bdw - editie 1375

N° 1375 VAN 25 APRIL TOT 2 MEI 2013 ¦ WEEK 17: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, E-MAIL: [email protected], WWW.BDW.BE

Zorgverzekering kalft af

W aar eind 2007 nog 54.278 Brusselaars wa-ren aangesloten bij de

Vlaamse zorgverzekering, daalt dat cijfer eind 2011 tot 48.843, een afname van 10 procent. Dat leren statistieken van het Vlaams Agent-schap Zorg en Gezondheid.De Vlaamse zorgverzekering draagt sinds 2001 bij aan de niet-medische kosten van zwaar zorgbehoeven-den. De aanvrager komt zo in aan-

merking voor een maandelijkse uitkering van 130 euro voor mantel- en thuiszorg, of residentiële zorg. Voorwaarde is dat hij aangeslo-ten is bij een van de zeven erkende zorgkassen en jaarlijks 25 euro bij-draagt.In Vlaanderen is de bijdrage ver-plicht, in Brussel vrijwillig. Een Brusselaar die op latere datum in-stapt, wacht een dubbele sanctie. Pas als hij tien jaar ononderbroken

aangesloten is, kan hij een aanvraag tot tegemoetkoming indienen. Maar ook: wanneer hij op de vergoeding aanspraak maakt, wordt zijn recht met vier maanden opgeschort voor elk jaar dat hij niet aangesloten was.Die drempels maken het voor de Vlaamse Brusselaar die de boot heeft gemist weinig aantrekke-lijk om alsnog aan te sluiten. Maar daarmee is de daling van het aantal Brusselse zorgverzekerden nog niet verklaard. Waarom zijn op vijf jaar tijd 5.435 Brusselaars uit de Vlaam-se zorgverzekering verdwenen? Jo-ris Moonens, woordvoerder van het Agentschap Zorg en Gezondheid,

ziet deels een verklaring in een aan-passing van de procedure: “Brus-selaars die driemaal hun bijdrage niet hebben betaald, worden sinds enige tijd automatisch geschrapt.” Tussen 2007 en 2008 daalde het aantal Brusselse aangeslotenen met bijna vierduizend. Er was in 2009 een kleine remonte, maar sindsdien daalt het cijfer gestaag met zo’n dui-zend per jaar.Een deel zijn overlijdens, maar daar staat tegenover dat de zorgkassen elk jaar een brief sturen naar wie 26 jaar wordt met de vraag om aan te sluiten. Dat zou voor nieuw bloed moeten zorgen. Volgens de zorg-

BRUSSEL – Het aantal Brusselaars dat bij de Vlaamse zorgverzekering is aangesloten, neemt fors af. Dat blijkt uit cijfers van het Agentschap Zorg en Gezondheid.

Gezondheidszorg > Duizenden Brusselaars minder in de Vlaamse zorgverzekering

Junior Ngalula 20STE EDITIE LES NUITS OPENT IN STIJL MET VALERIE JUNEEn ook: Frank Boeijen, Brussels Short Film Festival en Bozar Night.

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

25 0413

STEEDS MEER STADSMOESTUINENBRUSSEL – Nu de winter achter de rug ligt, breken de hoogdagen voor stadstuinders aan. Afgelopen week werden er al tomaten, aubergines en paprika’s geoogst in Neerpede en op het dak van de Koninklijke Bibliotheek staan de ajuintjes mooi in bloei. Ook in de collectieve tuin Carré Tillens in Ukkel slaan hoveniers de hand aan de ploeg. Lees meer op p. 4-6. KL

kassen zetten die jongeren die stap niet altijd omdat ze niet zeker zijn dat ze ooit van de zorgverzekering gebruik zullen kunnen maken. De cijfers kunnen tot slot ook gelezen worden als een daling van het aantal Vlamingen in Brussel. De cijfers zijn belangwekkend om nog een andere reden. De Vlaamse Gemeenschap wil van de zorgver-zekering de basis maken van een eigen sociale zekerheid. Daartoe is vorig jaar het kaderdecreet Vlaamse sociale bescherming goedgekeurd. Daarin zitten naast de zorgverzeke-ring, ook de kindpremie en de maxi-mumfactuur in de thuiszorg. De uitbreiding is momenteel in de koel-kast gestopt omdat er geen budget-taire ruimte is, maar het lijdt geen twijfel dat er bij een verdere uitbouw van een Vlaamse sociale zekerheid op dit pad zal worden doorgegaan. Hoe de Vlaamse Brusselaars die niet bij de zorgverzekering zijn aan-gesloten alsnog aansluiting kunnen vinden, is een raadsel.

Steven Van Garsse en Steven Vandenbergh

© B

AR

T DE

WA

ELE

P.24-25

over BX Brussels

BDW 1375 PAGINA 2 - DONDERDAG 25 APRIL 2013

Het fietsparcours van Cyclovia leidde afgelopen zondag van het Lemmensplein in Kuregem tot aan de Louizalaan, waar animatie voorzien was in de zogenaamde Cyclo-Village.

© IVAN PUT

DE WEEK IN BEELD DOOR IVAN PUT

Politiek blok achter FlageyUitgelicht > Eerste co-communautaire beheersovereenkomst ondertekend

W at de vier overheden (Brussels Gewest, Vlaanderen, Franse Ge-

meenschap en de gemeente) met vzw Flagey zijn overeengekomen, staat voortaan zwart op wit. De overeenkomst legt de opdrachten en de subsidies vast tot eind 2016. Mooi is dat Flagey een onbeperkte reserve kan aanleggen met eigen inkomsten en subsidies binnen die termijn; handig voor budgetver-schuivingen bij ‘duurdere’ jaren. De subsidieverdeling is transpa-rant: de drie regio’s verdelen iets meer dan 7,2 miljoen euro onder hun drie. “Al kunnen er los van dit contract projectsubsidies volgen,” geeft Flageydirecteur Gilles Ledure mee. De Vlaamse en Franse Ge-meenschap geven jaarlijks 610.000 euro. Het Brussels Gewest enga-geert zich voor 500.000 euro en nog eens 100.000 euro in de vorm van projectsubsidie en personeels-kosten, de zogenaamde Gescosta-

tuten. Brussel moet het snelst de verplichtingen naleven, met al 80 procent voorschot bij het begin van het jaar. De gemeente Elsene gaat per jaar 200.000 euro ophoesten “volgens de haar gebruikelijke mo-daliteiten.” Daarnaast geeft de Vlaamse Ge-meenschap een half miljoen euro extra aan Flagey voor 130 dagen huisvesting van het Brussels Phil-harmonic en het Vlaams Radio Koor. Daarmee is het voormalige omroeporkest definitief veran-kerd in de hoofdstad. Naast ‘on-derhandelaar’ Gilles Ledure komt de pluim toe aan Cultuurminister Joke Schauvliege, die tot gisteren tegenwind kreeg door de grote voet die Vlaanderen in huis had. Schau-vliege: “Het project Flagey heeft een spannende voorgeschiedenis, zeker vanuit het besef dat Vlaande-ren iets meer betaalde dan de an-dere overheden. Dat kwam omdat we het Brussels Philharmonic hier

gehuisvest hadden en sommigen vreesden dat het orkest te veel de zaal zou bezetten. Bij de legisla-tuurstart bleken er ook financiële problemen (de schuld van vzw Fla-

gey aan de nv, red.). Dat iedereen bereid was om zijn politieke en-gagementen verder te zetten – als er maar garanties tegenover ston-den – wilden we in een overeen-

komst bezegelen. Daarmee zijn er geen dubieuze politieke afspraken meer. Trouwens, de hele Vlaamse regering gaf haar zegen. Voor een instelling als Flagey die ook inter-nationaal iets wil betekenen, bleek dat transparant engagement es-sentieel.“

Werkbare stabiliteitMet de subsidiepot alleen kan het ambitieuze Flagey niet draaien. “Het verschil van 2 miljoen tot de 4,3 miljoen werkingsuitgaven per jaar moeten we zelf invullen, net als de artistieke uitgaven. Daar-voor spreken we de (gestegen) tic-ketverkoop en de private sponsors aan, zoals de Nationale Loterij en BNP Paribas,” zegt Ledure. “We werken met vijftien artistieke part-ners, van Jeugd & Muziek tot de Eli-sabethwedstrijd. We draaien 140 concerten en duizend filmvoorstel-lingen per jaar. Flagey ontvangt vijftien festivals. En onze jaarbe-zetting van de grote Studio 4 is ge-stegen tot 75 procent.” Wat Flagey voor de cheque moet doen, staat allemaal in het contract: de lokale dynamiek en interculturaliteit sti-muleren, scholen bereiken, inno-vatieve films en muziek op de kaart zetten en minstens 280 activitei-

ELSENE – Met vzw Flagey is maandag de eerste co-communautaire beheers-overeenkomst ondertekend. Rondom Vlaams cultuurminister Joke Schauvliege schaarden zich minister-president Charles Picqué, Franstalige cultuurminister Fadila Laanan, Brussels minister Guy Vanhengel en burgemeester Willy Decourty. Ze engageren zich voor vier jaar om Flagey ruim 10 miljoen euro te gunnen. Een politieke primeur, met grote staatssymboliek.

“De hele Vlaamse regering gaf haar zegen. Dat is essentieel voor een instelling die ook internationaal iets wil betekenen”

ACHTERPOORTJES- POLITIEKBRUSSEL – Gepensioneerde ge-meenteambtenaren vervangen door interims is een geliefd achterpoortje om de taalwet te omzeilen. Minister-president Charles Picqué (PS) is niet van plan om op te treden. Tot 2002 was het eenvoudig. Werd een vastbenoemd ambtenaar ziek, of ging die op pensioen, dan mocht het gemeentebestuur hem voor zes maanden vervangen door een inte-rim-ambtenaar. De functie was ver-lengbaar voor nog eens zes maan-den. Dat staat in een KB uit 1962. De federale overheid was gemachtigd om op te treden tegen misbruiken.“Maar in 2002 is de gemeentewet naar de gewesten overgeheveld,” zegt minister-president Picqué, “en sindsdien is human resources een volle bevoegdheid van de gemeente-raad. Ik kan dus niet optreden.”De kwestie is van belang omdat gemeentebesturen de zogenaamde ‘dienstdoende ambtenaren’ ge-bruiken om het taalevenwicht in de administatie naar believen aan te passen. Lees: ze lappen de wet-telijk vastgelegde verhouding Ne-derlandstaligen-Franstaligen in het ambtenarencorps aan hun laars.Brussels parlementslid Walter Van-denbossche (CD&V) is ziedend over het parlementair antwoord van Pic-qué. Volgens Vandenbossche raakt de redenering van Picqué kant noch wal. “Een federaal KB heeft kracht van wet tot de deelstaat een wet-telijke initiatief neemt. Dat bleek onlangs nog uit een arrest van het Grondwettelijk Hof over de parkeer-retributies.” Vandenbossche had gehoopt dat Picqué een omzendbrief zou sturen naar de gemeenten, maar dat is die dus niet van plan, “omdat er geen juridische grond voor is. We bevinden ons in een juridisch vacu-um,” zegt Picqué.Die truc van het juridisch vacuüm wordt wel meer gebruikt in Brussel om de taalwet te omzeilen. Zo moe-ten alle ambtenaren in de gemeen-ten de tweede landstaal beheersen. Ook die tweetaligheidseis wordt omzeild. Gemeenten werven eenta-lige contractuelen aan. Die aanwer-vingen worden weliswaar geschorst door de vice-gouverneur, maar niet geannuleerd door de Brusselse re-gering. Daardoor kunnen ze op post blijven.Ook voor het personeel van de OCMW-ziekenhuizen ontbreekt de wetgeving om de tweetaligheid van het personeel af te dwingen. Het verklaart waarom veel artsen en ver-plegend personeel van de openbare ziekenhuizen eentalig Frans zijn. Tegen deze (onwettige) achterpoort-jespolitiek valt juridisch weinig in te brengen. Een hervorming van de taalwetge-ving in Brussel kwam in 2011 even aan bod in de onderhandelingen over de staatshervorming maar werd al snel weer in de koelkast gestopt.

Steven Van Garsse

OPMERKELIJK

© N

AA

M F

OTO

GR

AA

F

BDW 1375 PAGINA 3 - DONDERDAG 25 APRIL 2013 WEEKOVERZICHTWOENSDAG 17 APRILKOEKELBERG VERDACHT VAN FRAUDE. De voormalige commissaris-generaal van de federale politie, Fernand Koekelberg, is offi cieel in verdenking gesteld voor geknoei met aanbestedingen. Het is niet de eerste keer dat Koekelberg in opspraak komt.

AGENTE KOMT OM NA AANRIJDING. Een 27-jarige agente van de politiezone Montgomery overlijdt na een verkeersongeval. Het on-geluk gebeurt op het kruispunt van de Tervurenlaan en de Vorstlaan in Sint-Pieters-Woluwe.

DONDERDAG 18 APRILVIER DODEN BIJ VERKEERSONGEVAL. Bij een zwaar verkeers-ongeval aan de Van Praetbrug in Laken komen vier jongemannen om. De bestuurder rijdt met zijn cabrio door de balustrade van de brug en belandt enkele meters lager op de kaaien van het kanaal. Drie van de inzittenden zijn op slag dood, de vierde overlijdt in het ziekenhuis.

VRIJDAG 19 APRILHOGERE BOETES WILDPLASSEN EN SLUIKSTORTEN. De stad Brussel gaat de boetes voor sluikstorten en wildplassen fors verhogen. Wildplassers zullen 100 euro moeten betalen in plaats van 50. De boetes voor sluikstorten gaan van 100 naar 250 euro per kubieke meter. Vorig jaar werd in Brussel 2.500 ton sluikafval van de straten en pleinen gehaald.

BRUSSELAARS PENDELEN MEER NAAR WALLONIË. Het aantal Brusselaars dat naar Wallonië pendelt om te werken, is de laatste twaalf jaar sterk toegenomen. In 2000 waren het er nog maar 12.869, vorig jaar 21.224. Een stijging van 65 procent, die groter is dan de stijging van de Brusselse bevolking in die periode. Ook de pendelstroom naar Vlaanderen, die nog steeds de grootste is, kende een stijging van 30 procent.

ZATERDAG 20 APRILJONGEMAN STERFT NA AANRIJDING DOOR TRAM. Een 21-jarige man komt om nadat tram 3 richting Esplanade hem aan-rijdt op de Werkhuizenkaai. Het slachtoffer is op slag dood.

ZONDAG 21 APRILERFGOEDDAG EEN SUCCES. 220.000 bezoekers in Brussel en Vlaanderen genieten van een brede waaier aan gratis erfgoedactivi-teiten. Onder het thema ‘Stop de tijd’ zijn er demonstratiesvan restauratietechnieken, dans-, fi lm- en theatervoorstellingen, evocaties en tijdswandelingen.

MAANDAG 22 APRIL EERSTE BRUSSELSE FIETSSTRAAT OP LOUIZALAAN. De volgende zes maanden hebben fi etsers op een zijstrook van de Louizalaan, tussen de Dalstraat en het Stefaniaplein, voorrang op motorvoertuigen. Concreet mogen de motorvoertuigen niet meer dan 30 km per uur rijden en is het verboden om fi etsers in te halen. Na zes maanden proefperiode wordt het project geëvalueerd.

VRT-GEBOUW VERDWIJNT, TOREN BLIJFT. De VRT verlaat het gebouw aan de Reyerslaan en verhuist naar een nieuwbouw achter de huidige kantoren. Het huidige omroepgebouw voldoet niet meer aan de noden van de VRT en wordt daarom afgebroken. De toren blijft wel staan.

VZW FLAGEY KRIJGT JAARLIJKS VIER MILJOEN EURO. De vzw Flagey krijgt jaar-lijks vier miljoen euro voor de artistieke wer-king en dit tot 2017. Het Brussels Gewest en de Vlaamse en Franse Gemeenschap investeren

elk 600.000 euro, de gemeente Elsene 200.000. Daarnaast wordt de vzw ook gesponsord voor een bedrag van twee miljoen euro.

DINSDAG 23 APRILPVDA WIL TWEETALIGE SCHOLEN. PTB-PVDA begint een campagne voor tweetalig onderwijs in Brussel. De partij wil dat alle scholen immersieonderwijs aanbieden. Op die manier zouden de Brusselse jongeren meer kans op werk hebben. Vlaanderen staat geen tweetalig onderwijs toe in Brussel, maar volgens PVDA moeten de vrije herhalingsuren gebruikt worden voor Franse immersie. De partij verspreidt folders en posters, begon met een petitie aan de schoolpoorten en is van plan om over de kwestie te interpelleren in de gemeenteraden waar ze vertegenwoordigd is.

Samengesteld door Bettina Hubo en Milan Vranckx

Joke Schauvliege (l), Guy Vanhengel, Charles Picqué en Fadila Laanan ondertekenen met vzw Flagey de eerste co-communautaire beheersovereenkomst.

ten per jaar aanbieden. De moeilijk-ste, maar spannendste strategische oefening wordt “kritisch nadenken over het begrip niet-publiek,” al her-kennen we daarin de warme zorg vanuit Vlaanderen om aan kansar-men cultuurbeleving te gunnen. Dat gebeurt niet zonder return: in ruil mag iedere ondertekenende partij vier keer gratis gebruik maken van de zalen, maar niet voor een concur-rentiële programmering. De overeenkomst mag dan wel in-novatief zijn als model, zekerheden voor de eeuwigheid, laat staan bij politieke aardverschuivingen, biedt

het systeem niet. Een overlegcomité met inspecteurs van Cultuur volgt jaarlijks alles op en op basis van het jaarrapport worden de subsidies per overheid goedgekeurd. Maar in de loop van 2016 moet alles te-rug onderhandeld worden met alle partners, want het contract voorziet geen verlengingsmodaliteit. De co-communautaire samenwerking is dus beperkt in de tijd. Al wordt nu al de vraag gesteld of dit niet hét model is om de overheveling van de fede-rale instellingen naar de gewesten hanteerbaar te maken. Op die vraag antwoordden Charles Picqué, Fadila

Laanan en Joke Schauvliege eens-gezind: “Voorlopig heeft de federale overheid zich geëngageerd om haar cultureel-wetenschappelijke instel-lingen te onderhouden. Als er van overname sprake zou komen, zal dit voor elke instelling apart en bin-nen haar historisch verhaal moeten bekeken worden.” Flagey speelt dus pionier in diplomatieke staatsher-vormingsovereenkomsten. Diplo-maat Ledure blijft nuchter: “Ik ben gelukkig dat alle communautaire spanningen geluwd zijn en dat er een werkbare stabiliteit is.” Jean-Marie Binst

Dictaturen hebben ook geen Senaat.”

MR-senator Armand De Decker is niet te spreken over de afschaffing van de Senaat. Volgens hem is het bicamerisme eigen aan de democratische rechtstaat (in De Standaard).

Schaf dan eerder de Vlaamse schepen af. Die heeft geen enkel nut.”

FDF-parlementslid Isabelle Molenberg over het voorstel van Olivier de Clippele (MR) om één schepenambt te vervangen door de OCMW-voorzitter (in het Brussels Parlement).

Brussel heeft zijn eerste fi etsstraat, rue cyclable , en wel op de ventweg van de Louizalaan, richting centrum. In een fi etsstraat mogen fi etsers de hele breedte van de weg gebruiken. Auto’s zijn er wel toegelaten, ook om te parkeren, maar ze mogen niet sneller dan 30 km per uur rijden en ze mogen de fi etsers niet inhalen. De initiatiefnemers van dit proefpro-ject, minister Brigitte Grouwels (CD&V) en staatssecretaris Bruno De Lille (Groen), hul-digden de fi etsstraat maandag in. De Fietsersbond is positief, maar vindt de locatie niet

FietsstraatHETWOORD

© IVA

N P

UT

“

“

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

SURF NAAR BRUSSELNIEUWS.BE EN SCHRIJF JE IN OP DE NIEUWSBRIEF

geschikt wegens te veel autoverkeer. SP.A-parlementslid Jef Van Damme hoopt dat de fi etsstraat meer is dan een stunt en dat het gewest blijft investeren in veilige fi etspaden. HUB


Leefmilieu > Stadsmoestuinen veroveren langzaam terrein

‘De winter was lang, nu kunnen we eindelijk opnieuw tuinieren’

BRUSSEL – Minister van Leefmilieu Evelyne Huytebroeck (Ecolo) heeft een inventaris besteld van alle braakliggende terreinen die eigendom zijn van de overheid. Huytebroeck is op zoek naar terreinen voor professionele groentekweek. De voorbije jaren mikte de minister met Leefmilieu Brussel op de amateurtuinder.

D e winter lijkt nu wel echt achter de rug. Tijd om te zaaien en te planten. Voor

veel Brusselaars zit er weinig meer in dan een bak bloemen of kruiden op het terras. Sommigen hebben meer geluk, zoals de tuinders van de Carré Tillens op de grens van Vorst en Ukkel. De jongste jaren komen er volgens het kabinet Huytebroeck ieder jaar zes tot zeven collectieve moestuinen bij. Over heel Brussel zijn er - in parken en langs de groe-ne wandeling - tweehonderd plek-ken waar eetbare gewassen en klein fruit worden gekweekt. In Tournay-Solvay (in Watermaal-Bosvoorde, red.) werden vorig jaar pompoenen gekweekt en ook in het Jubelpark werden grote bakken geplaatst voor de groentekweek. Een wandeling langs drie lentetuinen.

“Vorig jaar had ik 54 soorten groenten, mijn lap grond is 50 m2 groot.

Toegegeven, van sommige soorten sla had ik maar een paar stuks en ik had verschillende soorten radijzen.” Aan het woord is Bernard Queec-kers, voorzitter van de collectieve tuin Carré Tillens, een idyllisch oord tussen de Alsembergsesteenweg, de Roosendaelstraat en de Besmelaan in Ukkel. Het enorme terrein telt 21 tuintjes, zegt Bernard. “Iedereen mag kweken wat hij wil – al moe-digen we diversiteit aan, er mogen geen afsluitingen geplaatst worden rond de percelen – en alles, ook de opbergkisten voor het tuinmaterieel bijvoorbeeld, moet uit hout vervaar-digd zijn.” Problemen zijn er niet volgens Ber-nard: “Dit is een echte wijktuin, de buurtbewoners letten goed op. Vroeger waren er tuinders die van ver kwamen en alleen aan rentabi-liteit dachten. Ze omspanden hun tuin als een versterkte burcht uit

sloten, afzonderlijke tuin: een peda-gogische tuin waar schoolkinderen zich kunnen uitleven. Op de com-posthoek is Queeckers bijzonder fier – de commerciële vaten die hij zich eerst had aangeschaft, volde-den niet. Hij sloeg dan maar zelf aan het timmeren. “Mijn compostvaten werden nauwgezet gekopieerd door het Wolvendaelpark,” licht Queec-kers toe.Er zijn al tuinen aan de Carré Til-lens sinds 1960, illegaal weliswaar.

Toen Leefmilieu Brussel het beheer in 2000 in handen kreeg, bleek de grond erg vervuild. Van een deel van het terrein werd 50 centimeter uitgegraven om er te kunnen tui-nieren. “De winter was lang,” zegt Queeckers, “nu kunnen we eindelijk beginnen. Stuur zaterdag maar een fotograaf, als het mooi weer is zal je hier heel wat tuinders aan het werk zien.” Carré Tillens, dat eigendom is van het OCMW van Vorst, is onder-tussen ingekleurd als groene zone.

Vorig jaar heette de tuin op het dak van de Ko-ninklijke Biblio-theek, Potage-Toit, eenmalig

te zijn, maar ook voor dit jaar heeft minister van Leefmilieu Evelyne Huytebroeck geld veil om het project verder te zetten. Een bezoek is zeer aan te raden. Met de lift vijf hoog naar het dak van de bibliotheek, door de fifties-eetzaal naar het dak is al een belevenis. Filippo is om halfelf druk bezig met compost te bereiden. Tussen 9 uur en 10 uur gaf hij al een rondleiding. Nu wacht hij op deelnemers van de meewerkdag. Er moet vandaag geplant en gezaaid worden. Filippo onderneemt een po-ging om me de principes van biody-namisch tuinieren uit te leggen. “Nu is het ideaal om spinazie te zaaien, de stand van de maan is perfect.” Kies je niet het juiste moment uit, zo legt Filippo uit, dan krijg je enor-me wortels en kleine bladeren. De ajuintjes staan al mooi in de groei, vandaag worden er courgettes en ra-dijzen gezaaid. Op een tafel staan de flessen biologisch fruitsap klaar. We krijgen gezelschap van drie studen-tes journalistiek van IHECS.

De Groene Wan-deling voert ons naar het hart van Neerpede. Wij gaan er met natuurgids

Erwin Sergooris op zoek naar eet-bare planten. Hij neemt ons mee naar Betteraves. De zeven are grote moestuin is genoemd naar de be-lendende Bietenstraat, maar je moet langs de Koevijverstraat een land-wegje inslaan om de tuin te berei-ken.Achter een mesthoop zien we ver-schillende percelen die nog met een zwart zeil overdekt zijn, om de grond zo warm mogelijk te houden. Tussen de perceeltjes worden fruit-bomen aangeplant. “De wortels van de boompjes houden op natuurlijke wijze vocht in de grond, ideaal voor de spinazie en radijzen om te groei-en. Bovendien houden ze de winde-rosie weg,” legt onze gids uit. Even later bezoeken we de serre waarin het ondanks het frisse lenteweer

Carré Tillens is een idyllisch oord tussen de Alsembergsesteenweg, de Roosendaelstraat en de Besmelaan in Ukkel.

schrik voor diefstal en ze gebruik-ten daarvoor niet de mooiste mate-rialen.” Toen in 1996 een promotor de Carré wou volbouwen, was niet iedereen tegen. Nu is dat wel an-ders. Queeckers: “Eigenaars van panden aan de Roosendaelstraat afficheren nu ‘te huur: appartemen-ten met uitzicht op prachtige tuin’.” Drie jaren hebben Queeckers en zijn medestanders gevochten tegen de promotor. Toen die failliet ging, deed de buurt een beroep op de ge-meente Ukkel om de site aan te ko-pen. Maar die liet weten geen geld te hebben. Gelukkig had Leefmilieu Brussel (toen nog Brussels Instituut voor Milieubeheer, red.) wel geld. Naast de tuintjes is er ook een semi-natuurlijk zone, een tuin met laag fruit. Er is een composthoek, er zijn vogelkastjes, er is een insectenhotel en er zijn bijenkorven. Queeckers troont me mee naar een goed afge-

Potage-Toit: groenten op het dak van de Koninklijke bibliotheek.

CARRÉ TILLENS, DONDERDAG

18 APRIL 17.30 - 18.30 UUR

DAK VAN DE KONINKLIJKE

BIBLIOTHEEK, VRIJDAGOCHTEND

19 APRIL 10.30- 11.15 UUR

KOEVIJVERSTRAATANDERLECHT

NEERPEDE ZONDAGNAMIDDAG

21 APRIL 14- 15 UUR

© B

AR

T DE

WA

EL

E©

BA

RT D

EW

AE

LE


al snikheet is. Het regenwater dat op het dak valt, wordt in een grote groene zak achter de serre gerecu-pereerd en via een ondergronds sy-steem irrigeert het de serre. Het re-genwater volstaat om de gewassen met diepe wortels van het nodige water te voorzien.“Afgelopen woensdag oogstten we al aubergines, tomaten en paprika,” zegt Boris Delaide die de lijnen in de moestuin uitzet. “We plantten ook

In de serre in Neerpede is het ondanks het frisse lenteweer al snikheet. Het regenwater dat op het dak valt, wordt in een grote groene zak achter de serre gerecupereerd. Via een ondergronds systeem irrigeert het de serre. Afgelopen week werden er al tomaten, aubergines en paprika geoogst.

© B

AR

T D

EW

AE

LE

minder bekende varianten van an-dijvie of erwtjes en we hebben ook inheemse klassiekers als de raap, pastinaak en de postelein. Onze groentesoorten zijn niet geschikt voor grootschalige landbouw maar ze hebben veel meer smaak.”Het beheer van de moestuin valt onder het sociaal ondernemer-schapsproject Vert d’Iris dat in samenwerking met de vereniging Eco-Innovation beroepsopleidingen

aanbiedt om zoveel mogelijk men-sen professioneel in te schakelen. Op dit moment steken er twaalf sta-giairs 2,5 dag per week de handen uit de mouwen. Daarnaast krijgen ze tijdens de zes maanden durende opleiding ook een theoretisch cur-sus over de basiselementen van bi-ologische landbouw.Bedoeling is om er op termijn een rendabele onderneming van te ma-ken. Daarvoor is het project zich nu

aan het omvormen tot coöperatieve. Voor honderd euro kan je je in de co-operatie inkopen en in het bestuur van de vereniging zetelen. “We zijn in 2010 met de moestuin begonnen en zijn sindsdien voort-durend gegroeid,” zegt Boris De-laide, die nauw betrokken is bij de tuin. Vert d’Iris kent al verschillende afnemers, waaronder veel particu-lieren die hun bestellingen via in-ternet plaatsen. Een van zijn klan-

ten is niemand minder dan topchef Christian Tirilly van het Sheraton-restaurant.Het landbouwbedrijfje moet als co-operatieve verder blijven groeien. De bedoeling is om op termijn een omzet van om en bij de dertigdui-zend euro te draaien, ofwel drie keer meer dan nu het geval is.

Danny Vileyn en Bruno Schols

LAKEN – In de bedding tussen de Van Praetlaan en de Vuurkrui-senlaan in Laken wordt opnieuw waterkers (cresson) gekweekt. Een unicum in Brussel.

Leefmilieu Brussel en zorgboerde-rij Nos Pilifs uit Heembeek rond-den zopas de renovatie van de oude, verlaten kwekerij af. De vervallen waterkersbekkens die uit asbest bestonden, werden vervangen door nieuwe bassins van gerecycleerd plastic, die lopen over een lengte van tweehonderd meter. Voor de teelt van waterkers is continu zuiver water nodig. In de kwekerij in Laken komt het water van een bron in het koninklijk domein.Nos Pilifs zal de kwekerij beheren. Enige tijd geleden zetten de mede-werkers een reeks jonge waterkers–plantjes uit. Binnen enkele weken

wordt de eerste oogst verwacht. Die zal de zorgboerderij verkopen via haar biowinkel, haar restaurant en via de biomanden die ze verdeelt. De gerenoveerde kwekerij is ge-vestigd in een oude spoorwegsleuf, gegraven om een privé-spoorlijn te maken tussen het Koninklijk Paleis en de rest van het Brusselse spoor-wegnet. Die verbinding kwam er echter niet, de sleuf liep onder water en werd tot een jaar of zes terug door lokale tuinbouwers gebruikt voor de waterkersteelt. Nu trekt de bedding vooral hangjongeren en vandalen aan. Het nieuwe, houten werkhuisje van de kwekerij moest na herhaal-delijke vernielingen beveiligd wor-den met een metalen rasterwerk. Ons land telt nog enkele andere waterkerskwekerijen, maar het gros van de groente wordt in Frankrijk geproduceerd. HUB

OPNIEUW 'CRESSON DE BRUXELLES’

De vervallen waterbekkens die uit asbest bestonden, werden vervangen door nieuwe bassins.

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

CH

EL

E

‘D e regering zal erop toezien dat het gebruik van pes-ticiden op het gewestelijk

grondgebied door zowel beheerders van openbare ruimten als particu-lieren sterk wordt afgebouwd,” luidt het Regeerakkoord 2009-2014, in-geleid door bevoegd minister Eve-lyne Huytebroeck (Ecolo). In zijn laatste jaar voor de gewestverkie-zingen is het Programma van pesti-cidenreductie 2013-2017 voor het Brussels Gewest omzeggens klaar. Het was vorige week nog wachten op één handtekening van een minister om de ordonnantie, die de richtlij-nen van Europa implementeert en in 2004 te vaag werden gekaderd, aan elke gemeente op te leggen. Weliswaar enkel voor toepassing op gewasbeschermingsmiddelen en niet op alle pesticiden en bioci-den. De eerste grote hoofdzorg is werk maken van het afleveren van de verplichtende ‘fytovergunning’ voor verkopers van bestrijdingsmid-

delen en professionele gebruikers. Het hele systeem van basisopleiding en bijscholing moet herbekeken en ingevuld worden. Dat is prioritair voor de geloofwaardigheid van de strikte toepasbaarheid van het pes-ticidenprogramma, wil men Europa niet misleiden. Inmiddels wordt een overgangsperiode ingeleid om han-delingen uit te voeren. Want met welke middelen, waar en hoe moet er gewied worden? Het is nog een lange weg naar een gedifferentieerd beleid.

Mr. ProperPesticiden zijn chemisch-syntheti-sche producten die dienen om onge-wenste planten en dieren (insecten) te doden. Door inademing of huid-contact, of via grondwater en vlees-consumptie van dieren die ermee in contact kwamen, kunnen zij de gezondheid aantasten. Er zijn regels voor de burgers. Daarom voorziet de ordonnantie sensibiliseringsacties

en enquêtes. Daarnaast moet de overheid een voorbeeld stellen in-zake onkruidverdelging. Of het nu in parken, of zoveel meter rond crèches gebeurt, of bij waterlo-pen en in gebieden die grondwater opvangen: het lijstje waar ‘spuiten’ niet meer kan, zal per gemeente in detail worden opgemaakt. Ook op privaat terrein zal worden toege-keken of er gezondigd wordt. Het gewest voorziet een ruime nultole-rantiezone rond het Ter Kameren-bos en het Zoniënwoud. Daar heeft bezoedeling van het bodemwater een direct effect op de natuursites. Ter kennisgeving en studie werden de negentien gemeenten recent uit-genodigd op twee informatierondes bij Leefmilieu Brussel. Of elke ge-meente op de uitnodiging inging, kon niet worden bevestigd; men ver-moedt van wel.Een rondvraag bij enkele gemeenten leert dat er goede leerlingen zijn, maar ook hardleerse. “We proberen

Waar het ‘proper’ moet zijn, zoals rond het gemeentehuis van Sint-Agatha-Berchem, gebruikt de groendienst zowel de rugsproeier als de hark.

© M

AR

C G

YSE

NS

Milieubeheer > Nieuwe ordonnantie pesticidengebruik spuit gewest proper

Gemeentes moetenanders gaan wieden

nu al waar mogelijk gediversifieerd en alternatief onkruid te wieden,” stelt Leefmilieu Ukkel. “Maar het gemeentebestuur gaf een lijst van openbare locaties waar we absoluut een Mr. Properimago moeten uit-stralen: voor en rond het gemeente-huis, op het kerkhof van Verrewin-kel en in enkele specifieke straten. Al bij al is het gebruik van pestici-den dus strikt beperkt. In de schone oostkant van Brussel worden wel nog met de volle pollepel pesticiden gebruikt,” luidt de zucht.

KraaknetEen en ander maakt duidelijk dat het opleidingssysteem met certificering van professionele gebruikers van

pesticiden dringend is, om niet en-kel te vertrouwen op goodwill van ge-meentebesturen. Een zeer complex gegeven dat een overgangsperiode toestaat om zij die op dit moment voor de overheden moeten ‘spuiten’, een vergunning te geven. “Tien jaar terug moesten alle trottoirs grasvrij zijn. Round Up gebruiken was de re-gel,” luidt het bij de groendienst van Sint-Agatha-Berchem. “We hebben al opleiding eco-innovatie gevolgd in Gembloux, waar de alternatieven werden toegelicht: met branders, borstelmachines, waterdamptoe-stellen en diets meer. Maar het blijft wachten op aankooprichtlijnen door het gemeentebestuur. De nieuwe toestellen zijn duur,” stelt dienst-hoofd Philippe Van Damme. Iedere gemeente kijkt op naar Schaarbeek, sinds jaar en dag de beste leerling. “We hebben 208 per-soneelsleden gegroepeerd, van de diensten Groene Ruimte en Netheid, zodat iedereen polyvalent kan zijn. Vroeger raapte iemand die de we-gels moest kuisen het vuil van het gras niet op, en omgekeerd. Bezui-nigen is coördineren en bijscholing geven, ook al is werken zonder de oude onkruidbestrijders arbeidsin-tensiever,” stelt coördinator Laetitia Eudier. De EU-norm wil tegen 2019 alles op mechanische manier laten onderhouden en dat doet Schaar-beek nu al. “De thermische bran-ders zijn het handigst voor groen-verwijdering op openbare wegen, borstels doen de rest. Zo houden we vooral de parken, de Daillywijk, de Sint-Mariastraat en de Square Riga kraaknet. Rond het gemeen-tehuis wordt tweemaal per dag ge-kuist. Voor de burgers die verplicht zijn om hun stoep te onderhouden, zijn we tolerant. Eén paardenbloem moet kunnen. Als gemeente richten we ons op nultolerantie voor pesti-ciden, zelfs vervuilende bladblazers gebruiken we niet meer: met de bor-stel gaat trager, maar gaat ook.” Jean-Marie Binst

“Op een opleidingwerden de alternatieven toegelicht: branders, borstelmachines en waterdamp-toestellen”


BRUSSEL – Terwijl er nog Brusselse burgemeesters zijn die met de ‘volle pollepel’ pesticiden laten gieten om gemeentegrond gras- en onkruidvrij te houden, wordt volop gelobbyd om in 2015 European Green Capital te worden. “We moeten politici zelf bewust maken van de noodzaak om de ordonnantie over pesticidengebruik toe te passen,” stelt de administratie Leefmilieu Brussel. Op de vooravond van de nieuwe ordonnantie heeft Brussel veel ‘leerling-spuiters’, goede en hardleerse.

ADVERTENTIE

Sterk besparen dankzij onze zonneboiler.Jaarlijks honderden euro’s besparen op je sanitaire kosten? Warm water is voor een gemiddeld gezin de tweede groot-ste kost. Dankzij het revolutionaire sys-teem van onze zonneboiler kan je je verbruik tot 90% compenseren.

Hoe werkt het? De opgewarmde vloeistof uit de zon-necollectoren gaat via een warmtewis-selaar naar de boiler en verwarmt daar het water dat je voor alle sanitaire doe-leinden kan gebruiken. Bovendien bev-riest de vloeistof niet, waardoor de zon-necollectoren ook in de winter e� ciënt zijn. Futech voorziet in hun boilers een

uniek systeem met 2 warmtewisselaars daardoor kan je de zonneboiler ook op je centrale verwarming koppelen of gebruiken in combinatie met een warmtepomp.

Hoge subsidies, snel informeren !Onze vlakkeplaatcollectoren hebben het hoogste rendement en dankzij het grote actieve oppervlak ligt ook de en-ergiepremie hoger. De zonneboiler is vandaag één van de meest gesubsi-dieerde investeringen. Daarom is het nu het moment om je zo snel mogelijk te informeren.

Interesse? Wil jij ook besparen dankzij de zon? Je doet er niet alleen de natuur een groot plezier mee, maar ook je eigen porte-feuille.

Vraag vrijblijvend een o� erte aanvia www.futech.be.

Besparen op je energiefactuur zonder zelf één enkele euro te investeren, dat kan dankzij Futech. Futech plaatst kostenloos zonnepanelen op jouw dak en jij geniet van de voordelen. Het Brusselse bedrijf Verano tekende onlangs in op deze unieke formule.

Futech plaatste maar liefst 2124 zonnepa-nelen op de daken van Verano. Goed voor 531.000 WattPiek, wat overeenkomt met het gemiddeld verbruik van 120 Brusselse gezinnen.

Futech draagt ook de volledige investe-ringskost, waardoor Verano zijn investe-ringsbuget 100% kan inzetten voor eigen productinnovatie. Ondertussen kan Verano toch ecologisch produceren én besparen. Verano koos dan ook voor het unieke

concept van Futech, één van de grootste spelers op de markt. Futech heeft de no-dige technische kennis, ervaring en fi nan-ciële slagkracht waardoor het met kop en schouders boven de concurrentie uitsteekt. “Dankzij de professionele opvolging verliep de installatie erg vlot“, vertelt Thierry Lens van Verano.

Verano is een toonaangevend merk van kwalitatief hoogwaardige zonwering en al-lerhande producten voor het buitenleven.

Verano staat voor comfort, kwaliteit en een optimale beleving binnens- en buitenshuis. Dankzij Futech geniet Verano nu van een kleinere ecologische voetafdruk, zonder zelf zwaar te investeren.

Bespaar zelf dankzij deze unieke formule!Heeft jouw bedrijf een grote ongebruikte oppervlakte? Dankzij de unieke formule van Futech kan ook jouw bedrijf groene energie produceren én profi teren van een

lagere energiefactuur. Bovendien is het he-lemaal kostenloos, Futech doet de investe-ring voor jou.

Heb je interesse in de unieke formule van Futech? Aarzel dan niet om ons te contac-teren. Onze vertegenwoordigers vertellen je tijdens een vrijblijvend gesprek over de professionele aanpak van Futech en over de vele voordelen van zonne-energie.

Flink besparen door groene energie

“Bovendien zijn we nu een groen bedrijf, zonder zelf te investeren én we halen rendement uit een onge-

bruikte oppervlakte, ons dak” Thierry Lens / Verano.

Zonnepanelen, iedereen heeft er de mond van vol. Maar de keu-ze voor het juiste paneel en een betrouwbare leverancier is van kapitaal belang. Een beslissing die u nog meer rendement kan opleveren!

Futech, een ingenieursbureau uit Tes-senderlo, is een van de grootste spe-lers op de markt. Hun unieke en snelle aanpak, gekoppeld aan een ongeziene kwaliteitsstandaard garandeert u een hoger rendement per paneel!

Eigen ingenieurs en plaatsers = snelle service Futech kiest er bewust voor om het volledige proces zelf te begeleiden. Ei-gen ingenieurs volgen elke stap van A tot Z op. Ook de plaatsing wordt in eigen beheer gedaan. Hierdoor ga-randeert Futech een constante kwal-iteit en vooral een snelle afhandeling van uw project. Al duizenden tevreden klanten kozen voor deze aanpak, zowel op particulier als industrieel vlak.

Hoger rendement, gegaran-deerd 25 jaar langEnkel de panelen met het hoogste ren-dement worden door Futech getest en aangeboden. Hierdoor mag de klant rekenen op meer dan 10 jaar product-garantie en 25 jaar opbrengstgarantie. Bovendien biedt Futech ook een un-ieke garantie van 20 jaar op de om-vormer. De zonneopbrengsten van de Futech klanten lagen het afgelopen jaar immers 18% hoger dan het Bel-gisch gemiddelde!

Meer weten over onze werkwijze en de mogelijkheden? Bekijk het filmpje.

Waarom Futech?

Meer info nodig? Wilt u meer uitleg over het systeem of onze formules. Wilt u weten hoeveel u kan besparen? Neem dan even contact met ons op via [email protected] of +32 13 29 75 08. We sturen iemand langs en bespreken samen de mogelijkheden.

Ambachtstraat 19 - 3980 [email protected] - Tel+32 13 29 75 08meer info op www.futech.be


BRUSSEL – In het boek ‘Waarheen met Brussel?’ onder redactie van Eric Corijn worden elf filosofische toekomstper-spectieven naar voren geschoven. Het maatschappelijk debat wordt internatio-naler, en ook Brusselser.

“Er schijnt een consensus te bestaan over de vaststelling dat Brussel een nieuwe dynamiek nodig heeft. ” Zo begint ‘Waar-heen met Brussel’, een schrift dat voort-borduurt op eerder opgedane kennis over Brussel. Eigenlijk kan het boek gelezen worden als een uitgebreide academische bespiegeling die nog eens netjes opsomt wat de uitdagingen voor het Hoofdstede-lijke Gewest zijn, of wat de uitdagingen zijn voor de ‘metropool’, zoals Corijn het noemt. De sociaal-geograaf ziet Brussel immers los van het institutionele carcan dat ‘Hoofdstedelijk’ heet. Het boek bun-delt bijdragen van experten op uitnodi-ging van de Gewestelijk Ontwikkelings-commissie en geeft goed weer in welke richting het maatschappelijke debat over Brussel gaat. Antwerpen of halvemaan Een eerste scenario heet “een postnatio-nale, genetwerkte en nodale hoofdstad.” ULB-Filosoof Jean-Louis Genard be-schrijft de stad als een ‘Europese’ hoofd-stad in de brede zin van het woord, een hoofdstad die de Europese gedachte uit-draagt en een dito cultuur weet te creëren. Daarvoor zijn, samengevat, ook burgers nodig, en niet alleen Europese instellin-gen. In het tweede scenario wordt groot-stedelijk Brussel vooral beschreven als een stad die in relatie staat tot haar omge-ving. Dat kan ver gaan, zo wordt gesteld, want wat is de omgeving? Zijn dat Waals- en Vlaams-Brabant, is dat Namen of Ant-werpen, of “de halvemaan die van Londen tot Milaan loopt?” Het antwoord is niet eenduidig, maar het komt erop neer dat de sociale geografi e “maar weinig uitstaans meer heeft met de institutionele geogra-fi e.” De oplossing die wordt aangedragen is een ongenuanceerd pleidooi om de na-

Samenleving > Nieuw boek ‘Waarheen met Brussel?’ besproken

Corijns stad, voorbij alle traditie

P-PRAAT

CHIEN ÉCRASÉ

Hoe zit dat nu met Fouad Ahidar? Een maand geleden vond die het nog goed, pardon, “niet verkeerd” dat jonge high potentials in Syrië tegen het regime van Bashar Al-Assad gingen vechten. Een maand later wordt het SP.A-parlementslid door de media omarmd omdat hij tekst en uitleg geeft bij de aanhouding van Iliass Azouaj, die naar Syrië trok om high potentials te smeken om terug te keren. Volgens Ahidar werd de Brusselse predikant Azouaj opgepakt omdat hij “herkend zou zijn als tegenstander van Sharia4Belgium.” Nogal verwarrend. Wij vatten samen voor uw begrip: het is niet verkeerd om in Syrië te gaan vechten, maar als het toch verkeerd zou zijn dan is het goed dat iemand anders gaat zeggen dat het niet goed is. Eenmaal daar aangekomen volstaat het om tegen extremisten te zijn om zelf aangehouden te worden. Mooie werkomgeving toch, waar die high potentials terechtkomen.

Andere high potentials werden door Le Soir geïn-terviewd. Onze collega’s waren onlangs op reis in Québec met een delegatie van de Fédération Wallonie-Bruxelles. Om de zoveel tijd houden Franstalige politici zo’n reisje. Het is niet altijd duidelijk waarom. Een lid van onze redactie vroeg het ooit aan MR-parlementslid Vincent De Wolf, die toen iets zei over samenleven en het Engels. Waarop de snuggerd van onze redactie opmerkte: “ C’est un peu comme la Flandre .” Waarop De Wolf glimlachte: “ Eh oui .” Maar goed. De high potentials dus. Het gaat om frisse meisjes die in het Franstalige deel van Canada gaan studeren. De vereisten? Daarover onder-vroeg Le Soir de bevoegde minister ginds:

“L’objectif est de conforter un contre-poids écono-mique francophone dans un environnement anglo–phone. Mais nous voulons susciter la réussite de nos immigrants et la condition est la connaissance du français avant l’arrivée au Québec .”

WRAAK – Het is er dan toch van gekomen, beste lezer. Ooit maakte Le Soir zich vrolijk over het feit dat deze krant de namen van de Elsense gemeenteraadsleden Yves de Jonghe d’Ardoye en Olivier de Clippele had omgewisseld. Waarop Olivier de Clippele in paniek naar onze redactie belde om te zeggen dat hij er voor niets tussen zat. Foutje. Maar nu is het aan ons. In een ironi-serend stukje maakt de equivalentcommentator van de P-Praat in Le Soir zich vrolijk over het feit dat Frank Deboosere in het weerbericht vorige maandag eerst begonnen is met de temperatu-ren op te sommen voor Vlaanderen, en daarna pas voor de Hoge Venen. Ze hebben zich op de Koningsstraat zelfs de moeite getroost om arme Frank ervoor op te bellen, die er het hart van in was. Gelukkig konden onze collega’s hun ironiserende stukje besluiten met: “Het KMI voorspelt regen in heel het land.” Grappig. Alleen heeft Le Soir het steevast over Frank Debossere “célèbre présentateur météo de la chaîne publique fl amande.” Tja. 1-1.

NEEN – En vraag ons nu niet wie Luc Trullemans is.

PIKANT – Volgens de gemeente Schaarbeek krijgt Sara, de virtuele loketbediende- app van de gemeente, vooral vragen van pikante aard. Al-thans, dat valt op brusselnieuws.be te lezen. Sara weet er nooit het antwoord op. Welke vragen Sara dan wel krijgt, zeggen ze er op de website niet bij. De Chiencommentator had graag willen helpen, maar ach, laat ook maar. Het beste der werelden staat nooit online.

tiestaat en de daaraan gekoppelde solida-riteit om te vormen tot een ‘interregionale solidariteit.’In een derde scenario wordt die gedach-tegang voortgezet. Brussel, zo heet het, moet een gastvrije en toegankelijke stad worden. Onder druk van de globalise-ring moet er een ‘kosmopolitisch sociaal beschermingssysteem’ komen. “De so-lidariteit moet opnieuw geïnterpreteerd worden in het licht van de stad, van de bevolkingsgroepen die zich er verenigen.” Die stad moet ook, luidens het vierde sce-nario, een modern bestuur opbouwen met veel ruimte voor participatie door de bur-ger. Dit in een ‘hedendaagse’ stad, dixit Genard in het aansluitende vijfde scena-rio, waarin een opmerkelijk pleidooi staat om naar de toekomst te kijken en af te ra-ken van de “culpabiliserende band met de hedendaagsheid.” Genard wijt dat onder meer aan de ‘erfgoedmachine’, die gericht is op het verleden.Scenario zes besteedt aandacht aan cul-tuur, scenario zeven aan de openbare ruimte. Scenario acht verhaalt over in-terculturaliteit. Spijtig genoeg wordt er hier maar kort bij stilgestaan, en komt dit

scenario met niets nieuws op de proppen, behalve “een migratiemuseum.” In een negende scenario komt de lezer die langer wil nadenken over interculturaliteit beter aan zijn trekken. Dit scenario gaat immers over meertaligheid voor iedereen, en niet alleen voor de elite. Maar ook hier is het hoofdstuk eerder kort en komt het niet verder dan de conclusie dat Brussel “moet opgevat worden als universiteitsstad.”

Ethiek De apotheose in scenario’s tien en elf is interessanter. Er wordt ruimte gelaten om het over ethiek te hebben. Zo moet Brussel volgens de auteur de waarden die Europa wil uitdragen hoog in het vaandel dragen. De burger verwacht dat van politici, maar voelt zich in de steek gelaten omdat poli-tici die verwachting niet kunnen inlossen, meent Genard. “Brussel moet de waarden uitspelen tegen de normen en de juridisch-regelgevende infl atie die tot nog toe voor-namelijk door Europa bepaald worden,” zo staat er. Er wordt echter weinig verder ge-gaan dan een traditionele opsomming van de mensenrechten (‘recht op...’), een op-somming waarvan het juridische Europa zichzelf ook vaak bedient. Het elfde sce-nario ten slotte roept op tot ‘refl exiviteit.’Rond deze elf scenario’s en dit fi losofi sche raamwerk’ is ‘Waarheen met Brussel?’ opgebouwd. Toch is er ook ruimte voor kritiek: in het daaropvolgende hoofdstuk wordt stilgestaan waar het met Brussel heen kan gaan als er niet aan bepaalde voorwaarden, zoals sociale gelijkheid, voldaan wordt. Het boek, kort samenge-vat: de Brusselse problemen, die veelal te wijten zijn aan onaangepaste instellingen, worden sociaal-economisch gestaafd. De oplossingen zijn radicaal postnationaal. Christophe Degreef

Corijn, E (red.), Waarheen met Brussel? Visies voor de Belgische en Europese hoofdstad. Verschenen in Stadschriften, uitgegeven door VUBPress. €27,95, ISBN: 9789054879916, 222 pagina’s

BRUSSEL – Fysiek geweld bij koppels is tussen 2009 en 2011 licht gestegen. Economisch geweld, zoals vernielingen, kende dan weer een lichte daling.

In 2009 werden er in alle Brusselse poli-tiezones 2.539 feiten opgetekend die dui-den op familiaal geweld. In 2011 is dat aantal gestegen tot 2.665. Wel werden er in 2010 2.666 feiten opgetekend, maar die daling is dus niet signifi cant. Ook ge-weld tegen ‘afstammelingen’, kinderen en kleinkinderen, is licht gestegen. Van 340 feiten in 2009 tot 455 in 2011. Geweld

tegenover andere leden van de familie zo-als zussen en ouder is eveneens gestegen, van 317 feiten in 2009 tot 363 in 2011. In de politiezone Brussel-Elsene daalde het fysieke geweld binnen koppels wel licht. Een zwaardere daling is er in de zo-nes West (van 477 naar 420 feiten) en Uk-kel-WaBo-Oudergem (van 256 naar 189 feiten). In de politiezone Noord (Schaar-beek, Evere en Sint-Joost) steeg het aantal feiten zwaar, van 427 naar 564 feiten. Een stijging was er ook in de zone Montgomery (de Woluwes en Etterbeek), van 162 naar 213 feiten. In de politiezone Zuid steeg

het aantal geweldfeiten van 503 naar 586. Geweldplegingen om economische rede-nen tegen voormalige partners en tegen familieleden, zoals het niet betalen van onderhoudsgeld en vernielingen, daalden dan weer in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Binnen het koppel is het econo-mische geweld echter toegenomen tussen 2009 en 2011.De cijfers komen van Federaal minister Jo-elle Milquet (CDH) en werden opgevraagd door senator Karl Vanlouwe (N-VA). CD

Meer dan 2.500 feiten Samenleving > Intrafamiliaal geweld neemt licht toe

ADVERTENTIE


Deze week in De Brug > Psycholoog komt naar wijkgezondheidscentrum

Luisterend oor vindt patiënt

Huisarts Emilija Andric van wijkgezondheidscentrum De Brug in de Zwarte Vijversstraat stuurt zo nodig patiënten door naar psycholoog Amar El-Omari.

© BART DEWAELE

A nderhalf jaar later is de pijn nog niet weg. Wanneer Ben (33), van Marokkaanse ori-

gine, over zijn arbeidsongeval bij een logistiek bedrijf vertelt, raakt hij zijn benen en rug aan. Bij de behan-deling van een zware bak, enkele dagen voor Kerstmis in 2011, voelt de magazijnier een klap in de rug. Meteen laat hij de bak los en valt op de grond.De pijn in zijn voet en been zijn ondraaglijk. In die mate dat hij het ziekenhuispersoneel toeschreeuwt om zijn voet af te kappen. Het per-soneel, verbaasd dat Ben niet met een ambulance maar met een auto gebracht is, dient morfine toe. Ver-doofd gaat hij onder de scanner.Resultaat: twee rugaandoeningen. Twee dagen later ondergaat Ben een operatie, die de pijn deels weg-neemt. Een tweede, meer risicovolle operatie, met name een prothese in de rug, dringt zich op.Van zijn werkgever krijgt Ben, die in negen dienstjaren geen dag te laat komt en zelfs tijdens vakanties beschikbaar is, het voorval niet als

arbeidsongeval erkend. Drie maan-den lang krijgt de arbeider geen in-komen. Pas na tussenkomst van de juridische dienst van de vakbond bindt de werkgever in. Nog eens drie maanden later ontvangt de arbeider zijn ontslag.Ben, die van zijn job hield, voelt zich verraden. De teleurstelling is enorm, alsook de woede. Slapeloze nachten rijgen zich aan elkaar. Angstaanval-len benemen hem de adem, terwijl hij in een depressie wegzinkt. In zak en as klopt hij bij De Brug aan.

Het boze oogIn De Brug, een gezondheidscen-trum met 24 werknemers in de Zwarte Vijversstraat, loopt het pro-ject ‘eerstelijnspsycholoog’. Zo kun-nen de veelal armlastige patiënten van het centrum gratis op bezoek bij de psycholoog. Het proefproject, dat drie jaar duurt en door de Vlaamse overheid gefinancierd wordt, richt zich op patiënten die anders de stap naar psychische hulp niet zetten.Ze zien het als taboe, hebben er wei-nig vertrouwen in, geloven niet dat

praten helpt, associëren het – ten onrechte – met gek zijn of kennen het gewoonweg niet. Maar ook de taal kan een hindernis zijn, vertelt

psycholoog Amar El-Omari. “In mijn sessies spreek ik nauwelijks Nederlands. Frans kan, alsook Ma-rokkaans. Omdat emoties makke-lijker in de moedertaal opflakkeren, laat ik de mogelijkheid open.”El-Omari heeft, net zoals een col-lega, in het centrum om de andere week een halve dag zitting en ziet patiënten van allerlei culturele achtergronden, waaronder Marok-kanen. De dertigjarige psycholoog

behandelt allerlei problemen: van angst, stress en depressie over op-voedings- en partnerproblemen tot isolement en psychotische klachten.Gezeten in een zwarte bureaustoel in een verouderd kantoor op de derde verdieping, dat hij met een di-etiste en maatschappelijk werkster deelt, luistert hij een uur naar het

verhaal van een patiënt. Geduldig en zonder vooroordeel. Tijdens die ses-sies komt ‘het boze oog’ al eens ter sprake.Gevreesd in heel wat werelddelen is het boze oog een blik van de andere die schade berokkent. Volksgeloof of ernstige klacht? Dat is niet van be-lang, zegt El-Omari, “maar het geeft wel de gevoeligheid voor sociale druk aan. De Marokkaanse gemeen-schap is dan ook meer wij-gericht.”

De Brug, gevestigd in een heren-huis dat uit zijn voegen barst, hoopt tegen de zomer van 2014 naar een ruimer pand in de Onafhankelijk-heidsstraat te verhuizen. Intussen ontvangt dokter Emilija Andric, een van de zes huisartsen in dienst, op het oude adres in de dichtbevolkte buurt ook patiënten zonder fysische klachten.Deze laatste groep verwijst Andric, die als huisarts bij de patiënten veel vertrouwen geniet, indien nodig door naar externe psychische hulp-verlening. “Maar feedback over mijn patiënt krijg ik vrijwel nooit. Al ge-beurt het ook dat mijn patiënt niet gaat,” legt ze uit. “Door de juiste motivatie en het feit dat de psycho-loog in het centrum is (en dus de eerstelijnszorg versterkt, SVdb), zet-ten patiënten de stap.”Andric, een vierenveertigjarige van Servische origine met vier jaar erva-ring in De Brug, ziet nog voordelen in de preventieve aanpak: minder werklast voor de arts, door overleg met de psycholoog een betere opvol-ging van de patiënt, het verminde-ren van werkonbekwaamheid en het beperken van weerslag op familie en vrienden. “Bovendien leer ik mijn patiënten beter kennen.”

Let op uw gezondheidTegelijk waarschuwt de arts om de wachttijd – ruim een maand – niet te laten vergroten. “Als mijn patiën-ten lang moeten wachten, haken ze gemakkelijk af. Ook laten de twee weken tussen een eerste en tweede sessie het effect uitdoven.” Zowel Andric als El-Omari vinden een hal-ve dag zitting per week ‘weinig’.Eenmaal in therapie krijgt een pa-tiënt maximaal twaalf sessies. De psycholoog bekijkt of dat voldoende is, dan wel of de patiënt best door-verwezen wordt voor langdurigere hulp. Deze manier van werken wordt nog in acht andere huisart-senpraktijken in het Brussels Ge-west toegepast. Het Huis voor Ge-zondheid coördineert, het Centrum voor Geestelijke Gezondheidszorg stuurt psychologen.Volgens Ben, die nu van een ziekte-uitkering leeft en medicatie neemt tegen depressie en om te slapen, lucht een gesprek met de psycho-loog op. “Het werd me te veel. Ik heb geleerd om de hoop niet op te geven,” zegt de ex-magazijnier die zich gelukkig prijst met de steun van zijn vrouw en drie kinderen. “Veel gewicht kan ik niet meer til-len, dus kijk ik uit naar aangepast werk. Vandaar mijn raad: let op uw gezondheid. Want de dag dat het slecht gaat, lijdt u, niet uw werkge-ver.”� Steven�Vandenbergh

“In mijn sessies spreek ik nauwelijks Nederlands. Frans kan, alsook Marokkaans. Omdat emoties makkelijker in de moedertaal opflakkeren, laat ik de mogelijkheid open”

BD

W R

EGIO

SINT-JANS-MOLENBEEK – Wanneer een patiënt niet naar de psycholoog gaat, komt die laatste naar hem. Dat beoogt een nieuw project in negen wijkgezondheidscentra en huisartsenpraktijken. Een diep gekwetste Ben kon zo zijn verhaal kwijt.

BDW 1375 PAGINA 11 - DONDERDAG 25 APRIL 2013 ADVERTENTIE

Trouwen op zaterdagochtend in Water-maal-Bosvoorde kost voortaan 264,50 euro in plaats van niets. Wie gratis wil trouwen, moet er een vrijdagochtend voor overhebben. De gemeente zit krap bij kas.

Het was een traditie die onder ex-burge-meester Martine Payfa (FDF) werd inge-voerd: trouwen tussen 8 uur en 12 uur op zaterdag was gratis. De nieuwe meerderheid heeft daar nu een einde aan gemaakt. Voor–taan kan er alleen gratis getrouwd worden op vrijdagvoormiddag. Op zaterdagochtend trouwen kost vanaf nu 264,50 euro, op za-terdagnamiddag 544 euro. Als reden voor het schrappen van de gratis zaterdag wijst

burgemeester Olivier Deleuze (Ecolo) op de financiële toestand van de gemeente en op de hoge personeelskost voor weekendwerk. Wel merkt hij op dat de overige retributies die voor trouwen worden geheven, slechts licht geïndexeerd worden – tussen de één à twee procent. Op weekdagen trouwen kost nu 165,50 euro en op vrijdagnamid-dag 264,50 euro. Martine Payfa vindt de teloorgang van haar gratis-op-zaterdagoch-tendmaatregel “niet goed voor de sociale samenhang.” Het gemeentebestuur verhoogt ook andere retributies voor persoonlijke documenten licht, zoals identiteitskaarten en rijbewij-zen, evenals begrafenissen. � CD

Trouwen duurder op zaterdag Watermaal-Bosvoorde > Gemeentekas moet gespijsd worden

De open ruimte tussen de Handelskaai, de Arduinkaai en de Houthulstbosstraat is volledig vernieuwd. De betonblokken en kasseien werden vervangen door een plein met waterbassins dat de wandelzone van de Handelskaai verbindt met het parkje aan

de overkant. Wat vroeger een verkeerschaos was, moet een rustgevend plein worden, veilig voor voetgangers en fietsers. Wijk-bewoners kunnen tot 31 mei zelf een naam voorstellen voor het plein, waaruit een jury de beste voorstellen zal selecteren. MiV

Nieuw plein zoekt naamBrussel > Druk kruispunt wordt veiliger voor fietsers en voetgangers

© S

AN

DE

R D

E WIL

DE

ADVERTENTIE

PrehistorieDe lentezonnestralen hebben lang op zich laten wachten maar nu het zover is, roept de gemeente Vorst haar inwoners op om deze zaterdag met emmer en borstel de handen uit de mouwen te steken om de straten een stevige poetsbeurt te geven.

Misschien bent u de afgelopen weken zelf al begonnen met uw huis of appartement van A tot Z op te ruimen en op te blinken. Nu is het de beurt om de straten en de pleinen aan te pakken. Deze zaterdag worden de Vorstenaars door het gemeentebestuur uit-genodigd naar aanleiding van de dag van de Netheid om voor eigen deur te vegen. Vor-stenaars die aan de actie deelnemen kun-nen nadien een fris drankje nuttigen op het Sint-Denijsplein van 10 tot 13u en op het Sint-Antoniusplein om 17u. Tuinliefheb-

bers krijgen er een zak compost bovenop.Op het Sint-Denijsplein vind je naast de stand van Net Brussel een stand van Valor-frit die informatie biedt over waar je zoal fri-tuurvet of -olie op milieuvriendelijke wijze kunt wegkieperen.Van 10 tot 15u kunt u met uw defecte huis-houdtoestellen terecht op het Repair Café op het Victor Horta Atheneum (Bondgenoten-straat 233). Vrijwilligers van de Wielswijk zullen er uw kapotte toestel graag herstel-len. Speelgoed, spelletjes, vaatwerk, kle-ding, etc kan je er ook weggeven.

� Bruno�Schols

Meer informatie: 02-348.17.14 of 02-348.17.71. Mail: [email protected]

Grote lenteschoonmaakVorst > Gemeente neemt deel aan Dag van de Netheid

‘Geheime’ financiële nota komt boven water

Dat de gemeentefinanciën er slecht aan toe zijn, is geen geheim in Elsene. De oppositie rakelt nu echter een vergeten nota van de gemeenteontvanger op om te be-wijzen dat de situatie erger is dan gedacht. Schepen van Financiën Viviane Teitelbaum (MR) noemt dat document “een losse flodder.”

Voor de rekeningen 2007-2011 van de gemeente Elsene heeft de ge-meenteontvanger - de man werkt sinds 2010 voor de gemeente - een analyse geschreven. Die analyse verhaalt over de slechte financiële toestand van postcode 1050. En-kele elementen: de rekening van 2011 sluit af met een tekort van 13 miljoen euro en toenemende uitga-ven, terwijl de inkomsten net afne-men. Dat terwijl de kosten van de gemeente om geld te lenen met 40 procent gestegen zijn in vergelijking met 2007, en zelfs met 300 procent ten opzichte van het jaar 2000. In de nota staat ook dat de geldreserves van de gemeente gedaald zijn met 14 miljoen euro. De gemeente had geld nodig om haar dagelijkse wer-king te financieren. Daarnaast heeft de nota het over te hoge personeels-kosten. Maar ook dat was al langer bekend.Volgens de CDH-oppositie werd de gemeenteontvanger dan ook ‘ge-straft’ voor het luiden van deze alarmbel. Vorig jaar immers werd de man door het gemeentebestuur ge-hoord in een disciplinaire procedure omdat hij geweigerd had om bepaal-de uitgaven goed te keuren. Hij werd echter niet ontslagen.Schepen Teitelbaum reageert: “Wat

wilt u dat ik zeg? De feiten zijn be-kend. Dat de gemeente er slecht voor staat, is algemeen geweten. Ik vind het bizar dat CDH en mede-opposi-tiepartij Ecolo nu op alle mogelijke manieren de alarmbel blijft luiden terwijl zijzelf meer dan zeventig miljoen euro geleend hebben in de legislatuur 2001-2006, toen zij te-zamen met de PS de meerderheid vormden. De hoge schuld van de ge-meente vloeit daar uit voort. En mag ik u erop wijzen dat in de periode 2007-2011 Olivier de Clippele sche-pen van Financiën was.” (de Clippele werd uit zijn functie ontheven toen hij in de aanloop naar de verkiezin-gen het project voor het nieuwe ge-meentehuis niet mee wou steunen. Vervolgens trok hij met een eigen lijst naar de kiezer, CD)“Ik heb bovendien maatregelen getroffen om onze financiën er bo-venop te krijgen,” zegt Teitelbaum. Dat klopt. Er is onder meer gesnoeid in de werkingskosten, en bepaalde diensten zijn duurder geworden voor de bevolking.Of die maatregelen op de lange ter-mijn zullen helpen, is weliswaar niet zeker. Er zou naast de boven-staande nota van de gemeenteont-vanger ook nog een financiële ana-lyse circuleren van de bank Belfius. In die analyse staat dat zonder ge-wijzigd beleid de gemeente onder gewestelijke voogdij kan geplaatst worden tijdens de tweede helft van de huidige legislatuur. Bij Belfius geeft men echter geen commentaar over dit soort individuele analyses.�

� Christophe�Degreef

Elsene�> Oppositie mokert, schepen ruimt puin


ADVERTENTIE

BD

W R

EGIO

Emir Kir, burgemeester van Sint-Joost, heeft de nieuwe infrastructuur in het Georges Pêtresta-dion officieel ingehuldigd. Het stadion dat op het grondgebied van Evere ligt, is de thuisbasis van BUC, een rugbyclub die in eerste klasse speelt.

De rugbyclub beschikt nu, naast een synthetisch veld, over drie nieuwe kleedkamers en een ca-fetaria. Infrastructuur die er moest komen om aan de noden van de club, die 350 leden telt, te voldoen. BUC kan dankzij deze vernieuwingen vier rugbyploegen tegelijk ontvangen en twee opeenvolgende matchen organiseren. Boven-dien hebben nu ook de scheidsrechters een eigen kleedkamer. De bouw van de kleedkamers en de cafetaria heeft in totaal 904.921,62 euro gekost. Hiervan werd ongeveer de helft gesubsidieerd door de Franse Gemeenschapscommissie COCOF.

“Sint-Joost mag trots zijn op deze infrastructuur,” begint burgemeester Emir Kir (PS) zijn speech. Voorzitster van BUC, Catherine Tilkens, is alles-zins zeer opgetogen. “We zitten al twintig jaar op deze locatie en de veranderingen waren absoluut noodzakelijk,” zegt ze. “Ik ben er trouwens van overtuigd dat onze jeugdploegen in de toekomst de vruchten zullen plukken van deze infrastructuur.” Toch is het niet allemaal rozengeur en maneschijn bij BUC. De club staat momenteel voorlaatste in het klassement en moet de laatste wedstrijd tegen rechtstreeks concurrent Coq Mosan koste wat het kost winnen om in eerste klasse te blijven. Philip-pe Bernaerts, trainer van de eerste ploeg, is alvast zeker van het behoud. “Ook volgend jaar spelen we in eerste,” zegt hij.�� Milan�Vranckx

Kleedkamers en cafetaria BUC officieel ingehuldigd

Sint-Joost-ten-Node > Nieuwe infrastructuur voor rugbyclub

M�� B�� H�� G��

www.fedsvk.be

02 412 72 44

Verhuur uw woning zorgeloos

Gegarandeerde huur elke maand

Verzekerd verhuurbeheer

Onderhoud van uw woning

Steun voor de renovatie

Fiscale voordelen

SOCIALE VERHUURKANTOREN

Volgens burgemeester Emir Kir mag Sint-Joost- trots zijn op de vernieuwde infrastructuur.

© G

EM

EE

NTE

SIN

T-JO

OS

T-TE

N-N

OD

E

ADVERTENTIE

europawijkquartier européeneuropean district

theater musique expo debate

JOZEF WOUTERS

ZOOLOGICAL INSTITUTE FORRECENTLY EXTINCT SPECIESEXPO & PERFORMANCE

© B

lueB

ird

Con

spir

aCy

toktocknock03.05 > 25.05

130424 BDW.indd 1 15/04/13 16:47

Het vernieuwde en vergrote gemeenschaps-centrum De Kroon mag dan wel in gebruik zijn, het toegankelijkheidsplan is op niveau van de Vlaamse Gemeenschapscommissie, nog niet rond. De VGC was bouwheer en voorzag om de stedenbouwkundige vergun-ning rond te krijgen destijds een voorlopig plan, dat nog verfijnd moet worden. “Bijko-mende ideeën zijn welkom,” stelt directeur Marc Dubois.

Het plan vertrekt van een lijstje van alle mo-gelijke vervoersmiddelen waarmee de bur-ger het zalencomplex kan bereiken. Er wordt aangeraden om prioritair gebruik te maken van het openbaar vervoer of de fiets, of om te voet te komen. Parkeermogelijkheden zijn er amper aan De Kroon. De dertien parkeer-plaatsen voor de Oude Kerk op het Kerkplein zijn doorgaans snel bezet. Aan de achterzijde van De Kroon, in de Kerkstraat, zijn er maar zeven openbare paarkeerstroken. Aan het Boudewijnplein naast de nieuwe kerk zijn of-ficieel honderd autoplaatsen. Maar hier ligt het winkelcentrum, vindt de markt plaats en parkeren ‘s avonds nogal wat bezoekers van de muziekacademie, ook al is het van hier maar vierhonderd meter lopen tot De Kroon. Alles wijst erop dat de auto in de buurt van De Kroon dumpen een kansspeloperatie is. Lang parke-ren bij De Kroon wordt dan ook ontraden. De

Zalencomplex De Kroon tipt alternatief voor koning autoSint-Agatha-Berchem > Bereikbaarheidsplan GC De Kroon in opmaak

© G

C D

E KR

OO

N


Er komt een ‘huisjesmelkjager’ in Molenbeek en de gemeente wil actiever optreden tegen inbreuken op de wooncode. Dat zegt schepen van woonbeleid Karim Majoros (Ecolo).

Op vraag van oppositieraadslid Dirk De Block (PVDA) gaf schepen van woonbeleid Majoros een stand van zaken van het Molenbeekse woonbeleid. “Nooit eerder signaleerden in-woners van onze gemeente zoveel problemen in hun woning,” zegt Majoros. “Tijdens het eerste trimester van 2013 heeft onze inspec-tie 75 woningen geïnspecteerd, tegenover een gemiddelde van 45 in 2012. Zes van die inspecties gingen over woningen van de ge-meente, tegenover vier gedurende heel 2012. De meeste huiseigenaars waarbij er proble-men met gas- en elektriciteitsinstallaties werden vastgesteld, hebben ondertussen werken laten uitvoeren in hun panden. Het gaat dus niet om huisjesmelkers. Een waar-schuwing per brief van de burgemeester vol-staat. Wel werden er het eerste trimester van 2013 32 woningen onbewoonbaar verklaard, tegenover zestien in een gemiddeld trimester van 2012. Onbewoonbaar verklaren is alleen een redmiddel voor een minderheid van eige-naars die van slechte wil zijn.” Majoros belooft eveneens een ‘huisjesmelk-jager’ aan te stellen die zich voltijds zal be-zighouden met malafide huiseigenaars op te sporen, vooral in de Maritiemwijk en in het centrum van de gemeente. De Ecolo’er wil

ook inzetten op de bouw van extra wonin-gen. “Er worden meer dan 3.500 woningen beheerd door de gemeente, en er staan onge-veer 17.000 wachtenden op de lijst.”

HotelTijdens de jongste gemeenteraad interpel-leerde ook oppositieraadslid Dirk Berckmans (N-VA). Hij wilde weten of het nieuwe hotel op de Bellevuesite, dat op 1 mei opent, de in-woners ten goede zal komen. Schepen Ann Gilles-Goris (CDH) antwoordde bevestigend. “Tien van de twintig jobs in het hotel zijn voor Molenbekenaars. Ik kan al bevestigen dat er zes contracten zijn getekend. Er zal ook worden samengewerkt met onze lokale tewerkstellingsdienst, om bijvoorbeeld ka-mermeisjes en receptionisten op te leiden.”De gemeenteraad werd nog overschaduwd door een incident. Omdat enkele MR-meer-derheidsleden vroegtijdig de zitting ver-lieten, dreigde de gemeenteraad niet meer rechtsgeldig te zijn omdat daardoor minder dan de helft van alle raadsleden aanwezig waren – tenminste als alle oppositieleden ook zouden opstappen. Daarop verliet de PS- en SP.A-oppositie de zitbanken. Volgens SP.A’er Jef Van Damme omdat “het niet aan ons is om de meerderheid te steunen.” De verkozene van lijst-Islam volgde het voor-beeld. De zitting kon blijven doorgaan omdat de PVDA- en N-VA-eenmansfracties aanwe-zig bleven en niet ingingen op de gok van de socialisten. CD��

Strijd tegen malafide eigenaars in de Maritiemwijk

Sint-Jans-Molenbeek > Huisjesmelkjager op komst

ADVERTENTIE

alternatieven werden wel in kaart gebracht.

VillostationsHet Dokter Schweitzerplein ligt precies op een halve kilometer of op vijf minuten wan-delafstand van De Kroon in de Jean-Baptiste Vandendrieschstraat. Op Schweitzer stop-pen trams 19, 82 en 83, waarmee verbinding

mogelijk is met de metro aan station Simonis. Ook de MIVB-bussen 84, 85 en 87 stoppen hier. Bus 20 heeft een halte bij De Kroon, op de hoek van het Kerkplein en de Vandendrie-schstraat. Wie van buiten de stad een evene-ment in De Kroon wil meemaken, kan de trein nemen tot station Berchem of De Lijnbus 355 (Liedekerke-Brussel Noord), 214 (Aalst-Asse-

Brussel), 213 (Aalst-Ternat-Brussel) of de snel-bus 212 (Aalst-Asse-Brussel). Met de fiets ko-men kan ook, al is het even zoeken naar een veilige berging. Aan de hoofdingang is er een fietsrek voor vijftien plaatsen. Het personeel heeft zijn eigen fietsenstalling. Een Villosta-tion bij het cultuurhuis werd niet weerhou-den voor 2014. In de uitbreidingsplannen van nieuwe Villostations voor deze zomer is het Schweitzerplein, of verder de Koning Albert-laan, opgenomen. Een Villostation bij de cul-tuurhuizen De Kroon en Le Fourquet dringt zich dus op om snelle links te leggen met buurgemeenten.

Cultureel schakelpuntEn wat als de grote zaal van De Kroon volzet (160 personen) is? “Bij de bouwplannen van de school Kasterlinden beloofde de overheid dat de grote parking (Dilbeekstraat 1, op een halve kilometer afstand) zou mogen gebruikt worden,” stelt Dubois. “Met een shuttledienst moet dit perfect functioneren.” Toch blijft de bereiksopdracht van De Kroon - een socio-cultureel schakelpunt vormen tussen stad en de Rand - naar bereikbaarheid voor niet-voetgangers niet evident. Shuttlediensten bij gewestoverschrijdende evenementen en extra fietsfaciliteiten dringen zich op.

Jean-Marie�Binst

De Kroon is vlot bereikbaar te voet. Aan fietsstallingen en parkeerplaatsen werd minder gedacht.


Ook de huiseigenaars en huurders van de prachtige Louis Bertrandlaan moeten de Schaarbeekse begroting helpen te redden. De belastingverhoging staat haaks op de langetermijnplanning, vindt Jurgen D’Ours.

© SAIGNEURDEGUERRE

Financiën > Schaarbekenaar Jurgen D’Ours over begroting van zijn gemeente

Stijgende opcentiemen slechts gemorrel in de marge

De gemeentelijke opcentiemen op de onroerende voorheffing zijn een belasting die eigenaars betalen voor het bezit van onroerend goed – appartement, huis of grond. Het basisbedrag om die gemeentelijke opcentiemen te berekenen, is de on-roerende voorheffing die aan het ge-west verschuldigd is. Letterlijk: per geïnde euro voor het gewest, vraagt de gemeente voor haar werking x centiemen daarbovenop. In Schaar-beek int de gemeente momenteel 2990 opcentiemen. Dat aantal zou voor 2013 stijgen naar 3390 op-centiemen. Concreet betaalt elke eigenaar per euro onroerende voor-heffing (gewest) aan de gemeente

2290 centiemen of 29,90 euro aan opcentiemen en dat bedrag zou nu worden opgetrokken tot 33,90 euro per verschuldigde euro onroerende voorheffing. EffectenNiet alleen eigenaars zullen de dupe zijn, ook de huurders. Voor huur-ders verhoogt de drempel om een huis aan te kopen en de eigenaars zullen proberen om hun verhoogde opcentiemen door te rekenen in de huurprijs. Het schepencollege wil eigenaars met de laagste inkomens ontzien door een sociale begelei-dingspremie. Eigenaars met een laag inkomen die in hun enige, eigen huis wonen, kunnen via de premie het bedrag van de verhoging recu-pereren. Die sociale correctie draait na stijging van de huurprijzen in het

JURGEN D’OURS:

lasting om zich langdurig in Schaar-beek te vestigen.Betekent de verhoging van de op-centiemen op de onroerende voor-heffing het structureel wegwerken van de penibele financiële situatie? Waarschijnlijk niet. De zoektocht naar extra geld komt deels door ge-stegen uitgaven van het Schaarbeek-se OCMW. Ondanks de intuïtieve logica dat een gestegen inwoners-aantal voor schaalvoordelen zorgt wat betreft bijvoorbeeld onderhoud van parken, straten en pleinen, blijkt dat het stijgende inwonersaantal in Schaarbeek gepaard gaat met stij-gende kosten. Het Federaal Plan-bureau voorspelt voor Schaarbeek immers een toename van 20.000 inwoners tussen 2010 en 2020.

AlternatievenEen aanpassing van de gemeente-lijke opcentiemen op de onroerende voorheffing is geen geschikt instru-ment om een consistent beleid te voeren of om de begroting te laten kloppen. De belastingverhoging is een halfslachtige maatregel met mo-gelijk ongewilde effecten, die haaks staan op de langetermijnplanning.Een aanzienlijk deel van de Schaar-beekse uitgaven kan gekenmerkt worden als “grootstedelijke uitga-ven.” Uitgaven die niet meteen aan de gemeente gebonden zijn tenzij territoriaal. Die uitgaven vind je ook terug in Antwerpen, Gent en zelfs in Mechelen. Hoe gek zouden we het niet vinden om burgers in de ene Mechelse wijk via ingewikkelde constructies meer te laten betalen dan burgers in een andere wijk? De stedelijke context stopt niet aan de gemeentegrenzen. Institutionali-sering van die realiteit is meer dan ooit vereist. Mogelijke denkrichtin-gen met als kernpunten fusie van gemeenten, gewestelijke bevoegd-heden en financiering van Brussel zijn al langer bekend. We kunnen ook zoeken naar andere financieringsbronnen. Een bijdrage van 25 euro voor de bijna 50.000 Schaarbeekse auto’s, levert één van de zes gezochte miljoenen op. Voor 50 euro per parkeerkaart wordt al een gat van 2 miljoen dichtgereden, of een publiek-private samenwer-king om binnen een vernieuwend mobiliteitsbeleid parkeergarages op strategische plaatsen uit te baten. In Schaarbeek is er één parkeerplaats per twee auto’s, pendelaars exclu-sief. Daarnaast zijn ongetwijfeld structurele aanpassingen nodig.De moeilijke budgettaire context dwingt bedrijven en gezinnen om efficiënter om te gaan met hun mid-delen. Overal worden oefeningen ge-maakt om de tering naar de nering te zetten. Het is de dringende plicht van de overheden van Schaarbeek, het gewest en de andere politieke niveau’s in België (in het bijzonder het federale niveau met betrekking tot de financiering van Brussel) om duidelijke beslissingen te nemen die niet noodzakelijk vanuit een compromisstreven gevoed worden, maar vanuit een langetermijnden-ken, waarbij tegelijk heilige huisjes en halfslachtige maatregelen sneu-velen.

� Jurgen�D’Ours,�inwoner�Schaarbeek

“De verhoging van de opcentiemen op de onroerende voorheffing is een halfslachtige maatregel met mogelijk ongewilde effecten”

BDWOPINIE

De gemeente Schaarbeek verhoogt de belasting op wonen in de gemeente. Huis-eigenaars (en onrechtstreeks ook huurders) betalen in 2013 dertien procent meer opcentiemen op de onroerende voorheffing. Volgens Schaarbekenaar Jurgen D’Ours missen de effecten van die verhoging hun doel en staan ze haaks op de langetermijn-doelstellingen. De opbrengsten zijn onder andere nodig om budgettaire gaten dicht te rijden die veeleer grootstedelijk dan Schaarbeeks van aard zijn.

nadeel van de huurders met laag inkomen uit: gestegen huurprijzen kennen geen correctiemechanisme.Het gemeentebestuur wil graag het aantal huurders terugdringen ten voordele van het aantal eigenaars. Kopers binden zich aan de gemeen-te, vestigen zich langer en dragen op die manier langer bij via de op-centiemen op de personenbelasting. Het gemeentebestuur identificeerde de uitdaging om gemiddelde en hoge inkomens aan te trekken en in de gemeente te houden om de grote bevolkingsgroei financieel het hoofd te bieden. Daarnaast verstevigt het eigenaarschap meestal de econo-mische weerbaarheid van de koper, voorheen huurder. De extra belas-ting op wonen in Schaarbeek is niet meteen een aanmoeding voor de ‘veelbijdragers’ aan de personenbe-


BDWOPINIEMachelen noch Mechelen door Anne Brumagne

De VRT vertrekt dan toch niet richting Machelen of Mechelen. De openbare omroep blijft aan de Reyerslaan in Schaarbeek, maar zal er wel een nieuw, kleiner en energie-vriendelijker gebouw neerzetten. Het huidige complex, ‘de radiator van Brussel’, zal wor-den afgebroken. Veel kans dat de politieke druk om niet uit Brussel te vertrekken, toch te groot is gebleken voor de VRT. Intern zal de beslissing heel wat ongerustheid weg-nemen. Personeel dat niet weet waar het in de toekomst naartoe zal moeten pendelen,

wordt onrustig. De band met de RTBF, hoe minimaal die ondertussen misschien ook geworden is, kan worden behouden. Men kan zich wel de vraag stellen of de VRT de dreiging van een verhuizing naar Vlaanderen niet heeft gebruikt als stok achter de deur voor het Brussels Gewest. Het richtschema Reyers dat het gewest in 2010 goedkeurde, bevatte immers een aantal bepalingen die het de VRT erg moeilijk maakten. “We moesten aanvankelijk onze nieuwbouw realiseren op de plek van het oude gebouw, wat het in de overgangsfase bijzonder moeilijk zou maken,” vertelde VRT-voorzitter Luc Van den Brande daarover op Radio 1. Maar het richtschema werd aangepast. De omroepen, de Brusselse en Vlaamse Bouwmeester, het Agentschap voor Territoriale Ontwikkeling en de gemeente Schaarbeek dokterden met de ontwerper van dat richtschema een nieuw plan uit dat volgens de betrokkenen een verbetering is. Er is plaats voor een uitgebreide mediapool, voor huisvesting én voor groene ruimte. Zie daar, het kan dus. Het Brussels Gewest dat samenwerkt met de Vlaamse Omroep. Bouwmeesters van twee gewesten die hun inzichten naast elkaar leggen en tot resultaat komen. Er viel deze week trouwens nog een ander mooi voorbeeld van samenwerking te noteren. Het Brussels Gewest, Vlaanderen, de Franse Gemeenschap en de gemeente Elsene ondertekenden samen een programma-overeenkomst voor vier jaar met de vzw Flagey, onze buren hier in het Flageygebouw. Iedere overheid voorziet een deel van de subsidies die Flagey nodig heeft voor haar muziek- en filmprogrammering, Vlaanderen legt extra geld op tafel voor de huisvesting van het Brussels Philharmonic. De verschil-lende overheden hebben een tijdlang moeten zoeken naar de beste samenwerkingsformule, maar blijkbaar wel met succes. De culturele sector, de jeugdsector... Steeds duidelijker wordt er in Brussel gezocht naar een of andere vorm van samenwerking tussen de gemeenschappen, al dan niet met het gewest erbij. Daar kunnen we alleen maar blij om zijn.

EVA HILHORST

COLUMN Rachida Aziz ontmoette Britse politica Sayeeda Warsi

In shalwar kameez naar eedafleggingRachida Aziz baat de modezaak Azira in de Dansaertstraat uit. Kort na het overlijden van Margaret Thatcher ontmoette ze de Britse conservatieve politica Sayeeda Warsi, de eerste moslima die het tot minister schopte in Groot-Brittannië.

De hele dag rolden de anti-Thatcherberichten over mijn scherm. Facebookvrienden gingen via Youtube op zoek naar liedjes van artiesten die hun woede over de Iron Lady in muziek omzetten. Zo hoorde ik voor het eerst het prachtige Black Boys on Mopeds van Sinéad O’Connor. Nog geen dag later zat ik in het stadhuis van Ieper aan tafel met Sayeeda Warsi, de vrouw die van 2010 tot 2012 de conservatieve partij van Thatcher leidde. Ja, het leven zit vol verrassende tegenstrijdigheden. Warsi is nu minister van Geloof en Ge-meenschap en was in Ieper om te verzeke-ren dat de herdenkingen van de Eerste We-reldoorlog van volgend jaar niet voorbijgaan aan de belangrijke rol die hindoes, moslims en Joden speelden in de legers van de geal-lieerden. Naar schatting kwamen 400.000 moslims vrijwillig vechten aan het front in Frankrijk en België. Meer dan vierdui-zend van hen gaven hun leven om België en Noord-Frankrijk te bevrijden. De meeste li-chamen werden nooit teruggevonden. Hun namen staan gegraveerd in het witte marmer van de Menenpoort in Ieper. Het is al zo vaak gebeurd: jonge mensen zonder toe-komstperspectief die ver van huis iemand anders zijn oorlog gaan uitvechten of iemand anders zijn metro-lijnen gaan uitgraven. Warsi wou ondertussen ook wel eens horen hoe het in België zit met de interreligieuze en interculturele dialoog. Vandaar die tafel en mijn aanwe-zigheid in het stadhuis van Ieper. Tijdens het gesprek kregen we de kans om haar wat beter te leren kennen. Ze is moslima en kind van Pakistaanse migranten. In 2010 was ze de eerste Britse moslima ooit die minister werd. Het leverde een mooie foto op van de eedaflegging. Warsi staat daar in een roze shalwar ka-meez – een traditioneel Pakistaans kleed – tussen al die heren in grijze en donkerblauwe pakken. Niet dat Warsi zich altijd zo kleedt, maar voor die speciale gelegenheid wou ze het toch doen. Met een bang hart haalde Warsi ‘s anderendaags de kranten uit de brievenbus, maar het viel heel goed mee. Geen storm van protest. Integendeel:

Volgens Rachida Aziz staren we ons blind op de jongeren die naar Syrië willen en vergeten we dat het gevoel hier geen toekomst te hebben, heel wat jonge mensen in de ban houdt.

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

de meeste kranten hadden haar op de voorpagina en de artikels waren respectvol. De toon was er een van ‘we made it’, zegt Warsi. Groot-Brittannië is rijp voor een moslima die haar roots of overtuiging niet verstopt. Een beetje het gevoel dat de Amerikanen hadden bij de verkiezingen van Obama. Na een eerste aftastende ronde kwam het gesprek pas goed op gang toen het over de tulband van de sikhs en de hoofddoek van moslima’s ging. “Onze maatschappijen geraken in de ban van intolerant secularism”, zei Warsi. Ik probeer de term te vertalen, maar vind niet meteen een goed alternatief. ‘Onverdraagzaam secularisme’, maar dat bekt niet zo goed. ‘Verlichtingsfundamenta-listen’ of ‘neutraliteitsfundamentalisten’ worden ze wel eens genoemd, maar dat vind ik geen goede termen.

Aanhangers van die filosofie hebben die termen gekaapt en helemaal uit-gehold. Alsof zij de ware erfgenamen zijn van de Verlichting. Alsof neutra-liteit niet in de eerste plaats betekent dat de overheid neutraal moet zijn en niet de burgers. Een neutrale over-heid moet er juist voor zorgen dat burgers vrije keuzes kunnen maken en dat ze zonder complexen kunnen uitkomen voor die keuzes. “Als je de hoofddoek verbiedt, doe je hetzelfde

als het regime in Iran dat de hoofddoek verplicht,” zegt Warsi. Ik vertel haar dat ik zie hoe vrienden hun hoop verliezen in België en hun ogen richten op Dubai, Maleisië of de VS. Ze beaamt het meteen. “Laatst zat ik samen aan ta-fel met vrienden. Mensen van Pakistaanse origine uit de middenklasse. En allemaal hebben ze kinderen die naar Oman willen of andere landen omdat ze het beu zijn om dagelijks die islamofobe onzin te lezen op de voorpa-gina’s van de kranten.” Zij vreest dat Groot-Brittannië op die manier veel talent zal verliezen. Hier in België staren we ons blind op de jongeren die naar Syrië wil-len en vergeten we dat het gevoel hier geen toekomst te hebben, zoveel jonge mensen in de ban houdt. Bij het af-scheid zeg ik haar dat ze zichzelf wel terecht omschrijft als centrumrechts, maar dat ze met haar antiracistische standpunten hier in België in radicaal-linkse hoek zou worden geplaatst. “Oei, dat is verontrustend”, lacht ze. “Ja, dat is inderdaad verontrustend. Maar dan vooral voor ons land, niet voor dat van u.”� Rachida�Azziz

“Groot-Brittannië is rijp voor een moslima die haar roots of overtuiging niet verstopt”


VADROUILLEDE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

De Sint Sebastiaans Gilde ontstond tijdens de Spaanse bezetting in 1598 en is vandaag de dag nog steeds actief in het Josaphatpark.

© JO

VOE

TS

BIB OUDERGEm fEEST

OUDERGEM –De gemeentelijke Ne-derlandstalige bibliotheek in Ouder-gem viert op 1 mei met een receptie voor iedereen, de kakelende kapsters van Kip van Troje en een boekenver-koop haar vijfjarige bestaan.De geschiedenis van de bib is wel-iswaar veel ouder dan vijf jaar. De Nederlandstalige afdeling van de Bi-bliothèque paroissiale Sainte-Anne verhuisde in 1987 naar GC Den Dam en werd officieel de Openbare Vrije Bibliotheek Hertoginnedal. Tijdens de vorige legislatuur, in 2008, be-sloot het toen nog louter Franstalige gemeentebestuur om de bibliotheek over te nemen. Dat leverde meteen een uitbreiding van de collectie boe-ken en kranten op en een betaalde bibliothecaris. De werking, bijvoor-beeld voor scholen, voer er wel bij. Op 1 mei is het dus feest. Reizend speeltheater Kip van Troje houdt een poëtisch kapsalon en er komt een manga-tekenaar op bezoek. De boe-kenverkoop op het einde van de dag belooft interessant leesvoer aan de-mocratische prijzen. MVdB

1 mei, feest in de bibliotheek Hertoginnedal, Waversesteenweg 1688, Oudergem. www.oudergem.bibliotheek.be

ADVERTENTIE

Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs

te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor

personen met een handicap

Handicap & informatie

Bezoeken enkel op afspraak

[email protected]

0800-15045�alle werkdagen van 9 tot 12u30,

maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

ADVERTENTIE

Info-avond

30 april 2013, 19u.

Sint-Lukas Kunstschool Brussel Groenstraat 156, 1030 Schaarbeek

www.sintlukas.com

SInt-LukaS BaSISSCHOOL

Gaat je zoon of dochter in september 2013 naar

het eerste of tweede leerjaar? In onze nieuwe basisschool

boordevol kunst en creativiteit zijn plaatsen vrij.

Kom een kijkje nemen.

Lisa,

1ste

leer

jaar

Boogschieten > Is er vandaag nog interesse voor volkssporten, of zijn ze gewoon saai?

415 jaar pijl, boog en koningen


‘H et is zoals met alles: oefening baart kunst,” antwoordt hoofdman Leo Braeken op de vraag of boogschie-

ten op staande wip een moeilijke sport is. Diezelfde vraag werd hem ook gesteld door een delegatie van het Olympisch Comité die op bezoek kwam om te kijken of de sport geen olympische discipline kon worden. “Ik heb toen bij wijze van demonstratie twee keer geschoten. Met mijn eerste pijl schoot ik een coup double (twee vogels in een keer, red.). Soms moet je ook een dosis geluk hebben, want mijn tweede pijl schampte af op een la-gere pin en toch kwam de hoge naar beneden.” Een eerder gemakkelijke sport dus? “Niemand van de tienkoppige delegatie schoot raak, en er waren professionele boogschutters bij.” Heeft Leo met zijn geluk van die dag de sport als te gemakkelijk voorgesteld? Feit is dat boogschieten op staande wip nog steeds geen olympische sport is.

Spaanse invalIn de luwte van de Brusiliatoren in het Josa–phatpark staan nog vier ‘torens’, ijzeren wip-pen van ongeveer 28 meter hoog met een vorkachtig uiteinde waar tijdens trainingen en wedstrijden vogels op gestoken worden. Geen

Links: Hoofdman Leo Braeken als koning in 1992. Twee jaar later is hij keizer, samen met zijn vrouw Paula, een unicum in de gildege-schiedenis. Rechts: Paula Aegten is voor de derde opeenvolgende keer gildekoningin en poseert met terechte trots naast de keizerstaf.

© S

INT-

SE

BA

STI

AA

NS

GIL

DE

SC

HA

AR

BE

EK

ders de muren. Boogschieten op staande wip gebeurde alleen in onze contreien, in de histo-rische Nederlanden, en vandaag vind je vooral schuttersgilden in Vlaanderen, maar ook nog in Noord-Frankrijk en Zuid-Nederland. De Sint Sebastiaans Gilde ontstond tijdens de Spaanse bezetting, in 1598. Dankzij de boog-schutters had de stad Brussel zich tien jaar lang kunnen verdedigen tegen een Spaanse inval. Uiteindelijk viel de stad door uithonge-ring. De boogschutters werden zeer gerespec-teerd door de bevolking, en onder het motto ‘eren om beter te controleren’ werd de gilde erkend door de Spaanse koning. Ze zouden onder meer instaan als bewakingsdiensten.

KeizerrijkDe koning van het jaar wordt bij plechtighe-den gekleed met de gildebreuk. De Sint Se-bastiaans Gilde is nog steeds in het bezit van haar gildebreuk, en dat mag best een wonder

genoemd worden. Het is een massieve hals-ketting in zilver met op de schakels de namen van de eerste honderd koningen gegraveerd. De oudste koning is duidelijk leesbaar: Michil Desmet als Coninck 1598. Wie drie jaar na el-kaar koning schiet, mag zich gildekeizer noe-men. Op 415 jaar tijd zijn slechts negen schut-ters hierin geslaagd. Die eer viel Leo Braeken te beurt in 1994, en hetzelfde jaar schoot ook zijn vrouw Paula zich het keizerrijk in, een unicum in de gildegeschiedenis. Wie zich tot keizer kroont, zetelt voor het leven in het be-stuur van de gilde. Een gilde wordt voorgezeten door een hoofd-man en van 1975 tot 2002 was dat Henri Cal-lens. Hij is ondertussen negentig jaar en heeft de geschiedenis van de gilde op papier gezet. “In de achttiende eeuw stonden er wippen in het huidige stadspark waar nu het Theatre du Parc zich bevindt. Toen lag dat net buiten de stadsmuren, en was het een open veld waar Brusselaars hun paardenmest kwamen ontla-den. De gouvernante der Nederlanden, aarts-hertogin Maria Elisabeth van Oostenrijk, liet er schietingen plaatsvinden,” staat er naast de afbeelding van een schilderij dat in het stad-huis van Brussel bewaard wordt. Enkele grote Belgen die de boog ter hand genomen hebben, zijn schilder en beeldhouwer Constant Perme-ke – hij was hoofdman van de schuttersgilde van Jabbeke – en ook roman- en toneelauteur Herman Teirlinck was een gildebroeder, in Beerse.

ComputerspelletjesVerschillende decennia was boogschieten op staande wip een populaire sport. Elke dag van de week kon je schieten over het ganse land, en vooral bij de nabijgelegen schuttersgroepen van het witloofverbond. Vandaag krommen de ruggen van vele schutters en is er niet vol-doende opvolging, waardoor de ledenaantal-len dalen en gilden ophouden te bestaan. “De jaren 1970 en 1980 waren onze gloriejaren. De gilde telde dertig actieve leden die allemaal kwamen trainen tijdens de week. Tijdens een grote prijs hadden we soms tweehonderd schutters, en waren de vier wippen open,” zegt Leo Braeken. Het aanleren van deze volks-sport, die door de ganse familie beoefend kan worden, is er de laatste jaren niet meer zo-veel bij. “Als je je vroeger wou amuseren, dan moest je buitenkomen. Jongeren gingen met grootvader mee naar de schieting. Ze begon-nen met het rapen van pijlen van anderen om daarna zelf hun eerste pijl te schieten. Van-daag blijven jongeren meer binnen om com-puterspelletjes te spelen. Een hele namiddag boogschieten wordt al snel te saai voor hen,” zegt Henri Callens.

LaagdrempeligGetriggerd door het lezen en kijken, namen we de proef op de som en verschenen op een vrije oefensessie. Verschillende gildebroeders hiel-pen ons met plezier op weg. Ze toonden hoe de voetpunten moeten staan, en waarom de pijl vlak naast het oog moet zitten. Ons pril succes viel in de categorie beginnersgeluk. De sfeer onder de schutters en in het schuttershuis is gemoedelijk en op en top Brussels, want een mengelmoes van taal en afkomst. En waar vind je in de stad zoveel groene ruimte om in alle eenvoud aan volkssport te doen? Een boog en een pijl, een vaste hand als het even kan, concentratie en een portie geluk. Veel meer heb je niet nodigvoor een gelukkig sportmo-ment. Boogschieten bij de Sint Sebastiaans Gilde is best laagdrempelig. Pijl en boog zijn ter be-schikking, en voor wie zich snel thuis voelt, bedraagt het lidgeld slechts 13 euro. Oefenen kan op woensdag vanaf 17 uur en het schut-tershuis is altijd open bij mooi weer, en ieder-een is er welkom, schutter of niet. TimWouters

“Een van de eerstedingen die ik aan nieuwe schutters leer, is dat ze altijd naar hun pijl moeten blijven kijken”

echte natuurlijk, maar een blokje met kleur-rijke pluimen. Hoe hoger de vogel staat, hoe moeilijker het is om hem met een pijl, waar geen punt maar een soort kurk op staat, af te schieten en hoe meer punten/geld hij op-brengt. Rond de wip die naast het schutters-huis van de gilde staat, zit een korf waardoor de pijlen sneller terug naar beneden komen. “Het is vooral veiliger, en we moeten geen al te groot stuk park afzetten, wat niet altijd ge-apprecieerd wordt door alle parkbezoekers,” zegt Paula Aegten, de vrouw van Leo, die het schuttershuis uitbaat. “Veiliger of niet: een van de eerste dingen die ik aan nieuwe schut-ters leer, is dat ze altijd naar hun pijl moeten blijven kijken tot hij weer op de grond is. Hij valt zelden op iemands hoofd, maar als het ge-beurt, doet het pijn.” zegt Leo.Mannen en vrouwen die hun pijlen naar de hemel richten, het heeft iets eigenaardigs. Maar ooit was het de uitgelezen manier voor een boogschutter om in tijden van vrede zijn vizier scherp te houden. Niet toevallig is de wip ongeveer even hoog als een kasteelmuur. Een geoefende schuttersgilde was van goud-waarde bij de bestorming van een ommuurde stad. Terwijl boogschutters de kantelen onder schot hielden, beklommen anderen met lad-

SCHAARBEEK – Elk jaar op 1 mei schieten de boogschutters van de Sint Sebastiaans Gilde voor eeuwige roem: wie als eerste de hoofdvogel afschiet, mag zich een jaar lang koning of koningin noemen. De koning krijgt de gildebreuk om de nek, een massief zilveren halsketting die al 415 jaar in het bezit is van de gilde. Een klein wonder.


ADVERTENTIE

Cultuur > WAK op zoek naar Natuurtalent

‘Amateurkunstenaars in de schijnwerpers plaatsen’

BRUSSEL - Ruim twee miljoen mensen in Vlaanderen en Brussel mogen zich amateur-kunstenaar noemen. Tijdens de Week van de Amateurkunsten zetten zij weer hun beste beentje voor.

Vorig jaar werden in honderdzestig steden en gemeenten een achthonderdtal activiteiten gepresenteerd in het kader van de Week voor Amateurkunsten, en dit jaar gaat het dezelfde kant op.Het thema van de achttiende WAK is ‘Na-tuurtalent’. Het gaat dus om een editie die in verschillende opzichten groen is. Kunstenaars worden uitgedaagd om expressie te geven aan hun natuurtalent. Maar ze laten zich ook in-spireren door de natuur of trekken de natuur in om daar hun ding te doen. Recyclagekunst, land art, of kunstroutes in openlucht zijn dus aan de orde. Uiteraard is de ecologische im-pact van de kunsten in het algemeen en van de WAK in het bijzonder een belangrijk aan-dachtspunt. Zo wordt de WAK-brochure alleen digitaal aangeboden, en geeft ‘Low Impact man’ Steven Vromman op de website ecolo-gische tips die aanleiding moeten geven tot een nieuwe praktijk die ook de volgende jaren kan worden volgehouden. Naast de wedstrijd

Klassekunst voor scholen en Facebookfoto-wedstrijd Ooggetuige reikt het Forum voor Amateurkunsten dit keer ook de titel Groenste

WAK uit aan de gemeente met de meest duur-zame reflexen. Wellicht zal ook de winnaar van de Prijs van de Vlaamse Gemeenschap

voor Amateurkunsten, die door cultuurmi-nister Joke Schauvliege wordt uitgereikt tij-dens het openingsfeest van de WAK op 27 april in de Plantentuin van de UGent, ook wel een groen tintje hebben.

Zweedse volksdansDe WAK wordt gecoördineerd door het Forum voor Amateurkunsten. In het Vlaams Huis voor Amateurkunsten Zinnema in Ander-lecht volgde Nathalie De Boelpaep in januari Mars Moriau op als directeur. Zij maakt af-spraak in september om haar plannen toe te lichten. Tijdens de Week voor Amateurkunsten organiseert Zinnema zelf geen speciale acti-viteiten. De Boelpaep: “We hebben dat in het verleden wel al gedaan en zullen dat volgend jaar opnieuw doen, maar dit jaar hebben we beslist om de amateurkunstenaars zelf in de schijnwerpers te zetten. Via onze website en nieuwsbrief communiceren en informeren we over de evenementen van amateurkunste-naars die in Brussel en in de Rand sowieso al worden gepresenteerd tijdens deze week.” Het gaat dan over de stage Zweedse volks-dans op 27 april in GC De Maalbeek, over het concert Made in Belgium door de Koninklijke Filharmonie van Jette op 28 april in de Raads-zaal van het Gemeentehuis van Etterbeek of over het concert Bubbels en Noten van de Koninklijke Harmonie De Ster in Aula Toots Evere op 5 mei. Verder spelen ook een aantal Brusselse amateurkunstenaars in de rand rond Brussel. Zo is op 4 en 5 mei ‘n Kat es gin poos van het Brussels Volkstejoêter te zien in CC Het Bolwerk in Vilvoorde, en speelt KTV De Noordstar op 27 en 28 april de voorstelling Kaviaar of Spaghetti in GC De Merselborre in Vlezenbeek.�� Michaël�Bellon

Kaviaar is een van de voorstellingen tijdens de Week van de Amateurskunsten.

© ZIN

NE

MA

Rainbowhouse en huisvandeMens Brusselstellen voor :

3 tot 18 mei 2013bekijk het volledige programma via

www.rainbowhouse.be

Love-O-Matic

Conferenties

Party

Belgian Pride

Genres Pluriels

Rainbowfamilies

Out!Run

Queer Bike Tour

Street Party

Girls’ corner

Pansy Project

Brunch Pride

Verenigingendorp

SportCultuur


ADVERTENTIE

Puzzelen met Pieter Brueghel

De puzzel van ‘Volkstelling te Bethlehem’ van Pieter Bruegel de Oude is een topper voor de kerstperiode.

© K

MS

K- J.G

EL

EYN

S/R

O S

CA

N

Gelegd: een Brueghelpuzzel van duizend stukjes, gekocht in de museumshop van de KMSK.

Enkele weken geleden kwam het nieuws dat de museumshop van Bo-zar de deuren moet sluiten wegens te weinig omzet. Maar de muse-umshop van de Musea voor Schone Kunsten is nog open. Toen ik er onlangs passeerde, heb ik toegege-ven aan een sluimerend verlangen en een puzzel gekocht. Twee zelfs. Allebei van duizend stukjes, allebei aan 18 euro - wat neerkomt op nog geen twee cent per puzzelstukje. En

dat voor A quality Product of Puzzelman, zoals op de doos wordt beweerd.In museumshops zijn de afbeeldingen op puz-zels doorgaans schilderijen. In mijn geval ging het om Het gevecht tussen Carnaval en Vasten van Pieter Brueghel de Jonge - erg geschikt voor het beoefenen van de puzzelsport in de Paastijd - en De volkstelling te Bethlehem van Pieter Bruegel de Oude - een topper voor de kerstperiode. Het kon wel eens een mooie jaarlijkse traditie worden, zo hield ik mezelf voor, om telkens tijdens de betreffende vakan-tie in gezinsverband de toepasselijke puzzel te leggen. Zelf heb ik goede herinneringen aan de twee puzzels van duizend stukjes die we thuis hadden toen ik klein was. Eén met een achttal identieke puppies tegen een rode achtergrond, en één met horde grijze Camarguepaarden die door het grijze water liepen. Dat waren moei-lijke opdrachten die we meermaals tot een goed einde hebben gebracht. Bij navraag thuis bleek mijn gezin evenwel minder enthousiast over het puzzelidee, waardoor ik dat hele Ge-vecht tussen Carnaval en Vasten dan maar zelf op kartonnen plaat heb vastgelegd.Een puzzel van duizend stukjes leggen, is ove-rigens echt niet zo moeilijk. Een professionele puzzelaar draait zijn hand pas om voor een afbeelding met vijftig tinten grijs, verdeeld in tienduizend stukjes. Het is dus zeker niet mijn bedoeling om naar complimentjes te hen-gelen. Eerder geldt het tegendeel. Ik probeer door deze reflectie vier weken na de feiten, even voor mezelf uit te maken hoe gênant of beklagenswaardig het precies is om je op mid-delbare leeftijd nog met legpuzzels in te laten. Het is tegenwoordig naar verluidt hip om veel vrije tijd te hebben. In die zin zou het leggen van een uitdagende puzzel als een nieuw sta-

tussymbool kunnen gelden. Het punt is ech-ter dat ik eigenlijk helemaal geen tijd hád. Eén voormiddag kon ik exclusief voor het zoeken en passen reserveren, de rest van de speeltijd bestond uit gestolen kwartiertjes vol schuldgevoelens, vanwege het besef dat ik eigenlijk beter ander werk zou doen.Veel euforie, of zelfs maar voldoening, komt er bij het leggen van puzzelstukjes ook niet kijken. Momenten waarop je jezelf kan feli-citeren met een geweldige vondst zijn uiterst schaars. De meest memorabele ogenblikken zijn die waarop je een bepaald stukje waar je al sessies lang niets van hebt kunnen ma-ken, plots wel met de juiste ogen bekijkt. Dan volgt iets wat enigszins op juichen lijkt: een extra tikje met de vingernagel op dat weerbarstige stukje dat je net op zijn plaats hebt gezet.Met de aanleg, het visuele geheugenwerk en de methodiek die voor het legpuzzelen inte-ressant kunnen zijn, kan je elders geen grof geld verdienen. En eens de puzzel af is, ben je vooral opgelucht. Je breekt hem niet met-een weer in gruzelementen, maar de zorg waarmee je hem in zo groot mogelijke lap-pen weer voorzichtig in de doos vouwt, heeft toch ook iets dwaas en vergeefs.Is het feit dat ik ondertussen wel een heel poosje intensief met een schilderij van Pieter Brueghel de Jonge ben bezig geweest meer dan een lam excuus? Het kan uiteraard geen kwaad om eens goed en lang te kijken naar wat de hand van een meester heeft voortge-bracht, en dat geldt zeker voor de meesters van de familie Brueghel. Een kleine volkstel-ling op Het gevecht tussen Carnaval en Vas-ten leert dat er op dat tableau toch zo’n 250 menselijke figuurtjes afgebeeld staan. Maar ik had ook gehoopt dat ik door de tijdelijke toewijding aan dit schilderwerk misschien op een geheim zou stoten dat voorheen door alle Brueghelkenners over het hoofd was gezien. Een beetje zoals die wakkere geest die na decennia van collectieve blindheid, gewoon op basis van zijn observatie van de haarkleur en de anatomie van een oor, in een vermeend zelfportret van Vincent van Gogh plots het portret van diens broer herkent. Helaas heeft mijn versterving in de vasten-tijd ook zulks niet opgeleverd. Puzzelen is behalve een toegeving aan je neurotische kant toch vooral tijdverdrijf. Hoe jammer!�� Michaël�Bellon

Pra

at

ach

teraf

Neem deel aan de MuseumPublieksPrijs en stem voor jouw favoriete museum!

Win een gratis weekend voor twee personen in Watou tijdens het Kunstenfestival 2013. Of maak kans

op kunstboeken, Kunst in Huis en zo veel meer…

Stemmen kan tot 31 mei. De MuseumPrijs 2013 wordt uitgereikt

begin juni en geeft in totaal € 30 000 aan de drie beste musea.

surf naar www.museumprijs.be

heb jij een hart voor musea?

Maria Roosen, Bloed

verwanten

(Zonneb

loem

en)

AD_BDW_125*178.indd 1 11/04/13 09:51

ADVERTENTIE


Capoeira > Doopsel Capoeira Porto de Minas dit weekend op campus ULB

‘Slaven creëerden capoeira als verdediging tegen mishandeling’

C apoeira is al een kleine der-tig jaar aanwezig in Brussel. In de jaren 1980 via capoei-

ristas die hier langskwamen om de verschillende takken van de Afro-Braziliaanse cultuur voor te stel-len tijdens spektakels, en sinds de groep Porto de Minas in 1989 in België neerstreek, heeft capoeira ook een vaste stek in Brussel. “Jeu-nesses Musicales uit Luik heeft ons uitgenodigd om in scholen work-shops te geven. Drie maanden lang hebben we heel België rondgereisd,” vertelt Mestre Niltinho van Porto de Minas. “Onze eerste stek in Brussel was de circusschool.”Porto de Minas is door de meesters Niltinho, Negoativo en Porrada op-gericht in Belo Horizonte, de hoofd-stad van de provincie Minas Gerais in het Braziliaanse binnenland. “Daar is geen haven of porto. Onze groep heet Porto de Minas (haven van Minas) omdat havens plaatsen zijn van convergentie van goederen en materies. Wij willen een cul-turele haven zijn, de plek waar de laatste vernieuwingen de wereld van de capoeira binnenkomen alvorens naar de rest van de wereld door te

stromen.” Het is in dat opzicht dat Mestre Niltinho als achttienjarige knaap naar België kwam om capoei-ralessen te geven, terwijl zijn mak-kers naar andere Europese landen vertrokken.

Verdeel en heersHet is voor Mestre Niltinho uiterst belangrijk dat zijn leerlingen de geschiedenis van de capoeira ken-nen. “Afrikanen zijn naar Brazilië gebracht om slavenarbeid te ver-richten. Etnieën werden uit elkaar gescheurd om zeker te zijn dat de slaven niet zouden samenzweren om plannen te maken om te ont-snappen. Hun enige recht was ge-forceerde arbeid,” vertelt Mestre Niltinho. “Velen hebben de afstand met hun volk en cultuur niet over-leefd, ze stierven uit heimwee. Beet-je bij beetje is er uit de vermenging van hun dans, percussie, zang, en feesten een nieuwe Afro-Brazili-aanse cultuur ontstaan. Capoeira is daar een onderdeel van.”Capoeira is mooi om zien door de mix van dans, zang, muziek en vechtsport. Het is geen frontaal ge-vecht, eerder een verdedigingssport,

maar kan toch zeer doeltreffend zijn. Vandaar dat capoeira lange tijd verboden was in Brazilië. “De slaven trainden ‘s nachts en tijdens feesten met veel muziek en dans om het gevechtsgehalte te verstoppen.

Hun bevrijding kwam er via directe actie, met bloedvergieten en strijd. Vandaar dat capoeira zelfs lang na de afschaffing van de slavernij ver-boden was,” vertelt Mestre Niltinho.Intussen is capoeira erkend als his-

torisch patrimonium van Brazilië, maar toch moet de gevechtsdans blijven opboksen tegen vooroorde-len. “Veel Brazilianen zien capoeira nog steeds als iets van vagebonden, ze zien de echte waarden ervan niet

ELSENE – Van de ongelooflijke culturele diversiteit die tekenend is voor Brazilië, is capoeira ongetwijfeld de culturele uitdrukking die het best de Afro-Braziliaanse cultuur en vrijheidsstrijd vertegenwoordigt. Maar je moet niet naar Brazilië gaan om deze gevechtsdans te beoefenen. De groep Porto de Minas viert dit weekend zijn doopfeest of batizado, de jaarlijkse hoogmis van de capoeiristas, op de campus van de ULB.

Sinds de groep Porto de Minas in 1989 in België neerstreek, heeft capoeira ook een vaste stek in Brussel.

© B

EN

JAM

IN TO

LL

ET

Tentoonstelling > Ontroerende beelden van Tom Bervoets

Jonge fotograaf kiest voor vijftigplussersSINT-GILLIS – Ze woont in een gewild, vaak gefotografeerd ge-bouw in Brussel. Ze werd geboren in 1927. Wie vaak aan de Oude Graanmarkt komt, heeft haar hoogstwaarschijnlijk al gezien. Haar naam: Carmen Cleve. Nu te bewonderen op foto.

Tom Bervoets is een jonge (29) Brus-selaar, hij is Franstalig – velen vra-gen hem of hij Vlaming is, vertelt hij me – en hij fotografeert. Vorig jaar was hij de lieveling van Parcours d’Artistes. Nu zijn er tien van zijn Brusselaars te zien in het Pelgrims-huis in Sint-Gillis. Het Pelgrimshuis is schitterend gelegen aan het Pierre Pauluspark. Het prachtige heren-

huis in eclectische stijl is aan een lik verf en een spat vernis toe, maar net in dit decor komen de foto’s van Ber-voets heel erg tot hun recht. Tien fo-to’s hangen er, van tien Brusselaars. Ze moesten minstens 50 jaar oud zijn. Een van de gefotografeerden die in het rust- en verzorgingstehuis Pacheco werd geportretteerd, is kort nadien gestorven.

De Monk“Het begon met een ontmoeting met Youssef van de sociale vzw Inter-pôle,” vertelt Bervoets. “Hij werkt in het centrum, hij kent zowel het Sint -Katelijneplein, café De Monk als het Klein Kasteeltje. Hij kent de mensen die er wonen en zij die er Tom Bervoets fotografeerde de kranige Carmen Cleve in café De Monk. © TOM BERVOETS


Het is de mossel van de rijken. Alhoewel, mos-sels zijn tegenwoordig zo duur dat tapijtschel-pen een alternatief gaan vormen. We kennen ze vooral uit de Iberische en Adriatische keukens: amêijoas, almejas, vongole. Smaakvolle beest-jes.

Wanneer u dit leest, is de European Seafood Expo-sition 2013 waarschijnlijk alweer aan haar laatste dag toe. Voor de eenentwintigste keer wordt die hoogmis van de wereldhandel in vis, schaal- en schelpdieren gehouden op het Heizelplateau. Ie-dereen die wat te kopen of te verkopen heeft, is er: van inkopers van Delhaize over Italiaanse sardien-persers en Russische kaviaardealers tot Canadese indianen die quahogs of geoducks willen promoten. Ook steeds op de afspraak zijn actievoerders van Gaia en Greenpeace, vakbonden en investerings-banken. Het Belgische bier wordt er dan weer slecht aangeprezen: de bars van het tentoonstellings-park lijken wel weggelopen uit de vroegere DDR en schenken vooral droefenis. Gelukkig duiken de tienduizenden bezoekers ‘s avonds de stad in voor recepties, zakendiners en avondjes vertier. Brussel is dezer dagen te klein.Om dit evenement te vieren, wil ik het hebben over de tapijtschelp (Venerupis spp, Engels: carpet shell). Wij noemen ze zo, omdat de oude weten-schappelijke naam Tapes was, wat tapijt of wand-kleed betekent in het Latijn. Die overeenkomst met tapijtstof is afkomstig van de gekeperde tekening die de schelpen vaak vertonen. De soorten behoren tot de familie van de Venusschelpen, waarvan er meerdere kunnen voorkomen op een goede plateau de fruits de mer : de praires, clovisses, galinettes en andere clams. Deze venusschelp hier noemen de Fransen la palourde , al zijn er nogal wat regionale verschillen in naam.Vroeger waren palourdes een regionaal verschijn-sel, maar door het populairder worden van schaal-en schelpdieren door het toerisme, werd de vraag almaar groter. In Frankrijk gingen ze een iets an-dere soort invoeren uit Portugal. In dat land is de amêijoa bijzonder populair, vooral in combinatie met varkensvlees, klaargemaakt in de cataplana: een dubbele pan die hermetisch sluit, ideaal voor de schelpdiertjes. Er wordt gezegd dat de combina-tie van varkensvlees en schelpen bewijst dat de eter een goed christen is. Joden en moslims mogen het

niet eten. Voor de katholieken van de Al-garve is het dus een soort identiteits-

bevestiging, een bewijs dat men niet heimelijk Jood is gebleven na de

geforceerde bekeringen uit het verleden.Ook de Spanjaarden zijn er gek op. Vandaar dat er te weinig overbleef voor de Franse markt.

In de jaren zeventig werden van-uit de Stille Zuidzee, eerst door de

Amerikanen, dan door de Fransen, Japanse oesters geïmporteerd nadat de

Europese platte oesters door een ziekte waren gedecimeerd. Onder de oesters za-

ten ook tapijtschelpen van de soort Veneru-pis philippinarum. De Fransen gingen er mee

kweken, de Spanjaarden volgden. In de baai van Mont Saint-Michel zijn er vandaag heel wat perce-len waarop palourdes japonaises groeien. Ondertus-sen zijn er ook zoveel oesters te krijgen dat er geen winst meer mee valt te maken. Tal van ostreiculteurs schoolden zich om tot vénériculteurs – de Fransen hebben daar altijd zo’n mooie woorden voor!En de Italianen? Die waren boos om zoveel gebrek aan authenticiteit. In de Adriatische Zee visten zij, net als de Portugezen, de vongola verace (échte ta-pijtschelp: Venerupis decussatus). Dat is volgens hen de enige echte tapijtschelp, maar wel buitenge-woon zeldzaam. Toch kijken de Italianen publieke-lijk neer op de Filippijnse tapijtschelp en bewegen ze hemel en aarde om de liefhebbers het verschil te le-ren. Tapijtschelpjes leven begraven onder het zand, maar fi lteren hun voedsel (plankton) uit het boven-liggende water. Daarvoor hebben ze twee buisjes die men sifons noemt: een voor de instroom, een voor de uitstroom. De sifons bij de decussatus zijn ver-groeid aan elkaar, bij de philippinarum hangen ze los van elkaar, alsof het diertje het V-teken maakt. Groot verschil! Of ze qua smaak uit elkaar te houden zijn, kon nog geen Italiaan mij bewijzen. Koop levende tapijtschelpen. Mijn Marokkaanse vis-handelaars stockeren er vaak. De dieren moeten le-ven, net als mosselen. In Italiaanse restaurants ziet men vaak dat de schelpjes levend worden gehouden in grote glazen kommen met zelfgemaakt zeewater: dertig gram zout per liter – ongeveer vijf afgestreken soeplepels. Daarin mogen de diertjes nog wat water

fi lteren en hopelijk hun laatste zand uitstoten. Heel lang zullen ze in dit medium niet overleven. Hooguit tot de volgende dag.Er zijn tientallen manieren om tapijtschelpen te be-reiden. In Frankrijk gebeurt dat vaak met lookbo-ter, maar de diertjes hebben zelf een uitgesproken smaak, dus is dat wat spijtig. De Italianen halen ze door de spaghetti. In een plasje olie laat u een ge-snipperde ajuin smelten met enkele geperste teen-tjes look en gehakte peterselie. Blussen met een glas witte wijn en de pulp van enkele verse tomaten. Even laten reduceren. Tapijtschelpjes laten opengaan in de kokende saus. Peper erbij. Dan wat al dente ge-kookte fi jne spaghetti (capellini) erdoor mengen en... pronto. Opgelet: géén parmezaan! Smakelijk.

[email protected]

De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/trachet

Tapijtschelpen

BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Nick Trachet

in. Nochtans zorgt capoeira voor opvoeding en disciplinering, je leert je naasten te respecteren en ontwik-kelt een ploeggeest. Dat zijn belang-rijke waarden in de huidige Brazi-liaanse samenleving, vele jongeren leren ze niet op school maar wel op de capoeira. Het is een totaalkunst die zowel cultuur, fi losofi e, muzika-liteit, dans, percussie, spel, poëzie, zang en gevecht omvat.”

Van en voor het volk Na reizen heen en weer tussen Bra-zilië en Europa, woont Mestre Nilt-inho intussen reeds zeven jaar in Brussel. Hij heeft een stevige basis aan leerlingen opgebouwd in Brus-

sel, Antwerpen en Charleroi. In Brussel vinden de lessen plaats in Etterbeek, op dinsdagavond in Dojo du Brochet en op zaterdagnamiddag in de sportzaal van gemeenschaps-centrum De Maalbeek. Volgens Mestre Niltinho kan iedereen aan capoeira doen. “Jong en oud kan deelnemen, zolang je gezond bent. Zelfs mensen met een fysieke han-dicap, want het is een spel van vraag en antwoord, de manier van spelen past zich aan de situatie aan.”De batizado of het doopsel vindt dit weekend plaats aan de ULB. “De batizado is een ceremonie waarbij beginnelingen ingewijd worden in

de wereld van de capoeira en hun eerste koord krijgen,” legt Mestre Niltinho uit. Net als bij andere vechtsporten verloopt de graduatie bij capoeira via gekleurde koorden die je bekomt naargelang je niveau. “Het gaat niet enkel om je spel, om te stijgen in het graduatiesysteem moet je liedjes kennen en de instru-menten bespelen. Daar gaat uiter-aard ook veel aandacht naar tijdens de trainingen.”De batizado bestaat uit workshops Afro-Braziliaanse dans, maculelê (gevechtsdans met stokken, red.), percussie en uiteraard capoeira van-af de middag, gevolgd door de cere-monie om halfvijf. Toeschouwers zijn welkom vanaf halfvijf, mensen die willen deelnemen aan de work-shops zijn op de middag reeds wel-kom. En op zondag vindt een roda plaats op de Zuidmarkt. “Tijdens de roda staan we allen samen in een cirkel terwijl twee mensen spelen. Het is het belangrijkste uitwisse-lingsmoment van de capoeira, om te spelen, zich te amuseren, te zingen, bij te leren door anderen te observe-ren,” vertelt Mestre Niltinho. “We doen de roda op straat aangezien capoeira op straat geboren is. Het is belangrijk dat die link met de straat en met het volk niet verloren gaat.”

Benjamin Tollet

Batizado Capoeira Porto de Minas op zaterdag vanaf 12u op de ULB Campus Solbosch, Adolphe Buyllaan 87A (Gebouw E1) te Elsene. Deelname kost 40 euro. Doopceremonie om 16u30, vrije toegang. Roda op zondag om 11u30 op de Zuidmarkt te Brussel. Vrije deelname.

Training dinsdag 20u-22u in Dojo du Brochet, Snoekstraat 55 te Etterbeek en zaterdag 15u-17u in Sporthal De Maalbeek, Ouder-gemselaan 126 te Etterbeek

“We doen de roda op straat aangezien capoeira op straat geboren is. Het is belangrijk dat die link met de straat en met het volk niet verloren gaat”

“En de Italianen? Die waren boos om zoveel gebrek aan authenticiteit. In de Adriatische Zee visten zij de vongola verace, de enige echte tapijtschelp”

vaak rondhangen.” Bervoets wou Brusselaars met wat jaren op de tel-ler, ze moesten een verhaal hebben. Hij wou weten hoe ze Brussel zagen en zien, hoe ze zich in de stad voelen en gedragen. In het Pelgrimshuis liggen tien (auto)biografi eën. Het is erg confronterend om de portretten te bekijken met de tekst in de hand. Er is ruimte om weg te dromen.En dan komen we bij Carmen Cleve. Carmen is afkomstig van Charleroi waar ze een kruidenierswinkel uit-baatte en waar haar man kleerma-ker was. Tijdens de oorlog zaten ze in het verzet. Nu woont Carmen al vele jaren in Brussel, haar apparte-ment is veel geld waard. “Maar wat zou ik met dat geld aanvangen,”

vraagt ze zich af. De buurt van de Oude Graanmarkt is waar ze thuis-hoort, maar het gaat niet meer zo vlot. Ze is vlug buiten adem als ze de blok rondloopt. Ze is ook wel eens te zien op het terras van De Mark-ten. Hier is ze gefotografeerd in café De Monk dat over een maand terug opengaat.

Danny Vileyn

De tentoonstelling met foto’s van Tom Bervoets loopt tot en met 30/4 in het Pelgrimshuis, Parmastraat 69, 1060 Sint-Gillis. Metro: Sint-Gillis-Voorplein. Open van maandag tot vrijdag van 13.30 tot 16.30 uur. Op zondag van 14 tot 17 uur



geforceerde bekeringen uit het verleden.Ook de Spanjaarden zijn er gek op. Vandaar dat er te weinig overbleef voor de Franse markt.





kweken, de Spanjaarden volgden. In de baai van Mont Saint-Michel zijn er vandaag heel wat perce-len waarop palourdes japonaises len waarop palourdes japonaises len waarop



geforceerde bekeringen uit het





kweken, de Spanjaarden volgden. In de baai van Mont Saint-Michel zijn er vandaag heel wat perce-len waarop palourdes japonaises len waarop palourdes japonaises len waarop

© N

ICK

TRA

CH

ET

Meer info op www.capoeiraportodeminas.be


Astrid Ullens de Schooten bij de tentoonstelling ‘New York Arbor’ van Mitch Epstein: “In onze tentoonstel-lingen willen we niet meelopen met wat in de mode is. We willen geëngageerd werk tonen.”

O ok privé is sociaal engagement belang-rijk voor Astrid Ullens de Schooten. “Mijn vijftien kleinkinderen slorpen

een groot deel van mijn tijd op. Mijn jongste kleinkind is 5, mijn oudste 24. Het houdt me jong, ze weten hun grootmoeder echt wel te vinden. Ik ga ook dikwijls met hen op reis, niet om op een of ander strand te zitten luieren, wel om dingen te zien. Bevoorrecht als ze zijn, tracht ik hen bij te brengen dat je die privileges ook moet verdienen. Ongelooflijk belangrijk vind ik dat, want het navelstaren dat bij meer en meer mensen de kop opsteekt, stoort me.” “Telkens wanneer ik met hen naar het buiten-land trek, komt er een sociaal aspect bij kijken. Zo zijn we met zijn allen naar Birma geweest, kort na de moordende cycloon van 2008. We

zijn toen voedsel gaan verdelen aan de men-sen op straat. Mijn kleinkinderen hadden het er aanvankelijk moeilijk mee, dat mensen het zo slecht kunnen hebben en daarbovenop nog eens gebukt gaan onder een dictatuur. Maar gaandeweg hebben ze het mooie ingezien van wat we deden. Ik heb hen zelfs zover gekregen dat ze een deel van hun zakgeld afstonden, om de mensen toe te laten om na ons vertrek eten te kopen. We zijn ook al naar India geweest, waar ze met hun zakgeld het peterschap heb-ben opgenomen van enkele scholieren.”“Ik ben verwend geweest door mijn afkomst, het leven. Daarom wil ik iets doen voor de anderen. Het is een traditie van de vrouwen binnen de familie. Mijn grootmoeder heb ik gekend als een iemand die zeer sociaal begaan

is, mijn moeder is net zo. En nu verdeelt een van mijn dochters voedsel aan daklozen in het Centraal Station. Ik heb ook steeds het milieu van kunst en cultuur van nabij gekend. Zo her-inner ik me nog goed dat mijn grootmoeder thuis ontmoetingen met grote schrijvers en muzikanten organiseerde.” Klein maar dynamischWe bevinden ons in de gebouwen waar ooit de Tsjechische fabrikant Bata schoenen pro-duceerde. Pand in de Van Volxemlaan, dat is omgebouwd is tot een appartementencom-plex en waarin Fondation A Stichting voor-aan – achter de art-decogevel – onderdak heeft gevonden. “Het is allemaal zeer snel gegaan. Op 13 oktober werd de stichting opgericht.

De locatie: kaal, enkel beton en graffiti. Vier maanden later was de inrichting af, met dank aan de jonge Duitse architecten uit Bonn die ik onder de arm nam en wier eerste werf het was. Was het een gewaagde keuze, het is een mooi avontuur geworden. Ik ben nu eenmaal iemand die van aanpakken houdt, ga recht op mijn doel af. Twijfelen, teveel nadenken voor ik aan iets begin, daar heb ik geen boodschap aan. Want anders komt er van de dingen toch weinig of niets in huis.”De Stichting is niet de enige instelling of or-ganisatie actief in de culturele sector die haar weg heeft gevonden naar Vorst, op een steen-worp van het Zuidstation. Naar een buurt die een nieuw elan heeft gekregen. Onder meer Brass, PARTS., Wiels en Komplot maken er een mooi plaatje van. “Als culturele instel-ling wil Fondation A Stichting ook actief deelnemen aan het leven in deze buurt. Een belangrijke doelstelling van de stichting is daarom samenwerken met de scholen van de wijk. Workshops voor scholieren organiseren. Iets waar de fotografen, die hier tentoonstel-

© MARC GYSENS

VORST – “Ik ben sociaal geëngageerd, ja. Ik wil de cultuur, waarvan ik in mijn bevoorrechte positie al zolang kan genieten, doorgeven. En bovenal kinderen leren de wereld te begrijpen waarin ze hun weg zullen moeten zoeken.” Astrid Ullens de Schooten, geboren en getogen Brusselse, is voorzitster van de Fondation A Stichting, een instelling van openbaar nut die een platform wil zijn voor het fotografische beeld, een onmiskenbaar sociaal engagement inbegrepen.

‘Kinderen, onze toekomst’Astrid Ullens de Schooten, voorzitster van Fondation A Stichting

Fondation A Stichting vond onderdak achter de art-decogevel in de Van Volxemlaan.

© M

AR

C G

YSE

NS


len met plezier voor openstaan gedurende de vijf dagen dat ze hier verblijven. Een leeftijd staat er niet op, we hebben zelfs al ukjes van de kleuterschool op bezoek gekregen. Met de Stichting willen we zo de wereld van de foto-grafie openen voor zoveel mogelijk kinderen en jongeren. Voordeel is dat de tentoonstel-lingsruimte tamelijk klein is, zodat ze zich steeds snel op hun gemak voelen. We doen er ook aan alles aan om het hen zo aangenaam mogelijk te maken. Er worden banken en kus-sens voorzien, ze krijgen een vieruurtje.” “Prachtig is om het steeds weer hun verwon-dering, hun nieuwsgierigheid te mogen zien.

Van een taalprobleem is er geen sprake, neen, er is er steeds wel eentje pienter genoeg om aan de klasgenootjes te vertalen wat de foto-graaf zegt. Het is een dynamische bedoening. De scholen zijn tevreden over de nog jonge sa-menwerking, de leraars die we hier al over de vloer hebben gekregen zijn gemotiveerd. Het is nu al zelfs meer geworden dan we in het begin hadden durven verwachten. Een mooie verras-sing. Het idee is toevallig gekomen. Nadat ik deze ruimte had gevonden, de wijk wat beter leerde kennen. Ik kreeg gewoonweg zin in dy-namiseren. En de mogelijkheden daarvoor zijn volgens mij legio.” “We gaan in mei ook een weekend organiseren voor de kinderen van de wijk. Loopt het goed dan is er nog zoveel meer mogelijk. Zo koester ik nog plannen om de scholieren van de wijk, na hun bezoek aan ons, zelf een fotografisch werk te laten maken, gedurende de drie maan-den dat de tentoonstelling hier loopt. Onder begeleiding van hun leraar. Waarna ze hun werk bij ons mogen exposeren. Werk dat be-oordeeld zou worden door een jongerenjury,

oordeel waaraan een tweejaarlijkse prijs ver-bonden zou zijn. We zullen wel zien waar we uitkomen. Al te veel zorgen maak ik me er niet over, want ik ben optimistisch van natuur.”

De bomen van New YorkOndertussen is Jean-Paul Deridder, fotograaf en directeur van de stichting, erbij komen zit-ten. Deridder: “Wij hebben ons laten inspire-ren door de Stichting Henry Carter Bresson in Parijs. Eveneens klein: kleine ruimte, kleine ploeg. Maar ze slagen er toch in heel interes-sante tentoonstellingen op touw te zetten. We zijn geen privé-stichting, wel een stichting van openbaar nut. Er is de culturele dimensie, met drie tentoonstellingen van telkens drie maan-den per jaar, er is de pedagogische dimensie met de ontvangst van de kinderen. En dan is er ook nog de conservering van het patrimo-nium. Je hebt al een museum van de fotografie in Charleroi en in Antwerpen, nu heeft Brus-sel er ook eentje. Klein, maar ambitieus. We willen dat bezoekers hier buitengaan met het gevoel dat ze iets ontdekt hebben én geleerd. Dat ze iets gekregen hebben.” Ullens de Schooten pikt in. “In onze tentoon-stellingen willen we ook niet meelopen met wat in de mode is. Wel geëngageerd werk to-nen, reflecteren over de wereld van morgen. Welke wereld gaan wij voor onze kinderen achterlaten? Onze agenda zit nu al stevig vol. Na de tentoonstelling van foto’s van Mitch Epstein, die nog tot 30 juni loopt, volgt Duits Japans en Zwitsers werk.”Die tentoonstelling van Mitch Epstein, New York Arbor, spitst zich toe op de bomen van de Big Apple. “Ze is tot stand gekomen in samen-werking met de Thomas Zander Gallery uit Keulen. Mitch wou een hulde brengen aan zijn stad New York, door een fotografische getui-genis te brengen van de symbiotische relatie tussen de stadsbewoners en hun bomen. Heel wat van deze bomen zijn vanuit de vier wind-streken in New York aanbeland als souvenir of als cadeau van diplomaten. Ondanks de steeds oprukkende stad hebben ze overleefd. De gastvrije maar harde stad New York wordt getypeerd door een grote diversiteit van de be-volking, afkomstig uit immigratie: Epsteins portretten van bomen zijn zowel metaforen als monumenten.”

� Karel�Van�der�Auwera

De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/ingesprekmet

New York Arbor, nog tot 30 juni in Fondation A Stichting, Van Volxemlaan 302/304, Vorst. Meer info op www.fondationastichting.be

“Als culturele instelling wil Fondation A Stichting ook actief deelnemen aan het leven in de buurt. Een belangrijke doelstelling van de stichting is daarom samenwerken met de scholen van de wijk”

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: [email protected] (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, [email protected], www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer ([email protected]), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 15 euro per jaar; IBAN: BE07424552982266, BIC: KREDBEBB van Brussel Deze Week vzw. Buiten België 25 euro per jaar. OPLAGE 70.490 exemplaren. PROMOTIE EN DISTRIBUTIE Ute Otten ([email protected]), Paul De Weerdt, Maurice Droogh. ADVERTISING MANAGER Rika Braeckman ([email protected]), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. MARKETING MANAGER Frederik Welslau ([email protected]). HOOFDREDACTIE Anne Brumagne ([email protected]). EIND REDACTIE Ken Lambeets ([email protected]). REDACTIE Jean-Marie Binst ([email protected]), Christophe Degreef ([email protected]), Bettina Hubo ([email protected]), Patrick Jordens ([email protected]), Steven Van Garsse ([email protected]), Danny Vileyn ([email protected]). REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele ([email protected]), Gerd Hendrickx ([email protected]). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Eva Hilhorst, Ilah, Wauter Mannaert, Francis Marissens, Karolien Merchiers, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, Freddi Smekens, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Steven Vandenbergh, Tijs van den Boomen, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt ([email protected]). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh ([email protected]). VERANTWOORDE-LIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie ([email protected]). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

Op 27 juli is het weer zover. Dan organi-seren zeven Brusselse jeugdhuizen de negende editie van Bruksellive, een gratis muziekfestival in het Ossegempark. Een editie die lichtjes verschilt van de vorige, al zal de bezoeker hier niet meteen iets van merken. Bruksellive gaat namelijk samenwerken met de Ancienne Belgique, vertelt coördinator Fred De Ryck.

Waaruit�bestaat�de�samenwerking?De�Ryck: “In de eerste plaats zullen de pro-grammatoren van de AB ons helpen met het onderhandelen met boekingskantoren en met het vinden van nieuwe Brusselse groe-pen. Daarnaast kunnen onze vrijwilligers ook stage lopen bij hen om logistieke erva-ring op te doen en zullen we allerhande tips krijgen rond communicatie. Ook zal AB ons onder de aandacht brengen bij haar publiek. De samenwerking is trouwens niet nieuw, zo konden onze fotografen in het verleden al ervaring opdoen tijdens AB-concerten met de hulp van professionele fotografen.”

Wat�kan�de�samenwerking�betekenen�voor�Bruksellive?De�Ryck: “De samenwerking met de AB zal

de kwaliteit van het festival zonder enige twijfel verhogen. Daar zijn we vanzelfspre-kend zeer blij om, aangezien we kwaliteit zeer hoog in het vaandel dragen. Door de expertise die de AB heeft op program-matisch, logistiek en communicatief vlak zullen we ook groeien. Overigens is het de bedoeling om in de toekomst nog nauwer samen te werken. Zo is een wintereditie van Bruksellive en een platenbeurs iets waar we over nadenken.”

Hoe�zit�het�met�de�Bruksellive�voor�dit�jaar?De� Ryck: “Het belooft weer een fantasti-sche editie te worden. Als ik mijn program-matoren mag geloven, hebben we een line-up die niet moet onderdoen voor die van de afgelopen edities. Namen als Tommigun en Spinvis zullen de Brusselaars zeker weten te bekoren, maar ook het onbekend Brus-sels talent kan positief verrassen. Dit talent zoeken we dit jaar via een dj-contest in De Kuub en Alleman, twee Brusselse jeugd-huizen. De winnaar van die wedstrijd zal te bewonderen zijn op 27 juli. Komen is dus de boodschap.”

Milan�Vranckx

‘Kwaliteit zal toenemen’

Fred De Ryck: “Tommigun en Spinvis zullen de Brusselaars zeker weten te bekoren.”

© B

AR

T D

EW

AE

LE

3 VRAGEN AAN FRED DE RYCK


BRUSSEL – BX Brussels zorgt eindelijk nog eens voor positief nieuws in het Brusselse voetbal. Geen geldproblemen, geen spelers-stakingen, maar een frisse club waarin de Brusselse jongeren centraal staan. Vincent Kompany lanceerde het project, maar de uit-werking geeft hij uit handen. Gabriel ‘Junior’ Ngalula (30) wordt verantwoordelijk voor de sportieve werking. “Het worden drukke weken,” beseft hij.

“Ik was vroeger ook wel een voorbeeld voor de jongeren,” vertelt Ngalula. “Toen ik bij de jeugd van Anderlecht speelde, was het eerder uitzon-derlijk dat jongeren doorgroeiden tot de eerste ploeg. Ik ben daar wel in geslaagd en was zo, samen met een paar andere jongens, eigenlijk een beetje een pionier. Daar ben ik wel fier op. Als ik nu opnieuw voor sommige jongeren als voorbeeld kan dienen, doe ik dat met plezier.”Ngalula groeide op in Evere en verruilde op zijn dertiende de plaatselijke pleintjes voor het trainingscentrum van paars-wit. Hij doorliep er de jeugdreeksen en schopte het tot de eer-ste ploeg. Heel wat Anderlechtfans herinne-ren zich nog altijd hoe hij in 2003 tegen Club Brugge scoorde (5-1 zege voor Anderlecht, red.) na een fantastische individuele actie. Hij werd aanzien als een topper in wording, maar het draaide anders uit. “Een week na die goal liep ik een zware blessure op. Dat is het leven van een voetballer. Ik heb daarna nog bij Stoke City, Standard en Roeselare gespeeld, maar op mijn zesentwintigste heb ik besloten om te stoppen met voetballen. Ik wou geen ‘oude glorie’ worden die in een lagere divisie ging spelen, en verkoos boekhouder te worden. Het klinkt misschien raar, maar het was gewoon een carrièrekeuze.”Vincent Kompany trekt Ngalula nu terug in de voetbalwereld. De kapitein van de Rode Duivels liep al een tijdje rond met het idee

Junior Ngalula: “We willen bewijzen dat Brussel vol talent zit.” © MARC GYSENS

‘We worden niet het Real Madrid van bevordering’Voetbal > Gabriel ‘Junior’ Ngalula is sportief directeur van het nieuwe BX Brussels

de CLUB

‘Praten wordt aangemoedigd’KWB Laken Jette

BRUSSEL – De ‘Brussel loopt’-campagne zet hoofdstedelingen aan het bewegen. KWB Laken Jette is al jarenlang actief met Start to Run en is uiteraard van de partij, om te voorkomen dat u in de zetel blijft zitten.

“Tien jaar geleden waren wij een van de eerste verenigingen in Brussel die Start to Run aan-boden,” vertelt bestuurslid Pol Arnauts (53). “Het was toen nog niet zo bekend. Evy Gruy-aert was nog niet begonnen met haar campag-ne om de mensen aan het lopen te zetten. Vrij snel vonden we een geïnteresseerd publiek. We wouden met KWB (Kristelijke Werkne-mersbeweging) mensen bij elkaar brengen zo-dat zij elkaar leren kennen. Jogging is daar een perfect middel voor.”De socio-culturele vereniging biedt loopini–tiatieven op mensenmaat aan. Iedereen vindt er zijn niveau en komt terecht in een groep

waar gezelligheid heerst. “Het is en blijft een amateurgroep, dus mensen die op een hoger niveau willen lopen, sturen we door naar een club als Excelsior. Wij moedigen praten tij-dens het lopen aan, en dat doen de mensen ook. Daardoor is het uurtje sporten zo voorbij. Er vormen zich kliekjes, met als gevolg dat de groep een lange sliert mensen vormt die een babbeltje slaat.”Bij mooi weer dagen een zeventigtal lopers op van uiteenlopende leeftijden, verdeeld over de verschillende loopvormen. Zo heeft KWB be-halve Start to Run ook een groep gevestigde lopers. Voor kinderen vanaf zes jaar is er sport en spel. Jongere kinderen kunnen terecht bij de babysit. “Er zijn geen excuses meer om niet te komen lopen. Het gebeurt regelmatig dat de mama begint en haar kind bij de babysit laat, en dat de papa het jaar erna erbij komt. We bieden de lopers ook de nodige omkadering

aan. Daarmee bedoel ik het geven van uitleg en tips. Daarvoor is de Brusselse loopgids een handig instrument.”

Lopen met de GPSKWB Laken Jette beperkt zich niet tot loopi-nitiatieven. Zo leren ze fietsers in spe tijdens de Start to Bike lessen hoe ze het best in de stad fietsen. En dan zijn er nog de wande-laars. “Joggers die na jaren lopen wat last krijgen van de knieën of de heupen, kun-nen terecht in onze Start to Walkgroep. Ook daar wordt rustig aan begonnen om na ver-loop van tijd over te schakelen naar sportie-ver wandelen. Voor wie de smaak te pakken heeft, organiseren we lange wandelingen.”Om al de gelopen kilometers van de afgelopen tien jaar in de verf te zetten, organiseert KWB op achttien mei een joggingontbijt. Ze kijken eveneens met ambitie naar de toekomst. “Het

joggingontbijt begint om halfnegen in het Boudewijnpark en een uur later start de ani-matie. Behalve een jogging staan er ook on-der meer een gezinsfietstocht en volksspelen op het programma. Iedereen is welkom, maar men moet zich wel op voorhand inschrijven.”“In de toekomst willen we vernieuwen om onze loopactiviteiten aantrekkelijk te houden. Ik denk bijvoorbeeld aan een spelvorm waar-bij een bepaald traject gelopen moet worden met de GPS, of een quiz met foto’s tijdens het lopen. We bouwen met sommige leden naar loopwedstrijden op, zoals de twintig kilo-meter van Brussel. Mensen die een paar jaar geleden bij manier van spreken al lopend de overkant van de straat niet haalden, lopen de twintig kilometer nu in minder dan twee uur.” Tim Schoonjans

Meer info op www.kwblakenjette.be

om een Brusselse voetbalclub op te richten, voor de jeugd uit de hoofdstad. Zijn project kreeg een paar weken geleden vorm toen hij bekendmaakte dat hij zijn schouders on-der derdeklasser Bleid zet. Zijn jeugdvriend

Junior kreeg meteen een voorname rol.“Vincent had me al over zijn project verteld en het interesseerde me wel. Ik vind het interes-sant om een voetbalclub te hebben die niet de ambitie heeft om te concurreren met Ander-

lecht. Dat is een gevestigde waarde, voor de elite. Wij concentreren ons op de jongeren. We willen mannen van hen maken. We gaan het sportieve niet verwaarlozen, maar de ketjes krijgen voorrang. Talent of niet, ze zijn alle-

‘We worden niet het Real Madrid van bevordering’

Bestuurslid Pol Arnauts (in rood T-shirt) tijdens een Start to Runsessie.

© M

AR

C G

YSE

NS


maal welkom. Indien er zeer veel volk langs-komt, en dat verwacht ik wel, dan zullen we toch een limiet moeten opleggen.”

Lach niet met een kalfBX Brussels kan op heel wat interesse reke-nen. Alles wat Kompany aanraakt, lijkt wel in goud te veranderen. Toch moet dat enthousi-asme wat getemperd worden. Ngalula beseft maar al te goed dat het niet allemaal rozen-

geur en maneschijn zal zijn, zoals sommigen denken. Hij wordt voltijds sportief–technisch directeur en zal zich bezighouden met alles wat rond het sportieve draait.“Er is veel werk aan de winkel. Ik verwacht dat de komende weken zeer druk zullen worden. Iedereen die in de voetbalwereld zit, weet dat dit een ambitieus project is dat moeilijk te realiseren is. Zaken als het vinden van infrastructuur - een van onze grootste uitdagingen - hangen niet alleen van ons af. Mensen verwachten veel van Vincent Kom-pany, maar vergeet niet dat hij gewoon zijn steun geeft. Hij komt niet voor in het orga-nigram. We gaan niet het Real Madrid van bevordering worden. We worden een gewone club, die zich vooral concentreert op de jon-geren.”

“Ook met onze eerste ploeg gaan we geen zotte dingen doen. Het is niet omdat Vincent ons steunt, dat we de salarissen van Ander-lecht gaan betalen. Pas op, de spelers zul-len geen slaven zijn. Maar ze zullen gewoon betaald worden zoals bij andere ploegen uit vierde klasse.” Ngalula wordt samen met Christel Kompany, die voorzitster wordt, op-genomen in het huidige organigram waarin Michel De Wolf een belangrijke schakel is. Ondanks die bestaande structuur ziet de sportief directeur dit als een verse start.“We beginnen van nul. We willen in alle rust een club opbouwen waar jongeren een kans krijgen en waarmee ze zich kunnen iden-tificeren. Het zou leuk zijn als onze eerste ploeg op termijn grotendeels uit jeugdspe-lers bestaat. Ons doel is niet om de concur-rentie aan te gaan met ploegen als Brussels en Anderlecht. Maar indien talenten zich bij ons laten opmerken, kunnen we misschien samenwerken.”De eerste samenwerking is ondertussen een feit. RSC Anderlecht stelde zijn infrastruc-tuur al voor BX open om nieuwe spelertjes aan te trekken. Een initiatief dat in de toe-komst navolging zal krijgen. Beide clubs zitten momenteel niet in elkaars vaarwater, maar in het voetbal kan het snel gaan. “Ik ken geen enkele voetbalploeg die niet speelt om te winnen. Als we kunnen promoveren, zullen we dat ook doen. Maar we hebben geen plan om binnen x aantal jaren in een bepaalde divisie te spelen. Onze ambitie is de Brusselse jongeren een goede structuur aan te bieden. Al willen we ook wel bewijzen dat Brussel vol talent zit. Iemand zei me: ‘Lach niet met een kalf, want misschien wordt het op een dag een stier.’ Dat vind ik een mooie en gepaste uitspraak.” Tim Schoonjans

“We gaan het sportieveniet verwaarlozen, maar de ketjes krijgen voorrang. Talent of niet, ze zijn allemaal welkom”

Het Regenboogstadion aan de Gaverbeek in Waregem was doorheen de sportieve geschiedenis van dit land al enkele keren het toneel van sportieve hoogtepunten. In het seizoen 1985 -1986 werden de groot-verdieners van AC Milan er vernederd door een bende Belgische amateurs. Wim De Coninck, Philippe Desmet, Danny Veyt en de broers Millecamps hebben een grote bij-drage aan de vaderlandse clubgeschiedenis geleverd. In San Siro herhaalden de man-nen van trainer Urbain Haesaert, wiskun-deleraar van beroep, de heldendaad. Na de uitschakeling van Milan brak een suppor-tersopstand uit. Voorzitter Farina werd het stadion uit gehoond, de latere Italiaanse Premier Silvio Berlusconi nam over. Altijd theater in de laars. De glansprestatie van SV Waregem heeft een stukje Italiaanse voet-bal- en politieke geschiedenis bepaald. Zoals het vele kleinere Belgische clubs ver-gaat die plots succes hebben, was SV Ware-gem niet bestand tegen de zware tol van suc-ces. Financieel wanbeleid en foute sportieve beslissingen waren, exact tien seizoenen la-ter, de oorzaak van een roemloze degradatie naar tweede klasse. Dat kwam de club nooit te boven. In 2000 voetbalde SV Waregem in vierde klasse. Datzelfde jaar fuseerden de rood-witten met het gezonde Zultse. Gezond beleid en een geweldige trainer die maar voor één club lijkt weggelegd te zijn, hebben de bescheiden provincieclub inmiddels naar de Belgische top gestuwd. Vorige zondag kon paars-wit de concurren-tie een mokerslag toedienen. Bij winst zou de kloof vijf punten bedragen, bij verlies zou Zulte Waregem aan de leiding komen en dat op vijf wedstrijden van het einde. Ik kom vroeg aan, de mensen van Waregem zijn uitgelaten. Het West-Vlaams optimisme is

bijna tastbaar. De supporters van Essevee zijn ervan overtuigd: dit wordt hun dag. Het stadion zit afgeladen vol. Het is van alle tij-den en van alle sporten. Zo nu en dan zorgt een meer bescheiden club voor de verras-sing. Gelukkig maar. Anders zou het maar eentonig zijn. Lierse SK werd kampioen in 1997, SK Beveren behaalde twee landstitels in 1979 en in 1983. Zulte Waregem speelt de perfecte wedstrijd. De licht toegekende strafschop geeft hen de vroege voorsprong die hen helpt hun ge-liefd en prachtig uitgevoerd countervoetbal te spelen. De provincie krijgt de hoofdstad op de knieën. Het leedvermaak na de 2-1 winst is groot. Ook dat is een zekerheid. Een van de meest opmerkelijke fenomenen van voetbalbeleving is de manier waarop som-mige aanhangers hun vreugde uiten. Een meerderheid geniet in groep. Ze drinken en zingen samen en keren gelukkig naar huis. Er is altijd een minderheid misnoegden die liever postvatten aan de spelersbus van de verliezers om de spelers van de tegenpartij te beschimpen. Een tachtigjarige Essevee-fan steekt bevend een middenvinger uit naar de spelers en trainers van Anderlecht. Een klein meisje kijkt verwonderd toe. Zoveel woede en frustratie na winst is aandoenlijk. De kleine meute misnoegden krijgt er niet genoeg van. De scheldpartijen houden aan totdat de bus aan de horizon verdwenen is. Nu breekt de tijd van de bezinning aan. Dat gevoel kennen we. Dat is de kracht van An-derlecht.

www.brusselnieuws.be/steegen

David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

David Steegen

Succes

DAG VAN DE SHottERS

SINt-JANS-MoLENBEEK – De meisjes van FC Jeunesse Molenbeek organiseren op de dag van de arbeid hun eigen voetbal-tornooi.

De meisjesploeg van Jeunesse Molenbeek werd twee jaar geleden opgericht, mede dankzij de steun die Buurtsport Brussel aan de club geeft. De club kan op veel enthousi-asme rekenen, al is bij sommige ouders heel wat overredingskracht nodig om hun doch-ter te laten voetballen. Toch heeft zich een

mooie groep gevormd die naast competitie-matchen tegen Brusselse ploegen haar te-genstanders regelmatig verder gaat zoeken. Zo organiseren ze op woensdag 1 mei hun eigen Buurtsport Brussel Girls Trophy 3, voor meisjes jonger dan dertien jaar. Zij ne-men het op de dag van de arbeid vanaf half-tien tegen elkaar op aan het Sippelbergcom-plex. De wedstrijden worden in twee helften van een kwartier afgewerkt, op een volledig veld. Kort na 17 uur mogen de winnaars hun prijzen in ontvangst nemen. TS

NAtJE oF DRooGJE

BRUSSEL – De kanaalzone zal geen gehei-men meer kennen voor u na een deelname aan de Stroke Across the City.

Vierentwintig kilometer heen en terug, vier sluizen en een ontdekkingstocht van de Brusselse kanaalzone, per fiets of met de roeiboot. Dat is de succesformule van deze toertocht door Brussel, van de Royal Sport Nautique de Bruxelles. De start vindt plaats op zondag 1 mei om 10 uur aan de Vilvoor-desteenweg 170 in Neder-Over-Heembeek. Onderweg worden onder meer de thuishaven

van de Brussels Yacht Club, Tour & Taxis en de Veeweidekaai gepasseerd alvorens halt te houden aan de Cercle de Régates de Bruxel-les in Anderlecht. Na een stevig middagmaal wordt de terugweg ingezet. Inschrijven kost 17 euro. Hiervoor krijgt u ook een drankje, een lichte maaltijd en een aandenken. Meer informatie op royal1865.be. Diezelfde dag vindt de Brabantse vaarhappening plaats. Er staan onder meer geleide wandelingen, fietsen boottochten op het programma. Op www.vaarhappening.be vindt u het volledige programma. TS

bdw - editie 1375

Documents