Uoi Drugog sv. rata nalazio se akom bataljonu u Mariboru. U danima aprilske katastrofe on je, sa grupom svojih drugova, pokuao da prui otpor neprijatelju kod Mrkonji grada. Posle toga je otiao u svoj rodni kraj, a kad je planula prva oslobodilaka puka, stupio je u redove ustanika i meu njima ostao tokom cijele narodnooslobodilake borbe. Sve vrijeme rata bio je ratni dopisnik zajedno s nerazdvojnim prijateljem i kumom, takoe veoma poznatim knjievnikom, Skenderom Kulenoviem. Djela su mu prevoena na ruski, engleski, francuski, njemaki, ukrajinski, poljski, eki, bugarski, slovenaki i maarski jezik. Cijeli radni i ivotni vijek nakon Drugog svijetskog rata Branko opi je proveo u Beogradu, ali je vrlo esto putovao po Jugoslaviji i drugim evropskim dravama. Mnogi su za njega govorili da je najvei djeiji pisac svih vremena roen na prostorima bive Jugoslavije. Iako je pripadao narodnooslobodilakom pokretu Branko opi je, kao ovjek velikog obrazovanja, bistrog uma, osjeaja za pravdu i pravednost i kritikog posmatranja stvarnosti koja ga je okruivala veoma rano poeo da iznosi sopstvena miljenja o nekim pojavama. Radio je to ili otvoreno ili u literaturi kao pisac. Kao jedno od najpoznatijih djela bila je Jeretika pria zbog koje je kasnije trpio velike udare tadanje komunistike partije na vlasti i dravnih organa, pa i od samih kolega. Takvih progona je bilo mnogo, pa je knjievni istoriar Ratko Pekovi to sabrao u knjigu Sudanije Branku opiu iz koje se vidi na kakve je sve probleme opi nailazio u svom knjievnom i politikom ivotu. Pretpostavlja se da su ti progoni i glavni razlog samoubistva koji je Branko opi izvrio samoubistvo skoivi s mosta u rijeku Savu 1984. godine u Beogradu.