburanınbaşınagelen enberbat şeyolduğunu söylüyor.Muggle anababadandoğanlarabayılıyor. Doğru dürüst bir müdür, asla o Creevey gibi pislikleri burayaalmazdı."

Malfoy hayali bir fotoğraf makinesiyle fotoğraf çekmeye başladı ve Colin'ingaddarca amaaslınauygunbir taklidiniyaptı: "Potter, fotoğrafını çekeyimmi,Potter?İmzanıalabilirmiyim?Pabuçlarınıyalayabilirmiyim,lütfen,Potter?"

ElleriniaşağıindiripHarry'leRon'abaktı.

"Sizinikinizinneyivar?"

HarryveRonişiştengeçtiktensonrakendilerinizorlayıpgüldüler,amaMalfoytatmin olmuş görünüyordu. Belki de Crabbe ve Goyle zaten her şeyi geçanlıyorlardı.

Malfoy yavaş yavaş, "Aziz Potter, Bulanıklar'ın dostu," dedi. "Gerçek büyücüruhuna sahip olmayanlardan biri de o, yoksa o kakavan Granger Bulanığı'ylatakılmazdı.BirdeinsanlaronuSlytherin'inVârisisanıyor!"

Harry ve Ron soluklarını tutup beklediler. Malfoy'un onlara Vâris'in kendisiolduğunusöylemesinebirkaçsaniyekalmıştı,kesin.Amasonra...

Malfoyhırçınhırçın,"Keşkekimolduğunubilseydim,"dedi."Onlarayardımımolurdu."

Ron'un ağzı açılınca, Crabbe'nin yüzü her zamankinden de daha aptalcagöründü.NeysekiMalfoyfarketmedi,kafasınıhızlaçalıştıranHarryde,"Bütünbunlarıngerisindekiminolduğukonusundabirfikrinolmalı..."diyecekoldu.

Malfoy, "Biliyorsun ki yok, Goyle," diye tersledi onu. "Sana kaç keresöyleyeceğim. Ve babam da bana Oda'nın son açılışı hakkında hiçbir şeysöylemiyor.Tabii,elliyılönceymiş,onundönemindendeönce,amabukonudaher şeyi biliyor ve her şeyin gizli tutulduğunu, gereğinden fazlasını bilirsemşüphe uyandıracağını söylüyor. Ama bildiğim bir şey var: Geçen sefer SırlarOdası açıldığında, bir Bulanık öldü. Bahse girerim ki, bu sefer de onlardanbirinin öldürülmesine pek bir şey kalmamıştır. Umarım Granger ölür," dedizevkle.

Ron, Crabbe'nin devasa yumruklarını sıkıyordu. Ron Malfoy'u yumruklarsakendilerinibirazelevereceklerinidüşünenHarry,onauyancıbirbakışattıktansonra, "Geçen sefer Oda'yı açan kişinin yakalanıp yakalanmadığını biliyormusun?"diyesordu.

"Ah,evet...herkimseokuldanatıldı.SanırımhâlâAzkaban'dadır."

Harryhayretle,"Azkabanmı?"dedi.

Malfoyonainanmazlıklabakarak,"Azkaban-büyücühapishanesi,Goyle,"dedi."Doğrusöylüyorum,hanibirazdahaağırolsangerigerigideceksin."

Koltuğundarahatsızrahatsızkıpırdandı."Babamdikkatiüstümeçekmememi,işi

halletmeyi Slytherin'in Vârisi'ne bırakmamı söylüyor. Okulun bütün Bulanıkpisliğindentemizlenmesigerekdiyor,amakarışmakolmazmış.Tabiionundaşuanda başında bir sürü dert var. Sihir Bakanlığı'nın geçen hafta malikânemizebaskındüzenlediğinibiliyormusunuz?"

Harry,Goyle'undonukyüzüneendişelibirifadeoturtmayaçalıştı.

"Evet..." dedi Malfoy. "Neyse ki pek fazla bir şey bulamadılar. Babamın sonderece değerliKaranlık Sanatmalzemeleri var.Ama neyse ki, bizim de kendimisafirodamızındöşemesialtındakendigizliodamızvar..."

"Ho!"dediRon.

Malfoyonabaktı.HarrydeRondakızardı.Saçlarıbilekızıllaşmayabaşlamıştı.Burnu da uzuyordu - saatleri dolmuştu. Ron kendi haline geri dönüyordu veHarry'yeattığıdehşetdolubakışabakılırsa,Harrydeöyleydi.

İkisibirdenayağafırladılar.

Ron, "Karnım için ilaç," diye homurdandı. İşi daha fazla uzatmadan SlytherinOrtakSalonu'nuboydanboyahızlageçtiler,kendilerini taşduvaraattılar,geçitboyuncakoştular.Biryandanda,Malfoyherşeyerağmenbirşeyfarketmemişolsa diye umut ediyorlardı. Harry ayaklarının Goyle'un koskoca ayakkabılarıiçinde kaydığını hissediyordu ve küçüldükçe de cüppesini havaya kaldırmasıgerekiyordu. Karanlık Giriş Salonu'nun merdivenlerinden ok gibi yukarıfırladılar, salon Crabbe ile Goyle'u kilitledikleri dolaptan gelen boğuk darbesesleriyle dolmuştu. Onların ayakkabılarını dolap kapısı önünde bırakarakçoraplarıylamermermerdivenlerdenyukarı,MızmızMyrtle'ın tuvaletinekadartabanakuvvetkoştular.

Ron, tuvalet kapısını arkalarından kapatarak, soluk soluğa, "Eh, vaktimizitamamen ziyan ettik denemez," dedi. "Saldırıları kimin yaptığını hâlâbilmiyoruz,tamamama,yarınbabamayazıponaMalfoy'larınmisafirodalarınınaltınıkontroletmesinisöyleyeceğim."

Harry çatlak aynada yüzüne baktı. Normale dönmüştü. Ron Hermione'ninbölmesininkapısınıyumruklarken,odagözlüğünütaktı.

"Hermione,çıkdışarı,sanaanlatacakbirsürüşeyimizvar".

"Gidin şurdan!" diye cikledi Hermione. Harry ve Ron birbirlerine baktılar."N'oluyor?"dediRon."Artıknormaledönmüşolmalısın,biz..."

AmaMızmızMyrtle birdenbölmekapısındankayarak çıktı.Harryonuhiçbukadar mutlu görmemişti. "Aaaaaah, bir görseniz," dedi. "Öyle korkunç ki!"Sürgünün çekildiğini duydular ve Hermione ağlayarak dışarı çıktı, cüppesinibaşınakapatmıştı.

Ron ne diyeceğini bilemeden, "Ne var?" dedi. "Millicent'in burnu gitmedimi,nedir?"

Hermionecüppesinineteklerinibıraktı,Rongerileyiplavaboyayapıştı.

Kızın yüzü kapkara tüylerle örtülüydü. Gözleri sapsarı olmuştu ve saçınınarasındanuzun,sivrikulaklarçıkıyordu.

"Bir ke... kedi kılıymış!" diye uludu. "Mi... Millicent Bulstrode'un bir kedisiolmalı!Veik...iksirindehayvandönüşümüiçinkullanılmamasıgerekiyor!"

"Vaycanına!"dediRon.

Myrtle,hayatındanmemnun,"Seninleçokfenaalayedecekler!"dedi.

Harry hemen, "Tamam, Hermione," dedi. "Seni hastane kanadına götürürüz.MadamPomfreyaslafazlasorusormaz..."

Hermione'yi tuvaletten çıkmaya ikna etmek epeyce vakit aldı.MızmızMyrtleonlarıiçtenbirkahkahaylauğurladı.

"Herkeskuyruğunolduğunuanlayanakadarbeklehele!"

ONÜÇÜNCÜBÖLÜM:ÇOKGİZLİGÜNCE

Hermione birkaç hafta hastane kanadında kaldı. Okulun geri kalan öğrencileriNoeltatilindendönünce,onunortadankaybolmasıüzerinebirsöylentidalgasıdırbaşladı, tabii herkes onun saldırıya uğradığını düşünmüştü. Ona bir gözatabilmek için o kadar çok öğrenci sıralar halinde hastane kanadının önündengeçtiki,MadamPomfreyperdeleriyenidenyerindençıkarttıvetüylübiryüzlegörünmeayıbındanonukurtarmakiçinHermione'ninyatağınınçevresineastı.

HarryveRonherakşamonuziyaretegidiyorlardı.Yeni sömestrbaşlayıncadaonahergününevödevlerinigetirdiler.

Ron,birakşamHermione'ninyatağınınyanınakitaplarıyığarak,"Benimbıyığımçıksa,derseelimibilesürmezdim,"dedi.

Hermionehamarathamarat,"Aptallıketme,Ron,"dedi,"gerikalmamamgerek".Yüzündekibütüntüylerdüştüğü,gözlerideyavaşyavaşkahverengiyedöndüğüiçin morali çok düzelmişti. "Yeni ipuçları yok, ha?" diye fısıldadı, MadamPomfreyduymasındiye.

"Hiç,"dediHarrysıkıntıyla.Ron,belkiyüzüncükez,"Malfoyolduğundanöyleemindimki,"dedi.

"Odane?"dediHarry,Hermione'ninyastığınınaltındanucuçıkanaltınyaldızlıbirşeyigöstererek.

Hermionehemen,"Sadecebirgeçmişolsunkartı,"dedi;onuortadankaldırmayaçalıştı,amaRondahaçabukdavrandı.Çekipaldı,açtıveokudu:

MissGranger,acilşifalardilerim,

Endişeli hocanızProfesörGilderoyLockhart'tan,MerlinNişanı,ÜçüncüSınıf,Karanlık Sanatlar Savunma Birliği'nin Onur Üyesi ve beş kere üst üste CadıGündemi'ninEnBüyüleyiciTebessümÖdülüsahibi.

Ron tiksinerekHermione'yebaktı. "Yastığının altındabununlamıuyuyorsun?"Neyse ki Madam Pomfrey, elinde akşam ilaçları, telaşla geldi de, Hermionecevapvermektenkurtuldu.

Yatakhaneden ayrılıp Gryffindor Kulesi'ne giden merdivenlerden çıkarlarken,Ron,Harry'ye, "Lockhart tanıdığın en yapmacık herif, değilmi?" dedi. Snapeonlaraöyleçokevödevivermiştiki,Harrybunlarıbitirenekadaraltıncısınıfageleceğini düşünüyordu.Ron ise, keşke SaçıHavayaDikme İksiri'ne kaç farekuyruğu konduğunu Hermione'ye sorsaydım diye hayıflanmaktaydı. Tam osıradaüstkattankulaklarınataşkınlıkyapanöfkelibiriningürültüsügeldi.

MerdivenlerdenyukarıdoğruhızlanırlarkenHarry, "Bu,Filtchdiyemırıldandı.Görünmeyecekbirmesafededurupcankulağıyladinlediler.

Rongerginbirşekilde,"Kimsesaldırıyafalanuğramamıştır,değilmi?"dedi.

KıpırdamadandurupbaşlarınıFilch'inpekisterikmişizlenimiuyandıransesiningeldiğiyönedoğrueğdiler.

"...benimiçinyapacakdahadaçokişdemekbu!Bütüngeceyerlerisileceğim,sanki yeterince işim yokmuş gibi! Bu artık bardağı taşıran son damla,Dumbledore’agidiyorum..."Ayaksesleriuzaklaşıpkayboldu,ileridebirkapınınçarpıldığınıduydular.

Başlarınıköşedenuzattılar.BellikiFilchherzamankinöbetyerindeoturuyordu.Birkezdaha,Mrs.Norris'in saldırıyauğradığıyerdeydiler.BirbakıştaFilch'inniyebağırdığınıanladılar.SularkoridorunyarısınıselgibikaplamıştıveMızmızMyrtle'ın tuvaletinin altından daha hâlâ sızıyor gibiydi. Artık Filch bağırmayıkestiği için, Myrtle'ın feryat figanının tuvalet duvarlarından yankılandığınıduyabiliyorlardı."Şimdineoldubuna?"dediRon.Harry,"Gidipbakalım,"dedi.Cüppelerinibilekleri hizasınakaldınp seller içindengeçtiler, üzerinde "Bozuk"yazankapıyavardılar,herzamankigibiyazıyaaldırmayıpiçerigirdiler.

MızmızMyrtle,böylebirşeymümkünseeğer,öncekindendahadayükseksesleve şiddetle ağlıyordu. Her zamanki tuvaletinde saklanıyor gibiydi. Hemduvarlarıhemdeyerisırılsıklamedensubaskınısırasındamumlarsöndüğüiçiniçerisikaranlıktı.

"Neoldu,Myrtle?"diyesorduHarry.

"O da kim?" diye guruldadı Myrtle, perişan halde. "Bana bir şey atmaya mıgeldin?"

Harrysularıniçindenonunbölmesinedoğruyürüyereksordu:"Sananiyebirşey

atayımki?"

Myrtle, "Bana sorma!" diye bağırdı. Bir su dalgası daha fışkırtarak tuvalettençıkıp, zaten ıslak olan döşemeyi büsbütün ıslattı. "Ben burada kendi işimebakıyorumvebirisibanakitapatmanınkomikolduğunudüşünüyor..."

Harry,makulbirşekilde,"Amabirininsanabirşeyatmasıcanınıyakamazki,"dedi."Yani,içindengeçipgider,değilmi?"

Yanlışbir şey söylemişti.Myrtle şişindikçe şişindivehaykırdı: "HadihepimizMyrtle'a kitaplar atalım, çünkü o bunu hissedemez!Karnından geçirirseniz onpuan!Başındangeçerseellipuan!Ayy,hahaha!Nehoşoyun,demiyorum!"

Harry, "Kim attı peki?" diye sordu. "Bilmiyorum...Ben U kıvrımındaoturuyordum, ölümü düşünüyordum ve dosdoğru kafamın içinden geçti," dediMyrtle,gözlerindenateşlersaçarakonlarabakıyordu."Oradaduruyor,ıslandı."

HarryveRon,Myrtle'inparmağıylaişaretettiğiyere,lavabonunaltınabaktılar.Oradaküçük,incebirkitapvardı.Kapağısiyahtı,yırtıkpırtıktıvetuvalettekiherşey kadar ıslaktı.Harry onu almak için bir adım attı, amaRon birden kolunuuzatıponaengeloldu."Nevar?"dediHarry.

"Aklınımıkaçırdın?Tehlikeliolabilir."

"Tehlikelimi?"dediHarry,gülerek."Hadicanım,nasıltehlikeliolabilirmiş?"

Kitaba endişeyle bakanRon, "Duysan şaşarsın," dedi. "Bakanlığın el koyduğukitaplar arasında -babam söyledi- insanın gözlerini yakan biri vardı. Ve BirBüyücünün Soneleri'ni okuyan herkes hayatının geri kalanında kafiyelikonuşuyordu. Ve Bath'taki yaşlı bir cadının asla okumayı bırakamadığmız birkitabı vardı. Burnun kitabın içinde, her şeyi tek elle yapmaya çalışarak öyledolaşıpduruyordun.Ve..."

"Tamam,tamam,nedemekistediğinianlıyorum."Küçükkitap,neidüğübelirsizvesırılsıklam,yerdeduruyordu.

Harry, "Eh, bakmazsak nasıl bir şey olduğunu bilemeyiz," dedi ve Ron'aşaşırtmacaveripkitabıyerdenaldı.

Alır almaz da bir günce olduğunu gördü, kapağındaki soluk tarihten elli yıllık

olduğunuanladı.Hevesleaçtı.Birincisayfadamürekkepleyazılmışvebulaşmış"T.M.Riddle"adızarzorokunuyordu.

İhtiyatlayaklaşıpHarry’ninomzundanbakanRon,"Hey,birdakika,"dedi."Benbuadıbiliyorum...T.M.Riddle elli yıl önceokulayaptığıözelhizmetler içinödülaldı."

Harryşaşkınlıkla,"Neredenbiliyorsun?"diyesordu.

"Çünkü cezadayken Flich bana onun şildini elli kez parlattırdı da, onun içinbiliyorum,"dediRon,küskünküskün."Üzerinesümüklüböcekçıkardığımödüloydu. Eğer sen de bir ismin üzerinden bir saat sümük silmiş olsan, sen dehatırlardın."

Harry ıslak sayfaları birbirinden ayırdı. Tamamenboştular.Hiçbirinde en ufakbiryazıiziyoktu,hatta"MabelTeyze'nindoğumgünü"yada"üçbuçuktadişçi"gibinotlarbile.

Hayalkırıldığınauğrayarak,"Hiçyazmamış,"dedi.

Ronmerakla,"Acabaniyebirisionutuvaleteattı?"diyesordu.

Harry kitabın arka kapağını çevirince, Vauxhall Yolu, Londra'daki bir gazetebayiininbasılıadınıgördü.

Düşünceli düşünceli, "Muggle ana babadan doğmuş olmalı," dedi, "VauxhallYolu'ndangüncesatınalmışolduğunagöre..."

Ron, "Eh, sana pek faydası yok," dedi. Sesini alçalttı. "Myrtle'ın burnundangeçirebilirsen,ellipuan."

AmaHarrygünceyicebinekoydu.

Hermione hastane kanadını bıyıkları dökülmüş, kuyruksuz ve tüysüz olarak,şubatbaşındaterketti.GryffindorKulesi'nedöndüğüilkakşamHarryonaT.M.Riddle'ıngüncesinigöstererek,nasılbulduklarınıanlattı.

Hermione coşkuyla, "Ah, gizli güçleri olabilir," dedi. Günceyi eline alıpyakındanbaktı.

Ron,"Eğervarsa,doğrusuiyisaklıyor,"dedi.

"Belkideutangaçtır.Niyeatmadığınıbilmiyorum,Harry."

"Keşkebaşkasının onuniye atmak istediğini bilseydim.Ayrıca,Riddle'ın nasılolupdaHogwarts'aözelhizmetlerinedeniyleödülaldığınıdabilmekisterdim."

"Herşeyolabilir,"dediRon."BelkiotuztaneS.B.D.almıştıryadabirhocayıdevmürekkepbalığındankurtarmıştır.BelkiMyrtle'ıoöldürdü,kibudaherkeseiyiliksayılır..."

AmaHarry,Hermione'nin dikkatli bakışlarından, onun da kendisiyle aynı şeyidüşündüğünüanlamıştı."Ne?"dediRon,birbirine,birötekinebakarak.

"Eh, Sırlar Odası elli yıl önce açılmış, değil mi?" dedi Harry. "Malfoy öylededi..."

"Eveet..."dediRonyavaşça.

Hermionegünceyeheyecanlavurdu."Vebugüncedeelliyıllık.""Eee?"

"Of,Ron,uyanartık,"diyeterslediHermione."Oda'yısonkezaçankişininelliyıl önce okuldan uzaklaştırıldığını biliyoruz. T.M. Riddle'ın elli yıl önce özelhizmet ödülü aldığını biliyoruz. Eh, ya Riddle ödülünü Slytherin'in Vârisi'niyakaladığıiçinaldıysa?Güncesibelkidebizeherşeyianlatır:Odanerde,nasılaçılırveoradanetürbiryaratıkyaşargibi.Buseferkisaldırılarınarkasındaolankişidebugünceninetraftadolaşmasınıistemez,değilmi?"

"Çokparlakbir teori,Hermione”dediRon. "Sadeceufacıkbir kusuruvar.Bugüncedehiçbirşeyyazılıdeğil"

AmaHermioneasasınıçantasındançıkartıyordu.

"Görünmezmürekkepolabilir!"diyefısıldadı.

Günceyeüçkerevurdu."Aparecium!"

Hiçbir şeyolmadı.YılmayanHermioneelini çantasına soktuveparlakkırmızıbirsilgiyebenzerbirşeyçıkardı.

"Bubirİfşaatçı,"dedi."DiagonYolu'ndanaldım."

"1Ocak"ınüstünesıkısıkıbastırıpsildi.Hiçbirşeyolmadı.

"Diyorumsize,ordabulunacakbirşeyyok,"dediRon."Riddle'aNoel'degüncehediyeetmişler,amayazmazahmetinekatlanmamış."

Odasınagitti.YanındameseleyleilgilenenHermionevehiçiknaolamamışRonda vardı. Onlara bu ödül odasını ona hayat boyu yetecek kadar gördüğünüsöylemişti.

Riddle'ıncilalıaltınşildiköşedekibircamlıdolabatıkıştırılmıştı.Üzerindeonaniyeverildiğininayrıntılarıyazmıyordu("İsabet,yoksadahabüyükolurdu,bendehâlâonuparlatıyorolurdum,"dediRon).Genede,eskibirSihirLiyakatı'nınüstünde,birdeeskiöğrencilerbaşkanlarılistesindeadınıbuldular.

Ron tiksintiyle burnunuburuşturarak, "Percygibi biri olsa gerek." dedi. "Sınıfbaşkanı,öğrencilerbaşkanı-herhaldebütünderslerdebirincidir."

Hermione,"Bunukötübir şeymişgibi söylüyorsun,Ron,"dedi,biraz incinmişbirsesle.

HarrykendikendinebileRiddle'ıngüncesininiyeatmadığınıaçıklayamıyordu.Aslındameseleşuydu:Günceninboşolduğunubildiğihalde,dalgındalgınelinealıp sayfalarını karıştırıyordu boyuna, sanki bitirmek istediği bir hikâyeymişgibi.VeHarry,T.M.Riddle adını dahaöncehiç duymadığından eminolduğuhalde,onasankikendisiiçinbiranlamtaşıyormuşgibigeliyordu.SankiRiddleçokküçükkensahipolduğu,yarıyarıyaunutulmuşbirarkadaşmışgibi.Nevarki, bu saçmaydı. Hogwarts'tan önce hiç arkadaşı olmamıştı. Dudley bununçaresinebakmıştı.

HarrygenedeRiddlehakkındabirşeylerdahaöğrenmeyekararlıydı.Buyüzdende ertesi gün şafak vakti, Riddle'ın özel ödülünü incelemek için ödül odasınagidecekti.

Güneş artık gene Hogwarts üzerinde hafiften parlamaya başlamıştı. Şatonuniçinde de moral yükselmişti. Justin ve Neredeyse Kafasız Nick'e yapılansaldırıları yenileri izlememişti. Madam Pomfrey memnuniyetle, adamotlarınındaha kaprisli olduklarını, sır sakladıklarını bildirmişti. Bu ise onların hızlaçocuklukçağınıgeridebıraktıklarınıgösteriyordu.

Harry bir öğleden sonra onun Filch'e şefkatle, "Ergenlik sivilceleri kaybolurkaybolmaz,yenidensaksıyadikilmeyehazırolacaklar,"dediğiniduydu."Ondansonra da onları kesip kaynatmak için fazla beklemek gerekmez. Göz açıpkapayanakadarMrs.Norris'inekavuşacaksın."

Harry, belki de Slytherin'in Vârisi cesaretini kaybetmiştir diye düşünüyordu.Bütünokulböylesineuyanıkvekuşkucuyken,Sırlar

Odası'nıaçmakgittikçedaharizikolubirhalalıyorolmalıydı.Belkidecanavar,herneyse,şimdidenelliyıldahakışuykusunayatmayahazırlanıyordu...

Hufflepuff'tanErnieMacmillanise,buneşelibakışaçısınıbenimsememişti.Hâlâsuçlunun Harry olduğundan, Düello Kulübü'nde "kendini ele verdiğinden"emindi. Peeves'in de pek yardımı olmuyordu doğrusu. Kalabalık koridorlardabirdenortayaçıkıp,"AhPotter,senikatır..."ısöylüyordu.Şimdişarkınınyanınabirdedansnumarasıkatmıştı.

Gilderoy Lockhart ise, saldırıları durduranın kendisi olduğunu düşünüyorgibiydi.Harryonun,Gryffindor'larBiçimDeğiştirmedersiiçinsırayagirerken,ProfesörMcGonagall'lakonuşmasınıduymuştu.

Parmağıylaburnunabilmişbilmişvurupgözkırparak,"Artıkherhangibirsorunçıkacağınısanmıyorum,Minerva,"demişti."SanırımOdabuseferbütünbütünkilitlendi.Suçluonuyakalamamınanmeselesiolduğunuanlamıştır.Benonlarakendimiiyicegöstermedenşimdidurmakakıllıcabirşey.

"Biliyormusun, okulun aslındamoral yükseltecekbir şeye ihtiyacı var.Geçensömestrınanılarınıyıkayıpatacakbirşey!Şimdilikbaşkabirşeysöylemiyorumama,sanırımtamdayapılacakşeyibiliyorum..."

Burnuna bir kez daha dokunup gitmişti. Lockhart’ın moral yükselticikonusundaki fikri, On Dört Şubat günü kahvaltıda anlaşıldı. Harry bir öncekigecegeçsaatlerekadarsürenbirQuidditchantrenmanıyüzündendoğrudürüstuyuyamamıştı,BüyükSalon'a telaşla indiğindebiraz gecikmişti.Bir an, yanlışkapıdangirdiğinidüşündü.

Duvarlar büyük, cırtlak pembe çiçeklerle kaplıydı. Daha da beteri, açık mavitavandankalpbiçimindekonfetileryağıyordu.Harry,Ron'unkusmaküzereymişgibioturduğu,Hermione'nindekıkırdayıpdurduğuGryffindormasasınagitti.

Yerine oturup, pasürmasındaki konfetileri süpürürken, "Neler oluyor?" diyesorduonlara.

Besbelli konuşamayacak kadar iğrenmiş olan Ron, parmağıyla öğretmenlermasasını gösterdi. Dekorasyona uygun cırtlak pembe bir cüppe giymiş olanLockhart eliyle susmalarını işaret etti. İki yanındaki öğretmenlerin yuzleri taşgibiydi. Harry oturduğu yerden Profesör McGonagali'ın yanağında bir kasınseğirdiğinigörebiliyordu.Snape'in ise, birisi onaazöncezorlabirkoca sürahiİskeBüyiçirmişgibibirhalivardı.

Lockhart,"MutluSevgililerGünleri!"diyebağırdı."Veşimdiyekadarbanakartgöndermiş olan kırk altı kişiye teşekkür etmek istiyorum! Evet, hepinize buküçüksürprizihazırlayayımdedim-üstelikhepsibukadardadeğil!"

Lockhartelleriniçırptı,GirişSalonu'nunkapılarındaniçeribirdüzinesomurtkancücegirdi.Üstelikdeöylesıradancücelerdeğil.Lockharthepsinealtınkanatlartaktırmıştı,ellerindearplarvardı.

Lockhart,ağzıkulaklarında,"Benimdostcanlısı,kart taşıyıcıaşkmeleklerim!"dedi."BugünokuldadolaşıpSevgililerGünümesajlarınızıdağıtacaklar!Eğlenceburada da bitmiyor! Eminim ki meslektaşlarım da bu olayın havasına girmekisteyeceklerdir!NedenProfesörSnape'ten sizeAşk İksiri yapmayı öğretmesiniistemeyesiniz ki? Hem aklımdayken, Profesör Flitwick 'gönül çelen sihirlerkonusunda tanıdığım herhangi bir büyücüden fazlasını biliyor, sinsi ihtiyarköpek!"

Profesör Flitwick yüzünü ellerine gömdü. Snape sanki ondan Aşk İksiriisteyecekilkkişiyezorlazehiryedirecekmişgibiduruyordu.

İlk dersleri içinBüyük Salon'dan çıkarlarken,Ron, "N'olur,Hermione, bana okırkaltıkişidenbiriolmadığını söyle,"dedi.HermionebirdençantasındaharılharıldersprogramınıaramayakoyulduveRon'acevapvermedi.

Cüceler bütün gün boyu sınıflara dalarak, hocaların kızmasına aldırmadanSevgililer Günü mesajları taşıdılar. Akşamüstüne doğru ise, Gryffindor'larMuskadersinegitmekiçinmerdiveniçıkarlarken,birisiHarry'yeyetişti.

Özellikle korkunç suratlı bir cüce, Harry’nin yanına gelmek için insanlarıdirsekleyerek,"Lo,sen!HarryPotter!"diyebağırdı.

SıraolmuşvearalarındaGinnyWeasley'nindebulunduğubirincisınıflarıngözüönünde bir Sevgililer Günümesajı alacağını düşününce her yanını ateş basanHarry kaçmaya çalıştı. Ama cüce, insanların incik kemiklerini tekmeleyerekkalabalığınarasındanhızlageçtivedahaikiadımatmadanonayetişti.

Arpının telini tehditkâr bir şekilde tınlatarak, "ŞahsenHarry Potter'a verilecekmüziklibirmesajımvar,"dedi.

Harrykaçmayaçalışarak,"Burdadeğil"diyefısıldadı.

"Kıpırdama!"diyehomurdandı cüce,Harry'nin çantasındanyakalayıponugeriçekti.

Harryçantasınasarılarak,"Bırakbeni!"diyehırladı.

Çantası gürültülü bir yırtılışla ikiye ayrıldı. Kitapları, asası, parşömeni ve tüykalemiyeredöküldü,mürekkepşişesidehepsininüstüne.

CüceşarkısöylemeyebaşlamadanöncehepsinitoplamakisteyenHarry,yerlerdesürünerekkoridordayoluntıkanmasınayolaçtı.

DracoMalfoy'unsoğuksesi,kelimeleriuzatauzata,"Neleroluyorburda?"diyesordu.Harryher şeyihummayakapılmışgibiyırtıkçantasına tıkmayabaşladı,MalfoymüzikliSevgililerGünümesajınıduymadanöncekaçmakiçinçaresizceçırpınıyordu.

Bir başka aşina ses, "Bu hengâme de neyin nesi?" diye sordu; PercyWeasleygelmişti.

Aklı başından gidenHarry bir koşu koparıp gideyim dedi, ama cüce dizlerineyapıştığıgibionuyereyıktı.

Harry’ninayakbileklerineoturup,"Tamam,"dedi."İşteşarkılıSevgililerGünümesajın:”

Taze kurbağa turşusu yeşilidir gözleri, Saçları simsiyah, tıpkı karatahta gibi.Keşkebenimolabilseydi,öyleharikaki,Nekahraman,KaranlıkLord'ualtetti.

Harryoracıktabuharlaşabilmek içinGringotts'takibütünaltınıbağışlayabilirdi.Herkesle birlikte yiğitçe gülmeye çalışarak ayağa kalktı. Ayakları cücenin

ağırlığından uyuşmuştu. PercyWeasley de, bazılarının gülmekten gözlerindenyaşlargeldiğikalabalığıdağıtmakiçinelindengeleniyaptı.

"Hadigidin,hadigidin,zilçalalıbeşdakikaoldu,sınıflarınıza,hadi,"dedi,dahaküçüköğrencilerikışkışedipuzaklaştırarak."Vesende,Malfoy."

Harry oraya bakıncaMalfoy’un eğilip yerden bir şey kaptığını gördü.Malfoy,pis pis sırıtarak aldığı şeyi Crabbe ve Goyle'a gösterdi. Harry onun Riddle'ıngüncesinialdığınıanladı.

Sakinsakin,"Onugeriver,"dedi.

Kapaktaki yılı fark etmediği anlaşılan ve bunuHarry’nin kendi güncesi sananMalfoy, "Doğrusu merak ediyorum, acaba Potter buraya ne yazmış?" dediBakanlarbirdensustu.Ginnydehşetiçindebirgünceye,birHarry’ebakıyordu.

Percysertçe,"Veronu,Malfoy,"dedi.MalfoygünceyialayedercesineHarry’yedoğrusallayarak,"Birbakayımdaöyle,"dedi.

Percy tam,"Sınıfbaşkanıolarak..."diye lafabaşlamıştıki,Harry’nin tepesinintası attı. Asasını çıkartarak, "Expelliarmus!" diye bağırdı ve tıpkı Snape'inLockhart'ı silahsızlandırması gibi Malfoy da güncenin ellerinden havayafırladığınıgördü.AğzıkulaklarındasırıtanRon,günceyiyakaladı.

Percy yüksek sesle, "Harry!" dedi. "Koridorlarda sihir yok. Bunu bildirmekzorundayım,biliyorsun!"

Ama Harry aldırmıyordu bile, Malfoy'a haddini bildirmişti, bu da her günGryffindor'dan beş puan indirilmesine değerdi. Malfoy fena halde kızmışabenziyorduveGinnysınıfınagirmekiçinyanındangeçtiktensonrakindolubirsesle arkasından bağırdı: "Bence Potter senin Sevgililer Günü mesajınıbeğenmedi!"

Ginny yüzünü elleriyle kapatıp sınıfa koştu. Ron dişlerini göstererek asasınıçıkardı, amaHarry onu uzaklaştırdı. Ron'unMuska dersinin tamamını geğiripsümüklüböcekçıkararakgeçirmesigerekmezdi.

Harry, Riddle'ın güncesinde bir acayiplik olduğunu ancak Profesör Flitwick'indersine girdikleri zaman fark etti. Bütün diğer kitapları kıpkırmızımürekkebebulanmıştı. Ancak günce, üzerine mürekkep şişesi dökülmeden önce olduğu

kadartemizdi.BunuRon'aanlatmayaçalıştı,amaRon'unbaşıyenidenasasıyladerdegirmişti.Ucundanbüyükmorkabarcıklarçıkıyorduçünkü,buyüzdendebaşkabirşeyleilgilenmiyordu.

Harry o gece yatakhanesindeki herkesten önce yatmaya gitti. Biraz Fred veGeorge'unbirkezdaha"Tazekurbağaturşusuyeşilidirgözleri"nisöylemelerinetahammül edebileceğini sanmadığı için, biraz da Riddle'ın güncesini yenidenincelemek istediği için. Oysa Ron'un, vaktini ziyan ettiğini düşüneceğinibiliyordu.

Harry dört direkli yatağına oturup, hiçbirinde tek bir kırmızımürekkep lekesiolmayanboş sayfaları çevirdi.Sonrayatağınınyanındaki komodindenyeni birşişe çıkardı, tüykalemini içinebatırdıvegünceninbirinci sayfasınamürekkepdamlattı.

Mürekkep bir saniye kadar kâğıdın üzerinde parladı ve sonra, sanki sayfanıniçine emiliyormuş gibi, yok oldu. Heyecanlanan Harry, tüy kalemini yenidenmürekkebebatırdıve,"BenimadımHarryPotter,"diyeyazdı.

Kelimeler bir an için sayfada parıldayıp, hiçbir iz bırakmadan kayboldular.Sonra,nihayet,birşeyleroldu.

Sayfanın içinden, Harry'nin kendi mürekkebiyle yazılmış, ama onun aslayazmadığıkelimelergerisingerigeldi.

"Merhaba,HarryPotter.BenimadımTomRiddle.Günceminasılelegeçirdin?"

Bukelimelerdesilinipgittiama,Harrycevabıyazmayabaşlamadanöncedeğil.

"Birisionubirtuvaleteatıpsifonuçekmeyekalktı."

MeraklaRiddle'ıncevabınıbekledi.

"Neysekianılarımımürekkeptendahakalıcıbir şekildekaydetmişim.Amabugünceninokunmasınıistemeyenlerolacağınıbiliyordumhep."

"Ne demek istiyorsun?" diye karaladı Harry, heyecandan kâğıda mürekkepdamlatarak.

"Demekistiyorumki,bugüncedekorkunçşeylerinanılarıvar.Hasıraltıedilen

şeyler.HogwartsCadılıkveBüyücülükOkulu'ndaolanşeyler."

Harry çabucak, "Şimdi ben de ordayım," diye yazdı. "Hogwarts'tayım vekorkunçşeyleroluyor.SırlarOdasıhakkındabirşeybiliyormusun?"

Kalbigümbürgümbürçarpıyordu.Riddle'ıncevabıhemengeldivesankibütünbildiklerinianlatmakistiyormuşgibi,yazısıdahaözensizbirhalaldı.

"Elbette Sırlar Odası'nı biliyorum. Benim dönemimde bize bunun bir efsaneolduğunu, var olmadığını söylerlerdi. Ama bu bir yalandı. Ben beşincisınıftayken Oda açıldı ve canavar birkaç öğrenciye saldırdı, sonunda biriniöldürdü. Oda'yı açan kişiyi yakaladım, okuldan atıldı. Ama Müdür ProfesörDippet, Hogwarts'ta böyle bir şey olmasından utanç duyduğu için, gerçeğisöylememi yasakladı. Kızın tuhaf bir kazada öldüğü hikayesi yayıldı. Banazahmetlerimiçingüzel,parlak,oymalıbirödülverdilerveağzımıkapalıtutayımdiye uyardılar. Ama gene olabileceğini biliyorum. Canavar yaşıyordu ve onuserbestbırakmagücünesahipolankişidehapistedeğildi."

Harrycevapyazmatelaşıylaazdahamürekkepşişesinideviriyordu.

"Şimdi gene oluyor. Üç saldırı oldu, kimse de arkalarında kimin olduğunubilmiyor.Geçenseferkikimdi?"

Riddle'ın cevabıgeldi: "İstersen sanagösterebilirim.Benimsözümegüvenmekzorundadeğilsin.Senionuyakaladığımgecekihafızamıniçinealabilirim."

Harry’nin tüy kalemi güncenin üstünde, havada kalakaldı. Riddle ne demekistiyordu? İnsan nasıl başka birinin hafızasının içine alınabilirdi? Endişeyle,kararmakta olan yatakhanenin kapısına baktı.Geriye, günceye baktığında yenikelimelerinoluştuğunugördü."Sanagöstereyim."

Harrybirsaniyedenkısasüredurdu,sonrabirkelimeyazdı."Tamam."

Güncenin yaprakları şiddetli bir rüzgâra yakalanmış gibi çevrilmeye başladı,haziran ayının ortasında durdu. Ağzı açık bakan Harry, 13 Haziran'ın küçükkaresinin minicik bir televizyon ekranına dönüştüğünü gördü. Elleri hafifçetitreyerek, gözünü küçük pencereye dayamak için kitabı kaldırdı ve daha neolduğunu anlayamadan, öne doğru eğildi. Pencere genişliyordu, bedenininyatağını terk ettiğini hissetti. Sayfadaki açıklıktan bir renk ve gölge anaforunadoğrutepeüstüdaldı.

Ayaklarının yere vurduğunu hissetti ve çevresindeki flu şekiller birdennetleşirken, titreyerek orda durdu. Nerede olduğunu hemen anladı. Uyuyanportrelerin bulunduğu bu daire şeklindeki oda Dumbledore'un odasıydı - amamasada oturanDumbledore değildi.Birkaç tutambeyaz saç dışında kelleşmiş,porsumuş,zayıfbirbüyücümumışığındabirmektupokuyordu.Harrybuadamıdahaöncehiçgörmemişti.

Titrekbirşekilde,"Özürdilerim,"dedi."Böyleiçeridalmakistemezdim,ama...”

Amabüyücübakmadı.Birazkaşlarınıçalarakokumayısürdürdü.Harrymasayabirazdahayaklaştıvekekeledi:"Şey-gitsemiyiolur,değilmı?"

Büyücü gene de ona aldırmadı. Hatta onu duymamış gibi görünüyordu. SağırolabileceğinidüşünenHarrysesiniyükseltti.

"Sizi rahatsız ettiğim için özür dilerim, şimdi gidiyorum," dedi, yarı yarıyabağırarak.

Büyücü içini çekerekmektubu katladı, ayağa kalktı,Harry'ye hiç bakmaksızınyanındangeçti,penceresindekiperdeleriçekmeyegitti.

Pencerenin dışındaki gökyüzü yakut kırmızısıydı; günbatımıydı anlaşılan.Büyücü yenidenmasasına döndü, oturdu ve kapıyı kollayarak başparmaklarınıdöndürdü.

Harryodayıgözdengeçirdi.AnkakuşuFawkesyoktu,pırpıredengümüşaletleryoktu. T. M. Riddle'ın bildiği haliyle Hogwarts'tı, yani oradaki büyücü de ozamankimüdürdü.Harryise50yılöncesinininsanlarınagorünmüyordu.

Odanınkapısıvuruldu.

Yaşlıbüyücümecalsizbirsesle,"Gir"dedi.

On altı yaşlarında bir oğlan sivri uçlu şapkasını çıkardı. Göğsünde gümüş birsınıf başkanı rozeti parlıyordu.Harry'den çokdahauzundu, vekapkara saçlarıvardı.

"Ah,Riddle,"dediMüdür.

"Benigörmekmiistediniz,ProfesörDippet?"dediRiddle;endişeligörünüyordu.

"Otur,"dediDippet."Azönce,banagönderdiğinmektubuokuyordum."

"Ah,"dediRiddle.Oturdu,ellerinisıkısıkıbirbirinekavuşturdu.

"Sevgili oğlum," dedi Dippet şefkatle. "Yazın senin okulda kalmana izinveremem.Tatildeevegitmekistersintabii,değilmi?"

Riddle hemen "Hayır," dedi. Hogwarts’da kalmayı tercih ederim, oraya... oşeye...dönmektense...

Dippetmerakla,"SanırımtatillerdebirMuggleyetimhanesindekalıyorsun,değilmi?"diyesordu.

"Evet,efendim,"dediRiddle,birazkızararak.

"Muggleanababadanmısın?"

"Yarımkan,efendim,"dediRiddle."Mugglebaba,cadıanne."

"Veannenlebabanınikiside..."

"Annem ben doğduktan kısa süre sonra ölmüş, efendim. Ancak benim adımıkoyacak kadar yaşadığını söylediler yetimhanede: Tom, babamın adı diye,Marvoldodabüyükbabamın."

Dippethaldenanlarbirşekildedilinişaklattı.

"Meseleşuki,Tom,"diyeiçiniçekti,"seniniçinözeldüzenlemeleryapılabilirdi,amaşimdikidurumda..."

"Yani bu saldırılardan sonra mı demek istiyorsunuz, efendim?" diye sorduRiddle. Harry'nin yüreği yerinden oynadı, bir şey kaçırırsam diye daha dasokuldu.

"Tamdaonudemekistiyorum,"dedimüdür."Sevgilioğlum,sömestrsonaerincesenin şatoda kalmana izin vermemin ne kadar aptalca olduğunu anlamalısın.Hele son trajedinin ışığında... o zavallı kızcağızın ölümü... Yetimhanende çokdahagüvencedeolursun.AslındaSihirBakanlığışusıralardaokulukapatmaktansözediyor.Bütünbunahoşolayların...şey...kaynağınısaptamadabiradımatmışdeğiliz..."

Riddle'ıngözleribürünmüştü.

"Efendim - ya o kişi yakalanırsa... Her şey sona ererse..." "Ne demekistiyorsun?'"diyesorduDippet,sesindebirciklemeyle,iskemlesindedoğrularak."Riddle,busaldırılarkonusundabirşeybildiğinimiimaediyorsun?"

Riddlehemen,"Hayırefendim,"dedi.

Ama Harry bu "hayır"ın kendisinin Dumbledore'a söylediği "hayır" gibi bircevapolduğundanemindi...

Dippet,birazhayalkırıklığınauğramışgörünerekgenegeriyeyaslandı.

"Gidebilirsin,Tom..."

Riddle iskemlesinden kaydı ve sert adımlarla odadan dışarı çıktı. Harry onuizledi.

Dönedöne inenhareketlimerdivenden indiler,karanlıklaşankoridordakiçirkinhayvanın yanında merdiveni terk ettiler. Riddle durdu, Harry de durup onugözledi. Harry, Riddle'ın ciddi ciddi düşündüğünü görebiliyordu. Dudağınıısırıyordu,alnıkırışmıştı.

Sonra birden bir karara varmış gibi, hızla uzaklaştı. Harry de sessizce onunarkasındangitti.GirişSalonu'navaranakadarkimseyigörmediler.Oradauzun,kumralsaçlarınıserbestbırakmış,kumralsakallı,uzunboylubirbüyücümermermerdivendenRiddle'aseslenenekadarbaşkakimseyerastlamadılar.

"Bugeçsaatteburalardaniyedolaşıyorsun,Tom?"

Harry, ağzı açık, büyücüye bakakaldı. Karşısındaki, elli yıl daha genç birDumbledore'danbaşkasıdeğildi.

Riddle,"Müdürügörmemgerekti,efendim,"dedi.

Dumbledore, Riddle'a, Harry'nin o kadar iyi tanıdığı, insanın içine işleyenbakışlabakarak,"Eh,hadi,yatağakoşbakalım,"dedi."Bugünlerdekoridorlardadolaşmamakeniyisi.Biliyorsun..."

Derinderin içiniçekti,Riddle'a iyigecelerdiledivegitti.Riddleonungözden

uzaklaşmasını izledi ve sonra, peşindeHarry'le, hızla taşbasamaklardan aşağı,zindanlaraindi.

AmaHarry,Riddle'ınonusaklıbirgeçideyadagizlibirtüneledeğilde,Snape'leİksir dersi yaptıkları zindana götürdüğünü görünce hayal kırıklığına uğradı.Meşalelerdoğrudürüstyakılmamıştı,Riddlekapıyıiyiceitti.ArtıkHarrysadecekapının yanında hiç kıpırdamadan durup dışardaki geçidi gözleyen Riddle'ıgörebiliyordu.

Harry'ye sanki orada bir saat durmuşlar gibi geldi. Bütün görebildiği, kapıdadurmuş, aralıktan bakan, heykel gibi bekleyen Riddle'ın siluetiydi. Ve tamHarry'nin artık hiçbir beklentisi kalmayıp gerginliği ortadan kalkmışken vekeşke bugüne dönsem diye düşünürken, kapının arkasında bir şeyin hareketettiğiniduydu.

Birisi geçitte ses çıkarmadan gidiyordu. Her kimse, Riddle ile ikisininsaklandıkları zindanın yanından geçtiğini duydu. Gölge gibi sessiz Riddle,kapıdandışarısüzüldüveonuizledi.KendisesininduyulmadığınıunutanHarryde,parmaklarınınucundaonunarkasındanyürüdü.

Belkibeşdakikaayaksesleriniizlediler.TakiRiddle,başıyeniseslerinyönündeeğilmiş,birdenduranakadar.Harrybirkapınıngıcırdayarakaçıldığını,sonradabirisininboğukbirfısıltıylakonuştuğunuduydu.

"Gelhadi...seniburdançıkarmamızgerek...gelbakayım...kutuya..."

Busesinaşinabiryanıvardı.

Riddlebirdenbirzıplayıştaköşeyidöndü.Harrydearkasısırailerledi.Açıkbirkapınınönünde,yanındaçokbüyükbirkutuylaçömelmişdevgibibirçocuğunsiluetinigörebiliyordu.

Riddlesertçe,"İyiakşamlar,Rubeus,"dedi.

Çocukkapıyıçarpıpkapattıveayağakalktı.

"Burdan'apıyorsun,Tom?"

Riddledahadayaklaştı.

"Herşeybitti,"dedi."Senielevermekzorundayım,Rubeus.SaldırılardurmazsaHogwarts'ıkapatmaktansözediyorlar."

"Sennediy..."

"Kimseyi öldürmeye niyetin olduğunu sanmıyorum.Ama canavarlardan iyi evhayvanıolmaz.Sanırımbacaklarıaçılsındiyeçıkardınama..."

İriyarı çocuk, geri geri kapalı kapıya doğru giderek, "O kimseyi öldürmedi,asla!" dedi. Harry arkasında garip bir hışırdamayla birlikte, klik klik sesiniduyabiliyordu.

Daha da yaklaşan Riddle, "Hadi Rubeus," dedi. "Ölen kızın annesiyle babasıyarın buraya gelecek. Hogwarts'ın hiç değilse onları, kızlarını öldürenin imhaedildiğikonusundateminetmesilazım"

Çocuk, "O değildi!" diye kükredi, sesi karanlık geçitte yankılanıyordu. "Oyapmaz!Aslayapmaz!"

Riddleasasınıçıkararak,"Kenaraçekil,"dedi.

Asanın büyüsü, koridoru birden alevli bir ışıkla aydınlattı. İriyarı çocuğunarkasındakikapıöylebirgüçleaçıldıki,onukarşıdakiduvaraçarptı.VeiçerdenHarry'yekimseninduymadığı,amasankikendisininduyduğuuzun,acıbirçığlıkattıranbirşeyçıktı.

Muazzam, alçak, kıllı bir bedenvebir kalınbacaklar karmaşası; birçokgözünpırıltısı ve bir çift ustura gibi keskin kıskaç - Riddle yeniden asasını kaldırdı,amaçokgeçkalmıştı.Oşeyonuçarpıpdüşürdüvekoridordanaşağısonhızlauzaklaştı.Riddlezorluklaayağakalktı,arkasındanbaktı,asasınıkaldırdı,amaodevasa çocuk Riddle'ın üstüne atladı, asasını aldı ve, "HAAAYIIIR!" diyebağırarakonuyenidenyereyapıştırdı.

Herşeyfırılfırıldöndü,karanlıkmutlakbirhalaldı,Harrydüştüğünühissettiveşiddetli bir darbe ile kolları bacakları dört bir yana açılmış olarak,Gryffindoryatakhanesindeki dört direkli yatağına indi.Riddle'ın güncesi karnınınüstündeduruyordu.

DahasoluğunakavuşamadanyatakhanekapısıaçıldıveRoniçerigirdi.

"Demekburdasın,"dedi.

Harrydoğrulupoturdu.Terliyorvetitriyordu.

Ronkaygıylaonabakarak,"Neyinvar?"diyesordu.

"Hagrid'di,Ron.ElliyılönceSırlarOdası'nıHagridaçtı."

ONDÖRDÜNCÜBÖLÜM:CORRELIUSFUDGE

Harry,RonveHermione,Hagrid'inbüyükvekorkunçyaratıklarakarşı talihsizbir sevgi beslediğini zaten biliyorlardı. Onların Hogwarts'taki ilk yıllarısırasında,küçükahşapevindebirejderhayetiştirmeyeçalışmıştı."Fluffy"isminiverdiği üç başlı dev köpek de unutulacak cinsten değildi hani.VeHarry, eğerçocukken şatonun içinde bir yerde bir canavarın saklandığını öğrenmişse,Hagrid'in onugörebilmek için elindengeleni ardınakoymayacağından emindi.Büyükolasılıklacanavarınbuncazamandırkapatılmışolmasındanutançduymuşve onun çok sayıdaki bacaklarını biraz açmaya hakkı olduğunu düşünmüştü;Harry on üç yaşındaki Hagrid'i canavara tasma takmaya çalışırken hayaledebiliyordu.ÖteyandanHagrid'inkimseyiöldürmekistemeyeceğindendebirokadaremindi.

Harry neredeyse keşke Riddle'ın güncesini nasıl çalıştıracağımı keşfetmemişolsam diyecekti. Ron ve Hermione ona gordüğünü defalarca anlattırmışlardı.Artıkanlatmaktanda,bununardındangelenuzunvedolambaçlıkonuşmalardandausanmıştı.

"Riddle yanlış kişiyi yakalamış olabilir," dedi Hermione. "Belki de insanlarasaldıranbaşkabircanavardı..."

"Senceburasıkaçcanavarbarındırabilirki?"diyesorduRonruhsuzruhsuz.

"Hagrid'inihraçedildiğinizatenbiliyorduk,"dediHarryperişanhalde."Hagridatıldıktansonrasaldırılardurmuşolmalı.YoksaRiddleödülünüalamazdı."

Ronbaşkabiryaklaşımdenedi.

"RiddlegerçektendePercy'yebenziyor.KimonaHagrid'iispiyonladediki?"

"Amacanavarbiriniöldürmüştü,Ron,"dediHermione.

"Ve Hogwarts kapatılırsa, Riddle bir Muggle yetimhanesine dönecekti," dediHarry."Buradakalmayıistediğiiçinonusuçlamıyorum..."

Ron dudağını ısırdı ve tereddütle konuştu: "Hagrid'e Knockturn Yolu'ndarastlamıştın,değilmi,Harry?"

"EtYiyenSümüklüböcekKovucusualıyordu,"diyecevapverdiHarryçabucak.

Üçüdesustu.Uzunbirsessizliğinardından,Hermionetereddütlübirsesleenzorsoruyudilegetirdi:"SizcegidipHagrid'eişinaslınısormalımıyız?"

"İştebu,şenliklibirziyaretolurdu,"dediRon."Merhaba,Hagrid,söylesene,sonzamanlardaşatoyaçılgınvekıllıbirşeysaldınmı?"

Sonunda,birsaldırıdahaolanadekHagrid'ebirşeysöylememeyekararverdiler.Günlergeçti.Bedensiz sestengıkçıkmayınca,Hagrid’enedenokuldanatıldığıkonusunuaçmanınhiçbirzamangerekmeyeceğinedairumutlarıarttı. JustinveNeredeyse Kafasız Nick taşlaşalı beri neredeyse dört ay geçmişti ve hemenhemen herkes, saldırgan her kimse artık sonsuza dek emekliye ayrıldığınıdüşünüyordu.Peeves nihayet "AhPotter, seni katır" şarkısından sıkılmıştı.Birgün Bitkibilim dersinde Ernie Macmillan gayet kibar bir şekilde Harry'densıçrayan şapkalı mantar kovasını uzatmasını rica etmişti. Marttaysa birçokadamotu, Üç Numaralı Sera'da gürültülü ve velveleli bir parti yaptı. ProfesörSproutbunaçoksevindi.

"Birbirlerinin saksılarına doğru hareket etmeye başladıkları zaman, tamamenolgunlaştılar demektir," dedi Harry'ye. "Ondan sonra hastane kanadındaki ozavallılarıiyileştirebiliriz."

İkinci sınıflara Paskalya tatili sırasında kafa yoracak yeni bir şey çıkmıştı.Üçüncü sınıf için derslerini seçme vakti gelmişti ve en azından Hermione bukonuyuçokciddiyealıyordu.

Ron ve Harry'ye, "Bütün geleceğimizi etkileyebilir bu," dedi. Yeni listeleriinceleyipdersleriişaretliyorlardı.

"Beniksiribırakmakistiyorum,"dediHarry.

"Bırakamıyoruz," dedi Ron, içi kararmış bir halde. "Eski derslerimize devametmek zorundayız, yoksa ben Karanlık Sanatlara Karşı Savunma'dankurtulurdum."

"Amaodersçokönemli!"dedişokgeçirenHermione.

"Lockhart'ınöğrettiğihaliyledeğil,"dediRon."Ondancinperilerisalıvermememgerektiğidışındahiçbirşeyöğrenmedim."

Neville Longbottom'a ailesindeki bütün cadılar ve büyücülerden mektupgelmişti. Hepsi de hangi dersleri seçmesi gerektiği konusunda farklı farklıöğütlerveriyordu.Nevillecikkafasıkarışmışveendişelenmişhaldeoturmuş,dilidışarıda,ders listesiniokuyor, insanlaraAritmansi'ninEskiTılsımlardersindendaha zor görünüp görünmediğini soruyordu. Tıpkı Harry gibi Muggle'larınyanındabüyümüşolanDeanThomas,sonundagözlerinikapatıpasasınılisteninüstündegezdirmeyeveasanınucuhangiderserastgelirseonuseçmeyebaşladı.Hermioneisekimsedenöğütalmadı,amasonundabütünderslereyazıldı.

Harry, Vernon Enişte ve Petunia Teyze'yle büyücülük kariyerini konuşmayakalksaonanesöylerlerdidiyedüşünüpkendikendineacıacıgülümsedi.Gerçikimsenin ona rehberlik etmediği de söylenemezdi: PercyWeasley tecrübesinipaylaşmayacanatıyordu.

"Hangi yönde ilerlemek istediğine bağlı, Harry," dedi. "Gelecek üzerinedüşünmek için hiçbir zaman çok erken sayılmaz, bu yüzden ben Kehanet'itavsiye ederim. Herkes Muggle Araştırmaları'nın zayıf bir seçenek olduğunusöylüyor, ama ben şahsen büyücülerin sihirden uzak toplumu iyi kavramasıgerektiğinidüşünüyorum.Özellikledeonlarlayakıntemashalindeçalışıyorsan-babama bak mesela, sürekli Muggle işleriyle uğraşmak zorunda. AğabeyimCharliehepaçıkhavayı sevenbir tipti,oyüzdenSihirliYaratıklarınBakımı'nıtercihetti.Güçlüyanlarınıöneçıkar,Harry."

Ama Harry'nin iyi yaptığına inandığı tek şey Quidditch oynamaktı. SonundaRon'unseçtiğiderslerinaynılarınıseçti,buderslerdebaşarısızolursaenazındanyanındaonayardımedecekbirdostolurdiyedüşünüyordu.

Gryffindor'unbirdahakiQuidditchmaçıHufflepuff'laydı.Woodhergeceakşamyemeğindensonratakımhalindeantrenmanyapmalarıkonusundaısrarediyordu,buyüzdenHarry,Quidditchveödevlerdışındapekazşeyevakitbulabiliyordu.Gene de antrenmanlar giderek daha iyi, hiç değilse daha kuru hale geliyordu.Harry cumartesi günkü maçtan önceki akşam süpürgesini bırakmak içinyatakhaneye gittiğinde, Gryffindor'un Quidditch Kupası şansının çok yüksekolduğunainanıyordu.

Nevarkineşesipekuzunsürmedi.Yatakhaneyeçıkanmerdivenlerintepesinde,deliyedönmüşgörünenNevilleLongbottom'lakarşılaştı.

"Harry,kimyaptıbilmiyorum.Amaiçeride-"

Harry'yikorkudolugözlerleizleyenNeville,kapıyıitipaçtı.

Harry'nin sandığının içindekiler her tarafa saçılmıştı. Yırtılmış pelerini yerdeyatıyordu.Uykukıyafetikaryolasındançıkarılmış,yatağınınyanındakidolabınınçekmeceleriaçılıpiçindekilerşilteninüstünedağıtılmıştı.

Harry, ağzı açık halde, İfritlerle Geziler'den koparılmış sayfaların üzerinebasarakyatağayaklaştı.

O ve Neville battaniyeleri yeniden yatağın üzerine çekerken, Ron, Dean veSeamusiçerigirdi.Deanyükseksesleküfretti.

"NelerolduHarry?"

"Hiçbir fikrim yok," dedi Harry. Ama Ron Harry'nin cüppelerini inceliyordu.Bütünceplertersyüzedilmişti.

"Biribirşeyarıyormuş.Kayıpbirşeyvarmı?"

Harry bütün eşyalarını alıp sandığının içine atmaya başladı. Lockhart'ınkitaplarınınsonuncusunudakoymuştuki,neyinkayıpolduğununfarkınavardı.

AlçaksesleRon'a,"Riddle'ingüncesigitmiş,"dedi.

"Ne?"

Harry başıyla yatakhane kapısını işaret etti, Ron da peşinden gitti. TelaşlaGryffindorOrtak Salonu'na indiler ve yarı yarıya boş olan salonda tek başınaoturmuş, Kolaylaştırılmış Eski Tılsımlar adında bir kitap okuyanHermione'yekatıldılar.

Hermionehaberiduyuncadonakaldı.

"Ama-ancakbirGryffindorçalmışolabilir-başkakimseparolamızıbilmiyor..."

"Kesinlikle,"dediHarry.

Ertesigünkalktıklarındapasparlakbirgünışığıvehafif,tazebirmeltemvardı.

"ŞartlarQuidditchiçinmükemmel!"dediWood,heveslibirşekilde.Gryffindormasasındatakımıntabaklarınısahandayumurtayladolduruyordu."Harry,canlan

bakalım,doğrudürüstbirkahvaltıyaihtiyacınvar.

Harry ise kalabalıkGryffindormasasında göz gezdiriyor, Riddle'ın güncesininyeni sahibinin gözlerinin önünde olup olmadığını merak ediyordu. Hermionehırsızlığı bildirmesi konusunda ısrar etmişti, ama bu fikir Harry'nin hoşunagitmemişti. Bir öğretmene günce hakkındaki her şeyi anlatması gerekecekti ozaman.HemkaçkişiHagrid'inelliyılöncenedenokuldanatıldığınıbiliyorduki?Bukonuyuyenidengündemegetirenkişiolmakistemiyordu.

GidipQuidditchmalzemelerinialmakiçinRonveHermione'ylebirlikteBüyükSalon'danayrılırken,Harry'ningiderekartanendişelerinebiryenisieklendi.Tammermermerdivenlere adımatmıştı ki, sesigeneduydu: "Budefaölüm... bırakdeşeyim...parçalayayım..."

Harrybağırdı,Ron'laHermionekorkuiçindegerilediler.

"Ses!" dedi Harry, omzunun üstünden bakarak. "Gene o sesi duydum - sizduymadınızmı?"

Ronhayıranlamındakafasınısalladı,gözlerifaltaşıgibiaçılmıştı.Hermioneiseelinialnınavurdu.

"Harry,anladımgaliba!Kitaplığagitmemgerek!"

Arkasınıdöndüvemerdivenlerdenyukarıdoğrukoşarakuzaklaştı.

"Neyianlamış?"dediHarry,dikkatidağılmışbirşekilde.Hâlâetrafınabakınıyor,sesinneredengeldiğinianlamayaçalışıyordu.

"Bendendahaçokşeyanladığıkesin,"dediRon,kafasınısallayarak.

"İyideniyekitaplığagitmesigerekiyor?"

"Çünkü Hermione hep öyle yapar," dedi Ron, omuz silkerek. "Şüphedeolduğunda,kitaplığagit."

Harry kararsız bir halde, sesi tekrar yakalamaya çalışarak bekledi, amaarkasındaki Büyük Salon'dan insanlar çıkmaya başlamıştı. Yüksek seslekonuşuyorlar,önkapılardançıkıpQuidditchsahasınadoğruilerliyorlardı.

"Haydi,yürü,"dediRon."Saatonbir,maçbaşlayacak."

Harry, Gryffindor Kulesi'ne fırladı, Nimbus 2000'ini aldı ve okul arazisindengeçmekte olan kalabalığa katıldı. Ama aklı hâlâ şatoda, bedensiz sesteydi vesoyunma odasında parlak kırmızı cüppesini giyerken içini rahatlatan tek şey,herkesinmaçıseyretmekiçindışarıdaolmasıydı.

Takımlarsahayaçıktığındabüyükbiralkışkoptu.OliverWoodkaledireklerininetrafındabirısınmauçuşunaçıktı,MadamHoochtoplarıserbestbıraktı.Kanaryasarısıyla sahaya çıkanHufflepuff'lar ise bir yumak olmuş, taktiklerini son kezgözdengeçiriyorlardı.

Harrytamsüpürgesinebiniyorduki,ProfesörMcGonagallyarıyürüryarıkoşarhaldesahayaçıktı.Elindekocabirmegafonvardı.Harry'ninyüreğidaraldı.

ProfesörMcGonagallmegafonuağzınagötürüp,tıklımtıklımstadyuma,

”Maçiptaledilmiştir,”

diye seslendi. Yuhlar ve bağırışlar yükseldi. Yıkılmış görünen Oliver Wood,sahayagirdivesüpürgesindeninmeksizinProfesörMcGonagall'ınyanınakoştu.

"AmaProfesör!"diyebağırdı."Oynamakzorundayız...Kupa...Gryffindor..."

ProfesörMcGonagallonaaldırmayarakmegafondanseslenmeyedevametti:

"Bütünöğrencilerbinalarınınortak salonlarınagitsin, oradabina sorumlularısizegereklibilgiyiverecek.Eliniziçabuktutun,lütfen!"

Sonra megafonu indirip Harry'yi yanına çağırdı. "Potter, benimle gelsen iyiolur..."HarrybusefernasılolupdaProfesör'ünondanşüphelenmişolabileceğinimerak ederken, Ron'un yakınıp duran kalabalığın arasından sıyrıldığını gördü;onlar şatoya doğru ilerlerken, Ron koşarak yanlarına geldi. ProfesörMcGonagall,Harry'yiçokşaşırtarakbunaitirazetmedi.

"Evet, belki sen de gelmelisin, Weasley." Etraflarındaki öğrenci yığınının birkısmı maçın iptal edilmesinden dolayı homurdanıyor, diğerleriyse endişeligörünüyordu.HarryveRon,ProfesörMcGonagall'ınpeşisıraokuladöndülervemermermerdivenleriçıktılar.Amabudefakimseninodasınagötürülmüyorlardı.

Hastane kanadına yaklaşırlarken, Profesör McGonagall şaşırtıcı derecedeyumuşakbirsesle,"Busizibirazsarsabilir,"dedi."Yenibirsaldırıgerçekleşti...yenibirçiftesaldırı."

Harry'nin iç organları sanki takla atmıştı. Profesör McGonagall kapıyı açtı,HarryileRoniçerigirdi.

MadamPomfreyuzunvekıvırcıksaçlı,beşincisınıföğrencisibirkızınüzerineeğilmişti. Harry kızı tanıdı: Yanlışlıkla Slytherin Ortak Salonu'na nasılgideceklerinisorduklarıRavenclaw'dıbu.Onunyanındakiyataktaysa...

"Hermione!"diyeinlediRon.

Hermionekıpırtısızbirşekildeyatıyordu.Gözleriaçıkvecamgibiydi.

"Kitaplığınyakınındabulundular,"dediProfesörMcGonagall."Sanırımikinizdebununhakkındabirşeysöyleyecekdurumdadeğilsiniz?Onlarınyanında,yerdeduruyordu..."

Elindeküçük,yuvarlakbiraynavardı.

Harry ve Ron başlarını iki yana doğru salladılar. İkisinin de gözleriHermione'deydi.

"Sizinle Gryffindor Kulesi'ne geleyim," dedi Profesör McGonagall üzüntüyle."Zatenöğrencilereduyuruyapmamgerekecek."

”Bütün öğrenciler akşam saat altıda binalarının ortak salonlarına dönecek.Hiçbir öğrenci o saatten sonra yatakhaneden ayrılmayacak. Her derse biröğretmeneşliğindegideceksiniz.Hiçbiröğrenciyanındabiröğretmenolmadantuvaletegitmeyecek.BundansonrakibütünQuidditchantrenmanlarıvemaçlarıertelenmiştir.Artıkakşametkinliklerideyapılmayacak.”

Ortak Salon'a doluşmuş olan Gryfindor'lar Profesör McGonagall'ı sessizcedinledi.Profesör,okuduğuparşömenikatladıveboğukbirsesledevametti:

”Nadiren bu kadar üzüntülü olduğumu açıklamama herhalde gerek yok. Busaldırıların arkasındaki suçlu yakalanana kadar okulun kapatılma ihtimaliyüksek.

Bukonudabirşeybildiğinidüşünenvarsa,hemenöneçıkmasınıistiyorum.”

Biraz zorlanarak portre deliğinden tırmanıp dışarı çıktı, Gryffindor'lar o çıkarçıkmazaralarındakonuşmayabaşladılar.

WeasleyikizlerininarkadaşıLeeJordanparmaklarıylasayarak,"Şimdiyekadariki Gryffindor -hem de bir Gryffindor hayaletini hesaba katmadan-, birRavenclaw ve bir Hufflepuff etti," diye kükredi. "Öğretmenlerden hiçbiriSlytherin'lere bir şey olmadığını fark etmedimi?Bütün bunlarınSlytherin'denkaynaklandığıaçıkdeğilmi?Slytherin'inVârisi,Slytherincanavarı-niyebütünSlytherin'leridefetmiyorlar?"Sözlerionaylamavealkışlarlakarşılandı.

Percy Weasley, Lee'nin arkasındaki bir sandalyede oturuyordu, ama bir fikirbildirmeyeniyetiyokgibiydi.Solgungörünüyordu.

George, "Percy şokta," dedi Harry'ye sessizce. "O Ravenclaw'lı kız, yaniPenelopeClearwater...birsınıfbaşkanıydı.Sanırımcanavarınbirsınıfbaşkanınasaldırmayacüretedeceğihiçaklınagelmemişti."

AmaHarry yarım yamalak dinliyordu. Hastane yatağında taştan yapılmış gibikaskatı yatan Hermione'nin görüntüsü gözünün önünden gitmiyordu. Üsteliksuçlu bir an önce yakalanmazsa, Harry hayatının geri kalanını Dursley'lerinyanında geçireceğe benziyordu. TomRiddle'ınHagrid'i ele vermesinin sebebi,okulunkapanmasıhalindebirMuggleyetimhanesinegidecekolmasıydı.ŞimdiHarryonuçokiyianlıyordu.

"Şimdi ne yapacağız?" diye sordu Ron sessizce. "Sence Hagrid'denşüpheleniyorlarmıdır?"

Harrykararlıbir şekilde, "Gidiponunlakonuşmamız lazım,"diyecevapverdi."Bu sefer onun sorumlu olduğuna inanmıyorum, ama geçen sefer canavarı oserbestbıraktıysa,enazındanSırlar

Odası'nanasılgirileceğinibiliyordur.Budabirbaşlangıç."

"AmaMcGonagallsınıftadeğilsekkuledekalmamızgerektiğinisöylemişti-"

"Sanırım," dedi Harry sessizce, "babamın eski pelerinini çıkarmamızın vaktigeldigene."

Harry'ye babasından bir tek şey miras kalmıştı: uzun ve gümüşi görünmezlikpelerini. Bu pelerin kimseye çaktırmadan okuldan dışarı çıkıpHagrid'i ziyaretetme konusundaki tek şanslarıydı. Her zamanki saatte yataklarına yattılar;Neville,DeanveSeamus,SırlarOdasıhakkındakikonuşmalarınıbitiripuyuyanakadarbeklediler, sonradakalkıppelerini üstlerinegeçirdiler.Şatonunkaranlıkveıssızkoridorlarındakiyolculuklarıeğlencelideğildi.Dahaöncedegecevaktişatoda defalarca dolaşmış olan Harry, koridorları günbatımından sonra hiç bukadar kalabalık görmemişti.Öğretmenler, sınıf başkanları vehayaletler sürülerhalinde koridorda volta atıyor, alışılmadık bir şey var mı diye etrafıkolluyorlardı. Görünmezlik pelerini ses çıkarmalarını engellemiyordu, buyüzden Snape’in nöbet tuttuğu noktanın birkaç metre ötesinde Ron ayakparmağınıçarpıncaepeygerginbiranyaşadılar.Neyseki tamdaRon'un lanetokuduğu anda Snape hapşırdı. Meşeden yapılma ön kapılara ulaşıp dışarıçıktıklarındaçokrahatladılar.

Açık, bol yıldızlı bir geceydi.Hagrid'in evinin ışıklı pencerelerine doğru hızlayürümeyebaşladılar,Peleriniancakkapıyagelinceçıkardılar.

Vuralıbirkaç saniyeolmuştuki,kapıhızlaaçıldıveHagridkarşılarınadikildi.Onlarabirarbalet-Birsapüstüneoturtulmuşahşapyadametalyaydan,zenbirtelyardımıylaokfırlatansilah.-doğrultmuştu,zağarFangisearkasındadeligibihavlıyordu.

Silahıindiripgözünüonlaradikerek,"Ha,”dedi."Nearıyorsunuzburada?"

İçerigirerlerkenHarryarbaletiişaretedereksordu:

"O niye?" "Hiç... hiç," diye geveledi Hagrid. "Beni... önemli bir şey değil...Oturun...çayyapayım..."

Eli ayağına dolanmıştı. Çaydanlıktaki suyu ateşin üzerine döktü, neredeysesöndürüyordu.Sonradakocaeliylesinirlibirşekildeçaydemliğikırdı.

"İyimisin,Hagrid?'diyesorduHarry."Hermione'yeolanlarıduydunmu?"

"Ha,evet,duydum,"dediHagrid,birazçatlakbirsesle.

Gergin bir şekilde pencerelere bakıp duruyordu. İkisine de büyük birer fincankaynamışsukoydu(içineçaypoşetikoymayıunutmuştu).Sonratabağabirdilimmeyvelikekkoyuyorduki,birikapıyasertçevurdu.

Hagridmeyvelikekidüşürdü.HarryveRonpanikiçindebirbirlerinebaktıklar,sonra, üstlerine görünmezlik pelerinini geçirip bir köşeye çekildiler. Hagridsaklandıklarından emin olduktan sonra arbaletini aldı ve bir kez daha kapısınıaçtı.

"İyiakşamlar,Hagrid."

Dumbledore'du.İçerigirdi,sonderececiddigörünüyordu.Arkasındançokciddigörünümlübiridahaiçerigirdi.

Yabancı,karmakarışıkbeyazsaçlarıolan,kaygılıbirifadetakınmış,kısaboyluvetombalakbiradamdı.Tuhafvekarmabirkıyafetivardı:inceçizgilibirtakımelbise, parlak kırmızı bir kravat, siyah uzun bir pelerin ve uçları sivri morçizmeler.Koltukaltındalimonyeşilibirmelonşapkataşıyordu.

"Babamınpatronu!"dediRonheyecanla."CorneliusFudge,SihirBakanı!"

HarrysussundiyeRon'asıkıbirdirsekattı.

Hagrid'inbetibenziatmıştıveterliyordu.SandalyelerindenbirineyığıldıvebirDumbledore'a,birCorneliusFudge'abakmayabaşladı.

"Durumkötü,Hagrid," dediFudge, hızlı ve sertçe. "Durumçokkötü.Gelmekzorundakaldım.Muggleçocuklarınayönelikdörtsaldırı.Bıçakkemiğedayandı.Bakanlığınhareketegeçmesigerekiyor."

"Ben asla," dedi Hagrid, Dumbledore'a yakarırcasına bakarak, "biliyorsunuz,ProfesörDumbledore,efendim,benasla..."

Dumbledore, Fudge'a kaşlarını çatarak, "Cornelius, şunun anlaşılmasınıistiyorumki,benHagrid'etümkalbimlegüveniyorum."

"Bak,Albus,"dediFudge,rahatsızbirşekilde."Hagrid'insabıkasıvar.Bakanlıkbirşeyleryapmakzorunda-okulyönetimkurulutemasageçti."

"Gene de, Cornelius, Hagrid'i götürmenin duruma en ufak bir faydası bileolmayacak," dediDumbledore.GözleriHarry'nin daha önce hiç görmediği biralevleparlıyordu.

"Meseleye bir de benim açımdan bak," dedi Fudge. Bir taraftan da melon

şapkasıylaoynuyordu."Büyükbaskıaltındayım.Birşeyleryaptığımıgörmelerigerekiyor.EğersorumlununHagridolmadığıortayaçıkarsa,geridönecekvetekkelime bile edilmeyecek. Ama onu götürmek zorundayım. Zorunluyum buna.Görevimgereği..."

"Benigötürmekmi?"dediHagrid.Titriyordu."Nereyegötürmek?"

Fudge, gözleriniHagrid'inkilerden kaçırarak, "Sadece kısa bir süre için," dedi."Bu, ceza değil, Hagrid, daha çok bir önlem. Başka biri yakalanırsasalıverileceksinvesendengerekenşekildeözürdilenecek..."

"Azkaban'adeğil,değilmi?"diyehırıltılıbirseslesorduHagrid.

DahaFudgecevapveremeden,kapıbirkezdahasertçeçalındı.

Kapıya Dumbledore baktı. Şimdi dirsek yeme sırası Harry'ydeydi, çünküduyulabilecekbiçimdenefesinitutmuştu.

Hagrid'inkulübesindeniçeriMr.LuciusMalfoygirdi.Üzerindeuzun,siyahbirseyahat pelerini, yüzündeyse soğuk ve memnun bir gülümseme vardı. Fanghırlamayabaşladı.

"Demekgeldin,Fudge,"dedi,onaylarcasınabaşınısallayarak."Güzel,güzel..."

"Senburadanearıyorsun?"dediHagridöfkeyle."Çıkevimden!"

"Azizim, inan ki keyfimden gelmedim evine... Tabii ki buna bir ev diyorsan,"dedi Lucius Malfoy, pis pis sırıtıp küçük kulübeye göz gezdirirken. "Okulabaktım,banamüdürünburadaolduğusöylendi."

"Peki benden tam olarak ne isliyorsun, Lucius?" diye sordu Dumbledore.Kibarcakonuşuyordu,amaoalevhâlâgözlerindeydi.

"Çoküzücübirdurum,Dumbledore,"dediMr.Malfoyağırağır.Birparşömençıkardı."Amayönetimkuruluüyeleriartıkçekilmengerektiğigörüşünde.BubirUzaklaştırmaEmri-üzerindeonikiimzayıdabulacaksın.Korkarımseninartıkbecerini kaybetmeyebaşladığıngörüşündeyiz.Şimdiyekadar kaç saldırı oldu?Bu öğleden sonra iki tane daha oldu, değil mi? Bu gidişle Hogwarts'ta hiçMuggleçocuğukalmayacakveikimizdebununokuliçinnasılkorkunçbirkayıpolacağınıbiliyoruz."

"Bu içinde bulunduğumuz durumda" dedi telaşla "Dumbledore'unuzaklaştırılması...yo,yo...şuandüşüneceğimizensonşey..."

"Müdürün göreve atanması ya da görevden uzaklaştırılması yönetim kuruluüyelerimiziilgilendirenbirmesele,Fudge,"dediMr.Malfoyyumuşakbirsesle."VeDumbledorebusaldırılarıdurduramadığından..."

"Bak, Lucius, eğer Dumbledore durduramıyorsa -" dedi Fudge. Üst dudağıseyirtmeyebaşlamıştı."Yanidemekistediğim,ozamankimdurdurabilirki?"

Mr.Malfoyiğrençbirgülümsemeyle,"Bunugöreceğiz,"dedi."Amaonikimizdeoyumuzu..."

Hagridayağafırladı,salkımsaçaksiyahkafasıtavanısıyırmıştı.

"Pekikabuletmeleriiçinkaçınıtehditettin,kaçınaşantajyaptın,Malfoy?Ha?"diyekükredi.

"Ah,ah...Biliyormusun,birgünbusinirinbaşınıbelayasokacak,Hagrid,"dediMr. Malfoy. "Sana Azkaban gardiyanlarına da böyle bağırmamanı tavsiyeediyorum.Bundanhiçhoşlanmayacaklardır."

"Dumbledore'uuzaklaştıramazsın!"diyebağırdıHagrid,Fang'insepetindesinipinlemesine sebep olarak. "Onu uzaklaştır daMuggle çocuklarının hiçbir şansıkalmasın!Bundansonraölümlerbaşlasın!"

"Sakinol,Hagrid,"dediDumbledoresertbirsesle.LuciusMalfoy'abaktı.

"Eğer yönetim kurulu üyeleri benim çıkarılmamı istiyorlarsa, Lucius, tabii kiçekilirim."

"Ama-"diyekekelediFudge.

"Hayır!"diyegürlediHagrid.

DumbledoreparlakmavigözleriniLucius'unsoğukgrigözlerinedikmişti.

"Gene de," dedi Dumbledore, herkes her sözcüğü duyabilsin diye tane tanekonuşarak, "göreceksin ki, ancak burada bana sadık kimse kalmadığında buokuldan gerçekten ayrılmışım demektir. Ayrıca göreceksin ki, Hogwarts'ta

isteyenherkeseyardımedilir."

Harry,Dumbledore'ungözlerininbiranlığınaonunveRon'unsaklandığıköşeyedoğrukaydığınıneredeysesezdi.

"Takdire şayan duygular," dedi Malfoy eğilerek. "Hepimiz senin... ee, nasıldesem... oldukça bireysel yönetim üslubunu özleyeceğiz, Albus. Ve arkandangelenkişinin...ee...'ölümleri'önleyeceğiniumuyoruz."

Kulübenin kapısına doğru yürüdü, kapıyı açtı ve eğilerekDumbledore'u dışarıdavet etti. Elini şapkasında gezdiren Fudge, Hagrid'in ondan önce çıkmasınıbekliyordu. Ama Hagrid yerinde kaldı, derin bir soluk aldı ve dikkatli birşekilde, "Eğer birileri bir şey bulmak istiyorsa, bütün yapmaları gerekenörümcekleri takip etmek," dedi. "Örümcekler onları doğru yere götürür! Teksöyleyeceğimbu."

Fudgeşaşkınlıkiçindeonabaktı.

"Tamam,geliyorum,"dediHagrid,köstebekderisipaltosunuüzerinegeçirerek.Ama tam Fudge'ın ardından kapıdan çıkacaktı ki, bir kez daha durup yükseksesledevametti:"BirdebirilerininbenyokkenFang'ibeslemesigerekecek."

KapıkapanıncaRongörünmezlikpelerininiçıkardı.

"İşte şimdi başımız dertte," dedi boğuk bir sesle. "ArtıkDumbledore yok. Bugeceokulukapatsalaryeridir.Oyokkenhergünbirsaldırıolur."

Fangulumaya,kapalıkapıyıtırmalamayakoyuldu.

ONBEŞİNCİBÖLÜM:ARAGOG

Şatonunçevresindeki topraklarayazçöküyordu.Hemgök,hemdegölCezayirmenekşesibirmaviyedönmüş,seralardalahanabüyüklüğündeçiçekleraçmayabaşlamıştı. Ama Harry şatonun penceresinden bakıp da ayaklarının dibindeFang'ledolaşanHagrid'igörmedikçebumanzaradankeyifalamıyordu.Hattabuhaliyle dışarının şatonun içinden daha iyi olmadığı bile söylenebilirdi - kişatonuniçindedeişleryeterincekötüydü.

HarryveRon,Hermione'yiziyaretetmeyeçalışmışlardı,amaartıkziyaretçilerinhastanekanadınagirmesiyasaklanmıştı.

Madam Pomfrey hastane kapısının aralığından onlara, "Bundan böyle rizikoalmıyoruz,"demişti."Hayır,kusurabakmayınamasaldırganınherangeridönüpbuinsanlarınişinibitirmesimümkün..."

Dumbledoregittikten sonrakorkudahaönceolmadığıncayaygınlaştı.Öyleki,şato duvarlarının dışını ısıtan güneş, tirizlerle ayrılmış pencerelerden içerigiremiyor gibiydi. Okulda endişeli ve gergin görünmeyen tek bir surat bileyoktu. Koridorlarda yankılanan her kahkaha kulak tırmalayıcı ve anormalkaçıyor,hemenbastırılıyordu.

Harry kendine sürekli Dumbledore'un son sözlerini tekrar ediyordu. "Ancakburada bana sadık kimse kalmadığında bu okuldan gerçekten ayrılmışımdemektir... Hogwarts'ta isteyen herkese yardım edilir." Ama bu sözlerin nefaydası vardı? Herkes onlar kadar şaşkın ve korkmuşken, tam olarak kimdenyardımisteyeceklerdi?

Hagrid'in örümcekler hakkındaki ipucunu anlamak çok daha kolaydı. Ancaksorun şuydu ki, şatoda takip edilecek tek bir örümcek bile kalmamıştı. Harrygittiğiheryerebakıyor,Ronda(hayli isteksizce)onayardımediyordu.Elbetteartık şatonun içinde kendi başlarına dolaşmalarına izin verilmemesi ve diğerGryffindor'larla sürü halinde dolaşmak zorunda kalmaları işlerini epeygüçleştiriyordu. Diğer öğrencilerin çoğu öğretmenlerin onları sınıftan sınıfagütmelerinden memnun görünüyordu, ama Harry bu durumu çok sıkıcıbuluyordu.

Ancakbirisi,budehşetvekuşkuatmosferindensonderecehoşnutgibiydi.Draco

Malfoyokuldaöğrenciler başkanı seçilmişgibi bir havayladolaşıyordu.Harryonun neden bu kadar memnun olduğunu anlamamıştı. Ta ki, Dumbledore veHagrid'in gitmesinden bir gece sonraki İksir dersinde Malfoy'un arkasındaoturup, onun keyifli bir ses tonuyla Crabbe ve Göyle'a söylediklerini işitenekadar.

"Dumbledore'dankurtulmaişinibabamınbaşaracağınıhepdüşünmüştümzaten,"dedi, alçak sesle konuşmaya gerek görmeyerek. "Size de söylemiştim, babamDumbledore'unbuokulagelmişenkötümüdürolduğunudüşünüyor.Belkişimdidoğru dürüst bir müdürümüz olur. Sırlar Odası'nın kapalı tutulmasınıistemeyecekbiri.McGonagallfazladayanmaz,oyalnızcaidaretenbugörevde..."

Snape, Hermione'nin boş sandalyesi ve kazanı konusunda yorum yapmadanHarry'ninyanındangeçti.

"Efendim," dedi Malfoy yüksek sesle. "Efendim, niye müdürlük için sizbaşvurmuyorsunuz?"

"Hadi,hadi,Malfoy,"dediSnape,amayüzüneufakbirgülümsemeyerleşmesineengelolamamıştı."YönetimkuruluüyeleriProfesörDumbledore'usadecegeçiciolarak uzaklaştırdı. Sanırım yakında gene bizimle olacağını söylemek yanlışolmaz."

"Ya, tabii," dediMalfoy, muzaffer bir sırıtışla. "Bence bu iş için başvursanız,babamın oyunu alırdınız. Ben babama buradaki en iyi öğretmen olduğunuzusöylerim,efendim."

Snape pis pis sırıtarak zindanda gezindi, ama neyse ki kazanına kusma taklidiyapanSeamusFinnigan'ıgörmedi.

"Şimdiye kadar bütün Bulanıklar'ın pılı pırtılarını toplamamış olmasına çokşaşırdım,"diyedevamettiMalfoy."BundansonrakininöleceğinebeşGalleon'aiddiayagirerim.Neyazıkkibu,Granger'ınbaşınagelmedi..."

Tam o anda zil çaldı. Bu şanslı bir durumdu, çünkü Malfoy'un son sözleriüzerine Ron taburesinden fırlamıştı, ama çantalarla kitapları toplama telaşıarasında,onunMalfoy'aerişmeçabalarıfarkedilmedi.

"Bırakın beni," diye hırladı Ron. Harry ve Dean onu kollarından tutuyordu.

"Umrumdadeğil,asayadaihtiyacımyok,onuellerimleöldüreceğim-"

Snape sınıfa, "Elinizi çabuk tutun, siziBitkibilim'e götürmemgerekiyor," diyebağırdı; timsah dizilişiyle yola koyuldular. Harry, Ron ve Dean en arkadaydı,Ron hâlâ kurtulmaya çalışıyordu. Ancak Snape onları şatonun dışına kadargötürüpayrıldığındavesebzetarhınıgeçerekseralarınyolunututtuklarında,onubırakmanıngüvenliolduğunakararverdiler.

Bitkibilimdersiçokdurgundu;aralarındaikikişiyoktu:JustinveHermione.

ProfesörSprouthepsineHabeşistanBüzüşmüşinciri'nibudatmayabaşladı.Harrygübreyığınınınüstünebirkucakdolususolmuşsapkoymayagittiğinde,kendiniErnieMacmillan'layüzyüzebuldu.Erniederinbirsolukaldıveçokresmibirbiçimde konuşmaya başladı: "Harry, senden şüphelendiğim için özür dilemekistiyorum. Senin Hermione Granger'a asla saldırmayacağını biliyorum vededikleriminhepsindendolayıözürdiliyorum.Şimdiaynısaftayızve-"

Tombul elini uzattı, Harry bu eli sıktı. Ernie ve arkadaşı Hannah, Harry veRon'unyanınageliponlarlaaynıBüzüşmüşincirüzerindeçalışmayabaşladılar.

Ernie ölmüş dalları kopararak, "O DracoMalfoy denen tip," dedi, "bütün buolanlardan dolayı çok memnun görünüyor, değil mi? Biliyor musunuz, benceSlytherin'inVârisioolabilir."

"Ne kadar da akıllısın," dedi Ron. Ernie'yi Harry kadar kolay affetmişgörünmüyordu.

"PekisenonunMalfoyolduğunainanıyormusun,Harry?"diyesorduErnie.

"Hayır," dedi Harry. Bunu o kadar kesin bir şekilde söylemişti ki, Ernie veHannahonagözlerinidikipbaktılar.

Bir saniye sonra Harry'nin gördüğü şey, budama makasıyla Ron'un elinevurmasınasebepoldu.

"Ah!Neyap-"

Harry bir ikimetre ötesini, yeri işaret ediyordu.Çok sayıda örümcek toprağınüstündekoşuşturuyorlardı.

"Ha,evet,"dediRon,memnungörünmeyeçalışıpbeceremeyerek."Amaonlarışuandatakipedemeyiz..."

ErnieveHannahmeraklakulakkabartmışlardı.

Harryörümceklerinkaçışınıizledi.

"YasakOrman'agidiyorlargaliba..."

ŞimdiRondahadamutsuzgörünüyordu.

DersinsonundaProfesörSnapesınıfıKaranlıkSanatlaraKarşıSavunmadersinegötürdü.HarryveRon, kimsekulakmisafiri olmadankonuşabilmek için epeyarkadangeliyorlardı.

"Gene görünmezlik pelerinini kullanmak zorundayız," dedi Harry. "Fang'i deyanımızaalabiliriz.Hagrid'lebirlikteOrman'agitmeyealışık,yardımcıolabilir."

"Evet," dedi Ron. Asasını endişeli bir şekilde parmaklarının arasındaçeviriyordu. Lockhart sırıtarak her zamanki gibi arka sıralara ilerlerken,”Orman'dakurtadamlaryokmuydu?"diyesordu.

Bu soruyu cevaplamamayı tercih eden Harry, "Orada iyi şeyler de var.Atadamlariyidir,tekboynuzluatlardaöyle,"dedi.

RondahaöncehiçYasakOrman'agitmemişti.Harrybirkezgitmiştivebirdahahiçgitmeyeceğiniummuştu.

Lockharthoplayaraksınıfagirdivebütünöğrencilergözlerinionadikti.Bütünöğretmenler her zamankinden daha tatsız görünüyordu, amaLockhart'ın neşeliolduğurahatlıklasöylenebilirdi.

"Haydiama,"diyeseslendietrafınabakarak."Niyeherkesinsuratıasıkböyle?"

Herkeskızgıngözlerlebirbirinebaktı,amakimsecevapvermedi.

"Farkında değil misiniz," dedi Lockhart, sanki hepsi biraz gerizekâlıymış gibiağırağırkonuşarak."Tehlikegeçti!Suçlualınıpgötürüldü."

"Kimdemiş?"dediDeanThomasyükseksesle.

"Delikanlı, Sihir Bakanı suçluluğundan yüzde yüz emin olmasa, Hagrid'igötürmezdi," dedi Lockhart. Ses tonu, iki kere ikinin dört ettiğini açıklayanbirininkigibiydi.

"Hayır,götürürdü,"dediRon,Dean'inkindendeyükseksesle.

Lockhart kendindenmemnun bir ses tonuyla, "SanırımHagrid'in tutuklanmasıhakkındasendenbirazcıkdahafazlaşeybiliyorum,Mr.Weasley,"dedi.

Ron aynı fikirde olmadığını söyleyecekti ki, lafının ortasında Harry ona sıraaltındansertbirtekmeattı.

"Oradadeğildik,unutma,"diyehomurdandıHarry.

AmaLockhart'ın tiksintivericineşesi, zatenötedenberiHagrid'in işeyaramazbiri olduğunu düşündüğüne dair imaları ve artık her şeyin bitmiş olduğukonusundakigüveniHarry'ninokadarsinirinedokunduki,GulyabanilerleGezipTozmak'ı Lockhart'ın aptal suratına fırlatmak için yanıp tutuşuyordu. BununyerineRon'abirmesajkaralamaklayetindi:"Bugeceşuişiyapalım."

Ron mesajı okudu, yutkundu ve yana, normalde Hermione'nin oturduğu boşsıraya baktı. Bu görüntü kararlılığını artırmış gibi göründü ve başını evetanlamındasalladı.

Bugünlerde Gryffindor Ortak Salonu hep çok kalabalıktı, çünkü saat altıdansonra Gryffindor'ların gidecek başka yerleri yoktu. Dahası, konuşacakları çokşeyvardı.BununsonucundadaOrtakSalongeceyarısınıgeçinceyekadarboşkalmıyordu.

Harryakşamyemeğindensonragidipsandığındangörünmezlikpelerininialdıveakşamıngerikalanıboyuncaonunüstündeoturarakodanınboşalmasınıbekledi.FredveGeorge,HarryveRon'ubirkaçelPatlamalıPiştioynamayadavetetti,Ginny de çok suskun bir halde her zamanHermione'nin oturduğu sandalyeyeoturarakonları izledi.HarryveRonmaçı çabukbitirmek içinoyunları bilerekkaybediyorlardı, amagenedeFred,GeorgeveGinnyyatmayagittiğindevakitgeceyarısınıgeçmişti.

HarryveRonuzaktanikiyatakhanekapısınınkapanmasesiniduyduktansonrapelerinialdılar,üzerlerinegeçirdilerveportredeliğindentırmandılar.

Gene bütün öğretmenleri atlatmaya çalışarak, şato boyunca zor bir yolculukyaptılar. Sonunda Giriş Salonu'na ulaştılar, meşeden yapılma ön kapılarınüstündeki sürgüyü çektiler, çok az araladıkları kapıların arasındangacırdatmamayaçalışarakgeçtilerveayışığınaçıktılar.

Siyah çimin üstünde yürürken, "Tabii," dedi Ron birdenbire, "Ormanavardığımızda takip edecek bir şey bulamayabiliriz de. O örümcekler orayagitmemiş olabilir. Biliyorum, genel olarak o yönde hareket ediyor gibiydiler,ama..."

Sesiumutdolubirşekildeazalaraksessizliğekarıştı.

Hagrid'inevineulaştılar.Boşpencereleriyleüzücüveacıklıgörünüyordu.Harryönkapıyıaçtığında,Fangonlarıgörüpsevinçtençıldırdı.Ortalığıinletenşiddetlihavlamalarıylaşatodakiherkesiuyandıracağıendişesiyleonaçabucakşömineninüstündeki bir teneke Kaptan Melas Şekerlemesi verdiler, yer yemez Fang'indişleribirbirineyapıştı.

HarrygörünmezlikpelerininiHagrid'inmasasınınüstünebıraktı.ZifirikaranlıkOrman'daonagerekolmayacaktı.

Harry bacağına vurarak, "Haydi, Fang, yürüyüşe çıkıyoruz," dedi ve Fangonlarınardındanhoplayazıplayaevdendışarıçıktı,Orman'ınucunakadarhızlakoştuvebüyükbirçınarındibinegidipbacağınıkaldırdı.

Harry asasını çıkarıp, "Lumos!" diye mırıldandı. Asanın ucunda, patikadaörümcekaramakiçinancakyeterliolacak,minicikbirışıkbelirdi.

"İyi fikir," dedi Ron. "Ben de kendiminkini yakardım, ama biliyorsun, patlarmatlarşimdi..."

Harry parmağıyla Ron'un omzuna dokunup çimeni işaret etti. İki örümcekaceleyleasanınışığındanağaçlarıngölgesinekaçıyorlardı.

"Tamam," dedi Ron, sanki en kötü ihtimale karşı hazırmış gibi iç çekerek."Hazırım.Gidelim."

Böylece, yanlarında koşuşturan, ağaç köklerini ve yaprakları koklayan Fang'lebirlikte Orman'a girdiler. Harry’nin asasının ışıltısıyla, örümceklerin patikaboyuncaoluşturduğukesintisiz çizgiyi izlediler.Konuşmadan, kırılandallar ve

hışırdayan yapraklar dışında bir ses çıkacak mı diye kulak kesilerek, yirmidakikakadaryürüdüler.Sonra,artıkağaçlartepelerindekiyıldızlarıgörmelerineizin vermeyecek kadar sıklaşmış ve Harry'nin asası karanlıklar denizinde tekbaşına parlamaya başlamıştı ki, örümcek rehberlerinin patikadan ayrıldığınıgördüler.

Harrydurupörümceklerinnereyegittiğinigörmeyeçalıştı,amakendiküçükışıkküresinin dışındaki her yer zifiri karanlıktı.Daha önceOrman'ın hiç bu kadarderinlerine girmemişti. Buraya son geldiğindeHagrid'inOrman'daki patikadanayrılmamasını tembih ettiğini net bir biçimde hatırlıyordu. AmaHagrid şimdiçokuzakta,büyükihtimalleAzkaban'dabirhücredeydivesonuçtaörümcekleriizlemesinisöyleyendegeneoydu.

ElineıslakbirşeydeğdiveHarryarkayakaçayımderkenRon'unayağınabastı.AmaelinedeğenşeyyalnızcaFang'inburnuydu.

KaranlıktaancakasanınışığınıyansıtangözleriniseçebildiğiRon'a,"Nedersin?"diyesordu.

"Buraya kadar geldik," dedi Ron. Örümceklerin hızla uzaklaşan gölgeleriniizleyerek sık ağaçların arasına girdiler. Artık pek hızlı ilerleyemiyorlardı;önlerinekaranlıktahemenhiçgörünmeyenağaçköklerivekütükler çıkıyordu.Harry, Fang'in sıcak nefesini elinde hissedebiliyordu. Harry’nin çömelip asaışığındaörümcekleribulabilmesiiçinbirkaçkezdurmakzorundakaldılar.

Onlara en az yarım saat gelen bir süre boyunca, cüppeleri alçak dallara veçalılara takılarakyürüdüler.Bir süre sonrayerin aşağı doğru eğimkazandığınıgördüler,amaağaçlarherzamankikadarsıktı.

Derken Fang ansızın, Orman'ın içinde yankılanan gür bir havlamayla hemHarry'ninhemdeRon'unödünüpatlattı.

"Ne var?" dedi Ron, Harry'nin dirseğine sıkı sıkı yapışıp zifiri karanlıkta gözgezdirerek.

"Orada hareket eden bir şey var," diye soludu Harry. "Dinle... Büyük bir şeygaliba."

Dinlediler.Sağlarında,birazuzaktabüyükşeydallarıkırarakağaçlarınarasındailerliyordu.

"Yohayır,"dediRon."Yohayır,yohayır,yo-"

"Kessesini,"dediHarrytelaşla."Seniduyacak,"

"Benimiduyacak?"dediRon,fazlasıylayüksekbirsesle."Fang'içoktanduydubile!"

Orada korkmuş bir halde durup beklerlerken, sanki karanlık göz yuvarlarınabastırıyordu.Tuhafbirgümbürdemeoldu,sonraherşeysessizleşti.

"Senceneyapıyor?"dediHarry.

"Herhaldeüstümüzeatılmayahazırlanıyordur."

Tüyleri diken diken, kımıldamaya cesaret edemez halde beklediler. "Sencegitmişmidir?"diyefısıldadıHarry.

"Bilmiyo-"

Sonra sağ taraflarında ani ve çok güçlü bir ışık belirdi. Karanlıkta öylesineparlıyorduki,ikisidegözlerinikorumakiçinellerinikaldırdılar.Fangciyakladıvekaçmayaçalıştı,amadikenleregömüldüvedahadayükseksesleciyakladı.

"Harry!"diyebağırdıRon,rahatlamışbirsesle."Harry,bubizimaraba!"

"Ne?"

"Gel!"

Harry, Ron'un arkasında, tökezleye tökezleye ışığa doğru gitti. Az sonra biraçıklığageldiler.

Mr. Weasley'nin arabası, kalın ağaçların ortasında ve sık dalların altındaduruyordu. İçinde kimse yoktu ve farları yanıyordu.Ron, ağzı açık halde onadoğru yürüdüğünde, araba da sahibini karşılayan büyük, turkuvaz rengi birköpekgibihafifhafifonadoğruilerledi.

Ron arabanın etrafında dolaşarak, "Bunca süredir buradaymış!" dedi sevinçle."Şurayabak.Ormanonuvahşileştirmiş..."

Arabanın çamurlukları çizilmiş ve çamura bulanmıştı. Besbelli kendi başına

Orman'da geziniyordu. Fang bu durumdan pek hoşlanmamıştı. Dibindenayrılmadığı Harry onun titremesini hissedebiliyordu. Nefesi normale dönenHarry,asasınıcüppesininiçinesoktu.

"Bir de bize saldıracağını sandık!" dediRon, arabaya yaslanıp onu okşayarak."Bendenereyegittiğinimerakediyordum!"

Harryörümcekvarmıdiyeparlakışıktayerlerebakındı,amahepsifarlarıngözkamaştırıcıparıltısındankaçmıştı.

"İzi kaybettik," dedi. "Haydi, gidip onları bulalım." Ron cevap vermedi.Kımıldamadı.GözleritamHarry'ninarkasında,Ormanzeminininüçmetrekadarüstündebirnoktayasabitlenmişti.Yüzükorkudanfaskankesilmişti.

Harry’ninarkasınadönecekzamanıbileolmadı.

Yüksekbirşaklamasesiduyulduveanidenuzunvekıllıbirşeyinonubedeninintam ortasından tutup yerden kaldırdığını hissetti. Baş aşağı duruyordu.Dehşetiçinde çırpınırken gene şaklama sesleri duydu. Ron'un bacaklarının da yerdenayrıldığını gördü ve Fang'in inlediğini ve uluduğunu duydu. Hemen ardından,karanlıkOrman'ıniçlerinedoğrusürüklenmeyebaşladı.

Harrybaşaşağısallanırhalde,onuyakalamışolanşeyinaltıadetçokuzun,kıllıbacakla yürüdüğünü gördü. Ön iki bacak ise, onu bir çift parlayan kıskacınhemen altında sıkı sıkı tutuyordu. Arkasında yaratıklardan birinin daha sesiniduyuyordu, şüphesiz o yaratık da Ron'u taşıyordu. Orman'ın tam kalbinegidiyorlardı. Harry, Fang'in kendini üçüncü bir canavardan kurtarmayaçalıştığını, yüksek sesle inlediğini duyuyordu. Ama Harry istese dehaykıramazdı;sesinioaçıklıkta,arabanınyanındabırakmışgibiydi.

Nekadarsürediryaratığınpençesindeolduğunubilmiyordu;tekbildiği,birandakaranlığın biraz çekildiğiydi. Yapraklarla dolu zeminin şimdi örümcekkaynadığınıgörebiliyordu.Boynunuyanaeğince,muazzambiroyuğunkenarınageldiklerini fark etti. Oyuk ağaçlardan arındırılmıştı ve bu sayede Harry,yıldızlarınışıklarıaltında,ömründegördüğüenberbatsahneyebakakaldı.

Örümcekler. Ama yerdeki yaprakların üzerinde gezinenler gibi ufacıkörümcekler değil. At büyüklüğünde, sekiz gözlü, sekiz bacaklı, siyah, kıllı,devasaörümcekler.Harry'yi taşıyankocaörümcekdikyokuştanaşağı, oyuğunortasında bulunan, tepesi sisli bir kubbeyle kaplı bir ağa doğru ilerledi.

Arkadaşlarıysa, taşıdığı yükü görmenin heyecanından kıskaçlarını şaklatarakçevresinisarıyordu.

ÖrümcekonubıraktığındaHarrydörtayaküstüneyeredüştü.RonveFangdeseslibirşekildehemenyanındayereyapıştılar.Fangartıkulumuyordu,sessizcesinipkalmıştı.HarrykendininasılhissediyorsaRondaaynenöylegörünüyordu.Ağzısessizbirçığlıkatıyormuşçasınaaçılmış,gözleriyerindenuğramıştı.

Harry birden bire onu bırakan örümceğin bir şeyler söylediğini fark etti. Nedediğini çıkarmak zordu, çünkü konuştuğu her sözcükle birlikte kıskaçlarınışaklatıyordu.

"Aragog!" diye seslendi. "Aragog!" Ve tepesi sislerle kaplı ağın ortasından,küçükbirfilboyundabirörümcekyavaşyavaşortayaçıktı.Siyahbedenindevebacaklarında gri bölgeler vardı ve çirkin, kıskaçlı kafasındaki gözleri sütbeyazıydı.Kördü."Nevar?"diyesordukıskaçlarınıhızlaşaklatarak."İnsanlar,"diyekıskaçlarınışaklattıHarry'yigetirenörümcek.

"Hagridmi?"diyesorduAragog.Yaklaştı,sütbeyazırengindekisekizgözübellibelirsizgeziniyordu.

"Yabancılar,"diyekıskaçlarınışaklattıRon'ugetirenörümcek.

Aragog,"Öldürünonları,"diyekıskaçlarınışaklattıhuysuzca."Uyuyordum..."

"BizHagrid'inarkadaşıyız,"diyebağırdıHarry.

Sankikalbigöğüskafesindenfırlamış,gırtlağınıniçindeatıyordu.

Oyuğundörtbiryanındaörümceklerinkıskaçlarışak,şak,şaketmeyebaşladı.

Aragogduraksadı.

"Hagriddahaönceoyuğumuzahiçinsangöndermedi,"dediyavaşça.

"Hagrid'inbaşıdertte,"dediHarry,hızlıhızlısoluyarak."Oyüzdengeldik."

"Dertte mi?" dedi yaşlı örümcek. Harry sallanan kıskaçların altında saklı birendişesezdi."Amaniyesizigönderdi?"

Harry ayağa kalkmayı düşündü, ama bundan vazgeçti; bacaklarının tutacağınısanmıyordu.Odayerdenkalkmadan,elindengeldiğincesakinbirseslekonuştu.

"Okulda Hagrid'in öğrencilerin üstüne bir -bir şey- saldığını sanıyorlar. OnuAzkaban'agönderdiler."

Aragogöfkeylekıskaçlarınışaklattı,oyuğunher tarafındakiörümceklerdeonakatıldılar. Bu, alkışa benzeyen bir sesti, ama tek farkla: Genellikle alkış,Harry'ninkorkudanmidesinindüğümlenmesinesebepolmazdı.

"Ama bu yıllar önceydi," dedi Aragog huysuzca. "Uzun yıllar önce. İyihatırlıyorum. Onu bu yüzden okuldan çıkarmışlardı. Sırlar Odası dedikleriyerdekiyaratığınbenolduğumainanıyorlardı.Hagrid'inOda'yıaçıpbeniserbestbıraktığınıdüşünmüşlerdi."

"Yanisen...senSırlarOdası'ndangelmedinmi?"dediHarry.Alnındasoğukterdamlalarınıhissedebiliyordu.

"Ben ha!" dediAragog, kızgın bir şekilde kıskaçlarını şaklatarak. "Ben şatodadoğmadım.Uzakbirdiyardangeliyorum.BendahayumurtaykenbirgezginbeniHagrid'e vermiş. Hagrid o zaman küçük bir çocuktu, ama bana baktı, benişatodaki bir dolapta sakladı, masadaki artıklarla besledi. Hagrid benim iyiarkadaşımdır ve iyi bir insandır. Keşfedilip bir kızın ölümüyle suçlandığımda,benikorudu.Ozamandanberiburada,Orman'dayaşıyorumveHagridbenihâlâziyaret ediyor. Bana bir eş bile buldu - Mosag. Hagrid'in iyiliği sayesindeailemizinnasılgenişlediğinigörüyorsunuz..."

Harrycesaretininsondamlasınıdakullanarakkonuştu.

"Yanisen-senhiçkimseyesaldırmadınmı?"

"Asla!" diye gakladı yaşlı örümcek. "İçgüdülerim gereği bunu yapardım, amaHagrid'esaygımdandolayıinsanlarahiçzararvermedim.Öldürülenkızınbedenibirtuvalettebulundu.Beniçindebüyüdüğümdolabındışındaşatodahiçbiryerigörmedim.Türümüzkaranlığıvesessizliğisever..."

"Ama o zaman... O kızı öldürenin ne olduğunu biliyor musun?" dedi Harry."Çünküneyinnesiyse,geridöndüvegeneinsanlarasaldırıyor-"

Sözleri,gürültülüşaklamalarlavekızgınkızgınhareketedenbacaklardançıkan

seslerlekesildi.Hertarafındairisiyahşekillerkıpırdanıyordu.

"Şatoda yaşayan şey," dedi Aragog, "çok eski zamanlardan kalma, bizörümceklerin her şeyden çok korktuğu bir yaratık. Onun varlığını okuldahissettiğimde,benibırakmasıiçinHagrid'enasılyalvardığımıiyihatırlıyorum."

"Nediro?"dediHarrytelaşla.

Gene gürültülü şaklamalar, hışırdamalar. Örümcekler çemberi daraltıyor gibigörünüyordu.

"Ondan söz etmeyiz!" dedi Aragog şiddetle. "Onun ismini söylemeyiz! Banadefalarca sormasına karşın, o korkunç yaratığın adını Hagrid'e bile hiçsöylemedim."

Harry üstelemek istemiyordu, özellikle de örümcekler dört bir yandanyaklaşırken.Aragogkonuşmaktanyorulmuşgibiydi.Yavaşyavaşkubbeliağınadönüyordu,amadiğerörümcekleradımadımHarryveRon'ayaklaşıyorlardı.

Arkasında yaprakların hışırdadığını duyan Harry, Aragog'a ümitsizce, "Bizgidelimozaman,"diyeseslendi.

"Gitmekmi?"dediAragogyavaşça."Sanmıyorum..."

"Ama-ama-"

"OğullarımvekızlarımemrimeuyupHagrid'ezararvermiyor.Amaonları tazeettenmahrumedemem,heleböylekendi isteğiyleayağımızagelmişken.Hoşçakal,Hagrid'inarkadaşı."

Harryhızladöndü.Birkaçmetreötesinde,örümceklerinoluşturduğuyüksekbirduvar vardı. Kıskaçlarını şaklatıyorlar, çok sayıdaki gözleri çirkin, siyahkafalarındaparıldıyordu.

Harryeliniasasınagötürdü,amabirfaydasıolmayacağınıbiliyordu.Sayılarıçokfazlaydı.Ama tamsavaşarakölmeyehazırbirhalde ayağakalkarken,uzunveyüksekbirsesduyuldu,oyuğubirışıkkapladı.

Mr. Weasley'nin arabası, farları açık, korna çalarak yokuş aşağı yıldırım gibiiniyor, yoluna çıkan örümcekleri deviriyordu.Devrilen örümceklerin bir kısmı

sırtüstü düşüyor, bacakları yukarı dikilmiş halde çırpınıyordu.ArabaHarry veRon'unönündetizbirgıcırtıyladurduvekapılarıaçıldı.

"Fang'i al!" diye seslendi Harry, ön koltuğa doğru dalışa geçerek. Ron zağarıbelindenkaptıveciyaklarhaldearkakoltuğafırlattı.Kapılarhızlakapandı.Rongaza dokunmadı bile, ama arabanın ona ihtiyacı yoktu; motor gürledi,örümcekleridevirerekyolakoyuldular.Yokuşyukarıhızlanarakoyuktançıktılar;kısa süre sonra Orman'da sağa sola çarparak ilerliyorlardı. Dallar pencerelerikırbaçlarkenarabaakıllıcaengenişaçıklıklardangidiyor,bellikibildiğibiryolutakipediyordu.

HarrybaşınıyanaçeviripRon'abaktı.Ağzıhâlâsessizbirçığlıkatarmışçasınaaçıktı,amaartıkgözleriyerindenuğramışgibigörünmüyordu."İyimisin?"

Ron dosdoğru ileri bakıyor, konuşamıyordu. Çalılığın içinden çarpa çarpailerlerlerken, Fang arka koltukta uluyup duruyordu. Harry büyük bir meşeninyanındangeçerlerkenparkaynasınınkırıldığınıgördü.Gürültülü,sallantılıbirondakikanın ardından ağaçlar seyreldi ve Harry gene arada bir gökyüzünügörebilmeyebaşladı.

Arabaöyleanibirbiçimdedurduki,azkalsınöncamayapışıyorlardı.Orman'ınkıyısına ulaşmışlardı. Fang dışarı çıkma telaşıyla cama doğru atıldı ve Harrykapıyı açınca fırlayıp ağaçların arasından, kuyruğu bacaklarının arasında,Hagrid'in evinin yolunu tuttu. Harry de indi. Bir dakika kadar sonra Ron dauzuvlarını yeniden hissetmeye başlamış gibiydi, hâlâ boynu kaskatı ve dalgınhalde arabadan indi. Harry arabayı şükranla okşadıktan sonra, araba geri geriOrman'ıniçinedoğruilerleyipgözdenkayboldu.

Harry görünmezlik pelerinini almak için Hagrid'in kulübesine döndü. Fangsepetinde, bir battaniyenin altında tir tir titriyordu. Harry yeniden dışarıçıktığındaRon'ubalkabağıtarhınıniçinde,midesialtüstolmuşdurumdabuldu.

"Örümcekleri izleyin, ha?" dedi Ron güçsüz bir halde. Koluyla ağzını sildi."Hagrid'i hiç affetmeyeceğim. Hayatta olduğumuz için şanslıyız." "EminimAragog'unonunarkadaşlarınazararvermeyeceğinidüşünmüştü."

"Hagrid'insorunudabuyazaten!"dediRon,kulübeninduvarınavurarak."Hepcanavarlarınsanıldığıkadarkötüolmadığınıdüşünüyor.Peki,sonuçtabuonanekazandırdı?Azkaban'dabirhücre!"Artıkengelolunamazbirşekildetitriyordu."Biziorayagöndermeninneanlamıvardı?Merakediyorum,neöğrendik?"

"Hagrid'inSırlarOdası'nıhiçaçmadığını,"dedi

Harry, pelerini Ron'un üstüne çekti ve yürütmek için kolunu dürttü. "Omasumdu."

Ronyükseksesleburnundansoludu.BellikidolaptaAragogbeslemekonapekmasumbirşeygibigörünmüyordu.

Şatoya yaklaşınca Harry ayaklarını saklasın diye pelerini düzeltti, sonragacırdayan ön kapıları iterek açtı. Giriş Salonu'nu dikkatle geçip mermermerdivenleri çıktılar, tetikteki gözcülerin yürüdüğü yerlerden geçerkennefeslerinituttular.SonundaGryffindorOrtakSalonu'naulaşıprahatladılar.Ateşartıkközedönüşmüştü.Peleriniçıkarıp,yatakhanelerinegidendönenmerdivenitırmandılar.

Ronüstündekileriçıkarmayazahmetbileetmedenkendiniyatağafırlattı.AncakHarry’nin pek uykusu yoktu. Dört direkli yatağının kenarında oturdu veAragog'unsöylediklerininherkelimesiüzerineuzunuzundüşünmeyebaşladı.

Şatoda bir yerlerde saklanan yaratık,Voldemort'un canavar olanı gibi bir şeyebenziyordu-diğercanavarlarbileonunadınısöylemekistemiyorlardı.AmaoveRon bu yaratığın ne olduğunu ya da kurbanlarını nasıl taşlaştırdığını bulmakkonusunda bir arpa boyu yol almış değillerdi. Hagrid bile Sırlar Odası'nıniçindekişeyinneolduğunuhiçbirzamanöğrenememişti.

Harry bacaklarını yatağına çekti ve yastıklarına yaslanarak kule penceresindenayınpırıltısınıizlemeyebaşladı.

Başkaneyapabileceğinibilmiyordu.Heryerdebirçıkmazatoslamışlardı.Riddleyanlışkişiyiyakalamıştı,Slytherin'inVârisikurtulmuştuvekimsebukezSırlarOdası'nıaçanınaynıkişimiyoksabirbaşkasımıolduğunubilemezdi.Soracakbaşkakimsekalmamıştı.HarryuzanıpgeneAragog'unsöylediklerinidüşündü.

Tamuykubastırmıştıki,sonbirumutkapısıfarkettivebirdendoğrulupoturdu.

"Ron,"diyefısıldadıkaranlıkta."Ron!"

Ron, Fang'inkini andırır bir ciyaklamayla uyanıp çılgın bir halde etrafınabakındı,sonraHarry'yigördü.

"Ron - o ölen kız. Aragog onun bir tuvalette bulunduğunu söylemişti," dediHarry, köşede Neville'in burnunu çeke çeke horlamasına aldırmadan. "Ya hiçtuvalettenayrılmadıysa?Yahâlâoradaysa?"

Ron ay ışığında kaşlarını çatarak gözlerini ovuşturdu. Sonra anladı. "Hayır, oolamaz-MızmızMyrtle'danbahsetmiyorsun,değilmi?"

ONALTINCIBÖLÜM:SIRLARODASI

"Tuvalette onca zaman geçirdik, hemen dibimizdeydi," dedi Ron ertesi günkahvaltıdaacıacı."Onasorabilirdik,amaşimdi..."

Örümcek aramak yeterince zor olmuştu zaten. Öğretmenleri atlatıp bir kızlartuvaletine girmek, hele ilk saldırının gerçekleştiği yerin hemen yanı başındakituvaletegirmek,imkânsızayakınolacaktı.

Amaogünkü ilkdersleriBiçimDeğiştirmesırasında,haftalardır ilkkezSırlarOdası'nıakıllarındançıkaranbirşeyoldu.Dersbaşlayalıondakikaolmuştuki,ProfesörMcGonagallhaziranınbirincigünü,yanitambirhaftasonrasınavlarınbaşlayacağınısöyledi.

"Sınavlarmı?"diyeuluduSeamusFinnigan."Hâlâsınavmıoluyoruz?"

Harry'ninarkasındanbirgümbürtüyükseldi.NevilleLongbottom'ınasasıelindenkayıp sırasının ayaklarından birini yok etmişti. Profesör McGonagall kendiasasınısallayarakbacağıgerigetirdivekaşlarınıçatarakSeamus'adöndü.

"Şu sıralarda okulu açık tutmamızın tek amacı eğitime devam etmenizisağlamak," dedi sertçe. "Buyüzden her zamanki gibi sınav yapılacak, eminimhepinizöğrendiklerinizisıkısıkıtekrarediyorsunuzdur."

Sıkısıkı tekraretmekmi?!ŞatodaşartlarböyleykensınavyapılacağıHarry'ninhiç aklına gelmemişti. Odayı isyankâr homurdanmalar sardı, bu durum daProfesör McGonagall'ın kaşlarını daha da çatmasına neden oldu. "ProfesörDumbledore, okulu mümkün olduğunca normal bir şekilde devam ettirmetalimatıvermişti,"dedi."Bunabuyılnekadaröğrendiğinizikontroletmenindedahilolduğunusöylememeherhaldegerekyoktur.”

Harrybaşınıeğip,terliğeçevirmesigerekenbirçifttavşanabaktı.Buyılşimdiyekadarneöğrenmişti?Birsınavdaişineyarayacakhiçbirşeygelmiyorduaklına.

RonisesankiazöncebirionagidipYasakOrman'dayaşamasınısöylemişgibigörünüyordu.

Tizbirıslıkçalmayabaşlamışolanasasınıkaldırarak,"Bununlasınavagirdiğimi

düşünebiliyormusun?"diyesorduHarry'ye.

İlksınavlarındanüçgünönce,ProfesörMcGonagallkahvaltıdabirduyurudahayaptı.

"Müjdem var," dedi. Bunun üzerine Büyük Salon, sessizleşeceğine gürültüyeboğuldu.

"Dumbledoregeridönüyor!"diyeneşeylebağırdıbirkaçkişi.

Ravenclawmasasındanbir kız, "Slytherin'inVârisi'ni yakaladınız!" diye çığlıkattı.

"Quidditchmaçlarınadevamediliyor!"diyekükrediWoodheyecanla.

Gürültü dinince, Profesör McGonagall lafına devam etti: "Profesör Sproutsonundaadamotlarınınkesimehazırolduğunusöyledibana.Bugece, taşlaşmışolanları eski hallerine döndürebileceğiz. Herhalde söylememe gerek yoktur:İçlerindenbiri bize, onlarakiminyadaneyin saldırdığını söyleyebilir.Benbukorkunçyılınsuçluyuyakalamamızlasonaereceğikonusundaumutluyum."

Salonu bir coşku seli kapladı. Harry, Slytherin masasına baktı ve DracoMalfoy'un bu coşkuyu paylaşmadığını görünce şaşırmadı. Ron ise günlerdirolmadığıkadarmutlugörünüyordu.

"Myrtle'a sormuşuz sormamışız, fark etmeyecek o zaman!" dedi Harry'ye."Herhalde Hermione'yi uyandırdıklarında, merak ettiğimiz her şeyin cevabınıverebilecek! Hoş, üç gün sonra sınavların başladığını öğrendiğinde deliyedönecek ya. Dersleri tekrar etmedi çünkü. Belki de sınavlar bitene kadar onuöylebırakmakdahanazikçebirhareketolur."

O sırada Ginny Weasley geldi ve Ron'un yanına oturdu. Gergin ve kaygılıgörünüyordu,Harryonunellerinikucağındakıvırıpdurduğunugördü.

"Ne oldu?" dedi Ron, biraz daha lapa alarak. Ginny bir şey söylemedi, amayüzündekorkudolubir ifadeyleGryffindormasasınagözgezdirdi.YüzündekiifadeHarry'yebirinihatırlatıyorduama,kimihatırlattığınıçıkaramıyordu.

"Çıkarağzındakibaklayı,"dediRon,onabakarak.HarrybirdenGinny'ninkimiandırdığını fark etti. Sandalyesinde hafif hafif ileri geri sallanıyordu. Tıpkı

Dobby’ninyasakbilgivermenineşiğinegeldiğindesallandığıgibi.

"Birşeysöylememlazım,"diyemırıldandı,Harry'yebakmamayadikkatederek."Nedir?"dediHarry.

Ginnysankidoğrusözcükleribulamıyormuşgibigörünüyordu.

"Ne?"dediRon.

Ginny ağzını açtı, ama ses çıkmadı. Harry öne doğru eğilip, Ginny ve Rondışındakimseonlarıduymasındiyeusulcakonuştu.

"SırlarOdası'ylailgilibirşeymi?Birşeymigördün?Tuhafdavrananbirinimi?"

Ginnyderin bir soluk aldı ve tamo andaPercyWeasley çıkageldi.Yorgunvesolgungörünüyordu.

"Yemeğini bitirdiysen, yerine oturacağım, Ginny. Açlıktan ölüyorum. Devriyegörevimyenibitti."

Ginnysandalyesineelektrikverilmişgibifırladı,Percy'yekaçamak,korkudolubirbakışfırlattıveuzaklaştı.Percyoturupmasanınortasındanbir fincankaptı."Percy!" dedi Ron kızgın bir sesle. "Tam bize önemli bir şey söylemeküzereydi!"

Percy çayını yudumlamaktayken, birden tıkandı. "Ne tür bir şey?" dediöksürerek.

"Tamonatuhafbirşeygörüpgörmediğinisormuştum,oda-".

"Ha-omesele-onunSırlarOdası'ylabirilgisiyok,"dediPercyhemen.

"Neredenbiliyorsun?"dediRon.Kaşlarınıkaldırmıştı.

"Şey,ee,illedebilmenizgerekiyor...Ginny,ee,geçengünbentamşey,neyse-mesele şu ki beni bir şey yaparken gördü, ben de, ehem, bundan kimseyebahsetmemesiniistedim.Doğrusuonunsırtutacağınıdüşünmüştüm.Önemlibirşeydeğil,gerçekten,amabenyinede..."

Harry,Percy’yihiçbukadarrahatsızgörmemişti.

"Neyapıyordun,Percy?"dediRonsırıtarak."Haydi,söylebize,gülmeyeceğiz."

Percyonungülümsemesinecevapvermedi.

"Şuekmeğiuzatsana,Harry,açlıktanölüyorum."

Harryertesigünbütünesrarınkendilerininyardımıolmadandaçözülebileceğinibiliyordu,amaMyrtle'lakonuşmafırsatıçıkarsabunuesgeçecekdedeğildi.Veonun şansına, sabahın ortasında Gilderoy Lockhart onları Sihir Tarihi dersinegötürürken,ofırsatçıktı.

Lockhart tehlikenin geçtiği konusunda onları defalarca temin etmiş, herseferindedeyanıldığıhemenortayaçıkmıştı.Yinedeartıkkoridordabaşlarınabir şey gelmesin diye onlara eşlik etmenin boşuna zahmet olduğuna bütünkalbiyle inanıyordu. Saçı her zamanki gibi parlak değildi; gecenin büyük birbölümündeuyumamışvedördüncükattadevriyegezmişebenziyordu."Bunubirkenara yazın," dedi, onların başında bir köşeyi dönerek, "O zavallı taşlaşmışinsanların ağzından çıkacak ilk kelime, "Hagrid'di," olacak. Doğrusu ProfesörMcGonagall'ınbütünbugüvenlikönlemlerinigereklibulmasınaşaşıyorum."

"Bencehaklısınız,efendim,"dediHarry.Ronşaşkınlıktankitaplarınıdüşürdü.

"Teşekkürederim,Harry,"dediLockhartkibarca.Hufflepuff'lardanoluşanuzunbirsıranıngeçmesinibeklediler."Yanibizöğretmenlerin,öğrencilerisınıflarınagötürmekvebütüngecenöbettutmakdışındadayeterinceişivarzaten..."

"Doğru,"dediRon,Harry'ninneyapmakistediğinianlayarak."Niyebiziburadabırakmıyorsunuz,efendim,sadecebirkoridorlukyolumuzkaldı."

"Birşeydiyeyimmi,Weasley,sanırımöyleyapacağım,"dediLockhart."Gidipbirsonrakidersimehazırlanmalıyım."

Vehızlayanlarındanayrıldı.

"Derse hazırlanacakmış,” diye dudak büktü Ron arkasından. "Saçımıtarayacağımdeseneşuna."

ArkadakalıpdiğerGryfindor'larıngitmesinibeklediler,sonradabiryankoridoradalıp hızla Mızmız Myrtle'ın tuvaletine doğru ilerlediler. Ama tam zekiceplanlarından dolayı birbirlerini kutluyorlardı ki... "Potter! Weasley! Ne

yapıyorsunuz?"

ProfesörMcGonagall'dı bu.Kızgınlıktan dudaklarını öyle sıkmıştı ki, ağzı zarzorseçiliyordu.

"Biz - biz -" diye geveledi Ron. "Biz gidip-" "Hermione'ye bakacaktık," dediHarry.Ronda,ProfesörMcGonagalldagözlerinionadiktiler.

"Onu çok uzun süredir görmedik, Profesör," diye aceleyle devam etti Harry,Ron'un ayağına basarak. "Gizlice hastane kanadına girip, ona adamotlarınınhazırolduğunuve,şey,meraketmemesinisöyleyecektik."

Profesör McGonagall hâlâ gözlerini dikmiş ona bakıyordu ve Harry onun hapatladığını ha patlayacağını düşünüyordu. Ama Profesör onun yerine, tuhaf,kısıkbirseslekonuştu.

"Tabii,"dedi.Harryşaşkınlıkiçinde,boncukgibigözününkenarındabirdamlayaşınparıldadığınıgördü."Tabii,biliyorum,bundanençoketkilenenler,onlarınarkadaşları... Çok iyi anlıyorum. Evet, Potter, tabii ki Miss Granger’ı ziyaretedebilirsiniz. Ben Profesör Binns'e nereye gittiğinizi söylerim. MadamPomfrey'yebenimizinverdiğimisöyleyin."

Harry ve Ron, bunu ceza almadan atlattıklarına inanmakta güçlük çekerekuzaklaştılar. Köşeyi döndüklerinde, Profesör McGonagall'ın burnunu çektiğiniaçıkbirşekildeduydular.

"İştebu,"dediRonhararetle,"şimdiyekadaruydurduğuneniyihikâyeydi."

Şimdi hastane kanadına gidipMadam Pomfrey'ye, Hermione'yi ziyaret etmekiçinProfesörMcGonagall'danizinaldıklarınısöylemektenbaşkaçareleriyoktu.

MadamPomfrey,pekgönülsüzceolsada,onlarıgeneiçerialdı.

"Taşlaşmış biriyle konuşmanın hiç anlamı yok," dedi. Hermione'nin yanıbaşındaki sandalyeye oturduklarında ona hak vermek zorunda kaldılar.Hermione'nin yüzündeki ifadeden anlaşıldığına göre, ziyaretçileri olduğundanhaberi bile yoktu. Pekâlâ onun yerine yatağının yanındaki dolaba dasöyleyebilirlerdiendişelenmemesini.

"Yine de saldırganı gördü mü merak ediyorum," dedi Ron, üzüntüyle

Hermione'nin kaskatı suratına bakarak. "Çünkü herkese sinsice yaklaşıpsaldırdıysakimsegörmemişolacak..."

Ama Harry, Hermione'nin yüzüne bakmıyordu. Dikkatini onun sağ elinevermişti.Hermione'nin sağeli battaniyesininüstünde sımsıkıkapalı duruyorduve Harry başını yaklaştırıp baktığında, yumruğunun içinde bir parça kâğıtolduğunugördü.

MadamPomfrey'ninetraftaolmadığınıgördüktensonra,Ron'abunugösterdi.

"Çıkarmaya çalış," diye fısıldadı Ron. Sandalyesini Madam Pomfrey'ninHarry'yigörmesineengelolacakbiraçıyaçekti.

Kolay iş değildi. Hermione'nin eli kâğıdı öyle sıkı tutuyordu ki, Harry onuyırtacağından emindi. Ron,Madam Pomfrey'yi kollarken, Harry kâğıdı büktü,çekti ve sonunda, gerilimli dakikaların ardından, Hermione'nin elindenkurtarmayıbaşardı.

Çokeskibirkitaplıkkitabındankoparılmışbirsayfaydıbu.Harrykâğıdıhevesledüzeltti.Rondaokuyabilmekiçineğildi.

Butopraklardagezenoncakorkunçhayvanınvecanavarınhiçbiri,“basilisk”yadadiğeradıyla“yılanlarınkralı”ndandahagarip,ondandahaölümcüldeğildir.Devasa boyutlara ulaşabilen ve yüzyıllarca yaşayabilen bu yılan, birkarakurbağasının altında kırılmış bir tavuk yumurtasından doğar. Öldürmeyöntemleri hayret vericidir, çünkü öldürücü ve zehirli dişlerinin dışında,basilisk'in bir de katil bakışları vardır: Gözlerinden çıkan ışına maruz kalanherkes ani bir şekilde can verir, örümcekler, can düşmanları oları basiliskgeldiğinde kaçar.Basilisk ise sadece horozun ötüşünden kaçar, çünkü horozunötüşüonuniçinölümcüldür.

Bunun hemen altına, Harry'nin Hermione'ye ait olduğunu çıkardığı bir elyazısıyla,tekbirkelimeyazılmıştı."Borular.”

Sankibirianidenzihnindebirlambayakmıştı.

"Ron,"diyesoludu,"iştebu.İştecevapbu.Oda'dakicanavarbirbasilisk-devbir yılan! İşte bu yüzden ben her yerde o sesi duyuyordum, ama başka kimseduyamıyordu.ÇünkübenÇataldilianlıyorum..."

Harryetrafındakiyataklarabaktı.

"Basilisk, insanları,onlarabakaraköldürüyor.Amakimseölmediçünkükimseonun gözlerine doğrudan bakmadı. Colin onu kamerasından gördü. Basiliskkameranın içindeki filmi yaktı, ama Colin sadece taşlaştı. Justin... Justin,basilisk'iNeredeyseKafasızNick'iniçindengörmüşolmalı!BütündarbeyiNickaldı, ama yine ölemezdi ya... Hermione ve Ravenclaw'lı o sınıf başkanı iseyanlarındaaynaylabulundular.Hermionecanavarınbirbasiliskolduğunuhenüzöğrenmişti. Eminim karşısına çıkan ilk kişiyi, köşeyi dönmeden önce aynaylabakmasıkonusundauyarmıştır!Okızdaaynasınıçıkardı-ve-"

Ron'unağzıbirkarışaçıkkalmıştı.

"PekiyaMrs.Norris?"diyesordumerakla.

Harryuzunuzundüşünüp,CadılarBayramıgecesindekisahneyigözününönünegetirdi.

"Su..." dedi usulca. "Mızmız Myrtle'ın tuvaletinden sızan su. Eminim Mrs.Norrissadecebasilisk'inyansımasınıgördü..."

Elindekikâğıdaheveslegözgezdirdi.Okudukçaherşeyiyiceyerineoturuyordu.

"Horoz ötüşü onun için ölümcüldür!" diye okudu yüksek sesle. "Hagrid'inhorozlarıöldürülmüştü!Slytherin'inVârisi,SırlarOdasıaçıldıktansonraşatonunyakınlarında bir horoz olsun istemiyordu! Örümcekler ondan kaçar! Her şeyuyuyor!"

"Pekiamabasilisketraftanasıldolaşıyordu?"dediRon."İğrenç,kocabiryılan...Birigörürdü..."

AncakHarry,Hermione'ninsayfanındibineyazdığıkelimeyigösterdi.

"Borular," dedi. "Borular... Ron, dolaşmak için tesisatı kullanıyor. O sesiduvarlarıniçindeduyuyordum..."

RonbirdenbireHarry'ninkolunayapıştı.

"SırlarOdası'nıngirişi!"dediboğukbirsesle."Yabirtuvaletteyse?Ya-"

"-MızmızMyrtle'ıntuvaletindeyse,"dediHarry.

Öylecekaldılar.Heyecaniliklerinekadarişlemişti.İnanamıyorlardı.

"Budemektirki,"dediHarry,"okuldakitekÇatalağızbenolamam.Slytherin'inVârisideÇatalağız.Basilisk'iöylekontrolediyorlardı."

"Ne yapacağız?" dedi Ron. Gözleri parıldıyordu. "Doğruca McGonagall'a mıgitsek?"

"Öğretmenlerodasınagidelim,"dediHarry,ayağafırlayarak."Ondakikaiçindeoradaolur,teneffüsolmaküzere."

Koşarak aşağı indiler. Başka bir koridorda dolaşırken görülmekistemediklerinden, doğruca bomboş olan öğretmenler odasına girdiler. Koyurenktahtasandalyeleriolan,büyük,panellerlekaplıbirodaydıbu.HeyecandanoturamayanHarryveRon,odanıniçindevoltaatmayabaşladılar.

Ama teneffüs zili asla çalmadı. Onun yerine, koridorlarda ProfesörMcGonagall'ınsihirlegüçlendirilmişsesiyankılandı.

"Bütün öğrenciler binalarındaki yatakhanelere dönsün. Bütün öğretmenler,öğretmenlerodasına.Hemen,lütfen."

HarrydönüpRon'abaktı.

"Yenibirsaldırıdahaolamaz,değilmi?Şimdimiolduyani?"

"Neyapacağız?"dediRon,afallamışbirhalde."Yatakhaneyemidöneceğiz?"

"Hayır,"dediHarry.Etrafınabakındı.Soltarafında,öğretmenlerinpelerinleriyledolu, çirkinbirgardıropvardı. "Şuraya.nelerolmuşbirduyalım.Sonraonlaraöğrendiklerimizianlatabiliriz."

Gardırobasaklanıptepelerindeyüzlercekişininkoşuşturmasınıdinlediler.Sonraöğretmenlerodasınınkapısıhızlaaçıldı.Küfkokulupelerinyığınınınarasından,öğretmenlerin odaya girişini izlediler. Bazıları şaşkın, diğerleriyse düpedüzkorkmuşgörünüyordu.SonraProfesörMcGonagallgeldi.

"Sonunda olan oldu," dedi sessiz odaya. "Canavar, bir öğrenciyi alıp götürdü.

HemdeOda'nıniçine."

Profesör Flitwick bir çığlık kopardı. Profesör Sprout ellerini ağzına kapadı.Snape iskemlesinin arkasını sıkıca kavradı ve, "Bundan nasıl eminolabiliyorsunuz?"dedi.

"Slytherin'in Vârisi," dedi Profesör McGonagall. Bembeyaz kesilmişti. "Birmesajdahabıraktı.Tamilkininaltına,iskeletisonsuzadekOda'dayatacak."

ProfesörFlitwickgözyaşlarınaboğuldu.

"Kim?" dedi Madam Hooch. Dizleri güçten düşmüş halde sandalyesinegömülmüştü."Hangiöğrenci?"

"GinnyWeasley,"dediProfesörMcGonagall.

HarrytamyanındaRon'unsessizcegardıropzemininedoğrukaydığınıhissetti.

Profesör McGonagall, "Yarın bütün öğrencileri eve göndermemiz gerekecek,"dedi."Hogwarts'ınsonubu.Dumbledoreherzamanderdiki..."

Öğretmenler odasının kapısı bir kez daha hızla açıldı. Harry bir an gireninDumbledoreolduğunusandı.AmaLockhart'tıveyüzüsevinçleparlıyordu.

"Çoközürdilerim-uyuyakalmışım-nekaçırdım?"

Diğeröğretmenlerinona,nefretisondereceandıranbirduyguylabaktığınıfarketmemişgibiydi.Snapeöneçıktı.

"Tamdaadamı,"dedi. "Tamgerekenkişi.Birkız canavar tarafındankaçırıldı,Lockhart.SırlarOdası'nagötürüldü.Sonundakendinigöstermezamanıngeldi."

Lockhart'ınbetibenziattı.

"Doğru, Gilderoy," diye katıldı Profesör Sprout. "Tam da dün gece, SırlarOdası'nagirişinneredeolduğunubaştanberibildiğinisöylemiyormuydunsen?"

"Ben-şey,ben-"diyetükürürgibikonuştuLockhart.

"Evet,banaoranıniçindeneolduğunukesinliklebildiğinisöylemedinmi?"diyekatıldıProfesörFlitwick.

"De-dedimmiöylebirşey?Hatırlamıyorum..."

"Ben şunu kesinlikle hatırlıyorum ki, Hagrid yakalanmadan canavarla şansınıdeneyemediğine üzüldüğünü söylemiştin," dedi Snape. "Bu işi yüzlerinegözlerine bulaştırdıklarını, daha en başından istediğini yapmakta serbestbırakılmangerektiğinisöylememişmiydin?"

Lockhartyüzleritaşgibikaskatıduranmeslektaşlarınabaktı.

"Ben...benhiç...Galibayanlışanlamışsınız..."

"Ohaldebu işisanabırakıyoruz,Gilderoy,"dediProfesörMcGonagall."Bu işiçin bu gece çok uygun bir zaman. Kimsenin ayağının altında dolaşmamasınısağlayacağız. Canavarla kendi başına kapışabileceksin. İşte nihayet sanaistediğinserbestlik."

Lockhartümitsizceetrafınabakındı,amakimseyardımınakoşmadı.Artıkhiçdeyakışıklı görünmüyordu. Dudağı titriyordu ve otuz iki dişini sergileyengülümsemesiolmadancılızvezavallıgörünüyordu.

"P-pekâlâ,"dedi."Ben-benodamda,hazırlanıyorolacağım."

Veodadançıktı.

"İşteoldu”dediProfesörMcGonagall.Burundeliklerititriyordu."Busayedeasılo ayak altından çekilir. Bina sorumluları gidip olanlar hakkında öğrencilerinebilgi vermeli. Hogwarts Ekspresi'nin yarın ilk iş onları eve götüreceğinisöyleyin. Diğerleri lütfen yatakhane dışında öğrenci kalıp kalmadığını kontroletsin."

Öğretmenlerkalkıpbirerbirerçıktılar.

Büyük ihtimalle Harry'nin hayatının en kötü günüydü bu. O, Ron, Fred veGeorge,GryffindorOrtakSalonu'nunbirköşesindeoturmuşlar, birbirlerine tekkelime bile edemiyorlardı. Percy orada değildi. Mr. ve Mrs. Weasley'ye birbaykuşgöndermeyegitmiş,sonradakendiniyatakhanesinekapatmıştı.

HiçbiröğledensonraogünolduğukadaruzunsürmemiştiveGryffindorKulesihiçbir zaman o kadar kalabalık ama o kadar sessiz olmamıştı. Günbatımınadoğru,FredveGeorgeartıkoradaoturamayıpyatmayaçıktılar.

Ron, öğretmenler odasındaki gardıroba girdiklerinden beri ilk kez konuşarak,"Bir şeybiliyordu,Harry,"dedi. "Oyüzdenkaçırıldı.Percy'le ilgili aptalcabirşeydeğildibu.SırlarOdası'ylailgilibirşeykeşfetmişti.Herhaldeoyüzden-"

Ron deli gibi gözlerini ovuşturdu. "Yani, o bir safkandı. Başka bir sebebiolamaz."

Harry güneşin kan kırmızısı bir renkte, ufkun altına gömülmekte olduğunugörebiliyordu. Şimdiye kadar kendini hiç bu kadar kötü hissetmemişti. Keşkeelindenbirşeygelseydi.Neolursa.

"Harry,"dediRon,"senceufakbirihtimaldeolsaohâlâ-yani-"

Harrynediyeceğinibilemiyordu.Ginnynasılhâlâhayattaolabilirdiki?

"Bir şey diyeyim mi?" dedi Ron. "Bence gidip Lockhart'la konuşalım. Onabildiklerimizi anlatalım. Oda'ya girmeye çalışacak. Ona Oda'nın neredeolduğunudüşündüğümüzüsöyleriz,oradabirbasiliskolduğunudasöyleriz."

Harry'ninaklınabaşkabirşeygelmediğindenvebirşeyleryapmakistediğinden,kabul etti.EtraflarındakiGryffindor'lar okadarperişandıveWeasley'ler içinokadar üzülüyorlardı ki, kalkıp salonu geçerek portre deliğinden çıktıklarındakimseonlarıdurdurmayakalkışmadı.

Lockhart'ınodasınagiderlerkenkaranlıkbasmaküzereydi.İçerideepeyfaaliyetvargibiydi.Kulaklarınasürtünme,vurmavetelaşlıayakseslerigeliyordu.

Harrykapıyıçaldığındaiçerideanibirsessizlikoldu.SonrakapıolabilecekenazşekildearalandıveoaralıktanLockhart'ıngözünündışarıbaktığınıgördüler.

"Ah...Mr.Potter...Mr.Weasley..."dedi,kapıyıbirazdahaaralayarak."Şuandahaylimeşgulüm.Kısasürecekse..."

"Profesör,elimizdesiziniçinbazıbilgilervar,"dediHarry."İşinizeyarayacağınıdüşünüyoruz."

"Ee-şey-aslındapekde-"Lockhart'ınyüzününgörebildikleritarafıçokrahatsızgörünüyordu."Yani-şey-peki."

Kapıyıaçtıveiçerigirdiler.

Odası neredeyse tamamen toparlanmıştı. Yerde iki tane büyük, açık sandıkduruyordu.Birineyeşimyeşili,leylakrengi,geceyarısımavisicüppeleraceleyleyerleştirilmişti; diğerine de kitaplar tıkılmıştı. Duvarları kaplayan fotoğraflarşimdimasanınüstündekikutularakonmuştu.

"Biryeremigidiyorsunuz?"dediHarry.

"Ee,şey,evet,"dediLockhart,konuşurkenkapınınarkasındankendisiningerçekboyutlarda bir posterini çıkarıp katlamaya başlayarak. "Ani bir şey çıktı...gitmemgerekiyor..."

"Pekiyakızkardeşimeneolacak?"dediRonsarsılarak.

"Şey,onagelince -ne talihsizlik,"dediLockhart,gözlerinionlardankaçırarak.Birçekmeceyiaçıpiçindekileribirçantayaboşaltmayabaşlamıştı."Kimsebunabenimkadarüzül..."

"Siz Karanlık Sanatlara Karşı Savunma öğretmenisiniz!" dedi Harry. "Şimdigidemezsiniz!Tamdaortadabukadarkaranlıkşeylerolurken!"

Lockhart şimdi cüppelerinin üstüne çoraplarını yerleştirmeye başlamıştı. "Şey,şunusöylemeliyimki...buişikabulettiğimde..."diyemırıldandı,"iştanımındaböyle...böylebirşey..."

"Yani kaçıyormusun?" dedi Harry inanamayarak. "Kitaplarında yaptığın oncaşeydensonra?"

"Kitaplaryanıltıcıolabilir,"dediLockhartdikkatle.

"Onlarısenyazdın!"diyebağırdıHarry.

"Evlat,"dediLockhart,doğrulupHarry'yekaşlarınıçatarak."Lütfensağduyunukullan. Eğer insanlar o işleri benim yaptığımı düşünmeseler, kitaplarım bununyarısıkadarsatmazdı.KimseyaşlıveçirkinbirErmenibüyücününyaptıklarınıokumakistemiyor,hernekadarbirköyükurtadamlardankurtarmışolsada.Önkapakta korkunç görünüyor. Giyinmekten zerre kadar anladığı yok. BandonÖlümPerisi'nikovancadıysatavşandudaklıydı.Yani,hadiama..."

"Yani diğer insanların yaptığı şeyleri kendinemimal ediyordun sadece?" dediHarryinanamayarak.

"Harry,Harry,"dediLockhart,sabırsızcabaşınısallayarak."Hiçdeokadarbasitdeğil.Yoğunçalıştım.Buinsanlarıbulmamgerekiyordu.Yaptıklarışeyleri tamolarak nasıl yaptıklarını sormam gerekiyordu. Sonra da her şeyi kendilerininyaptıklarını hatırlamasınlar diye onlara Hafıza Büyüsü yapmam gerekiyordu.Gururduyduğumbir şeyvarsa,odaHafızaBüyüleri'mdir.Hayır,hiçdekolayolmadı,Harry.Sırfkitapimzalamaktan,fotoğrafçektirmektenibaretdeğilbuiş.Şöhretistiyorsan,uzunvezahmetlibirçalışmayahazırlıklıolmalısın."

Sandıklarınınkapaklarınıkapattıvekilitledi.

"Birbakalım,"dedi."Oldu,sanırımherşeytamam.Evet.Yalnızcabirşeykaldıgeriye."

Asasınıçekiponlaradöndü.

"Çoközürdilerim,çocuklar,amaşimdisizeHafızaBüyüsüyapmakzorundayım.Sırlarımıherkeseaçıklayarakortalıktadolaşmanızaizinveremem.Sonratekbirkitapbilesatamam..."

Harry tam vaktinde asasına uzandı. Lockhart kendininkine ancak ulaşmıştı ki,Harrybağırdı:"Expelliarmus!"

Lockhartarkayauçupsandığınınüstünedüştü.Asasıdahavayafırlamıştı;Rononuyakalayıppenceredendışarıfırlattı.

Harryöfkeyle, "ProfesörSnape'inbizebunuöğretmesine izinvermemeliydin,"dedi ve Lockhart'ın sandığını tekmeleyerek kenara itti. Lockhart kafasınıkaldırmışonabakıyordu,yinezavallıgörünüyordu.Harryasasınıhâlâonadoğrututuyordu.

"Ne yapmamı istiyorsunuz?" dediLockhart güçsüzce. "SırlarOdası'nın neredeolduğunubilmiyorum.Elimdenhiçbirşeygelmez."

"Şanslısın," dedi Harry, asasının ucunu Lockhart'tan ayırmadan onu ayağakalkmayazorlayarak."Neredeolduğunubizbiliyoruzgaliba.Dahası, içindeneolduğunuda.Gidelim."

Lockhart'la birlikte odadan çıktılar, en yakın merdivenlerden aşağı indiler,duvardamesajların parladığı koridoru geçtiler veMızmızMyrtle'ın tuvaletininkapısınageldiler.

ÖndenLockhart'ıgönderdiler.Harryonuntitrediğinigördüğünememnunoldu.

MızmızMyrtlesontuvaletinsifonununüstündeoturuyordu.

"Ha,senmiydin,"dediHarry'yigörünce.'Budefaneistiyorsun?"

"Sananasılöldüğünüsormakistiyorum,"dediHarry.

BirdenMyrtle'ıngörünümübaştan aşağı değişti.Sanki onahiçbukadar gururvericibirsorusorulmamışgibigörünüyordu.

"Ah, korkunçtu," dedi zevkle. "Tamburada oldu.Bu bölmede öldüm.Çok iyihatırlıyorum.OliveHornby gözlüğümle alay edip durduğundan, saklanmıştım.Kapıkilitliydi,ağlıyordum.Sonrabirinin içerigirdiğiniduydum.Tuhafbirşeysöyledi.Başkabirdildeydisanırım.Neyse,banagaripgelen,konuşanbirerkekolabilirdi.Bendeonagidipkendi tuvaletinikullanmasınısöylemek içinkapıyıaçtımve-"Myrtleönemliönemlişişindi,yüzüparıldıyordu."Öldüm."

"Nasıl?"dediHarry.

"Hiçbir fikrim yok," dediMyrtle alçak sesle. "Sadece büyük, sarı bir çift gözgördüğümü anımsıyorum. Bütün bedenim zapt edilmişti sanki, sonra uzaklaradoğru süzülmeyebaşladım..."Harry'ye hülyalı gözlerle baktı. "Sonra yine geridöndüm.ÇünküOliveHornby'yemusallatolmayakararlıydım..Ah,gözlüğümegüldüğünenasılpişmanoldubilemezsin."

"Gözleritamolarakneredegörmüştün?"dediHarry.

"Şurada bir yerde." Parmağıyla tuvaletinin önündeki lavabo civarını işaretediyordu.

Harry ve Ron hemen oraya gittiler. Lockhart yüzünde katıksız bir dehşetifadesiyle,epeygerideduruyordu.

Sıradan bir lavaboya benziyordu.Her santimetresini incelediler, alttaki borularda dahil her rarafına baktılar. Sonra Harry bir şey gördü: Bakır musluklarınbirininkenarınaminicikbiryılankazınmıştı

Harrymusluğu çevirmeye çalışırken,Myrtle neşeyle, "Omuslukhiçbir zamançalışmamıştır,"dedi

"Harry"dediRon,"birşeysöyle,Çataldili'ndebirşey."

"Ama,Harryzorlukladüşünüyordu.YalnızcakarşısındagerçekbiryılanolduğuzamanÇataldilikonuşabilmiştiMinicikaynaya,onungerçekbiryılanolduğunuhayalederek;"Açıl,"dedi.

Ron'abaktı,amaRonbaşınıhayıranlamındasalladı.

"İngilizce,"dedi.

Harry yine yılana bakıp, irade gücüyle kendini onun gerçek olduğunainandırmayaçalıştı.Başınıbirazoynatınca,mum ışığındasankikıpırdıyorgibigörünüyordu.

"Açıl,"dedi.

Ancak kulağına gelen bu değildi; ağzından garip bir tıslama çıkmıştı.Muslukgözalıcıbeyazbirışıklaparladıvedönmeyebaşladı.Azsonralavabodahareketetmeye başladı. Lavabo gömülüp gözden kayboldu ve ardında geniş bir borubıraktı.Birinsanıniçinesığabileceğikadargenişbirboru.

Harry, Ron'un nefesini tuttuğunu duydu ve bir kez daha yukarı baktı. Neyapacağınakararvermişti."Benorayainiyorum,"dedi.

Tam da Oda'ya girişi bulmuşken, Ginny'nin hayatta olduğuna dair ufacık,küçücükbirihtimalbileolsa,gitmemezlikedemezdi."Bende,"dediRon.Kısabirsessizlikoldu.

"Eh, bana pek ihtiyacınız yok gibi görünüyor," dedi Lockhart, eskigülümsemesiniandıranbirifadeyle."Benufakufak-"

Elinikapınınkulpunagötürdü,amaRonveHarryasalarınıonadoğrulttular.

"Öndenbuyur,"diyehırladıRon.

Lockhart,betibenziatmışveasasızhalde,açıklığayaklaştı.

"Çocuklar,"dedizayıfbirsesle."Çocuklar,bununnefaydasıolacak?"

Harryonuasasıylasırtındandürttü.Lockhartbacaklarınıborununiçinesoktu.

"Bencebuhiç-"diyorduki,RononuittiveLockhartkayarakgözdenkayboldu.Harrydehemenonuizledi.Yavaşçaboruyagirdi,sonrakendinibıraktı.

Sonsuz, yapış yapış, karanlık bir kaydıraktan aşağı son hızla kaymayabenziyordubu.Heryönedoğrubaşkabirsürüboruayrıldığınıgörüyordu.Amahiçbiri onlarınki kadar geniş değildi. İçinde kaydıkları boru kıvrılıyor, dönüpduruyor, çok dik bir eğimle aşağı doğru iniyordu. Harry okulun altında,zindanların da aşağısında bir yere doğru düşmekte olduğunu anlamıştı.ArkasındaRon'undönemeçlerdesağasolaçarptığınıduyabiliyordu.

Tamyere çarptığında ne olacağı konusunda endişelenmeye başlamıştı ki, borudüzleştiveHarryborununucundanfırlayarak, ıslakbirdarbesesiyleyereindi.İçinde ayakta durulabilecek kadar geniş olan karanlık, taştan bir tünelegelmişlerdi. Lockhart biraz ileride ayağa kalkıyordu. Yapış yapış bir şeylekaplıydıvekorkudanbembeyazdı.RondahızlaborudanfırlarkenHarrykenaraçekildi.

"Okulun kilometrelerce altında olmalıyız," dedi Harry. Sesi kapkara tüneldeyankılandı.

Ron,karanlıkveyapışyapışduvarlaragözlerinikısarakbakıp,"Büyükihtimallegölünaltındabiryerde,"dedi.

Dönüpilerideuzanankaranlığabaktılar.

Harry,"Lumos!"diyemırıldandıveasasıbirkezdahaaydınlandı."Haydi,"dediRonveLockhart'a.Adımları ıslak zeminde gürültüyle şapırdayarak ilerlemeyebaşladılar.

Tünelöylesinekaranlıktıki,ancabirazönlerinigörebiliyorlardı.Islakduvarlarayansıyangölgeleriasaışığındakorkunçgörünüyordu.

"Unutmayın," dedi Harry sessizce, "en ufak bir hareket görürseniz, hemengözlerinizikapatın..."

Ama tünelmezar gibi sessizdi ve duydukları ilk ses, Ron'un bir şeyin üstünebasmasındançıkançatırtıoldu.Sonrabununbirfarekafatasıolduğuortayaçıktı.Harry asasını indirip aşağı baktı, yerin küçük hayvan kemikleriyle kaplıolduğunu gördü. Eğer Ginny'yi bulurlarsa onun neye benziyor olacağınıdüşünmemeyeçalışarakilerleyipkaranlıkbirköşeyidöndü.

Ron,Harry'ninomzunusıkıcatutarak,'Harry,orada,yukarıdabirşeyvar..."dediboğukbirsesle.

Oldukları yerde donakalıp baktılar. Harry tünel boyunca uzanmış, devasa vekıvrımlı bir şeyin sadece ana hatlarını görebiliyordu. Gördüğü şeykımıldamıyordu.

"Belki uyuyordur," diye soludu, arkaya dönüp diğer ikisine bakarak. Lockhartelleriylegözlerinikapatmıştı.Harryoşeyebakmakiçinyineönünedöndü;kalbiöylesinehızlıçarpıyorduki,canıyanıyordu.

Asasınıhavayakaldırdıvegözlerinikısabildiğincekısarakağırağırilerledi.

Işık, dev gibi bir yılan derisini aydınlattı. Parlak, zehirli yeşil renkte parlayanderi,tünelzeminindeboyluboyuncauzanıyordu.Buderiyidökenyaratıkenazaltımetreboyundaolmalıydı.

"Vaybe,"dediRongüçsüzce.

Arkalarındaanibirkıpırtıoldu.GilderoyLockhart'ındizleriçözülmüştü.

RonasasınıLockhart'adoğrultarak,sertbirsesle,"Kalkayağa,"dedi.

Lockhartayağakalktı-veRon'unüzerineatılıponuyeredevirdi.

Harry öne fırladı, ama artık çok geçti. Lockhart nefes nefese doğruluyordu,elindeRon'unasası,yüzündedeyineparıldayanbirgülümsemevardı.

"Macera burada sona eriyor, çocuklar!" dedi. "Bu deriden bir parça alıp okulageri döneceğim ve onlara kızı kurtarmak için çok geciktiğimi, sizinse onunparçalanmış bedenini gördüğünüzde trajik bir biçimde aklınızı yitirdiğinizisöyleyeceğim.Anılarınızla vedalaşın!"Ron'unBüyülüSeloteyp'le yapıştırılmışasasınıbaşınınüstünekaldırdıvebağırdı:"Obliviate!"

Asa küçük bir bomba gücüyle patladı. Harry kollarıyla başını kapattı veçökmeyebaşlayantüneltavanınınaltındakalmamakiçin,yılanderisininüstündekayakayakaçtı.Azsonratekbaşına,kopmuşkayaparçalarındanoluşansertbirduvarınönündeduruyordu."Ron!"diyeseslendi."İyimisin?Ron!"

"Buradayım!"diyeRon'unboğuksesigeldiyıkılmıştaşlarınardından."İyiyim.

Amabureziliyideğil-asaonuuçurdu."

Tokbirdarbesesiveyüksekbir"of!"duyuldu.Ron,Lockhart'ıincikkemiğindentekmelemişolmalıydı.

"Şimdi ne yapacağız?" dediRon'un sesi, ümitsizce. "Buradan geçemeyiz.Çokuzunsürer..."

Harry kafasını kaldırıp tünelin tavanına baktı. Tavanda kocaman çatlaklarbelirmişti.Hiçbukayalarkadarbüyükbirşeyibüyüylekırmayakalkışmamıştıve şimdi de bunu denemenin sırasıymış gibi görünmüyordu - tünel çökse neolurdusonra?

Kayalarınardındanbirdarbesesivebir"of!"dahageldi.Vakitkaybediyorlardı.GinnyzatensaatlerdirSırlarOdası'ndaydı.Harryyapacaktekbirşeyolduğunubiliyordu.

"Burada bekle," diye seslendi Ron'a. "Lockhart'la birlikle bekle. Ben devamedeceğim.Birsaatiçindedönmezsem..."

Çokanlamlıbirsessizlikoldu.

"Bu kayaların bir bölümünü yerlerinden oynatmaya çalışacağım," dedi Ron.Sesinin sakin çıkması için çaba gösteriyor gibiydi. "Böylece - böylecedöndüğündeburadangeçebilirsin.VeHarry-"

"Birazdan görüşürüz," dedi Harry, titreyen sesine biraz güven aşılamayaçalışarak.

Vedevyılanderisiniardındabırakıpyalnızbaşınadevametti.

Ron'unkayalarıoynatmayaçalışmasınıngürültüsüazsonraduyulmazolmuştu.Tünelkıvrıldıdakıvrıldı.Harry'ninbedenindekibütünsinirlertatsızbirşekildeürperiyordu.Tünelinsonaermesini istiyor,amasonundakarşısınaçıkacakolanşeydendekorkuyordu.Sonra,nihayet,birdönemecidahadöndüğünde,karşısınabirduvarçıktı.Duvarınüzerindebirbirlerinedolanmış,gözlerinde iri,parlayanzümrütlerinbulunduğuikiyılanvardı.

Harryduvarayaklaştı.Gırtlağıkurumuştu.Butaştanyılanlarıngerçekolduğunuhayaletmesinehiçgerekyoktu,gözlerituhafbirşekildecanlıgörünüyordu.

Neyapmasıgerektiğinitahminedebiliyordu.Gırtlağınıtemizledi.Sankizümrütgözleryanıpsönmüştü.

"Açıl,"dediHarry,bellibelirsizbirtıslamayla.

Duvar aralanırken yılanlar birbirlerinden ayrıldı. Duvarın iki yarısı sessizcegözdenkaybolduveHarry,baştanaşağıtitreyerek,içerigirdi.

ONYEDİNCİBÖLÜM:SLYTHERİN'İNVÂRİSİ

Çok uzun, loş bir odanın başında duruyordu. Gene oyma yılanlarla bezenmişyüksek taş sütunlar karanlığın içinde kaybolan bir tavana yükseliyor ve odayıkaplamış olan garip, yeşilimsi soluk ışığın üzerine uzun siyah gölgelerdüşürüyordu.

KalbikütkütatanHarry,oradaöylecedurupürperticisessizliğidinledi.Basiliskkaranlık bir köşede, bir sütunun arkasında olabilir miydi? Peki ya Ginnyneredeydi?

Asasını çıkardı ve yılanlı sütunların arasından ilerledi.Dikkatle attığı adımlar,gölgeliduvarlardanyükseksesleyankılanıyordu.Gözlerinikısmıştı,enufakbirhareketbelirtisindekapamayahazırlanıyordu.Taştanyılanlarınboşgözyuvarlarısankionu izliyordu.Birkaçkez içlerindenbirininkımıldadığını sanarakmidesikasıldı.

Sonra,sonikisütununhizasınageldiğinde,arkaduvarınönündeOda'nınkendisikadaryüksekbirheykelgörüntüyegirdi.

Harry yukarıdaki dev suratı görmek için başını kaldırmak zorunda kaldı. Çokyaşlı ve maymunsu bir surattı bu. Yerleri süpüren taştan büyücü cüppesininneredeyseenaltınakadaruzananincebirsakalıvardı.Kurşunirenkliikidevasaayağı,odanınzemininebasıyordu.Ayaklarınarasındaysa,yereyüzüstüuzanmış,küçük,siyahcüppelivealevgibikızılsaçlıbirbedenduruyordu.

Harry, "Ginny!" diye mırıldandı ve onun yanına koşarak dizlerinin üzerineçöktü. "Ginny! Ölmüş olma! Lütfen ölmüş olma!" Asasını kenara fırlattı,Ginny'yiomuzlarındantutupçevirdi.Yüzümermerkadarbeyazvesoğuktu,amagözlerikapalıydı,yanitaşlaşmışdeğildi.Amaozaman...

"Ginny, lütfenuyan,"dediHarryümitsizce,onusarsarak.Ginny'ninbaşıkuklagibiikiyanagidipgeldi.

"Uyanmayacak,"dediyumuşakbirses.

Harryirkildi,dizlerininüstündearkayadöndü.

Uzun boylu, siyah saçlı bir erkek çocuk en yakın sütuna yaslanmış, onlarıizliyordu. Hatları tuhaf bir şekilde bulanıktı, Harry onu buğulu bir camınarkasındangörürgibiydi.Genedekimolduğunaşüpheyoktu.

"Tom-TomRiddle?"

Riddle,gözleriniHarry'ninyüzündenayırmayarak,başınısalladı.

"Nasılyani,uyanmayacak?"dediHarryçaresizce."Osakın-sakın...?"

"Yaşıyor,"dediRiddle."Amaölümüneşiğinde."

Harry ona uzun uzun baktı. Tom Riddle elli yıl önce Hogwarts'ta okumuştu.Amaişteşimdiburadaydı,etrafında tuhaf,puslubir ışıkvardıveonaltısındanbirgünbilebüyükdeğildi.

"Senbirhayaletmisin?"dediHarry,nedüşüneceğinibilemeyerek.

"Biranı”dediRiddlesessizce."Elliyıldırbirgüncedesaklanmışbiranı."

Heykelin dev ayak parmaklarının civarında bir yeri işaret etti. Orada, yerde,Harry'nin Mızmız Myrtle'ın tuvaletinde bulduğu küçük, siyah günce açıkduruyordu.BiraniçinHarrygünceninorayanasılgelmişolduğunumeraketti-amailgilenilmesigerekendahaacilmeselelervardı.

"Bana yardım etmelisin, Tom," dedi Harry, Ginny'nin başını bir kez dahakaldırarak. "Onu buradan çıkarmak zorundayız. Bir basilisk var... Neredeolduğunubilmiyorum,amaheranortayaçıkabilir.Lütfenbanayardımet..."

Riddle kılını bile kıpırdatmadı.Harry kan ter içindeGinny'nin yarısını yerdenkaldırmayıbaşardıveasasınıalmakiçineğildi.

Amaasasıgitmişti.

"Asamıgördünmü...?"

Başını kaldırdı.Riddle hâlâ onu izliyordu - bir taraftan da uzunparmaklarınınarasındaHarry'ninasasınıçeviriyordu.

"Sağol,"dediHarry,eliniasasınadoğruuzatarak.

Riddle'ın dudaklarına bir gülümseme yerleşti. İstifini bozmadan asayı çeviripHarry'yebakmayadevametti.

"Dinle,"dediHarrytelaşla.DizleriGinny'ninağırlığıylabükülmüştü,"gitmemizgerekiyor!Basiliskgelirse..."

"Çağrılanakadargelmez,"dediRiddlesakinsakin.

HarryartıkGinny'yitaşıyamıyordu,onugeneyerebıraktı.

"Nedemekistiyorsun?"dedi."Bak,asamıgeriver,onaihtiyacımolabilir."

Riddle'ıngülümsemesiyüzüneyayıldı.

"İhtiyacınolmayacak,"dedi.

Harryonadikkatlebaktı.

"Nasılyani,ihtiyacım-?"

"Buanıçokbekledim,HarryPotter,"dediRiddle."Senigörmefırsatını.Seninlekonuşmafırsatını."

"Bak," dedi Harry, sabrını yitirerek. "Galiba anlamadın. Şu anda SırlarOdası'ndayız.Dahasonrakonuşabiliriz."

"Şimdikonuşacağız,"dediRiddle,yüzündehâlâkulaklarınakadaryayılmışbirgülümsemeyle.Harry'ninasasınıcebinekoydu.

Harryonabakakaldı.Buradaçoktuhafbirşeyleroluyordu.

"Ginnynasılbuhalegeldi?"diyesorduusulca.

"Builginçbirsoru,"dediRiddle,hoşnutbirşekilde."Epeydeuzunbirhikâye.SanırımGinny'nin bu hale gelmesinin gerçek sebebi, görünmez bir yabancıyakalbiniaçıpbütünsırlarınıdökmesi.""Nedenbahsediyorsunsen?"

"Günce," dedi Riddle. "Benim güncem. Küçük Ginny aylardır o günceyeyazıyor,banabütünendişeleriniveüzüntülerinianlatıyor:Ağabeylerininonunlanasıldalgageçtiklerini,okulanasıleldendüşmecüppelerlevekitaplarlagelmekzorundakaldığını,nasıl-"Riddle'ıngözleriparladı"-ünlü,iyikalpli,muhteşem

HarryPotter’ınonuaslasevmeyeceğini..."

Riddle konuşurken gözlerini Harry'nin yüzünden hiç ayırmıyordu. Gözlerindeadetaaçbirbakışvardı.

"Onbiryaşındakibirkızınküçükvesaçmasapandertlerinidinlemekçoksıkıcıbir şey," diye devam etti. "Ama sabırlıydım. Ona cevap yazdım, anlayışgösterdim, nazik davrandım.Ginny beni çok sevdi. Şimdiye kadar kimse benisenin gibi anlamadı, Tom... iyi ki içimi dökebileceğim bu günce var elimde...Cebimdetaşıyabileceğimbirarkadaşımolmasıgibibirşeybu..."

Riddle kahkaha attı. Ona uymayan, tiz, soğuk bir kahkahaydı bu. Harry'nintüyleriniürpertti.

"İtirafetmekgerekirse,Harry,benherzamanihtiyacımolankişilerietkimaltınaalabilmişimdir.Ginnyde bana ruhunu açtı, ruhuda tam istediğim şeydi zaten.Onun en derindeki korkularıyla, en gizli sırlarıyla beslenerek gittikçekuvvetlendim.Güçlühalegeldim,küçükMissWeasley'dençokdahagüçlübirhale geldim.Yeterince güçlenipMissWeasley'ye ben birkaç sırrımı dökmeye,kendiruhumunbirparçasınıonaaktarmayabaşladım..."

"Nedemekistiyorsun?"dediHarry.Ağzıfenahaldekurumuştu.

"Hâlâ anlamadın mı, Harry Potter?" dedi Riddle yumuşak bir sesle. "SırlarOdası'nıGinnyWeasleyaçtı.Okulunhorozlarınıoboğazladı,duvarlaratehditkârmesajlarıoyazdı.Slytherin'inyılanınıBulanıklar'ınveKofti'ninkedisininüstüneosaldı."

"Hayır,"diyefısıldadıHarry.

"Evet,"dediRiddlesakince."Tabiiki ilkbaştaneyaptığınınkendidefarkındadeğildi.Çokeğlenceliydi.Keşkegünceyeyazdıklarınıgörebilseydin...Çokdahailginç bir hale geldiler... Sevgili Tom," diye anlattı, Harry'nin dehşete düşmüşsuratınıizleyerek,"sanırımhafızamıyitiriyorum.Cüppeminhertarafıhoroztüyüiçinde, bunun nasıl olduğunu bilmiyorum. Sevgili Tom, Cadılar Bayramıgecesinde ne yaptığımı hatırlayamıyorum, ama bir kedi saldırıya uğradı veüstüm başım boya içinde. Sevgili Tom, Percy bana solgun olduğumu vekendimdeolmadığımı söyleyipduruyor.Sanırımbenden şüpheleniyor...Bugünbirsaldırıdahaolduvebengeneneredeolduğumuhatırlamıyorum.Tom,benneyapacağım?Galibaçıldırıyorum...Sanırımherkesesaldırankişibenim,Tom!"

Harryyumruklarınısıkmıştı,tırnaklarıavucunabatıyordu.

"Aptal,küçükGinny'nin,güncesinegüvenmektenvazgeçmesiepeyzamanaldı,"dediRiddle."Amasonundaşüphelenmeyebaşladıveondankurtulmayaçalıştı.İşte burada sen devreye girdin, Harry. Onu buldun. Ne kadar sevindim,anlatamam.Onuelegeçirebilecekokadarkişivarken,kalkıpsenbuldun...Yanikarşılaşmayaençokcanattığıminsan..."

"Pekiniyebenimlekarşılaşmakistiyordun?"dedi

"Harry. kızgınlık tüm bedenini sardığından, sesini sakin tutmak için çaba sarfetmesigerekmişti.

"ÇünküGinny bana senden söz etmişti, Harry," dedi Riddle. "O hayret vericihayat hikâyeni baştan sona anlatmıştı." Gözleri Harry'nin alnındaki şimşekbiçimindeki yara izine kaydı ve yüzüne daha da aç bir ifade yerleşti. "Seninhakkında daha çok şey öğrenmem gerektiğini, seninle konuşmam,karşılaşabilirsem de karşılaşmam gerektiğini biliyordum. Ben de güveninikazanmak için sana koca angut Hagrid'i yakaladığım o ünlü anı göstermeyekararverdim."

"Hagridbenimarkadaşım,"dediHarry.Artıksesi titriyordu."Vesenonusuçlugösterdin,değilmi?Seninbiryanlışlıkyaptığınıdüşünmüştüm,ama-"

Riddlegeneotizkahkahasınıattı."Banamıinanacaklardı,Hagrid'emi,Harry?Eh,olayyaşlıArmandoDippet'ıngözünenasılgöründütahminedersinartık.BirtaraftaTomRiddle.Yoksulamaçokzeki,ailesizamaçokcesur, sınıfbaşkanı,örneköğrenci.Diğer taraftaysa iriyarı, kaba sabaHagrid.Herhaftabaşı derdegiren, yatağının altında kurtadam yavrusu yetiştirmeye çalışan, gizlice YasakOrman'agiripifritlerlegüreşenHagrid.Amaitirafetmeliyim,planınböyletıkırtıkır işlemesine ben bile şaşırdım. Hagrid'in Slytherin'in Vârisi olamayacağınıbirinin fark etmiş olması gerektiğini düşünmüştüm. Sırlar Odası hakkındaöğrenebildiğimherşeyiöğrenmekveodanıngirişinikeşfetmekbenimbilebeşyılımıalmıştı...SankiHagrid'inokadaraklıyadaokadargücüvarmışgibi!

"SadeceBiçimDeğiştirme öğretmeniDumbledore,Hagrid'inmasumolduğunainanıyormuş gibiydi. Dippet'ı, Hagrid'i orada tutup bekçi olarak yetiştirmeyeiknaetti.Evet,sanırımDumbledoretahminetmişolabilir.Dumbledorebeniöbüröğretmenlerkadarseviyorabenzemiyorduhiç..."

"EminimDumbledoreseninruhunuokumuştu,"dediHarry,dişlerinisıkarak.

"Hagriduzaklaştırıldıktansonrabenisinirbozucubirgözhapsinealdığıkesin,"dediRiddle kayıtsızca. "Hâlâ okulda okurkenOda'yı yeniden açmanın güvenliolmadığınıbiliyordum.Amaonuaramaklageçirdiğimoncayılınboşagitmesineizinverecekdedeğildim.Ardımdabenimonaltıyaşımdakibenliğimibarındıranbirgüncebırakmayakararverdim.Böylece,şansımyavergidersebirgünbaşkabirini kendi izimden götürüp Salazar Slytherin'in soylu çalışmasını sonucaerdirebilecektim."

"Eh,sonucaerdirmişdeğilsin,"dediHarrymuzafferbirşekilde."Buseferkimseölmedi, kedi bile.Birkaç saat içindeAdamotuSıvısı hazır olacakve taşlaşmışolanherkeseskihalinedönecek."

"Söylememiş miydim?" dedi Riddle sessizce. "Artık Bulanıklar'ı öldürmekumurumdadeğil.Aylardıryenihedefimsensin."Harryonabakakaldı.

"Güncebirdahakiseferaçıldığındanasılkızdığımıdüşünbir.Çünkübanayazansen değildin, Ginny'di. Anlıyorsun ya, seni günceyle görmüş ve paniğekapılmıştı. Ya sen güncenin nasıl işlediğini bulduysan, ben de onun bütünsırlarını sana anlattıysam? Daha beteri, ya sana horozları boğazlayanın kimolduğunusöylediysem?Buyüzdensalak,küçükveletyatakhaneboşalanakadarbekledi ve günceyi çalıp gene ele geçirdi. Ama ben ne yapmam gerektiğinibiliyordum. Senin Slytherin'in Vârisi'nin peşinde olduğunu anlamıştım.Ginny'nin bana anlattıklarından, senin bu gizemi çözmek için elinden geleniardına koymayacağını biliyordum, özellikle de en iyi arkadaşlarından birisaldırıya uğrarsa. Ginny de bana bütün okulun senin Çataldili'ni bildiğindenbahsettiğinianlatmıştı...

"BendeGinny'ninduvarakendivedamesajınıyazmasınıveburaya,aşağı inipbeklemesini sağladım. Debelendi, ağladı ve çok sıkıcılaştı. Ama içinde pekyaşamkalmadıartık:Günceyeçokfazlasınıaktardı.Öyleki,nihayetsayfalarıniçinden kurtulabildim. Fakat buraya geldiğimizden beri senin ortaya çıkmanıbekliyordum.Geleceğinibiliyordum.Sanasoracağımçokşeyvar,HarryPotter."

"Negibi?"dediHarryöfkeyle.Yumruklarıhâlasıkılıydı.

"En başta," dedi Riddle, memnun memnun gülümseyerek, "nasıl oluyor daolağanüstübüyüyeteneğiolmayanbirbebek,gelmişgeçmişenbüyükbüyücüyüyenmeyi başarıyor? LordVoldemort'un güçleri yok olurken, nasıl oldu da sen

sadeceküçükbiryaraiziileatlattın?"

Şimdiaçgözlerindegaripbirkırmızıparıltıvardı.

"Nasıl kurtulduğum niye umrunda ki?" dedi Harry yavaşça. "Voldemort senindönemindensonraydı."

"Voldemort," dedi Riddle yumuşak bir sesle, "benim geçmişim, bugünüm vegeleceğim,HarryPotter..."

Harry'nin asasını çıkarıp havada çizgiler çekmeye başladı ve ortaya üç ışıyansözcükçıktı:

TOMMARVOLDORİDDLE

Sonraasayıbirkezsalladıveadınınharfleriyenibirdüzendebirarayageldiler:

ADIMLORDVOLDEMORT

"Gördün mü?" diye fısıldadı. "Zaten Hogwarts'ta kullandığım bir isimdi bu.Tabii ki sadece en samimi arkadaşlarım biliyordu. Sonsuza kadar pisMugglebabamın adını mı kullanacaktım sanıyorsun? Damarlarımda annem tarafındanSalazarSlytherin'inkanıakarken?Sırfkarısınınbircadıolduğunuöğrendiğiiçinbeni daha doğmadan terk eden, ayaktakımından pis bir Muggle'ın adını mıtaşıyacaktım? Hayır, Harry. Kendime yeni bir isim buldum. Bir gün bendünyanınenbüyüksihirbazıolduğumda,bütünbüyücülerinağızlarınaalmaktankorkacağıbirisim!"

Harry'nin beyni sanki tıkanmıştı.Riddle'a, yani daha sonra büyüyüpHarry'ninannesini, babasını ve daha birçok insanı öldüren yetim çocuğa bakakaldı...Sonundakendinizorlayıpkonuştu.

"Aslındadeğilsin,"dedinefretledolu,alçakbirsesle.

"Ne değilim?" diye sordu hemen Riddle. "Dünyanın en büyük sihirbazıdeğilsin," dedi Harry, hızlı hızlı soluyarak. "Hiç kusura bakma, seni hayalkırıklığınauğratıyorum,amadünyanınenbüyükbüyücüsüAlbusDumbledore.Herkes öyle diyor. Güçlü olduğun zaman bile cesaret edip Hogwarts'ı elegeçirmeyekalkışmadın.SenokuldaykenDumbledoreseninruhunuokumuştuvebugünlerdesaklandığınyerdedesenihâlâkorkutuyor."

Riddle'ın yüzünden gülümseme uçup gitmiş, yerini son derece çirkin birgörünümalmıştı.

"BenimanımbileDumbledore'uokuldanuzaklaştırmayayetti!"diyetısladı.

"Sandığın kadar da gitmiş değil o!" diye cevabı yapıştırdı Harry. Gelişigüzelkonuşuyor, Riddle'ı korkutmaya çalışıyor, söylediklerine kendi de inanmakistiyordu.

Riddleağzınıaçtı,amadonakaldı.Biryerdenmüziksesigeliyordu.Riddlehızlaarkasınadönüpboşodayabaktı.Müziğin sesigidecekyükseliyordu.Ürpertici,tüyleri diken diken eden, dünya dışından geliyor gibi bir müzikti; Harry'ninsaçlarıdikildivekalbisankişişipikimislineulaştı.Sonra,tamsesiyiceyükselipHarry'yemüziğingöğüskafesinin içindeçaldığınıdüşündürmeyebaşlamıştıki,enyakınsütununtepesialevlendi.

Kuğu büyüklüğünde kıpkırmızı bir kuş ortaya çıkmıştı. Kemerli tavana doğruşarkısını söylüyordu.Bir tavuskuşununkikadaruzun,pırılpırılbirkuyruğuveburuşukbirbohçayıkavramış,altınrengiparlayan,pençelerivardı.

Hemen sonra, kuş doğrucaHarry'nin üstüne uçmaya başladı. Taşıdığı buruşukşeyi Harry'nin ayaklarına bıraktı ve bütün ağırlığıyla omzuna kondu. Kocakanatlarını katladığında,Harrykafasını kaldırıponunuzun, keskingagasını veboncukgibikaragözlerinigördü.

Kuş şakımayı bırakmıştı. Harry'nin yanağının yanında kımıldamadan, sıcacıkduruyor,dikdikRiddle'abakıyordu.

"Birankakuşu..."dediRiddle,kuşabilmişbilmişbakarak.

"Favkes?"diyesoluduHarry.Kuşunaltınpençeleriomzunuhafifçesıktı.

"Ona gelince -" dedi Riddle, Fawkes'ın bıraktığı buruşuk şeye bakarak, "o daokuluneskiSeçmenŞapka'sı."

Öyleydi. Yamalı, yıpranmış ve tozlu Şapka, Harry'nin ayaklarının dibindehareketsizyatıyordu.

Riddlegenekahkahalarlagülmeyekoyuldu.Öylesinegülüyorduki,karanlıkodakahkahalarıyla çınlıyor, sanki aynı anda on Riddle kahkaha atıyormuş hissi

veriyordu.

"Dumbledore'unsavunucusunagönderdiklerinebak!Şakıyanbirkuşveeskibirşapka!Şimdikendinicesurhissediyormusun,Harry

Potter?Şimdikendinigüvendehissediyormusun?"

Harry cevap vermedi. Fawkes'ın ya da Seçmen Şapka'nın neye yarayacağınıbilmiyordu, ama artık yalnız değildi. Giderek artan bir cesaretle Riddle'ınkahkahasınındinmesinibekledi.

"İşekoyulalım,Harry,"dediRiddle.Hâlâağzıkulaklarındaydı. "İkikez -seningeçmişinde, benimse geleceğimde- karşı karşıya geldik. Ve ikisinde de seniöldürmeyi başaramadım. Nasıl kurtuldun? Bana her şeyi anlat. Ne kadarkonuşursan,"dediyumuşakbirsesle,"okadarhayattakalırsın."

Harryhızladüşünüyor,şansınıtartıyordu.AsaRiddle'daydı.Harry'deyseFawkesveSeçmenŞapkavardıveikisidebirdüellodaişeyaramazdı.Evet,durumkötügörünüyordu. Ama Riddle orada dururken, yaşam Ginny'yi yavaş yavaş terkediyordu...HarrybuaradaRiddle'ınhatlarınıngiderekbelirginleşipkatılaştığınınfarkına vardı. Eğer Riddle'la arasında mutlaka bir kavga olacaksa, sonraolmasındansahemenolmasıdahaiyiydi.

"Bana saldırdığında güçlerini neden yitirdiğini kimse bilmiyor," dedi Harrybirden."Benkendimdebilmiyorum.Amabeniniyeöldüremediğinibiliyorum.Çünkü annem beni kurtarmak için can verdi. Ayaktakımı, Muggle çocuğuannem," diye ekledi, bastırılmış bir öfkeyle titreyerek. "Senin beni öldürmeneengel oldu. Senin gerçek halini gördüm, geçen yıl gördüm seni. Yıkılmışdurumdasın. Yaşıyor musun ölü müsün, belli değil. İşte bütün o gücün senigetirdiğiyer.Saklanıyorsun.Çirkinsin,iğrençsin!"

Riddle'ınyüzüçarpıldı.Sonrakendinizorladıveyüzünekorkunçbirgülümsemeyerleşti.

"Demeköyle.Annensenikurtarmakiçinöldü.Evet,bugüçlübirkarşımuskadır.Şimdi anlıyorum - senin hiçbir özelliğin yokmuş demek. Merak ediyordum,anlıyorsun ya. Çünkü ikimizin arasında tuhaf benzerlikler var, Harry Potter.Bunun sen bile farkına varmış olmalısın. İkimiz de yarımkanız, yetimiz,Muggle'lartarafındanbüyütüldük.BüyükihtimallemuhteşemSlytherin'denberiHogwarts'a bizden başka Çatalağız gelmemiştir. Hatta fizik olarak bile biraz

benziyoruz birbirimize... Ama sonuçta, seni benden kurtaran sadece şansmış.Bütünbilmekistediğimbuydu."

Harry, gergin gergin, Riddle'ın asasını kaldırmasını bekledi. Ama Riddle'ınsuratınagenebirgülümsemeyayılmıştı.

"Şimdi,Harry,sanabirdersvereceğim.Haydi,SalazarSlytherin'inVârisiLordVoldemort'ungüçleriniünlüHarryPotter'aveDumbledore'unonasunabildiğieniyisilahlarakarşıdeneyelim."

Fawkes'a ve Seçmen Şapka'ya alayla baktı, yürüyerek uzaklaştı. Korkuyuuyuşmuş bacaklarında hissetmeye başlayan Harry, gözlerini ondan ayırmadanizliyordu.RiddleikisütunarasındadurduvebaşınıkaldırıpSlytherin'inyukarıdayarı karanlığa gömülmüş taştan yüzüne baktı. Riddle ağzını açıp tısladı - amaHarryonunsöylediklerinianladı.

"Konuşbenimle,Slytherin,HogwartsDörtlüsü'nünenbüyüğü."

Harry,Fawkes'ınomzundayalpalamasına sebepolarakhızladöndüvekafasınıkaldırıpheykelebaktı.

Slytherin'in taştan, devasa yüzü kımıldıyordu. Harry, dehşet içinde, ağzıngiderekaçıldığınıvekocamanbirsiyahdelikoluşturduğunugördü.

Veağzıniçindebirşeyhareketetmeyebaşladı.Birşeyheykelinderinliklerindenyukarıdoğruçıkıyordu.

Harry sırtı Oda'nın karanlık duvarına çarpana kadar geriledi. Gözlerinikapatırken Fawkes'ın kanadının yanağını yaladığını ve kuşun havalandığınıhissetti.Harry,"Bırakmabeni!"diyebağırmakistiyordu,amabirankakuşununyılanlarkralınakarşıneşansıolabilirdiki?

Devgibibirşeyodanınzeminineçarptı,Harryzeminintitrediğinihissetti.Nelerolduğunun farkındaydı, hissedebiliyordu. Dev yılanın Slytherin'in ağzındankıvrılarak çıktığını görür gibiydi. Sonra Riddle'ın tıslamasını duydu: "Öldüronu."

Basilisk Harry'ye doğru ilerliyordu, Harry onun ağır gövdesinin tozlu yerdesüründüğünüduyabiliyordu.Gözlerihâlasımsıkıkapalıhalde,etrafınaelleriyledokunup yolunu bulmaya çalışarak körü körüne yana doğru koşmaya başladı.

Riddlekahkahalarlagülüyordu...

Harry takıldı. Taş zemine sert bir şekilde düştü, ağzına kan tadı geldi. Yılanyalnızcabirkaçmetreötesindeydi,üzerinegeldiğiniduyabiliyordu.

Tepesinde gürültülü, patlamayı andıran bir tükürme sesi duydu ve hemenardından bir şey Harry'ye öyle bir çarptı ki, onu duvara çaldı. Artık her andişlerinvücudunasaplanmasınıbekliyorduki,genevahşi tıslamalarduydu,birşeydeligibisütunlaraçarpıpduruyordu.

Elindedeğildi.Gözleriniçokazaçıpnelerolduğunabaktı.

Parlak, zehir yeşili renkte ve bir meşenin gövdesi kalınlığında olan dev yılanhavaya dikilmişti, kocaman küt kafası sütunların arasında sarhoş gibisallanıyordu. Harry tir tir titreyerek, gene ona doğru dönerse diye gözlerinikapatmayahazırlanırken,yılanındikkatinidağıtanşeyinneolduğunugördü.

Fawkes yılanın kafasının etrafında uçuyor, basilisk ise bir kılıç kadar uzun vekeskindişleriyleçılgıncaonuyakalamayaçalışıyordu.

Fawkesdalışageçti.Altın renkli uzungagası gözdenkaybolduve anidenyerekapkarakanboşandı.Yılanınkuyruğu savrulupHarry'yi sıyırdıgeçtiveHarrydahagözlerinikapatamadan,onadoğrudöndü.Harryonunyüzünebaktıveikikocayuvarlaksarıgözününankakuşutarafındandeşilmişolduğunugördü.Yerekanboşalıyor,yılanacıiçindetükürüpduruyordu.

"Hayır!" diye bağırdığını duydu Riddle'ın. "Kuşu bırak! Kuşu bırak! Çocukarkanda!Hâlâonunkokusunualabilirsin!Öldüronu!"

Ne yapacağını bilemeyen kör yılan sallanıyordu, hâlâ ölümcüldü. Fawkesbaşının çevresinde tur atıyor, ürpertici şarkısını söylüyor, arada bir basilisk'inpullu burnuna saldırıyordu. Yılanın harap olmuş gözlerinden hâlâ kanboşalıyordu.

"Yardım edin, yardım edin," diye deli gibimırıldandıHarry. "Yokmu yardımedecek!"

Yılanın kuyruğubir kez daha sallandı.Harry eğildi. Suratına yumuşakbir şeyçarptı.

Basilisk kuyruğuyla Seçmen Şapka'yı Harry'nin kollarına fırlatmıştı. Harryşapkayı yakaladı. Elinde bir bu kalmıştı, tek şansı buydu. Şapkayı hemenkafasınageçirdivebasiliskkuyruğunuyenidensallarkenkendiniyerefırlattı.

Başına büyük gelen Şapka'nın gözlerini kapattığı Harry, "Yardım et... yardımet..."diyedüşündü."Lütfenyardımetbana!"

Biryanıtduyulmadı.BununyerineŞapkasankigörünmezbirelonusıkıyormuşgibidaraldı.

Çok sert ve ağır bir şey Harry'nin kafasının üstüne çarptı, neredeyse onubayıltacaktı.GözlerininönündeyıldızlaruçuşarakŞapka'yıtepesindenyakalayıpçıkardıvealtındauzunvesertbirşeyolduğunuhissetti.

Şapka'nın içinde pırıl pırıl bir gümüş kılıç belirmişti. Kabzasında yumurtabüyüklüğündeyakutlarparlıyordu.

"Çocuğuöldür!Kuşubırak!Çocukarkanda!Burnunukullan,koklaonu!"

Harry ayağa kalkmıştı, hazırdı. Basilisk'in kafası alçalıyor, bedeni dolanıyor,Harry'yedönmekiçinkıvrılırkensütunlaraçarpıyordu.Onunkanladolmuş,devgibigözyuvarlarınıgörebiliyordu.Ağzınıkocaman,onuolduğugibiyutabilecekkadar açtığını gördü.Ağzının içindeki kılıç gibi, ince, parlayan, zehirli dişleride...

Körükörüne ileriatıldıyılan.Harryeğildiveyılanodaduvarına tosladı.Geneatıldı,çataldiliHarry'ninyantarafınakırbaçgibiçarptı.Harrygümüşkılıcıikieliylekaldırdı.

Basilisk gene atıldı, bu defa doğru nişan almıştı. Harry bütün ağırlığını kılıcaverdiveonukabzasınakadaryılanınüstdamağınasapladı.

Amaılıkkankollarınaboşalırken,Harrydirseğininhemenüstündekeskinbiracıhissetti. Uzun, zehirli bir diş koluna gittikçe daha çok saplanıyordu. Basiliskyanadevrilipçırpınarakyeredüştüğünde,dişkırıldı.

Harryyereyığıldı.Bedeninezehirsalmaktaolandişiyakaladıveçekipkolundançıkardı.Amaartıkçokgeçolduğunubiliyordu.Yaradansondereceyakıcıbiracıağır ağır ama inatla bedenine yayılıyordu. Dişi yere bırakıp cüppesinin kendikanına bulanmasını izlerken, görüşü bulanmaya başladı. Oda donuk bir renk

anaforundayitipgidiyordu.

Aniden yanından bir kırmızılık geçti ve Harry dibinde hafif bir pençetakırdamasıduydu.

"Fawkes," dedi Harry kısık sesle. "Müthiştin, Fawkes..." Kuşun güzel başını,yılandişininkolundadeştiğiyereyasladığınıhissetti.

Yankılananayaksesleriduyuyordu,sonrakarabirgölgeönünegeldi.

"Senöldün,HarryPotter,"dediRiddle'ınsesi,tepesinde."Öldün.Dumbledore'unkuşubilebununfarkında.Neyapıyor,görüyormusun,Potter?Ağlıyor."

Harrygözlerinikapatıpaçtı.Fawkes'ınkafasıbirnetleşti,birbulanıklaştı.Parlaktüylerdenaşağıiri,incigibidamlalarsüzülüyordu.

"Burada oturup senin ölüşünü seyredeceğim, Harry Potter. Hiç acele etme.Vaktimvar."

Harry kendini sersemlemiş hissediyordu. Etrafındaki her şey dönüyormuş gibigörünüyordu.

"İşte Harry Potter'ın sonu," dedi Riddle'ın uzaklardan gelen sesi. "SırlarOdası'nda tek başına, arkadaşları tarafından terk edilmiş, akılsızca meydanokuduğu Karanlık Lord'a sonunda yenilmiş. Yakında sevgili Bulanık annenekavuşacaksın,Harry...Sanafazladanonikiyıllıködünçsüresağladı...amaLordVoldemortsonundasenihakladı.Böyleolacağınıbiliyordunherhalde."

Eğer ölmek buysa, diye düşündü Harry, o kadar da kötü değilmiş. Acısı bilediniyordu...

Ama bu ölmek miydi? Oda iyice kararacağına, gene netleşmeye başlamıştı.Harrykafasınıhafifçesalladı.FawkeshâlâkafasınıHarry'ninkolunayaslamış,oradaduruyordu.İncigibigözyaşlarıyaranınetrafındaparıldıyordu-amaartıkyarayoktu.

"Çekil oradan, kuş," dedi Riddle'ın sesi birden. "Çekil onun yanından. Çekildedimsana!"

Harrybaşınıkaldırdı.Riddle,Harry'ninasasınıFawkes'adoğrultmuştu;tabanca

patlamasıgibibirgümbürtüçıktıveFawkesgenealtınrengivekırmızıbirlekegibihavalandı.

Riddle, Harry'nin koluna bakarak, "Anka kuşu gözyaşları..." dedi sessizce."Elbette...iyileştiricigüç...unutmuştum..."

Harry'nin yüzüne baktı. "Ama bir şey fark etmez. Aslına bakarsan, böyleolmasınıtercihederim.Yalnızcasenveben,HarryPotter...senveben..."

Asayıkaldırdı.

Sonra gene kanat çırpma sesleri arasında Fawkes bir kez daha yükseldi veHarry'ninkucağınabirşeydüştü-günce.

Bir an için Harry de, hâlâ asasını ona doğrultmuş olan Riddle da günceyebaktılar.SonraHarryhiçdüşünmedenvekafayormadan,sankibaştanberiniyetibuymuş gibi, yanında yerde duran basilisk dişini aldı ve onu kitabın kalbinesapladı.

Upuzun,korkunç,kulakyırtıcıbirçığlıkduyuldu.Güncedenbirmürekkepseliboşanmaya, Harry'nin ellerine ve yere akmaya başladı. Riddle kıvranıyor,çırpınıyor,çığlıkatıyor,sallanıyordu,sonrabirden...

Yok olmuştu. Harry'nin asası patırtıyla yere düştü ve sessizlik çöktü. Yani,günceden hâlâ sızmakta olan mürekkebin yere şıp şıp damlaması dışında birsessizlik...Basiliskzehrigünceninortasındacızırdayanbirdelikaçmıştı.

Baştan aşağı titreyen Harry, kendini doğrulttu. Sanki Uçuç tozuylakilometrelerce seyahatetmişgibibaşıdönüyordu.AğırağırasasınıveSeçmenŞapka'yı yerden aldı ve bütün gücüyle asılarak, parlayan kılıcı basilisk'in üstdamağındankurtardı.

Sonraodanınsonundanbellibelirsizbir iniltigeldi.Ginnykıpırdıyordu.Harrykoşarak yanına giderken, doğrulup oturdu. Şaşkın gözleri ölü basilisk'in devbedenindenkanlakaplıcüppesininiçindekiHarry'ye,sonradaelindekigünceyekaydı.Sarsılarakiççektiveyüzündenaşağıgözyaşlarısüzülmeyebaşladı.

"Harry-ah,Harry-k-kahvaltıdasanasöylemeyeçalıştım,amaPercy'ninönündes-söyleyemezdim.Obendim,Harry - ama -y-yemin ederimböyle bir şey -R-Riddleyaptırdıbunları,benie-elegeçirdi-ve-o-oşeyinasılöldürdün?Riddle

n-nerede?Sonh-hatırladığımşey,onungüncedençıktığı-"

"Herşeyyolunda,"dediHarry,günceyikaldırıpGinny'yedişdeliğinigöstererek."Riddle'ın işi bitti. Bak! Hem onun hem de basilisk'in işi bitti. Haydi, Ginny,çıkalımburadan-"

Harry onu zar zor ayağa kaldırırken, Ginny, "Okuldan atılacağım!" diyeağlıyordu. "B-Bill buraya geldiğinden beri Hogwarts'a gelmeyi dört gözlebekliyordum,ş-şimdiyseayrılacağımve-a-annemlebabamnediyecek?"

Fawkes,Oda'nın girişinde havada gezinerek onları bekliyordu.HarryGinny'yiitekleyerek yürüttü; ölü basilisk'in kıpırtısız kıvrımlarının üstünden geçipkaranlığın içinden ilerlediler ve tünele döndüler. Harry arkasında taş kapılarınhafifbirtıslamaylakapandığınıduydu.

Birkaçdakikakaranlık tüneldeyol aldıktan sonra,Harry'ninkulağınayerindenoynayankayalarınuzaktangelensesiçalındı.

"Ron!"diyeseslendiHarry,hızlanarak."Ginnyiyi!Yanımda!"

Ron'un boğuk bir sevinç çığlığı attığını duydu. Bir sonraki dönemecidöndüklerinde, taşların arasında açmayı başardığı büyükçe bir delikten bakanhevesliyüzünügördüler.

"Ginny!"Ron bir kolunu hemen delikten dışarı uzattı ve önce onu içeri çekti."Yaşıyorsun!İnanamıyorum!Neleroldu?"

Onasarılmayaçalıştı,arnageneağlamayabaşlayanGinnybunaizinvermedi.

"Amasen iyisin,Ginny,"dediRon,gözlerigülerek. "Hepsibitti artık,bitti -okuşneredençıktı?"

Fawkes,Ginny'ninardındandeliktensüzülüpgeçmişti.

"Dumbledore'un,"dediHarry,deliktenkendigeçerek.

"Venasıloluyordaelindebirkılıçvar?"dediRon,Harry'ninelindekiparlayansilahafaltaşıgibiaçılmışgözlerlebakarak.

"Buradançıktığımızdaaçıklarım,"dediHarry,yangözleGinny'yebakarak.

"Ama-"

"Sonra," dediHarry hemen.Ron'a henüzOda'yı kimin açtığını söylemenin iyibir fikir olduğunu düşünmüyordu, en azından Ginny'nin önünde. "Lockhartnerede?"

"Arkada," dedi Ron sırıtarak. Başıyla geriyi, boruya doğru bir yeri işaret etti."Kötüdurumda.Geldebak."

Büyük, al kanatları karanlıkta yumuşak bir altın parıltısı saçan Fawkes'ınöncülüğünde, borunun ağzına doğru yürüdüler. Gilderoy Lockhart oradaoturmuş,usulusulbirşarkımırıldanıyordu.

"Hafızasıkayboldu,"dediRon. "HafızaBüyüsügeri tepti.Bizimyerimizeonuvurdu.Kimolduğu, neredeolduğuya da bizimkimolduğumuzkonusunda enufak bir fikri yok. Gelip burada beklemesini söyledim. Kendisi için tehlikeliolmayabaşlamıştı."

Lockhart onlara uslu uslu baktı. "Merhaba," dedi. "Garip bir yer burası, değilmi?Buradamıyaşıyorsunuz?"

"Hayır,"dediRon,Harry'yebakıpkaşlarınıkaldırarak.

Harry başını eğip uzun, karanlık boruya baktı. "Buradan nasıl geri döneceğiz,düşündünmü?"diyesorduRon'a.

Ronbaşınıhayıranlamındasalladı.OandaFawkes,Harry'ninyanındanuçarakgeçti.Şimdionunönündekanatçırpıyordu,boncukgözlerikaranlıktaparlıyordu.Uzun,altınrengikuyruktüylerinisallıyordu.Harryonaneyapacağınıbilemedenbaktı.

Ron şaşırmış bir halde, "Tutunmanı istiyor sanki," dedi. "Ama bir kuş seninağırlığınıoradannasılyukarıtaşır?"

"Fawkes," dedi Harry, "alelade bir kuş değil." Hızla diğerlerine döndü."Birbirimize tutunmamız gerekiyor. Ginny, Ron'un elinden tut. ProfesörLockhart-"

"Sendenbahsediyor,"dediRon,Lockhart'asertçe.

"Ginny'ninöbürelinitut."

Harry kılıcı ve Seçmen Şapka'yı kemerine soktu. Ron, Harry'nin cüppesininarkasınıkavradıveHarryuzanıpFawkes'ın tuhafbirşekildesıcakolankuyruktüylerinetutundu.

Bütünbedeniniolağanüstübirhafiflikhissisarmışgibiydivehemensonra,vijitdiye havalanıp borudan yukarı çıkmaya başladılar. Harry, Lockhart'ın aşağıdasallandığını ve, "İnanılmaz! İnanılmaz! Bu sihir gibi bir şey!" dediğiniduyabiliyordu.SerinhavaHarry'ninsaçınıyalıyorduvedahatadınadoyamadanyolculukbitti - dördüdeMızmızMyrtle'ın tuvaletinin ıslak zemininedüştüler.Lockhart şapkasını düzeltirken, boruyu saklayan lavabo eski yerine dönmeyebaşladı.

Myrtleonlarayuvalarındanfırlamışgözlerlebaktı.

"Yaşıyorsun,"dediHarry'yekayıtsızca.

Harry gözlüklerinden kan izlerini ve yapış yapış sıvıyı temizleyerek, sert sert,"Bukadarüzülmenegerekyok,"diyecevapverdi.

"Yani... düşünüyordum da... ölmüş olsaydın, memnuniyetle tuvaletimi seninlepaylaşabilirdim,"dediMyrtle,utançtangümüşibirrenkalarak.

"Öğğğ!" dedi Ron, tuvaletten çıkıp karanlık, boş koridora adım attıklarında."Harry!BenceMyrtlesendenhoşlanmayabaşladı!Sanarakipçıktı,Ginny!"

AmaGinny'ningözlerindenhâlâyaşlarsüzülüyordu.

"Şimdinereye?"dediRon,Ginny'yekaygılıgözlerlebakarak.Harryparmağıylaişaretetti.

Fawkes onlara yol gösteriyor, koridorda altın gibi ışıl ışıl parlıyordu. Onunpeşinden yürüdüler ve az sonra kendilerini Profesör McGonagall'ın odasınınönündebuldular.

Harrykapıyıtıklattıveaçtı.

ONSEKİZİNCİBÖLÜM:DOBBY'NİNÖDÜLÜ

Harry,Ron,GinnyveLockhart,pislikleveyapışyapışbirsıvıylave(Harry'nindurumunda)kanlakaplıbirhaldekapınınönündebeklerlerkenkısabirsessizlikoldu.Sonrabirçığlıkkoptu.

"Ginny!"

Mrs. Weasley'di bu. Ateşin önünde oturmuş ağlarken ayağa fırlamıştı. Mr.Weasleydeonutakipettiveikisikoşupkızlarınasarıldılar.

Ancak Harry'nin gözleri onlara değil, daha ileride bir noktaya takılmıştı.ProfesörDumbledore şöminenin orada durmuş onlara gülümsüyor, yanındaysaProfesör McGonagall göğsünü tutarak derin derin nefes alıyordu. Fawkes,Harry'nin kulağının yanından geçip giderek Dumbledore'un omzuna konduğusırada,HarryveRonkendileriniMrs.Weasley'ninkollarındabuldular.

"Onukurtardınız!Onukurtardınız!Nasılbaşardınızbunu?"

"Sanırımbunuöğrenmeyihepimiz istiyoruz,"dediProfesörMcGonagallhalsizhalsiz.

Mrs. Weasley, Harry'yi bıraktı. Harry bir anlık tereddüdün ardından yürüyüpSeçmen Şapka'yı, yakut kakmalı kılıcı veRiddle'ın güncesinden arta kalanlarımasanınüstünebıraktı.

Sonradaonlaraherşeyianlatmayabaşladı.Neredeyseonbeşdakikaboyunca,çıt çıkarmadan onu dinlediler: Bedensiz sesi duyuşunu ve Hermione'nin onunduyduğu şeyin borularda gezinen bir basilisk olduğunu keşfedişini; Ron'labirlikte örümcekleri takip ederek Orman'a gitmelerini ve Aragog'un onlarabasilisk'insonkurbanınınöldüğüyerisöylemesini;sözkonusukurbanınMızmızMyrtle olduğunu ve Sırlar Odası'nın girişinin onun tuvaletinde bulunduğunutahminetmelerini...

"Güzel," diye onu yüreklendirdi ProfesörMcGonagall, "demekböylece girişinneredeolduğunubuldunuz-vebuyoldaokuldakiyüzkadarkuralıçiğnediniz...Amanasıloldudahepinizoradansağçıkmayıbaşardınız,Potter?"

Veböylece,artıkkonuşmaktansesikısılmayabaşlayanHarryonlaraFawkes'ınnasıl tam vaktinde imdadına yetiştiğini ve Seçmen Şapka'nın nasıl ona kılıcıverdiğini anlattı. Ama sonra duraksadı. O ana kadar özenle Riddle'ıngüncesinden -ya daGinny'den- bahsetmemişti. Ginny başınıMrs.Weasley'ninomzunayaslamışduruyor,hâlâyanaklarındanaşağıgözyaşlarısüzülüyordu.YaonuatarlarsadiyedüşündüHarrypanikiçinde.Riddle'ıngüncesiartıkçalışmazdurumdaydı...OnaherşeyiyaptıranınRiddleolduğununasıl ispatedebilirlerdiki?

Harry içgüdüsel bir hareketle Dumbledore'a baktı. Dumbledore hafifçegülümsüyor,ateşinışığıyarımayşeklindekigözlüğündenyansıyordu.

"Beni en çok ilgilendiren," dedi Dumbledore hafifçe, "Lord Voldemort'unGinny'yinasıletkisialtınaalabildiği...ÇünkübütünkaynaklarımonunşuandaArnavutluk'tabirormandasaklandığınısöylüyor."

Harry'ninhertarafınısıcak,muhteşembirrahatlamahissikapladı.

"N-ne?" dedi Mr. Weasley afallamış bir sesle. "Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen,Ginny'yie-etkisialtınamıaldı?AmaGinny...ohiç...ha?"

"Bu günce yüzünden oldu," dedi Harry hemen, günceyi alıp Dumbledore'agöstererek."Riddleonaltıyaşındaykenyazmışbunu."

DumbledoregünceyiHarry'denalıpuzun,kemerli burnununüzerindenyanmışveıslaksayfalaradikkatlebaktı.

"Müthiş," dedi yumuşak bir sesle. "Elbette, o belki de Hogwarts'a gelmiş enparlaköğrenciydi."TamanlamıylasersemlemişolanWeasley'leredöndü.

"Çok az kişi Lord Voldemort'un adının bir zamanlar Tom Riddle olduğunubiliyor.Benonunöğretmeniydim,elliyılönce,Hogwarts'ta.Okuldanayrıldıktansonraortadankayboldu...uzaklaragitti,heryerigezdi...enkötülerimizledüşüpkalktı, Karanlık Sanatlar'a öylesine gömüldü, o kadar çok sayıda tehlikeli,büyülü dönüşüm geçirdi ki, Lord Voldemort olarak yeniden ortaya çıktığındaneredeysetanınmayacakdurumdaydı.

Hemenhemenhiçkimsevaktiyleburadaöğrencilerbaşkanıolanakıllı,yakışıklıçocuklaLordVoldemortarasındabirbağlantıkuramadı."

"PekiyaGinny,"dediMrs.Weasley,"bizimGinny'mizino-onunlanealâkasıolabilirki?"

"G-güncesi!" dedi Ginny hıçkırarak. "G-günlüğe yazıyordum, o da bütün yılboyuncabanay-yazıyordu-"

"Ginny!" dedi Mr. Weasley, dehşete düşmüş halde. "Sana hiçbir şeyöğretemedimmiben?Kaçkere söyledim sana.Kendikendinedüşünebilenbirşeye, beyninin nerede saklı olduğunu göremiyorsan, güvenme. Niye günceyibanayadaannenegöstermedin?ÖyleşüphelibirnesneninKaranlıkSihir'ledoluolduğuapaçık!"

"B-bilmiyordum," dediGinny ağlayarak. "Annemin verdiği kitaplardan birininiçinde buldum onu. B-birinin onu oraya koyduğunu, sonra da unuttuğunusandım..."

"Miss Weasley'nin hemen hastane kanadına gitmesi gerekiyor," dediDumbledorekatıbirses tonuyla."Buonuniçinkorkunçbirsınamaoldu.Cezaverilmeyecek.Ondan daha yaşlı ve daha bilge büyücüler bile LordVoldemorttarafındankandırıldı."Gidipkapıyıaçtı."Yatakistirahatıvebelkidebüyükbirfincan sıcak çikolata. Benim keyfimi hep yerine getirir bu," diye ekledi, onagözlerinde müşfik bir ışıkla bakarak. "Madam Pomfrey'yi hâlâ ayaktabulacaksınız. Adamotu suyu veriyor - tahminimce basilisk'in kurbanlarıkendilerinegelmeküzeredir."

"YaniHermioneiyidurumda!"dediRonsevinçle.

"Kalıcıbirhasaryok,"dediDumbledore.

Mrs. Weasley Ginny'yi dışarı çıkardı, Mr. Weasley de yüzünde hâlâ epeysarsılmışbirifadeyleonuizledi.

"Bak ne diyeceğim, Minerva," dedi Dumbledore McGonagall'a, düşünceli biredayla.Bütünbunlardansonrabirşöleniyigider.Gidipmutfaklarahaberverirmisin?"

ProfesörMcGonagallhemencecik,"Evet,"dedivekapıyadoğruyürüdü."PotterveWeasleyileilgilenmeyisanabırakıyorum,olurmu?"

"Kesinlikle,"dediDumbledore.

Profesör McGonagall çıktı. Harry ve Ron ne yapacaklarını bilemeyerekDumbledore'a baktılar. Profesör McGonagall ilgilenme ile tam olarak neyikastetmiştiacaba?Herhalde-herhaldecezalandırılacakolamazlardı,değilmi?

"İkinizedebirkezdahaokulunkurallarınıçiğnersenizatılacağınızısöylediğimihatırlıyorum”dediDumbledore.

Rondehşetleağzınıaçtı.

"Bu da şunu gösteriyor ki, en iyilerimiz bile bazen tükürdüğünü yalamakzorundakalabilir,"diyedevamettigülümseyerek."İkinizdeOkulaHizmetÖzelÖdülüalacaksınızve-birbakalım-evet,sanırımGryffindoriçinikiyüzerpuan."

Ron,Lockhart'ınSevgililerGünüçiçeklerikadarpembebir renkaldıveağzınıkapattı.

"Ama içimizden birinin bu tehlikeli maceradaki rolü konusunda ağzını bıçakaçmıyor,"diyeeklediDumbledore."Nedirbualçakgönüllülük,Gilderoy?"

Harry irkildi. Lockhart'ı tamamen unutmuştu. Dönüp baktığında odanın birköşesinde, yüzünde hâlâ belli belirsiz bir gülümsemeyle durduğunu gördü.Dumbledoreonunlakonuştuğunda,kimehitapedildiğinianlamakiçinomzununüstündenarkayabaktı.

"Profesör Dumbledore," dedi Ron çabucak, "Sırlar Odası'nda bir kaza oldu.ProfesörLockhart-"

"Ben bir profesör müyüm?" dedi Lockhart biraz şaşırarak. "Aman Tanrım.Herhaldeümitsizbirvakaydım,değilmi?"

"Bize Hafıza Büyüsü yapmaya çalıştı ve asa geri tepti," diye açıkladı Ron,Dumbledore'aalçaksesle.

"Bak sen," dedi Dumbledore, başını iki yana sallayarak. Uzun, gümüşi bıyığıtitriyordu."Demekkılıcınkendinesaplandı,Gilderoy!"

"Kılıç mı?" dedi Lockhart anlamayarak. "Kılıcım yok. Ama o çocukta var."Harry'yigösterdi."Sizebirtaneödünçverebilir."

"Profesör Lockhart'ı da hastane kanadına götürür müsün?" dedi Dumbledore

Ron'a."Harry'lebirkaçkelimedahakonuşmakistiyorum..."

Lockhart sakin sakin dışarı çıktı. Ron da çıkarken dönüp Dumbledore'a veHarry'yemeraklıbirbakışfırlattı.

Dumbledoreateşinyanındakisandalyelerdenbirinegeçti.

"Otur,Harry,"dedi.Harrynedensizbirkaygıylaoturdu.

"En başta, Harry, sana teşekkür etmek istiyorum," dedi Dumbledore, gözleriyeniden parıldayarak. "Oda'da bana gerçek bir sadakat göstermiş olmalısın.BaşkahiçbirşeyFawkes'ınsanagelmesinisağlayamazdı."

Uçarak dizine konan anka kuşunu okşadı. Dumbledore ona bakarken, Harryşaşkınşaşkınsırıttı.

"Demek Tom Riddle'la karşılaştın," dedi Dumbledore düşünceli düşünceli."Sanırımseninleçokilgilenmiştir..."

Birden,Harryötedenberidilininucundaolanbirşeyisöyledi.

"ProfesörDumbledore...Riddleonungibiolduğumusöyledi.Tuhafbenzerlikler,dedi... " "Dedi mi bunu gerçekten?" Kalın, gümüş rengi kaşlarının altındandüşüncelidüşünceliHarry'yebakıyordu."Pekisennedüşünüyorsun,Harry?"

"Onungibiolduğumudüşünmüyorum!"dediHarry,istediğindendahayüksekbirsesle."Yani,ben-benGryffindor'luyum,ben..."

Amageneiçindekibirşüpheyüzeyeçıktıvelafıyarıdakaldı.

"Profesör," diye yeniden konuştu bir süre sonra. "Seçmen Şapka bana -Slytherin'de başarılı olacağımı söylemişti. Herkes bir süre benim Slytherin'inVârisiolduğumudüşündü...Çataldilikonuşabiliyorumdiye..."

"Çataldili konuşabiliyorsun, Harry," dedi Dumbledore sakince, "çünkü LordVoldemort -yani Salazar Slytherin'in soyundan gelen son kişi- Çataldilikonuşabiliyor. Yanılmıyorsam, sendeki o yara izine sebep olduğu gece kendigüçlerininbirkısmısanageçti.Eminimbunuisteyerekyapmamıştır..."

"Voldemortkendindenbirparçayıbenimiçimemikoydu?"dediHarry,çarpılmış

gibi.

"Şüphesizöylegörünüyor."

"O halde Slytherin'de olmam gerekiyor," dedi Harry, Dumbledore'un yüzüneçaresizcebakarak."SeçmenŞapkabenimiçimdeSlytherin'ingücünügördüve-"

"SeniGryffindor'akoydu,"dediDumbledoresakince."Benidinle,Harry.SendeSalazar Slytherin'in kendi eliyle seçtiği öğrencilerinde aradığı özelliklerdenbirçoğuvar.KendiçoknadideyeteneğiolanÇataldili...sorunlaraçözümbulmayeteneği... kararlılık... kurallara karşı belli bir kayıtsızlık," diye ekledi bıyığıgene titreyerek. "Ama Seçmen Şapka seni Gryffindor'a koydu. Niye böyleolduğunubiliyorsun.Düşünbir."

"BeniGryffindor'akoymasının tek sebebi,"dediHarryyılgınbir sesle, "çünküSlytherin'e girmek istemedim..." "Kesinlikle," dedi Dumbledore, bir kez dahagözleri pırıl pırıl gülümseyerek. "Bu da seni Tom Riddle'dan çok farklı halegetiriyor. Bize aslında kim olduğumuzu gösteren şey, yeteneklerimizden çokseçimlerimizdir,Harry."Harrynutku tutulmuşhaldesandalyesindeoturuyordu."Eğer yerinin Gryffindor olduğuna dair kanıt istiyorsan, Harry, o zaman şunadahayakındanbak."

Dumbledore,ProfesörMcGonagall'ınmasasınauzanıpkan lekeli, gümüşkılıcıaldı ve Harry'ye verdi. Harry, yakutları şöminenin ışığında pırıl pırıl parlayankılıcı, elindeyavaşyavaşçevirdi.Vekabzanın tamaltınaoyulmuş ismigördü.GodricGryffindor.

Dumbledore, "Yalnızca gerçek bir Gryffindor onu Şapka'dan çıkarabilirdi,Harry,"demekleyetindi.

Bir süre ikisi de konuşmadılar. Sonra Dumbledore, Profesör McGonagall'ınmasasının çekmecelerinden birini açtı ve bir tüy kalemle bir şişe mürekkepçıkardı.

"Sanagerekenşey,birazyiyecekveuyku,Harry.Benceaşağıinipşölenekatıl,bendebuaradaAzkaban'ayazayım-bekçimizeihtiyacımızvar.AyrıcaGelecekPostasıiçinbirilandahazırlamalıyım,"diyeekledi,karakaradüşünerek."YenibirKaranlık SanatlaraKarşı Savunma öğretmenine ihtiyacımız olacak.Ah, neçabuktüketiyoruzonları,değilmi?"

Harryayağakalkıpkapıyayürüdü.Amatamkulpauzandığıandakapıöylebirhızlaiçeridoğrusavrulduki,duvaraçarpıpgeridöndü.

Lucius Malfoy, yüzünde öfkeli bir ifadeyle kapının eşiğinde duruyordu. Vekoltukaltındasinmişbirşekilde,bandajlarasarılıDobbyvardı.

"İyi akşamlar, Lucius," dedi Dumbledore tatlı tatlı. Mr. Malfoy hızla odayagirerkenneredeyseHarry'yideviriyordu.Dobbydeyüzündeacınacakbirdehşetifadesiyle,pelerininineteğineçömelmişhalde,onunpeşindensürüklendi.

"Demeköyle!"dediLuciusMalfoy,soğukgözleriniDumbledore'danayırmadan."Geridöndün.Yönetimkuruluüyeleriseniuzaklaştırdı,amagenedeHogwarts'adönmektengeridurmadın."

"Aslına bakarsan, Lucius," dedi Dumbledore, soğukkanlılıkla gülümseyerek,"diğer on bir yönetim kurulu üyesi bugün benimle irtibat kurdu. Doğrusu birbaykuş fırtınasına yakalanmaktan farkı yoktu. Arthur Weasley'nin kızınınöldürüldüğünüduymuşlardıvebenimhemendönmemiistiyorlardı.Buişiçineniyi adamın ben olduğumu düşünüyor gibiydiler yani. Ayrıca bana çok gariphikâyeler anlattılar. Bazıları senin onları, uzaklaştırılmamı kabul etmezlerseailelerinilanetlemekletehditettiğinidüşünüyordu."

Mr.Malfoyher zamankindende solgunlaştı, amagözleri hâlâöfkeylekısılmışdurumdaydı.

"Öyleyse - saldırıların önüne geçtin mi bari?" diye küçümseyerek güldü."Suçluyuyakaladınızmı?"

"Yakaladık,"dediDumbledore,gülümseyerek.

"Ee?"dediMr.Malfoysertçe."Kimmiş?"

"Geçenseferkikişi,Lucius,"dediDumbledore."AmabudefaLordVoldemortbaşkabirininaracılığıylahareketediyormuş.Bugüncesayesinde."

Mr.Malfoy'udikkatleizleyerek,ortasındabüyükbirdelikbulunanküçük,siyahkitabıhavayakaldırdı.HarryiseDobby'yiizliyordu.

Ev cini çok tuhaf bir şey yapıyordu. Koca gözleri anlamlı anlamlı Harry'yeodaklanmış halde, bir günceyi bir Mr. Malfoy'u gösteriyor ve sonra da

yumruğuylakendikafasınasertçevuruyordu.

"Anlıyorum..."dediMr.MalfoyDumbledore'a,yavaşça.

"Akıllıca bir plan," dedi Dumbledore ifadesiz bir sesle. Hâlâ Mr. Malfoy'ungözlerinin içinebakıyordu."ÇünküeğerHarry-",Mr.Malfoy,Harry'yekeskinbir bakış fırlattı, "ve arkadaşı Ron bu kitabı keşfetmese, bütün suç GinnyWeasley'ninüstünekalabilirdi.Kimseonunkendi iradesiylehareketetmediğinikanıtlayamazdı..."

Mr.Malfoytekkelimebileetmedi.Yüzüanidenbirmaskegörünümüalmıştı.

"Düşünsene bir," diye devam etti Dumbledore, "işte o zaman neler olurdu...Weasley'ler önde gelen safkan ailelerimizden biri. Kendi kızının Muggle'larasaldırdığı ve onları öldürdüğü ortaya çıksa, bununArthurWeasley veMuggleKoruma Yasası üzerindeki etkisi ne olurdu, düşün. Güncenin ele geçmesi veRiddle'ınanılarının içindensilinmişolmasıbüyükşans.Yoksasonuçneolurdukimbilir..."

Mr.Malfoykendinizorlayarakkonuştu."Büyükşans,"dedikaskatıbiredayla.

VeDobby, hâlâonun arkasında, bir günceyi birLuciusMalfoy'u işaret ediyor,sonradakendikafasınıyumrukluyordu.

Ve Harry birden anladı. Dobby'ye başını salladı ve Dobby ceza olsun diyekulaklarınıbükerekbirköşeyeçekildi.

"Güncenin nasıl Ginny'nin eline geçtiğini öğrenmek islemiyor musunuz, Mr.Malfoy?"dediHarry.

LuciusMalfoyhızlaonadöndü.

"Neredenbileyimben,küçük,aptalkızınonuelinenasılgeçirdiğini?"dedi.

"Çünkü bunu ona siz verdiniz," dedi Harry. "Flourish ve Blotts'ta. Onun eskiBiçimDeğiştirme kitabını aldınız ve günceyi gizlice içine yerleştirdiniz, değilmi?"

Mr.Malfoy'unbeyazelleriniyumrukyapıpaçtığınıgördü.

"İspatla,"diyetısladı.

"Ah, işte bunu kimse başaramaz," dedi Dumbledore, Harry'ye gülümseyerek."Riddle kitabın içinden çıkıp gittikten sonra imkânsız bu.Öte yandan,Lucius,sana bundan böyle Lord Voldemort'un eski okul eşyalarını başkalarınavermemenitavsiyeediyorum.Başkaeşyalardamasumelleregeçerse,sanırımenazındanArthur

Weasleyonlarınizinisürerveneyapıpedipsanaaitolduklarınıbulur..."

Lucius Malfoy bir süre öylece durdu. Harry onun sağ elinin bir an asasınaulaşmakistermişgibikıpırdadığınıaçıkçagördü.AmaMalfoybunuyapmadıveevcininedöndü.

"Gidiyoruz,Dobby!"

Kapıyı sertçe çekip açtı ve cin koşarak yanına geldiğinde onu kapıdan dışarıtekmeledi.Dobby'ninkoridorboyuncaacı içindeayakladığınıduyabiliyorlardı.Harrydurupiyicedüşündü.Sonrabirdenaklınabirfikirgeldi.

"ProfesörDumbledore," dedi aceleyle, "şu günceyiMr.Malfoy'a geri verebilirmiyim,lütfen?"

"Elbette, Harry," dedi Dumbledore sakince. "Ama elini çabuk tut. Şölen var,unutma."

Harrygünceyikaptıveodadandışarıfırladı.Dobby'ninacıdoluayaklamalarınınköşenin oradan uzaklaştığını duyabiliyordu. Planının yürüyüp yürümeyeceğinidüşünerek, bir ayağından yapış yapış, pis çorabını çabucak çıkardı ve günceyionuniçinesoktu.Sonrahızlakaranlıkkoridordakoşmayabaşladı.

Onlarımerdivenlerinbaşındayakaladı.

"Mr.Malfoy,"dedisoluksoluğa,kayıpdurarak."Sizebirşeygetirdim."

VekokuluçorabıLuciusMalfoy'unelinetutuşturdu.

"Budaneyin...?"

Mr.Malfoyçorabıyırtıpgünlüğünüstündençıkardı,kenarafırlattıveöfkeylebir

günceyebirHarry'yebaktı.

"Bu gidişle senin sonun da layığını bulan aileninki gibi olacak,Harry Potter,"dediusulca."Onlardaherişeburnunusokanaptallardı."

Gitmekiçinarkasınıdöndü.

"Gel,Dobby.Geldedim!"

AmaDobbykımıldamadı.ElindeHarry'niniğrenç,yapışyapışçorabınıtutuyor,onasankipahabiçilmezbirhazineymişgibibakıyordu.

"SahipDobby'yebirçorapverdi,"dedicinhayretle."SahiponuDobby'yeverdi."

"Ne?"dediMr.Malfoysinirle."Nededinsen?"

"Dobby'ninbir çorabıvar,"dediDobby inanamayarak. "Sahiponuattı,DobbydetuttuveDobby-Dobbyözgür."

LuciusMalfoy,cinebakarhalde,dondukaldı.SonraHarry'ninüstüneatıldı.

"Banabirhizmetkâramaloldun,çocuk!"

Dobbybirdenbağırdı:"HarryPotter'azararvermeyeceksin!"

BirgümbürtüduyulduveMr.Malfoyarkayadoğruuçtu.Merdivenlerdenüçerbeşerdüşerekaltkattakizemineyığıldı.Ayağakalktı,yüzümosmorkesilmişti.Asasını çıkardı, ama Dobby uzun parmağını tehditkâr bir şekilde ona doğruuzattı.

Mr. Malfoy'a işaret ederek, "Şimdi gideceksin," dedi korkutucu bir edayla."HarryPotter'adokunmayacaksın.Şimdigideceksin."

LuciusMalfoy'unbaşkaseçeneğiyoktu.İkisinetepesiatmış,sonbirbakışfırlattıvepelerininiomzununüstündenatarakhızlayürüyüpgözdenkayboldu.

"HarryPotter,Dobby'yiözgürlüğünekavuşturdu!"dedio tizbir sesle,kafasınıkaldırıpHarry'yebakarakküremisaligözlerindeenyakınpenceredensızanayışığıparıldıyordu."HarryPotter,Dobby'yiserbestbıraktı!"

"En azından bunu yapmalıydım, Dobby," dedi Harry sırıtarak. "Sen bir daha

hayatımıkurtarmayakalkmayacağınasözver,yeter."

Birdencininçirkin,kahverengisuratınıntamortasında,bütündişlerinigösterenkocamanbirgülümsemebelirdi.

"Tek bir sorum var, Dobby," dedi Harry, Dobby titreyen ellerle Harry'ninçorabını giyerken. "Bana bütün bunlarınAdıAnılmamasıGerekenKişi'yle birilgisiolmadığınısöylemiştin,hatırlıyormusun?Ee-"

"Obir ipucuydu, efendim,"dediDobby, sankibarizbir şeydenbahsediyormuşgibi gözleri irileşerek. "Dobby size bir ipucu veriyordu. Adını değiştirmedenönceKaraLord'unadısöylenebiliyordu,anladınızmı?"

"Evet," dedi Harry bezgin bir halde. "Eh, ben gitsem iyi olur. Bir şölen var,üstelikarkadaşımHermionedekendinegelmişolmalı..."

DobbykollarınıHarry'ninbelinedolayarakonasarıldı.

"Harry Potter, Dobby'nin sandığından da daha büyük!" diye ağladı. "Elveda,HarryPotter".Vebüyükbirçatırtıyla,Dobbyyokoldu.

Harry birçok Hogwarts şölenine katılmıştı, ama hiçbiri bunun gibi değildi.Herkes pijamalarıylaydı ve kutlamalar gece boyunca sürdü. Harry en iyibölümün hangisi olduğuna karar veremiyordu. Hermione'nin, "Çözdün!Çözdün!" diye çığlık atarak ona doğru koşması mı; Justin'in Hufflepuffmasasındankoşarakgelipelinisıkmasıveondanşüphelenmişolduğuiçinözürdilemesi mi; Hagrid'in üç buçukta gelip Harry'le Ron'un omuzlarına, onlarımeyvelikremalıkekdolutabaklarınıniçinedüşürecekkadarhızlışaplakatmasımı;Ron'la onundört yüz puanınınGryffindor'a iki yıl üst üsteBinaKupası'nıkazandırması mı; Profesör McGonagall'ın kalkıp bütün sınavların okulunarmağanıolarak iptaledildiğinisöylemesimi ("Yo,hayır!"demiştiHermione);Dumbledore'un, Profesör Lockhart'ın gidip hafızasını geri kazanması gerektiğiiçinmaalesefbirdahakisenegeridönmeyeceğiniduyurmasımı?Sonuncusununyolaçtığıcoşkuyabirçoköğretmendekatıldı.

"Yazık," dedi Ron, biraz daha reçelli çörek alarak. "Tam da ona alışmayabaşlamıştım."

Yaz döneminin geri kalan bölümü pırıl pırıl güneş ışığıyla geçti. Hogwartsnormale dönmüştü, sadece birkaç küçük değişiklik vardı: Karanlık Sanatlara

KarşıSavunmadersiiptaledildi("amabiznasılsaokonudayeterinceantrenmanyaptık," dedi Ron, pek canı sıkkın görünen Hermione'ye) ve Lucius Malfoyyönetim kurulu üyeliğinden çıkarıldı.Draco artık okulda, orası kendine aitmişgibibiredayladolaşmıyordu.Aksine,gücenikvesomurtkangörünüyordu.Diğertaraftan,GinnyWeasleygenesonderecemutluydu.

HogwartsEkspresi'yleevedönüşyolculuğuvaktiçokçabukgeldi.Harry,Ron,Hermione,Fred,GeorgeveGinny'ninkendilerineaitbirkompartımanlarıvardı.Tatildenöncebüyüyapabileceklerisonbirkaçsaatintadınıçıkardılar.PatlamalıPişti oynadılar, Fred ve George'un Filibuster Maytapları'nın sonuncularınıateşledilervebüyüylebirbirlerinisilahsızbırakmayaçalıştılar.Harrybukonudaçokiyihalegelmeyebaşlamıştı.

NeredeyseKing'sCross'avarmışlardıki,Harry'ninaklınabirşeygeldi.

"Ginny-Percy'yineyaparkengördündekimseyesöylemeniistemedi?"

"Ha,omu?"dediGinnykıkırdayarak."Şey-Percy'ninbirkızarkadaşıvar."

Fred,George'unkafasınabirkitapbohçasıdüşürdü.

"Ne?"

"Şu Ravenclaw'lı Sınıf Başkanı, Penelope Clearwater," dedi Ginny. "Yazboyunca ona mektup yazıyordu. Okulun her yerinde gizli gizli onunlabuluşuyordu. Bir gün boş bir sınıfta öpüşürlerken yakaladım onları. Kız osaldırıya uğradığında Percy öyle üzüldü ki. Onunla dalga geçmezsiniz, değilmi?"diyeeklediendişeyle.

"Aklımızınucundanbilegeçmez,"dediFred.Yüzündesankidoğumgünüerkengelmişgibibirifadevardı.

"Kesinlikle,"dediGeorge,pispisgülerek.

HogwartsEkspresiyavaşladıvesonundadurdu.

HarrybirtüykalemvebirparçaparşömençıkardıveRon'laHermione'yedöndü.

"Buna telefon numarası deniyor," dedi Ron'a ve telefon numarasını iki kezyazarakparşömeni ikiyeyırtıp ikisinedebirerparçaverdi. "Babanageçenyaz

telefonun nasıl kullanıldığını anlatmıştım, hatırlayacaktır. Beni Dursley'lerdenara,olurmu?SadeceDudley'lekonuşarakikiaydahageçiremem..."

Trendeninipsihirlibölmeyedoğruyürüyenkalabalığakatılırlarken,Hermione,"Teyzenle enişten gurur duyacaklar ama, değil mi?" dedi. "Yani bu yılyaptıklarınıduyunca."

"Gururduymakmı?"dediHarry."Aklınımıoynattınsen?Ölmemiçinokadarfırsat çıkmışken ve ben bunu başaramamışken mi? Sinirden çılgınadönecekler..." Ve hep birlikte geçitten geçerek Muggle dünyasına doğruyürüdüler.